HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Maxime de Tyr, Dissertations, XVIII

Liste des contextes (ordre alphabétique)


δ  =  71 formes différentes pour 158 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Dissertation, Chap.
[18, 5]   δυνατὸν δὲ τῇ μιμήσει, ἀνόμοιον  δ´   ἐν τοῖς ἔργοις. Οὐδὲν γὰρ
[18, 9]   χαρίεντα μὲν γὰρ ᾄδω, χαρίεντα  δ´   οἶδα λέξαι. Τοῦτο καὶ περὶ
[18, 8]   καὶ τὰ ὀνείρατα, καὶ τὰ  δάκρυα,   καὶ τὸ τελευταῖον δῶρον ἤδη
[18, 8]   δὲ ἀναχωρεῖ ἐφ´ ἡσυχίας, καὶ  δακρύει   κείμενος, καὶ ἀλύει, καὶ ἀπελεύσεσθαι
[18, 8]   τυχεῖν ἐθέλοντα ἐξουσίας πρὸς μάχην  δακρῦσαι   ὡς οὐκ ἀνεξομένου τοῦ ἐραστοῦ·
[18, 9]   κατάκλισιν σοφιστοῦ, καὶ αὕτη τίς  δὲ   ἀγροιῶτιν ἐπεμμένα στολήν τὸν ἔρωτα
[18, 2]   δίκαιος ἦν διὰ ἰσοτιμίαν,  δὲ   ἄδικος δι´ ἐξουσίαν· ἀλλὰ τό
[18, 9]   μὲν τὰ Ὁμήρου ἐρωτικά. ~Ἡσιόδῳ  δὲ   ἀείδουσιν αἱ μοῦσαι τί ἄλλο
[18, 5]   ἀληθῆ ταῦτα, εὐφημεῖν ἄξιον· εἰ  δὲ   αἰνίττεται δι´ αἰσχρῶν ῥημάτων πράξεις
[18, 5]   ὡς φησὶ μὲν ταῦτα, ἕτερα  δὲ   αἰνίττεται· καὶ παρεὶς τῇ ἀκοῇ
[18, 8]   παραμυθεῖται· μὲν ᾄδει,  δὲ   ἀκροᾶται· ἐρωτικὸν δὲ καὶ τὸ
[18, 8]   λοιδορεῖται πᾶσιν καὶ ἀπειλεῖ·  δὲ   ἀναχωρεῖ ἐφ´ ἡσυχίας, καὶ δακρύει
[18, 9]   θάλλει μὲν ἔρως εὐπορῶν, ἀποθνήσκει  δὲ   ἀπορῶν· τοῦτο ἐκείνη ξυλλαβοῦσα εἶπεν
[18, 9]   φιλίαν, μὲν γυναικῶν,  δὲ   ἀρρένων, ἐπιτηδεῦσαι. Καὶ γὰρ πολλῶν
[18, 9]   καὶ βασιλέων καὶ φυτῶν; Τὸν  δὲ   Ἀρχιλόχου ἔρωτα, ὑβριστὴς γάρ, χαίρειν
[18, 7]   ἐπιτήδευμα, ἀλλὰ μακρῷ πρεσβύτερον· μάρτυρα  δὲ   αὐτὸν Σωκράτην παραστησώμεθα, ἐπαινοῦντα μὲν
[18, 9]   καλῶν, καὶ ἐπαινεῖ πάντας· μεστὰ  δὲ   αὐτοῦ τὰ ᾄσματα τῆς Σμέρδιος
[18, 7]   ἔργον καὶ θαυμάζοντα αὐξανόμενον, ἀπαρνούμενον  δὲ   αὐτοῦ τὴν εὕρεσιν. Ἐπιδειξαμένου γὰρ
[18, 5]   ᾐνίξατο, Σωκράτης δὲ ἐμέμψατο· αὐτὸς  δὲ   δὴ Σωκράτης, ἐραστὴς μὲν
[18, 4]   τοῦ θαυμαστοῦ γέρως. Αὐτὸς  δὲ   δὴ τὸν ἔρωτα, ἀναπλάττων ἐπ´
[18, 9]   νῦν μὲν ἐπιτιμᾷ ταύταις, νῦν  δὲ   ἐλέγχει, καὶ εἰρωνεύεται αὐτὰ ἐκεῖνα
[18, 5]   τούτοις Ὅμηρος μὲν ᾐνίξατο, Σωκράτης  δὲ   ἐμέμψατο· αὐτὸς δὲ δὴ Σωκράτης,
[18, 7]   Ἀνακρέοντος, φησίν, τοῦ σοφοῦ. Τὸν  δὲ   ἐν τῷ συμποσίῳ λόγον, εἰς
[18, 4]   τὰς βάκχας, ἐπὶ Ἀλκιβιάδῃ· ἐπεστρέφθαι  δὲ   ἐπ´ Αὐτόλυκον τὰ ὄμματα, ὥσπερ
[18, 4]   οἷς οἱ σοφισταὶ ἐκόμων· τὴν  δὲ   ἐρωτικὴν τέχνην ὑποδύς, ταύτης καὶ
[18, 6]   πλάτανον καὶ τὸν κύνα· τῶν  δὲ   ἐρωτικῶν τῶν Σωκράτους ἀπέσχοντο καὶ
[18, 1]   Βακχιάδαι δὲ Κορίνθου ἐδυνάστευον. Ὡς  δὲ   ἐσωφρόνει τὸ μειράκιον καὶ ὑπερεφρόνει
[18, 8]   οὐκ ἀνεξομένου τοῦ ἐραστοῦ·  δὲ   ἐφίησιν, καὶ τοῖς αὑτοῦ ὅπλοις
[18, 5]   σοφίας, πενίας δὲ κρείττων, ἡδονῆς  δὲ   ἐχθρός, ἀληθείας δὲ φίλος, οὕτω
[18, 8]   μὲν θρασὺς καὶ ἐπιμανής,  δὲ   ἥμερος καὶ ἐμπαθής· μὲν
[18, 6]   δοκῶ βούλεσθαι μὲν ταῦτα, δύνασθαι  δὲ   ἧττον· χρὴ δὲ ὁμοῦ τῷ
[18, 4]   καὶ ἥδειν τὸ σῶμα, ἐπτοῆσθαι  δὲ   καὶ ἐνθουσιᾶν, καθάπερ τὰς βάκχας,
[18, 8]   καὶ τὴν ὀργὴν κατατίθεται· ἐρωτικὰ  δὲ   καὶ τὰ ἐνύπνια, καὶ τὰ
[18, 2]   ἀνάγκην ὑπερμαχοῦντα τῶν φιλτάτων· ἦν  δὲ   καὶ τὰ μειράκια ἐφάμιλλα ταῖς
[18, 8]   ᾄδει, δὲ ἀκροᾶται· ἐρωτικὸν  δὲ   καὶ τὸ τυχεῖν ἐθέλοντα ἐξουσίας
[18, 8]   Πραμνίου διδοὺς τοῖς κάμνουσιν, τοὺς  δὲ   κακοὺς ἐν μέσῳ τάττων τῶν
[18, 3]   καλόν, οὐχ οὕτως ἔχον, τὸ  δὲ   καλὸν καὶ ὂν καὶ φαινόμενον,
[18, 1]   Κορίνθιος, γένους τῶν Βακχιάδων· Βακχιάδαι  δὲ   Κορίνθου ἐδυνάστευον. Ὡς δὲ ἐσωφρόνει
[18, 5]   ἐραστὴς μὲν σοφίας, πενίας  δὲ   κρείττων, ἡδονῆς δὲ ἐχθρός, ἀληθείας
[18, 1]   Περίανδρον μὲν ἔπαυσεν ὑβρίζοντα, τὸ  δὲ   μειράκιον ἐποίησεν ἐξ ἐρωμένου τυραννοκτόνον.
[18, 3]   τὸ μὲν ἀρετῆς ἐπήβολον, τὸ  δὲ   μοχθηρίᾳ συμπεφυκός, φωνῇ μιᾷ οἱ
[18, 9]   Φαίδρῳ ὑπὸ τοῦ ἔρωτος, τῇ  δὲ   ἔρως ἐτίναξεν τὰς φρένας,
[18, 1]   τὸ χρῆμα, οὐκ ἔρως· θαρσῶν  δὲ   Περίανδρος τῇ ἐξουσίᾳ παροινεῖ
[18, 3]   πρὸς τὸν θεὸν ὁμωνυμίαν, ἀπιστοῦνται  δὲ   οἱ χρηστοὶ διὰ τὸ ἀμφίβολον
[18, 1]   οἱ μὲν ἐπειρῶντο ἀπάγειν, οἱ  δὲ   οἰκεῖοι κατέχειν· σπώμενον τὸ μειράκιον
[18, 4]   ἐν νυκτὶ ἐπὶ φέγγος. Πόλιν  δὲ   οἰκίζων ἀγαθῶν ἀνδρῶν, τιθεὶς νόμους
[18, 6]   ταῦτα, δύνασθαι δὲ ἧττον· χρὴ  δὲ   ὁμοῦ τῷ βούλεσθαι καὶ δύνασθαι.
[18, 8]   τὰ μὲν ὅπως ἔχωμεν, τὰ  δὲ   ὅπως φεύγωμεν, τὰ μὲν ἄλλα
[18, 1]   παιδικὰ ἦν μειράκιον πολιτικόν· ἅτε  δὲ   οὐ σὺν δίκῃ τὴν ὁμιλίαν
[18, 4]   καὶ Χαρμίδην τὸν καλόν. Ἀποκρύπτεται  δὲ   οὐδὲν τῶν τοῦ ἔρωτος, οὔτε
[18, 8]   δὴ τὰ φίλτατα ὀνόματα·  δὲ   οὔτε μητρὸς τοσουτονὶ αὐτῷ μέλειν,
[18, 8]   σωφρόνων, τοῦ μὲν παιδεύοντος, τοῦ  δὲ   παιδευομένου· μὲν ἄχθεται,
[18, 8]   παιδευομένου· μὲν ἄχθεται,  δὲ   παραμυθεῖται· μὲν ᾄδει,
[18, 1]   παροινεῖ εἰς τὸ μειράκιον.  δὲ   παροινία αὕτη Περίανδρον μὲν ἔπαυσεν
[18, 9]   ἔρωτι τὰ δίκαια‘ φησίν. Ἤδη  δέ   που καὶ τὴν τέχνην ἀπεκαλύψατο·
[18, 8]   τὸν ἐπὶ λαιᾷ ἵππον, κυκεῶ  δὲ   Πραμνίου διδοὺς τοῖς κάμνουσιν, τοὺς
[18, 5]   τῇ τῆς μυθολογίας ἐξουσίᾳ.  δὲ   Σωκράτης ἡμῖν ἐπ´ ἀληθείᾳ διατεθρυλημένος,
[18, 3]   πάνυ τίθεμεν τῆς τέχνης, τὸν  δὲ   τἀληθῆ αὐτὰ γνωρίζοντα, τοῦτον καὶ
[18, 4]   ἐν Διονυσίοις οἱ κωμῳδοί. Ἔλεγε  δὲ   ταῦτα μόνον οὐκ ἐν μέσοις
[18, 9]   Ξανθίππῃ ὀδυρομένῃ ὅτι ἀπέθνησκεν,  δὲ   τῇ θυγατρί· οὐ γὰρ θέμις
[18, 5]   μὲν ἐν τοῖς λόγοις, δυνατὸν  δὲ   τῇ μιμήσει, ἀνόμοιον δ´ ἐν
[18, 9]   ὑβριστὴς γάρ, χαίρειν ἐῶ.  δὲ   τῆς Λεσβίας (εἴτοι χρὴ πρεσβύτερα
[18, 8]   καὶ ἰατροῖς καὶ ἡνιόχοις· τὰ  δὲ   τοῦ ἔρωτος πάντα ἑξῆς δίεισιν,
[18, 3]   εἶναι καὶ κιβδήλους ἐραστάς, τοὺς  δὲ   τοῦ καὶ ὄντος καὶ φαινομένου
[18, 9]   οὐκ ἄμμι πρέποι τάδε.  δὲ   τοῦ Τηΐου σοφιστοῦ τέχνη τοῦ
[18, 6]   δικαστήριον ἐκεῖνο διαπέφευγεν· πρὸς τουτουσὶ  δὲ   τοὺς νυνὶ κατηγόρους (οὐ γάρ
[18, 2]   τυράννου τὸν ἰδιώτην ἠσπάζετο·  δὲ   ὑπ´ ὀργῆς ἄλλά τε ἀμφοτέρους
[18, 1]   ὑπὸ κυνῶν ἐν θήρᾳ, τοῦ  δὲ   ὑπὸ ἐραστῶν ἐν μέθῃ. Περιάνδρῳ
[18, 5]   κρείττων, ἡδονῆς δὲ ἐχθρός, ἀληθείας  δὲ   φίλος, οὕτω σφαλεροὺς καὶ κινδυνώδεις
[18, 6]   ὅσον τὸ νῦν ἔχον· λέγωμεν  δὲ   ὡδὶ πρὸς τουτουσὶ τοὺς δεινοὺς
[18, 5]   θάνατον παρασκευῇ· πολλοῦ γε καὶ  δεῖ.   Εἰ μὲν γὰρ ἀληθῆ ταῦτα,
[18, 5]   καὶ αὖθις αὖ, ὤμοι ἐγὼ  δειλή,   ὤμοι δυσαριστοτόκεια, Θέτις λέγει·
[18, 6]   τῶν Σωκράτους ἀπέσχοντο καὶ οἱ  δεινοὶ   οὗτοι συκοφάνται· ἀλλ´ οὐδὲ Ἀριστοφάνης
[18, 2]   συνέταξεν λόχον ἱερὸν τοῦ ἔρωτος,  δεινὸν   καὶ ἄμαχον, καὶ συνασπίζοντα ἀκριβῶς,
[18, 5]   δι´ αἰσχρῶν ῥημάτων πράξεις καλάς,  δεινὸν   καὶ σφαλερὸν τὸ χρῆμα. Τὸ
[18, 4]   τοὺς καλούς, καὶ τὴν τέχνην  δεινός.   Ἀλλὰ καὶ διδασκάλους ἐπιγέγραπται τῆς
[18, 8]   μοι δοκεῖ πολυφωνότατος ὢν καὶ  δεινὸς   ὁμοῦ τοῖς καλοῖς τὰ αἰσχρὰ
[18, 6]   Σωκράτους ἐν Διονυσίοις κωμῳδῶν,  δεινότατος   τῶν κατηγόρων, ἐλοιδορήσατο τῷ ἔρωτι
[18, 2]   περὶ τὸ Ἴλιον συνεστήσατο,  δεινότατος   τῶν στρατηγῶν, οὔτε Ἡρακλεῖδαι περὶ
[18, 6]   δὲ ὡδὶ πρὸς τουτουσὶ τοὺς  δεινοὺς   κατηγόρους· ὅτι ἡμῖν δοκεῖτε,
[18, 8]   τοιούτοις οὐκέτι ἀρχαῖος, ἀλλὰ τεχνίτης  δεινῶς,   οἷοι νῦν βροτοί εἰσιν. Αὐτίκα
[18, 5]   καὶ Ἀφροδίτης συνουσία, καὶ Ἡφαίστου  δεσμά,   καὶ θεοὶ πίνοντες, καὶ γελῶντες
[18, 5]   ὑπεροψίᾳ, οὐδὲ τῇ ἐπὶ τὸ  δεσμωτήριον   ὁδῷ, οὐδὲ τῇ πρὸς τὸν
[18, 2]   δικαίου μίαν γέ τινα  δευτέραν   εἰκόνα; Μειρακίῳ Ἀττικῷ δύο ἦσαν
[18, 3]   τοῖς πρεσβυτέροις τῶν κυνῶν. ~Τί  δή   μοι βούλεται Ἐπαμεινώνδας καὶ
[18, 6]   λόγῳ, μὴ εἰκαῖα φλυαρῶμεν. Καὶ  δή   μοι δοκῶ βούλεσθαι μὲν ταῦτα,
[18, 5]   Σωκράτης δὲ ἐμέμψατο· αὐτὸς δὲ  δὴ   Σωκράτης, ἐραστὴς μὲν σοφίας,
[18, 8]   ἄνδρα καὶ ἐραστήν, καὶ πάντα  δὴ   τὰ φίλτατα ὀνόματα· δὲ
[18, 4]   ἐξεῖναι φιλεῖν τῷ ἀρίστῳ, εἰ  δή   τινα ἂν θέλῃ, τῶν καλῶν·
[18, 6]   οὔτε τοῖς κωμῳδοῖς ἐπιλήψιμον. Διὸ  δὴ   τὸ μὲν Ἀθηναίων θέατρον καὶ
[18, 4]   τοῦ θαυμαστοῦ γέρως. Αὐτὸς δὲ  δὴ   τὸν ἔρωτα, ἀναπλάττων ἐπ´ αὐτῷ
[18, 5]   τυράννους ἐλευθερίᾳ, οὐδὲ τῇ ἐπὶ  Δηλίῳ   ἀριστείᾳ, οὐδὲ τῇ πρὸς τοὺς
[18, 5]   βίῳ; οὐ τῇ πρὸς τὸν  δῆμον   παρρησίᾳ, οὐδὲ τῇ πρὸς τοὺς
[18, 4]   Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ οἴκοι καὶ  δημοσίᾳ,   ἐν συμποσίοις, ἐν Ἀκαδημίᾳ, ἐν
[18, 5]   εὐφημεῖν ἄξιον· εἰ δὲ αἰνίττεται  δι´   αἰσχρῶν ῥημάτων πράξεις καλάς, δεινὸν
[18, 2]   ὄψει τῶν παιδικῶν μαχόμενον, καὶ  δι´   ἀνάγκην ὑπερμαχοῦντα τῶν φιλτάτων· ἦν
[18, 2]   διὰ ἰσοτιμίαν, δὲ ἄδικος  δι´   ἐξουσίαν· ἀλλὰ τό γε μειράκιον
[18, 2]   τύραννος· μὲν δίκαιος ἦν  διὰ   ἰσοτιμίαν, δὲ ἄδικος δι´
[18, 1]   Κορίνθῳ τοῦτο πάθος τῷ Βοιωτίῳ  διὰ   τὴν ὁμωνυμίαν τῶν μειρακίων, ἀπολομένου
[18, 3]   καλλωπίζονται μὲν οἱ μοχθηροὶ ἐρασταὶ  διὰ   τὴν πρὸς τὸν θεὸν ὁμωνυμίαν,
[18, 7]   (οὕτω γὰρ αὐτὴν ὀνομάζων χαίρει  διὰ   τὴν ὥραν τῶν μελῶν, καίτοι
[18, 3]   ὁμωνυμίαν, ἀπιστοῦνται δὲ οἱ χρηστοὶ  διὰ   τὸ ἀμφίβολον τοῦ πάθους, ἀλλ´
[18, 5]   διατεθρυλημένος, ἐπισφαλέστερος ἐν οἷς αἰνίττεται,  διὰ   τὸ ἀξιόπιστον μὲν ἐν τοῖς
[18, 5]   αἰσχρῷ καλόν, καὶ τὰ ὠφελοῦντα  διὰ   τῶν βλαπτόντων ἐπιδείκνυσθαι, οὐκ ὠφελοῦν
[18, 2]   ἕκαστον τῶν ἐραστῶν ἀριστεύειν, καὶ  διὰ   φιλοτιμίαν ἐν ὄψει τῶν παιδικῶν
[18, 6]   (οὐ γάρ εἰσιν ἐκείνων ἀμαχώτεροι)  διαγωνισώμεθα   τὸ πρῶτον τῇδε· ~ὡς οὐκ
[18, 8]   τῶν ἀγαθῶν, καὶ τοὺς ἱππεῖς  διακρίνων   τῶν πεζῶν· γὰρ ἂν
[18, 6]   θέατρον καὶ τὸ δικαστήριον ἐκεῖνο  διαπέφευγεν·   πρὸς τουτουσὶ δὲ τοὺς νυνὶ
[18, 5]   δὲ Σωκράτης ἡμῖν ἐπ´ ἀληθείᾳ  διατεθρυλημένος,   ἐπισφαλέστερος ἐν οἷς αἰνίττεται, διὰ
[18, 1]   ἦν Ἀκταίων, μειράκιον Δωρικόν, ὥρᾳ  διαφέρον.   Ἐρᾷ Ἀκταίωνος νεανίας Κορίνθιος, γένους
[18, 6]   γραψάμενοι Σωκράτην, καὶ τοὺς νέους  διαφθείρειν,   καὶ ὅτι μὲν Κριτίας ἐτυράννησεν,
[18, 1]   τὸ μειράκιον ὑπ´ ἀμφοῖν, βίᾳ  διαφθείρεται   ἐν χερσὶν αὐτῶν. Καὶ εἰκάσθη
[18, 4]   τὴν τέχνην δεινός. Ἀλλὰ καὶ  διδασκάλους   ἐπιγέγραπται τῆς τέχνης, Ἀσπασίαν τὴν
[18, 2]   πομπὴν κανηφοροῦσαν ἐξήλασεν ἐπ´ ἀτιμίᾳ.  Διδόασιν   δίκην ἐκ τούτου Πεισιστρατίδαι, καὶ
[18, 8]   λαιᾷ ἵππον, κυκεῶ δὲ Πραμνίου  διδοὺς   τοῖς κάμνουσιν, τοὺς δὲ κακοὺς
[18, 8]   δὲ τοῦ ἔρωτος πάντα ἑξῆς  δίεισιν,   καὶ ἔργα, καὶ ἡλικίας, καὶ
[18, 9]   καλὸν εἶναι τῷ ἔρωτι τὰ  δίκαια‘   φησίν. Ἤδη δέ που καὶ
[18, 8]   σώφρονα ἔρωτα, τὸν ἀκόλαστον, τὸν  δίκαιον,   τὸν ὑβριστήν, τὸν ἐπιμανῆ, τὸν
[18, 8]   μοιχῷ ἐοικέναι. Ἔστιν αὐτῷ καὶ  δίκαιος   ἔρως παρ´ ἀμφοῖν ἴσος οἷον
[18, 2]   ἰδιώτης καὶ τύραννος· μὲν  δίκαιος   ἦν διὰ ἰσοτιμίαν, δὲ
[18, 2]   καὶ μειρακίου θάρσος, καὶ ἔρως  δίκαιος,   καὶ ἐραστοῦ ἀρετή. Ἐλευθεροῖ τὰς
[18, 2]   ἑτέρου τρόπου τῶν ἐρώτων τοῦ  δικαίου   μίαν γέ τινα δευτέραν
[18, 5]   ἀριστείᾳ, οὐδὲ τῇ πρὸς τοὺς  δικαστὰς   ὑπεροψίᾳ, οὐδὲ τῇ ἐπὶ τὸ
[18, 6]   λόγῳ, οἵαν καὶ εἰς τὰ  δικαστήρια   εἰσαγγελλόμενοι κινδυνεύοντες· οὐ περὶ
[18, 6]   μὲν Ἀθηναίων θέατρον καὶ τὸ  δικαστήριον   ἐκεῖνο διαπέφευγεν· πρὸς τουτουσὶ δὲ
[18, 1]   ἐποίησεν ἐξ ἐρωμένου τυραννοκτόνον. Αὕτη  δίκη   ἀδίκων ἐρώτων. ~Βούλει σοι λέγω
[18, 1]   πολιτικόν· ἅτε δὲ οὐ σὺν  δίκῃ   τὴν ὁμιλίαν συστησαμένῳ ὕβρις ἦν
[18, 2]   κανηφοροῦσαν ἐξήλασεν ἐπ´ ἀτιμίᾳ. Διδόασιν  δίκην   ἐκ τούτου Πεισιστρατίδαι, καὶ ἦρξεν
[18, 6]   συκοφάνταις, οὔτε τοῖς κωμῳδοῖς ἐπιλήψιμον.  Διὸ   δὴ τὸ μὲν Ἀθηναίων θέατρον
[18, 6]   οὐδὲ Ἀριστοφάνης τὰ Σωκράτους ἐν  Διονυσίοις   κωμῳδῶν, δεινότατος τῶν κατηγόρων,
[18, 4]   εἰς αὐτὸν Σωκράτην ἔσκωπτον ἐν  Διονυσίοις   οἱ κωμῳδοί. Ἔλεγε δὲ ταῦτα
[18, 8]   ἐπὶ τῆς Ἥρας καὶ τοῦ  Διός·   καὶ τὸν ὑβριστὴν ἐπὶ τῶν
[18, 5]   καὶ μὲν περὶ τοῦ  Διὸς   τοιαῦτα ἀκούσας, καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος,
[18, 9]   τε καλὸς θεράπων Ἔρως.  Διοτίμα   λέγει, ὅτι θάλλει μὲν ἔρως
[18, 9]   στολήν τὸν ἔρωτα φησὶν  Διοτίμα   τῷ Σωκράτει οὐ παῖδα, ἀλλὰ
[18, 4]   τέχνης, Ἀσπασίαν τὴν Μιλησίαν, καὶ  Διοτίμαν   τὴν Μαντινικήν· καὶ μαθητὰς λαμβάνει
[18, 3]   ἀδίκου ἔρωτος λόγοι; Ὅτι πρᾶγμα  διττόν,   τὸ μὲν ἀρετῆς ἐπήβολον, τὸ
[18, 5]   καὶ Ἀπόλλων φεύγων, καὶ Ἀχιλλεὺς  διώκων,   αὐτὸς θνητὸς ἐών, θεὸν ἄμβροτον,
[18, 8]   Ὁμήρου ἀρξάμενοι. ~Οὗτος γάρ μοι  δοκεῖ   πολυφωνότατος ὢν καὶ δεινὸς ὁμοῦ
[18, 6]   τοὺς δεινοὺς κατηγόρους· ὅτι ἡμῖν  δοκεῖτε,   ἄνδρες, ἀτοπώτεροι εἶναι συκοφάνται
[18, 3]   ἔδει, ὁπότερος αὐτῶν γνωριστικὸς τοῦ  δοκίμου   καὶ μή. Τὸν μὲν πρὸ
[18, 3]   μή. Τὸν μὲν πρὸ τοῦ  δοκίμου   τὸ φαινόμενον ἀσπαζόμενον πόρρω πάνυ
[18, 9]   αὐτό, Σωκράτους τέχνη ἐρωτική;  Δοκοῦσιν   γάρ μοι τὴν καθ´ αὑτὸν
[18, 6]   εἰκαῖα φλυαρῶμεν. Καὶ δή μοι  δοκῶ   βούλεσθαι μὲν ταῦτα, δύνασθαι δὲ
[18, 4]   λόγους, καὶ τὰς περὶ θεῶν  δόξας,   καὶ τὰ ἄλλα ἅπαντα, ἐφ´
[18, 2]   ἦσαν Θήβησιν πολλοὶ νεανίαι· ὅπλα  δοὺς   Ἐπαμεινώνδας τοῖς ἐρασταῖς καὶ τοῖς
[18, 6]   βούλεσθαι καὶ δύνασθαι. Ὧδε τοίνυν  δράσωμεν   περὶ ῥᾳστώνην τοιαύτην τῷ λόγῳ,
[18, 9]   φρένας, ὡς ἄνεμος κατ´ ὄρος  δρυσὶν   ἐμπεσών· ἀναίθεται τῇ Ξανθίππῃ ὀδυρομένῃ
[18, 6]   μοι δοκῶ βούλεσθαι μὲν ταῦτα,  δύνασθαι   δὲ ἧττον· χρὴ δὲ ὁμοῦ
[18, 6]   δὲ ὁμοῦ τῷ βούλεσθαι καὶ  δύνασθαι.   Ὧδε τοίνυν δράσωμεν περὶ ῥᾳστώνην
[18, 5]   ἀξιόπιστον μὲν ἐν τοῖς λόγοις,  δυνατὸν   δὲ τῇ μιμήσει, ἀνόμοιον δ´
[18, 2]   δευτέραν εἰκόνα; Μειρακίῳ Ἀττικῷ  δύο   ἦσαν ἐρασταί, ἰδιώτης καὶ τύραννος·
[18, 8]   πρώτῳ λόγῳ ἐπὶ αἰχμαλώτῳ ἐρασταὶ  δύο,   μὲν θρασὺς καὶ ἐπιμανής,
[18, 5]   αὖ, ὤμοι ἐγὼ δειλή, ὤμοι  δυσαριστοτόκεια,   Θέτις λέγει· καὶ ὅσα
[18, 1]   καὶ ἔρωτι, εἰσπεσόντες εἰς τὸ  δωμάτιον,   οἱ μὲν ἐπειρῶντο ἀπάγειν, οἱ
[18, 4]   οὐδὲ εἰκόνας, τὰς Ἑλληνικὰς φλυαρίας,  δωρεῖται·   ἀλλ´ ἐξεῖναι φιλεῖν τῷ ἀρίστῳ,
[18, 1]   Αἰσχύλῳ, παῖς ἦν Ἀκταίων, μειράκιον  Δωρικόν,   ὥρᾳ διαφέρον. Ἐρᾷ Ἀκταίωνος νεανίας
[18, 8]   τὰ δάκρυα, καὶ τὸ τελευταῖον  δῶρον   ἤδη θαπτομένῳ κόμη. Ταῦτα




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 17/04/2008