Dissertation, Chap.
[18, 5]	Πλάτων, ἢ Ξενοφῶν, ἢ Αἰσχίνης,	ἤ	τις ἄλλος τῶν ὁμοφώνων αὐτῷ.
[18, 5]	τοῦ Σωκράτους Πλάτων, ἢ Ξενοφῶν,	ἢ	Αἰσχίνης, ἤ τις ἄλλος τῶν
[18, 7]	καίτοι μικρὰν οὖσαν καὶ μέλαιναν)	ἢ	Ἀνακρέοντος, φησίν, τοῦ σοφοῦ. Τὸν
[18, 9]	εἰκάσαι) τί ἂν εἴη ἄλλο,	ἢ	αὐτό, ἡ Σωκράτους τέχνη ἐρωτική;
[18, 9]	ἀείδουσιν αἱ μοῦσαι τί ἄλλο	ἢ	γυναικῶν ἔρωτας, καὶ ἀνδρῶν; καὶ
[18, 2]	τοῦ δικαίου μίαν γέ τινα	ἢ	δευτέραν εἰκόνα; Μειρακίῳ Ἀττικῷ δύο
[18, 6]	καὶ σοφιστήν, καὶ πάντα μᾶλλον	ἢ	κακῶς ἐρῶντα. Οὐ γὰρ ἦν,
[18, 5]	Ταῦτα οἶμαι Θρασύμαχον ἂν εἰπεῖν,	ἢ	Καλλίαν, ἢ Πῶλον, ἢ ὅστις
[18, 6]	καὶ εἰς τὰ δικαστήρια εἰσαγγελλόμενοι	ἢ	κινδυνεύοντες· οὐ περὶ τοῦ πράγματος
[18, 6]	εἰ μὲν ὀρθῶς ταῦτα ἔδρα	ἢ	μή, σκοπεῖν ἀναθησόμεθα σμικρόν, ὅσον
[18, 5]	ἡμῖν ὑπὲρ τοῦ Σωκράτους Πλάτων,	ἢ	Ξενοφῶν, ἢ Αἰσχίνης, ἤ τις
[18, 5]	εἰπεῖν, ἢ Καλλίαν, ἢ Πῶλον,	ἢ	ὅστις ἄλλος τῇ Σωκράτους φιλοσοφίᾳ
[18, 5]	Θρασύμαχον ἂν εἰπεῖν, ἢ Καλλίαν,	ἢ	Πῶλον, ἢ ὅστις ἄλλος τῇ
[18, 8]	τοὺς ἱππεῖς διακρίνων τῶν πεζῶν·	ἦ	γὰρ ἂν γέλωτα ὄφλοι τὰ
[18, 3]	Ἐὰν γὰρ τούτου τὸ μὲν	ᾖ	φαινόμενον καλόν, οὐχ οὕτως ἔχον,
[18, 9]	εἶναι· λέγει που καὶ Σαπφοῖ	ἡ	Ἀφροδίτη ἐν ᾄσματι, σύ τε
[18, 1]	ἐξουσίᾳ παροινεῖ εἰς τὸ μειράκιον.	Ἡ	δὲ παροινία αὕτη Περίανδρον μὲν
[18, 9]	τῇ Ξανθίππῃ ὀδυρομένῃ ὅτι ἀπέθνησκεν,	ἡ	δὲ τῇ θυγατρί· οὐ γὰρ
[18, 9]	εἶναι οὐκ ἄμμι πρέποι τάδε.	Ἡ	δὲ τοῦ Τηΐου σοφιστοῦ τέχνη
[18, 9]	σύ τε καλὸς θεράπων Ἔρως.	Ἡ	Διοτίμα λέγει, ὅτι θάλλει μὲν
[18, 9]	ἐπεμμένα στολήν τὸν ἔρωτα φησὶν	ἡ	Διοτίμα τῷ Σωκράτει οὐ παῖδα,
[18, 6]	πράγματος ἀπολογοῦνται μόνον, ὑπὲρ ὅτου	ἡ	εἰσαγγελία ἐγένετο, ἀλλ´ ἠρέμα εἰς
[18, 5]	ὤμοι ἐγὼ δειλή, ὤμοι δυσαριστοτόκεια,	ἡ	Θέτις λέγει· καὶ ὅσα ἄλλα
[18, 8]	τὸ τελευταῖον δῶρον ἤδη θαπτομένῳ	ἡ	κόμη. Ταῦτα μὲν τὰ Ὁμήρου
[18, 9]	τὴν καθ´ αὑτὸν ἑκάτερος φιλίαν,	ἡ	μὲν γυναικῶν, ὁ δὲ ἀρρένων,
[18, 8]	τῆς Ἀνδρομάχης καὶ τοῦ Ἕκτορος·	ἡ	μὲν πατέρα καὶ ἀδελφὸν καλεῖ
[18, 0]	~Τίς	ἡ	Σωκράτους ἐρωτική. ~Κορινθίῳ ἀνδρί, ὄνομα
[18, 9]	ἂν εἴη ἄλλο, ἢ αὐτό,	ἡ	Σωκράτους τέχνη ἐρωτική; Δοκοῦσιν γάρ
[18, 7]	εἴτε καὶ Λεσβία τὶς ἦν	ἡ	τοῦ λόγου μήτηρ, πάντως γε
[18, 9]	Ἀλκιβιάδῃ, ἐκ πολλοῦ ἐρῶν, πρὶν	ἡγήσατο	ἱκανὸν εἶναι πρὸς λόγους· σμικρά
[18, 4]	τὴν καρδίαν ἐπὶ Χαρμίδῃ καὶ	ἥδειν	τὸ σῶμα, ἐπτοῆσθαι δὲ καὶ
[18, 9]	τῷ ἔρωτι τὰ δίκαια‘ φησίν.	Ἤδη	δέ που καὶ τὴν τέχνην
[18, 8]	δάκρυα, καὶ τὸ τελευταῖον δῶρον	ἤδη	θαπτομένῳ ἡ κόμη. Ταῦτα μὲν
[18, 5]	μὲν σοφίας, πενίας δὲ κρείττων,	ἡδονῆς	δὲ ἐχθρός, ἀληθείας δὲ φίλος,
[18, 9]	συνηβᾶν, φησίν, χαρίεν γὰρ ἔχεις	ἦθος·	καὶ αὖθις καλὸν εἶναι τῷ
[18, 9]	Τηΐου σοφιστοῦ τέχνη τοῦ αὐτοῦ	ἤθους	καὶ τρόπου· καὶ γὰρ πάντων
[18, 2]	προὐπηλάκισεν, καὶ ἀδελφὴν Ἁρμοδίου Παναθηναίοις	ἥκουσαν	ἐπὶ τὴν πομπὴν κανηφοροῦσαν ἐξήλασεν
[18, 8]	ἑξῆς δίεισιν, καὶ ἔργα, καὶ	ἡλικίας,	καὶ εἴδη, καὶ πάθη, τὰ
[18, 6]	κατασμικρύνοντες τὰ αὐτῶν. Οὐκοῦν καὶ	ἡμεῖς	περὶ Σωκράτους, εἰ μὲν ὀρθῶς
[18, 8]	θρασὺς καὶ ἐπιμανής, ὁ δὲ	ἥμερος	καὶ ἐμπαθής· ὁ μὲν ἀποφλογοῦται
[18, 6]	τουτουσὶ τοὺς δεινοὺς κατηγόρους· ὅτι	ἡμῖν	δοκεῖτε, ὦ ἄνδρες, ἀτοπώτεροι εἶναι
[18, 5]	μυθολογίας ἐξουσίᾳ. Ὁ δὲ Σωκράτης	ἡμῖν	ἐπ´ ἀληθείᾳ διατεθρυλημένος, ἐπισφαλέστερος ἐν
[18, 5]	εἴτε αἰνίγματα, εἴτε εἰρωνεύματα; ἀποκρινάσθω	ἡμῖν	ὑπὲρ τοῦ Σωκράτους Πλάτων, ἢ
[18, 1]	~Κορινθίῳ ἀνδρί, ὄνομα Αἰσχύλῳ, παῖς	ἦν	Ἀκταίων, μειράκιον Δωρικόν, ὥρᾳ διαφέρον.
[18, 4]	καὶ περὶ Σωκράτους ἐκλογίσασθαι, τί	ἦν	αὐτῷ ταυτὶ τὰ θρυλούμενα ἐν
[18, 2]	δι´ ἀνάγκην ὑπερμαχοῦντα τῶν φιλτάτων·	ἦν	δὲ καὶ τὰ μειράκια ἐφάμιλλα
[18, 2]	καὶ τύραννος· ὁ μὲν δίκαιος	ἦν	διὰ ἰσοτιμίαν, ὁ δὲ ἄδικος
[18, 7]	Μαντινική, εἴτε καὶ Λεσβία τὶς	ἦν	ἡ τοῦ λόγου μήτηρ, πάντως
[18, 2]	ἀλλὰ τό γε μειράκιον ὄντως	ἦν	καλὸν καὶ ἐρᾶσθαι ἄξιον, ὥστε
[18, 1]	Περιάνδρῳ τῷ Ἀμβρακιώτῃ τυράννῳ παιδικὰ	ἦν	μειράκιον πολιτικόν· ἅτε δὲ οὐ
[18, 1]	δίκῃ τὴν ὁμιλίαν συστησαμένῳ ὕβρις	ἦν	τὸ χρῆμα, οὐκ ἔρως· θαρσῶν
[18, 6]	ἢ κακῶς ἐρῶντα. Οὐ γὰρ	ἦν,	ὡς ἔοικεν, τὸ πρᾶγμα οὔτε
[18, 5]	ἄλλα ἐπὶ τούτοις Ὅμηρος μὲν	ᾐνίξατο,	Σωκράτης δὲ ἐμέμψατο· αὐτὸς δὲ
[18, 8]	καὶ ἀρχαίως ἐκδιδάσκειν ἰδέσθαι, καὶ	ἡνιοχεῖν,	καὶ τάττειν στράτευμα· ἐν νύσσῃ
[18, 8]	νῦν τακτικοῖς καὶ ἰατροῖς καὶ	ἡνιόχοις·	τὰ δὲ τοῦ ἔρωτος πάντα
[18, 7]	ἔχων ὥσπερ ἀγγεῖον, ἀλλοτρίων ναμάτων,	ἦπου	Σαπφοῦς τῆς καλῆς (οὕτω γὰρ
[18, 5]	ὁ Ζεὺς πεποίηται αὐτῷ τῇ	Ἥρᾳ	μισγόμενος ἐν τῇ Ἴδῃ, νεφέλης
[18, 2]	ὁ δεινότατος τῶν στρατηγῶν, οὔτε	Ἡρακλεῖδαι	περὶ Πελοπόννησον, οὔτε Πελοποννήσιοι περὶ
[18, 8]	τὸν χαμαιεύνην ἔρωτα ἐπὶ τῆς	Ἥρας	καὶ τοῦ Διός· καὶ τὸν
[18, 6]	ὅτου ἡ εἰσαγγελία ἐγένετο, ἀλλ´	ἠρέμα	εἰς ἄλλους ἀξιοχρεωτέρους τρέπουσι τὴν
[18, 2]	δίκην ἐκ τούτου Πεισιστρατίδαι, καὶ	ἦρξεν	ἐλευθερίας Ἀθηναίοις ὕβρις τυράννου, καὶ
[18, 2]	δευτέραν εἰκόνα; Μειρακίῳ Ἀττικῷ δύο	ἦσαν	ἐρασταί, ἰδιώτης καὶ τύραννος· ὁ
[18, 2]	ἐρωτικῷ· μειρακίων πολλῶν καλῶν ἐρασταὶ	ἦσαν	Θήβησιν πολλοὶ νεανίαι· ὅπλα δοὺς
[18, 9]	Ταῦτα μὲν τὰ Ὁμήρου ἐρωτικά.	~Ἡσιόδῳ	δὲ ἀείδουσιν αἱ μοῦσαι τί
[18, 2]	ὑπεριδὸν τοῦ τυράννου τὸν ἰδιώτην	ἠσπάζετο·	ὁ δὲ ὑπ´ ὀργῆς ἄλλά
[18, 8]	ἀπειλεῖ· ὁ δὲ ἀναχωρεῖ ἐφ´	ἡσυχίας,	καὶ δακρύει κείμενος, καὶ ἀλύει,
[18, 6]	βούλεσθαι μὲν ταῦτα, δύνασθαι δὲ	ἧττον·	χρὴ δὲ ὁμοῦ τῷ βούλεσθαι
[18, 6]	ἐᾷ ὑβρίζειν, καὶ ὅτι τὸν	ἥττω	λόγον κρείττω ποιεῖ, καὶ ὀμνύει
[18, 5]	Ἄρεως καὶ Ἀφροδίτης συνουσία, καὶ	Ἡφαίστου	δεσμά, καὶ θεοὶ πίνοντες, καὶ
[18, 5]	καὶ τῆς Θέτιδος, καὶ τοῦ	Ἡφαίστου,	καταμαντεύεται τοῦ λόγου, ὡς φησὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/04/2008