Dissertation, Chap. |
[18, 6] |
ἠρέμα
εἰς
ἄλλους
ἀξιοχρεωτέρους
τρέπουσι
|
τὴν |
αἰτίαν,
τῇ
πρὸς
ἐκείνους
κοινωνίᾳ |
[18, 2] |
περὶ
Πελοπόννησον,
οὔτε
Πελοποννήσιοι
περὶ
|
τὴν |
Ἀττικήν.
Ἔδει
γὰρ
ἕκαστον
τῶν |
[18, 4] |
ἐφ´
οἷς
οἱ
σοφισταὶ
ἐκόμων·
|
τὴν |
δὲ
ἐρωτικὴν
τέχνην
ὑποδύς,
ταύτης |
[18, 3] |
καὶ
συνιέναι
αὐτῆς·
ταύτῃ
καὶ
|
τὴν |
ἐρωτικὴν
προσθῶμεν
φέροντες,
ὥσπέρ
τινι |
[18, 7] |
θαυμάζοντα
αὐξανόμενον,
ἀπαρνούμενον
δὲ
αὐτοῦ
|
τὴν |
εὕρεσιν.
Ἐπιδειξαμένου
γὰρ
αὐτῷ
τοῦ |
[18, 4] |
Ἀγάθωνα
τὸν
ἁβρότατον,
καὶ
Φαῖδρον
|
τὴν |
θείαν
κεφαλήν,
καὶ
Λῦσιν
τὸ |
[18, 9] |
τέχνη
ἐρωτική;
Δοκοῦσιν
γάρ
μοι
|
τὴν
|
καθ´
αὑτὸν
ἑκάτερος
φιλίαν,
ἡ |
[18, 4] |
ἑξῆς
παρρησιαζομένῳ·
πηδᾶν
μὲν
αὐτῷ
|
τὴν |
καρδίαν
ἐπὶ
Χαρμίδῃ
καὶ
ἥδειν |
[18, 4] |
Ἀσπασίαν
τὴν
Μιλησίαν,
καὶ
Διοτίμαν
|
τὴν |
Μαντινικήν·
καὶ
μαθητὰς
λαμβάνει
τῆς |
[18, 4] |
διδασκάλους
ἐπιγέγραπται
τῆς
τέχνης,
Ἀσπασίαν
|
τὴν |
Μιλησίαν,
καὶ
Διοτίμαν
τὴν
Μαντινικήν· |
[18, 3] |
καλοῦντες
καὶ
τὸν
θεὸν
καὶ
|
τὴν |
νόσον,
καλλωπίζονται
μὲν
οἱ
μοχθηροὶ |
[18, 1] |
ἅτε
δὲ
οὐ
σὺν
δίκῃ
|
τὴν |
ὁμιλίαν
συστησαμένῳ
ὕβρις
ἦν
τὸ |
[18, 1] |
τοῦτο
πάθος
τῷ
Βοιωτίῳ
διὰ
|
τὴν |
ὁμωνυμίαν
τῶν
μειρακίων,
ἀπολομένου
ἑκατέρου, |
[18, 8] |
καὶ
ἀποθανόντος
ἀποθανεῖν
ἐρᾷ,
καὶ
|
τὴν |
ὀργὴν
κατατίθεται·
ἐρωτικὰ
δὲ
καὶ |
[18, 5] |
ποιητὴν
καὶ
χρίσας
μύρῳ·
αἰτιασάμενος
|
τὴν |
παρρησίαν
τῶν
ἐπῶν,
ὅτι
ὁ |
[18, 6] |
λόγον
κρείττω
ποιεῖ,
καὶ
ὀμνύει
|
τὴν |
πλάτανον
καὶ
τὸν
κύνα·
τῶν |
[18, 2] |
ἀδελφὴν
Ἁρμοδίου
Παναθηναίοις
ἥκουσαν
ἐπὶ
|
τὴν |
πομπὴν
κανηφοροῦσαν
ἐξήλασεν
ἐπ´
ἀτιμίᾳ. |
[18, 3] |
μὲν
οἱ
μοχθηροὶ
ἐρασταὶ
διὰ
|
τὴν |
πρὸς
τὸν
θεὸν
ὁμωνυμίαν,
ἀπιστοῦνται |
[18, 9] |
Βαθύλλου
ὥρας·
ἀλλὰ
καὶ
τούτοις
|
τὴν |
σωφροσύνην
ὁρᾷς·
ἔραμαί
τοι
συνηβᾶν, |
[18, 9] |
φησίν.
Ἤδη
δέ
που
καὶ
|
τὴν |
τέχνην
ἀπεκαλύψατο·
ἐμὲ
γὰρ
λόγων |
[18, 4] |
στάθμη
πρὸς
τοὺς
καλούς,
καὶ
|
τὴν |
τέχνην
δεινός.
Ἀλλὰ
καὶ
διδασκάλους |
[18, 9] |
Σωκράτους
Ἀλκιβιάδης
ἔλεγεν,
εἰκάζων
αὐτοῦ
|
τὴν |
χάριν
τοῖς
Ὀλύμπου
καὶ
Μαρσύου |
[18, 7] |
γὰρ
αὐτὴν
ὀνομάζων
χαίρει
διὰ
|
τὴν |
ὥραν
τῶν
μελῶν,
καίτοι
μικρὰν |