Livre, Chap.
[2, 65]	αἴσθοιτό τι αὐτοὺς παρὰ καιρὸν	ὕβρει	θαρσοῦντας, λέγων κατέπλησσεν ἐπὶ τὸ
[2, 58]	ἐν τῷ πρὸ τοῦ χρόνῳ	ὑγιαίνοντας.	Φορμίων δὲ καὶ οἱ ἑξακόσιοι
[2, 49]	ἀπ' οὐδεμιᾶς προφάσεως, ἀλλ' ἐξαίφνης	ὑγιεῖς	ὄντας πρῶτον μὲν τῆς κεφαλῆς
[2, 15]	ἄλλα τῶν ἱερῶν νομίζεται τῷ	ὕδατι	χρῆσθαι· καλεῖται δὲ διὰ τὴν
[2, 102]	περιλιμνάζων, ἄπορον ποιεῖ ὑπὸ τοῦ	ὕδατος	ἐν χειμῶνι στρατεύειν. κεῖνται δὲ
[2, 52]	τὰς κρήνας ἁπάσας ἡμιθνῆτες τοῦ	ὕδατος	ἐπιθυμίᾳ. τά τε ἱερὰ ἐν
[2, 102]	οὐδ' ἔχουσαι εὐθείας διόδους τοῦ	ὕδατος	ἐς τὸ πέλαγος. ἐρῆμοι δ'
[2, 77]	δὲ καὶ τόδε λέγεται ξυμβῆναι,	ὕδωρ	{ἐξ οὐρανοῦ} πολὺ καὶ βροντὰς
[2, 5]	Θηβῶν σταδίους ἑβδομήκοντα, καὶ τὸ	ὕδωρ	τὸ γενόμενον τῆς νυκτὸς ἐποίησε
[2, 49]	ἀνέχεσθαι, ἥδιστά τε ἂν ἐς	ὕδωρ	ψυχρὸν σφᾶς αὐτοὺς ῥίπτειν. καὶ
[2, 4]	τε καὶ κεράμῳ βαλλόντων, καὶ	ὑετοῦ	ἅμα διὰ νυκτὸς πολλοῦ ἐπιγενομένου,
[2, 5]	διαβατὸς ἦν. πορευόμενοί τε ἐν	ὑετῷ	καὶ τὸν ποταμὸν μόλις διαβάντες
[2, 100]	Ἀμύντου φιλίαν προσχωροῦντα τοῦ Φιλίππου	υἱέος	παρόντος· Εὐρωπὸν δὲ ἐπολιόρκησαν μέν,
[2, 95]	ἐποιεῖτο καὶ τόν τε Φιλίππου	υἱὸν	Ἀμύνταν ὡς ἐπὶ βασιλείᾳ τῶν
[2, 29]	ξυμμαχίαν ἐποίησε καὶ Σάδοκον τὸν	υἱὸν	αὐτοῦ Ἀθηναῖον τόν τε ἐπὶ
[2, 67]	Σάδοκον τὸν γεγενημένον Ἀθηναῖον, Σιτάλκου	υἱόν,	τοὺς ἄνδρας ἐγχειρίσαι σφίσιν, ὅπως
[2, 100]	ἀλλὰ ὕστερον Ἀρχέλαος ὁ Περδίκκου	υἱὸς	βασιλεὺς γενόμενος τὰ νῦν ὄντα
[2, 77]	εἶδεν· ἤδη γὰρ ἐν ὄρεσιν	ὕλη	τριφθεῖσα ὑπ' ἀνέμων πρὸς αὑτὴν
[2, 75]	πολὺ τὸ χῶμα· ἐφόρουν δὲ	ὕλην	ἐς αὐτὸ καὶ λίθους καὶ
[2, 77]	θείῳ καὶ πίσσῃ ἧψαν τὴν	ὕλην.	καὶ ἐγένετο φλὸξ τοσαύτη ὅσην
[2, 98]	πρότερον αὐτὸς ἐποιήσατο τεμὼν τὴν	ὕλην,	ὅτε ἐπὶ Παίονας ἐστράτευσεν. τὸ
[2, 77]	καὶ πολιορκίας προσαχθείη. φοροῦντες δὲ	ὕλης	φακέλους παρέβαλον ἀπὸ τοῦ χώματος
[2, 89]	τοῦ παρὰ πολὺ πράξειν ἀνθίστασθαι	ὑμᾶς.	ἀντίπαλοι μὲν γὰρ οἱ πλείους,
[2, 60]	τε τὸν παραινέσαντα πολεμεῖν καὶ	ὑμᾶς	αὐτοὺς ο῏ ξυνέγνωτε δι' αἰτίας
[2, 43]	τις πρὸς οὐδὲν χεῖρον αὐτοὺς	ὑμᾶς	εἰδότας μηκύνοι, λέγων ὅσα ἐν
[2, 63]	ἡ πρόνοια. ~τῆς τε πόλεως	ὑμᾶς	εἰκὸς τῷ τιμωμένῳ ἀπὸ τοῦ
[2, 89]	τῆς θαλάσσης. ἀναμιμνῄσκω δ' αὖ	ὑμᾶς	ὅτι νενικήκατε αὐτῶν τοὺς πολλούς·
[2, 62]	ὑπαρχούσῃ παρασκευῇ τοῦ ναυτικοῦ πλέοντας	ὑμᾶς	οὔτε βασιλεὺς οὔτε ἄλλο οὐδὲν
[2, 62]	γῆς καὶ θαλάσσης, τοῦ ἑτέρου	ὑμᾶς	παντὸς κυριωτάτους ὄντας, ἐφ' ὅσον
[2, 62]	τὴν προσποίησιν, εἰ μὴ καταπεπληγμένους	ὑμᾶς	παρὰ τὸ εἰκὸς ἑώρων. οἴεσθε
[2, 73]	ἐγενόμεθα, Ἀθηναῖοί φασιν ἐν οὐδενὶ	ὑμᾶς	προέσθαι ἀδικουμένους οὔτε νῦν περιόψεσθαι,
[2, 89]	τοὺς Ἀθηναίους ἔλεγε τοιάδε. ~Ορῶν	ὑμᾶς,	ὦ ἄνδρες στρατιῶται, πεφοβημένους τὸ
[2, 64]	ἀλλ' ἐν ὑπηκόῳ, ἀσφαλῶς δουλεύειν.	~Υμεῖς	δὲ μήτε ὑπὸ τῶν τοιῶνδε
[2, 64]	τὸ ἔπειτα δόξα αἰείμνηστος καταλείπεται.	ὑμεῖς	δὲ ἔς τε τὸ μέλλον
[2, 89]	τὴν πρόνοιαν κατὰ τὸ δυνατόν·	ὑμεῖς	δὲ εὔτακτοι παρὰ ταῖς ναυσὶ
[2, 44]	ὥσπερ οἵδε μὲν νῦν, τελευτῆς,	ὑμεῖς	δὲ λύπης, καὶ οἷς ἐνευδαιμονῆσαί
[2, 61]	αὐτός εἰμι καὶ οὐκ ἐξίσταμαι·	ὑμεῖς	δὲ μεταβάλλετε, ἐπειδὴ ξυνέβη ὑμῖν
[2, 72]	θαρσύνων αὐτοὺς πρὸς ταῦτα ἔφη·	ὑμεῖς	δὲ πόλιν μὲν καὶ οἰκίας
[2, 71]	ἐν ἐκείνοις τοῖς κινδύνοις γενομένης,	ὑμεῖς	δὲ τἀναντία δρᾶτε· μετὰ γὰρ
[2, 60]	αὐτῇ, καὶ μὴ ὃ νῦν	ὑμεῖς	δρᾶτε· ταῖς κατ' οἶκον κακοπραγίαις
[2, 89]	τὴν τόλμαν δείσητε. πολὺ δὲ	ὑμεῖς	ἐκείνοις πλείω φόβον παρέχετε καὶ
[2, 43]	τοῦ ἔργου ἐνδιαιτᾶται. οὓς νῦν	ὑμεῖς	ζηλώσαντες καὶ τὸ εὔδαιμον τὸ
[2, 72]	προυκαλεσάμεθα, ἡσυχίαν ἄγετε νεμόμενοι τὰ	ὑμέτερα	αὐτῶν, καὶ ἔστε μηδὲ μεθ'
[2, 72]	ἀποδείξατε καὶ δένδρα ἀριθμῷ τὰ	ὑμέτερα	καὶ ἄλλο εἴ τι δυνατὸν
[2, 71]	τάδε μὲν ἡμῖν πατέρες οἱ	ὑμέτεροι	ἔδοσαν ἀρετῆς ἕνεκα καὶ προθυμίας
[2, 71]	τότε γενομένους ποιούμενοι καὶ τοὺς	ὑμετέρους	πατρῴους καὶ ἡμετέρους ἐγχωρίους, λέγομεν
[2, 61]	τὸν ἐμὸν λόγον ἐν τῷ	ὑμετέρῳ	ἀσθενεῖ τῆς γνώμης μὴ ὀρθὸν
[2, 72]	ᾖ· ἐπειδὰν δὲ παρέλθῃ, ἀποδώσομεν	ὑμῖν	ἃ ἂν παραλάβωμεν. μέχρι δὲ
[2, 62]	τε καὶ προσέτι διασώσαντες παρέδοσαν	ὑμῖν	αὐτά (αἴσχιον δὲ ἔχοντας ἀφαιρεθῆναι
[2, 71]	πατρῴους καὶ ἡμετέρους ἐγχωρίους, λέγομεν	ὑμῖν	γῆν τὴν Πλαταιίδα μὴ ἀδικεῖν
[2, 63]	ἀπήχθεσθε. ἧς οὐδ' ἐκστῆναι ἔτι	ὑμῖν	ἔστιν, εἴ τις καὶ τόδε
[2, 89]	προειργασμένων. ὁ δὲ ἀγὼν μέγας	ὑμῖν,	ἢ καταλῦσαι Πελοποννησίων τὴν ἐλπίδα
[2, 62]	οὐδὲν μᾶλλον περιγενώμεθα, ἀρκείτω μὲν	ὑμῖν	καὶ ἐκεῖνα ἐν οἷς ἄλλοτε
[2, 64]	ἦν νῦν τε μὴ ἐν	ὑμῖν	κωλυθῇ. γνῶτε δὲ ὄνομα μέγιστον
[2, 43]	ἐραστὰς γιγνομένους αὐτῆς, καὶ ὅταν	ὑμῖν	μεγάλη δόξῃ εἶναι, ἐνθυμουμένους ὅτι
[2, 45]	ὑπαρχούσης φύσεως μὴ χείροσι γενέσθαι	ὑμῖν	μεγάλη ἡ δόξα καὶ ἧς
[2, 62]	οὔτ' αὐτοὶ πώποτε ἐνθυμηθῆναι ὑπάρχον	ὑμῖν	μεγέθους πέρι ἐς τὴν ἀρχὴν
[2, 72]	καὶ φορὰν φέροντες ἣ ἂν	ὑμῖν	μέλλῃ ἱκανὴ ἔσεσθαι. ~οἱ δ'
[2, 74]	ᾗ οἱ πατέρες ἡμῶν εὐξάμενοι	ὑμῖν	Μήδων ἐκράτησαν καὶ παρέσχετε αὐτὴν
[2, 72]	τοῖς λόγοις. καθάπερ γὰρ Παυσανίας	ὑμῖν	παρέδωκεν, αὐτοί τε αὐτονομεῖσθε καὶ
[2, 61]	ὑμεῖς δὲ μεταβάλλετε, ἐπειδὴ ξυνέβη	ὑμῖν	πεισθῆναι μὲν ἀκεραίοις, μεταμέλειν δὲ
[2, 87]	ἀπαράσκευοι τότε τυχεῖν. περιγίγνεται δὲ	ὑμῖν	πλῆθός τε νεῶν καὶ πρὸς
[2, 61]	τὸ πλείστῳ παραλόγῳ ξυμβαῖνον· ὃ	ὑμῖν	πρὸς τοῖς ἄλλοις οὐχ ἥκιστα
[2, 73]	δὲ κατὰ δύναμιν. ἐπισκήπτουσί τε	ὑμῖν	πρὸς τῶν ὅρκων οὓς οἱ
[2, 72]	ὅσοι μετασχόντες τῶν τότε κινδύνων	ὑμῖν	τε ξυνώμοσαν καὶ εἰσὶ νῦν
[2, 42]	μέγιστα· ἃ γὰρ τὴν πόλιν	ὕμνησα,	αἱ τῶνδε καὶ τῶν τοιῶνδε
[2, 87]	ἂν ἔν τινι κακοὺς γενέσθαι.	ὑμῶν	δὲ οὐδ' ἡ ἀπειρία τοσοῦτον
[2, 60]	προσδεχομένῳ μοι τὰ τῆς ὀργῆς	ὑμῶν	ἔς με γεγένηται (αἰσθάνομαι γὰρ
[2, 61]	ταύτης ἐξ ὀλίγου, ἐμπεσούσης ταπεινὴ	ὑμῶν	ἡ διάνοια ἐγκαρτερεῖν ἃ ἔγνωτε.
[2, 71]	δίκαια ποιεῖτε οὐδ' ἄξια οὔτε	ὑμῶν	οὔτε πατέρων ὧν ἐστέ, ἐς
[2, 35]	ἐμὲ ἑπόμενον τῷ νόμῳ πειρᾶσθαι	ὑμῶν	τῆς ἑκάστου βουλήσεώς τε καὶ
[2, 64]	ἅπερ εἰκὸς ἦν μὴ ἐθελησάντων	ὑμῶν	ὑπακούειν, ἐπιγεγένηταί τε πέρα ὧν
[2, 87]	εἴ τις ἄρα δι' αὐτὴν	ὑμῶν	φοβεῖται τὴν μέλλουσαν, οὐχὶ δικαίαν
[2, 72]	τε ξυνώμοσαν καὶ εἰσὶ νῦν	ὑπ'	Ἀθηναίοις, παρασκευή τε τοσήδε καὶ
[2, 31]	πανστρατιᾷ, μέχρι οὗ Νίσαια ἑάλω	ὑπ'	Ἀθηναίων. ~Ετειχίσθη δὲ καὶ Ἀταλάντη
[2, 15]	ἡ ἀκρόπολις μέχρι τοῦδε ἔτι	ὑπ'	Ἀθηναίων πόλις. ~τῇ τε οὖν
[2, 51]	τι εἶχον κούφης μηδ' ἂν	ὑπ'	ἄλλου νοσήματός ποτε ἔτι διαφθαρῆναι.
[2, 84]	νῆες ἐν ὀλίγῳ ἤδη οὖσαι	ὑπ'	ἀμφοτέρων, τοῦ τε ἀνέμου τῶν
[2, 85]	τὴν γῆν τῶν Κυδωνιατῶν, καὶ	ὑπ'	ἀνέμων καὶ ἀπλοίας ἐνδιέτριψεν οὐκ
[2, 77]	γὰρ ἐν ὄρεσιν ὕλη τριφθεῖσα	ὑπ'	ἀνέμων πρὸς αὑτὴν ἀπὸ ταὐτομάτου
[2, 41]	τῷ ὑπηκόῳ κατάμεμψιν ὡς οὐχ	ὑπ'	ἀξίων ἄρχεται. μετὰ μεγάλων δὲ
[2, 79]	ἐς μάχην καθίστανται οἱ Ἀθηναῖοι	ὑπ'	αὐτῇ τῇ πόλει. καὶ οἱ
[2, 15]	οὖσα πόλις ἦν, καὶ τὸ	ὑπ'	αὐτὴν πρὸς νότον μάλιστα τετραμμένον.
[2, 65]	ἐλευθέρως, καὶ οὐκ ἤγετο μᾶλλον	ὑπ'	αὐτοῦ ἢ αὐτὸς ἦγε, διὰ
[2, 101]	τῶν Ἀθηναίων πολεμίους Ελληνας, μὴ	ὑπ'	αὐτῶν ἀγόμενοι κατὰ τὸ ξυμμαχικὸν
[2, 33]	ἐς τὴν Κρανίων γῆν, ἀπατηθέντες	ὑπ'	αὐτῶν ἐξ ὁμολογίας τινὸς ἄνδρας
[2, 48]	τῶν ἀνθρώπων, ὥστε καὶ ἐλέχθη	ὑπ'	αὐτῶν ὡς οἱ Πελοποννήσιοι φάρμακα
[2, 89]	δὲ καὶ στρατόπεδα ἤδη ἔπεσεν	ὑπ'	ἐλασσόνων τῇ ἀπειρίᾳ, ἔστι δὲ
[2, 85]	ναυμαχίαν βελτίω παρασκευάζεσθαι καὶ μὴ	ὑπ'	ὀλίγων νεῶν εἴργεσθαι τῆς θαλάσσης.
[2, 76]	ἔξω, ὥστε ἐπιβάλλοντας ἧσσον ἁνύτειν	ὑπαγομένου	αὐτοῖς κάτωθεν τοῦ χώματος καὶ
[2, 64]	εἰκὸς ἦν μὴ ἐθελησάντων ὑμῶν	ὑπακούειν,	ἐπιγεγένηταί τε πέρα ὧν προσεδεχόμεθα
[2, 61]	ἢ εἴξαντας εὐθὺς τοῖς πέλας	ὑπακοῦσαι	ἢ κινδυνεύσαντας περιγενέσθαι, ὁ φυγὼν
[2, 62]	ῥᾳδίως ταῦτα ἀναληψομένην, ἄλλων δὲ	ὑπακούσασι	καὶ τὰ προκεκτημένα φιλεῖν ἐλασσοῦσθαι,
[2, 62]	τῶν ἐναντίων προύχειν, ὃ ἡμῖν	ὑπάρχει.	καὶ τὴν τόλμαν ἀπὸ τῆς
[2, 42]	ἀγῶνα καὶ οἷς τῶνδε μηδὲν	ὑπάρχει	ὁμοίως, καὶ τὴν εὐλογίαν ἅμα
[2, 5]	γὰρ σφίσιν, εἴ τινα λάβοιεν,	ὑπάρχειν	ἀντὶ τῶν ἔνδον, ἢν ἄρα
[2, 62]	δοκεῖτε οὔτ' αὐτοὶ πώποτε ἐνθυμηθῆναι	ὑπάρχον	ὑμῖν μεγέθους πέρι ἐς τὴν
[2, 92]	ὥρμησαν. οἱ δὲ διὰ τὰ	ὑπάρχοντα	ἁμαρτήματα καὶ τὴν παροῦσαν ἀταξίαν
[2, 52]	δ' αὐτοὺς μᾶλλον πρὸς τῷ	ὑπάρχοντι	πόνῳ καὶ ἡ ξυγκομιδὴ ἐκ
[2, 13]	πόλει ἄνευ τῆς ἄλλης προσόδου,	ὑπαρχόντων	δὲ ἐν τῇ ἀκροπόλει ἔτι
[2, 62]	ἰσχύς, γνώμῃ δὲ ἀπὸ τῶν	ὑπαρχόντων,	ἧς βεβαιοτέρα ἡ πρόνοια. ~τῆς
[2, 7]	Λακεδαιμονίοις μὲν πρὸς ταῖς αὐτοῦ	ὑπαρχούσαις	ἐξ Ιταλίας καὶ Σικελίας τοῖς
[2, 7]	παρασκευασθῇ. Ἀθηναῖοι δὲ τήν τε	ὑπάρχουσαν	ξυμμαχίαν ἐξήταζον καὶ ἐς τὰ
[2, 62]	καὶ οὐκ ἔστιν ὅστις τῇ	ὑπαρχούσῃ	παρασκευῇ τοῦ ναυτικοῦ πλέοντας ὑμᾶς
[2, 61]	οἱ ἄνθρωποι δικαιοῦσι τῆς τε	ὑπαρχούσης	δόξης αἰτιᾶσθαι ὅστις μαλακίᾳ ἐλλείπει
[2, 45]	ἅπαν σημανῶ. τῆς τε γὰρ	ὑπαρχούσης	φύσεως μὴ χείροσι γενέσθαι ὑμῖν
[2, 65]	ἔτη ἀντεῖχον τοῖς τε πρότερον	ὑπάρχουσι	πολεμίοις καὶ τοῖς ἀπὸ Σικελίας
[2, 74]	τῆς μὲν ἀδικίας κολάζεσθαι τοῖς	ὑπάρχουσι	προτέροις, τῆς δὲ τιμωρίας τυγχάνειν
[2, 52]	τοὺς ἐπελθόντας. οἰκιῶν γὰρ οὐχ	ὑπαρχουσῶν,	ἀλλ' ἐν καλύβαις πνιγηραῖς ὥρᾳ
[2, 95]	μὴ καταγάγοι ἐπὶ βασιλείᾳ, ἃ	ὑπεδέξατο	οὐκ ἐπετέλει· τοῖς τε Ἀθηναίοις
[2, 29]	τόν τε ἐπὶ Θρᾴκης πόλεμον	ὑπεδέχετο	καταλύσειν· πείσειν γὰρ Σιτάλκην πέμπειν
[2, 102]	ταύτην τὴν γῆν χρῆσαι οἰκεῖν,	ὑπειπόντα	οὐκ εἶναι λύσιν τῶν δειμάτων
[2, 90]	ἕνδεκα μέν τινες αἵπερ ἡγοῦντο	ὑπεκφεύγουσι	τὸ κέρας τῶν Πελοποννησίων καὶ
[2, 81]	ὡς εἶδον αὐτοὺς ἐνδόντας, οὐκέτι	ὑπέμειναν,	ἀλλ' ἐς φυγὴν κατέστησαν. τῶν
[2, 92]	παροῦσαν ἀταξίαν ὀλίγον μὲν χρόνον	ὑπέμειναν,	ἔπειτα δὲ ἐτράποντο ἐς τὸν
[2, 42]	τὸ δ' ἔργον τῷ σώματι	ὑπέμειναν	καὶ δι' ἐλαχίστου καιροῦ τύχης
[2, 100]	καὶ ᾗ μὲν προσπέσοιεν, οὐδεὶς	ὑπέμενεν	ἄνδρας ἱππέας τε ἀγαθοὺς καὶ
[2, 2]	τε τῶν πολιτῶν τοὺς σφίσιν	ὑπεναντίους	διαφθεῖραι καὶ τὴν πόλιν Θηβαίοις
[2, 64]	τοῖς ἐπιγιγνομένοις, ἢν καὶ νῦν	ὑπενδῶμέν	ποτε (πάντα γὰρ πέφυκε καὶ
[2, 91]	ἕνδεκα ναῦς τῶν Ἀθηναίων αἵπερ	ὑπεξέφυγον	τὴν ἐπιστροφὴν ἐς τὴν εὐρυχωρίαν.
[2, 48]	ὡς λέγεται, ἐξ Αἰθιοπίας τῆς	ὑπὲρ	Αἰγύπτου, ἔπειτα δὲ καὶ ἐς
[2, 41]	λειπομένων πάντα τινὰ εἰκὸς ἐθέλειν	ὑπὲρ	αὐτῆς κάμνειν. ~Δι' ὃ δὴ
[2, 35]	πλεονάζεσθαι, διὰ φθόνον, εἴ τι	ὑπὲρ	τὴν αὑτοῦ φύσιν ἀκούοι. μέχρι
[2, 42]	δίκαιον τὴν ἐς τοὺς πολέμους	ὑπὲρ	τῆς πατρίδος ἀνδραγαθίαν προτίθεσθαι· ἀγαθῷ
[2, 20]	σφετέρων οὐχ ὁμοίως προθύμους ἔσεσθαι	ὑπὲρ	τῆς τῶν ἄλλων κινδυνεύειν, στάσιν
[2, 76]	κεραιῶν δύο ἐπικεκλιμένων καὶ ὑπερτεινουσῶν	ὑπὲρ	τοῦ τείχους ἀνελκύσαντες ἐγκαρσίας, ὁπότε
[2, 35]	τι ὧν ἤκουσεν· τῷ δὲ	ὑπερβάλλοντι	αὐτῶν φθονοῦντες ἤδη καὶ ἀπιστοῦσιν.
[2, 96]	καὶ τὸν Ελλήσποντον} ἔπειτα τοὺς	ὑπερβάντι	Αἷμον Γέτας καὶ ὅσα ἄλλα
[2, 52]	νεκρῶν πλέα ἦν, αὐτοῦ ἐναποθνῃσκόντων·	ὑπερβιαζομένου	γὰρ τοῦ κακοῦ οἱ ἄνθρωποι,
[2, 45]	ἐπαινεῖν) καὶ μόλις ἂν καθ'	ὑπερβολὴν	ἀρετῆς οὐχ ὁμοῖοι, ἀλλ' ὀλίγῳ
[2, 76]	ἀπὸ κεραιῶν δύο ἐπικεκλιμένων καὶ	ὑπερτεινουσῶν	ὑπὲρ τοῦ τείχους ἀνελκύσαντες ἐγκαρσίας,
[2, 49]	θερμὸν ἦν οὔτε χλωρόν, ἀλλ'	ὑπέρυθρον,	πελιτνόν, φλυκταίναις μικραῖς καὶ ἕλκεσιν
[2, 62]	τύχης ἡ ξύνεσις ἐκ τοῦ	ὑπέρφρονος	ἐχυρωτέραν παρέχεται, ἐλπίδι τε ἧσσον
[2, 101]	ἑαυτοῦ ἀδελφὴν δίδωσι Σεύθῃ, ὥσπερ	ὑπέσχετο.	τὰ μὲν οὖν κατὰ τὴν
[2, 99]	ξύμμαχα μέν ἐστι τούτοις καὶ	ὑπήκοα,	βασιλείας δ' ἔχει καθ' αὑτά.
[2, 23]	καλουμένην, ἣν νέμονται Ωρώπιοι Ἀθηναίων	ὑπήκοοι,	ἐδῄωσαν. ἀφικόμενοι δὲ ἐς Πελοπόννησον
[2, 101]	καὶ Μάγνητες καὶ οἱ ἄλλοι	ὑπήκοοι	Θεσσαλῶν καὶ οἱ μέχρι Θερμοπυλῶν
[2, 63]	ἀρχούσῃ πόλει ξυμφέρει, ἀλλ' ἐν	ὑπηκόῳ,	ἀσφαλῶς δουλεύειν. ~Υμεῖς δὲ μήτε
[2, 41]	ὑφ' οἵων κακοπαθεῖ οὔτε τῷ	ὑπηκόῳ	κατάμεμψιν ὡς οὐχ ὑπ' ἀξίων
[2, 93]	ἕκαστον τὴν κώπην καὶ τὸ	ὑπηρέσιον	καὶ τὸν τροπωτῆρα πεζῇ ἰέναι
[2, 67]	ἀμύνεσθαι οἷσπερ καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι	ὑπῆρξαν,	τοὺς ἐμπόρους οὓς ἔλαβον Ἀθηναίων
[2, 64]	ἐν τῷ παρόντι πᾶσι μὲν	ὑπῆρξε	δὴ ὅσοι ἕτεροι ἑτέρων ἠξίωσαν
[2, 13]	τὰς πλωίμους τριακοσίας. ταῦτα γὰρ	ὑπῆρχεν	Ἀθηναίοις καὶ οὐκ ἐλάσσω ἕκαστα
[2, 17]	τὸ ἄστυ, ὀλίγοις μέν τισιν	ὑπῆρχον	οἰκήσεις καὶ παρὰ φίλων τινὰς
[2, 2]	ὁ Ονητορίδου) ἐσῆλθον περὶ πρῶτον	ὕπνον	ξὺν ὅπλοις ἐς Πλάταιαν τῆς
[2, 75]	τοὺς μὲν φέρειν, τοὺς δὲ	ὕπνον	τε καὶ σῖτον αἱρεῖσθαι· Λακεδαιμονίων
[2, 26]	Ἀθηναῖοι ἐπὶ ἄλλα χωρία ἐδῄουν.	~Υπὸ	δὲ τὸν αὐτὸν χρόνον τοῦτον
[2, 95]	κλῄσει καὶ τῇ ἄλλῃ ἐπιμελείᾳ.	~Υπὸ	δὲ τοὺς αὐτοὺς χρόνους, τοῦ
[2, 32]	Ἀθηναίων. ~Ετειχίσθη δὲ καὶ Ἀταλάντη	ὑπὸ	Ἀθηναίων φρούριον τοῦ θέρους τούτου
[2, 8]	ἐν ταῖς Ἀθήναις οὐκ ἀκουσίως	ὑπὸ	ἀπειρίας ἥπτετο τοῦ πολέμου, ἥ
[2, 100]	ἱππέας τε ἀγαθοὺς καὶ τεθωρακισμένους,	ὑπὸ	δὲ πλήθους περικλῃόμενοι αὑτοὺς πολλαπλασίῳ
[2, 102]	ὅτε ἔκτεινε τὴν μητέρα μήπω	ὑπὸ	ἡλίου ἑωρᾶτο μηδὲ γῆ ἦν,
[2, 15]	ἐς αὐτὴν μεγάλη γενομένη παρεδόθη	ὑπὸ	Θησέως τοῖς ἔπειτα· καὶ ξυνοίκια
[2, 29]	γῆς {ὁ Τηρεὺς} ᾤκει, τότε	ὑπὸ	Θρᾳκῶν οἰκουμένης, καὶ τὸ ἔργον
[2, 49]	καὶ ἀποκαθάρσεις χολῆς πᾶσαι ὅσαι	ὑπὸ	ἰατρῶν ὠνομασμέναι εἰσὶν ἐπῇσαν, καὶ
[2, 92]	τὴν ἀπὸ τῶν Ἀθηναίων βοήθειαν	ὑπὸ	νύκτα ἐσέπλευσαν ἐς τὸν κόλπον
[2, 68]	καὶ τοὺς δυνατωτάτους εἶχεν οἰκήτορασ)	ὑπὸ	ξυμφορῶν δὲ πολλαῖς γενεαῖς ὕστερον
[2, 101]	καὶ ὑπὸ χειμῶνος ἐταλαιπώρει, ἀναπείθεται	ὑπὸ	Σεύθου τοῦ Σπαραδόκου, ἀδελφιδοῦ ὄντος
[2, 79]	Εὐριπίδου τρίτος αὐτός. ἐλθόντες δὲ	ὑπὸ	Σπάρτωλον τὴν Βοττικὴν τὸν σῖτον
[2, 17]	τό τε Πελαργικὸν καλούμενον τὸ	ὑπὸ	τὴν ἀκρόπολιν, ὃ καὶ ἐπάρατόν
[2, 17]	τὸ Πελαργικὸν ἀργὸν ἄμεινον, ὅμως	ὑπὸ	τῆς παραχρῆμα ἀνάγκης ἐξῳκήθη. καί
[2, 34]	δὲ κρύψωσι γῇ, ἀνὴρ ᾑρημένος	ὑπὸ	τῆς πόλεως, ὃς ἂν γνώμῃ
[2, 84]	ἀλκὴν μὲν μηδένα τρέπεσθαι αὐτῶν	ὑπὸ	τῆς ταραχῆς, φεύγειν δὲ ἐς
[2, 79]	δὲ καὶ προσχωρήσειν ἡ πόλις	ὑπό	τινων ἔνδοθεν πρασσόντων. προσπεμψάντων δὲ
[2, 99]	μὲν Πιερίας Πίερας, ο῏ ὕστερον	ὑπὸ	τὸ Πάγγαιον πέραν Στρυμόνος ᾤκησαν
[2, 76]	τῆς πόλεως ὀρύξαντες καὶ ξυντεκμηράμενοι	ὑπὸ	τὸ χῶμα ὑφεῖλκον αὖθις παρὰ
[2, 27]	καὶ ὅτι σφῶν εὐεργέται ἦσαν	ὑπὸ	τὸν σεισμὸν καὶ τῶν Εἱλώτων
[2, 49]	οἱ πλεῖστοι ἐναταῖοι καὶ ἑβδομαῖοι	ὑπὸ	τοῦ ἐντὸς καύματος, ἔτι ἔχοντές
[2, 47]	ἦν, τελευτῶντές τε αὐτῶν ἀπέστησαν	ὑπὸ	τοῦ κακοῦ νικώμενοι. ~ἤρξατο δὲ
[2, 51]	τελευτῶντες καὶ οἱ οἰκεῖοι ἐξέκαμνον	ὑπὸ	τοῦ πολλοῦ κακοῦ νικώμενοι. ἐπὶ
[2, 65]	λόγῳ μὲν δημοκρατία, ἔργῳ δὲ	ὑπὸ	τοῦ πρώτου ἀνδρὸς ἀρχή. οἱ
[2, 102]	πόλιν αὐτοῖς περιλιμνάζων, ἄπορον ποιεῖ	ὑπὸ	τοῦ ὕδατος ἐν χειμῶνι στρατεύειν.
[2, 99]	νῦν Πιερικὸς κόλπος καλεῖται ἡ	ὑπὸ	τῷ Παγγαίῳ πρὸς θάλασσαν γῆ)
[2, 79]	ἐπίκουροί τινες μετ' αὐτῶν νικῶνται	ὑπὸ	τῶν Ἀθηναίων καὶ ἀναχωροῦσιν ἐς
[2, 51]	οὐκ ἐπελάμβανεν. καὶ ἐμακαρίζοντό τε	ὑπὸ	τῶν ἄλλων, καὶ αὐτοὶ τῷ
[2, 81]	τε αὐτοῖς πιστεύοντες καὶ ἀξιούμενοι	ὑπὸ	τῶν ἐκείνῃ ἠπειρωτῶν μαχιμώτατοι εἶναι
[2, 54]	λοιμὸν ὠνομάσθαι ἐν τῷ ἔπει	ὑπὸ	τῶν παλαιῶν, ἀλλὰ λιμόν, ἐνίκησε
[2, 64]	ἀσφαλῶς δουλεύειν. ~Υμεῖς δὲ μήτε	ὑπὸ	τῶν τοιῶνδε πολιτῶν παράγεσθε μήτε
[2, 84]	αὐτίκα ἐμβαλεῖν· προείρητο δ' αὐτοῖς	ὑπὸ	Φορμίωνος μὴ ἐπιχειρεῖν πρὶν ἂν
[2, 101]	τε οὐκ εἶχεν αὐτῷ καὶ	ὑπὸ	χειμῶνος ἐταλαιπώρει, ἀναπείθεται ὑπὸ Σεύθου
[2, 89]	ἐπέρχονται· οἱ δὲ ἐκ πολλῷ	ὑποδεεστέρων,	καὶ ἅμα οὐκ ἀναγκαζόμενοι, μέγα
[2, 14]	τὴν ξύλωσιν· πρόβατα δὲ καὶ	ὑποζύγια	ἐς τὴν Εὔβοιαν διεπέμψαντο καὶ
[2, 3]	ἰόντες, ἁμάξας τε ἄνευ τῶν	ὑποζυγίων	ἐς τὰς ὁδοὺς καθίστασαν, ἵνα
[2, 72]	~Τοσαῦτα εἰπόντων τῶν Πλαταιῶν Ἀρχίδαμος	ὑπολαβὼν	εἶπεν· δίκαια λέγετε, ὦ ἄνδρες
[2, 91]	μίαν ναῦν τῶν Ἀθηναίων τὴν	ὑπόλοιπον	ἐδίωκε Λευκαδία ναῦς μία πολὺ
[2, 88]	τοσοῦτον, ἢν ἐπιπλέῃ, ὅτι οὐχ	ὑπομενετέον	ἐστί, καὶ οἱ στρατιῶται ἐκ
[2, 44]	ὄν, ὧν καὶ πολλάκις ἕξετε	ὑπομνήματα	ἐν ἄλλων εὐτυχίαις, αἷς ποτὲ
[2, 88]	ὄψιν ὁρῶν αὐτοὺς ἀθυμοῦντας ἐβούλετο	ὑπόμνησιν	ποιήσασθαι τοῦ θαρσεῖν, καὶ ξυγκαλέσας
[2, 60]	ἐκκλησίαν τούτου ἕνεκα ξυνήγαγον, ὅπως	ὑπομνήσω	καὶ μέμψωμαι εἴ τι μὴ
[2, 41]	τέρψει, τῶν δ' ἔργων τὴν	ὑπόνοιαν	ἡ ἀλήθεια βλάψει, ἀλλὰ πᾶσαν
[2, 76]	ταύτῃ ἀποκλῃόμενοι τοῦτο μὲν ἐπέσχον,	ὑπόνομον	δὲ ἐκ τῆς πόλεως ὀρύξαντες
[2, 62]	δὴ ἀπέδειξα οὐκ ὀρθῶς αὐτὸν	ὑποπτευόμενον,	δηλώσω δὲ καὶ τόδε, ὅ
[2, 92]	καὶ τοῖς ἐναντίοις τὰ ἐκείνων	ὑπόσπονδα	ἀπέδοσαν. ἔστησαν δὲ καὶ οἱ
[2, 70]	ἔχοντας ἐφόδιον. καὶ οἱ μὲν	ὑπόσπονδοι	ἐξῆλθον ἔς τε τὴν Ξαλκιδικὴν
[2, 6]	ἄγγελον ἔπεμπον καὶ τοὺς νεκροὺς	ὑποσπόνδους	ἀπέδοσαν τοῖς Θηβαίοις, τά τε
[2, 82]	τε νεκροὺς κομίζεται τῇ ὑστεραίᾳ	ὑποσπόνδους,	καὶ Οἰνιαδῶν ξυμπαραγενομένων κατὰ φιλίαν
[2, 79]	καταφεύγουσι, καὶ ὕστερον τοὺς νεκροὺς	ὑποσπόνδους	κομισάμενοι ἐς τὰς Ἀθήνας ἀναχωροῦσι
[2, 61]	ὁ φυγὼν τὸν κίνδυνον τοῦ	ὑποστάντος	μεμπτότερος. καὶ ἐγὼ μὲν ὁ
[2, 95]	Ξαλκιδέας τοὺς ἐπὶ Θρᾴκης, δύο	ὑποσχέσεις	τὴν μὲν βουλόμενος ἀναπρᾶξαι, τὴν
[2, 5]	οὐχ ὁμολογοῦσι τοὺς ἄνδρας εὐθὺς	ὑποσχέσθαι	ἀποδώσειν, ἀλλὰ λόγων πρῶτον γενομένων
[2, 101]	τὸν δὲ Σεύθην κρύφα Περδίκκας	ὑποσχόμενος	ἀδελφὴν ἑαυτοῦ δώσειν καὶ χρήματα
[2, 95]	ὅ τε γὰρ Περδίκκας αὐτῷ	ὑποσχόμενος,	εἰ Ἀθηναίοις τε διαλλάξειεν ἑαυτὸν
[2, 9]	Ζακύνθιοι, καὶ ἄλλαι πόλεις αἱ	ὑποτελεῖς	οὖσαι ἐν ἔθνεσι τοσοῖσδε, Καρία
[2, 5]	δὲ Πλαταιῆς ἔτι διαβουλευομένων αὐτῶν	ὑποτοπήσαντες	τοιοῦτόν τι ἔσεσθαι καὶ δείσαντες
[2, 13]	ὡς ἔγνω τὴν ἐσβολὴν ἐσομένην,	ὑποτοπήσας,	ὅτι Ἀρχίδαμος αὐτῷ ξένος ὢν
[2, 90]	ἐξέωσάν τε πρὸς τὴν γῆν	ὑποφευγούσας	καὶ διέφθειραν, ἄνδρας τε τῶν
[2, 88]	ὄχλον Ἀθηναῖοι ὄντες Πελοποννησίων νεῶν	ὑποχωρεῖν·	τότε δὲ πρὸς τὴν παροῦσαν
[2, 13]	δημόσια εἶναι καὶ μηδεμίαν οἱ	ὑποψίαν	κατὰ ταῦτα γίγνεσθαι. παρῄνει δὲ
[2, 37]	ἀλλήλους τῶν καθ' ἡμέραν ἐπιτηδευμάτων	ὑποψίαν,	οὐ δι' ὀργῆς τὸν πέλας,
[2, 22]	καὶ οἱ Πελοποννήσιοι τροπαῖον τῇ	ὑστεραίᾳ	ἔστησαν. ἡ δὲ βοήθεια αὕτη
[2, 82]	τούς τε νεκροὺς κομίζεται τῇ	ὑστεραίᾳ	ὑποσπόνδους, καὶ Οἰνιαδῶν ξυμπαραγενομένων κατὰ
[2, 25]	χωρήσαντες τὴν Φειὰν αἱροῦσιν. καὶ	ὕστερον	αἵ τε νῆες περιπλεύσασαι ἀναλαμβάνουσιν
[2, 100]	ἦν δὲ οὐ πολλά, ἀλλὰ	ὕστερον	Ἀρχέλαος ὁ Περδίκκου υἱὸς βασιλεὺς
[2, 65]	τοῖς πλέοσιν ἀφεστηκόσι, Κύρῳ τε	ὕστερον	βασιλέως παιδὶ προσγενομένῳ, ὃς παρεῖχε
[2, 65]	ἔχοντες αὐτὸν πρὶν ἐζημίωσαν χρήμασιν.	ὕστερον	δ' αὖθις οὐ πολλῷ, ὅπερ
[2, 30]	οὖσα, Παλῆς, Κράνιοι, Σαμαῖοι, Προνναῖοι.	ὕστερον	δ' οὐ πολλῷ ἀνεχώρησαν αἱ
[2, 68]	ἀνδραποδισμοῦ σφῶν αὐτῶν πρῶτον ἐποιήσαντο,	ὕστερον	δὲ ἐν τῷ πολέμῳ τήνδε
[2, 48]	κρῆναι γὰρ οὔπω ἦσαν αὐτόθι.	ὕστερον	δὲ καὶ ἐς τὴν ἄνω
[2, 17]	ξυνελθόντας αὐτοὺς ἡ πόλις, ἀλλ'	ὕστερον	δὴ τά τε μακρὰ τείχη
[2, 49]	ἅμα ἀκράτου ἐπιπιπτούσης οἱ πολλοὶ	ὕστερον	δι' αὐτὴν ἀσθενείᾳ διεφθείροντο. διεξῄει
[2, 31]	ἀνεχώρησαν. ἐγένοντο δὲ καὶ ἄλλαι	ὕστερον	ἐν τῷ πολέμῳ κατὰ ἔτος
[2, 91]	σφᾶς πλέωσιν. οἱ δὲ παραγενόμενοι	ὕστερον	ἐπαιάνιζόν τε ἅμα πλέοντες ὡς
[2, 70]	τῆς πόλεως ᾗ ἐβούλοντο) καὶ	ὕστερον	ἐποίκους ἔπεμψαν ἑαυτῶν ἐς τὴν
[2, 80]	τῶν Ἀθηναίων χιλίους Μακεδόνων, ο῏	ὕστερον	ἦλθον. τούτῳ τῷ στρατῷ ἐπορεύετο
[2, 65]	πρώτου ἀνδρὸς ἀρχή. οἱ δὲ	ὕστερον	ἴσοι μᾶλλον αὐτοὶ πρὸς ἀλλήλους
[2, 9]	ξυνεπολέμουν τὸ πρῶτον, ἔπειτα δὲ	ὕστερον	καὶ ἅπαντεσ) ἔξω δὲ Πελοποννήσου
[2, 49]	λωφήσαντα, τοῖς δὲ καὶ πολλῷ	ὕστερον.	καὶ τὸ μὲν ἔξωθεν ἁπτομένῳ
[2, 16]	τῶν τε ἀρχαίων καὶ τῶν	ὕστερον	μέχρι τοῦδε τοῦ πολέμου γενόμενοί
[2, 27]	πέμψαντας ἐποίκους ἔχειν. καὶ ἐξέπεμψαν	ὕστερον	οὐ πολλῷ ἐς αὐτὴν τοὺς
[2, 6]	τε καὶ ξυνειλημμένων· καὶ τῶν	ὕστερον	οὐδὲν ᾔδεσαν. οὕτω δὴ οὐκ
[2, 5]	καὶ τὸν ποταμὸν μόλις διαβάντες	ὕστερον	παρεγένοντο, ἤδη τῶν ἀνδρῶν τῶν
[2, 68]	ὑπὸ ξυμφορῶν δὲ πολλαῖς γενεαῖς	ὕστερον	πιεζόμενοι Ἀμπρακιώτας ὁμόρους ὄντας τῇ
[2, 97]	ὅσον προσῆξαν ἐπὶ Σεύθου, ὃς	ὕστερον	Σιτάλκου βασιλεύσας πλεῖστον δὴ ἐποίησε,
[2, 101]	τάχος ἐπ' οἴκου· Περδίκκας δὲ	ὕστερον	Στρατονίκην τὴν ἑαυτοῦ ἀδελφὴν δίδωσι
[2, 92]	τῷ Φορμίωνι παραγενέσθαι, οὐ πολλῷ	ὕστερον	τῆς ἀναχωρήσεως τῶν νεῶν ἀφικνοῦνται
[2, 20]	Ἀθηναῖοι, ἀδεέστερον ἤδη ἐς τὸ	ὕστερον	τό τε πεδίον τεμεῖν καὶ
[2, 79]	ἐς τὴν Ποτείδαιαν καταφεύγουσι, καὶ	ὕστερον	τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους κομισάμενοι ἐς
[2, 80]	δ' αὐτοῦ θέρους, οὐ πολλῷ	ὕστερον	τούτων, Ἀμπρακιῶται καὶ Ξάονες βουλόμενοι
[2, 99]	ἐκ μὲν Πιερίας Πίερας, ο῏	ὕστερον	ὑπὸ τὸ Πάγγαιον πέραν Στρυμόνος
[2, 54]	ἄλλος πόλεμος καταλάβῃ Δωρικὸς τοῦδε	ὕστερος	καὶ ξυμβῇ γενέσθαι λιμόν, κατὰ
[2, 39]	πάντας αὐχοῦσιν ἀπεῶσθαι καὶ νικηθέντες	ὑφ'	ἁπάντων ἡσσῆσθαι. καίτοι εἰ ῥᾳθυμίᾳ
[2, 41]	τῷ πολεμίῳ ἐπελθόντι ἀγανάκτησιν ἔχει	ὑφ'	οἵων κακοπαθεῖ οὔτε τῷ ὑπηκόῳ
[2, 97]	ἀργύρου προσεφέρετο, χωρὶς δὲ ὅσα	ὑφαντά	τε καὶ λεῖα καὶ ἡ
[2, 76]	καὶ ξυντεκμηράμενοι ὑπὸ τὸ χῶμα	ὑφεῖλκον	αὖθις παρὰ σφᾶς τὸν χοῦν·
[2, 52]	μὲν ἐπιθέντες τὸν ἑαυτῶν νεκρὸν	ὑφῆπτον,	οἱ δὲ καιομένου ἄλλου ἐπιβαλόντες
[2, 61]	καὶ ξυμφοραῖς ταῖς μεγίσταις ἐθέλειν	ὑφίστασθαι	καὶ τὴν ἀξίωσιν μὴ ἀφανίζειν
[2, 75]	αὐτοῖς τὰ ξύλα, τοῦ μὴ	ὑψηλὸν	γιγνόμενον ἀσθενὲς εἶναι τὸ οἰκοδόμημα,
[2, 34]	ἀπὸ τοῦ σήματος ἐπὶ βῆμα	ὑψηλὸν	πεποιημένον, ὅπως ἀκούοιτο ὡς ἐπὶ
[2, 75]	τε εἶναι. ᾔρετο δὲ τὸ	ὕψος	τοῦ τείχους μέγα, καὶ τὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/01/2006