Pages
[513]	τῇ ψυχῇ τῇ σῇ ἀντιστατεῖ	μοι·	ἀλλ' ἐὰν ~πολλάκις (ἴσως καὶ)
[482]	(καὶ πλείστους ἀνθρώπους μὴ ~ὁμολογεῖν	μοι	ἀλλ' ἐναντία λέγειν μᾶλλον ἢ
[515]	παρασκευάζειν τῇ ἑαυτοῦ πόλει, νῦν	μοι	~ἀναμνησθεὶς εἰπὲ περὶ ἐκείνων τῶν
[462]	ἐγὼ πάθοιμι, ~εἰ μὴ ἐξέσται	(μοι	ἀπιέναι καὶ μὴ ἀκούειν σου;
[449]	~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις. ἴθι δή	μοι	ἀπόκριναι οὕτως καὶ περὶ τῆς
[462]	~(Πῶλος) ~ἀλλὰ ποιήσω ταῦτα. καί	μοι	ἀπόκριναι, ὦ Σώκρατες· ἐπειδὴ (Γοργίας)
[489]	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; μὴ φθόνει	~μοι	ἀποκρίνασθαι τοῦτο, Καλλίκλεις, ἵν' ἐάν
[488]	βελτίονος ~καὶ τοῦ κρείττονος; τοῦτό	μοι	αὐτὸ σαφῶς διόρισον, ταὐτὸν ἢ
[487]	σὺ ἐν τοῖς λόγοις ~ὁμολογήσῃς	μοι,	βεβασανισμένον τοῦτ' ἤδη ἔσται ἱκανῶς
[447]	γὰρ καὶ ἰάσομαι. φίλος γάρ	μοι	(Γοργίας) ὥστ' ~ἐπιδείξεται ἡμῖν, εἰ
[485]	ἀνιᾷ μου τὰ ὦτα καί	μοι	δοκεῖ δουλοπρεπές τι εἶναι· ὅταν
[462]	~τοῦτο ἐρωτᾷς εἰ οὐ καλή	μοι	δοκεῖ εἶναι; ~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ
[510]	σοι δοκῶ εὖ λέγειν. φίλος	μοι	δοκεῖ ἕκαστος ἑκάστῳ εἶναι ~ὡς
[481]	μέλλοντι ~ἀδικεῖν οὐ μεγάλη τίς	μοι	δοκεῖ ἡ χρεία αὐτῆς εἶναι,
[485]	~φιλοσοφοῦντα καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενον, πληγῶν	μοι	δοκεῖ ἤδη δεῖσθαι, ὦ ~Σώκρατες,
[485]	ὁρῶν φιλοσοφίαν ἄγαμαι, καὶ ~πρέπειν	μοι	δοκεῖ, καὶ ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν τινα
[475]	δέ τις ἀνθρώπων; ~(Πῶλος) οὔ	μοι	δοκεῖ κατά γε τοῦτον τὸν
[468]	οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀλλ' οὔ	μοι	δοκεῖ ποιεῖν ἃ βούλεται. ~(Σωκράτης)
[448]	(Γοργίας) μὲν γὰρ καὶ ἀπειρηκέναι	μοι	~δοκεῖ· πολλὰ γὰρ ἄρτι διελήλυθεν.
[500]	ὅτι ἡ μὲν ὀψοποιικὴ οὔ	μοι	δοκεῖ τέχνη εἶναι ἀλλ' ~ἐμπειρία,
[462]	ἐροῦ νῦν με, ὀψοποιία ἥτις	μοι	δοκεῖ τέχνη εἶναι. ~(Πῶλος) ἐρωτῶ
[463]	(ἐγὼ τὸ κεφάλαιον κολακείαν. ταύτης	μοι	δοκεῖ τῆς ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ μὲν
[524]	ἐπί τινα χρόνον. ταὐτὸν δή	μοι	δοκεῖ ~τοῦτ' ἄρα καὶ περὶ
[485]	διαλεγομένου παιδαρίου ἀκούσω, πικρόν τί	μοι	δοκεῖ χρῆμα εἶναι ~καὶ ἀνιᾷ
[476]	καὶ ~διασκεψάμενος εἰπέ. ~(Πῶλος) ἀλλά	μοι	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~σκόπει
[482]	καί σου ~καταγελᾶν, ὥς γέ	μοι	δοκεῖν ὀρθῶς, τότε· νῦν δὲ
[490]	ἄρχοντα τῶν ~ἀρχομένων· τοῦτο γάρ	μοι	δοκεῖς βούλεσθαι λέγειν καὶ οὐ
[453]	~πείθειν τὰ πλήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν	μοι	δοκεῖς δηλῶσαι, ὦ Γοργία, ἐγγύτατα
[471]	Πῶλε, ἔγωγέ σε ἐπῄνεσα ὅτι	μοι	δοκεῖς εὖ πρὸς τὴν ~ῥητορικὴν
[453]	~(Γοργίας) ~οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλά	μοι	δοκεῖς ἱκανῶς ὁρίζεσθαι· ἔστιν γὰρ
[488]	τοῦ ἰσχυροτέρου τοὺς ἀσθενεστέρους, οἷόν	μοι	δοκεῖς καὶ τότε ~ἐνδείκνυσθαι, ὡς
[450]	καὶ ἄλλαι πολλαί. τὰς τοιαύτας	(μοι	δοκεῖς ~λέγειν, περὶ ἃς οὐ
[450]	λόγων ἐστίν. τῶν τοιούτων τινά	μοι	~δοκεῖς λέγειν τὴν ῥητορικήν. ~(Γοργίας)
[518]	καὶ ~περὶ ψυχήν, τοτὲ μέν	μοι	δοκεῖς μανθάνειν ὅτι λέγω, καὶ
[508]	ἀκοσμίαν οὐδὲ ἀκολασίαν. σὺ δέ	μοι	δοκεῖς οὐ προσέχειν τὸν νοῦν
[510]	(ἄν τι καλῶς λέγῃς; τοῦτό	~μοι	δοκεῖς πάνυ καλῶς εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης)
[454]	περαίνῃς. ~(Γοργίας) ~καὶ ὀρθῶς γέ	μοι	δοκεῖς ποιεῖν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[521]	δὲ αἰσχρῶς, κακῶς. ~(Καλλίκλης) ~ὥς	μοι	δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, πιστεύειν μηδ'
[506]	τῷ λόγῳ ἐγὼ ὡς ἄν	μοι	δοκῇ ἔχειν· ἐὰν δέ τῳ
[517]	γε διακόνους εἶναι πόλεως, ἀλλά	μοι	~δοκοῦσι τῶν γε νῦν διακονικώτεροι
[466]	λέγω γε. ~(Σωκράτης) ~ἐλάχιστον τοίνυν	μοι	δοκοῦσι τῶν ἐν τῇ πόλει
[515]	ἢ δοῦλος ἢ ~ἐλεύθερος; λέγε	μοι,	(ἐάν τίς σε ταῦτα ἐξετάζῃ,
[491]	ἀεὶ ταὐτὰ λέγειν, καὶ μέμφῃ	μοι·	ἐγὼ δὲ σοῦ τοὐναντίον, ὅτι
[500]	πρὸς τούσδε ἐγὼ ἔλεγον, διομολόγησαί	μοι,	εἰ ἄρα σοι ἔδοξα τότε
[487]	~ἐμὲ συγχωρήσαις ἄν· φίλος γάρ	μοι	εἶ, ὡς καὶ αὐτὸς φῄς.
[515]	δή; ~(Σωκράτης) ~οὐδέν· ἀλλὰ τόδε	μοι	εἰπὲ ἐπὶ τούτῳ, εἰ λέγονται
[521]	καὶ πρὸς χάριν ὁμιλήσοντα; τἀληθῆ	μοι	εἰπέ, ὦ Καλλίκλεις· ~δίκαιος γὰρ
[453]	ἐστιν τῶν ζωγράφων Ζεῦξις, εἴ	μοι	εἶπες ὅτι ὁ τὰ ζῷα
[461]	ὅτι ἂν σὺ βούλῃ, ἐάν	μοι	ἓν μόνον φυλάττῃς. ~(Πῶλος) τί
[488]	με, μὴ ἀποστῇς, ἀλλ' ἱκανῶς	μοι	ἔνδειξαι τί ἔστιν τοῦτο ὃ
[488]	ἄξιον ὄντα. ἐξ ~ἀρχῆς δέ	μοι	ἐπανάλαβε πῶς φῂς τὸ δίκαιον
[495]	γε σφόδρα. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δή	μοι,	ἐπειδὴ οὕτω δοκεῖ, διελοῦ τάδε·
[487]	περὶ τούτων ὧν σὺ δή	μοι	ἐπετίμησας, ~ποῖόν τινα χρὴ εἶναι
[449]	μὴν δεῖ, ὦ Γοργία· καί	μοι	ἐπίδειξιν αὐτοῦ τούτου ποίησαι, τῆς
[487]	τεκμήριόν ἐστιν ὅτι ~ὡς ἀληθῶς	μοι	εὔνους εἶ. καὶ μὴν ὅτι
[521]	τῷ δικαστηρίῳ. ὁ αὐτὸς δέ	μοι	ἥκει λόγος ὅνπερ πρὸς Πῶλον
[474]	ποτ' ἐρεῖς. ~(Σωκράτης) ~λέγε δή	μοι,	ἵν' εἰδῇς, ὥσπερ ἂν εἰ
[484]	τῆς φύσεως δίκαιον. δοκεῖ δέ	μοι	καὶ ~Πίνδαρος ἅπερ ἐγὼ λέγω
[488]	τί ἔστιν τοῦτο ὃ ἐπιτηδευτέον	~μοι,	καὶ τίνα τρόπον κτησαίμην ἂν
[506]	~σε τὸν λόγον· φαίνεται δέ	μοι	καὶ τοῖς ἄλλοις δοκεῖν. βούλομαι
[499]	~ἐψεύσθην, καὶ ὡς ἔοικεν ἀνάγκη	μοι	κατὰ τὸν παλαιὸν λόγον τὸ
[482]	ὦ βέλτιστε, καὶ τὴν λύραν	μοι	κρεῖττον εἶναι ἀνάρμοστόν τε ~καὶ
[492]	κατάδηλον γένηται πῶς βιωτέον. καί	~μοι	λέγε· τὰς μὲν ἐπιθυμίας φῂς
[494]	οὐ νεκροῦ οὐδὲ λίθου. καί	μοι	λέγε· τὸ ~τοιόνδε λέγεις οἷον
[461]	~(Πῶλος) τί δέ; οὐκ ἐξέσται	μοι	λέγειν ὁπόσα ἂν βούλωμαι; ~(Σωκράτης)
[487]	μέν εἰσιν, οὐκ ~ἐθέλουσιν δέ	μοι	λέγειν τὴν ἀλήθειαν διὰ τὸ
[518]	εις οὐδὲν περὶ γυμναστικῆς· διακόνους	μοι	λέγεις καὶ ~ἐπιθυμιῶν παρασκευαστὰς ἀνθρώπους,
[505]	~ἐστί, κολαζόμενος. ~(Καλλίκλης) ~οὐδέ γέ	μοι	μέλει οὐδὲν ὧν σὺ λέγεις,
[495]	ἔστιν ἀγαθόν; ~(Καλλίκλης) ~ἵνα δή	μοι	μὴ ἀνομολογούμενος ᾖ ὁ λόγος,
[486]	~καίτοι, ὦ φίλε Σώκρατες καί	μοι	μηδὲν ἀχθεσθῇς· εὐνοίᾳ γὰρ ἐρῶ
[474]	ἐπίσταμαι, αὐτὸν πρὸς ὃν ἄν	μοι	ὁ λόγος ᾖ, τοὺς δὲ
[478]	ἰατρευόμενος, ἔχων δέ; ~(Πῶλος) φαίνεταί	μοι	ὁ μὴ ἰατρευόμενος. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[518]	ἐπειδὰν ἐγὼ ἐρωτῶ οἵτινες, δοκεῖς	μοι	~ὁμοιοτάτους προτείνεσθαι ἀνθρώπους περὶ τὰ
[486]	~ἥντινα ἔμελλον προσαγαγὼν αὐτήν, εἴ	μοι	ὁμολογήσειεν ἐκείνη καλῶς ~τεθεραπεῦσθαι τὴν
[489]	ἀποκρίνασθαι τοῦτο, Καλλίκλεις, ἵν' ἐάν	μοι	ὁμολογήσῃς, βεβαιώσωμαι ἤδη ~παρὰ σοῦ,
[519]	συχνοὺς τείνω τῶν λόγων, ἐπειδή	μοι	οὐκ ἐθέλεις ~ἀποκρίνεσθαι. ἀλλ' ὠγαθέ,
[518]	ἢ εἰσὶν σωμάτων ~θεραπευταί, ἔλεγές	μοι	πάνυ σπουδάζων, Θεαρίων ὁ ἀρτοκόπος
[472]	λέγω, οὐδὲν οἶμαι ἄξιον λόγου	μοι	~πεπεράνθαι περὶ ὧν ἂν (ἡμῖν
[516]	ὧν ὡμολόγεις. πάλιν δὲ λέγε	μοι	περὶ Κίμωνος· οὐκ ~ἐξωστράκισαν αὐτὸν
[448]	ἂν ἥδιον σέ. ~δῆλος γάρ	μοι	πῶλος καὶ ἐξ ὧν εἴρηκεν
[486]	~(Σωκράτης) ~εὖ οἶδ' ὅτι, ἅν	μοι	σὺ ὁμολογήσῃς περὶ ὧν ἡ
[487]	ἅπερ τοῖς σεαυτοῦ ἑταιροτάτοις, ἱκανόν	μοι	τεκμήριόν ἐστιν ὅτι ~ὡς ἀληθῶς
[521]	τὴν θεραπείαν τῆς πόλεως, διόρισόν	μοι·	τὴν τοῦ ~διαμάχεσθαι Ἀθηναίοις ὅπως
[469]	ἂν δόξῃ· κἄν τινα δόξῃ	μοι	τῆς κεφαλῆς αὐτῶν καταγῆναι δεῖν,
[505]	ἢ ~ἀποκρινόμενος σαυτῷ; ~(Σωκράτης) ~ἵνα	μοι	τὸ τοῦ Ἐπιχάρμου γένηται, ἃ
[495]	αὑτὸν θεάσηται ὀρθῶς. ~εἰπὲ γάρ	μοι,	τοὺς εὖ πράττοντας τοῖς κακῶς
[509]	ἀδικήσει; τί οὐκ αὐτό γέ	μοι	τοῦτο ἀπεκρίνω, ~ὦ Καλλίκλεις, πότερόν
[500]	~δὲ τοῦ ἀγαθοῦ αὐτὸ δέ	μοι	τοῦτο πρῶτον ἢ (σύμφαθι ἢ
[513]	Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ' ὅντινά	μοι	τρόπον δοκεῖς εὖ λέγειν, ὦ
[448]	~(Σωκράτης) ~τὸ ἐρωτώμενον οὐ πάνυ	μοι	φαίνεται ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ἀλλὰ σύ,
[463]	ἐγὼ πειράσομαι φράσαι ὅ γέ	μοι	φαίνεται εἶναι ἡ ῥητορική· ~τυγχάνει
[485]	παῖζον, χαίρω ~τε καὶ χαρίεν	μοι	φαίνεται καὶ ἐλευθέριον καὶ πρέπον
[516]	χαρίσωμαι. ~(Σωκράτης) ~καὶ τόδε τοίνυν	μοι	χάρισαι ἀποκρινάμενος· πότερον καὶ ὁ
[462]	τιμᾷς τὸ χαρίζεσθαι, σμικρόν τί	μοι	χαρίσασθαι; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἐροῦ
[447]	~(Χαιρεφῶν) ~μανθάνω καὶ ἐρήσομαι. εἰπέ	μοι,	ὦ Γοργία, ἀληθῆ λέγει Καλλικλῆς
[463]	ἐμὲ αἰσχυνθῇς. ~(Σωκράτης) ~δοκεῖ τοίνυν	μοι,	ὦ Γοργία, εἶναί τι ἐπιτήδευμα
[489]	ἀνὴρ οὐ παύσεται φλυαρῶν. εἰπέ	μοι,	ὦ Σώκρατες, οὐκ αἰσχύνῃ ~τηλικοῦτος
[481]	τοὺς θεοὺς ἀλλ' ἐπιθυμῶ. εἰπέ	μοι,	ὦ Σώκρατες, (πότερόν σε θῶμεν
[481]	οὐδαμῇ ἐφάνη οὖσα. ~(Καλλίκλης) ~εἰπέ	μοι,	ὦ (Χαιρεφῶν) σπουδάζει ταῦτα (Σωκράτης)
[499]	Καλλίκλεις, ὡς πανοῦργος εἶ καί	μοι	(ὥσπερ παιδὶ χρῇ, τοτὲ μὲν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/11/2005