Chapitre |
[49] |
ἀγαθὸν
καὶ
μέγα
καὶ
τἆλλα
|
πάντα· |
ἃ
εἴ
~μοι
δίδως
τε |
[22] |
τε
καὶ
ἀγαθὸν
καὶ
τἆλλα
|
πάντα |
ἃ
σὺ
νυνδὴ
ἔλεγες·
καὶ |
[22] |
ταύτην
τὰ
ἐκ
τῶν
~αἰσθήσεων
|
πάντα |
ἀναφέρομεν,
(ὑπάρχουσαν
πρότερον
ἀνευρίσκοντες
~ἡμετέραν |
[60] |
ᾗ
ἐπηντλεῖτο,
τὰ
δὲ
ὀλίγον·
|
πάντα |
δὲ
ὑποκάτω
εἰσρεῖ
τῆς
~ἐκροῆς, |
[49] |
μετέχει
ἐκείνου
τοῦ
καλοῦ·
καὶ
|
πάντα |
δὴ
οὕτως
λέγω.
Τῇ
τοιᾷδε |
[43] |
αὐτὴν
(εἶναι,
καὶ
ἐναντιουμένη
ὀλίγου
|
~πάντα |
διὰ
παντὸς
τοῦ
βίου
καὶ |
[17] |
καθεύδειν.
κἂν
εἰ
συγκρίνοιτο
μὲν
|
πάντα, |
διακρίνοιτο
δὲ
μή,
~ταχὺ
ἂν |
[19] |
τοιούτων
οὐδέν,
ἀλλὰ
παρὰ
~ταῦτα
|
πάντα |
ἕτερόν
τι,
αὐτὸ
τὸ
ἴσον· |
[18] |
τις
~καλῶς
ἐρωτᾷ,
αὐτοὶ
λέγουσιν
|
πάντα |
ᾗ
ἔχει
καίτοι
εἰ
μὴ |
[13] |
καταλλάττεσθαι,
φρόνησις,
(καὶ
τούτου
~μὲν
|
πάντα) |
καὶ
μετὰ
τούτου
(ὠνούμενά
τε |
[17] |
~θνῄσκοι,
τίς
μηχανὴ
μὴ
οὐχὶ
|
πάντα |
καταναλωθῆναι
εἰς
τὸ
τεθνάναι;
~Οὐδὲ |
[60] |
ἡ
περιρροὴ
γιγνομένη.
~Ταῦτα
δὲ
|
πάντα |
κινεῖν
ἄνω
καὶ
κάτω
ὥσπερ |
[46] |
ἔχει,
~τόν
γε
νοῦν
κοσμοῦντα
|
πάντα |
κοσμεῖν
καὶ
ἕκαστον
τιθέναι
ταύτῃ |
[49] |
~ἱκανοὶ
γὰρ
ὑπὸ
σοφίας
ὁμοῦ
|
πάντα |
κυκῶντες
ὅμως
δύνασθαι
αὐτοὶ
αὑτοῖς |
[65] |
ἔφη,
ὁ
ἄνθρωπος·
καὶ
~παρὰ
|
πάντα |
μοι
τὸν
χρόνον
προσῄει
καὶ |
[29] |
καὶ
νεῦρα
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
|
πάντα, |
ὅμως
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
ἀθάνατά |
[47] |
εἴ
τις
λέγων
ὅτι
Σωκράτης
|
πάντα |
ὅσα
~πράττει
νῷ
πράττει,
κἄπειτα |
[17] |
Κέβης,
καὶ
εἰ
ἀποθνῄσκοι
μὲν
|
πάντα |
ὅσα
τοῦ
ζῆν
μεταλάβοι,
~ἐπειδὴ |
[15] |
πάντων
(ἴδωμεν
ἆρ᾽
οὑτωσὶ
γίγνεται
|
πάντα, |
οὐκ
ἄλλοθεν
ἢ
~ἐκ
τῶν |
[15] |
οὖν,
ἔφη,
ἔχομεν
τοῦτο,
ὅτι
|
πάντα |
οὕτω
γίγνεται,
ἐξ
ἐναντίων
τὰ |
[15] |
καὶ
ψύχεσθαι
καὶ
~θερμαίνεσθαι,
καὶ
|
πάντα |
οὕτω,
κἂν
εἰ
μὴ
χρώμεθα |
[3] |
~(Φαίδων)
~Ἐγώ
σοι
ἐξ
ἀρχῆς
|
πάντα |
πειράσομαι
διηγήσασθαι.
(Ἀεὶ
γὰρ
δὴ |
[2] |
πολλοί
γε.
~(Ἐχεκράτης)
~Ταῦτα
δὴ
|
πάντα |
προθυμήθητι
ὡς
σαφέστατα
ἡμῖν
ἀπαγγεῖλαι, |
[19] |
τῶν
αἰσθήσεων
δεῖ
ἐννοῆσαι
ὅτι
|
(πάντα |
τὰ
ἐν
ταῖς
~αἰσθήσεσιν
ἐκείνου |
[49] |
διισχυρίζομαι,
ἀλλ᾽
ὅτι
τῷ
καλῷ
|
~πάντα |
τὰ
καλὰ
(γίγνεται)
καλά.
Τοῦτο |
[39] |
~βέβαιον
οὔτε
τῶν
λόγων,
ἀλλὰ
|
πάντα |
τὰ
ὄντα
ἀτεχνῶς
ὥσπερ
ἐν |
[60] |
ἐκρεῖν
τε
ἐντεῦθεν
καὶ
εἰσρεῖν
|
πάντα |
~τὰ
ῥεύματα,
ὅτι
πυθμένα
οὐκ |
[22] |
ἐναργὲς
ὂν
ὡς
τοῦτο,
τὸ
|
πάντα |
τὰ
τοιαῦτ᾽
εἶναι
ὡς
οἷόν |
[53] |
ὅλου,
καὶ
τριτημόριον
αὖ
~καὶ
|
πάντα |
τὰ
τοιαῦτα,
εἴπερ
ἕπῃ
τε |
[59] |
καὶ
ἰάσπιδας
καὶ
σμαράγδους
(καὶ
|
πάντα |
τὰ
τοιαῦτα·
~ἐκεῖ
δὲ
οὐδὲν |
[19] |
ἴσα
ἐνενοήσαμεν
ὅτι
ὀρέγεται
μὲν
|
πάντα |
ταῦτα
εἶναι
~οἷον
τὸ
ἴσον, |
[13] |
νόμισμα
~ὀρθόν,
ἀντὶ
οὗ
δεῖ
|
πάντα |
ταῦτα
καταλλάττεσθαι,
φρόνησις,
(καὶ
τούτου |
[19] |
ἄλλης
τῶν
~αἰσθήσεων·
ταὐτὸν
δὲ
|
πάντα |
ταῦτα
λέγω.
~Ταὐτὸν
γὰρ
ἔστιν, |
[44] |
ἀνθρώπους
γενέσθαι,
οὐδὲν
κωλύειν
φῂς
|
πάντα |
ταῦτα
μηνύειν
~ἀθανασίαν
μὲν
μή, |
[19] |
ἔφη.
~Ἆρ᾽
οὖν
οὐ
κατὰ
|
πάντα |
ταῦτα
συμβαίνει
τὴν
ἀνάμνησιν
εἶναι |
[11] |
ἀσχολίαν
ἄγομεν
φιλοσοφίας
πέρι
διὰ
|
πάντα |
ταῦτα.
Τὸ
δ᾽
~ἔσχατον
πάντων |
[17] |
φαίνοιτο
διὰ
τὸ
καὶ
τἆλλα
|
πάντα |
ταὐτὸν
ἐκείνῳ
~πεπονθέναι,
καθεύδειν.
κἂν |
[17] |
ἆρ᾽
οὐ
πολλὴ
ἀνάγκη
τελευτῶντα
|
πάντα |
(τεθνάναι
καὶ
~μηδὲν
ζῆν;
Εἰ |
[17] |
μηδὲ
καμπὴν
~ποιοῖτο,
οἶσθ᾽
ὅτι
|
πάντα |
τελευτῶντα
τὸ
αὐτὸ
σχῆμα
ἂν |
[19] |
ἐκεῖσε
ἀνοίσειν,
ὅτι
προθυμεῖται
μὲν
|
πάντα |
τοιαῦτ᾽
~εἶναι
οἷον
ἐκεῖνο,
ἔστιν |
[2] |
ὡς
ἂν
δύνῃ
ἀκριβέστατα
διεξελθεῖν
|
πάντα. |
~(Φαίδων)
~Καὶ
μὴν
ἔγωγε
θαυμάσια |
[17] |
τοῦ
Ἀναξαγόρου
γεγονὸς
εἴη,
ὁμοῦ
|
πάντα |
χρήματα
Ὡσαύτως
~δέ,
ὦ
φίλε |