HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Maxime de Tyr, Dissertations, XVIII

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ο  =  76 formes différentes pour 176 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Dissertation, Chap.
[18, 8]   εἰκὼν ἀκολάστου ἔρωτος· τοιοῦτος αὐτῷ     Ἀλέξανδρος, οἷος ἐκ μάχης ἐπανεῖναι
[18, 5]   ἐρωτικῶν ἀντίτεχνος, Κριτοβούλου ἁπτόμενος,     ἀπὸ κυνηγεσίου τῆς Ἀλκιβιάδου ὥρας
[18, 3]   μοι βούλεται Ἐπαμεινώνδας καὶ     Ἁρμόδιος, καὶ οἱ περὶ τοῦ
[18, 2]   μὲν δίκαιος ἦν διὰ ἰσοτιμίαν,     δὲ ἄδικος δι´ ἐξουσίαν· ἀλλὰ
[18, 8]   δὲ παραμυθεῖται· μὲν ᾄδει,     δὲ ἀκροᾶται· ἐρωτικὸν δὲ καὶ
[18, 8]   καὶ λοιδορεῖται πᾶσιν καὶ ἀπειλεῖ·     δὲ ἀναχωρεῖ ἐφ´ ἡσυχίας, καὶ
[18, 9]   ἑκάτερος φιλίαν, μὲν γυναικῶν,     δὲ ἀρρένων, ἐπιτηδεῦσαι. Καὶ γὰρ
[18, 8]   ὡς οὐκ ἀνεξομένου τοῦ ἐραστοῦ·     δὲ ἐφίησιν, καὶ τοῖς αὑτοῦ
[18, 8]   μὲν θρασὺς καὶ ἐπιμανής,     δὲ ἥμερος καὶ ἐμπαθής·
[18, 8]   πάντα δὴ τὰ φίλτατα ὀνόματα·     δὲ οὔτε μητρὸς τοσουτονὶ αὐτῷ
[18, 8]   δὲ παιδευομένου· μὲν ἄχθεται,     δὲ παραμυθεῖται· μὲν ᾄδει,
[18, 5]   χαίρων τῇ τῆς μυθολογίας ἐξουσίᾳ.     δὲ Σωκράτης ἡμῖν ἐπ´ ἀληθείᾳ
[18, 9]   ἔρωτα, ὑβριστὴς γάρ, χαίρειν ἐῶ.     δὲ τῆς Λεσβίας (εἴτοι χρὴ
[18, 2]   τοῦ τυράννου τὸν ἰδιώτην ἠσπάζετο·     δὲ ὑπ´ ὀργῆς ἄλλά τε
[18, 6]   τὰ Σωκράτους ἐν Διονυσίοις κωμῳδῶν,     δεινότατος τῶν κατηγόρων, ἐλοιδορήσατο τῷ
[18, 2]   Νέστωρ περὶ τὸ Ἴλιον συνεστήσατο,     δεινότατος τῶν στρατηγῶν, οὔτε Ἡρακλεῖδαι
[18, 5]   Σωκράτης ἐρῶν τῷ σωφρονοῦντι, καὶ     ἐκπληττόμενος τοὺς καλοὺς τῷ ἐλέγχοντι
[18, 3]   κυνῶν. ~Τί δή μοι βούλεται     Ἐπαμεινώνδας καὶ Ἁρμόδιος, καὶ
[18, 5]   ἐμέμψατο· αὐτὸς δὲ δὴ Σωκράτης,     ἐραστὴς μὲν σοφίας, πενίας δὲ
[18, 1]   ὑβριστοῦ ἐραστοῦ, ἐκώμασεν εἰς Ἀκταίωνος     ἐραστὴς ὁμοῦ τοῖς Βακχιάδαις νεανίσκοις·
[18, 9]   ὑπὸ τοῦ ἔρωτος, τῇ δὲ     ἔρως ἐτίναξεν τὰς φρένας, ὡς
[18, 5]   ὅτε μοι Σαρπήδονα φίλτατον ἀνδρῶν,     Ζεὺς λέγει· καὶ αὖθις αὖ,
[18, 5]   τὴν παρρησίαν τῶν ἐπῶν, ὅτι     Ζεὺς πεποίηται αὐτῷ τῇ Ἥρᾳ
[18, 5]   Λυσίου τῶν ἐρωτικῶν ἀντίτεχνος,     Κριτοβούλου ἁπτόμενος, ἀπὸ κυνηγεσίου
[18, 5]   καλοὺς τῷ ἐλέγχοντι τοὺς ἄφρονας,     Λυσίου τῶν ἐρωτικῶν ἀντίτεχνος,
[18, 8]   μὲν ἄχθεται, δὲ παραμυθεῖται·     μὲν ᾄδει, δὲ ἀκροᾶται·
[18, 8]   δὲ ἥμερος καὶ ἐμπαθής·     μὲν ἀποφλογοῦται τὰ ὄμματα, καὶ
[18, 8]   μὲν παιδεύοντος, τοῦ δὲ παιδευομένου·     μὲν ἄχθεται, δὲ παραμυθεῖται·
[18, 2]   ἦσαν ἐρασταί, ἰδιώτης καὶ τύραννος·     μὲν δίκαιος ἦν διὰ ἰσοτιμίαν,
[18, 8]   λόγῳ ἐπὶ αἰχμαλώτῳ ἐρασταὶ δύο,     μὲν θρασὺς καὶ ἐπιμανής,
[18, 5]   τοῖς ἐκείνου παραβαλλόμενα. Αὐτίκα καὶ     μὲν περὶ τοῦ Διὸς τοιαῦτα
[18, 2]   ἀκριβῶς, καὶ ἄρρηκτον· οἷον οὔτε     Νέστωρ περὶ τὸ Ἴλιον συνεστήσατο,
[18, 1]   χρῆμα, οὐκ ἔρως· θαρσῶν δὲ     Περίανδρος τῇ ἐξουσίᾳ παροινεῖ εἰς
[18, 9]   Σαπφὼ λέγει· οὐ προσιέναι φησὶν     Σωκράτης Ἀλκιβιάδῃ, ἐκ πολλοῦ ἐρῶν,
[18, 5]   Οὐδὲν γὰρ αὐτὸς αὑτῷ ὅμοιος     Σωκράτης ἐρῶν τῷ σωφρονοῦντι, καὶ
[18, 9]   Σωκράτους· τὸν Ἴωνα χαίρειν φησὶν     Σωκράτης· πολλά μοι τὰν Πολυανακτίθαο
[18, 5]   κυνηγεσίου τῆς Ἀλκιβιάδου ὥρας παραγινόμενος,     Χαρμίδην τεθηπώς. Πῶς γὰρ ὅμοια
[18, 9]   ὑπὸ πάντων ἁλίσκεσθαι τῶν καλῶν·  ὅ,   τι γὰρ ἐκείνῳ Ἀλκιβιάδης καὶ
[18, 9]   Γύριννα καὶ Ἀτθὶς Ἀνακτορία· καὶ  ὅ,   τιπερ Σωκράτει οἱ ἀντίτεχνοι, Πρόδικος
[18, 9]   δρυσὶν ἐμπεσών· ἀναίθεται τῇ Ξανθίππῃ  ὀδυρομένῃ   ὅτι ἀπέθνησκεν, δὲ τῇ
[18, 5]   θνητὸς ἐών, θεὸν ἄμβροτον, καὶ  ὀδυρόμενοι   θεοί· ὤμοι ἐγών, ὅτε μοι
[18, 5]   οὐδὲ τῇ ἐπὶ τὸ δεσμωτήριον  ὁδῷ,   οὐδὲ τῇ πρὸς τὸν θάνατον
[18, 4]   ἐν Ἀκαδημίᾳ, ἐν Πειραιεῖ, ἐν  ὁδῷ   ὑπὸ πλατάνῳ, ἐν Λυκίῳ. Καὶ
[18, 3]   δὲ μοχθηρίᾳ συμπεφυκός, φωνῇ μιᾷ  οἱ   ἄνθρωποι ἐπονομάζοντες ἔρωτα, οὑτωσὶ καλοῦντες
[18, 9]   Ἀνακτορία· καὶ ὅ, τιπερ Σωκράτει  οἱ   ἀντίτεχνοι, Πρόδικος καὶ Γοργίας καὶ
[18, 1]   δωμάτιον, οἱ μὲν ἐπειρῶντο ἀπάγειν,  οἱ   δὲ οἰκεῖοι κατέχειν· σπώμενον τὸ
[18, 6]   ἐρωτικῶν τῶν Σωκράτους ἀπέσχοντο καὶ  οἱ   δεινοὶ οὗτοι συκοφάνται· ἀλλ´ οὐδὲ
[18, 4]   αὐτὸν Σωκράτην ἔσκωπτον ἐν Διονυσίοις  οἱ   κωμῳδοί. Ἔλεγε δὲ ταῦτα μόνον
[18, 1]   ἔρωτι, εἰσπεσόντες εἰς τὸ δωμάτιον,  οἱ   μὲν ἐπειρῶντο ἀπάγειν, οἱ δὲ
[18, 3]   καὶ τὴν νόσον, καλλωπίζονται μὲν  οἱ   μοχθηροὶ ἐρασταὶ διὰ τὴν πρὸς
[18, 3]   Ἐπαμεινώνδας καὶ Ἁρμόδιος, καὶ  οἱ   περὶ τοῦ ἀδίκου ἔρωτος λόγοι;
[18, 4]   τὰ ἄλλα ἅπαντα, ἐφ´ οἷς  οἱ   σοφισταὶ ἐκόμων· τὴν δὲ ἐρωτικὴν
[18, 7]   μήτηρ, πάντως γε οὐκ ἴδιοι  οἱ   τοῦ Σωκράτους ἐρωτικοὶ λόγοι, οὐδὲ
[18, 3]   τὸν θεὸν ὁμωνυμίαν, ἀπιστοῦνται δὲ  οἱ   χρηστοὶ διὰ τὸ ἀμφίβολον τοῦ
[18, 1]   ἐραστὴς ὁμοῦ τοῖς Βακχιάδαις νεανίσκοις·  οἳ   θαρσοῦντες μέθῃ καὶ τυραννίδι καὶ
[18, 4]   θηρευτικόν, φαρμακέα, σοφιστήν, γόητα· ἀτεχνῶς  οἷα   εἰς αὐτὸν Σωκράτην ἔσκωπτον ἐν
[18, 6]   περὶ ῥᾳστώνην τοιαύτην τῷ λόγῳ,  οἵαν   καὶ εἰς τὰ δικαστήρια εἰσαγγελλόμενοι
[18, 9]   μὲν γὰρ ᾄδω, χαρίεντα δ´  οἶδα   λέξαι. Τοῦτο καὶ περὶ Σωκράτους
[18, 1]   μὲν ἐπειρῶντο ἀπάγειν, οἱ δὲ  οἰκεῖοι   κατέχειν· σπώμενον τὸ μειράκιον ὑπ´
[18, 9]   οὐ γὰρ θέμις ἐν μουσοπόλων  οἰκίᾳ   θρῆνον εἶναι οὐκ ἄμμι πρέποι
[18, 4]   νυκτὶ ἐπὶ φέγγος. Πόλιν δὲ  οἰκίζων   ἀγαθῶν ἀνδρῶν, τιθεὶς νόμους τοῖς
[18, 4]   μέσοις τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ  οἴκοι   καὶ δημοσίᾳ, ἐν συμποσίοις, ἐν
[18, 5]   βλάπτειν· πρόχειρον γὰρ τοῦτο. Ταῦτα  οἶμαι   Θρασύμαχον ἂν εἰπεῖν, Καλλίαν,
[18, 8]   οὐκέτι ἀρχαῖος, ἀλλὰ τεχνίτης δεινῶς,  οἷοι   νῦν βροτοί εἰσιν. Αὐτίκα ἐν
[18, 4]   ἔρωτα, ἀναπλάττων ἐπ´ αὐτῷ μῦθον,  οἷον   καὶ εἶναι λέγει, αἰσχρὸν ἰδεῖν,
[18, 2]   καὶ συνασπίζοντα ἀκριβῶς, καὶ ἄρρηκτον·  οἷον   οὔτε Νέστωρ περὶ τὸ
[18, 8]   δίκαιος ἔρως παρ´ ἀμφοῖν ἴσος  οἷον   τῆς Ἀνδρομάχης καὶ τοῦ Ἕκτορος·
[18, 8]   ἔρωτος· τοιοῦτος αὐτῷ Ἀλέξανδρος,  οἷος   ἐκ μάχης ἐπανεῖναι εἰς τὸν
[18, 5]   ἐπ´ ἀληθείᾳ διατεθρυλημένος, ἐπισφαλέστερος ἐν  οἷς   αἰνίττεται, διὰ τὸ ἀξιόπιστον μὲν
[18, 4]   καὶ τὰ ἄλλα ἅπαντα, ἐφ´  οἷς   οἱ σοφισταὶ ἐκόμων· τὴν δὲ
[18, 9]   εἰκάζων αὐτοῦ τὴν χάριν τοῖς  Ὀλύμπου   καὶ Μαρσύου αὐλήμασιν. Τίς ἄν,
[18, 5]   καὶ ὅσα ἄλλα ἐπὶ τούτοις  Ὅμηρος   μὲν ᾐνίξατο, Σωκράτης δὲ ἐμέμψατο·
[18, 5]   αὐτοῦ ὁμιλίαις ἀνεκέρασεν, ὥστε τὰ  Ὁμήρου   αἰνίγματα πόρρω πάνυ εἶναι τῆς
[18, 7]   πρώτου· θεασώμεθα γὰρ οὕτως, ἀπὸ  Ὁμήρου   ἀρξάμενοι. ~Οὗτος γάρ μοι δοκεῖ
[18, 5]   καὶ ἐκπλήττομαι, ὅπως τὰ μὲν  Ὁμήρου   ἔπη τῆς θαυμαστῆς πολιτείας καὶ
[18, 8]   κόμη. Ταῦτα μὲν τὰ  Ὁμήρου   ἐρωτικά. ~Ἡσιόδῳ δὲ ἀείδουσιν αἱ
[18, 5]   τροφῆς τῶν νέων ἀπεπέμψατο, αὐτῷ  Ὁμήρῳ,   στεφανώσας τὸν ποιητὴν καὶ χρίσας
[18, 5]   καὶ κινδυνώδεις λόγους ταῖς αὐτοῦ  ὁμιλίαις   ἀνεκέρασεν, ὥστε τὰ Ὁμήρου αἰνίγματα
[18, 1]   δὲ οὐ σὺν δίκῃ τὴν  ὁμιλίαν   συστησαμένῳ ὕβρις ἦν τὸ χρῆμα,
[18, 8]   ἐμπαθής· μὲν ἀποφλογοῦται τὰ  ὄμματα,   καὶ λοιδορεῖται πᾶσιν καὶ ἀπειλεῖ·
[18, 4]   ἐπεστρέφθαι δὲ ἐπ´ Αὐτόλυκον τὰ  ὄμματα,   ὥσπερ ἐν νυκτὶ ἐπὶ φέγγος.
[18, 6]   ἥττω λόγον κρείττω ποιεῖ, καὶ  ὀμνύει   τὴν πλάτανον καὶ τὸν κύνα·
[18, 5]   Χαρμίδην τεθηπώς. Πῶς γὰρ  ὅμοια   ταῦτα φιλοσόφῳ βίῳ; οὐ τῇ
[18, 5]   ἔργοις. Οὐδὲν γὰρ αὐτὸς αὑτῷ  ὅμοιος   Σωκράτης ἐρῶν τῷ σωφρονοῦντι,
[18, 5]   καὶ συναναπλάττει τὸν λόγον, ἀπιστῶν  ὁμοῦ   καὶ χαίρων τῇ τῆς μυθολογίας
[18, 1]   ἐκώμασεν εἰς Ἀκταίωνος ἐραστὴς  ὁμοῦ   τοῖς Βακχιάδαις νεανίσκοις· οἳ θαρσοῦντες
[18, 8]   δοκεῖ πολυφωνότατος ὢν καὶ δεινὸς  ὁμοῦ   τοῖς καλοῖς τὰ αἰσχρὰ ἱστορεῖν,
[18, 6]   δύνασθαι δὲ ἧττον· χρὴ δὲ  ὁμοῦ   τῷ βούλεσθαι καὶ δύνασθαι. Ὧδε
[18, 5]   Αἰσχίνης, τις ἄλλος τῶν  ὁμοφώνων   αὐτῷ. Ἐγὼ μὲν γὰρ θαυμάζω
[18, 3]   διὰ τὴν πρὸς τὸν θεὸν  ὁμωνυμίαν,   ἀπιστοῦνται δὲ οἱ χρηστοὶ διὰ
[18, 1]   πάθος τῷ Βοιωτίῳ διὰ τὴν  ὁμωνυμίαν   τῶν μειρακίων, ἀπολομένου ἑκατέρου, τοῦ
[18, 3]   ἔχον, τὸ δὲ καλὸν καὶ  ὂν   καὶ φαινόμενον, ἀνάγκη τοὺς μὲν
[18, 8]   καὶ τὰ ἐνύπνια, καὶ τὰ  ὀνείρατα,   καὶ τὰ δάκρυα, καὶ τὸ
[18, 1]   Σωκράτους ἐρωτική. ~Κορινθίῳ ἀνδρί,  ὄνομα   Αἰσχύλῳ, παῖς ἦν Ἀκταίων, μειράκιον
[18, 7]   τῆς καλῆς (οὕτω γὰρ αὐτὴν  ὀνομάζων   χαίρει διὰ τὴν ὥραν τῶν
[18, 8]   καὶ πάντα δὴ τὰ φίλτατα  ὀνόματα·   δὲ οὔτε μητρὸς τοσουτονὶ
[18, 3]   τοῦ φαινομένου κάλλους καὶ μὴ  ὄντος   γλιχομένους νόθους τινὰς εἶναι καὶ
[18, 3]   ἐραστάς, τοὺς δὲ τοῦ καὶ  ὄντος   καὶ φαινομένου γνησίους ἐραστὰς κάλλους
[18, 2]   ἐξουσίαν· ἀλλὰ τό γε μειράκιον  ὄντως   ἦν καλὸν καὶ ἐρᾶσθαι ἄξιον,
[18, 2]   ἐρασταὶ ἦσαν Θήβησιν πολλοὶ νεανίαι·  ὅπλα   δοὺς Ἐπαμεινώνδας τοῖς ἐρασταῖς καὶ
[18, 8]   δὲ ἐφίησιν, καὶ τοῖς αὑτοῦ  ὅπλοις   κοσμεῖ, καὶ βραδύνοντος περιδεῶς ἔχει,
[18, 4]   τὰ θρυλούμενα ἐν τοῖς λόγοις;  ὁποῖα   ἄττα φησὶν περὶ αὑτοῦ ἐκεῖνος,
[18, 3]   ὥσπερ τοὺς ἀργυρογνώμονας ἐξετάζειν ἔδει,  ὁπότερος   αὐτῶν γνωριστικὸς τοῦ δοκίμου καὶ
[18, 8]   τὰ αἰσχρὰ ἱστορεῖν, τὰ μὲν  ὅπως   ἔχωμεν, τὰ δὲ ὅπως φεύγωμεν,
[18, 5]   μὲν γὰρ θαυμάζω καὶ ἐκπλήττομαι,  ὅπως   τὰ μὲν Ὁμήρου ἔπη τῆς
[18, 8]   μὲν ὅπως ἔχωμεν, τὰ δὲ  ὅπως   φεύγωμεν, τὰ μὲν ἄλλα εὐήθως
[18, 9]   ἀλλὰ καὶ τούτοις τὴν σωφροσύνην  ὁρᾷς·   ἔραμαί τοι συνηβᾶν, φησίν, χαρίεν
[18, 8]   ἀποθανόντος ἀποθανεῖν ἐρᾷ, καὶ τὴν  ὀργὴν   κατατίθεται· ἐρωτικὰ δὲ καὶ τὰ
[18, 2]   ἰδιώτην ἠσπάζετο· δὲ ὑπ´  ὀργῆς   ἄλλά τε ἀμφοτέρους προὐπηλάκισεν, καὶ
[18, 6]   ἡμεῖς περὶ Σωκράτους, εἰ μὲν  ὀρθῶς   ταῦτα ἔδρα μή, σκοπεῖν
[18, 9]   τὰς φρένας, ὡς ἄνεμος κατ´  ὄρος   δρυσὶν ἐμπεσών· ἀναίθεται τῇ Ξανθίππῃ
[18, 5]   δυσαριστοτόκεια, Θέτις λέγει· καὶ  ὅσα   ἄλλα ἐπὶ τούτοις Ὅμηρος μὲν
[18, 8]   οὔτε μητρὸς τοσουτονὶ αὐτῷ μέλειν,  ὅσον   ἐκείνης, λέγει. Ἔδειξεν καὶ τὸν
[18, 6]   μή, σκοπεῖν ἀναθησόμεθα σμικρόν,  ὅσον   τὸ νῦν ἔχον· λέγωμεν δὲ
[18, 5]   Καλλίαν, Πῶλον,  ὅστις   ἄλλος τῇ Σωκράτους φιλοσοφίᾳ ἐπολέμει.
[18, 5]   καὶ ὀδυρόμενοι θεοί· ὤμοι ἐγών,  ὅτε   μοι Σαρπήδονα φίλτατον ἀνδρῶν,
[18, 6]   ἀδικεῖν ἔλεγον τὸν Σωκράτην, καὶ  ὅτι   Ἀλκιβιάδην ἐᾷ ὑβρίζειν, καὶ ὅτι
[18, 9]   ἐμπεσών· ἀναίθεται τῇ Ξανθίππῃ ὀδυρομένῃ  ὅτι   ἀπέθνησκεν, δὲ τῇ θυγατρί·
[18, 4]   ἄττα φησὶν περὶ αὑτοῦ ἐκεῖνος,  ὅτι   ἐστὶν θεράπων τοῦ ἔρωτος, καὶ
[18, 6]   πρὸς τουτουσὶ τοὺς δεινοὺς κατηγόρους·  ὅτι   ἡμῖν δοκεῖτε, ἄνδρες, ἀτοπώτεροι
[18, 9]   θεράπων Ἔρως. Διοτίμα λέγει,  ὅτι   θάλλει μὲν ἔρως εὐπορῶν, ἀποθνήσκει
[18, 6]   καὶ τοὺς νέους διαφθείρειν, καὶ  ὅτι   μὲν Κριτίας ἐτυράννησεν, τοῦτο ἀδικεῖν
[18, 5]   αἰτιασάμενος τὴν παρρησίαν τῶν ἐπῶν,  ὅτι   Ζεὺς πεποίηται αὐτῷ τῇ
[18, 3]   περὶ τοῦ ἀδίκου ἔρωτος λόγοι;  Ὅτι   πρᾶγμα διττόν, τὸ μὲν ἀρετῆς
[18, 6]   ὅτι Ἀλκιβιάδην ἐᾷ ὑβρίζειν, καὶ  ὅτι   τὸν ἥττω λόγον κρείττω ποιεῖ,
[18, 6]   τοῦ πράγματος ἀπολογοῦνται μόνον, ὑπὲρ  ὅτου   εἰσαγγελία ἐγένετο, ἀλλ´ ἠρέμα
[18, 6]   τουτουσὶ δὲ τοὺς νυνὶ κατηγόρους  (οὐ   γάρ εἰσιν ἐκείνων ἀμαχώτεροι) διαγωνισώμεθα
[18, 6]   πάντα μᾶλλον κακῶς ἐρῶντα.  Οὐ   γὰρ ἦν, ὡς ἔοικεν, τὸ
[18, 9]   ἀπέθνησκεν, δὲ τῇ θυγατρί·  οὐ   γὰρ θέμις ἐν μουσοπόλων οἰκίᾳ
[18, 9]   φησὶν Διοτίμα τῷ Σωκράτει  οὐ   παῖδα, ἀλλὰ ἀκόλουθον τῆς Ἀφροδίτης
[18, 6]   τὰ δικαστήρια εἰσαγγελλόμενοι κινδυνεύοντες·  οὐ   περὶ τοῦ πράγματος ἀπολογοῦνται μόνον,
[18, 9]   Πολυανακτίθαο παῖδα χαίρειν, Σαπφὼ λέγει·  οὐ   προσιέναι φησὶν Σωκράτης Ἀλκιβιάδῃ,
[18, 4]   ἀνδρῶν, τιθεὶς νόμους τοῖς ἀριστεῦσιν  οὐ   στέφανον οὐδὲ εἰκόνας, τὰς Ἑλληνικὰς
[18, 1]   ἦν μειράκιον πολιτικόν· ἅτε δὲ  οὐ   σὺν δίκῃ τὴν ὁμιλίαν συστησαμένῳ
[18, 5]   γὰρ ὅμοια ταῦτα φιλοσόφῳ βίῳ;  οὐ   τῇ πρὸς τὸν δῆμον παρρησίᾳ,
[18, 6]   οἱ δεινοὶ οὗτοι συκοφάνται· ἀλλ´  οὐδὲ   Ἀριστοφάνης τὰ Σωκράτους ἐν Διονυσίοις
[18, 4]   νόμους τοῖς ἀριστεῦσιν οὐ στέφανον  οὐδὲ   εἰκόνας, τὰς Ἑλληνικὰς φλυαρίας, δωρεῖται·
[18, 7]   οἱ τοῦ Σωκράτους ἐρωτικοὶ λόγοι,  οὐδὲ   πρώτου· θεασώμεθα γὰρ οὕτως, ἀπὸ
[18, 5]   τῇ πρὸς τοὺς τυράννους ἐλευθερίᾳ,  οὐδὲ   τῇ ἐπὶ Δηλίῳ ἀριστείᾳ, οὐδὲ
[18, 5]   τῇ πρὸς τοὺς δικαστὰς ὑπεροψίᾳ,  οὐδὲ   τῇ ἐπὶ τὸ δεσμωτήριον ὁδῷ,
[18, 5]   τῇ ἐπὶ τὸ δεσμωτήριον ὁδῷ,  οὐδὲ   τῇ πρὸς τὸν θάνατον παρασκευῇ·
[18, 5]   οὐδὲ τῇ ἐπὶ Δηλίῳ ἀριστείᾳ,  οὐδὲ   τῇ πρὸς τοὺς δικαστὰς ὑπεροψίᾳ,
[18, 5]   τῇ πρὸς τὸν δῆμον παρρησίᾳ,  οὐδὲ   τῇ πρὸς τοὺς τυράννους ἐλευθερίᾳ,
[18, 5]   ἀνόμοιον δ´ ἐν τοῖς ἔργοις.  Οὐδὲν   γὰρ αὐτὸς αὑτῷ ὅμοιος
[18, 4]   Χαρμίδην τὸν καλόν. Ἀποκρύπτεται δὲ  οὐδὲν   τῶν τοῦ ἔρωτος, οὔτε ἔργον,
[18, 9]   ἐν μουσοπόλων οἰκίᾳ θρῆνον εἶναι  οὐκ   ἄμμι πρέποι τάδε. δὲ
[18, 8]   ἐξουσίας πρὸς μάχην δακρῦσαι ὡς  οὐκ   ἀνεξομένου τοῦ ἐραστοῦ· δὲ
[18, 8]   ἀλύει, καὶ ἀπελεύσεσθαι φησίν, καὶ  οὐκ   ἄπεισιν. Ἄλλη εἰκὼν ἀκολάστου ἔρωτος·
[18, 4]   κωμῳδοί. Ἔλεγε δὲ ταῦτα μόνον  οὐκ   ἐν μέσοις τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ
[18, 1]   συστησαμένῳ ὕβρις ἦν τὸ χρῆμα,  οὐκ   ἔρως· θαρσῶν δὲ Περίανδρος
[18, 7]   Λυσίου τοῦ Κεφάλου συγγεγραμμένον ἐρωτικόν,  οὐκ   ἔφη θαυμάζειν, πλῆρες τὸ στῆθος
[18, 7]   τοῦ λόγου μήτηρ, πάντως γε  οὐκ   ἴδιοι οἱ τοῦ Σωκράτους ἐρωτικοὶ
[18, 7]   διαγωνισώμεθα τὸ πρῶτον τῇδε· ~ὡς  οὐκ   ἴδιον Σωκράτους τὸ ἐρωτικὸν ἐπιτήδευμα,
[18, 5]   ὠφελοῦντα διὰ τῶν βλαπτόντων ἐπιδείκνυσθαι,  οὐκ   ὠφελοῦν βουλομένου ἔργον (τὸ γὰρ
[18, 8]   πρᾶον· καὶ ἐστὶν ἐν τοιούτοις  οὐκέτι   ἀρχαῖος, ἀλλὰ τεχνίτης δεινῶς, οἷοι
[18, 6]   ἐκείνους κοινωνίᾳ κατασμικρύνοντες τὰ αὐτῶν.  Οὐκοῦν   καὶ ἡμεῖς περὶ Σωκράτους, εἰ
[18, 7]   ὥραν τῶν μελῶν, καίτοι μικρὰν  οὖσαν   καὶ μέλαιναν) Ἀνακρέοντος, φησίν,
[18, 4]   δὲ οὐδὲν τῶν τοῦ ἔρωτος,  οὔτε   ἔργον, οὔτε πάθος, ἀλλὰ ἔοικεν
[18, 2]   συνεστήσατο, δεινότατος τῶν στρατηγῶν,  οὔτε   Ἡρακλεῖδαι περὶ Πελοπόννησον, οὔτε Πελοποννήσιοι
[18, 8]   τὰ φίλτατα ὀνόματα· δὲ  οὔτε   μητρὸς τοσουτονὶ αὐτῷ μέλειν, ὅσον
[18, 2]   συνασπίζοντα ἀκριβῶς, καὶ ἄρρηκτον· οἷον  οὔτε   Νέστωρ περὶ τὸ Ἴλιον
[18, 4]   τῶν τοῦ ἔρωτος, οὔτε ἔργον,  οὔτε   πάθος, ἀλλὰ ἔοικεν πάντα ἑξῆς
[18, 2]   στρατηγῶν, οὔτε Ἡρακλεῖδαι περὶ Πελοπόννησον,  οὔτε   Πελοποννήσιοι περὶ τὴν Ἀττικήν. Ἔδει
[18, 6]   τὸ πρᾶγμα οὔτε τοῖς συκοφάνταις,  οὔτε   τοῖς κωμῳδοῖς ἐπιλήψιμον. Διὸ δὴ
[18, 6]   ἦν, ὡς ἔοικεν, τὸ πρᾶγμα  οὔτε   τοῖς συκοφάνταις, οὔτε τοῖς κωμῳδοῖς
[18, 6]   Σωκράτους ἀπέσχοντο καὶ οἱ δεινοὶ  οὗτοι   συκοφάνται· ἀλλ´ οὐδὲ Ἀριστοφάνης τὰ
[18, 8]   γὰρ οὕτως, ἀπὸ Ὁμήρου ἀρξάμενοι.  ~Οὗτος   γάρ μοι δοκεῖ πολυφωνότατος ὢν
[18, 7]   ναμάτων, ἦπου Σαπφοῦς τῆς καλῆς  (οὕτω   γὰρ αὐτὴν ὀνομάζων χαίρει διὰ
[18, 5]   δὲ ἐχθρός, ἀληθείας δὲ φίλος,  οὕτω   σφαλεροὺς καὶ κινδυνώδεις λόγους ταῖς
[18, 7]   λόγοι, οὐδὲ πρώτου· θεασώμεθα γὰρ  οὕτως,   ἀπὸ Ὁμήρου ἀρξάμενοι. ~Οὗτος γάρ
[18, 3]   μὲν φαινόμενον καλόν, οὐχ  οὕτως   ἔχον, τὸ δὲ καλὸν καὶ
[18, 3]   μιᾷ οἱ ἄνθρωποι ἐπονομάζοντες ἔρωτα,  οὑτωσὶ   καλοῦντες καὶ τὸν θεὸν καὶ
[18, 3]   τὸ μὲν φαινόμενον καλόν,  οὐχ   οὕτως ἔχον, τὸ δὲ καλὸν
[18, 9]   Σμέρδιος κόμης, καὶ τῶν Κλεοβούλου  ὀφθαλμῶν,   καὶ τῆς Βαθύλλου ὥρας· ἀλλὰ
[18, 8]   πεζῶν· γὰρ ἂν γέλωτα  ὄφλοι   τὰ σοφὰ ταῦτα τοῖς νῦν
[18, 2]   ἀριστεύειν, καὶ διὰ φιλοτιμίαν ἐν  ὄψει   τῶν παιδικῶν μαχόμενον, καὶ δι´




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 17/04/2008