Livre, Chap.
[2, 5]	ἄρα μὴ προχωροίη τοῖς ἐσεληλυθόσι,	τῆς	ἀγγελίας ἅμα καθ' ὁδὸν αὐτοῖς
[2, 67]	τε αὐτόν, εἰ δύναιντο, μεταστάντα	τῆς	Ἀθηναίων ξυμμαχίας στρατεῦσαι ἐπὶ τὴν
[2, 103]	καὶ ὁ Φορμίων ἄραντες ἐκ	τῆς	Ἀκαρνανίας καὶ ἀφικόμενοι ἐς τὴν
[2, 80]	τε ἐπὶ Στράτον, πόλιν μεγίστην	τῆς	Ἀκαρνανίας, νομίζοντες, εἰ ταύτην πρώτην
[2, 102]	καὶ ἀποβάντες, ἐς τὴν μεσόγειαν	τῆς	Ἀκαρνανίας τετρακοσίοις μὲν ὁπλίταις Ἀθηναίων
[2, 13]	ὧν ἔς τε τὰ προπύλαια	τῆς	ἀκροπόλεως καὶ τἆλλα οἰκοδομήματα καὶ
[2, 17]	καὶ τὰ ἡρῷα πάντα πλὴν	τῆς	ἀκροπόλεως καὶ τοῦ Ελευσινίου καὶ
[2, 35]	ᾧ μόλις καὶ ἡ δόκησις	τῆς	ἀληθείας βεβαιοῦται. ὅ τε γὰρ
[2, 33]	Ξρύσιδος. καὶ πλεύσαντες κατήγαγον· καὶ	τῆς	ἄλλης Ἀκαρνανίας τῆς περὶ θάλασσαν
[2, 29]	τὴν μεγάλην βασιλείαν ἐπὶ πλέον	τῆς	ἄλλης Θρᾴκης ἐποίησεν· πολὺ γὰρ
[2, 32]	λῃστὰς ἐκπλέοντας ἐξ Οποῦντος καὶ	τῆς	ἄλλης Λοκρίδος κακουργεῖν τὴν Εὔβοιαν.
[2, 77]	γενομένου διὰ πολυχειρίαν ἐπιπαρένησαν καὶ	τῆς	ἄλλης πόλεως ὅσον ἐδύναντο ἀπὸ
[2, 13]	τῶν ξυμμάχων τῇ πόλει ἄνευ	τῆς	ἄλλης προσόδου, ὑπαρχόντων δὲ ἐν
[2, 68]	ἦν ἡ πόλις αὕτη μεγίστη	τῆς	Ἀμφιλοχίας καὶ τοὺς δυνατωτάτους εἶχεν
[2, 92]	Φορμίωνι παραγενέσθαι, οὐ πολλῷ ὕστερον	τῆς	ἀναχωρήσεως τῶν νεῶν ἀφικνοῦνται ἐς
[2, 80]	ἀπὸ Κορίνθου ναυτικόν, καὶ διὰ	τῆς	Ἀργείας ἰόντες Λιμναίαν, κώμην ἀτείχιστον,
[2, 27]	ἡ δὲ Θυρεᾶτις γῆ μεθορία	τῆς	Ἀργείας καὶ Λακωνικῆς ἐστίν, ἐπὶ
[2, 87]	ἀγαθοὶ τιμήσονται τοῖς προσήκουσιν ἄθλοις	τῆς	ἀρετῆς. ~Τοιαῦτα μὲν τοῖς Πελοποννησίοις
[2, 8]	πλείους τοὺς Ἀθηναίους, οἱ μὲν	τῆς	ἀρχῆς ἀπολυθῆναι βουλόμενοι, οἱ δὲ
[2, 96]	Παιονικὰ ὧν ἦρχε καὶ ἔσχατοι	τῆς	ἀρχῆς οὗτοι ἦσαν· μέχρι γὰρ
[2, 32]	τούτῳ μετὰ τὴν Πελοποννησίων ἐκ	τῆς	Ἀττικῆς ἀναχώρησιν ἐγένετο. ~τοῦ δ'
[2, 21]	Παυσανίου Λακεδαιμονίων βασιλέα, ὅτε ἐσβαλὼν	τῆς	Ἀττικῆς ἐς Ελευσῖνα καὶ Θριῶζε
[2, 18]	στρατὸς τῶν Πελοποννησίων προϊὼν ἀφίκετο	τῆς	Ἀττικῆς ἐς Οἰνόην πρῶτον, ᾗπερ
[2, 18]	γὰρ Οἰνόη οὖσα ἐν μεθορίοις	τῆς	Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ἐτετείχιστο, καὶ
[2, 56]	στρατιὰ αὕτη Ἀθηναίων, Πελοποννησίους κατέλιπον	τῆς	Ἀττικῆς ὄντας ἐν τῇ παραλίᾳ.
[2, 19]	ἀφίκοντο ἐς Ἀχαρνάς, χωρίον μέγιστον	τῆς	Ἀττικῆς τῶν δήμων καλουμένων, καὶ
[2, 29]	ὁ Τήρης οὗτος οὐδέν, οὐδὲ	τῆς	αὐτῆς Θρᾴκης ἐγένοντο, ἀλλ' ὁ
[2, 98]	τὴν Μακεδονίαν πρῶτον μὲν διὰ	τῆς	αὑτοῦ ἀρχῆς, ἔπειτα διὰ Κερκίνης
[2, 84]	δὲ ἐς Πάτρας καὶ Δύμην	τῆς	Ἀχαΐας. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι καταδιώξαντες
[2, 83]	σφῶν κομιζομένων, καὶ ἐκ Πατρῶν	τῆς	Ἀχαΐας πρὸς τὴν ἀντιπέρας ἤπειρον
[2, 97]	ἁνύσαι. φόρος τε ἐκ πάσης	τῆς	βαρβάρου καὶ τῶν Ελληνίδων πόλεων,
[2, 2]	ὕπνον ξὺν ὅπλοις ἐς Πλάταιαν	τῆς	Βοιωτίας οὖσαν Ἀθηναίων ξυμμαχίδα. ἐπηγάγοντο
[2, 99]	πρὸς θάλασσαν γῆ) ἐκ δὲ	τῆς	Βοττίας καλουμένης Βοττιαίους, ο῏ νῦν
[2, 102]	ἑωρᾶτο μηδὲ γῆ ἦν, ὡς	τῆς	γε ἄλλης αὐτῷ μεμιασμένης. ὁ
[2, 87]	δέ τινα ἐν αὑτῷ ἀντιλογίαν,	τῆς	γε ξυμφορᾶς τῷ ἀποβάντι ἀμβλύνεσθαι,
[2, 31]	ὀλίγος. δῃώσαντες δὲ τὰ πολλὰ	τῆς	γῆς ἀνεχώρησαν. ἐγένοντο δὲ καὶ
[2, 5]	οὔ φασιν. ἐκ δ' οὖν	τῆς	γῆς ἀνεχώρησαν οἱ Θηβαῖοι οὐδὲν
[2, 5]	ζῶντας· ἀναχωρησάντων δὲ πάλιν ἐκ	τῆς	γῆς ἀποδώσειν αὐτοῖς τοὺς ἄνδρας.
[2, 57]	θάπτοντας ἅμα ᾐσθάνοντο, θᾶσσον ἐκ	τῆς	γῆς ἐξελθεῖν. τῇ δὲ ἐσβολῇ
[2, 18]	προσδεχόμενος, ὡς λέγεται, τοὺς Ἀθηναίους	τῆς	γῆς ἔτι ἀκεραίου οὔσης ἐνδώσειν
[2, 15]	καὶ τὸ Πύθιον καὶ τὸ	τῆς	Γῆς καὶ τὸ τοῦ> ἐν
[2, 56]	ἐς Επίδαυρον τῆς Πελοποννήσου ἔτεμον	τῆς	γῆς τὴν πολλήν, καὶ πρὸς
[2, 62]	κατὰ τὴν τῶν οἰκιῶν καὶ	τῆς	γῆς χρείαν, ὧν μεγάλων νομίζετε
[2, 43]	προσηκούσῃ ἄγραφος μνήμη παρ' ἑκάστῳ	τῆς	γνώμης μᾶλλον ἢ τοῦ ἔργου
[2, 61]	λόγον ἐν τῷ ὑμετέρῳ ἀσθενεῖ	τῆς	γνώμης μὴ ὀρθὸν φαίνεσθαι, διότι
[2, 59]	τε καὶ ἀπαγαγὼν τὸ ὀργιζόμενον	τῆς	γνώμης πρὸς τὸ ἠπιώτερον καὶ
[2, 87]	τὸ ἡσσᾶσθαι προσεγένετο, οὐδὲ δίκαιον	τῆς	γνώμης τὸ μὴ κατὰ κράτος
[2, 99]	ο῏ νῦν ὅμοροι Ξαλκιδέων οἰκοῦσιν·	τῆς	δὲ Παιονίας παρὰ τὸν Ἀξιὸν
[2, 74]	ἀδικίας κολάζεσθαι τοῖς ὑπάρχουσι προτέροις,	τῆς	δὲ τιμωρίας τυγχάνειν τοῖς ἐπιφέρουσι
[2, 61]	ἔχει ἤδη τὴν αἴσθησιν ἑκάστῳ,	τῆς	δὲ ὠφελίας ἄπεστιν ἔτι ἡ
[2, 89]	ἅμα οὐκ ἀναγκαζόμενοι, μέγα τι	τῆς	διανοίας τὸ βέβαιον ἔχοντες ἀντιτολμῶσιν.
[2, 100]	δὲ στρατὸς τῶν Θρᾳκῶν ἐκ	τῆς	Δοβήρου ἐσέβαλε πρῶτον μὲν ἐς
[2, 11]	χείρους φαίνεσθαι μήτε ἡμῶν αὐτῶν	τῆς	δόξης ἐνδεεστέρους. ἡ γὰρ Ελλὰς
[2, 42]	ἐλαχίστου καιροῦ τύχης ἅμα ἀκμῇ	τῆς	δόξης μᾶλλον ἢ τοῦ δέους
[2, 84]	ταῖς περιλοίποις τῶν νεῶν ἐκ	τῆς	Δύμης καὶ Πατρῶν ἐς Κυλλήνην
[2, 7]	ξυμμαχίδας ποιούμενοι ὅσαι ἦσαν ἐκτὸς	τῆς	ἑαυτῶν δυνάμεως. καὶ Λακεδαιμονίοις μὲν
[2, 35]	ἑπόμενον τῷ νόμῳ πειρᾶσθαι ὑμῶν	τῆς	ἑκάστου βουλήσεώς τε καὶ δόξης
[2, 69]	ἀπὸ Φασήλιδος καὶ Φοινίκης καὶ	τῆς	ἐκεῖθεν ἠπείρου. ἀναβὰς δὲ στρατιᾷ
[2, 40]	τοῦ ξυμφέροντος μᾶλλον λογισμῷ ἢ	τῆς	ἐλευθερίας τῷ πιστῷ ἀδεῶς τινὰ
[2, 41]	λέγω τήν τε πᾶσαν πόλιν	τῆς	Ελλάδος παίδευσιν εἶναι καὶ καθ'
[2, 76]	ῥύμῃ ἐμπίπτουσα ἀπεκαύλιζε τὸ προῦχον	τῆς	ἐμβολῆς. ~Μετὰ δὲ τοῦτο οἱ
[2, 71]	ἔδοσαν ἀρετῆς ἕνεκα καὶ προθυμίας	τῆς	ἐν ἐκείνοις τοῖς κινδύνοις γενομένης,
[2, 83]	ἠναγκάσθησαν περὶ τὰς αὐτὰς ἡμέρας	τῆς	ἐν Στράτῳ μάχης ναυμαχῆσαι πρὸς
[2, 10]	βασιλεὺς τῶν Λακεδαιμονίων, ὅσπερ ἡγεῖτο	τῆς	ἐξόδου ταύτης, ξυγκαλέσας τοὺς στρατηγοὺς
[2, 56]	προυχώρησέ γε. ἀναγαγόμενοι δὲ ἐκ	τῆς	Επιδαύρου ἔτεμον τήν τε Τροιζηνίδα
[2, 44]	τὸ δ' εὐτυχές, ο῏ ἂν	τῆς	εὐπρεπεστάτης λάχωσιν, ὥσπερ οἵδε μὲν
[2, 89]	ἄλλως τε καὶ δι' ὀλίγου	τῆς	ἐφορμήσεως οὔσης, καὶ ἐν τῷ
[2, 80]	Ἀκαρνάνων ῥᾳδίως Ἀκαρνανίαν σχόντες καὶ	τῆς	Ζακύνθου καὶ Κεφαλληνίας κρατήσουσι, καὶ
[2, 25]	Ἀθηναῖοι ἄραντες παρέπλεον, καὶ σχόντες	τῆς	Ηλείας ἐς Φειὰν ἐδῄουν τὴν
[2, 44]	καὶ οὐκ ἐν τῷ ἀχρείῳ	τῆς	ἡλικίας τὸ κερδαίνειν, ὥσπερ τινές
[2, 89]	καταστῆσαι Ἀθηναίοις τὸν φόβον περὶ	τῆς	θαλάσσης. ἀναμιμνῄσκω δ' αὖ ὑμᾶς
[2, 85]	μὴ ὑπ' ὀλίγων νεῶν εἴργεσθαι	τῆς	θαλάσσης. ἐδόκει γὰρ αὐτοῖς ἄλλως
[2, 86]	ἀπ' ἀλλήλων σταδίους μάλιστα ἑπτὰ	τῆς	θαλάσσης, τοῦ δὲ Κρισαίου κόλπου
[2, 13]	πάνυ ἐξείργωνται πάντων, καὶ αὐτῆς	τῆς	θεοῦ τοῖς περικειμένοις χρυσίοις· ἀπέφαινε
[2, 67]	δὲ πεισθεὶς πορευομένους αὐτοὺς διὰ	τῆς	Θρᾴκης ἐπὶ τὸ πλοῖον ᾧ
[2, 29]	καὶ τὸ κῆδος Πανδίονα ξυνάψασθαι	τῆς	θυγατρὸς διὰ τοσούτου ἐπ' ὠφελίᾳ
[2, 3]	ἥσσους ὦσι τῆς σφετέρας ἐμπειρίας	τῆς	κατὰ τὴν πόλιν. προσέβαλόν τε
[2, 16]	διὰ παντὸς ἦν αὐτοῖς ἐκ	τῆς	κατὰ τὸ ἀρχαῖον πολιτείας πάτρια
[2, 49]	ἐξαίφνης ὑγιεῖς ὄντας πρῶτον μὲν	τῆς	κεφαλῆς θέρμαι ἰσχυραὶ καὶ τῶν
[2, 25]	ἡμέρας καὶ προσβοηθήσαντας τῶν ἐκ	τῆς	κοίλης Ηλιδος τριακοσίους λογάδας καὶ
[2, 94]	ἐς τὰ Μέγαρα πάλιν ἐπὶ	τῆς	Κορίνθου ἀπεχώρησαν πεζῇ· οἱ δ'
[2, 83]	τοὺς βαρβάρους. ~Τὸ δ' ἐκ	τῆς	Κορίνθου καὶ τῶν ἄλλων ξυμμάχων
[2, 92]	πλὴν Λευκαδίων. καὶ οἱ ἐκ	τῆς	Κρήτης Ἀθηναῖοι ταῖς εἴκοσι ναυσίν,
[2, 79]	τινας οὐ πολλοὺς πελταστὰς ἐκ	τῆς	Κρουσίδος γῆς καλουμένης. ἄρτι δὲ
[2, 25]	ἐκάκουν περιπλέοντες καὶ ἐς Μεθώνην	τῆς	Λακωνικῆς ἀποβάντες τῷ τείχει προσέβαλον
[2, 56]	ἀπ' αὐτῶν ἀφίκοντο ἐς Πρασιὰς	τῆς	Λακωνικῆς πόλισμα ἐπιθαλάσσιον, καὶ τῆς
[2, 92]	δὲ καὶ ἐζώγρησαν. ἐπὶ δὲ	τῆς	Λευκαδίας νεώς, ἣ περὶ τὴν
[2, 79]	Κρουσίδος γῆς καλουμένης. ἄρτι δὲ	τῆς	μάχης γεγενημένης ἐπιβοηθοῦσιν ἄλλοι πελτασταὶ
[2, 81]	δὲ Ελληνικῶν στρατοπέδων οὐδέτερον ᾔσθετο	τῆς	μάχης διὰ τὸ πολὺ προελθεῖν
[2, 71]	τῶν ἐθελησάντων ξυνάρασθαι τὸν κίνδυνον	τῆς	μάχης ἣ παρ' ἡμῖν ἐγένετο,
[2, 82]	οἱ δὲ Στράτιοι τροπαῖον ἔστησαν	τῆς	μάχης τῆς πρὸς τοὺς βαρβάρους.
[2, 74]	οὐ τυγχάνομεν. ξυγγνώμονες δὲ ἔστε	τῆς	μὲν ἀδικίας κολάζεσθαι τοῖς ὑπάρχουσι
[2, 68]	ἐλθόντες τε πρὸς τὸ Ἄργος	τῆς	μὲν χώρας ἐκράτουν, τὴν δὲ
[2, 61]	αἰτιᾶσθαι ὅστις μαλακίᾳ ἐλλείπει καὶ	τῆς	μὴ προσηκούσης μισεῖν τὸν θρασύτητι
[2, 102]	ἀλᾶσθαι αὐτὸν μετὰ τὸν φόνον	τῆς	μητρός, τὸν Ἀπόλλω ταύτην τὴν
[2, 36]	τῷ τοιῷδε τὴν τιμὴν ταύτην	τῆς	μνήμης δίδοσθαι. τὴν γὰρ χώραν
[2, 85]	παρασκευὴν αὐτῶν ἀγγελοῦντας καὶ περὶ	τῆς	ναυμαχίας ἣν ἐνίκησαν φράσοντας, καὶ
[2, 92]	εἴκοσι ναυσίν, αἷς ἔδει πρὸ	τῆς	ναυμαχίας τῷ Φορμίωνι παραγενέσθαι, οὐ
[2, 94]	τοῦ φρουρίου κατὰ τάχος ἐπὶ	τῆς	Νισαίας ἀπέπλεον· ἔστι γὰρ ὅτι
[2, 93]	ἀφικόμενοι νυκτὸς καὶ καθελκύσαντες ἐκ	τῆς	Νισαίας τὰς ναῦς ἔπλεον ἐπὶ
[2, 50]	γὰρ κρεῖσσον λόγου τὸ εἶδος	τῆς	νόσου τά τε ἄλλα χαλεπωτέρως
[2, 5]	καὶ τὸ ὕδωρ τὸ γενόμενον	τῆς	νυκτὸς ἐποίησε βραδύτερον αὐτοὺς ἐλθεῖν·
[2, 5]	ἄλλοι Θηβαῖοι, οὓς ἔδει ἔτι	τῆς	νυκτὸς παραγενέσθαι πανστρατιᾷ, εἴ τι
[2, 99]	νέμονται. ἀνέστησαν δὲ καὶ ἐκ	τῆς	νῦν Εορδίας καλουμένης Εορδούς, ὧν
[2, 83]	Ἀκαρνανίας κατεῖδον τοὺς Ἀθηναίους ἀπὸ	τῆς	Ξαλκίδος καὶ τοῦ Εὐήνου ποταμοῦ
[2, 80]	Λακεδαιμονίους ναυτικόν τε παρασκευάσασθαι ἐκ	τῆς	ξυμμαχίδος καὶ ὁπλίτας χιλίους πέμψαι
[2, 58]	στρατιώτας νοσῆσαι τῶν Ἀθηναίων ἀπὸ	τῆς	ξὺν Αγνωνι στρατιᾶς, ἐν τῷ
[2, 17]	διὰ τὸν πόλεμον ἡ ἀνάγκη	τῆς	οἰκήσεως, ὃν οὐκ ὀνομάζον τὸ
[2, 79]	γεγενημένης ἐπιβοηθοῦσιν ἄλλοι πελτασταὶ ἐκ	τῆς	Ολύνθου. καὶ οἱ ἐκ τῆς
[2, 62]	ὑπάρχει. καὶ τὴν τόλμαν ἀπὸ	τῆς	ὁμοίας τύχης ἡ ξύνεσις ἐκ
[2, 60]	τοιάδε. ~Καὶ προσδεχομένῳ μοι τὰ	τῆς	ὀργῆς ὑμῶν ἔς με γεγένηται
[2, 58]	αἵρεσις τῆς πόλεως οὔτε τἆλλα	τῆς	παρασκευῆς ἀξίως· ἐπιγενομένη γὰρ ἡ
[2, 17]	Πελαργικὸν ἀργὸν ἄμεινον, ὅμως ὑπὸ	τῆς	παραχρῆμα ἀνάγκης ἐξῳκήθη. καί μοι
[2, 42]	τὴν ἐς τοὺς πολέμους ὑπὲρ	τῆς	πατρίδος ἀνδραγαθίαν προτίθεσθαι· ἀγαθῷ γὰρ
[2, 60]	ἀνὴρ τὸ καθ' ἑαυτὸν διαφθειρομένης	τῆς	πατρίδος οὐδὲν ἧσσον ξυναπόλλυται, κακοτυχῶν
[2, 56]	ἔστι δὲ ταῦτα πάντα ἐπιθαλάσσια	τῆς	Πελοποννήσου. ἄραντες δὲ ἀπ' αὐτῶν
[2, 56]	παραλίᾳ. ἀφικόμενοι δὲ ἐς Επίδαυρον	τῆς	Πελοποννήσου ἔτεμον τῆς γῆς τὴν
[2, 33]	κατήγαγον· καὶ τῆς ἄλλης Ἀκαρνανίας	τῆς	περὶ θάλασσαν ἔστιν ἃ χωρία
[2, 25]	λογάδας καὶ τῶν αὐτόθεν ἐκ	τῆς	περιοικίδος Ηλείων μάχῃ ἐκράτησαν. ἀνέμου
[2, 97]	γενναίοις Οδρυσῶν. κατεστήσαντο γὰρ τοὐναντίον	τῆς	Περσῶν βασιλείας τὸν νόμον, ὄντα
[2, 4]	ἐφοβήθησαν καὶ τραπόμενοι ἔφευγον διὰ	τῆς	πόλεως, ἄπειροι μὲν ὄντες οἱ
[2, 21]	εἶδον τὸν στρατὸν ἑξήκοντα σταδίους	τῆς	πόλεως ἀπέχοντα, οὐκέτι ἀνασχετὸν ἐποιοῦντο,
[2, 13]	οὐ μέντοι ἐπὶ κακῷ γε	τῆς	πόλεως γένοιτο, τοὺς δὲ ἀγροὺς
[2, 42]	δὴ καὶ ἐμήκυνα τὰ περὶ	τῆς	πόλεως, διδασκαλίαν τε ποιούμενος μὴ
[2, 70]	χωρίῳ χειμερινῷ, ἀνηλωκυίας δὲ ἤδη	τῆς	πόλεως δισχίλια τάλαντα ἐς τὴν
[2, 43]	ἀγαθὰ ἔνεστιν, ἀλλὰ μᾶλλον τὴν	τῆς	πόλεως δύναμιν καθ' ἡμέραν ἔργῳ
[2, 38]	ἐκπλήσσει. ἐπεσέρχεται δὲ διὰ μέγεθος	τῆς	πόλεως ἐκ πάσης γῆς τὰ
[2, 65]	ὅσον τε γὰρ χρόνον προύστη	τῆς	πόλεως ἐν τῇ εἰρήνῃ, μετρίως
[2, 70]	ξυνέβησαν (ἐνόμιζον γὰρ ἂν κρατῆσαι	τῆς	πόλεως ᾗ ἐβούλοντο) καὶ ὕστερον
[2, 41]	ἐστὶν ἀλήθεια, αὐτὴ ἡ δύναμις	τῆς	πόλεως, ἣν ἀπὸ τῶνδε τῶν
[2, 34]	ἐστιν ἐπὶ τοῦ καλλίστου προαστείου	τῆς	πόλεως, καὶ αἰεὶ ἐν αὐτῷ
[2, 31]	ἁθρόον Ἀθηναίων ἐγένετο, ἀκμαζούσης ἔτι	τῆς	πόλεως καὶ οὔπω νενοσηκυίας· μυρίων
[2, 22]	ἐς τοὺς ἀγροὺς τοὺς ἐγγὺς	τῆς	πόλεως κακουργεῖν· καὶ ἱππομαχία τις
[2, 15]	ἔξω πρὸς τοῦτο τὸ μέρος	τῆς	πόλεως μᾶλλον ἵδρυται, τό τε
[2, 81]	ἐπειδὴ ἐγγὺς ἦσαν, ἔκ τε	τῆς	πόλεως ὁμόσε χωρήσαντες καὶ ἐκ
[2, 76]	μὲν ἐπέσχον, ὑπόνομον δὲ ἐκ	τῆς	πόλεως ὀρύξαντες καὶ ξυντεκμηράμενοι ὑπὸ
[2, 34]	κρύψωσι γῇ, ἀνὴρ ᾑρημένος ὑπὸ	τῆς	πόλεως, ὃς ἂν γνώμῃ τε
[2, 77]	διαφθεῖραι· ἐντὸς γὰρ πολλοῦ χωρίου	τῆς	πόλεως οὐκ ἦν πελάσαι, πνεῦμά
[2, 58]	δὲ αὐτοῖς οὔτε ἡ αἵρεσις	τῆς	πόλεως οὔτε τἆλλα τῆς παρασκευῆς
[2, 31]	ἀνακομιζόμενοι) ὡς ᾔσθοντο τοὺς ἐκ	τῆς	πόλεως πανστρατιᾷ ἐν Μεγάροις ὄντας,
[2, 4]	ταχεῖα ἐπεγένετο) ἄλλοι δὲ ἄλλῃ	τῆς	πόλεως σποράδες ἀπώλλυντο. τὸ δὲ
[2, 20]	οἱ Ἀχαρνῆς μέγα μέρος ὄντες	τῆς	πόλεως (τρισχίλιοι γὰρ ὁπλῖται ἐγένοντο)
[2, 5]	τὸ γεγενημένον, ἐπεβούλευον τοῖς ἔξω	τῆς	πόλεως τῶν Πλαταιῶν· ἦσαν γὰρ
[2, 17]	δὲ πολλοὶ τά τε ἐρῆμα	τῆς	πόλεως ᾤκησαν καὶ τὰ ἱερὰ
[2, 67]	ὅτι καὶ πρὸ τούτων τὰ	τῆς	Ποτειδαίας καὶ τῶν ἐπὶ Θρᾴκης
[2, 82]	Στράτιοι τροπαῖον ἔστησαν τῆς μάχης	τῆς	πρὸς τοὺς βαρβάρους. ~Τὸ δ'
[2, 13]	ἀπὸ τούτων εἶναι τῶν χρημάτων	τῆς	προσόδου, τὰ δὲ πολλὰ τοῦ
[2, 77]	μεταξὺ πρῶτον τοῦ τείχους καὶ	τῆς	προσχώσεως, ταχὺ δὲ πλήρους γενομένου
[2, 102]	τε νῆσοι πυκναί, καὶ ἀλλήλαις	τῆς	προσχώσεως {τῷ μὴ σκεδάννυσθαι} ξύνδεσμοι
[2, 98]	μαχιμώτατοι μὲν ἦσαν οἱ ἐκ	τῆς	Ροδόπης αὐτόνομοι καταβάντες, ὁ δὲ
[2, 96]	τὸ ὄρος καὶ μέγα, ἐχόμενον	τῆς	Ροδόπης. ~Εγένετο δὲ ἡ ἀρχὴ
[2, 96]	τοῦ Αἵμου τε ὄρους καὶ	τῆς	Ροδόπης Θρᾷκας, ὅσων ἦρχε μέχρι
[2, 94]	ὡς ᾔσθοντο τὴν βοήθειαν, καταδραμόντες	τῆς	Σαλαμῖνος τὰ πολλὰ καὶ ἀνθρώπους
[2, 93]	αὐτοὺς λέγεται κωλῦσαι) ἐπὶ δὲ	τῆς	Σαλαμῖνος τὸ ἀκρωτήριον τὸ πρὸς
[2, 79]	ἐς φυλακήν· ἧς ἐπεξελθούσης ἐκ	τῆς	Σπαρτώλου ἐς μάχην καθίστανται οἱ
[2, 79]	τῆς Ολύνθου. καὶ οἱ ἐκ	τῆς	Σπαρτώλου ψιλοὶ ὡς εἶδον, θαρσήσαντες
[2, 22]	Λαρίσης Πολυμήδης καὶ Ἀριστόνους, ἀπὸ	τῆς	στάσεως ἑκάτερος, ἐκ δὲ Φαρσάλου
[2, 22]	αἰεὶ τοῦ μὴ προδρόμους ἀπὸ	τῆς	στρατιᾶς ἐσπίπτοντας ἐς τοὺς ἀγροὺς
[2, 33]	ἐπικούρους τινὰς προσεμισθώσατο· ἦρχον δὲ	τῆς	στρατιᾶς Εὐφαμίδας τε ὁ Ἀριστωνύμου
[2, 69]	Λυκίαν ὁ Μελήσανδρος ἀποθνῄσκει καὶ	τῆς	στρατιᾶς μέρος τι διέφθειρε νικηθεὶς
[2, 70]	οἱ δὲ προσεδέξαντο, ὁρῶντες μὲν	τῆς	στρατιᾶς τὴν ταλαιπωρίαν ἐν χωρίῳ
[2, 43]	οὖν καὶ τὴν πόλιν γε	τῆς	σφετέρας ἀρετῆς ἀξιοῦντες στερίσκειν, κάλλιστον
[2, 85]	τὴν Ἀθηναίων ἐκ πολλοῦ ἐμπειρίαν	τῆς	σφετέρας δι' ὀλίγου μελέτης. ὀργῇ
[2, 3]	νυκτὶ φοβερώτεροι ὄντες ἥσσους ὦσι	τῆς	σφετέρας ἐμπειρίας τῆς κατὰ τὴν
[2, 61]	δὲ τὰ ἴδια τοῦ κοινοῦ	τῆς	σωτηρίας ἀντιλαμβάνεσθαι. ~Τὸν δὲ πόνον
[2, 60]	οἶκον κακοπραγίαις ἐκπεπληγμένοι τοῦ κοινοῦ	τῆς	σωτηρίας ἀφίεσθε, καὶ ἐμέ τε
[2, 84]	μὲν μηδένα τρέπεσθαι αὐτῶν ὑπὸ	τῆς	ταραχῆς, φεύγειν δὲ ἐς Πάτρας
[2, 45]	μνησθῆναι, βραχείᾳ παραινέσει ἅπαν σημανῶ.	τῆς	τε γὰρ ὑπαρχούσης φύσεως μὴ
[2, 56]	τῆς Λακωνικῆς πόλισμα ἐπιθαλάσσιον, καὶ	τῆς	τε γῆς ἔτεμον καὶ αὐτὸ
[2, 65]	Περικλῆς λέγων ἐπειρᾶτο τοὺς Ἀθηναίους	τῆς	τε ἐς αὑτὸν ὀργῆς παραλύειν
[2, 26]	ὁ Κλεινίου. καὶ ἀποβάσεις ποιησάμενος	τῆς	τε παραθαλασσίου ἔστιν ἃ ἐδῄωσε
[2, 63]	ὑπαρχόντων, ἧς βεβαιοτέρα ἡ πρόνοια.	~τῆς	τε πόλεως ὑμᾶς εἰκὸς τῷ
[2, 61]	ἴσῳ γὰρ οἱ ἄνθρωποι δικαιοῦσι	τῆς	τε ὑπαρχούσης δόξης αἰτιᾶσθαι ὅστις
[2, 76]	ἀρτήσαντες ἁλύσεσι μακραῖς σιδηραῖς ἀπὸ	τῆς	τομῆς ἑκατέρωθεν ἀπὸ κεραιῶν δύο
[2, 65]	κατὰ τὰς ἰδίας διαβολὰς περὶ	τῆς	τοῦ δήμου προστασίας τά τε
[2, 92]	οἱ Πελοποννήσιοι τροπαῖον ὡς νενικηκότες	τῆς	τροπῆς, ἃς πρὸς τῇ γῇ
[2, 87]	ξυνέβη δὲ καὶ τὰ ἀπὸ	τῆς	τύχης οὐκ ὀλίγα ἐναντιωθῆναι, καί
[2, 20]	οὐχ ὁμοίως προθύμους ἔσεσθαι ὑπὲρ	τῆς	τῶν ἄλλων κινδυνεύειν, στάσιν δ'
[2, 48]	πρῶτον, ὡς λέγεται, ἐξ Αἰθιοπίας	τῆς	ὑπὲρ Αἰγύπτου, ἔπειτα δὲ καὶ
[2, 29]	ἀλλ' ὁ μὲν ἐν Δαυλίᾳ	τῆς	Φωκίδος νῦν καλουμένης γῆς {ὁ
[2, 5]	δὲ Πλαταιῆς ἐπειδὴ τὰ ἐκ	τῆς	χώρας κατὰ τάχος ἐσεκομίσαντο, ἀπέκτειναν
[2, 102]	καὶ ἀπὸ Ἀκαρνᾶνος παιδὸς ἑαυτοῦ	τῆς	χώρας τὴν ἐπωνυμίαν ἐγκατέλιπεν. τὰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/01/2006