Pages
[497]	ἕνεκα, ἵνα περανθῶσιν οἱ ~λόγοι.	~(Καλλίκλης)	~ἀλλ' ἀεὶ τοιοῦτός ἐστιν (Σωκράτης)
[503]	οὐκ ἔχω ἔγωγε πῶς εἴπω.	~(Καλλίκλης)	ἀλλ' ἐὰν ζητῇς καλῶς, εὑρήσεις.
[488]	τὸ βέλτιον καὶ τὸ ἰσχυρότερον;	~(Καλλίκλης)	ἀλλ' ἐγώ σοι σαφῶς λέγω,
[491]	ὑποβάλλοντος ἀνέξῃ οὔτ' αὐτὸς ἐρεῖς;	~(Καλλίκλης)	~ἀλλ' ἔγωγε καὶ πάλαι λέγω.
[491]	καὶ ~κρείττους καὶ εἰς ὅτι.	~(Καλλίκλης)	~ἀλλ' εἴρηκά γε ἔγωγε τοὺς
[522]	οὕτως ἔχει, ἐθέλω λόγον λέξαι.	~(Καλλίκλης)	ἀλλ' ἐπείπερ γε καὶ τἆλλα
[489]	ἅτε ἱκανοῦ ἀνδρὸς διαγνῶναι ὡμολογηκότος.	~(Καλλίκλης)	ἀλλ' οἵ γε πολλοὶ νομίζουσιν
[496]	καὶ εὖ ~μάλα σκεψάμενος ἀποκρίνου.	~(Καλλίκλης)	ἀλλ' ὑπερφυῶς ὡς ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης)
[498]	οἱ κακοί) εἰσιν οἱ κακοί;	~(Καλλίκλης)	ἀλλὰ μὰ Δί' οὐκ οἶδ'
[503]	ἐμοὶ αὐτὸν ~ἔφρασας τίς ἐστιν;	~(Καλλίκλης)	~ἀλλὰ μὰ Δία οὐκ ἔχω
[517]	ἂν ἐξέπεσον οὔτε τῇ κολακικῇ.	~(Καλλίκλης)	~ἀλλὰ μέντοι πολλοῦ γε δεῖ,
[489]	φρονιμωτέρους λέγεις ἢ ἄλλους τινάς;	~(Καλλίκλης)	ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία τούτους
[490]	ὁ ~εἷς τῶν μυρίων κρείττων.	~(Καλλίκλης)	~ἀλλὰ ταῦτ' ἔστιν ἃ λέγω.
[488]	~δίκαιον εἶναι, ἢ ὀρθῶς μέμνημαι;	~(Καλλίκλης)	ἀλλὰ ταῦτα ἔλεγον καὶ τότε
[498]	οἱ δειλοὶ ἢ ~οἱ ἀνδρεῖοι;	~(Καλλίκλης)	ἀμφότεροι ἔμοιγε (μᾶλλον) εἰ δὲ
[498]	λυποῦνται ἢ καὶ οἱ ἀνδρεῖοι;	~(Καλλίκλης)	ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης) ἆρα ὁμοίως; ~(Καλλίκλης)
[504]	τάξεώς τε καὶ κόσμου τινός;	~(Καλλίκλης)	ἀνάγκη ἐκ τῶν πρόσθεν καὶ
[499]	~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν ἀνιώμενον;	~(Καλλίκλης)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι δὲ καὶ
[502]	ἢ λόγοι γίγνονται τὸ λειπόμενον;	~(Καλλίκλης)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν πρὸς πολὺν
[496]	~εἶναι; αὐτὸ λέγω τὸ πεινῆν.	~(Καλλίκλης)	ἀνιαρὸν ἔγωγε· τὸ μέντοι πεινῶντα
[505]	ποιήσομεν; μεταξὺ τὸν λόγον καταλύομεν;	~(Καλλίκλης)	αὐτὸς γνώσῃ. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐδὲ
[505]	ἀτελῆ γε τὸν λόγον καταλίπωμεν.	~(Καλλίκλης)	~αὐτὸς δὲ οὐκ ἂν δύναιο
[516]	~αὑτόν, ὃν ἥκιστ' ἂν ἐβούλετο.	~(Καλλίκλης)	βούλει σοι ὁμολογήσω; ~(Σωκράτης) εἰ
[499]	~(Σωκράτης) τὰς δὲ πονηρὰς οὔ;	~(Καλλίκλης)	δῆλον δή. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκα γάρ
[509]	τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται;	~(Καλλίκλης)	δῆλον δὴ τοῦτό γε, ὅτι
[502]	~παρεσκευάσθαι ἡ τῶν τραγῳδιῶν ποίησις;	~(Καλλίκλης)	~δῆλον δὴ τοῦτό γε, ὦ
[502]	(χαριεῖσθαι τῷ ὄχλῳ τῶν θεατῶν;	~(Καλλίκλης)	δῆλον δὴ τοῦτό γε, ὦ
[522]	ὅτι ἂν τύχω, τοῦτο πείσομαι.	~(Καλλίκλης)	~δοκεῖ οὖν σοι, ὦ Σώκρατες,
[520]	φασκόντων παιδεύειν ἀνθρώπους εἰς ~ἀρετήν;	~(Καλλίκλης)	~ἔγωγε· ἀλλὰ τί ἂν λέγοις
[498]	τοὺς κακούς· ἢ οὐκέτι φῄς;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ ἄρα οἳ
[490]	βελτίω λέγεις; φάθι ἢ μή.	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' οὐ τὸν
[497]	παῖδα ἀνόητον χαίροντα ἤδη εἶδες;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἄνδρα δὲ οὔπω
[495]	οὐ τοὐναντίον ἡγῇ ~πάθος πεπονθέναι;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν, εἴπερ
[495]	ὄντι, ὦ Καλλίκλεις, ταῦτα ἰσχυρίζῃ;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν ἄρα τῷ
[494]	οἷον πεινῆν καὶ πεινῶντα ἐσθίειν;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) καὶ διψῆν γε
[495]	τάδε· ἐπιστήμην που καλεῖς τι;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐ καὶ ἀνδρείαν
[498]	ἡδονάς, κακὰ δὲ τὰς ἀνίας;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῖς χαίρουσιν
[496]	τι ἢ ἡδὺ φῂς εἶναι;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τούτου οὗ
[505]	συγχωρεῖς τοῦτό γε καὶ σύ;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~περὶ δὲ ψυχήν,
[498]	καὶ μᾶλλον ἔτι τοὺς δειλούς;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~συλλόγισαι δὴ κοινῇ
[497]	καλοὺς οἷς ἂν κάλλος παρῇ;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀγαθοὺς
[500]	εἶ καὶ σὺ ἐκ τρίτων;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τῶν ἀγαθῶν ἄρα
[497]	ὡμολόγεις· νῦν δὲ ~οὐχ ὁμολογεῖς;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε· τί οὖν δή; ~(Σωκράτης)
[521]	ἄρα με, ὦ γενναιότατε, παρακαλεῖς.	~(Καλλίκλης)	~εἴ σοι Μυσόν γε ἥδιον
[498]	τοῦτο; ~(Σωκράτης) οὐδέν· ἀλλ' ἀποκρίνου.	~(Καλλίκλης)	εἶδον. ~(Σωκράτης) τί δέ; νοῦν
[481]	τοῖς πρόσθεν οὐδαμῇ ἐφάνη οὖσα.	~(Καλλίκλης)	~εἰπέ μοι, ὦ (Χαιρεφῶν) σπουδάζει
[489]	ἵνα μὴ ~ἀποφοιτήσω παρὰ σοῦ.	~(Καλλίκλης)	εἰρωνεύῃ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὰ
[495]	ἔλεγές τινα εἶναι μετὰ ἐπιστήμης;	~(Καλλίκλης)	ἔλεγον γάρ. ~(Σωκράτης) ἄλλο τι
[519]	~καὶ ὢν ἔπειτα πονηρός ἐστιν;	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀκούεις
[501]	διώκειν, ἄλλο δ' οὐδὲν φροντίζειν;	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[502]	οἱ ποιηταὶ ἐν τοῖς ~θεάτροις;	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν ἄρα ἡμεῖς
[514]	δοκεῖ ἂν εἶναι οὕτω πράττειν;	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν δέ, ὦ
[515]	Κίμων καὶ Μιλτιάδης ~καὶ Θεμιστοκλῆς.	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ ἀγαθοί,
[510]	τῷ ὁμοίῳ. ~οὐ καὶ σοί;	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅπου τύραννός
[502]	διθυράμβων ποίησις ἡδονῆς χάριν ~ηὑρῆσθαι;	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ δὴ
[520]	τῶν ἄλλων τεχνῶν, οὐδὲν αἰσχρόν.	~(Καλλίκλης)	ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης) ~περὶ δέ
[497]	~Σωκράτει ἐξελέγξαι ὅπως ἂν βούληται.	~(Καλλίκλης)	~Ἐρώτα δὴ σὺ τὰ σμικρά
[510]	ἄν ποτε δύναιτο φίλος γενέσθαι;	~(Καλλίκλης)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐδέ γε
[497]	ἐπιθυμιῶν καὶ ἡδονῶν ἅμα παύεται;	~(Καλλίκλης)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[496]	διαφέρει. ἔστι ταῦτα ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν εὖ
[521]	οὔ. ἔστι ταῦτα οὕτως ἔχοντα;	~(Καλλίκλης)	ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ ποτέραν οὖν
[504]	ἔστιν ταῦτα ἢ οὐκ ἔστιν;	~(Καλλίκλης)	ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ταῖς δέ γε
[516]	δοκῶ γε σοι ἀληθῆ λέγειν.	~(Καλλίκλης)	ἔστω δὴ ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[513]	κολακεία ~τυγχάνει οὖσα· ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	ἔστω, εἰ βούλει, σοὶ οὕτως.
[510]	ἄκοντας τοὺς ἀδικοῦντας πάντας ἀδικεῖν;	~(Καλλίκλης)	~ἔστω σοι τοῦτο, ὦ Σώκρατες,
[505]	λόγον καὶ ἔλαττον; ἔστι ταῦτα;	~(Καλλίκλης)	ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ οἶμαι
[516]	ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους τε καὶ χείρους;	~(Καλλίκλης)	ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρ' ἀγαθὸς
[504]	καὶ σωφροσύνη. φῂς ~ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν πρὸς ταῦτα
[504]	οὕτω τοῦτ' ~ἔχειν ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	ἔστω τοῦτο οὕτω. ~(Σωκράτης) ~τάξεως
[495]	καὶ ἐπιστήμην ταὐτὸν ἢ ἕτερον;	~(Καλλίκλης)	ἕτερον δήπου, ὦ σοφώτατε σύ.
[496]	καὶ τελευτῶν ἅμα ἀμφοτέρων ἀπήλλακται;	~(Καλλίκλης)	ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης) θαυμάσιον γὰρ
[495]	ἡδέων ὃ οὐκ ἔστιν ἀγαθόν;	~(Καλλίκλης)	~ἵνα δή μοι μὴ ἀνομολογούμενος
[522]	τοὺς τοιούτους δικαστάς; οὐ μέγα;	~(Καλλίκλης)	ἴσως· οἴεσθαί γε χρή. ~(Σωκράτης)
[515]	ἢ ὅτε ~τὰ τελευταῖα ἔλεγεν;	~(Καλλίκλης)	ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἴσως δή,
[498]	ἀπιόντων δ' οὐ μᾶλλον χαίρουσιν;	~(Καλλίκλης)	ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λυποῦνται μὲν
[495]	παρὰ τὰ δοκοῦντα σαυτῷ ἐρεῖς.	~(Καλλίκλης)	καὶ γὰρ σύ, ὦ Σώκρατες.
[447]	κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν καὶ ὑστεροῦμεν;	~(Καλλίκλης)	~καὶ μάλα γε ἀστείας ἑορτῆς·
[510]	ποτε ὡς πρὸς φίλον σπουδάσειεν.	~(Καλλίκλης)	καὶ ταῦτ' ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~λείπεται
[507]	σὺ δ' εἰ ἔχεις, δίδασκε.	~(Καλλίκλης)	λέγ' ὠγαθέ. ~(Σωκράτης) ~λέγω δὴ
[506]	μέγιστος εὐεργέτης παρ' ἐμοὶ ~ἀναγεγράψῃ.	~(Καλλίκλης)	λέγε, ὠγαθέ, αὐτὸς καὶ πέραινε.
[494]	διψῆν γε καὶ διψῶντα πίνειν;	~(Καλλίκλης)	~λέγω, καὶ τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας
[521]	νῦν εὖ καὶ γενναίως εἰπέ.	~(Καλλίκλης)	λέγω τοίνυν ὅτι ὡς διακονήσοντα.
[511]	σεμνή τίς σοι δοκεῖ εἶναι;	~(Καλλίκλης)	μὰ Δί' οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[496]	κατὰ τὸ πίνειν χαίρειν λέγεις;	~(Καλλίκλης)	μάλιστα. ~(Σωκράτης) διψῶντά γε. ~(Καλλίκλης)
[498]	~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης) ἆρα ὁμοίως;	~(Καλλίκλης)	μᾶλλον ἴσως οἱ δειλοί. ~(Σωκράτης)
[511]	τὴν ἐν τοῖς δικαστηρίοις διασῴζουσαν;	~(Καλλίκλης)	ναὶ μὰ Δία ὀρθῶς γέ
[496]	γε. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) λυπούμενον;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~αἰσθάνῃ οὖν τὸ
[516]	δὲ τί φῄς; οὐχ οὕτως;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν ἀγριωτέρους
[497]	(καὶ τῶν ἡδονῶν ἅμα παύεται;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν τῶν
[499]	αἱ δὲ κακαί· ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν ἀγαθαὶ
[520]	αὐτῷ ἀργύριον διδῷ. ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~δῆλον γὰρ ὅτι
[510]	χαίρων ἀδικήσει. οὐχ ~οὕτως ἔχει;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα τις
[504]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ πλοῖον ὡσαύτως;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν καὶ
[496]	καὶ ἰσχὺν καὶ ἀσθένειαν ὡσαύτως;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τάχος καὶ
[499]	καὶ ἀνδρεῖόν φαμεν. ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν
[499]	ἀγαθὸν δὲ αὖ τὸν χαίροντα;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν
[520]	ἄνθρωποι, ἀλλ' ἀδικίᾳ· ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴ τις
[505]	ζῆν μοχθηρῶς. ἢ οὐχ οὕτως;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τὰς
[496]	τε τῆς ἐνδείας καὶ ἡδονή;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν κατὰ τὸ
[499]	δὲ καὶ μᾶλλον τὸν ~κακόν;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὁμοίως γίγνεται
[515]	ἀντὶ ~χειρόνων. ἐποίει ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅτε Περικλῆς
[488]	πολὺ κατὰ τὸν σὸν λόγον.	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ τούτων
[510]	ὅμοιος ἔσται ἐκείνῳ. οὐχ οὕτως;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτῳ τὸ
[498]	ἧττον, οἳ δὲ παραπλησίως παραπλησίως;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν φῂς παραπλησίως
[498]	δὲ δειλοὶ καὶ ἄφρονες κακοί;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~παραπλησίως ἄρα χαίρουσιν
[498]	καὶ οἱ ἄφρονες, ὡς ἔοικεν.	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) προσιόντων δὲ οἱ
[501]	κιθαριστικὴ ἡ ἐν τοῖς ἀγῶσιν;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ ἡ
[498]	παρόντων ἀγαθοί εἰσιν οἱ χαίροντες;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) τί δέ; τοῖς
[516]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀνθρώπων Περικλῆς ἐπεμέλετο;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; οὐκ
[496]	μὲν διψῶντα λυπούμενον δήπου ἐστίν;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) τὸ δὲ πίνειν
[505]	ἐστὶν ἀφ' ὧν ἐπιθυμεῖ κολάζειν;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~τὸ κολάζεσθαι ἄρα
[481]	μέντοι οἷον τὸ αὐτὸν ~ἐρωτᾶν.	~(Καλλίκλης)	~νὴ τοὺς θεοὺς ἀλλ' ἐπιθυμῶ.
[491]	ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν αὐτῶν.	~(Καλλίκλης)	~νὴ τοὺς θεούς, ἀτεχνῶς γε
[458]	προὐργιαίτερόν τι ~γενέσθαι ἄλλο πράττειν.	~(Καλλίκλης)	~νὴ τοὺς θεούς, ὦ (Χαιρεφῶν)
[492]	οἱ μηδενὸς δεόμενοι εὐδαίμονες εἶναι.	~(Καλλίκλης)	~οἱ λίθοι γὰρ ἂν οὕτω
[497]	δὲ οὔπω εἶδες ἀνόητον χαίροντα;	~(Καλλίκλης)	οἶμαι ἔγωγε· ἀλλὰ τί τοῦτο;
[498]	οἱ φρόνιμοι ἢ οἱ ἄφρονες;	~(Καλλίκλης)	οἶμαι ἔγωγε οὐ πολύ τι
[501]	ἔστι, μηδὲν σκοπούμενον τὸ βέλτιστον;	~(Καλλίκλης)	οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν
[496]	ἔνδειαν καὶ ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν εἶναι;	~(Καλλίκλης)	ὁμολογῶ, ἀλλὰ μὴ ἐρώτα. ~(Σωκράτης)
[510]	τῆς ὑπαρχούσης πολιτείας ἑταῖρον εἶναι.	~(Καλλίκλης)	~ὁρᾷς, ὦ Σώκρατες, ὡς ἐγὼ
[500]	οὖν οὔπω οἶσθα τί λέγω.	~(Καλλίκλης)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγώ
[494]	ἀμείνω εἶναι, ἢ οὐ πείθω;	~(Καλλίκλης)	~οὐ πείθεις, ὦ Σώκρατες. τῷ
[490]	τὸν βελτίω πλέον δεῖν ἔχειν;	~(Καλλίκλης)	οὐ σιτίων γε οὐδὲ ποτῶν.
[516]	ἦν ἐκ τούτου τοῦ λόγου.	~(Καλλίκλης)	οὐ σύ γε φῄς. ~(Σωκράτης)
[496]	ὑγιαίνει γε ἅμα τοὺς αὐτούς;	~(Καλλίκλης)	οὐδ' ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[505]	οὗ ὁ λόγος ~ἐστί, κολαζόμενος.	~(Καλλίκλης)	~οὐδέ γέ μοι μέλει οὐδὲν
[447]	αὖθις, ὥσπερ σὺ ~λέγεις, ποιησάσθω.	~(Καλλίκλης)	~οὐδὲν οἷον τὸ αὐτὸν ἐρωτᾶν,
[494]	ἐὰν ἀφθόνως ἔχωσιν ὧν ~δέονται;	~(Καλλίκλης)	οὐκ αἰσχύνῃ εἰς τοιαῦτα ἄγων,
[509]	ἢ οὕτως ἔχει, ὦ Καλλίκλεις;	~(Καλλίκλης)	οὐκ ἄλλως. ~(Σωκράτης) ~δυοῖν οὖν
[501]	τὴν αὐτὴν δόξαν ἢ ἀντίφῃς;	~(Καλλίκλης)	~οὐκ ἔγωγε, ἀλλὰ συγχωρῶ, ἵνα
[516]	ἔργῳ οὐδενί· ἢ δοκεῖ σοι;	~(Καλλίκλης)	οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀληθεῖς ἄρα,
[505]	ἀκολασία, ὥσπερ σὺ νυνδὴ ᾤου.	~(Καλλίκλης)	οὐκ οἶδ' ἅττα λέγεις, ὦ
[497]	~γίγνεται τὸ ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ.	~(Καλλίκλης)	οὐκ οἶδ' ἅττα σοφίζῃ, ὦ
[513]	τι πρὸς ~ταῦτα, ὦ Καλλίκλεις;	~(Καλλίκλης)	~οὐκ οἶδ' ὅντινά μοι τρόπον
[511]	μίμησιν τοῦ δεσπότου καὶ δύναμιν.	~(Καλλίκλης)	~οὐκ οἶδ' ὅπῃ στρέφεις ἑκάστοτε
[497]	ἅμα ἡδόμενος διὰ τοῦ πίνειν;	~(Καλλίκλης)	οὐκ οἶδα ὅτι λέγεις. ~(Γοργίας)
[501]	δύο καὶ πολλὰς οὐκ ἔστιν;	~(Καλλίκλης)	οὔκ, ἀλλὰ καὶ περὶ δύο
[447]	αὐτό γέ τοι τοῦτο πάρεσμεν.	~(Καλλίκλης)	~οὐκοῦν ὅταν βούλησθε παρ' ἐμὲ
[511]	πονηρὸς ὢν καλὸν κἀγαθὸν ὄντα.	~(Καλλίκλης)	οὐκοῦν τοῦτο δὴ καὶ τὸ
[489]	κατὰ νόμον, ἐπὶ τὴν φύσιν.	~(Καλλίκλης)	~οὑτοσὶ ἀνὴρ οὐ παύσεται φλυαρῶν.
[500]	ἢ (σύμφαθι ἢ μή σύμφῃς;	~(Καλλίκλης)	οὕτως φημί. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δή,
[503]	χείρους (διὰ ταῦτα, οὐδὲν φροντίζουσιν;	~(Καλλίκλης)	~οὐχ ἁπλοῦν ἔτι τοῦτο ἐρωτᾷς·
[499]	οὐ ταῦτα ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις;	~(Καλλίκλης)	~πάλαι τοί σου ἀκροῶμαι, ὦ
[496]	καὶ ἐν μέρει ἀπαλλάττεται ἑκατέρου;	~(Καλλίκλης)	πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν εὕρωμεν
[514]	δύναμιν ἡντινοῦν. φῶμεν οὕτως ἔχειν;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε, εἴ σοι ἥδιον.
[516]	ἢ παρέλαβε; δοκεῖ ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε, ἵνα σοι χαρίσωμαι.
[495]	τῷ λόγῳ ὡς σοῦ σπουδάζοντος;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε σφόδρα. ~(Σωκράτης) ~ἴθι
[491]	γνοίη ὅτι οὐ τοῦτο λέγω.	~(Καλλίκλης)	~πάνυ γε σφόδρα, ὦ Σώκρατες.
[499]	δὲ τὸν ἄφρονα καὶ δειλόν;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὸν δὲ
[500]	ἀλλ' οὐ τἀγαθὰ τῶν ~ἡδέων.	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[513]	ὂν εἴτε ψυχή, ὃ ~θεραπεύομεν;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[510]	~λόγος, ἐν τῇ πόλει διαπεπράξεται.	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[502]	κολακικὴν γὰρ αὐτήν φαμεν εἶναι.	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~εἶεν· τί
[496]	~(Σωκράτης) καὶ τάχος καὶ βραδυτῆτα;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ
[490]	καὶ κρείττων ἔσται εἰς ταῦτα;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ οὖν
[520]	φασιν ὠφελεῖν. οὐχ οὕτως ἔχει;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ προέσθαι
[498]	κακοὶ δὲ οἳ ἂν ἀνιῶνται;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἳ μέν
[521]	εἴπω δι' ὅτι ταῦτα προσδοκῶ;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι μετ'
[514]	ἐμάθομεν; ἔδει ἂν ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δεύτερον
[513]	ταῦτα ἦν ἃ τότε ~ὡριζόμεθα;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἡ
[499]	αἱ δὲ (τἀναντία τούτων ~κακαί;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[516]	αὐτῶν ἀγαθὸς ὢν τὰ ~πολιτικά;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἵ
[514]	ταῦτα ὀρθῶς ~λέγεσθαι (ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω
[488]	νόμιμα τὰ τῶν κρειττόνων ἐστίν.	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ
[505]	που αὐτῇ ἄμεινον τῇ ψυχῇ;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ
[494]	οὐκοῦν εἴπερ ἡδέως, καὶ εὐδαιμόνως;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον εἰ
[499]	καὶ αἱρετέον ἐστὶν καὶ πρακτέον;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τὰς δὲ
[504]	τὰ σώματά φαμεν τὰ ἡμέτερα;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί δ'
[510]	καὶ τέχνην, ~ὅπως μὴ ἀδικήσωμεν.	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν
[522]	αὐτὸν ἔχεσθαι ὅτι (χρὴ εἰπεῖν;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον μέντοι
[502]	Καλλίκλεις, ἔφαμεν νυνδὴ κολακείαν εἶναι;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,
[499]	ὠφέλιμοι, κακαὶ δὲ αἱ βλαβεραί;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμοι δέ
[489]	ὦ σοφώτατε Καλλίκλεις· οὕτω λέγεις;	~(Καλλίκλης)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[497]	ἢ οὐ τούτους ἀγαθοὺς καλεῖς;	~(Καλλίκλης)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) τί
[494]	τὰ ~τρήματα εἶναι ταῖς ἐκροαῖς;	~(Καλλίκλης)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~χαραδριοῦ
[498]	πάρεστιν τὰ κακά, αἱ λῦπαι;	~(Καλλίκλης)	πάρεστιν. ~(Σωκράτης) ~κακῶν δέ γε
[490]	ὦ Καλλίκλεις; οὐχ οὕτως, ὠγαθέ;	~(Καλλίκλης)	~περὶ σιτία, λέγεις, καὶ ποτὰ
[490]	ὑποδήματα καὶ πλεῖστα ~ὑποδεδεμένον περιπατεῖν.	~(Καλλίκλης)	ποῖα ὑποδήματα; φλυαρεῖς ἔχων. ~(Σωκράτης)
[490]	πλεῖστα καὶ κάλλιστα ἀμπεχόμενον περιιέναι;	~(Καλλίκλης)	ποίων ἱματίων; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰς
[447]	~Καλλίκλης Σωκράτης Χαιρεφῶν Γοργίας Πῶλος.	~(Καλλίκλης)	~πολέμου καὶ μάχης φασὶ χρῆναι,
[486]	οὐδέν με δεῖ ἄλλης ~βασάνου;	~(Καλλίκλης)	πρὸς τί δὴ τοῦτο ἐρωτᾷς,
[496]	ἄνθρωπος ὀφθαλμούς, ᾧ ὄνομα ὀφθαλμία;	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐ
[498]	τἀγαθά, αἱ ἡδοναί, εἴπερ χαίρουσιν;	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[499]	χρησταί εἰσιν, αἱ δὲ πονηραί;	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[516]	τῶν ~ζῴων ἐστὶν ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[488]	ὥσπερ καὶ σὺ ἄρτι ἔλεγες.	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) τὰ
[498]	δὲ ἤδη εἶδες ἄνδρα δειλόν;	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~τί
[495]	ἦ καὶ ἀνδρείαν ἑτέραν ἡδονῆς;	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~φέρε
[491]	ἑαυτοῦ ~ἄρχειν, τῶν δὲ ἄλλων;	~(Καλλίκλης)	πῶς ἑαυτοῦ ἄρχοντα λέγεις; ~(Σωκράτης)
[491]	ἦ τι ἄρχοντας ἢ ἀρχομένους;	~(Καλλίκλης)	πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἕνα ἕκαστον
[495]	ἀπαλλάττεται ὑγιείας τε καὶ νόσου.	~(Καλλίκλης)	πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) οἷον περὶ
[519]	ὦ Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλων ἀποκρίνεσθαι.	~(Καλλίκλης)	~σὺ δ' οὐκ ἂν οἷός
[504]	δὲ ἀπίῃ. συγχωρεῖς ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	συγχωρῶ. ~(Σωκράτης) ~τί γὰρ ὄφελος,
[496]	καὶ ἄλογον γίγνεται· ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἐν
[498]	δ' οὖν καὶ οἱ δειλοί;	~(Καλλίκλης)	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) καὶ οἱ
[496]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τὸ διψῆν;	~(Καλλίκλης)	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν
[495]	τῆς ἐπιστήμης δύο ταῦτα ἔλεγες;	~(Καλλίκλης)	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) τί δέ;
[495]	ἀλλήλων καὶ τοῦ ἀγαθοῦ ~ἕτερον.	~(Καλλίκλης)	~Σωκράτης δέ γε ἡμῖν ὁ
[447]	~Γοργίας.	~Καλλίκλης	Σωκράτης Χαιρεφῶν Γοργίας Πῶλος. ~(Καλλίκλης)
[500]	ἢ τεχνικοῦ δεῖ εἰς ἕκαστον;	~(Καλλίκλης)	τεχνικοῦ. ~(Σωκράτης) ~ἀναμνησθῶμεν δὴ ὧν
[503]	οὐκ οἶδα τίς ἐστιν οὗτος.	~(Καλλίκλης)	~τί δέ; Θεμιστοκλέα οὐκ ἀκούεις
[504]	εἰπεῖν ὥσπερ ἐκεῖ τὸ ὄνομα.	~(Καλλίκλης)	τί δὲ οὐκ αὐτὸς λέγεις,
[447]	ἐὰν δὲ βούλῃ, εἰς αὖθις.	~(Καλλίκλης)	~τί δέ, ὦ (Χαιρεφῶν) ἐπιθυμεῖ
[486]	σοὶ ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι.	~(Καλλίκλης)	τί δή; ~(Σωκράτης) ~εὖ οἶδ'
[515]	ἀγαθός γ' ἦν ~ἐκεῖνος πολίτης.	~(Καλλίκλης)	τί οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~οὐδέν·
[516]	δῆλον ὅτι ὡς πονηροῦ ὄντος.	~(Καλλίκλης)	τί οὖν; τούτου ἕνεκα κακὸς
[489]	τίνας λέγεις τοὺς βελτίους εἶναι;	~(Καλλίκλης)	τοὺς ἀμείνους ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς
[493]	μυθολογῶ, οὐδέν τι μᾶλλον μεταθήσῃ;	~(Καλλίκλης)	τοῦτ' ἀληθέστερον εἴρηκας, ὦ Σώκρατες.
[515]	~φιλαργύρους, εἰς μισθοφορίαν πρῶτον καταστήσαντα.	~(Καλλίκλης)	~τῶν τὰ ὦτα κατεαγότων ἀκούεις
[504]	τε καὶ τοῦ κόσμου γιγνομένῳ;	~(Καλλίκλης)	Ὑγίειαν καὶ ἰσχὺν ἴσως λέγεις.
[497]	δέ γε χαίρειν δυνατὸν ὡμολόγηκας.	~(Καλλίκλης)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα τὸ
[502]	ἄρα τίς ἐστιν ἡ ποιητική.	~(Καλλίκλης)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ῥητορικὴ δημηγορία
[510]	μὴ ~διδόναι δίκην. ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ μέγιστον
[497]	(πράττειν ἅμα ἀδύνατον φῂς εἶναι.	~(Καλλίκλης)	φημὶ γάρ. ~(Σωκράτης) ἀνιώμενον δέ
[498]	δὲ οἱ δειλοὶ τῶν ~ἀνδρείων;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν οἵ
[488]	φύσιν καλά, κρειττόνων γε ὄντων;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν οἱ
[498]	οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ κακοί;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν παραπλησίως
[499]	κακαὶ δὲ αἱ κακόν τι;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν τὰς
[502]	δῆμον οὗτοι λέγονται οἱ λόγοι;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) δημηγορία ἄρα τίς
[520]	τις ἀγαθοὺς ποιεῖν. οὐχ οὕτω;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ~διὰ ταῦτ' ἄρα,
[496]	~(Καλλίκλης) μάλιστα. ~(Σωκράτης) διψῶντά γε.	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) λυπούμενον; ~(Καλλίκλης) ναί.
[496]	ἑκάτερον καὶ λαμβάνει καὶ ἀπολλύει;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἰσχὺν
[497]	διψῶν ~ἕκαστος ἡμῶν καὶ ἡδόμενος.	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ πεινῶν
[504]	ἂν εἴη, ἀταξίας δὲ μοχθηρά;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ πλοῖον
[496]	πεινῆν αὐτὸ ἀνιαρόν. ἢ οὐχί;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τὸ
[505]	βελτίων ἔσται· φῂς ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) οὕτω γάρ που
[498]	νοῦν ἔχοντα λυπούμενον καὶ χαίροντα;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ~πότεροι δὲ μᾶλλον
[492]	καὶ ~(τοῦτο εἶναι τὴν ἀρετήν;	~(Καλλίκλης)	φημὶ ταῦτα ἐγώ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[494]	γὰρ εἶ. ἀλλ' ~ἀποκρίνου μόνον.	~(Καλλίκλης)	φημὶ τοίνυν καὶ τὸν κνώμενον
[515]	ἔτι ἰδιωτεύοντος, πρὶν δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν;	~(Καλλίκλης)	φιλόνικος εἶ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[482]	ἀσύμφωνον ~εἶναι καὶ ἐναντία λέγειν.	~(Καλλίκλης)	~ὦ Σώκρατες, δοκεῖς νεανιεύεσθαι ἐν
[490]	χρῆσθαι εἰς τὴν αὑτοῦ γῆν.	~(Καλλίκλης)	ὡς ἀεὶ ταὐτὰ λέγεις, ὦ
[494]	τὸν βίον ~εὐδαιμόνως ἔστι ζῆν.	~(Καλλίκλης)	ὡς ἄτοπος εἶ, ὦ Σώκρατες,
[505]	ἡμῖν ὁ λόγος κεφαλὴν λάβῃ.	~(Καλλίκλης)	~ὡς βίαιος εἶ, ὦ Σώκρατες.
[491]	ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα τῶν ἐν ἑαυτῷ.	~(Καλλίκλης)	ὡς ἡδὺς εἶ· τοὺς ἠλιθίους
[495]	οὕτως ἔχει, καὶ ἄλλα πολλά.	~(Καλλίκλης)	ὡς σύ γε οἴει, ὦ
[521]	αἰσχρῶς, ~εἰ δὲ αἰσχρῶς, κακῶς.	~(Καλλίκλης)	~ὥς μοι δοκεῖς, ὦ Σώκρατες,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/11/2005