Dissertation, Chap.
[18, 6]	τὸν Σωκράτην, καὶ ὅτι Ἀλκιβιάδην	ἐᾷ	ὑβρίζειν, καὶ ὅτι τὸν ἥττω
[18, 3]	νομίσματι, τῇ τοῦ καλοῦ φύσει.	Ἐὰν	γὰρ τούτου τὸ μὲν ᾖ
[18, 4]	ἰδεῖν, καὶ πένητα, ἐγγυτάτω τῆς	ἑαυτοῦ	τύχης, ἀνυπόδητον, χαμαιεύνην, ἐπίβουλον, θηρευτικόν,
[18, 4]	λέγει, αἰσχρὸν ἰδεῖν, καὶ πένητα,	ἐγγυτάτω	τῆς ἑαυτοῦ τύχης, ἀνυπόδητον, χαμαιεύνην,
[18, 6]	μόνον, ὑπὲρ ὅτου ἡ εἰσαγγελία	ἐγένετο,	ἀλλ´ ἠρέμα εἰς ἄλλους ἀξιοχρεωτέρους
[18, 8]	στράτευμα· ἐν νύσσῃ μὲν παραινῶν	ἐγχριμφθῆναι	τὸν ἐπὶ λαιᾷ ἵππον, κυκεῶ
[18, 5]	λέγει· καὶ αὖθις αὖ, ὤμοι	ἐγὼ	δειλή, ὤμοι δυσαριστοτόκεια, ἡ Θέτις
[18, 5]	τις ἄλλος τῶν ὁμοφώνων αὐτῷ.	Ἐγὼ	μὲν γὰρ θαυμάζω καὶ ἐκπλήττομαι,
[18, 5]	ἄμβροτον, καὶ ὀδυρόμενοι θεοί· ὤμοι	ἐγών,	ὅτε μοι Σαρπήδονα φίλτατον ἀνδρῶν,
[18, 2]	οὔτε Πελοποννήσιοι περὶ τὴν Ἀττικήν.	Ἔδει	γὰρ ἕκαστον τῶν ἐραστῶν ἀριστεύειν,
[18, 3]	ἀλλ´ ὥσπερ τοὺς ἀργυρογνώμονας ἐξετάζειν	ἔδει,	ὁπότερος αὐτῶν γνωριστικὸς τοῦ δοκίμου
[18, 8]	αὐτῷ μέλειν, ὅσον ἐκείνης, λέγει.	Ἔδειξεν	καὶ τὸν χαμαιεύνην ἔρωτα ἐπὶ
[18, 6]	Σωκράτους, εἰ μὲν ὀρθῶς ταῦτα	ἔδρα	ἢ μή, σκοπεῖν ἀναθησόμεθα σμικρόν,
[18, 1]	τῶν Βακχιάδων· Βακχιάδαι δὲ Κορίνθου	ἐδυνάστευον.	Ὡς δὲ ἐσωφρόνει τὸ μειράκιον
[18, 8]	ἐρωτικὸν δὲ καὶ τὸ τυχεῖν	ἐθέλοντα	ἐξουσίας πρὸς μάχην δακρῦσαι ὡς
[18, 5]	γὰρ ἀληθῆ ταῦτα, εὐφημεῖν ἄξιον·	εἰ	δὲ αἰνίττεται δι´ αἰσχρῶν ῥημάτων
[18, 4]	ἀλλ´ ἐξεῖναι φιλεῖν τῷ ἀρίστῳ,	εἰ	δή τινα ἂν θέλῃ, τῶν
[18, 5]	παρασκευῇ· πολλοῦ γε καὶ δεῖ.	Εἰ	μὲν γὰρ ἀληθῆ ταῦτα, εὐφημεῖν
[18, 6]	Οὐκοῦν καὶ ἡμεῖς περὶ Σωκράτους,	εἰ	μὲν ὀρθῶς ταῦτα ἔδρα ἢ
[18, 4]	τὰ μὲν ἄλλα ἅπαντα ἀποποιεῖται	εἰδέναι,	καὶ τοὺς περὶ ἀρετῆς λόγους,
[18, 8]	καὶ ἔργα, καὶ ἡλικίας, καὶ	εἴδη,	καὶ πάθη, τὰ καλά, τὰ
[18, 4]	φαινομένου γνησίους ἐραστὰς κάλλους ἀληθινοῦ.	~Εἶεν·	ἐπεὶ ταύτῃ βασανιστέον τὲ καὶ
[18, 9]	τοῖς νέοις εἰκάσαι) τί ἂν	εἴη	ἄλλο, ἢ αὐτό, ἡ Σωκράτους
[18, 9]	καὶ περὶ Σωκράτους Ἀλκιβιάδης ἔλεγεν,	εἰκάζων	αὐτοῦ τὴν χάριν τοῖς Ὀλύμπου
[18, 6]	~Φέρ´ ἐπαμύνωμεν τῷ λόγῳ, μὴ	εἰκαῖα	φλυαρῶμεν. Καὶ δή μοι δοκῶ
[18, 9]	(εἴτοι χρὴ πρεσβύτερα τοῖς νέοις	εἰκάσαι)	τί ἂν εἴη ἄλλο, ἢ
[18, 1]	διαφθείρεται ἐν χερσὶν αὐτῶν. Καὶ	εἰκάσθη	τὸ ἐν Κορίνθῳ τοῦτο πάθος
[18, 2]	μίαν γέ τινα ἢ δευτέραν	εἰκόνα;	Μειρακίῳ Ἀττικῷ δύο ἦσαν ἐρασταί,
[18, 4]	τοῖς ἀριστεῦσιν οὐ στέφανον οὐδὲ	εἰκόνας,	τὰς Ἑλληνικὰς φλυαρίας, δωρεῖται· ἀλλ´
[18, 8]	φησίν, καὶ οὐκ ἄπεισιν. Ἄλλη	εἰκὼν	ἀκολάστου ἔρωτος· τοιοῦτος αὐτῷ ὁ
[18, 3]	μὴ ὄντος γλιχομένους νόθους τινὰς	εἶναι	καὶ κιβδήλους ἐραστάς, τοὺς δὲ
[18, 4]	τέχνην ὑποδύς, ταύτης καὶ ἐπιστήμων	εἶναι,	καὶ πραγματεύεσθαι περὶ αὐτὴν ἔλεγεν.
[18, 4]	ἐπ´ αὐτῷ μῦθον, οἷον καὶ	εἶναι	λέγει, αἰσχρὸν ἰδεῖν, καὶ πένητα,
[18, 9]	ἀκόλουθον τῆς Ἀφροδίτης καὶ θεράποντα	εἶναι·	λέγει που καὶ Σαπφοῖ ἡ
[18, 9]	θέμις ἐν μουσοπόλων οἰκίᾳ θρῆνον	εἶναι	οὐκ ἄμμι πρέποι τάδε. Ἡ
[18, 9]	πολλοῦ ἐρῶν, πρὶν ἡγήσατο ἱκανὸν	εἶναι	πρὸς λόγους· σμικρά μοι παῖς
[18, 6]	ἡμῖν δοκεῖτε, ὦ ἄνδρες, ἀτοπώτεροι	εἶναι	συκοφάνται Ἀνύτου καὶ Μελήτου· ἐκεῖνοι
[18, 5]	τὰ Ὁμήρου αἰνίγματα πόρρω πάνυ	εἶναι	τῆς αἰτίας, τοῖς ἐκείνου παραβαλλόμενα.
[18, 9]	ἔχεις ἦθος· καὶ αὖθις καλὸν	εἶναι	τῷ ἔρωτι τὰ δίκαια‘ φησίν.
[18, 9]	τέχνην ἀπεκαλύψατο· ἐμὲ γὰρ λόγων	εἵνεκα	παῖδες ἂν φιλοῖεν· χαρίεντα μὲν
[18, 5]	τοῦτο. Ταῦτα οἶμαι Θρασύμαχον ἂν	εἰπεῖν,	ἢ Καλλίαν, ἢ Πῶλον, ἢ
[18, 9]	δὲ ἀπορῶν· τοῦτο ἐκείνη ξυλλαβοῦσα	εἶπεν	γλυκύπικρον‘ καὶ ἀλγεσίδωρον. Τὸν ἔρωτα
[18, 6]	ἔρωτι τοῦ Σωκράτους· καίτοι πένητα	εἰπών,	καὶ ἀδολέσχην, καὶ σοφιστήν, καὶ
[18, 9]	ταύταις, νῦν δὲ ἐλέγχει, καὶ	εἰρωνεύεται	αὐτὰ ἐκεῖνα τὰ Σωκράτους· τὸν
[18, 5]	τὰ κομψά, εἴτε αἰνίγματα, εἴτε	εἰρωνεύματα;	ἀποκρινάσθω ἡμῖν ὑπὲρ τοῦ Σωκράτους
[18, 1]	καὶ ὑπερεφρόνει ὑβριστοῦ ἐραστοῦ, ἐκώμασεν	εἰς	Ἀκταίωνος ὁ ἐραστὴς ὁμοῦ τοῖς
[18, 6]	ἡ εἰσαγγελία ἐγένετο, ἀλλ´ ἠρέμα	εἰς	ἄλλους ἀξιοχρεωτέρους τρέπουσι τὴν αἰτίαν,
[18, 4]	φαρμακέα, σοφιστήν, γόητα· ἀτεχνῶς οἷα	εἰς	αὐτὸν Σωκράτην ἔσκωπτον ἐν Διονυσίοις
[18, 7]	δὲ ἐν τῷ συμποσίῳ λόγον,	εἰς	ἔρωτα ἔπαινον, Μαντινικῇ γυναικὶ ἀνατίθησιν·
[18, 6]	τοιαύτην τῷ λόγῳ, οἵαν καὶ	εἰς	τὰ δικαστήρια εἰσαγγελλόμενοι ἢ κινδυνεύοντες·
[18, 1]	καὶ τυραννίδι καὶ ἔρωτι, εἰσπεσόντες	εἰς	τὸ δωμάτιον, οἱ μὲν ἐπειρῶντο
[18, 1]	ὁ Περίανδρος τῇ ἐξουσίᾳ παροινεῖ	εἰς	τὸ μειράκιον. Ἡ δὲ παροινία
[18, 8]	Ἀλέξανδρος, οἷος ἐκ μάχης ἐπανεῖναι	εἰς	τὸν θάλαμον καὶ ἀεὶ μοιχῷ
[18, 6]	ἀπολογοῦνται μόνον, ὑπὲρ ὅτου ἡ	εἰσαγγελία	ἐγένετο, ἀλλ´ ἠρέμα εἰς ἄλλους
[18, 6]	οἵαν καὶ εἰς τὰ δικαστήρια	εἰσαγγελλόμενοι	ἢ κινδυνεύοντες· οὐ περὶ τοῦ
[18, 8]	τεχνίτης δεινῶς, οἷοι νῦν βροτοί	εἰσιν.	Αὐτίκα ἐν πρώτῳ λόγῳ ἐπὶ
[18, 6]	τοὺς νυνὶ κατηγόρους (οὐ γάρ	εἰσιν	ἐκείνων ἀμαχώτεροι) διαγωνισώμεθα τὸ πρῶτον
[18, 1]	μέθῃ καὶ τυραννίδι καὶ ἔρωτι,	εἰσπεσόντες	εἰς τὸ δωμάτιον, οἱ μὲν
[18, 5]	τῷ Σωκράτει ταυτὶ τὰ κομψά,	εἴτε	αἰνίγματα, εἴτε εἰρωνεύματα; ἀποκρινάσθω ἡμῖν
[18, 5]	ταυτὶ τὰ κομψά, εἴτε αἰνίγματα,	εἴτε	εἰρωνεύματα; ἀποκρινάσθω ἡμῖν ὑπὲρ τοῦ
[18, 7]	γυναικὶ ἀνατίθησιν· ἀλλὰ εἴτε Μαντινική,	εἴτε	καὶ Λεσβία τὶς ἦν ἡ
[18, 7]	ἔπαινον, Μαντινικῇ γυναικὶ ἀνατίθησιν· ἀλλὰ	εἴτε	Μαντινική, εἴτε καὶ Λεσβία τὶς
[18, 9]	ἐῶ. Ὁ δὲ τῆς Λεσβίας	(εἴτοι	χρὴ πρεσβύτερα τοῖς νέοις εἰκάσαι)
[18, 8]	τοιοῦτος αὐτῷ ὁ Ἀλέξανδρος, οἷος	ἐκ	μάχης ἐπανεῖναι εἰς τὸν θάλαμον
[18, 9]	προσιέναι φησὶν ὁ Σωκράτης Ἀλκιβιάδῃ,	ἐκ	πολλοῦ ἐρῶν, πρὶν ἡγήσατο ἱκανὸν
[18, 2]	ἐξήλασεν ἐπ´ ἀτιμίᾳ. Διδόασιν δίκην	ἐκ	τούτου Πεισιστρατίδαι, καὶ ἦρξεν ἐλευθερίας
[18, 2]	περὶ τὴν Ἀττικήν. Ἔδει γὰρ	ἕκαστον	τῶν ἐραστῶν ἀριστεύειν, καὶ διὰ
[18, 9]	γάρ μοι τὴν καθ´ αὑτὸν	ἑκάτερος	φιλίαν, ἡ μὲν γυναικῶν, ὁ
[18, 1]	τὴν ὁμωνυμίαν τῶν μειρακίων, ἀπολομένου	ἑκατέρου,	τοῦ μὲν ὑπὸ κυνῶν ἐν
[18, 9]	Σωκράτης σοφιστὴν λέγει, Σαπφὼ μυθοπλόκον.	Ἐκβακχεύεται	ἐπὶ Φαίδρῳ ὑπὸ τοῦ ἔρωτος,
[18, 8]	ἄλλα εὐήθως πάνυ καὶ ἀρχαίως	ἐκδιδάσκειν	ἰδέσθαι, καὶ ἡνιοχεῖν, καὶ τάττειν
[18, 9]	δὲ ἐλέγχει, καὶ εἰρωνεύεται αὐτὰ	ἐκεῖνα	τὰ Σωκράτους· τὸν Ἴωνα χαίρειν
[18, 9]	εὐπορῶν, ἀποθνήσκει δὲ ἀπορῶν· τοῦτο	ἐκείνη	ξυλλαβοῦσα εἶπεν γλυκύπικρον‘ καὶ ἀλγεσίδωρον.
[18, 8]	μητρὸς τοσουτονὶ αὐτῷ μέλειν, ὅσον	ἐκείνης,	λέγει. Ἔδειξεν καὶ τὸν χαμαιεύνην
[18, 6]	Ἀθηναίων θέατρον καὶ τὸ δικαστήριον	ἐκεῖνο	διαπέφευγεν· πρὸς τουτουσὶ δὲ τοὺς
[18, 6]	εἶναι συκοφάνται Ἀνύτου καὶ Μελήτου·	ἐκεῖνοι	μέν γε ἀδικεῖν γραψάμενοι Σωκράτην,
[18, 4]	ὁποῖα ἄττα φησὶν περὶ αὑτοῦ	ἐκεῖνος,	ὅτι ἐστὶν θεράπων τοῦ ἔρωτος,
[18, 5]	πάνυ εἶναι τῆς αἰτίας, τοῖς	ἐκείνου	παραβαλλόμενα. Αὐτίκα καὶ ὁ μὲν
[18, 6]	τρέπουσι τὴν αἰτίαν, τῇ πρὸς	ἐκείνους	κοινωνίᾳ κατασμικρύνοντες τὰ αὐτῶν. Οὐκοῦν
[18, 9]	τῶν καλῶν· ὅ, τι γὰρ	ἐκείνῳ	Ἀλκιβιάδης καὶ Χαρμίδης καὶ Φαῖδρος,
[18, 6]	νυνὶ κατηγόρους (οὐ γάρ εἰσιν	ἐκείνων	ἀμαχώτεροι) διαγωνισώμεθα τὸ πρῶτον τῇδε·
[18, 4]	ἐπιτολμητόν τοι καὶ περὶ Σωκράτους	ἐκλογίσασθαι,	τί ἦν αὐτῷ ταυτὶ τὰ
[18, 4]	ἅπαντα, ἐφ´ οἷς οἱ σοφισταὶ	ἐκόμων·	τὴν δὲ ἐρωτικὴν τέχνην ὑποδύς,
[18, 5]	Ἐγὼ μὲν γὰρ θαυμάζω καὶ	ἐκπλήττομαι,	ὅπως τὰ μὲν Ὁμήρου ἔπη
[18, 5]	ἐρῶν τῷ σωφρονοῦντι, καὶ ὁ	ἐκπληττόμενος	τοὺς καλοὺς τῷ ἐλέγχοντι τοὺς
[18, 8]	οἷον τῆς Ἀνδρομάχης καὶ τοῦ	Ἕκτορος·	ἡ μὲν πατέρα καὶ ἀδελφὸν
[18, 1]	μειράκιον καὶ ὑπερεφρόνει ὑβριστοῦ ἐραστοῦ,	ἐκώμασεν	εἰς Ἀκταίωνος ὁ ἐραστὴς ὁμοῦ
[18, 4]	ἔσκωπτον ἐν Διονυσίοις οἱ κωμῳδοί.	Ἔλεγε	δὲ ταῦτα μόνον οὐκ ἐν
[18, 9]	Τοῦτο καὶ περὶ Σωκράτους Ἀλκιβιάδης	ἔλεγεν,	εἰκάζων αὐτοῦ τὴν χάριν τοῖς
[18, 4]	εἶναι, καὶ πραγματεύεσθαι περὶ αὐτὴν	ἔλεγεν.	~Τί βούλεται τῷ Σωκράτει ταυτὶ
[18, 9]	ἐπιτηδεῦσαι. Καὶ γὰρ πολλῶν ἐρᾶν	ἔλεγον,	καὶ ὑπὸ πάντων ἁλίσκεσθαι τῶν
[18, 6]	μὲν Κριτίας ἐτυράννησεν, τοῦτο ἀδικεῖν	ἔλεγον	τὸν Σωκράτην, καὶ ὅτι Ἀλκιβιάδην
[18, 9]	μὲν ἐπιτιμᾷ ταύταις, νῦν δὲ	ἐλέγχει,	καὶ εἰρωνεύεται αὐτὰ ἐκεῖνα τὰ
[18, 5]	ὁ ἐκπληττόμενος τοὺς καλοὺς τῷ	ἐλέγχοντι	τοὺς ἄφρονας, ὁ Λυσίου τῶν
[18, 5]	οὐδὲ τῇ πρὸς τοὺς τυράννους	ἐλευθερίᾳ,	οὐδὲ τῇ ἐπὶ Δηλίῳ ἀριστείᾳ,
[18, 2]	ἐκ τούτου Πεισιστρατίδαι, καὶ ἦρξεν	ἐλευθερίας	Ἀθηναίοις ὕβρις τυράννου, καὶ μειρακίου
[18, 2]	ἔρως δίκαιος, καὶ ἐραστοῦ ἀρετή.	Ἐλευθεροῖ	τὰς Θήβας Ἐπαμεινώνδας ἀπὸ Λακεδαιμονίων
[18, 4]	οὐ στέφανον οὐδὲ εἰκόνας, τὰς	Ἑλληνικὰς	φλυαρίας, δωρεῖται· ἀλλ´ ἐξεῖναι φιλεῖν
[18, 4]	μόνον οὐκ ἐν μέσοις τοῖς	Ἕλλησιν,	ἀλλὰ καὶ οἴκοι καὶ δημοσίᾳ,
[18, 6]	κωμῳδῶν, ὁ δεινότατος τῶν κατηγόρων,	ἐλοιδορήσατο	τῷ ἔρωτι τοῦ Σωκράτους· καίτοι
[18, 9]	που καὶ τὴν τέχνην ἀπεκαλύψατο·	ἐμὲ	γὰρ λόγων εἵνεκα παῖδες ἂν
[18, 5]	Ὅμηρος μὲν ᾐνίξατο, Σωκράτης δὲ	ἐμέμψατο·	αὐτὸς δὲ δὴ Σωκράτης, ὁ
[18, 8]	ἐπιμανής, ὁ δὲ ἥμερος καὶ	ἐμπαθής·	ὁ μὲν ἀποφλογοῦται τὰ ὄμματα,
[18, 9]	ὡς ἄνεμος κατ´ ὄρος δρυσὶν	ἐμπεσών·	ἀναίθεται τῇ Ξανθίππῃ ὀδυρομένῃ ὅτι
[18, 4]	οἴκοι καὶ δημοσίᾳ, ἐν συμποσίοις,	ἐν	Ἀκαδημίᾳ, ἐν Πειραιεῖ, ἐν ὁδῷ
[18, 9]	που καὶ Σαπφοῖ ἡ Ἀφροδίτη	ἐν	ᾄσματι, σύ τε καλὸς θεράπων
[18, 6]	ἀλλ´ οὐδὲ Ἀριστοφάνης τὰ Σωκράτους	ἐν	Διονυσίοις κωμῳδῶν, ὁ δεινότατος τῶν
[18, 4]	οἷα εἰς αὐτὸν Σωκράτην ἔσκωπτον	ἐν	Διονυσίοις οἱ κωμῳδοί. Ἔλεγε δὲ
[18, 2]	ταῖς ἀρεταῖς τοῖς ἐρασταῖς, ὥσπερ	ἐν	θήρᾳ σκύλακες συμπαραθέοντες τοῖς πρεσβυτέροις
[18, 1]	ἑκατέρου, τοῦ μὲν ὑπὸ κυνῶν	ἐν	θήρᾳ, τοῦ δὲ ὑπὸ ἐραστῶν
[18, 1]	χερσὶν αὐτῶν. Καὶ εἰκάσθη τὸ	ἐν	Κορίνθῳ τοῦτο πάθος τῷ Βοιωτίῳ
[18, 4]	Πειραιεῖ, ἐν ὁδῷ ὑπὸ πλατάνῳ,	ἐν	Λυκίῳ. Καὶ τὰ μὲν ἄλλα
[18, 1]	θήρᾳ, τοῦ δὲ ὑπὸ ἐραστῶν	ἐν	μέθῃ. Περιάνδρῳ τῷ Ἀμβρακιώτῃ τυράννῳ
[18, 4]	Ἔλεγε δὲ ταῦτα μόνον οὐκ	ἐν	μέσοις τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ
[18, 8]	τοῖς κάμνουσιν, τοὺς δὲ κακοὺς	ἐν	μέσῳ τάττων τῶν ἀγαθῶν, καὶ
[18, 9]	τῇ θυγατρί· οὐ γὰρ θέμις	ἐν	μουσοπόλων οἰκίᾳ θρῆνον εἶναι οὐκ
[18, 4]	ἐπ´ Αὐτόλυκον τὰ ὄμματα, ὥσπερ	ἐν	νυκτὶ ἐπὶ φέγγος. Πόλιν δὲ
[18, 8]	καὶ ἡνιοχεῖν, καὶ τάττειν στράτευμα·	ἐν	νύσσῃ μὲν παραινῶν ἐγχριμφθῆναι τὸν
[18, 4]	συμποσίοις, ἐν Ἀκαδημίᾳ, ἐν Πειραιεῖ,	ἐν	ὁδῷ ὑπὸ πλατάνῳ, ἐν Λυκίῳ.
[18, 5]	ἡμῖν ἐπ´ ἀληθείᾳ διατεθρυλημένος, ἐπισφαλέστερος	ἐν	οἷς αἰνίττεται, διὰ τὸ ἀξιόπιστον
[18, 2]	ἐραστῶν ἀριστεύειν, καὶ διὰ φιλοτιμίαν	ἐν	ὄψει τῶν παιδικῶν μαχόμενον, καὶ
[18, 4]	δημοσίᾳ, ἐν συμποσίοις, ἐν Ἀκαδημίᾳ,	ἐν	Πειραιεῖ, ἐν ὁδῷ ὑπὸ πλατάνῳ,
[18, 8]	οἷοι νῦν βροτοί εἰσιν. Αὐτίκα	ἐν	πρώτῳ λόγῳ ἐπὶ αἰχμαλώτῳ ἐρασταὶ
[18, 4]	ἀλλὰ καὶ οἴκοι καὶ δημοσίᾳ,	ἐν	συμποσίοις, ἐν Ἀκαδημίᾳ, ἐν Πειραιεῖ,
[18, 5]	πεποίηται αὐτῷ τῇ Ἥρᾳ μισγόμενος	ἐν	τῇ Ἴδῃ, νεφέλης αὐτοὺς καλυπτούσης
[18, 8]	ἐπιμανῆ, τὸν πρᾶον· καὶ ἐστὶν	ἐν	τοιούτοις οὐκέτι ἀρχαῖος, ἀλλὰ τεχνίτης
[18, 5]	δὲ τῇ μιμήσει, ἀνόμοιον δ´	ἐν	τοῖς ἔργοις. Οὐδὲν γὰρ αὐτὸς
[18, 5]	αἰνίττεται, διὰ τὸ ἀξιόπιστον μὲν	ἐν	τοῖς λόγοις, δυνατὸν δὲ τῇ
[18, 4]	ἦν αὐτῷ ταυτὶ τὰ θρυλούμενα	ἐν	τοῖς λόγοις; ὁποῖα ἄττα φησὶν
[18, 7]	φησίν, τοῦ σοφοῦ. Τὸν δὲ	ἐν	τῷ συμποσίῳ λόγον, εἰς ἔρωτα
[18, 1]	μειράκιον ὑπ´ ἀμφοῖν, βίᾳ διαφθείρεται	ἐν	χερσὶν αὐτῶν. Καὶ εἰκάσθη τὸ
[18, 4]	τὸ σῶμα, ἐπτοῆσθαι δὲ καὶ	ἐνθουσιᾶν,	καθάπερ τὰς βάκχας, ἐπὶ Ἀλκιβιάδῃ·
[18, 8]	κατατίθεται· ἐρωτικὰ δὲ καὶ τὰ	ἐνύπνια,	καὶ τὰ ὀνείρατα, καὶ τὰ
[18, 1]	ὑβρίζοντα, τὸ δὲ μειράκιον ἐποίησεν	ἐξ	ἐρωμένου τυραννοκτόνον. Αὕτη δίκη ἀδίκων
[18, 4]	τὰς Ἑλληνικὰς φλυαρίας, δωρεῖται· ἀλλ´	ἐξεῖναι	φιλεῖν τῷ ἀρίστῳ, εἰ δή
[18, 3]	πάθους, ἀλλ´ ὥσπερ τοὺς ἀργυρογνώμονας	ἐξετάζειν	ἔδει, ὁπότερος αὐτῶν γνωριστικὸς τοῦ
[18, 2]	ἥκουσαν ἐπὶ τὴν πομπὴν κανηφοροῦσαν	ἐξήλασεν	ἐπ´ ἀτιμίᾳ. Διδόασιν δίκην ἐκ
[18, 8]	τὰ δὲ τοῦ ἔρωτος πάντα	ἑξῆς	δίεισιν, καὶ ἔργα, καὶ ἡλικίας,
[18, 4]	οὔτε πάθος, ἀλλὰ ἔοικεν πάντα	ἑξῆς	παρρησιαζομένῳ· πηδᾶν μὲν αὐτῷ τὴν
[18, 5]	καὶ χαίρων τῇ τῆς μυθολογίας	ἐξουσίᾳ.	Ὁ δὲ Σωκράτης ἡμῖν ἐπ´
[18, 1]	θαρσῶν δὲ ὁ Περίανδρος τῇ	ἐξουσίᾳ	παροινεῖ εἰς τὸ μειράκιον. Ἡ
[18, 2]	ἰσοτιμίαν, ὁ δὲ ἄδικος δι´	ἐξουσίαν·	ἀλλὰ τό γε μειράκιον ὄντως
[18, 8]	δὲ καὶ τὸ τυχεῖν ἐθέλοντα	ἐξουσίας	πρὸς μάχην δακρῦσαι ὡς οὐκ
[18, 4]	οὔτε ἔργον, οὔτε πάθος, ἀλλὰ	ἔοικεν	πάντα ἑξῆς παρρησιαζομένῳ· πηδᾶν μὲν
[18, 6]	ἐρῶντα. Οὐ γὰρ ἦν, ὡς	ἔοικεν,	τὸ πρᾶγμα οὔτε τοῖς συκοφάνταις,
[18, 8]	τὸν θάλαμον καὶ ἀεὶ μοιχῷ	ἐοικέναι.	Ἔστιν αὐτῷ καὶ δίκαιος ἔρως
[18, 5]	ἐξουσίᾳ. Ὁ δὲ Σωκράτης ἡμῖν	ἐπ´	ἀληθείᾳ διατεθρυλημένος, ἐπισφαλέστερος ἐν οἷς
[18, 2]	ἐπὶ τὴν πομπὴν κανηφοροῦσαν ἐξήλασεν	ἐπ´	ἀτιμίᾳ. Διδόασιν δίκην ἐκ τούτου
[18, 4]	βάκχας, ἐπὶ Ἀλκιβιάδῃ· ἐπεστρέφθαι δὲ	ἐπ´	Αὐτόλυκον τὰ ὄμματα, ὥσπερ ἐν
[18, 4]	δὲ δὴ τὸν ἔρωτα, ἀναπλάττων	ἐπ´	αὐτῷ μῦθον, οἷον καὶ εἶναι
[18, 9]	πάντων ἐρᾷ τῶν καλῶν, καὶ	ἐπαινεῖ	πάντας· μεστὰ δὲ αὐτοῦ τὰ
[18, 7]	τῷ συμποσίῳ λόγον, εἰς ἔρωτα	ἔπαινον,	Μαντινικῇ γυναικὶ ἀνατίθησιν· ἀλλὰ εἴτε
[18, 7]	μάρτυρα δὲ αὐτὸν Σωκράτην παραστησώμεθα,	ἐπαινοῦντα	μὲν τὸ ἔργον καὶ θαυμάζοντα
[18, 2]	ἐραστοῦ ἀρετή. Ἐλευθεροῖ τὰς Θήβας	Ἐπαμεινώνδας	ἀπὸ Λακεδαιμονίων στρατηγήματι ἐρωτικῷ· μειρακίων
[18, 3]	~Τί δή μοι βούλεται ὁ	Ἐπαμεινώνδας	καὶ ὁ Ἁρμόδιος, καὶ οἱ
[18, 2]	Θήβησιν πολλοὶ νεανίαι· ὅπλα δοὺς	Ἐπαμεινώνδας	τοῖς ἐρασταῖς καὶ τοῖς ἐρωμένοις
[18, 6]	τῇ Σωκράτους φιλοσοφίᾳ ἐπολέμει. ~Φέρ´	ἐπαμύνωμεν	τῷ λόγῳ, μὴ εἰκαῖα φλυαρῶμεν.
[18, 8]	ὁ Ἀλέξανδρος, οἷος ἐκ μάχης	ἐπανεῖναι	εἰς τὸν θάλαμον καὶ ἀεὶ
[18, 1]	δὲ παροινία αὕτη Περίανδρον μὲν	ἔπαυσεν	ὑβρίζοντα, τὸ δὲ μειράκιον ἐποίησεν
[18, 4]	γνησίους ἐραστὰς κάλλους ἀληθινοῦ. ~Εἶεν·	ἐπεὶ	ταύτῃ βασανιστέον τὲ καὶ ἀθρητέον
[18, 1]	εἰς τὸ δωμάτιον, οἱ μὲν	ἐπειρῶντο	ἀπάγειν, οἱ δὲ οἰκεῖοι κατέχειν·
[18, 9]	καὶ αὕτη τίς δὲ ἀγροιῶτιν	ἐπεμμένα	στολήν τὸν ἔρωτα φησὶν ἡ
[18, 4]	καθάπερ τὰς βάκχας, ἐπὶ Ἀλκιβιάδῃ·	ἐπεστρέφθαι	δὲ ἐπ´ Αὐτόλυκον τὰ ὄμματα,
[18, 5]	ἐκπλήττομαι, ὅπως τὰ μὲν Ὁμήρου	ἔπη	τῆς θαυμαστῆς πολιτείας καὶ τροφῆς
[18, 3]	πρᾶγμα διττόν, τὸ μὲν ἀρετῆς	ἐπήβολον,	τὸ δὲ μοχθηρίᾳ συμπεφυκός, φωνῇ
[18, 8]	εἰσιν. Αὐτίκα ἐν πρώτῳ λόγῳ	ἐπὶ	αἰχμαλώτῳ ἐρασταὶ δύο, ὁ μὲν
[18, 4]	καὶ ἐνθουσιᾶν, καθάπερ τὰς βάκχας,	ἐπὶ	Ἀλκιβιάδῃ· ἐπεστρέφθαι δὲ ἐπ´ Αὐτόλυκον
[18, 5]	τοὺς τυράννους ἐλευθερίᾳ, οὐδὲ τῇ	ἐπὶ	Δηλίῳ ἀριστείᾳ, οὐδὲ τῇ πρὸς
[18, 8]	νύσσῃ μὲν παραινῶν ἐγχριμφθῆναι τὸν	ἐπὶ	λαιᾷ ἵππον, κυκεῶ δὲ Πραμνίου
[18, 2]	καὶ ἀδελφὴν Ἁρμοδίου Παναθηναίοις ἥκουσαν	ἐπὶ	τὴν πομπὴν κανηφοροῦσαν ἐξήλασεν ἐπ´
[18, 8]	Ἔδειξεν καὶ τὸν χαμαιεύνην ἔρωτα	ἐπὶ	τῆς Ἥρας καὶ τοῦ Διός·
[18, 8]	τῶν μνηστήρων· καὶ τὸν γόητα	ἐπὶ	τῆς Καλυψοῦς· καὶ τὸν φαρμακέα
[18, 8]	τῆς Καλυψοῦς· καὶ τὸν φαρμακέα	ἐπὶ	τῆς Κίρκης· καὶ τὸν ἀνδρεῖον
[18, 5]	τοὺς δικαστὰς ὑπεροψίᾳ, οὐδὲ τῇ	ἐπὶ	τὸ δεσμωτήριον ὁδῷ, οὐδὲ τῇ
[18, 5]	Θέτις λέγει· καὶ ὅσα ἄλλα	ἐπὶ	τούτοις Ὅμηρος μὲν ᾐνίξατο, Σωκράτης
[18, 8]	τῆς Κίρκης· καὶ τὸν ἀνδρεῖον	ἐπὶ	τῷ Πατρόκλῳ, τὸν πόνῳ κτητὸν
[18, 8]	τοῦ Διός· καὶ τὸν ὑβριστὴν	ἐπὶ	τῶν μνηστήρων· καὶ τὸν γόητα
[18, 9]	σοφιστὴν λέγει, Σαπφὼ μυθοπλόκον. Ἐκβακχεύεται	ἐπὶ	Φαίδρῳ ὑπὸ τοῦ ἔρωτος, τῇ
[18, 4]	τὰ ὄμματα, ὥσπερ ἐν νυκτὶ	ἐπὶ	φέγγος. Πόλιν δὲ οἰκίζων ἀγαθῶν
[18, 4]	πηδᾶν μὲν αὐτῷ τὴν καρδίαν	ἐπὶ	Χαρμίδῃ καὶ ἥδειν τὸ σῶμα,
[18, 4]	τῆς ἑαυτοῦ τύχης, ἀνυπόδητον, χαμαιεύνην,	ἐπίβουλον,	θηρευτικόν, φαρμακέα, σοφιστήν, γόητα· ἀτεχνῶς
[18, 4]	τέχνην δεινός. Ἀλλὰ καὶ διδασκάλους	ἐπιγέγραπται	τῆς τέχνης, Ἀσπασίαν τὴν Μιλησίαν,
[18, 5]	τὰ ὠφελοῦντα διὰ τῶν βλαπτόντων	ἐπιδείκνυσθαι,	οὐκ ὠφελοῦν βουλομένου ἔργον (τὸ
[18, 7]	ἀπαρνούμενον δὲ αὐτοῦ τὴν εὕρεσιν.	Ἐπιδειξαμένου	γὰρ αὐτῷ τοῦ Μυρινουσίου Φαίδρου
[18, 6]	τοῖς συκοφάνταις, οὔτε τοῖς κωμῳδοῖς	ἐπιλήψιμον.	Διὸ δὴ τὸ μὲν Ἀθηναίων
[18, 8]	τὸν δίκαιον, τὸν ὑβριστήν, τὸν	ἐπιμανῆ,	τὸν πρᾶον· καὶ ἐστὶν ἐν
[18, 8]	δύο, ὁ μὲν θρασὺς καὶ	ἐπιμανής,	ὁ δὲ ἥμερος καὶ ἐμπαθής·
[18, 4]	ἐρωτικὴν τέχνην ὑποδύς, ταύτης καὶ	ἐπιστήμων	εἶναι, καὶ πραγματεύεσθαι περὶ αὐτὴν
[18, 5]	Σωκράτης ἡμῖν ἐπ´ ἀληθείᾳ διατεθρυλημένος,	ἐπισφαλέστερος	ἐν οἷς αἰνίττεται, διὰ τὸ
[18, 7]	οὐκ ἴδιον Σωκράτους τὸ ἐρωτικὸν	ἐπιτήδευμα,	ἀλλὰ μακρῷ πρεσβύτερον· μάρτυρα δὲ
[18, 9]	μὲν γυναικῶν, ὁ δὲ ἀρρένων,	ἐπιτηδεῦσαι.	Καὶ γὰρ πολλῶν ἐρᾶν ἔλεγον,
[18, 9]	Γοργὼ καὶ Ἀνδρομέδα· νῦν μὲν	ἐπιτιμᾷ	ταύταις, νῦν δὲ ἐλέγχει, καὶ
[18, 4]	ἐρωτικὸν καὶ λόγον καὶ ἄνδρα,	ἐπιτολμητόν	τοι καὶ περὶ Σωκράτους ἐκλογίσασθαι,
[18, 1]	ἔπαυσεν ὑβρίζοντα, τὸ δὲ μειράκιον	ἐποίησεν	ἐξ ἐρωμένου τυραννοκτόνον. Αὕτη δίκη
[18, 5]	ὅστις ἄλλος τῇ Σωκράτους φιλοσοφίᾳ	ἐπολέμει.	~Φέρ´ ἐπαμύνωμεν τῷ λόγῳ, μὴ
[18, 3]	συμπεφυκός, φωνῇ μιᾷ οἱ ἄνθρωποι	ἐπονομάζοντες	ἔρωτα, οὑτωσὶ καλοῦντες καὶ τὸν
[18, 4]	Χαρμίδῃ καὶ ἥδειν τὸ σῶμα,	ἐπτοῆσθαι	δὲ καὶ ἐνθουσιᾶν, καθάπερ τὰς
[18, 5]	μύρῳ· αἰτιασάμενος τὴν παρρησίαν τῶν	ἐπῶν,	ὅτι ὁ Ζεὺς πεποίηται αὐτῷ
[18, 1]	Ἀκταίων, μειράκιον Δωρικόν, ὥρᾳ διαφέρον.	Ἐρᾷ	Ἀκταίωνος νεανίας Κορίνθιος, γένους τῶν
[18, 8]	περιδεῶς ἔχει, καὶ ἀποθανόντος ἀποθανεῖν	ἐρᾷ,	καὶ τὴν ὀργὴν κατατίθεται· ἐρωτικὰ
[18, 9]	καὶ τρόπου· καὶ γὰρ πάντων	ἐρᾷ	τῶν καλῶν, καὶ ἐπαινεῖ πάντας·
[18, 9]	καὶ τούτοις τὴν σωφροσύνην ὁρᾷς·	ἔραμαί	τοι συνηβᾶν, φησίν, χαρίεν γὰρ
[18, 9]	ἀρρένων, ἐπιτηδεῦσαι. Καὶ γὰρ πολλῶν	ἐρᾶν	ἔλεγον, καὶ ὑπὸ πάντων ἁλίσκεσθαι
[18, 2]	μειράκιον ὄντως ἦν καλὸν καὶ	ἐρᾶσθαι	ἄξιον, ὥστε ὑπεριδὸν τοῦ τυράννου
[18, 3]	νόσον, καλλωπίζονται μὲν οἱ μοχθηροὶ	ἐρασταὶ	διὰ τὴν πρὸς τὸν θεὸν
[18, 8]	ἐν πρώτῳ λόγῳ ἐπὶ αἰχμαλώτῳ	ἐρασταὶ	δύο, ὁ μὲν θρασὺς καὶ
[18, 2]	στρατηγήματι ἐρωτικῷ· μειρακίων πολλῶν καλῶν	ἐρασταὶ	ἦσαν Θήβησιν πολλοὶ νεανίαι· ὅπλα
[18, 2]	εἰκόνα; Μειρακίῳ Ἀττικῷ δύο ἦσαν	ἐρασταί,	ἰδιώτης καὶ τύραννος· ὁ μὲν
[18, 2]	νεανίαι· ὅπλα δοὺς Ἐπαμεινώνδας τοῖς	ἐρασταῖς	καὶ τοῖς ἐρωμένοις συνέταξεν λόχον
[18, 2]	μειράκια ἐφάμιλλα ταῖς ἀρεταῖς τοῖς	ἐρασταῖς,	ὥσπερ ἐν θήρᾳ σκύλακες συμπαραθέοντες
[18, 3]	καὶ ὄντος καὶ φαινομένου γνησίους	ἐραστὰς	κάλλους ἀληθινοῦ. ~Εἶεν· ἐπεὶ ταύτῃ
[18, 3]	νόθους τινὰς εἶναι καὶ κιβδήλους	ἐραστάς,	τοὺς δὲ τοῦ καὶ ὄντος
[18, 8]	ἀδελφὸν καλεῖ τὸν ἄνδρα καὶ	ἐραστήν,	καὶ πάντα δὴ τὰ φίλτατα
[18, 9]	Τίς ἄν, ὦ θεοί, μέμψαιτο	ἐραστὴν	τοιοῦτον, πλὴν Τιμάρχου;
[18, 5]	αὐτὸς δὲ δὴ Σωκράτης, ὁ	ἐραστὴς	μὲν σοφίας, πενίας δὲ κρείττων,
[18, 1]	ἐραστοῦ, ἐκώμασεν εἰς Ἀκταίωνος ὁ	ἐραστὴς	ὁμοῦ τοῖς Βακχιάδαις νεανίσκοις· οἳ
[18, 2]	θάρσος, καὶ ἔρως δίκαιος, καὶ	ἐραστοῦ	ἀρετή. Ἐλευθεροῖ τὰς Θήβας Ἐπαμεινώνδας
[18, 1]	τὸ μειράκιον καὶ ὑπερεφρόνει ὑβριστοῦ	ἐραστοῦ,	ἐκώμασεν εἰς Ἀκταίωνος ὁ ἐραστὴς
[18, 8]	δακρῦσαι ὡς οὐκ ἀνεξομένου τοῦ	ἐραστοῦ·	ὁ δὲ ἐφίησιν, καὶ τοῖς
[18, 2]	Ἀττικήν. Ἔδει γὰρ ἕκαστον τῶν	ἐραστῶν	ἀριστεύειν, καὶ διὰ φιλοτιμίαν ἐν
[18, 1]	ἐν θήρᾳ, τοῦ δὲ ὑπὸ	ἐραστῶν	ἐν μέθῃ. Περιάνδρῳ τῷ Ἀμβρακιώτῃ
[18, 8]	ἔρωτος πάντα ἑξῆς δίεισιν, καὶ	ἔργα,	καὶ ἡλικίας, καὶ εἴδη, καὶ
[18, 5]	μιμήσει, ἀνόμοιον δ´ ἐν τοῖς	ἔργοις.	Οὐδὲν γὰρ αὐτὸς αὑτῷ ὅμοιος
[18, 7]	Σωκράτην παραστησώμεθα, ἐπαινοῦντα μὲν τὸ	ἔργον	καὶ θαυμάζοντα αὐξανόμενον, ἀπαρνούμενον δὲ
[18, 4]	οὐδὲν τῶν τοῦ ἔρωτος, οὔτε	ἔργον,	οὔτε πάθος, ἀλλὰ ἔοικεν πάντα
[18, 5]	βλαπτόντων ἐπιδείκνυσθαι, οὐκ ὠφελοῦν βουλομένου	ἔργον	(τὸ γὰρ ὠφελοῦν ἀφανὲς) ἀλλὰ
[18, 2]	Ἐπαμεινώνδας τοῖς ἐρασταῖς καὶ τοῖς	ἐρωμένοις	συνέταξεν λόχον ἱερὸν τοῦ ἔρωτος,
[18, 1]	τὸ δὲ μειράκιον ἐποίησεν ἐξ	ἐρωμένου	τυραννοκτόνον. Αὕτη δίκη ἀδίκων ἐρώτων.
[18, 9]	ὁ Σωκράτης Ἀλκιβιάδῃ, ἐκ πολλοῦ	ἐρῶν,	πρὶν ἡγήσατο ἱκανὸν εἶναι πρὸς
[18, 5]	αὐτὸς αὑτῷ ὅμοιος ὁ Σωκράτης	ἐρῶν	τῷ σωφρονοῦντι, καὶ ὁ ἐκπληττόμενος
[18, 6]	καὶ πάντα μᾶλλον ἢ κακῶς	ἐρῶντα.	Οὐ γὰρ ἦν, ὡς ἔοικεν,
[18, 2]	τυράννου, καὶ μειρακίου θάρσος, καὶ	ἔρως	δίκαιος, καὶ ἐραστοῦ ἀρετή. Ἐλευθεροῖ
[18, 9]	τοῦ ἔρωτος, τῇ δὲ ὁ	ἔρως	ἐτίναξεν τὰς φρένας, ὡς ἄνεμος
[18, 9]	Διοτίμα λέγει, ὅτι θάλλει μὲν	ἔρως	εὐπορῶν, ἀποθνήσκει δὲ ἀπορῶν· τοῦτο
[18, 9]	ᾄσματι, σύ τε καλὸς θεράπων	Ἔρως.	Ἡ Διοτίμα λέγει, ὅτι θάλλει
[18, 1]	ὕβρις ἦν τὸ χρῆμα, οὐκ	ἔρως·	θαρσῶν δὲ ὁ Περίανδρος τῇ
[18, 8]	ἐοικέναι. Ἔστιν αὐτῷ καὶ δίκαιος	ἔρως	παρ´ ἀμφοῖν ἴσος οἷον τῆς
[18, 4]	γέρως. Αὐτὸς δὲ δὴ τὸν	ἔρωτα,	ἀναπλάττων ἐπ´ αὐτῷ μῦθον, οἷον
[18, 7]	ἐν τῷ συμποσίῳ λόγον, εἰς	ἔρωτα	ἔπαινον, Μαντινικῇ γυναικὶ ἀνατίθησιν· ἀλλὰ
[18, 8]	λέγει. Ἔδειξεν καὶ τὸν χαμαιεύνην	ἔρωτα	ἐπὶ τῆς Ἥρας καὶ τοῦ
[18, 3]	φωνῇ μιᾷ οἱ ἄνθρωποι ἐπονομάζοντες	ἔρωτα,	οὑτωσὶ καλοῦντες καὶ τὸν θεὸν
[18, 9]	εἶπεν γλυκύπικρον‘ καὶ ἀλγεσίδωρον. Τὸν	ἔρωτα	Σωκράτης σοφιστὴν λέγει, Σαπφὼ μυθοπλόκον.
[18, 8]	καλά, τὰ αἰσχρά, τὸν σώφρονα	ἔρωτα,	τὸν ἀκόλαστον, τὸν δίκαιον, τὸν
[18, 9]	καὶ φυτῶν; Τὸν δὲ Ἀρχιλόχου	ἔρωτα,	ὑβριστὴς γάρ, χαίρειν ἐῶ. Ὁ
[18, 9]	δὲ ἀγροιῶτιν ἐπεμμένα στολήν τὸν	ἔρωτα	φησὶν ἡ Διοτίμα τῷ Σωκράτει
[18, 9]	μοῦσαι τί ἄλλο ἢ γυναικῶν	ἔρωτας,	καὶ ἀνδρῶν; καὶ ποταμῶν ἔρωτας
[18, 9]	ἔρωτας, καὶ ἀνδρῶν; καὶ ποταμῶν	ἔρωτας	καὶ βασιλέων καὶ φυτῶν; Τὸν
[18, 1]	θαρσοῦντες μέθῃ καὶ τυραννίδι καὶ	ἔρωτι,	εἰσπεσόντες εἰς τὸ δωμάτιον, οἱ
[18, 9]	καὶ αὖθις καλὸν εἶναι τῷ	ἔρωτι	τὰ δίκαια‘ φησίν. Ἤδη δέ
[18, 6]	δεινότατος τῶν κατηγόρων, ἐλοιδορήσατο τῷ	ἔρωτι	τοῦ Σωκράτους· καίτοι πένητα εἰπών,
[18, 8]	ἐρᾷ, καὶ τὴν ὀργὴν κατατίθεται·	ἐρωτικὰ	δὲ καὶ τὰ ἐνύπνια, καὶ
[18, 8]	κόμη. Ταῦτα μὲν τὰ Ὁμήρου	ἐρωτικά.	~Ἡσιόδῳ δὲ ἀείδουσιν αἱ μοῦσαι
[18, 9]	ἢ αὐτό, ἡ Σωκράτους τέχνη	ἐρωτική;	Δοκοῦσιν γάρ μοι τὴν καθ´
[18, 0]	~Τίς ἡ Σωκράτους	ἐρωτική.	~Κορινθίῳ ἀνδρί, ὄνομα Αἰσχύλῳ, παῖς
[18, 3]	συνιέναι αὐτῆς· ταύτῃ καὶ τὴν	ἐρωτικὴν	προσθῶμεν φέροντες, ὥσπέρ τινι νομίσματι,
[18, 4]	οἱ σοφισταὶ ἐκόμων· τὴν δὲ	ἐρωτικὴν	τέχνην ὑποδύς, ταύτης καὶ ἐπιστήμων
[18, 7]	οὐκ ἴδιοι οἱ τοῦ Σωκράτους	ἐρωτικοὶ	λόγοι, οὐδὲ πρώτου· θεασώμεθα γὰρ
[18, 8]	μὲν ᾄδει, ὁ δὲ ἀκροᾶται·	ἐρωτικὸν	δὲ καὶ τὸ τυχεῖν ἐθέλοντα
[18, 7]	~ὡς οὐκ ἴδιον Σωκράτους τὸ	ἐρωτικὸν	ἐπιτήδευμα, ἀλλὰ μακρῷ πρεσβύτερον· μάρτυρα
[18, 4]	βασανιστέον τὲ καὶ ἀθρητέον τὸν	ἐρωτικὸν	καὶ λόγον καὶ ἄνδρα, ἐπιτολμητόν
[18, 7]	ὑπὸ Λυσίου τοῦ Κεφάλου συγγεγραμμένον	ἐρωτικόν,	οὐκ ἔφη θαυμάζειν, πλῆρες τὸ
[18, 2]	Θήβας Ἐπαμεινώνδας ἀπὸ Λακεδαιμονίων στρατηγήματι	ἐρωτικῷ·	μειρακίων πολλῶν καλῶν ἐρασταὶ ἦσαν
[18, 5]	τοὺς ἄφρονας, ὁ Λυσίου τῶν	ἐρωτικῶν	ἀντίτεχνος, ὁ Κριτοβούλου ἁπτόμενος, ὁ
[18, 6]	καὶ τὸν κύνα· τῶν δὲ	ἐρωτικῶν	τῶν Σωκράτους ἀπέσχοντο καὶ οἱ
[18, 2]	ἐρωμένοις συνέταξεν λόχον ἱερὸν τοῦ	ἔρωτος,	δεινὸν καὶ ἄμαχον, καὶ συνασπίζοντα
[18, 4]	ἐκεῖνος, ὅτι ἐστὶν θεράπων τοῦ	ἔρωτος,	καὶ λευκὴ στάθμη πρὸς τοὺς
[18, 3]	καὶ οἱ περὶ τοῦ ἀδίκου	ἔρωτος	λόγοι; Ὅτι πρᾶγμα διττόν, τὸ
[18, 4]	Ἀποκρύπτεται δὲ οὐδὲν τῶν τοῦ	ἔρωτος,	οὔτε ἔργον, οὔτε πάθος, ἀλλὰ
[18, 8]	καὶ ἡνιόχοις· τὰ δὲ τοῦ	ἔρωτος	πάντα ἑξῆς δίεισιν, καὶ ἔργα,
[18, 9]	Ἐκβακχεύεται ἐπὶ Φαίδρῳ ὑπὸ τοῦ	ἔρωτος,	τῇ δὲ ὁ ἔρως ἐτίναξεν
[18, 8]	οὐκ ἄπεισιν. Ἄλλη εἰκὼν ἀκολάστου	ἔρωτος·	τοιοῦτος αὐτῷ ὁ Ἀλέξανδρος, οἷος
[18, 1]	ἐρωμένου τυραννοκτόνον. Αὕτη δίκη ἀδίκων	ἐρώτων.	~Βούλει σοι λέγω καὶ τοῦ
[18, 2]	καὶ τοῦ ἑτέρου τρόπου τῶν	ἐρώτων	τοῦ δικαίου μίαν γέ τινα
[18, 4]	ἀτεχνῶς οἷα εἰς αὐτὸν Σωκράτην	ἔσκωπτον	ἐν Διονυσίοις οἱ κωμῳδοί. Ἔλεγε
[18, 9]	μοι παῖς ἔτι φαίνεο κἄχαρις	ἔσσα	Σαπφὼ λέγει· κωμῳδεῖ σχῆμά που
[18, 8]	τὸν ἐπιμανῆ, τὸν πρᾶον· καὶ	ἐστὶν	ἐν τοιούτοις οὐκέτι ἀρχαῖος, ἀλλὰ
[18, 4]	φησὶν περὶ αὑτοῦ ἐκεῖνος, ὅτι	ἐστὶν	θεράπων τοῦ ἔρωτος, καὶ λευκὴ
[18, 8]	θάλαμον καὶ ἀεὶ μοιχῷ ἐοικέναι.	Ἔστιν	αὐτῷ καὶ δίκαιος ἔρως παρ´
[18, 1]	δὲ Κορίνθου ἐδυνάστευον. Ὡς δὲ	ἐσωφρόνει	τὸ μειράκιον καὶ ὑπερεφρόνει ὑβριστοῦ
[18, 5]	λόγου, ὡς φησὶ μὲν ταῦτα,	ἕτερα	δὲ αἰνίττεται· καὶ παρεὶς τῇ
[18, 2]	~Βούλει σοι λέγω καὶ τοῦ	ἑτέρου	τρόπου τῶν ἐρώτων τοῦ δικαίου
[18, 9]	πρὸς λόγους· σμικρά μοι παῖς	ἔτι	φαίνεο κἄχαρις ἔσσα Σαπφὼ λέγει·
[18, 9]	ἔρωτος, τῇ δὲ ὁ ἔρως	ἐτίναξεν	τὰς φρένας, ὡς ἄνεμος κατ´
[18, 6]	διαφθείρειν, καὶ ὅτι μὲν Κριτίας	ἐτυράννησεν,	τοῦτο ἀδικεῖν ἔλεγον τὸν Σωκράτην,
[18, 8]	ὅπως φεύγωμεν, τὰ μὲν ἄλλα	εὐήθως	πάνυ καὶ ἀρχαίως ἐκδιδάσκειν ἰδέσθαι,
[18, 9]	λέγει, ὅτι θάλλει μὲν ἔρως	εὐπορῶν,	ἀποθνήσκει δὲ ἀπορῶν· τοῦτο ἐκείνη
[18, 7]	αὐξανόμενον, ἀπαρνούμενον δὲ αὐτοῦ τὴν	εὕρεσιν.	Ἐπιδειξαμένου γὰρ αὐτῷ τοῦ Μυρινουσίου
[18, 5]	Εἰ μὲν γὰρ ἀληθῆ ταῦτα,	εὐφημεῖν	ἄξιον· εἰ δὲ αἰνίττεται δι´
[18, 8]	καὶ ἀπειλεῖ· ὁ δὲ ἀναχωρεῖ	ἐφ´	ἡσυχίας, καὶ δακρύει κείμενος, καὶ
[18, 4]	δόξας, καὶ τὰ ἄλλα ἅπαντα,	ἐφ´	οἷς οἱ σοφισταὶ ἐκόμων· τὴν
[18, 2]	ἦν δὲ καὶ τὰ μειράκια	ἐφάμιλλα	ταῖς ἀρεταῖς τοῖς ἐρασταῖς, ὥσπερ
[18, 7]	τοῦ Κεφάλου συγγεγραμμένον ἐρωτικόν, οὐκ	ἔφη	θαυμάζειν, πλῆρες τὸ στῆθος ἔχων
[18, 8]	ἀνεξομένου τοῦ ἐραστοῦ· ὁ δὲ	ἐφίησιν,	καὶ τοῖς αὑτοῦ ὅπλοις κοσμεῖ,
[18, 8]	ὅπλοις κοσμεῖ, καὶ βραδύνοντος περιδεῶς	ἔχει,	καὶ ἀποθανόντος ἀποθανεῖν ἐρᾷ, καὶ
[18, 9]	τοι συνηβᾶν, φησίν, χαρίεν γὰρ	ἔχεις	ἦθος· καὶ αὖθις καλὸν εἶναι
[18, 5]	πενίας δὲ κρείττων, ἡδονῆς δὲ	ἐχθρός,	ἀληθείας δὲ φίλος, οὕτω σφαλεροὺς
[18, 6]	ἀναθησόμεθα σμικρόν, ὅσον τὸ νῦν	ἔχον·	λέγωμεν δὲ ὡδὶ πρὸς τουτουσὶ
[18, 3]	ᾖ φαινόμενον καλόν, οὐχ οὕτως	ἔχον,	τὸ δὲ καλὸν καὶ ὂν
[18, 8]	αἰσχρὰ ἱστορεῖν, τὰ μὲν ὅπως	ἔχωμεν,	τὰ δὲ ὅπως φεύγωμεν, τὰ
[18, 7]	ἔφη θαυμάζειν, πλῆρες τὸ στῆθος	ἔχων	ὥσπερ ἀγγεῖον, ἀλλοτρίων ναμάτων, ἦπου
[18, 9]	Ἀρχιλόχου ἔρωτα, ὑβριστὴς γάρ, χαίρειν	ἐῶ.	Ὁ δὲ τῆς Λεσβίας (εἴτοι
[18, 5]	καὶ Ἀχιλλεὺς διώκων, αὐτὸς θνητὸς	ἐών,	θεὸν ἄμβροτον, καὶ ὀδυρόμενοι θεοί·

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/04/2008