Dissertation, Chap.
[18, 9]	ἐρωτική; Δοκοῦσιν γάρ μοι τὴν	καθ´	αὑτὸν ἑκάτερος φιλίαν, ἡ μὲν
[18, 4]	σῶμα, ἐπτοῆσθαι δὲ καὶ ἐνθουσιᾶν,	καθάπερ	τὰς βάκχας, ἐπὶ Ἀλκιβιάδῃ· ἐπεστρέφθαι
[18, 4]	γαυρότατον, καὶ Κριτόβουλον τὸν ὡραιότατον,	καὶ	Ἀγάθωνα τὸν ἁβρότατον, καὶ Φαῖδρον
[18, 2]	ὀργῆς ἄλλά τε ἀμφοτέρους προὐπηλάκισεν,	καὶ	ἀδελφὴν Ἁρμοδίου Παναθηναίοις ἥκουσαν ἐπὶ
[18, 8]	τοῦ Ἕκτορος· ἡ μὲν πατέρα	καὶ	ἀδελφὸν καλεῖ τὸν ἄνδρα καὶ
[18, 6]	τοῦ Σωκράτους· καίτοι πένητα εἰπών,	καὶ	ἀδολέσχην, καὶ σοφιστήν, καὶ πάντα
[18, 8]	μάχης ἐπανεῖναι εἰς τὸν θάλαμον	καὶ	ἀεὶ μοιχῷ ἐοικέναι. Ἔστιν αὐτῷ
[18, 4]	~Εἶεν· ἐπεὶ ταύτῃ βασανιστέον τὲ	καὶ	ἀθρητέον τὸν ἐρωτικὸν καὶ λόγον
[18, 9]	τοῦτο ἐκείνη ξυλλαβοῦσα εἶπεν γλυκύπικρον‘	καὶ	ἀλγεσίδωρον. Τὸν ἔρωτα Σωκράτης σοφιστὴν
[18, 8]	ἐφ´ ἡσυχίας, καὶ δακρύει κείμενος,	καὶ	ἀλύει, καὶ ἀπελεύσεσθαι φησίν, καὶ
[18, 2]	λόχον ἱερὸν τοῦ ἔρωτος, δεινὸν	καὶ	ἄμαχον, καὶ συνασπίζοντα ἀκριβῶς, καὶ
[18, 4]	ἀθρητέον τὸν ἐρωτικὸν καὶ λόγον	καὶ	ἄνδρα, ἐπιτολμητόν τοι καὶ περὶ
[18, 9]	Πρωταγόρας, τοῦτο τῇ Σαπφοῖ Γοργὼ	καὶ	Ἀνδρομέδα· νῦν μὲν ἐπιτιμᾷ ταύταις,
[18, 9]	τί ἄλλο ἢ γυναικῶν ἔρωτας,	καὶ	ἀνδρῶν; καὶ ποταμῶν ἔρωτας καὶ
[18, 8]	τὰ ὄμματα, καὶ λοιδορεῖται πᾶσιν	καὶ	ἀπειλεῖ· ὁ δὲ ἀναχωρεῖ ἐφ´
[18, 8]	καὶ δακρύει κείμενος, καὶ ἀλύει,	καὶ	ἀπελεύσεσθαι φησίν, καὶ οὐκ ἄπεισιν.
[18, 8]	κοσμεῖ, καὶ βραδύνοντος περιδεῶς ἔχει,	καὶ	ἀποθανόντος ἀποθανεῖν ἐρᾷ, καὶ τὴν
[18, 5]	καὶ γελῶντες θεοὶ ἄσβεστον γέλωτα,	καὶ	Ἀπόλλων φεύγων, καὶ Ἀχιλλεὺς διώκων,
[18, 5]	Ἴδῃ, νεφέλης αὐτοὺς καλυπτούσης ἀθανάτου,	καὶ	Ἄρεως καὶ Ἀφροδίτης συνουσία, καὶ
[18, 2]	καὶ ἄμαχον, καὶ συνασπίζοντα ἀκριβῶς,	καὶ	ἄρρηκτον· οἷον οὔτε ὁ Νέστωρ
[18, 8]	τὰ μὲν ἄλλα εὐήθως πάνυ	καὶ	ἀρχαίως ἐκδιδάσκειν ἰδέσθαι, καὶ ἡνιοχεῖν,
[18, 9]	Φαῖδρος, τοῦτο τῇ Λεσβίᾳ Γύριννα	καὶ	Ἀτθὶς Ἀνακτορία· καὶ ὅ, τιπερ
[18, 5]	φίλτατον ἀνδρῶν, ὁ Ζεὺς λέγει·	καὶ	αὖθις αὖ, ὤμοι ἐγὼ δειλή,
[18, 9]	φησίν, χαρίεν γὰρ ἔχεις ἦθος·	καὶ	αὖθις καλὸν εἶναι τῷ ἔρωτι
[18, 9]	σχῆμά που καὶ κατάκλισιν σοφιστοῦ,	καὶ	αὕτη τίς δὲ ἀγροιῶτιν ἐπεμμένα
[18, 5]	αὐτοὺς καλυπτούσης ἀθανάτου, καὶ Ἄρεως	καὶ	Ἀφροδίτης συνουσία, καὶ Ἡφαίστου δεσμά,
[18, 5]	ἄσβεστον γέλωτα, καὶ Ἀπόλλων φεύγων,	καὶ	Ἀχιλλεὺς διώκων, αὐτὸς θνητὸς ἐών,
[18, 9]	καὶ ἀνδρῶν; καὶ ποταμῶν ἔρωτας	καὶ	βασιλέων καὶ φυτῶν; Τὸν δὲ
[18, 8]	καὶ τοῖς αὑτοῦ ὅπλοις κοσμεῖ,	καὶ	βραδύνοντος περιδεῶς ἔχει, καὶ ἀποθανόντος
[18, 9]	τοῦ αὐτοῦ ἤθους καὶ τρόπου·	καὶ	γὰρ πάντων ἐρᾷ τῶν καλῶν,
[18, 9]	γυναικῶν, ὁ δὲ ἀρρένων, ἐπιτηδεῦσαι.	Καὶ	γὰρ πολλῶν ἐρᾶν ἔλεγον, καὶ
[18, 5]	Ἡφαίστου δεσμά, καὶ θεοὶ πίνοντες,	καὶ	γελῶντες θεοὶ ἄσβεστον γέλωτα, καὶ
[18, 9]	τιπερ Σωκράτει οἱ ἀντίτεχνοι, Πρόδικος	καὶ	Γοργίας καὶ Θρασύμαχος καὶ Πρωταγόρας,
[18, 8]	ὁ δὲ ἀναχωρεῖ ἐφ´ ἡσυχίας,	καὶ	δακρύει κείμενος, καὶ ἀλύει, καὶ
[18, 5]	τὸν θάνατον παρασκευῇ· πολλοῦ γε	καὶ	δεῖ. Εἰ μὲν γὰρ ἀληθῆ
[18, 8]	γάρ μοι δοκεῖ πολυφωνότατος ὢν	καὶ	δεινὸς ὁμοῦ τοῖς καλοῖς τὰ
[18, 6]	τῷ λόγῳ, μὴ εἰκαῖα φλυαρῶμεν.	Καὶ	δή μοι δοκῶ βούλεσθαι μὲν
[18, 4]	τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ οἴκοι	καὶ	δημοσίᾳ, ἐν συμποσίοις, ἐν Ἀκαδημίᾳ,
[18, 2]	ἐν ὄψει τῶν παιδικῶν μαχόμενον,	καὶ	δι´ ἀνάγκην ὑπερμαχοῦντα τῶν φιλτάτων·
[18, 2]	γὰρ ἕκαστον τῶν ἐραστῶν ἀριστεύειν,	καὶ	διὰ φιλοτιμίαν ἐν ὄψει τῶν
[18, 4]	καὶ τὴν τέχνην δεινός. Ἀλλὰ	καὶ	διδασκάλους ἐπιγέγραπται τῆς τέχνης, Ἀσπασίαν
[18, 8]	ἀεὶ μοιχῷ ἐοικέναι. Ἔστιν αὐτῷ	καὶ	δίκαιος ἔρως παρ´ ἀμφοῖν ἴσος
[18, 4]	τῆς τέχνης, Ἀσπασίαν τὴν Μιλησίαν,	καὶ	Διοτίμαν τὴν Μαντινικήν· καὶ μαθητὰς
[18, 6]	χρὴ δὲ ὁμοῦ τῷ βούλεσθαι	καὶ	δύνασθαι. Ὧδε τοίνυν δράσωμεν περὶ
[18, 8]	δίεισιν, καὶ ἔργα, καὶ ἡλικίας,	καὶ	εἴδη, καὶ πάθη, τὰ καλά,
[18, 1]	βίᾳ διαφθείρεται ἐν χερσὶν αὐτῶν.	Καὶ	εἰκάσθη τὸ ἐν Κορίνθῳ τοῦτο
[18, 4]	ἀναπλάττων ἐπ´ αὐτῷ μῦθον, οἷον	καὶ	εἶναι λέγει, αἰσχρὸν ἰδεῖν, καὶ
[18, 9]	ἐπιτιμᾷ ταύταις, νῦν δὲ ἐλέγχει,	καὶ	εἰρωνεύεται αὐτὰ ἐκεῖνα τὰ Σωκράτους·
[18, 6]	ῥᾳστώνην τοιαύτην τῷ λόγῳ, οἵαν	καὶ	εἰς τὰ δικαστήρια εἰσαγγελλόμενοι ἢ
[18, 5]	αὐτῷ. Ἐγὼ μὲν γὰρ θαυμάζω	καὶ	ἐκπλήττομαι, ὅπως τὰ μὲν Ὁμήρου
[18, 8]	καὶ ἐπιμανής, ὁ δὲ ἥμερος	καὶ	ἐμπαθής· ὁ μὲν ἀποφλογοῦται τὰ
[18, 4]	ἥδειν τὸ σῶμα, ἐπτοῆσθαι δὲ	καὶ	ἐνθουσιᾶν, καθάπερ τὰς βάκχας, ἐπὶ
[18, 9]	γὰρ πάντων ἐρᾷ τῶν καλῶν,	καὶ	ἐπαινεῖ πάντας· μεστὰ δὲ αὐτοῦ
[18, 8]	ἐρασταὶ δύο, ὁ μὲν θρασὺς	καὶ	ἐπιμανής, ὁ δὲ ἥμερος καὶ
[18, 4]	δὲ ἐρωτικὴν τέχνην ὑποδύς, ταύτης	καὶ	ἐπιστήμων εἶναι, καὶ πραγματεύεσθαι περὶ
[18, 2]	γε μειράκιον ὄντως ἦν καλὸν	καὶ	ἐρᾶσθαι ἄξιον, ὥστε ὑπεριδὸν τοῦ
[18, 8]	καὶ ἀδελφὸν καλεῖ τὸν ἄνδρα	καὶ	ἐραστήν, καὶ πάντα δὴ τὰ
[18, 2]	μειρακίου θάρσος, καὶ ἔρως δίκαιος,	καὶ	ἐραστοῦ ἀρετή. Ἐλευθεροῖ τὰς Θήβας
[18, 8]	τοῦ ἔρωτος πάντα ἑξῆς δίεισιν,	καὶ	ἔργα, καὶ ἡλικίας, καὶ εἴδη,
[18, 2]	ὕβρις τυράννου, καὶ μειρακίου θάρσος,	καὶ	ἔρως δίκαιος, καὶ ἐραστοῦ ἀρετή.
[18, 1]	οἳ θαρσοῦντες μέθῃ καὶ τυραννίδι	καὶ	ἔρωτι, εἰσπεσόντες εἰς τὸ δωμάτιον,
[18, 8]	ὑβριστήν, τὸν ἐπιμανῆ, τὸν πρᾶον·	καὶ	ἐστὶν ἐν τοιούτοις οὐκέτι ἀρχαῖος,
[18, 4]	αὐτῷ τὴν καρδίαν ἐπὶ Χαρμίδῃ	καὶ	ἥδειν τὸ σῶμα, ἐπτοῆσθαι δὲ
[18, 8]	πάντα ἑξῆς δίεισιν, καὶ ἔργα,	καὶ	ἡλικίας, καὶ εἴδη, καὶ πάθη,
[18, 6]	κοινωνίᾳ κατασμικρύνοντες τὰ αὐτῶν. Οὐκοῦν	καὶ	ἡμεῖς περὶ Σωκράτους, εἰ μὲν
[18, 8]	πάνυ καὶ ἀρχαίως ἐκδιδάσκειν ἰδέσθαι,	καὶ	ἡνιοχεῖν, καὶ τάττειν στράτευμα· ἐν
[18, 8]	τοῖς νῦν τακτικοῖς καὶ ἰατροῖς	καὶ	ἡνιόχοις· τὰ δὲ τοῦ ἔρωτος
[18, 2]	Διδόασιν δίκην ἐκ τούτου Πεισιστρατίδαι,	καὶ	ἦρξεν ἐλευθερίας Ἀθηναίοις ὕβρις τυράννου,
[18, 5]	καὶ Ἄρεως καὶ Ἀφροδίτης συνουσία,	καὶ	Ἡφαίστου δεσμά, καὶ θεοὶ πίνοντες,
[18, 7]	παραστησώμεθα, ἐπαινοῦντα μὲν τὸ ἔργον	καὶ	θαυμάζοντα αὐξανόμενον, ἀπαρνούμενον δὲ αὐτοῦ
[18, 5]	Ἀφροδίτης συνουσία, καὶ Ἡφαίστου δεσμά,	καὶ	θεοὶ πίνοντες, καὶ γελῶντες θεοὶ
[18, 9]	παῖδα, ἀλλὰ ἀκόλουθον τῆς Ἀφροδίτης	καὶ	θεράποντα εἶναι· λέγει που καὶ
[18, 9]	οἱ ἀντίτεχνοι, Πρόδικος καὶ Γοργίας	καὶ	Θρασύμαχος καὶ Πρωταγόρας, τοῦτο τῇ
[18, 8]	σοφὰ ταῦτα τοῖς νῦν τακτικοῖς	καὶ	ἰατροῖς καὶ ἡνιόχοις· τὰ δὲ
[18, 8]	καὶ μέχρι θανάτου προερχόμενον, νέων	καὶ	καλῶν ἀμφοτέρων, καὶ σωφρόνων, τοῦ
[18, 9]	Σαπφὼ λέγει· κωμῳδεῖ σχῆμά που	καὶ	κατάκλισιν σοφιστοῦ, καὶ αὕτη τίς
[18, 3]	ὄντος γλιχομένους νόθους τινὰς εἶναι	καὶ	κιβδήλους ἐραστάς, τοὺς δὲ τοῦ
[18, 5]	ἀληθείας δὲ φίλος, οὕτω σφαλεροὺς	καὶ	κινδυνώδεις λόγους ταῖς αὐτοῦ ὁμιλίαις
[18, 4]	τῆς τέχνης, Ἀλκιβιάδην τὸν γαυρότατον,	καὶ	Κριτόβουλον τὸν ὡραιότατον, καὶ Ἀγάθωνα
[18, 7]	ἀνατίθησιν· ἀλλὰ εἴτε Μαντινική, εἴτε	καὶ	Λεσβία τὶς ἦν ἡ τοῦ
[18, 4]	ὅτι ἐστὶν θεράπων τοῦ ἔρωτος,	καὶ	λευκὴ στάθμη πρὸς τοὺς καλούς,
[18, 4]	τὲ καὶ ἀθρητέον τὸν ἐρωτικὸν	καὶ	λόγον καὶ ἄνδρα, ἐπιτολμητόν τοι
[18, 8]	ὁ μὲν ἀποφλογοῦται τὰ ὄμματα,	καὶ	λοιδορεῖται πᾶσιν καὶ ἀπειλεῖ· ὁ
[18, 4]	καὶ Φαῖδρον τὴν θείαν κεφαλήν,	καὶ	Λῦσιν τὸ μειράκιον, καὶ Χαρμίδην
[18, 4]	Μιλησίαν, καὶ Διοτίμαν τὴν Μαντινικήν·	καὶ	μαθητὰς λαμβάνει τῆς τέχνης, Ἀλκιβιάδην
[18, 9]	αὐτοῦ τὴν χάριν τοῖς Ὀλύμπου	καὶ	Μαρσύου αὐλήμασιν. Τίς ἄν, ὦ
[18, 2]	ἦρξεν ἐλευθερίας Ἀθηναίοις ὕβρις τυράννου,	καὶ	μειρακίου θάρσος, καὶ ἔρως δίκαιος,
[18, 7]	τῶν μελῶν, καίτοι μικρὰν οὖσαν	καὶ	μέλαιναν) ἢ Ἀνακρέοντος, φησίν, τοῦ
[18, 6]	ἄνδρες, ἀτοπώτεροι εἶναι συκοφάνται Ἀνύτου	καὶ	Μελήτου· ἐκεῖνοι μέν γε ἀδικεῖν
[18, 8]	τὸν πόνῳ κτητὸν καὶ χρόνῳ,	καὶ	μέχρι θανάτου προερχόμενον, νέων καὶ
[18, 3]	τοὺς μὲν τοῦ φαινομένου κάλλους	καὶ	μὴ ὄντος γλιχομένους νόθους τινὰς
[18, 3]	ὁπότερος αὐτῶν γνωριστικὸς τοῦ δοκίμου	καὶ	μή. Τὸν μὲν πρὸ τοῦ
[18, 3]	δή μοι βούλεται ὁ Ἐπαμεινώνδας	καὶ	ὁ Ἁρμόδιος, καὶ οἱ περὶ
[18, 5]	ὁ Σωκράτης ἐρῶν τῷ σωφρονοῦντι,	καὶ	ὁ ἐκπληττόμενος τοὺς καλοὺς τῷ
[18, 5]	αἰτίας, τοῖς ἐκείνου παραβαλλόμενα. Αὐτίκα	καὶ	ὁ μὲν περὶ τοῦ Διὸς
[18, 9]	Λεσβίᾳ Γύριννα καὶ Ἀτθὶς Ἀνακτορία·	καὶ	ὅ, τιπερ Σωκράτει οἱ ἀντίτεχνοι,
[18, 5]	αὐτὸς θνητὸς ἐών, θεὸν ἄμβροτον,	καὶ	ὀδυρόμενοι θεοί· ὤμοι ἐγών, ὅτε
[18, 6]	δὲ ἐρωτικῶν τῶν Σωκράτους ἀπέσχοντο	καὶ	οἱ δεινοὶ οὗτοι συκοφάνται· ἀλλ´
[18, 3]	ὁ Ἐπαμεινώνδας καὶ ὁ Ἁρμόδιος,	καὶ	οἱ περὶ τοῦ ἀδίκου ἔρωτος
[18, 4]	ἐν μέσοις τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ	καὶ	οἴκοι καὶ δημοσίᾳ, ἐν συμποσίοις,
[18, 6]	τὸν ἥττω λόγον κρείττω ποιεῖ,	καὶ	ὀμνύει τὴν πλάτανον καὶ τὸν
[18, 3]	οὕτως ἔχον, τὸ δὲ καλὸν	καὶ	ὂν καὶ φαινόμενον, ἀνάγκη τοὺς
[18, 3]	κιβδήλους ἐραστάς, τοὺς δὲ τοῦ	καὶ	ὄντος καὶ φαινομένου γνησίους ἐραστὰς
[18, 5]	ὤμοι δυσαριστοτόκεια, ἡ Θέτις λέγει·	καὶ	ὅσα ἄλλα ἐπὶ τούτοις Ὅμηρος
[18, 6]	τοῦτο ἀδικεῖν ἔλεγον τὸν Σωκράτην,	καὶ	ὅτι Ἀλκιβιάδην ἐᾷ ὑβρίζειν, καὶ
[18, 6]	Σωκράτην, καὶ τοὺς νέους διαφθείρειν,	καὶ	ὅτι μὲν Κριτίας ἐτυράννησεν, τοῦτο
[18, 6]	καὶ ὅτι Ἀλκιβιάδην ἐᾷ ὑβρίζειν,	καὶ	ὅτι τὸν ἥττω λόγον κρείττω
[18, 8]	καὶ ἀλύει, καὶ ἀπελεύσεσθαι φησίν,	καὶ	οὐκ ἄπεισιν. Ἄλλη εἰκὼν ἀκολάστου
[18, 8]	ἔργα, καὶ ἡλικίας, καὶ εἴδη,	καὶ	πάθη, τὰ καλά, τὰ αἰσχρά,
[18, 8]	καλεῖ τὸν ἄνδρα καὶ ἐραστήν,	καὶ	πάντα δὴ τὰ φίλτατα ὀνόματα·
[18, 6]	εἰπών, καὶ ἀδολέσχην, καὶ σοφιστήν,	καὶ	πάντα μᾶλλον ἢ κακῶς ἐρῶντα.
[18, 5]	μὲν ταῦτα, ἕτερα δὲ αἰνίττεται·	καὶ	παρεὶς τῇ ἀκοῇ τὸ τερπνόν,
[18, 4]	καὶ εἶναι λέγει, αἰσχρὸν ἰδεῖν,	καὶ	πένητα, ἐγγυτάτω τῆς ἑαυτοῦ τύχης,
[18, 9]	χαρίεντα δ´ οἶδα λέξαι. Τοῦτο	καὶ	περὶ Σωκράτους Ἀλκιβιάδης ἔλεγεν, εἰκάζων
[18, 4]	λόγον καὶ ἄνδρα, ἐπιτολμητόν τοι	καὶ	περὶ Σωκράτους ἐκλογίσασθαι, τί ἦν
[18, 9]	ἢ γυναικῶν ἔρωτας, καὶ ἀνδρῶν;	καὶ	ποταμῶν ἔρωτας καὶ βασιλέων καὶ
[18, 4]	ὑποδύς, ταύτης καὶ ἐπιστήμων εἶναι,	καὶ	πραγματεύεσθαι περὶ αὐτὴν ἔλεγεν. ~Τί
[18, 9]	Πρόδικος καὶ Γοργίας καὶ Θρασύμαχος	καὶ	Πρωταγόρας, τοῦτο τῇ Σαπφοῖ Γοργὼ
[18, 9]	καὶ θεράποντα εἶναι· λέγει που	καὶ	Σαπφοῖ ἡ Ἀφροδίτη ἐν ᾄσματι,
[18, 6]	καίτοι πένητα εἰπών, καὶ ἀδολέσχην,	καὶ	σοφιστήν, καὶ πάντα μᾶλλον ἢ
[18, 5]	ποιητῇ, καὶ συνεξαίρεται τῇ φαντασίᾳ,	καὶ	συναναπλάττει τὸν λόγον, ἀπιστῶν ὁμοῦ
[18, 2]	τοῦ ἔρωτος, δεινὸν καὶ ἄμαχον,	καὶ	συνασπίζοντα ἀκριβῶς, καὶ ἄρρηκτον· οἷον
[18, 5]	τὸ τερπνόν, συναγωνίζεται τῷ ποιητῇ,	καὶ	συνεξαίρεται τῇ φαντασίᾳ, καὶ συναναπλάττει
[18, 3]	δὲ τἀληθῆ αὐτὰ γνωρίζοντα, τοῦτον	καὶ	συνιέναι αὐτῆς· ταύτῃ καὶ τὴν
[18, 5]	αἰσχρῶν ῥημάτων πράξεις καλάς, δεινὸν	καὶ	σφαλερὸν τὸ χρῆμα. Τὸ γὰρ
[18, 8]	προερχόμενον, νέων καὶ καλῶν ἀμφοτέρων,	καὶ	σωφρόνων, τοῦ μὲν παιδεύοντος, τοῦ
[18, 4]	καὶ τὰς περὶ θεῶν δόξας,	καὶ	τὰ ἄλλα ἅπαντα, ἐφ´ οἷς
[18, 8]	τὰ ἐνύπνια, καὶ τὰ ὀνείρατα,	καὶ	τὰ δάκρυα, καὶ τὸ τελευταῖον
[18, 8]	τὴν ὀργὴν κατατίθεται· ἐρωτικὰ δὲ	καὶ	τὰ ἐνύπνια, καὶ τὰ ὀνείρατα,
[18, 2]	ὑπερμαχοῦντα τῶν φιλτάτων· ἦν δὲ	καὶ	τὰ μειράκια ἐφάμιλλα ταῖς ἀρεταῖς
[18, 4]	ὁδῷ ὑπὸ πλατάνῳ, ἐν Λυκίῳ.	Καὶ	τὰ μὲν ἄλλα ἅπαντα ἀποποιεῖται
[18, 8]	ἐρωτικὰ δὲ καὶ τὰ ἐνύπνια,	καὶ	τὰ ὀνείρατα, καὶ τὰ δάκρυα,
[18, 5]	Τὸ γὰρ ὑποβαλεῖν αἰσχρῷ καλόν,	καὶ	τὰ ὠφελοῦντα διὰ τῶν βλαπτόντων
[18, 4]	καὶ τοὺς περὶ ἀρετῆς λόγους,	καὶ	τὰς περὶ θεῶν δόξας, καὶ
[18, 8]	ἀρχαίως ἐκδιδάσκειν ἰδέσθαι, καὶ ἡνιοχεῖν,	καὶ	τάττειν στράτευμα· ἐν νύσσῃ μὲν
[18, 3]	τοῦτον καὶ συνιέναι αὐτῆς· ταύτῃ	καὶ	τὴν ἐρωτικὴν προσθῶμεν φέροντες, ὥσπέρ
[18, 3]	οὑτωσὶ καλοῦντες καὶ τὸν θεὸν	καὶ	τὴν νόσον, καλλωπίζονται μὲν οἱ
[18, 8]	ἔχει, καὶ ἀποθανόντος ἀποθανεῖν ἐρᾷ,	καὶ	τὴν ὀργὴν κατατίθεται· ἐρωτικὰ δὲ
[18, 9]	δίκαια‘ φησίν. Ἤδη δέ που	καὶ	τὴν τέχνην ἀπεκαλύψατο· ἐμὲ γὰρ
[18, 4]	λευκὴ στάθμη πρὸς τοὺς καλούς,	καὶ	τὴν τέχνην δεινός. Ἀλλὰ καὶ
[18, 9]	κόμης, καὶ τῶν Κλεοβούλου ὀφθαλμῶν,	καὶ	τῆς Βαθύλλου ὥρας· ἀλλὰ καὶ
[18, 5]	τοιαῦτα ἀκούσας, καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος,	καὶ	τῆς Θέτιδος, καὶ τοῦ Ἡφαίστου,
[18, 6]	δὴ τὸ μὲν Ἀθηναίων θέατρον	καὶ	τὸ δικαστήριον ἐκεῖνο διαπέφευγεν· πρὸς
[18, 8]	τὰ ὀνείρατα, καὶ τὰ δάκρυα,	καὶ	τὸ τελευταῖον δῶρον ἤδη θαπτομένῳ
[18, 8]	ὁ δὲ ἀκροᾶται· ἐρωτικὸν δὲ	καὶ	τὸ τυχεῖν ἐθέλοντα ἐξουσίας πρὸς
[18, 8]	τοῦ ἐραστοῦ· ὁ δὲ ἐφίησιν,	καὶ	τοῖς αὑτοῦ ὅπλοις κοσμεῖ, καὶ
[18, 2]	ὅπλα δοὺς Ἐπαμεινώνδας τοῖς ἐρασταῖς	καὶ	τοῖς ἐρωμένοις συνέταξεν λόχον ἱερὸν
[18, 8]	τὸν φαρμακέα ἐπὶ τῆς Κίρκης·	καὶ	τὸν ἀνδρεῖον ἐπὶ τῷ Πατρόκλῳ,
[18, 8]	τὸν ὑβριστὴν ἐπὶ τῶν μνηστήρων·	καὶ	τὸν γόητα ἐπὶ τῆς Καλυψοῦς·
[18, 3]	ἄνθρωποι ἐπονομάζοντες ἔρωτα, οὑτωσὶ καλοῦντες	καὶ	τὸν θεὸν καὶ τὴν νόσον,
[18, 6]	ποιεῖ, καὶ ὀμνύει τὴν πλάτανον	καὶ	τὸν κύνα· τῶν δὲ ἐρωτικῶν
[18, 8]	τῆς Ἥρας καὶ τοῦ Διός·	καὶ	τὸν ὑβριστὴν ἐπὶ τῶν μνηστήρων·
[18, 8]	τὸν γόητα ἐπὶ τῆς Καλυψοῦς·	καὶ	τὸν φαρμακέα ἐπὶ τῆς Κίρκης·
[18, 8]	μέλειν, ὅσον ἐκείνης, λέγει. Ἔδειξεν	καὶ	τὸν χαμαιεύνην ἔρωτα ἐπὶ τῆς
[18, 5]	περὶ τοῦ Διὸς τοιαῦτα ἀκούσας,	καὶ	τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ τῆς Θέτιδος,
[18, 8]	χαμαιεύνην ἔρωτα ἐπὶ τῆς Ἥρας	καὶ	τοῦ Διός· καὶ τὸν ὑβριστὴν
[18, 8]	ἀμφοῖν ἴσος οἷον τῆς Ἀνδρομάχης	καὶ	τοῦ Ἕκτορος· ἡ μὲν πατέρα
[18, 2]	ἀδίκων ἐρώτων. ~Βούλει σοι λέγω	καὶ	τοῦ ἑτέρου τρόπου τῶν ἐρώτων
[18, 5]	τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ τῆς Θέτιδος,	καὶ	τοῦ Ἡφαίστου, καταμαντεύεται τοῦ λόγου,
[18, 8]	ἐν μέσῳ τάττων τῶν ἀγαθῶν,	καὶ	τοὺς ἱππεῖς διακρίνων τῶν πεζῶν·
[18, 6]	μέν γε ἀδικεῖν γραψάμενοι Σωκράτην,	καὶ	τοὺς νέους διαφθείρειν, καὶ ὅτι
[18, 4]	μὲν ἄλλα ἅπαντα ἀποποιεῖται εἰδέναι,	καὶ	τοὺς περὶ ἀρετῆς λόγους, καὶ
[18, 9]	καὶ τῆς Βαθύλλου ὥρας· ἀλλὰ	καὶ	τούτοις τὴν σωφροσύνην ὁρᾷς· ἔραμαί
[18, 9]	σοφιστοῦ τέχνη τοῦ αὐτοῦ ἤθους	καὶ	τρόπου· καὶ γὰρ πάντων ἐρᾷ
[18, 5]	Ὁμήρου ἔπη τῆς θαυμαστῆς πολιτείας	καὶ	τροφῆς τῶν νέων ἀπεπέμψατο, αὐτῷ
[18, 1]	Βακχιάδαις νεανίσκοις· οἳ θαρσοῦντες μέθῃ	καὶ	τυραννίδι καὶ ἔρωτι, εἰσπεσόντες εἰς
[18, 2]	Ἀττικῷ δύο ἦσαν ἐρασταί, ἰδιώτης	καὶ	τύραννος· ὁ μὲν δίκαιος ἦν
[18, 9]	τὰ ᾄσματα τῆς Σμέρδιος κόμης,	καὶ	τῶν Κλεοβούλου ὀφθαλμῶν, καὶ τῆς
[18, 1]	Ὡς δὲ ἐσωφρόνει τὸ μειράκιον	καὶ	ὑπερεφρόνει ὑβριστοῦ ἐραστοῦ, ἐκώμασεν εἰς
[18, 9]	Καὶ γὰρ πολλῶν ἐρᾶν ἔλεγον,	καὶ	ὑπὸ πάντων ἁλίσκεσθαι τῶν καλῶν·
[18, 4]	ὡραιότατον, καὶ Ἀγάθωνα τὸν ἁβρότατον,	καὶ	Φαῖδρον τὴν θείαν κεφαλήν, καὶ
[18, 9]	γὰρ ἐκείνῳ Ἀλκιβιάδης καὶ Χαρμίδης	καὶ	Φαῖδρος, τοῦτο τῇ Λεσβίᾳ Γύριννα
[18, 3]	τὸ δὲ καλὸν καὶ ὂν	καὶ	φαινόμενον, ἀνάγκη τοὺς μὲν τοῦ
[18, 3]	τοὺς δὲ τοῦ καὶ ὄντος	καὶ	φαινομένου γνησίους ἐραστὰς κάλλους ἀληθινοῦ.
[18, 9]	καὶ ποταμῶν ἔρωτας καὶ βασιλέων	καὶ	φυτῶν; Τὸν δὲ Ἀρχιλόχου ἔρωτα,
[18, 5]	συναναπλάττει τὸν λόγον, ἀπιστῶν ὁμοῦ	καὶ	χαίρων τῇ τῆς μυθολογίας ἐξουσίᾳ.
[18, 4]	κεφαλήν, καὶ Λῦσιν τὸ μειράκιον,	καὶ	Χαρμίδην τὸν καλόν. Ἀποκρύπτεται δὲ
[18, 9]	ὅ, τι γὰρ ἐκείνῳ Ἀλκιβιάδης	καὶ	Χαρμίδης καὶ Φαῖδρος, τοῦτο τῇ
[18, 5]	αὐτῷ Ὁμήρῳ, στεφανώσας τὸν ποιητὴν	καὶ	χρίσας μύρῳ· αἰτιασάμενος τὴν παρρησίαν
[18, 8]	τῷ Πατρόκλῳ, τὸν πόνῳ κτητὸν	καὶ	χρόνῳ, καὶ μέχρι θανάτου προερχόμενον,
[18, 7]	διὰ τὴν ὥραν τῶν μελῶν,	καίτοι	μικρὰν οὖσαν καὶ μέλαιναν) ἢ
[18, 6]	ἐλοιδορήσατο τῷ ἔρωτι τοῦ Σωκράτους·	καίτοι	πένητα εἰπών, καὶ ἀδολέσχην, καὶ
[18, 8]	διδοὺς τοῖς κάμνουσιν, τοὺς δὲ	κακοὺς	ἐν μέσῳ τάττων τῶν ἀγαθῶν,
[18, 6]	σοφιστήν, καὶ πάντα μᾶλλον ἢ	κακῶς	ἐρῶντα. Οὐ γὰρ ἦν, ὡς
[18, 8]	καὶ εἴδη, καὶ πάθη, τὰ	καλά,	τὰ αἰσχρά, τὸν σώφρονα ἔρωτα,
[18, 5]	αἰνίττεται δι´ αἰσχρῶν ῥημάτων πράξεις	καλάς,	δεινὸν καὶ σφαλερὸν τὸ χρῆμα.
[18, 8]	ἡ μὲν πατέρα καὶ ἀδελφὸν	καλεῖ	τὸν ἄνδρα καὶ ἐραστήν, καὶ
[18, 7]	ἀλλοτρίων ναμάτων, ἦπου Σαπφοῦς τῆς	καλῆς	(οὕτω γὰρ αὐτὴν ὀνομάζων χαίρει
[18, 5]	οἶμαι Θρασύμαχον ἂν εἰπεῖν, ἢ	Καλλίαν,	ἢ Πῶλον, ἢ ὅστις ἄλλος
[18, 3]	ὄντος καὶ φαινομένου γνησίους ἐραστὰς	κάλλους	ἀληθινοῦ. ~Εἶεν· ἐπεὶ ταύτῃ βασανιστέον
[18, 3]	ἀνάγκη τοὺς μὲν τοῦ φαινομένου	κάλλους	καὶ μὴ ὄντος γλιχομένους νόθους
[18, 3]	τὸν θεὸν καὶ τὴν νόσον,	καλλωπίζονται	μὲν οἱ μοχθηροὶ ἐρασταὶ διὰ
[18, 8]	ὢν καὶ δεινὸς ὁμοῦ τοῖς	καλοῖς	τὰ αἰσχρὰ ἱστορεῖν, τὰ μὲν
[18, 4]	τὸ μειράκιον, καὶ Χαρμίδην τὸν	καλόν.	Ἀποκρύπτεται δὲ οὐδὲν τῶν τοῦ
[18, 9]	γὰρ ἔχεις ἦθος· καὶ αὖθις	καλὸν	εἶναι τῷ ἔρωτι τὰ δίκαια‘
[18, 2]	τό γε μειράκιον ὄντως ἦν	καλὸν	καὶ ἐρᾶσθαι ἄξιον, ὥστε ὑπεριδὸν
[18, 3]	οὐχ οὕτως ἔχον, τὸ δὲ	καλὸν	καὶ ὂν καὶ φαινόμενον, ἀνάγκη
[18, 5]	χρῆμα. Τὸ γὰρ ὑποβαλεῖν αἰσχρῷ	καλόν,	καὶ τὰ ὠφελοῦντα διὰ τῶν
[18, 3]	τούτου τὸ μὲν ᾖ φαινόμενον	καλόν,	οὐχ οὕτως ἔχον, τὸ δὲ
[18, 9]	Ἀφροδίτη ἐν ᾄσματι, σύ τε	καλὸς	θεράπων Ἔρως. Ἡ Διοτίμα λέγει,
[18, 3]	ὥσπέρ τινι νομίσματι, τῇ τοῦ	καλοῦ	φύσει. Ἐὰν γὰρ τούτου τὸ
[18, 3]	οἱ ἄνθρωποι ἐπονομάζοντες ἔρωτα, οὑτωσὶ	καλοῦντες	καὶ τὸν θεὸν καὶ τὴν
[18, 4]	καὶ λευκὴ στάθμη πρὸς τοὺς	καλούς,	καὶ τὴν τέχνην δεινός. Ἀλλὰ
[18, 5]	σωφρονοῦντι, καὶ ὁ ἐκπληττόμενος τοὺς	καλοὺς	τῷ ἐλέγχοντι τοὺς ἄφρονας, ὁ
[18, 5]	ἐν τῇ Ἴδῃ, νεφέλης αὐτοὺς	καλυπτούσης	ἀθανάτου, καὶ Ἄρεως καὶ Ἀφροδίτης
[18, 8]	καὶ τὸν γόητα ἐπὶ τῆς	Καλυψοῦς·	καὶ τὸν φαρμακέα ἐπὶ τῆς
[18, 8]	μέχρι θανάτου προερχόμενον, νέων καὶ	καλῶν	ἀμφοτέρων, καὶ σωφρόνων, τοῦ μὲν
[18, 2]	Λακεδαιμονίων στρατηγήματι ἐρωτικῷ· μειρακίων πολλῶν	καλῶν	ἐρασταὶ ἦσαν Θήβησιν πολλοὶ νεανίαι·
[18, 9]	καὶ γὰρ πάντων ἐρᾷ τῶν	καλῶν,	καὶ ἐπαινεῖ πάντας· μεστὰ δὲ
[18, 9]	καὶ ὑπὸ πάντων ἁλίσκεσθαι τῶν	καλῶν·	ὅ, τι γὰρ ἐκείνῳ Ἀλκιβιάδης
[18, 4]	δή τινα ἂν θέλῃ, τῶν	καλῶν·	ὢ τοῦ θαυμαστοῦ γέρως. Αὐτὸς
[18, 8]	κυκεῶ δὲ Πραμνίου διδοὺς τοῖς	κάμνουσιν,	τοὺς δὲ κακοὺς ἐν μέσῳ
[18, 2]	Παναθηναίοις ἥκουσαν ἐπὶ τὴν πομπὴν	κανηφοροῦσαν	ἐξήλασεν ἐπ´ ἀτιμίᾳ. Διδόασιν δίκην
[18, 4]	παρρησιαζομένῳ· πηδᾶν μὲν αὐτῷ τὴν	καρδίαν	ἐπὶ Χαρμίδῃ καὶ ἥδειν τὸ
[18, 9]	ἐτίναξεν τὰς φρένας, ὡς ἄνεμος	κατ´	ὄρος δρυσὶν ἐμπεσών· ἀναίθεται τῇ
[18, 9]	λέγει· κωμῳδεῖ σχῆμά που καὶ	κατάκλισιν	σοφιστοῦ, καὶ αὕτη τίς δὲ
[18, 5]	τῆς Θέτιδος, καὶ τοῦ Ἡφαίστου,	καταμαντεύεται	τοῦ λόγου, ὡς φησὶ μὲν
[18, 6]	αἰτίαν, τῇ πρὸς ἐκείνους κοινωνίᾳ	κατασμικρύνοντες	τὰ αὐτῶν. Οὐκοῦν καὶ ἡμεῖς
[18, 8]	ἀποθανεῖν ἐρᾷ, καὶ τὴν ὀργὴν	κατατίθεται·	ἐρωτικὰ δὲ καὶ τὰ ἐνύπνια,
[18, 1]	ἐπειρῶντο ἀπάγειν, οἱ δὲ οἰκεῖοι	κατέχειν·	σπώμενον τὸ μειράκιον ὑπ´ ἀμφοῖν,
[18, 6]	ὡδὶ πρὸς τουτουσὶ τοὺς δεινοὺς	κατηγόρους·	ὅτι ἡμῖν δοκεῖτε, ὦ ἄνδρες,
[18, 6]	πρὸς τουτουσὶ δὲ τοὺς νυνὶ	κατηγόρους	(οὐ γάρ εἰσιν ἐκείνων ἀμαχώτεροι)
[18, 6]	Διονυσίοις κωμῳδῶν, ὁ δεινότατος τῶν	κατηγόρων,	ἐλοιδορήσατο τῷ ἔρωτι τοῦ Σωκράτους·
[18, 9]	σμικρά μοι παῖς ἔτι φαίνεο	κἄχαρις	ἔσσα Σαπφὼ λέγει· κωμῳδεῖ σχῆμά
[18, 8]	ἀναχωρεῖ ἐφ´ ἡσυχίας, καὶ δακρύει	κείμενος,	καὶ ἀλύει, καὶ ἀπελεύσεσθαι φησίν,
[18, 4]	ἁβρότατον, καὶ Φαῖδρον τὴν θείαν	κεφαλήν,	καὶ Λῦσιν τὸ μειράκιον, καὶ
[18, 7]	Φαίδρου λόγον ὑπὸ Λυσίου τοῦ	Κεφάλου	συγγεγραμμένον ἐρωτικόν, οὐκ ἔφη θαυμάζειν,
[18, 3]	γλιχομένους νόθους τινὰς εἶναι καὶ	κιβδήλους	ἐραστάς, τοὺς δὲ τοῦ καὶ
[18, 6]	εἰς τὰ δικαστήρια εἰσαγγελλόμενοι ἢ	κινδυνεύοντες·	οὐ περὶ τοῦ πράγματος ἀπολογοῦνται
[18, 5]	δὲ φίλος, οὕτω σφαλεροὺς καὶ	κινδυνώδεις	λόγους ταῖς αὐτοῦ ὁμιλίαις ἀνεκέρασεν,
[18, 8]	καὶ τὸν φαρμακέα ἐπὶ τῆς	Κίρκης·	καὶ τὸν ἀνδρεῖον ἐπὶ τῷ
[18, 9]	τῆς Σμέρδιος κόμης, καὶ τῶν	Κλεοβούλου	ὀφθαλμῶν, καὶ τῆς Βαθύλλου ὥρας·
[18, 6]	τὴν αἰτίαν, τῇ πρὸς ἐκείνους	κοινωνίᾳ	κατασμικρύνοντες τὰ αὐτῶν. Οὐκοῦν καὶ
[18, 8]	τελευταῖον δῶρον ἤδη θαπτομένῳ ἡ	κόμη.	Ταῦτα μὲν τὰ Ὁμήρου ἐρωτικά.
[18, 9]	αὐτοῦ τὰ ᾄσματα τῆς Σμέρδιος	κόμης,	καὶ τῶν Κλεοβούλου ὀφθαλμῶν, καὶ
[18, 5]	βούλεται τῷ Σωκράτει ταυτὶ τὰ	κομψά,	εἴτε αἰνίγματα, εἴτε εἰρωνεύματα; ἀποκρινάσθω
[18, 1]	ὥρᾳ διαφέρον. Ἐρᾷ Ἀκταίωνος νεανίας	Κορίνθιος,	γένους τῶν Βακχιάδων· Βακχιάδαι δὲ
[18, 1]	~Τίς ἡ Σωκράτους ἐρωτική.	~Κορινθίῳ	ἀνδρί, ὄνομα Αἰσχύλῳ, παῖς ἦν
[18, 1]	γένους τῶν Βακχιάδων· Βακχιάδαι δὲ	Κορίνθου	ἐδυνάστευον. Ὡς δὲ ἐσωφρόνει τὸ
[18, 1]	αὐτῶν. Καὶ εἰκάσθη τὸ ἐν	Κορίνθῳ	τοῦτο πάθος τῷ Βοιωτίῳ διὰ
[18, 8]	ἐφίησιν, καὶ τοῖς αὑτοῦ ὅπλοις	κοσμεῖ,	καὶ βραδύνοντος περιδεῶς ἔχει, καὶ
[18, 6]	καὶ ὅτι τὸν ἥττω λόγον	κρείττω	ποιεῖ, καὶ ὀμνύει τὴν πλάτανον
[18, 5]	ἐραστὴς μὲν σοφίας, πενίας δὲ	κρείττων,	ἡδονῆς δὲ ἐχθρός, ἀληθείας δὲ
[18, 6]	νέους διαφθείρειν, καὶ ὅτι μὲν	Κριτίας	ἐτυράννησεν, τοῦτο ἀδικεῖν ἔλεγον τὸν
[18, 4]	τέχνης, Ἀλκιβιάδην τὸν γαυρότατον, καὶ	Κριτόβουλον	τὸν ὡραιότατον, καὶ Ἀγάθωνα τὸν
[18, 5]	Λυσίου τῶν ἐρωτικῶν ἀντίτεχνος, ὁ	Κριτοβούλου	ἁπτόμενος, ὁ ἀπὸ κυνηγεσίου τῆς
[18, 8]	ἐπὶ τῷ Πατρόκλῳ, τὸν πόνῳ	κτητὸν	καὶ χρόνῳ, καὶ μέχρι θανάτου
[18, 8]	ἐγχριμφθῆναι τὸν ἐπὶ λαιᾷ ἵππον,	κυκεῶ	δὲ Πραμνίου διδοὺς τοῖς κάμνουσιν,
[18, 6]	ὀμνύει τὴν πλάτανον καὶ τὸν	κύνα·	τῶν δὲ ἐρωτικῶν τῶν Σωκράτους
[18, 5]	ὁ Κριτοβούλου ἁπτόμενος, ὁ ἀπὸ	κυνηγεσίου	τῆς Ἀλκιβιάδου ὥρας παραγινόμενος, ὁ
[18, 1]	ἀπολομένου ἑκατέρου, τοῦ μὲν ὑπὸ	κυνῶν	ἐν θήρᾳ, τοῦ δὲ ὑπὸ
[18, 2]	σκύλακες συμπαραθέοντες τοῖς πρεσβυτέροις τῶν	κυνῶν.	~Τί δή μοι βούλεται ὁ
[18, 9]	φαίνεο κἄχαρις ἔσσα Σαπφὼ λέγει·	κωμῳδεῖ	σχῆμά που καὶ κατάκλισιν σοφιστοῦ,
[18, 4]	Σωκράτην ἔσκωπτον ἐν Διονυσίοις οἱ	κωμῳδοί.	Ἔλεγε δὲ ταῦτα μόνον οὐκ
[18, 6]	οὔτε τοῖς συκοφάνταις, οὔτε τοῖς	κωμῳδοῖς	ἐπιλήψιμον. Διὸ δὴ τὸ μὲν
[18, 6]	Ἀριστοφάνης τὰ Σωκράτους ἐν Διονυσίοις	κωμῳδῶν,	ὁ δεινότατος τῶν κατηγόρων, ἐλοιδορήσατο

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/04/2008