Dissertation, Chap. |
[18, 9] |
Θρασύμαχος
καὶ
Πρωταγόρας,
τοῦτο
τῇ
|
Σαπφοῖ |
Γοργὼ
καὶ
Ἀνδρομέδα·
νῦν
μὲν |
[18, 9] |
θεράποντα
εἶναι·
λέγει
που
καὶ
|
Σαπφοῖ |
ἡ
Ἀφροδίτη
ἐν
ᾄσματι,
σύ |
[18, 7] |
ὥσπερ
ἀγγεῖον,
ἀλλοτρίων
ναμάτων,
ἦπου
|
Σαπφοῦς |
τῆς
καλῆς
(οὕτω
γὰρ
αὐτὴν
|
[18, 9] |
παῖς
ἔτι
φαίνεο
κἄχαρις
ἔσσα
|
Σαπφὼ |
λέγει·
κωμῳδεῖ
σχῆμά
που
καὶ |
[18, 9] |
μοι
τὰν
Πολυανακτίθαο
παῖδα
χαίρειν,
|
Σαπφὼ |
λέγει·
οὐ
προσιέναι
φησὶν
ὁ |
[18, 9] |
Τὸν
ἔρωτα
Σωκράτης
σοφιστὴν
λέγει,
|
Σαπφὼ |
μυθοπλόκον.
Ἐκβακχεύεται
ἐπὶ
Φαίδρῳ
ὑπὸ |
[18, 5] |
θεοί·
ὤμοι
ἐγών,
ὅτε
μοι
|
Σαρπήδονα |
φίλτατον
ἀνδρῶν,
ὁ
Ζεὺς
λέγει· |
[18, 6] |
ὀρθῶς
ταῦτα
ἔδρα
ἢ
μή,
|
σκοπεῖν |
ἀναθησόμεθα
σμικρόν,
ὅσον
τὸ
νῦν |
[18, 2] |
τοῖς
ἐρασταῖς,
ὥσπερ
ἐν
θήρᾳ
|
σκύλακες |
συμπαραθέοντες
τοῖς
πρεσβυτέροις
τῶν
κυνῶν. |
[18, 9] |
δὲ
αὐτοῦ
τὰ
ᾄσματα
τῆς
|
Σμέρδιος |
κόμης,
καὶ
τῶν
Κλεοβούλου
ὀφθαλμῶν, |
[18, 9] |
ἡγήσατο
ἱκανὸν
εἶναι
πρὸς
λόγους·
|
σμικρά |
μοι
παῖς
ἔτι
φαίνεο
κἄχαρις |
[18, 6] |
ἔδρα
ἢ
μή,
σκοπεῖν
ἀναθησόμεθα
|
σμικρόν, |
ὅσον
τὸ
νῦν
ἔχον·
λέγωμεν |
[18, 2] |
Αὕτη
δίκη
ἀδίκων
ἐρώτων.
~Βούλει
|
σοι |
λέγω
καὶ
τοῦ
ἑτέρου
τρόπου |
[18, 8] |
γὰρ
ἂν
γέλωτα
ὄφλοι
τὰ
|
σοφὰ |
ταῦτα
τοῖς
νῦν
τακτικοῖς
καὶ |
[18, 5] |
δὴ
Σωκράτης,
ὁ
ἐραστὴς
μὲν
|
σοφίας, |
πενίας
δὲ
κρείττων,
ἡδονῆς
δὲ |
[18, 4] |
ἄλλα
ἅπαντα,
ἐφ´
οἷς
οἱ
|
σοφισταὶ |
ἐκόμων·
τὴν
δὲ
ἐρωτικὴν
τέχνην |
[18, 4] |
ἀνυπόδητον,
χαμαιεύνην,
ἐπίβουλον,
θηρευτικόν,
φαρμακέα,
|
σοφιστήν, |
γόητα·
ἀτεχνῶς
οἷα
εἰς
αὐτὸν |
[18, 6] |
πένητα
εἰπών,
καὶ
ἀδολέσχην,
καὶ
|
σοφιστήν, |
καὶ
πάντα
μᾶλλον
ἢ
κακῶς |
[18, 9] |
καὶ
ἀλγεσίδωρον.
Τὸν
ἔρωτα
Σωκράτης
|
σοφιστὴν |
λέγει,
Σαπφὼ
μυθοπλόκον.
Ἐκβακχεύεται
ἐπὶ |
[18, 9] |
κωμῳδεῖ
σχῆμά
που
καὶ
κατάκλισιν
|
σοφιστοῦ, |
καὶ
αὕτη
τίς
δὲ
ἀγροιῶτιν |
[18, 9] |
τάδε.
Ἡ
δὲ
τοῦ
Τηΐου
|
σοφιστοῦ |
τέχνη
τοῦ
αὐτοῦ
ἤθους
καὶ |
[18, 7] |
μέλαιναν)
ἢ
Ἀνακρέοντος,
φησίν,
τοῦ
|
σοφοῦ. |
Τὸν
δὲ
ἐν
τῷ
συμποσίῳ |
[18, 1] |
ἀπάγειν,
οἱ
δὲ
οἰκεῖοι
κατέχειν·
|
σπώμενον |
τὸ
μειράκιον
ὑπ´
ἀμφοῖν,
βίᾳ |
[18, 4] |
θεράπων
τοῦ
ἔρωτος,
καὶ
λευκὴ
|
στάθμη |
πρὸς
τοὺς
καλούς,
καὶ
τὴν |
[18, 4] |
τιθεὶς
νόμους
τοῖς
ἀριστεῦσιν
οὐ
|
στέφανον |
οὐδὲ
εἰκόνας,
τὰς
Ἑλληνικὰς
φλυαρίας, |
[18, 5] |
τῶν
νέων
ἀπεπέμψατο,
αὐτῷ
Ὁμήρῳ,
|
στεφανώσας |
τὸν
ποιητὴν
καὶ
χρίσας
μύρῳ· |
[18, 7] |
οὐκ
ἔφη
θαυμάζειν,
πλῆρες
τὸ
|
στῆθος |
ἔχων
ὥσπερ
ἀγγεῖον,
ἀλλοτρίων
ναμάτων, |
[18, 9] |
αὕτη
τίς
δὲ
ἀγροιῶτιν
ἐπεμμένα
|
στολήν |
τὸν
ἔρωτα
φησὶν
ἡ
Διοτίμα |
[18, 8] |
ἰδέσθαι,
καὶ
ἡνιοχεῖν,
καὶ
τάττειν
|
στράτευμα· |
ἐν
νύσσῃ
μὲν
παραινῶν
ἐγχριμφθῆναι |
[18, 2] |
τὰς
Θήβας
Ἐπαμεινώνδας
ἀπὸ
Λακεδαιμονίων
|
στρατηγήματι |
ἐρωτικῷ·
μειρακίων
πολλῶν
καλῶν
ἐρασταὶ |
[18, 2] |
Ἴλιον
συνεστήσατο,
ὁ
δεινότατος
τῶν
|
στρατηγῶν, |
οὔτε
Ἡρακλεῖδαι
περὶ
Πελοπόννησον,
οὔτε
|
[18, 9] |
Σαπφοῖ
ἡ
Ἀφροδίτη
ἐν
ᾄσματι,
|
σύ |
τε
καλὸς
θεράπων
Ἔρως.
Ἡ |
[18, 7] |
λόγον
ὑπὸ
Λυσίου
τοῦ
Κεφάλου
|
συγγεγραμμένον |
ἐρωτικόν,
οὐκ
ἔφη
θαυμάζειν,
πλῆρες |
[18, 6] |
ἀπέσχοντο
καὶ
οἱ
δεινοὶ
οὗτοι
|
συκοφάνται· |
ἀλλ´
οὐδὲ
Ἀριστοφάνης
τὰ
Σωκράτους |
[18, 6] |
δοκεῖτε,
ὦ
ἄνδρες,
ἀτοπώτεροι
εἶναι
|
συκοφάνται |
Ἀνύτου
καὶ
Μελήτου·
ἐκεῖνοι
μέν |
[18, 6] |
ἔοικεν,
τὸ
πρᾶγμα
οὔτε
τοῖς
|
συκοφάνταις, |
οὔτε
τοῖς
κωμῳδοῖς
ἐπιλήψιμον.
Διὸ |
[18, 2] |
ἐρασταῖς,
ὥσπερ
ἐν
θήρᾳ
σκύλακες
|
συμπαραθέοντες |
τοῖς
πρεσβυτέροις
τῶν
κυνῶν.
~Τί |
[18, 3] |
ἀρετῆς
ἐπήβολον,
τὸ
δὲ
μοχθηρίᾳ
|
συμπεφυκός, |
φωνῇ
μιᾷ
οἱ
ἄνθρωποι
ἐπονομάζοντες |
[18, 4] |
καὶ
οἴκοι
καὶ
δημοσίᾳ,
ἐν
|
συμποσίοις, |
ἐν
Ἀκαδημίᾳ,
ἐν
Πειραιεῖ,
ἐν |
[18, 7] |
σοφοῦ.
Τὸν
δὲ
ἐν
τῷ
|
συμποσίῳ |
λόγον,
εἰς
ἔρωτα
ἔπαινον,
Μαντινικῇ |
[18, 1] |
μειράκιον
πολιτικόν·
ἅτε
δὲ
οὐ
|
σὺν |
δίκῃ
τὴν
ὁμιλίαν
συστησαμένῳ
ὕβρις |
[18, 5] |
παρεὶς
τῇ
ἀκοῇ
τὸ
τερπνόν,
|
συναγωνίζεται |
τῷ
ποιητῇ,
καὶ
συνεξαίρεται
τῇ |
[18, 5] |
καὶ
συνεξαίρεται
τῇ
φαντασίᾳ,
καὶ
|
συναναπλάττει |
τὸν
λόγον,
ἀπιστῶν
ὁμοῦ
καὶ |
[18, 2] |
ἔρωτος,
δεινὸν
καὶ
ἄμαχον,
καὶ
|
συνασπίζοντα |
ἀκριβῶς,
καὶ
ἄρρηκτον·
οἷον
οὔτε |
[18, 5] |
τερπνόν,
συναγωνίζεται
τῷ
ποιητῇ,
καὶ
|
συνεξαίρεται |
τῇ
φαντασίᾳ,
καὶ
συναναπλάττει
τὸν |
[18, 2] |
ὁ
Νέστωρ
περὶ
τὸ
Ἴλιον
|
συνεστήσατο, |
ὁ
δεινότατος
τῶν
στρατηγῶν,
οὔτε |
[18, 2] |
τοῖς
ἐρασταῖς
καὶ
τοῖς
ἐρωμένοις
|
συνέταξεν |
λόχον
ἱερὸν
τοῦ
ἔρωτος,
δεινὸν |
[18, 9] |
τὴν
σωφροσύνην
ὁρᾷς·
ἔραμαί
τοι
|
συνηβᾶν, |
φησίν,
χαρίεν
γὰρ
ἔχεις
ἦθος· |
[18, 3] |
τἀληθῆ
αὐτὰ
γνωρίζοντα,
τοῦτον
καὶ
|
συνιέναι |
αὐτῆς·
ταύτῃ
καὶ
τὴν
ἐρωτικὴν |
[18, 5] |
ἀθανάτου,
καὶ
Ἄρεως
καὶ
Ἀφροδίτης
|
συνουσία, |
καὶ
Ἡφαίστου
δεσμά,
καὶ
θεοὶ |
[18, 1] |
οὐ
σὺν
δίκῃ
τὴν
ὁμιλίαν
|
συστησαμένῳ |
ὕβρις
ἦν
τὸ
χρῆμα,
οὐκ |
[18, 5] |
ῥημάτων
πράξεις
καλάς,
δεινὸν
καὶ
|
σφαλερὸν |
τὸ
χρῆμα.
Τὸ
γὰρ
ὑποβαλεῖν
|
[18, 5] |
ἐχθρός,
ἀληθείας
δὲ
φίλος,
οὕτω
|
σφαλεροὺς
|
καὶ
κινδυνώδεις
λόγους
ταῖς
αὐτοῦ |
[18, 9] |
κἄχαρις
ἔσσα
Σαπφὼ
λέγει·
κωμῳδεῖ
|
σχῆμά |
που
καὶ
κατάκλισιν
σοφιστοῦ,
καὶ |
[18, 9] |
Ἀτθὶς
Ἀνακτορία·
καὶ
ὅ,
τιπερ
|
Σωκράτει |
οἱ
ἀντίτεχνοι,
Πρόδικος
καὶ
Γοργίας |
[18, 9] |
ἔρωτα
φησὶν
ἡ
Διοτίμα
τῷ
|
Σωκράτει |
οὐ
παῖδα,
ἀλλὰ
ἀκόλουθον
τῆς |
[18, 5] |
αὐτὴν
ἔλεγεν.
~Τί
βούλεται
τῷ
|
Σωκράτει |
ταυτὶ
τὰ
κομψά,
εἴτε
αἰνίγματα, |
[18, 4] |
γόητα·
ἀτεχνῶς
οἷα
εἰς
αὐτὸν
|
Σωκράτην |
ἔσκωπτον
ἐν
Διονυσίοις
οἱ
κωμῳδοί. |
[18, 6] |
ἐτυράννησεν,
τοῦτο
ἀδικεῖν
ἔλεγον
τὸν
|
Σωκράτην, |
καὶ
ὅτι
Ἀλκιβιάδην
ἐᾷ
ὑβρίζειν, |
[18, 6] |
ἐκεῖνοι
μέν
γε
ἀδικεῖν
γραψάμενοι
|
Σωκράτην, |
καὶ
τοὺς
νέους
διαφθείρειν,
καὶ |
[18, 7] |
μακρῷ
πρεσβύτερον·
μάρτυρα
δὲ
αὐτὸν
|
Σωκράτην |
παραστησώμεθα,
ἐπαινοῦντα
μὲν
τὸ
ἔργον |
[18, 9] |
λέγει·
οὐ
προσιέναι
φησὶν
ὁ
|
Σωκράτης |
Ἀλκιβιάδῃ,
ἐκ
πολλοῦ
ἐρῶν,
πρὶν |
[18, 5] |
ἐπὶ
τούτοις
Ὅμηρος
μὲν
ᾐνίξατο,
|
Σωκράτης |
δὲ
ἐμέμψατο·
αὐτὸς
δὲ
δὴ |
[18, 5] |
γὰρ
αὐτὸς
αὑτῷ
ὅμοιος
ὁ
|
Σωκράτης |
ἐρῶν
τῷ
σωφρονοῦντι,
καὶ
ὁ |
[18, 5] |
τῆς
μυθολογίας
ἐξουσίᾳ.
Ὁ
δὲ
|
Σωκράτης |
ἡμῖν
ἐπ´
ἀληθείᾳ
διατεθρυλημένος,
ἐπισφαλέστερος |
[18, 5] |
δὲ
ἐμέμψατο·
αὐτὸς
δὲ
δὴ
|
Σωκράτης, |
ὁ
ἐραστὴς
μὲν
σοφίας,
πενίας |
[18, 9] |
τὸν
Ἴωνα
χαίρειν
φησὶν
ὁ
|
Σωκράτης· |
πολλά
μοι
τὰν
Πολυανακτίθαο
παῖδα |
[18, 9] |
γλυκύπικρον‘
καὶ
ἀλγεσίδωρον.
Τὸν
ἔρωτα
|
Σωκράτης
|
σοφιστὴν
λέγει,
Σαπφὼ
μυθοπλόκον.
Ἐκβακχεύεται
|
[18, 9] |
οἶδα
λέξαι.
Τοῦτο
καὶ
περὶ
|
Σωκράτους |
Ἀλκιβιάδης
ἔλεγεν,
εἰκάζων
αὐτοῦ
τὴν |
[18, 6] |
κύνα·
τῶν
δὲ
ἐρωτικῶν
τῶν
|
Σωκράτους |
ἀπέσχοντο
καὶ
οἱ
δεινοὶ
οὗτοι |
[18, 6] |
αὐτῶν.
Οὐκοῦν
καὶ
ἡμεῖς
περὶ
|
Σωκράτους, |
εἰ
μὲν
ὀρθῶς
ταῦτα
ἔδρα |
[18, 4] |
ἄνδρα,
ἐπιτολμητόν
τοι
καὶ
περὶ
|
Σωκράτους |
ἐκλογίσασθαι,
τί
ἦν
αὐτῷ
ταυτὶ |
[18, 6] |
συκοφάνται·
ἀλλ´
οὐδὲ
Ἀριστοφάνης
τὰ
|
Σωκράτους |
ἐν
Διονυσίοις
κωμῳδῶν,
ὁ
δεινότατος |
[18, 0] |
~Τίς
ἡ
|
Σωκράτους |
ἐρωτική.
~Κορινθίῳ
ἀνδρί,
ὄνομα
Αἰσχύλῳ, |
[18, 7] |
γε
οὐκ
ἴδιοι
οἱ
τοῦ
|
Σωκράτους |
ἐρωτικοὶ
λόγοι,
οὐδὲ
πρώτου·
θεασώμεθα |
[18, 6] |
κατηγόρων,
ἐλοιδορήσατο
τῷ
ἔρωτι
τοῦ
|
Σωκράτους· |
καίτοι
πένητα
εἰπών,
καὶ
ἀδολέσχην, |
[18, 5] |
εἰρωνεύματα;
ἀποκρινάσθω
ἡμῖν
ὑπὲρ
τοῦ
|
Σωκράτους |
Πλάτων,
ἢ
Ξενοφῶν,
ἢ
Αἰσχίνης, |
[18, 9] |
εἴη
ἄλλο,
ἢ
αὐτό,
ἡ
|
Σωκράτους |
τέχνη
ἐρωτική;
Δοκοῦσιν
γάρ
μοι |
[18, 7] |
πρῶτον
τῇδε·
~ὡς
οὐκ
ἴδιον
|
Σωκράτους |
τὸ
ἐρωτικὸν
ἐπιτήδευμα,
ἀλλὰ
μακρῷ |
[18, 9] |
καὶ
εἰρωνεύεται
αὐτὰ
ἐκεῖνα
τὰ
|
Σωκράτους· |
τὸν
Ἴωνα
χαίρειν
φησὶν
ὁ |
[18, 5] |
Πῶλον,
ἢ
ὅστις
ἄλλος
τῇ
|
Σωκράτους |
φιλοσοφίᾳ
ἐπολέμει.
~Φέρ´
ἐπαμύνωμεν
τῷ |
[18, 4] |
ἐπὶ
Χαρμίδῃ
καὶ
ἥδειν
τὸ
|
σῶμα, |
ἐπτοῆσθαι
δὲ
καὶ
ἐνθουσιᾶν,
καθάπερ |
[18, 8] |
τὰ
καλά,
τὰ
αἰσχρά,
τὸν
|
σώφρονα |
ἔρωτα,
τὸν
ἀκόλαστον,
τὸν
δίκαιον, |
[18, 5] |
ὅμοιος
ὁ
Σωκράτης
ἐρῶν
τῷ
|
σωφρονοῦντι, |
καὶ
ὁ
ἐκπληττόμενος
τοὺς
καλοὺς |
[18, 8] |
νέων
καὶ
καλῶν
ἀμφοτέρων,
καὶ
|
σωφρόνων, |
τοῦ
μὲν
παιδεύοντος,
τοῦ
δὲ |
[18, 9] |
ὥρας·
ἀλλὰ
καὶ
τούτοις
τὴν
|
σωφροσύνην |
ὁρᾷς·
ἔραμαί
τοι
συνηβᾶν,
φησίν, |