Pages |
[483] |
γ'
ἐστὶν
τὸ
πάθημα,
τὸ
|
ἀδικεῖσθαι, |
ἀλλ'
ἀνδραπόδου
τινὸς
ᾧ
~κρεῖττόν |
[474] |
πότερον
τὸ
ἀδικεῖν
ἢ
τὸ
|
ἀδικεῖσθαι; |
ἀποκρίνου.
~(Πῶλος)
τὸ
ἀδικεῖν.
~(Σωκράτης) |
[482] |
τὸ
~ἀδικεῖν
αἴσχιον
εἶναι
τοῦ
|
ἀδικεῖσθαι· |
ἐκ
(ταύτης
γὰρ
αὖ
τῆς |
[469] |
δ'
ἀναγκαῖον
εἴη
ἀδικεῖν
ἢ
|
ἀδικεῖσθαι, |
~ἑλοίμην
ἂν
μᾶλλον
ἀδικεῖσθαι
ἢ |
[474] |
ἢ
τὸ
ἀδικεῖσθαι;
~(Πῶλος)
τὸ
|
ἀδικεῖσθαι |
ἔμοιγε.
~(Σωκράτης)
~τί
δὲ
δή; |
[489] |
~καὶ
αἴσχιον
τὸ
ἀδικεῖν
(τοῦ
|
ἀδικεῖσθαι; |
ἔστιν
ταῦτα
ἢ
οὔ;
καὶ |
[469] |
ἢ
ἀδικεῖσθαι,
~ἑλοίμην
ἂν
μᾶλλον
|
ἀδικεῖσθαι |
ἢ
ἀδικεῖν.
~(Πῶλος)
σὺ
ἄρα |
[474] |
ἐπεὶ
σὺ
δέξαι'
ἂν
μᾶλλον
|
~ἀδικεῖσθαι |
ἢ
ἀδικεῖν;
~(Σωκράτης)
καὶ
σύ |
[510] |
τέχνη
τῆς
παρασκευῆς
τοῦ
μηδὲν
|
ἀδικεῖσθαι |
ἢ
ὡς
ὀλίγιστα;
~σκέψαι
εἰ |
[475] |
εἴπερ
αἴσχιον
τὸ
ἀδικεῖν
τοῦ
|
ἀδικεῖσθαι, |
ἤτοι
λυπηρότερόν
ἐστιν
καὶ
λύπῃ |
[475] |
λύπῃ
ὑπερβάλλει
τὸ
ἀδικεῖν
τοῦ
|
~ἀδικεῖσθαι, |
καὶ
ἀλγοῦσι
μᾶλλον
οἱ
ἀδικοῦντες |
[510] |
~οὐκοῦν
τούτῳ
τὸ
μὲν
μὴ
|
ἀδικεῖσθαι |
καὶ
μέγα
(δύνασθαι,
ὡς
ὁ |
[527] |
τὸ
ἀδικεῖν
μᾶλλον
ἢ
τὸ
|
ἀδικεῖσθαι, |
καὶ
~παντὸς
μᾶλλον
ἀνδρὶ
μελετητέον |
[475] |
~δέξαιτ'
ἂν
μᾶλλον
ἀδικεῖν
ἢ
|
ἀδικεῖσθαι· |
κάκιον
γὰρ
τυγχάνει
ὄν.
~(Πῶλος) |
[473] |
τοῖς
ἔμπροσθεν
τὸ
ἀδικεῖν
τοῦ
|
ἀδικεῖσθαι |
κάκιον
εἶναι.
~(Πῶλος)
πάνυ
γε. |
[475] |
ἀδικεῖσθαι;
οὐκ
ἔλεγες
τὸ
μὲν
|
~ἀδικεῖσθαι |
κάκιον
εἶναι,
τὸ
δὲ
ἀδικεῖν |
[474] |
ἄλλους
ἀνθρώπους
τὸ
~ἀδικεῖν
τοῦ
|
ἀδικεῖσθαι |
κάκιον
ἡγεῖσθαι
καὶ
τὸ
μὴ |
[469] |
~(Πῶλος)
σὺ
ἄρα
βούλοιο
ἂν
|
ἀδικεῖσθαι |
μᾶλλον
ἢ
ἀδικεῖν;
~(Σωκράτης)
~βουλοίμην |
[509] |
ὄντοιν,
τοῦ
ἀδικεῖν
τε
καὶ
|
ἀδικεῖσθαι, |
μεῖζον
μέν
φαμεν
κακὸν
τὸ |
[469] |
γὰρ
τοῦτο
μέγιστον;
οὐ
τὸ
|
ἀδικεῖσθαι |
μεῖζον;
~(Σωκράτης)
ἥκιστά
γε.
~(Πῶλος) |
[489] |
καὶ
αἴσχιον
τὸ
ἀδικεῖν
τοῦ
|
ἀδικεῖσθαι; |
μὴ
φθόνει
~μοι
ἀποκρίνασθαι
τοῦτο, |
[483] |
ἐστιν
ὅπερ
καὶ
κάκιον,
τὸ
|
ἀδικεῖσθαι, |
νόμῳ
δὲ
τὸ
ἀδικεῖν.
οὐδὲ |
[508] |
τὸ
εἶναι
τὸ
ἀδικεῖν
τοῦ
|
ἀδικεῖσθαι |
ὅσῳπερ
(αἴσχιον
τοσούτῳ
κάκιον·
~καὶ |
[489] |
ἐστὶν
αἴσχιον
τὸ
ἀδικεῖν
τοῦ
|
(ἀδικεῖσθαι, |
οὐδὲ
δίκαιον
~τὸ
ἴσον
ἔχειν, |
[509] |
λέγω·
πότερον
ἐὰν
μὴ
βούληται
|
ἀδικεῖσθαι, |
οὐκ
ἀδικήσεται,
ἢ
ἐὰν
δύναμιν |
[509] |
ἐὰν
δύναμιν
~παρασκευάσηται
τοῦ
μὴ
|
ἀδικεῖσθαι, |
οὐκ
ἀδικήσεται;
~(Καλλίκλης)
δῆλον
δὴ |
[475] |
νυνδὴ
περὶ
τοῦ
ἀδικεῖν
καὶ
|
ἀδικεῖσθαι; |
οὐκ
ἔλεγες
τὸ
μὲν
~ἀδικεῖσθαι |
[509] |
καὶ
τὴν
ἀπὸ
τοῦ
μὴ
|
ἀδικεῖσθαι; |
πότερα
δύναμιν
ἢ
βούλησιν;
ὧδε |
[475] |
ἀδικεῖν
κάκιον
ἂν
εἴη
τοῦ
|
ἀδικεῖσθαι. |
~(Πῶλος)
δῆλον
δὴ
ὅτι.
~(Σωκράτης) |
[473] |
γε.
~(Σωκράτης)
σὺ
δὲ
τὸ
|
ἀδικεῖσθαι. |
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~καὶ
τοὺς |
[475] |
αἴσχιον
εἶναι
τὸ
ἀδικεῖν
τοῦ
|
ἀδικεῖσθαι; |
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
νῦν
δέ |
[474] |
εἶναι,
τὸ
ἀδικεῖν
ἢ
τὸ
|
ἀδικεῖσθαι; |
~(Πῶλος)
τὸ
ἀδικεῖσθαι
ἔμοιγε.
~(Σωκράτης) |
[483] |
τῷ
ἀδικεῖν
τε
καὶ
τῷ
|
ἀδικεῖσθαι, |
Πώλου
τὸ
κατὰ
νόμον
~αἴσχιον |
[509] |
τὸ
~ἀδικεῖν,
ἔλαττον
δὲ
τὸ
|
ἀδικεῖσθαι. |
τί
οὖν
ἂν
παρασκευασάμενος
ἄνθρωπος |