Dissertation, Chap. |
[18, 4] |
καὶ
Ἀγάθωνα
τὸν
ἁβρότατον,
καὶ
|
Φαῖδρον |
τὴν
θείαν
κεφαλήν,
καὶ
Λῦσιν |
[18, 9] |
ἐκείνῳ
Ἀλκιβιάδης
καὶ
Χαρμίδης
καὶ
|
Φαῖδρος, |
τοῦτο
τῇ
Λεσβίᾳ
Γύριννα
καὶ |
[18, 7] |
Ἐπιδειξαμένου
γὰρ
αὐτῷ
τοῦ
Μυρινουσίου
|
Φαίδρου |
λόγον
ὑπὸ
Λυσίου
τοῦ
Κεφάλου |
[18, 9] |
λέγει,
Σαπφὼ
μυθοπλόκον.
Ἐκβακχεύεται
ἐπὶ
|
Φαίδρῳ |
ὑπὸ
τοῦ
ἔρωτος,
τῇ
δὲ |
[18, 9] |
λόγους·
σμικρά
μοι
παῖς
ἔτι
|
φαίνεο |
κἄχαρις
ἔσσα
Σαπφὼ
λέγει·
κωμῳδεῖ |
[18, 3] |
δὲ
καλὸν
καὶ
ὂν
καὶ
|
φαινόμενον, |
ἀνάγκη
τοὺς
μὲν
τοῦ
φαινομένου |
[18, 3] |
μὲν
πρὸ
τοῦ
δοκίμου
τὸ
|
φαινόμενον |
ἀσπαζόμενον
πόρρω
πάνυ
τίθεμεν
τῆς
|
[18, 3] |
γὰρ
τούτου
τὸ
μὲν
ᾖ
|
φαινόμενον |
καλόν,
οὐχ
οὕτως
ἔχον,
τὸ |
[18, 3] |
δὲ
τοῦ
καὶ
ὄντος
καὶ
|
φαινομένου |
γνησίους
ἐραστὰς
κάλλους
ἀληθινοῦ.
~Εἶεν· |
[18, 3] |
φαινόμενον,
ἀνάγκη
τοὺς
μὲν
τοῦ
|
φαινομένου |
κάλλους
καὶ
μὴ
ὄντος
γλιχομένους |
[18, 5] |
τῷ
ποιητῇ,
καὶ
συνεξαίρεται
τῇ
|
φαντασίᾳ, |
καὶ
συναναπλάττει
τὸν
λόγον,
ἀπιστῶν |
[18, 8] |
ἐπὶ
τῆς
Καλυψοῦς·
καὶ
τὸν
|
φαρμακέα |
ἐπὶ
τῆς
Κίρκης·
καὶ
τὸν |
[18, 4] |
τύχης,
ἀνυπόδητον,
χαμαιεύνην,
ἐπίβουλον,
θηρευτικόν,
|
φαρμακέα, |
σοφιστήν,
γόητα·
ἀτεχνῶς
οἷα
εἰς |
[18, 4] |
ὄμματα,
ὥσπερ
ἐν
νυκτὶ
ἐπὶ
|
φέγγος. |
Πόλιν
δὲ
οἰκίζων
ἀγαθῶν
ἀνδρῶν, |
[18, 6] |
ἄλλος
τῇ
Σωκράτους
φιλοσοφίᾳ
ἐπολέμει.
|
~Φέρ´ |
ἐπαμύνωμεν
τῷ
λόγῳ,
μὴ
εἰκαῖα |
[18, 3] |
ταύτῃ
καὶ
τὴν
ἐρωτικὴν
προσθῶμεν
|
φέροντες, |
ὥσπέρ
τινι
νομίσματι,
τῇ
τοῦ |
[18, 8] |
ὅπως
ἔχωμεν,
τὰ
δὲ
ὅπως
|
φεύγωμεν, |
τὰ
μὲν
ἄλλα
εὐήθως
πάνυ |
[18, 5] |
θεοὶ
ἄσβεστον
γέλωτα,
καὶ
Ἀπόλλων
|
φεύγων, |
καὶ
Ἀχιλλεὺς
διώκων,
αὐτὸς
θνητὸς |
[18, 5] |
Ἡφαίστου,
καταμαντεύεται
τοῦ
λόγου,
ὡς
|
φησὶ |
μὲν
ταῦτα,
ἕτερα
δὲ
αἰνίττεται· |
[18, 9] |
ἀγροιῶτιν
ἐπεμμένα
στολήν
τὸν
ἔρωτα
|
φησὶν |
ἡ
Διοτίμα
τῷ
Σωκράτει
οὐ |
[18, 9] |
εἶναι
τῷ
ἔρωτι
τὰ
δίκαια‘
|
φησίν. |
Ἤδη
δέ
που
καὶ
τὴν |
[18, 8] |
κείμενος,
καὶ
ἀλύει,
καὶ
ἀπελεύσεσθαι
|
φησίν, |
καὶ
οὐκ
ἄπεισιν.
Ἄλλη
εἰκὼν |
[18, 9] |
χαίρειν,
Σαπφὼ
λέγει·
οὐ
προσιέναι
|
φησὶν |
ὁ
Σωκράτης
Ἀλκιβιάδῃ,
ἐκ
πολλοῦ |
[18, 9] |
τὰ
Σωκράτους·
τὸν
Ἴωνα
χαίρειν
|
φησὶν |
ὁ
Σωκράτης·
πολλά
μοι
τὰν
|
[18, 4] |
ἐν
τοῖς
λόγοις;
ὁποῖα
ἄττα
|
φησὶν |
περὶ
αὑτοῦ
ἐκεῖνος,
ὅτι
ἐστὶν |
[18, 7] |
οὖσαν
καὶ
μέλαιναν)
ἢ
Ἀνακρέοντος,
|
φησίν, |
τοῦ
σοφοῦ.
Τὸν
δὲ
ἐν |
[18, 9] |
σωφροσύνην
ὁρᾷς·
ἔραμαί
τοι
συνηβᾶν,
|
φησίν, |
χαρίεν
γὰρ
ἔχεις
ἦθος·
καὶ |
[18, 4] |
Ἑλληνικὰς
φλυαρίας,
δωρεῖται·
ἀλλ´
ἐξεῖναι
|
φιλεῖν |
τῷ
ἀρίστῳ,
εἰ
δή
τινα |
[18, 9] |
μοι
τὴν
καθ´
αὑτὸν
ἑκάτερος
|
φιλίαν, |
ἡ
μὲν
γυναικῶν,
ὁ
δὲ
|
[18, 9] |
γὰρ
λόγων
εἵνεκα
παῖδες
ἂν
|
φιλοῖεν· |
χαρίεντα
μὲν
γὰρ
ᾄδω,
χαρίεντα |
[18, 5] |
ἡδονῆς
δὲ
ἐχθρός,
ἀληθείας
δὲ
|
φίλος, |
οὕτω
σφαλεροὺς
καὶ
κινδυνώδεις
λόγους |
[18, 5] |
ἢ
ὅστις
ἄλλος
τῇ
Σωκράτους
|
φιλοσοφίᾳ |
ἐπολέμει.
~Φέρ´
ἐπαμύνωμεν
τῷ
λόγῳ, |
[18, 5] |
τεθηπώς.
Πῶς
γὰρ
ὅμοια
ταῦτα
|
φιλοσόφῳ |
βίῳ;
οὐ
τῇ
πρὸς
τὸν
|
[18, 2] |
τῶν
ἐραστῶν
ἀριστεύειν,
καὶ
διὰ
|
φιλοτιμίαν |
ἐν
ὄψει
τῶν
παιδικῶν
μαχόμενον, |
[18, 8] |
ἐραστήν,
καὶ
πάντα
δὴ
τὰ
|
φίλτατα |
ὀνόματα·
ὁ
δὲ
οὔτε
μητρὸς |
[18, 5] |
ὤμοι
ἐγών,
ὅτε
μοι
Σαρπήδονα
|
φίλτατον
|
ἀνδρῶν,
ὁ
Ζεὺς
λέγει·
καὶ |
[18, 2] |
καὶ
δι´
ἀνάγκην
ὑπερμαχοῦντα
τῶν
|
φιλτάτων· |
ἦν
δὲ
καὶ
τὰ
μειράκια |
[18, 4] |
στέφανον
οὐδὲ
εἰκόνας,
τὰς
Ἑλληνικὰς
|
φλυαρίας, |
δωρεῖται·
ἀλλ´
ἐξεῖναι
φιλεῖν
τῷ |
[18, 6] |
ἐπαμύνωμεν
τῷ
λόγῳ,
μὴ
εἰκαῖα
|
φλυαρῶμεν. |
Καὶ
δή
μοι
δοκῶ
βούλεσθαι |
[18, 9] |
δὲ
ὁ
ἔρως
ἐτίναξεν
τὰς
|
φρένας, |
ὡς
ἄνεμος
κατ´
ὄρος
δρυσὶν |
[18, 3] |
τινι
νομίσματι,
τῇ
τοῦ
καλοῦ
|
φύσει. |
Ἐὰν
γὰρ
τούτου
τὸ
μὲν |
[18, 9] |
ποταμῶν
ἔρωτας
καὶ
βασιλέων
καὶ
|
φυτῶν; |
Τὸν
δὲ
Ἀρχιλόχου
ἔρωτα,
ὑβριστὴς |
[18, 3] |
ἐπήβολον,
τὸ
δὲ
μοχθηρίᾳ
συμπεφυκός,
|
φωνῇ |
μιᾷ
οἱ
ἄνθρωποι
ἐπονομάζοντες
ἔρωτα, |