Dissertation, Chap. |
[18, 8] |
μὲν
παραινῶν
ἐγχριμφθῆναι
τὸν
ἐπὶ
|
λαιᾷ |
ἵππον,
κυκεῶ
δὲ
Πραμνίου
διδοὺς |
[18, 2] |
Ἐλευθεροῖ
τὰς
Θήβας
Ἐπαμεινώνδας
ἀπὸ
|
Λακεδαιμονίων |
στρατηγήματι
ἐρωτικῷ·
μειρακίων
πολλῶν
καλῶν |
[18, 4] |
Διοτίμαν
τὴν
Μαντινικήν·
καὶ
μαθητὰς
|
λαμβάνει |
τῆς
τέχνης,
Ἀλκιβιάδην
τὸν
γαυρότατον, |
[18, 4] |
αὐτῷ
μῦθον,
οἷον
καὶ
εἶναι
|
λέγει, |
αἰσχρὸν
ἰδεῖν,
καὶ
πένητα,
ἐγγυτάτω |
[18, 8] |
τοσουτονὶ
αὐτῷ
μέλειν,
ὅσον
ἐκείνης,
|
λέγει. |
Ἔδειξεν
καὶ
τὸν
χαμαιεύνην
ἔρωτα |
[18, 5] |
Σαρπήδονα
φίλτατον
ἀνδρῶν,
ὁ
Ζεὺς
|
λέγει· |
καὶ
αὖθις
αὖ,
ὤμοι
ἐγὼ |
[18, 5] |
δειλή,
ὤμοι
δυσαριστοτόκεια,
ἡ
Θέτις
|
λέγει· |
καὶ
ὅσα
ἄλλα
ἐπὶ
τούτοις |
[18, 9] |
ἔτι
φαίνεο
κἄχαρις
ἔσσα
Σαπφὼ
|
λέγει· |
κωμῳδεῖ
σχῆμά
που
καὶ
κατάκλισιν
|
[18, 9] |
καλὸς
θεράπων
Ἔρως.
Ἡ
Διοτίμα
|
λέγει, |
ὅτι
θάλλει
μὲν
ἔρως
εὐπορῶν, |
[18, 9] |
τὰν
Πολυανακτίθαο
παῖδα
χαίρειν,
Σαπφὼ
|
λέγει· |
οὐ
προσιέναι
φησὶν
ὁ
Σωκράτης |
[18, 9] |
τῆς
Ἀφροδίτης
καὶ
θεράποντα
εἶναι·
|
λέγει |
που
καὶ
Σαπφοῖ
ἡ
Ἀφροδίτη |
[18, 9] |
ἀλγεσίδωρον.
Τὸν
ἔρωτα
Σωκράτης
σοφιστὴν
|
λέγει, |
Σαπφὼ
μυθοπλόκον.
Ἐκβακχεύεται
ἐπὶ
Φαίδρῳ |
[18, 2] |
δίκη
ἀδίκων
ἐρώτων.
~Βούλει
σοι
|
λέγω |
καὶ
τοῦ
ἑτέρου
τρόπου
τῶν |
[18, 6] |
σμικρόν,
ὅσον
τὸ
νῦν
ἔχον·
|
λέγωμεν |
δὲ
ὡδὶ
πρὸς
τουτουσὶ
τοὺς |
[18, 9] |
γὰρ
ᾄδω,
χαρίεντα
δ´
οἶδα
|
λέξαι. |
Τοῦτο
καὶ
περὶ
Σωκράτους
Ἀλκιβιάδης |
[18, 9] |
Χαρμίδης
καὶ
Φαῖδρος,
τοῦτο
τῇ
|
Λεσβίᾳ |
Γύριννα
καὶ
Ἀτθὶς
Ἀνακτορία·
καὶ |
[18, 7] |
ἀλλὰ
εἴτε
Μαντινική,
εἴτε
καὶ
|
Λεσβία |
τὶς
ἦν
ἡ
τοῦ
λόγου |
[18, 9] |
χαίρειν
ἐῶ.
Ὁ
δὲ
τῆς
|
Λεσβίας |
(εἴτοι
χρὴ
πρεσβύτερα
τοῖς
νέοις |
[18, 4] |
ἐστὶν
θεράπων
τοῦ
ἔρωτος,
καὶ
|
λευκὴ |
στάθμη
πρὸς
τοὺς
καλούς,
καὶ |
[18, 3] |
οἱ
περὶ
τοῦ
ἀδίκου
ἔρωτος
|
λόγοι; |
Ὅτι
πρᾶγμα
διττόν,
τὸ
μὲν |
[18, 7] |
ἴδιοι
οἱ
τοῦ
Σωκράτους
ἐρωτικοὶ
|
λόγοι, |
οὐδὲ
πρώτου·
θεασώμεθα
γὰρ
οὕτως, |
[18, 5] |
τὸ
ἀξιόπιστον
μὲν
ἐν
τοῖς
|
λόγοις, |
δυνατὸν
δὲ
τῇ
μιμήσει,
ἀνόμοιον |
[18, 4] |
ταυτὶ
τὰ
θρυλούμενα
ἐν
τοῖς
|
λόγοις; |
ὁποῖα
ἄττα
φησὶν
περὶ
αὑτοῦ |
[18, 5] |
τῇ
φαντασίᾳ,
καὶ
συναναπλάττει
τὸν
|
λόγον, |
ἀπιστῶν
ὁμοῦ
καὶ
χαίρων
τῇ |
[18, 7] |
Τὸν
δὲ
ἐν
τῷ
συμποσίῳ
|
λόγον, |
εἰς
ἔρωτα
ἔπαινον,
Μαντινικῇ
γυναικὶ |
[18, 4] |
καὶ
ἀθρητέον
τὸν
ἐρωτικὸν
καὶ
|
λόγον |
καὶ
ἄνδρα,
ἐπιτολμητόν
τοι
καὶ
|
[18, 6] |
ὑβρίζειν,
καὶ
ὅτι
τὸν
ἥττω
|
λόγον |
κρείττω
ποιεῖ,
καὶ
ὀμνύει
τὴν |
[18, 7] |
γὰρ
αὐτῷ
τοῦ
Μυρινουσίου
Φαίδρου
|
λόγον |
ὑπὸ
Λυσίου
τοῦ
Κεφάλου
συγγεγραμμένον |
[18, 7] |
Λεσβία
τὶς
ἦν
ἡ
τοῦ
|
λόγου |
μήτηρ,
πάντως
γε
οὐκ
ἴδιοι |
[18, 5] |
καὶ
τοῦ
Ἡφαίστου,
καταμαντεύεται
τοῦ
|
λόγου, |
ὡς
φησὶ
μὲν
ταῦτα,
ἕτερα |
[18, 4] |
εἰδέναι,
καὶ
τοὺς
περὶ
ἀρετῆς
|
λόγους, |
καὶ
τὰς
περὶ
θεῶν
δόξας, |
[18, 9] |
πρὶν
ἡγήσατο
ἱκανὸν
εἶναι
πρὸς
|
λόγους· |
σμικρά
μοι
παῖς
ἔτι
φαίνεο |
[18, 5] |
φίλος,
οὕτω
σφαλεροὺς
καὶ
κινδυνώδεις
|
λόγους |
ταῖς
αὐτοῦ
ὁμιλίαις
ἀνεκέρασεν,
ὥστε |
[18, 8] |
βροτοί
εἰσιν.
Αὐτίκα
ἐν
πρώτῳ
|
λόγῳ |
ἐπὶ
αἰχμαλώτῳ
ἐρασταὶ
δύο,
ὁ |
[18, 6] |
φιλοσοφίᾳ
ἐπολέμει.
~Φέρ´
ἐπαμύνωμεν
τῷ
|
λόγῳ, |
μὴ
εἰκαῖα
φλυαρῶμεν.
Καὶ
δή |
[18, 6] |
δράσωμεν
περὶ
ῥᾳστώνην
τοιαύτην
τῷ
|
λόγῳ, |
οἵαν
καὶ
εἰς
τὰ
δικαστήρια |
[18, 9] |
τὴν
τέχνην
ἀπεκαλύψατο·
ἐμὲ
γὰρ
|
λόγων |
εἵνεκα
παῖδες
ἂν
φιλοῖεν·
χαρίεντα |
[18, 8] |
μὲν
ἀποφλογοῦται
τὰ
ὄμματα,
καὶ
|
λοιδορεῖται |
πᾶσιν
καὶ
ἀπειλεῖ·
ὁ
δὲ |
[18, 2] |
ἐρασταῖς
καὶ
τοῖς
ἐρωμένοις
συνέταξεν
|
λόχον |
ἱερὸν
τοῦ
ἔρωτος,
δεινὸν
καὶ |
[18, 4] |
ἐν
ὁδῷ
ὑπὸ
πλατάνῳ,
ἐν
|
Λυκίῳ. |
Καὶ
τὰ
μὲν
ἄλλα
ἅπαντα |
[18, 4] |
Φαῖδρον
τὴν
θείαν
κεφαλήν,
καὶ
|
Λῦσιν |
τὸ
μειράκιον,
καὶ
Χαρμίδην
τὸν
|
[18, 7] |
τοῦ
Μυρινουσίου
Φαίδρου
λόγον
ὑπὸ
|
Λυσίου
|
τοῦ
Κεφάλου
συγγεγραμμένον
ἐρωτικόν,
οὐκ |
[18, 5] |
τῷ
ἐλέγχοντι
τοὺς
ἄφρονας,
ὁ
|
Λυσίου |
τῶν
ἐρωτικῶν
ἀντίτεχνος,
ὁ
Κριτοβούλου |