Chapitre
[45]	αἷμά ἐστιν ᾧ φρονοῦμεν, ἢ	ὁ	ἀὴρ ἢ τὸ πῦρ; Ἢ
[60]	κυμαίνει ἄνω καὶ κάτω, καὶ	ὁ	ἀὴρ καὶ τὸ πνεῦμα τὸ
[57]	~ἄρα ἡ πορεία οὐχ ὡς	ὁ	Αἰσχύλου Τήλεφος λέγει· ἐκεῖνος (μὲν
[58]	γνῶναι ἂν ὅτι ~ἐκεῖνός ἐστιν	ὁ	ἀληθῶς οὐρανὸς καὶ τὸ ἀληθινὸν
[24]	τῶν παίδων, μὴ ὡς ἀληθῶς	ὁ	ἄνεμος ~αὐτὴν ἐκβαίνουσαν ἐκ τοῦ
[1]	οὖν δή ἐστιν ἅττα εἶπεν	ὁ	ἀνὴρ πρὸ τοῦ θανάτου; Καὶ
[37]	τὸν λόγον, ὅτι ~οὐκ ἀπόλωλεν	ὁ	ἄνθρωπος ἀλλ᾽ ἔστι που σῶς,
[14]	τε καὶ ~ἀπολλύηται ᾗ ἂν	ὁ	ἄνθρωπος ἀποθνῄσκῃ, εὐθὺς ἀπαλλαττομένη τοῦ
[66]	χρόνον διαλιπὼν ~ἐκινήθη τε καὶ	ὁ	ἄνθρωπος ἐξεκάλυψεν αὐτόν, καὶ ὃς
[66]	κατεκλίνη ὕπτιος οὕτω γὰρ ~ἐκέλευεν	ὁ	ἄνθρωπος καὶ ἅμα ἐφαπτόμενος αὐτοῦ
[65]	τέτριπται· εἰ δὲ μή, ~τριψάτω	ὁ	ἄνθρωπος. ~(Καὶ ὁ Κρίτων, Ἀλλ᾽
[65]	πρὸς ἡμᾶς, Ὡς ἀστεῖος, ἔφη,	ὁ	ἄνθρωπος· καὶ ~παρὰ πάντα μοι
[29]	~Ἐννοεῖς οὖν, ἔφη, ἐπειδὰν ἀποθάνῃ	ὁ	ἄνθρωπος, τὸ μὲν ὁρατὸν αὐτοῦ,
[2]	παραγενόμενοι; ~(Φαίδων) ~Οὗτός τε δὴ	ὁ	Ἀπολλόδωρος τῶν ἐπιχωρίων παρῆν καὶ
[49]	μεῖζον εἶναι ἀλλ᾽ οὐ μεγέθει;	Ὁ	αὐτὸς ~γάρ που φόβος. ~Πάνυ
[13]	(ἦν φιλόσοφος ~ἀλλά τις φιλοσώματος;	Ὁ	αὐτὸς δέ που οὗτος τυγχάνει
[50]	ἔτι ὢν ὅσπερ ~εἰμί, οὗτος	ὁ	αὐτὸς σμικρός εἰμι· ἐκεῖνο δὲ
[58]	ἅμα δέ, εἰ ~καὶ ἠπιστάμην,	ὁ	βίος μοι δοκεῖ ὁ ἐμός,
[37]	εὔηθες λέγει ὁ τοῦτο ~λέγων·	ὁ	γὰρ ὑφάντης οὗτος πολλὰ κατατρίψας
[45]	πῦρ; Ἢ ~τούτων μὲν οὐδέν,	ὁ	δ᾽ ἐγκέφαλός ἐστιν ὁ τὰς
[61]	~ποιεῖ ὁ ποταμὸς ἐμβάλλων, Στύγα·	ὁ	δ᾽ ἐμπεσὼν ἐνταῦθα καὶ δεινὰς
[66]	τὸν πόδα ἤρετο εἰ αἰσθάνοιτο,	(ὁ	δ᾽ οὐκ ἔφη. Καὶ ~μετὰ
[62]	~τετελευτηκότες εἰς τὸν τόπον οἷ	ὁ	δαίμων ἕκαστον κομίζει, πρῶτον μὲν
[56]	ἀθάνατον ἀίδιον ὂν φθορὰν δέξεται.	~Ὁ	δέ γε θεὸς οἶμαι, ἔφη
[38]	τὴν κλίνην ἐπὶ ~χαμαιζήλου τινός,	ὁ	δὲ ἐπὶ πολὺ ὑψηλοτέρου ἢ
[13]	~Ἅιδου ἀφίκηται ἐν βορβόρῳ κείσεται,	ὁ	δὲ κεκαθαρμένος τε καὶ ~τετελεσμένος
[66]	οἵου ἀνδρὸς (ἑταίρου ~ἐστερημένος εἴην.	Ὁ	δὲ Κρίτων ἔτι πρότερος ἐμοῦ,
[7]	παραμένειν, διὸ ἀλογίστως ἂν φεύγοι·	ὁ	δὲ νοῦν ἔχων ~ἐπιθυμοῖ που
[41]	καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν.	Ὁ	δὲ περὶ τῆς ~ἀναμνήσεως καὶ
[66]	τε καὶ ἐπέσχομεν τοῦ δακρύειν.	Ὁ	δὲ ~περιελθών, ἐπειδή οἱ βαρύνεσθαι
[3]	Κρίτωνος βοῶσάν (τε καὶ ~κοπτομένην·	ὁ	δὲ Σωκράτης ἀνακαθιζόμενος εἰς τὴν
[47]	μένειν δὴ ποιεῖ τὴν γῆν,	ὁ	δὲ ὥσπερ ~καρδόπῳ πλατείᾳ βάθρον
[33]	~ἐστίν, ὡς ἂν μάλιστα αὐτὸς	ὁ	δεδεμένος συλλήπτωρ (εἴη τοῦ δεδέσθαι,
[46]	λέγοντος ὡς ἄρα νοῦς ἐστιν	ὁ	διακοσμῶν τε καὶ ~πάντων αἴτιος,
[66]	καὶ ἅμα ἐφαπτόμενος αὐτοῦ οὗτος	ὁ	δοὺς τὸ ~φάρμακον, διαλιπὼν χρόνον
[27]	ἐκ ταύτης τῆς μεθόδου, ~καὶ	ὁ	δυσμαθέστατος, ὅτι ὅλῳ καὶ παντὶ
[57]	οὕτως, ὡς ἄρα τελευτήσαντα ἕκαστον	ὁ	~ἑκάστου δαίμων, ὅσπερ ζῶντα εἰλήχει,
[42]	ὅτι τοιαῦτ᾽ ἄττ᾽ ἂν λέγοι	ὁ	~ἐκεῖνο ὑποθέμενος. ~(Ἀλλὰ προωμολόγηται, ἔφη,
[58]	ἠπιστάμην, ὁ βίος μοι δοκεῖ	ὁ	ἐμός, ὦ Σιμμία, τῷ μήκει
[58]	λίθοι καὶ ἅπας ὁ τόπος	ὁ	ἐνθάδε ~διεφθαρμένα ἐστὶν καὶ καταβεβρωμένα,
[35]	τε ἀηδὼν καὶ ~χελιδὼν καὶ	ὁ	ἔποψ, ἃ δή φασι διὰ
[52]	καὶ (τὰ) τέτταρα καὶ ἅπας	ὁ	ἕτερος αὖ στίχος τοῦ ἀριθμοῦ
[52]	τριὰς καὶ ἡ πεμπτὰς καὶ	ὁ	ἥμισυς τοῦ ἀριθμοῦ ~ἅπας, ὥστε
[38]	ἐγώ, πρὸς δύο λέγεται οὐδ᾽	ὁ	Ἡρακλῆς οἷός τε εἶναι. ~Ἀλλὰ
[9]	Ἆρα μὴ ἄλλο τι ᾖ	ὁ	θάνατος ἢ τοῦτο; ~Οὔκ, ἀλλὰ
[57]	ἀμελήσει. Εἰ μὲν γὰρ ἦν	ὁ	θάνατος τοῦ παντὸς ~ἀπαλλαγή, ἕρμαιον
[11]	καθαρεύωμεν ἀπ᾽ αὐτοῦ, ἕως ἂν	ὁ	θεὸς αὐτὸς ἀπολύσῃ ἡμᾶς· ~καὶ
[3]	~Αἴσωπος, μῦθον ἂν συνθεῖναι ὡς	ὁ	θεὸς βουλόμενος αὐτὰ διαλλάξαι ~πολεμοῦντα,
[2]	~(Φαίδων) ~(Ναί, Σιμμίας τέ γε	ὁ	Θηβαῖος καὶ Κέβης καὶ Φαιδώνδης
[3]	Καὶ ἥκομεν καὶ ἡμῖν ἐξελθὼν	ὁ	θυρωρός, ὅσπερ ~εἰώθει ὑπακούειν, εἶπεν
[1]	δ᾽ ἐστὶ τῆς θεωρίας ἐπειδὰν	ὁ	ἱερεὺς τοῦ Ἀπόλλωνος στέψῃ τὴν
[61]	καὶ ἐξωτάτω ῥέον περὶ κύκλῳ	ὁ	καλούμενος Ὠκεανός ἐστιν, ~τούτου δὲ
[44]	βούλει, προσθῇς ἢ ἀφέλῃς. ~Καὶ	ὁ	Κέβης, ἀλλ᾽ οὐδὲν ἔγωγε ἐν
[45]	λέγεις χρήσῃ. ~Ἀλλὰ μήν, ἔφη	ὁ	Κέβης, βούλομαί γε. ~Ἄκουε τοίνυν
[49]	οὐκ ἂν φοβοῖο ταῦτα; ~Καὶ	ὁ	Κέβης γελάσας, ἔγωγε, ἔφη. ~Οὐκοῦν,
[29]	~ἄλλως; ~Οὕτω νὴ Δία, ἔφη	ὁ	Κέβης. ~(Ἐὰν δέ γε οἶμαι
[31]	τὰς ~τοιαύτας ἰέναι; ~Ἀμέλει, ἔφη	ὁ	Κέβης, εἰς τὰ τοιαῦτα. ~Οὐκοῦν,
[37]	~Λέγω δή, ἦ δ᾽ ὃς	ὁ	Κέβης. Ἐμοὶ γὰρ φαίνεται ἔτι
[44]	λόγῳ; ~Σύ μοι δοκεῖς, ἔφη	ὁ	Κέβης, ἐξευρήσειν· τουτονὶ γοῦν τὸν
[24]	μεγάλῳ τινὶ πνεύματι ~ἀποθνῄσκων. ~Καὶ	ὁ	Κέβης ἐπιγελάσας, Ὡς δεδιότων, ἔφη,
[14]	δὴ τοῦ Σωκράτους ταῦτα, ὑπολαβὼν	ὁ	Κέβης ἔφη· Ὦ ~Σώκρατες, τὰ
[49]	ὅ τε Σιμμίας ἅμα καὶ	ὁ	Κέβης. ~(Ἐχεκράτης) ~Νὴ Δία, ὦ
[14]	εἴτε μή; ~Ἐγὼ γοῦν, ἔφη	ὁ	Κέβης, ἡδέως ἂν ἀκούσαιμι ἥντινα
[6]	~ἄλλον δεῖ περιμένειν εὐεργέτην. ~Καὶ	ὁ	Κέβης ἠρέμα ἐπιγελάσας, Ἴττω Ζεύς,
[41]	σώματι ἐνδεθῆναι; ~Ἐγὼ μέν, ἔφη	ὁ	Κέβης, καὶ τότε θαυμαστῶς ὡς
[18]	μέμνημαι. ~Ἑνὶ μὲν λόγῳ, ἔφη	ὁ	Κέβης, καλλίστῳ, ὅτι ἐρωτώμενοι οἱ
[25]	οὐδεμίαν ἐνδέχεται; ~Ὡσαύτως, ἔφη, ἀνάγκη,	ὁ	Κέβης, κατὰ ταὐτὰ ἔχειν, ὦ
[7]	εἰς ἡμᾶς, ἀεί τοι, ἔφη,	(ὁ)	Κέβης λόγους τινὰς ~ἀνερευνᾷ, καὶ
[15]	λόγου. ~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη	ὁ	Κέβης. ~Μὴ τοίνυν κατ᾽ ἀνθρώπων,
[24]	ταῦτα μὲν δή, ἔφη, ὑπάρξει,	ὁ	Κέβης· ὅθεν δὲ (ἀπελίπομεν ~ἐπανέλθωμεν,
[33]	~Τί τοῦτο, ὦ Σώκρατες; ἔφη	ὁ	Κέβης. ~Ὅτι ψυχὴ παντὸς ἀνθρώπου
[32]	ἂν πρέποι, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	ὁ	Κέβης. ~(Οὐ μέντοι μὰ Δία,
[48]	~Οὐ μὰ τὸν Δία, ἔφη	ὁ	Κέβης, οὐ σφόδρα. ~(Ἀλλ᾽ ἦ
[52]	~γενέσθαι; ~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη	ὁ	Κέβης. ~Οὐδὲ μήν, ἦ δ᾽
[25]	~Δοκεῖ μοι, ἔφη, οὕτως ἔχειν,	ὁ	Κέβης. ~Οὐκοῦν ἅπερ ἀεὶ κατὰ
[6]	οὐ δοκεῖ οὕτως; ~Ἔμοιγε, φησὶν	ὁ	Κέβης. ~(Οὐκοῦν, ἦ δ᾽ ὅς,
[50]	τούτῳ τῷ ~παθήματι. ~Παντάπασιν, ἔφη	ὁ	Κέβης, οὕτω φαίνεταί μοι. ~Καί
[51]	ὅδε εἶπεν; ~Οὐδ᾽ αὖ, ἔφη	ὁ	Κέβης, οὕτως ἔχω· καίτοι οὔτι
[5]	λοιπὰ διελέγετο. ~Ἤρετο οὖν αὐτὸν	ὁ	Κέβης· Πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ
[45]	δοκῶ σοι μετρίως; ~Ἔμοιγε, ἔφη	ὁ	Κέβης. ~Σκέψαι δὴ καὶ τάδε
[25]	κατὰ ταὐτά; ~Οὕτως αὖ, ἔφη	ὁ	Κέβης, ταῦτα· οὐδέποτε ὡσαύτως ἔχει.
[54]	ὡμολόγηται; ~Καὶ μάλα σφόδρα, ἔφη	ὁ	Κέβης. ~Τί οὖν; Τὸ μὴ
[45]	ὑπερέχειν. ~Νῦν δὲ δή, ἔφη	ὁ	Κέβης, τί σοι δοκεῖ περὶ
[7]	ἡμῖν παροῦσαν. ~Ἀλλ᾽ εἰκός, ἔφη	ὁ	Κέβης, τοῦτό γε φαίνεται. Ὃ
[18]	~κακαῖς κάκιον) ~Καὶ μήν, ἔφη	ὁ	Κέβης ὑπολαβών, καὶ κατ᾽ ἐκεῖνόν
[23]	~(Εὖ λέγεις, ἔφη, ὦ Σιμμία,	ὁ	Κέβης. Φαίνεται γὰρ ὥσπερ ἥμισυ
[17]	~Οὐδὲ μία μοι δοκεῖ, ἔφη	ὁ	Κέβης, ὦ Σώκρατες, ἀλλά μοι
[33]	μονοειδοῦς συνουσίας. ~Ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις,	ὁ	Κέβης, ὦ Σώκρατες. ~Τούτων τοίνυν
[49]	(ἡ) ψυχή. ~(Ἀλλὰ μήν, ἔφη	ὁ	Κέβης, ὡς διδόντος σοι οὐκ
[63]	οἰομένῳ οὕτως ἔχειν ~καλὸς γὰρ	ὁ	κίνδυνος καὶ χρὴ τὰ τοιαῦτα
[57]	ἀλλ᾽ ὑπὲρ τοῦ παντός, καὶ	ὁ	κίνδυνος νῦν δὴ καὶ δόξειεν
[66]	καὶ μὴ ἄλλως ποίει. ~Καὶ	ὁ	Κρίτων ἀκούσας ἔνευσε τῷ παιδὶ
[65]	μή, ~τριψάτω ὁ ἄνθρωπος. ~(Καὶ	ὁ	Κρίτων, Ἀλλ᾽ οἶμαι, ἔφη, ἔγωγε,
[66]	~ἀμελήσητε. ~Ἀλλὰ ταῦτα, ἔφη, ἔσται,	ὁ	Κρίτων· ἀλλ᾽ ὅρα εἴ τι
[8]	σχεδὸν μέν τι ᾔδη, ἔφη	ὁ	Κρίτων· ἀλλά μοι πάλαι πράγματα
[8]	~Τί δέ, ὦ Σώκρατες, ἔφη	ὁ	Κρίτων, ἄλλο γε ἢ πάλαι
[64]	λούειν. ~(Ταῦτα δὴ εἰπόντος αὐτοῦ	ὁ	Κρίτων, Εἶεν, ἔφη, ὦ Σώκρατες·
[65]	οἴκημά τι ὡς λουσόμενος, καὶ	ὁ	~Κρίτων εἵπετο αὐτῷ, ἡμᾶς δ᾽
[66]	τὰ ὄμματα ἔστησεν· ~ἰδὼν δὲ	ὁ	Κρίτων συνέλαβε τὸ στόμα καὶ
[61]	χρῶμα δ᾽ ἔχοντα ~ὅλον οἷον	ὁ	(κυανός, ὃν δὴ ἐπονομάζουσι Στύγιον,
[19]	πρός γε ὃ βούλεται δηλῶσαι	ὁ	λόγος. ~Ἀλλὰ μὲν δὴ ἔκ
[18]	ἔφη, δέομαι ~παθεῖν περὶ οὗ	ὁ	λόγος, ἀναμνησθῆναι. καὶ σχεδόν γε
[42]	λέγεσθαι, καὶ πάσχειν (ἂν ταῦτα	ὁ	~λόγος εἰ ὀρθὴ ἡ ὑπόθεσις
[37]	φαίνεται ἔτι ἐν τῷ αὐτῷ	ὁ	λόγος εἶναι, ~καί, ὅπερ ἐν
[22]	καὶ ~εἰς καλόν γε καταφεύγει	ὁ	λόγος εἰς (τὸ ὁμοίως εἶναι
[41]	πρῶτον ἀπόλλυται. οὗτος οὖν σοι	ὁ	λόγος ἐκείνῳ ~πῶς συνᾴσεται; ~Οὐδαμῶς,
[38]	σὺ ~εἴην καί με διαφεύγοι	ὁ	λόγος, ἔνορκον ἂν ποιησαίμην ὥσπερ
[37]	διαφέρειν. Τί οὖν, ἂν φαίη	~ὁ	λόγος, ἔτι ἀπιστεῖς, ἐπειδὴ ὁρᾷς
[40]	μὲν ἔχει περὶ ~ὧν ἂν	ὁ	λόγος ᾖ οὐ φροντίζουσιν, ὅπως
[20]	γὰρ περὶ τοῦ ἴσου ~νῦν	ὁ	λόγος ἡμῖν μᾶλλόν τι ἢ
[38]	ἀπιστίαν καταπέπτωκεν Θαυμαστῶς γάρ μου	ὁ	λόγος οὗτος ~ἀντιλαμβάνεται καὶ νῦν
[22]	μὴ ἔστι ταῦτα, ἄλλως ἂν	ὁ	λόγος οὗτος εἰρημένος εἴη; ἆ-
[11]	εἶναι, φρονήσεως, ἐπειδὰν τελευτήσωμεν, ὡς	ὁ	λόγος ~σημαίνει, ζῶσιν δὲ οὔ.
[38]	σὺ ταύτας, ἐάνπερ γε ἡμῖν	ὁ	λόγος ~τελευτήσῃ καὶ μὴ δυνώμεθα
[8]	γε ἢ πάλαι μοι λέγει	ὁ	μέλλων σοι ~δώσειν τὸ φάρμακον
[6]	ἴσως γ᾽ ἔχει τινὰ λόγον.	ὁ	μὲν οὖν ἐν ἀπορρήτοις λεγόμενος
[47]	αὐτὸ προσαγορεύειν. διὸ δὴ καὶ	ὁ	μέν τις δίνην ~περιτιθεὶς τῇ
[1]	τῷ Σωκράτει ἐν τῷ ~δεσμωτηρίῳ	ὁ	μεταξὺ τῆς δίκης τε καὶ
[9]	ἐγγύς τι τείνειν τοῦ ~τεθνάναι	ὁ	μηδὲν φροντίζων τῶν ἡδονῶν αἳ
[64]	ὡς ἐγώ εἰμι οὗτος Σωκράτης,	ὁ	νυνὶ διαλεγόμενος καὶ ~διατάττων ἕκαστον
[4]	δὴ φαίνεται ἐπακολουθοῦν τὸ ἡδύ.	~Ὁ	οὖν Κέβης ὑπολαβών, νὴ τὸν
[45]	ἔστι δὲ ταῦτα ἃ λέγω.	~Ὁ	οὖν Σωκράτης συχνὸν χρόνον ἐπισχὼν
[2]	Ἀντισθένης· ~ἦν δὲ καὶ Κτήσιππος	ὁ	Παιανιεὺς καὶ Μενέξενος καὶ ἄλλοι
[66]	τῷ παιδὶ πλησίον ἑστῶτι. Καὶ	ὁ	παῖς ~ἐξελθὼν καὶ συχνὸν χρόνον
[2]	ἐπιχωρίων παρῆν καὶ Κριτόβουλος καὶ	ὁ	~πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἔτι Ἑρμογένης
[61]	καὶ τὴν λίμνην ἣν ~ποιεῖ	ὁ	ποταμὸς ἐμβάλλων, Στύγα· ὁ δ᾽
[60]	πηλοῦ ῥέοντες ποταμοὶ καὶ αὐτὸς	ὁ	ῥύαξ· ὧν δὴ καὶ ἑκάστους
[7]	ὅτι ἄν τις εἴπῃ. ~Καὶ	ὁ	Σιμμίας, ἀλλὰ μήν, ἔφη, ὦ
[21]	νυνδὴ ~ἐλέγομεν; ~Βουλοίμην μεντἄν, ἔφη	ὁ	Σιμμίας· ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον φοβοῦμαι
[9]	εἶναι; ~Πάνυ γε, ἔφη ὑπολαβὼν	ὁ	Σιμμίας. ~Ἆρα μὴ ἄλλο τι
[9]	προυθυμοῦντό τε καὶ ἐπετήδευον. ~Καὶ	ὁ	Σιμμίας γελάσας, Νὴ τὸν Δία,
[22]	τάδε; ~Ὑπερφυῶς, ὦ Σώκρατες, ἔφη	ὁ	Σιμμίας, δοκεῖ μοι ἡ αὐτὴ
[5]	φιλόσοφος Εὔηνος; ~Ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη	ὁ	Σιμμίας. ~Ἐθελήσει τοίνυν καὶ Εὔηνος
[37]	μειδιάσας, ~δίκαια μέντοι, ἔφη, λέγει	ὁ	Σιμμίας. Εἰ οὖν τις ὑμῶν
[42]	ἄλλην; ~Οὐκ ἔχω ἔγωγ᾽ ἔφη	ὁ	Σιμμίας, εἰπεῖν· δῆλον δ᾽ ὅτι
[50]	σμικρότητα; ~Ἔστι ταῦτα. ~Οὕτως ἄρα	ὁ	Σιμμίας ἐπωνυμίαν ἔχει σμικρός τε
[58]	πέπεισμαι. ~Καὶ ὀρθῶς γε, ἔφη	ὁ	Σιμμίας. ~Ἔτι τοίνυν, ἔφη, πάμμεγά
[35]	οἴεσθε μετ᾽ ἐμοῦ ~εὐπορήσειν. ~Καὶ	ὁ	Σιμμίας ἔφη· Καὶ μήν, ὦ
[19]	~(Φῶμεν μέντοι νὴ Δί᾽ ἔφη	ὁ	Σιμμίας, θαυμαστῶς γε. ~Ἦ καὶ
[12]	~κεκαθαρμένην. ~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη	ὁ	Σιμμίας. ~Κάθαρσις δὲ εἶναι ἆρα
[41]	οὐδενὶ λόγῳ. ~Καὶ μήν, ἔφη	ὁ	Σιμμίας, καὶ αὐτὸς οὕτως ἔχω,
[35]	ἄνδρες ~ἕνδεκα. ~Καλῶς, ἔφη, λέγεις,	ὁ	Σιμμίας· καὶ ἐγώ τέ σοι
[41]	ἐκείνῳ ~πῶς συνᾴσεται; ~Οὐδαμῶς, ἔφη	ὁ	Σιμμίας. ~Καὶ μήν, ἦ δ᾽
[58]	με κωλύει λέγειν. ~Ἀλλ᾽ ἔφη	ὁ	Σιμμίας, καὶ ταῦτα ἀρκεῖ. ~Πέπεισμαι
[5]	τήμερον· κελεύουσι γὰρ Ἀθηναῖοι. ~Καὶ	ὁ	Σιμμίας, Οἷον παρακελεύῃ, ἔφη, τοῦτο,
[18]	(σοι) ἔγωγε, ἦ δ᾽ ὃς	ὁ	Σιμμίας, οὔ, αὐτὸ δὲ τοῦτο,
[56]	~Ἀλλὰ μήν, ἦ δ᾽ ὃς	ὁ	Σιμμίας, οὐδ᾽ αὐτὸς ἔχω ἔτι
[18]	~Μυρία μέντοι νὴ Δία, ἔφη	ὁ	Σιμμίας. ~(Οὐκοῦν, ἦ δ᾽ ὅς,
[41]	περὶ ~ἁρμονίας. ~Πρέπει γάρ, ἔφη	ὁ	Σιμμίας. ~Οὗτος τοίνυν, ἔφη, σοὶ
[58]	ἐγὼ ὑπό τινος πέπεισμαι. ~(καὶ	ὁ	Σιμμίας, Πῶς ταῦτα, ἔφη, λέγεις,
[9]	ποτῶν; ~Ἥκιστα, ὦ Σώκρατες, ἔφη	ὁ	Σιμμίας. ~Τί δὲ τὰς τῶν
[18]	εἶναι. ~Ἀλλά, ὦ Κέβης, ἔφη	ὁ	Σιμμίας ὑπολαβών, ποῖαι τούτων αἱ
[7]	δικαστηρίῳ. ~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη	ὁ	Σιμμίας. ~Φέρε δή, ἦ δ᾽
[8]	τοῖς κακοῖς. ~Τί οὖν, ἔφη	ὁ	Σιμμίας, ὦ Σώκρατες; αὐτὸς ἔχων
[58]	οὐρανῷ ὄντα. ~Ἀλλὰ μήν, ἔφη	ὁ	Σιμμίας, ὦ Σώκρατες, ἡμεῖς γε
[10]	τευξόμενος τοῦ ὄντος; ~Ὑπερφυῶς, ἔφη	ὁ	Σιμμίας, ὡς ἀληθῆ λέγεις, ὦ
[22]	καὶ Κέβητα πείθειν. ~Ἱκανῶς, ἔφη	ὁ	Σιμμίας, ὡς ἔγωγε οἶμαι· καίτοι
[41]	ἄλλο ποτέ τι δόξειεν. ~Καὶ	ὁ	Σωκράτης, Ἀλλὰ ἀνάγκη σοι, ἔφη,
[56]	μόνον γ᾽ ἔφη, ὦ Σιμμία,	ὁ	Σωκράτης, ἀλλὰ ταῦτά τε εὖ
[65]	ἅμα δακρύσας μεταστρεφόμενος ἀπῄει. ~Καὶ	ὁ	Σωκράτης ἀναβλέψας πρὸς αὐτόν, Καὶ
[3]	ἐπιτήδειοι καὶ σὺ τούτους Καὶ	~ὁ	Σωκράτης βλέψας εἰς τὸν Κρίτωνα,
[22]	~Τί δὲ δὴ Κέβητι; ἔφη	ὁ	Σωκράτης· δεῖ γὰρ καὶ Κέβητα
[25]	τοιόνδε τι, ἦ δ᾽ ὃς	ὁ	Σωκράτης, δεῖ ἡμᾶς ἀνερέσθαι ἑαυτούς,
[8]	τούς τι τοιοῦτον ποιοῦντας. ~Καὶ	ὁ	Σωκράτης, ἔα, ἔφη, χαίρειν αὐτόν·
[12]	μᾶλλον, ὦ Σώκρατες. ~Οὐκοῦν, ἔφη	ὁ	Σωκράτης, εἰ ταῦτα ἀληθῆ, ὦ
[65]	ἐπείγου· ἔτι γὰρ ἐγχωρεῖ. ~Καὶ	ὁ	Σωκράτης, εἰκότως γε, ἔφη, ὦ
[14]	ἂν οἶμαι, ἦ δ᾽ ὃς	ὁ	Σωκράτης, εἰπεῖν τινα νῦν (ἀκούσαντα,
[38]	γὰρ σφόδρα πιθανὸς ὤν, ὃν	ὁ	Σωκράτης ἔλεγε ~λόγον, νῦν εἰς
[24]	τὰ μορμολύκεια. ~Ἀλλὰ χρή, ἔφη	ὁ	Σωκράτης, ἐπᾴδειν αὐτῷ ἑκάστης ἡμέρας
[50]	αὖ Σωκράτους ὑπερέχειν ὅτι Σωκράτης	ὁ	Σωκράτης ἐστίν, ἀλλ᾽ ~ὅτι σμικρότητα
[7]	δὲ ἄφρονας χαίρειν. ~Ἀκούσας οὖν	ὁ	Σωκράτης ἡσθῆναί τέ μοι ἔδοξε
[35]	σμικρὸν πρὸς ἀλλήλω ~διελεγέσθην. Καὶ	ὁ	Σωκράτης ἰδὼν αὐτὼ ἤρετο, Τί;
[36]	~πάνυ φαίνεται ἱκανῶς εἰρῆσθαι. ~(Καὶ	ὁ	Σωκράτης, ἴσως γάρ, ἔφη, ὦ
[16]	ἔλεγον ἐγώ σοι, ἔφη, ἐρῶ,	ὁ	~Σωκράτης, καὶ αὐτὴν καὶ τὰς
[56]	δέ γε θεὸς οἶμαι, ἔφη	ὁ	Σωκράτης, καὶ αὐτὸ τὸ τῆς
[23]	ὦ Σιμμία τε καὶ Κέβης,	ὁ	Σωκράτης, καὶ νῦν, εἰ ~θέλετε
[38]	Λέγε οὖν πρὸς Διὸς πῇ	ὁ	Σωκράτης ~μετῆλθε τὸν λόγον; Καὶ
[44]	λόγον εἰ πάθοι. ~Ὠγαθέ, ἔφη	ὁ	Σωκράτης, μὴ μέγα λέγε, μή
[6]	~(Καὶ γὰρ ἂν δόξειεν, ἔφη	ὁ	Σωκράτης, οὕτω γ᾽ εἶναι ἄλογον·
[51]	οὐκ ἄν ποτε γένοιτο. ~Καὶ	ὁ	Σωκράτης παραβαλὼν τὴν κεφαλὴν καὶ
[50]	ἐστίν, ἀλλ᾽ ~ὅτι σμικρότητα ἔχει	ὁ	Σωκράτης πρὸς τὸ ἐκείνου μέγεθος;
[18]	γε, ἔφη, πείθῃ, ὦ Σιμμία,	ὁ	Σωκράτης, σκέψαι ἂν τῇδέ πῄ
[44]	~Εἶεν δή, ἦ δ᾽ ὃς	ὁ	Σωκράτης, τὰ μὲν Ἁρμονίας ἡμῖν
[66]	κύλικι φέροντα τετριμμένον. Ἰδὼν δὲ	ὁ	Σωκράτης τὸν ~ἄνθρωπον, εἶεν, ἔφη,
[14]	καὶ φρόνησιν. ~Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις,	ὁ	Σωκράτης, ὦ Κέβης· ἀλλὰ τί
[35]	πρὸς τῷ εἰρημένῳ λόγῳ ἦν	ὁ	Σωκράτης, ὡς ἰδεῖν ~ἐφαίνετο, καὶ
[37]	~θανάτῳ πρώτην ἀπόλλυσθαι. ~Διαβλέψας οὖν	ὁ	Σωκράτης, ὥσπερ τὰ πολλὰ εἰώθει,
[45]	οὐδέν, ὁ δ᾽ ἐγκέφαλός ἐστιν	ὁ	τὰς αἰσθήσεις παρέχων τοῦ ~ἀκούειν
[61]	γῆς. τούτου δὲ αὖ καταντικρὺ	ὁ	τέταρτος ~ἐκπίπτει εἰς τόπον πρῶτον
[10]	Σιμμία, εἴπερ τις (καὶ) ἄλλος	ὁ	τευξόμενος τοῦ ὄντος; ~Ὑπερφυῶς, ἔφη
[9]	θεραπείας; Δοκεῖ σοι ἐντίμους ἡγεῖσθαι	ὁ	~τοιοῦτος; Οἷον ἱματίων διαφερόντων κτήσεις
[12]	εἴη εἰ φοβοῖτο τὸν θάνατον	ὁ	τοιοῦτος; ~Πολλὴ μέντοι νὴ Δία,
[39]	ἄνευ τέχνης τῆς περὶ τἀνθρώπεια	ὁ	~τοιοῦτος χρῆσθαι ἐπεχείρει τοῖς ἀνθρώποις;
[58]	καὶ οἱ λίθοι καὶ ἅπας	ὁ	τόπος ὁ ἐνθάδε ~διεφθαρμένα ἐστὶν
[37]	ἂν ὑπολάβοι ὅτι εὔηθες λέγει	ὁ	τοῦτο ~λέγων· ὁ γὰρ ὑφάντης
[65]	μετὰ ταῦτα διελέχθη, καὶ ἧκεν	ὁ	τῶν ἕνδεκα ~ὑπηρέτης καὶ στὰς
[50]	Φαίδωνος ὑπερέχεσθαι τῷ ὅτι Φαίδων	ὁ	Φαίδων ἐστίν, ~ἀλλ᾽ ὅτι μέγεθος
[50]	ἐστίν, ~ἀλλ᾽ ὅτι μέγεθος ἔχει	ὁ	(Φαίδων) πρὸς τὴν Σιμμίου σμικρότητα;
[9]	ἐν τοῖς τοιούτοις δῆλός ἐστιν	ὁ	(φιλόσοφος ~ἀπολύων ὅτι μάλιστα τὴν
[21]	ἐπιστήμας· ~οὗτος γὰρ λείπεται ἔτι	ὁ	χρόνος. ~(Εἶεν, ὦ ἑταῖρε· ἀπόλλυμεν
[62]	ἃς οὔτε ῥᾴδιον δηλῶσαι οὔτε	ὁ	χρόνος ἱκανὸς ἐν τῷ παρόντι.
[37]	ἀποδεδεῖχθαι ~ὅτι παντὸς ἄρα μᾶλλον	ὅ	γε ἄνθρωπος σῶς ἐστιν, ἐπειδὴ
[9]	αὐτῶν; ~Ἀτιμάζειν ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη,	ὅ	γε ὡς ἀληθῶς φιλόσοφος. ~Οὐκοῦν
[49]	λέγω ποιοῖς. ~Ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις,	ὅ	τε Σιμμίας ἅμα καὶ ὁ
[53]	μὴ δέχεσθαι, ἀλλὰ καὶ ~ἐκεῖνο,	ὃ	ἂν ἐπιφέρῃ τι ἐναντίον ἐκείνῳ,
[54]	ἀρχῆς λέγε. Καὶ μή μοι	ὃ	ἂν ἐρωτῶ ἀποκρίνου, ~ἀλλὰ μιμούμενος
[33]	ἐπί τῳ καὶ ἡγεῖσθαι περὶ	ὃ	ἂν μάλιστα τοῦτο πάσχῃ, τοῦτο
[49]	μέλλοντα δύο ἔσεσθαι, καὶ μονάδος	ὃ	ἂν μέλλῃ ἓν ἔσεσθαι, τὰς
[55]	δὲ δίκαιον μὴ δεχόμενον καὶ	ὃ	ἂν μουσικὸν μὴ δέχηται; ~(Ἄμουσον,
[35]	καὶ ἐγώ τέ σοι ἐρῶ	ὃ	(ἀπορῶ, καὶ αὖ ὅδε, ~ᾗ
[30]	γε οἶμαι ὑπὸ τοῦ σωματοειδοῦς,	ὃ	αὐτῇ ἡ ὁμιλία ~τε καὶ
[8]	Κρίτωνα τόνδε σκεψώμεθα τί ἐστιν	ὃ	~βούλεσθαί μοι δοκεῖ πάλαι εἰπεῖν.
[19]	ἔστιν, ὦ Σώκρατες, πρός γε	ὃ	βούλεται δηλῶσαι ὁ λόγος. ~Ἀλλὰ
[55]	ἔφη, τὸ δὲ ἄδικον. ~Εἶεν·	ὃ	δ᾽ ἂν θάνατον μὴ δέχηται
[33]	τοιοῦτον αἰσθητόν τε καὶ ὁρατόν,	ὃ	δὲ αὐτὴ ὁρᾷ νοητόν τε
[59]	χρείαν, τοῦτο ἐκεῖ (τὸν ἀέρα,	~ὃ	δὲ ἡμῖν ἀήρ, ἐκείνοις τὸν
[30]	βαρὺ καὶ γεῶδες καὶ ~ὁρατόν·	ὃ	δὴ καὶ ἔχουσα ἡ τοιαύτη
[47]	οὐκ ἄν ποτ᾽ εἴη αἴτιον·	ὃ	δή μοι ~φαίνονται ψηλαφῶντες οἱ
[29]	~σῶμα, καὶ ἐν ὁρατῷ κείμενον,	ὃ	δὴ νεκρὸν καλοῦμεν, ᾧ προσήκει
[66]	καὶ ~ἐκκαλυψάμενος ἐνεκεκάλυπτο γάρ εἶπεν	ὃ	δὴ τελευταῖον ἐφθέγξατο- ~Ὦ Κρίτων,
[1]	ἡ ~πρύμνα ἐστεμμένη τοῦ πλοίου	ὃ	εἰς Δῆλον Ἀθηναῖοι πέμπουσιν. ~(Ἐχεκράτης)
[20]	ἕτερόν τι ἀπὸ τούτου ἐννοῆσαι	ὃ	~ἐπελέληστο, ᾧ τοῦτο ἐπλησίαζεν ἀνόμοιον
[20]	ἁπάντων οἷς ~ἐπισφραγιζόμεθα τὸ αὐτὸ	ὃ	ἔστι καὶ ἐν ταῖς ἐρωτήσεσιν
[52]	χρόνον, ἀλλὰ καὶ ἄλλο τι	ὃ	ἔστι ~μὲν οὐκ ἐκεῖνο, ἔχει
[52]	ἐρωτῶ ἢ καὶ ἄλλο (τι	ὃ	ἔστι μὲν ~οὐχ ὅπερ τὸ
[25]	ἐνδέχεται; Ἢ ~ἀεὶ αὐτῶν ἕκαστον	ὃ	ἔστι, μονοειδὲς ὂν αὐτὸ καθ᾽
[41]	ἔχουσα τὴν ἐπωνυμίαν τὴν τοῦ	ὃ	~ἔστιν (ἐγὼ δὲ ταύτην, ὡς
[19]	ἴσα εἶναι ὥσπερ αὐτὸ τὸ	ὃ	~ἔστιν, ἢ ἐνδεῖ τι ἐκείνου
[19]	~αἰσθήσεσιν ἐκείνου τε ὀρέγεται τοῦ	ὃ	ἔστιν ἴσον, καὶ αὐτοῦ ἐνδεέστερά
[19]	γε. ~Ἦ καὶ ἐπιστάμεθα αὐτὸ	ὃ	ἔστιν; ~Πάνυ γε, ἦ δ᾽
[25]	αὐτὸ τὸ καλόν, ~αὐτὸ ἕκαστον	ὃ	ἔστιν, τὸ ὄν, μή ποτε
[37]	σῶς, τεκμήριον δὲ παρέχοιτο ~θοἰμάτιον	ὃ	ἠμπείχετο αὐτὸς ὑφηνάμενος ὅτι ἐστὶ
[60]	βάθιστον ὑπὸ χθονός ἐστι βέρεθρον·	~Ὃ	καὶ ἄλλοθι καὶ ἐκεῖνος καὶ
[20]	καὶ πρὶν εἴχομεν, ἆρ᾽ οὐχ	ὃ	καλοῦμεν μανθάνειν οἰκείαν ἂν ~ἐπιστήμην
[3]	ἄνδρες, ~ἔοικέ τι εἶναι τοῦτο	ὃ	καλοῦσιν οἱ ἄνθρωποι ἡδύ· ὡς
[17]	χαλεπόν, ἦ δ᾽ ὅς, ἐννοῆσαι	ὃ	λέγω· ἀλλ᾽ οἷον εἰ τὸ
[52]	ἐν τῷδε ~ἴσως ἔσται σαφέστερον	ὃ	λέγω· τὸ γὰρ περιττὸν ἀεί
[7]	ὁ Κέβης, τοῦτό γε φαίνεται.	Ὃ	μέντοι νυνδὴ ἔλεγες, τὸ ~τοὺς
[19]	ἐννοήσῃ ὅτι βούλεται μὲν τοῦτο	ὃ	~νῦν ἐγὼ ὁρῶ εἶναι οἷον
[7]	~Σώκρατες, τοὐναντίον εἶναι εἰκὸς ἢ	ὃ	νυνδὴ ἐλέγετο· τοὺς μὲν γὰρ
[7]	τοῦτο, ὦ ~Σώκρατες, ἀτόπῳ, εἴπερ	ὃ	νυνδὴ ἐλέγομεν εὐλόγως ἔχει, τὸ
[23]	Σώκρατες, ἀποδεδεῖχθαι, ἀλλ᾽ ἔτι ἐνέστηκεν	ὃ	νυνδὴ Κέβης ἔλεγε, τὸ τῶν
[9]	ἥκοντος δὲ δὴ αὐτοῦ ἀγανακτεῖν	ὃ	~πάλαι προυθυμοῦντό τε καὶ ἐπετήδευον.
[33]	ἀναλώσας διὰ τὰς ἐπιθυμίας, ~ἀλλ᾽	ὃ	πάντων μέγιστόν τε κακῶν καὶ
[38]	~ἔπειτα ἡμῶν ὡς ὀξέως ᾔσθετο	ὃ	πεπόνθεμεν ὑπὸ τῶν λόγων, ἔπειτα
[49]	ἐπιδείξασθαι τῆς αἰτίας τὸ εἶδος	ὃ	πεπραγμάτευμαι, καὶ εἶμι ~πάλιν ἐπ᾽
[47]	μετὰ τῶν σαρκῶν καὶ δέρματος	ὃ	συνέχει ~αὐτά· αἰωρουμένων οὖν τῶν
[53]	~Ἀνάρτιος ἄρα ἡ τριάς. ~Ναί.	~Ὃ	τοίνυν ἔλεγον ὁρίσασθαι, ποῖα οὐκ
[52]	οὔ; ~Πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη.	~Ὃ	τοίνυν, ἔφη, βούλομαι δηλῶσαι, ἄθρει.
[10]	ἑνὶ λόγῳ ~ἁπάντων τῆς οὐσίας	ὃ	(τυγχάνει ἕκαστον ὄν· ἆρα διὰ
[50]	Σιμμίαν εἶναι, ἀλλὰ τῷ μεγέθει	ὃ	τυγχάνει ~ἔχων· οὐδ᾽ αὖ Σωκράτους
[45]	προσγένηται, τότε δὴ τὸν ὀλίγον	ὄγκον	ὄντα ὕστερον ~πολὺν γεγονέναι, καὶ
[37]	πρότερον κέβητος ἀκοῦσαι (τί αὖ	ὅδε	~ἐγκαλεῖ τῷ λόγῳ, ἵνα χρόνου
[51]	σέ τι τούτων ἐτάραξεν ὧν	ὅδε	εἶπεν; ~Οὐδ᾽ αὖ, ἔφη ὁ
[56]	Ἀλλ᾽ εἰ δή τι Σιμμίας	ὅδε	ἤ τις ἄλλος ἔχει λέγειν,
[35]	ἐρῶ ὃ (ἀπορῶ, καὶ αὖ	ὅδε,	~ᾗ οὐκ ἀποδέχεται τὰ εἰρημένα.
[41]	μᾶλλον, ἔφη, ἐκεῖνον, ὦ Σώκρατες.	Ὅδε	μὲν γάρ (μοι γέγονεν ~ἄνευ
[57]	τις ἂν διαμάρτοι οὐδαμόσε μιᾶς	~ὁδοῦ	οὔσης. Νῦν δὲ ἔοικε σχίσεις
[40]	ἧττον τοῖς παροῦσιν ἀηδὴς ἔσομαι	ὀδυρόμενος,	~ἡ δὲ ἄνοιά μοι αὕτη
[43]	Ὀδυσσείᾳ πεποίηκεν, οὗ λέγει τὸν	Ὀδυσσέα·	~στῆθος δὲ πλήξας κραδίην ἠνίπαπε
[43]	Οἷόν που καὶ Ὅμηρος ἐν	Ὀδυσσείᾳ	πεποίηκεν, οὗ λέγει τὸν Ὀδυσσέα·
[24]	δή, ἔφη, ὑπάρξει, ὁ Κέβης·	ὅθεν	δὲ (ἀπελίπομεν ~ἐπανέλθωμεν, εἴ σοι
[16]	τῶν τεθνεώτων ψυχὰς εἶναί που,	~ὅθεν	δὴ πάλιν γίγνεσθαι. ~Δοκεῖ μοι,
[41]	μετὰ εἰκότος τινὸς καὶ εὐπρεπείας,	ὅθεν	καὶ τοῖς πολλοῖς ~δοκεῖ ἀνθρώποις·
[62]	~μοῖρα ῥίπτει εἰς τὸν Τάρταρον,	ὅθεν	οὔποτε ἐκβαίνουσιν. Οἳ δ᾽ ἂν
[57]	~δαίμονος οἴχεται ἀγομένη. Ἀφικομένην δὲ	ὅθιπερ	αἱ ἄλλαι, τὴν μὲν ~ἀκάθαρτον
[63]	Σιμμία τε καὶ Κέβης καὶ	οἱ	ἄλλοι, εἰς ~αὖθις ἔν τινι
[2]	καὶ αὐτὸς ἔγωγε ἐτεταράγμην ~καὶ	οἱ	ἄλλοι. ~(Ἐχεκράτης) Ἔτυχον δέ, ὦ
[3]	εἰώθεμεν φοιτᾶν καὶ ἐγὼ καὶ	οἱ	ἄλλοι παρὰ τὸν ~Σωκράτη, συλλεγόμενοι
[13]	ὅτι τὸν θάνατον ἡγοῦνται πάντες	οἱ	ἄλλοι τῶν μεγάλων κακῶν; ~Καὶ
[13]	φόβῳ μειζόνων κακῶν ὑπομένουσιν αὐτῶν	οἱ	ἀνδρεῖοι τὸν ~θάνατον, ὅταν ὑπομένωσιν;
[18]	ὁ Κέβης, καλλίστῳ, ὅτι ἐρωτώμενοι	οἱ	ἄνθρωποι, ἐάν τις ~καλῶς ἐρωτᾷ,
[3]	τι εἶναι τοῦτο ὃ καλοῦσιν	οἱ	ἄνθρωποι ἡδύ· ὡς θαυμασίως πέφυκε
[6]	ὡς ἔν τινι φρουρᾷ ἐσμεν	οἱ	ἄνθρωποι καὶ οὐ δεῖ δὴ
[49]	δὲ οὐκ ἂν φύροιο ὥσπερ	οἱ	ἀντιλογικοὶ περί τε τῆς ἀρχῆς
[2]	τῷ ἀνδρί; Ἢ οὐκ ~εἴων	οἱ	ἄρχοντες παρεῖναι, ἀλλ᾽ ἔρημος ἐτελεύτα
[66]	δακρύειν. Ὁ δὲ ~περιελθών, ἐπειδή	οἱ	βαρύνεσθαι ἔφη τὰ σκέλη, κατεκλίνη
[59]	χρώματα ὥσπερ δείγματα, ~οἷς δὴ	οἱ	γραφῆς (καταχρῶνται. Ἐκεῖ δὲ πᾶσαν
[35]	θεὸν ~ἀπιέναι οὗπέρ εἰσι θεράποντες.	Οἱ	δ᾽ ἄνθρωποι διὰ τὸ αὑτῶν
[62]	καλοῦσιν, οἱ μὲν οὓς ἀπέκτειναν,	οἱ	δὲ οὓς ὕβρισαν, καλέσαντες ~δ᾽
[34]	~Τούτων τοίνυν ἕνεκα, ὦ Κέβης,	οἱ	δικαίως φιλομαθεῖς κόσμιοί εἰσι ~καὶ
[58]	κατιδεῖν ἂν> ἀνακύψαντα, ὥσπερ ἐνθάδε	οἱ	ἐκ τῆς ~θαλάττης ἰχθύες ἀνακύπτοντες
[29]	~τὸ σῶμα καὶ ταριχευθέν, ὥσπερ	οἱ	ἐν Αἰγύπτῳ ταριχευθέντες, ὀλίγου ὅλον
[3]	αὐτὸς ~κελεύσῃ· Λύουσι γάρ ἔφη,	οἱ	ἕνδεκα Σωκράτη καὶ παραγγέλλουσιν ~ὅπως
[59]	οὐ κατεδηδεσμένοι οὐδὲ ~διεφθαρμένοι ὥσπερ	οἱ	ἐνθάδε ὑπὸ σηπεδόνος καὶ ἅλμης
[60]	τε καὶ πληροῖ αὐτὰ ὥσπερ	οἱ	~ἐπαντλοῦντες· ὅταν τε αὖ ἐκεῖθεν
[3]	ὕστατον δή σε προσεροῦσι νῦν	οἱ	ἐπιτήδειοι καὶ σὺ τούτους Καὶ
[18]	γὰρ οὔ; ~Οὐκοῦν οἶσθα ὅτι	οἱ	ἐρασταί, ὅταν ἴδωσιν λύραν ἢ
[16]	Κέβης, τὰ ζῶντά τε καὶ	οἱ	ζῶντες γίγνονται; ~(Φαίνεται, ἔφη. ~Εἰσὶν
[15]	γίγνοιτο ὅτι οὐδαμόθεν ~ἄλλοθεν γίγνονται	οἱ	ζῶντες ἢ ἐκ τῶν τεθνεώτων·
[13]	~(Πάνυ μὲν οὖν. ~Τί δὲ	οἱ	κόσμιοι αὐτῶν; Οὐ ταὐτὸν τοῦτο
[35]	~μοι φαίνεται (λυπούμενα ᾄδειν οὔτε	οἱ	κύκνοι, ἀλλ᾽ ἅτε οἶμαι τοῦ
[59]	αἴτιον ~τούτου εἶναι ὅτι ἐκεῖνοι	οἱ	λίθοι εἰσὶ καθαροὶ καὶ οὐ
[58]	μὲν γὰρ ἡ γῆ καὶ	οἱ	λίθοι καὶ ἅπας ὁ τόπος
[56]	μέντοι τοῦ μεγέθους περὶ (ὧν	οἱ	λόγοι εἰσίν, καὶ τὴν ~ἀνθρωπίνην
[2]	ὄντων ~ὥσπερ εἰώθεμεν καὶ γὰρ	οἱ	λόγοι τοιοῦτοί τινες ἦσαν ἀλλ᾽
[39]	Ἀλλὰ ταύτῃ μὲν οὐχ ὅμοιοι	οἱ	λόγοι τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλὰ ~σοῦ
[2]	οὖν δή; Τίνες φῂς ἦσαν	οἱ	λόγοι; ~(Φαίδων) ~Ἐγώ σοι ἐξ
[62]	ἐνταῦθα ~βοῶσί τε καὶ καλοῦσιν,	οἱ	μὲν οὓς ἀπέκτειναν, οἱ δὲ
[62]	καλῶς καὶ ὁσίως βιώσαντες καὶ	οἱ	μή. Καὶ οἳ μὲν ἂν
[39]	ἦ δ᾽ ὅς, μισόλογοι, ὥσπερ	οἱ	μισάνθρωποι γιγνόμενοι· ~ὡς οὐκ ἔστιν,
[32]	~ἑταῖρε Σιμμία τε καὶ Κέβης,	οἱ	ὀρθῶς φιλόσοφοι ἀπέχονται τῶν κατὰ
[12]	ὄντι ἄρα, ἔφη, ὦ Σιμμία,	οἱ	ὀρθῶς φιλοσοφοῦντες ἀποθνῄσκειν ~μελετῶσι, καὶ
[60]	περιελιχθέντα περὶ τὴν γῆν ὥσπερ	οἱ	ὄφεις, εἰς τὸ δυνατὸν κάτω
[40]	οὐ φιλοσόφως ἔχειν ἀλλ᾽ ὥσπερ	οἱ	πάνυ ἀπαίδευτοι ~φιλονίκως. Καὶ γὰρ
[2]	λεχθέντα καὶ ~πραχθέντα, καὶ τίνες	οἱ	παραγενόμενοι τῶν ἐπιτηδείων τῷ ἀνδρί;
[12]	καὶ ἄλλῳ ἀνδρὶ ὃς ἡγεῖταί	οἱ	παρεσκευάσθαι τὴν διάνοιαν ὥσπερ ~κεκαθαρμένην.
[2]	ἐκεῖνος ~ἔμελλε τελευτᾶν. Καὶ πάντες	οἱ	παρόντες σχεδόν τι οὕτω διεκείμεθα,
[13]	Εἰσὶν γὰρ δή, (ὥς) φασιν	~οἱ	περὶ τὰς τελετάς, ναρθηκοφόροι (μὲν
[39]	καὶ ἕτερος· καὶ μάλιστα δὴ	οἱ	(περὶ τοὺς ἀντιλογικοὺς λόγους ~διατρίψαντες
[13]	ἐμὴν δόξαν οὐκ ἄλλοι ἢ	οἱ	πεφιλοσοφηκότες ὀρθῶς. ~Ὧν δὴ καὶ
[35]	ὡς ἰδεῖν ~ἐφαίνετο, καὶ ἡμῶν	οἱ	πλεῖστοι· Κέβης δὲ καὶ Σιμμίας
[10]	ἢ τά γε τοιαῦτα καὶ	οἱ	ποιηταὶ ἡμῖν ἀεὶ θρυλοῦσιν, ὅτι
[61]	ὄνομα δὲ ~τούτῳ ἐστίν, ὡς	οἱ	ποιηταὶ λέγουσιν, κωκυτός. ~(Τούτων δὲ
[11]	~τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν πάντες	οἱ	πόλεμοι γίγνονται, τὰ δὲ χρήματα
[29]	~διαπεφύσηται καὶ ἀπόλωλεν, ὥς φασιν	οἱ	πολλοὶ (ἄνθρωποι; Πολλοῦ γε ~δεῖ,
[34]	εἰσι ~καὶ ἀνδρεῖοι, οὐχ ὧν	οἱ	πολλοὶ ἕνεκά φασιν· ἢ σὺ
[32]	τε καὶ πενίαν φοβούμενοι, ὥσπερ	οἱ	πολλοὶ καὶ ~φιλοχρήματοι· οὐδὲ αὖ
[13]	καὶ ἡ σωφροσύνη, ἣν καὶ	οἱ	πολλοὶ ὀνομάζουσι σωφροσύνην, τὸ ~περὶ
[66]	καὶ εὐκόλως ἐξέπιεν. ~Καὶ ἡμῶν	οἱ	πολλοὶ τέως μὲν ἐπιεικῶς οἷοί
[47]	ὃ δή μοι ~φαίνονται ψηλαφῶντες	οἱ	πολλοὶ ὥσπερ ἐν σκότει, ἀλλοτρίῳ
[60]	τὸ χάσμα συρρέουσί τε πάντες	οἱ	ποταμοὶ καὶ ἐκ ~τούτου πάλιν
[60]	καὶ βορβορωδεστέρου, (ὥσπερ ἐν Σικελίᾳ	οἱ	πρὸ τοῦ ~ῥύακος πηλοῦ ῥέοντες
[61]	ὃν ἐπονομάζουσιν Πυριφλεγέθοντα, οὗ καὶ	οἱ	ῥύακες ἀποσπάσματα ~ἀναφυσῶσιν ὅπῃ ἂν
[13]	τις ᾖ. Καὶ ~κινδυνεύουσι καὶ	οἱ	τὰς τελετὰς ἡμῖν οὗτοι καταστήσαντες
[62]	δὲ οὕτως πεφυκότων, ἐπειδὰν ἀφίκωνται	οἱ	~τετελευτηκότες εἰς τὸν τόπον οἷ
[31]	καὶ εἰς βέλτιστον τόπον ~ἰόντες	οἱ	τὴν δημοτικὴν καὶ πολιτικὴν (ἀρετὴν
[4]	παρακελεύεσθαί τε (καὶ ἐπικελεύειν, ὥσπερ	οἱ	~τοῖς θέουσι διακελευόμενοι, καὶ ἐμοὶ
[48]	δεῖν εὐλαβηθῆναι μὴ πάθοιμι ὅπερ	οἱ	τὸν ἥλιον ἐκλείποντα ~θεωροῦντες καὶ
[62]	τὸ ὁσίως βιῶναι, οὗτοί εἰσιν	οἱ	τῶνδε μὲν τῶν τόπων τῶν
[41]	λύρα καὶ αἱ χορδαὶ καὶ	~(οἱ	φθόγγοι ἔτι ἀνάρμοστοι ὄντες γίγνονται,
[32]	καὶ ἀδοξίαν μοχθηρίας δεδιότες, ὥσπερ	οἱ	~φίλαρχοί τε καὶ φιλότιμοι, ἔπειτα
[33]	δεδέσθαι, ~ὅπερ οὖν λέγω, γιγνώσκουσιν	οἱ	φιλομαθεῖς ὅτι οὕτω παραλαβοῦσα ἡ
[33]	Γιγνώσκουσι γάρ, ἦ δ᾽ ὅς,	οἱ	φιλομαθεῖς (ὅτι ~παραλαβοῦσα αὐτῶν τὴν
[62]	γῆς οἰκιζόμενοι. ~τούτων δὲ αὐτῶν	οἱ	φιλοσοφίᾳ ἱκανῶς καθηράμενοι ἄνευ τε
[13]	δέει ἀνδρεῖοί εἰσι πάντες πλὴν	οἱ	φιλόσοφοι· καίτοι ~ἄλογόν γε δέει
[9]	καὶ πάνυ ὅτι τῷ ὄντι	οἱ	~φιλοσοφοῦντες θανατῶσι, καὶ σφᾶς γε
[12]	προθυμοῦνται ἀεὶ μάλιστα καὶ μόνοι	οἱ	~φιλοσοφοῦντες ὀρθῶς, καὶ τὸ μελέτημα
[9]	εἰσιν θανάτου καὶ οἵου ~θανάτου	οἱ	ὡς ἀληθῶς φιλόσοφοι. (Εἴπωμεν γάρ,
[62]	ἕκαστον κομίζει, πρῶτον μὲν ~διεδικάσαντο	οἵ	τε καλῶς καὶ ὁσίως βιώσαντες
[62]	φέρονται κατὰ τὴν ἀξίαν ~ἕκαστος·	οἳ	δ᾽ ἂν δόξωσιν ἀνιάτως ἔχειν
[62]	τὸν Τάρταρον, ὅθεν οὔποτε ἐκβαίνουσιν.	Οἳ	δ᾽ ἂν ἰάσιμα μὲν ~μεγάλα
[62]	ὑπὸ τῶν δικαστῶν αὐτοῖς ἐτάχθη.	Οἳ	δὲ δὴ ἂν δόξωσι ~διαφερόντως
[35]	φαυλότερος ὑμῖν εἶναι τὴν μαντικήν,	οἳ	ἐπειδὰν αἴσθωνται ὅτι ~δεῖ αὐτοὺς
[62]	βιώσαντες καὶ οἱ μή. Καὶ	οἳ	μὲν ἂν ~δόξωσι μέσως βεβιωκέναι,
[29]	τὸν ἀγαθὸν καὶ φρόνιμον ~θεόν,	οἷ,	ἂν θεὸς θέλῃ, αὐτίκα καὶ
[29]	τε ~καὶ ἀθάνατον καὶ φρόνιμον,	οἷ	ἀφικομένῃ ὑπάρχει αὐτῇ εὐδαίμονι εἶναι,
[12]	εἰ μὴ (ἅσμενοι ἐκεῖσε ἴοιεν,	οἷ	~ἀφικομένοις ἐλπίς ἐστιν οὗ διὰ
[57]	ἐπιχειρεῖ εἰς δή τινα ~τόπον,	οἷ	δεῖ τοὺς συλλεγέντας διαδικασαμένους εἰς
[12]	ὦ ἑταῖρε, πολλὴ ἐλπὶς ~ἀφικομένῳ	οἷ	ἐγὼ πορεύομαι, ἐκεῖ ἱκανῶς, εἴπερ
[62]	οἱ ~τετελευτηκότες εἰς τὸν τόπον	οἷ	ὁ δαίμων ἕκαστον κομίζει, πρῶτον
[33]	τε καὶ ὁμότροφος γίγνεσθαι ~καὶ	οἵα	μηδέποτε εἰς Ἅιδου καθαρῶς ἀφικέσθαι,
[57]	γῆς ~τόποι, καὶ αὐτὴ οὔτε	οἵα	οὔτε ὅση δοξάζεται ὑπὸ τῶν
[3]	τε καὶ τοιαῦτ᾽ ἄττα εἶπεν,	οἷα	δὴ εἰώθασιν αἱ γυναῖκες, ὅτι
[47]	ἀπ᾽ ἀλλήλων, τὰ δὲ νεῦρα	οἷα	ἐπιτείνεσθαι (καὶ ~ἀνίεσθαι, περιαμπέχοντα τὰ
[66]	γε αὐτοῦ ~Σωκράτους. ~Ἐκεῖνος δέ,	~Οἷα,	ἔφη, ποιεῖτε, ὦ θαυμάσιοι. Ἐγὼ
[30]	ὤφθη ἄττα ψυχῶν ~σκιοειδῆ φαντάσματα,	οἷα	παρέχονται αἱ τοιαῦται ψυχαὶ εἴδωλα,
[59]	καὶ ἄστρα ὁρᾶσθαι ὑπ᾽ αὐτῶν	οἷα	τυγχάνει ὄντα, ~καὶ τὴν ἄλλην
[58]	καλόν, ἄξιον ἀκοῦσαι, ὦ Σιμμία,	~οἷα	τυγχάνει τὰ ἐπὶ τῆς γῆς
[58]	Τὴν μέντοι ἰδέαν τῆς γῆς	οἵαν	(πέπεισμαι εἶναι, καὶ τοὺς ~τόπους
[43]	τοῦ σώματος παθημάτων, ἀλλ᾽ οὐχ	οἵας	ἄγειν τε ~ταῦτα καὶ δεσπόζειν,
[43]	ὡς ἁρμονίας αὐτῆς οὔσης καὶ	~οἵας	ἄγεσθαι ὑπὸ τῶν τοῦ σώματος
[60]	γίγνονται δὲ ἕκαστοι τοιοῦτοι δι᾽	οἵας	ἂν καὶ τῆς ~γῆς ῥέωσιν.
[65]	καὶ ~δὴ καὶ νῦν εὖ	οἶδ᾽	ὅτι οὐκ ἐμοὶ χαλεπαίνεις, γιγνώσκεις
[4]	ὅταν με αὖθις ἐρωτᾷ εὖ	οἶδα	γὰρ ὅτι ~ἐρήσεται εἰπὲ τί
[56]	ἔχει ~μὴ κατασιγῆσαι· ὡς οὐκ	οἶδα	εἰς ὅντινά τις ἄλλον καιρὸν
[65]	οὔπω δεδυκέναι. Καὶ ἅμα ἐγὼ	οἶδα	καὶ ἄλλους πάνυ ὀψὲ ~πίνοντας,
[43]	κύντερον ἄλλο ποτ᾽ ἔτλης. ~ἆρ᾽	οἴει	αὐτὸν ταῦτα ποιῆσαι διανοούμενον ὡς
[39]	γε, ἦν δ᾽ ἐγώ. ~(Οὐκοῦν	οἴει,	ἔφη, εἰ πονηρίας ἀγὼν προτεθείη,
[34]	πολλοὶ ἕνεκά φασιν· ἢ σὺ	οἴει;	~(Οὐ δῆτα ἔγωγε. ~Οὐ γάρ·
[31]	θηρίων ~εἰκὸς ἐνδύεσθαι. ἢ οὐκ	οἴει;	~Πάνυ μὲν οὖν εἰκὸς λέγεις.
[26]	φύσει ἐλέγομεν· ἢ ~ἄλλῃ τινὶ	οἴει;	~Τῇ τῶν ἀνθρώπων. ~Τί οὖν
[39]	τῶν σφόδρα σμικρῶν καὶ μεγάλων·	οἴει	τι ~σπανιώτερον εἶναι ἢ σφόδρα
[30]	καὶ φεύγειν, οὕτω (δὴ ἔχουσαν	οἴει	ψυχὴν αὐτὴν ~καθ᾽ αὑτὴν εἰλικρινῆ
[58]	τοῖς κοίλοις αὐτῆς λεληθέναι καὶ	οἴεσθαι	ἄνω ἐπὶ τῆς γῆς ~οἰκεῖν,
[12]	καὶ οὐχ ἅσμενος εἶσιν αὐτόσε;	Οἴεσθαί	γε χρή, ἐὰν τῷ ὄντι
[58]	ἔν τινι κοίλῳ τῆς γῆς	οἴεσθαι	ἐπάνω αὐτῆς οἰκεῖν, καὶ τὸν
[45]	νὴ Δία ἐμὲ εἶναι τοῦ	οἴεσθαι	περὶ τούτων του τὴν αἰτίαν
[30]	δέ γε, ὦ φίλε, τοῦτο	οἴεσθαι	χρὴ εἶναι καὶ βαρὺ καὶ
[35]	ἐμὲ συμπαραλαβεῖν, εἴ τι μᾶλλον	οἴεσθε	μετ᾽ ἐμοῦ ~εὐπορήσειν. ~Καὶ ὁ
[7]	γάρ ~που αὐτός γε αὑτοῦ	οἴεται	ἄμεινον ἐπιμελήσεσθαι ἐλεύθερος γενόμενος. ~Ἀλλ᾽
[64]	~διατάττων ἕκαστον τῶν λεγομένων, ἀλλ᾽	οἴεταί	με ἐκεῖνον εἶναι (ὃν ~ὄψεται
[34]	ὑπ᾽ ~ἐκείνου τρεφομένη, ζῆν τε	οἴεται	οὕτω δεῖν ἕως ἂν ζῇ,
[33]	ἀπ᾽ ~(αὐτῶν ὧν ἄν τις	οἰηθείη,	οἷον ἢ νοσήσας ἤ τι
[7]	ἀνόητος μὲν ἄνθρωπος τάχ᾽ ἂν	οἰηθείη	ταῦτα, φευκτέον (εἶναι ἀπὸ ~τοῦ
[34]	ἀνδρὸς φιλοσόφου, καὶ οὐκ ἂν	~οἰηθείη	τὴν μὲν φιλοσοφίαν χρῆναι αὐτὴν
[41]	δόξαι, ~ἐάνπερ μείνῃ ἥδε ἡ	οἴησις,	τὸ ἁρμονίαν μὲν εἶναι σύνθετον
[3]	Κρίτων ἔφη, ἀπαγέτω τις αὐτὴν	~οἴκαδε	~Καὶ ἐκείνην μὲν ἀπῆγόν τινες
[45]	καὶ τοῖς ἄλλοις τὰ ~αὐτῶν	οἰκεῖα	ἑκάστοις προσγένηται, τότε δὴ τὸν
[65]	εἷς δὲ μέγας καὶ αἱ	οἰκεῖαι	γυναῖκες ἀφίκοντο ἐκεῖναι, ἐναντίον τοῦ
[20]	ἆρ᾽ οὐχ ὃ καλοῦμεν μανθάνειν	οἰκείαν	ἂν ~ἐπιστήμην ἀναλαμβάνειν εἴη; Τοῦτο
[58]	~πολλοὺς ἐν πολλοῖσι τοιούτοις τόποις	οἰκεῖν.	Εἶναι γὰρ πανταχῇ περὶ τὴν
[58]	οἴοιτό τε ἐπὶ ~τῆς θαλάττης	οἰκεῖν	καὶ διὰ τοῦ ὕδατος ὁρῶν
[58]	τῆς γῆς οἴεσθαι ἐπάνω αὐτῆς	οἰκεῖν,	καὶ τὸν ~ἀέρα οὐρανὸν καλεῖν,
[12]	συναγείρεσθαί τε καὶ ἁθροίζεσθαι, καὶ	~οἰκεῖν	κατὰ τὸ δυνατὸν καὶ ἐν
[58]	τι εἶναι αὐτό, καὶ ἡμᾶς	οἰκεῖν	(τοὺς μέχρι ~Ἡρακλείων στηλῶν ἀπὸ
[58]	οἴεσθαι ἄνω ἐπὶ τῆς γῆς	~οἰκεῖν,	ὥσπερ ἂν εἴ τις ἐν
[39]	τούτων μάλιστα οὓς ἂν ~ἡγήσαιτο	(οἰκειοτάτους	τε καὶ ἑταιροτάτους, τελευτῶν δὴ
[65]	εἰπὼν ἐκεῖνος μὲν ἀνίστατο εἰς	οἴκημά	τι ὡς λουσόμενος, καὶ ὁ
[13]	~τετελεσμένος ἐκεῖσε ἀφικόμενος μετὰ θεῶν	οἰκήσει.	Εἰσὶν γὰρ δή, (ὥς) φασιν
[63]	τὰς ~ψυχὰς ἡμῶν καὶ τὰς	οἰκήσεις,	ἐπείπερ ἀθάνατόν γε ἡ ψυχὴ
[62]	τὸν ἔπειτα χρόνον, καὶ εἰς	οἰκήσεις	ἔτι τούτων καλλίους ~ἀφικνοῦνται, ἃς
[62]	~ἄνω δὲ εἰς τὴν καθαρὰν	οἴκησιν	ἀφικνούμενοι καὶ ἐπὶ γῆς οἰκιζόμενοι.
[57]	~φέρεται εἰς τὴν αὐτῇ πρέπουσαν	οἴκησιν·	ἡ δὲ καθαρῶς τε καὶ
[59]	εἶναι, ἐν ~οἷς τῷ ὄντι	οἰκητὰς	θεοὺς εἶναι, καὶ φήμας τε
[62]	οἴκησιν ἀφικνούμενοι καὶ ἐπὶ γῆς	οἰκιζόμενοι.	~τούτων δὲ αὐτῶν οἱ φιλοσοφίᾳ
[60]	μᾶλλον ἢ ἐν ᾧ ἡμεῖς	οἰκοῦμεν,	τοὺς δὲ ~βαθυτέρους ὄντας τὸ
[58]	δὴ τοῦτο καὶ ἡμᾶς πεπονθέναι·	~οἰκοῦντας	γὰρ ἔν τινι κοίλῳ τῆς
[58]	κοῖλα τῆς γῆς. Εμᾶς ~οὖν	οἰκοῦντας	ἐν τοῖς κοίλοις αὐτῆς λεληθέναι
[58]	ἢ βατράχους περὶ τὴν θάλατταν	οἰκοῦντας,	καὶ ἄλλους ἄλλοθι ~πολλοὺς ἐν
[59]	ἀνθρώπους, τοὺς μὲν ἐν μεσογαίᾳ	οἰκοῦντας,	τοὺς ~δὲ περὶ τὸν ἀέρα
[62]	εἰς τὴν λίμνην, καὶ ἐκεῖ	~οἰκοῦσί	τε καὶ καθαιρόμενοι τῶν τε
[32]	παραδιδόασιν αὐταῖς ~ἑαυτούς, οὔ τι	οἰκοφθορίαν	τε καὶ πενίαν φοβούμενοι, ὥσπερ
[39]	λέγεις. ~Οὐκοῦν, ὦ (Φαίδων) ἔφη,	οἰκτρὸν	ἂν εἴη τὸ πάθος, εἰ
[39]	τὸν Δία, ἦν δ᾽ ἐγώ,	οἰκτρὸν	δῆτα. ~Πρῶτον μὲν τοίνυν, ἔφη,
[58]	μέσῳ τῷ πυθμένι τοῦ πελάγους	οἰκῶν	οἴοιτό τε ἐπὶ ~τῆς θαλάττης
[49]	δ᾽ εἴπερ εἶ τῶν φιλοσόφων,	(οἶμαι	ἂν ὡς ἐγὼ λέγω ποιοῖς.
[9]	με ~νυνδὴ γελασείοντα ἐποίησας γελάσαι.	Οἶμαι	γὰρ ἂν τοὺς πολλοὺς αὐτὸ
[48]	σοι σαφέστερον εἰπεῖν ἃ λέγω·	Οἶμαι	γάρ σε νῦν οὐ ~μανθάνειν.
[7]	ὁμολογεῖς, θεούς. ~(Δίκαια, ἔφη, λέγετε·	οἶμαι	γὰρ ὑμᾶς λέγειν ὅτι χρή
[52]	ψυχρόν; ~Ναί. ~Ἀλλὰ τόδε γ᾽	οἶμαι	δοκεῖ σοι, οὐδέποτε χιόνα γ᾽
[36]	καὶ γὰρ οὖν, ὦ ~Σώκρατες,	οἶμαι	ἔγωγε καὶ αὐτόν σε τοῦτο
[37]	ἀσθενέστερον. Τὴν αὐτὴν δὲ ταύτην	οἶμαι	~εἰκόνα δέξαιτ᾽ ἂν ψυχὴ πρὸς
[50]	~λεχθέντα; ~(Φαίδων) ~Ὡς μὲν ἐγὼ	οἶμαι,	ἐπεὶ αὐτῷ ταῦτα συνεχωρήθη, (καὶ
[65]	ἄνθρωπος. ~(Καὶ ὁ Κρίτων, Ἀλλ᾽	οἶμαι,	ἔφη, ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, ἔτι
[56]	δέξεται. ~Ὁ δέ γε θεὸς	οἶμαι,	ἔφη ὁ Σωκράτης, καὶ αὐτὸ
[14]	περὶ ~αὐτῶν. ~Οὔκουν γ᾽ ἂν	οἶμαι,	ἦ δ᾽ ὃς ὁ Σωκράτης,
[9]	ἐμοί· (ἐκ γὰρ τούτων ~μᾶλλον	οἶμαι	ἡμᾶς εἴσεσθαι περὶ ὧν σκοποῦμεν.
[2]	τινὲς τῶν ~ἐπιχωρίων. Πλάτων δὲ	οἶμαι	ἠσθένει. ~(Ἐχεκράτης) Ξένοι δέ τινες
[22]	ἔφη ὁ Σιμμίας, ὡς ἔγωγε	οἶμαι·	καίτοι καρτερώτατος ἀνθρώπων ~ἐστὶν πρὸς
[55]	ἔφη, λέγεις. ~Ὣς δ᾽ αὔτως	οἶμαι	κἂν εἰ τὸ ἄψυκτον ἀνώλεθρον
[65]	~εἰκότως οὐ ποιήσω· οὐδὲν γὰρ	(οἶμαι	κερδανεῖν ὀλίγον ὕστερον πιὼν ~ἄλλο
[20]	ὦ Σώκρατες. ~Εἰ δέ γε	οἶμαι	λαβόντες πρὶν γενέσθαι γιγνόμενοι ἀπωλέσαμεν,
[30]	ὁ Κέβης. ~(Ἐὰν δέ γε	οἶμαι	μεμιασμένη καὶ ἀκάθαρτος τοῦ σώματος
[49]	ἔλαττον, διὰ τὴν ~σμικρότητα, φοβούμενος	οἶμαι	μή τίς σοι ἐναντίος λόγος
[33]	καὶ τοῖς ~αὐτοῖς χαίρειν ἀναγκάζεται	οἶμαι	ὁμότροπός τε καὶ ὁμότροφος γίγνεσθαι
[22]	τὸ ἀπιστεῖν τοῖς λόγοις. Ἀλλ᾽	οἶμαι	οὐκ ἐνδεῶς τοῦτο πεπεῖσθαι ~αὐτόν,
[37]	πολλῶν (ὄντων, τοῦ δὲ ~τελευταίου	οἶμαι	πρότερος, καὶ οὐδέν τι μᾶλλον
[35]	οὔτε οἱ κύκνοι, ἀλλ᾽ ἅτε	οἶμαι	τοῦ ~Ἀπόλλωνος ὄντες, μαντικοί τέ
[2]	τις παρῆν; ~(Φαίδων) ~Σχεδόν τι	οἶμαι	τούτους παραγενέσθαι. ~(Ἐχεκράτης) ~Τί οὖν
[30]	ἔφη. ~Ἀλλὰ (καὶ) διειλημμένην γε	οἶμαι	ὑπὸ τοῦ σωματοειδοῦς, ὃ αὐτῇ
[44]	ἀθάνατόν ἐστι. Τοιαῦτ᾽ ἄττα ἐστίν,	~οἶμαι,	ὦ Κέβης, ἃ λέγεις· καὶ
[11]	μὴ οὐ θεμιτὸν ᾖ” Τοιαῦτα	οἶμαι,	ὦ Σιμμία, ἀναγκαῖον εἶναι ~πρὸς
[37]	~ὀλιγοχρονιώτερον οὐκ ἀπόλωλεν. Τὸ δ᾽	οἶμαι,	ὦ Σιμμία, οὐχ οὕτως ἔχει·
[57]	λέγει· ἐκεῖνος (μὲν γὰρ ἁπλῆν	~οἶμόν	φησιν εἰς Ἅιδου φέρειν, ἡ
[18]	καὶ ὀρθὸς λόγος, οὐκ ἂν	οἷοί	τ᾽ ἦσαν τοῦτο ποιῆσαι ~ἔπειτα
[53]	οὖν, ἦ δ᾽ ὅς, ἐὰν	οἷοί	τ᾽ ὦμεν, ὁρισώμεθα ὁποῖα ταῦτά
[66]	οἱ πολλοὶ τέως μὲν ἐπιεικῶς	οἷοί	τε ἦσαν κατέχειν τὸ μὴ
[37]	ὅτι πολὺ τὸ τοῦ ἀνθρώπου,	οἴοιτο	ἀποδεδεῖχθαι ~ὅτι παντὸς ἄρα μᾶλλον
[58]	τῷ πυθμένι τοῦ πελάγους οἰκῶν	οἴοιτό	τε ἐπὶ ~τῆς θαλάττης οἰκεῖν
[5]	τῆς ~ἐκεῖ, ποίαν τινὰ αὐτὴν	οἰόμεθα	εἶναι· τί γὰρ ἄν τις
[66]	ἔφη, ὦ Σώκρατες, τρίβομεν ὅσον	οἰόμεθα	μέτριον εἶναι πιεῖν. ~(Μανθάνω, ἦ
[33]	Ταύτῃ οὖν τῇ λύσει οὐκ	οἰομένη	δεῖν ἐναντιοῦσθαι ἡ τοῦ ὡς
[63]	μοι δοκεῖ καὶ ἄξιον κινδυνεῦσαι	οἰομένῳ	οὕτως ἔχειν ~καλὸς γὰρ ὁ
[19]	ὃ ~νῦν ἐγὼ ὁρῶ εἶναι	οἷον	ἄλλο τι τῶν ὄντων, (ἐνδεῖ
[25]	~Τί δὲ τῶν πολλῶν καλῶν,	οἷον	ἀνθρώπων ἢ ἵππων ἢ (ἱματίων
[28]	δοκεῖ σοι τὸ μὲν θεῖον	οἷον	ἄρχειν τε καὶ ~ἡγεμονεύειν πεφυκέναι,
[17]	ὅς, ἐννοῆσαι ὃ λέγω· ἀλλ᾽	οἷον	εἰ τὸ καταδαρθάνειν ~μὲν εἴη,
[19]	οὐ δύναται ~τοιοῦτον εἶναι (ἴσον)	οἷον	ἐκεῖνο, ἀλλ᾽ ἔστιν φαυλότερον, ἀναγκαῖόν
[19]	προθυμεῖται μὲν πάντα τοιαῦτ᾽ ~εἶναι	οἷον	ἐκεῖνο, ἔστιν δὲ αὐτοῦ φαυλότερα.
[33]	~(αὐτῶν ὧν ἄν τις οἰηθείη,	οἷον	ἢ νοσήσας ἤ τι ἀναλώσας
[9]	σοι ἐντίμους ἡγεῖσθαι ὁ ~τοιοῦτος;	Οἷον	ἱματίων διαφερόντων κτήσεις καὶ ὑποδημάτων
[52]	~ἀπολείπεσθαι; Λέγω δὲ αὐτὸ εἶναι	οἷον	καὶ ἡ τριὰς πέπονθε καὶ
[43]	ἐναντιουμένην; ~Λέγω δὲ τὸ τοιόνδε,	οἷον	καύματος ἐνόντος καὶ δίψους ἐπὶ
[10]	αὐτῶν; λέγω δὲ περὶ ~πάντων,	οἷον	μεγέθους πέρι, ὑγιείας, ἰσχύος, καὶ
[15]	τι καὶ τοιόνδε ἐν αὐτοῖς,	οἷον	μεταξὺ ἀμφοτέρων πάντων τῶν ~ἐναντίων
[53]	οὐ δέχεται ~αὐτό, τὸ ἐναντίον	οἷον	νῦν ἡ τριὰς τῷ ἀρτίῳ
[61]	λέγεται, χρῶμα δ᾽ ἔχοντα ~ὅλον	οἷον	ὁ (κυανός, ὃν δὴ ἐπονομάζουσι
[15]	ἢ ἐκ τοῦ αὐτῷ ἐναντίου.	Οἷον	ὅταν μεῖζόν τι ~γίγνηται, ἀνάγκη
[5]	γὰρ Ἀθηναῖοι. ~Καὶ ὁ Σιμμίας,	Οἷον	παρακελεύῃ, ἔφη, τοῦτο, ὦ Σώκρατες,
[43]	ἄλλη οὖσα ἄλλῳ πράγματι ~διαλεγομένη;	Οἷόν	που καὶ Ὅμηρος ἐν Ὀδυσσείᾳ
[62]	~μεγάλα δὲ δόξωσιν ἡμαρτηκέναι ἁμαρτήματα,	οἷον	πρὸς πατέρα ἢ μητέρα ~(ὑπ᾽
[9]	τὰς ἡδονὰς καλουμένας τὰς τοιάσδε,	οἷον	~σιτίων (τe καὶ ποτῶν; ~Ἥκιστα,
[47]	τὰ νεῦρα κάμπτεσθαί που ποιεῖ	οἷόν	τ᾽ εἶναι ἐμὲ νῦν τὰ
[47]	~λόγου. Τὸ γὰρ μὴ διελέσθαι	οἷόν	τ᾽ εἶναι ὅτι ἄλλο μέν
[18]	τὴν ἔννοιαν (ἔλαβεν; ~Πῶς λέγεις;	~Οἷον	τὰ τοιάδε· ἄλλη που ἐπιστήμη
[47]	ὑπερείδει· (τὴν δὲ τοῦ ὡς	οἷόν	τε ~βέλτιστα αὐτὰ τεθῆναι δύναμιν
[22]	πάντα τὰ τοιαῦτ᾽ εἶναι ὡς	οἷόν	τε ~μάλιστα, καλόν τε καὶ
[11]	δὲ οὔ. Εἰ γὰρ μὴ	οἷόν	τε μετὰ τοῦ σώματος μηδὲν
[19]	ὀρέγεται μὲν πάντα ταῦτα εἶναι	~οἷον	τὸ ἴσον, ἔχει δὲ ἐνδεεστέρως.
[19]	τι ἐκείνου τῷ τοιοῦτον εἶναι	οἷον	τὸ ἴσον, ἢ οὐδέν; ~Καὶ
[15]	ὅσοις τυγχάνει ὂν τοιοῦτόν τι,	οἷον	τὸ καλὸν τῷ ~αἰσχρῷ ἐναντίον
[10]	ἐν τῇ ζητήσει (κοινωνὸν συμπαραλαμβάνῃ;	~οἷον	τὸ τοιόνδε λέγω· ἆρα ἔχει
[31]	δὴ ταῦτα λέγεις, ὦ Σώκρατες;	~Οἷον	τοὺς μὲν γαστριμαργίας τε καὶ
[65]	ταῦτα ποιοῦσιν, οὓς ~σὺ λέγεις	οἴονται	γὰρ κερδαίνειν ταῦτα ποιήσαντες καὶ
[47]	ταύτην οὔτε ζητοῦσιν ~οὔτε τινὰ	οἴονται	δαιμονίαν ἰσχὺν ἔχειν, ἀλλὰ ἡγοῦνται
[47]	δέον συνδεῖν καὶ συνέχειν οὐδὲν	~οἴονται.	Ἐγὼ μὲν οὖν τῆς τοιαύτης
[39]	λόγους ~διατρίψαντες οἶσθ᾽ ὅτι τελευτῶντες	οἴονται	σοφώτατοι γεγονέναι καὶ ~κατανενοηκέναι μόνοι
[46]	λαβὼν τὰς βίβλους ὡς τάχιστα	οἷός	τ᾽ ἦ ἀνεγίγνωσκον, ἵν᾽ ὡς
[47]	ὅσα ἄλλα ἔχω οὐκ ἂν	οἷός	τ᾽ ἦ ποιεῖν τὰ δόξαντά
[66]	ἔτι πρότερος ἐμοῦ, ἐπειδὴ οὐχ	οἷός	τ᾽ ἦν ~κατέχειν τὰ δάκρυα,
[1]	ἂν ἡμῖν σαφές τι ἀγγεῖλαι	οἷός	τ᾽ ἦν περὶ τούτων, πλήν
[47]	εὑρεῖν οὔτε ~παρ᾽ ἄλλου μαθεῖν	οἷός	τε ἐγενόμην, τὸν δεύτερον (πλοῦν
[58]	μὲν ἐγὼ ἴσως οὐδ᾽ ἂν	οἷός	τε εἴην, ἅμα δέ, εἰ
[38]	δύο λέγεται οὐδ᾽ ὁ Ἡρακλῆς	οἷός	τε εἶναι. ~Ἀλλὰ καὶ ἐμέ,
[21]	οὐκέτι ᾖ ἀνθρώπων οὐδεὶς ἀξίως	οἷός	τε τοῦτο ποιῆσαι. ~(Οὐκ ἄρα
[66]	γε, ἀλλὰ τὴν ἐμαυτοῦ τύχην,	οἵου	ἀνδρὸς (ἑταίρου ~ἐστερημένος εἴην. Ὁ
[9]	ᾗ ἄξιοί εἰσιν θανάτου καὶ	οἵου	~θανάτου οἱ ὡς ἀληθῶς φιλόσοφοι.
[58]	(ὑπ᾽ ἀσθενείας καὶ βραδυτῆτος οὐχ	οἵους	τε εἶναι ἡμᾶς ~διεξελθεῖν ἐπ᾽
[7]	ἀπιόντας, ἐν ᾗ ἐπιστατοῦσιν ~αὐτῶν	οἵπερ	ἄριστοί εἰσιν τῶν ὄντων ἐπιστάται,
[6]	καὶ τἆλλα, ἔστιν ὅτε καὶ	οἷς	~βέλτιον ὂν> τεθνάναι ἢ ζῆν,
[6]	~βέλτιον ὂν> τεθνάναι ἢ ζῆν,	οἷς	δὲ βέλτιον τεθνάναι, θαυμαστὸν ἴσως
[59]	ἐνθάδε εἶναι χρώματα ὥσπερ δείγματα,	~οἷς	δὴ οἱ γραφῆς (καταχρῶνται. Ἐκεῖ
[20]	καί, ὅπερ λέγω, περὶ ἁπάντων	οἷς	~ἐπισφραγιζόμεθα τὸ αὐτὸ ὃ ἔστι
[43]	ἁρμονίαν γε ~οὖσαν, ἐναντία ᾄδειν	οἷς	ἐπιτείνοιτο καὶ χαλῷτο καὶ ψάλλοιτο
[19]	ἐν τοῖς ξύλοις τε καὶ	οἷς	νυνδὴ ~ἐλέγομεν τοῖς ἴσοις; Ἆρα
[4]	~ἠπιστάμην τοὺς Αἰσώπου, τούτων ἐποίησα	οἷς	πρώτοις ἐνέτυχον. Ταῦτα οὖν, ~ὦ
[18]	ἢ ἱμάτιον ἢ ἄλλο τι	οἷς	τὰ ~παιδικὰ αὐτῶν εἴωθε χρῆσθαι,
[32]	μὲν ἅπασιν, ὦ Κέβης, ~ἐκεῖνοι	οἷς	τι μέλει τῆς ἑαυτῶν ψυχῆς
[59]	καὶ ἱερὰ αὐτοῖς εἶναι, ἐν	~οἷς	τῷ ὄντι οἰκητὰς θεοὺς εἶναι,
[8]	καὶ εὔελπις εἶναι ἐκεῖ μέγιστα	~οἴσεσθαι	ἀγαθὰ ἐπειδὰν τελευτήσῃ. Πῶς ἂν
[54]	~ἀλλ᾽ ὅρα εἰ ἤδη ἱκανῶς	οἶσθ᾽	ὅτι βούλομαι. ~Ἀλλὰ πάνυ ἱκανῶς,
[17]	τὸ ἕτερον μηδὲ καμπὴν ~ποιοῖτο,	οἶσθ᾽	ὅτι πάντα τελευτῶντα τὸ αὐτὸ
[17]	ἀνταποδιδοίη γιγνόμενον ἐκ τοῦ ~καθεύδοντος,	οἶσθ᾽	ὅτι τελευτῶντα πάντ᾽ (ἂν> λῆρον
[39]	(περὶ τοὺς ἀντιλογικοὺς λόγους ~διατρίψαντες	οἶσθ᾽	ὅτι τελευτῶντες οἴονται σοφώτατοι γεγονέναι
[49]	μέγα ἂν ~βοῴης ὅτι οὐκ	οἶσθα	ἄλλως πως ἕκαστον γιγνόμενον ἢ
[65]	αἰτίους, ~ἀλλὰ ἐκείνοις. Νῦν οὖν,	οἶσθα	γὰρ ἃ ἦλθον (ἀγγέλλων, χαῖρέ
[53]	~Πῶς λέγεις; ~Ὥσπερ ἄρτι ἐλέγομεν.	Οἶσθα	γὰρ δήπου ὅτι ἃ ἂν
[2]	δὲ ἡμῶν καὶ διαφερόντως, Ἀπολλόδωρος	~(οἶσθα	γάρ που τὸν ἄνδρα καὶ
[13]	ἄτοπος. ~Πῶς δή, ὦ Σώκρατες;	~Οἶσθα,	ἦ δ᾽ ὅς, ὅτι τὸν
[18]	λύρας. ~Πῶς γὰρ οὔ; ~Οὐκοῦν	οἶσθα	ὅτι οἱ ἐρασταί, ὅταν ἴδωσιν
[57]	μόγις ὑπὸ τοῦ προστεταγμένου ~δαίμονος	οἴχεται	ἀγομένη. Ἀφικομένην δὲ ὅθιπερ αἱ
[56]	δ᾽ ἀθάνατον σῶν καὶ ἀδιάφθορον	οἴχεται	ἀπιόν, ~ὑπεκχωρῆσαν τῷ θανάτῳ. ~Φαίνεται.
[55]	τὸ περιττὸν καὶ τὰ ~τρία	οἴχεται	ἀπιόντα· καὶ περὶ πυρὸς καὶ
[27]	αὐτὴ καθ᾽ αὑτὴν σκοπῇ, ἐκεῖσε	οἴχεται	εἰς τὸ καθαρόν τε ~καὶ
[64]	παραμενεῖν ἐγγυήσασθε ἐπειδὰν ἀποθάνω, ἀλλὰ	οἰχήσεσθαι	~(ἀπιόντα, ἵνα Κρίτων ῥᾷον φέρῃ,
[66]	τῇ ~καρδίᾳ γένηται αὐτῷ, τότε	οἰχήσεται.	~Ἤδη οὖν σχεδόν τι αὐτοῦ
[40]	ὥσπερ μέλιττα τὸ κέντρον ἐγκαταλιπὼν	οἰχήσομαι.	~Ἀλλ᾽ ἰτέον, ἔφη. Πρῶτόν με
[64]	φάρμακον, οὐκέτι ὑμῖν ~παραμενῶ, ἀλλ᾽	οἰχήσομαι	ἀπιὼν εἰς μακάρων δή τινας
[14]	ὥσπερ πνεῦμα ἢ καπνὸς διασκεδασθεῖσα	οἴχηται	~διαπτομένη καὶ οὐδὲν ἔτι οὐδαμοῦ
[34]	τῶν ἀνέμων διαφυσηθεῖσα καὶ διαπτομένη	~οἴχηται	καὶ οὐδὲν ἔτι οὐδαμοῦ ᾖ.
[29]	τὸ εἰς τοιοῦτον τόπον ἕτερον	οἰχόμενον	γενναῖον ~καὶ καθαρὸν καὶ ἀιδῆ,
[35]	διὰ τὸ ἐπιθυμεῖν ~μὲν ἀκοῦσαι,	ὀκνεῖν	δὲ ὄχλον παρέχειν, μή σοι
[49]	δ᾽ ὅς, τὰ δέκα τῶν	ὀκτὼ	δυοῖν πλείω εἶναι, καὶ διὰ
[45]	τὰ δέκα μοι ἐδόκει τῶν	ὀκτὼ	~πλέονα εἶναι διὰ τὸ δύο
[37]	~σώματος ἣ τῇ ψυχῇ φέρει	ὄλεθρον	μηδένα φαίη εἰδέναι ἀδύνατον γὰρ
[41]	ᾖ αὐτὸ τοῦτο θάνατος, ψυχῆς	~ὄλεθρος,	ἐπεὶ σῶμά γε ἀεὶ ἀπολλύμενον
[44]	σῶμα ἐλθεῖν ~ἀρχὴ ἦν αὐτῇ	ὀλέθρου,	ὥσπερ νόσος· καὶ ταλαιπωρουμένη τε
[60]	εὐδαιμονίαν τούτων ἀκόλουθον εἶναι. ~Καὶ	ὅλην	μὲν δὴ τὴν γῆν οὕτω
[60]	τὰ ἔγκοιλα αὐτῆς κύκλῳ περὶ	ὅλην	πολλούς, τοὺς μὲν ~βαθυτέρους καὶ
[60]	ὂν καὶ διαμπερὲς τετρημένον δι᾽	ὅλης	~τῆς γῆς, τοῦτο ὅπερ Ὅμηρος
[39]	ἄκρα τῶν ~ἐσχάτων σπάνια καὶ	ὀλίγα,	τὰ δὲ μεταξὺ ἄφθονα καὶ
[14]	~ἀλλὰ τοῦτο δὴ ἴσως οὐκ	ὀλίγης	παραμυθίας δεῖται καὶ πίστεως, ὡς
[45]	ἑκάστοις προσγένηται, τότε δὴ τὸν	ὀλίγον	ὄγκον ὄντα ὕστερον ~πολὺν γεγονέναι,
[60]	ἢ> ᾗ ἐπηντλεῖτο, τὰ δὲ	ὀλίγον·	πάντα δὲ ὑποκάτω εἰσρεῖ τῆς
[40]	κακὸν γὰρ ἂν ἦν ἀλλ᾽	ὀλίγον	ὕστερον ~ἀπολεῖται. Παρεσκευασμένος δή, ἔφη,
[39]	περὶ τοὺς λόγους τέχνης, κἄπειτα	ὀλίγον	~ὕστερον αὐτῷ δόξῃ ψευδὴς εἶναι,
[39]	καὶ πιστὸν τὸν ἄνθρωπον, ~ἔπειτα	ὀλίγον	ὕστερον εὑρεῖν τοῦτον πονηρόν τε
[64]	με ἐκεῖνον εἶναι (ὃν ~ὄψεται	ὀλίγον	ὕστερον νεκρόν, καὶ ἐρωτᾷ δὴ
[65]	ποιήσω· οὐδὲν γὰρ (οἶμαι κερδανεῖν	ὀλίγον	ὕστερον πιὼν ~ἄλλο γε ἢ
[13]	σαφὲς εἰσόμεθα, ἂν θεὸς ἐθέλῃ,	ὀλίγον	ὕστερον, ὡς ἐμοὶ ~δοκεῖ. Ταῦτ᾽
[66]	αὐτοῦ οὐδὲν ἔτι ἀπεκρίνατο, ἀλλ᾽	ὀλίγον	χρόνον διαλιπὼν ~ἐκινήθη τε καὶ
[29]	ὥσπερ οἱ ἐν Αἰγύπτῳ ταριχευθέντες,	ὀλίγου	ὅλον ~μένει ἀμήχανον ὅσον χρόνον,
[43]	τις αὐτὴν (εἶναι, καὶ ἐναντιουμένη	ὀλίγου	~πάντα διὰ παντὸς τοῦ βίου
[39]	μὲν χρηστοὺς καὶ πονηροὺς ~σφόδρα	ὀλίγους	εἶναι ἑκατέρους, τοὺς δὲ μεταξὺ
[39]	πονηρίας ἀγὼν προτεθείη, πάνυ ἂν	ὀλίγους	καὶ ~ἐνταῦθα τοὺς πρώτους φανῆναι;
[37]	τὸ δὲ σῶμα ~ἀσθενέστερον καὶ	ὀλιγοχρονιώτερον·	ἀλλὰ γὰρ ἂν φαίη ἑκάστην
[37]	σῶς ἐστιν, ἐπειδὴ τό γε	~ὀλιγοχρονιώτερον	οὐκ ἀπόλωλεν. Τὸ δ᾽ οἶμαι,
[13]	προσήκει, τοῖς μάλιστα τοῦ σώματος	ὀλιγωροῦσίν	τε καὶ ἐν ~φιλοσοφίᾳ ζῶσιν;
[13]	τὰς ἐπιθυμίας μὴ ἐπτοῆσθαι ἀλλ᾽	ὀλιγώρως	ἔχειν καὶ κοσμίως, ἆρ᾽ οὐ
[29]	οἱ ἐν Αἰγύπτῳ ταριχευθέντες, ὀλίγου	ὅλον	~μένει ἀμήχανον ὅσον χρόνον, (ἔνια
[61]	ὡς λέγεται, χρῶμα δ᾽ ἔχοντα	~ὅλον	οἷον ὁ (κυανός, ὃν δὴ
[53]	τοιαῦτα, τὸ ἥμισυ, τὴν τοῦ	ὅλου,	καὶ τριτημόριον αὖ ~καὶ πάντα
[27]	μεθόδου, ~καὶ ὁ δυσμαθέστατος, ὅτι	ὅλῳ	καὶ παντὶ ὁμοιότερόν ἐστι ψυχὴ
[45]	πρᾶγμα, ἔφη, ὦ Κέβης, ζητεῖς·	ὅλως	γὰρ δεῖ περὶ ~γενέσεως καὶ
[9]	γε ὡς ἀληθῶς φιλόσοφος. ~Οὐκοῦν	ὅλως	δοκεῖ σοι, ἔφη, ἡ τοῦ
[44]	τῷ θεῷ μελήσει, ἡμεῖς ~δὲ	Ὁμηρικῶς	ἐγγὺς ἰόντες πειρώμεθα εἰ ἄρα
[60]	ὅλης ~τῆς γῆς, τοῦτο ὅπερ	Ὅμηρος	εἶπε, λέγων αὐτό ~τῆλε μάλ᾽
[43]	πράγματι ~διαλεγομένη; Οἷόν που καὶ	Ὅμηρος	ἐν Ὀδυσσείᾳ πεποίηκεν, οὗ λέγει
[43]	οὔτε γὰρ ἄν, ὡς ἔοικεν,	Ὁμήρῳ	θείῳ ποιητῇ ὁμολογοῖμεν οὔτε ~αὐτοὶ
[30]	τοῦ σωματοειδοῦς, ὃ αὐτῇ ἡ	ὁμιλία	~τε καὶ συνουσία τοῦ σώματος
[11]	εἰδέναι, ἐὰν ὅτι μάλιστα μηδὲν	ὁμιλῶμεν	τῷ σώματι μηδὲ ~κοινωνῶμεν, ὅτι
[58]	τό τε ὕδωρ καὶ τὴν	ὁμίχλην	καὶ τὸν ἀέρα· αὐτὴν δὲ
[48]	βλέπων πρὸς τὰ πράγματα τοῖς	ὄμμασι	καὶ ἑκάστῃ τῶν ~αἰσθήσεων ἐπιχειρῶν
[30]	ἀφροδίσια χρήσαιτο, τὸ δὲ τοῖς	ὄμμασι	~σκοτῶδες καὶ ἀιδές, νοητὸν δὲ
[48]	διαφθείρονται γάρ που ἔνιοι τὰ	~ὄμματα,	ἐὰν μὴ ἐν ὕδατι ἤ
[66]	ἐξεκάλυψεν αὐτόν, καὶ ὃς τὰ	ὄμματα	ἔστησεν· ~ἰδὼν δὲ ὁ Κρίτων
[33]	μὲν μεστὴ ἡ διὰ τῶν	ὀμμάτων	σκέψις, ~ἀπάτης δὲ ἡ διὰ
[33]	σῶμα φῇ. Ἐκ γὰρ τοῦ	ὁμοδοξεῖν	τῷ σώματι καὶ τοῖς ~αὐτοῖς
[35]	~Ἐγὼ δὲ καὶ αὐτὸς ἡγοῦμαι	ὁμόδουλός	τε εἶναι τῶν κύκνων καὶ
[39]	ἔφη. Ἀλλὰ ταύτῃ μὲν οὐχ	ὅμοιοι	οἱ λόγοι τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλὰ
[29]	οὕτω μὲν ἔχουσα εἰς τὸ	ὅμοιον	αὐτῇ τὸ ἀιδὲς ἀπέρχεται, τὸ
[19]	τῆς ὄψεως ~ἄλλο ἐννοήσῃς, εἴτε	ὅμοιον	εἴτε ἀνόμοιον, ἀναγκαῖον, ἔφη, αὐτὸ
[13]	κρατεῖν ἄλλων ἡδονῶν. Τοῦτο δ᾽	ὅμοιόν	ἐστιν ᾧ ~νυνδὴ ἐλέγετο, τῷ
[13]	ἀλλ᾽ ὅμως αὐτοῖς ~συμβαίνει τούτῳ	ὅμοιον	τὸ πάθος τὸ περὶ ταύτην
[28]	ταῦτα αὖ πότερόν σοι δοκεῖ	ὅμοιον	τῷ θείῳ εἶναι καὶ ~πότερον
[20]	ἐπλησίαζεν ἀνόμοιον ὂν ἢ ᾧ	ὅμοιον·	ὥστε, ὅπερ λέγω, ~δυοῖν θάτερα,
[28]	μηδέποτε ~κατὰ ταὐτὰ ἔχοντι ἑαυτῷ	ὁμοιότατον	αὖ εἶναι σῶμα. ἔχομέν τι
[28]	ὡσαύτως κατὰ ταὐτὰ ἔχοντι ἑαυτῷ	ὁμοιότατον	εἶναι ψυχή, τῷ δὲ ~ἀνθρωπίνῳ
[47]	καὶ ἄτοπα. Καί μοι ἔδοξεν	~ὁμοιότατον	πεπονθέναι ὥσπερ ἂν εἴ τις
[26]	~Οὐχ ὁρατόν. ~Ἀιδὲς ἄρα; ~Ναί.	~Ὁμοιότερον	ἄρα ψυχὴ σώματός ἐστιν τῷ
[27]	ἐκ (τῶν νῦν ~λεγομένων ψυχὴ	ὁμοιότερον	εἶναι καὶ συγγενέστερον; ~Πᾶς ἄν
[27]	δυσμαθέστατος, ὅτι ὅλῳ καὶ παντὶ	ὁμοιότερόν	ἐστι ψυχὴ τῷ ἀεὶ ~ὡσαύτως
[26]	~Οὐδὲν ἄλλο, ἔφη. ~Ποτέρῳ οὖν	ὁμοιότερον	τῷ εἴδει φαμὲν ἂν εἶναι
[19]	τι ἐλλείπει τοῦτο κατὰ τὴν	ὁμοιότητα	εἴτε μὴ ~ἐκείνου οὗ ἀνεμνήσθη;
[58]	ἱκανὴν εἶναι αὐτὴν ἴσχειν τὴν	~ὁμοιότητα	τοῦ οὐρανοῦ αὐτοῦ ἑαυτῷ πάντῃ
[31]	ἕκαστα ἴοι κατὰ τὰς αὐτῶν	~ὁμοιότητας	τῆς μελέτης; ~Δῆλον δή, ἔφη·
[19]	~Ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις. ~Οὐκοῦν ἢ	ὁμοίου	ὄντος τούτοις ἢ ἀνομοίου; ~Πάνυ
[58]	τὴν ~ἰσορροπίαν· ἰσόρροπον γὰρ πρᾶγμα	ὁμοίου	τινὸς ἐν μέσῳ τεθὲν οὐχ
[19]	~Ἀλλ᾽ ὅταν γε ἀπὸ τῶν	ὁμοίων	ἀναμιμνῄσκηταί τίς τι, ἆρ᾽ οὐκ
[19]	τὴν ἀνάμνησιν εἶναι μὲν ἀφ᾽	~ὁμοίων,	εἶναι δὲ καὶ ἀπὸ ἀνομοίων;
[42]	ἡμῖν πᾶσαι ψυχαὶ πάντων ζῴων	ὁμοίως	ἀγαθαὶ ~ἔσονται, εἴπερ ὁμοίως ψυχαὶ
[8]	τοῦτο. Ὥστε διὰ ταῦτα οὐχ	ὁμοίως	~ἀγανακτῶ, ἀλλ᾽ εὔελπίς εἰμι εἶναί
[58]	~μᾶλλον οὐδ᾽ ἧττον οὐδαμόσε κλιθῆναι,	ὁμοίως	δ᾽ ἔχον ἀκλινὲς μενεῖ. ~πρῶτον
[22]	καταφεύγει ὁ λόγος εἰς (τὸ	ὁμοίως	εἶναι τήν τε ψυχὴν ἡμῶν
[37]	~Σιμμίας δέομαι. Ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ	ὁμοίως	λέγεσθαι ταῦτα ὥσπερ ἄν τις
[42]	ζῴων ὁμοίως ἀγαθαὶ ~ἔσονται, εἴπερ	ὁμοίως	ψυχαὶ πεφύκασιν αὐτὸ τοῦτο, ψυχαί,
[16]	ἐκ τοῦ τεθνεῶτος; ~Ἀναγκαῖον, ἔφη,	ὁμολογεῖν	ὅτι τὸ ζῶν. ~Ἐκ τῶν
[7]	~καὶ ἄρχοντας ἀγαθούς, ὡς αὐτὸς	ὁμολογεῖς,	θεούς. ~(Δίκαια, ἔφη, λέγετε· οἶμαι
[50]	~Ἀλλὰ γάρ, ἦ δ᾽ ὅς,	ὁμολογεῖς	τὸ τὸν Σιμμίαν ὑπερέχειν Σωκράτους
[16]	αὕτη, τὸ ἀναβιώσκεσθαι; ~Πάνυ γε.	~Ὁμολογεῖται	ἄρα ἡμῖν καὶ ταύτῃ τοὺς
[55]	τοῦ ἀθανάτου, εἰ μὲν ἡμῖν	ὁμολογεῖται	καὶ ἀνώλεθρον ~εἶναι, ψυχὴ ἂν
[56]	ἀθάνατόν ἐστιν, παρὰ πάντων ἂν	ὁμολογηθείη	μηδέποτε ~ἀπόλλυσθαι. ~Παρὰ πάντων μέντοι
[42]	εἶναι· τοῦτο δ᾽ ἔστι τὸ	ὁμολόγημα,	μηδὲν μᾶλλον μηδ᾽ ἐπὶ ~πλέον
[64]	ἂν ποιῆτε, κἂν μὴ νῦν	ὁμολογήσητε·	ἐὰν δὲ ὑμῶν (μὲν) αὐτῶν
[64]	χρόνῳ ζῆν, οὐδὲ ἐὰν πολλὰ	ὁμολογήσητε	(ἐν τῷ παρόντι ~καὶ σφόδρα,
[43]	ὡς ἔοικεν, Ὁμήρῳ θείῳ ποιητῇ	ὁμολογοῖμεν	οὔτε ~αὐτοὶ ἡμῖν αὐτοῖς. ~Ἔχει
[17]	ἡμεῖς ~αὐτὰ ταῦτα οὐκ ἐξαπατώμενοι	ὁμολογοῦμεν,	ἀλλ᾽ ἔστι τῷ ὄντι καὶ
[18]	~(Τῇδ᾽ ἔγωγε, ἦ δ᾽ ὅς.	Ὁμολογοῦμεν	γὰρ δήπου, εἴ τίς τι
[19]	ταῦτα. ~Ἀλλὰ μὴν καὶ τόδε	ὁμολογοῦμεν,	μὴ ἄλλοθεν αὐτὸ ἐννενοηκέναι μηδὲ
[18]	ἔφη. ~Ἆρ᾽ οὖν καὶ τόδε	ὁμολογοῦμεν,	ὅταν ἐπιστήμη παραγίγνηται τρόπῳ ~τοιούτῳ,
[19]	πολύ γε, ἔφη, ἐνδεῖ. ~Οὐκοῦν	ὁμολογοῦμεν,	ὅταν τίς τι ἰδὼν ἐννοήσῃ
[33]	τοῖς ~αὐτοῖς χαίρειν ἀναγκάζεται οἶμαι	ὁμότροπός	τε καὶ ὁμότροφος γίγνεσθαι ~καὶ
[33]	ἀναγκάζεται οἶμαι ὁμότροπός τε καὶ	ὁμότροφος	γίγνεσθαι ~καὶ οἵα μηδέποτε εἰς
[2]	ἀπό τε τῆς ἡδονῆς ~συγκεκραμένη	ὁμοῦ	καὶ ἀπὸ τῆς λύπης, ἐνθυμουμένῳ
[49]	φροντίς· ~ἱκανοὶ γὰρ ὑπὸ σοφίας	ὁμοῦ	πάντα κυκῶντες ὅμως δύνασθαι αὐτοὶ
[17]	τὸ τοῦ Ἀναξαγόρου γεγονὸς εἴη,	ὁμοῦ	πάντα χρήματα Ὡσαύτως ~δέ, ὦ
[36]	τοῦ θείου ~τε καὶ ἀθανάτου	ὁμοφυῆ	τε καὶ συγγενῆ, προτέραν τοῦ
[25]	καλῶν) ἢ πάντων τῶν ἐκείνοις	ὁμωνύμων;	~Ἆρα κατὰ ταὐτὰ ἔχει, ἢ
[13]	φαμέν γε ἀδύνατον εἶναι, ἀλλ᾽	ὅμως	αὐτοῖς ~συμβαίνει τούτῳ ὅμοιον τὸ
[19]	ἑτέρων ὄντων ἐκείνου τοῦ ἴσου,	ὅμως	~αὐτοῦ τὴν ἐπιστήμην ἐννενόηκάς τε
[52]	μὲν ~οὐχ ὅπερ τὸ περιττόν,	ὅμως	δὲ δεῖ αὐτὸ μετὰ τοῦ
[24]	οὖν ὅπερ λέγετε καὶ νῦν.	~Ὅμως	δέ μοι δοκεῖς σύ τε
[53]	οὖν καὶ ~αὐτὸ ἄλλῳ ἐναντίον,	ὅμως	δὲ τὴν (τοῦ περιττοῦ οὐ
[49]	ὑπὸ σοφίας ὁμοῦ πάντα κυκῶντες	ὅμως	δύνασθαι αὐτοὶ αὑτοῖς ~ἀρέσκειν· σὺ
[52]	οὐκ ~ὢν ὅπερ τὸ ἄρτιον	ὅμως	ἕκαστος αὐτῶν ἄρτιός ἐστιν ἀεί·
[56]	καὶ εἰ πισταὶ ὑμῖν εἰσιν,	ὅμως	ἐπισκεπτέαι ~σαφέστερον· καὶ ἐὰν αὐτὰς
[41]	καὶ φοβεῖται μὴ ἡ ψυχὴ	~ὅμως	καὶ θειότερον καὶ (κάλλιον ὂν
[53]	ποῖα οὐκ ἐναντία τινὶ ὄντα	ὅμως	οὐ δέχεται ~αὐτό, τὸ ἐναντίον
[52]	οὐχ ὅπερ τῆς τριάδος; Ἀλλ᾽	~ὅμως	οὕτως πέφυκε καὶ ἡ τριὰς
[13]	ὑπὸ τῶν ἡδονῶν ἄρχεσθαι, ἀλλ᾽	ὅμως	συμβαίνει αὐτοῖς ~κρατουμένοις ὑφ᾽ ἡδονῶν
[29]	νεῦρα καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα,	ὅμως	ὡς ἔπος εἰπεῖν ἀθάνατά ἐστιν·
[10]	τῆς οὐσίας ὃ (τυγχάνει ἕκαστον	ὄν·	ἆρα διὰ τοῦ σώματος ~αὐτῶν
[25]	~αὐτὸ ἕκαστον ὃ ἔστιν, τὸ	ὄν,	μή ποτε μεταβολὴν καὶ ἡντινοῦν
[37]	ἀνθρώπου τό γε ~ἀσθενέστερον ἔτι	ὄν;	Τὸ δὲ πολυχρονιώτερον ~(οὐ δοκεῖ
[33]	δι᾽ ἄλλων σκοπῇ ἐν ἄλλοις	ὂν	ἄλλο, μηδὲν ἡγεῖσθαι ἀληθές· ~εἶναι
[25]	συνετέθη· εἰ δέ τι τυγχάνει	ὂν	ἀσύνθετον, ~τούτῳ μόνῳ προσήκει μὴ
[25]	αὐτῶν ἕκαστον ὃ ἔστι, μονοειδὲς	ὂν	αὐτὸ καθ᾽ αὑτό, ὡσαύτως κατὰ
[20]	~ἐπελέληστο, ᾧ τοῦτο ἐπλησίαζεν ἀνόμοιον	ὂν	ἢ ᾧ ὅμοιον· ὥστε, ὅπερ
[27]	τὸ καθαρόν τε ~καὶ ἀεὶ	ὂν	καὶ ἀθάνατον καὶ ὡσαύτως ἔχον,
[60]	~γῆς ἄλλως τε (μέγιστον τυγχάνει	ὂν	καὶ διαμπερὲς τετρημένον δι᾽ ὅλης
[50]	ἄλλο οὐδὲν τῶν ἐναντίων, ἔτι	ὂν	ὅπερ ἦν, ἅμα τοὐναντίον ~γίγνεσθαί
[50]	ἐκεῖνο δὲ οὐ τετόλμηκεν μέγα	ὂν	σμικρὸν ~εἶναι· ὡς δ᾽ αὕτως
[6]	ἔστιν ὅτε καὶ οἷς ~βέλτιον	ὂν>	τεθνάναι ἢ ζῆν, οἷς δὲ
[15]	ἐναντίων τὰ ἐναντία, ὅσοις τυγχάνει	ὂν	τοιοῦτόν τι, οἷον τὸ καλὸν
[41]	~ὅμως καὶ θειότερον καὶ (κάλλιον	ὂν	τοῦ σώματος προαπολλύηται ἐν ~ἁρμονίας
[19]	ἐκ τούτων ἐκεῖνο ἐνενοήσαμεν, ~ἕτερον	ὂν	τούτων; Ἢ οὐχ ἕτερόν σοι
[55]	εἰ τό γε ἀθάνατον ἀίδιον	ὂν	φθορὰν δέξεται. ~Ὁ δέ γε
[22]	ἔγωγε ~οὐδὲν οὕτω μοι ἐναργὲς	ὂν	ὡς τοῦτο, τὸ πάντα τὰ
[13]	σοι τεκμήριον, ἔφη, τοῦτο ἀνδρός,	ὃν	ἂν ἴδῃς ~ἀγανακτοῦντα μέλλοντα ἀποθανεῖσθαι,
[48]	ὥρμησα, καὶ ὑποθέμενος ἑκάστοτε λόγον	ὃν	ἂν κρίνω ~ἐρρωμενέστατον εἶναι, ἃ
[58]	ἐν ᾧπέρ ἐστι τὰ ἄστρα,	ὃν	δὴ ~αἰθέρα ὀνομάζειν (τοὺς πολλοὺς
[61]	ἔχοντα ~ὅλον οἷον ὁ (κυανός,	ὃν	δὴ ἐπονομάζουσι Στύγιον, καὶ τὴν
[61]	τοῦ Ταρτάρου· οὗτος ~δ᾽ ἐστὶν	ὃν	ἐπονομάζουσιν Πυριφλεγέθοντα, οὗ καὶ οἱ
[38]	Ὡς γὰρ σφόδρα πιθανὸς ὤν,	ὃν	ὁ Σωκράτης ἔλεγε ~λόγον, νῦν
[64]	ἀλλ᾽ οἴεταί με ἐκεῖνον εἶναι	(ὃν	~ὄψεται ὀλίγον ὕστερον νεκρόν, καὶ
[23]	τὸν λόγον εἰς ταὐτὸν καὶ	ὃν	πρὸ τούτου ~ὡμολογήσαμεν, τὸ γίγνεσθαι
[18]	ὦ ~Σώκρατες, εἰ ἀληθής ἐστιν,	ὃν	σὺ εἴωθας θαμὰ λέγειν, ὅτι
[1]	περὶ τῆς δίκης ἄρα ἐπύθεσθε	ὃν	τρόπον ἐγένετο; ~(Ἐχεκράτης) ~Ναί, ταῦτα
[57]	ὧν δὴ τυχεῖν καὶ μείναντας	ὃν	χρὴ χρόνον ἄλλος δεῦρο ~πάλιν
[61]	τὸν Τάρταρον ἐναντίος τῷ Πυριφλεγέθοντι·	ὄνομα	δὲ ~τούτῳ ἐστίν, ὡς οἱ
[58]	τὰ ἄστρα, ὃν δὴ ~αἰθέρα	ὀνομάζειν	(τοὺς πολλοὺς τῶν περὶ τὰ
[12]	ἔφη. ~Οὐκοῦν τοῦτό γε θάνατος	ὀνομάζεται,	λύσις καὶ χωρισμὸς ψυχῆς ἀπὸ
[51]	ἐνόντων ἔχει τὴν ἐπωνυμίαν τὰ	ὀνομαζόμενα·	~(αὐτὰ δ᾽ ἐκεῖνα οὐκ ἄν
[13]	ὦ Σιμμία, οὐ καὶ ἡ	ὀνομαζομένη	ἀνδρεία τοῖς οὕτω ~διακειμένοις μάλιστα
[13]	σωφροσύνη, ἣν καὶ οἱ πολλοὶ	ὀνομάζουσι	σωφροσύνην, τὸ ~περὶ τὰς ἐπιθυμίας
[15]	κἂν εἰ μὴ χρώμεθα τοῖς	ὀνόμασιν	ἐνιαχοῦ, ~ἀλλ᾽ ἔργῳ γοῦν πανταχοῦ
[52]	δοκεῖ σοι τῷ τε αὑτῆς	ὀνόματι	ἀεὶ ~προσαγορευτέα εἶναι καὶ τῷ
[47]	πολλοὶ ὥσπερ ἐν σκότει, ἀλλοτρίῳ	ὀνόματι	~προσχρώμενοι, ὡς αἴτιον αὐτὸ προσαγορεύειν.
[52]	τὸ εἶδος ~ἀξιοῦσθαι τοῦ αὑτοῦ	ὀνόματος	εἰς τὸν ἀεὶ χρόνον, ἀλλὰ
[52]	δεῖ αὐτὸ μετὰ τοῦ ἑαυτοῦ	ὀνόματος	καὶ τοῦτο ~καλεῖν ἀεὶ διὰ
[52]	ἀεί που δεῖ τούτου τοῦ	~ὀνόματος	τυγχάνειν ὅπερ νῦν λέγομεν· ἢ
[52]	δεχόμενα, ἀλλὰ καὶ ὅσα οὐκ	ὄντ᾽	~ἀλλήλοις ἐναντία ἔχει ἀεὶ τἀναντία,
[40]	~πλεονεκτικῶς εἰ μὲν τυγχάνει ἀληθῆ	ὄντα	ἃ λέγω, καλῶς δὴ ἔχει
[33]	εἱργμοῦ διὰ ~τούτου σκοπεῖσθαι τὰ	ὄντα	ἀλλὰ μὴ αὐτὴν δι᾽ αὑτῆς,
[58]	τῆς γῆς ὑπὸ τῷ οὐρανῷ	ὄντα.	~Ἀλλὰ μήν, ἔφη ὁ Σιμμίας,
[52]	πείσεσθαι, πρὶν ὑπομεῖναι ἔτι τρία	ὄντα	ἄρτια ~γενέσθαι; ~Πάνυ μὲν οὖν,
[39]	τῶν λόγων, ἀλλὰ πάντα τὰ	ὄντα	ἀτεχνῶς ὥσπερ ἐν Εὐρίπῳ ἄνω
[42]	εἶναι τί τις φήσει ταῦτα	ὄντα	εἶναι ἐν ~ταῖς ψυχαῖς, τήν
[48]	ἐν (τοῖς) ~λόγοις σκοπούμενον τὰ	ὄντα	ἐν εἰκόσι μᾶλλον σκοπεῖν ἢ
[61]	ῥεύματά ἐστι· ~τυγχάνει δ᾽ ἄρα	ὄντα	ἐν τούτοις τοῖς πολλοῖς τέτταρ᾽
[48]	τούτῳ συμφωνεῖν τίθημι ὡς ἀληθῆ	~ὄντα,	καὶ περὶ αἰτίας καὶ περὶ
[59]	ὁρᾶσθαι ὑπ᾽ αὐτῶν οἷα τυγχάνει	ὄντα,	~καὶ τὴν ἄλλην εὐδαιμονίαν τούτων
[53]	ὁρίσασθαι, ποῖα οὐκ ἐναντία τινὶ	ὄντα	ὅμως οὐ δέχεται ~αὐτό, τὸ
[59]	τοιούτοις. ~Ἐκφανῆ γὰρ αὐτὰ πεφυκέναι,	ὄντα	πολλὰ πλήθει καὶ μεγάλα καὶ
[48]	μετὰ ταῦτα, ἐπειδὴ ἀπειρήκη τὰ	ὄντα	~σκοπῶν, δεῖν εὐλαβηθῆναι μὴ πάθοιμι
[57]	καὶ ἀδελφῶν ψυχῶν ἔργα ~τυγχάνει	ὄντα,	ταύτην μὲν ἅπας φεύγει τε
[12]	ἐν τῷ βίῳ ὅτι ἐγγυτάτω	ὄντα	τοῦ τεθνάναι οὕτω ζῆν, κἄπειθ᾽
[62]	ἢ ἄλλα ὅσα τοιαῦτα τυγχάνει	ὄντα,	τούτους δὲ ἡ προσήκουσα ~μοῖρα
[19]	ἴσοι καὶ ξύλα ἐνίοτε ταὐτὰ	ὄντα	τῷ μὲν ἴσα φαίνεται, τῷ
[65]	~καὶ πρᾳότατον καὶ ἄριστον ἄνδρα	ὄντα	τῶν πώποτε δεῦρο ἀφικομένων, καὶ
[45]	τότε δὴ τὸν ὀλίγον ὄγκον	ὄντα	ὕστερον ~πολὺν γεγονέναι, καὶ οὕτω
[59]	ὕδατός τε καὶ ἀέρος ~ἔκπλεα	(ὄντα,	χρώματός τι εἶδος παρέχεσθαι στίλβοντα
[63]	εἴασε χαίρειν, ὡς ἀλλοτρίους τε	ὄντας,	καὶ ~πλέον θάτερον ἡγησάμενος ἀπεργάζεσθαι,
[60]	ἡμεῖς οἰκοῦμεν, τοὺς δὲ ~βαθυτέρους	ὄντας	τὸ χάσμα αὐτοὺς ἔλαττον ἔχειν
[3]	ἐκ μιᾶς ~κορυφῆς ἡμμένω (δύ᾽	ὄντε.	Καί μοι δοκεῖ, ἔφη, εἰ
[41]	καὶ ~(οἱ φθόγγοι ἔτι ἀνάρμοστοι	ὄντες	γίγνονται, τελευταῖον δὲ πάντων ~συνίσταται
[35]	ἀλλ᾽ ἅτε οἶμαι τοῦ ~Ἀπόλλωνος	ὄντες,	μαντικοί τέ εἰσι καὶ προειδότες
[47]	τί ἐστι τὸ αἴτιον τῷ	~ὄντι,	ἄλλο δὲ ἐκεῖνο ἄνευ οὗ
[13]	ἡ τοιαύτη ἀρετὴ καὶ ~τῷ	ὄντι	ἀνδραποδώδης τε καὶ οὐδὲν ὑγιὲς
[12]	~Γελοῖον· πῶς δ᾽ οὔ; ~Τῷ	ὄντι	ἄρα, ἔφη, ὦ Σιμμία, οἱ
[12]	Οἴεσθαί γε χρή, ἐὰν τῷ	ὄντι	γε ~ᾖ, ὦ ἑταῖρε, φιλόσοφος·
[8]	μοι φαίνεται εἰκότως ἀνὴρ τῷ	ὄντι	ἐν φιλοσοφίᾳ διατρίψας ~τὸν βίον
[12]	φρονήσεως δὲ ἄρα τις τῷ	ὄντι	~ἐρῶν, καὶ λαβὼν σφόδρα τὴν
[56]	ἀθάνατον καὶ (ἀνώλεθρον, ~καὶ τῷ	ὄντι	ἔσονται ἡμῶν αἱ ψυχαὶ ἐν
[13]	ἔχῃ, τὸ δ᾽ ἀληθὲς τῷ	~ὄντι	ᾖ (κάθαρσίς τις τῶν τοιούτων
[13]	(ὠνούμενά τε καὶ πιπρασκόμενa τῷ	ὄντι	ᾖ καὶ ~ἀνδρεία καὶ σωφροσύνη
[11]	αὐτοῦ ~καθορᾶν τἀληθές. Ἀλλὰ τῷ	ὄντι	ἡμῖν δέδεικται ὅτι, εἰ μέλλομέν
[17]	ἐξαπατώμενοι ὁμολογοῦμεν, ἀλλ᾽ ἔστι τῷ	ὄντι	καὶ τὸ ~ἀναβιώσκεσθαι καὶ ἐκ
[9]	ἀνθρώπους καὶ πάνυ ὅτι τῷ	ὄντι	οἱ ~φιλοσοφοῦντες θανατῶσι, καὶ σφᾶς
[59]	αὐτοῖς εἶναι, ἐν ~οἷς τῷ	ὄντι	οἰκητὰς θεοὺς εἶναι, καὶ φήμας
[13]	φαῦλοί τινες ~εἶναι, ἀλλὰ τῷ	ὄντι	πάλαι αἰνίττεσθαι ὅτι ὃς ἂν
[29]	ἢ ὀρθῶς φιλοσοφοῦσα καὶ τῷ	ὄντι	(τεθνάναι μελετῶσα ῥᾳδίως· ἢ ~οὐ
[11]	τὸ λεγόμενον ὡς ἀληθῶς τῷ	ὄντι	ὑπ᾽ αὐτοῦ οὐδὲ ~φρονῆσαι ἡμῖν
[15]	τοῦ ταῦτ᾽ εἶναι, εἰ τῷ	ὄντι	φανερὸν γίγνοιτο ὅτι οὐδαμόθεν ~ἄλλοθεν
[25]	μὲν συντεθέντι τε καὶ συνθέτῳ	ὄντι	φύσει προσήκει τοῦτο ~πάσχειν, διαιρεθῆναι
[66]	ἀναβρυχησάμενος κλάων καὶ ~ἀγανακτῶν οὐδένα	ὅντινα	οὐ κατέκλασε τῶν παρόντων πλήν
[56]	κατασιγῆσαι· ὡς οὐκ οἶδα εἰς	ὅντινά	τις ἄλλον καιρὸν ἀναβάλλοιτο ἢ
[15]	ἀμφοτέρων πάντων τῶν ~ἐναντίων δυοῖν	ὄντοιν	δύο γενέσεις, (ἀπὸ μὲν τοῦ
[16]	~εἰσὶν αὐτοῖν μεταξὺ δύο δυοῖν	ὄντοιν;	~Πῶς γὰρ οὔ; ~Τὴν μὲν
[39]	ἂν εἴη τὸ πάθος, εἰ	ὄντος	δή τινος ~ἀληθοῦς καὶ βεβαίου
[10]	αὐτῷ μηδ᾽ ἁπτομένη ὀρέγηται τοῦ	ὄντος.	~Ἔστι ταῦτα. ~Οὐκοῦν καὶ ἐνταῦθα
[11]	~προσπέσωσιν, ἐμποδίζουσιν ἡμῶν τὴν τοῦ	ὄντος	θήραν. Ἐρώτων δὲ καὶ ~ἐπιθυμιῶν
[16]	ἐκ τῶν ζώντων, τούτου δὲ	ὄντος	ἱκανόν που ~ἐδόκει τεκμήριον εἶναι
[37]	ἢ ἱματίου ἐν χρείᾳ τε	ὄντος	καὶ φορουμένου, ~ἀποκριναμένου δή (τινος)
[52]	εἶναι καὶ τῷ τοῦ περιττοῦ,	ὄντος	οὐχ ὅπερ τῆς τριάδος; Ἀλλ᾽
[15]	~γίγνηται, ἀνάγκη που ἐξ ἐλάττονος	ὄντος	πρότερον ἔπειτα μεῖζον γίγνεσθαι; ~Ναί.
[15]	κἂν ἔλαττον γίγνηται, ἐκ μείζονος	ὄντος	πρότερον (ὕστερον ~ἔλαττον γενήσεται; ~Ἔστιν
[58]	καλεῖν, ὡς διὰ τούτου οὐρανοῦ	ὄντος	τὰ ἄστρα χωροῦντα· τὸ ~δὲ
[19]	ἔφη, λέγεις. ~Οὐκοῦν ἢ ὁμοίου	ὄντος	τούτοις ἢ ἀνομοίου; ~Πάνυ γε.
[10]	(καὶ) ἄλλος ὁ τευξόμενος τοῦ	ὄντος;	~Ὑπερφυῶς, ἔφη ὁ Σιμμίας, ὡς
[48]	καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων	(ὄντων)	ἃ δ᾽ ἂν μή, ὡς
[10]	εἰλικρινὲς ~ἕκαστον ἐπιχειροῖ θηρεύειν τῶν	ὄντων,	ἀπαλλαγεὶς ὅτι μάλιστα ὀφθαλμῶν ~τε
[19]	γ᾽ ἔφη, τῶν ἴσων, ἑτέρων	ὄντων	ἐκείνου τοῦ ἴσου, ὅμως ~αὐτοῦ
[19]	εἶναι οἷον ἄλλο τι τῶν	ὄντων,	(ἐνδεῖ δὲ καὶ οὐ δύναται
[7]	~αὐτῶν οἵπερ ἄριστοί εἰσιν τῶν	ὄντων	ἐπιστάται, θεοί, οὐκ ἔχει λόγον·
[49]	ὡρμημένων, εἴπερ βούλοιό τι τῶν	ὄντων	~εὑρεῖν; Ἐκείνοις μὲν γὰρ ἴσως
[46]	διδάσκαλον τῆς ~αἰτίας περὶ τῶν	ὄντων	κατὰ νοῦν ἐμαυτῷ, τὸν Ἀναξαγόραν,
[10]	κατάδηλον αὐτῇ γίγνεταί τι ~τῶν	ὄντων;	~Ναί. ~Λογίζεται δέ γέ που
[33]	αὑτὴν αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ τῶν	~ὄντων·	ὅτι δ᾽ ἂν δι᾽ ἄλλων
[41]	~αὐτὴν συγκειμένην ἐκ τῶν οὐδέπω	ὄντων;	Οὐ γὰρ δὴ ἁρμονία γέ
[48]	~καταφυγόντα ἐν ἐκείνοις σκοπεῖν τῶν	ὄντων	τὴν ἀλήθειαν. Ἴσως μὲν οὖν
[39]	τοὺς λόγους ~διατελοῖ, τῶν δὲ	ὄντων	τῆς ἀληθείας τε καὶ ἐπιστήμης
[26]	βούλει, ἔφη, δύο εἴδη τῶν	ὄντων,	τὸ μὲν ὁρατόν, τὸ δὲ
[37]	ἐκείνων μὲν ὕστερος ἀπόλωλεν πολλῶν	(ὄντων,	τοῦ δὲ ~τελευταίου οἶμαι πρότερος,
[52]	~Πάνυ γε. ~Ἆρα μόνον τῶν	ὄντων	τοῦτο γὰρ ἐρωτῶ ἢ καὶ
[2]	ἡδονὴ ὡς ἐν φιλοσοφίᾳ ἡμῶν	ὄντων	~ὥσπερ εἰώθεμεν καὶ γὰρ οἱ
[31]	μὴ διηυλαβημένους εἰς τὰ τῶν	ὄνων	γένη (καὶ τῶν τοιούτων θηρίων
[38]	λόγον ἀπεδέξατο, ~ἔπειτα ἡμῶν ὡς	ὀξέως	ᾔσθετο ὃ πεπόνθεμεν ὑπὸ τῶν
[65]	ἔφη, οὐ καταγνώσομαί ~γε σοῦ	ὅπερ	ἄλλων καταγιγνώσκω, ὅτι μοι χαλεπαίνουσι
[12]	Εἰ δὲ τοῦτο οὕτως ἔχει,	ὅπερ	ἄρτι ~ἔλεγον, οὐ πολλὴ ἂν
[50]	τοῦδ᾽ ἕνεκα, βουλόμενος δόξαι σοὶ	ὅπερ	ἐμοί. Ἐμοὶ γὰρ φαίνεται ~οὐ
[12]	σώματος· ἢ οὔ; ~Φαίνεται. ~Οὐκοῦν,	ὅπερ	ἐν ἀρχῇ ἔλεγον, γελοῖον ἂν
[37]	αὐτῷ ὁ λόγος εἶναι, ~καί,	ὅπερ	ἐν τοῖς πρόσθεν ἐλέγομεν, (ταὐτὸν
[57]	δ᾽ ~ἐπιθυμητικῶς τοῦ σώματος ἔχουσα,	ὅπερ	ἐν τῷ ἔμπροσθεν εἶπον, περὶ
[4]	καὶ ἐμοὶ οὕτω τὸ ἐνύπνιον	ὅπερ	ἔπραττον τοῦτο ~ἐπικελεύειν, μουσικὴν ποιεῖν,
[4]	ἔν γε τῷ πρόσθεν χρόνῳ	ὅπερ	ἔπραττον τοῦτο ~ὑπελάμβανον αὐτό μοι
[59]	ἠπείρῳ οὔσας· καὶ ἑνὶ λόγῳ,	ὅπερ	ἡμῖν τὸ ὕδωρ ~τε καὶ
[50]	οὐδὲν τῶν ἐναντίων, ἔτι ὂν	ὅπερ	ἦν, ἅμα τοὐναντίον ~γίγνεσθαί τε
[52]	δεξάμενον τὴν ψυχρότητα ἔτι εἶναι	ὅπερ	ἦν, πῦρ ~καὶ ψυχρόν. ~(Ἀληθῆ,
[52]	τοῖς πρόσθεν ἐλέγομεν, ἔτι ἔσεσθαι	ὅπερ	ἦν, χιόνα καὶ ~θερμόν, ἀλλὰ
[50]	οὐκ ἐθέλειν εἶναι ἕτερον ἢ	ὅπερ	~ἦν. Ὥσπερ ἐγὼ δεξάμενος καὶ
[23]	~αὐτὴν γίγνεσθαι; ἀποδέδεικται μὲν οὖν	ὅπερ	λέγετε καὶ νῦν. ~Ὅμως δέ
[20]	ὂν ἢ ᾧ ὅμοιον· ὥστε,	ὅπερ	λέγω, ~δυοῖν θάτερα, ἤτοι ἐπιστάμενοί
[20]	καὶ δικαίου καὶ ὁσίου καί,	ὅπερ	λέγω, περὶ ἁπάντων οἷς ~ἐπισφραγιζόμεθα
[52]	δεῖ τούτου τοῦ ~ὀνόματος τυγχάνειν	ὅπερ	νῦν λέγομεν· ἢ οὔ; ~Πάνυ
[6]	ὦ ~Σώκρατες; Ἤδη γὰρ ἔγωγε,	ὅπερ	νυνδὴ σὺ ἤρου, καὶ Φιλολάου
[48]	~σκοπῶν, δεῖν εὐλαβηθῆναι μὴ πάθοιμι	ὅπερ	οἱ τὸν ἥλιον ἐκλείποντα ~θεωροῦντες
[60]	δι᾽ ὅλης ~τῆς γῆς, τοῦτο	ὅπερ	Ὅμηρος εἶπε, λέγων αὐτό ~τῆλε
[33]	δεδεμένος συλλήπτωρ (εἴη τοῦ δεδέσθαι,	~ὅπερ	οὖν λέγω, γιγνώσκουσιν οἱ φιλομαθεῖς
[12]	εἶναι ἆρα οὐ τοῦτο συμβαίνει,	ὅπερ	πάλαι ἐν τῷ λόγῳ λέγεται,
[52]	τῷ τοῦ περιττοῦ, ὄντος οὐχ	ὅπερ	τῆς τριάδος; Ἀλλ᾽ ~ὅμως οὕτως
[52]	στίχος τοῦ ἀριθμοῦ οὐκ ~ὢν	ὅπερ	τὸ ἄρτιον ὅμως ἕκαστος αὐτῶν
[52]	ἀριθμοῦ ~ἅπας, ὥστε (οὐκ ὢν	ὅπερ	τὸ περιττὸν ἀεὶ ἕκαστος αὐτῶν
[52]	(τι ὃ ἔστι μὲν ~οὐχ	ὅπερ	τὸ περιττόν, ὅμως δὲ δεῖ
[52]	~καλεῖς καὶ ψυχρόν; ~Ἔγωγε. ~Ἆρ᾽	ὅπερ	χιόνα καὶ πῦρ; ~(Μὰ Δί᾽
[46]	κοσμεῖν καὶ ἕκαστον τιθέναι ταύτῃ	ὅπῃ	ἂν ~βέλτιστα ἔχῃ· εἰ οὖν
[61]	καὶ οἱ ῥύακες ἀποσπάσματα ~ἀναφυσῶσιν	ὅπῃ	ἂν τύχωσι τῆς γῆς. τούτου
[56]	Σιμμίας, οὐδ᾽ αὐτὸς ἔχω ἔτι	ὅπῃ	ἀπιστῶ ἔκ γε τῶν ~λεγομένων·
[46]	τοῦτο δεῖν περὶ αὐτοῦ εὑρεῖν,	ὅπῃ	βέλτιστον ~αὐτῷ ἐστιν ἢ εἶναι
[46]	τὴν αἰτίαν εὑρεῖν περὶ ἑκάστου	ὅπῃ	~γίγνεται ἢ ἀπόλλυται ἢ ἔστι,
[49]	εἴτε παρουσία εἴτε κοινωνία εἴτε	ὅπῃ	δὴ καὶ ~ὅπως προσγενομένη· οὐ
[36]	ἀληθῆ σοι φαίνεται· ~ἀλλὰ λέγε	ὅπῃ	δὴ οὐχ ἱκανῶς. ~Ταύτῃ ἔμοιγε,
[32]	πορεύονται αὐτοῖς ὡς οὐκ εἰδόσιν	ὅπῃ	~ἔρχονται, αὐτοὶ δὲ ἡγούμενοι οὐ
[35]	τι τούτων ~διαπράξασθαι, ἢ μαθεῖν	ὅπῃ	ἔχει ἢ εὑρεῖν ἤ, εἰ
[40]	ἐκεῖνοι ὅταν περί του ἀμφισβητῶσιν,	ὅπῃ	μὲν ἔχει περὶ ~ὧν ἂν
[47]	μὲν οὖν τῆς τοιαύτης αἰτίας	ὅπῃ	ποτὲ ἔχει μαθητὴς ὁτουοῦν ~ἥδιστ᾽
[31]	ὥσπερ εἰκός, εἰς τοιαῦτα ἤθη	ὁποῖ᾽	ἄττ᾽ ἂν καὶ ~μεμελετηκυῖαι τύχωσιν
[53]	ἐὰν οἷοί τ᾽ ὦμεν, ὁρισώμεθα	ὁποῖα	ταῦτά ἐστιν; ~Πάνυ γε. ~(Ἆρ᾽
[37]	~κατατριβόμενον ἀνυφαίνοι ἀναγκαῖον μεντἂν εἴη,	ὁπότε	ἀπολλύοιτο ἡ ~ψυχή, τὸ τελευταῖον
[56]	μᾶλλον, ὡς ~ἐγᾦμαι, παρὰ θεῶν.	~(Ὁπότε	δὴ τὸ ἀθάνατον καὶ ἀδιάφθορόν
[55]	εἰ τὸ ἄψυκτον ἀνώλεθρον ἦν,	ὁπότε	ἐπὶ τὸ πῦρ ~ψυχρόν τι
[55]	ἄθερμον ἀναγκαῖον ἦν ἀνώλεθρον εἶναι,	ὁπότε	τις ἐπὶ ~χιόνα θερμὸν ἐπάγοι,
[45]	μην γὰρ ἱκανῶς μοι δοκεῖν,	ὁπότε	τις φαίνοιτο ~ἄνθρωπος παραστὰς μέγας
[38]	τῷ αὐχένι τρίχας εἰώθει γάρ,	ὁπότε	τύχοι, ~παίζειν μου εἰς τὰς
[58]	πηλὸς ἀμήχανος καὶ ~βόρβοροί εἰσιν,	ὅπου	ἂν καὶ (ἡ) γῆ ᾖ,
[64]	θάπτωμεν δέ σε τίνα ~τρόπον;	~Ὅπως	ἄν, ἔφη, βούλησθε, ἐάνπερ γε
[64]	σῶμα θάπτειν, καὶ θάπτειν (οὕτως	ὅπως	ἄν σοι φίλον ᾖ καὶ
[3]	οἱ ἕνδεκα Σωκράτη καὶ παραγγέλλουσιν	~ὅπως	ἂν τῇδε τῇ ἡμέρᾳ τελευτᾷ
[40]	εἰ μὴ εἴη πάρεργον, ἀλλ᾽	ὅπως	αὐτῷ ἐμοὶ ὅτι μάλιστα ~δόξει
[40]	ὁ λόγος ᾖ οὐ φροντίζουσιν,	ὅπως	δὲ ἃ αὐτοὶ ἔθεντο ταῦτα
[23]	Κέβης ἔλεγε, τὸ τῶν ~πολλῶν,	ὅπως	μὴ ἅμα ἀποθνῄσκοντος τοῦ ἀνθρώπου
[34]	ὦ Σιμμία τε καὶ Κέβης,	ὅπως	μὴ διασπασθεῖσα ἐν ~τῇ ἀπαλλαγῇ
[40]	μή, παντὶ λόγῳ ἀντιτείνετε, ~εὐλαβούμενοι	ὅπως	μὴ ἐγὼ ὑπὸ προθυμίας ἅμα
[49]	κοινωνία εἴτε ὅπῃ δὴ καὶ	~ὅπως	προσγενομένη· οὐ γὰρ ἔτι τοῦτο
[40]	~μόνον ἐκείνων διοίσειν· οὐ γὰρ	ὅπως	τοῖς παροῦσιν ἃ ἐγὼ λέγω
[58]	παρ᾽ ἡμῖν κάλλη κρίνεσθαι ~οὐδ᾽	ὁπωστιοῦν	ἄξια. Ἐκεῖνα δὲ αὖ τῶν
[30]	~καθ᾽ αὑτὴν εἰλικρινῆ ἀπαλλάξεσθαι; ~Οὐδ᾽	ὁπωστιοῦν,	ἔφη. ~Ἀλλὰ (καὶ) διειλημμένην γε
[42]	τὸ ψυχὴν ἁρμονίαν εἶναι; ~Οὐδ᾽	ὁπωστιοῦν,	ἔφη. ~Τί δέ; ἦ δ᾽
[42]	αὐτὸ ~τοῦτο εἶναι, ψυχήν; ~Οὐδ᾽	ὁπωστιοῦν,	ἔφη. ~Φέρε δή, ἔφη, πρὸς
[5]	ἐξ ὧν ἐγὼ ᾔσθημαι οὐδ᾽	~ὁπωστιοῦν	σοι ἑκὼν εἶναι πείσεται. ~Τί
[33]	καὶ ὁρατόν, ὃ δὲ αὐτὴ	ὁρᾷ	νοητόν τε καὶ ~ἀιδές. Ταύτῃ
[53]	ψυχρῷ καὶ ἄλλα πάμπολλα ἀλλ᾽	ὅρα	δὴ εἰ ~οὕτως ὁρίζῃ, μὴ
[28]	δὲ τὸ σῶμα; ~Τῷ ἑτέρῳ.	~Ὅρα	δὴ καὶ τῇδε ὅτι ἐπειδὰν
[54]	μονάς, καὶ τἆλλα οὕτως. ~ἀλλ᾽	ὅρα	εἰ ἤδη ἱκανῶς οἶσθ᾽ ὅτι
[66]	ἔφη, ἔσται, ὁ Κρίτων· ἀλλ᾽	ὅρα	εἴ τι ἄλλο λέγεις. ~Ταῦτα
[36]	ἂν ἢ ~κατακαυθῇ ἢ κατασαπῇ	ὅρα	οὖν πρὸς τοῦτον τὸν λόγον
[41]	ἔφη, σοὶ οὐ συνῳδός· ἀλλ᾽	ὅρα	πότερον αἱρῇ τῶν λόγων, τὴν
[27]	σκοπεῖν τι ἢ διὰ τοῦ	ὁρᾶν	ἢ διὰ τοῦ ἀκούειν ἢ
[19]	~Πρὸ τοῦ ἄρα ἄρξασθαι ἡμᾶς	ὁρᾶν	καὶ ἀκούειν καὶ τἆλλα αἰσθάνεσθαι
[45]	αἰσθήσεις παρέχων τοῦ ~ἀκούειν καὶ	ὁρᾶν	καὶ ὀσφραίνεσθαι, ἐκ τούτων δὲ
[37]	~ὁ λόγος, ἔτι ἀπιστεῖς, ἐπειδὴ	ὁρᾷς	ἀποθανόντος τοῦ ἀνθρώπου τό γε
[59]	ἥλιον καὶ σελήνην καὶ ἄστρα	ὁρᾶσθαι	ὑπ᾽ αὐτῶν οἷα τυγχάνει ὄντα,
[33]	ἔχον· ταῦτα δὲ μάλιστα ~τὰ>	ὁρατά·	ἢ οὔ; ~Πάνυ γε. ~(Οὐκοῦν
[26]	~Ἀλλὰ μὴν ἡμεῖς γε τὰ	ὁρατὰ	καὶ τὰ μὴ τῇ τῶν
[25]	ἀιδῆ τὰ τοιαῦτα καὶ οὐχ	ὁρατά;	~Παντάπασιν, ἔφη, ἀληθῆ λέγεις. ~Θῶμεν
[26]	Ὁρατὸν ἢ ἀόρατον εἶναι; ~Οὐχ	ὁρατόν.	~Ἀιδὲς ἄρα; ~Ναί. ~Ὁμοιότερον ἄρα
[29]	ἀποθάνῃ ὁ ἄνθρωπος, τὸ μὲν	ὁρατὸν	αὐτοῦ, τὸ ~σῶμα, καὶ ἐν
[26]	ὁρατῷ. ~Τί δὲ ἡ ψυχή;	ὁρατὸν	ἢ ἀιδές; ~Οὐχ ὑπ᾽ ἀνθρώπων
[26]	~Τί οὖν περὶ ψυχῆς λέγομεν;	Ὁρατὸν	ἢ ἀόρατον εἶναι; ~Οὐχ ὁρατόν.
[26]	κατὰ ταὐτὰ ἔχον, τὸ δὲ	ὁρατὸν	μηδέποτε κατὰ ταὐτά; ~Καὶ τοῦτο,
[33]	μὲν τοιοῦτον αἰσθητόν τε καὶ	ὁρατόν,	ὃ δὲ αὐτὴ ὁρᾷ νοητόν
[30]	καὶ βαρὺ καὶ γεῶδες καὶ	~ὁρατόν·	ὃ δὴ καὶ ἔχουσα ἡ
[26]	εἴδη τῶν ὄντων, τὸ μὲν	ὁρατόν,	τὸ δὲ ἀιδές; ~Θῶμεν, ἔφη.
[57]	(χρόνον ἐπτοημένη καὶ περὶ τὸν	ὁρατὸν	τόπον, πολλὰ ~ἀντιτείνασα καὶ πολλὰ
[30]	καὶ ἕλκεται πάλιν εἰς ~τὸν	ὁρατὸν	τόπον φόβῳ τοῦ ἀιδοῦς τε
[30]	μὴ ~καθαρῶς ἀπολυθεῖσαι ἀλλὰ τοῦ	ὁρατοῦ	μετέχουσαι, διὸ καὶ ὁρῶνται. ~Εἰκός
[29]	αὐτοῦ, τὸ ~σῶμα, καὶ ἐν	ὁρατῷ	κείμενον, ὃ δὴ νεκρὸν καλοῦμεν,
[26]	τῷ ἀιδεῖ, τὸ δὲ τῷ	ὁρατῷ.	~(Πᾶσα ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες. ~Οὐκοῦν
[26]	τοῦτό γε δῆλον, ὅτι τῷ	ὁρατῷ.	~Τί δὲ ἡ ψυχή; ὁρατὸν
[43]	δὲ νουθετοῦσα, ~ταῖς ἐπιθυμίαις καὶ	ὀργαῖς	καὶ φόβοις ὡς ἄλλη οὖσα
[62]	πρὸς πατέρα ἢ μητέρα ~(ὑπ᾽	ὀργῆς	βίαιόν τι πράξαντες, καὶ μεταμέλον
[19]	ἰδόντες τὰ ἴσα ἐνενοήσαμεν ὅτι	ὀρέγεται	μὲν πάντα ταῦτα εἶναι ~οἷον
[19]	ἐν ταῖς ~αἰσθήσεσιν ἐκείνου τε	ὀρέγεται	τοῦ ὃ ἔστιν ἴσον, καὶ
[10]	μὴ ~κοινωνοῦσα αὐτῷ μηδ᾽ ἁπτομένη	ὀρέγηται	τοῦ ὄντος. ~Ἔστι ταῦτα. ~Οὐκοῦν
[65]	ἔτι ἥλιον εἶναι ἐπὶ ~τοῖς	ὄρεσιν	καὶ οὔπω δεδυκέναι. Καὶ ἅμα
[59]	τοὺς καρπούς· καὶ αὖ τὰ	ὄρη	ὡσαύτως καὶ τοὺς ~λίθους ἔχειν
[42]	(ἂν ταῦτα ὁ ~λόγος εἰ	ὀρθὴ	ἡ ὑπόθεσις ἦν, τὸ ψυχὴν
[13]	γὰρ οὐχ αὕτη ᾖ ἡ	ὀρθὴ	πρὸς ἀρετὴν ἀλλαγή, ἡδονὰς ~πρὸς
[13]	ᾖ ἐκεῖνο μόνον τὸ νόμισμα	~ὀρθόν,	ἀντὶ οὗ δεῖ πάντα ταῦτα
[42]	που, ὦ Σιμμία, κατὰ τὸν	ὀρθὸν	λόγον κακίας οὐδεμία ~ψυχὴ μεθέξει,
[18]	ἐτύγχανεν αὐτοῖς ~ἐπιστήμη ἐνοῦσα καὶ	ὀρθὸς	λόγος, οὐκ ἂν οἷοί τ᾽
[20]	Τοῦτο δέ που ἀναμιμνῄσκεσθαι λέγοντες	~ὀρθῶς	ἂν λέγοιμεν; ~Πάνυ γε. ~(Δυνατὸν
[41]	ἐμαυτὸν πείθω, ἱκανῶς τε καὶ	ὀρθῶς	~ἀποδέδεγμαι. Ἀνάγκη οὖν μοι, ὡς
[9]	φράσαι. ~Κινδυνεύουσι γὰρ ὅσοι τυγχάνουσιν	ὀρθῶς	ἁπτόμενοι φιλοσοφίας ~λεληθέναι τοὺς ἄλλους
[58]	δ᾽ ὅς, τοῦτο πέπεισμαι. ~Καὶ	ὀρθῶς	γε, ἔφη ὁ Σιμμίας. ~Ἔτι
[12]	μάλιστα καὶ μόνοι οἱ ~φιλοσοφοῦντες	ὀρθῶς,	καὶ τὸ μελέτημα αὐτὸ τοῦτό
[13]	~τρόπῳ προυθυμήθην γενέσθαι· εἰ δ᾽	ὀρθῶς	προυθυμήθην καί τι ἠνύσαμεν, ~ἐκεῖσε
[11]	τε καὶ δοξάζειν πάντας τοὺς	ὀρθῶς	φιλομαθεῖς. Ἢ οὐ ~δοκεῖ σοι
[32]	Σιμμία τε καὶ Κέβης, οἱ	ὀρθῶς	φιλόσοφοι ἀπέχονται τῶν κατὰ τὸ
[12]	ἄρα, ἔφη, ὦ Σιμμία, οἱ	ὀρθῶς	φιλοσοφοῦντες ἀποθνῄσκειν ~μελετῶσι, καὶ τὸ
[29]	δὲ οὐδὲν ἄλλο ~ἐστὶν ἢ	ὀρθῶς	φιλοσοφοῦσα καὶ τῷ ὄντι (τεθνάναι
[13]	οὐκ ἄλλοι ἢ οἱ πεφιλοσοφηκότες	ὀρθῶς.	~Ὧν δὴ καὶ ἐγὼ κατά
[53]	ἀλλ᾽ ὅρα δὴ εἰ ~οὕτως	ὁρίζῃ,	μὴ μόνον τὸ ἐναντίον τὸ
[53]	τριάς. ~Ναί. ~Ὃ τοίνυν ἔλεγον	ὁρίσασθαι,	ποῖα οὐκ ἐναντία τινὶ ὄντα
[53]	ὅς, ἐὰν οἷοί τ᾽ ὦμεν,	ὁρισώμεθα	ὁποῖα ταῦτά ἐστιν; ~Πάνυ γε.
[49]	ἕως ἂν τὰ ἀπ᾽ ~ἐκείνης	ὁρμηθέντα	σκέψαιο εἴ σοι ἀλλήλοις συμφωνεῖ
[60]	τὸ ἐπ᾽ ἐκεῖνα τῆς γῆς	ὁρμήσῃ	καὶ ~ὅταν εἰς τὸ ἐπὶ
[60]	ἐκεῖθεν μὲν ἀπολίπῃ, δεῦρο δὲ	ὁρμήσῃ,	τὰ ἐνθάδε ~πληροῖ αὖθις, τὰ
[35]	καὶ οὐ λογίζονται ὅτι οὐδὲν	ὄρνεον	ᾄδει ὅταν ~πεινῇ ἢ ῥιγῷ
[65]	ἡγούμενοι ~ὥσπερ πατρὸς στερηθέντες διάξειν	ὀρφανοὶ	τὸν ἔπειτα βίον. Ἐπειδὴ (δὲ
[47]	φερόμενος, ἐπειδὴ ~προϊὼν καὶ ἀναγιγνώσκων	ὁρῶ	ἄνδρα τῷ μὲν νῷ οὐδὲν
[19]	μὲν τοῦτο ὃ ~νῦν ἐγὼ	ὁρῶ	εἶναι οἷον ἄλλο τι τῶν
[43]	ἐσθίειν, καὶ ἄλλα μυρία ~που	ὁρῶμεν	(ἐναντιουμένην τὴν ψυχὴν τοῖς κατὰ
[10]	οὔτ᾽ ~ἀκούομεν ἀκριβὲς οὐδὲν οὔτε	ὁρῶμεν;	Καίτοι εἰ αὗται τῶν περὶ
[54]	ἐκ τῶν νῦν λεγομένων ἄλλην	ὁρῶν	ἀσφάλειαν. Εἰ γὰρ ἔροιό ~με
[64]	Κρίτων ῥᾷον φέρῃ, καὶ μὴ	ὁρῶν	μου τὸ σῶμα ἢ καόμενον
[58]	οἰκεῖν καὶ διὰ τοῦ ὕδατος	ὁρῶν	τὸν ἥλιον καὶ τὰ ἄλλα
[30]	τοῦ ὁρατοῦ μετέχουσαι, διὸ καὶ	ὁρῶνται.	~Εἰκός γε, ὦ Σώκρατες. ~Εἰκὸς
[58]	ἐκ τῆς ~θαλάττης ἰχθύες ἀνακύπτοντες	ὁρῶσι	τὰ ἐνθάδε, οὕτως ἄν τινα
[50]	Σωκράτους φῇς μείζω εἶναι, (Φαίδων)	ος	δὲ ~ἐλάττω, λέγεις τότ᾽ εἶναι
[39]	δ᾽ ἐγώ. ~Οὐκοῦν, ἦ δ᾽	ὅς,	αἰσχρόν, καὶ δῆλον ὅτι ἄνευ
[10]	ὀφθαλμοῖς εἶδες; ~Οὐδαμῶς, ἦ δ᾽	ὅς.	~Ἀλλ᾽ ἄλλῃ τινὶ αἰσθήσει τῶν
[66]	εἶναι πιεῖν. ~(Μανθάνω, ἦ δ᾽	ὅς·	ἀλλ᾽ εὔχεσθαί γέ που τοῖς
[26]	θῶμεν. ~(Φέρε δή, ἦ δ᾽	ὅς,	ἄλλο τι ἡμῶν αὐτῶν τὸ
[42]	ἔφη. ~Ἢ οὐχί, ἦ δ᾽	ὅς,	ἂν μὲν μᾶλλον ἁρμοσθῇ καὶ
[51]	~ταράττει. ~Συνωμολογήκαμεν ἄρα, ἦ δ᾽	ὅς,	ἁπλῶς τοῦτο, μηδέποτε ἐναντίον ἑαυτῷ
[45]	τούτων του τὴν αἰτίαν ~εἰδέναι,	ὅς	γε οὐκ ἀποδέχομαι ἐμαυτοῦ οὐδὲ
[31]	τὰ τοιαῦτα. ~Οὐκοῦν, ἦ δ᾽	ὅς,	δῆλα δὴ καὶ τἆλλα ᾗ
[53]	λέγεις. ~Βούλει οὖν, ἦ δ᾽	ὅς,	ἐὰν οἷοί τ᾽ ὦμεν, ὁρισώμεθα
[58]	ἀρκεῖ. ~Πέπεισμαι τοίνυν, ἦ δ᾽	ὅς,	ἐγὼ ὡς πρῶτον μέν, εἰ
[19]	ἔφη. ~Σκόπει δή, ἦ δ᾽	ὅς,	εἰ ταῦτα οὕτως ἔχει. φαμέν
[16]	~Τὸ ἀναβιώσκεσθαι. ~Οὐκοῦν, ἦ δ᾽	ὅς,	εἴπερ ἔστι τὸ ἀναβιώσκεσθαι, ἐκ
[16]	ἔφη. ~Τί δέ, ἦ δ᾽	ὅς,	ἐκ τοῦ τεθνεῶτος; ~Ἀναγκαῖον, ἔφη,
[52]	Κέβης. ~Οὐδὲ μήν, ἦ δ᾽	ὅς,	ἐναντίον γέ ἐστι δυὰς τριάδι.
[17]	ἔφη. ~Οὐδὲν χαλεπόν, ἦ δ᾽	ὅς,	ἐννοῆσαι ὃ λέγω· ἀλλ᾽ οἷον
[13]	~Εἰ γὰρ ἐθέλεις, ἦ δ᾽	ὅς,	ἐννοῆσαι τήν γε τῶν ἄλλων
[18]	ἔφη. ~Τί δέ; ἦ δ᾽	ὅς·	ἔστιν ἵππον γεγραμμένον ἰδόντα καὶ
[49]	ἔφη. ~Οὐ τοίνυν, ἦ δ᾽	ὅς,	ἔτι μανθάνω οὐδὲ δύναμαι τὰς
[19]	οὖν. ~Τί δέ; ἦ δ᾽	ὅς·	ἦ πάσχομέν τι τοιοῦτον περὶ
[10]	ἔφη. ~Πότε οὖν, ἦ δ᾽	ὅς,	ἡ ψυχὴ τῆς ἀληθείας ἅπτεται;
[36]	ἱκανῶς. ~Ταύτῃ ἔμοιγε, ἦ δ᾽	ὅς,	ᾗ δὴ καὶ περὶ ἁρμονίας
[6]	ὁ Κέβης. ~(Οὐκοῦν, ἦ δ᾽	ὅς,	καὶ σὺ ἂν τῶν σαυτοῦ
[12]	~σώματος; ~Παντάπασί γε, ἦ δ᾽	ὅς.	~Λύειν δέ γε αὐτήν, ὥς
[38]	ἐξ ἀρχῆς ἄλλου τινὸς λόγου	ὅς	με πείσει ὡς τοῦ ~ἀποθανόντος
[48]	~Ἔδοξε τοίνυν μοι, ἦ δ᾽	ὅς,	μετὰ ταῦτα, ἐπειδὴ ἀπειρήκη τὰ
[39]	ἐγώ. ~(Μὴ γενώμεθα, ἦ δ᾽	ὅς,	μισόλογοι, ὥσπερ οἱ μισάνθρωποι γιγνόμενοι·
[33]	ἔφη. Γιγνώσκουσι γάρ, ἦ δ᾽	ὅς,	οἱ φιλομαθεῖς (ὅτι ~παραλαβοῦσα αὐτῶν
[50]	~Ἔγωγε. ~Ἀλλὰ γάρ, ἦ δ᾽	ὅς,	ὁμολογεῖς τὸ τὸν Σιμμίαν ὑπερέχειν
[18]	λέγειν. ~(Τῇδ᾽ ἔγωγε, ἦ δ᾽	ὅς.	Ὁμολογοῦμεν γὰρ δήπου, εἴ τίς
[41]	Σώκρατες. ~Αἰσθάνῃ οὖν, ἦ δ᾽	ὅς,	ὅτι ταῦτά σοι συμβαίνει λέγειν,
[13]	ὦ Σώκρατες; ~Οἶσθα, ἦ δ᾽	ὅς,	ὅτι τὸν θάνατον ἡγοῦνται πάντες
[5]	πείσεται. ~Τί δέ; ἦ δ᾽	ὅς,	οὐ φιλόσοφος Εὔηνος; ~Ἔμοιγε δοκεῖ,
[19]	~Διαφέρει δέ γε, ἦ δ᾽	ὅς,	οὐδέν· ἕως ἂν ἄλλο ἰδὼν
[12]	μέντοι νὴ Δία, ἦ δ᾽	ὅς.	~Οὐκοῦν ἱκανόν σοι τεκμήριον, ἔφη,
[42]	καὶ καλῶς δοκεῖ, ἦ δ᾽	ὅς,	οὕτω λέγεσθαι, καὶ πάσχειν (ἂν
[8]	Σιμμίας. ~Φέρε δή, ἦ δ᾽	ὅς,	πειραθῶ πιθανώτερον πρὸς ὑμᾶς ἀπολογήσασθαι
[41]	οὔ. ~Τί οὖν, ἦ δ᾽	ὅς,	περὶ ἐκείνου τοῦ λόγου λέγετε
[52]	λέγεις. ~Ἔστιν ἄρα, ἦ δ᾽	ὅς,	περὶ ἔνια τῶν τοιούτων, ὥστε
[39]	ἔφην ἐγώ. ~Ὥσπερ, ἦ δ᾽	ὅς,	περὶ τῶν σφόδρα σμικρῶν καὶ
[19]	ἔστιν; ~Πάνυ γε, ἦ δ᾽	ὅς.	~Πόθεν λαβόντες αὐτοῦ τὴν ἐπιστήμην;
[16]	ἔφη. ~Πῶς οὖν, ἦ δ᾽	ὅς,	ποιήσομεν; Οὐκ ἀνταποδώσομεν τὴν ἐναντίαν
[41]	Σιμμίας. ~Καὶ μήν, ἦ δ᾽	ὅς,	πρέπει γε εἴπερ τῳ ἄλλῳ
[15]	τοίνυν κατ᾽ ἀνθρώπων, ἦ δ᾽	ὅς,	σκόπει μόνον τοῦτο, εἰ βούλει
[27]	ἄν μοι δοκεῖ, ἦ δ᾽	ὅς,	συγχωρῆσαι, ὦ Σώκρατες, ἐκ ταύτης
[49]	ἔγωγε, ἔφη. ~Οὐκοῦν, ἦ δ᾽	ὅς,	τὰ δέκα τῶν ὀκτὼ δυοῖν
[50]	ἠρώτα, Εἰ δή, ἦ δ᾽	ὅς,	ταῦτα οὕτως ~λέγεις, ἆρ᾽ οὐχ,
[19]	ταὐτὸν ἄρα ἐστίν, ἦ δ᾽	ὅς,	ταῦτά τε τὰ ἴσα καὶ
[15]	~Πάνυ μὲν οὖν, ἦ δ᾽	ὅς.	~(Τί οὖν; ἔφη, τῷ ζῆν
[18]	ὁ Σιμμίας. ~(Οὐκοῦν, ἦ δ᾽	ὅς,	τὸ τοιοῦτον ἀνάμνησίς τίς ἐστι;
[32]	μέντοι μὰ Δία, ἦ δ᾽	ὅς.	Τοιγάρτοι τούτοις μὲν ἅπασιν, ὦ
[58]	~πρῶτον μὲν τοίνυν, ἦ δ᾽	ὅς,	τοῦτο πέπεισμαι. ~Καὶ ὀρθῶς γε,
[43]	ἔφη. ~Τί δέ; ἦ δ᾽	ὅς·	τῶν ἐν ἀνθρώπῳ πάντων ἔσθ᾽
[54]	~Πῶς γὰρ οὐχί; ἦ δ᾽	ὅς.	~Ψυχὴ ἄρα ὅτι ἂν αὐτὴ
[64]	Εὖ γὰρ ἴσθι, ἦ δ᾽	~ὅς,	ὦ ἄριστε Κρίτων, τὸ μὴ
[55]	Σώκρατες. ~Τί οὖν, ἦ δ᾽	ὅς,	ὦ Κέβης; εἰ τῷ ἀναρτίῳ
[37]	λόγου. ~Ἀλλ᾽ ἄγε, ἦ δ᾽	ὅς,	ὦ Κέβης, λέγε, τί ἦν
[42]	ἁρμονία. ~Τί δέ, ἦ δ᾽	ὅς,	ὦ Σιμμία, τῇδε; Δοκεῖ σοι
[54]	ἔφη. ~Ἀποκρίνου δή, ἦ δ᾽	ὅς,	ᾧ ἂν τί ἐγγένηται σώματι
[49]	οὐ σφόδρα. ~(Ἀλλ᾽ ἦ δ᾽	ὅς,	ὧδε λέγω, οὐδὲν καινόν, ἀλλ᾽
[35]	διὰ τὴν παροῦσαν ~συμφοράν. ~Καὶ	ὃς	ἀκούσας ἐγέλασέν τε ἠρέμα καί
[13]	τῷ ὄντι πάλαι αἰνίττεσθαι ὅτι	ὃς	ἂν ἀμύητος καὶ ἀτέλεστος εἰς
[10]	ἀληθέστατον θεωρεῖται, ἢ ὧδε ἔχει·	ὃς	ἂν μάλιστα ἡμῶν καὶ ~ἀκριβέστατα
[37]	~θαρροῦντι μὴ οὐκ ἀνοήτως θαρρεῖν,	ὃς	ἂν μὴ ἔχῃ ἀποδεῖξαι ὅτι
[61]	καταντικρὺ καὶ ἐναντίως ῥέων Ἀχέρων,	ὃς	δι᾽ ἐρήμων τε τόπων ~(ῥεῖ
[12]	ἐλπίδος ~γίγνεται καὶ ἄλλῳ ἀνδρὶ	ὃς	ἡγεῖταί οἱ παρεσκευάσθαι τὴν διάνοιαν
[66]	τὴν κύλικα τῷ Σωκράτει. ~Καὶ	ὃς	λαβὼν καὶ μάλα ἵλεως, ὦ
[37]	παρέχει) ~Λέγω δή, ἦ δ᾽	ὃς	ὁ Κέβης. Ἐμοὶ γὰρ φαίνεται
[18]	μέν (σοι) ἔγωγε, ἦ δ᾽	ὃς	ὁ Σιμμίας, οὔ, αὐτὸ δὲ
[56]	ἀκοῦσαι. ~Ἀλλὰ μήν, ἦ δ᾽	ὃς	ὁ Σιμμίας, οὐδ᾽ αὐτὸς ἔχω
[25]	~Οὐκοῦν τοιόνδε τι, ἦ δ᾽	ὃς	ὁ Σωκράτης, δεῖ ἡμᾶς ἀνερέσθαι
[14]	γ᾽ ἂν οἶμαι, ἦ δ᾽	ὃς	ὁ Σωκράτης, εἰπεῖν τινα νῦν
[44]	ἔφη. ~Εἶεν δή, ἦ δ᾽	ὃς	ὁ Σωκράτης, τὰ μὲν Ἁρμονίας
[66]	ὁ ἄνθρωπος ἐξεκάλυψεν αὐτόν, καὶ	ὃς	τὰ ὄμματα ἔστησεν· ~ἰδὼν δὲ
[47]	καὶ ~ὀστᾶ καὶ νεῦρα καὶ	ὅσα	ἄλλα ἔχω οὐκ ἂν οἷός
[59]	ἔτι πλειόνων καὶ καλλιόνων ἢ	ὅσα	ἡμεῖς ~ἑωράκαμεν. Καὶ γὰρ αὐτὰ
[52]	ἄλληλα οὐ δεχόμενα, ἀλλὰ καὶ	ὅσα	οὐκ ὄντ᾽ ~ἀλλήλοις ἐναντία ἔχει
[47]	τις λέγων ὅτι Σωκράτης πάντα	ὅσα	~πράττει νῷ πράττει, κἄπειτα ἐπιχειρήσας
[62]	παρανόμους πολλοὺς ~ἐξειργασμένοι ἢ ἄλλα	ὅσα	τοιαῦτα τυγχάνει ὄντα, τούτους δὲ
[17]	καὶ εἰ ἀποθνῄσκοι μὲν πάντα	ὅσα	τοῦ ζῆν μεταλάβοι, ~ἐπειδὴ δὲ
[15]	πάντων καὶ φυτῶν, καὶ συλλήβδην	ὅσαπερ	ἔχει ~γένεσιν περὶ πάντων (ἴδωμεν
[57]	καὶ αὐτὴ οὔτε οἵα οὔτε	ὅση	δοξάζεται ὑπὸ τῶν περὶ γῆς
[65]	~αὖ περὶ τῆς συμφορᾶς διεξιόντες	ὅση	ἡμῖν γεγονυῖα εἴη, ἀτεχνῶς ἡγούμενοι
[59]	τὴν δὲ χρυσοειδῆ, τὴν δὲ	ὅση	~λευκὴ γύψου ἢ χιόνος λευκοτέραν,
[6]	εἰ τούτοις τοῖς ἀνθρώποις μὴ	ὅσιον	αὐτοὺς ἑαυτοὺς εὖ ποιεῖν, ἀλλὰ
[20]	τοῦ ~(ἀγαθοῦ καὶ δικαίου καὶ	ὁσίου	καί, ὅπερ λέγω, περὶ ἁπάντων
[62]	ἂν δόξωσι ~διαφερόντως πρὸς τὸ	ὁσίως	βιῶναι, οὗτοί εἰσιν οἱ τῶνδε
[62]	~διεδικάσαντο οἵ τε καλῶς καὶ	ὁσίως	βιώσαντες καὶ οἱ μή. Καὶ
[9]	ἐγὼ πειράσομαι φράσαι. ~Κινδυνεύουσι γὰρ	ὅσοι	τυγχάνουσιν ὀρθῶς ἁπτόμενοι φιλοσοφίας ~λεληθέναι
[15]	~Τοῦτο οὖν σκεψώμεθα, ἆρα ἀναγκαῖον	ὅσοις	ἔστι τι ἐναντίον, μηδαμόθεν ~ἄλλοθεν
[15]	~ἐκ τῶν ἐναντίων τὰ ἐναντία,	ὅσοις	τυγχάνει ὂν τοιοῦτόν τι, οἷον
[9]	τὸ σῶμα ~εἶναι, ἀλλὰ καθ᾽	ὅσον	δύναται ἀφεστάναι αὐτοῦ, πρὸς δὲ
[33]	καὶ λυπῶν ~(καὶ φόβων) καθ᾽	ὅσον	δύναται, λογιζομένη ὅτι, ἐπειδάν τις
[10]	χαίρειν τὸ σῶμα, καὶ καθ᾽	ὅσον	δύναται μὴ ~κοινωνοῦσα αὐτῷ μηδ᾽
[56]	ἐγᾦμαι, ἀκολουθήσετε τῷ ~λόγῳ, καθ᾽	ὅσον	δυνατὸν μάλιστ᾽ ἀνθρώπῳ ἐπακολουθῆσαι· κἂν
[33]	δὲ ἐκ ~τούτων μὲν ἀναχωρεῖν,	ὅσον	μὴ ἀνάγκη αὐτοῖς χρῆσθαι, αὐτὴν
[9]	δοκεῖ σοι ἢ ~ἀτιμάζειν, (καθ᾽	ὅσον	μὴ πολλὴ ἀνάγκη μετέχειν αὐτῶν;
[66]	~Τοσοῦτον, ἔφη, ὦ Σώκρατες, τρίβομεν	ὅσον	οἰόμεθα μέτριον εἶναι πιεῖν. ~(Μανθάνω,
[29]	ταριχευθέντες, ὀλίγου ὅλον ~μένει ἀμήχανον	ὅσον	χρόνον, (ἔνια δὲ μέρη τοῦ
[44]	καὶ ἦν που πρότερον ~ἀμήχανον	ὅσον	χρόνον καὶ ᾔδει τε καὶ
[50]	τὴν σμικρότητα, καὶ ἔτι ὢν	ὅσπερ	~εἰμί, οὗτος ὁ αὐτὸς σμικρός
[3]	καὶ ἡμῖν ἐξελθὼν ὁ θυρωρός,	ὅσπερ	~εἰώθει ὑπακούειν, εἶπεν περιμένειν καὶ
[57]	τελευτήσαντα ἕκαστον ὁ ~ἑκάστου δαίμων,	ὅσπερ	ζῶντα εἰλήχει, οὗτος ἄγειν ἐπιχειρεῖ
[47]	καὶ νεύρων, καὶ τὰ μὲν	ὀστᾶ	ἐστιν στερεὰ καὶ ~διαφυὰς ἔχει
[47]	(ταῦτα τὰ νεῦρα καὶ ~τὰ	ὀστᾶ	ἢ περὶ Μέγαρα ἢ Βοιωτοὺς
[47]	τοῦ τὰ τοιαῦτα ἔχειν καὶ	~ὀστᾶ	καὶ νεῦρα καὶ ὅσα ἄλλα
[45]	σάρκες προσγένωνται, ~τοῖς δὲ ὀστοῖς	ὀστᾶ,	καὶ οὕτω κατὰ τὸν αὐτὸν
[47]	ἐπιτείνεσθαι (καὶ ~ἀνίεσθαι, περιαμπέχοντα τὰ	ὀστᾶ	μετὰ τῶν σαρκῶν καὶ δέρματος
[29]	τοῦ σώματος, καὶ ἂν σαπῇ,	~ὀστᾶ	τε καὶ νεῦρα καὶ τὰ
[1]	ξένος ἀφῖκται χρόνου συχνοῦ ~(ἐκεῖθεν	ὅστις	ἂν ἡμῖν σαφές τι ἀγγεῖλαι
[51]	τις εἶπε τῶν παρόντων ἀκούσας	ὅστις	δ᾽ ἦν, οὐ σαφῶς μέμνημαι
[63]	~περὶ τῇ ἑαυτοῦ ψυχῇ (ἄνδρα	ὅστις	ἐν τῷ βίῳ τὰς μὲν
[10]	ἐκεῖνος ἂν τοῦτο ποιήσειεν καθαρώτατα	ὅστις	ὅτι μάλιστα αὐτῇ τῇ ~διανοίᾳ
[24]	τις καὶ ἐν ἡμῖν παῖς	ὅστις	τὰ ~τοιαῦτα φοβεῖται. τοῦτον οὖν
[45]	σαρξὶ σάρκες προσγένωνται, ~τοῖς δὲ	ὀστοῖς	ὀστᾶ, καὶ οὕτω κατὰ τὸν
[47]	συνέχει ~αὐτά· αἰωρουμένων οὖν τῶν	ὀστῶν	ἐν ταῖς αὑτῶν συμβολαῖς χαλῶντα
[47]	σύγκειταί ~μου τὸ σῶμα ἐξ	ὀστῶν	καὶ νεύρων, καὶ τὰ μὲν
[45]	τοῦ ~ἀκούειν καὶ ὁρᾶν καὶ	ὀσφραίνεσθαι,	ἐκ τούτων δὲ γίγνοιτο μνήμη
[58]	θαλάττης εἰς τὸν ἐνθάδε τόπον,	ὅσῳ	~καθαρώτερος καὶ καλλίων τυγχάνει ὢν
[10]	δέ γέ που τότε κάλλιστα,	ὅταν	αὐτὴν τούτων μηδὲν παραλυπῇ, ~μήτε
[50]	ἕτερον, ἢ φεύγειν καὶ ὑπεκχωρεῖν	ὅταν	αὐτῷ ~(προσίῃ τὸ ἐναντίον, τὸ
[19]	καὶ ἀπὸ ἀνομοίων; ~Συμβαίνει. ~Ἀλλ᾽	ὅταν	γε ἀπὸ τῶν ὁμοίων ἀναμιμνῄσκηταί
[27]	~ἅτε τοιούτων ἐφαπτομένη; ~Πάνυ γε.	~(Ὅταν	δέ γε αὐτὴ καθ᾽ αὑτὴν
[60]	~ποιεῖ· συνέπεται γὰρ αὐτῷ καὶ	ὅταν	εἰς τὸ ἐπ᾽ ἐκεῖνα τῆς
[60]	ἐκεῖνα τῆς γῆς ὁρμήσῃ καὶ	~ὅταν	εἰς τὸ ἐπὶ τάδε, καὶ
[18]	~Ἆρ᾽ οὖν καὶ τόδε ὁμολογοῦμεν,	ὅταν	ἐπιστήμη παραγίγνηται τρόπῳ ~τοιούτῳ, ἀνάμνησιν
[63]	εἰς Ἅιδου πορείαν (ὡς πορευσόμενος	ὅταν	ἡ ~εἱμαρμένη καλῇ) Ὑμεῖς μὲν
[55]	καὶ ἀνώλεθρόν ἐστιν, ἀδύνατον ψυχῇ,	ὅταν	θάνατος ἐπ᾽ αὐτὴν ἴῃ, ~ἀπόλλυσθαι·
[18]	~Οὐκοῦν οἶσθα ὅτι οἱ ἐρασταί,	ὅταν	ἴδωσιν λύραν ἢ ἱμάτιον ἢ
[10]	κτήσασθαι ἀλήθειάν τε καὶ φρόνησιν	ὅταν	κοινωνῇ; ~Ἆρ᾽ οὐχ οὗτός ἐστιν,
[4]	~τοῦ ἔχειν ἐμὲ Εὐήνῳ ἀποκρίνασθαι	ὅταν	με αὖθις ἐρωτᾷ εὖ οἶδα
[15]	ἐκ τοῦ αὐτῷ ἐναντίου. Οἷον	ὅταν	μεῖζόν τι ~γίγνηται, ἀνάγκη που
[10]	ἡ ψυχὴ τῆς ἀληθείας ἅπτεται;	Ὅταν	μὲν γὰρ μετὰ τοῦ ~σώματος
[27]	πάλαι ἐλέγομεν, ὅτι ἡ ψυχή,	ὅταν	μὲν τῷ σώματι ~προσχρῆται εἰς
[35]	λογίζονται ὅτι οὐδὲν ὄρνεον ᾄδει	ὅταν	~πεινῇ ἢ ῥιγῷ ἤ τινα
[40]	ἀπαίδευτοι ~φιλονίκως. Καὶ γὰρ ἐκεῖνοι	ὅταν	περί του ἀμφισβητῶσιν, ὅπῃ μὲν
[50]	ταῦτα οὕτως ~λέγεις, ἆρ᾽ οὐχ,	ὅταν	Σιμμίαν Σωκράτους φῇς μείζω εἶναι,
[60]	πληροῖ αὐτὰ ὥσπερ οἱ ~ἐπαντλοῦντες·	ὅταν	τε αὖ ἐκεῖθεν μὲν ἀπολίπῃ,
[60]	παρέχεται καὶ (εἰσιὸν καὶ ἐξιόν.	ὅταν	τε ~οὖν ὑποχωρήσῃ τὸ ὕδωρ
[19]	γε, ἔφη, ἐνδεῖ. ~Οὐκοῦν ὁμολογοῦμεν,	ὅταν	τίς τι ἰδὼν ἐννοήσῃ ὅτι
[18]	ἀνάμνησίς τίς ἐστι; Μάλιστα μέντοι	ὅταν	~τις τοῦτο πάθῃ περὶ ἐκεῖνα
[39]	ἄπιστον, καὶ αὖθις ~ἕτερον· καὶ	ὅταν	τοῦτο πολλάκις πάθῃ τις καὶ
[24]	(καὶ διασκεδάννυσιν, ~ἄλλως τε καὶ	ὅταν	τύχῃ τις μὴ ἐν νηνεμίᾳ
[1]	ἐνίοτε ἐν ~πολλῷ χρόνῳ γίγνεται,	ὅταν	τύχωσιν ἄνεμοι ἀπολαβόντες (αὐτούς. ~Ἀρχὴ
[13]	αὐτῶν οἱ ἀνδρεῖοι τὸν ~θάνατον,	ὅταν	ὑπομένωσιν; ~Ἔστι ταῦτα. ~Τῷ δεδιέναι
[41]	ὅτι ταῦτά σοι συμβαίνει λέγειν,	ὅταν	φῇς μὲν εἶναι ~τὴν ψυχὴν
[36]	οὖσα ἁρμονία τις, δῆλον ὅτι,	ὅταν	χαλασθῇ τὸ σῶμα ἡμῶν ~ἀμέτρως
[27]	ἀεὶ ~μετ᾽ ἐκείνου τε γίγνεται,	ὅτανπερ	αὐτὴ καθ᾽ αὑτὴν γένηται καὶ
[52]	δὲ τὴν ἐκείνου μορφὴν ἀεί,	ὅτανπερ	ᾖ. Ἔτι δὲ ἐν τῷδε
[19]	δέ; Αὐτὰ τὰ ἴσα ἔστιν	ὅτε	ἄνισά σοι ἐφάνη, ἢ ἡ
[35]	συμφορὰν ἡγοῦμαι ~τὴν παροῦσαν τύχην,	ὅτε	γε μηδ᾽ ὑμᾶς δύναμαι πείθειν,
[44]	παρὰ δόξαν. Σιμμίου γὰρ λέγοντος	~ὅτε	ἠπόρει, πάνυ ἐθαύμαζον (εἴ τι
[6]	ἀνθρώπῳ, ὥσπερ καὶ τἆλλα, ἔστιν	ὅτε	καὶ οἷς ~βέλτιον ὂν> τεθνάναι
[45]	δύο ἐγένετο· ~θαυμάζω γὰρ εἰ	ὅτε	μὲν ἑκάτερον αὐτῶν χωρὶς ἀλλήλων
[6]	σὺ ἤρου, καὶ Φιλολάου ἤκουσα,	ὅτε	~παρ᾽ ἡμῖν διῃτᾶτο, ἤδη δὲ
[19]	ἴσον πρὸ ἐκείνου τοῦ (χρόνου	ὅτε	~τὸ πρῶτον ἰδόντες τὰ ἴσα
[53]	ἄρτι ἐλέγομεν. Οἶσθα γὰρ δήπου	ὅτι	ἃ ἂν ἡ τῶν τριῶν
[43]	τῶν ἐν ἀνθρώπῳ πάντων ἔσθ᾽	ὅτι	ἄλλο λέγεις ἄρχειν ἢ ~ψυχὴν
[47]	μὴ διελέσθαι οἷόν τ᾽ εἶναι	ὅτι	ἄλλο μέν τί ἐστι τὸ
[64]	παίδων ἢ περὶ ἄλλου του,	ὅτι	ἄν σοι ~ποιοῦντες ἡμεῖς ἐν
[7]	οὐ πάνυ εὐθέως ἐθέλει πείθεσθαι	ὅτι	ἄν τις εἴπῃ. ~Καὶ ὁ
[39]	γιγνόμενοι· ~ὡς οὐκ ἔστιν, ἔφη,	ὅτι	ἄν τις μεῖζον τούτου κακὸν
[54]	ἦ δ᾽ ὅς. ~Ψυχὴ ἄρα	ὅτι	ἂν αὐτὴ κατάσχῃ, ἀεὶ ἥκει
[53]	ἐπιφέρῃ τι ἐναντίον ἐκείνῳ, ἐφ᾽	ὅτι	ἂν αὐτὸ ἴῃ, αὐτὸ τὸ
[35]	~λέγειν τε χρὴ καὶ ἐρωτᾶν	ὅτι	ἂν βούλησθε, ἕως ἂν Ἀθηναίων
[24]	πόνων, ὡς οὐκ ἔστιν εἰς	~ὅτι	ἂν εὐκαιρότερον ἀναλίσκοιτε χρήματα. Ζητεῖν
[53]	Κέβης, τάδε εἴη ἄν, ἃ	ὅτι	ἂν κατάσχῃ μὴ μόνον ~ἀναγκάζει
[33]	ἄλλῳ ~ἀλλ᾽ (ἢ αὐτὴν αὑτῇ,	ὅτι	ἂν νοήσῃ αὐτὴ καθ᾽ αὑτὴν
[16]	ἱκανόν που ~ἐδόκει τεκμήριον εἶναι	ὅτι	ἀναγκαῖον τὰς τῶν τεθνεώτων ψυχὰς
[18]	ἆρα οὐχὶ τοῦτο ~δικαίως λέγομεν	ὅτι	ἀνεμνήσθη, οὗ τὴν ἔννοιαν (ἔλαβεν;
[39]	δ᾽ ὅς, αἰσχρόν, καὶ δῆλον	ὅτι	ἄνευ τέχνης τῆς περὶ τἀνθρώπεια
[47]	ἄτοπον· εἰ δέ τις λέγοι	ὅτι	ἄνευ τοῦ τὰ τοιαῦτα ἔχειν
[9]	καὶ σφᾶς γε οὐ λελήθασιν	ὅτι	ἄξιοί εἰσιν τοῦτο ~πάσχειν. ~Καὶ
[45]	~προσετίθετο ἕτερον ἑτέρῳ, νῦν δ᾽	ὅτι	ἀπάγεται καὶ χωρίζεται ἕτερον ἀφ᾽
[33]	παραμυθεῖται καὶ λύειν ~ἐπιχειρεῖ, ἐνδεικνυμένη	ὅτι	ἀπάτης μὲν μεστὴ ἡ διὰ
[46]	ἀνάγκην, λέγοντα τὸ ἄμεινον ~καὶ	ὅτι	αὐτὴν ἄμεινον ἦν τοιαύτην εἶναι·
[2]	καὶ ἀπὸ τῆς λύπης, ἐνθυμουμένῳ	ὅτι	αὐτίκα ἐκεῖνος ~ἔμελλε τελευτᾶν. Καὶ
[51]	ἐναντίον ~πρᾶγμα γίγνεσθαι, νῦν δέ,	ὅτι	αὐτὸ τὸ ἐναντίον ἑαυτῷ ἐναντίον
[46]	τινὰ αὐτοῖς αἰτίαν ἐπενεγκεῖν ἢ	ὅτι	βέλτιστον αὐτὰ ~οὕτως ἔχειν (ἐστὶν
[6]	ἑαυτὸ ~ἀποκτεινύοι, μὴ σημήναντός σου	ὅτι	βούλει αὐτὸ τεθνάναι, χαλεπαίνοις ἂν
[19]	ὅταν τίς τι ἰδὼν ἐννοήσῃ	ὅτι	βούλεται μὲν τοῦτο ὃ ~νῦν
[54]	ὅρα εἰ ἤδη ἱκανῶς οἶσθ᾽	ὅτι	βούλομαι. ~Ἀλλὰ πάνυ ἱκανῶς, ἔφη.
[45]	~ἄλλο οὐδὲν ἑνὶ λόγῳ δι᾽	ὅτι	γίγνεται ἢ ἀπόλλυται ἢ ἔστι,
[33]	αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ τῶν ~ὄντων·	ὅτι	δ᾽ ἂν δι᾽ ἄλλων σκοπῇ
[64]	ἐρωτᾷ δὴ πῶς με θάπτῃ.	ὅτι	δὲ ἐγὼ πάλαι ~πολὺν λόγον
[44]	ταῦτα μηνύειν ~ἀθανασίαν μὲν μή,	ὅτι	δὲ πολυχρόνιόν τέ ἐστιν ψυχὴ
[35]	τὴν μαντικήν, οἳ ἐπειδὰν αἴσθωνται	ὅτι	~δεῖ αὐτοὺς ἀποθανεῖν, ᾄδοντες καὶ
[33]	τοῦ εἱργμοῦ τὴν δεινότητα κατιδοῦσα	ὅτι	δι᾽ ἐπιθυμίας ~ἐστίν, ὡς ἂν
[47]	ὧν ~πράττω, λέγοι πρῶτον μὲν	ὅτι	διὰ ταῦτα νῦν ἐνθάδε κάθημαι,
[45]	πρὸ τοῦ παντὶ δῆλον εἶναι,	ὅτι	διὰ τὸ ἐσθίειν καὶ ~πίνειν·
[11]	ταῦτα. Τὸ δ᾽ ~ἔσχατον πάντων	ὅτι,	ἐάν τις ἡμῖν καὶ σχολὴ
[12]	(παρασκευάζονθ᾽ ~ἑαυτὸν ἐν τῷ βίῳ	ὅτι	ἐγγυτάτω ὄντα τοῦ τεθνάναι οὕτω
[11]	Ἀλλὰ τῷ ὄντι ἡμῖν δέδεικται	ὅτι,	εἰ μέλλομέν ποτε ~καθαρῶς τι
[57]	ἔφη, ὦ ἄνδρες, δίκαιον διανοηθῆναι,	ὅτι,	εἴπερ ἡ ~ψυχὴ ἀθάνατος, ἐπιμελείας
[8]	πάνυ ἀγαθοὺς ἥξειν, εὖ ἴστε	ὅτι	εἴπερ τι ἄλλο τῶν ~τοιούτων
[33]	ψυχὴ ὑπὸ σώματος; ~Πῶς δή;	~Ὅτι	ἑκάστη ἡδονὴ καὶ λύπη ὥσπερ
[59]	Τὸ δ᾽ αἴτιον ~τούτου εἶναι	ὅτι	ἐκεῖνοι οἱ λίθοι εἰσὶ καθαροὶ
[58]	εἴη ἀνασχέσθαι θεωροῦσα, γνῶναι ἂν	ὅτι	~ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀληθῶς οὐρανὸς
[66]	(τοιαῦτα πλημμελοῖεν· καὶ γὰρ ἀκήκοα	ὅτι	~ἐν εὐφημίᾳ χρὴ τελευτᾶν. Ἀλλ᾽
[45]	ἀφ᾽ ~ἑτέρου. οὐδέ γε δι᾽	ὅτι	ἓν γίγνεται ὡς ἐπίσταμαι, ἔτι
[28]	ἑτέρῳ. ~Ὅρα δὴ καὶ τῇδε	ὅτι	ἐπειδὰν ἐν τῷ αὐτῷ ὦσι
[66]	Καὶ αὐτὸς ἥπτετο καὶ εἶπεν	ὅτι,	ἐπειδὰν πρὸς τῇ ~καρδίᾳ γένηται
[33]	φόβων) καθ᾽ ὅσον δύναται, λογιζομένη	ὅτι,	ἐπειδάν τις σφόδρα ἡσθῇ ἢ
[47]	τὰς ὡς ἀληθῶς ~αἰτίας λέγειν,	ὅτι,	ἐπειδὴ Ἀθηναίοις ἔδοξε βέλτιον εἶναι
[55]	ὡμολόγητο ~ἡμῖν, ῥᾳδίως ἂν διεμαχόμεθα	ὅτι	ἐπελθόντος τοῦ ἀρτίου τὸ περιττὸν
[4]	αὖθις ἐρωτᾷ εὖ οἶδα γὰρ	ὅτι	~ἐρήσεται εἰπὲ τί χρὴ λέγειν.
[18]	λόγῳ, ἔφη ὁ Κέβης, καλλίστῳ,	ὅτι	ἐρωτώμενοι οἱ ἄνθρωποι, ἐάν τις
[37]	~θοἰμάτιον ὃ ἠμπείχετο αὐτὸς ὑφηνάμενος	ὅτι	ἐστὶ σῶν καὶ οὐκ ἀπόλωλεν,
[37]	ὃς ἂν μὴ ἔχῃ ἀποδεῖξαι	ὅτι	ἔστι ψυχὴ ~παντάπασιν ἀθάνατόν τε
[19]	εἰληφότας ἐπιστήμην αὐτοῦ τοῦ ἴσου	ὅτι	ἔστιν, εἰ ἐμέλλομεν ~τὰ ἐκ
[37]	λέγω. Πᾶς (γὰρ) ἂν ὑπολάβοι	ὅτι	εὔηθες λέγει ὁ τοῦτο ~λέγων·
[11]	τοῦ ~λόγου ἐν τῇ σκέψει)	ὅτι,	ἕως ἂν τὸ σῶμα ἔχωμεν
[28]	ἔοικεν; ~Δῆλα δή, ὦ Σώκρατες,	ὅτι	ἡ μὲν ψυχὴ τῷ θείῳ,
[27]	~Οὐκοῦν καὶ τόδε πάλαι ἐλέγομεν,	ὅτι	ἡ ψυχή, ὅταν μὲν τῷ
[40]	ὑγιὲς εἶναι, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον	~ὅτι	ἡμεῖς οὔπω ὑγιῶς ἔχομεν, ἀλλὰ
[18]	ὃν σὺ εἴωθας θαμὰ λέγειν,	ὅτι	ἡμῖν ἡ μάθησις ~οὐκ ἄλλο
[44]	θάρρος θαρρήσει. Τὸ δὲ ~ἀποφαίνειν	ὅτι	ἰσχυρόν τί ἐστιν ἡ ψυχὴ
[38]	καὶ ~ὥσπερ ὑπέμνησέν με ῥηθεὶς	ὅτι	καὶ αὐτῷ μοι ταῦτα προυδέδοκτο.
[23]	ἡ ψυχή, δεῖ δὲ ~προσαποδεῖξαι	ὅτι	καὶ ἐπειδὰν ἀποθάνωμεν οὐδὲν ἧττον
[49]	ἐάν τίς μοι λέγῃ (δι᾽	ὅτι	καλόν ἐστιν ὁτιοῦν, ἢ ~χρῶμα
[11]	πρὸς ἀλλήλους τοιαῦτα ~ἄττα λέγειν,	ὅτι	κινδυνεύει τοι ὥσπερ ἀτραπός τις
[38]	παραγενόμενος. (Τὸ μὲν οὖν ἔχειν	ὅτι	λέγοι ἐκεῖνος ἴσως ~οὐδὲν ἄτοπον·
[12]	τῷ λόγῳ λέγεται, ~τὸ χωρίζειν	ὅτι	μάλιστα ἀπὸ τοῦ σώματος τὴν
[10]	ἀλγηδὼν μηδέ τις ἡδονή, ἀλλ᾽	ὅτι	μάλιστα αὐτὴ ~καθ᾽ αὑτὴν γίγνηται
[10]	ἂν τοῦτο ποιήσειεν καθαρώτατα ὅστις	ὅτι	μάλιστα αὐτῇ τῇ ~διανοίᾳ ἴοι
[40]	πάρεργον, ἀλλ᾽ ὅπως αὐτῷ ἐμοὶ	ὅτι	μάλιστα ~δόξει οὕτως (ἔχειν. Λογίζομαι
[11]	ἐγγυτάτω ~ἐσόμεθα τοῦ εἰδέναι, ἐὰν	ὅτι	μάλιστα μηδὲν ὁμιλῶμεν τῷ σώματι
[10]	ἐπιχειροῖ θηρεύειν τῶν ὄντων, ἀπαλλαγεὶς	ὅτι	μάλιστα ὀφθαλμῶν ~τε καὶ ὤτων
[7]	γε τοῦ ἀγαθοῦ φεύγειν ~ἀλλ᾽	ὅτι	μάλιστα παραμένειν, διὸ ἀλογίστως ἂν
[9]	δῆλός ἐστιν ὁ (φιλόσοφος ~ἀπολύων	ὅτι	μάλιστα τὴν ψυχὴν ἀπὸ τῆς
[50]	Φαίδων ὁ Φαίδων ἐστίν, ~ἀλλ᾽	ὅτι	μέγεθος ἔχει ὁ (Φαίδων) πρὸς
[35]	~πλεῖστα καὶ κάλλιστα ᾄδουσι, γεγηθότες	ὅτι	μέλλουσι παρὰ τὸν θεὸν ~ἀπιέναι
[37]	πρόσθεν ἐλέγομεν, (ταὐτὸν ἔγκλημα ἔχειν.	Ὅτι	μὲν γὰρ ~ἦν ἡμῶν ἡ
[63]	~οὐ πρέπει νοῦν ἔχοντι ἀνδρί·	ὅτι	μέντοι ἢ ταῦτ᾽ ἐστὶν ἢ
[8]	μὲν οὐκ ἂν πάνυ διισχυρισαίμην	ὅτι	μέντοι ~παρὰ θεοὺς δεσπότας πάνυ
[11]	ὁμιλῶμεν τῷ σώματι μηδὲ ~κοινωνῶμεν,	ὅτι	μὴ πᾶσα ἀνάγκη, μηδὲ ἀναπιμπλώμεθα
[65]	~γε σοῦ ὅπερ ἄλλων καταγιγνώσκω,	ὅτι	μοι χαλεπαίνουσι καὶ καταρῶνται ~ἐπειδὰν
[35]	ἐμαυτὸν ~αἰτιάσομαι ἐν ὑστέρῳ χρόνῳ	ὅτι	νῦν οὐκ εἶπον ἅ μοι
[18]	~Πῶς γὰρ οὔ; ~Οὐκοῦν οἶσθα	ὅτι	οἱ ἐρασταί, ὅταν ἴδωσιν λύραν
[27]	τῆς μεθόδου, ~καὶ ὁ δυσμαθέστατος,	ὅτι	ὅλῳ καὶ παντὶ ὁμοιότερόν ἐστι
[19]	πρῶτον ἰδόντες τὰ ἴσα ἐνενοήσαμεν	ὅτι	ὀρέγεται μὲν πάντα ταῦτα εἶναι
[13]	ἀλλὰ τῷ ὄντι πάλαι αἰνίττεσθαι	ὅτι	ὃς ἂν ἀμύητος καὶ ἀτέλεστος
[36]	ψυχὴ οὖσα ἁρμονία τις, δῆλον	ὅτι,	ὅταν χαλασθῇ τὸ σῶμα ἡμῶν
[7]	δεσπότου, καὶ οὐκ ἂν λογίζοιτο	ὅτι	οὐ δεῖ ἀπό γε τοῦ
[59]	τὰ τοιαῦτα· ~ἐκεῖ δὲ οὐδὲν	ὅτι	οὐ τοιοῦτον εἶναι καὶ ἔτι
[17]	τοίνυν οὕτως, ἔφη, ὦ Κέβης,	ὅτι	οὐδ᾽ ἀδίκως ὡμολογήκαμεν, ὡς ~ἐμοὶ
[15]	εἰ τῷ ὄντι φανερὸν γίγνοιτο	ὅτι	οὐδαμόθεν ~ἄλλοθεν γίγνονται οἱ ζῶντες
[9]	ἁπτόμενοι φιλοσοφίας ~λεληθέναι τοὺς ἄλλους	ὅτι	οὐδὲν ἄλλο αὐτοὶ ἐπιτηδεύουσιν ἢ
[35]	λύπης ἐξᾴδειν, καὶ οὐ λογίζονται	ὅτι	οὐδὲν ὄρνεον ᾄδει ὅταν ~πεινῇ
[49]	ἴσως εὐήθως ἔχω παρ᾽ ἐμαυτῷ,	ὅτι	οὐκ ἄλλο τι ποιεῖ αὐτὸ
[55]	λέγοντι οὐκ ἂν ἔχοιμεν διαμαχέσασθαι	ὅτι	οὐκ ~ἀπόλλυται· τὸ γὰρ ἀνάρτιον
[37]	ἀποθανόντος λέγοι τοῦτον τὸν λόγον,	ὅτι	~οὐκ ἀπόλωλεν ὁ ἄνθρωπος ἀλλ᾽
[13]	ἂν ἴδῃς ~ἀγανακτοῦντα μέλλοντα ἀποθανεῖσθαι,	ὅτι	οὐκ ἄρ᾽ (ἦν φιλόσοφος ~ἀλλά
[4]	ἔφη, αὐτῷ, ὦ Κέβης, τἀληθῆ,	ὅτι	οὐκ ἐκείνῳ βουλόμενος οὐδὲ ~τοῖς
[65]	~δὴ καὶ νῦν εὖ οἶδ᾽	ὅτι	οὐκ ἐμοὶ χαλεπαίνεις, γιγνώσκεις γὰρ
[49]	λέγειν; Καὶ μέγα ἂν ~βοῴης	ὅτι	οὐκ οἶσθα ἄλλως πως ἕκαστον
[10]	οἱ ποιηταὶ ἡμῖν ἀεὶ θρυλοῦσιν,	ὅτι	οὔτ᾽ ~ἀκούομεν ἀκριβὲς οὐδὲν οὔτε
[39]	σοφώτατοι γεγονέναι καὶ ~κατανενοηκέναι μόνοι	ὅτι	οὔτε τῶν πραγμάτων οὐδενὸς οὐδὲν
[33]	οὖν λέγω, γιγνώσκουσιν οἱ φιλομαθεῖς	ὅτι	οὕτω παραλαβοῦσα ἡ ~φιλοσοφία ἔχουσαν
[7]	εἰς σὲ τείνειν τὸν λόγον,	ὅτι	οὕτω ῥᾳδίως φέρεις καὶ ἡμᾶς
[1]	ἤγγειλέ τις, καὶ ἐθαυμάζομέν γε	ὅτι	πάλαι γενομένης ~αὐτῆς πολλῷ ὕστερον
[15]	~Ἱκανῶς οὖν, ἔφη, ἔχομεν τοῦτο,	ὅτι	πάντα οὕτω γίγνεται, ἐξ ἐναντίων
[19]	γε τῶν αἰσθήσεων δεῖ ἐννοῆσαι	ὅτι	(πάντα τὰ ἐν ταῖς ~αἰσθήσεσιν
[17]	ἕτερον μηδὲ καμπὴν ~ποιοῖτο, οἶσθ᾽	ὅτι	πάντα τελευτῶντα τὸ αὐτὸ σχῆμα
[37]	τὸ τοῦ ἀνθρώπου, οἴοιτο ἀποδεδεῖχθαι	~ὅτι	παντὸς ἄρα μᾶλλον ὅ γε
[39]	ἢ ~μέλανα; Ἢ οὐχὶ ᾔσθησαι	ὅτι	πάντων τῶν τοιούτων τὰ μὲν
[8]	θανάτῳ· νῦν δὲ εὖ ἴστε	ὅτι	παρ᾽ (ἄνδρας τε ἐλπίζω ~ἀφίξεσθαι
[33]	ἦ δ᾽ ὅς, οἱ φιλομαθεῖς	(ὅτι	~παραλαβοῦσα αὐτῶν τὴν ψυχὴν ἡ
[42]	μᾶλλον μήτε ἧττον ἡρμοσμένη ἔστιν	ὅτι	πλέον ἢ ἔλαττον ~ἁρμονίας μετέχει,
[37]	καὶ φορουμένου, ~ἀποκριναμένου δή (τινος)	ὅτι	πολὺ τὸ τοῦ ἀνθρώπου, οἴοιτο
[4]	ἤροντο, ἀτὰρ καὶ Εὔηνος πρῴην,	ὅτι	ποτὲ διανοηθείς, ἐπειδὴ δεῦρο ~ἦλθες,
[23]	ὥσπερ ἥμισυ ~ἀποδεδεῖχθαι οὗ δεῖ,	ὅτι	πρὶν γενέσθαι ἡμᾶς ἦν ἡμῶν
[22]	οὐκ ἐνδεῶς τοῦτο πεπεῖσθαι ~αὐτόν,	ὅτι	πρὶν γενέσθαι (ἡμᾶς ἦν ἡμῶν
[19]	τῶν αἰσθήσεων ἴσα ἐκεῖσε ἀνοίσειν,	ὅτι	προθυμεῖται μὲν πάντα τοιαῦτ᾽ ~εἶναι
[60]	καὶ εἰσρεῖν πάντα ~τὰ ῥεύματα,	ὅτι	πυθμένα οὐκ ἔχει οὐδὲ βάσιν
[50]	Σωκράτης ὁ Σωκράτης ἐστίν, ἀλλ᾽	~ὅτι	σμικρότητα ἔχει ὁ Σωκράτης πρὸς
[49]	τούτῳ (ἐλάττω, ἀλλὰ διαμαρτύροιο ἂν	~ὅτι	σὺ μὲν οὐδὲν ἄλλο λέγεις
[47]	διὰ ταῦτα νῦν ἐνθάδε κάθημαι,	ὅτι	σύγκειταί ~μου τὸ σῶμα ἐξ
[45]	δύο γίγνεσθαι. Τότε μὲν γὰρ	ὅτι	συνήγετο πλησίον ἀλλήλων καὶ ~προσετίθετο
[50]	~ἔχων· οὐδ᾽ αὖ Σωκράτους ὑπερέχειν	ὅτι	Σωκράτης ὁ Σωκράτης ἐστίν, ἀλλ᾽
[47]	ὥσπερ ἂν εἴ τις λέγων	ὅτι	Σωκράτης πάντα ὅσα ~πράττει νῷ
[41]	~Αἰσθάνῃ οὖν, ἦ δ᾽ ὅς,	ὅτι	ταῦτά σοι συμβαίνει λέγειν, ὅταν
[17]	γιγνόμενον ἐκ τοῦ ~καθεύδοντος, οἶσθ᾽	ὅτι	τελευτῶντα πάντ᾽ (ἂν> λῆρον τὸν
[39]	τοὺς ἀντιλογικοὺς λόγους ~διατρίψαντες οἶσθ᾽	ὅτι	τελευτῶντες οἴονται σοφώτατοι γεγονέναι καὶ
[16]	τοῦ τεθνεῶτος; ~Ἀναγκαῖον, ἔφη, ὁμολογεῖν	ὅτι	τὸ ζῶν. ~Ἐκ τῶν τεθνεώτων
[49]	μὲν οὐδὲν ἄλλο λέγεις ἢ	ὅτι	τὸ μεῖζον πᾶν ἕτερον ἑτέρου
[3]	ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου ἑσπέρας, ἐπυθόμεθα	ὅτι	τὸ ~πλοῖον ἐκ Δήλου ἀφιγμένον
[42]	ὁ Σιμμίας, εἰπεῖν· δῆλον δ᾽	ὅτι	τοιαῦτ᾽ ἄττ᾽ ἂν λέγοι ὁ
[36]	καὶ αὐτόν σε τοῦτο ἐντεθυμῆσθαι,	ὅτι	τοιοῦτόν τι ~μάλιστα ὑπολαμβάνομεν τὴν
[13]	Σώκρατες; ~Οἶσθα, ἦ δ᾽ ὅς,	ὅτι	τὸν θάνατον ἡγοῦνται πάντες οἱ
[4]	μετὰ δὲ τὸν θεόν, ἐννοήσας	ὅτι	~τὸν ποιητὴν δέοι, εἴπερ μέλλοι
[10]	~σώματος ἐπιχειρῇ τι σκοπεῖν, δῆλον	ὅτι	τότε ἐξαπατᾶται ὑπ᾽ αὐτοῦ. ~(Ἀληθῆ
[51]	Νῦν δέ μοι δοκεῖ λέγεσθαι	ὅτι	τοῦτο οὐκ ἄν ποτε γένοιτο.
[18]	τῶν τοιούτων, ~ἐνταῦθα σαφέστατα κατηγορεῖ	ὅτι	τοῦτο οὕτως ἔχει. ~Εἰ δὲ
[31]	νοῦ; ~Πῇ δὴ οὗτοι εὐδαιμονέστατοι;	~Ὅτι	τούτους εἰκός ἐστιν εἰς τοιοῦτον
[49]	γὰρ ἔτι τοῦτο διισχυρίζομαι, ἀλλ᾽	ὅτι	τῷ καλῷ ~πάντα τὰ καλὰ
[49]	ἐμοὶ καὶ ὁτῳοῦν ἄλλῳ ~ἀποκρίνασθαι	ὅτι	τῷ καλῷ τὰ καλὰ (γίγνεται)
[9]	παρ᾽ ἡμῖν ἀνθρώπους καὶ πάνυ	ὅτι	τῷ ὄντι οἱ ~φιλοσοφοῦντες θανατῶσι,
[26]	~Παντί, ἔφη, τοῦτό γε δῆλον,	ὅτι	τῷ ὁρατῷ. ~Τί δὲ ἡ
[64]	ἔφη, ὦ Κρίτων, οὐδὲν καινότερον·	ὅτι	ὑμῶν αὐτῶν ~ἐπιμελούμενοι ὑμεῖς καὶ
[38]	ὡς ~ὕστερον ἐλέγομεν πρὸς ἀλλήλους,	ὅτι	ὑπὸ τοῦ ἔμπροσθεν λόγου σφόδρα
[50]	αὖ ὑπὸ Φαίδωνος ὑπερέχεσθαι τῷ	ὅτι	Φαίδων ὁ Φαίδων ἐστίν, ~ἀλλ᾽
[52]	δηλῶσαι, ἄθρει. ἔστιν δὲ τόδε,	ὅτι	φαίνεται οὐ ~μόνον ἐκεῖνα τὰ
[1]	περὶ τούτων, πλήν γε ~δὴ	ὅτι	φάρμακον πιὼν ἀποθάνοι· τῶν δὲ
[7]	λέγετε· οἶμαι γὰρ ὑμᾶς λέγειν	ὅτι	χρή με πρὸς ταῦτα ~ἀπολογήσασθαι
[8]	μέλλων σοι ~δώσειν τὸ φάρμακον	ὅτι	χρή σοι φράζειν ὡς ἐλάχιστα
[33]	ὦ Σώκρατες; ἔφη ὁ Κέβης.	~Ὅτι	ψυχὴ παντὸς ἀνθρώπου ἀναγκάζεται ἅμα
[66]	καὶ ἐπανιὼν οὕτως ἡμῖν ἐπεδείκνυτο	ὅτι	~ψύχοιτό τε καὶ πήγνυτο. Καὶ
[3]	οἷα δὴ εἰώθασιν αἱ γυναῖκες,	ὅτι	Ὦ ~Σώκρατες, ὕστατον δή σε
[54]	~ἐρῶ ἀπόκρισιν ἐκείνην τὴν ἀμαθῆ,	ὅτι	ᾧ ἂν θερμότης, ἀλλὰ κομψοτέραν
[54]	τί ἐγγένηται νοσήσει, οὐκ ~ἐρῶ	ὅτι	ᾧ ἂν νόσος, ἀλλ᾽ ᾧ
[54]	ἀλλὰ κομψοτέραν ἐκ ~τῶν νῦν,	ὅτι	ᾧ ἂν πῦρ· οὐδὲ ἂν
[39]	ἄνθρωπον ἢ ~κύνα ἢ ἄλλο	ὁτιοῦν;	Ἢ αὖ ταχὺν ἢ βραδὺν
[49]	λέγῃ (δι᾽ ὅτι καλόν ἐστιν	ὁτιοῦν,	ἢ ~χρῶμα εὐανθὲς ἔχον ἢ
[43]	χαλῷτο καὶ ψάλλοιτο καὶ ἄλλο	~ὁτιοῦν	πάθος πάσχοι ἐκεῖνα ἐξ ὧν
[46]	ἐστιν ἢ εἶναι ἢ (ἄλλο	ὁτιοῦν	πάσχειν ἢ ποιεῖν· ἐκ δὲ
[52]	καὶ ἀπολεῖσθαι ~πρότερον καὶ ἄλλο	ὁτιοῦν	πείσεσθαι, πρὶν ὑπομεῖναι ἔτι τρία
[49]	ἔχον ἢ σχῆμα ἢ ἄλλο	ὁτιοῦν	τῶν τοιούτων, τὰ μὲν ἄλλα
[47]	αἰτίας ὅπῃ ποτὲ ἔχει μαθητὴς	ὁτουοῦν	~ἥδιστ᾽ ἂν γενοίμην· ἐπειδὴ δὲ
[5]	τοίνυν καὶ Εὔηνος καὶ πᾶς	ὅτῳ	ἀξίως τούτου τοῦ πράγματος ~μέτεστιν.
[25]	κατὰ ταὐτὰ ἐχόντων οὐκ ἔστιν	ὅτῳ	ποτ᾽ ἂν ἄλλῳ ἐπιλάβοιο ~ἢ
[37]	φαίη εἰδέναι ἀδύνατον γὰρ εἶναι	~ὁτῳοῦν	αἰσθέσθαι ἡμῶν εἰ δὲ τοῦτο
[49]	ἀσφαλὲς εἶναι καὶ ἐμοὶ καὶ	ὁτῳοῦν	ἄλλῳ ~ἀποκρίνασθαι ὅτι τῷ καλῷ
[34]	σὺ οἴει; ~(Οὐ δῆτα ἔγωγε.	~Οὐ	γάρ· ἀλλ᾽ οὕτω λογίσαιτ᾽ ἂν
[46]	ποιεῖν καὶ ~πάσχειν ἃ πάσχει.	Οὐ	γὰρ ἄν ποτε αὐτὸν ᾤμην,
[15]	(ἂν αἱ ψυχαὶ ~ἡμῶν ἐκεῖ;	Οὐ	γὰρ ἄν που πάλιν ἐγίγνοντο
[55]	χιὼν οὖσα σῶς καὶ ἄτηκτος;	Οὐ	γὰρ ἂν ~ἀπώλετό γε, οὐδ᾽
[32]	καὶ φιλότιμοι, ἔπειτα ἀπέχονται αὐτῶν.	~Οὐ	γὰρ ἂν πρέποι, ἔφη, ὦ
[41]	συγκειμένην ἐκ τῶν οὐδέπω ὄντων;	Οὐ	γὰρ δὴ ἁρμονία γέ σοι
[21]	ψυχαὶ ἡμῶν τὴν ἐπιστήμην αὐτῶν;	Οὐ	γὰρ δὴ ἀφ᾽ οὗ γε
[66]	δάκρυα, ὥστε ἐγκαλυψάμενος ἀπέκλαον ἐμαυτόν	οὐ	~γὰρ δὴ ἐκεῖνόν γε, ἀλλὰ
[21]	αὐτὰς ἐν ποίῳ ἄλλῳ χρόνῳ;	οὐ	γὰρ δὴ ~ἔχοντές γε αὐτὰς
[53]	τοῦτο ~ἀπεργάζηται οὐδέποτ᾽ ἂν ἔλθοι.	~Οὐ	γάρ. ~Εἰργάζετο δέ γε ἡ
[49]	ὅπῃ δὴ καὶ ~ὅπως προσγενομένη·	οὐ	γὰρ ἔτι τοῦτο διισχυρίζομαι, ἀλλ᾽
[22]	οὐσίαν ἣν σὺ νῦν λέγεις.	Οὐ	γὰρ ἔχω ἔγωγε ~οὐδὲν οὕτω
[40]	παρόντι τοσοῦτον ~μόνον ἐκείνων διοίσειν·	οὐ	γὰρ ὅπως τοῖς παροῦσιν ἃ
[52]	ἐναντίον γέ ἐστι δυὰς τριάδι.	~Οὐ	γὰρ οὖν. ~Οὐκ ἄρα μόνον
[42]	ἀναρμοστίας οὐδὲ ἁρμονίας μετέχοι ἄν;	~Οὐ	γὰρ οὖν. ~Τοῦτο δ᾽ αὖ
[48]	~εἰκάζω τρόπον (τινὰ οὐκ ἔοικεν·	οὐ	γὰρ πάνυ συγχωρῶ τὸν ἐν
[20]	ἀλλὰ καὶ σύμπαντα τὰ τοιαῦτα;	Οὐ	γὰρ περὶ τοῦ ἴσου ~νῦν
[41]	κατὰ τὸ σῶμα ἐντεταμένων συγκεῖσθαι·	οὐ	γάρ που ~ἀποδέξῃ γε (σαυτοῦ
[7]	ἐπιστάται, θεοί, οὐκ ἔχει λόγον·	οὐ	γάρ ~που αὐτός γε αὑτοῦ
[50]	οὕτω καὶ τὸ ἀληθὲς (ἔχειν;	Οὐ	γάρ που πεφυκέναι ~Σιμμίαν ὑπερέχειν
[57]	~Οὐδὲ γὰρ ἂν ἡγεμόνων ἔδει·	οὐ	γάρ πού τις ἂν διαμάρτοι
[18]	τούτων αἱ ἀποδείξεις; ~Ὑπόμνησόν με·	οὐ	γὰρ σφόδρα ἐν τῷ παρόντι
[5]	Οὐ μέντοι ἴσως βιάσεται αὑτόν·	οὐ	γάρ φασι θεμιτὸν εἶναι. ~Καὶ
[53]	μηδέποτε δέξασθαι. πάλιν δὲ ~ἀναμιμνῄσκου·	οὐ	γὰρ χεῖρον πολλάκις ἀκούειν. Τὰ
[7]	καὶ οὐκ ἂν λογίζοιτο ὅτι	οὐ	δεῖ ἀπό γε τοῦ ἀγαθοῦ
[6]	φρουρᾷ ἐσμεν οἱ ἄνθρωποι καὶ	οὐ	δεῖ δὴ ἑαυτὸν ἐκ ταύτης
[32]	ὅπῃ ~ἔρχονται, αὐτοὶ δὲ ἡγούμενοι	οὐ	δεῖν ἐναντία τῇ φιλοσοφίᾳ πράττειν
[44]	ἔδοξεν εὐθὺς τὴν πρώτην ἔφοδον	οὐ	δέξασθαι τοῦ σοῦ ~λόγου. ταὐτὰ
[55]	γὰρ δὴ ἐκ τῶν προειρημένων	οὐ	δέξεται οὐδ᾽ ~ἔσται τεθνηκυῖα, ὥσπερ
[53]	ὅμως δὲ τὴν (τοῦ περιττοῦ	οὐ	δέξεται· οὐδὲ δὴ τὸ ~ἡμιόλιον
[53]	Τὰ πέντε τὴν τοῦ ἀρτίου	οὐ	~δέξεται, οὐδὲ τὰ δέκα τὴν
[6]	δὲ καὶ ἄλλων τινῶν, ὡς	οὐ	δέοι τοῦτο ποιεῖν· σαφὲς ~δὲ
[53]	οὐκ ἐναντία τινὶ ὄντα ὅμως	οὐ	δέχεται ~αὐτό, τὸ ἐναντίον οἷον
[55]	καλοῦμεν; ~Ἀθάνατον, ἔφη. ~οὐκοῦν ψυχὴ	οὐ	δέχεται θάνατον; ~οὔ. ~ἀθάνατον ἄρα
[52]	~μόνον ἐκεῖνα τὰ ἐναντία ἄλληλα	οὐ	δεχόμενα, ἀλλὰ καὶ ὅσα οὐκ
[53]	τοῦ ἀρτίου ἰδέα οὐδέποτε ἥξει.	~Οὐ	δῆτα. ~Ἄμοιρα δὴ τοῦ ἀρτίου
[34]	ἕνεκά φασιν· ἢ σὺ οἴει;	~(Οὐ	δῆτα ἔγωγε. ~Οὐ γάρ· ἀλλ᾽
[2]	Ἀρίστιππος καὶ Κλεόμβροτος παρεγένοντο; ~(Φαίδων)	~Οὐ	δῆτα· ἐν Αἰγίνῃ γὰρ ἐλέγοντο
[21]	ἀφ᾽ οὗ γε ~ἄνθρωποι γεγόναμεν.	~Οὐ	δῆτα. ~Πρότερον ἄρα. ~Ναί. ~Ἦσαν
[6]	τοῖς θεοῖς ~εἶναι. Ἢ σοὶ	οὐ	δοκεῖ οὕτως; ~Ἔμοιγε, φησὶν ὁ
[37]	ἔτι ὄν; Τὸ δὲ πολυχρονιώτερον	~(οὐ	δοκεῖ σοι ἀναγκαῖον εἶναι ἔτι
[11]	πάντας τοὺς ὀρθῶς φιλομαθεῖς. Ἢ	οὐ	~δοκεῖ σοι οὕτως; ~Παντός γε
[28]	καὶ ~πότερον τῷ θνητῷ; Ἢ	οὐ	δοκεῖ σοι τὸ μὲν θεῖον
[52]	δὲ περὶ τῆς τριάδος. Ἆρα	οὐ	δοκεῖ σοι τῷ τε αὑτῆς
[10]	~τούτων φαυλότεραί εἰσιν. Ἢ σοὶ	οὐ	δοκοῦσιν; ~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.
[45]	ἄνθρωπον μέγαν. Οὕτως ~τότε ᾤμην·	οὐ	δοκῶ σοι μετρίως; ~Ἔμοιγε, ἔφη
[19]	τῶν ὄντων, (ἐνδεῖ δὲ καὶ	οὐ	δύναται ~τοιοῦτον εἶναι (ἴσον) οἷον
[32]	φιλοσοφήσαντι καὶ παντελῶς (καθαρῷ ~ἀπιόντι	οὐ	θέμις ἀφικνεῖσθαι ἀλλ᾽ ἢ τῷ
[11]	καθαρῷ γὰρ καθαροῦ ~ἐφάπτεσθαι μὴ	οὐ	θεμιτὸν ᾖ” Τοιαῦτα οἶμαι, ὦ
[13]	~Ἆρ᾽ οὖν, ἔφη, ὦ Σιμμία,	οὐ	καὶ ἡ ὀνομαζομένη ἀνδρεία τοῖς
[49]	τὰ καλὰ (γίγνεται) καλά· ἢ	οὐ	καὶ σοὶ δοκεῖ; ~Δοκεῖ. ~Καὶ
[19]	~(Ἔστι μέντοι, ἔφη. ~Ἆρ᾽ οὖν	οὐ	κατὰ πάντα ταῦτα συμβαίνει τὴν
[32]	σώματι πλάττοντες ζῶσι, ~χαίρειν εἰπόντες,	οὐ	κατὰ ταὐτὰ πορεύονται αὐτοῖς ὡς
[65]	(παρ᾽ αὐτόν, Ὦ Σώκρατες, ἔφη,	οὐ	καταγνώσομαί ~γε σοῦ ὅπερ ἄλλων
[59]	οἱ λίθοι εἰσὶ καθαροὶ καὶ	οὐ	κατεδηδεσμένοι οὐδὲ ~διεφθαρμένοι ὥσπερ οἱ
[66]	κλάων καὶ ~ἀγανακτῶν οὐδένα ὅντινα	οὐ	κατέκλασε τῶν παρόντων πλήν γε
[9]	~φιλοσοφοῦντες θανατῶσι, καὶ σφᾶς γε	οὐ	λελήθασιν ὅτι ἄξιοί εἰσιν τοῦτο
[19]	σκόπει δὲ καὶ τῇδε. Ἆρ᾽	οὐ	~λίθοι μὲν ἴσοι καὶ ξύλα
[33]	ἔσχατόν ἐστι, τοῦτο πάσχει καὶ	οὐ	~λογίζεται αὐτό. ~Τί τοῦτο, ὦ
[35]	~θάνατον ὑπὸ λύπης ἐξᾴδειν, καὶ	οὐ	λογίζονται ὅτι οὐδὲν ὄρνεον ᾄδει
[4]	ποιητὴς εἶναι, ποιεῖν μύθους ἀλλ᾽	οὐ	λόγους, ~καὶ αὐτὸς οὐκ ἦ
[48]	γάρ σε νῦν οὐ ~μανθάνειν.	~Οὐ	μὰ τὸν Δία, ἔφη ὁ
[48]	λέγω· Οἶμαι γάρ σε νῦν	οὐ	~μανθάνειν. ~Οὐ μὰ τὸν Δία,
[42]	ἑκάστη ἁρμονία ὡς ἂν ἁρμοσθῇ;	~Οὐ	μανθάνω, ἔφη. ~Ἢ οὐχί, ἦ
[49]	πηχυαίου ἡμίσει μεῖζον εἶναι ἀλλ᾽	οὐ	μεγέθει; Ὁ αὐτὸς ~γάρ που
[24]	μὴν ἡδομένῳ γε· πῶς γὰρ	οὐ	μέλλει; ~Καλῶς, ἔφη, λέγεις. ~Οὐκοῦν
[6]	Σωκράτης, οὕτω γ᾽ εἶναι ἄλογον·	οὐ	μέντοι ~ἀλλ᾽ ἴσως γ᾽ ἔχει
[6]	φαίνεται καὶ οὐ ῥᾴδιος διιδεῖν·	οὐ	~μέντοι ἀλλὰ τόδε γέ μοι
[51]	καὶ ἀκούσας, (Ἀνδρικῶς, ~ἔφη, ἀπεμνημόνευκας,	οὐ	μέντοι ἐννοεῖς τὸ διαφέρον τοῦ
[5]	ἀξίως τούτου τοῦ πράγματος ~μέτεστιν.	Οὐ	μέντοι ἴσως βιάσεται αὑτόν· οὐ
[32]	ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὁ Κέβης.	~(Οὐ	μέντοι μὰ Δία, ἦ δ᾽
[42]	ἁρμονία, ἀναρμοστίας οὔποτ᾽ ἂν μετάσχοι.	~Οὐ	μέντοι. ~Οὐδέ γε δήπου ψυχή,
[52]	αὐτῷ ἢ ὑπεξιέναι ἢ ἀπολεῖσθαι,	~οὐ	μέντοι ποτὲ τολμήσειν δεξάμενον τὴν
[58]	καὶ αὐτὸς πολλὰ δὴ ἀκήκοα,	οὐ	μέντοι ταῦτα ἃ σὲ πείθει·
[54]	ἐναντίον ᾧ αὐτὴ ἐπιφέρει ἀεὶ	οὐ	μή ποτε δέξηται, ὡς ἐκ
[11]	~ἡ ψυχὴ μετὰ τοιούτου κακοῦ,	οὐ	μή ποτε κτησώμεθα ἱκανῶς οὗ
[50]	ὅπερ ἐμοί. Ἐμοὶ γὰρ φαίνεται	~οὐ	μόνον αὐτὸ τὸ μέγεθος οὐδέποτ᾽
[56]	παρ᾽ ~ἐμαυτῷ περὶ τῶν εἰρημένων.	~Οὐ	μόνον γ᾽ ἔφη, ὦ Σιμμία,
[64]	Κρίτων, τὸ μὴ καλῶς λέγειν	οὐ	μόνον εἰς αὐτὸ τοῦτο πλημμελές,
[52]	ἔστιν δὲ τόδε, ὅτι φαίνεται	οὐ	~μόνον ἐκεῖνα τὰ ἐναντία ἄλληλα
[20]	πρὶν γενέσθαι καὶ εὐθὺς γενόμενοι	οὐ	μόνον τὸ ἴσον καὶ τὸ
[38]	ἀναταράξαι καὶ εἰς ἀπιστίαν καταβαλεῖν	~οὐ	μόνον τοῖς προειρημένοις λόγοις, ἀλλὰ
[53]	τριῶν ἰδέα ~κατάσχῃ, ἀνάγκη αὐτοῖς	οὐ	μόνον τρισὶν εἶναι ἀλλὰ καὶ
[19]	φαμέν πού τι εἶναι ἴσον,	οὐ	ξύλον ~λέγω ξύλῳ οὐδὲ λίθον
[43]	γὰρ οὔ; ~Τί οὖν; Νῦν	οὐ	πᾶν τοὐναντίον ἡμῖν φαίνεται ἐργαζομένη,
[9]	τὸν Δία, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	(οὐ	πάνυ γέ με ~νυνδὴ γελασείοντα
[7]	Κέβης λόγους τινὰς ~ἀνερευνᾷ, καὶ	οὐ	πάνυ εὐθέως ἐθέλει πείθεσθαι ὅτι
[35]	πρὸς τόνδε σκοπῶ τὰ εἰρημένα,	οὐ	~πάνυ φαίνεται ἱκανῶς εἰρῆσθαι. ~(Καὶ
[32]	ἐπιθυμιῶν ἁπασῶν καὶ καρτεροῦσι καὶ	οὐ	παραδιδόασιν αὐταῖς ~ἑαυτούς, οὔ τι
[64]	καὶ πρὸς ἡμᾶς ἀποβλέψας εἶπεν·	Οὐ	πείθω, ὦ ~ἄνδρες, Κρίτωνα, ὡς
[14]	κωμῳδοποιὸς εἴη, ὡς ἀδολεσχῶ καὶ	οὐ	περὶ προσηκόντων τοὺς ~λόγους ποιοῦμαι.
[9]	ἔφη, ἡ τοῦ τοιούτου πραγματεία	οὐ	περὶ τὸ σῶμα ~εἶναι, ἀλλὰ
[65]	ποιήσαντες καὶ ἔγωγε ταῦτα ~εἰκότως	οὐ	ποιήσω· οὐδὲν γὰρ (οἶμαι κερδανεῖν
[65]	Ἐλθὼν δ᾽ ἐκαθέζετο ~λελουμένος καὶ	οὐ	πολλὰ ἄττα μετὰ ταῦτα διελέχθη,
[51]	ἔχω· καίτοι οὔτι λέγω ὡς	οὐ	πολλά με ~ταράττει. ~Συνωμολογήκαμεν ἄρα,
[12]	οὕτως ἔχει, ὅπερ ἄρτι ~ἔλεγον,	οὐ	πολλὴ ἂν ἀλογία εἴη εἰ
[12]	γιγνομένου εἰ φοβοῖντο καὶ ~ἀγανακτοῖεν,	οὐ	πολλὴ ἂν ἀλογία εἴη, εἰ
[17]	καὶ μὴ πάλιν ~ἀναβιώσκοιτο, ἆρ᾽	οὐ	πολλὴ ἀνάγκη τελευτῶντα πάντα (τεθνάναι
[3]	ἂν τῇδε τῇ ἡμέρᾳ τελευτᾷ	Οὐ	πολὺν δ᾽ οὖν χρόνον ἐπισχὼν
[37]	ταῦτα ἐκεῖνο μηκέτι συγχωροῖ, μὴ	οὐ	πονεῖν αὐτὴν ἐν ταῖς ~πολλαῖς
[63]	οὕτως ἔχειν ὡς ἐγὼ διελήλυθα,	~οὐ	πρέπει νοῦν ἔχοντι ἀνδρί· ὅτι
[62]	τοὺς ποταμούς, ~καὶ ταῦτα πάσχοντες	οὐ	πρότερον παύονται πρὶν ἂν πείσωσιν
[3]	διατρίβοντες μετ᾽ ἀλλήλων, ἀνεῴγετο γὰρ	οὐ	πρῴ· ἐπειδὴ ~δὲ ἀνοιχθείη, εἰσῇμεν
[38]	ὦ Ἐχέκρατες, πολλάκις θαυμάσας Σωκράτη	οὐ	πώποτε μᾶλλον ~ἠγάσθην ἢ τότε
[4]	ἐποίησα ταῦτα ᾔδη γὰρ ὡς	οὐ	~ῥᾴδιον εἴη ἀλλ᾽ ἐνυπνίων τινῶν
[6]	τέ τίς μοι φαίνεται καὶ	οὐ	ῥᾴδιος διιδεῖν· οὐ ~μέντοι ἀλλὰ
[51]	παρόντων ἀκούσας ὅστις δ᾽ ἦν,	οὐ	σαφῶς μέμνημαι ~Πρὸς θεῶν, οὐκ
[37]	~ἰσχυρότερον καὶ πολυχρονιώτερον ψυχὴ σώματος,	οὐ	συγχωρῶ τῇ Σιμμίου ~ἀντιλήψει· δοκεῖ
[61]	~παρ᾽ ἔσχατα τῆς Ἀχερουσιάδος λίμνης,	οὐ	συμμειγνύμενος τῷ ὕδατι· ~περιελιχθεὶς δὲ
[35]	τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους πείσαιμι (ὡς	οὐ	συμφορὰν ἡγοῦμαι ~τὴν παροῦσαν τύχην,
[38]	με πείσει ὡς τοῦ ~ἀποθανόντος	οὐ	συναποθνῄσκει ἡ ψυχή. Λέγε οὖν
[40]	~ἡ δὲ ἄνοιά μοι αὕτη	οὐ	συνδιατελεῖ κακὸν γὰρ ἂν ἦν
[41]	Σιμμίας. ~Οὗτος τοίνυν, ἔφη, σοὶ	οὐ	συνῳδός· ἀλλ᾽ ὅρα πότερον αἱρῇ
[48]	τὸν Δία, ἔφη ὁ Κέβης,	οὐ	σφόδρα. ~(Ἀλλ᾽ ἦ δ᾽ ὅς,
[19]	ἀνισότης; ~Οὐδεπώποτέ γε, ὦ Σώκρατες.	~Οὐ	ταὐτὸν ἄρα ἐστίν, ἦ δ᾽
[13]	~Τί δὲ οἱ κόσμιοι αὐτῶν;	Οὐ	ταὐτὸν τοῦτο πεπόνθασιν· ἀκολασίᾳ τινὶ
[50]	αὐτὸς σμικρός εἰμι· ἐκεῖνο δὲ	οὐ	τετόλμηκεν μέγα ὂν σμικρὸν ~εἶναι·
[47]	καὶ ταῦτα νῷ πράττων, ~ἀλλ᾽	οὐ	(τῇ τοῦ βελτίστου αἱρέσει, πολλὴ
[54]	τῷ σώματι ἐγγένηται θερμὸν ἔσται,	οὐ	τὴν (ἀσφαλῆ σοι ~ἐρῶ ἀπόκρισιν
[49]	τοιᾷδε αἰτίᾳ ~συγχωρεῖς; ~Συγχωρῶ, ἔφη.	~Οὐ	τοίνυν, ἦ δ᾽ ὅς, ἔτι
[59]	τοιαῦτα· ~ἐκεῖ δὲ οὐδὲν ὅτι	οὐ	τοιοῦτον εἶναι καὶ ἔτι τούτων
[29]	ὄντι (τεθνάναι μελετῶσα ῥᾳδίως· ἢ	~οὐ	τοῦτ᾽ ἂν εἴη μελέτη θανάτου;
[20]	~ἔχειν καὶ μὴ ἀπολωλεκέναι· ἢ	οὐ	τοῦτο λήθην λέγομεν, ὦ Σιμμία,
[12]	Σιμμίας. ~Κάθαρσις δὲ εἶναι ἆρα	οὐ	τοῦτο συμβαίνει, ὅπερ πάλαι ἐν
[13]	ὀλιγώρως ἔχειν καὶ κοσμίως, ἆρ᾽	οὐ	~τούτοις μόνοις προσήκει, τοῖς μάλιστα
[13]	τὰς τελετὰς ἡμῖν οὗτοι καταστήσαντες	οὐ	φαῦλοί τινες ~εἶναι, ἀλλὰ τῷ
[45]	καὶ πρὸς ἑαυτόν τι ~σκεψάμενος,	Οὐ	φαῦλον πρᾶγμα, ἔφη, ὦ Κέβης,
[37]	τί οὐκ ~ἀπεκρίνατο; Καὶ γὰρ	οὐ	φαύλως ἔοικεν ἁπτομένῳ τοῦ λόγου.
[52]	ἤτοι ~(ἀπολλύμενα ἢ ὑπεκχωροῦντα. Ἢ	οὐ	φήσομεν τὰ τρία καὶ ἀπολεῖσθαι
[5]	~Τί δέ; ἦ δ᾽ ὅς,	οὐ	φιλόσοφος Εὔηνος; ~Ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη
[40]	τῷ παρόντι περὶ ~αὐτοῦ τούτου	οὐ	φιλοσόφως ἔχειν ἀλλ᾽ ὥσπερ οἱ
[40]	~ὧν ἂν ὁ λόγος ᾖ	οὐ	φροντίζουσιν, ὅπως δὲ ἃ αὐτοὶ
[13]	ἀπολείπων καὶ τοὺς ἐνθάδε δεσπότας	οὐ	(χαλεπῶς φέρω οὐδ᾽ ~ἀγανακτῶ, ἡγούμενος
[35]	ἱερὸς τοῦ ~αὐτοῦ θεοῦ, καὶ	οὐ	χεῖρον ἐκείνων τὴν μαντικὴν ἔχειν
[55]	~οὐκοῦν ψυχὴ οὐ δέχεται θάνατον;	~οὔ.	~ἀθάνατον ἄρα ψυχή. ~ἀθάνατον. ~Εἶεν,
[38]	ἔνδηλός τι ~ἐγένετο ἀχθόμενος ἢ	οὔ,	ἀλλὰ πρᾴως ἐβοήθει τῷ λόγῳ;
[60]	τοῦ μέσου ~καθιέναι, πέρα δ᾽	οὔ·	ἄναντες γὰρ ἀμφοτέροις τοῖς ῥεύμασι
[18]	ἦ δ᾽ ὃς ὁ Σιμμίας,	οὔ,	αὐτὸ δὲ τοῦτο, ἔφη, δέομαι
[10]	Πότερον ἐμπόδιον τὸ ~σῶμα ἢ	οὔ,	ἐάν τις αὐτὸ ἐν τῇ
[11]	ὁ λόγος ~σημαίνει, ζῶσιν δὲ	οὔ.	Εἰ γὰρ μὴ οἷόν τε
[29]	ἐγγύς τι τούτου; ~(Πῶς γὰρ	οὔ;	~Ἐννοεῖς οὖν, ἔφη, ἐπειδὰν ἀποθάνῃ
[10]	τι καὶ ἀγαθόν; ~Πῶς δ᾽	οὔ;	~Ἤδη οὖν πώποτέ τι τῶν
[15]	δικαιότερον, ἐξ ~ἀδικωτέρου; ~Πῶς γὰρ	οὔ;	~Ἱκανῶς οὖν, ἔφη, ἔχομεν τοῦτο,
[11]	χωρὶς τοῦ ~σώματος, πρότερον δ᾽	οὔ.	Καὶ ἐν ᾧ ἂν ζῶμεν,
[25]	αὐτό, καὶ τῷ ποίῳ τινὶ	οὔ>	καὶ ~μετὰ τοῦτο αὖ ἐπισκέψασθαι
[37]	ἀποθανόντων ἡμῶν ἔτι που ἔστιν,	οὔ	μοι δοκεῖ τῇδε. Ὡς μὲν
[29]	ἔπος εἰπεῖν ἀθάνατά ἐστιν· ~ἢ	οὔ;	~Ναί. ~Ἡ δὲ ψυχὴ ἄρα,
[55]	ἀνώλεθρα ἂν ἦν; ~Πῶς γὰρ	οὔ;	~Οὐκοῦν εἰ καὶ τὸ ἄθερμον
[31]	~Δῆλον δή, ἔφη· πῶς δ᾽	οὔ;	~Οὐκοῦν εὐδαιμονέστατοι, ἔφη, καὶ τούτων
[18]	ἀνθρώπου καὶ λύρας. ~Πῶς γὰρ	οὔ;	~Οὐκοῦν οἶσθα ὅτι οἱ ἐρασταί,
[15]	~τελευτησάντων τῶν ἀνθρώπων εἴτε καὶ	οὔ.	Παλαιὸς μὲν οὖν ἔστι τις
[52]	τυγχάνειν ὅπερ νῦν λέγομεν· ἢ	οὔ;	~Πάνυ γε. ~Ἆρα μόνον τῶν
[33]	δὲ μάλιστα ~τὰ> ὁρατά· ἢ	οὔ;	~Πάνυ γε. ~(Οὐκοῦν ἐν τούτῳ
[16]	γὰρ ἀποθνῄσκειν σαφὲς δήπου, ἢ	οὔ;	~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. ~Πῶς
[16]	ἀνεγείρεσθαι. ἱκανῶς σοι, ἔφη, ἢ	οὔ;	~Πάνυ μὲν οὖν. ~Λέγε δή
[43]	τοῖς κατὰ τὸ σῶμα· ἢ	οὔ;	~Πάνυ μὲν οὖν. ~Οὐκοῦν αὖ
[55]	ἄλλων οὕτως ἂν ~διεμαχόμεθα. ἢ	οὔ;	~Πάνυ μὲν οὖν. ~Οὐκοῦν καὶ
[19]	μὲν ἴσα φαίνεται, τῷ δ᾽	οὔ;	~Πάνυ μὲν οὖν. ~(Τί δέ;
[21]	ἔχοι ἂν δοῦναι λόγον ἢ	οὔ;	~Πολλὴ ἀνάγκη, ἔφη, ὦ Σώκρατες.
[52]	ἄρτιός ἐστιν ἀεί· συγχωρεῖς ἢ	οὔ;	~Πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη. ~Ὃ
[16]	δύο δυοῖν ὄντοιν; ~Πῶς γὰρ	οὔ;	~Τὴν μὲν τοίνυν ἑτέραν συζυγίαν
[30]	~Εἰκὸς μέντοι, ὦ Κέβης· καὶ	οὔ	τί γε τὰς τῶν ἀγαθῶν
[32]	καὶ οὐ παραδιδόασιν αὐταῖς ~ἑαυτούς,	οὔ	τι οἰκοφθορίαν τε καὶ πενίαν
[41]	~Τοὺς μέν, ἐφάτην, τοὺς δ᾽	οὔ.	~Τί οὖν, ἦ δ᾽ ὅς,
[43]	ἡγεμονεύειν; ~Ὡμολογήσαμεν, ἔφη· πῶς γὰρ	οὔ;	~Τί οὖν; Νῦν οὐ πᾶν
[66]	τὸ ἀποσπεῖσαί τινι; ἔξεστιν ἢ	οὔ;	~Τοσοῦτον, ἔφη, ὦ Σώκρατες, τρίβομεν
[41]	ἢ τοὺς ~μέν, τοὺς δ᾽	οὔ;	~Τοὺς μέν, ἐφάτην, τοὺς δ᾽
[12]	τούτου ἀγανακτεῖν; ~Γελοῖον· πῶς δ᾽	οὔ;	~Τῷ ὄντι ἄρα, ἔφη, ὦ
[2]	τρόπον αὐτοῦ. ~(Ἐχεκράτης) Πῶς γὰρ	οὔ;	~(Φαίδων) ~Ἐκεῖνός τε τοίνυν παντάπασιν
[12]	χωρισμὸς ψυχῆς ἀπὸ σώματος· ἢ	οὔ;	~Φαίνεται. ~Οὐκοῦν, ὅπερ ἐν ἀρχῇ
[6]	~Κατὰ τί δὴ οὖν ποτε	οὔ	φασι θεμιτὸν εἶναι αὐτὸν ἑαυτὸν
[19]	τοιοῦτον πεπόνθαμεν καὶ ἡμεῖς ἢ	οὒ	περί τε τὰ ἴσα καὶ
[61]	τὴν λίμνην ἀφικνεῖται τὴν ~Ἀχερουσιάδα,	οὗ	αἱ τῶν τετελευτηκότων ψυχαὶ τῶν
[49]	μετασχὸν τῆς ἰδίας ~οὐσίας ἑκάστου	οὗ	ἂν μετάσχῃ, καὶ ἐν τούτοις
[19]	τὴν ὁμοιότητα εἴτε μὴ ~ἐκείνου	οὗ	ἀνεμνήσθη; ~Ἀνάγκη, ἔφη. ~Σκόπει δή,
[21]	αὐτῶν; Οὐ γὰρ δὴ ἀφ᾽	οὗ	γε ~ἄνθρωποι γεγόναμεν. ~Οὐ δῆτα.
[23]	Φαίνεται γὰρ ὥσπερ ἥμισυ ~ἀποδεδεῖχθαι	οὗ	δεῖ, ὅτι πρὶν γενέσθαι ἡμᾶς
[13]	μόνον τὸ νόμισμα ~ὀρθόν, ἀντὶ	οὗ	δεῖ πάντα ταῦτα καταλλάττεσθαι, φρόνησις,
[58]	περὶ τὰ τοιαῦτα εἰωθότων λέγειν·	~οὗ	δὴ ὑποστάθμην ταῦτα εἶναι καὶ
[12]	ἴοιεν, οἷ ~ἀφικομένοις ἐλπίς ἐστιν	οὗ	διὰ βίου ἤρων τυχεῖν ἤρων
[12]	εἴπερ που ἄλλοθι, κτήσασθαι ~τοῦτο	οὗ	ἕνεκα ἡ πολλὴ πραγματεία ἡμῖν
[11]	τότε, ὡς ἔοικεν, ἡμῖν ἔσται	οὗ	ἐπιθυμοῦμέν τε καί ~φαμεν ἐρασταὶ
[11]	οὐ μή ποτε κτησώμεθα ἱκανῶς	οὗ	~ἐπιθυμοῦμεν· φαμὲν δὲ τοῦτο εἶναι
[18]	ἔλαβον τὸ εἶδος τοῦ παιδὸς	οὗ	ἦν ἡ λύρα; τοῦτο δέ
[4]	μὲν ~εἰς τὸν θεὸν ἐποίησα	οὗ	ἦν ἡ παροῦσα θυσία· μετὰ
[61]	~δ᾽ ἐστὶν ὃν ἐπονομάζουσιν Πυριφλεγέθοντα,	οὗ	καὶ οἱ ῥύακες ἀποσπάσματα ~ἀναφυσῶσιν
[43]	καὶ Ὅμηρος ἐν Ὀδυσσείᾳ πεποίηκεν,	οὗ	λέγει τὸν Ὀδυσσέα· ~στῆθος δὲ
[15]	μὲν οὖν ἔστι τις λόγος	~οὗ	μεμνήμεθα, ὡς εἰσὶν ἐνθένδε ἀφικόμεναι
[18]	γνῷ, ἀλλὰ ~καὶ ἕτερον ἐννοήσῃ	οὗ	μὴ ἡ αὐτὴ ἐπιστήμη ἀλλ᾽
[18]	τοῦτο, ἔφη, δέομαι ~παθεῖν περὶ	οὗ	ὁ λόγος, ἀναμνησθῆναι. καὶ σχεδόν
[10]	παρασκευάσηται αὐτὸ ἕκαστον διανοηθῆναι περὶ	οὗ	σκοπεῖ, ~οὗτος ἂν ἐγγύτατα ἴοι
[18]	τοῦτο ~δικαίως λέγομεν ὅτι ἀνεμνήσθη,	οὗ	τὴν ἔννοιαν (ἔλαβεν; ~Πῶς λέγεις;
[30]	ἀληθὲς ἀλλ᾽ ἢ τὸ σωματοειδές,	οὗ	τις ἂν ἅψαιτο καὶ ~ἴδοι
[47]	~ὄντι, ἄλλο δὲ ἐκεῖνο ἄνευ	οὗ	τὸ αἴτιον οὐκ ἄν ποτ᾽
[13]	ἐνθάδε δεσπότας οὐ (χαλεπῶς φέρω	οὐδ᾽	~ἀγανακτῶ, ἡγούμενος κἀκεῖ οὐδὲν ἧττον
[17]	οὕτως, ἔφη, ὦ Κέβης, ὅτι	οὐδ᾽	ἀδίκως ὡμολογήκαμεν, ὡς ~ἐμοὶ δοκεῖ.
[13]	ἀνδραποδώδης τε καὶ οὐδὲν ὑγιὲς	οὐδ᾽	ἀληθὲς ἔχῃ, τὸ δ᾽ ἀληθὲς
[45]	ὡς ἐπίσταμαι, ἔτι πείθω ἐμαυτόν,	οὐδ᾽	~ἄλλο οὐδὲν ἑνὶ λόγῳ δι᾽
[50]	ποτὲ μέγα γίγνεσθαι ~οὐδὲ εἶναι,	οὐδ᾽	ἄλλο οὐδὲν τῶν ἐναντίων, ἔτι
[19]	~λέγω ξύλῳ οὐδὲ λίθον λίθῳ	οὐδ᾽	ἄλλο τῶν τοιούτων οὐδέν, ἀλλὰ
[58]	καὶ ἅμα μὲν ἐγὼ ἴσως	οὐδ᾽	ἂν οἷός τε εἴην, ἅμα
[6]	δὴ ἑαυτὸν ἐκ ταύτης ~λύειν	οὐδ᾽	ἀποδιδράσκειν, μέγας τέ τίς μοι
[55]	τι ἐπῄει, οὔποτ᾽ ἂν ἀπεσβέννυτο	οὐδ᾽	ἀπώλλυτο, ἀλλὰ σῶν ἂν ~ἀπελθὸν
[37]	ἕνεκα ἄνθρωπός ~ἐστιν ἱματίου φαυλότερον	οὐδ᾽	ἀσθενέστερον. Τὴν αὐτὴν δὲ ταύτην
[51]	τούτων ἐτάραξεν ὧν ὅδε εἶπεν;	~Οὐδ᾽	αὖ, ἔφη ὁ Κέβης, οὕτως
[50]	τῷ μεγέθει ὃ τυγχάνει ~ἔχων·	οὐδ᾽	αὖ Σωκράτους ὑπερέχειν ὅτι Σωκράτης
[55]	Οὐ γὰρ ἂν ~ἀπώλετό γε,	οὐδ᾽	αὖ ὑπομένουσα ἐδέξατο ἂν τὴν
[56]	ἦ δ᾽ ὃς ὁ Σιμμίας,	οὐδ᾽	αὐτὸς ἔχω ἔτι ὅπῃ ἀπιστῶ
[50]	μέγεθος οὐδέποτε προσδέχεσθαι τὸ σμικρὸν	οὐδ᾽	ἐθέλειν ~ὑπερέχεσθαι, ἀλλὰ δυοῖν τὸ
[14]	Σωκράτης, εἰπεῖν τινα νῦν (ἀκούσαντα,	~οὐδ᾽	εἰ κωμῳδοποιὸς εἴη, ὡς ἀδολεσχῶ
[35]	ἐπειδὴ καὶ σὺ ταῦτα λέγεις,	οὐδ᾽	ἐμαυτὸν ~αἰτιάσομαι ἐν ὑστέρῳ χρόνῳ
[55]	ἐκ τῶν προειρημένων οὐ δέξεται	οὐδ᾽	~ἔσται τεθνηκυῖα, ὥσπερ τὰ τρία
[42]	~Οὐκοῦν ψυχὴ ἐπειδὴ οὐδὲν μᾶλλον	οὐδ᾽	ἧττον ἄλλη (ἄλλης αὐτὸ ~τοῦτο,
[58]	μέσῳ τεθὲν οὐχ ἕξει ~μᾶλλον	οὐδ᾽	ἧττον οὐδαμόσε κλιθῆναι, ὁμοίως δ᾽
[38]	δ᾽ ἐγώ, πρὸς δύο λέγεται	οὐδ᾽	ὁ Ἡρακλῆς οἷός τε εἶναι.
[58]	τὰ παρ᾽ ἡμῖν κάλλη κρίνεσθαι	~οὐδ᾽	ὁπωστιοῦν ἄξια. Ἐκεῖνα δὲ αὖ
[30]	αὐτὴν ~καθ᾽ αὑτὴν εἰλικρινῆ ἀπαλλάξεσθαι;	~Οὐδ᾽	ὁπωστιοῦν, ἔφη. ~Ἀλλὰ (καὶ) διειλημμένην
[42]	ἦν, τὸ ψυχὴν ἁρμονίαν εἶναι;	~Οὐδ᾽	ὁπωστιοῦν, ἔφη. ~Τί δέ; ἦ
[42]	ἧττον αὐτὸ ~τοῦτο εἶναι, ψυχήν;	~Οὐδ᾽	ὁπωστιοῦν, ἔφη. ~Φέρε δή, ἔφη,
[5]	οὖν ἐξ ὧν ἐγὼ ᾔσθημαι	οὐδ᾽	~ὁπωστιοῦν σοι ἑκὼν εἶναι πείσεται.
[54]	νόσος, ἀλλ᾽ ᾧ ἂν πυρετός·	οὐδ᾽	ᾧ ἂν ἀριθμῷ τί ἐγγένηται
[43]	~Οὐκ ἄρα, ὦ ἄριστε, ἡμῖν	οὐδαμῇ	καλῶς ἔχει ψυχὴν (ἁρμονίαν τινὰ
[25]	κατὰ ~ταὐτὰ ἔχει καὶ οὐδέποτε	οὐδαμῇ	οὐδαμῶς ἀλλοίωσιν οὐδεμίαν ἐνδέχεται; ~Ὡσαύτως,
[45]	αὐτὸς εἰκῇ φύρω, τοῦτον δὲ	~οὐδαμῇ	προσίεμαι. ~Ἀλλ᾽ ἀκούσας μέν ποτε
[15]	τῷ ὄντι φανερὸν γίγνοιτο ὅτι	οὐδαμόθεν	~ἄλλοθεν γίγνονται οἱ ζῶντες ἢ
[58]	οὐχ ἕξει ~μᾶλλον οὐδ᾽ ἧττον	οὐδαμόσε	κλιθῆναι, ὁμοίως δ᾽ ἔχον ἀκλινὲς
[57]	γάρ πού τις ἂν διαμάρτοι	οὐδαμόσε	μιᾶς ~ὁδοῦ οὔσης. Νῦν δὲ
[17]	λῆρον τὸν Ἐνδυμίωνα ~ἀποδείξειεν καὶ	οὐδαμοῦ	ἂν φαίνοιτο διὰ τὸ καὶ
[11]	καθαρῶς ~γνῶναι, δυοῖν θάτερον, ἢ	οὐδαμοῦ	ἔστιν κτήσασθαι τὸ εἰδέναι ἢ
[14]	μή, ἐπειδὰν ἀπαλλαγῇ τοῦ ~σώματος,	οὐδαμοῦ	ἔτι ᾖ, ἀλλ᾽ ἐκείνῃ τῇ
[14]	οἴχηται ~διαπτομένη καὶ οὐδὲν ἔτι	οὐδαμοῦ	ᾖ. Ἐπεί, εἴπερ εἴη που
[34]	διαπτομένη ~οἴχηται καὶ οὐδὲν ἔτι	οὐδαμοῦ	ᾖ. ~(Σιγὴ οὖν ἐγένετο ταῦτα
[2]	ἀλλ᾽ ἔρημος ἐτελεύτα φίλων; ~(Φαίδων)	~Οὐδαμῶς,	ἀλλὰ παρῆσάν τινες, καὶ πολλοί
[25]	~ταὐτὰ ἔχει καὶ οὐδέποτε οὐδαμῇ	οὐδαμῶς	ἀλλοίωσιν οὐδεμίαν ἐνδέχεται; ~Ὡσαύτως, ἔφη,
[21]	ἔφη, ὦ Σιμμία, πάντες αὐτά;	~Οὐδαμῶς.	~Ἀναμιμνῄσκονται ἄρα ἅ ποτε ἔμαθον;
[41]	ὁ λόγος ἐκείνῳ ~πῶς συνᾴσεται;	~Οὐδαμῶς,	ἔφη ὁ Σιμμίας. ~Καὶ μήν,
[41]	ἔδει αὐτὴν συντεθῆναι. Ἢ ἀποδέξῃ;	~Οὐδαμῶς,	ἔφη, ὦ Σώκρατες. ~Αἰσθάνῃ οὖν,
[10]	τῶν τοιούτων τοῖς ὀφθαλμοῖς εἶδες;	~Οὐδαμῶς,	ἦ δ᾽ ὅς. ~Ἀλλ᾽ ἄλλῃ
[25]	~ἀλλήλοις οὐδέποτε ὡς ἔπος εἰπεῖν	οὐδαμῶς	κατὰ ταὐτά; ~Οὕτως αὖ, ἔφη
[19]	ἴσα καὶ αὐτὸ τὸ ἴσον.	~Οὐδαμῶς	μοι φαίνεται, ὦ Σώκρατες. ~ἀλλὰ
[42]	ἔχῃ ἐξ ὧν ἂν συγκέηται;	~Οὐδαμῶς.	~Οὐδὲ μὴν ποιεῖν τι, ὡς
[9]	~Τί δὲ τὰς τῶν ἀφροδισίων;	~Οὐδαμῶς.	~Τί δὲ τὰς ἄλλας τὰς
[21]	ἔχεις ἄλλον τινὰ εἰπεῖν χρόνον;	~Οὐδαμῶς,	ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ ἔλαθον ἐμαυτὸν
[54]	νῦν, ὅτι ᾧ ἂν πῦρ·	οὐδὲ	ἂν ἔρῃ ᾧ ἂν σώματι
[42]	γε πεπονθυῖα οὐδὲν πλέον ἀναρμοστίας	οὐδὲ	ἁρμονίας μετέχοι ἄν; ~Οὐ γὰρ
[32]	ὥσπερ οἱ πολλοὶ καὶ ~φιλοχρήματοι·	οὐδὲ	αὖ ἀτιμίαν τε καὶ ἀδοξίαν
[35]	ἤ τινα ἄλλην λύπην λυπῆται,	οὐδὲ	αὐτὴ ἥ τε ἀηδὼν καὶ
[23]	καὶ ἐπειδὰν ἀποθάνωμεν ἔτι ἔσται,	οὐδὲ	αὐτῷ μοι δοκεῖ, ἔφη, ~ὦ
[60]	ῥεύματα, ὅτι πυθμένα οὐκ ἔχει	οὐδὲ	βάσιν τὸ ὑγρὸν τοῦτο. Αἰωρεῖται
[39]	τῶν πραγμάτων οὐδενὸς οὐδὲν ὑγιὲς	οὐδὲ	~βέβαιον οὔτε τῶν λόγων, ἀλλὰ
[55]	τρία οὐκ ἔσται, ἔφαμεν, ἄρτιον,	οὐδέ	γ᾽ αὖ τὸ ~περιττόν, οὐδὲ
[57]	οὔτε μία φαίνεταί μοι εἶναι.	~Οὐδὲ	γὰρ ἂν ἡγεμόνων ἔδει· οὐ
[50]	πρὸς τὸ ἐκείνου μέγεθος; ~Ἀληθῆ.	~Οὐδέ	γε αὖ ὑπὸ Φαίδωνος ὑπερέχεσθαι
[42]	οὔποτ᾽ ἂν μετάσχοι. ~Οὐ μέντοι.	~Οὐδέ	γε δήπου ψυχή, οὖσα παντελῶς
[45]	καὶ χωρίζεται ἕτερον ἀφ᾽ ~ἑτέρου.	οὐδέ	γε δι᾽ ὅτι ἓν γίγνεται
[55]	~περιττόν, οὐδὲ δὴ πῦρ ψυχρόν,	οὐδέ	γε ἡ ἐν τῷ πυρὶ
[45]	σύνοδος τοῦ πλησίον ἀλλήλων ~τεθῆναι.	Οὐδέ	γε ὡς ἐάν τις ἓν
[42]	(ἄλλης αὐτὸ ~τοῦτο, ψυχή, ἐστίν,	οὐδὲ	δὴ μᾶλλον οὐδὲ ἧττον ἥρμοσται;
[55]	οὐδέ γ᾽ αὖ τὸ ~περιττόν,	οὐδὲ	δὴ πῦρ ψυχρόν, οὐδέ γε
[53]	τὴν (τοῦ περιττοῦ οὐ δέξεται·	οὐδὲ	δὴ τὸ ~ἡμιόλιον οὐδὲ τἆλλα
[49]	καλὸν πλὴν αὐτὸ τὸ καλόν,	οὐδὲ	δι᾽ ἓν ἄλλο καλὸν εἶναι
[66]	ἵλεως, ὦ Ἐχέκρατες, οὐδὲν τρέσας	οὐδὲ	διαφθείρας ~οὔτε τοῦ χρώματος οὔτε
[59]	εἰσὶ καθαροὶ καὶ οὐ κατεδηδεσμένοι	οὐδὲ	~διεφθαρμένοι ὥσπερ οἱ ἐνθάδε ὑπὸ
[49]	ἦ δ᾽ ὅς, ἔτι μανθάνω	οὐδὲ	δύναμαι τὰς ἄλλας αἰτίας τὰς
[35]	μαντικὴν ἔχειν παρὰ τοῦ δεσπότου,	~οὐδὲ	δυσθυμότερον αὐτῶν τοῦ βίου ἀπαλλάττεσθαι.
[64]	ἐν ~τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ ζῆν,	οὐδὲ	ἐὰν πολλὰ ὁμολογήσητε (ἐν τῷ
[50]	οὐκ ἐθέλει ποτὲ μέγα γίγνεσθαι	~οὐδὲ	εἶναι, οὐδ᾽ ἄλλο οὐδὲν τῶν
[49]	~εὑρεῖν; Ἐκείνοις μὲν γὰρ ἴσως	οὐδὲ	εἷς περὶ τούτου λόγος οὐδὲ
[42]	ψυχή, ἐστίν, οὐδὲ δὴ μᾶλλον	οὐδὲ	ἧττον ἥρμοσται; ~Οὕτω. ~Τοῦτο δέ
[19]	ἴσον, οὐ ξύλον ~λέγω ξύλῳ	οὐδὲ	λίθον λίθῳ οὐδ᾽ ἄλλο τῶν
[52]	μὲν οὖν, ἔφη ὁ Κέβης.	~Οὐδὲ	μήν, ἦ δ᾽ ὅς, ἐναντίον
[42]	ἐξ ὧν ἂν συγκέηται; ~Οὐδαμῶς.	~Οὐδὲ	μὴν ποιεῖν τι, ὡς ἐγᾦμαι,
[17]	πάντα καταναλωθῆναι εἰς τὸ τεθνάναι;	~Οὐδὲ	μία μοι δοκεῖ, ἔφη ὁ
[56]	παρὰ ταῦτα ἄλλο τι λέγειν	οὐδέ	πῃ ~ἀπιστεῖν τοῖς λόγοις. Ἀλλ᾽
[24]	μετ᾽ ~ἀλλήλων· ἴσως γὰρ ἂν	οὐδὲ	ῥᾳδίως εὕροιτε μᾶλλον ὑμῶν δυναμένους
[49]	σμικρότητι τὰ ~ἐλάττω ἐλάττω; ~Ναί.	~Οὐδὲ	σὺ ἄρ᾽ ἂν ἀποδέχοιο εἴ
[57]	(εἴη αὐτῇ ἄλλη ἀποφυγὴ κακῶν	οὐδὲ	~σωτηρία πλὴν τοῦ ὡς βελτίστην
[53]	τὴν τοῦ ἀρτίου οὐ ~δέξεται,	οὐδὲ	τὰ δέκα τὴν τοῦ περιττοῦ,
[1]	ἄλλων οὐδὲν εἶχεν φράζειν. ~(Φαίδων)	~οὐδὲ	τὰ περὶ τῆς δίκης ἄρα
[22]	γεγονέναι, καὶ εἰ μὴ ταῦτα,	οὐδὲ	τάδε; ~Ὑπερφυῶς, ὦ Σώκρατες, ἔφη
[53]	δέξεται· οὐδὲ δὴ τὸ ~ἡμιόλιον	οὐδὲ	τἆλλα τὰ τοιαῦτα, τὸ ἥμισυ,
[52]	~ἀλλήλοις ἐναντία ἔχει ἀεὶ τἀναντία,	οὐδὲ	ταῦτα ἔοικε δεχομένοις ἐκείνην ~τὴν
[42]	μὴν ποιεῖν τι, ὡς ἐγᾦμαι,	οὐδέ	τι πάσχειν ἄλλο παρ᾽ ἃ
[47]	τῷ μὲν νῷ οὐδὲν χρώμενον	οὐδέ	τινας ~αἰτίας ἐπαιτιώμενον εἰς τὸ
[61]	Ἀχερουσιάδι λίμνῃ ἐξ ~ἐναντίας· καὶ	οὐδὲ	τὸ τούτου ὕδωρ οὐδενὶ μείγνυται,
[4]	τἀληθῆ, ὅτι οὐκ ἐκείνῳ βουλόμενος	οὐδὲ	~τοῖς ποιήμασιν αὐτοῦ ἀντίτεχνος (εἶναι
[11]	ἀληθῶς τῷ ὄντι ὑπ᾽ αὐτοῦ	οὐδὲ	~φρονῆσαι ἡμῖν ἐγγίγνεται οὐδέποτε οὐδέν.
[49]	οὐδὲ εἷς περὶ τούτου λόγος	οὐδὲ	φροντίς· ~ἱκανοὶ γὰρ ὑπὸ σοφίας
[45]	ὅς γε οὐκ ἀποδέχομαι ἐμαυτοῦ	οὐδὲ	ὡς ἐπειδὰν ἑνί τις προσθῇ
[21]	αὔριον ~τηνικάδε οὐκέτι ᾖ ἀνθρώπων	οὐδεὶς	ἀξίως οἷός τε τοῦτο ποιῆσαι.
[5]	μὲν οὖν τυγχάνω ἀκηκοὼς ~φθόνος	οὐδεὶς	λέγειν. Καὶ γὰρ ἴσως (καὶ
[1]	γὰρ οὔτε (τῶν πολιτῶν) Φλειασίων	οὐδεὶς	~πάνυ τι ἐπιχωριάζει τὰ νῦν
[57]	δ᾽ ἐπειδὴ ἀθάνατος ~φαίνεται οὖσα,	οὐδεμία	ἂν (εἴη αὐτῇ ἄλλη ἀποφυγὴ
[36]	ἁρμονίαν ἐκείνην καὶ μὴ ἀπολωλέναι	οὐδεμία	~γὰρ μηχανὴ ἂν εἴη τὴν
[42]	κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον κακίας	οὐδεμία	~ψυχὴ μεθέξει, εἴπερ ἁρμονία ἐστίν·
[25]	καὶ οὐδέποτε οὐδαμῇ οὐδαμῶς ἀλλοίωσιν	οὐδεμίαν	ἐνδέχεται; ~Ὡσαύτως, ἔφη, ἀνάγκη, ὁ
[6]	~δὲ περὶ αὐτῶν οὐδενὸς πώποτε	οὐδὲν	ἀκήκοα. ~(Ἀλλὰ προθυμεῖσθαι χρή, ἔφη·
[20]	ἢ ὕστερον, οὕς φαμεν μανθάνειν,	οὐδὲν	ἀλλ᾽ ἢ ἀναμιμνῄσκονται ~οὗτοι, καὶ
[19]	λίθῳ οὐδ᾽ ἄλλο τῶν τοιούτων	οὐδέν,	ἀλλὰ παρὰ ~ταῦτα πάντα ἕτερόν
[9]	φιλοσοφίας ~λεληθέναι τοὺς ἄλλους ὅτι	οὐδὲν	ἄλλο αὐτοὶ ἐπιτηδεύουσιν ἢ ἀποθνῄσκειν
[29]	μελετῶσα ἀεὶ τοῦτο τὸ δὲ	οὐδὲν	ἄλλο ~ἐστὶν ἢ ὀρθῶς φιλοσοφοῦσα
[66]	τούτων ἐπιστήμων, τί χρὴ ποιεῖν;	~Οὐδὲν	ἄλλο, ἔφη, ἢ πιόντα περιιέναι,
[26]	σῶμά ἐστι, τὸ δὲ ψυχή;	~Οὐδὲν	ἄλλο, ἔφη. ~Ποτέρῳ οὖν ὁμοιότερον
[49]	διαμαρτύροιο ἂν ~ὅτι σὺ μὲν	οὐδὲν	ἄλλο λέγεις ἢ ὅτι τὸ
[11]	πολέμους καὶ στάσεις ~καὶ μάχας	οὐδὲν	ἄλλο παρέχει ἢ τὸ σῶμα
[46]	δὲ δὴ τοῦ λόγου ~τούτου	οὐδὲν	ἄλλο σκοπεῖν προσήκειν ἀνθρώπῳ καὶ
[13]	ἐγὼ κατά γε τὸ δυνατὸν	οὐδὲν	ἀπέλιπον ἐν τῷ βίῳ ἀλλὰ
[38]	ἔχειν ὅτι λέγοι ἐκεῖνος ἴσως	~οὐδὲν	ἄτοπον· ἀλλὰ ἔγωγε μάλιστα ἐθαύμασα
[57]	βελτίστην τε καὶ φρονιμωτάτην γενέσθαι.	Οὐδὲν	γὰρ ~ἄλλο ἔχουσα εἰς Ἅιδου
[65]	ἔγωγε ταῦτα ~εἰκότως οὐ ποιήσω·	οὐδὲν	γὰρ (οἶμαι κερδανεῖν ὀλίγον ὕστερον
[5]	περὶ τῶν τοιούτων ~Φιλολάῳ συγγεγονότες;	~Οὐδέν	γε σαφές, ὦ Σώκρατες. ~Ἀλλὰ
[55]	~ἄλλου ἂν δέοι λόγου. ~Ἀλλ᾽	οὐδὲν	δεῖ, ἔφη, τούτου γε ἕνεκα·
[34]	Εκ δὴ τῆς τοιαύτης τροφῆς	οὐδὲν	δεινὸν μὴ φοβηθῇ, ~(ταῦτα δ᾽
[38]	ἀλλ᾽ ὡς Ἰόλεως τὸν Ἡρακλῆ.	~Οὐδὲν	διοίσει, ἔφη. ~Ἀλλὰ πρῶτον εὐλαβηθῶμέν
[44]	ἀφέλῃς. ~Καὶ ὁ Κέβης, ἀλλ᾽	οὐδὲν	ἔγωγε ἐν τῷ παρόντι, ἔφη,
[21]	ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ ἔλαθον ἐμαυτὸν	οὐδὲν	εἰπών. ~Ἆρ᾽ οὖν οὕτως ἔχει,
[44]	ἀπολλύοιτο. Διαφέρειν ~δὲ δὴ φῂς	οὐδὲν	εἴτε ἅπαξ εἰς σῶμα ἔρχεται
[1]	πιὼν ἀποθάνοι· τῶν δὲ ἄλλων	οὐδὲν	εἶχεν φράζειν. ~(Φαίδων) ~οὐδὲ τὰ
[58]	καὶ οὔτε φύεται ἄξιον λόγου	οὐδὲν	ἐν τῇ θαλάττῃ, οὔτε τέλειον
[45]	ἔτι πείθω ἐμαυτόν, οὐδ᾽ ~ἄλλο	οὐδὲν	ἑνὶ λόγῳ δι᾽ ὅτι γίγνεται
[66]	καὶ ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ	~οὐδὲν	ἐπαύετο δακρύων, καὶ δὴ καὶ
[58]	οὔτε τέλειον ὡς ~ἔπος εἰπεῖν	οὐδέν	ἐστι, σήραγγες δὲ καὶ ἄμμος
[54]	ἔστι τι ζωῇ ἐναντίον ἢ	οὐδέν;	~Ἔστιν, ἔφη. ~Τί; ~Θάνατος. ~Οὐκοῦν
[66]	ἄλλο λέγεις. ~Ταῦτα ἐρομένου αὐτοῦ	οὐδὲν	ἔτι ἀπεκρίνατο, ἀλλ᾽ ὀλίγον χρόνον
[14]	καπνὸς διασκεδασθεῖσα οἴχηται ~διαπτομένη καὶ	οὐδὲν	ἔτι οὐδαμοῦ ᾖ. Ἐπεί, εἴπερ
[34]	διαφυσηθεῖσα καὶ διαπτομένη ~οἴχηται καὶ	οὐδὲν	ἔτι οὐδαμοῦ ᾖ. ~(Σιγὴ οὖν
[19]	δέ γε, ἦ δ᾽ ὅς,	οὐδέν·	ἕως ἂν ἄλλο ἰδὼν ἀπὸ
[56]	κἂν τοῦτο ~αὐτὸ σαφὲς γένηται,	οὐδὲν	ζητήσετε περαιτέρω. ~Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις.
[23]	~προσαποδεῖξαι ὅτι καὶ ἐπειδὰν ἀποθάνωμεν	οὐδὲν	ἧττον ἔσται ἢ πρὶν ~γενέσθαι,
[13]	φέρω οὐδ᾽ ~ἀγανακτῶ, ἡγούμενος κἀκεῖ	οὐδὲν	ἧττον ἢ ἐνθάδε δεσπόταις τε
[16]	ζῶντας ἐκ τῶν τεθνεώτων γεγονέναι	~οὐδὲν	ἧττον ἢ τοὺς τεθνεῶτας ἐκ
[11]	οὐδὲ ~φρονῆσαι ἡμῖν ἐγγίγνεται οὐδέποτε	οὐδέν.	Καὶ γὰρ πολέμους καὶ στάσεις
[19]	εἶναι οἷον τὸ ἴσον, ἢ	οὐδέν;	~Καὶ πολύ γε, ἔφη, ἐνδεῖ.
[49]	ἦ δ᾽ ὅς, ὧδε λέγω,	οὐδὲν	καινόν, ἀλλ᾽ ἅπερ ἀεί τε
[64]	ἀεὶ λέγω, ἔφη, ὦ Κρίτων,	οὐδὲν	καινότερον· ὅτι ὑμῶν αὐτῶν ~ἐπιμελούμενοι
[29]	μηδὲν τοῦ σώματος συνεφέλκουσα, ἅτε	οὐδὲν	~κοινωνοῦσα αὐτῷ ἐν τῷ βίῳ
[44]	πρότερον, ~πρὶν ἡμᾶς ἀνθρώπους γενέσθαι,	οὐδὲν	κωλύειν φῂς πάντα ταῦτα μηνύειν
[35]	μὲν οὖν τι ἄλλο ~σκοπεῖσθον,	οὐδὲν	λέγω· εἰ δέ τι περὶ
[42]	~Τὸ ἴσον. ~Οὐκοῦν ψυχὴ ἐπειδὴ	οὐδὲν	μᾶλλον οὐδ᾽ ἧττον ἄλλη (ἄλλης
[58]	εἶναι, καὶ τοὺς ~τόπους αὐτῆς	οὐδέν	με κωλύει λέγειν. ~Ἀλλ᾽ ἔφη
[18]	λέγειν ἤδη μέμνημαι καὶ πείθομαι·	οὐδὲν	μεντἂν ἧττον ἀκούοιμι ~νῦν πῇ
[45]	τὸ πῦρ; Ἢ ~τούτων μὲν	οὐδέν,	ὁ δ᾽ ἐγκέφαλός ἐστιν ὁ
[47]	καὶ δέον συνδεῖν καὶ συνέχειν	οὐδὲν	~οἴονται. Ἐγὼ μὲν οὖν τῆς
[35]	ἐξᾴδειν, καὶ οὐ λογίζονται ὅτι	οὐδὲν	ὄρνεον ᾄδει ὅταν ~πεινῇ ἢ
[59]	πάντα τὰ τοιαῦτα· ~ἐκεῖ δὲ	οὐδὲν	ὅτι οὐ τοιοῦτον εἶναι καὶ
[10]	θρυλοῦσιν, ὅτι οὔτ᾽ ~ἀκούομεν ἀκριβὲς	οὐδὲν	οὔτε ὁρῶμεν; Καίτοι εἰ αὗται
[22]	λέγεις. Οὐ γὰρ ἔχω ἔγωγε	~οὐδὲν	οὕτω μοι ἐναργὲς ὂν ὡς
[2]	καὶ ἄλλος. Διὰ δὴ ταῦτα	οὐδὲν	πάνυ μοι ἐλεινὸν εἰσῄει, ὡς
[41]	ἐπεὶ σῶμά γε ἀεὶ ἀπολλύμενον	οὐδὲν	παύεται. Ἆρα ἄλλ᾽ ἢ ταῦτ᾽
[49]	~καὶ ἐν τῷ παρεληλυθότι λόγῳ	οὐδὲν	πέπαυμαι λέγων. Ἔρχομαι (γὰρ) δὴ
[29]	καὶ διαπνεῖσθαι, οὐκ εὐθὺς τούτων	οὐδὲν	~πέπονθεν, ἀλλ᾽ ἐπιεικῶς συχνὸν ἐπιμένει
[42]	~Οὕτω. ~Τοῦτο δέ γε πεπονθυῖα	οὐδὲν	πλέον ἀναρμοστίας οὐδὲ ἁρμονίας μετέχοι
[42]	ἡ δὲ ἀρετὴ ἁρμονία εἴη;	~Οὐδὲν	πλέον. ~(Μᾶλλον δέ γέ που,
[64]	(ἐν τῷ παρόντι ~καὶ σφόδρα,	οὐδὲν	πλέον ποιήσετε. ~Ταῦτα μὲν τοίνυν
[4]	δεῦρο ~ἦλθες, ἐποίησας αὐτά, πρότερον	οὐδὲν	πώποτε ποιήσας. Εἰ οὖν τί
[53]	τῷ ἀρτίῳ οὐκ οὖσα ἐναντία	οὐδέν	τι ~μᾶλλον αὐτὸ δέχεται, τὸ
[44]	ἔπραττεν πολλὰ ἄττα· ἀλλὰ γὰρ	~(οὐδέν	τι μᾶλλον ἦν ἀθάνατον, ἀλλὰ
[37]	δὲ ~τελευταίου οἶμαι πρότερος, καὶ	οὐδέν	τι μᾶλλον τούτου ἕνεκα ἄνθρωπός
[8]	θερμαίνεσθαι μᾶλλον διαλεγομένους, δεῖν δὲ	οὐδὲν	τοιοῦτον ~προσφέρειν (τῷ φαρμάκῳ· εἰ
[33]	~φοβηθῇ (ἢ λυπηθῇ) ἢ ἐπιθυμήσῃ,	οὐδὲν	τοσοῦτον κακὸν ἔπαθεν ἀπ᾽ ~(αὐτῶν
[66]	καὶ μάλα ἵλεως, ὦ Ἐχέκρατες,	οὐδὲν	τρέσας οὐδὲ διαφθείρας ~οὔτε τοῦ
[50]	γίγνεσθαι ~οὐδὲ εἶναι, οὐδ᾽ ἄλλο	οὐδὲν	τῶν ἐναντίων, ἔτι ὂν ὅπερ
[40]	ψυχὴν ὡς τῶν λόγων κινδυνεύει	οὐδὲν	ὑγιὲς εἶναι, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον
[39]	τε πάντας καὶ ἡγεῖται οὐδενὸς	οὐδὲν	ὑγιὲς εἶναι τὸ ~παράπαν. Ἢ
[13]	~τῷ ὄντι ἀνδραποδώδης τε καὶ	οὐδὲν	ὑγιὲς οὐδ᾽ ἀληθὲς ἔχῃ, τὸ
[39]	ὅτι οὔτε τῶν πραγμάτων οὐδενὸς	οὐδὲν	ὑγιὲς οὐδὲ ~βέβαιον οὔτε τῶν
[10]	τι εἶναι δίκαιον αὐτὸ ἢ	οὐδέν;	~Φαμὲν μέντοι νὴ Δία. ~Καὶ
[17]	παύσαιτο γιγνόμενα; ~Πῶς λέγεις; ἔφη.	~Οὐδὲν	χαλεπόν, ἦ δ᾽ ὅς, ἐννοῆσαι
[45]	τὴν σκέψιν ~ἀφυὴς εἶναι ὡς	οὐδὲν	χρῆμα. Τεκμήριον δέ σοι ἐρῶ
[47]	ὁρῶ ἄνδρα τῷ μὲν νῷ	οὐδὲν	χρώμενον οὐδέ τινας ~αἰτίας ἐπαιτιώμενον
[39]	ἄνω ~κάτω στρέφεται καὶ χρόνον	οὐδένα	ἐν οὐδενὶ μένει. ~Πάνυ μὲν
[66]	τότε ἀναβρυχησάμενος κλάων καὶ ~ἀγανακτῶν	οὐδένα	ὅντινα οὐ κατέκλασε τῶν παρόντων
[49]	τὸ μέγεθος, τὸ δὲ ἔλαττον	~οὐδενὶ	ἄλλῳ ἔλαττον ἢ σμικρότητι, καὶ
[49]	τὸ μεῖζον πᾶν ἕτερον ἑτέρου	οὐδενὶ	ἄλλῳ ~μεῖζόν ἐστιν ἢ μεγέθει,
[41]	αὐτοῦ καὶ νῦν ~ἐμμένω ὡς	οὐδενὶ	λόγῳ. ~Καὶ μήν, ἔφη ὁ
[61]	καὶ οὐδὲ τὸ τούτου ὕδωρ	οὐδενὶ	μείγνυται, ἀλλὰ καὶ οὗτος κύκλῳ
[39]	στρέφεται καὶ χρόνον οὐδένα ἐν	οὐδενὶ	μένει. ~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφην
[37]	εἰ δὲ τοῦτο οὕτως ἔχει,	οὐδενὶ	προσήκει θάνατον ~θαρροῦντι μὴ οὐκ
[38]	τὰ ὕστερον μέλλοντα ~ῥηθήσεσθαι, μὴ	οὐδενὸς	ἄξιοι εἶμεν κριταὶ ἢ καὶ
[65]	γλιχόμενος τοῦ ζῆν καὶ ~φειδόμενος	οὐδενὸς	ἔτι ἐνόντος. ἀλλ᾽ ἴθι, ἔφη,
[39]	μισεῖ τε πάντας καὶ ἡγεῖται	οὐδενὸς	οὐδὲν ὑγιὲς εἶναι τὸ ~παράπαν.
[39]	μόνοι ὅτι οὔτε τῶν πραγμάτων	οὐδενὸς	οὐδὲν ὑγιὲς οὐδὲ ~βέβαιον οὔτε
[6]	ποιεῖν· σαφὲς ~δὲ περὶ αὐτῶν	οὐδενὸς	πώποτε οὐδὲν ἀκήκοα. ~(Ἀλλὰ προθυμεῖσθαι
[53]	μορφῇ ἣ ἂν τοῦτο ~ἀπεργάζηται	οὐδέποτ᾽	ἂν ἔλθοι. ~Οὐ γάρ. ~Εἰργάζετο
[50]	~οὐ μόνον αὐτὸ τὸ μέγεθος	οὐδέποτ᾽	ἐθέλειν ἅμα μέγα καὶ σμικρὸν
[53]	ἄρα ἡ τοῦ ἀρτίου ἰδέα	οὐδέποτε	ἥξει. ~Οὐ δῆτα. ~Ἄμοιρα δὴ
[27]	ὑπὸ τοῦ σώματος εἰς τὰ	οὐδέποτε	κατὰ ταὐτὰ ~ἔχοντα, καὶ αὐτὴ
[25]	ὡσαύτως κατὰ ~ταὐτὰ ἔχει καὶ	οὐδέποτε	οὐδαμῇ οὐδαμῶς ἀλλοίωσιν οὐδεμίαν ἐνδέχεται;
[11]	αὐτοῦ οὐδὲ ~φρονῆσαι ἡμῖν ἐγγίγνεται	οὐδέποτε	οὐδέν. Καὶ γὰρ πολέμους καὶ
[50]	καὶ τὸ ἐν ἡμῖν μέγεθος	οὐδέποτε	προσδέχεσθαι τὸ σμικρὸν οὐδ᾽ ἐθέλειν
[6]	ἄλλων ἁπάντων ἁπλοῦν ἐστιν, ~καὶ	οὐδέποτε	τυγχάνει τῷ ἀνθρώπῳ, ὥσπερ καὶ
[52]	τόδε γ᾽ οἶμαι δοκεῖ σοι,	οὐδέποτε	χιόνα γ᾽ οὖσαν δεξαμένην τὸ
[25]	οὔτε αὐτὰ αὑτοῖς οὔτε ~ἀλλήλοις	οὐδέποτε	ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδαμῶς κατὰ
[25]	αὖ, ἔφη ὁ Κέβης, ταῦτα·	οὐδέποτε	ὡσαύτως ἔχει. ~(Οὐκοῦν τούτων μὲν
[41]	δὲ ~αὐτὴν συγκειμένην ἐκ τῶν	οὐδέπω	ὄντων; Οὐ γὰρ δὴ ἁρμονία
[19]	ἐφάνη, ἢ ἡ ἰσότης ἀνισότης;	~Οὐδεπώποτέ	γε, ὦ Σώκρατες. ~Οὐ ταὐτὸν
[8]	ἀμείνους τῶν ἐνθάδε, ἠδίκουν ἂν	οὐκ	~ἀγανακτῶν τῷ θανάτῳ· νῦν δὲ
[57]	φρόνιμος ψυχὴ ἕπεταί τε καὶ	οὐκ	ἀγνοεῖ τὰ παρόντα· ἡ δ᾽
[5]	ἕπεσθαι; ~Τί δέ, ὦ Κέβης;	οὐκ	ἀκηκόατε σύ τε καὶ Σιμμίας
[48]	ἃ δ᾽ ἂν μή, ὡς	~οὐκ	ἀληθῆ. βούλομαι δέ σοι σαφέστερον
[18]	λέγειν, ὅτι ἡμῖν ἡ μάθησις	~οὐκ	ἄλλο τι ἢ ἀνάμνησις τυγχάνει
[49]	εὐήθως ἔχω παρ᾽ ἐμαυτῷ, ὅτι	οὐκ	ἄλλο τι ποιεῖ αὐτὸ ~καλὸν
[15]	(ἴδωμεν ἆρ᾽ οὑτωσὶ γίγνεται πάντα,	οὐκ	ἄλλοθεν ἢ ~ἐκ τῶν ἐναντίων
[13]	εἰσὶν κατὰ τὴν ἐμὴν δόξαν	οὐκ	ἄλλοι ἢ οἱ πεφιλοσοφηκότες ὀρθῶς.
[63]	τε καὶ κοσμήσας τὴν ψυχὴν	οὐκ	ἀλλοτρίῳ ἀλλὰ τῷ αὐτῆς ~κόσμῳ,
[6]	γ᾽ ἔφη. ~Ἴσως τοίνυν ταύτῃ	οὐκ	ἄλογον μὴ πρότερον αὑτὸν ἀποκτεινύναι
[47]	ἐκεῖνο ἄνευ οὗ τὸ αἴτιον	οὐκ	ἄν ποτ᾽ εἴη αἴτιον· ὃ
[51]	μοι δοκεῖ λέγεσθαι ὅτι τοῦτο	οὐκ	ἄν ποτε γένοιτο. ~Καὶ ὁ
[51]	αὐτὸ τὸ ἐναντίον ἑαυτῷ ἐναντίον	οὐκ	ἄν ποτε ~γένοιτο, οὔτε τὸ
[49]	ἄλλῳ, καὶ τούτου ἐχόμενος (ἡγοῦμαι	~οὐκ	ἄν ποτε πεσεῖν, ἀλλ᾽ ἀσφαλὲς
[51]	τὰ ὀνομαζόμενα· ~(αὐτὰ δ᾽ ἐκεῖνα	οὐκ	ἄν ποτέ φαμεν ἐθελῆσαι γένεσιν
[46]	κοινὸν πᾶσιν ~ἐπεκδιηγήσεσθαι ἀγαθόν· καὶ	οὐκ	ἂν ἀπεδόμην πολλοῦ τὰς ἐλπίδας,
[55]	ἄρτιον ~γεγονέναι; τῷ ταῦτα λέγοντι	οὐκ	ἂν ἔχοιμεν διαμαχέσασθαι ὅτι οὐκ
[44]	τοῦ σοῦ ~λόγου. ταὐτὰ δὴ	οὐκ	ἂν θαυμάσαιμι καὶ τὸν τοῦ
[7]	(εἶναι ἀπὸ ~τοῦ δεσπότου, καὶ	οὐκ	ἂν λογίζοιτο ὅτι οὐ δεῖ
[34]	ἂν ψυχὴ ἀνδρὸς φιλοσόφου, καὶ	οὐκ	ἂν ~οἰηθείη τὴν μὲν φιλοσοφίαν
[18]	~ἐπιστήμη ἐνοῦσα καὶ ὀρθὸς λόγος,	οὐκ	ἂν οἷοί τ᾽ ἦσαν τοῦτο
[47]	νεῦρα καὶ ὅσα ἄλλα ἔχω	οὐκ	ἂν οἷός τ᾽ ἦ ποιεῖν
[8]	~ἀφίξεσθαι ἀγαθούς καὶ τοῦτο μὲν	οὐκ	ἂν πάνυ διισχυρισαίμην ὅτι μέντοι
[49]	ὁ Κέβης, ὡς διδόντος σοι	οὐκ	ἂν φθάνοις περαίνων. ~Σκόπει δή,
[49]	τινι μέγαν τινὰ ~εἶναι· ἢ	οὐκ	ἂν φοβοῖο ταῦτα; ~Καὶ ὁ
[49]	τι ~ἱκανὸν ἔλθοις, ἅμα δὲ	οὐκ	ἂν φύροιο ὥσπερ οἱ ἀντιλογικοὶ
[19]	ὁμοίων ἀναμιμνῄσκηταί τίς τι, ἆρ᾽	οὐκ	ἀναγκαῖον ~τόδε προσπάσχειν, ἐννοεῖν εἴτε
[23]	καὶ τοῦ τεθνάναι γίγνεσθαι, ~πῶς	οὐκ	ἀνάγκη αὐτὴν καὶ ἐπειδὰν ἀποθάνῃ
[37]	εἰς τόδε τὸ εἶδος ἐλθεῖν,	οὐκ	ἀνατίθεμαι μὴ οὐχὶ ~πάνυ χαριέντως
[37]	οὐδενὶ προσήκει θάνατον ~θαρροῦντι μὴ	οὐκ	ἀνοήτως θαρρεῖν, ὃς ἂν μὴ
[16]	οὖν, ἦ δ᾽ ὅς, ποιήσομεν;	Οὐκ	ἀνταποδώσομεν τὴν ἐναντίαν γένεσιν, ~ἀλλὰ
[55]	οὐκ ~ἀπόλλυται· τὸ γὰρ ἀνάρτιον	οὐκ	ἀνώλεθρόν ἐστιν· ἐπεὶ εἰ τοῦτο
[9]	τῶν ~τοιούτων μηδὲ μετέχει αὐτῶν	οὐκ	ἄξιον εἶναι ζῆν, ἀλλ᾽ ἐγγύς
[37]	τις ὑμῶν εὐπορώτερος ἐμοῦ, τί	οὐκ	~ἀπεκρίνατο; Καὶ γὰρ οὐ φαύλως
[41]	ἔφη, πάντας τοὺς ἔμπροσθε λόγους	οὐκ	ἀποδέχεσθε, ἢ τοὺς ~μέν, τοὺς
[35]	(ἀπορῶ, καὶ αὖ ὅδε, ~ᾗ	οὐκ	ἀποδέχεται τὰ εἰρημένα. Ἐμοὶ γὰρ
[45]	τὴν αἰτίαν ~εἰδέναι, ὅς γε	οὐκ	ἀποδέχομαι ἐμαυτοῦ οὐδὲ ὡς ἐπειδὰν
[49]	ἔχοιτο, χαίρειν ἐῴης ἂν καὶ	οὐκ	ἀποκρίναιο ἕως ἂν τὰ ἀπ᾽
[55]	οὐκ ἂν ἔχοιμεν διαμαχέσασθαι ὅτι	οὐκ	~ἀπόλλυται· τὸ γὰρ ἀνάρτιον οὐκ
[37]	ὑφηνάμενος ὅτι ἐστὶ σῶν καὶ	οὐκ	ἀπόλωλεν, ~καὶ εἴ τις (ἀπιστοίη
[37]	λέγοι τοῦτον τὸν λόγον, ὅτι	~οὐκ	ἀπόλωλεν ὁ ἄνθρωπος ἀλλ᾽ ἔστι
[37]	ἐστιν, ἐπειδὴ τό γε ~ὀλιγοχρονιώτερον	οὐκ	ἀπόλωλεν. Τὸ δ᾽ οἶμαι, ὦ
[13]	ἴδῃς ~ἀγανακτοῦντα μέλλοντα ἀποθανεῖσθαι, ὅτι	οὐκ	ἄρ᾽ (ἦν φιλόσοφος ~ἀλλά τις
[21]	ἀξίως οἷός τε τοῦτο ποιῆσαι.	~(Οὐκ	ἄρα δοκοῦσί σοι ἐπίστασθαί γε,
[42]	ἢ ~ποιῇ ἢ πάσχῃ; ~Συνέφη.	~Οὐκ	ἄρα ἡγεῖσθαί γε προσήκει ἁρμονίαν
[52]	δυὰς τριάδι. ~Οὐ γὰρ οὖν.	~Οὐκ	ἄρα μόνον τὰ εἴδη τὰ
[43]	Δία, ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ.	~Οὐκ	ἄρα, ὦ ἄριστε, ἡμῖν οὐδαμῇ
[52]	χιόνα καὶ πῦρ; ~(Μὰ Δί᾽	οὐκ	ἔγωγε. ~Ἀλλ᾽ ἕτερόν τι πυρὸς
[43]	~ψυχὴν ἄλλως τε καὶ φρόνιμον;	~Οὐκ	ἔγωγε. ~Πότερον συγχωροῦσαν τοῖς κατὰ
[3]	βουλόμενος αὐτὰ διαλλάξαι ~πολεμοῦντα, ἐπειδὴ	οὐκ	ἐδύνατο, συνῆψεν εἰς ταὐτὸν αὐτοῖς
[50]	τὸ σμικρὸν τὸ ἐν ἡμῖν	οὐκ	ἐθέλει ποτὲ μέγα γίγνεσθαι ~οὐδὲ
[50]	δὲ καὶ δεξάμενον τὴν σμικρότητα	οὐκ	ἐθέλειν εἶναι ἕτερον ἢ ὅπερ
[32]	κατὰ ταὐτὰ πορεύονται αὐτοῖς ὡς	οὐκ	εἰδόσιν ὅπῃ ~ἔρχονται, αὐτοὶ δὲ
[35]	ἐν ὑστέρῳ χρόνῳ ὅτι νῦν	οὐκ	εἶπον ἅ μοι δοκεῖ. Ἐμοὶ
[2]	τῶν ἐπιτηδείων τῷ ἀνδρί; Ἢ	οὐκ	~εἴων οἱ ἄρχοντες παρεῖναι, ἀλλ᾽
[52]	ἄλλο τι ὃ ἔστι ~μὲν	οὐκ	ἐκεῖνο, ἔχει δὲ τὴν ἐκείνου
[4]	αὐτῷ, ὦ Κέβης, τἀληθῆ, ὅτι	οὐκ	ἐκείνῳ βουλόμενος οὐδὲ ~τοῖς ποιήμασιν
[65]	καὶ νῦν εὖ οἶδ᾽ ὅτι	οὐκ	ἐμοὶ χαλεπαίνεις, γιγνώσκεις γὰρ τοὺς
[51]	οὐ σαφῶς μέμνημαι ~Πρὸς θεῶν,	οὐκ	ἐν τοῖς πρόσθεν ἡμῖν λόγοις
[10]	αὐτοῦ. ~(Ἀληθῆ λέγεις. ~Ἆρ᾽ οὖν	οὐκ	ἐν τῷ λογίζεσθαι εἴπερ που
[53]	~Ὃ τοίνυν ἔλεγον ὁρίσασθαι, ποῖα	οὐκ	ἐναντία τινὶ ὄντα ὅμως οὐ
[16]	οὕτω περὶ ζωῆς καὶ θανάτου.	Οὐκ	ἐναντίον μὲν ~φῂς τῷ ζῆν
[22]	ἀπιστεῖν τοῖς λόγοις. Ἀλλ᾽ οἶμαι	οὐκ	ἐνδεῶς τοῦτο πεπεῖσθαι ~αὐτόν, ὅτι
[15]	δέ; Ἄν τι χεῖρον γίγνηται,	οὐκ	ἐξ ἀμείνονος, καὶ ἂν δικαιότερον,
[19]	λαβόντες αὐτοῦ τὴν ἐπιστήμην; ἆρ᾽	οὐκ	ἐξ ὧν νυνδὴ ἐλέγομεν, ἢ
[17]	οὕτω, καὶ ἡμεῖς ~αὐτὰ ταῦτα	οὐκ	ἐξαπατώμενοι ὁμολογοῦμεν, ἀλλ᾽ ἔστι τῷ
[58]	Σιμμία, τῷ μήκει τοῦ λόγου	οὐκ	~ἐξαρκεῖν. Τὴν μέντοι ἰδέαν τῆς
[48]	οὖν ᾧ ~εἰκάζω τρόπον (τινὰ	οὐκ	ἔοικεν· οὐ γὰρ πάνυ συγχωρῶ
[35]	καὶ δὴ καὶ νῦν ἔγωγε	οὐκ	~ἐπαισχυνθήσομαι ἐρέσθαι, ἐπειδὴ καὶ σὺ
[54]	ἂν σώματι τί ἐγγένηται νοσήσει,	οὐκ	~ἐρῶ ὅτι ᾧ ἂν νόσος,
[54]	ἀριθμῷ τί ἐγγένηται ~περιττὸς ἔσται,	οὐκ	ἐρῶ ᾧ ἂν περιττότης, ἀλλ᾽
[55]	~ἔσται τεθνηκυῖα, ὥσπερ τὰ τρία	οὐκ	ἔσται, ἔφαμεν, ἄρτιον, οὐδέ γ᾽
[24]	χρημάτων φειδομένους μήτε πόνων, ὡς	οὐκ	ἔστιν εἰς ~ὅτι ἂν εὐκαιρότερον
[39]	ὥσπερ οἱ μισάνθρωποι γιγνόμενοι· ~ὡς	οὐκ	ἔστιν, ἔφη, ὅτι ἄν τις
[25]	τῶν δὲ κατὰ ταὐτὰ ἐχόντων	οὐκ	ἔστιν ὅτῳ ποτ᾽ ἂν ἄλλῳ
[29]	~διαλύεσθαι καὶ διαπίπτειν καὶ διαπνεῖσθαι,	οὐκ	εὐθὺς τούτων οὐδὲν ~πέπονθεν, ἀλλ᾽
[49]	~γενέσθαι ἢ διασχισθέντος τὴν σχίσιν	οὐκ	εὐλαβοῖο ἂν λέγειν; Καὶ μέγα
[66]	ἤρετο εἰ αἰσθάνοιτο, (ὁ δ᾽	οὐκ	ἔφη. Καὶ ~μετὰ τοῦτο αὖθις
[7]	εἰσιν τῶν ὄντων ἐπιστάται, θεοί,	οὐκ	ἔχει λόγον· οὐ γάρ ~που
[60]	πάντα ~τὰ ῥεύματα, ὅτι πυθμένα	οὐκ	ἔχει οὐδὲ βάσιν τὸ ὑγρὸν
[42]	ἀνάρμοστον αὐτήν τε εἶναι καὶ	οὐκ	~ἔχειν ἐν αὑτῇ ἄλλην; ~Οὐκ
[49]	ἂν μετάσχῃ, καὶ ἐν τούτοις	οὐκ	ἔχεις ἄλλην τινὰ αἰτίαν ~τοῦ
[28]	Κέβης, ᾗ οὐχ οὕτως ἔχει;	~Οὐκ	ἔχομεν. ~Τί οὖν; Τούτων οὕτως
[42]	οὐκ ~ἔχειν ἐν αὑτῇ ἄλλην;	~Οὐκ	ἔχω ἔγωγ᾽ ἔφη ὁ Σιμμίας,
[21]	ὧν πρότερον ἐπιστήμην εἰληφότες ἦμεν;	~Οὐκ	ἔχω, ὦ Σώκρατες, ἐν τῷ
[10]	τοῦ σώματος, ὡς ταράττοντος καὶ	~οὐκ	ἐῶντος τὴν ψυχὴν κτήσασθαι ἀλήθειάν
[4]	ἀλλ᾽ οὐ λόγους, ~καὶ αὐτὸς	οὐκ	ἦ μυθολογικός, διὰ ταῦτα δὴ
[39]	ὑγιὲς εἶναι τὸ ~παράπαν. Ἢ	οὐκ	ᾔσθησαι σύ πω τοῦτο γιγνόμενον;
[45]	ἓν ἄρα ~ἑκάτερον ἦν καὶ	οὐκ	ἤστην τότε δύο, ἐπεὶ δ᾽
[37]	μοι δοκεῖ τῇδε. Ὡς μὲν	οὐκ	~ἰσχυρότερον καὶ πολυχρονιώτερον ψυχὴ σώματος,
[56]	εὖ ἔχει ~μὴ κατασιγῆσαι· ὡς	οὐκ	οἶδα εἰς ὅντινά τις ἄλλον
[31]	τοιούτων θηρίων ~εἰκὸς ἐνδύεσθαι. ἢ	οὐκ	οἴει; ~Πάνυ μὲν οὖν εἰκὸς
[33]	~ἀιδές. Ταύτῃ οὖν τῇ λύσει	οὐκ	οἰομένη δεῖν ἐναντιοῦσθαι ἡ τοῦ
[49]	Καὶ μέγα ἂν ~βοῴης ὅτι	οὐκ	οἶσθα ἄλλως πως ἕκαστον γιγνόμενον
[14]	λέγεις· ~ἀλλὰ τοῦτο δὴ ἴσως	οὐκ	ὀλίγης παραμυθίας δεῖται καὶ πίστεως,
[52]	οὐ δεχόμενα, ἀλλὰ καὶ ὅσα	οὐκ	ὄντ᾽ ~ἀλλήλοις ἐναντία ἔχει ἀεὶ
[53]	νῦν ἡ τριὰς τῷ ἀρτίῳ	οὐκ	οὖσα ἐναντία οὐδέν τι ~μᾶλλον
[39]	ἐνίοτε μὲν ὤν, ἐνίοτε δ᾽	οὐκ	ὤν, καὶ αὖθις ~ἕτερος καὶ
[52]	ἕτερος αὖ στίχος τοῦ ἀριθμοῦ	οὐκ	~ὢν ὅπερ τὸ ἄρτιον ὅμως
[52]	ἥμισυς τοῦ ἀριθμοῦ ~ἅπας, ὥστε	(οὐκ	ὢν ὅπερ τὸ περιττὸν ἀεὶ
[9]	ᾖ ὁ θάνατος ἢ τοῦτο;	~Οὔκ,	ἀλλὰ τοῦτο, ἔφη. ~Σκέψαι δή,
[38]	ἦν δ᾽ ἐγώ, ὦ Σώκρατες.	~Οὔκ,	ἄν γε ἐμοὶ πείθῃ. ~Ἀλλὰ
[52]	συγχωρεῖς ἢ οὔ; ~Πῶς γὰρ	οὔκ;	ἔφη. ~Ὃ τοίνυν, ἔφη, βούλομαι
[66]	εἴδομεν πίνοντά τε καὶ πεπωκότα,	οὐκέτι,	ἀλλ᾽ ἐμοῦ γε βίᾳ καὶ
[21]	μᾶλλον φοβοῦμαι μὴ αὔριον ~τηνικάδε	οὐκέτι	ᾖ ἀνθρώπων οὐδεὶς ἀξίως οἷός
[46]	μοι (ταῦτα ~ἀποφαίνοι, παρεσκευάσμην ὡς	οὐκέτι	ποθεσόμενος αἰτίας ἄλλο εἶδος. Καὶ
[64]	ὡς, ἐπειδὰν πίω τὸ φάρμακον,	οὐκέτι	ὑμῖν ~παραμενῶ, ἀλλ᾽ οἰχήσομαι ἀπιὼν
[54]	ἔσται; ~Ὧι ἂν ψυχή, ἔφη.	~(Οὐκοῦν	ἀεὶ τοῦτο οὕτως ἔχει; ~Πῶς
[11]	ὡς ἀληθῆ λέγεις, ὦ Σώκρατες.	~(Οὐκοῦν	ἀνάγκη, ἔφη, ἐκ πάντων τούτων
[25]	ἔφη, οὕτως ἔχειν, ὁ Κέβης.	~Οὐκοῦν	ἅπερ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ καὶ
[43]	ἢ οὔ; ~Πάνυ μὲν οὖν.	~Οὐκοῦν	αὖ ὡμολογήσαμεν ἐν τοῖς πρόσθεν
[19]	ἐκ τῶν προειρημένων, ὦ Σώκρατες.	~Οὐκοῦν	γενόμενοι εὐθὺς ἑωρῶμέν τε καὶ
[55]	ἂν ἦν; ~Πῶς γὰρ οὔ;	~Οὐκοῦν	εἰ καὶ τὸ ἄθερμον ἀναγκαῖον
[20]	ἀνάγκη ἡμῖν αὐτὴν εἰληφέναι. ~Ἔοικεν.	~Οὐκοῦν	εἰ μὲν λαβόντες αὐτὴν πρὸ
[33]	ὁρατά· ἢ οὔ; ~Πάνυ γε.	~(Οὐκοῦν	ἐν τούτῳ τῷ πάθει μάλιστα
[16]	ἔφη. ~Τί; ~Τὸ τεθνάναι, ἔφη.	~Οὐκοῦν	ἐξ ἀλλήλων τε γίγνεται ταῦτα,
[31]	δή, ἔφη· πῶς δ᾽ οὔ;	~Οὐκοῦν	εὐδαιμονέστατοι, ἔφη, καὶ τούτων εἰσὶ
[12]	~Παντός γε μᾶλλον, ὦ Σώκρατες.	~Οὐκοῦν,	ἔφη ὁ Σωκράτης, εἰ ταῦτα
[19]	καὶ εἴληφας; ~Ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις.	~Οὐκοῦν	ἢ ὁμοίου ὄντος τούτοις ἢ
[39]	~Πάνυ γε, ἦν δ᾽ ἐγώ.	~Οὐκοῦν,	ἦ δ᾽ ὅς, αἰσχρόν, καὶ
[31]	ὁ Κέβης, εἰς τὰ τοιαῦτα.	~Οὐκοῦν,	ἦ δ᾽ ὅς, δῆλα δὴ
[16]	ἔφη. ~Τίνα ταύτην; ~Τὸ ἀναβιώσκεσθαι.	~Οὐκοῦν,	ἦ δ᾽ ὅς, εἴπερ ἔστι
[6]	οὕτως; ~Ἔμοιγε, φησὶν ὁ Κέβης.	~(Οὐκοῦν,	ἦ δ᾽ ὅς, καὶ σὺ
[49]	ὁ Κέβης γελάσας, ἔγωγε, ἔφη.	~Οὐκοῦν,	ἦ δ᾽ ὅς, τὰ δέκα
[18]	νὴ Δία, ἔφη ὁ Σιμμίας.	~(Οὐκοῦν,	ἦ δ᾽ ὅς, τὸ τοιοῦτον
[13]	νὴ Δία, ἦ δ᾽ ὅς.	~Οὐκοῦν	ἱκανόν σοι τεκμήριον, ἔφη, τοῦτο
[15]	τὸ δὲ φθίνειν; ~Ναί, ἔφη.	~Οὐκοῦν	καὶ διακρίνεσθαι καὶ συγκρίνεσθαι, καὶ
[10]	ὀρέγηται τοῦ ὄντος. ~Ἔστι ταῦτα.	~Οὐκοῦν	καὶ ἐνταῦθα ἡ τοῦ φιλοσόφου
[13]	μάλιστα προσήκει; ~Πάντως δήπου, ἔφη.	~Οὐκοῦν	καὶ ἡ σωφροσύνη, ἣν καὶ
[55]	ἢ οὔ; ~Πάνυ μὲν οὖν.	~Οὐκοῦν	καὶ νῦν περὶ τοῦ ἀθανάτου,
[18]	γεγραμμένον κέβητος ~ἀναμνησθῆναι; ~Πάνυ γε.	~Οὐκοῦν	καὶ Σιμμίαν ἰδόντα γεγραμμένον αὐτοῦ
[27]	ὁρατῷ. ~(Πᾶσα ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες.	~Οὐκοῦν	καὶ τόδε πάλαι ἐλέγομεν, ὅτι
[16]	ψυχαὶ ἡμῶν ἐν Ἅιδου. ~Ἔοικεν.	~Οὐκοῦν	καὶ τοῖν γενεσέοιν τοῖν περὶ
[55]	ἂν ~ἀπελθὸν ᾤχετο. ~Ἀνάγκη, ἔφη.	~(Οὐκοῦν	καὶ ὧδε, ἔφη, ἀνάγκη περὶ
[15]	πρότερον ἔπειτα μεῖζον γίγνεσθαι; ~Ναί.	~Οὐκοῦν	κἂν ἔλαττον γίγνηται, ἐκ μείζονος
[39]	~Πάνυ γε, ἦν δ᾽ ἐγώ.	~(Οὐκοῦν	οἴει, ἔφη, εἰ πονηρίας ἀγὼν
[18]	καὶ λύρας. ~Πῶς γὰρ οὔ;	~Οὐκοῦν	οἶσθα ὅτι οἱ ἐρασταί, ὅταν
[9]	ὅ γε ὡς ἀληθῶς φιλόσοφος.	~Οὐκοῦν	ὅλως δοκεῖ σοι, ἔφη, ἡ
[19]	~Καὶ πολύ γε, ἔφη, ἐνδεῖ.	~Οὐκοῦν	ὁμολογοῦμεν, ὅταν τίς τι ἰδὼν
[12]	ἀπὸ σώματος· ἢ οὔ; ~Φαίνεται.	~Οὐκοῦν,	ὅπερ ἐν ἀρχῇ ἔλεγον, γελοῖον
[29]	εἴη μελέτη θανάτου; ~Παντάπασί γε.	~Οὐκοῦν	οὕτω μὲν ἔχουσα εἰς τὸ
[25]	οὐ μέλλει; ~Καλῶς, ἔφη, λέγεις.	~Οὐκοῦν	τοιόνδε τι, ἦ δ᾽ ὃς
[12]	σώματος; ~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.	~Οὐκοῦν	τοῦτό γε θάνατος ὀνομάζεται, λύσις
[25]	Κέβης, ταῦτα· οὐδέποτε ὡσαύτως ἔχει.	~(Οὐκοῦν	τούτων μὲν κἂν ἅψαιο κἂν
[13]	μεγάλων κακῶν; ~Καὶ μάλ᾽ ἔφη.	~Οὐκοῦν	φόβῳ μειζόνων κακῶν ὑπομένουσιν αὐτῶν
[42]	ἢ τὸ ἴσον; ~Τὸ ἴσον.	~Οὐκοῦν	ψυχὴ ἐπειδὴ οὐδὲν μᾶλλον οὐδ᾽
[55]	δέχηται τί καλοῦμεν; ~Ἀθάνατον, ἔφη.	~οὐκοῦν	ψυχὴ οὐ δέχεται θάνατον; ~οὔ.
[54]	οὐδέν; ~Ἔστιν, ἔφη. ~Τί; ~Θάνατος.	~Οὐκοῦν	ψυχὴ τὸ ἐναντίον ᾧ αὐτὴ
[39]	οὖν, ἔφην ἐγώ, ἀληθῆ λέγεις.	~Οὐκοῦν,	ὦ (Φαίδων) ἔφη, οἰκτρὸν ἂν
[14]	ἥντινα δόξαν ἔχεις περὶ ~αὐτῶν.	~Οὔκουν	γ᾽ ἂν οἶμαι, ἦ δ᾽
[56]	ἡμῶν αἱ ψυχαὶ ἐν Ἅιδου.	~Οὔκουν	ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, ἔφη, ἔχω
[21]	οὕτως ἔχει, ὦ Σώκρατες. ~Πότερον	οὖν	αἱρῇ, ὦ Σιμμία; Ἐπισταμένους ἡμᾶς
[38]	~σώματος διαζεύξει παντάπασιν ἀπόληται. ~(Πάντες	οὖν	ἀκούσαντες εἰπόντων αὐτῶν ἀηδῶς διετέθημεν,
[9]	τοῦ σώματός εἰσιν. ~Πάνυ μὲν	οὖν	ἀληθῆ λέγεις. ~Τί δὲ δὴ
[3]	ἐκ Δήλου ἀφιγμένον εἴη. Παρηγγείλαμεν	οὖν	ἀλλήλοις ἥκειν ὡς ~πρῳαίτατα εἰς
[58]	ταῦτα ἃ σὲ πείθει· ἡδέως	οὖν	ἂν ~ἀκούσαιμι. ~Ἀλλὰ μέντοι, ὦ
[37]	τούτοις πάνυ πολὺ διαφέρειν. Τί	οὖν,	ἂν φαίη ~ὁ λόγος, ἔτι
[1]	τε καὶ αὐτὸς ἐσώθη. Τῷ	οὖν	~Ἀπόλλωνι ηὔξαντο ὡς λέγεται τότε,
[10]	τοῦ γνῶναι ἕκαστον; ~Πάνυ μὲν	οὖν.	~Ἆρ᾽ οὖν ἐκεῖνος ἂν τοῦτο
[1]	ἐνιαυτὸν τῷ θεῷ ~πέμπουσιν. Ἐπειδὰν	οὖν	ἄρξωνται τῆς θεωρίας, νόμος ἐστὶν
[27]	ἀληθῆ λέγεις, ὦ Σώκρατες. ~Ποτέρῳ	οὖν	αὖ σοι δοκεῖ τῷ εἴδει
[5]	ἤδη τὰ λοιπὰ διελέγετο. ~Ἤρετο	οὖν	αὐτὸν ὁ Κέβης· Πῶς τοῦτο
[46]	ἔχειν (ἐστὶν ὥσπερ ἔχει· ἑκάστῳ	οὖν	αὐτῶν ἀποδιδόντα τὴν ~αἰτίαν καὶ
[26]	~Παντάπασιν, ἔφη, ἀληθῆ λέγεις. ~Θῶμεν	οὖν	βούλει, ἔφη, δύο εἴδη τῶν
[61]	ἑκατέρωθεν ~γίγνεται μέρος. ~Τὰ μὲν	οὖν	δὴ ἄλλα πολλά τε καὶ
[1]	Αὐτός, ὦ Ἐχέκρατες. ~(Ἐχεκράτης) ~Τί	οὖν	δή ἐστιν ἅττα εἶπεν ὁ
[48]	τὸν ἐν (τοῖς) ἔργοις. ~Ἀλλ᾽	οὖν	δὴ ταύτῃ γε ὥρμησα, καὶ
[2]	οἶμαι τούτους παραγενέσθαι. ~(Ἐχεκράτης) ~Τί	οὖν	δή; Τίνες φῂς ἦσαν οἱ
[8]	ἀγαθὰ ἐπειδὰν τελευτήσῃ. Πῶς ἂν	οὖν	δὴ τοῦθ᾽ οὕτως ἔχοι, ὦ
[14]	προσηκόντων τοὺς ~λόγους ποιοῦμαι. Εἰ	οὖν	δοκεῖ, χρὴ διασκοπεῖσθαι. ~Σκεψώμεθα δὲ
[35]	οὐδὲν ἔτι οὐδαμοῦ ᾖ. ~(Σιγὴ	οὖν	ἐγένετο ταῦτα εἰπόντος τοῦ Σωκράτους
[13]	ὕστερον, ὡς ἐμοὶ ~δοκεῖ. Ταῦτ᾽	οὖν	ἐγώ, ἔφη, ὦ Σιμμία τε
[3]	παιδίον αὐτοῦ καὶ παρακαθημένην. Ὡς	οὖν	εἶδεν ἡμᾶς ἡ Ξανθίππη, ~ἀνηυφήμησέ
[31]	ἢ οὐκ οἴει; ~Πάνυ μὲν	οὖν	εἰκὸς λέγεις. ~Τοὺς δέ γε
[3]	γὰρ ἦν τοῦ δεσμωτηρίου. περιεμένομεν	οὖν	ἑκάστοτε ἕως ἀνοιχθείη ~τὸ δεσμωτήριον,
[10]	ἕκαστον; ~Πάνυ μὲν οὖν. ~Ἆρ᾽	οὖν	ἐκεῖνος ἂν τοῦτο ποιήσειεν καθαρώτατα
[6]	ἔχει τινὰ λόγον. ὁ μὲν	οὖν	ἐν ἀπορρήτοις λεγόμενος περὶ αὐτῶν
[5]	ἤδη ἐντετύχηκα τῷ ἀνδρί· σχεδὸν	οὖν	ἐξ ὧν ἐγὼ ᾔσθημαι οὐδ᾽
[15]	εἴτε καὶ οὔ. Παλαιὸς μὲν	οὖν	ἔστι τις λόγος ~οὗ μεμνήμεθα,
[42]	καὶ ἐλάττων; ~Πάνυ γε. ~Ἦ	οὖν	ἔστι τοῦτο περὶ ψυχήν, ὥστε
[38]	λέγειν (πρὸς ἐμαυτὸν ἐπέρχεται· Τίνι	οὖν	~ἔτι πιστεύσομεν λόγῳ; Ὡς γὰρ
[29]	τούτου; ~(Πῶς γὰρ οὔ; ~Ἐννοεῖς	οὖν,	ἔφη, ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ ἄνθρωπος,
[15]	~ἀδικωτέρου; ~Πῶς γὰρ οὔ; ~Ἱκανῶς	οὖν,	ἔφη, ἔχομεν τοῦτο, ὅτι πάντα
[15]	του δέοι λόγου. ~Πάνυ μὲν	οὖν,	ἔφη ὁ Κέβης. ~Μὴ τοίνυν
[52]	ὄντα ἄρτια ~γενέσθαι; ~Πάνυ μὲν	οὖν,	ἔφη ὁ Κέβης. ~Οὐδὲ μήν,
[12]	διάνοιαν ὥσπερ ~κεκαθαρμένην. ~Πάνυ μὲν	οὖν,	ἔφη ὁ Σιμμίας. ~Κάθαρσις δὲ
[7]	ὥσπερ ἐν δικαστηρίῳ. ~Πάνυ μὲν	οὖν,	ἔφη ὁ Σιμμίας. ~Φέρε δή,
[8]	ἀγαθοῖς ἢ τοῖς κακοῖς. ~Τί	οὖν,	ἔφη ὁ Σιμμίας, ὦ Σώκρατες;
[12]	ἐκ τοῦ σώματος; ~Πάνυ μὲν	οὖν,	ἔφη. ~Οὐκοῦν τοῦτό γε θάνατος
[41]	δὴ ταῦτ᾽ εἶναι ἄμφω. ~Πότερον	οὖν,	ἔφη, πάντας τοὺς ἔμπροσθε λόγους
[10]	σοὶ οὐ δοκοῦσιν; ~Πάνυ μὲν	οὖν,	ἔφη. ~Πότε οὖν, ἦ δ᾽
[16]	δήπου, ἢ οὔ; ~Πάνυ μὲν	οὖν,	ἔφη. ~Πῶς οὖν, ἦ δ᾽
[18]	ἐπισκοπεῖν ἤδη ~ἐπελέληστο; ~Πάνυ μὲν	οὖν,	ἔφη. ~Τί δέ; ἦ δ᾽
[16]	ἐγρηγορέναι τὸ ~καθεύδειν; ~Πάνυ μὲν	οὖν,	ἔφη. ~Τί; ~Τὸ τεθνάναι, ἔφη.
[16]	οὖν, ἦ δ᾽ ὅς. ~(Τί	οὖν;	ἔφη, τῷ ζῆν ἐστί τι
[53]	ταῦτά ἐστιν; ~Πάνυ γε. ~(Ἆρ᾽	οὖν,	ἔφη, ὦ Κέβης, τάδε εἴη
[13]	ἔχει οὕτως ὡς λέγεις. ~Ἆρ᾽	οὖν,	ἔφη, ὦ Σιμμία, οὐ καὶ
[63]	ἡ ~εἱμαρμένη καλῇ) Ὑμεῖς μὲν	οὖν,	ἔφη, ὦ Σιμμία τε καὶ
[24]	ἡμέρας ἕως ἂν ~ἐξεπᾴσητε. ~(Πόθεν	οὖν,	ἔφη, ὦ Σώκρατες, τῶν τοιούτων
[47]	ποιήσωμαι, ὦ ~Κέβης; ~Ὑπερφυῶς μὲν	οὖν,	ἔφη, ὡς βούλομαι. ~Ἔδοξε τοίνυν
[39]	ἐν οὐδενὶ μένει. ~Πάνυ μὲν	οὖν,	ἔφην ἐγώ, ἀληθῆ λέγεις. ~Οὐκοῦν,
[50]	ἔφη, καὶ συγγραφικῶς ἐρεῖν, ἀλλ᾽	οὖν	ἔχει γέ που ὡς λέγω.
[38]	ἢ τότε παραγενόμενος. (Τὸ μὲν	οὖν	ἔχειν ὅτι λέγοι ἐκεῖνος ἴσως
[36]	καὶ τοῦ θνητοῦ συγγενῆ. Ἐπειδὰν	οὖν	ἢ κατάξῃ τις τὴν λύραν
[53]	ἐπιόντα. ~Ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις. ~Βούλει	οὖν,	ἦ δ᾽ ὅς, ἐὰν οἷοί
[10]	~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. ~Πότε	οὖν,	ἦ δ᾽ ὅς, ἡ ψυχὴ
[41]	~Οὐδαμῶς, ἔφη, ὦ Σώκρατες. ~Αἰσθάνῃ	οὖν,	ἦ δ᾽ ὅς, ὅτι ταῦτά
[41]	ἐφάτην, τοὺς δ᾽ οὔ. ~Τί	οὖν,	ἦ δ᾽ ὅς, περὶ ἐκείνου
[16]	~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. ~Πῶς	οὖν,	ἦ δ᾽ ὅς, ποιήσομεν; Οὐκ
[15]	ἑκατέρου εἰς ἄλληλα; ~Πάνυ μὲν	οὖν,	ἦ δ᾽ ὅς. ~(Τί οὖν;
[55]	γε ἱκανῶς, ὦ Σώκρατες. ~Τί	οὖν,	ἦ δ᾽ ὅς, ὦ Κέβης;
[28]	τε καὶ δουλεύειν; ~Ἔμοιγε. ~Ποτέρῳ	οὖν	ἡ ψυχὴ ἔοικεν; ~Δῆλα δή,
[1]	πολλῷ ὕστερον φαίνεται ἀποθανών. Τί	οὖν	ἦν τοῦτο, ὦ (Φαίδων) ~(Φαίδων)
[42]	~ἀληθῶς λέγεται; ~Ἀληθῶς μέντοι. ~Τῶν	οὖν	θεμένων ψυχὴν ἁρμονίαν εἶναι τί
[53]	περιττοῦ, τὸ διπλάσιον. Τοῦτο μὲν	οὖν	καὶ ~αὐτὸ ἄλλῳ ἐναντίον, ὅμως
[3]	ὕστερον καὶ τὸ ~ἕτερον. Ὥσπερ	οὖν	καὶ αὐτῷ μοι ἔοικεν· ἐπειδὴ
[18]	ἐπίστασθαι. ~Πάνυ γ᾽ ἔφη. ~Ἆρ᾽	οὖν	καὶ τόδε ὁμολογοῦμεν, ὅταν ἐπιστήμη
[40]	προθυμητέον ὑγιῶς ~ἔχειν, σοὶ μὲν	οὖν	καὶ τοῖς ἄλλοις καὶ τοῦ
[3]	καὶ ~ἐκέλευεν ἡμᾶς εἰσιέναι. εἰσιόντες	οὖν	(κατελαμβάνομεν τὸν μὲν ~Σωκράτη ἄρτι
[4]	φαίνεται ἐπακολουθοῦν τὸ ἡδύ. ~Ὁ	οὖν	Κέβης ὑπολαβών, νὴ τὸν Δία,
[57]	ἐνθάδε τεκμαιρόμενος λέγω. Ἡ μὲν	οὖν	κοσμία ~τε καὶ φρόνιμος ψυχὴ
[16]	ἔφη, ἢ οὔ; ~Πάνυ μὲν	οὖν.	~Λέγε δή μοι καὶ σύ,
[33]	συλλήπτωρ (εἴη τοῦ δεδέσθαι, ~ὅπερ	οὖν	λέγω, γιγνώσκουσιν οἱ φιλομαθεῖς ὅτι
[64]	ὑμᾶς, ἅμα δ᾽ ~ἐμαυτόν. Ἐγγυήσασθε	οὖν	με πρὸς Κρίτωνα, ἔφη, τὴν
[44]	χρήσασθαι τῷ λόγῳ αὐτοῦ· ~πάνυ	οὖν	μοι ἀτόπως ἔδοξεν εὐθὺς τὴν
[41]	τε καὶ ὀρθῶς ~ἀποδέδεγμαι. Ἀνάγκη	οὖν	μοι, ὡς ἔοικε, διὰ ταῦτα
[38]	πολὺ ὑψηλοτέρου ἢ ἐγώ. καταψήσας	οὖν	μου τὴν ~κεφαλὴν καὶ συμπιέσας
[43]	ἔφη· πῶς γὰρ οὔ; ~Τί	οὖν;	Νῦν οὐ πᾶν τοὐναντίον ἡμῖν
[7]	τοὺς δὲ ἄφρονας χαίρειν. ~Ἀκούσας	οὖν	ὁ Σωκράτης ἡσθῆναί τέ μοι
[37]	καλουμένῳ ~θανάτῳ πρώτην ἀπόλλυσθαι. ~Διαβλέψας	οὖν	ὁ Σωκράτης, ὥσπερ τὰ πολλὰ
[58]	τὰ κοῖλα τῆς γῆς. Εμᾶς	~οὖν	οἰκοῦντας ἐν τοῖς κοίλοις αὐτῆς
[65]	τοὺς αἰτίους, ~ἀλλὰ ἐκείνοις. Νῦν	οὖν,	οἶσθα γὰρ ἃ ἦλθον (ἀγγέλλων,
[26]	ψυχή; ~Οὐδὲν ἄλλο, ἔφη. ~Ποτέρῳ	οὖν	ὁμοιότερον τῷ εἴδει φαμὲν ἂν
[23]	αὖθις ~αὐτὴν γίγνεσθαι; ἀποδέδεικται μὲν	οὖν	ὅπερ λέγετε καὶ νῦν. ~Ὅμως
[19]	ἀναμνησθῆναι; ~(Ἔστι μέντοι, ἔφη. ~Ἆρ᾽	οὖν	οὐ κατὰ πάντα ταῦτα συμβαίνει
[52]	ἐστι δυὰς τριάδι. ~Οὐ γὰρ	οὖν.	~Οὐκ ἄρα μόνον τὰ εἴδη
[10]	ὑπ᾽ αὐτοῦ. ~(Ἀληθῆ λέγεις. ~Ἆρ᾽	οὖν	οὐκ ἐν τῷ λογίζεσθαι εἴπερ
[43]	σῶμα· ἢ οὔ; ~Πάνυ μὲν	οὖν.	~Οὐκοῦν αὖ ὡμολογήσαμεν ἐν τοῖς
[55]	~διεμαχόμεθα. ἢ οὔ; ~Πάνυ μὲν	οὖν.	~Οὐκοῦν καὶ νῦν περὶ τοῦ
[22]	ἔλαθον ἐμαυτὸν οὐδὲν εἰπών. ~Ἆρ᾽	οὖν	οὕτως ἔχει, ἔφη, ἡμῖν, ὦ
[24]	ὅστις τὰ ~τοιαῦτα φοβεῖται. τοῦτον	οὖν	πειρῶ μεταπείθειν μὴ δεδιέναι τὸν
[26]	οἴει; ~Τῇ τῶν ἀνθρώπων. ~Τί	οὖν	περὶ ψυχῆς λέγομεν; Ὁρατὸν ἢ
[6]	δυσμῶν χρόνῳ; ~Κατὰ τί δὴ	οὖν	ποτε οὔ φασι θεμιτὸν εἶναι
[38]	οὐ συναποθνῄσκει ἡ ψυχή. Λέγε	οὖν	πρὸς Διὸς πῇ ὁ Σωκράτης
[65]	ἡμᾶς δ᾽ ἐκέλευε περιμένειν. Περιεμένομεν	οὖν	πρὸς ~ἡμᾶς αὐτοὺς διαλεγόμενοι περὶ
[36]	ἢ ~κατακαυθῇ ἢ κατασαπῇ ὅρα	οὖν	πρὸς τοῦτον τὸν λόγον τί
[9]	τὴν ψυχὴν τετράφθαι; ~Ἐμοιγε. ~Ἆρ᾽	οὖν	πρῶτον μὲν ἐν τοῖς τοιούτοις
[10]	ἀγαθόν; ~Πῶς δ᾽ οὔ; ~Ἤδη	οὖν	πώποτέ τι τῶν τοιούτων τοῖς
[15]	δὴ μυρία οὕτως ἔχει. ~Τοῦτο	οὖν	σκεψώμεθα, ἆρα ἀναγκαῖον ὅσοις ἔστι
[45]	φθορᾶς τὴν αἰτίαν διαπραγματεύσασθαι. (Ἐγὼ	οὖν	σοι ~δίειμι περὶ αὐτῶν, ἐὰν
[41]	ἁρμονία καὶ πρῶτον ἀπόλλυται. οὗτος	οὖν	σοι ὁ λόγος ἐκείνῳ ~πῶς
[66]	γένηται αὐτῷ, τότε οἰχήσεται. ~Ἤδη	οὖν	σχεδόν τι αὐτοῦ ἦν τὰ
[45]	δὲ ταῦτα ἃ λέγω. ~Ὁ	οὖν	Σωκράτης συχνὸν χρόνον ἐπισχὼν καὶ
[63]	ἡ ἐλπὶς ~μεγάλη. ~(Τὸ μὲν	οὖν	ταῦτα διισχυρίσασθαι οὕτως ἔχειν ὡς
[33]	νοητόν τε καὶ ~ἀιδές. Ταύτῃ	οὖν	τῇ λύσει οὐκ οἰομένη δεῖν
[47]	συνέχειν οὐδὲν ~οἴονται. Ἐγὼ μὲν	οὖν	τῆς τοιαύτης αἰτίας ὅπῃ ποτὲ
[35]	μέλλει ἱκανῶς διεξιέναι. εἰ μὲν	οὖν	τι ἄλλο ~σκοπεῖσθον, οὐδὲν λέγω·
[19]	τῷ δ᾽ οὔ; ~Πάνυ μὲν	οὖν.	~(Τί δέ; Αὐτὰ τὰ ἴσα
[19]	αὐτὸ ἀνάμνησιν ~γεγονέναι. ~Πάνυ μὲν	οὖν.	~Τί δέ; ἦ δ᾽ ὅς·
[13]	δειλίᾳ ἀνδρεῖον εἶναι. ~(Πάνυ μὲν	οὖν.	~Τί δὲ οἱ κόσμιοι αὐτῶν;
[4]	πρότερον οὐδὲν πώποτε ποιήσας. Εἰ	οὖν	τί σοι μέλει ~τοῦ ἔχειν
[46]	ὅπῃ ἂν ~βέλτιστα ἔχῃ· εἰ	οὖν	τις βούλοιτο τὴν αἰτίαν εὑρεῖν
[37]	ἔφη, λέγει ὁ Σιμμίας. Εἰ	οὖν	τις ὑμῶν εὐπορώτερος ἐμοῦ, τί
[55]	σφόδρα, ἔφη ὁ Κέβης. ~Τί	οὖν;	Τὸ μὴ δεχόμενον τὴν τοῦ
[19]	~ἐνδεεστέρως δὲ ἔχειν; ~Ἀνάγκη. ~Τί	οὖν;	Τὸ τοιοῦτον πεπόνθαμεν καὶ ἡμεῖς
[16]	δὲ ἐξ ἀλλήλων; ~Ναί. ~Ἐξ	οὖν	τοῦ ζῶντος τί τὸ γιγνόμενον;
[9]	ἀποθνῄσκειν ~τε καὶ τεθνάναι. Εἰ	οὖν	τοῦτο ἀληθές, ἄτοπον δήπου ἂν
[42]	ἁρμονίας μετέχοι ἄν; ~Οὐ γὰρ	οὖν.	~Τοῦτο δ᾽ αὖ πεπονθυῖα ἆρ᾽
[40]	δὲ μηδέν ἐστι τελευτήσαντι, ἀλλ᾽	οὖν	τοῦτόν γε τὸν χρόνον ~αὐτὸν
[29]	οὕτως ἔχει; ~Οὐκ ἔχομεν. ~Τί	οὖν;	Τούτων οὕτως ἐχόντων ἆρ᾽ οὐχὶ
[36]	μετρίως κραθῇ πρὸς ἄλληλα εἰ	οὖν	~τυγχάνει ἡ ψυχὴ οὖσα ἁρμονία
[5]	περὶ αὐτῶν λέγω· ἃ μὲν	οὖν	τυγχάνω ἀκηκοὼς ~φθόνος οὐδεὶς λέγειν.
[25]	ψυχῆς; ~Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις. ~(Ἆρ᾽	οὖν	τῷ μὲν συντεθέντι τε καὶ
[47]	δέρματος ὃ συνέχει ~αὐτά· αἰωρουμένων	οὖν	τῶν ὀστῶν ἐν ταῖς αὑτῶν
[13]	πολλοῖς ἀπιστίαν παρέχει) εἴ τι	οὖν	ὑμῖν ~πιθανώτερός εἰμι ἐν τῇ
[60]	(εἰσιὸν καὶ ἐξιόν. ὅταν τε	~οὖν	ὑποχωρήσῃ τὸ ὕδωρ εἰς τὸν
[3]	ἡμέρᾳ τελευτᾷ Οὐ πολὺν δ᾽	οὖν	χρόνον ἐπισχὼν ἧκεν καὶ ~ἐκέλευεν
[49]	ἐκεῖνος ταῦτα. ~(Φαίδων) ~Πάνυ μὲν	οὖν,	ὦ Ἐχέκρατες, καὶ πᾶσι τοῖς
[4]	ἐποίησα οἷς πρώτοις ἐνέτυχον. Ταῦτα	οὖν,	~ὦ Κέβης, Εὐήνῳ φράζε, καὶ
[36]	τι ἐκείνην παθεῖν καὶ γὰρ	οὖν,	ὦ ~Σώκρατες, οἶμαι ἔγωγε καὶ
[48]	ὄντων τὴν ἀλήθειαν. Ἴσως μὲν	οὖν	ᾧ ~εἰκάζω τρόπον (τινὰ οὐκ
[35]	μέλλουσι παρὰ τὸν θεὸν ~ἀπιέναι	οὗπέρ	εἰσι θεράποντες. Οἱ δ᾽ ἄνθρωποι
[55]	τὸ πῦρ ~ψυχρόν τι ἐπῄει,	οὔποτ᾽	ἂν ἀπεσβέννυτο οὐδ᾽ ἀπώλλυτο, ἀλλὰ
[43]	οὖσα, ἀλλ᾽ ἕπεσθαι ἐκείνοις καὶ	~οὔποτ᾽	ἂν ἡγεμονεύειν; ~Ὡμολογήσαμεν, ἔφη· πῶς
[42]	αὐτὸ τοῦτο ~οὖσα, ἁρμονία, ἀναρμοστίας	οὔποτ᾽	ἂν μετάσχοι. ~Οὐ μέντοι. ~Οὐδέ
[62]	ῥίπτει εἰς τὸν Τάρταρον, ὅθεν	οὔποτε	ἐκβαίνουσιν. Οἳ δ᾽ ἂν ἰάσιμα
[37]	διοίχοιτο. ὥστε τούτῳ τῷ ~λόγῳ	οὔπω	ἄξιον πιστεύσαντα θαρρεῖν ὡς (ἐπειδὰν
[65]	εἶναι ἐπὶ ~τοῖς ὄρεσιν καὶ	οὔπω	δεδυκέναι. Καὶ ἅμα ἐγὼ οἶδα
[40]	ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ~ὅτι ἡμεῖς	οὔπω	ὑγιῶς ἔχομεν, ἀλλὰ ἀνδριστέον καὶ
[58]	ἄλλα ἄστρα ~τὴν θάλατταν ἡγοῖτο	οὐρανὸν	εἶναι, διὰ δὲ (βραδυτῆτά τε
[58]	αὐτῆς οἰκεῖν, καὶ τὸν ~ἀέρα	οὐρανὸν	καλεῖν, ὡς διὰ τούτου οὐρανοῦ
[45]	σκοπῶν, καὶ τὰ περὶ τὸν	οὐρανόν	~(τε καὶ τὴν γῆν πάθη,
[58]	ὅτι ~ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀληθῶς	οὐρανὸς	καὶ τὸ ἀληθινὸν φῶς (καὶ
[58]	αὐτὴν ἴσχειν τὴν ~ὁμοιότητα τοῦ	οὐρανοῦ	αὐτοῦ ἑαυτῷ πάντῃ καὶ τῆς
[47]	~περιτιθεὶς τῇ γῇ ὑπὸ τοῦ	οὐρανοῦ	μένειν δὴ ποιεῖ τὴν γῆν,
[58]	οὐρανὸν καλεῖν, ὡς διὰ τούτου	οὐρανοῦ	ὄντος τὰ ἄστρα χωροῦντα· τὸ
[58]	~καθαρὰν ἐν καθαρῷ κεῖσθαι τῷ	οὐρανῷ	ἐν ᾧπέρ ἐστι τὰ ἄστρα,
[58]	ἐπὶ τῆς γῆς ὑπὸ τῷ	οὐρανῷ	ὄντα. ~Ἀλλὰ μήν, ἔφη ὁ
[58]	εἰ ἔστιν ἐν μέσῳ τῷ	οὐρανῷ	~περιφερὴς οὖσα, μηδὲν αὐτῇ δεῖν
[20]	διὰ βίου ~πάντες, ἢ ὕστερον,	οὕς	φαμεν μανθάνειν, οὐδὲν ἀλλ᾽ ἢ
[39]	τις καὶ ὑπὸ τούτων μάλιστα	οὓς	ἂν ~ἡγήσαιτο (οἰκειοτάτους τε καὶ
[62]	τε καὶ καλοῦσιν, οἱ μὲν	οὓς	ἀπέκτειναν, οἱ δὲ οὓς ὕβρισαν,
[60]	~τοὺς τόπους ἕκαστα ἀφικνούμενα, εἰς	οὓς	ἑκάστοις ὡδοποίηται, θαλάττας ~τε καὶ
[62]	πρότερον παύονται πρὶν ἂν πείσωσιν	οὓς	ἠδίκησαν· ~αὕτη γὰρ ἡ δίκη
[60]	παρ᾽ ἡμῖν ~(τόπου, ἔστι δ᾽	οὓς	καὶ βραχυτέρους τῷ βάθει τοῦ
[24]	~καὶ τὰ τῶν βαρβάρων γένη,	οὓς	πάντας χρὴ διερευνᾶσθαι ζητοῦντας ~τοιοῦτον
[4]	ἦ μυθολογικός, διὰ ταῦτα δὴ	οὓς	προχείρους εἶχον μύθους καὶ ~ἠπιστάμην
[65]	Κρίτων, ἐκεῖνοί τε ταῦτα ποιοῦσιν,	οὓς	~σὺ λέγεις οἴονται γὰρ κερδαίνειν
[62]	μὲν οὓς ἀπέκτειναν, οἱ δὲ	οὓς	ὕβρισαν, καλέσαντες ~δ᾽ ἱκετεύουσι (καὶ
[43]	πάσχοι ἐκεῖνα ἐξ ὧν τυγχάνοι	οὖσα,	ἀλλ᾽ ἕπεσθαι ἐκείνοις καὶ ~οὔποτ᾽
[43]	ὀργαῖς καὶ φόβοις ὡς ἄλλη	οὖσα	ἄλλῳ πράγματι ~διαλεγομένη; Οἷόν που
[42]	γὰρ δήπου παντελῶς αὐτὸ τοῦτο	~οὖσα,	ἁρμονία, ἀναρμοστίας οὔποτ᾽ ἂν μετάσχοι.
[36]	εἰ οὖν ~τυγχάνει ἡ ψυχὴ	οὖσα	ἁρμονία τις, δῆλον ὅτι, ὅταν
[27]	ὡσαύτως ἔχον, καὶ ὡς συγγενὴς	οὖσα	αὐτοῦ ἀεὶ ~μετ᾽ ἐκείνου τε
[53]	ἡ τριὰς τῷ ἀρτίῳ οὐκ	οὖσα	ἐναντία οὐδέν τι ~μᾶλλον αὐτὸ
[56]	ψυχὴ ἤ, εἰ ~ἀθάνατος τυγχάνει	οὖσα,	καὶ ἀνώλεθρος ἂν εἴη; ~Πολλὴ
[18]	ἄλλο τι ἢ ἀνάμνησις τυγχάνει	οὖσα,	καὶ κατὰ τοῦτον ἀνάγκη που
[41]	σώματος προαπολλύηται ἐν ~ἁρμονίας εἴδει	οὖσα·	Κέβης δέ μοι ἔδοξε τοῦτο
[58]	ἐν μέσῳ τῷ οὐρανῷ ~περιφερὴς	οὖσα,	μηδὲν αὐτῇ δεῖν μήτε (ἀέρος
[57]	νῦν δ᾽ ἐπειδὴ ἀθάνατος ~φαίνεται	οὖσα,	οὐδεμία ἂν (εἴη αὐτῇ ἄλλη
[42]	μέντοι. ~Οὐδέ γε δήπου ψυχή,	οὖσα	παντελῶς ψυχή, κακίας. ~Πῶς γὰρ
[55]	ἐπάγοι, ὑπεξῄει ἂν ἡ χιὼν	οὖσα	σῶς καὶ ἄτηκτος; Οὐ γὰρ
[34]	λογισμῷ καὶ ἀεὶ ἐν ~τούτῳ	οὖσα,	τὸ ἀληθὲς καὶ τὸ θεῖον
[63]	ἀθάνατόν γε ἡ ψυχὴ φαίνεται	οὖσα,	~τοῦτο καὶ πρέπειν μοι δοκεῖ
[16]	ταῦτα ἥ γ᾽ ἑτέρα σαφὴς	οὖσα	~τυγχάνει; Τὸ γὰρ ἀποθνῄσκειν σαφὲς
[2]	μή τίς σοι ~ἀσχολία τυγχάνει	οὖσα.	~(Φαίδων) ~Ἀλλὰ σχολάζω γε καὶ
[15]	ἄν που πάλιν ἐγίγνοντο μὴ	οὖσαι,	καὶ τοῦτο ἱκανὸν ~τεκμήριον τοῦ
[52]	δοκεῖ σοι, οὐδέποτε χιόνα γ᾽	οὖσαν	δεξαμένην τὸ ~θερμόν, ὥσπερ ἐν
[44]	ψυχὴν (ἀνώλεθρόν ~τε καὶ ἀθάνατον	οὖσαν,	εἰ φιλόσοφος ἀνὴρ μέλλων ἀποθανεῖσθαι,
[43]	μήποτ᾽ ἂν αὐτήν, ἁρμονίαν γε	~οὖσαν,	ἐναντία ᾄδειν οἷς ἐπιτείνοιτο καὶ
[36]	ἀνάγκη ~εὐθὺς ὑπάρχει ἀπολωλέναι, καίπερ	οὖσαν	θειοτάτην, ὥσπερ καὶ αἱ ἄλλαι
[22]	ἀναφέρομεν, (ὑπάρχουσαν πρότερον ἀνευρίσκοντες ~ἡμετέραν	οὖσαν,	καὶ ταῦτα ἐκείνῃ ἀπεικάζομεν, ἀναγκαῖον,
[42]	μηδὲν μᾶλλον μηδὲ ἧττον ἁρμονίαν	οὖσαν	μήτε μᾶλλον μήτε ~ἧττον ἡρμόσθαι·
[36]	φήσομεν, ἐάν ~τις ἀξιοῖ κρᾶσιν	οὖσαν	τὴν ψυχὴν τῶν ἐν τῷ
[59]	τὸν ἀέρα πρὸς τῇ ἠπείρῳ	οὔσας·	καὶ ἑνὶ λόγῳ, ὅπερ ἡμῖν
[36]	χορδῶν καὶ τὰς ~χορδὰς θνητοειδεῖς	οὔσας,	τὴν δὲ ἁρμονίαν (ἀπολωλέναι τὴν
[42]	καὶ ἔχειν ἐν αὑτῇ ~ἁρμονίᾳ	οὔσῃ	ἄλλην ἁρμονίαν, τὴν δὲ ἀνάρμοστον
[52]	ἣ ἂν τῇ ἐν αὐτοῖς	οὔσῃ	ἐναντία ᾖ, ἀλλ᾽ ἐπιούσης αὐτῆς
[59]	ποικίλον ~φαντάζεσθαι. Ἐν δὲ ταύτῃ	οὔσῃ	τοιαύτῃ ἀνὰ λόγον τὰ φυόμενα
[49]	ἔλαττον, ἔπειτα τῇ κεφαλῇ σμικρᾷ	οὔσῃ	τὸν ~(μείζω μείζω εἶναι, καὶ
[43]	τε ~ταῦτα καὶ δεσπόζειν, καὶ	οὔσης	αὐτῆς πολὺ θειοτέρου τινὸς πράγματος
[30]	τίνουσαι ~τῆς προτέρας τροφῆς κακῆς	οὔσης.	καὶ μέχρι γε τούτου πλανῶνται,
[43]	ποιῆσαι διανοούμενον ὡς ἁρμονίας αὐτῆς	οὔσης	καὶ ~οἵας ἄγεσθαι ὑπὸ τῶν
[4]	μουσικὴν ποιεῖν, ὡς φιλοσοφίας μὲν	οὔσης	μεγίστης μουσικῆς, ~ἐμοῦ δὲ τοῦτο
[57]	ἂν διαμάρτοι οὐδαμόσε μιᾶς ~ὁδοῦ	οὔσης.	Νῦν δὲ ἔοικε σχίσεις τε
[41]	~ἀφικέσθαι, ὥσπερ αὐτῆς ἐστιν ἡ	οὐσία	ἔχουσα τὴν ἐπωνυμίαν τὴν τοῦ
[25]	τῷ ἔμπροσθεν (λόγῳ. Αὐτὴ ἡ	~οὐσία	ἧς λόγον δίδομεν τοῦ εἶναι
[22]	ἀγαθὸν καὶ πᾶσα ἡ τοιαύτη	οὐσία,	καὶ ἐπὶ ταύτην τὰ ἐκ
[22]	~πρὶν γενέσθαι ἡμᾶς καὶ τὴν	οὐσίαν	ἣν σὺ νῦν λέγεις. Οὐ
[49]	γιγνόμενον ἢ μετασχὸν τῆς ἰδίας	~οὐσίας	ἑκάστου οὗ ἂν μετάσχῃ, καὶ
[10]	ἄλλων ἑνὶ λόγῳ ~ἁπάντων τῆς	οὐσίας	ὃ (τυγχάνει ἕκαστον ὄν· ἆρα
[41]	τὰς ἀποδείξεις ποιουμένοις ~λόγοις σύνοιδα	οὖσιν	ἀλαζόσιν, καὶ ἄν τις αὐτοὺς
[10]	ποιηταὶ ἡμῖν ἀεὶ θρυλοῦσιν, ὅτι	οὔτ᾽	~ἀκούομεν ἀκριβὲς οὐδὲν οὔτε ὁρῶμεν;
[47]	ἐπειδὴ δὲ ταύτης ἐστερήθην καὶ	οὔτ᾽	αὐτὸς εὑρεῖν οὔτε ~παρ᾽ ἄλλου
[25]	τοὐναντίον ἐκείνοις οὔτε αὐτὰ αὑτοῖς	οὔτε	~ἀλλήλοις οὐδέποτε ὡς ἔπος εἰπεῖν
[57]	εἰς Ἅιδου φέρειν, ἡ δ᾽	οὔτε	ἁπλῆ οὔτε μία φαίνεταί μοι
[2]	ἂν ~δόξειεν εἶναι παρόντι πένθει,	οὔτε	αὖ ἡδονὴ ὡς ἐν φιλοσοφίᾳ
[25]	ἔχει, ἢ πᾶν τοὐναντίον ἐκείνοις	οὔτε	αὐτὰ αὑτοῖς οὔτε ~ἀλλήλοις οὐδέποτε
[43]	ἔοικεν, Ὁμήρῳ θείῳ ποιητῇ ὁμολογοῖμεν	οὔτε	~αὐτοὶ ἡμῖν αὐτοῖς. ~Ἔχει οὕτως,
[44]	ἔγωγε ἐν τῷ παρόντι, ἔφη,	οὔτε	ἀφελεῖν οὔτε ~προσθεῖναι δέομαι· ἔστι
[43]	ψυχὴν (ἁρμονίαν τινὰ ~φάναι εἶναι·	οὔτε	γὰρ ἄν, ὡς ἔοικεν, Ὁμήρῳ
[2]	μὴν ἔγωγε θαυμάσια ἔπαθον παραγενόμενος.	Οὔτε	γὰρ ὡς θανάτῳ ~παρόντα με
[47]	δύναμιν οὕτω νῦν κεῖσθαι, ταύτην	οὔτε	ζητοῦσιν ~οὔτε τινὰ οἴονται δαιμονίαν
[57]	καὶ ὑπεκτρέπεται καὶ οὔτε ~συνέμπορος	οὔτε	ἡγεμὼν ἐθέλει γίγνεσθαι, αὐτὴ (δὲ
[57]	φέρειν, ἡ δ᾽ οὔτε ἁπλῆ	οὔτε	μία φαίνεταί μοι εἶναι. ~Οὐδὲ
[62]	~ἀφικνοῦνται, ἃς οὔτε ῥᾴδιον δηλῶσαι	οὔτε	ὁ χρόνος ἱκανὸς ἐν τῷ
[35]	ταῦτά ~μοι φαίνεται (λυπούμενα ᾄδειν	οὔτε	οἱ κύκνοι, ἀλλ᾽ ἅτε οἶμαι
[57]	τῆς γῆς ~τόποι, καὶ αὐτὴ	οὔτε	οἵα οὔτε ὅση δοξάζεται ὑπὸ
[10]	ὅτι οὔτ᾽ ~ἀκούομεν ἀκριβὲς οὐδὲν	οὔτε	ὁρῶμεν; Καίτοι εἰ αὗται τῶν
[57]	~τόποι, καὶ αὐτὴ οὔτε οἵα	οὔτε	ὅση δοξάζεται ὑπὸ τῶν περὶ
[47]	ἐστερήθην καὶ οὔτ᾽ αὐτὸς εὑρεῖν	οὔτε	~παρ᾽ ἄλλου μαθεῖν οἷός τε
[44]	τῷ παρόντι, ἔφη, οὔτε ἀφελεῖν	οὔτε	~προσθεῖναι δέομαι· ἔστι δὲ ταῦτα
[62]	ἔτι τούτων καλλίους ~ἀφικνοῦνται, ἃς	οὔτε	ῥᾴδιον δηλῶσαι οὔτε ὁ χρόνος
[57]	φεύγει τε καὶ ὑπεκτρέπεται καὶ	οὔτε	~συνέμπορος οὔτε ἡγεμὼν ἐθέλει γίγνεσθαι,
[35]	διὰ λύπην θρηνοῦντα ᾄδειν. Ἀλλ᾽	οὔτε	ταῦτά ~μοι φαίνεται (λυπούμενα ᾄδειν
[58]	λόγου οὐδὲν ἐν τῇ θαλάττῃ,	οὔτε	τέλειον ὡς ~ἔπος εἰπεῖν οὐδέν
[47]	νῦν κεῖσθαι, ταύτην οὔτε ζητοῦσιν	~οὔτε	τινὰ οἴονται δαιμονίαν ἰσχὺν ἔχειν,
[1]	τι ἐπιχωριάζει τὰ νῦν Ἀθήναζε,	οὔτε	τις ξένος ἀφῖκται χρόνου συχνοῦ
[51]	ἐναντίον οὐκ ἄν ποτε ~γένοιτο,	οὔτε	τὸ ἐν ἡμῖν οὔτε τὸ
[51]	~γένοιτο, οὔτε τὸ ἐν ἡμῖν	οὔτε	τὸ ἐν τῇ φύσει. τότε
[66]	οὐδὲ διαφθείρας ~οὔτε τοῦ χρώματος	οὔτε	τοῦ προσώπου, ἀλλ᾽ ὥσπερ εἰώθει
[66]	Ἐχέκρατες, οὐδὲν τρέσας οὐδὲ διαφθείρας	~οὔτε	τοῦ χρώματος οὔτε τοῦ προσώπου,
[39]	οὐδενὸς οὐδὲν ὑγιὲς οὐδὲ ~βέβαιον	οὔτε	τῶν λόγων, ἀλλὰ πάντα τὰ
[1]	ἂν ἐγὼ ἀκούσαιμι. Καὶ γὰρ	οὔτε	(τῶν πολιτῶν) Φλειασίων οὐδεὶς ~πάνυ
[39]	γεγονέναι καὶ ~κατανενοηκέναι μόνοι ὅτι	οὔτε	τῶν πραγμάτων οὐδενὸς οὐδὲν ὑγιὲς
[58]	θαλάττῃ ὑπὸ τῆς ~ἅλμης, καὶ	οὔτε	φύεται ἄξιον λόγου οὐδὲν ἐν
[51]	ὁ Κέβης, οὕτως ἔχω· καίτοι	οὔτι	λέγω ὡς οὐ πολλά με
[13]	πολλοί, βάκχοι δέ τε παῦροι	~οὗτοι	δ᾽ εἰσὶν κατὰ τὴν ἐμὴν
[62]	~διαφερόντως πρὸς τὸ ὁσίως βιῶναι,	οὗτοί	εἰσιν οἱ τῶνδε μὲν τῶν
[31]	τε καὶ νοῦ; ~Πῇ δὴ	οὗτοι	εὐδαιμονέστατοι; ~Ὅτι τούτους εἰκός ἐστιν
[20]	μανθάνειν, οὐδὲν ἀλλ᾽ ἢ ἀναμιμνῄσκονται	~οὗτοι,	καὶ ἡ μάθησις ἀνάμνησις ἂν
[13]	καὶ οἱ τὰς τελετὰς ἡμῖν	οὗτοι	καταστήσαντες οὐ φαῦλοί τινες ~εἶναι,
[57]	~ἑκάστου δαίμων, ὅσπερ ζῶντα εἰλήχει,	οὗτος	ἄγειν ἐπιχειρεῖ εἰς δή τινα
[10]	ἕκαστον διανοηθῆναι περὶ οὗ σκοπεῖ,	~οὗτος	ἂν ἐγγύτατα ἴοι τοῦ γνῶναι
[38]	Θαυμαστῶς γάρ μου ὁ λόγος	οὗτος	~ἀντιλαμβάνεται καὶ νῦν καὶ ἀεί,
[21]	ὦ Σώκρατες, ταύτας τὰς ἐπιστήμας·	~οὗτος	γὰρ λείπεται ἔτι ὁ χρόνος.
[61]	γῆς ἐμβάλλει κατωτέρω τοῦ Ταρτάρου·	οὗτος	~δ᾽ ἐστὶν ὃν ἐπονομάζουσιν Πυριφλεγέθοντα,
[22]	ταῦτα, ἄλλως ἂν ὁ λόγος	οὗτος	εἰρημένος εἴη; ἆ- Ἆρ᾽ ~οὕτως
[10]	φρόνησιν ὅταν κοινωνῇ; ~Ἆρ᾽ οὐχ	οὗτός	ἐστιν, ὦ Σιμμία, εἴπερ τις
[61]	ὕδωρ οὐδενὶ μείγνυται, ἀλλὰ καὶ	οὗτος	κύκλῳ ~περιελθὼν ἐμβάλλει εἰς τὸν
[64]	~οὗτος πρὸς τοὺς δικαστὰς ἠγγυᾶτο.	Οὗτος	μὲν γὰρ ἦ μὴν παραμενεῖν·
[50]	καὶ ἔτι ὢν ὅσπερ ~εἰμί,	οὗτος	ὁ αὐτὸς σμικρός εἰμι· ἐκεῖνο
[66]	ἄνθρωπος καὶ ἅμα ἐφαπτόμενος αὐτοῦ	οὗτος	ὁ δοὺς τὸ ~φάρμακον, διαλιπὼν
[41]	ἡ ἁρμονία καὶ πρῶτον ἀπόλλυται.	οὗτος	οὖν σοι ὁ λόγος ἐκείνῳ
[37]	τοῦτο ~λέγων· ὁ γὰρ ὑφάντης	οὗτος	πολλὰ κατατρίψας τοιαῦτα ἱμάτια καὶ
[64]	τὴν ἐναντίαν ἐγγύην ἢ ἣν	~οὗτος	πρὸς τοὺς δικαστὰς ἠγγυᾶτο. Οὗτος
[64]	~ἄνδρες, Κρίτωνα, ὡς ἐγώ εἰμι	οὗτος	Σωκράτης, ὁ νυνὶ διαλεγόμενος καὶ
[2]	ὦ Φαίδων, τίνες παραγενόμενοι; ~(Φαίδων)	~Οὗτός	τε δὴ ὁ Ἀπολλόδωρος τῶν
[41]	~Πρέπει γάρ, ἔφη ὁ Σιμμίας.	~Οὗτος	τοίνυν, ἔφη, σοὶ οὐ συνῳδός·
[13]	φιλοσώματος; Ὁ αὐτὸς δέ που	οὗτος	τυγχάνει ὢν καὶ ~φιλοχρήματος καὶ
[6]	ἂν δόξειεν, ἔφη ὁ Σωκράτης,	οὕτω	γ᾽ εἶναι ἄλογον· οὐ μέντοι
[37]	πολλάκις γενήσεσθαι καὶ ἀποθανεῖσθαι αὖθις	~οὕτω	γὰρ αὐτὸ φύσει ἰσχυρὸν εἶναι,
[66]	ἔφη τὰ σκέλη, κατεκλίνη ὕπτιος	οὕτω	γὰρ ~ἐκέλευεν ὁ ἄνθρωπος καὶ
[45]	ὄντα ὕστερον ~πολὺν γεγονέναι, καὶ	οὕτω	γίγνεσθαι τὸν σμικρὸν ἄνθρωπον μέγαν.
[15]	ἔφη, ἔχομεν τοῦτο, ὅτι πάντα	οὕτω	γίγνεται, ἐξ ἐναντίων τὰ ~ἐναντία
[34]	~ἐκείνου τρεφομένη, ζῆν τε οἴεται	οὕτω	δεῖν ἕως ἂν ζῇ, καὶ
[30]	τε καὶ τρέμειν καὶ φεύγειν,	οὕτω	(δὴ ἔχουσαν οἴει ψυχὴν αὐτὴν
[4]	ποιήματα (καὶ) πιθόμενον τῷ ἐνυπνίῳ.	Οὕτω	δὴ πρῶτον μὲν ~εἰς τὸν
[13]	καὶ ἡ ὀνομαζομένη ἀνδρεία τοῖς	οὕτω	~διακειμένοις μάλιστα προσήκει; ~Πάντως δήπου,
[2]	πάντες οἱ παρόντες σχεδόν τι	οὕτω	διεκείμεθα, τοτὲ μὲν ~γελῶντες, ἐνίοτε
[15]	πρότερον (ὕστερον ~ἔλαττον γενήσεται; ~Ἔστιν	οὕτω,	ἔφη. ~Καὶ μὴν ἐξ ἰσχυροτέρου
[12]	ὅτι ἐγγυτάτω ὄντα τοῦ τεθνάναι	οὕτω	ζῆν, κἄπειθ᾽ ~ἥκοντος αὐτῷ τούτου
[60]	καὶ ἀναπνεῖ ~ῥέον τὸ πνεῦμα,	οὕτω	καὶ ἐκεῖ συναιωρούμενον τῷ ὑγρῷ
[17]	ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, παντὸς μᾶλλον	οὕτω,	καὶ ἡμεῖς ~αὐτὰ ταῦτα οὐκ
[50]	οὐχ ὡς ~τοῖς ῥήμασι λέγεται	οὕτω	καὶ τὸ ἀληθὲς (ἔχειν; Οὐ
[15]	ψύχεσθαι καὶ ~θερμαίνεσθαι, καὶ πάντα	οὕτω,	κἂν εἰ μὴ χρώμεθα τοῖς
[45]	~τοῖς δὲ ὀστοῖς ὀστᾶ, καὶ	οὕτω	κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον καὶ
[42]	καλῶς δοκεῖ, ἦ δ᾽ ὅς,	οὕτω	λέγεσθαι, καὶ πάσχειν (ἂν ταῦτα
[34]	δῆτα ἔγωγε. ~Οὐ γάρ· ἀλλ᾽	οὕτω	λογίσαιτ᾽ ἂν ψυχὴ ἀνδρὸς φιλοσόφου,
[29]	μελέτη θανάτου; ~Παντάπασί γε. ~Οὐκοῦν	οὕτω	μὲν ἔχουσα εἰς τὸ ὅμοιον
[11]	θεὸς αὐτὸς ἀπολύσῃ ἡμᾶς· ~καὶ	οὕτω	μὲν καθαροὶ ἀπαλλαττόμενοι τῆς τοῦ
[22]	Οὐ γὰρ ἔχω ἔγωγε ~οὐδὲν	οὕτω	μοι ἐναργὲς ὂν ὡς τοῦτο,
[29]	φῶμεν, ὦ Κέβης, ἢ ~ἄλλως;	~Οὕτω	νὴ Δία, ἔφη ὁ Κέβης.
[47]	τε ~βέλτιστα αὐτὰ τεθῆναι δύναμιν	οὕτω	νῦν κεῖσθαι, ταύτην οὔτε ζητοῦσιν
[33]	λέγω, γιγνώσκουσιν οἱ φιλομαθεῖς ὅτι	οὕτω	παραλαβοῦσα ἡ ~φιλοσοφία ἔχουσαν αὐτῶν
[46]	Καὶ ~δὴ καὶ περὶ ἡλίου	οὕτω	παρεσκευάσμην ὡσαύτως πευσόμενος, καὶ σελήνης
[16]	δή μοι καὶ σύ, ἔφη,	οὕτω	περὶ ζωῆς καὶ θανάτου. Οὐκ
[63]	ἀνδρείᾳ καὶ ἐλευθερίᾳ καὶ ~ἀληθείᾳ,	οὕτω	περιμένει τὴν εἰς Ἅιδου πορείαν
[60]	ὅλην μὲν δὴ τὴν γῆν	οὕτω	πεφυκέναι καὶ τὰ περὶ τὴν
[52]	τοῦτο ~καλεῖν ἀεὶ διὰ τὸ	οὕτω	πεφυκέναι ὥστε τοῦ περιττοῦ μηδέποτε
[29]	δὴ ἡμῖν ἡ ~τοιαύτη καὶ	οὕτω	πεφυκυῖα ἀπαλλαττομένη τοῦ σώματος εὐθὺς
[64]	~Ταῦτα μὲν τοίνυν προθυμησόμεθα, ἔφη,	οὕτω	ποιεῖν· θάπτωμεν δέ σε τίνα
[7]	σὲ τείνειν τὸν λόγον, ὅτι	οὕτω	ῥᾳδίως φέρεις καὶ ἡμᾶς ἀπολείπων
[45]	τότε ~ὑπὸ ταύτης τῆς σκέψεως	οὕτω	σφόδρα ἐτυφλώθην, ὥστε ἀπέμαθον καὶ
[4]	~τοῖς θέουσι διακελευόμενοι, καὶ ἐμοὶ	οὕτω	τὸ ἐνύπνιον ὅπερ ἔπραττον τοῦτο
[15]	αὔξησις καὶ φθίσις, καὶ καλοῦμεν	οὕτω	τὸ μὲν ~αὐξάνεσθαι, τὸ δὲ
[42]	δὴ μᾶλλον οὐδὲ ἧττον ἥρμοσται;	~Οὕτω.	~Τοῦτο δέ γε πεπονθυῖα οὐδὲν
[50]	~παθήματι. ~Παντάπασιν, ἔφη ὁ Κέβης,	οὕτω	φαίνεταί μοι. ~Καί τις εἶπε
[29]	λοιπὸν χρόνον μετὰ θεῶν διάγουσα;	Οὕτω	φῶμεν, ὦ Κέβης, ἢ ~ἄλλως;
[54]	ᾧ ἂν μονάς, καὶ τἆλλα	οὕτως.	~ἀλλ᾽ ὅρα εἰ ἤδη ἱκανῶς
[58]	ἰχθύες ἀνακύπτοντες ὁρῶσι τὰ ἐνθάδε,	οὕτως	ἄν τινα καὶ τὰ ἐκεῖ
[55]	καὶ θερμοῦ καὶ τῶν ἄλλων	οὕτως	ἂν ~διεμαχόμεθα. ἢ οὔ; ~Πάνυ
[39]	μετὰ τέχνης ἐχρῆτο, ~ὥσπερ ἔχει	οὕτως	(ἂν ἡγήσατο, τοὺς μὲν χρηστοὺς
[33]	τοῦ ὡς ἀληθῶς ~φιλοσόφου ψυχὴ	οὕτως	ἀπέχεται τῶν ἡδονῶν τε καὶ
[49]	~ἐκείνου τοῦ ἀσφαλοῦς τῆς ὑποθέσεως,	οὕτως	ἀποκρίναιο ἄν. Εἰ δέ τις
[50]	τὴν Σιμμίου σμικρότητα; ~Ἔστι ταῦτα.	~Οὕτως	ἄρα ὁ Σιμμίας ἐπωνυμίαν ἔχει
[42]	μέντοι, ἔφη. ~Τί δέ; οὐχ	οὕτως	ἁρμονία πέφυκεν εἶναι ἑκάστη ἁρμονία
[25]	ἔπος εἰπεῖν οὐδαμῶς κατὰ ταὐτά;	~Οὕτως	αὖ, ἔφη ὁ Κέβης, ταῦτα·
[66]	~σκέλεσι γένηται, ἔπειτα κατακεῖσθαι· καὶ	οὕτως	αὐτὸ ποιήσει. Καὶ ἅμα ~ὤρεξε
[2]	~(Φαίδων) ~Ἐκεῖνός τε τοίνυν παντάπασιν	οὕτως	εἶχεν, καὶ αὐτὸς ἔγωγε ἐτεταράγμην
[45]	καὶ τὴν γῆν πάθη, τελευτῶν	οὕτως	ἐμαυτῷ ἔδοξα πρὸς ταύτην τὴν
[6]	~εἶναι. Ἢ σοὶ οὐ δοκεῖ	οὕτως;	~Ἔμοιγε, φησὶν ὁ Κέβης. ~(Οὐκοῦν,
[42]	μᾶλλον μήτε ~ἧττον ἡρμόσθαι· ἔστιν	οὕτως;	~Ἔστιν. ~Ἡ δὲ μήτε μᾶλλον
[43]	οὔτε ~αὐτοὶ ἡμῖν αὐτοῖς. ~Ἔχει	οὕτως,	ἔφη. ~Εἶεν δή, ἦ δ᾽
[17]	ἀναγκαῖον οὕτως ἔχειν. ~Ἰδὲ τοίνυν	οὕτως,	ἔφη, ὦ Κέβης, ὅτι οὐδ᾽
[18]	~ἐνταῦθα σαφέστατα κατηγορεῖ ὅτι τοῦτο	οὕτως	ἔχει. ~Εἰ δὲ μὴ ταύτῃ
[22]	ἐμαυτὸν οὐδὲν εἰπών. ~Ἆρ᾽ οὖν	οὕτως	ἔχει, ἔφη, ἡμῖν, ὦ Σιμμία;
[22]	οὗτος εἰρημένος εἴη; ἆ- Ἆρ᾽	~οὕτως	ἔχει, καὶ ἴση ἀνάγκη ταῦτά
[12]	ἢ ἐκεῖ. Εἰ δὲ τοῦτο	οὕτως	ἔχει, ὅπερ ἄρτι ~ἔλεγον, οὐ
[37]	αἰσθέσθαι ἡμῶν εἰ δὲ τοῦτο	οὕτως	ἔχει, οὐδενὶ προσήκει θάνατον ~θαρροῦντι
[28]	ὦ φίλε Κέβης, ᾗ οὐχ	οὕτως	ἔχει; ~Οὐκ ἔχομεν. ~Τί οὖν;
[15]	τῶν τεθνεώτων· καὶ εἰ τοῦθ᾽	οὕτως	ἔχει, πάλιν ~γίγνεσθαι ἐκ τῶν
[54]	ψυχή, ἔφη. ~(Οὐκοῦν ἀεὶ τοῦτο	οὕτως	ἔχει; ~Πῶς γὰρ οὐχί; ἦ
[37]	δ᾽ οἶμαι, ὦ Σιμμία, οὐχ	οὕτως	ἔχει· ~σκόπει γὰρ καὶ σὺ
[46]	αἴτιον, καὶ ἡγησάμην, εἰ τοῦθ᾽	οὕτως	ἔχει, ~τόν γε νοῦν κοσμοῦντα
[15]	ἀδίκῳ, καὶ ἄλλα δὴ μυρία	οὕτως	ἔχει. ~Τοῦτο οὖν σκεψώμεθα, ἆρα
[19]	ἦ δ᾽ ὅς, εἰ ταῦτα	οὕτως	ἔχει. φαμέν πού τι εἶναι
[20]	ἂν εἴη. ~Καὶ μάλα δὴ	οὕτως	ἔχει, ὦ Σώκρατες. ~Πότερον οὖν
[15]	ἐνιαχοῦ, ~ἀλλ᾽ ἔργῳ γοῦν πανταχοῦ	οὕτως	ἔχειν ἀναγκαῖον, γίγνεσθαί τε αὐτὰ
[14]	τούτων βούλει διαμυθολογῶμεν, εἴτε εἰκὸς	οὕτως	ἔχειν εἴτε μή; ~Ἐγὼ γοῦν,
[46]	ἐπενεγκεῖν ἢ ὅτι βέλτιστον αὐτὰ	~οὕτως	ἔχειν (ἐστὶν ὥσπερ ἔχει· ἑκάστῳ
[16]	Σώκρατες, ἐκ τῶν ὡμολογημένων ἀναγκαῖον	οὕτως	ἔχειν. ~Ἰδὲ τοίνυν οὕτως, ἔφη,
[63]	δοκεῖ καὶ ἄξιον κινδυνεῦσαι οἰομένῳ	οὕτως	ἔχειν ~καλὸς γὰρ ὁ κίνδυνος
[40]	αὐτῷ ἐμοὶ ὅτι μάλιστα ~δόξει	οὕτως	(ἔχειν. Λογίζομαι γάρ, ὦ φίλε
[25]	τῳ ἄλλῳ; ~Δοκεῖ μοι, ἔφη,	οὕτως	ἔχειν, ὁ Κέβης. ~Οὐκοῦν ἅπερ
[63]	~(Τὸ μὲν οὖν ταῦτα διισχυρίσασθαι	οὕτως	ἔχειν ὡς ἐγὼ διελήλυθα, ~οὐ
[8]	Πῶς ἂν οὖν δὴ τοῦθ᾽	οὕτως	ἔχοι, ὦ ~Σιμμία τε καὶ
[33]	τε εἶναι καὶ ἀληθέστατον, οὐχ	οὕτως	ἔχον· ταῦτα δὲ μάλιστα ~τὰ>
[41]	μάθησιν ~ἀνάμνησιν εἶναι, καὶ τούτου	οὕτως	ἔχοντος ἀναγκαίως ἔχειν ἄλλοθι ~πρότερον
[29]	~Οὐκ ἔχομεν. ~Τί οὖν; Τούτων	οὕτως	ἐχόντων ἆρ᾽ οὐχὶ σώματι μὲν
[41]	ἔφη ὁ Σιμμίας, καὶ αὐτὸς	οὕτως	ἔχω, καὶ πάνυ ἂν θαυμάζοιμι
[51]	~Οὐδ᾽ αὖ, ἔφη ὁ Κέβης,	οὕτως	ἔχω· καίτοι οὔτι λέγω ὡς
[5]	ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ καθεζόμενος	~οὕτως	ἤδη τὰ λοιπὰ διελέγετο. ~Ἤρετο
[37]	δοκῶσι προσᾴδειν, ἐὰν δὲ μή,	~οὕτως	ἤδη ὑπερδικεῖν τοῦ λόγου. ~Ἀλλ᾽
[66]	αὖθις τὰς κνήμας· καὶ ἐπανιὼν	οὕτως	ἡμῖν ἐπεδείκνυτο ὅτι ~ψύχοιτό τε
[41]	ἀποδέξασθαι ~εἴρηται. Ἐρρήθη γάρ που	οὕτως	ἡμῶν εἶναι ἡ ψυχὴ καὶ
[19]	τοῖς ἴσοις; Ἆρα φαίνεται ἡμῖν	οὕτως	ἴσα εἶναι ὥσπερ αὐτὸ τὸ
[25]	ταῦτα δὲ ~σύνθετα; ~Ἔμοιγε δοκεῖ	οὕτως.	~Ἴωμεν δή, ἔφη, ἐπὶ ταὐτὰ
[22]	οὕτως ὥσπερ ~καὶ ταῦτα ἔστιν,	οὕτως	καὶ τὴν ἡμετέραν ψυχὴν εἶναι
[50]	δή, ἦ δ᾽ ὅς, ταῦτα	οὕτως	~λέγεις, ἆρ᾽ οὐχ, ὅταν Σιμμίαν
[49]	τοῦ καλοῦ· καὶ πάντα δὴ	οὕτως	λέγω. Τῇ τοιᾷδε αἰτίᾳ ~συγχωρεῖς;
[64]	~τοὐμὸν σῶμα θάπτειν, καὶ θάπτειν	(οὕτως	ὅπως ἄν σοι φίλον ᾖ
[53]	πάμπολλα ἀλλ᾽ ὅρα δὴ εἰ	~οὕτως	ὁρίζῃ, μὴ μόνον τὸ ἐναντίον
[11]	φιλομαθεῖς. Ἢ οὐ ~δοκεῖ σοι	οὕτως;	~Παντός γε μᾶλλον, ὦ Σώκρατες.
[53]	ἕπῃ τε καὶ συνδοκεῖ σοι	οὕτως.	~Πάνυ σφόδρα καὶ συνδοκεῖ, ἔφη,
[52]	ὅπερ τῆς τριάδος; Ἀλλ᾽ ~ὅμως	οὕτως	πέφυκε καὶ ἡ τριὰς καὶ
[62]	ποιηταὶ λέγουσιν, κωκυτός. ~(Τούτων δὲ	οὕτως	πεφυκότων, ἐπειδὰν ἀφίκωνται οἱ ~τετελευτηκότες
[19]	ἐνδεέστερά ἐστιν· ~ἢ πῶς λέγομεν;	~Οὕτως.	~Πρὸ τοῦ ἄρα ἄρξασθαι ἡμᾶς
[45]	γίγνεσθαι τὸν σμικρὸν ἄνθρωπον μέγαν.	Οὕτως	~τότε ᾤμην· οὐ δοκῶ σοι
[7]	παρὰ τῷ αὑτοῦ βελτίονι. Καίτοι	οὕτως,	ὦ ~Σώκρατες, τοὐναντίον εἶναι εἰκὸς
[57]	~τῆς ἐκεῖσε πορείας. Λέγεται δὲ	οὕτως,	ὡς ἄρα τελευτήσαντα ἕκαστον ὁ
[11]	Καὶ ἐν ᾧ ἂν ζῶμεν,	οὕτως,	ὡς ἔοικεν, ἐγγυτάτω ~ἐσόμεθα τοῦ
[13]	ἢ ἀμφότερα. ~Πάνυ, ἔφη, ἔχει	οὕτως	ὡς λέγεις. ~Ἆρ᾽ οὖν, ἔφη,
[22]	καὶ ταῦτα ἐκείνῃ ἀπεικάζομεν, ἀναγκαῖον,	οὕτως	ὥσπερ ~καὶ ταῦτα ἔστιν, οὕτως
[15]	~γένεσιν περὶ πάντων (ἴδωμεν ἆρ᾽	οὑτωσὶ	γίγνεται πάντα, οὐκ ἄλλοθεν ἢ
[40]	ὦ Σιμμία τε καὶ Κέβης,	οὑτωσὶ	~ἔρχομαι ἐπὶ τὸν λόγον· ὑμεῖς
[12]	Ἅιδου, ἀγανακτήσει τε ~ἀποθνῄσκων καὶ	οὐχ	ἅσμενος εἶσιν αὐτόσε; Οἴεσθαί γε
[13]	~Ὦ μακάριε Σιμμία, μὴ γὰρ	οὐχ	αὕτη ᾖ ἡ ὀρθὴ πρὸς
[58]	ὁμοίου τινὸς ἐν μέσῳ τεθὲν	οὐχ	ἕξει ~μᾶλλον οὐδ᾽ ἧττον οὐδαμόσε
[19]	ἐνενοήσαμεν, ~ἕτερον ὂν τούτων; Ἢ	οὐχ	ἕτερόν σοι φαίνεται; σκόπει δὲ
[58]	~ἀκούσαιμι. ~Ἀλλὰ μέντοι, ὦ Σιμμία,	οὐχ	ἡ Γλαύκου τέχνη γέ μοι
[66]	ποιεῖτε, ὦ θαυμάσιοι. Ἐγὼ μέντοι	οὐχ	ἥκιστα τούτου ἕνεκα τὰς ~γυναῖκας
[36]	φαίνεται· ~ἀλλὰ λέγε ὅπῃ δὴ	οὐχ	ἱκανῶς. ~Ταύτῃ ἔμοιγε, ἦ δ᾽
[20]	ποτε καὶ πρὶν εἴχομεν, ἆρ᾽	οὐχ	ὃ καλοῦμεν μανθάνειν οἰκείαν ἂν
[43]	τῶν τοῦ σώματος παθημάτων, ἀλλ᾽	οὐχ	οἵας ἄγειν τε ~ταῦτα καὶ
[66]	Κρίτων ἔτι πρότερος ἐμοῦ, ἐπειδὴ	οὐχ	οἷός τ᾽ ἦν ~κατέχειν τὰ
[58]	ταὐτόν, (ὑπ᾽ ἀσθενείας καὶ βραδυτῆτος	οὐχ	οἵους τε εἶναι ἡμᾶς ~διεξελθεῖν
[39]	γάρ, ἔφη. Ἀλλὰ ταύτῃ μὲν	οὐχ	ὅμοιοι οἱ λόγοι τοῖς ἀνθρώποις,
[8]	καὶ τοῦτο. Ὥστε διὰ ταῦτα	οὐχ	ὁμοίως ~ἀγανακτῶ, ἀλλ᾽ εὔελπίς εἰμι
[52]	καὶ τῷ τοῦ περιττοῦ, ὄντος	οὐχ	ὅπερ τῆς τριάδος; Ἀλλ᾽ ~ὅμως
[52]	ἄλλο (τι ὃ ἔστι μὲν	~οὐχ	ὅπερ τὸ περιττόν, ὅμως δὲ
[25]	ἔστιν ἀιδῆ τὰ τοιαῦτα καὶ	οὐχ	ὁρατά; ~Παντάπασιν, ἔφη, ἀληθῆ λέγεις.
[26]	λέγομεν; Ὁρατὸν ἢ ἀόρατον εἶναι;	~Οὐχ	ὁρατόν. ~Ἀιδὲς ἄρα; ~Ναί. ~Ὁμοιότερον
[50]	ὅς, ταῦτα οὕτως ~λέγεις, ἆρ᾽	οὐχ,	ὅταν Σιμμίαν Σωκράτους φῇς μείζω
[10]	καὶ φρόνησιν ὅταν κοινωνῇ; ~Ἆρ᾽	οὐχ	οὗτός ἐστιν, ὦ Σιμμία, εἴπερ
[42]	~Πολλοῦ μέντοι, ἔφη. ~Τί δέ;	οὐχ	οὕτως ἁρμονία πέφυκεν εἶναι ἑκάστη
[28]	λέγειν, ὦ φίλε Κέβης, ᾗ	οὐχ	οὕτως ἔχει; ~Οὐκ ἔχομεν. ~Τί
[37]	Τὸ δ᾽ οἶμαι, ὦ Σιμμία,	οὐχ	οὕτως ἔχει· ~σκόπει γὰρ καὶ
[33]	~ἐναργέστατόν τε εἶναι καὶ ἀληθέστατον,	οὐχ	οὕτως ἔχον· ταῦτα δὲ μάλιστα
[26]	ἡ ψυχή; ὁρατὸν ἢ ἀιδές;	~Οὐχ	ὑπ᾽ ἀνθρώπων γε, ὦ Σώκρατες,
[57]	~ψυχὴ ἀθάνατος, ἐπιμελείας δὴ δεῖται	οὐχ	ὑπὲρ τοῦ χρόνου τούτου μόνον
[52]	καὶ ~ἄλλ᾽ ἄττα τὰ ἐναντία	οὐχ	ὑπομένει ἐπιόντα. ~Ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις.
[52]	μόνον τὰ εἴδη τὰ ἐναντία	οὐχ	ὑπομένει ἐπιόντα ἄλληλα, ἀλλὰ καὶ
[34]	φιλομαθεῖς κόσμιοί εἰσι ~καὶ ἀνδρεῖοι,	οὐχ	ὧν οἱ πολλοὶ ἕνεκά φασιν·
[38]	φῶς ἐστιν. ~Παρακαλῶ τοίνυν, ἔφην,	οὐχ	ὡς Ἡρακλῆς, ἀλλ᾽ ὡς Ἰόλεως
[57]	Ἔστι δὲ ~ἄρα ἡ πορεία	οὐχ	ὡς ὁ Αἰσχύλου Τήλεφος λέγει·
[50]	τὸ τὸν Σιμμίαν ὑπερέχειν Σωκράτους	οὐχ	ὡς ~τοῖς ῥήμασι λέγεται οὕτω
[42]	ἁρμοσθῇ; ~Οὐ μανθάνω, ἔφη. ~Ἢ	οὐχί,	ἦ δ᾽ ὅς, ἂν μὲν
[54]	τοῦτο οὕτως ἔχει; ~Πῶς γὰρ	οὐχί;	ἦ δ᾽ ὅς. ~Ψυχὴ ἄρα
[39]	ἢ λευκὸν ἢ ~μέλανα; Ἢ	οὐχὶ	ᾔσθησαι ὅτι πάντων τῶν τοιούτων
[17]	ζῶντα ~θνῄσκοι, τίς μηχανὴ μὴ	οὐχὶ	πάντα καταναλωθῆναι εἰς τὸ τεθνάναι;
[35]	τὰ λεγόμενα περὶ αὐτῶν μὴ	οὐχὶ	παντὶ ~τρόπῳ ἐλέγχειν καὶ μὴ
[37]	εἶδος ἐλθεῖν, οὐκ ἀνατίθεμαι μὴ	οὐχὶ	~πάνυ χαριέντως καί, εἰ μὴ
[29]	οὖν; Τούτων οὕτως ἐχόντων ἆρ᾽	οὐχὶ	σώματι μὲν ταχὺ διαλύεσθαι ~προσήκει,
[18]	αὐτὴ ἐπιστήμη ἀλλ᾽ ἄλλη, ἆρα	οὐχὶ	τοῦτο ~δικαίως λέγομεν ὅτι ἀνεμνήσθη,
[66]	~Ὦ Κρίτων, ἔφη, τῷ Ἀσκληπιῷ	ὀφείλομεν	ἀλεκτρυόνα· ἀλλὰ ἀπόδοτε καὶ μὴ
[60]	περὶ τὴν γῆν ὥσπερ οἱ	ὄφεις,	εἰς τὸ δυνατὸν κάτω ~καθέντα
[10]	πώποτέ τι τῶν τοιούτων τοῖς	ὀφθαλμοῖς	εἶδες; ~Οὐδαμῶς, ἦ δ᾽ ὅς.
[66]	συνέλαβε τὸ στόμα καὶ τοὺς	ὀφθαλμούς.	~Ἥἥδε ἡ τελευτή, ὦ Ἐχέκρατες,
[10]	τῶν ὄντων, ἀπαλλαγεὶς ὅτι μάλιστα	ὀφθαλμῶν	~τε καὶ ὤτων καὶ ὡς
[65]	πιὼν ~ἄλλο γε ἢ γέλωτα	ὀφλήσειν	παρ᾽ ἐμαυτῷ, γλιχόμενος τοῦ ζῆν
[60]	δὲ πληρωθέντα ῥεῖ διὰ τῶν	ὀχετῶν	καὶ διὰ τῆς γῆς, καὶ
[62]	Ἀχέροντα, ἀναβάντες ἃ δὴ ~αὐτοῖς	ὀχήματά	ἐστιν, ἐπὶ τούτων ἀφικνοῦνται εἰς
[35]	ἀσφαλέστερον καὶ ἀκινδυνότερον ἐπὶ βεβαιοτέρου	~ὀχήματος,	(ἢ) λόγου θείου τινός, διαπορευθῆναι.
[35]	ἐπιθυμεῖν ~μὲν ἀκοῦσαι, ὀκνεῖν δὲ	ὄχλον	παρέχειν, μή σοι ἀηδὲς ᾖ
[35]	λαβόντα καὶ δυσεξελεγκτότατον, ~(ἐπὶ τούτου	ὀχούμενον	ὥσπερ ἐπὶ σχεδίας κινδυνεύοντα διαπλεῦσαι
[65]	ἐγὼ οἶδα καὶ ἄλλους πάνυ	ὀψὲ	~πίνοντας, ἐπειδὰν παραγγελθῇ αὐτοῖς, δειπνήσαντάς
[59]	πολὺ πλείω τῶν ~ἐνθάδε, καὶ	ὄψει	καὶ ἀκοῇ καὶ φρονήσει καὶ
[4]	παρελθόντι βίῳ, ἄλλοτ᾽ ~ἐν ἄλλῃ	ὄψει	φαινόμενον, τὰ αὐτὰ δὲ λέγον,
[12]	ἀγόμενοι τῆς ἐλπίδος, τῆς τοῦ	~ὄψεσθαί	τε ἐκεῖ ὧν ἐπεθύμουν καὶ
[64]	οἴεταί με ἐκεῖνον εἶναι (ὃν	~ὄψεται	ὀλίγον ὕστερον νεκρόν, καὶ ἐρωτᾷ
[19]	ἄλλο ἰδὼν ἀπὸ (ταύτης τῆς	ὄψεως	~ἄλλο ἐννοήσῃς, εἴτε ὅμοιον εἴτε
[10]	ἴοι ἐφ᾽ ἕκαστον, μήτε τιν᾽	ὄψιν	παρατιθέμενος ἐν τῷ διανοεῖσθαι ~μήτε
[10]	μηδὲν παραλυπῇ, ~μήτε ἀκοὴ μήτε	ὄψις	μήτε ἀλγηδὼν μηδέ τις ἡδονή,
[10]	λέγω· ἆρα ἔχει ἀλήθειάν τινα	ὄψις	τε καὶ ἀκοὴ τοῖς ~ἀνθρώποις,