HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Thucydide, Histoire de la Guerre du Péloponnèse, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ξ = 160 formes différentes pour 250 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[2, 101]   ἔπεμψαν αὐτῷ, ἔς τε τοὺς Ξαλκιδέας καὶ Βοττιαίους μέρος τι τοῦ

[2, 29]   ξυνεστράτευσέ τε εὐθὺς Περδίκκας ἐπὶ Ξαλκιδέας μετὰ Ἀθηναίων καὶ Φορμίωνος. οὕτω

[2, 58]   καὶ χίλιοι οὐκέτι ἦσαν περὶ Ξαλκιδέας. ὁ μὲν οὖν Αγνων ἀνεχώρησε

[2, 95]   στρατιᾷ ὡς πλείστῃ ἐπὶ τοὺς Ξαλκιδέας παραγενέσθαι. ~ἀνίστησιν οὖν ἐκ τῶν

[2, 95]   Ἀλεξάνδρου Μακεδονίας βασιλέα καὶ ἐπὶ Ξαλκιδέας τοὺς ἐπὶ Θρᾴκης, δύο ὑποσχέσεις

[2, 79]   καὶ ἱππεῦσι διακοσίοις ἐπεστράτευσαν ἐπὶ Ξαλκιδέας τοὺς ἐπὶ Θρᾴκης καὶ Βοττιαίους

[2, 58]   ἐκεῖνος ἐχρήσατο ἐστράτευσαν εὐθὺς ἐπὶ Ξαλκιδέας τοὺς ἐπὶ Θρᾴκης καὶ Ποτείδαιαν

[2, 101]   ἡμέρας, τούτων δὲ ὀκτὼ ἐν Ξαλκιδεῦσιν, ἀνεχώρησε τῷ στρατῷ κατὰ τάχος

[2, 79]   ἥσσηντο, ἐπιτίθενται αὖθις μετὰ τῶν Ξαλκιδέων ἱππέων καὶ τῶν προσβοηθησάντων τοῖς

[2, 79]   καὶ οἱ μὲν ὁπλῖται τῶν Ξαλκιδέων καὶ ἐπίκουροί τινες μετ' αὐτῶν

[2, 79]   Σπάρτωλον, οἱ δὲ ἱππῆς τῶν Ξαλκιδέων καὶ ψιλοὶ νικῶσι τοὺς τῶν

[2, 99]   καλουμένης Βοττιαίους, ο῏ νῦν ὅμοροι Ξαλκιδέων οἰκοῦσιν· τῆς δὲ Παιονίας παρὰ

[2, 79]   ἐσηκόντιζον. οἵ τε ἱππῆς τῶν Ξαλκιδέων προσιππεύοντες ᾗ δοκοίη προσέβαλλον, καὶ

[2, 79]   οἱ στρατηγοὶ πάντες. οἱ δὲ Ξαλκιδῆς καὶ Βοττιαῖοι τροπαῖόν τε ἔστησαν

[2, 101]   χωρήσωσιν. ὁ δὲ τήν τε Ξαλκιδικὴν καὶ Βοττικὴν καὶ Μακεδονίαν ἅμα

[2, 70]   ὑπόσπονδοι ἐξῆλθον ἔς τε τὴν Ξαλκιδικὴν καὶ ᾗ ἕκαστος ἐδύνατο· Ἀθηναῖοι

[2, 95]   ξυμμαχίαν ἐποιεῖτο, τὸν ἐπὶ Θρᾴκης Ξαλκιδικὸν πόλεμον καταλύσειν. ἀμφοτέρων οὖν ἕνεκα

[2, 83]   κατεῖδον τοὺς Ἀθηναίους ἀπὸ τῆς Ξαλκίδος καὶ τοῦ Εὐήνου ποταμοῦ προσπλέοντας

[2, 34]   τοῖς πρώτοις τοῖσδε Περικλῆς ὁ Ξανθίππου ᾑρέθη λέγειν. καὶ ἐπειδὴ καιρὸς

[2, 13]   ἐς τὴν Ἀττικήν, Περικλῆς ὁ Ξανθίππου στρατηγὸς ὢν Ἀθηναίων δέκατος αὐτός,

[2, 31]   ἐς τὴν Μεγαρίδα Περικλέους τοῦ Ξανθίππου στρατηγοῦντος. καὶ οἱ περὶ Πελοπόννησον

[2, 80]   πολλῷ ὕστερον τούτων, Ἀμπρακιῶται καὶ Ξάονες βουλόμενοι Ἀκαρνανίαν τὴν πᾶσαν καταστρέψασθαι

[2, 81]   καὶ μέσον μὲν ἔχοντες προσῇσαν Ξάονες καὶ οἱ ἄλλοι βάρβαροι, ἐκ

[2, 81]   ἐστρατοπεδεύσαντο ἐν ἐπιτηδείῳ· οἱ δὲ Ξάονες σφίσι τε αὐτοῖς πιστεύοντες καὶ

[2, 80]   ἦλθε χίλιοι Πελοποννησίων, βάρβαροι δὲ Ξάονες χίλιοι ἀβασίλευτοι, ὧν ἡγοῦντο ἐπετησίῳ

[2, 68]   στρατείαν ποιοῦνται αὑτῶν τε καὶ Ξαόνων καὶ ἄλλων τινῶν τῶν πλησιοχώρων

[2, 80]   καὶ Νικάνωρ. ξυνεστρατεύοντο δὲ μετὰ Ξαόνων καὶ Θεσπρωτοὶ ἀβασίλευτοι. Μολοσσοὺς δὲ

[2, 81]   καταστάντων διαφθείρονταί τε πολλοὶ τῶν Ξαόνων, καὶ οἱ ἄλλοι βάρβαροι ὡς

[2, 75]   σῖτον αἱρεῖσθαι· Λακεδαιμονίων τε οἱ ξεναγοὶ ἑκάστης πόλεως ξυνεφεστῶτες ἠνάγκαζον ἐς

[2, 39]   παρέχομεν, καὶ οὐκ ἔστιν ὅτε ξενηλασίαις ἀπείργομέν τινα ἢ μαθήματος ἢ

[2, 13]   ἐκκλησίᾳ ὅτι Ἀρχίδαμος μέν οἱ ξένος εἴη, οὐ μέντοι ἐπὶ κακῷ

[2, 13]   ἐσομένην, ὑποτοπήσας, ὅτι Ἀρχίδαμος αὐτῷ ξένος ὢν ἐτύγχανε, μὴ πολλάκις ἢ

[2, 23]   ἐστρατήγει δὲ Καρκίνος τε ὁ Ξενοτίμου καὶ Πρωτέας ὁ Επικλέους καὶ

[2, 79]   ἀκμάζοντος τοῦ σίτου· ἐστρατήγει δὲ Ξενοφῶν ὁ Εὐριπίδου τρίτος αὐτός. ἐλθόντες

[2, 70]   Ἀθηναίων τοῖς ἐπὶ σφίσι τεταγμένοις, Ξενοφῶντί τε τῷ Εὐριπίδου καὶ Εστιοδώρῳ

[2, 34]   ὁ βουλόμενος καὶ ἀστῶν καὶ ξένων, καὶ γυναῖκες πάρεισιν αἱ προσήκουσαι

[2, 36]   πάντα ὅμιλον καὶ ἀστῶν καὶ ξένων ξύμφορον εἶναι ἐπακοῦσαι αὐτῶν. ~Ξρώμεθα

[2, 56]   νεῶν ποιηθείσαις· ξυνεστρατεύοντο δὲ καὶ Ξῖοι καὶ Λέσβιοι πεντήκοντα ναυσίν. ὅτε

[2, 9]   καὶ Θήρας. τούτων ναυτικὸν παρείχοντο Ξῖοι, Λέσβιοι, Κερκυραῖοι, οἱ δ' ἄλλοι

[2, 9]   μὲν Λακεδαιμονίων ξυμμαχία· Ἀθηναίων δὲ Ξῖοι, Λέσβιοι, Πλαταιῆς, Μεσσήνιοι οἱ ἐν

[2, 2]   πέμπτῳ καὶ δεκάτῳ ἔτει, ἐπὶ Ξρυσίδος ἐν Ἄργει τότε πεντήκοντα δυοῖν

[2, 33]   ὁ Τιμοκράτους καὶ Εὔμαχος ὁ Ξρύσιδος. καὶ πλεύσαντες κατήγαγον· καὶ τῆς

[2, 37]   ξένων ξύμφορον εἶναι ἐπακοῦσαι αὐτῶν. ~Ξρώμεθα γὰρ πολιτείᾳ οὐ ζηλούσῃ τοὺς

[2, 12]   τῷ Μελησίππῳ ἀγωγούς, ὅπως μηδενὶ ξυγγένηται. ὁ δ' ἐπειδὴ ἐπὶ τοῖς

[2, 74]   πολλὰ καὶ εἰκότα οὐ τυγχάνομεν. ξυγγνώμονες δὲ ἔστε τῆς μὲν ἀδικίας

[2, 88]   σφᾶς αὐτοὺς ξυνιστάμενοι ἐφοβοῦντο, ἐβούλετο ξυγκαλέσας θαρσῦναί τε καὶ παραίνεσιν ἐν

[2, 71]   ἀγορᾷ ἱερὰ Διὶ ἐλευθερίῳ καὶ ξυγκαλέσας πάντας τοὺς ξυμμάχους ἀπεδίδου Πλαταιεῦσι

[2, 88]   ὑπόμνησιν ποιήσασθαι τοῦ θαρσεῖν, καὶ ξυγκαλέσας τοὺς Ἀθηναίους ἔλεγε τοιάδε. ~Ορῶν

[2, 10]   ὅσπερ ἡγεῖτο τῆς ἐξόδου ταύτης, ξυγκαλέσας τοὺς στρατηγοὺς τῶν πόλεων πασῶν

[2, 41]   μνημεῖα κακῶν τε κἀγαθῶν ἀίδια ξυγκατοικίσαντες. περὶ τοιαύτης οὖν πόλεως οἵδε

[2, 52]   τῷ ὑπάρχοντι πόνῳ καὶ ἡ ξυγκομιδὴ ἐκ τῶν ἀγρῶν ἐς τὸ

[2, 59]   πρὸς δὲ τοὺς Λακεδαιμονίους ὥρμηντο ξυγχωρεῖν· καὶ πρέσβεις τινὰς πέμψαντες ὡς

[2, 75]   ἔσεσθαι αὐτῶν στρατεύματος τοσούτου ἐργαζομένου. ξύλα μὲν οὖν τέμνοντες ἐκ τοῦ

[2, 75]   ὥστε τοὺς ἐργαζομένους καὶ τὰ ξύλα μήτε πυρφόροις οἰστοῖς βάλλεσθαι ἐν

[2, 75]   ξύνδεσμος δ' ἦν αὐτοῖς τὰ ξύλα, τοῦ μὴ ὑψηλὸν γιγνόμενον ἀσθενὲς

[2, 75]   Πλαταιῆς ὁρῶντες τὸ χῶμα αἰρόμενον, ξύλινον τεῖχος ξυνθέντες καὶ ἐπιστήσαντες τῷ

[2, 67]   τὸν Ελλήσποντον περαιώσειν, πρὶν ἐσβαίνειν ξυλλαμβάνει, ἄλλους ξυμπέμψας μετὰ τοῦ Λεάρχου

[2, 13]   ἐδῄουν. ~Ετι δὲ τῶν Πελοποννησίων ξυλλεγομένων τε ἐς τὸν Ισθμὸν καὶ

[2, 54]   νίκην ἔσεσθαι, καὶ αὐτὸς ἔφη ξυλλήψεσθαι. περὶ μὲν οὖν τοῦ χρηστηρίου

[2, 12]   ~Τοσαῦτα εἰπὼν καὶ διαλύσας τὸν ξύλλογον ὁ Ἀρχίδαμος Μελήσιππον πρῶτον ἀποστέλλει

[2, 22]   τε οὐκ ἐποίει αὐτῶν οὐδὲ ξύλλογον οὐδένα, τοῦ μὴ ὀργῇ τι

[2, 59]   πάντα ποιοῦντας ἅπερ αὐτὸς ἤλπιζε, ξύλλογον ποιήσας (ἔτι δ' ἐστρατήγει) ἐβούλετο

[2, 14]   αὐτῶν τῶν οἰκιῶν καθαιροῦντες τὴν ξύλωσιν· πρόβατα δὲ καὶ ὑποζύγια ἐς

[2, 34]   διὰ παντὸς τοῦ πολέμου, ὁπότε ξυμβαίη αὐτοῖς, ἐχρῶντο τῷ νόμῳ. ἐπὶ

[2, 38]   πάσης γῆς τὰ πάντα, καὶ ξυμβαίνει ἡμῖν μηδὲν οἰκειοτέρᾳ τῇ ἀπολαύσει

[2, 74]   καὶ ἄλλο πάσχοντας ὅτι ἂν ξυμβαίνῃ· ἐξελθεῖν τε μηδένα ἔτι, ἀλλ'

[2, 61]   ἀπροσδόκητον καὶ τὸ πλείστῳ παραλόγῳ ξυμβαῖνον· ὃ ὑμῖν πρὸς τοῖς ἄλλοις

[2, 5]   λόγων πρῶτον γενομένων ἤν τι ξυμβαίνωσι, καὶ ἐπομόσαι οὔ φασιν. ἐκ

[2, 70]   οὕτω δὴ λόγους προσφέρουσι περὶ ξυμβάσεως τοῖς στρατηγοῖς τῶν Ἀθηναίων τοῖς

[2, 3]   ἑώρων ἐν τῇ νυκτί) πρὸς ξύμβασιν ἐχώρησαν καὶ τοὺς λόγους δεξάμενοι

[2, 2]   τε χρήσασθαι ἐπιτηδείοις καὶ ἐς ξύμβασιν μᾶλλον καὶ φιλίαν τὴν πόλιν

[2, 81]   τὸ μήπω τοὺς ἄλλους Ἀκαρνᾶνας ξυμβεβοηθηκέναι, ἄπωθεν δὲ σφενδονώντων καὶ ἐς

[2, 54]   καταλάβῃ Δωρικὸς τοῦδε ὕστερος καὶ ξυμβῇ γενέσθαι λιμόν, κατὰ τὸ εἰκὸς

[2, 17]   μοι δοκεῖ τὸ μαντεῖον τοὐναντίον ξυμβῆναι ἢ προσεδέχοντο· οὐ γὰρ διὰ

[2, 77]   νῦν δὲ καὶ τόδε λέγεται ξυμβῆναι, ὕδωρ {ἐξ οὐρανοῦ} πολὺ καὶ

[2, 82]   ἀναχωρεῖ παρ' αὐτοὺς πρὶν τὴν ξυμβοήθειαν ἐλθεῖν. κἀκεῖθεν ἐπ' οἴκου ἀπῆλθον

[2, 80]   μετὰ σφῶν ἔλθωσιν, ἀδυνάτων ὄντων ξυμβοηθεῖν τῶν ἀπὸ θαλάσσης Ἀκαρνάνων ῥᾳδίως

[2, 83]   παραγενέσθαι τῷ Κνήμῳ, ὅπως μὴ ξυμβοηθῶσιν οἱ ἀπὸ θαλάσσης ἄνω Ἀκαρνᾶνες,

[2, 85]   καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι τῷ Κνήμῳ ξυμβούλους ἐπὶ τὰς ναῦς Τιμοκράτη καὶ

[2, 99]   καὶ ἄλλα ἔθνη ἐπάνωθεν, ἃ ξύμμαχα μέν ἐστι τούτοις καὶ ὑπήκοα,

[2, 2]   τὰ πάτρια τῶν πάντων Βοιωτῶν ξυμμαχεῖν, τίθεσθαι παρ' αὑτοὺς τὰ ὅπλα)

[2, 9]   πεζὸν παρεῖχον. αὕτη μὲν Λακεδαιμονίων ξυμμαχία· Ἀθηναίων δὲ Ξῖοι, Λέσβιοι, Πλαταιῆς,

[2, 9]   δ' ἄλλοι πεζὸν καὶ χρήματα. ξυμμαχία μὲν αὕτη ἑκατέρων καὶ παρασκευὴ

[2, 68]   Ἀκαρνᾶνες. μετὰ δὲ τοῦτο ἡ ξυμμαχία πρῶτον ἐγένετο Ἀθηναίοις καὶ Ἀκαρνᾶσιν.

[2, 7]   Ἀθηναῖοι δὲ τήν τε ὑπάρχουσαν ξυμμαχίαν ἐξήταζον καὶ ἐς τὰ περὶ

[2, 95]   Ἀθηναίοις αὐτὸς ὡμολογήκει, ὅτε τὴν ξυμμαχίαν ἐποιεῖτο, τὸν ἐπὶ Θρᾴκης Ξαλκιδικὸν

[2, 29]   Νυμφόδωρος τήν τε τοῦ Σιτάλκου ξυμμαχίαν ἐποίησε καὶ Σάδοκον τὸν υἱὸν

[2, 30]   αὐτὸν τὸ χωρίον ἐς τὴν ξυμμαχίαν προσεποιήσαντο. ἐπί τε Κεφαλληνίαν τὴν

[2, 73]   ὤμοσαν μηδὲν νεωτερίζειν περὶ τὴν ξυμμαχίαν. ~τοιαῦτα τῶν πρέσβεων ἀπαγγειλάντων οἱ

[2, 67]   εἰ δύναιντο, μεταστάντα τῆς Ἀθηναίων ξυμμαχίας στρατεῦσαι ἐπὶ τὴν Ποτείδαιαν, οὗ

[2, 2]   Πλάταιαν τῆς Βοιωτίας οὖσαν Ἀθηναίων ξυμμαχίδα. ἐπηγάγοντο δὲ καὶ ἀνέῳξαν τὰς

[2, 10]   τὴν Πελοπόννησον καὶ τὴν ἔξω ξυμμαχίδα στρατιὰν παρασκευάζεσθαι ταῖς πόλεσι τά

[2, 7]   ἤλπιζον ἑκάτεροι προσλήψεσθαι, πόλεις τε ξυμμαχίδας ποιούμενοι ὅσαι ἦσαν ἐκτὸς τῆς

[2, 80]   ναυτικόν τε παρασκευάσασθαι ἐκ τῆς ξυμμαχίδος καὶ ὁπλίτας χιλίους πέμψαι ἐπ'

[2, 22]   τῶν Θεσσαλῶν κατὰ τὸ παλαιὸν ξυμμαχικὸν ἐγένετο τοῖς Ἀθηναίοις, καὶ ἀφίκοντο

[2, 101]   ὑπ' αὐτῶν ἀγόμενοι κατὰ τὸ ξυμμαχικὸν καὶ ἐπὶ σφᾶς χωρήσωσιν. ὁ

[2, 73]   ὦ ἄνδρες Πλαταιῆς, ἀφ' οὗ ξύμμαχοι ἐγενόμεθα, Ἀθηναῖοί φασιν ἐν οὐδενὶ

[2, 83]   οἱ δὲ Κορίνθιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι ἔπλεον μὲν οὐχ ὡς ἐπὶ

[2, 71]   θέρους οἱ Πελοποννήσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι ἐς μὲν τὴν Ἀττικὴν οὐκ

[2, 11]   παρῄνει τοιάδε. ~Ἄνδρες Πελοποννήσιοι καὶ ξύμμαχοι, καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν πολλὰς

[2, 9]   πόλεμον καθίσταντο. Λακεδαιμονίων μὲν οἵδε ξύμμαχοι· Πελοποννήσιοι μὲν οἱ ἐντὸς Ισθμοῦ

[2, 7]   δὲ καὶ Λακεδαιμόνιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι, πρεσβείας τε μέλλοντες πέμπειν παρὰ

[2, 47]   εὐθὺς ἀρχομένου Πελοποννήσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι τὰ δύο μέρη ὥσπερ καὶ

[2, 66]   ~Οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι τοῦ αὐτοῦ θέρους ἐστράτευσαν ναυσὶν

[2, 81]   οἱ δὲ Πελοποννήσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι τρία τέλη ποιήσαντες σφῶν αὐτῶν

[2, 29]   σφίσι τὸν Τήρεω, Θρᾳκῶν βασιλέα, ξύμμαχον γενέσθαι. ὁ δὲ Τήρης οὗτος

[2, 29]   ὄντα τὸν Σιτάλκην οἱ Ἀθηναῖοι ξύμμαχον ἐποιοῦντο, βουλόμενοι σφίσι τὰ ἐπὶ

[2, 29]   τε ὁ Τήρεω Θρᾳκῶν βασιλεὺς ξύμμαχος ἐγένετο Ἀθηναίοις καὶ Περδίκκας ὁ

[2, 71]   ἐλευθερίῳ καὶ ξυγκαλέσας πάντας τοὺς ξυμμάχους ἀπεδίδου Πλαταιεῦσι γῆν καὶ πόλιν

[2, 65]   τε σφᾶς αὐτοὺς καὶ τοὺς ξυμμάχους ἐπολίτευσαν, ἃ κατορθούμενα μὲν τοῖς

[2, 9]   πόλεις δὲ ἑκάτεροι τάσδε ἔχοντες ξυμμάχους ἐς τὸν πόλεμον καθίσταντο. Λακεδαιμονίων

[2, 71]   δὲ μή, ἀμύνειν τοὺς παρόντας ξυμμάχους κατὰ δύναμιν. τάδε μὲν ἡμῖν

[2, 17]   τῶν πρὸς τὸν πόλεμον ἥπτοντο, ξυμμάχους τε ἀγείροντες καὶ τῇ Πελοποννήσῳ

[2, 25]   καὶ ἄλλοι τινὲς τῶν ἐκεῖ ξυμμάχων ἄλλα τε ἐκάκουν περιπλέοντες καὶ

[2, 13]   ἰσχύουσιν, ἐξαρτύεσθαι, τά τε τῶν ξυμμάχων διὰ χειρὸς ἔχειν, λέγων τὴν

[2, 67]   οὓς ἔλαβον Ἀθηναίων καὶ τῶν ξυμμάχων ἐν ὁλκάσι περὶ Πελοπόννησον πλέοντας

[2, 1]   καὶ Πελοποννησίων καὶ τῶν ἑκατέροις ξυμμάχων, ἐν ᾧ οὔτε ἐπεμείγνυντο ἔτι

[2, 69]   ἀπὸ τῶν νεῶν καὶ τῶν ξυμμάχων ἐς τὴν Λυκίαν ὁ Μελήσανδρος

[2, 65]   Σικελίας μετ' αὐτῶν, καὶ τῶν ξυμμάχων ἔτι τοῖς πλέοσιν ἀφεστηκόσι, Κύρῳ

[2, 62]   ἑώρων. οἴεσθε μὲν γὰρ τῶν ξυμμάχων μόνων ἄρχειν, ἐγὼ δὲ ἀποφαίνω

[2, 100]   δὲ προσμεταπεμψάμενοι ἀπὸ τῶν ἄνω ξυμμάχων, ὅπῃ δοκοίη, ὀλίγοι πρὸς πολλοὺς

[2, 13]   φόρου κατ' ἐνιαυτὸν ἀπὸ τῶν ξυμμάχων τῇ πόλει ἄνευ τῆς ἄλλης

[2, 83]   τῆς Κορίνθου καὶ τῶν ἄλλων ξυμμάχων τῶν ἐκ τοῦ Κρισαίου κόλπου

[2, 98]   καταβάντες, ὁ δὲ ἄλλος ὅμιλος ξύμμεικτος πλήθει φοβερώτατος ἠκολούθει. ~ξυνηθροίζοντο οὖν

[2, 84]   ἐκείνων νῆες, ἃς ἔδει ταύταις ξυμμεῖξαι, ἀφικνοῦνται μετὰ τὴν ἐν Στράτῳ

[2, 99]   Μακεδόνων αὐτῶν πολλήν. τὸ δὲ ξύμπαν Μακεδονία καλεῖται, καὶ Περδίκκας Ἀλεξάνδρου

[2, 60]   τοῦδε, χρήμασι δὲ νικωμένου, τὰ ξύμπαντα τούτου ἑνὸς ἂν πωλοῖτο. ὥστ'

[2, 64]   πολέμοις μεγίστοις ἀντέσχομεν πρός τε ξύμπαντας καὶ καθ' ἑκάστους, πόλιν τε

[2, 65]   οὐ μέντοι πρότερόν γε οἱ ξύμπαντες ἐπαύσαντο ἐν ὀργῇ ἔχοντες αὐτὸν

[2, 100]   τῇ ἄλλῃ παρασκευῇ κρείσσονι ἢ ξύμπαντες οἱ ἄλλοι βασιλῆς ὀκτὼ οἱ

[2, 78]   ἑκατὸν σιτοποιοί. τοσοῦτοι ἦσαν οἱ ξύμπαντες ὅτε ἐς τὴν πολιορκίαν καθίσταντο,

[2, 82]   τῇ ὑστεραίᾳ ὑποσπόνδους, καὶ Οἰνιαδῶν ξυμπαραγενομένων κατὰ φιλίαν ἀναχωρεῖ παρ' αὐτοὺς

[2, 65]   ἤδη ὄντες, ὧν δὲ ἡ ξύμπασα πόλις προσεδεῖτο πλείστου ἄξιον νομίζοντες

[2, 60]   ἐγὼ γὰρ ἡγοῦμαι πόλιν πλείω ξύμπασαν ὀρθουμένην ὠφελεῖν τοὺς ἰδιώτας ἢ

[2, 12]   αὐτῶν, ἤν τι βούλωνται, πρεσβεύεσθαι. ξυμπέμπουσί τε τῷ Μελησίππῳ ἀγωγούς, ὅπως

[2, 67]   περαιώσειν, πρὶν ἐσβαίνειν ξυλλαμβάνει, ἄλλους ξυμπέμψας μετὰ τοῦ Λεάρχου καὶ Ἀμεινιάδου,

[2, 84]   ὥσπερ ἐν γῇ πεζήν, ἀλλὰ ξυμπεσεῖσθαι πρὸς ἀλλήλας τὰς ναῦς καὶ

[2, 67]   αὐτὸν χρήματά τε παρασχεῖν καὶ ξυμπολεμεῖν, ἀφικνοῦνται ὡς Σιτάλκην πρῶτον τὸν

[2, 67]   διέφθειρον, καὶ τοὺς μετὰ Ἀθηναίων ξυμπολεμοῦντας καὶ τοὺς μηδὲ μεθ' ἑτέρων.

[2, 80]   ἐς Λευκάδα. ἦσαν δὲ Κορίνθιοι ξυμπροθυμούμενοι μάλιστα τοῖς Ἀμπρακιώταις ἀποίκοις οὖσιν.

[2, 63]   τεταγμένον, οὐδὲ ἐν ἀρχούσῃ πόλει ξυμφέρει, ἀλλ' ἐν ὑπηκόῳ, ἀσφαλῶς δουλεύειν.

[2, 89]   τε τὰ πολλὰ τῶν πολεμίων ξυμφέρει καὶ ναυμαχίᾳ οὐχ ἥκιστα, ἀμύνεσθέ

[2, 89]   ἄμεινον πλεούσαις ἡ στενοχωρία οὐ ξυμφέρει. οὔτε γὰρ ἂν ἐπιπλεύσειέ τις

[2, 40]   ἀποδώσων. καὶ μόνοι οὐ τοῦ ξυμφέροντος μᾶλλον λογισμῷ ἢ τῆς ἐλευθερίας

[2, 17]   διὰ τὴν παράνομον ἐνοίκησιν αἱ ξυμφοραὶ γενέσθαι τῇ πόλει, ἀλλὰ διὰ

[2, 60]   ἢ ἐμοὶ χαλεπαίνετε ἢ ταῖς ξυμφοραῖς εἴκετε. ἐγὼ γὰρ ἡγοῦμαι πόλιν

[2, 44]   ἢ παραμυθήσομαι. ἐν πολυτρόποις γὰρ ξυμφοραῖς ἐπίστανται τραφέντες· τὸ δ' εὐτυχές,

[2, 64]   ἅπασιν ἀνθρώποις διὰ τὸ ταῖς ξυμφοραῖς μὴ εἴκειν, πλεῖστα δὲ σώματα

[2, 59]   πολεμεῖν καὶ δι' ἐκεῖνον ταῖς ξυμφοραῖς περιπεπτωκότες, πρὸς δὲ τοὺς Λακεδαιμονίους

[2, 61]   ἀντιπάλοις αὐτῇ τεθραμμένους χρεὼν καὶ ξυμφοραῖς ταῖς μεγίσταις ἐθέλειν ὑφίστασθαι καὶ

[2, 64]   βαρυνόμενοι, ὡς οἵτινες πρὸς τὰς ξυμφορὰς γνώμῃ μὲν ἥκιστα λυποῦνται, ἔργῳ

[2, 60]   οὖν πόλις μὲν τὰς ἰδίας ξυμφορὰς οἵα τε φέρειν, εἷς δ'

[2, 87]   ἐν αὑτῷ ἀντιλογίαν, τῆς γε ξυμφορᾶς τῷ ἀποβάντι ἀμβλύνεσθαι, νομίσαι δὲ

[2, 36]   ὅμιλον καὶ ἀστῶν καὶ ξένων ξύμφορον εἶναι ἐπακοῦσαι αὐτῶν. ~Ξρώμεθα γὰρ

[2, 3]   ἕκαστον ἐφαίνετο πρὸς τὰ παρόντα ξύμφορον ἔσεσθαι. ἐπεὶ δὲ ὡς ἐκ

[2, 68]   τοὺς δυνατωτάτους εἶχεν οἰκήτορασ) ὑπὸ ξυμφορῶν δὲ πολλαῖς γενεαῖς ὕστερον πιεζόμενοι

[2, 58]   νοσῆσαι τῶν Ἀθηναίων ἀπὸ τῆς ξὺν Αγνωνι στρατιᾶς, ἐν τῷ πρὸ

[2, 6]   τῶν τε ἀνθρώπων τοὺς ἀχρειοτάτους ξὺν γυναιξὶ καὶ παισὶν ἐξεκόμισαν. ~Γεγενημένου

[2, 70]   ξὺν ἑνὶ ἱματίῳ, γυναῖκας δὲ ξὺν δυοῖν, καὶ ἀργύριόν τι ῥητὸν

[2, 70]   καὶ γυναῖκας καὶ τοὺς ἐπικούρους ξὺν ἑνὶ ἱματίῳ, γυναῖκας δὲ ξὺν

[2, 77]   πλεῖστον ἐπισχεῖν, ἐμβαλόντες δὲ πῦρ ξὺν θείῳ καὶ πίσσῃ ἧψαν τὴν

[2, 13]   δὲ ἀπέφαινε διακοσίους καὶ χιλίους ξὺν ἱπποτοξόταις, ἑξακοσίους δὲ καὶ χιλίους

[2, 13]   ἔξωθεν ἐτηρεῖτο· καὶ τοῦ Πειραιῶς ξὺν Μουνιχίᾳ ἑξήκοντα μὲν σταδίων ὁ

[2, 2]   Ονητορίδου) ἐσῆλθον περὶ πρῶτον ὕπνον ξὺν ὅπλοις ἐς Πλάταιαν τῆς Βοιωτίας

[2, 90]   οἱ Μεσσήνιοι παραβοηθήσαντες καὶ ἐπεσβαίνοντες ξὺν τοῖς ὅπλοις ἐς τὴν θάλασσαν

[2, 81]   βάρβαροι, ἀνελάμβανόν τε αὐτοὺς καὶ ξυναγαγόντες τὰ στρατόπεδα ἡσύχαζον αὐτοῦ τὴν

[2, 18]   αὐτοῦ, δοκῶν καὶ ἐν τῇ ξυναγωγῇ τοῦ πολέμου μαλακὸς εἶναι καὶ

[2, 60]   διαφθειρομένης τῆς πατρίδος οὐδὲν ἧσσον ξυναπόλλυται, κακοτυχῶν δὲ ἐν εὐτυχούσῃ πολλῷ

[2, 71]   μήδων μετὰ Ελλήνων τῶν ἐθελησάντων ξυνάρασθαι τὸν κίνδυνον τῆς μάχης ἣ

[2, 29]   τε καὶ τὸ κῆδος Πανδίονα ξυνάψασθαι τῆς θυγατρὸς διὰ τοσούτου ἐπ'

[2, 102]   τῆς προσχώσεως {τῷ μὴ σκεδάννυσθαι} ξύνδεσμοι γίγνονται, παραλλὰξ καὶ οὐ κατὰ

[2, 75]   ἐκ τῶν ἐγγὺς οἰκιῶν καθαιροῦντες. ξύνδεσμος δ' ἦν αὐτοῖς τὰ ξύλα,

[2, 50]   παρεῖχον τοῦ ἀποβαίνοντος διὰ τὸ ξυνδιαιτᾶσθαι. ~Τὸ μὲν οὖν νόσημα, πολλὰ

[2, 64]   ὀργῆς ἔχετε, ᾧ καὶ αὐτοὶ ξυνδιέγνωτε πολεμεῖν, εἰ καὶ ἐπελθόντες οἱ

[2, 15]   ἀγροῖς διαιτᾶσθαι ἡ ἀνάστασις ἐγίγνετο. ~ξυνεβεβήκει δὲ ἀπὸ τοῦ πάνυ ἀρχαίου

[2, 8]   εἴ τέ τι ἄλλο τοιουτότροπον ξυνέβη γενέσθαι, πάντα ἀνεζητεῖτο. ἡ δὲ

[2, 87]   μᾶλλον ἢ ἐπὶ στρατείαν ἐπλέομεν· ξυνέβη δὲ καὶ τὰ ἀπὸ τῆς

[2, 61]   ἐξίσταμαι· ὑμεῖς δὲ μεταβάλλετε, ἐπειδὴ ξυνέβη ὑμῖν πεισθῆναι μὲν ἀκεραίοις, μεταμέλειν

[2, 70]   στρατηγοὺς ἐπῃτιάσαντο ὅτι ἄνευ αὐτῶν ξυνέβησαν (ἐνόμιζον γὰρ ἂν κρατῆσαι τῆς

[2, 70]   τὴν πολιορκίαν. ἐπὶ τοῖσδε οὖν ξυνέβησαν, ἐξελθεῖν αὐτοὺς καὶ παῖδας καὶ

[2, 4]   περιῆσαν κατὰ τὴν πόλιν πλανώμενοι, ξυνέβησαν τοῖς Πλαταιεῦσι παραδοῦναι σφᾶς τε

[2, 29]   Ἀθηναίοις ἱππέων τε καὶ πελταστῶν. ξυνεβίβασε δὲ καὶ τὸν Περδίκκαν τοῖς

[2, 81]   ἅμα τοὺς πολεμίους παρεσομένους, οὔτε ξυνεβοήθουν ἐφύλασσόν τε τὰ αὑτῶν ἕκαστοι,

[2, 60]   πολεμεῖν καὶ ὑμᾶς αὐτοὺς ο῏ ξυνέγνωτε δι' αἰτίας ἔχετε. καίτοι ἐμοὶ

[2, 103]   πολέμῳ ἐτελεύτα τῷδε ὃν Θουκυδίδης ξυνέγραψεν.

[2, 70]   τῷ πολέμῳ τῷδε ὃν Θουκυδίδης ξυνέγραψεν. ~Τοῦ δ' ἐπιγιγνομένου θέρους οἱ

[2, 35]   ἀληθείας βεβαιοῦται. ὅ τε γὰρ ξυνειδὼς καὶ εὔνους ἀκροατὴς τάχ' ἄν

[2, 10]   καὶ ἐπειδὴ πᾶν τὸ στράτευμα ξυνειλεγμένον ἦν, Ἀρχίδαμος ὁ βασιλεὺς τῶν

[2, 6]   δεύτερος ἄρτι νενικημένων τε καὶ ξυνειλημμένων· καὶ τῶν ὕστερον οὐδὲν ᾔδεσαν.

[2, 89]   πεφοβημένους τὸ πλῆθος τῶν ἐναντίων ξυνεκάλεσα, οὐκ ἀξιῶν τὰ μὴ δεινὰ

[2, 86]   καὶ ἀπὸ τῶν Ἀθηναίων ἐπιβοηθῆσαι, ξυνεκάλεσαν τοὺς στρατιώτας πρῶτον, καὶ ὁρῶντες

[2, 34]   ἂν μὴ εὑρεθῶσιν ἐς ἀναίρεσιν. ξυνεκφέρει δὲ ὁ βουλόμενος καὶ ἀστῶν

[2, 6]   γεγενημένα, καὶ Βοιωτῶν τε παραχρῆμα ξυνέλαβον ὅσοι ἦσαν ἐν τῇ Ἀττικῇ

[2, 18]   παραινῶν προθύμως πολεμεῖν· ἐπειδή τε ξυνελέγετο ὁ στρατός, ἥ τε ἐν

[2, 3]   ἐδόκει οὖν ἐπιχειρητέα εἶναι, καὶ ξυνελέγοντο διορύσσοντες τοὺς κοινοὺς τοίχους παρ'

[2, 72]   τε αὐτονομεῖσθε καὶ τοὺς ἄλλους ξυνελευθεροῦτε, ὅσοι μετασχόντες τῶν τότε κινδύνων

[2, 17]   που ἐδύνατο· οὐ γὰρ ἐχώρησε ξυνελθόντας αὐτοὺς ἡ πόλις, ἀλλ' ὕστερον

[2, 22]   ὀργῇ τι μᾶλλον ἢ γνώμῃ ξυνελθόντας ἐξαμαρτεῖν, τήν τε πόλιν ἐφύλασσε

[2, 41]   τῷ πιστῷ ἀδεῶς τινὰ ὠφελοῦμεν. ~Ξυνελών τε λέγω τήν τε πᾶσαν

[2, 66]   ἐκ Πελοποννήσου ἄποικοι καὶ Ἀθηναίοις ξυνεμάχουν. ἐπέπλεον δὲ Λακεδαιμονίων χίλιοι ὁπλῖται

[2, 31]   ὄντας, ἔπλευσαν παρ' αὐτοὺς καὶ ξυνεμείχθησαν. στρατόπεδόν τε μέγιστον δὴ τοῦτο

[2, 44]   ὁ βίος ὁμοίως καὶ ἐντελευτῆσαι ξυνεμετρήθη. χαλεπὸν μὲν οὖν οἶδα πείθειν

[2, 51]   προσφέροντας ὠφελεῖν· τὸ γάρ τῳ ξυνενεγκὸν ἄλλον τοῦτο ἔβλαπτεν. σῶμά τε

[2, 29]   ἐπὶ Θρᾴκης χωρία καὶ Περδίκκαν ξυνεξελεῖν αὐτόν. ἐλθών τε ἐς τὰς

[2, 8]   δύναιτο καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ ξυνεπιλαμβάνειν αὐτοῖς· ἐν τούτῳ τε κεκωλῦσθαι

[2, 83]   τά τε λεπτὰ πλοῖα ἃ ξυνέπλει ἐντὸς ποιοῦνται καὶ πέντε ναῦς

[2, 9]   ἦν· Πελληνῆς δὲ Ἀχαιῶν μόνοι ξυνεπολέμουν τὸ πρῶτον, ἔπειτα δὲ ὕστερον

[2, 31]   Ποτειδαίᾳ τρισχίλιοι ἦσαν) μέτοικοι δὲ ξυνεσέβαλον οὐκ ἐλάσσους τρισχιλίων ὁπλιτῶν, χωρὶς

[2, 97]   ἐς τὴν ἄλλην εὐβουλίαν καὶ ξύνεσιν περὶ τῶν παρόντων ἐς τὸν

[2, 62]   ἀπὸ τῆς ὁμοίας τύχης ἡ ξύνεσις ἐκ τοῦ ὑπέρφρονος ἐχυρωτέραν παρέχεται,

[2, 4]   πλεῖστον καὶ ὅσον μάλιστα ἦν ξυνεστραμμένον ἐσπίπτουσιν ἐς οἴκημα μέγα, ὃ

[2, 56]   ἐκ τῶν παλαιῶν νεῶν ποιηθείσαις· ξυνεστρατεύοντο δὲ καὶ Ξῖοι καὶ Λέσβιοι

[2, 80]   ἀρχικοῦ γένους Φώτιος καὶ Νικάνωρ. ξυνεστρατεύοντο δὲ μετὰ Ξαόνων καὶ Θεσπρωτοὶ

[2, 80]   ὧν ἐβασίλευεν Ἀντίοχος, μετὰ Παραυαίων ξυνεστρατεύοντο Οροίδῳ Ἀντιόχου ἐπιτρέψαντος. ἔπεμψε δὲ

[2, 29]   καὶ Θέρμην αὐτῷ ἔπεισεν ἀποδοῦναι· ξυνεστράτευσέ τε εὐθὺς Περδίκκας ἐπὶ Ξαλκιδέας

[2, 4]   ~οἱ δ' ὡς ἔγνωσαν ἐξηπατημένοι, ξυνεστρέφοντό τε ἐν σφίσιν αὐτοῖς καὶ

[2, 52]   ὁσίων ὁμοίως. νόμοι τε πάντες ξυνεταράχθησαν οἷς ἐχρῶντο πρότερον περὶ τὰς

[2, 15]   Θησεὺς ἐβασίλευσε, γενόμενος μετὰ τοῦ ξυνετοῦ καὶ δυνατὸς τά τε ἄλλα

[2, 75]   τε οἱ ξεναγοὶ ἑκάστης πόλεως ξυνεφεστῶτες ἠνάγκαζον ἐς τὸ ἔργον. οἱ

[2, 49]   ἐς φρέατα, τῇ δίψῃ ἀπαύστῳ ξυνεχόμενοι· καὶ ἐν τῷ ὁμοίῳ καθειστήκει

[2, 66]   τὰ πολλά. καὶ ἐπειδὴ οὐ ξυνεχώρουν, ἀπέπλευσαν ἐπ' οἴκου. ~Καὶ τοῦ

[2, 75]   δὲ ἔχουν ἑβδομήκοντα καὶ νύκτας ξυνεχῶς, διῃρημένοι κατ' ἀναπαύλας, ὥστε τοὺς

[2, 1]   ἀκηρυκτεὶ παρ' ἀλλήλους καταστάντες τε ξυνεχῶς ἐπολέμουν· γέγραπται δὲ ἑξῆς ὡς

[2, 60]   αἰτίασ) καὶ ἐκκλησίαν τούτου ἕνεκα ξυνήγαγον, ὅπως ὑπομνήσω καὶ μέμψωμαι εἴ

[2, 84]   τεταγμένοι περιέπλεον αὐτοὺς κύκλῳ καὶ ξυνῆγον ἐς ὀλίγον, ἐν χρῷ αἰεὶ

[2, 99]   ὅμιλος ξύμμεικτος πλήθει φοβερώτατος ἠκολούθει. ~ξυνηθροίζοντο οὖν ἐν τῇ Δοβήρῳ καὶ

[2, 96]   μισθῷ ἔπειθεν, οἱ δ' ἐθελονταὶ ξυνηκολούθουν. ἀνίστη δὲ καὶ Ἀγριᾶνας καὶ

[2, 51]   πέρι ἢ ἀσθενείας, ἀλλὰ πάντα ξυνῄρει καὶ τὰ πάσῃ διαίτῃ θεραπευόμενα.

[2, 15]   ὁπότε μή τι δείσειαν, οὐ ξυνῇσαν βουλευσόμενοι ὡς τὸν βασιλέα, ἀλλ'

[2, 10]   κατὰ τὸν χρόνον τὸν εἰρημένον ξυνῇσαν τὰ δύο μέρη ἀπὸ πόλεως

[2, 75]   τὸ χῶμα αἰρόμενον, ξύλινον τεῖχος ξυνθέντες καὶ ἐπιστήσαντες τῷ ἑαυτῶν τείχει

[2, 8]   ἄλλη Ελλὰς ἅπασα μετέωρος ἦν ξυνιουσῶν τῶν πρώτων πόλεων. καὶ πολλὰ

[2, 88]   τῶν νεῶν κατὰ σφᾶς αὐτοὺς ξυνιστάμενοι ἐφοβοῦντο, ἐβούλετο ξυγκαλέσας θαρσῦναί τε

[2, 74]   τὴν Πλαταιίδα ἔχετε καὶ ἥρωες, ξυνίστορές ἐστε ὅτι οὔτε τὴν ἀρχὴν

[2, 68]   τότε πρῶτον ἀπὸ τῶν Ἀμπρακιωτῶν ξυνοικησάντων· οἱ δὲ ἄλλοι Ἀμφίλοχοι βάρβαροί

[2, 15]   ὑπὸ Θησέως τοῖς ἔπειτα· καὶ ξυνοίκια ἐξ ἐκείνου Ἀθηναῖοι ἔτι καὶ

[2, 68]   Ἀμπρακιώτας ὁμόρους ὄντας τῇ Ἀμφιλοχικῇ ξυνοίκους ἐπηγάγοντο, καὶ ἡλληνίσθησαν τὴν νῦν

[2, 44]   τοῦ μὴ ἐρημοῦσθαι καὶ ἀσφαλείᾳ, ξυνοίσει· οὐ γὰρ οἷόν τε ἴσον

[2, 76]   ἐκ τῆς πόλεως ὀρύξαντες καὶ ξυντεκμηράμενοι ὑπὸ τὸ χῶμα ὑφεῖλκον αὖθις

[2, 15]   ταύτῃ χρῆσθαι, ἣ ἁπάντων ἤδη ξυντελούντων ἐς αὐτὴν μεγάλη γενομένη παρεδόθη

[2, 97]   ἴσων νυκτῶν· ὁδῷ δὲ τὰ ξυντομώτατα ἐξ Ἀβδήρων ἐς Ιστρον ἀνὴρ

[2, 97]   περίπλους ἐστὶν ἡ γῆ τὰ ξυντομώτατα, ἢν αἰεὶ κατὰ πρύμναν ἱστῆται

[2, 50]   ἄλλο τι ὂν ἢ τῶν ξυντρόφων τι· τὰ γὰρ ὄρνεα καὶ

[2, 15]   ἓν βουλευτήριον ἀποδείξας καὶ πρυτανεῖον, ξυνῴκισε πάντας, καὶ νεμομένους τὰ αὑτῶν

[2, 16]   μετεῖχον οἱ Ἀθηναῖοι, καὶ ἐπειδὴ ξυνῳκίσθησαν, διὰ τὸ ἔθος ἐν τοῖς

[2, 72]   τῶν τότε κινδύνων ὑμῖν τε ξυνώμοσαν καὶ εἰσὶ νῦν ὑπ' Ἀθηναίοις,

[2, 74]   ἐκλιπόντων δὲ τῶνδε προτέρων τὸ ξυνώμοτον, ἐπὶ γῆν τήνδε ἤλθομεν, ἐν

[2, 21]   ἐπεξιέναι καὶ μὴ περιορᾶν. κατὰ ξυστάσεις τε γιγνόμενοι ἐν πολλῇ ἔριδι

[2, 12]   καὶ τοὺς ἱππέας παρείχοντο Πελοποννησίοις ξυστρατεύειν, τοῖς δὲ λειπομένοις ἐς Πλάταιαν

[2, 58]   Νικίου καὶ Κλεόπομπος ὁ Κλεινίου, ξυστράτηγοι ὄντες Περικλέους, λαβόντες τὴν στρατιὰν

Livre, Chap.
[2, 101]	ἔπεμψαν αὐτῷ, ἔς τε τοὺς	Ξαλκιδέας	καὶ Βοττιαίους μέρος τι τοῦ
[2, 29]	ξυνεστράτευσέ τε εὐθὺς Περδίκκας ἐπὶ	Ξαλκιδέας	μετὰ Ἀθηναίων καὶ Φορμίωνος. οὕτω
[2, 58]	καὶ χίλιοι οὐκέτι ἦσαν περὶ	Ξαλκιδέας.	ὁ μὲν οὖν Αγνων ἀνεχώρησε
[2, 95]	στρατιᾷ ὡς πλείστῃ ἐπὶ τοὺς	Ξαλκιδέας	παραγενέσθαι. ~ἀνίστησιν οὖν ἐκ τῶν
[2, 95]	Ἀλεξάνδρου Μακεδονίας βασιλέα καὶ ἐπὶ	Ξαλκιδέας	τοὺς ἐπὶ Θρᾴκης, δύο ὑποσχέσεις
[2, 79]	καὶ ἱππεῦσι διακοσίοις ἐπεστράτευσαν ἐπὶ	Ξαλκιδέας	τοὺς ἐπὶ Θρᾴκης καὶ Βοττιαίους
[2, 58]	ἐκεῖνος ἐχρήσατο ἐστράτευσαν εὐθὺς ἐπὶ	Ξαλκιδέας	τοὺς ἐπὶ Θρᾴκης καὶ Ποτείδαιαν
[2, 101]	ἡμέρας, τούτων δὲ ὀκτὼ ἐν	Ξαλκιδεῦσιν,	ἀνεχώρησε τῷ στρατῷ κατὰ τάχος
[2, 79]	ἥσσηντο, ἐπιτίθενται αὖθις μετὰ τῶν	Ξαλκιδέων	ἱππέων καὶ τῶν προσβοηθησάντων τοῖς
[2, 79]	καὶ οἱ μὲν ὁπλῖται τῶν	Ξαλκιδέων	καὶ ἐπίκουροί τινες μετ' αὐτῶν
[2, 79]	Σπάρτωλον, οἱ δὲ ἱππῆς τῶν	Ξαλκιδέων	καὶ ψιλοὶ νικῶσι τοὺς τῶν
[2, 99]	καλουμένης Βοττιαίους, ο῏ νῦν ὅμοροι	Ξαλκιδέων	οἰκοῦσιν· τῆς δὲ Παιονίας παρὰ
[2, 79]	ἐσηκόντιζον. οἵ τε ἱππῆς τῶν	Ξαλκιδέων	προσιππεύοντες ᾗ δοκοίη προσέβαλλον, καὶ
[2, 79]	οἱ στρατηγοὶ πάντες. οἱ δὲ	Ξαλκιδῆς	καὶ Βοττιαῖοι τροπαῖόν τε ἔστησαν
[2, 101]	χωρήσωσιν. ὁ δὲ τήν τε	Ξαλκιδικὴν	καὶ Βοττικὴν καὶ Μακεδονίαν ἅμα
[2, 70]	ὑπόσπονδοι ἐξῆλθον ἔς τε τὴν	Ξαλκιδικὴν	καὶ ᾗ ἕκαστος ἐδύνατο· Ἀθηναῖοι
[2, 95]	ξυμμαχίαν ἐποιεῖτο, τὸν ἐπὶ Θρᾴκης	Ξαλκιδικὸν	πόλεμον καταλύσειν. ἀμφοτέρων οὖν ἕνεκα
[2, 83]	κατεῖδον τοὺς Ἀθηναίους ἀπὸ τῆς	Ξαλκίδος	καὶ τοῦ Εὐήνου ποταμοῦ προσπλέοντας
[2, 34]	τοῖς πρώτοις τοῖσδε Περικλῆς ὁ	Ξανθίππου	ᾑρέθη λέγειν. καὶ ἐπειδὴ καιρὸς
[2, 13]	ἐς τὴν Ἀττικήν, Περικλῆς ὁ	Ξανθίππου	στρατηγὸς ὢν Ἀθηναίων δέκατος αὐτός,
[2, 31]	ἐς τὴν Μεγαρίδα Περικλέους τοῦ	Ξανθίππου	στρατηγοῦντος. καὶ οἱ περὶ Πελοπόννησον
[2, 80]	πολλῷ ὕστερον τούτων, Ἀμπρακιῶται καὶ	Ξάονες	βουλόμενοι Ἀκαρνανίαν τὴν πᾶσαν καταστρέψασθαι
[2, 81]	καὶ μέσον μὲν ἔχοντες προσῇσαν	Ξάονες	καὶ οἱ ἄλλοι βάρβαροι, ἐκ
[2, 81]	ἐστρατοπεδεύσαντο ἐν ἐπιτηδείῳ· οἱ δὲ	Ξάονες	σφίσι τε αὐτοῖς πιστεύοντες καὶ
[2, 80]	ἦλθε χίλιοι Πελοποννησίων, βάρβαροι δὲ	Ξάονες	χίλιοι ἀβασίλευτοι, ὧν ἡγοῦντο ἐπετησίῳ
[2, 68]	στρατείαν ποιοῦνται αὑτῶν τε καὶ	Ξαόνων	καὶ ἄλλων τινῶν τῶν πλησιοχώρων
[2, 80]	καὶ Νικάνωρ. ξυνεστρατεύοντο δὲ μετὰ	Ξαόνων	καὶ Θεσπρωτοὶ ἀβασίλευτοι. Μολοσσοὺς δὲ
[2, 81]	καταστάντων διαφθείρονταί τε πολλοὶ τῶν	Ξαόνων,	καὶ οἱ ἄλλοι βάρβαροι ὡς
[2, 75]	σῖτον αἱρεῖσθαι· Λακεδαιμονίων τε οἱ	ξεναγοὶ	ἑκάστης πόλεως ξυνεφεστῶτες ἠνάγκαζον ἐς
[2, 39]	παρέχομεν, καὶ οὐκ ἔστιν ὅτε	ξενηλασίαις	ἀπείργομέν τινα ἢ μαθήματος ἢ
[2, 13]	ἐκκλησίᾳ ὅτι Ἀρχίδαμος μέν οἱ	ξένος	εἴη, οὐ μέντοι ἐπὶ κακῷ
[2, 13]	ἐσομένην, ὑποτοπήσας, ὅτι Ἀρχίδαμος αὐτῷ	ξένος	ὢν ἐτύγχανε, μὴ πολλάκις ἢ
[2, 23]	ἐστρατήγει δὲ Καρκίνος τε ὁ	Ξενοτίμου	καὶ Πρωτέας ὁ Επικλέους καὶ
[2, 79]	ἀκμάζοντος τοῦ σίτου· ἐστρατήγει δὲ	Ξενοφῶν	ὁ Εὐριπίδου τρίτος αὐτός. ἐλθόντες
[2, 70]	Ἀθηναίων τοῖς ἐπὶ σφίσι τεταγμένοις,	Ξενοφῶντί	τε τῷ Εὐριπίδου καὶ Εστιοδώρῳ
[2, 34]	ὁ βουλόμενος καὶ ἀστῶν καὶ	ξένων,	καὶ γυναῖκες πάρεισιν αἱ προσήκουσαι
[2, 36]	πάντα ὅμιλον καὶ ἀστῶν καὶ	ξένων	ξύμφορον εἶναι ἐπακοῦσαι αὐτῶν. ~Ξρώμεθα
[2, 56]	νεῶν ποιηθείσαις· ξυνεστρατεύοντο δὲ καὶ	Ξῖοι	καὶ Λέσβιοι πεντήκοντα ναυσίν. ὅτε
[2, 9]	καὶ Θήρας. τούτων ναυτικὸν παρείχοντο	Ξῖοι,	Λέσβιοι, Κερκυραῖοι, οἱ δ' ἄλλοι
[2, 9]	μὲν Λακεδαιμονίων ξυμμαχία· Ἀθηναίων δὲ	Ξῖοι,	Λέσβιοι, Πλαταιῆς, Μεσσήνιοι οἱ ἐν
[2, 2]	πέμπτῳ καὶ δεκάτῳ ἔτει, ἐπὶ	Ξρυσίδος	ἐν Ἄργει τότε πεντήκοντα δυοῖν
[2, 33]	ὁ Τιμοκράτους καὶ Εὔμαχος ὁ	Ξρύσιδος.	καὶ πλεύσαντες κατήγαγον· καὶ τῆς
[2, 37]	ξένων ξύμφορον εἶναι ἐπακοῦσαι αὐτῶν.	~Ξρώμεθα	γὰρ πολιτείᾳ οὐ ζηλούσῃ τοὺς
[2, 12]	τῷ Μελησίππῳ ἀγωγούς, ὅπως μηδενὶ	ξυγγένηται.	ὁ δ' ἐπειδὴ ἐπὶ τοῖς
[2, 74]	πολλὰ καὶ εἰκότα οὐ τυγχάνομεν.	ξυγγνώμονες	δὲ ἔστε τῆς μὲν ἀδικίας
[2, 88]	σφᾶς αὐτοὺς ξυνιστάμενοι ἐφοβοῦντο, ἐβούλετο	ξυγκαλέσας	θαρσῦναί τε καὶ παραίνεσιν ἐν
[2, 71]	ἀγορᾷ ἱερὰ Διὶ ἐλευθερίῳ καὶ	ξυγκαλέσας	πάντας τοὺς ξυμμάχους ἀπεδίδου Πλαταιεῦσι
[2, 88]	ὑπόμνησιν ποιήσασθαι τοῦ θαρσεῖν, καὶ	ξυγκαλέσας	τοὺς Ἀθηναίους ἔλεγε τοιάδε. ~Ορῶν
[2, 10]	ὅσπερ ἡγεῖτο τῆς ἐξόδου ταύτης,	ξυγκαλέσας	τοὺς στρατηγοὺς τῶν πόλεων πασῶν
[2, 41]	μνημεῖα κακῶν τε κἀγαθῶν ἀίδια	ξυγκατοικίσαντες.	περὶ τοιαύτης οὖν πόλεως οἵδε
[2, 52]	τῷ ὑπάρχοντι πόνῳ καὶ ἡ	ξυγκομιδὴ	ἐκ τῶν ἀγρῶν ἐς τὸ
[2, 59]	πρὸς δὲ τοὺς Λακεδαιμονίους ὥρμηντο	ξυγχωρεῖν·	καὶ πρέσβεις τινὰς πέμψαντες ὡς
[2, 75]	ἔσεσθαι αὐτῶν στρατεύματος τοσούτου ἐργαζομένου.	ξύλα	μὲν οὖν τέμνοντες ἐκ τοῦ
[2, 75]	ὥστε τοὺς ἐργαζομένους καὶ τὰ	ξύλα	μήτε πυρφόροις οἰστοῖς βάλλεσθαι ἐν
[2, 75]	ξύνδεσμος δ' ἦν αὐτοῖς τὰ	ξύλα,	τοῦ μὴ ὑψηλὸν γιγνόμενον ἀσθενὲς
[2, 75]	Πλαταιῆς ὁρῶντες τὸ χῶμα αἰρόμενον,	ξύλινον	τεῖχος ξυνθέντες καὶ ἐπιστήσαντες τῷ
[2, 67]	τὸν Ελλήσποντον περαιώσειν, πρὶν ἐσβαίνειν	ξυλλαμβάνει,	ἄλλους ξυμπέμψας μετὰ τοῦ Λεάρχου
[2, 13]	ἐδῄουν. ~Ετι δὲ τῶν Πελοποννησίων	ξυλλεγομένων	τε ἐς τὸν Ισθμὸν καὶ
[2, 54]	νίκην ἔσεσθαι, καὶ αὐτὸς ἔφη	ξυλλήψεσθαι.	περὶ μὲν οὖν τοῦ χρηστηρίου
[2, 12]	~Τοσαῦτα εἰπὼν καὶ διαλύσας τὸν	ξύλλογον	ὁ Ἀρχίδαμος Μελήσιππον πρῶτον ἀποστέλλει
[2, 22]	τε οὐκ ἐποίει αὐτῶν οὐδὲ	ξύλλογον	οὐδένα, τοῦ μὴ ὀργῇ τι
[2, 59]	πάντα ποιοῦντας ἅπερ αὐτὸς ἤλπιζε,	ξύλλογον	ποιήσας (ἔτι δ' ἐστρατήγει) ἐβούλετο
[2, 14]	αὐτῶν τῶν οἰκιῶν καθαιροῦντες τὴν	ξύλωσιν·	πρόβατα δὲ καὶ ὑποζύγια ἐς
[2, 34]	διὰ παντὸς τοῦ πολέμου, ὁπότε	ξυμβαίη	αὐτοῖς, ἐχρῶντο τῷ νόμῳ. ἐπὶ
[2, 38]	πάσης γῆς τὰ πάντα, καὶ	ξυμβαίνει	ἡμῖν μηδὲν οἰκειοτέρᾳ τῇ ἀπολαύσει
[2, 74]	καὶ ἄλλο πάσχοντας ὅτι ἂν	ξυμβαίνῃ·	ἐξελθεῖν τε μηδένα ἔτι, ἀλλ'
[2, 61]	ἀπροσδόκητον καὶ τὸ πλείστῳ παραλόγῳ	ξυμβαῖνον·	ὃ ὑμῖν πρὸς τοῖς ἄλλοις
[2, 5]	λόγων πρῶτον γενομένων ἤν τι	ξυμβαίνωσι,	καὶ ἐπομόσαι οὔ φασιν. ἐκ
[2, 70]	οὕτω δὴ λόγους προσφέρουσι περὶ	ξυμβάσεως	τοῖς στρατηγοῖς τῶν Ἀθηναίων τοῖς
[2, 3]	ἑώρων ἐν τῇ νυκτί) πρὸς	ξύμβασιν	ἐχώρησαν καὶ τοὺς λόγους δεξάμενοι
[2, 2]	τε χρήσασθαι ἐπιτηδείοις καὶ ἐς	ξύμβασιν	μᾶλλον καὶ φιλίαν τὴν πόλιν
[2, 81]	τὸ μήπω τοὺς ἄλλους Ἀκαρνᾶνας	ξυμβεβοηθηκέναι,	ἄπωθεν δὲ σφενδονώντων καὶ ἐς
[2, 54]	καταλάβῃ Δωρικὸς τοῦδε ὕστερος καὶ	ξυμβῇ	γενέσθαι λιμόν, κατὰ τὸ εἰκὸς
[2, 17]	μοι δοκεῖ τὸ μαντεῖον τοὐναντίον	ξυμβῆναι	ἢ προσεδέχοντο· οὐ γὰρ διὰ
[2, 77]	νῦν δὲ καὶ τόδε λέγεται	ξυμβῆναι,	ὕδωρ {ἐξ οὐρανοῦ} πολὺ καὶ
[2, 82]	ἀναχωρεῖ παρ' αὐτοὺς πρὶν τὴν	ξυμβοήθειαν	ἐλθεῖν. κἀκεῖθεν ἐπ' οἴκου ἀπῆλθον
[2, 80]	μετὰ σφῶν ἔλθωσιν, ἀδυνάτων ὄντων	ξυμβοηθεῖν	τῶν ἀπὸ θαλάσσης Ἀκαρνάνων ῥᾳδίως
[2, 83]	παραγενέσθαι τῷ Κνήμῳ, ὅπως μὴ	ξυμβοηθῶσιν	οἱ ἀπὸ θαλάσσης ἄνω Ἀκαρνᾶνες,
[2, 85]	καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι τῷ Κνήμῳ	ξυμβούλους	ἐπὶ τὰς ναῦς Τιμοκράτη καὶ
[2, 99]	καὶ ἄλλα ἔθνη ἐπάνωθεν, ἃ	ξύμμαχα	μέν ἐστι τούτοις καὶ ὑπήκοα,
[2, 2]	τὰ πάτρια τῶν πάντων Βοιωτῶν	ξυμμαχεῖν,	τίθεσθαι παρ' αὑτοὺς τὰ ὅπλα)
[2, 9]	πεζὸν παρεῖχον. αὕτη μὲν Λακεδαιμονίων	ξυμμαχία·	Ἀθηναίων δὲ Ξῖοι, Λέσβιοι, Πλαταιῆς,
[2, 9]	δ' ἄλλοι πεζὸν καὶ χρήματα.	ξυμμαχία	μὲν αὕτη ἑκατέρων καὶ παρασκευὴ
[2, 68]	Ἀκαρνᾶνες. μετὰ δὲ τοῦτο ἡ	ξυμμαχία	πρῶτον ἐγένετο Ἀθηναίοις καὶ Ἀκαρνᾶσιν.
[2, 7]	Ἀθηναῖοι δὲ τήν τε ὑπάρχουσαν	ξυμμαχίαν	ἐξήταζον καὶ ἐς τὰ περὶ
[2, 95]	Ἀθηναίοις αὐτὸς ὡμολογήκει, ὅτε τὴν	ξυμμαχίαν	ἐποιεῖτο, τὸν ἐπὶ Θρᾴκης Ξαλκιδικὸν
[2, 29]	Νυμφόδωρος τήν τε τοῦ Σιτάλκου	ξυμμαχίαν	ἐποίησε καὶ Σάδοκον τὸν υἱὸν
[2, 30]	αὐτὸν τὸ χωρίον ἐς τὴν	ξυμμαχίαν	προσεποιήσαντο. ἐπί τε Κεφαλληνίαν τὴν
[2, 73]	ὤμοσαν μηδὲν νεωτερίζειν περὶ τὴν	ξυμμαχίαν.	~τοιαῦτα τῶν πρέσβεων ἀπαγγειλάντων οἱ
[2, 67]	εἰ δύναιντο, μεταστάντα τῆς Ἀθηναίων	ξυμμαχίας	στρατεῦσαι ἐπὶ τὴν Ποτείδαιαν, οὗ
[2, 2]	Πλάταιαν τῆς Βοιωτίας οὖσαν Ἀθηναίων	ξυμμαχίδα.	ἐπηγάγοντο δὲ καὶ ἀνέῳξαν τὰς
[2, 10]	τὴν Πελοπόννησον καὶ τὴν ἔξω	ξυμμαχίδα	στρατιὰν παρασκευάζεσθαι ταῖς πόλεσι τά
[2, 7]	ἤλπιζον ἑκάτεροι προσλήψεσθαι, πόλεις τε	ξυμμαχίδας	ποιούμενοι ὅσαι ἦσαν ἐκτὸς τῆς
[2, 80]	ναυτικόν τε παρασκευάσασθαι ἐκ τῆς	ξυμμαχίδος	καὶ ὁπλίτας χιλίους πέμψαι ἐπ'
[2, 22]	τῶν Θεσσαλῶν κατὰ τὸ παλαιὸν	ξυμμαχικὸν	ἐγένετο τοῖς Ἀθηναίοις, καὶ ἀφίκοντο
[2, 101]	ὑπ' αὐτῶν ἀγόμενοι κατὰ τὸ	ξυμμαχικὸν	καὶ ἐπὶ σφᾶς χωρήσωσιν. ὁ
[2, 73]	ὦ ἄνδρες Πλαταιῆς, ἀφ' οὗ	ξύμμαχοι	ἐγενόμεθα, Ἀθηναῖοί φασιν ἐν οὐδενὶ
[2, 83]	οἱ δὲ Κορίνθιοι καὶ οἱ	ξύμμαχοι	ἔπλεον μὲν οὐχ ὡς ἐπὶ
[2, 71]	θέρους οἱ Πελοποννήσιοι καὶ οἱ	ξύμμαχοι	ἐς μὲν τὴν Ἀττικὴν οὐκ
[2, 11]	παρῄνει τοιάδε. ~Ἄνδρες Πελοποννήσιοι καὶ	ξύμμαχοι,	καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν πολλὰς
[2, 9]	πόλεμον καθίσταντο. Λακεδαιμονίων μὲν οἵδε	ξύμμαχοι·	Πελοποννήσιοι μὲν οἱ ἐντὸς Ισθμοῦ
[2, 7]	δὲ καὶ Λακεδαιμόνιοι καὶ οἱ	ξύμμαχοι,	πρεσβείας τε μέλλοντες πέμπειν παρὰ
[2, 47]	εὐθὺς ἀρχομένου Πελοποννήσιοι καὶ οἱ	ξύμμαχοι	τὰ δύο μέρη ὥσπερ καὶ
[2, 66]	~Οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι καὶ οἱ	ξύμμαχοι	τοῦ αὐτοῦ θέρους ἐστράτευσαν ναυσὶν
[2, 81]	οἱ δὲ Πελοποννήσιοι καὶ οἱ	ξύμμαχοι	τρία τέλη ποιήσαντες σφῶν αὐτῶν
[2, 29]	σφίσι τὸν Τήρεω, Θρᾳκῶν βασιλέα,	ξύμμαχον	γενέσθαι. ὁ δὲ Τήρης οὗτος
[2, 29]	ὄντα τὸν Σιτάλκην οἱ Ἀθηναῖοι	ξύμμαχον	ἐποιοῦντο, βουλόμενοι σφίσι τὰ ἐπὶ
[2, 29]	τε ὁ Τήρεω Θρᾳκῶν βασιλεὺς	ξύμμαχος	ἐγένετο Ἀθηναίοις καὶ Περδίκκας ὁ
[2, 71]	ἐλευθερίῳ καὶ ξυγκαλέσας πάντας τοὺς	ξυμμάχους	ἀπεδίδου Πλαταιεῦσι γῆν καὶ πόλιν
[2, 65]	τε σφᾶς αὐτοὺς καὶ τοὺς	ξυμμάχους	ἐπολίτευσαν, ἃ κατορθούμενα μὲν τοῖς
[2, 9]	πόλεις δὲ ἑκάτεροι τάσδε ἔχοντες	ξυμμάχους	ἐς τὸν πόλεμον καθίσταντο. Λακεδαιμονίων
[2, 71]	δὲ μή, ἀμύνειν τοὺς παρόντας	ξυμμάχους	κατὰ δύναμιν. τάδε μὲν ἡμῖν
[2, 17]	τῶν πρὸς τὸν πόλεμον ἥπτοντο,	ξυμμάχους	τε ἀγείροντες καὶ τῇ Πελοποννήσῳ
[2, 25]	καὶ ἄλλοι τινὲς τῶν ἐκεῖ	ξυμμάχων	ἄλλα τε ἐκάκουν περιπλέοντες καὶ
[2, 13]	ἰσχύουσιν, ἐξαρτύεσθαι, τά τε τῶν	ξυμμάχων	διὰ χειρὸς ἔχειν, λέγων τὴν
[2, 67]	οὓς ἔλαβον Ἀθηναίων καὶ τῶν	ξυμμάχων	ἐν ὁλκάσι περὶ Πελοπόννησον πλέοντας
[2, 1]	καὶ Πελοποννησίων καὶ τῶν ἑκατέροις	ξυμμάχων,	ἐν ᾧ οὔτε ἐπεμείγνυντο ἔτι
[2, 69]	ἀπὸ τῶν νεῶν καὶ τῶν	ξυμμάχων	ἐς τὴν Λυκίαν ὁ Μελήσανδρος
[2, 65]	Σικελίας μετ' αὐτῶν, καὶ τῶν	ξυμμάχων	ἔτι τοῖς πλέοσιν ἀφεστηκόσι, Κύρῳ
[2, 62]	ἑώρων. οἴεσθε μὲν γὰρ τῶν	ξυμμάχων	μόνων ἄρχειν, ἐγὼ δὲ ἀποφαίνω
[2, 100]	δὲ προσμεταπεμψάμενοι ἀπὸ τῶν ἄνω	ξυμμάχων,	ὅπῃ δοκοίη, ὀλίγοι πρὸς πολλοὺς
[2, 13]	φόρου κατ' ἐνιαυτὸν ἀπὸ τῶν	ξυμμάχων	τῇ πόλει ἄνευ τῆς ἄλλης
[2, 83]	τῆς Κορίνθου καὶ τῶν ἄλλων	ξυμμάχων	τῶν ἐκ τοῦ Κρισαίου κόλπου
[2, 98]	καταβάντες, ὁ δὲ ἄλλος ὅμιλος	ξύμμεικτος	πλήθει φοβερώτατος ἠκολούθει. ~ξυνηθροίζοντο οὖν
[2, 84]	ἐκείνων νῆες, ἃς ἔδει ταύταις	ξυμμεῖξαι,	ἀφικνοῦνται μετὰ τὴν ἐν Στράτῳ
[2, 99]	Μακεδόνων αὐτῶν πολλήν. τὸ δὲ	ξύμπαν	Μακεδονία καλεῖται, καὶ Περδίκκας Ἀλεξάνδρου
[2, 60]	τοῦδε, χρήμασι δὲ νικωμένου, τὰ	ξύμπαντα	τούτου ἑνὸς ἂν πωλοῖτο. ὥστ'
[2, 64]	πολέμοις μεγίστοις ἀντέσχομεν πρός τε	ξύμπαντας	καὶ καθ' ἑκάστους, πόλιν τε
[2, 65]	οὐ μέντοι πρότερόν γε οἱ	ξύμπαντες	ἐπαύσαντο ἐν ὀργῇ ἔχοντες αὐτὸν
[2, 100]	τῇ ἄλλῃ παρασκευῇ κρείσσονι ἢ	ξύμπαντες	οἱ ἄλλοι βασιλῆς ὀκτὼ οἱ
[2, 78]	ἑκατὸν σιτοποιοί. τοσοῦτοι ἦσαν οἱ	ξύμπαντες	ὅτε ἐς τὴν πολιορκίαν καθίσταντο,
[2, 82]	τῇ ὑστεραίᾳ ὑποσπόνδους, καὶ Οἰνιαδῶν	ξυμπαραγενομένων	κατὰ φιλίαν ἀναχωρεῖ παρ' αὐτοὺς
[2, 65]	ἤδη ὄντες, ὧν δὲ ἡ	ξύμπασα	πόλις προσεδεῖτο πλείστου ἄξιον νομίζοντες
[2, 60]	ἐγὼ γὰρ ἡγοῦμαι πόλιν πλείω	ξύμπασαν	ὀρθουμένην ὠφελεῖν τοὺς ἰδιώτας ἢ
[2, 12]	αὐτῶν, ἤν τι βούλωνται, πρεσβεύεσθαι.	ξυμπέμπουσί	τε τῷ Μελησίππῳ ἀγωγούς, ὅπως
[2, 67]	περαιώσειν, πρὶν ἐσβαίνειν ξυλλαμβάνει, ἄλλους	ξυμπέμψας	μετὰ τοῦ Λεάρχου καὶ Ἀμεινιάδου,
[2, 84]	ὥσπερ ἐν γῇ πεζήν, ἀλλὰ	ξυμπεσεῖσθαι	πρὸς ἀλλήλας τὰς ναῦς καὶ
[2, 67]	αὐτὸν χρήματά τε παρασχεῖν καὶ	ξυμπολεμεῖν,	ἀφικνοῦνται ὡς Σιτάλκην πρῶτον τὸν
[2, 67]	διέφθειρον, καὶ τοὺς μετὰ Ἀθηναίων	ξυμπολεμοῦντας	καὶ τοὺς μηδὲ μεθ' ἑτέρων.
[2, 80]	ἐς Λευκάδα. ἦσαν δὲ Κορίνθιοι	ξυμπροθυμούμενοι	μάλιστα τοῖς Ἀμπρακιώταις ἀποίκοις οὖσιν.
[2, 63]	τεταγμένον, οὐδὲ ἐν ἀρχούσῃ πόλει	ξυμφέρει,	ἀλλ' ἐν ὑπηκόῳ, ἀσφαλῶς δουλεύειν.
[2, 89]	τε τὰ πολλὰ τῶν πολεμίων	ξυμφέρει	καὶ ναυμαχίᾳ οὐχ ἥκιστα, ἀμύνεσθέ
[2, 89]	ἄμεινον πλεούσαις ἡ στενοχωρία οὐ	ξυμφέρει.	οὔτε γὰρ ἂν ἐπιπλεύσειέ τις
[2, 40]	ἀποδώσων. καὶ μόνοι οὐ τοῦ	ξυμφέροντος	μᾶλλον λογισμῷ ἢ τῆς ἐλευθερίας
[2, 17]	διὰ τὴν παράνομον ἐνοίκησιν αἱ	ξυμφοραὶ	γενέσθαι τῇ πόλει, ἀλλὰ διὰ
[2, 60]	ἢ ἐμοὶ χαλεπαίνετε ἢ ταῖς	ξυμφοραῖς	εἴκετε. ἐγὼ γὰρ ἡγοῦμαι πόλιν
[2, 44]	ἢ παραμυθήσομαι. ἐν πολυτρόποις γὰρ	ξυμφοραῖς	ἐπίστανται τραφέντες· τὸ δ' εὐτυχές,
[2, 64]	ἅπασιν ἀνθρώποις διὰ τὸ ταῖς	ξυμφοραῖς	μὴ εἴκειν, πλεῖστα δὲ σώματα
[2, 59]	πολεμεῖν καὶ δι' ἐκεῖνον ταῖς	ξυμφοραῖς	περιπεπτωκότες, πρὸς δὲ τοὺς Λακεδαιμονίους
[2, 61]	ἀντιπάλοις αὐτῇ τεθραμμένους χρεὼν καὶ	ξυμφοραῖς	ταῖς μεγίσταις ἐθέλειν ὑφίστασθαι καὶ
[2, 64]	βαρυνόμενοι, ὡς οἵτινες πρὸς τὰς	ξυμφορὰς	γνώμῃ μὲν ἥκιστα λυποῦνται, ἔργῳ
[2, 60]	οὖν πόλις μὲν τὰς ἰδίας	ξυμφορὰς	οἵα τε φέρειν, εἷς δ'
[2, 87]	ἐν αὑτῷ ἀντιλογίαν, τῆς γε	ξυμφορᾶς	τῷ ἀποβάντι ἀμβλύνεσθαι, νομίσαι δὲ
[2, 36]	ὅμιλον καὶ ἀστῶν καὶ ξένων	ξύμφορον	εἶναι ἐπακοῦσαι αὐτῶν. ~Ξρώμεθα γὰρ
[2, 3]	ἕκαστον ἐφαίνετο πρὸς τὰ παρόντα	ξύμφορον	ἔσεσθαι. ἐπεὶ δὲ ὡς ἐκ
[2, 68]	τοὺς δυνατωτάτους εἶχεν οἰκήτορασ) ὑπὸ	ξυμφορῶν	δὲ πολλαῖς γενεαῖς ὕστερον πιεζόμενοι
[2, 58]	νοσῆσαι τῶν Ἀθηναίων ἀπὸ τῆς	ξὺν	Αγνωνι στρατιᾶς, ἐν τῷ πρὸ
[2, 6]	τῶν τε ἀνθρώπων τοὺς ἀχρειοτάτους	ξὺν	γυναιξὶ καὶ παισὶν ἐξεκόμισαν. ~Γεγενημένου
[2, 70]	ξὺν ἑνὶ ἱματίῳ, γυναῖκας δὲ	ξὺν	δυοῖν, καὶ ἀργύριόν τι ῥητὸν
[2, 70]	καὶ γυναῖκας καὶ τοὺς ἐπικούρους	ξὺν	ἑνὶ ἱματίῳ, γυναῖκας δὲ ξὺν
[2, 77]	πλεῖστον ἐπισχεῖν, ἐμβαλόντες δὲ πῦρ	ξὺν	θείῳ καὶ πίσσῃ ἧψαν τὴν
[2, 13]	δὲ ἀπέφαινε διακοσίους καὶ χιλίους	ξὺν	ἱπποτοξόταις, ἑξακοσίους δὲ καὶ χιλίους
[2, 13]	ἔξωθεν ἐτηρεῖτο· καὶ τοῦ Πειραιῶς	ξὺν	Μουνιχίᾳ ἑξήκοντα μὲν σταδίων ὁ
[2, 2]	Ονητορίδου) ἐσῆλθον περὶ πρῶτον ὕπνον	ξὺν	ὅπλοις ἐς Πλάταιαν τῆς Βοιωτίας
[2, 90]	οἱ Μεσσήνιοι παραβοηθήσαντες καὶ ἐπεσβαίνοντες	ξὺν	τοῖς ὅπλοις ἐς τὴν θάλασσαν
[2, 81]	βάρβαροι, ἀνελάμβανόν τε αὐτοὺς καὶ	ξυναγαγόντες	τὰ στρατόπεδα ἡσύχαζον αὐτοῦ τὴν
[2, 18]	αὐτοῦ, δοκῶν καὶ ἐν τῇ	ξυναγωγῇ	τοῦ πολέμου μαλακὸς εἶναι καὶ
[2, 60]	διαφθειρομένης τῆς πατρίδος οὐδὲν ἧσσον	ξυναπόλλυται,	κακοτυχῶν δὲ ἐν εὐτυχούσῃ πολλῷ
[2, 71]	μήδων μετὰ Ελλήνων τῶν ἐθελησάντων	ξυνάρασθαι	τὸν κίνδυνον τῆς μάχης ἣ
[2, 29]	τε καὶ τὸ κῆδος Πανδίονα	ξυνάψασθαι	τῆς θυγατρὸς διὰ τοσούτου ἐπ'
[2, 102]	τῆς προσχώσεως {τῷ μὴ σκεδάννυσθαι}	ξύνδεσμοι	γίγνονται, παραλλὰξ καὶ οὐ κατὰ
[2, 75]	ἐκ τῶν ἐγγὺς οἰκιῶν καθαιροῦντες.	ξύνδεσμος	δ' ἦν αὐτοῖς τὰ ξύλα,
[2, 50]	παρεῖχον τοῦ ἀποβαίνοντος διὰ τὸ	ξυνδιαιτᾶσθαι.	~Τὸ μὲν οὖν νόσημα, πολλὰ
[2, 64]	ὀργῆς ἔχετε, ᾧ καὶ αὐτοὶ	ξυνδιέγνωτε	πολεμεῖν, εἰ καὶ ἐπελθόντες οἱ
[2, 15]	ἀγροῖς διαιτᾶσθαι ἡ ἀνάστασις ἐγίγνετο.	~ξυνεβεβήκει	δὲ ἀπὸ τοῦ πάνυ ἀρχαίου
[2, 8]	εἴ τέ τι ἄλλο τοιουτότροπον	ξυνέβη	γενέσθαι, πάντα ἀνεζητεῖτο. ἡ δὲ
[2, 87]	μᾶλλον ἢ ἐπὶ στρατείαν ἐπλέομεν·	ξυνέβη	δὲ καὶ τὰ ἀπὸ τῆς
[2, 61]	ἐξίσταμαι· ὑμεῖς δὲ μεταβάλλετε, ἐπειδὴ	ξυνέβη	ὑμῖν πεισθῆναι μὲν ἀκεραίοις, μεταμέλειν
[2, 70]	στρατηγοὺς ἐπῃτιάσαντο ὅτι ἄνευ αὐτῶν	ξυνέβησαν	(ἐνόμιζον γὰρ ἂν κρατῆσαι τῆς
[2, 70]	τὴν πολιορκίαν. ἐπὶ τοῖσδε οὖν	ξυνέβησαν,	ἐξελθεῖν αὐτοὺς καὶ παῖδας καὶ
[2, 4]	περιῆσαν κατὰ τὴν πόλιν πλανώμενοι,	ξυνέβησαν	τοῖς Πλαταιεῦσι παραδοῦναι σφᾶς τε
[2, 29]	Ἀθηναίοις ἱππέων τε καὶ πελταστῶν.	ξυνεβίβασε	δὲ καὶ τὸν Περδίκκαν τοῖς
[2, 81]	ἅμα τοὺς πολεμίους παρεσομένους, οὔτε	ξυνεβοήθουν	ἐφύλασσόν τε τὰ αὑτῶν ἕκαστοι,
[2, 60]	πολεμεῖν καὶ ὑμᾶς αὐτοὺς ο῏	ξυνέγνωτε	δι' αἰτίας ἔχετε. καίτοι ἐμοὶ
[2, 103]	πολέμῳ ἐτελεύτα τῷδε ὃν Θουκυδίδης	ξυνέγραψεν.
[2, 70]	τῷ πολέμῳ τῷδε ὃν Θουκυδίδης	ξυνέγραψεν.	~Τοῦ δ' ἐπιγιγνομένου θέρους οἱ
[2, 35]	ἀληθείας βεβαιοῦται. ὅ τε γὰρ	ξυνειδὼς	καὶ εὔνους ἀκροατὴς τάχ' ἄν
[2, 10]	καὶ ἐπειδὴ πᾶν τὸ στράτευμα	ξυνειλεγμένον	ἦν, Ἀρχίδαμος ὁ βασιλεὺς τῶν
[2, 6]	δεύτερος ἄρτι νενικημένων τε καὶ	ξυνειλημμένων·	καὶ τῶν ὕστερον οὐδὲν ᾔδεσαν.
[2, 89]	πεφοβημένους τὸ πλῆθος τῶν ἐναντίων	ξυνεκάλεσα,	οὐκ ἀξιῶν τὰ μὴ δεινὰ
[2, 86]	καὶ ἀπὸ τῶν Ἀθηναίων ἐπιβοηθῆσαι,	ξυνεκάλεσαν	τοὺς στρατιώτας πρῶτον, καὶ ὁρῶντες
[2, 34]	ἂν μὴ εὑρεθῶσιν ἐς ἀναίρεσιν.	ξυνεκφέρει	δὲ ὁ βουλόμενος καὶ ἀστῶν
[2, 6]	γεγενημένα, καὶ Βοιωτῶν τε παραχρῆμα	ξυνέλαβον	ὅσοι ἦσαν ἐν τῇ Ἀττικῇ
[2, 18]	παραινῶν προθύμως πολεμεῖν· ἐπειδή τε	ξυνελέγετο	ὁ στρατός, ἥ τε ἐν
[2, 3]	ἐδόκει οὖν ἐπιχειρητέα εἶναι, καὶ	ξυνελέγοντο	διορύσσοντες τοὺς κοινοὺς τοίχους παρ'
[2, 72]	τε αὐτονομεῖσθε καὶ τοὺς ἄλλους	ξυνελευθεροῦτε,	ὅσοι μετασχόντες τῶν τότε κινδύνων
[2, 17]	που ἐδύνατο· οὐ γὰρ ἐχώρησε	ξυνελθόντας	αὐτοὺς ἡ πόλις, ἀλλ' ὕστερον
[2, 22]	ὀργῇ τι μᾶλλον ἢ γνώμῃ	ξυνελθόντας	ἐξαμαρτεῖν, τήν τε πόλιν ἐφύλασσε
[2, 41]	τῷ πιστῷ ἀδεῶς τινὰ ὠφελοῦμεν.	~Ξυνελών	τε λέγω τήν τε πᾶσαν
[2, 66]	ἐκ Πελοποννήσου ἄποικοι καὶ Ἀθηναίοις	ξυνεμάχουν.	ἐπέπλεον δὲ Λακεδαιμονίων χίλιοι ὁπλῖται
[2, 31]	ὄντας, ἔπλευσαν παρ' αὐτοὺς καὶ	ξυνεμείχθησαν.	στρατόπεδόν τε μέγιστον δὴ τοῦτο
[2, 44]	ὁ βίος ὁμοίως καὶ ἐντελευτῆσαι	ξυνεμετρήθη.	χαλεπὸν μὲν οὖν οἶδα πείθειν
[2, 51]	προσφέροντας ὠφελεῖν· τὸ γάρ τῳ	ξυνενεγκὸν	ἄλλον τοῦτο ἔβλαπτεν. σῶμά τε
[2, 29]	ἐπὶ Θρᾴκης χωρία καὶ Περδίκκαν	ξυνεξελεῖν	αὐτόν. ἐλθών τε ἐς τὰς
[2, 8]	δύναιτο καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ	ξυνεπιλαμβάνειν	αὐτοῖς· ἐν τούτῳ τε κεκωλῦσθαι
[2, 83]	τά τε λεπτὰ πλοῖα ἃ	ξυνέπλει	ἐντὸς ποιοῦνται καὶ πέντε ναῦς
[2, 9]	ἦν· Πελληνῆς δὲ Ἀχαιῶν μόνοι	ξυνεπολέμουν	τὸ πρῶτον, ἔπειτα δὲ ὕστερον
[2, 31]	Ποτειδαίᾳ τρισχίλιοι ἦσαν) μέτοικοι δὲ	ξυνεσέβαλον	οὐκ ἐλάσσους τρισχιλίων ὁπλιτῶν, χωρὶς
[2, 97]	ἐς τὴν ἄλλην εὐβουλίαν καὶ	ξύνεσιν	περὶ τῶν παρόντων ἐς τὸν
[2, 62]	ἀπὸ τῆς ὁμοίας τύχης ἡ	ξύνεσις	ἐκ τοῦ ὑπέρφρονος ἐχυρωτέραν παρέχεται,
[2, 4]	πλεῖστον καὶ ὅσον μάλιστα ἦν	ξυνεστραμμένον	ἐσπίπτουσιν ἐς οἴκημα μέγα, ὃ
[2, 56]	ἐκ τῶν παλαιῶν νεῶν ποιηθείσαις·	ξυνεστρατεύοντο	δὲ καὶ Ξῖοι καὶ Λέσβιοι
[2, 80]	ἀρχικοῦ γένους Φώτιος καὶ Νικάνωρ.	ξυνεστρατεύοντο	δὲ μετὰ Ξαόνων καὶ Θεσπρωτοὶ
[2, 80]	ὧν ἐβασίλευεν Ἀντίοχος, μετὰ Παραυαίων	ξυνεστρατεύοντο	Οροίδῳ Ἀντιόχου ἐπιτρέψαντος. ἔπεμψε δὲ
[2, 29]	καὶ Θέρμην αὐτῷ ἔπεισεν ἀποδοῦναι·	ξυνεστράτευσέ	τε εὐθὺς Περδίκκας ἐπὶ Ξαλκιδέας
[2, 4]	~οἱ δ' ὡς ἔγνωσαν ἐξηπατημένοι,	ξυνεστρέφοντό	τε ἐν σφίσιν αὐτοῖς καὶ
[2, 52]	ὁσίων ὁμοίως. νόμοι τε πάντες	ξυνεταράχθησαν	οἷς ἐχρῶντο πρότερον περὶ τὰς
[2, 15]	Θησεὺς ἐβασίλευσε, γενόμενος μετὰ τοῦ	ξυνετοῦ	καὶ δυνατὸς τά τε ἄλλα
[2, 75]	τε οἱ ξεναγοὶ ἑκάστης πόλεως	ξυνεφεστῶτες	ἠνάγκαζον ἐς τὸ ἔργον. οἱ
[2, 49]	ἐς φρέατα, τῇ δίψῃ ἀπαύστῳ	ξυνεχόμενοι·	καὶ ἐν τῷ ὁμοίῳ καθειστήκει
[2, 66]	τὰ πολλά. καὶ ἐπειδὴ οὐ	ξυνεχώρουν,	ἀπέπλευσαν ἐπ' οἴκου. ~Καὶ τοῦ
[2, 75]	δὲ ἔχουν ἑβδομήκοντα καὶ νύκτας	ξυνεχῶς,	διῃρημένοι κατ' ἀναπαύλας, ὥστε τοὺς
[2, 1]	ἀκηρυκτεὶ παρ' ἀλλήλους καταστάντες τε	ξυνεχῶς	ἐπολέμουν· γέγραπται δὲ ἑξῆς ὡς
[2, 60]	αἰτίασ) καὶ ἐκκλησίαν τούτου ἕνεκα	ξυνήγαγον,	ὅπως ὑπομνήσω καὶ μέμψωμαι εἴ
[2, 84]	τεταγμένοι περιέπλεον αὐτοὺς κύκλῳ καὶ	ξυνῆγον	ἐς ὀλίγον, ἐν χρῷ αἰεὶ
[2, 99]	ὅμιλος ξύμμεικτος πλήθει φοβερώτατος ἠκολούθει.	~ξυνηθροίζοντο	οὖν ἐν τῇ Δοβήρῳ καὶ
[2, 96]	μισθῷ ἔπειθεν, οἱ δ' ἐθελονταὶ	ξυνηκολούθουν.	ἀνίστη δὲ καὶ Ἀγριᾶνας καὶ
[2, 51]	πέρι ἢ ἀσθενείας, ἀλλὰ πάντα	ξυνῄρει	καὶ τὰ πάσῃ διαίτῃ θεραπευόμενα.
[2, 15]	ὁπότε μή τι δείσειαν, οὐ	ξυνῇσαν	βουλευσόμενοι ὡς τὸν βασιλέα, ἀλλ'
[2, 10]	κατὰ τὸν χρόνον τὸν εἰρημένον	ξυνῇσαν	τὰ δύο μέρη ἀπὸ πόλεως
[2, 75]	τὸ χῶμα αἰρόμενον, ξύλινον τεῖχος	ξυνθέντες	καὶ ἐπιστήσαντες τῷ ἑαυτῶν τείχει
[2, 8]	ἄλλη Ελλὰς ἅπασα μετέωρος ἦν	ξυνιουσῶν	τῶν πρώτων πόλεων. καὶ πολλὰ
[2, 88]	τῶν νεῶν κατὰ σφᾶς αὐτοὺς	ξυνιστάμενοι	ἐφοβοῦντο, ἐβούλετο ξυγκαλέσας θαρσῦναί τε
[2, 74]	τὴν Πλαταιίδα ἔχετε καὶ ἥρωες,	ξυνίστορές	ἐστε ὅτι οὔτε τὴν ἀρχὴν
[2, 68]	τότε πρῶτον ἀπὸ τῶν Ἀμπρακιωτῶν	ξυνοικησάντων·	οἱ δὲ ἄλλοι Ἀμφίλοχοι βάρβαροί
[2, 15]	ὑπὸ Θησέως τοῖς ἔπειτα· καὶ	ξυνοίκια	ἐξ ἐκείνου Ἀθηναῖοι ἔτι καὶ
[2, 68]	Ἀμπρακιώτας ὁμόρους ὄντας τῇ Ἀμφιλοχικῇ	ξυνοίκους	ἐπηγάγοντο, καὶ ἡλληνίσθησαν τὴν νῦν
[2, 44]	τοῦ μὴ ἐρημοῦσθαι καὶ ἀσφαλείᾳ,	ξυνοίσει·	οὐ γὰρ οἷόν τε ἴσον
[2, 76]	ἐκ τῆς πόλεως ὀρύξαντες καὶ	ξυντεκμηράμενοι	ὑπὸ τὸ χῶμα ὑφεῖλκον αὖθις
[2, 15]	ταύτῃ χρῆσθαι, ἣ ἁπάντων ἤδη	ξυντελούντων	ἐς αὐτὴν μεγάλη γενομένη παρεδόθη
[2, 97]	ἴσων νυκτῶν· ὁδῷ δὲ τὰ	ξυντομώτατα	ἐξ Ἀβδήρων ἐς Ιστρον ἀνὴρ
[2, 97]	περίπλους ἐστὶν ἡ γῆ τὰ	ξυντομώτατα,	ἢν αἰεὶ κατὰ πρύμναν ἱστῆται
[2, 50]	ἄλλο τι ὂν ἢ τῶν	ξυντρόφων	τι· τὰ γὰρ ὄρνεα καὶ
[2, 15]	ἓν βουλευτήριον ἀποδείξας καὶ πρυτανεῖον,	ξυνῴκισε	πάντας, καὶ νεμομένους τὰ αὑτῶν
[2, 16]	μετεῖχον οἱ Ἀθηναῖοι, καὶ ἐπειδὴ	ξυνῳκίσθησαν,	διὰ τὸ ἔθος ἐν τοῖς
[2, 72]	τῶν τότε κινδύνων ὑμῖν τε	ξυνώμοσαν	καὶ εἰσὶ νῦν ὑπ' Ἀθηναίοις,
[2, 74]	ἐκλιπόντων δὲ τῶνδε προτέρων τὸ	ξυνώμοτον,	ἐπὶ γῆν τήνδε ἤλθομεν, ἐν
[2, 21]	ἐπεξιέναι καὶ μὴ περιορᾶν. κατὰ	ξυστάσεις	τε γιγνόμενοι ἐν πολλῇ ἔριδι
[2, 12]	καὶ τοὺς ἱππέας παρείχοντο Πελοποννησίοις	ξυστρατεύειν,	τοῖς δὲ λειπομένοις ἐς Πλάταιαν
[2, 58]	Νικίου καὶ Κλεόπομπος ὁ Κλεινίου,	ξυστράτηγοι	ὄντες Περικλέους, λαβόντες τὴν στρατιὰν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 27/01/2006