Dissertation, Chap.
[18, 8]	καὶ δεινὸς ὁμοῦ τοῖς καλοῖς	τὰ	αἰσχρὰ ἱστορεῖν, τὰ μὲν ὅπως
[18, 8]	εἴδη, καὶ πάθη, τὰ καλά,	τὰ	αἰσχρά, τὸν σώφρονα ἔρωτα, τὸν
[18, 4]	τὰς περὶ θεῶν δόξας, καὶ	τὰ	ἄλλα ἅπαντα, ἐφ´ οἷς οἱ
[18, 9]	ἐπαινεῖ πάντας· μεστὰ δὲ αὐτοῦ	τὰ	ᾄσματα τῆς Σμέρδιος κόμης, καὶ
[18, 6]	τῇ πρὸς ἐκείνους κοινωνίᾳ κατασμικρύνοντες	τὰ	αὐτῶν. Οὐκοῦν καὶ ἡμεῖς περὶ
[18, 8]	ἐνύπνια, καὶ τὰ ὀνείρατα, καὶ	τὰ	δάκρυα, καὶ τὸ τελευταῖον δῶρον
[18, 8]	ἱστορεῖν, τὰ μὲν ὅπως ἔχωμεν,	τὰ	δὲ ὅπως φεύγωμεν, τὰ μὲν
[18, 8]	τακτικοῖς καὶ ἰατροῖς καὶ ἡνιόχοις·	τὰ	δὲ τοῦ ἔρωτος πάντα ἑξῆς
[18, 9]	αὖθις καλὸν εἶναι τῷ ἔρωτι	τὰ	δίκαια‘ φησίν. Ἤδη δέ που
[18, 6]	τῷ λόγῳ, οἵαν καὶ εἰς	τὰ	δικαστήρια εἰσαγγελλόμενοι ἢ κινδυνεύοντες· οὐ
[18, 8]	ὀργὴν κατατίθεται· ἐρωτικὰ δὲ καὶ	τὰ	ἐνύπνια, καὶ τὰ ὀνείρατα, καὶ
[18, 4]	ἐκλογίσασθαι, τί ἦν αὐτῷ ταυτὶ	τὰ	θρυλούμενα ἐν τοῖς λόγοις; ὁποῖα
[18, 8]	ἡλικίας, καὶ εἴδη, καὶ πάθη,	τὰ	καλά, τὰ αἰσχρά, τὸν σώφρονα
[18, 5]	~Τί βούλεται τῷ Σωκράτει ταυτὶ	τὰ	κομψά, εἴτε αἰνίγματα, εἴτε εἰρωνεύματα;
[18, 2]	τῶν φιλτάτων· ἦν δὲ καὶ	τὰ	μειράκια ἐφάμιλλα ταῖς ἀρεταῖς τοῖς
[18, 4]	ὑπὸ πλατάνῳ, ἐν Λυκίῳ. Καὶ	τὰ	μὲν ἄλλα ἅπαντα ἀποποιεῖται εἰδέναι,
[18, 8]	ἔχωμεν, τὰ δὲ ὅπως φεύγωμεν,	τὰ	μὲν ἄλλα εὐήθως πάνυ καὶ
[18, 5]	γὰρ θαυμάζω καὶ ἐκπλήττομαι, ὅπως	τὰ	μὲν Ὁμήρου ἔπη τῆς θαυμαστῆς
[18, 8]	τοῖς καλοῖς τὰ αἰσχρὰ ἱστορεῖν,	τὰ	μὲν ὅπως ἔχωμεν, τὰ δὲ
[18, 5]	ταῖς αὐτοῦ ὁμιλίαις ἀνεκέρασεν, ὥστε	τὰ	Ὁμήρου αἰνίγματα πόρρω πάνυ εἶναι
[18, 8]	θαπτομένῳ ἡ κόμη. Ταῦτα μὲν	τὰ	Ὁμήρου ἐρωτικά. ~Ἡσιόδῳ δὲ ἀείδουσιν
[18, 8]	καὶ ἐμπαθής· ὁ μὲν ἀποφλογοῦται	τὰ	ὄμματα, καὶ λοιδορεῖται πᾶσιν καὶ
[18, 4]	Ἀλκιβιάδῃ· ἐπεστρέφθαι δὲ ἐπ´ Αὐτόλυκον	τὰ	ὄμματα, ὥσπερ ἐν νυκτὶ ἐπὶ
[18, 8]	δὲ καὶ τὰ ἐνύπνια, καὶ	τὰ	ὀνείρατα, καὶ τὰ δάκρυα, καὶ
[18, 8]	ἦ γὰρ ἂν γέλωτα ὄφλοι	τὰ	σοφὰ ταῦτα τοῖς νῦν τακτικοῖς
[18, 6]	οὗτοι συκοφάνται· ἀλλ´ οὐδὲ Ἀριστοφάνης	τὰ	Σωκράτους ἐν Διονυσίοις κωμῳδῶν, ὁ
[18, 9]	ἐλέγχει, καὶ εἰρωνεύεται αὐτὰ ἐκεῖνα	τὰ	Σωκράτους· τὸν Ἴωνα χαίρειν φησὶν
[18, 8]	καὶ ἐραστήν, καὶ πάντα δὴ	τὰ	φίλτατα ὀνόματα· ὁ δὲ οὔτε
[18, 5]	γὰρ ὑποβαλεῖν αἰσχρῷ καλόν, καὶ	τὰ	ὠφελοῦντα διὰ τῶν βλαπτόντων ἐπιδείκνυσθαι,
[18, 9]	θρῆνον εἶναι οὐκ ἄμμι πρέποι	τάδε.	Ἡ δὲ τοῦ Τηΐου σοφιστοῦ
[18, 2]	δὲ καὶ τὰ μειράκια ἐφάμιλλα	ταῖς	ἀρεταῖς τοῖς ἐρασταῖς, ὥσπερ ἐν
[18, 5]	οὕτω σφαλεροὺς καὶ κινδυνώδεις λόγους	ταῖς	αὐτοῦ ὁμιλίαις ἀνεκέρασεν, ὥστε τὰ
[18, 8]	τὰ σοφὰ ταῦτα τοῖς νῦν	τακτικοῖς	καὶ ἰατροῖς καὶ ἡνιόχοις· τὰ
[18, 3]	τίθεμεν τῆς τέχνης, τὸν δὲ	τἀληθῆ	αὐτὰ γνωρίζοντα, τοῦτον καὶ συνιέναι
[18, 9]	φησὶν ὁ Σωκράτης· πολλά μοι	τὰν	Πολυανακτίθαο παῖδα χαίρειν, Σαπφὼ λέγει·
[18, 4]	ἐπτοῆσθαι δὲ καὶ ἐνθουσιᾶν, καθάπερ	τὰς	βάκχας, ἐπὶ Ἀλκιβιάδῃ· ἐπεστρέφθαι δὲ
[18, 4]	ἀριστεῦσιν οὐ στέφανον οὐδὲ εἰκόνας,	τὰς	Ἑλληνικὰς φλυαρίας, δωρεῖται· ἀλλ´ ἐξεῖναι
[18, 2]	δίκαιος, καὶ ἐραστοῦ ἀρετή. Ἐλευθεροῖ	τὰς	Θήβας Ἐπαμεινώνδας ἀπὸ Λακεδαιμονίων στρατηγήματι
[18, 4]	τοὺς περὶ ἀρετῆς λόγους, καὶ	τὰς	περὶ θεῶν δόξας, καὶ τὰ
[18, 9]	τῇ δὲ ὁ ἔρως ἐτίναξεν	τὰς	φρένας, ὡς ἄνεμος κατ´ ὄρος
[18, 8]	ἐκδιδάσκειν ἰδέσθαι, καὶ ἡνιοχεῖν, καὶ	τάττειν	στράτευμα· ἐν νύσσῃ μὲν παραινῶν
[18, 8]	τοὺς δὲ κακοὺς ἐν μέσῳ	τάττων	τῶν ἀγαθῶν, καὶ τοὺς ἱππεῖς
[18, 6]	δή μοι δοκῶ βούλεσθαι μὲν	ταῦτα,	δύνασθαι δὲ ἧττον· χρὴ δὲ
[18, 6]	περὶ Σωκράτους, εἰ μὲν ὀρθῶς	ταῦτα	ἔδρα ἢ μή, σκοπεῖν ἀναθησόμεθα
[18, 5]	τοῦ λόγου, ὡς φησὶ μὲν	ταῦτα,	ἕτερα δὲ αἰνίττεται· καὶ παρεὶς
[18, 5]	δεῖ. Εἰ μὲν γὰρ ἀληθῆ	ταῦτα,	εὐφημεῖν ἄξιον· εἰ δὲ αἰνίττεται
[18, 8]	δῶρον ἤδη θαπτομένῳ ἡ κόμη.	Ταῦτα	μὲν τὰ Ὁμήρου ἐρωτικά. ~Ἡσιόδῳ
[18, 4]	Διονυσίοις οἱ κωμῳδοί. Ἔλεγε δὲ	ταῦτα	μόνον οὐκ ἐν μέσοις τοῖς
[18, 5]	ἀλλὰ βλάπτειν· πρόχειρον γὰρ τοῦτο.	Ταῦτα	οἶμαι Θρασύμαχον ἂν εἰπεῖν, ἢ
[18, 8]	ἂν γέλωτα ὄφλοι τὰ σοφὰ	ταῦτα	τοῖς νῦν τακτικοῖς καὶ ἰατροῖς
[18, 5]	Χαρμίδην τεθηπώς. Πῶς γὰρ ὅμοια	ταῦτα	φιλοσόφῳ βίῳ; οὐ τῇ πρὸς
[18, 9]	καὶ Ἀνδρομέδα· νῦν μὲν ἐπιτιμᾷ	ταύταις,	νῦν δὲ ἐλέγχει, καὶ εἰρωνεύεται
[18, 4]	ἐραστὰς κάλλους ἀληθινοῦ. ~Εἶεν· ἐπεὶ	ταύτῃ	βασανιστέον τὲ καὶ ἀθρητέον τὸν
[18, 3]	γνωρίζοντα, τοῦτον καὶ συνιέναι αὐτῆς·	ταύτῃ	καὶ τὴν ἐρωτικὴν προσθῶμεν φέροντες,
[18, 4]	τὴν δὲ ἐρωτικὴν τέχνην ὑποδύς,	ταύτης	καὶ ἐπιστήμων εἶναι, καὶ πραγματεύεσθαι
[18, 4]	Σωκράτους ἐκλογίσασθαι, τί ἦν αὐτῷ	ταυτὶ	τὰ θρυλούμενα ἐν τοῖς λόγοις;
[18, 5]	ἔλεγεν. ~Τί βούλεται τῷ Σωκράτει	ταυτὶ	τὰ κομψά, εἴτε αἰνίγματα, εἴτε
[18, 2]	ὁ δὲ ὑπ´ ὀργῆς ἄλλά	τε	ἀμφοτέρους προὐπηλάκισεν, καὶ ἀδελφὴν Ἁρμοδίου
[18, 4]	ἀληθινοῦ. ~Εἶεν· ἐπεὶ ταύτῃ βασανιστέον	τὲ	καὶ ἀθρητέον τὸν ἐρωτικὸν καὶ
[18, 9]	ἡ Ἀφροδίτη ἐν ᾄσματι, σύ	τε	καλὸς θεράπων Ἔρως. Ἡ Διοτίμα
[18, 5]	Ἀλκιβιάδου ὥρας παραγινόμενος, ὁ Χαρμίδην	τεθηπώς.	Πῶς γὰρ ὅμοια ταῦτα φιλοσόφῳ
[18, 8]	καὶ τὰ δάκρυα, καὶ τὸ	τελευταῖον	δῶρον ἤδη θαπτομένῳ ἡ κόμη.
[18, 5]	καὶ παρεὶς τῇ ἀκοῇ τὸ	τερπνόν,	συναγωνίζεται τῷ ποιητῇ, καὶ συνεξαίρεται
[18, 9]	ἄλλο, ἢ αὐτό, ἡ Σωκράτους	τέχνη	ἐρωτική; Δοκοῦσιν γάρ μοι τὴν
[18, 9]	Ἡ δὲ τοῦ Τηΐου σοφιστοῦ	τέχνη	τοῦ αὐτοῦ ἤθους καὶ τρόπου·
[18, 9]	Ἤδη δέ που καὶ τὴν	τέχνην	ἀπεκαλύψατο· ἐμὲ γὰρ λόγων εἵνεκα
[18, 4]	πρὸς τοὺς καλούς, καὶ τὴν	τέχνην	δεινός. Ἀλλὰ καὶ διδασκάλους ἐπιγέγραπται
[18, 4]	σοφισταὶ ἐκόμων· τὴν δὲ ἐρωτικὴν	τέχνην	ὑποδύς, ταύτης καὶ ἐπιστήμων εἶναι,
[18, 4]	Μαντινικήν· καὶ μαθητὰς λαμβάνει τῆς	τέχνης,	Ἀλκιβιάδην τὸν γαυρότατον, καὶ Κριτόβουλον
[18, 4]	Ἀλλὰ καὶ διδασκάλους ἐπιγέγραπται τῆς	τέχνης,	Ἀσπασίαν τὴν Μιλησίαν, καὶ Διοτίμαν
[18, 3]	ἀσπαζόμενον πόρρω πάνυ τίθεμεν τῆς	τέχνης,	τὸν δὲ τἀληθῆ αὐτὰ γνωρίζοντα,
[18, 8]	ἐν τοιούτοις οὐκέτι ἀρχαῖος, ἀλλὰ	τεχνίτης	δεινῶς, οἷοι νῦν βροτοί εἰσιν.
[18, 5]	ἕτερα δὲ αἰνίττεται· καὶ παρεὶς	τῇ	ἀκοῇ τὸ τερπνόν, συναγωνίζεται τῷ
[18, 9]	ἐπὶ Φαίδρῳ ὑπὸ τοῦ ἔρωτος,	τῇ	δὲ ὁ ἔρως ἐτίναξεν τὰς
[18, 1]	ἔρως· θαρσῶν δὲ ὁ Περίανδρος	τῇ	ἐξουσίᾳ παροινεῖ εἰς τὸ μειράκιον.
[18, 5]	πρὸς τοὺς τυράννους ἐλευθερίᾳ, οὐδὲ	τῇ	ἐπὶ Δηλίῳ ἀριστείᾳ, οὐδὲ τῇ
[18, 5]	πρὸς τοὺς δικαστὰς ὑπεροψίᾳ, οὐδὲ	τῇ	ἐπὶ τὸ δεσμωτήριον ὁδῷ, οὐδὲ
[18, 5]	ὅτι ὁ Ζεὺς πεποίηται αὐτῷ	τῇ	Ἥρᾳ μισγόμενος ἐν τῇ Ἴδῃ,
[18, 9]	ὀδυρομένῃ ὅτι ἀπέθνησκεν, ἡ δὲ	τῇ	θυγατρί· οὐ γὰρ θέμις ἐν
[18, 5]	αὐτῷ τῇ Ἥρᾳ μισγόμενος ἐν	τῇ	Ἴδῃ, νεφέλης αὐτοὺς καλυπτούσης ἀθανάτου,
[18, 9]	καὶ Χαρμίδης καὶ Φαῖδρος, τοῦτο	τῇ	Λεσβίᾳ Γύριννα καὶ Ἀτθὶς Ἀνακτορία·
[18, 5]	ἐν τοῖς λόγοις, δυνατὸν δὲ	τῇ	μιμήσει, ἀνόμοιον δ´ ἐν τοῖς
[18, 9]	κατ´ ὄρος δρυσὶν ἐμπεσών· ἀναίθεται	τῇ	Ξανθίππῃ ὀδυρομένῃ ὅτι ἀπέθνησκεν, ἡ
[18, 6]	ἄλλους ἀξιοχρεωτέρους τρέπουσι τὴν αἰτίαν,	τῇ	πρὸς ἐκείνους κοινωνίᾳ κατασμικρύνοντες τὰ
[18, 5]	ὅμοια ταῦτα φιλοσόφῳ βίῳ; οὐ	τῇ	πρὸς τὸν δῆμον παρρησίᾳ, οὐδὲ
[18, 5]	ἐπὶ τὸ δεσμωτήριον ὁδῷ, οὐδὲ	τῇ	πρὸς τὸν θάνατον παρασκευῇ· πολλοῦ
[18, 5]	τῇ ἐπὶ Δηλίῳ ἀριστείᾳ, οὐδὲ	τῇ	πρὸς τοὺς δικαστὰς ὑπεροψίᾳ, οὐδὲ
[18, 5]	πρὸς τὸν δῆμον παρρησίᾳ, οὐδὲ	τῇ	πρὸς τοὺς τυράννους ἐλευθερίᾳ, οὐδὲ
[18, 9]	καὶ Θρασύμαχος καὶ Πρωταγόρας, τοῦτο	τῇ	Σαπφοῖ Γοργὼ καὶ Ἀνδρομέδα· νῦν
[18, 5]	ἢ Πῶλον, ἢ ὅστις ἄλλος	τῇ	Σωκράτους φιλοσοφίᾳ ἐπολέμει. ~Φέρ´ ἐπαμύνωμεν
[18, 5]	λόγον, ἀπιστῶν ὁμοῦ καὶ χαίρων	τῇ	τῆς μυθολογίας ἐξουσίᾳ. Ὁ δὲ
[18, 3]	προσθῶμεν φέροντες, ὥσπέρ τινι νομίσματι,	τῇ	τοῦ καλοῦ φύσει. Ἐὰν γὰρ
[18, 5]	συναγωνίζεται τῷ ποιητῇ, καὶ συνεξαίρεται	τῇ	φαντασίᾳ, καὶ συναναπλάττει τὸν λόγον,
[18, 6]	ἐκείνων ἀμαχώτεροι) διαγωνισώμεθα τὸ πρῶτον	τῇδε·	~ὡς οὐκ ἴδιον Σωκράτους τὸ
[18, 9]	πρέποι τάδε. Ἡ δὲ τοῦ	Τηΐου	σοφιστοῦ τέχνη τοῦ αὐτοῦ ἤθους
[18, 6]	ἠρέμα εἰς ἄλλους ἀξιοχρεωτέρους τρέπουσι	τὴν	αἰτίαν, τῇ πρὸς ἐκείνους κοινωνίᾳ
[18, 2]	περὶ Πελοπόννησον, οὔτε Πελοποννήσιοι περὶ	τὴν	Ἀττικήν. Ἔδει γὰρ ἕκαστον τῶν
[18, 4]	ἐφ´ οἷς οἱ σοφισταὶ ἐκόμων·	τὴν	δὲ ἐρωτικὴν τέχνην ὑποδύς, ταύτης
[18, 3]	καὶ συνιέναι αὐτῆς· ταύτῃ καὶ	τὴν	ἐρωτικὴν προσθῶμεν φέροντες, ὥσπέρ τινι
[18, 7]	θαυμάζοντα αὐξανόμενον, ἀπαρνούμενον δὲ αὐτοῦ	τὴν	εὕρεσιν. Ἐπιδειξαμένου γὰρ αὐτῷ τοῦ
[18, 4]	Ἀγάθωνα τὸν ἁβρότατον, καὶ Φαῖδρον	τὴν	θείαν κεφαλήν, καὶ Λῦσιν τὸ
[18, 9]	τέχνη ἐρωτική; Δοκοῦσιν γάρ μοι	τὴν	καθ´ αὑτὸν ἑκάτερος φιλίαν, ἡ
[18, 4]	ἑξῆς παρρησιαζομένῳ· πηδᾶν μὲν αὐτῷ	τὴν	καρδίαν ἐπὶ Χαρμίδῃ καὶ ἥδειν
[18, 4]	Ἀσπασίαν τὴν Μιλησίαν, καὶ Διοτίμαν	τὴν	Μαντινικήν· καὶ μαθητὰς λαμβάνει τῆς
[18, 4]	διδασκάλους ἐπιγέγραπται τῆς τέχνης, Ἀσπασίαν	τὴν	Μιλησίαν, καὶ Διοτίμαν τὴν Μαντινικήν·
[18, 3]	καλοῦντες καὶ τὸν θεὸν καὶ	τὴν	νόσον, καλλωπίζονται μὲν οἱ μοχθηροὶ
[18, 1]	ἅτε δὲ οὐ σὺν δίκῃ	τὴν	ὁμιλίαν συστησαμένῳ ὕβρις ἦν τὸ
[18, 1]	τοῦτο πάθος τῷ Βοιωτίῳ διὰ	τὴν	ὁμωνυμίαν τῶν μειρακίων, ἀπολομένου ἑκατέρου,
[18, 8]	καὶ ἀποθανόντος ἀποθανεῖν ἐρᾷ, καὶ	τὴν	ὀργὴν κατατίθεται· ἐρωτικὰ δὲ καὶ
[18, 5]	ποιητὴν καὶ χρίσας μύρῳ· αἰτιασάμενος	τὴν	παρρησίαν τῶν ἐπῶν, ὅτι ὁ
[18, 6]	λόγον κρείττω ποιεῖ, καὶ ὀμνύει	τὴν	πλάτανον καὶ τὸν κύνα· τῶν
[18, 2]	ἀδελφὴν Ἁρμοδίου Παναθηναίοις ἥκουσαν ἐπὶ	τὴν	πομπὴν κανηφοροῦσαν ἐξήλασεν ἐπ´ ἀτιμίᾳ.
[18, 3]	μὲν οἱ μοχθηροὶ ἐρασταὶ διὰ	τὴν	πρὸς τὸν θεὸν ὁμωνυμίαν, ἀπιστοῦνται
[18, 9]	Βαθύλλου ὥρας· ἀλλὰ καὶ τούτοις	τὴν	σωφροσύνην ὁρᾷς· ἔραμαί τοι συνηβᾶν,
[18, 9]	φησίν. Ἤδη δέ που καὶ	τὴν	τέχνην ἀπεκαλύψατο· ἐμὲ γὰρ λόγων
[18, 4]	στάθμη πρὸς τοὺς καλούς, καὶ	τὴν	τέχνην δεινός. Ἀλλὰ καὶ διδασκάλους
[18, 9]	Σωκράτους Ἀλκιβιάδης ἔλεγεν, εἰκάζων αὐτοῦ	τὴν	χάριν τοῖς Ὀλύμπου καὶ Μαρσύου
[18, 7]	γὰρ αὐτὴν ὀνομάζων χαίρει διὰ	τὴν	ὥραν τῶν μελῶν, καίτοι μικρὰν
[18, 5]	Ὁμήρου αἰνίγματα πόρρω πάνυ εἶναι	τῆς	αἰτίας, τοῖς ἐκείνου παραβαλλόμενα. Αὐτίκα
[18, 5]	Κριτοβούλου ἁπτόμενος, ὁ ἀπὸ κυνηγεσίου	τῆς	Ἀλκιβιάδου ὥρας παραγινόμενος, ὁ Χαρμίδην
[18, 8]	ἔρως παρ´ ἀμφοῖν ἴσος οἷον	τῆς	Ἀνδρομάχης καὶ τοῦ Ἕκτορος· ἡ
[18, 9]	Σωκράτει οὐ παῖδα, ἀλλὰ ἀκόλουθον	τῆς	Ἀφροδίτης καὶ θεράποντα εἶναι· λέγει
[18, 9]	καὶ τῶν Κλεοβούλου ὀφθαλμῶν, καὶ	τῆς	Βαθύλλου ὥρας· ἀλλὰ καὶ τούτοις
[18, 4]	αἰσχρὸν ἰδεῖν, καὶ πένητα, ἐγγυτάτω	τῆς	ἑαυτοῦ τύχης, ἀνυπόδητον, χαμαιεύνην, ἐπίβουλον,
[18, 8]	καὶ τὸν χαμαιεύνην ἔρωτα ἐπὶ	τῆς	Ἥρας καὶ τοῦ Διός· καὶ
[18, 5]	ὅπως τὰ μὲν Ὁμήρου ἔπη	τῆς	θαυμαστῆς πολιτείας καὶ τροφῆς τῶν
[18, 5]	ἀκούσας, καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ	τῆς	Θέτιδος, καὶ τοῦ Ἡφαίστου, καταμαντεύεται
[18, 7]	ἀγγεῖον, ἀλλοτρίων ναμάτων, ἦπου Σαπφοῦς	τῆς	καλῆς (οὕτω γὰρ αὐτὴν ὀνομάζων
[18, 8]	μνηστήρων· καὶ τὸν γόητα ἐπὶ	τῆς	Καλυψοῦς· καὶ τὸν φαρμακέα ἐπὶ
[18, 8]	Καλυψοῦς· καὶ τὸν φαρμακέα ἐπὶ	τῆς	Κίρκης· καὶ τὸν ἀνδρεῖον ἐπὶ
[18, 9]	γάρ, χαίρειν ἐῶ. Ὁ δὲ	τῆς	Λεσβίας (εἴτοι χρὴ πρεσβύτερα τοῖς
[18, 5]	ἀπιστῶν ὁμοῦ καὶ χαίρων τῇ	τῆς	μυθολογίας ἐξουσίᾳ. Ὁ δὲ Σωκράτης
[18, 9]	μεστὰ δὲ αὐτοῦ τὰ ᾄσματα	τῆς	Σμέρδιος κόμης, καὶ τῶν Κλεοβούλου
[18, 4]	τὴν Μαντινικήν· καὶ μαθητὰς λαμβάνει	τῆς	τέχνης, Ἀλκιβιάδην τὸν γαυρότατον, καὶ
[18, 4]	δεινός. Ἀλλὰ καὶ διδασκάλους ἐπιγέγραπται	τῆς	τέχνης, Ἀσπασίαν τὴν Μιλησίαν, καὶ
[18, 3]	φαινόμενον ἀσπαζόμενον πόρρω πάνυ τίθεμεν	τῆς	τέχνης, τὸν δὲ τἀληθῆ αὐτὰ
[18, 9]	~Ἡσιόδῳ δὲ ἀείδουσιν αἱ μοῦσαι	τί	ἄλλο ἢ γυναικῶν ἔρωτας, καὶ
[18, 9]	χρὴ πρεσβύτερα τοῖς νέοις εἰκάσαι)	τί	ἂν εἴη ἄλλο, ἢ αὐτό,
[18, 5]	καὶ πραγματεύεσθαι περὶ αὐτὴν ἔλεγεν.	~Τί	βούλεται τῷ Σωκράτει ταυτὶ τὰ
[18, 9]	πάντων ἁλίσκεσθαι τῶν καλῶν· ὅ,	τι	γὰρ ἐκείνῳ Ἀλκιβιάδης καὶ Χαρμίδης
[18, 3]	συμπαραθέοντες τοῖς πρεσβυτέροις τῶν κυνῶν.	~Τί	δή μοι βούλεται ὁ Ἐπαμεινώνδας
[18, 4]	τοι καὶ περὶ Σωκράτους ἐκλογίσασθαι,	τί	ἦν αὐτῷ ταυτὶ τὰ θρυλούμενα
[18, 4]	Πόλιν δὲ οἰκίζων ἀγαθῶν ἀνδρῶν,	τιθεὶς	νόμους τοῖς ἀριστεῦσιν οὐ στέφανον
[18, 3]	τὸ φαινόμενον ἀσπαζόμενον πόρρω πάνυ	τίθεμεν	τῆς τέχνης, τὸν δὲ τἀληθῆ
[18, 9]	θεοί, μέμψαιτο ἐραστὴν τοιοῦτον, πλὴν	Τιμάρχου;
[18, 4]	φιλεῖν τῷ ἀρίστῳ, εἰ δή	τινα	ἂν θέλῃ, τῶν καλῶν· ὢ
[18, 2]	ἐρώτων τοῦ δικαίου μίαν γέ	τινα	ἢ δευτέραν εἰκόνα; Μειρακίῳ Ἀττικῷ
[18, 3]	καὶ μὴ ὄντος γλιχομένους νόθους	τινὰς	εἶναι καὶ κιβδήλους ἐραστάς, τοὺς
[18, 3]	τὴν ἐρωτικὴν προσθῶμεν φέροντες, ὥσπέρ	τινι	νομίσματι, τῇ τοῦ καλοῦ φύσει.
[18, 9]	καὶ Ἀτθὶς Ἀνακτορία· καὶ ὅ,	τιπερ	Σωκράτει οἱ ἀντίτεχνοι, Πρόδικος καὶ
[18, 5]	ἢ Ξενοφῶν, ἢ Αἰσχίνης, ἤ	τις	ἄλλος τῶν ὁμοφώνων αὐτῷ. Ἐγὼ
[18, 9]	τοῖς Ὀλύμπου καὶ Μαρσύου αὐλήμασιν.	Τίς	ἄν, ὦ θεοί, μέμψαιτο ἐραστὴν
[18, 9]	καὶ κατάκλισιν σοφιστοῦ, καὶ αὕτη	τίς	δὲ ἀγροιῶτιν ἐπεμμένα στολήν τὸν
[18, 0]		~Τίς	ἡ Σωκράτους ἐρωτική. ~Κορινθίῳ ἀνδρί,
[18, 7]	εἴτε Μαντινική, εἴτε καὶ Λεσβία	τὶς	ἦν ἡ τοῦ λόγου μήτηρ,
[18, 3]	ἀπιστοῦνται δὲ οἱ χρηστοὶ διὰ	τὸ	ἀμφίβολον τοῦ πάθους, ἀλλ´ ὥσπερ
[18, 5]	ἐπισφαλέστερος ἐν οἷς αἰνίττεται, διὰ	τὸ	ἀξιόπιστον μὲν ἐν τοῖς λόγοις,
[18, 5]	δεινὸν καὶ σφαλερὸν τὸ χρῆμα.	Τὸ	γὰρ ὑποβαλεῖν αἰσχρῷ καλόν, καὶ
[18, 5]	ἐπιδείκνυσθαι, οὐκ ὠφελοῦν βουλομένου ἔργον	(τὸ	γὰρ ὠφελοῦν ἀφανὲς) ἀλλὰ βλάπτειν·
[18, 2]	δὲ ἄδικος δι´ ἐξουσίαν· ἀλλὰ	τό	γε μειράκιον ὄντως ἦν καλὸν
[18, 3]	φαινόμενον καλόν, οὐχ οὕτως ἔχον,	τὸ	δὲ καλὸν καὶ ὂν καὶ
[18, 1]	αὕτη Περίανδρον μὲν ἔπαυσεν ὑβρίζοντα,	τὸ	δὲ μειράκιον ἐποίησεν ἐξ ἐρωμένου
[18, 3]	διττόν, τὸ μὲν ἀρετῆς ἐπήβολον,	τὸ	δὲ μοχθηρίᾳ συμπεφυκός, φωνῇ μιᾷ
[18, 5]	δικαστὰς ὑπεροψίᾳ, οὐδὲ τῇ ἐπὶ	τὸ	δεσμωτήριον ὁδῷ, οὐδὲ τῇ πρὸς
[18, 6]	τὸ μὲν Ἀθηναίων θέατρον καὶ	τὸ	δικαστήριον ἐκεῖνο διαπέφευγεν· πρὸς τουτουσὶ
[18, 1]	τυραννίδι καὶ ἔρωτι, εἰσπεσόντες εἰς	τὸ	δωμάτιον, οἱ μὲν ἐπειρῶντο ἀπάγειν,
[18, 1]	ἐν χερσὶν αὐτῶν. Καὶ εἰκάσθη	τὸ	ἐν Κορίνθῳ τοῦτο πάθος τῷ
[18, 7]	αὐτὸν Σωκράτην παραστησώμεθα, ἐπαινοῦντα μὲν	τὸ	ἔργον καὶ θαυμάζοντα αὐξανόμενον, ἀπαρνούμενον
[18, 7]	τῇδε· ~ὡς οὐκ ἴδιον Σωκράτους	τὸ	ἐρωτικὸν ἐπιτήδευμα, ἀλλὰ μακρῷ πρεσβύτερον·
[18, 2]	οἷον οὔτε ὁ Νέστωρ περὶ	τὸ	Ἴλιον συνεστήσατο, ὁ δεινότατος τῶν
[18, 1]	Περίανδρος τῇ ἐξουσίᾳ παροινεῖ εἰς	τὸ	μειράκιον. Ἡ δὲ παροινία αὕτη
[18, 1]	Κορίνθου ἐδυνάστευον. Ὡς δὲ ἐσωφρόνει	τὸ	μειράκιον καὶ ὑπερεφρόνει ὑβριστοῦ ἐραστοῦ,
[18, 4]	τὴν θείαν κεφαλήν, καὶ Λῦσιν	τὸ	μειράκιον, καὶ Χαρμίδην τὸν καλόν.
[18, 1]	οἱ δὲ οἰκεῖοι κατέχειν· σπώμενον	τὸ	μειράκιον ὑπ´ ἀμφοῖν, βίᾳ διαφθείρεται
[18, 6]	τοῖς κωμῳδοῖς ἐπιλήψιμον. Διὸ δὴ	τὸ	μὲν Ἀθηναίων θέατρον καὶ τὸ
[18, 3]	ἔρωτος λόγοι; Ὅτι πρᾶγμα διττόν,	τὸ	μὲν ἀρετῆς ἐπήβολον, τὸ δὲ
[18, 3]	καλοῦ φύσει. Ἐὰν γὰρ τούτου	τὸ	μὲν ᾖ φαινόμενον καλόν, οὐχ
[18, 6]	μή, σκοπεῖν ἀναθησόμεθα σμικρόν, ὅσον	τὸ	νῦν ἔχον· λέγωμεν δὲ ὡδὶ
[18, 6]	Οὐ γὰρ ἦν, ὡς ἔοικεν,	τὸ	πρᾶγμα οὔτε τοῖς συκοφάνταις, οὔτε
[18, 6]	γάρ εἰσιν ἐκείνων ἀμαχώτεροι) διαγωνισώμεθα	τὸ	πρῶτον τῇδε· ~ὡς οὐκ ἴδιον
[18, 7]	ἐρωτικόν, οὐκ ἔφη θαυμάζειν, πλῆρες	τὸ	στῆθος ἔχων ὥσπερ ἀγγεῖον, ἀλλοτρίων
[18, 4]	καρδίαν ἐπὶ Χαρμίδῃ καὶ ἥδειν	τὸ	σῶμα, ἐπτοῆσθαι δὲ καὶ ἐνθουσιᾶν,
[18, 8]	ὀνείρατα, καὶ τὰ δάκρυα, καὶ	τὸ	τελευταῖον δῶρον ἤδη θαπτομένῳ ἡ
[18, 5]	αἰνίττεται· καὶ παρεὶς τῇ ἀκοῇ	τὸ	τερπνόν, συναγωνίζεται τῷ ποιητῇ, καὶ
[18, 8]	δὲ ἀκροᾶται· ἐρωτικὸν δὲ καὶ	τὸ	τυχεῖν ἐθέλοντα ἐξουσίας πρὸς μάχην
[18, 3]	Τὸν μὲν πρὸ τοῦ δοκίμου	τὸ	φαινόμενον ἀσπαζόμενον πόρρω πάνυ τίθεμεν
[18, 1]	τὴν ὁμιλίαν συστησαμένῳ ὕβρις ἦν	τὸ	χρῆμα, οὐκ ἔρως· θαρσῶν δὲ
[18, 5]	πράξεις καλάς, δεινὸν καὶ σφαλερὸν	τὸ	χρῆμα. Τὸ γὰρ ὑποβαλεῖν αἰσχρῷ
[18, 4]	καὶ λόγον καὶ ἄνδρα, ἐπιτολμητόν	τοι	καὶ περὶ Σωκράτους ἐκλογίσασθαι, τί
[18, 9]	τούτοις τὴν σωφροσύνην ὁρᾷς· ἔραμαί	τοι	συνηβᾶν, φησίν, χαρίεν γὰρ ἔχεις
[18, 5]	ὁ μὲν περὶ τοῦ Διὸς	τοιαῦτα	ἀκούσας, καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ
[18, 6]	Ὧδε τοίνυν δράσωμεν περὶ ῥᾳστώνην	τοιαύτην	τῷ λόγῳ, οἵαν καὶ εἰς
[18, 6]	τῷ βούλεσθαι καὶ δύνασθαι. Ὧδε	τοίνυν	δράσωμεν περὶ ῥᾳστώνην τοιαύτην τῷ
[18, 8]	τὸν πρᾶον· καὶ ἐστὶν ἐν	τοιούτοις	οὐκέτι ἀρχαῖος, ἀλλὰ τεχνίτης δεινῶς,
[18, 9]	ἄν, ὦ θεοί, μέμψαιτο ἐραστὴν	τοιοῦτον,	πλὴν Τιμάρχου;
[18, 8]	ἄπεισιν. Ἄλλη εἰκὼν ἀκολάστου ἔρωτος·	τοιοῦτος	αὐτῷ ὁ Ἀλέξανδρος, οἷος ἐκ
[18, 4]	οἰκίζων ἀγαθῶν ἀνδρῶν, τιθεὶς νόμους	τοῖς	ἀριστεῦσιν οὐ στέφανον οὐδὲ εἰκόνας,
[18, 8]	ἐραστοῦ· ὁ δὲ ἐφίησιν, καὶ	τοῖς	αὑτοῦ ὅπλοις κοσμεῖ, καὶ βραδύνοντος
[18, 1]	εἰς Ἀκταίωνος ὁ ἐραστὴς ὁμοῦ	τοῖς	Βακχιάδαις νεανίσκοις· οἳ θαρσοῦντες μέθῃ
[18, 5]	πόρρω πάνυ εἶναι τῆς αἰτίας,	τοῖς	ἐκείνου παραβαλλόμενα. Αὐτίκα καὶ ὁ
[18, 4]	ταῦτα μόνον οὐκ ἐν μέσοις	τοῖς	Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ οἴκοι καὶ
[18, 2]	πολλοὶ νεανίαι· ὅπλα δοὺς Ἐπαμεινώνδας	τοῖς	ἐρασταῖς καὶ τοῖς ἐρωμένοις συνέταξεν
[18, 2]	τὰ μειράκια ἐφάμιλλα ταῖς ἀρεταῖς	τοῖς	ἐρασταῖς, ὥσπερ ἐν θήρᾳ σκύλακες
[18, 5]	τῇ μιμήσει, ἀνόμοιον δ´ ἐν	τοῖς	ἔργοις. Οὐδὲν γὰρ αὐτὸς αὑτῷ
[18, 2]	δοὺς Ἐπαμεινώνδας τοῖς ἐρασταῖς καὶ	τοῖς	ἐρωμένοις συνέταξεν λόχον ἱερὸν τοῦ
[18, 8]	πολυφωνότατος ὢν καὶ δεινὸς ὁμοῦ	τοῖς	καλοῖς τὰ αἰσχρὰ ἱστορεῖν, τὰ
[18, 8]	ἵππον, κυκεῶ δὲ Πραμνίου διδοὺς	τοῖς	κάμνουσιν, τοὺς δὲ κακοὺς ἐν
[18, 6]	πρᾶγμα οὔτε τοῖς συκοφάνταις, οὔτε	τοῖς	κωμῳδοῖς ἐπιλήψιμον. Διὸ δὴ τὸ
[18, 5]	διὰ τὸ ἀξιόπιστον μὲν ἐν	τοῖς	λόγοις, δυνατὸν δὲ τῇ μιμήσει,
[18, 4]	αὐτῷ ταυτὶ τὰ θρυλούμενα ἐν	τοῖς	λόγοις; ὁποῖα ἄττα φησὶν περὶ
[18, 9]	τῆς Λεσβίας (εἴτοι χρὴ πρεσβύτερα	τοῖς	νέοις εἰκάσαι) τί ἂν εἴη
[18, 8]	γέλωτα ὄφλοι τὰ σοφὰ ταῦτα	τοῖς	νῦν τακτικοῖς καὶ ἰατροῖς καὶ
[18, 9]	ἔλεγεν, εἰκάζων αὐτοῦ τὴν χάριν	τοῖς	Ὀλύμπου καὶ Μαρσύου αὐλήμασιν. Τίς
[18, 2]	ὥσπερ ἐν θήρᾳ σκύλακες συμπαραθέοντες	τοῖς	πρεσβυτέροις τῶν κυνῶν. ~Τί δή
[18, 6]	ὡς ἔοικεν, τὸ πρᾶγμα οὔτε	τοῖς	συκοφάνταις, οὔτε τοῖς κωμῳδοῖς ἐπιλήψιμον.
[18, 4]	Κριτόβουλον τὸν ὡραιότατον, καὶ Ἀγάθωνα	τὸν	ἁβρότατον, καὶ Φαῖδρον τὴν θείαν
[18, 8]	τὰ αἰσχρά, τὸν σώφρονα ἔρωτα,	τὸν	ἀκόλαστον, τὸν δίκαιον, τὸν ὑβριστήν,
[18, 8]	μὲν πατέρα καὶ ἀδελφὸν καλεῖ	τὸν	ἄνδρα καὶ ἐραστήν, καὶ πάντα
[18, 8]	φαρμακέα ἐπὶ τῆς Κίρκης· καὶ	τὸν	ἀνδρεῖον ἐπὶ τῷ Πατρόκλῳ, τὸν
[18, 4]	μαθητὰς λαμβάνει τῆς τέχνης, Ἀλκιβιάδην	τὸν	γαυρότατον, καὶ Κριτόβουλον τὸν ὡραιότατον,
[18, 8]	ὑβριστὴν ἐπὶ τῶν μνηστήρων· καὶ	τὸν	γόητα ἐπὶ τῆς Καλυψοῦς· καὶ
[18, 9]	ἔρωτας καὶ βασιλέων καὶ φυτῶν;	Τὸν	δὲ Ἀρχιλόχου ἔρωτα, ὑβριστὴς γάρ,
[18, 7]	ἢ Ἀνακρέοντος, φησίν, τοῦ σοφοῦ.	Τὸν	δὲ ἐν τῷ συμποσίῳ λόγον,
[18, 3]	πόρρω πάνυ τίθεμεν τῆς τέχνης,	τὸν	δὲ τἀληθῆ αὐτὰ γνωρίζοντα, τοῦτον
[18, 5]	φιλοσόφῳ βίῳ; οὐ τῇ πρὸς	τὸν	δῆμον παρρησίᾳ, οὐδὲ τῇ πρὸς
[18, 8]	τὸν σώφρονα ἔρωτα, τὸν ἀκόλαστον,	τὸν	δίκαιον, τὸν ὑβριστήν, τὸν ἐπιμανῆ,
[18, 8]	ἐν νύσσῃ μὲν παραινῶν ἐγχριμφθῆναι	τὸν	ἐπὶ λαιᾷ ἵππον, κυκεῶ δὲ
[18, 8]	ἀκόλαστον, τὸν δίκαιον, τὸν ὑβριστήν,	τὸν	ἐπιμανῆ, τὸν πρᾶον· καὶ ἐστὶν
[18, 4]	θαυμαστοῦ γέρως. Αὐτὸς δὲ δὴ	τὸν	ἔρωτα, ἀναπλάττων ἐπ´ αὐτῷ μῦθον,
[18, 9]	ξυλλαβοῦσα εἶπεν γλυκύπικρον‘ καὶ ἀλγεσίδωρον.	Τὸν	ἔρωτα Σωκράτης σοφιστὴν λέγει, Σαπφὼ
[18, 9]	τίς δὲ ἀγροιῶτιν ἐπεμμένα στολήν	τὸν	ἔρωτα φησὶν ἡ Διοτίμα τῷ
[18, 4]	ταύτῃ βασανιστέον τὲ καὶ ἀθρητέον	τὸν	ἐρωτικὸν καὶ λόγον καὶ ἄνδρα,
[18, 6]	Ἀλκιβιάδην ἐᾷ ὑβρίζειν, καὶ ὅτι	τὸν	ἥττω λόγον κρείττω ποιεῖ, καὶ
[18, 8]	οἷος ἐκ μάχης ἐπανεῖναι εἰς	τὸν	θάλαμον καὶ ἀεὶ μοιχῷ ἐοικέναι.
[18, 5]	δεσμωτήριον ὁδῷ, οὐδὲ τῇ πρὸς	τὸν	θάνατον παρασκευῇ· πολλοῦ γε καὶ
[18, 3]	ἐπονομάζοντες ἔρωτα, οὑτωσὶ καλοῦντες καὶ	τὸν	θεὸν καὶ τὴν νόσον, καλλωπίζονται
[18, 3]	μοχθηροὶ ἐρασταὶ διὰ τὴν πρὸς	τὸν	θεὸν ὁμωνυμίαν, ἀπιστοῦνται δὲ οἱ
[18, 2]	ἄξιον, ὥστε ὑπεριδὸν τοῦ τυράννου	τὸν	ἰδιώτην ἠσπάζετο· ὁ δὲ ὑπ´
[18, 9]	εἰρωνεύεται αὐτὰ ἐκεῖνα τὰ Σωκράτους·	τὸν	Ἴωνα χαίρειν φησὶν ὁ Σωκράτης·
[18, 4]	Λῦσιν τὸ μειράκιον, καὶ Χαρμίδην	τὸν	καλόν. Ἀποκρύπτεται δὲ οὐδὲν τῶν
[18, 6]	καὶ ὀμνύει τὴν πλάτανον καὶ	τὸν	κύνα· τῶν δὲ ἐρωτικῶν τῶν
[18, 5]	συνεξαίρεται τῇ φαντασίᾳ, καὶ συναναπλάττει	τὸν	λόγον, ἀπιστῶν ὁμοῦ καὶ χαίρων
[18, 3]	γνωριστικὸς τοῦ δοκίμου καὶ μή.	Τὸν	μὲν πρὸ τοῦ δοκίμου τὸ
[18, 5]	νέων ἀπεπέμψατο, αὐτῷ Ὁμήρῳ, στεφανώσας	τὸν	ποιητὴν καὶ χρίσας μύρῳ· αἰτιασάμενος
[18, 8]	τὸν ἀνδρεῖον ἐπὶ τῷ Πατρόκλῳ,	τὸν	πόνῳ κτητὸν καὶ χρόνῳ, καὶ
[18, 8]	δίκαιον, τὸν ὑβριστήν, τὸν ἐπιμανῆ,	τὸν	πρᾶον· καὶ ἐστὶν ἐν τοιούτοις
[18, 6]	Κριτίας ἐτυράννησεν, τοῦτο ἀδικεῖν ἔλεγον	τὸν	Σωκράτην, καὶ ὅτι Ἀλκιβιάδην ἐᾷ
[18, 8]	πάθη, τὰ καλά, τὰ αἰσχρά,	τὸν	σώφρονα ἔρωτα, τὸν ἀκόλαστον, τὸν
[18, 8]	Ἥρας καὶ τοῦ Διός· καὶ	τὸν	ὑβριστὴν ἐπὶ τῶν μνηστήρων· καὶ
[18, 8]	ἔρωτα, τὸν ἀκόλαστον, τὸν δίκαιον,	τὸν	ὑβριστήν, τὸν ἐπιμανῆ, τὸν πρᾶον·
[18, 8]	γόητα ἐπὶ τῆς Καλυψοῦς· καὶ	τὸν	φαρμακέα ἐπὶ τῆς Κίρκης· καὶ
[18, 8]	ὅσον ἐκείνης, λέγει. Ἔδειξεν καὶ	τὸν	χαμαιεύνην ἔρωτα ἐπὶ τῆς Ἥρας
[18, 4]	Ἀλκιβιάδην τὸν γαυρότατον, καὶ Κριτόβουλον	τὸν	ὡραιότατον, καὶ Ἀγάθωνα τὸν ἁβρότατον,
[18, 8]	ὀνόματα· ὁ δὲ οὔτε μητρὸς	τοσουτονὶ	αὐτῷ μέλειν, ὅσον ἐκείνης, λέγει.
[18, 3]	ὁ Ἁρμόδιος, καὶ οἱ περὶ	τοῦ	ἀδίκου ἔρωτος λόγοι; Ὅτι πρᾶγμα
[18, 5]	τοῦ Διὸς τοιαῦτα ἀκούσας, καὶ	τοῦ	Ἀπόλλωνος, καὶ τῆς Θέτιδος, καὶ
[18, 9]	δὲ τοῦ Τηΐου σοφιστοῦ τέχνη	τοῦ	αὐτοῦ ἤθους καὶ τρόπου· καὶ
[18, 8]	καὶ σωφρόνων, τοῦ μὲν παιδεύοντος,	τοῦ	δὲ παιδευομένου· ὁ μὲν ἄχθεται,
[18, 1]	μὲν ὑπὸ κυνῶν ἐν θήρᾳ,	τοῦ	δὲ ὑπὸ ἐραστῶν ἐν μέθῃ.
[18, 2]	τοῦ ἑτέρου τρόπου τῶν ἐρώτων	τοῦ	δικαίου μίαν γέ τινα ἢ
[18, 8]	ἔρωτα ἐπὶ τῆς Ἥρας καὶ	τοῦ	Διός· καὶ τὸν ὑβριστὴν ἐπὶ
[18, 5]	Αὐτίκα καὶ ὁ μὲν περὶ	τοῦ	Διὸς τοιαῦτα ἀκούσας, καὶ τοῦ
[18, 3]	ἐξετάζειν ἔδει, ὁπότερος αὐτῶν γνωριστικὸς	τοῦ	δοκίμου καὶ μή. Τὸν μὲν
[18, 3]	καὶ μή. Τὸν μὲν πρὸ	τοῦ	δοκίμου τὸ φαινόμενον ἀσπαζόμενον πόρρω
[18, 8]	ἴσος οἷον τῆς Ἀνδρομάχης καὶ	τοῦ	Ἕκτορος· ἡ μὲν πατέρα καὶ
[18, 8]	μάχην δακρῦσαι ὡς οὐκ ἀνεξομένου	τοῦ	ἐραστοῦ· ὁ δὲ ἐφίησιν, καὶ
[18, 2]	τοῖς ἐρωμένοις συνέταξεν λόχον ἱερὸν	τοῦ	ἔρωτος, δεινὸν καὶ ἄμαχον, καὶ
[18, 4]	αὑτοῦ ἐκεῖνος, ὅτι ἐστὶν θεράπων	τοῦ	ἔρωτος, καὶ λευκὴ στάθμη πρὸς
[18, 4]	καλόν. Ἀποκρύπτεται δὲ οὐδὲν τῶν	τοῦ	ἔρωτος, οὔτε ἔργον, οὔτε πάθος,
[18, 8]	ἰατροῖς καὶ ἡνιόχοις· τὰ δὲ	τοῦ	ἔρωτος πάντα ἑξῆς δίεισιν, καὶ
[18, 9]	μυθοπλόκον. Ἐκβακχεύεται ἐπὶ Φαίδρῳ ὑπὸ	τοῦ	ἔρωτος, τῇ δὲ ὁ ἔρως
[18, 2]	ἐρώτων. ~Βούλει σοι λέγω καὶ	τοῦ	ἑτέρου τρόπου τῶν ἐρώτων τοῦ
[18, 5]	Ἀπόλλωνος, καὶ τῆς Θέτιδος, καὶ	τοῦ	Ἡφαίστου, καταμαντεύεται τοῦ λόγου, ὡς
[18, 4]	ἂν θέλῃ, τῶν καλῶν· ὢ	τοῦ	θαυμαστοῦ γέρως. Αὐτὸς δὲ δὴ
[18, 3]	καὶ κιβδήλους ἐραστάς, τοὺς δὲ	τοῦ	καὶ ὄντος καὶ φαινομένου γνησίους
[18, 3]	φέροντες, ὥσπέρ τινι νομίσματι, τῇ	τοῦ	καλοῦ φύσει. Ἐὰν γὰρ τούτου
[18, 7]	Μυρινουσίου Φαίδρου λόγον ὑπὸ Λυσίου	τοῦ	Κεφάλου συγγεγραμμένον ἐρωτικόν, οὐκ ἔφη
[18, 7]	καὶ Λεσβία τὶς ἦν ἡ	τοῦ	λόγου μήτηρ, πάντως γε οὐκ
[18, 5]	Θέτιδος, καὶ τοῦ Ἡφαίστου, καταμαντεύεται	τοῦ	λόγου, ὡς φησὶ μὲν ταῦτα,
[18, 8]	καὶ καλῶν ἀμφοτέρων, καὶ σωφρόνων,	τοῦ	μὲν παιδεύοντος, τοῦ δὲ παιδευομένου·
[18, 1]	ὁμωνυμίαν τῶν μειρακίων, ἀπολομένου ἑκατέρου,	τοῦ	μὲν ὑπὸ κυνῶν ἐν θήρᾳ,
[18, 7]	τὴν εὕρεσιν. Ἐπιδειξαμένου γὰρ αὐτῷ	τοῦ	Μυρινουσίου Φαίδρου λόγον ὑπὸ Λυσίου
[18, 3]	οἱ χρηστοὶ διὰ τὸ ἀμφίβολον	τοῦ	πάθους, ἀλλ´ ὥσπερ τοὺς ἀργυρογνώμονας
[18, 6]	εἰσαγγελλόμενοι ἢ κινδυνεύοντες· οὐ περὶ	τοῦ	πράγματος ἀπολογοῦνται μόνον, ὑπὲρ ὅτου
[18, 7]	καὶ μέλαιναν) ἢ Ἀνακρέοντος, φησίν,	τοῦ	σοφοῦ. Τὸν δὲ ἐν τῷ
[18, 7]	πάντως γε οὐκ ἴδιοι οἱ	τοῦ	Σωκράτους ἐρωτικοὶ λόγοι, οὐδὲ πρώτου·
[18, 6]	τῶν κατηγόρων, ἐλοιδορήσατο τῷ ἔρωτι	τοῦ	Σωκράτους· καίτοι πένητα εἰπών, καὶ
[18, 5]	εἴτε εἰρωνεύματα; ἀποκρινάσθω ἡμῖν ὑπὲρ	τοῦ	Σωκράτους Πλάτων, ἢ Ξενοφῶν, ἢ
[18, 9]	ἄμμι πρέποι τάδε. Ἡ δὲ	τοῦ	Τηΐου σοφιστοῦ τέχνη τοῦ αὐτοῦ
[18, 2]	καὶ ἐρᾶσθαι ἄξιον, ὥστε ὑπεριδὸν	τοῦ	τυράννου τὸν ἰδιώτην ἠσπάζετο· ὁ
[18, 3]	καὶ φαινόμενον, ἀνάγκη τοὺς μὲν	τοῦ	φαινομένου κάλλους καὶ μὴ ὄντος
[18, 3]	ἀμφίβολον τοῦ πάθους, ἀλλ´ ὥσπερ	τοὺς	ἀργυρογνώμονας ἐξετάζειν ἔδει, ὁπότερος αὐτῶν
[18, 5]	ἐκπληττόμενος τοὺς καλοὺς τῷ ἐλέγχοντι	τοὺς	ἄφρονας, ὁ Λυσίου τῶν ἐρωτικῶν
[18, 8]	δὲ Πραμνίου διδοὺς τοῖς κάμνουσιν,	τοὺς	δὲ κακοὺς ἐν μέσῳ τάττων
[18, 3]	τινὰς εἶναι καὶ κιβδήλους ἐραστάς,	τοὺς	δὲ τοῦ καὶ ὄντος καὶ
[18, 6]	λέγωμεν δὲ ὡδὶ πρὸς τουτουσὶ	τοὺς	δεινοὺς κατηγόρους· ὅτι ἡμῖν δοκεῖτε,
[18, 5]	Δηλίῳ ἀριστείᾳ, οὐδὲ τῇ πρὸς	τοὺς	δικαστὰς ὑπεροψίᾳ, οὐδὲ τῇ ἐπὶ
[18, 8]	μέσῳ τάττων τῶν ἀγαθῶν, καὶ	τοὺς	ἱππεῖς διακρίνων τῶν πεζῶν· ἦ
[18, 4]	ἔρωτος, καὶ λευκὴ στάθμη πρὸς	τοὺς	καλούς, καὶ τὴν τέχνην δεινός.
[18, 5]	τῷ σωφρονοῦντι, καὶ ὁ ἐκπληττόμενος	τοὺς	καλοὺς τῷ ἐλέγχοντι τοὺς ἄφρονας,
[18, 3]	καὶ ὂν καὶ φαινόμενον, ἀνάγκη	τοὺς	μὲν τοῦ φαινομένου κάλλους καὶ
[18, 6]	γε ἀδικεῖν γραψάμενοι Σωκράτην, καὶ	τοὺς	νέους διαφθείρειν, καὶ ὅτι μὲν
[18, 6]	ἐκεῖνο διαπέφευγεν· πρὸς τουτουσὶ δὲ	τοὺς	νυνὶ κατηγόρους (οὐ γάρ εἰσιν
[18, 4]	ἄλλα ἅπαντα ἀποποιεῖται εἰδέναι, καὶ	τοὺς	περὶ ἀρετῆς λόγους, καὶ τὰς
[18, 5]	δῆμον παρρησίᾳ, οὐδὲ τῇ πρὸς	τοὺς	τυράννους ἐλευθερίᾳ, οὐδὲ τῇ ἐπὶ
[18, 6]	καὶ ὅτι μὲν Κριτίας ἐτυράννησεν,	τοῦτο	ἀδικεῖν ἔλεγον τὸν Σωκράτην, καὶ
[18, 9]	ἔρως εὐπορῶν, ἀποθνήσκει δὲ ἀπορῶν·	τοῦτο	ἐκείνη ξυλλαβοῦσα εἶπεν γλυκύπικρον‘ καὶ
[18, 9]	ᾄδω, χαρίεντα δ´ οἶδα λέξαι.	Τοῦτο	καὶ περὶ Σωκράτους Ἀλκιβιάδης ἔλεγεν,
[18, 1]	Καὶ εἰκάσθη τὸ ἐν Κορίνθῳ	τοῦτο	πάθος τῷ Βοιωτίῳ διὰ τὴν
[18, 5]	ἀφανὲς) ἀλλὰ βλάπτειν· πρόχειρον γὰρ	τοῦτο.	Ταῦτα οἶμαι Θρασύμαχον ἂν εἰπεῖν,
[18, 9]	Ἀλκιβιάδης καὶ Χαρμίδης καὶ Φαῖδρος,	τοῦτο	τῇ Λεσβίᾳ Γύριννα καὶ Ἀτθὶς
[18, 9]	Γοργίας καὶ Θρασύμαχος καὶ Πρωταγόρας,	τοῦτο	τῇ Σαπφοῖ Γοργὼ καὶ Ἀνδρομέδα·
[18, 5]	λέγει· καὶ ὅσα ἄλλα ἐπὶ	τούτοις	Ὅμηρος μὲν ᾐνίξατο, Σωκράτης δὲ
[18, 9]	τῆς Βαθύλλου ὥρας· ἀλλὰ καὶ	τούτοις	τὴν σωφροσύνην ὁρᾷς· ἔραμαί τοι
[18, 3]	τὸν δὲ τἀληθῆ αὐτὰ γνωρίζοντα,	τοῦτον	καὶ συνιέναι αὐτῆς· ταύτῃ καὶ
[18, 2]	ἐπ´ ἀτιμίᾳ. Διδόασιν δίκην ἐκ	τούτου	Πεισιστρατίδαι, καὶ ἦρξεν ἐλευθερίας Ἀθηναίοις
[18, 3]	τοῦ καλοῦ φύσει. Ἐὰν γὰρ	τούτου	τὸ μὲν ᾖ φαινόμενον καλόν,
[18, 6]	τὸ δικαστήριον ἐκεῖνο διαπέφευγεν· πρὸς	τουτουσὶ	δὲ τοὺς νυνὶ κατηγόρους (οὐ
[18, 6]	ἔχον· λέγωμεν δὲ ὡδὶ πρὸς	τουτουσὶ	τοὺς δεινοὺς κατηγόρους· ὅτι ἡμῖν
[18, 6]	ἀλλ´ ἠρέμα εἰς ἄλλους ἀξιοχρεωτέρους	τρέπουσι	τὴν αἰτίαν, τῇ πρὸς ἐκείνους
[18, 9]	τέχνη τοῦ αὐτοῦ ἤθους καὶ	τρόπου·	καὶ γὰρ πάντων ἐρᾷ τῶν
[18, 2]	σοι λέγω καὶ τοῦ ἑτέρου	τρόπου	τῶν ἐρώτων τοῦ δικαίου μίαν
[18, 5]	ἔπη τῆς θαυμαστῆς πολιτείας καὶ	τροφῆς	τῶν νέων ἀπεπέμψατο, αὐτῷ Ὁμήρῳ,
[18, 1]	νεανίσκοις· οἳ θαρσοῦντες μέθῃ καὶ	τυραννίδι	καὶ ἔρωτι, εἰσπεσόντες εἰς τὸ
[18, 1]	δὲ μειράκιον ἐποίησεν ἐξ ἐρωμένου	τυραννοκτόνον.	Αὕτη δίκη ἀδίκων ἐρώτων. ~Βούλει
[18, 2]	δύο ἦσαν ἐρασταί, ἰδιώτης καὶ	τύραννος·	ὁ μὲν δίκαιος ἦν διὰ
[18, 2]	καὶ ἦρξεν ἐλευθερίας Ἀθηναίοις ὕβρις	τυράννου,	καὶ μειρακίου θάρσος, καὶ ἔρως
[18, 2]	ἐρᾶσθαι ἄξιον, ὥστε ὑπεριδὸν τοῦ	τυράννου	τὸν ἰδιώτην ἠσπάζετο· ὁ δὲ
[18, 5]	παρρησίᾳ, οὐδὲ τῇ πρὸς τοὺς	τυράννους	ἐλευθερίᾳ, οὐδὲ τῇ ἐπὶ Δηλίῳ
[18, 1]	ἐν μέθῃ. Περιάνδρῳ τῷ Ἀμβρακιώτῃ	τυράννῳ	παιδικὰ ἦν μειράκιον πολιτικόν· ἅτε
[18, 8]	ἀκροᾶται· ἐρωτικὸν δὲ καὶ τὸ	τυχεῖν	ἐθέλοντα ἐξουσίας πρὸς μάχην δακρῦσαι
[18, 4]	καὶ πένητα, ἐγγυτάτω τῆς ἑαυτοῦ	τύχης,	ἀνυπόδητον, χαμαιεύνην, ἐπίβουλον, θηρευτικόν, φαρμακέα,
[18, 1]	ὑπὸ ἐραστῶν ἐν μέθῃ. Περιάνδρῳ	τῷ	Ἀμβρακιώτῃ τυράννῳ παιδικὰ ἦν μειράκιον
[18, 4]	φλυαρίας, δωρεῖται· ἀλλ´ ἐξεῖναι φιλεῖν	τῷ	ἀρίστῳ, εἰ δή τινα ἂν
[18, 1]	τὸ ἐν Κορίνθῳ τοῦτο πάθος	τῷ	Βοιωτίῳ διὰ τὴν ὁμωνυμίαν τῶν
[18, 6]	δὲ ἧττον· χρὴ δὲ ὁμοῦ	τῷ	βούλεσθαι καὶ δύνασθαι. Ὧδε τοίνυν
[18, 5]	καὶ ὁ ἐκπληττόμενος τοὺς καλοὺς	τῷ	ἐλέγχοντι τοὺς ἄφρονας, ὁ Λυσίου
[18, 9]	ἦθος· καὶ αὖθις καλὸν εἶναι	τῷ	ἔρωτι τὰ δίκαια‘ φησίν. Ἤδη
[18, 6]	ὁ δεινότατος τῶν κατηγόρων, ἐλοιδορήσατο	τῷ	ἔρωτι τοῦ Σωκράτους· καίτοι πένητα
[18, 6]	Σωκράτους φιλοσοφίᾳ ἐπολέμει. ~Φέρ´ ἐπαμύνωμεν	τῷ	λόγῳ, μὴ εἰκαῖα φλυαρῶμεν. Καὶ
[18, 6]	τοίνυν δράσωμεν περὶ ῥᾳστώνην τοιαύτην	τῷ	λόγῳ, οἵαν καὶ εἰς τὰ
[18, 8]	Κίρκης· καὶ τὸν ἀνδρεῖον ἐπὶ	τῷ	Πατρόκλῳ, τὸν πόνῳ κτητὸν καὶ
[18, 5]	τῇ ἀκοῇ τὸ τερπνόν, συναγωνίζεται	τῷ	ποιητῇ, καὶ συνεξαίρεται τῇ φαντασίᾳ,
[18, 7]	τοῦ σοφοῦ. Τὸν δὲ ἐν	τῷ	συμποσίῳ λόγον, εἰς ἔρωτα ἔπαινον,
[18, 9]	τὸν ἔρωτα φησὶν ἡ Διοτίμα	τῷ	Σωκράτει οὐ παῖδα, ἀλλὰ ἀκόλουθον
[18, 5]	περὶ αὐτὴν ἔλεγεν. ~Τί βούλεται	τῷ	Σωκράτει ταυτὶ τὰ κομψά, εἴτε
[18, 5]	αὑτῷ ὅμοιος ὁ Σωκράτης ἐρῶν	τῷ	σωφρονοῦντι, καὶ ὁ ἐκπληττόμενος τοὺς
[18, 8]	δὲ κακοὺς ἐν μέσῳ τάττων	τῶν	ἀγαθῶν, καὶ τοὺς ἱππεῖς διακρίνων
[18, 1]	Ἐρᾷ Ἀκταίωνος νεανίας Κορίνθιος, γένους	τῶν	Βακχιάδων· Βακχιάδαι δὲ Κορίνθου ἐδυνάστευον.
[18, 5]	καλόν, καὶ τὰ ὠφελοῦντα διὰ	τῶν	βλαπτόντων ἐπιδείκνυσθαι, οὐκ ὠφελοῦν βουλομένου
[18, 6]	τὴν πλάτανον καὶ τὸν κύνα·	τῶν	δὲ ἐρωτικῶν τῶν Σωκράτους ἀπέσχοντο
[18, 5]	χρίσας μύρῳ· αἰτιασάμενος τὴν παρρησίαν	τῶν	ἐπῶν, ὅτι ὁ Ζεὺς πεποίηται
[18, 2]	τὴν Ἀττικήν. Ἔδει γὰρ ἕκαστον	τῶν	ἐραστῶν ἀριστεύειν, καὶ διὰ φιλοτιμίαν
[18, 5]	ἐλέγχοντι τοὺς ἄφρονας, ὁ Λυσίου	τῶν	ἐρωτικῶν ἀντίτεχνος, ὁ Κριτοβούλου ἁπτόμενος,
[18, 2]	λέγω καὶ τοῦ ἑτέρου τρόπου	τῶν	ἐρώτων τοῦ δικαίου μίαν γέ
[18, 9]	τρόπου· καὶ γὰρ πάντων ἐρᾷ	τῶν	καλῶν, καὶ ἐπαινεῖ πάντας· μεστὰ
[18, 9]	ἔλεγον, καὶ ὑπὸ πάντων ἁλίσκεσθαι	τῶν	καλῶν· ὅ, τι γὰρ ἐκείνῳ
[18, 4]	εἰ δή τινα ἂν θέλῃ,	τῶν	καλῶν· ὢ τοῦ θαυμαστοῦ γέρως.
[18, 6]	ἐν Διονυσίοις κωμῳδῶν, ὁ δεινότατος	τῶν	κατηγόρων, ἐλοιδορήσατο τῷ ἔρωτι τοῦ
[18, 9]	ᾄσματα τῆς Σμέρδιος κόμης, καὶ	τῶν	Κλεοβούλου ὀφθαλμῶν, καὶ τῆς Βαθύλλου
[18, 2]	θήρᾳ σκύλακες συμπαραθέοντες τοῖς πρεσβυτέροις	τῶν	κυνῶν. ~Τί δή μοι βούλεται
[18, 1]	τῷ Βοιωτίῳ διὰ τὴν ὁμωνυμίαν	τῶν	μειρακίων, ἀπολομένου ἑκατέρου, τοῦ μὲν
[18, 7]	ὀνομάζων χαίρει διὰ τὴν ὥραν	τῶν	μελῶν, καίτοι μικρὰν οὖσαν καὶ
[18, 8]	Διός· καὶ τὸν ὑβριστὴν ἐπὶ	τῶν	μνηστήρων· καὶ τὸν γόητα ἐπὶ
[18, 5]	τῆς θαυμαστῆς πολιτείας καὶ τροφῆς	τῶν	νέων ἀπεπέμψατο, αὐτῷ Ὁμήρῳ, στεφανώσας
[18, 5]	ἢ Αἰσχίνης, ἤ τις ἄλλος	τῶν	ὁμοφώνων αὐτῷ. Ἐγὼ μὲν γὰρ
[18, 2]	καὶ διὰ φιλοτιμίαν ἐν ὄψει	τῶν	παιδικῶν μαχόμενον, καὶ δι´ ἀνάγκην
[18, 8]	ἀγαθῶν, καὶ τοὺς ἱππεῖς διακρίνων	τῶν	πεζῶν· ἦ γὰρ ἂν γέλωτα
[18, 2]	τὸ Ἴλιον συνεστήσατο, ὁ δεινότατος	τῶν	στρατηγῶν, οὔτε Ἡρακλεῖδαι περὶ Πελοπόννησον,
[18, 6]	τὸν κύνα· τῶν δὲ ἐρωτικῶν	τῶν	Σωκράτους ἀπέσχοντο καὶ οἱ δεινοὶ
[18, 4]	τὸν καλόν. Ἀποκρύπτεται δὲ οὐδὲν	τῶν	τοῦ ἔρωτος, οὔτε ἔργον, οὔτε
[18, 2]	μαχόμενον, καὶ δι´ ἀνάγκην ὑπερμαχοῦντα	τῶν	φιλτάτων· ἦν δὲ καὶ τὰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/04/2008