Dissertation, Chap. |
[18, 7] |
καλῆς
(οὕτω
γὰρ
αὐτὴν
ὀνομάζων
|
χαίρει |
διὰ
τὴν
ὥραν
τῶν
μελῶν, |
[18, 9] |
δὲ
Ἀρχιλόχου
ἔρωτα,
ὑβριστὴς
γάρ,
|
χαίρειν |
ἐῶ.
Ὁ
δὲ
τῆς
Λεσβίας |
[18, 9] |
πολλά
μοι
τὰν
Πολυανακτίθαο
παῖδα
|
χαίρειν, |
Σαπφὼ
λέγει·
οὐ
προσιέναι
φησὶν |
[18, 9] |
ἐκεῖνα
τὰ
Σωκράτους·
τὸν
Ἴωνα
|
χαίρειν
|
φησὶν
ὁ
Σωκράτης·
πολλά
μοι |
[18, 5] |
τὸν
λόγον,
ἀπιστῶν
ὁμοῦ
καὶ
|
χαίρων
|
τῇ
τῆς
μυθολογίας
ἐξουσίᾳ.
Ὁ |
[18, 4] |
ἐγγυτάτω
τῆς
ἑαυτοῦ
τύχης,
ἀνυπόδητον,
|
χαμαιεύνην, |
ἐπίβουλον,
θηρευτικόν,
φαρμακέα,
σοφιστήν,
γόητα· |
[18, 8] |
ἐκείνης,
λέγει.
Ἔδειξεν
καὶ
τὸν
|
χαμαιεύνην |
ἔρωτα
ἐπὶ
τῆς
Ἥρας
καὶ
|
[18, 9] |
ὁρᾷς·
ἔραμαί
τοι
συνηβᾶν,
φησίν,
|
χαρίεν |
γὰρ
ἔχεις
ἦθος·
καὶ
αὖθις |
[18, 9] |
φιλοῖεν·
χαρίεντα
μὲν
γὰρ
ᾄδω,
|
χαρίεντα |
δ´
οἶδα
λέξαι.
Τοῦτο
καὶ |
[18, 9] |
λόγων
εἵνεκα
παῖδες
ἂν
φιλοῖεν·
|
χαρίεντα |
μὲν
γὰρ
ᾄδω,
χαρίεντα
δ´ |
[18, 9] |
Ἀλκιβιάδης
ἔλεγεν,
εἰκάζων
αὐτοῦ
τὴν
|
χάριν |
τοῖς
Ὀλύμπου
καὶ
Μαρσύου
αὐλήμασιν. |
[18, 4] |
μὲν
αὐτῷ
τὴν
καρδίαν
ἐπὶ
|
Χαρμίδῃ |
καὶ
ἥδειν
τὸ
σῶμα,
ἐπτοῆσθαι |
[18, 5] |
τῆς
Ἀλκιβιάδου
ὥρας
παραγινόμενος,
ὁ
|
Χαρμίδην |
τεθηπώς.
Πῶς
γὰρ
ὅμοια
ταῦτα |
[18, 4] |
καὶ
Λῦσιν
τὸ
μειράκιον,
καὶ
|
Χαρμίδην |
τὸν
καλόν.
Ἀποκρύπτεται
δὲ
οὐδὲν |
[18, 9] |
τι
γὰρ
ἐκείνῳ
Ἀλκιβιάδης
καὶ
|
Χαρμίδης |
καὶ
Φαῖδρος,
τοῦτο
τῇ
Λεσβίᾳ |
[18, 1] |
ὑπ´
ἀμφοῖν,
βίᾳ
διαφθείρεται
ἐν
|
χερσὶν |
αὐτῶν.
Καὶ
εἰκάσθη
τὸ
ἐν |
[18, 6] |
μὲν
ταῦτα,
δύνασθαι
δὲ
ἧττον·
|
χρὴ |
δὲ
ὁμοῦ
τῷ
βούλεσθαι
καὶ |
[18, 9] |
Ὁ
δὲ
τῆς
Λεσβίας
(εἴτοι
|
χρὴ
|
πρεσβύτερα
τοῖς
νέοις
εἰκάσαι)
τί |
[18, 1] |
ὁμιλίαν
συστησαμένῳ
ὕβρις
ἦν
τὸ
|
χρῆμα, |
οὐκ
ἔρως·
θαρσῶν
δὲ
ὁ |
[18, 5] |
καλάς,
δεινὸν
καὶ
σφαλερὸν
τὸ
|
χρῆμα. |
Τὸ
γὰρ
ὑποβαλεῖν
αἰσχρῷ
καλόν, |
[18, 3] |
θεὸν
ὁμωνυμίαν,
ἀπιστοῦνται
δὲ
οἱ
|
χρηστοὶ |
διὰ
τὸ
ἀμφίβολον
τοῦ
πάθους, |
[18, 5] |
Ὁμήρῳ,
στεφανώσας
τὸν
ποιητὴν
καὶ
|
χρίσας |
μύρῳ·
αἰτιασάμενος
τὴν
παρρησίαν
τῶν |
[18, 8] |
Πατρόκλῳ,
τὸν
πόνῳ
κτητὸν
καὶ
|
χρόνῳ, |
καὶ
μέχρι
θανάτου
προερχόμενον,
νέων |