Dissertation, Chap. |
[18, 3] |
ἀπιστοῦνται
δὲ
οἱ
χρηστοὶ
διὰ
|
τὸ |
ἀμφίβολον
τοῦ
πάθους,
ἀλλ´
ὥσπερ |
[18, 5] |
ἐπισφαλέστερος
ἐν
οἷς
αἰνίττεται,
διὰ
|
τὸ |
ἀξιόπιστον
μὲν
ἐν
τοῖς
λόγοις, |
[18, 5] |
ἐπιδείκνυσθαι,
οὐκ
ὠφελοῦν
βουλομένου
ἔργον
|
(τὸ |
γὰρ
ὠφελοῦν
ἀφανὲς)
ἀλλὰ
βλάπτειν· |
[18, 3] |
φαινόμενον
καλόν,
οὐχ
οὕτως
ἔχον,
|
τὸ |
δὲ
καλὸν
καὶ
ὂν
καὶ |
[18, 1] |
αὕτη
Περίανδρον
μὲν
ἔπαυσεν
ὑβρίζοντα,
|
τὸ |
δὲ
μειράκιον
ἐποίησεν
ἐξ
ἐρωμένου
|
[18, 3] |
διττόν,
τὸ
μὲν
ἀρετῆς
ἐπήβολον,
|
τὸ |
δὲ
μοχθηρίᾳ
συμπεφυκός,
φωνῇ
μιᾷ |
[18, 5] |
δικαστὰς
ὑπεροψίᾳ,
οὐδὲ
τῇ
ἐπὶ
|
τὸ |
δεσμωτήριον
ὁδῷ,
οὐδὲ
τῇ
πρὸς |
[18, 6] |
τὸ
μὲν
Ἀθηναίων
θέατρον
καὶ
|
τὸ |
δικαστήριον
ἐκεῖνο
διαπέφευγεν·
πρὸς
τουτουσὶ |
[18, 1] |
τυραννίδι
καὶ
ἔρωτι,
εἰσπεσόντες
εἰς
|
τὸ |
δωμάτιον,
οἱ
μὲν
ἐπειρῶντο
ἀπάγειν, |
[18, 1] |
ἐν
χερσὶν
αὐτῶν.
Καὶ
εἰκάσθη
|
τὸ |
ἐν
Κορίνθῳ
τοῦτο
πάθος
τῷ |
[18, 7] |
αὐτὸν
Σωκράτην
παραστησώμεθα,
ἐπαινοῦντα
μὲν
|
τὸ |
ἔργον
καὶ
θαυμάζοντα
αὐξανόμενον,
ἀπαρνούμενον |
[18, 7] |
τῇδε·
~ὡς
οὐκ
ἴδιον
Σωκράτους
|
τὸ |
ἐρωτικὸν
ἐπιτήδευμα,
ἀλλὰ
μακρῷ
πρεσβύτερον· |
[18, 2] |
οἷον
οὔτε
ὁ
Νέστωρ
περὶ
|
τὸ |
Ἴλιον
συνεστήσατο,
ὁ
δεινότατος
τῶν
|
[18, 1] |
Περίανδρος
τῇ
ἐξουσίᾳ
παροινεῖ
εἰς
|
τὸ
|
μειράκιον.
Ἡ
δὲ
παροινία
αὕτη |
[18, 1] |
Κορίνθου
ἐδυνάστευον.
Ὡς
δὲ
ἐσωφρόνει
|
τὸ |
μειράκιον
καὶ
ὑπερεφρόνει
ὑβριστοῦ
ἐραστοῦ, |
[18, 4] |
τὴν
θείαν
κεφαλήν,
καὶ
Λῦσιν
|
τὸ |
μειράκιον,
καὶ
Χαρμίδην
τὸν
καλόν. |
[18, 1] |
οἱ
δὲ
οἰκεῖοι
κατέχειν·
σπώμενον
|
τὸ |
μειράκιον
ὑπ´
ἀμφοῖν,
βίᾳ
διαφθείρεται |
[18, 6] |
τοῖς
κωμῳδοῖς
ἐπιλήψιμον.
Διὸ
δὴ
|
τὸ |
μὲν
Ἀθηναίων
θέατρον
καὶ
τὸ |
[18, 3] |
ἔρωτος
λόγοι;
Ὅτι
πρᾶγμα
διττόν,
|
τὸ |
μὲν
ἀρετῆς
ἐπήβολον,
τὸ
δὲ |
[18, 3] |
καλοῦ
φύσει.
Ἐὰν
γὰρ
τούτου
|
τὸ |
μὲν
ᾖ
φαινόμενον
καλόν,
οὐχ |
[18, 6] |
μή,
σκοπεῖν
ἀναθησόμεθα
σμικρόν,
ὅσον
|
τὸ
|
νῦν
ἔχον·
λέγωμεν
δὲ
ὡδὶ |
[18, 6] |
Οὐ
γὰρ
ἦν,
ὡς
ἔοικεν,
|
τὸ |
πρᾶγμα
οὔτε
τοῖς
συκοφάνταις,
οὔτε |
[18, 6] |
γάρ
εἰσιν
ἐκείνων
ἀμαχώτεροι)
διαγωνισώμεθα
|
τὸ |
πρῶτον
τῇδε·
~ὡς
οὐκ
ἴδιον |
[18, 7] |
ἐρωτικόν,
οὐκ
ἔφη
θαυμάζειν,
πλῆρες
|
τὸ |
στῆθος
ἔχων
ὥσπερ
ἀγγεῖον,
ἀλλοτρίων
|
[18, 4] |
καρδίαν
ἐπὶ
Χαρμίδῃ
καὶ
ἥδειν
|
τὸ |
σῶμα,
ἐπτοῆσθαι
δὲ
καὶ
ἐνθουσιᾶν, |
[18, 8] |
ὀνείρατα,
καὶ
τὰ
δάκρυα,
καὶ
|
τὸ |
τελευταῖον
δῶρον
ἤδη
θαπτομένῳ
ἡ |
[18, 5] |
αἰνίττεται·
καὶ
παρεὶς
τῇ
ἀκοῇ
|
τὸ |
τερπνόν,
συναγωνίζεται
τῷ
ποιητῇ,
καὶ |
[18, 8] |
δὲ
ἀκροᾶται·
ἐρωτικὸν
δὲ
καὶ
|
τὸ |
τυχεῖν
ἐθέλοντα
ἐξουσίας
πρὸς
μάχην |
[18, 3] |
Τὸν
μὲν
πρὸ
τοῦ
δοκίμου
|
τὸ
|
φαινόμενον
ἀσπαζόμενον
πόρρω
πάνυ
τίθεμεν |
[18, 1] |
τὴν
ὁμιλίαν
συστησαμένῳ
ὕβρις
ἦν
|
τὸ |
χρῆμα,
οὐκ
ἔρως·
θαρσῶν
δὲ |
[18, 5] |
πράξεις
καλάς,
δεινὸν
καὶ
σφαλερὸν
|
τὸ |
χρῆμα.
Τὸ
γὰρ
ὑποβαλεῖν
αἰσχρῷ |