Dissertation, Chap.
[18, 8]	ἐκ μάχης ἐπανεῖναι εἰς τὸν	θάλαμον	καὶ ἀεὶ μοιχῷ ἐοικέναι. Ἔστιν
[18, 9]	Ἔρως. Ἡ Διοτίμα λέγει, ὅτι	θάλλει	μὲν ἔρως εὐπορῶν, ἀποθνήσκει δὲ
[18, 5]	ὁδῷ, οὐδὲ τῇ πρὸς τὸν	θάνατον	παρασκευῇ· πολλοῦ γε καὶ δεῖ.
[18, 8]	κτητὸν καὶ χρόνῳ, καὶ μέχρι	θανάτου	προερχόμενον, νέων καὶ καλῶν ἀμφοτέρων,
[18, 8]	καὶ τὸ τελευταῖον δῶρον ἤδη	θαπτομένῳ	ἡ κόμη. Ταῦτα μὲν τὰ
[18, 2]	Ἀθηναίοις ὕβρις τυράννου, καὶ μειρακίου	θάρσος,	καὶ ἔρως δίκαιος, καὶ ἐραστοῦ
[18, 1]	ὁμοῦ τοῖς Βακχιάδαις νεανίσκοις· οἳ	θαρσοῦντες	μέθῃ καὶ τυραννίδι καὶ ἔρωτι,
[18, 1]	ἦν τὸ χρῆμα, οὐκ ἔρως·	θαρσῶν	δὲ ὁ Περίανδρος τῇ ἐξουσίᾳ
[18, 7]	Κεφάλου συγγεγραμμένον ἐρωτικόν, οὐκ ἔφη	θαυμάζειν,	πλῆρες τὸ στῆθος ἔχων ὥσπερ
[18, 7]	ἐπαινοῦντα μὲν τὸ ἔργον καὶ	θαυμάζοντα	αὐξανόμενον, ἀπαρνούμενον δὲ αὐτοῦ τὴν
[18, 5]	ὁμοφώνων αὐτῷ. Ἐγὼ μὲν γὰρ	θαυμάζω	καὶ ἐκπλήττομαι, ὅπως τὰ μὲν
[18, 5]	τὰ μὲν Ὁμήρου ἔπη τῆς	θαυμαστῆς	πολιτείας καὶ τροφῆς τῶν νέων
[18, 4]	θέλῃ, τῶν καλῶν· ὢ τοῦ	θαυμαστοῦ	γέρως. Αὐτὸς δὲ δὴ τὸν
[18, 7]	Σωκράτους ἐρωτικοὶ λόγοι, οὐδὲ πρώτου·	θεασώμεθα	γὰρ οὕτως, ἀπὸ Ὁμήρου ἀρξάμενοι.
[18, 6]	Διὸ δὴ τὸ μὲν Ἀθηναίων	θέατρον	καὶ τὸ δικαστήριον ἐκεῖνο διαπέφευγεν·
[18, 4]	τὸν ἁβρότατον, καὶ Φαῖδρον τὴν	θείαν	κεφαλήν, καὶ Λῦσιν τὸ μειράκιον,
[18, 4]	ἀρίστῳ, εἰ δή τινα ἂν	θέλῃ,	τῶν καλῶν· ὢ τοῦ θαυμαστοῦ
[18, 9]	δὲ τῇ θυγατρί· οὐ γὰρ	θέμις	ἐν μουσοπόλων οἰκίᾳ θρῆνον εἶναι
[18, 5]	καὶ θεοὶ πίνοντες, καὶ γελῶντες	θεοὶ	ἄσβεστον γέλωτα, καὶ Ἀπόλλων φεύγων,
[18, 9]	Μαρσύου αὐλήμασιν. Τίς ἄν, ὦ	θεοί,	μέμψαιτο ἐραστὴν τοιοῦτον, πλὴν Τιμάρχου;
[18, 5]	συνουσία, καὶ Ἡφαίστου δεσμά, καὶ	θεοὶ	πίνοντες, καὶ γελῶντες θεοὶ ἄσβεστον
[18, 5]	ἐών, θεὸν ἄμβροτον, καὶ ὀδυρόμενοι	θεοί·	ὤμοι ἐγών, ὅτε μοι Σαρπήδονα
[18, 5]	Ἀχιλλεὺς διώκων, αὐτὸς θνητὸς ἐών,	θεὸν	ἄμβροτον, καὶ ὀδυρόμενοι θεοί· ὤμοι
[18, 3]	ἔρωτα, οὑτωσὶ καλοῦντες καὶ τὸν	θεὸν	καὶ τὴν νόσον, καλλωπίζονται μὲν
[18, 3]	ἐρασταὶ διὰ τὴν πρὸς τὸν	θεὸν	ὁμωνυμίαν, ἀπιστοῦνται δὲ οἱ χρηστοὶ
[18, 9]	ἀλλὰ ἀκόλουθον τῆς Ἀφροδίτης καὶ	θεράποντα	εἶναι· λέγει που καὶ Σαπφοῖ
[18, 9]	ἐν ᾄσματι, σύ τε καλὸς	θεράπων	Ἔρως. Ἡ Διοτίμα λέγει, ὅτι
[18, 4]	περὶ αὑτοῦ ἐκεῖνος, ὅτι ἐστὶν	θεράπων	τοῦ ἔρωτος, καὶ λευκὴ στάθμη
[18, 5]	καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ τῆς	Θέτιδος,	καὶ τοῦ Ἡφαίστου, καταμαντεύεται τοῦ
[18, 5]	ἐγὼ δειλή, ὤμοι δυσαριστοτόκεια, ἡ	Θέτις	λέγει· καὶ ὅσα ἄλλα ἐπὶ
[18, 4]	ἀρετῆς λόγους, καὶ τὰς περὶ	θεῶν	δόξας, καὶ τὰ ἄλλα ἅπαντα,
[18, 2]	καὶ ἐραστοῦ ἀρετή. Ἐλευθεροῖ τὰς	Θήβας	Ἐπαμεινώνδας ἀπὸ Λακεδαιμονίων στρατηγήματι ἐρωτικῷ·
[18, 2]	μειρακίων πολλῶν καλῶν ἐρασταὶ ἦσαν	Θήβησιν	πολλοὶ νεανίαι· ὅπλα δοὺς Ἐπαμεινώνδας
[18, 2]	ἀρεταῖς τοῖς ἐρασταῖς, ὥσπερ ἐν	θήρᾳ	σκύλακες συμπαραθέοντες τοῖς πρεσβυτέροις τῶν
[18, 1]	τοῦ μὲν ὑπὸ κυνῶν ἐν	θήρᾳ,	τοῦ δὲ ὑπὸ ἐραστῶν ἐν
[18, 4]	ἑαυτοῦ τύχης, ἀνυπόδητον, χαμαιεύνην, ἐπίβουλον,	θηρευτικόν,	φαρμακέα, σοφιστήν, γόητα· ἀτεχνῶς οἷα
[18, 5]	φεύγων, καὶ Ἀχιλλεὺς διώκων, αὐτὸς	θνητὸς	ἐών, θεὸν ἄμβροτον, καὶ ὀδυρόμενοι
[18, 5]	πρόχειρον γὰρ τοῦτο. Ταῦτα οἶμαι	Θρασύμαχον	ἂν εἰπεῖν, ἢ Καλλίαν, ἢ
[18, 9]	ἀντίτεχνοι, Πρόδικος καὶ Γοργίας καὶ	Θρασύμαχος	καὶ Πρωταγόρας, τοῦτο τῇ Σαπφοῖ
[18, 8]	αἰχμαλώτῳ ἐρασταὶ δύο, ὁ μὲν	θρασὺς	καὶ ἐπιμανής, ὁ δὲ ἥμερος
[18, 9]	γὰρ θέμις ἐν μουσοπόλων οἰκίᾳ	θρῆνον	εἶναι οὐκ ἄμμι πρέποι τάδε.
[18, 4]	τί ἦν αὐτῷ ταυτὶ τὰ	θρυλούμενα	ἐν τοῖς λόγοις; ὁποῖα ἄττα
[18, 9]	ὅτι ἀπέθνησκεν, ἡ δὲ τῇ	θυγατρί·	οὐ γὰρ θέμις ἐν μουσοπόλων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/04/2008