Dissertation, Chap. |
[18, 5] |
δυνατὸν
δὲ
τῇ
μιμήσει,
ἀνόμοιον
|
δ´ |
ἐν
τοῖς
ἔργοις.
Οὐδὲν
γὰρ |
[18, 9] |
χαρίεντα
μὲν
γὰρ
ᾄδω,
χαρίεντα
|
δ´ |
οἶδα
λέξαι.
Τοῦτο
καὶ
περὶ |
[18, 8] |
καὶ
τὰ
ὀνείρατα,
καὶ
τὰ
|
δάκρυα, |
καὶ
τὸ
τελευταῖον
δῶρον
ἤδη |
[18, 8] |
δὲ
ἀναχωρεῖ
ἐφ´
ἡσυχίας,
καὶ
|
δακρύει
|
κείμενος,
καὶ
ἀλύει,
καὶ
ἀπελεύσεσθαι |
[18, 8] |
τυχεῖν
ἐθέλοντα
ἐξουσίας
πρὸς
μάχην
|
δακρῦσαι |
ὡς
οὐκ
ἀνεξομένου
τοῦ
ἐραστοῦ· |
[18, 9] |
κατάκλισιν
σοφιστοῦ,
καὶ
αὕτη
τίς
|
δὲ |
ἀγροιῶτιν
ἐπεμμένα
στολήν
τὸν
ἔρωτα |
[18, 2] |
δίκαιος
ἦν
διὰ
ἰσοτιμίαν,
ὁ
|
δὲ |
ἄδικος
δι´
ἐξουσίαν·
ἀλλὰ
τό |
[18, 9] |
μὲν
τὰ
Ὁμήρου
ἐρωτικά.
~Ἡσιόδῳ
|
δὲ |
ἀείδουσιν
αἱ
μοῦσαι
τί
ἄλλο |
[18, 5] |
ἀληθῆ
ταῦτα,
εὐφημεῖν
ἄξιον·
εἰ
|
δὲ |
αἰνίττεται
δι´
αἰσχρῶν
ῥημάτων
πράξεις |
[18, 5] |
ὡς
φησὶ
μὲν
ταῦτα,
ἕτερα
|
δὲ
|
αἰνίττεται·
καὶ
παρεὶς
τῇ
ἀκοῇ |
[18, 8] |
παραμυθεῖται·
ὁ
μὲν
ᾄδει,
ὁ
|
δὲ |
ἀκροᾶται·
ἐρωτικὸν
δὲ
καὶ
τὸ |
[18, 8] |
λοιδορεῖται
πᾶσιν
καὶ
ἀπειλεῖ·
ὁ
|
δὲ |
ἀναχωρεῖ
ἐφ´
ἡσυχίας,
καὶ
δακρύει
|
[18, 9] |
θάλλει
μὲν
ἔρως
εὐπορῶν,
ἀποθνήσκει
|
δὲ |
ἀπορῶν·
τοῦτο
ἐκείνη
ξυλλαβοῦσα
εἶπεν
|
[18, 9] |
φιλίαν,
ἡ
μὲν
γυναικῶν,
ὁ
|
δὲ
|
ἀρρένων,
ἐπιτηδεῦσαι.
Καὶ
γὰρ
πολλῶν |
[18, 9] |
καὶ
βασιλέων
καὶ
φυτῶν;
Τὸν
|
δὲ |
Ἀρχιλόχου
ἔρωτα,
ὑβριστὴς
γάρ,
χαίρειν |
[18, 7] |
ἐπιτήδευμα,
ἀλλὰ
μακρῷ
πρεσβύτερον·
μάρτυρα
|
δὲ |
αὐτὸν
Σωκράτην
παραστησώμεθα,
ἐπαινοῦντα
μὲν |
[18, 9] |
καλῶν,
καὶ
ἐπαινεῖ
πάντας·
μεστὰ
|
δὲ |
αὐτοῦ
τὰ
ᾄσματα
τῆς
Σμέρδιος |
[18, 7] |
ἔργον
καὶ
θαυμάζοντα
αὐξανόμενον,
ἀπαρνούμενον
|
δὲ |
αὐτοῦ
τὴν
εὕρεσιν.
Ἐπιδειξαμένου
γὰρ |
[18, 5] |
ᾐνίξατο,
Σωκράτης
δὲ
ἐμέμψατο·
αὐτὸς
|
δὲ |
δὴ
Σωκράτης,
ὁ
ἐραστὴς
μὲν |
[18, 4] |
ὢ
τοῦ
θαυμαστοῦ
γέρως.
Αὐτὸς
|
δὲ |
δὴ
τὸν
ἔρωτα,
ἀναπλάττων
ἐπ´ |
[18, 9] |
νῦν
μὲν
ἐπιτιμᾷ
ταύταις,
νῦν
|
δὲ
|
ἐλέγχει,
καὶ
εἰρωνεύεται
αὐτὰ
ἐκεῖνα |
[18, 5] |
τούτοις
Ὅμηρος
μὲν
ᾐνίξατο,
Σωκράτης
|
δὲ |
ἐμέμψατο·
αὐτὸς
δὲ
δὴ
Σωκράτης, |
[18, 7] |
Ἀνακρέοντος,
φησίν,
τοῦ
σοφοῦ.
Τὸν
|
δὲ |
ἐν
τῷ
συμποσίῳ
λόγον,
εἰς |
[18, 4] |
τὰς
βάκχας,
ἐπὶ
Ἀλκιβιάδῃ·
ἐπεστρέφθαι
|
δὲ
|
ἐπ´
Αὐτόλυκον
τὰ
ὄμματα,
ὥσπερ |
[18, 4] |
οἷς
οἱ
σοφισταὶ
ἐκόμων·
τὴν
|
δὲ |
ἐρωτικὴν
τέχνην
ὑποδύς,
ταύτης
καὶ |
[18, 6] |
πλάτανον
καὶ
τὸν
κύνα·
τῶν
|
δὲ |
ἐρωτικῶν
τῶν
Σωκράτους
ἀπέσχοντο
καὶ |
[18, 1] |
Βακχιάδαι
δὲ
Κορίνθου
ἐδυνάστευον.
Ὡς
|
δὲ |
ἐσωφρόνει
τὸ
μειράκιον
καὶ
ὑπερεφρόνει |
[18, 8] |
οὐκ
ἀνεξομένου
τοῦ
ἐραστοῦ·
ὁ
|
δὲ |
ἐφίησιν,
καὶ
τοῖς
αὑτοῦ
ὅπλοις |
[18, 5] |
σοφίας,
πενίας
δὲ
κρείττων,
ἡδονῆς
|
δὲ |
ἐχθρός,
ἀληθείας
δὲ
φίλος,
οὕτω |
[18, 8] |
μὲν
θρασὺς
καὶ
ἐπιμανής,
ὁ
|
δὲ |
ἥμερος
καὶ
ἐμπαθής·
ὁ
μὲν |
[18, 6] |
δοκῶ
βούλεσθαι
μὲν
ταῦτα,
δύνασθαι
|
δὲ
|
ἧττον·
χρὴ
δὲ
ὁμοῦ
τῷ |
[18, 4] |
καὶ
ἥδειν
τὸ
σῶμα,
ἐπτοῆσθαι
|
δὲ |
καὶ
ἐνθουσιᾶν,
καθάπερ
τὰς
βάκχας, |
[18, 8] |
καὶ
τὴν
ὀργὴν
κατατίθεται·
ἐρωτικὰ
|
δὲ |
καὶ
τὰ
ἐνύπνια,
καὶ
τὰ |
[18, 2] |
ἀνάγκην
ὑπερμαχοῦντα
τῶν
φιλτάτων·
ἦν
|
δὲ |
καὶ
τὰ
μειράκια
ἐφάμιλλα
ταῖς
|
[18, 8] |
ᾄδει,
ὁ
δὲ
ἀκροᾶται·
ἐρωτικὸν
|
δὲ |
καὶ
τὸ
τυχεῖν
ἐθέλοντα
ἐξουσίας |
[18, 8] |
Πραμνίου
διδοὺς
τοῖς
κάμνουσιν,
τοὺς
|
δὲ |
κακοὺς
ἐν
μέσῳ
τάττων
τῶν |
[18, 3] |
καλόν,
οὐχ
οὕτως
ἔχον,
τὸ
|
δὲ |
καλὸν
καὶ
ὂν
καὶ
φαινόμενον, |
[18, 1] |
Κορίνθιος,
γένους
τῶν
Βακχιάδων·
Βακχιάδαι
|
δὲ |
Κορίνθου
ἐδυνάστευον.
Ὡς
δὲ
ἐσωφρόνει |
[18, 5] |
ὁ
ἐραστὴς
μὲν
σοφίας,
πενίας
|
δὲ |
κρείττων,
ἡδονῆς
δὲ
ἐχθρός,
ἀληθείας |
[18, 1] |
Περίανδρον
μὲν
ἔπαυσεν
ὑβρίζοντα,
τὸ
|
δὲ |
μειράκιον
ἐποίησεν
ἐξ
ἐρωμένου
τυραννοκτόνον. |
[18, 3] |
τὸ
μὲν
ἀρετῆς
ἐπήβολον,
τὸ
|
δὲ |
μοχθηρίᾳ
συμπεφυκός,
φωνῇ
μιᾷ
οἱ |
[18, 9] |
Φαίδρῳ
ὑπὸ
τοῦ
ἔρωτος,
τῇ
|
δὲ |
ὁ
ἔρως
ἐτίναξεν
τὰς
φρένας, |
[18, 1] |
τὸ
χρῆμα,
οὐκ
ἔρως·
θαρσῶν
|
δὲ |
ὁ
Περίανδρος
τῇ
ἐξουσίᾳ
παροινεῖ |
[18, 3] |
πρὸς
τὸν
θεὸν
ὁμωνυμίαν,
ἀπιστοῦνται
|
δὲ |
οἱ
χρηστοὶ
διὰ
τὸ
ἀμφίβολον |
[18, 1] |
οἱ
μὲν
ἐπειρῶντο
ἀπάγειν,
οἱ
|
δὲ |
οἰκεῖοι
κατέχειν·
σπώμενον
τὸ
μειράκιον
|
[18, 4] |
ἐν
νυκτὶ
ἐπὶ
φέγγος.
Πόλιν
|
δὲ |
οἰκίζων
ἀγαθῶν
ἀνδρῶν,
τιθεὶς
νόμους |
[18, 6] |
ταῦτα,
δύνασθαι
δὲ
ἧττον·
χρὴ
|
δὲ |
ὁμοῦ
τῷ
βούλεσθαι
καὶ
δύνασθαι. |
[18, 8] |
τὰ
μὲν
ὅπως
ἔχωμεν,
τὰ
|
δὲ |
ὅπως
φεύγωμεν,
τὰ
μὲν
ἄλλα |
[18, 1] |
παιδικὰ
ἦν
μειράκιον
πολιτικόν·
ἅτε
|
δὲ |
οὐ
σὺν
δίκῃ
τὴν
ὁμιλίαν |
[18, 4] |
καὶ
Χαρμίδην
τὸν
καλόν.
Ἀποκρύπτεται
|
δὲ |
οὐδὲν
τῶν
τοῦ
ἔρωτος,
οὔτε
|
[18, 8] |
δὴ
τὰ
φίλτατα
ὀνόματα·
ὁ
|
δὲ
|
οὔτε
μητρὸς
τοσουτονὶ
αὐτῷ
μέλειν, |
[18, 8] |
σωφρόνων,
τοῦ
μὲν
παιδεύοντος,
τοῦ
|
δὲ |
παιδευομένου·
ὁ
μὲν
ἄχθεται,
ὁ |
[18, 8] |
παιδευομένου·
ὁ
μὲν
ἄχθεται,
ὁ
|
δὲ |
παραμυθεῖται·
ὁ
μὲν
ᾄδει,
ὁ |
[18, 1] |
παροινεῖ
εἰς
τὸ
μειράκιον.
Ἡ
|
δὲ |
παροινία
αὕτη
Περίανδρον
μὲν
ἔπαυσεν |
[18, 9] |
ἔρωτι
τὰ
δίκαια‘
φησίν.
Ἤδη
|
δέ |
που
καὶ
τὴν
τέχνην
ἀπεκαλύψατο· |
[18, 8] |
τὸν
ἐπὶ
λαιᾷ
ἵππον,
κυκεῶ
|
δὲ |
Πραμνίου
διδοὺς
τοῖς
κάμνουσιν,
τοὺς |
[18, 5] |
τῇ
τῆς
μυθολογίας
ἐξουσίᾳ.
Ὁ
|
δὲ |
Σωκράτης
ἡμῖν
ἐπ´
ἀληθείᾳ
διατεθρυλημένος, |
[18, 3] |
πάνυ
τίθεμεν
τῆς
τέχνης,
τὸν
|
δὲ |
τἀληθῆ
αὐτὰ
γνωρίζοντα,
τοῦτον
καὶ
|
[18, 4] |
ἐν
Διονυσίοις
οἱ
κωμῳδοί.
Ἔλεγε
|
δὲ |
ταῦτα
μόνον
οὐκ
ἐν
μέσοις |
[18, 9] |
Ξανθίππῃ
ὀδυρομένῃ
ὅτι
ἀπέθνησκεν,
ἡ
|
δὲ |
τῇ
θυγατρί·
οὐ
γὰρ
θέμις |
[18, 5] |
μὲν
ἐν
τοῖς
λόγοις,
δυνατὸν
|
δὲ |
τῇ
μιμήσει,
ἀνόμοιον
δ´
ἐν |
[18, 9] |
ὑβριστὴς
γάρ,
χαίρειν
ἐῶ.
Ὁ
|
δὲ |
τῆς
Λεσβίας
(εἴτοι
χρὴ
πρεσβύτερα |
[18, 8] |
καὶ
ἰατροῖς
καὶ
ἡνιόχοις·
τὰ
|
δὲ |
τοῦ
ἔρωτος
πάντα
ἑξῆς
δίεισιν, |
[18, 3] |
εἶναι
καὶ
κιβδήλους
ἐραστάς,
τοὺς
|
δὲ |
τοῦ
καὶ
ὄντος
καὶ
φαινομένου |
[18, 9] |
οὐκ
ἄμμι
πρέποι
τάδε.
Ἡ
|
δὲ |
τοῦ
Τηΐου
σοφιστοῦ
τέχνη
τοῦ |
[18, 6] |
δικαστήριον
ἐκεῖνο
διαπέφευγεν·
πρὸς
τουτουσὶ
|
δὲ |
τοὺς
νυνὶ
κατηγόρους
(οὐ
γάρ |
[18, 2] |
τυράννου
τὸν
ἰδιώτην
ἠσπάζετο·
ὁ
|
δὲ |
ὑπ´
ὀργῆς
ἄλλά
τε
ἀμφοτέρους
|
[18, 1] |
ὑπὸ
κυνῶν
ἐν
θήρᾳ,
τοῦ
|
δὲ |
ὑπὸ
ἐραστῶν
ἐν
μέθῃ.
Περιάνδρῳ |
[18, 5] |
κρείττων,
ἡδονῆς
δὲ
ἐχθρός,
ἀληθείας
|
δὲ |
φίλος,
οὕτω
σφαλεροὺς
καὶ
κινδυνώδεις |
[18, 6] |
ὅσον
τὸ
νῦν
ἔχον·
λέγωμεν
|
δὲ |
ὡδὶ
πρὸς
τουτουσὶ
τοὺς
δεινοὺς |
[18, 5] |
θάνατον
παρασκευῇ·
πολλοῦ
γε
καὶ
|
δεῖ. |
Εἰ
μὲν
γὰρ
ἀληθῆ
ταῦτα, |
[18, 5] |
καὶ
αὖθις
αὖ,
ὤμοι
ἐγὼ
|
δειλή, |
ὤμοι
δυσαριστοτόκεια,
ἡ
Θέτις
λέγει· |
[18, 6] |
τῶν
Σωκράτους
ἀπέσχοντο
καὶ
οἱ
|
δεινοὶ |
οὗτοι
συκοφάνται·
ἀλλ´
οὐδὲ
Ἀριστοφάνης |
[18, 2] |
συνέταξεν
λόχον
ἱερὸν
τοῦ
ἔρωτος,
|
δεινὸν |
καὶ
ἄμαχον,
καὶ
συνασπίζοντα
ἀκριβῶς, |
[18, 5] |
δι´
αἰσχρῶν
ῥημάτων
πράξεις
καλάς,
|
δεινὸν |
καὶ
σφαλερὸν
τὸ
χρῆμα.
Τὸ |
[18, 4] |
τοὺς
καλούς,
καὶ
τὴν
τέχνην
|
δεινός. |
Ἀλλὰ
καὶ
διδασκάλους
ἐπιγέγραπται
τῆς |
[18, 8] |
μοι
δοκεῖ
πολυφωνότατος
ὢν
καὶ
|
δεινὸς
|
ὁμοῦ
τοῖς
καλοῖς
τὰ
αἰσχρὰ |
[18, 6] |
Σωκράτους
ἐν
Διονυσίοις
κωμῳδῶν,
ὁ
|
δεινότατος |
τῶν
κατηγόρων,
ἐλοιδορήσατο
τῷ
ἔρωτι |
[18, 2] |
περὶ
τὸ
Ἴλιον
συνεστήσατο,
ὁ
|
δεινότατος |
τῶν
στρατηγῶν,
οὔτε
Ἡρακλεῖδαι
περὶ |
[18, 6] |
δὲ
ὡδὶ
πρὸς
τουτουσὶ
τοὺς
|
δεινοὺς |
κατηγόρους·
ὅτι
ἡμῖν
δοκεῖτε,
ὦ |
[18, 8] |
τοιούτοις
οὐκέτι
ἀρχαῖος,
ἀλλὰ
τεχνίτης
|
δεινῶς, |
οἷοι
νῦν
βροτοί
εἰσιν.
Αὐτίκα |
[18, 5] |
καὶ
Ἀφροδίτης
συνουσία,
καὶ
Ἡφαίστου
|
δεσμά, |
καὶ
θεοὶ
πίνοντες,
καὶ
γελῶντες |
[18, 5] |
ὑπεροψίᾳ,
οὐδὲ
τῇ
ἐπὶ
τὸ
|
δεσμωτήριον
|
ὁδῷ,
οὐδὲ
τῇ
πρὸς
τὸν |
[18, 2] |
δικαίου
μίαν
γέ
τινα
ἢ
|
δευτέραν |
εἰκόνα;
Μειρακίῳ
Ἀττικῷ
δύο
ἦσαν |
[18, 3] |
τοῖς
πρεσβυτέροις
τῶν
κυνῶν.
~Τί
|
δή |
μοι
βούλεται
ὁ
Ἐπαμεινώνδας
καὶ |
[18, 6] |
λόγῳ,
μὴ
εἰκαῖα
φλυαρῶμεν.
Καὶ
|
δή |
μοι
δοκῶ
βούλεσθαι
μὲν
ταῦτα, |
[18, 5] |
Σωκράτης
δὲ
ἐμέμψατο·
αὐτὸς
δὲ
|
δὴ |
Σωκράτης,
ὁ
ἐραστὴς
μὲν
σοφίας, |
[18, 8] |
ἄνδρα
καὶ
ἐραστήν,
καὶ
πάντα
|
δὴ |
τὰ
φίλτατα
ὀνόματα·
ὁ
δὲ
|
[18, 4] |
ἐξεῖναι
φιλεῖν
τῷ
ἀρίστῳ,
εἰ
|
δή |
τινα
ἂν
θέλῃ,
τῶν
καλῶν· |
[18, 6] |
οὔτε
τοῖς
κωμῳδοῖς
ἐπιλήψιμον.
Διὸ
|
δὴ |
τὸ
μὲν
Ἀθηναίων
θέατρον
καὶ |
[18, 4] |
τοῦ
θαυμαστοῦ
γέρως.
Αὐτὸς
δὲ
|
δὴ |
τὸν
ἔρωτα,
ἀναπλάττων
ἐπ´
αὐτῷ
|
[18, 5] |
τυράννους
ἐλευθερίᾳ,
οὐδὲ
τῇ
ἐπὶ
|
Δηλίῳ |
ἀριστείᾳ,
οὐδὲ
τῇ
πρὸς
τοὺς |
[18, 5] |
βίῳ;
οὐ
τῇ
πρὸς
τὸν
|
δῆμον |
παρρησίᾳ,
οὐδὲ
τῇ
πρὸς
τοὺς |
[18, 4] |
Ἕλλησιν,
ἀλλὰ
καὶ
οἴκοι
καὶ
|
δημοσίᾳ, |
ἐν
συμποσίοις,
ἐν
Ἀκαδημίᾳ,
ἐν |
[18, 5] |
εὐφημεῖν
ἄξιον·
εἰ
δὲ
αἰνίττεται
|
δι´ |
αἰσχρῶν
ῥημάτων
πράξεις
καλάς,
δεινὸν |
[18, 2] |
ὄψει
τῶν
παιδικῶν
μαχόμενον,
καὶ
|
δι´ |
ἀνάγκην
ὑπερμαχοῦντα
τῶν
φιλτάτων·
ἦν |
[18, 2] |
διὰ
ἰσοτιμίαν,
ὁ
δὲ
ἄδικος
|
δι´ |
ἐξουσίαν·
ἀλλὰ
τό
γε
μειράκιον |
[18, 2] |
τύραννος·
ὁ
μὲν
δίκαιος
ἦν
|
διὰ |
ἰσοτιμίαν,
ὁ
δὲ
ἄδικος
δι´ |
[18, 1] |
Κορίνθῳ
τοῦτο
πάθος
τῷ
Βοιωτίῳ
|
διὰ
|
τὴν
ὁμωνυμίαν
τῶν
μειρακίων,
ἀπολομένου |
[18, 3] |
καλλωπίζονται
μὲν
οἱ
μοχθηροὶ
ἐρασταὶ
|
διὰ |
τὴν
πρὸς
τὸν
θεὸν
ὁμωνυμίαν, |
[18, 7] |
(οὕτω
γὰρ
αὐτὴν
ὀνομάζων
χαίρει
|
διὰ |
τὴν
ὥραν
τῶν
μελῶν,
καίτοι |
[18, 3] |
ὁμωνυμίαν,
ἀπιστοῦνται
δὲ
οἱ
χρηστοὶ
|
διὰ
|
τὸ
ἀμφίβολον
τοῦ
πάθους,
ἀλλ´ |
[18, 5] |
διατεθρυλημένος,
ἐπισφαλέστερος
ἐν
οἷς
αἰνίττεται,
|
διὰ |
τὸ
ἀξιόπιστον
μὲν
ἐν
τοῖς |
[18, 5] |
αἰσχρῷ
καλόν,
καὶ
τὰ
ὠφελοῦντα
|
διὰ |
τῶν
βλαπτόντων
ἐπιδείκνυσθαι,
οὐκ
ὠφελοῦν |
[18, 2] |
ἕκαστον
τῶν
ἐραστῶν
ἀριστεύειν,
καὶ
|
διὰ |
φιλοτιμίαν
ἐν
ὄψει
τῶν
παιδικῶν |
[18, 6] |
(οὐ
γάρ
εἰσιν
ἐκείνων
ἀμαχώτεροι)
|
διαγωνισώμεθα |
τὸ
πρῶτον
τῇδε·
~ὡς
οὐκ |
[18, 8] |
τῶν
ἀγαθῶν,
καὶ
τοὺς
ἱππεῖς
|
διακρίνων |
τῶν
πεζῶν·
ἦ
γὰρ
ἂν |
[18, 6] |
θέατρον
καὶ
τὸ
δικαστήριον
ἐκεῖνο
|
διαπέφευγεν· |
πρὸς
τουτουσὶ
δὲ
τοὺς
νυνὶ |
[18, 5] |
δὲ
Σωκράτης
ἡμῖν
ἐπ´
ἀληθείᾳ
|
διατεθρυλημένος, |
ἐπισφαλέστερος
ἐν
οἷς
αἰνίττεται,
διὰ |
[18, 1] |
ἦν
Ἀκταίων,
μειράκιον
Δωρικόν,
ὥρᾳ
|
διαφέρον. |
Ἐρᾷ
Ἀκταίωνος
νεανίας
Κορίνθιος,
γένους |
[18, 6] |
γραψάμενοι
Σωκράτην,
καὶ
τοὺς
νέους
|
διαφθείρειν, |
καὶ
ὅτι
μὲν
Κριτίας
ἐτυράννησεν, |
[18, 1] |
τὸ
μειράκιον
ὑπ´
ἀμφοῖν,
βίᾳ
|
διαφθείρεται |
ἐν
χερσὶν
αὐτῶν.
Καὶ
εἰκάσθη |
[18, 4] |
τὴν
τέχνην
δεινός.
Ἀλλὰ
καὶ
|
διδασκάλους |
ἐπιγέγραπται
τῆς
τέχνης,
Ἀσπασίαν
τὴν |
[18, 2] |
πομπὴν
κανηφοροῦσαν
ἐξήλασεν
ἐπ´
ἀτιμίᾳ.
|
Διδόασιν |
δίκην
ἐκ
τούτου
Πεισιστρατίδαι,
καὶ
|
[18, 8] |
λαιᾷ
ἵππον,
κυκεῶ
δὲ
Πραμνίου
|
διδοὺς |
τοῖς
κάμνουσιν,
τοὺς
δὲ
κακοὺς |
[18, 8] |
δὲ
τοῦ
ἔρωτος
πάντα
ἑξῆς
|
δίεισιν, |
καὶ
ἔργα,
καὶ
ἡλικίας,
καὶ |
[18, 9] |
καλὸν
εἶναι
τῷ
ἔρωτι
τὰ
|
δίκαια‘ |
φησίν.
Ἤδη
δέ
που
καὶ |
[18, 8] |
σώφρονα
ἔρωτα,
τὸν
ἀκόλαστον,
τὸν
|
δίκαιον, |
τὸν
ὑβριστήν,
τὸν
ἐπιμανῆ,
τὸν |
[18, 8] |
μοιχῷ
ἐοικέναι.
Ἔστιν
αὐτῷ
καὶ
|
δίκαιος
|
ἔρως
παρ´
ἀμφοῖν
ἴσος
οἷον |
[18, 2] |
ἰδιώτης
καὶ
τύραννος·
ὁ
μὲν
|
δίκαιος |
ἦν
διὰ
ἰσοτιμίαν,
ὁ
δὲ |
[18, 2] |
καὶ
μειρακίου
θάρσος,
καὶ
ἔρως
|
δίκαιος, |
καὶ
ἐραστοῦ
ἀρετή.
Ἐλευθεροῖ
τὰς |
[18, 2] |
ἑτέρου
τρόπου
τῶν
ἐρώτων
τοῦ
|
δικαίου |
μίαν
γέ
τινα
ἢ
δευτέραν |
[18, 5] |
ἀριστείᾳ,
οὐδὲ
τῇ
πρὸς
τοὺς
|
δικαστὰς |
ὑπεροψίᾳ,
οὐδὲ
τῇ
ἐπὶ
τὸ |
[18, 6] |
λόγῳ,
οἵαν
καὶ
εἰς
τὰ
|
δικαστήρια |
εἰσαγγελλόμενοι
ἢ
κινδυνεύοντες·
οὐ
περὶ |
[18, 6] |
μὲν
Ἀθηναίων
θέατρον
καὶ
τὸ
|
δικαστήριον |
ἐκεῖνο
διαπέφευγεν·
πρὸς
τουτουσὶ
δὲ |
[18, 1] |
ἐποίησεν
ἐξ
ἐρωμένου
τυραννοκτόνον.
Αὕτη
|
δίκη |
ἀδίκων
ἐρώτων.
~Βούλει
σοι
λέγω |
[18, 1] |
πολιτικόν·
ἅτε
δὲ
οὐ
σὺν
|
δίκῃ |
τὴν
ὁμιλίαν
συστησαμένῳ
ὕβρις
ἦν |
[18, 2] |
κανηφοροῦσαν
ἐξήλασεν
ἐπ´
ἀτιμίᾳ.
Διδόασιν
|
δίκην |
ἐκ
τούτου
Πεισιστρατίδαι,
καὶ
ἦρξεν |
[18, 6] |
συκοφάνταις,
οὔτε
τοῖς
κωμῳδοῖς
ἐπιλήψιμον.
|
Διὸ |
δὴ
τὸ
μὲν
Ἀθηναίων
θέατρον |
[18, 6] |
οὐδὲ
Ἀριστοφάνης
τὰ
Σωκράτους
ἐν
|
Διονυσίοις |
κωμῳδῶν,
ὁ
δεινότατος
τῶν
κατηγόρων, |
[18, 4] |
εἰς
αὐτὸν
Σωκράτην
ἔσκωπτον
ἐν
|
Διονυσίοις |
οἱ
κωμῳδοί.
Ἔλεγε
δὲ
ταῦτα |
[18, 8] |
ἐπὶ
τῆς
Ἥρας
καὶ
τοῦ
|
Διός· |
καὶ
τὸν
ὑβριστὴν
ἐπὶ
τῶν |
[18, 5] |
καὶ
ὁ
μὲν
περὶ
τοῦ
|
Διὸς |
τοιαῦτα
ἀκούσας,
καὶ
τοῦ
Ἀπόλλωνος, |
[18, 9] |
τε
καλὸς
θεράπων
Ἔρως.
Ἡ
|
Διοτίμα |
λέγει,
ὅτι
θάλλει
μὲν
ἔρως |
[18, 9] |
στολήν
τὸν
ἔρωτα
φησὶν
ἡ
|
Διοτίμα |
τῷ
Σωκράτει
οὐ
παῖδα,
ἀλλὰ |
[18, 4] |
τέχνης,
Ἀσπασίαν
τὴν
Μιλησίαν,
καὶ
|
Διοτίμαν |
τὴν
Μαντινικήν·
καὶ
μαθητὰς
λαμβάνει |
[18, 3] |
ἀδίκου
ἔρωτος
λόγοι;
Ὅτι
πρᾶγμα
|
διττόν, |
τὸ
μὲν
ἀρετῆς
ἐπήβολον,
τὸ |
[18, 5] |
καὶ
Ἀπόλλων
φεύγων,
καὶ
Ἀχιλλεὺς
|
διώκων, |
αὐτὸς
θνητὸς
ἐών,
θεὸν
ἄμβροτον, |
[18, 8] |
Ὁμήρου
ἀρξάμενοι.
~Οὗτος
γάρ
μοι
|
δοκεῖ |
πολυφωνότατος
ὢν
καὶ
δεινὸς
ὁμοῦ |
[18, 6] |
τοὺς
δεινοὺς
κατηγόρους·
ὅτι
ἡμῖν
|
δοκεῖτε, |
ὦ
ἄνδρες,
ἀτοπώτεροι
εἶναι
συκοφάνται |
[18, 3] |
ἔδει,
ὁπότερος
αὐτῶν
γνωριστικὸς
τοῦ
|
δοκίμου |
καὶ
μή.
Τὸν
μὲν
πρὸ |
[18, 3] |
μή.
Τὸν
μὲν
πρὸ
τοῦ
|
δοκίμου |
τὸ
φαινόμενον
ἀσπαζόμενον
πόρρω
πάνυ |
[18, 9] |
αὐτό,
ἡ
Σωκράτους
τέχνη
ἐρωτική;
|
Δοκοῦσιν |
γάρ
μοι
τὴν
καθ´
αὑτὸν |
[18, 6] |
εἰκαῖα
φλυαρῶμεν.
Καὶ
δή
μοι
|
δοκῶ |
βούλεσθαι
μὲν
ταῦτα,
δύνασθαι
δὲ
|
[18, 4] |
λόγους,
καὶ
τὰς
περὶ
θεῶν
|
δόξας, |
καὶ
τὰ
ἄλλα
ἅπαντα,
ἐφ´ |
[18, 2] |
ἦσαν
Θήβησιν
πολλοὶ
νεανίαι·
ὅπλα
|
δοὺς
|
Ἐπαμεινώνδας
τοῖς
ἐρασταῖς
καὶ
τοῖς |
[18, 6] |
βούλεσθαι
καὶ
δύνασθαι.
Ὧδε
τοίνυν
|
δράσωμεν |
περὶ
ῥᾳστώνην
τοιαύτην
τῷ
λόγῳ, |
[18, 9] |
φρένας,
ὡς
ἄνεμος
κατ´
ὄρος
|
δρυσὶν |
ἐμπεσών·
ἀναίθεται
τῇ
Ξανθίππῃ
ὀδυρομένῃ |
[18, 6] |
μοι
δοκῶ
βούλεσθαι
μὲν
ταῦτα,
|
δύνασθαι |
δὲ
ἧττον·
χρὴ
δὲ
ὁμοῦ |
[18, 6] |
δὲ
ὁμοῦ
τῷ
βούλεσθαι
καὶ
|
δύνασθαι. |
Ὧδε
τοίνυν
δράσωμεν
περὶ
ῥᾳστώνην |
[18, 5] |
ἀξιόπιστον
μὲν
ἐν
τοῖς
λόγοις,
|
δυνατὸν |
δὲ
τῇ
μιμήσει,
ἀνόμοιον
δ´ |
[18, 2] |
ἢ
δευτέραν
εἰκόνα;
Μειρακίῳ
Ἀττικῷ
|
δύο |
ἦσαν
ἐρασταί,
ἰδιώτης
καὶ
τύραννος· |
[18, 8] |
πρώτῳ
λόγῳ
ἐπὶ
αἰχμαλώτῳ
ἐρασταὶ
|
δύο, |
ὁ
μὲν
θρασὺς
καὶ
ἐπιμανής, |
[18, 5] |
αὖ,
ὤμοι
ἐγὼ
δειλή,
ὤμοι
|
δυσαριστοτόκεια, |
ἡ
Θέτις
λέγει·
καὶ
ὅσα |
[18, 1] |
καὶ
ἔρωτι,
εἰσπεσόντες
εἰς
τὸ
|
δωμάτιον, |
οἱ
μὲν
ἐπειρῶντο
ἀπάγειν,
οἱ |
[18, 4] |
οὐδὲ
εἰκόνας,
τὰς
Ἑλληνικὰς
φλυαρίας,
|
δωρεῖται· |
ἀλλ´
ἐξεῖναι
φιλεῖν
τῷ
ἀρίστῳ, |
[18, 1] |
Αἰσχύλῳ,
παῖς
ἦν
Ἀκταίων,
μειράκιον
|
Δωρικόν, |
ὥρᾳ
διαφέρον.
Ἐρᾷ
Ἀκταίωνος
νεανίας |
[18, 8] |
τὰ
δάκρυα,
καὶ
τὸ
τελευταῖον
|
δῶρον |
ἤδη
θαπτομένῳ
ἡ
κόμη.
Ταῦτα |