Dissertation, Chap. |
[18, 8] |
ἄχθεται,
ὁ
δὲ
παραμυθεῖται·
ὁ
|
μὲν |
ᾄδει,
ὁ
δὲ
ἀκροᾶται·
ἐρωτικὸν |
[18, 6] |
κωμῳδοῖς
ἐπιλήψιμον.
Διὸ
δὴ
τὸ
|
μὲν |
Ἀθηναίων
θέατρον
καὶ
τὸ
δικαστήριον |
[18, 4] |
πλατάνῳ,
ἐν
Λυκίῳ.
Καὶ
τὰ
|
μὲν |
ἄλλα
ἅπαντα
ἀποποιεῖται
εἰδέναι,
καὶ |
[18, 8] |
τὰ
δὲ
ὅπως
φεύγωμεν,
τὰ
|
μὲν |
ἄλλα
εὐήθως
πάνυ
καὶ
ἀρχαίως |
[18, 8] |
δὲ
ἥμερος
καὶ
ἐμπαθής·
ὁ
|
μὲν |
ἀποφλογοῦται
τὰ
ὄμματα,
καὶ
λοιδορεῖται |
[18, 3] |
λόγοι;
Ὅτι
πρᾶγμα
διττόν,
τὸ
|
μὲν |
ἀρετῆς
ἐπήβολον,
τὸ
δὲ
μοχθηρίᾳ |
[18, 4] |
ἔοικεν
πάντα
ἑξῆς
παρρησιαζομένῳ·
πηδᾶν
|
μὲν |
αὐτῷ
τὴν
καρδίαν
ἐπὶ
Χαρμίδῃ |
[18, 8] |
παιδεύοντος,
τοῦ
δὲ
παιδευομένου·
ὁ
|
μὲν
|
ἄχθεται,
ὁ
δὲ
παραμυθεῖται·
ὁ |
[18, 9] |
εἵνεκα
παῖδες
ἂν
φιλοῖεν·
χαρίεντα
|
μὲν |
γὰρ
ᾄδω,
χαρίεντα
δ´
οἶδα |
[18, 5] |
πολλοῦ
γε
καὶ
δεῖ.
Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
ἀληθῆ
ταῦτα,
εὐφημεῖν
ἄξιον· |
[18, 5] |
ἄλλος
τῶν
ὁμοφώνων
αὐτῷ.
Ἐγὼ
|
μὲν |
γὰρ
θαυμάζω
καὶ
ἐκπλήττομαι,
ὅπως |
[18, 9] |
καθ´
αὑτὸν
ἑκάτερος
φιλίαν,
ἡ
|
μὲν |
γυναικῶν,
ὁ
δὲ
ἀρρένων,
ἐπιτηδεῦσαι. |
[18, 2] |
ἐρασταί,
ἰδιώτης
καὶ
τύραννος·
ὁ
|
μὲν |
δίκαιος
ἦν
διὰ
ἰσοτιμίαν,
ὁ |
[18, 5] |
οἷς
αἰνίττεται,
διὰ
τὸ
ἀξιόπιστον
|
μὲν |
ἐν
τοῖς
λόγοις,
δυνατὸν
δὲ |
[18, 1] |
Ἡ
δὲ
παροινία
αὕτη
Περίανδρον
|
μὲν |
ἔπαυσεν
ὑβρίζοντα,
τὸ
δὲ
μειράκιον |
[18, 1] |
εἰσπεσόντες
εἰς
τὸ
δωμάτιον,
οἱ
|
μὲν |
ἐπειρῶντο
ἀπάγειν,
οἱ
δὲ
οἰκεῖοι |
[18, 9] |
Σαπφοῖ
Γοργὼ
καὶ
Ἀνδρομέδα·
νῦν
|
μὲν |
ἐπιτιμᾷ
ταύταις,
νῦν
δὲ
ἐλέγχει, |
[18, 9] |
Ἡ
Διοτίμα
λέγει,
ὅτι
θάλλει
|
μὲν |
ἔρως
εὐπορῶν,
ἀποθνήσκει
δὲ
ἀπορῶν· |
[18, 3] |
φύσει.
Ἐὰν
γὰρ
τούτου
τὸ
|
μὲν |
ᾖ
φαινόμενον
καλόν,
οὐχ
οὕτως |
[18, 5] |
ὅσα
ἄλλα
ἐπὶ
τούτοις
Ὅμηρος
|
μὲν
|
ᾐνίξατο,
Σωκράτης
δὲ
ἐμέμψατο·
αὐτὸς |
[18, 8] |
ἐπὶ
αἰχμαλώτῳ
ἐρασταὶ
δύο,
ὁ
|
μὲν |
θρασὺς
καὶ
ἐπιμανής,
ὁ
δὲ |
[18, 6] |
τοὺς
νέους
διαφθείρειν,
καὶ
ὅτι
|
μὲν |
Κριτίας
ἐτυράννησεν,
τοῦτο
ἀδικεῖν
ἔλεγον |
[18, 3] |
θεὸν
καὶ
τὴν
νόσον,
καλλωπίζονται
|
μὲν |
οἱ
μοχθηροὶ
ἐρασταὶ
διὰ
τὴν |
[18, 5] |
θαυμάζω
καὶ
ἐκπλήττομαι,
ὅπως
τὰ
|
μὲν |
Ὁμήρου
ἔπη
τῆς
θαυμαστῆς
πολιτείας |
[18, 8] |
καλοῖς
τὰ
αἰσχρὰ
ἱστορεῖν,
τὰ
|
μὲν |
ὅπως
ἔχωμεν,
τὰ
δὲ
ὅπως |
[18, 6] |
καὶ
ἡμεῖς
περὶ
Σωκράτους,
εἰ
|
μὲν |
ὀρθῶς
ταῦτα
ἔδρα
ἢ
μή, |
[18, 8] |
καλῶν
ἀμφοτέρων,
καὶ
σωφρόνων,
τοῦ
|
μὲν |
παιδεύοντος,
τοῦ
δὲ
παιδευομένου·
ὁ |
[18, 8] |
καὶ
τάττειν
στράτευμα·
ἐν
νύσσῃ
|
μὲν |
παραινῶν
ἐγχριμφθῆναι
τὸν
ἐπὶ
λαιᾷ |
[18, 8] |
Ἀνδρομάχης
καὶ
τοῦ
Ἕκτορος·
ἡ
|
μὲν |
πατέρα
καὶ
ἀδελφὸν
καλεῖ
τὸν |
[18, 5] |
ἐκείνου
παραβαλλόμενα.
Αὐτίκα
καὶ
ὁ
|
μὲν |
περὶ
τοῦ
Διὸς
τοιαῦτα
ἀκούσας, |
[18, 3] |
τοῦ
δοκίμου
καὶ
μή.
Τὸν
|
μὲν |
πρὸ
τοῦ
δοκίμου
τὸ
φαινόμενον |
[18, 5] |
δὲ
δὴ
Σωκράτης,
ὁ
ἐραστὴς
|
μὲν |
σοφίας,
πενίας
δὲ
κρείττων,
ἡδονῆς |
[18, 8] |
ἤδη
θαπτομένῳ
ἡ
κόμη.
Ταῦτα
|
μὲν |
τὰ
Ὁμήρου
ἐρωτικά.
~Ἡσιόδῳ
δὲ |
[18, 6] |
Καὶ
δή
μοι
δοκῶ
βούλεσθαι
|
μὲν |
ταῦτα,
δύνασθαι
δὲ
ἧττον·
χρὴ |
[18, 5] |
καταμαντεύεται
τοῦ
λόγου,
ὡς
φησὶ
|
μὲν |
ταῦτα,
ἕτερα
δὲ
αἰνίττεται·
καὶ |
[18, 7] |
δὲ
αὐτὸν
Σωκράτην
παραστησώμεθα,
ἐπαινοῦντα
|
μὲν |
τὸ
ἔργον
καὶ
θαυμάζοντα
αὐξανόμενον, |
[18, 3] |
ὂν
καὶ
φαινόμενον,
ἀνάγκη
τοὺς
|
μὲν |
τοῦ
φαινομένου
κάλλους
καὶ
μὴ |
[18, 1] |
τῶν
μειρακίων,
ἀπολομένου
ἑκατέρου,
τοῦ
|
μὲν |
ὑπὸ
κυνῶν
ἐν
θήρᾳ,
τοῦ |