Livre, Chap. |
[2, 83] |
καὶ
τὰς
εἴκοσι
ναῦς
τῶν
|
Ἀθηναίων |
α῏
ἐφρούρουν
ἐν
Ναυπάκτῳ.
ὁ |
[2, 91] |
ἐδίωκον
τὰς
ἕνδεκα
ναῦς
τῶν
|
Ἀθηναίων |
αἵπερ
ὑπεξέφυγον
τὴν
ἐπιστροφὴν
ἐς |
[2, 90] |
καὶ
διέφθειραν,
ἄνδρας
τε
τῶν
|
Ἀθηναίων |
ἀπέκτειναν
ὅσοι
μὴ
ἐξένευσαν
αὐτῶν. |
[2, 58] |
τοὺς
προτέρους
στρατιώτας
νοσῆσαι
τῶν
|
Ἀθηναίων |
ἀπὸ
τῆς
ξὺν
Αγνωνι
στρατιᾶς, |
[2, 80] |
Ἀκαρνανίαν
τὴν
πᾶσαν
καταστρέψασθαι
καὶ
|
Ἀθηναίων |
ἀποστῆσαι
πείθουσι
Λακεδαιμονίους
ναυτικόν
τε |
[2, 3] |
Πλαταιῶν
οὐ
βουλομένῳ
ἦν
τῶν
|
Ἀθηναίων |
ἀφίστασθαι.
ἐδόκει
οὖν
ἐπιχειρητέα
εἶναι, |
[2, 92] |
ταῦτα
φοβούμενοι
τὴν
ἀπὸ
τῶν
|
Ἀθηναίων |
βοήθειαν
ὑπὸ
νύκτα
ἐσέπλευσαν
ἐς |
[2, 9] |
παρεῖχον.
αὕτη
μὲν
Λακεδαιμονίων
ξυμμαχία·
|
Ἀθηναίων |
δὲ
Ξῖοι,
Λέσβιοι,
Πλαταιῆς,
Μεσσήνιοι |
[2, 78] |
αὐτοὶ
δὲ
ἐπολιορκοῦντο
ἐγκαταλελειμμένοι
τετρακόσιοι,
|
Ἀθηναίων |
δὲ
ὀγδοήκοντα,
γυναῖκες
δὲ
δέκα |
[2, 13] |
Περικλῆς
ὁ
Ξανθίππου
στρατηγὸς
ὢν
|
Ἀθηναίων |
δέκατος
αὐτός,
ὡς
ἔγνω
τὴν |
[2, 27] |
γῆν
νέμεσθαι,
κατά
τε
τὸ
|
Ἀθηναίων |
διάφορον
καὶ
ὅτι
σφῶν
εὐεργέται |
[2, 31] |
τε
μέγιστον
δὴ
τοῦτο
ἁθρόον
|
Ἀθηναίων |
ἐγένετο,
ἀκμαζούσης
ἔτι
τῆς
πόλεως |
[2, 85] |
τινα
μαλακίαν,
οὐκ
ἀντιτιθέντες
τὴν
|
Ἀθηναίων |
ἐκ
πολλοῦ
ἐμπειρίαν
τῆς
σφετέρας |
[2, 86] |
πρίν
τι
καὶ
ἀπὸ
τῶν
|
Ἀθηναίων |
ἐπιβοηθῆσαι,
ξυνεκάλεσαν
τοὺς
στρατιώτας
πρῶτον, |
[2, 31] |
πολέμῳ
κατὰ
ἔτος
ἕκαστον
ἐσβολαὶ
|
Ἀθηναίων |
ἐς
τὴν
Μεγαρίδα
καὶ
ἱππέων |
[2, 31] |
μέχρι
οὗ
Νίσαια
ἑάλω
ὑπ'
|
Ἀθηναίων. |
~Ετειχίσθη
δὲ
καὶ
Ἀταλάντη
ὑπὸ |
[2, 11] |
γνώμην,
εὔνοιαν
ἔχουσα
διὰ
τὸ
|
Ἀθηναίων |
ἔχθος
πρᾶξαι
ἡμᾶς
ἃ
ἐπινοοῦμεν. |
[2, 93] |
τοῦ
Πειραιῶς
τοῦ
λιμένος
τῶν
|
Ἀθηναίων· |
ἦν
δὲ
ἀφύλακτος
καὶ
ἄκλῃστος |
[2, 79] |
καὶ
ψιλοὶ
νικῶσι
τοὺς
τῶν
|
Ἀθηναίων |
ἱππέας
καὶ
ψιλούς·
εἶχον
δέ |
[2, 19] |
πεδίον
καὶ
τροπήν
τινα
τῶν
|
Ἀθηναίων |
ἱππέων
περὶ
τοὺς
Ρείτους
καλουμένους |
[2, 15] |
Ἀνθεστηριῶνι,
ὥσπερ
καὶ
οἱ
ἀπ'
|
Ἀθηναίων |
Ιωνες
ἔτι
καὶ
νῦν
νομίζουσιν. |
[2, 79] |
μετ'
αὐτῶν
νικῶνται
ὑπὸ
τῶν
|
Ἀθηναίων |
καὶ
ἀναχωροῦσιν
ἐς
τὴν
Σπάρτωλον, |
[2, 57] |
ἦσαν
ἐν
τῇ
γῇ
τῇ
|
Ἀθηναίων |
καὶ
οἱ
Ἀθηναῖοι
ἐστράτευον
ἐπὶ |
[2, 1] |
δὲ
ὁ
πόλεμος
ἐνθένδε
ἤδη
|
Ἀθηναίων |
καὶ
Πελοποννησίων
καὶ
τῶν
ἑκατέροις |
[2, 67] |
ὑπῆρξαν,
τοὺς
ἐμπόρους
οὓς
ἔλαβον
|
Ἀθηναίων |
καὶ
τῶν
ξυμμάχων
ἐν
ὁλκάσι |
[2, 29] |
εὐθὺς
Περδίκκας
ἐπὶ
Ξαλκιδέας
μετὰ
|
Ἀθηναίων |
καὶ
Φορμίωνος.
οὕτω
μὲν
Σιτάλκης |
[2, 67] |
αὐτόν,
εἰ
δύναιντο,
μεταστάντα
τῆς
|
Ἀθηναίων |
ξυμμαχίας
στρατεῦσαι
ἐπὶ
τὴν
Ποτείδαιαν, |
[2, 2] |
ἐς
Πλάταιαν
τῆς
Βοιωτίας
οὖσαν
|
Ἀθηναίων |
ξυμμαχίδα.
ἐπηγάγοντο
δὲ
καὶ
ἀνέῳξαν |
[2, 67] |
πολεμίους
διέφθειρον,
καὶ
τοὺς
μετὰ
|
Ἀθηναίων |
ξυμπολεμοῦντας
καὶ
τοὺς
μηδὲ
μεθ' |
[2, 22] |
καὶ
ἀπέθανον
τῶν
Θεσσαλῶν
καὶ
|
Ἀθηναίων |
οὐ
πολλοί·
ἀνείλοντο
μέντοι
αὐτοὺς |
[2, 72] |
εἴη
ποιεῖν
ἃ
προκαλεῖται
ἄνευ
|
Ἀθηναίων |
(παῖδες
γὰρ
σφῶν
καὶ
γυναῖκες |
[2, 56] |
δὲ
ἀνήγετο
ἡ
στρατιὰ
αὕτη
|
Ἀθηναίων, |
Πελοποννησίους
κατέλιπον
τῆς
Ἀττικῆς
ὄντας |
[2, 101] |
λόγον
καὶ
ἐπὶ
τοὺς
τῶν
|
Ἀθηναίων |
πολεμίους
Ελληνας,
μὴ
ὑπ'
αὐτῶν |
[2, 48] |
τὴν
πολλήν.
ἐς
δὲ
τὴν
|
Ἀθηναίων |
πόλιν
ἐξαπιναίως
ἐσέπεσε,
καὶ
τὸ |
[2, 67] |
Ποτείδαιαν,
οὗ
ἦν
στράτευμα
τῶν
|
Ἀθηναίων |
πολιορκοῦν,
καὶ
ᾗπερ
ὥρμηντο,
δι' |
[2, 15] |
ἀκρόπολις
μέχρι
τοῦδε
ἔτι
ὑπ'
|
Ἀθηναίων |
πόλις.
~τῇ
τε
οὖν
ἐπὶ |
[2, 67] |
ὡς
βασιλέα
ἀναπέμψειν.
παρατυχόντες
δὲ
|
Ἀθηναίων |
πρέσβεις
Λέαρχος
Καλλιμάχου
καὶ
Ἀμεινιάδης |
[2, 95] |
τῶν
Μακεδόνων
ἦγε
καὶ
τῶν
|
Ἀθηναίων |
πρέσβεις,
ο῏
ἔτυχον
παρόντες
τούτων |
[2, 25] |
ἑκατόν.
διαδραμὼν
δὲ
τὸ
τῶν
|
Ἀθηναίων |
στρατόπεδον
ἐσκεδασμένον
κατὰ
τὴν
χώραν |
[2, 69] |
ἐκεῖθεν
ἠπείρου.
ἀναβὰς
δὲ
στρατιᾷ
|
Ἀθηναίων |
τε
τῶν
ἀπὸ
τῶν
νεῶν |
[2, 22] |
βραχεῖα
ἐν
Φρυγίοις
τῶν
τε
|
Ἀθηναίων |
τέλει
ἑνὶ
τῶν
ἱππέων
καὶ |
[2, 56] |
δ'
ἐπὶ
τῶν
νεῶν
ὁπλίτας
|
Ἀθηναίων |
τετρακισχιλίους
καὶ
ἱππέας
τριακοσίους
ἐν |
[2, 91] |
καὶ
τὴν
μίαν
ναῦν
τῶν
|
Ἀθηναίων |
τὴν
ὑπόλοιπον
ἐδίωκε
Λευκαδία
ναῦς |
[2, 70] |
περὶ
ξυμβάσεως
τοῖς
στρατηγοῖς
τῶν
|
Ἀθηναίων |
τοῖς
ἐπὶ
σφίσι
τεταγμένοις,
Ξενοφῶντί |
[2, 102] |
τῆς
Ἀκαρνανίας
τετρακοσίοις
μὲν
ὁπλίταις
|
Ἀθηναίων |
τῶν
ἀπὸ
τῶν
νεῶν,
τετρακοσίοις |
[2, 23] |
Γραϊκὴν
καλουμένην,
ἣν
νέμονται
Ωρώπιοι
|
Ἀθηναίων |
ὑπήκοοι,
ἐδῄωσαν.
ἀφικόμενοι
δὲ
ἐς |
[2, 32] |
~Ετειχίσθη
δὲ
καὶ
Ἀταλάντη
ὑπὸ
|
Ἀθηναίων |
φρούριον
τοῦ
θέρους
τούτου
τελευτῶντος, |
[2, 80] |
δὲ
καὶ
Περδίκκας
κρύφα
τῶν
|
Ἀθηναίων |
χιλίους
Μακεδόνων,
ο῏
ὕστερον
ἦλθον. |
[2, 21] |
αὐτοῖς
οὐκ
ἐλαχίστην
μοῖραν
εἶναι
|
Ἀθηναίων, |
ὡς
αὐτῶν
ἡ
γῆ
ἐτέμνετο, |