Dissertation, Chap. |
[18, 4] |
τινα
ἂν
θέλῃ,
τῶν
καλῶν·
|
ὢ |
τοῦ
θαυμαστοῦ
γέρως.
Αὐτὸς
δὲ |
[18, 6] |
δεινοὺς
κατηγόρους·
ὅτι
ἡμῖν
δοκεῖτε,
|
ὦ |
ἄνδρες,
ἀτοπώτεροι
εἶναι
συκοφάνται
Ἀνύτου |
[18, 9] |
καὶ
Μαρσύου
αὐλήμασιν.
Τίς
ἄν,
|
ὦ |
θεοί,
μέμψαιτο
ἐραστὴν
τοιοῦτον,
πλὴν |
[18, 6] |
ὁμοῦ
τῷ
βούλεσθαι
καὶ
δύνασθαι.
|
Ὧδε
|
τοίνυν
δράσωμεν
περὶ
ῥᾳστώνην
τοιαύτην |
[18, 6] |
τὸ
νῦν
ἔχον·
λέγωμεν
δὲ
|
ὡδὶ |
πρὸς
τουτουσὶ
τοὺς
δεινοὺς
κατηγόρους· |
[18, 5] |
αὖθις
αὖ,
ὤμοι
ἐγὼ
δειλή,
|
ὤμοι |
δυσαριστοτόκεια,
ἡ
Θέτις
λέγει·
καὶ |
[18, 5] |
Ζεὺς
λέγει·
καὶ
αὖθις
αὖ,
|
ὤμοι |
ἐγὼ
δειλή,
ὤμοι
δυσαριστοτόκεια,
ἡ |
[18, 5] |
θεὸν
ἄμβροτον,
καὶ
ὀδυρόμενοι
θεοί·
|
ὤμοι |
ἐγών,
ὅτε
μοι
Σαρπήδονα
φίλτατον
|
[18, 8] |
~Οὗτος
γάρ
μοι
δοκεῖ
πολυφωνότατος
|
ὢν |
καὶ
δεινὸς
ὁμοῦ
τοῖς
καλοῖς |
[18, 1] |
παῖς
ἦν
Ἀκταίων,
μειράκιον
Δωρικόν,
|
ὥρᾳ |
διαφέρον.
Ἐρᾷ
Ἀκταίωνος
νεανίας
Κορίνθιος, |
[18, 4] |
τὸν
γαυρότατον,
καὶ
Κριτόβουλον
τὸν
|
ὡραιότατον, |
καὶ
Ἀγάθωνα
τὸν
ἁβρότατον,
καὶ |
[18, 7] |
αὐτὴν
ὀνομάζων
χαίρει
διὰ
τὴν
|
ὥραν |
τῶν
μελῶν,
καίτοι
μικρὰν
οὖσαν |
[18, 9] |
Κλεοβούλου
ὀφθαλμῶν,
καὶ
τῆς
Βαθύλλου
|
ὥρας· |
ἀλλὰ
καὶ
τούτοις
τὴν
σωφροσύνην |
[18, 5] |
ὁ
ἀπὸ
κυνηγεσίου
τῆς
Ἀλκιβιάδου
|
ὥρας |
παραγινόμενος,
ὁ
Χαρμίδην
τεθηπώς.
Πῶς |
[18, 9] |
ὁ
ἔρως
ἐτίναξεν
τὰς
φρένας,
|
ὡς |
ἄνεμος
κατ´
ὄρος
δρυσὶν
ἐμπεσών· |
[18, 1] |
Βακχιάδων·
Βακχιάδαι
δὲ
Κορίνθου
ἐδυνάστευον.
|
Ὡς |
δὲ
ἐσωφρόνει
τὸ
μειράκιον
καὶ |
[18, 6] |
κακῶς
ἐρῶντα.
Οὐ
γὰρ
ἦν,
|
ὡς |
ἔοικεν,
τὸ
πρᾶγμα
οὔτε
τοῖς |
[18, 8] |
ἐθέλοντα
ἐξουσίας
πρὸς
μάχην
δακρῦσαι
|
ὡς |
οὐκ
ἀνεξομένου
τοῦ
ἐραστοῦ·
ὁ
|
[18, 7] |
ἀμαχώτεροι)
διαγωνισώμεθα
τὸ
πρῶτον
τῇδε·
|
~ὡς |
οὐκ
ἴδιον
Σωκράτους
τὸ
ἐρωτικὸν |
[18, 5] |
τοῦ
Ἡφαίστου,
καταμαντεύεται
τοῦ
λόγου,
|
ὡς |
φησὶ
μὲν
ταῦτα,
ἕτερα
δὲ
|
[18, 7] |
θαυμάζειν,
πλῆρες
τὸ
στῆθος
ἔχων
|
ὥσπερ |
ἀγγεῖον,
ἀλλοτρίων
ναμάτων,
ἦπου
Σαπφοῦς |
[18, 2] |
ἐφάμιλλα
ταῖς
ἀρεταῖς
τοῖς
ἐρασταῖς,
|
ὥσπερ |
ἐν
θήρᾳ
σκύλακες
συμπαραθέοντες
τοῖς |
[18, 4] |
δὲ
ἐπ´
Αὐτόλυκον
τὰ
ὄμματα,
|
ὥσπερ |
ἐν
νυκτὶ
ἐπὶ
φέγγος.
Πόλιν |
[18, 3] |
καὶ
τὴν
ἐρωτικὴν
προσθῶμεν
φέροντες,
|
ὥσπέρ |
τινι
νομίσματι,
τῇ
τοῦ
καλοῦ |
[18, 3] |
τὸ
ἀμφίβολον
τοῦ
πάθους,
ἀλλ´
|
ὥσπερ |
τοὺς
ἀργυρογνώμονας
ἐξετάζειν
ἔδει,
ὁπότερος |
[18, 5] |
λόγους
ταῖς
αὐτοῦ
ὁμιλίαις
ἀνεκέρασεν,
|
ὥστε |
τὰ
Ὁμήρου
αἰνίγματα
πόρρω
πάνυ |
[18, 2] |
ἦν
καλὸν
καὶ
ἐρᾶσθαι
ἄξιον,
|
ὥστε |
ὑπεριδὸν
τοῦ
τυράννου
τὸν
ἰδιώτην |
[18, 5] |
ὠφελοῦν
βουλομένου
ἔργον
(τὸ
γὰρ
|
ὠφελοῦν |
ἀφανὲς)
ἀλλὰ
βλάπτειν·
πρόχειρον
γὰρ |
[18, 5] |
διὰ
τῶν
βλαπτόντων
ἐπιδείκνυσθαι,
οὐκ
|
ὠφελοῦν |
βουλομένου
ἔργον
(τὸ
γὰρ
ὠφελοῦν |
[18, 5] |
ὑποβαλεῖν
αἰσχρῷ
καλόν,
καὶ
τὰ
|
ὠφελοῦντα |
διὰ
τῶν
βλαπτόντων
ἐπιδείκνυσθαι,
οὐκ |