Livre, Chap.
[2, 80]	Μολοσσοὺς δὲ ἦγε καὶ Ἀτιντᾶνας	Σαβύλινθος	ἐπίτροπος ὢν Θάρυπος τοῦ βασιλέως
[2, 67]	παρὰ τῷ Σιτάλκῃ πείθουσι τὸν	Σάδοκον	τὸν γεγενημένον Ἀθηναῖον, Σιτάλκου υἱόν,
[2, 29]	τοῦ Σιτάλκου ξυμμαχίαν ἐποίησε καὶ	Σάδοκον	τὸν υἱὸν αὐτοῦ Ἀθηναῖον τόν
[2, 93]	ἀφείλκυσαν κενάς, τήν τε ἄλλην	Σαλαμῖνα	ἀπροσδοκήτοις ἐπιπεσόντες ἐπόρθουν. ~ἐς δὲ
[2, 94]	ταῖς μὲν ναυσὶν ἐπὶ τὴν	Σαλαμῖνα	ἔπλεον, τῷ πεζῷ δὲ φυλακὰς
[2, 94]	ἐν τῷ Πειραιεῖ τήν τε	Σαλαμῖνα	ᾑρῆσθαι καὶ παρὰ σφᾶς ὅσον
[2, 94]	Ἀθηναῖοι οὐκέτι καταλαβόντες πρὸς τῇ	Σαλαμῖνι	ἀπέπλευσαν καὶ αὐτοί, καὶ μετὰ
[2, 94]	ᾔσθοντο τὴν βοήθειαν, καταδραμόντες τῆς	Σαλαμῖνος	τὰ πολλὰ καὶ ἀνθρώπους καὶ
[2, 93]	λέγεται κωλῦσαι) ἐπὶ δὲ τῆς	Σαλαμῖνος	τὸ ἀκρωτήριον τὸ πρὸς Μέγαρα
[2, 30]	Λευκάδα τετράπολις οὖσα, Παλῆς, Κράνιοι,	Σαμαῖοι,	Προνναῖοι. ὕστερον δ' οὐ πολλῷ
[2, 40]	τά τε δεινὰ καὶ ἡδέα	σαφέστατα	γιγνώσκοντες καὶ διὰ ταῦτα μὴ
[2, 50]	τῶν μὲν τοιούτων ὀρνίθων ἐπίλειψις	σαφὴς	ἐγένετο, καὶ οὐχ ἑωρῶντο οὔτε
[2, 60]	τε γὰρ γνοὺς καὶ μὴ	σαφῶς	διδάξας ἐν ἴσῳ καὶ εἰ
[2, 77]	οὐρανοῦ} πολὺ καὶ βροντὰς γενομένας	σβέσαι	τὴν φλόγα καὶ οὕτω παυσθῆναι
[2, 53]	μὲν κρίνοντες ἐν ὁμοίῳ καὶ	σέβειν	καὶ μὴ ἐκ τοῦ πάντας
[2, 8]	ὀλίγον πρὸ τούτων, πρότερον οὔπω	σεισθεῖσα	ἀφ' οὗ Ελληνες μέμνηνται· ἐλέγετο
[2, 27]	σφῶν εὐεργέται ἦσαν ὑπὸ τὸν	σεισμὸν	καὶ τῶν Εἱλώτων τὴν ἐπανάστασιν.
[2, 28]	δ' αὐτοῦ θέρους νουμηνίᾳ κατὰ	σελήνην,	ὥσπερ καὶ μόνον δοκεῖ εἶναι
[2, 101]	Στρατονίκην τὴν ἑαυτοῦ ἀδελφὴν δίδωσι	Σεύθῃ,	ὥσπερ ὑπέσχετο. τὰ μὲν οὖν
[2, 101]	ἐν τάχει ἀπελθεῖν. τὸν δὲ	Σεύθην	κρύφα Περδίκκας ὑποσχόμενος ἀδελφὴν ἑαυτοῦ
[2, 97]	Ελληνίδων πόλεων, ὅσον προσῆξαν ἐπὶ	Σεύθου,	ὃς ὕστερον Σιτάλκου βασιλεύσας πλεῖστον
[2, 101]	ὑπὸ χειμῶνος ἐταλαιπώρει, ἀναπείθεται ὑπὸ	Σεύθου	τοῦ Σπαραδόκου, ἀδελφιδοῦ ὄντος καὶ
[2, 34]	τιθέασιν οὖν ἐς τὸ δημόσιον	σῆμα,	ὅ ἐστιν ἐπὶ τοῦ καλλίστου
[2, 43]	στηλῶν μόνον ἐν τῇ οἰκείᾳ	σημαίνει	ἐπιγραφή, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ
[2, 84]	δὴ κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον	σημαίνει,	καὶ οἱ Ἀθηναῖοι προσπεσόντες πρῶτον
[2, 41]	ἀπὸ τῶνδε τῶν τρόπων ἐκτησάμεθα,	σημαίνει.	μόνη γὰρ τῶν νῦν ἀκοῆς
[2, 45]	ἔσονται, μνησθῆναι, βραχείᾳ παραινέσει ἅπαν	σημανῶ.	τῆς τε γὰρ ὑπαρχούσης φύσεως
[2, 34]	καιρὸς ἐλάμβανε, προελθὼν ἀπὸ τοῦ	σήματος	ἐπὶ βῆμα ὑψηλὸν πεποιημένον, ὅπως
[2, 42]	ἐφ' οἷς νῦν λέγω φανερὰν	σημείοις	καθιστάς. καὶ εἴρηται αὐτῆς τὰ
[2, 90]	γῇ, ὅπερ ἐβούλοντο μάλιστα, ἀπὸ	σημείου	ἑνὸς ἄφνω ἐπιστρέψαντες τὰς ναῦς
[2, 41]	ἀξίων ἄρχεται. μετὰ μεγάλων δὲ	σημείων	καὶ οὐ δή τοι ἀμάρτυρόν
[2, 8]	ἐδόκει ἐπὶ τοῖς μέλλουσι γενήσεσθαι	σημῆναι.	εἴ τέ τι ἄλλο τοιουτότροπον
[2, 84]	μὴ ἐπιχειρεῖν πρὶν ἂν αὐτὸς	σημήνῃ.	ἤλπιζε γὰρ αὐτῶν οὐ μενεῖν
[2, 89]	ἐν τῷ ἔργῳ κόσμον καὶ	σιγὴν	περὶ πλείστου ἡγεῖσθε, ὃ ἔς
[2, 76]	δοκοὺς μεγάλας ἀρτήσαντες ἁλύσεσι μακραῖς	σιδηραῖς	ἀπὸ τῆς τομῆς ἑκατέρωθεν ἀπὸ
[2, 65]	ἀλλήλοις ἐταράχθησαν. σφαλέντες δὲ ἐν	Σικελίᾳ	ἄλλῃ τε παρασκευῇ καὶ τοῦ
[2, 65]	ἐχούσῃ, ἡμαρτήθη καὶ ὁ ἐς	Σικελίαν	πλοῦς, ὃς οὐ τοσοῦτον γνώμης
[2, 65]	ὑπάρχουσι πολεμίοις καὶ τοῖς ἀπὸ	Σικελίας	μετ' αὐτῶν, καὶ τῶν ξυμμάχων
[2, 7]	αὐτοῦ ὑπαρχούσαις ἐξ Ιταλίας καὶ	Σικελίας	τοῖς τἀκείνων ἑλομένοις ναῦς ἐπετάχθη
[2, 9]	τούτων ναυτικὸν παρείχοντο Κορίνθιοι, Μεγαρῆς,	Σικυώνιοι,	Πελληνῆς, Ηλεῖοι, Ἀμπρακιῶται, Λευκάδιοι, ἱππέας
[2, 80]	ναυτικὸν ἔκ τε Κορίνθου καὶ	Σικυῶνος	καὶ τῶν ταύτῃ χωρίων ἐν
[2, 49]	τῶν πάνυ λεπτῶν ἱματίων καὶ	σινδόνων	τὰς ἐπιβολὰς μηδ' ἄλλο τι
[2, 98]	εἶχον Παίονας, ἐν ἀριστερᾷ δὲ	Σιντοὺς	καὶ Μαιδούς. διελθόντες δὲ αὐτὸ
[2, 98]	ἐρήμου ὄρους, ὅ ἐστι μεθόριον	Σιντῶν	καὶ Παιόνων· ἐπορεύετο δὲ δι'
[2, 67]	καὶ Ἀμεινιάδης Φιλήμονος παρὰ τῷ	Σιτάλκῃ	πείθουσι τὸν Σάδοκον τὸν γεγενημένον
[2, 29]	ἐγένετο. οὗ δὴ ὄντα τὸν	Σιτάλκην	οἱ Ἀθηναῖοι ξύμμαχον ἐποιοῦντο, βουλόμενοι
[2, 29]	πόλεμον ὑπεδέχετο καταλύσειν· πείσειν γὰρ	Σιτάλκην	πέμπειν στρατιὰν Θρᾳκίαν Ἀθηναίοις ἱππέων
[2, 67]	παρασχεῖν καὶ ξυμπολεμεῖν, ἀφικνοῦνται ὡς	Σιτάλκην	πρῶτον τὸν Τήρεω ἐς Θρᾴκην,
[2, 29]	πρόξενον ἐποιήσαντο καὶ μετεπέμψαντο, βουλόμενοι	Σιτάλκην	σφίσι τὸν Τήρεω, Θρᾳκῶν βασιλέα,
[2, 29]	Ἀβδηρίτην, οὗ εἶχε τὴν ἀδελφὴν	Σιτάλκης,	δυνάμενον παρ' αὐτῷ μέγα οἱ
[2, 99]	Ἀλεξάνδρου βασιλεὺς αὐτῶν ἦν ὅτε	Σιτάλκης	ἐπῄει. ~Καὶ οἱ μὲν Μακεδόνες
[2, 98]	ἐς τὸν βίον ἄλλοις ὁμοιοῦνται.	~Σιτάλκης	μὲν οὖν χώρας τοσαύτης βασιλεύων
[2, 95]	χρόνους, τοῦ χειμῶνος τούτου ἀρχομένου,	Σιτάλκης	ὁ Τήρεω Οδρύσης Θρᾳκῶν βασιλεὺς
[2, 101]	τὸ πλέον κινδυνεύειν. ~ὁ δὲ	Σιτάλκης	πρός τε τὸν Περδίκκαν λόγους
[2, 29]	Ἀθηναίων καὶ Φορμίωνος. οὕτω μὲν	Σιτάλκης	τε ὁ Τήρεω Θρᾳκῶν βασιλεὺς
[2, 97]	προσῆξαν ἐπὶ Σεύθου, ὃς ὕστερον	Σιτάλκου	βασιλεύσας πλεῖστον δὴ ἐποίησε, τετρακοσίων
[2, 29]	ὁ Νυμφόδωρος τήν τε τοῦ	Σιτάλκου	ξυμμαχίαν ἐποίησε καὶ Σάδοκον τὸν
[2, 29]	δὲ Τήρης οὗτος ὁ τοῦ	Σιτάλκου	πατὴρ πρῶτος Οδρύσαις τὴν μεγάλην
[2, 101]	τὰ μὲν οὖν κατὰ τὴν	Σιτάλκου	στρατείαν οὕτως ἐγένετο. ~Οἱ δὲ
[2, 67]	τὸν Σάδοκον τὸν γεγενημένον Ἀθηναῖον,	Σιτάλκου	υἱόν, τοὺς ἄνδρας ἐγχειρίσαι σφίσιν,
[2, 75]	τοὺς δὲ ὕπνον τε καὶ	σῖτον	αἱρεῖσθαι· Λακεδαιμονίων τε οἱ ξεναγοὶ
[2, 79]	ὑπὸ Σπάρτωλον τὴν Βοττικὴν τὸν	σῖτον	διέφθειραν. ἐδόκει δὲ καὶ προσχωρήσειν
[2, 6]	οἱ Ἀθηναῖοι στρατεύσαντες ἐς Πλάταιαν	σῖτόν	τε ἐσήγαγον καὶ φρουροὺς ἐγκατέλιπον,
[2, 101]	ἕνεκα ἐσέβαλε καὶ ἡ στρατιὰ	σῖτόν	τε οὐκ εἶχεν αὐτῷ καὶ
[2, 78]	γυναῖκες δὲ δέκα καὶ ἑκατὸν	σιτοποιοί.	τοσοῦτοι ἦσαν οἱ ξύμπαντες ὅτε
[2, 70]	ἀπανίστασαν τοὺς Ἀθηναίους ὅ τε	σῖτος	ἐπελελοίπει, καὶ ἄλλα τε πολλὰ
[2, 19]	ὀγδοηκοστῇ μάλιστα, θέρους καὶ τοῦ	σίτου	ἀκμάζοντος, ἐσέβαλον ἐς τὴν Ἀττικήν·
[2, 79]	Θρᾴκης καὶ Βοττιαίους ἀκμάζοντος τοῦ	σίτου·	ἐστρατήγει δὲ Ξενοφῶν ὁ Εὐριπίδου
[2, 102]	ἀλλήλαις τῆς προσχώσεως {τῷ μὴ	σκεδάννυσθαι}	ξύνδεσμοι γίγνονται, παραλλὰξ καὶ οὐ
[2, 15]	νῦν μὲν τῶν τυράννων οὕτω	σκευασάντων	Εννεακρούνῳ καλουμένῃ, τὸ δὲ πάλαι
[2, 13]	καὶ δημοσίοις καὶ ὅσα ἱερὰ	σκεύη	περί τε τὰς πομπὰς καὶ
[2, 79]	τάξεις ἃς κατέλιπον παρὰ τοῖς	σκευοφόροις.	καὶ ὁπότε μὲν ἐπίοιεν οἱ
[2, 34]	ὀστᾶ προτίθενται τῶν ἀπογενομένων πρότριτα	σκηνὴν	ποιήσαντες, καὶ ἐπιφέρει τῷ αὑτοῦ
[2, 96]	Στρυμόνος ποταμοῦ, ὃς ἐκ τοῦ	Σκόμβρου	ὄρους δι' Ἀγριάνων καὶ Λαιαίων
[2, 96]	δ' οὗτοι πρὸς βορέαν τοῦ	Σκόμβρου	ὄρους καὶ παρήκουσι πρὸς ἡλίου
[2, 43]	ἐς τοὺς πολεμίους διάνοιαν ἔχειν,	σκοποῦντας	μὴ λόγῳ μόνῳ τὴν ὠφελίαν,
[2, 48]	καὶ ἀφ' ὧν ἄν τις	σκοπῶν,	εἴ ποτε καὶ αὖθις ἐπιπέσοι,
[2, 4]	μὲν ὄντες οἱ πλείους ἐν	σκότῳ	καὶ πηλῷ τῶν διόδων ᾗ
[2, 96]	οἱ ταύτῃ ὅμοροί τε τοῖς	Σκύθαις	καὶ ὁμόσκευοι, πάντες ἱπποτοξόται. παρεκάλει
[2, 97]	ἓν οὐκ ἔστιν ὅτι δυνατὸν	Σκύθαις	ὁμογνωμονοῦσι πᾶσιν ἀντιστῆναι. οὐ μὴν
[2, 97]	πλήθει πολὺ δευτέρα μετὰ τὴν	Σκυθῶν.	ταύτῃ δὲ ἀδύνατα ἐξισοῦσθαι οὐχ
[2, 13]	πομπὰς καὶ τοὺς ἀγῶνας καὶ	σκῦλα	Μηδικὰ καὶ εἴ τι τοιουτότροπον,
[2, 30]	Ἀθηναῖοι ἔτι ὄντες περὶ Πελοπόννησον	Σόλλιόν	τε Κορινθίων πόλισμα αἱροῦσι καὶ
[2, 52]	πολλοὶ ἐς ἀναισχύντους θήκας ἐτράποντο	σπάνει	τῶν ἐπιτηδείων διὰ τὸ συχνοὺς
[2, 101]	ἐταλαιπώρει, ἀναπείθεται ὑπὸ Σεύθου τοῦ	Σπαραδόκου,	ἀδελφιδοῦ ὄντος καὶ μέγιστον μεθ'
[2, 2]	ἱερωμένης καὶ Αἰνησίου ἐφόρου ἐν	Σπάρτῃ	καὶ Πυθοδώρου ἔτι δύο μῆνας
[2, 25]	κατὰ τὸν πόλεμον ἐπῃνέθη ἐν	Σπάρτῃ.	οἱ δὲ Ἀθηναῖοι ἄραντες παρέπλεον,
[2, 21]	ἡ φυγὴ αὐτῷ ἐγένετο ἐκ	Σπάρτης	δόξαντι χρήμασι πεισθῆναι {τὴν ἀναχώρησιν}
[2, 12]	τὰς Ἀθήνας τὸν Διακρίτου ἄνδρα	Σπαρτιάτην,	εἴ τι ἄρα μᾶλλον ἐνδοῖεν
[2, 66]	Λακεδαιμονίων χίλιοι ὁπλῖται καὶ Κνῆμος	Σπαρτιάτης	ναύαρχος. ἀποβάντες δὲ ἐς τὴν
[2, 25]	τούτους Βρασίδας ὁ Τέλλιδος ἀνὴρ	Σπαρτιάτης	φρουρὰν ἔχων, καὶ αἰσθόμενος ἐβοήθει
[2, 79]	Ἀθηναίων καὶ ἀναχωροῦσιν ἐς τὴν	Σπάρτωλον,	οἱ δὲ ἱππῆς τῶν Ξαλκιδέων
[2, 79]	τρίτος αὐτός. ἐλθόντες δὲ ὑπὸ	Σπάρτωλον	τὴν Βοττικὴν τὸν σῖτον διέφθειραν.
[2, 79]	φυλακήν· ἧς ἐπεξελθούσης ἐκ τῆς	Σπαρτώλου	ἐς μάχην καθίστανται οἱ Ἀθηναῖοι
[2, 79]	Ολύνθου. καὶ οἱ ἐκ τῆς	Σπαρτώλου	ψιλοὶ ὡς εἶδον, θαρσήσαντες τοῖς
[2, 49]	τε τοῖς πλέοσιν ἐνέπιπτε κενή,	σπασμὸν	ἐνδιδοῦσα ἰσχυρόν, τοῖς μὲν μετὰ
[2, 73]	ποιεῖν ταῦτα· μέχρι δὲ τούτου	σπείσασθαι	σφίσιν ἐκέλευον καὶ τὴν γῆν
[2, 2]	δέκα ἔτη ἐνέμειναν αἱ τριακοντούτεις	σπονδαὶ	α῏ ἐγένοντο μετ' Εὐβοίας ἅλωσιν·
[2, 5]	τὰ πεποιημένα ὅσια δράσειαν ἐν	σπονδαῖς	σφῶν πειράσαντες καταλαβεῖν τὴν πόλιν,
[2, 7]	ἔργου καὶ λελυμένων λαμπρῶς τῶν	σπονδῶν	οἱ Ἀθηναῖοι παρεσκευάζοντο ὡς πολεμήσοντες,
[2, 4]	ἄλλοι δὲ ἄλλῃ τῆς πόλεως	σποράδες	ἀπώλλυντο. τὸ δὲ πλεῖστον καὶ
[2, 90]	ἀναγομένους αὐτούς, ἄκων καὶ κατὰ	σπουδὴν	ἐμβιβάσας ἔπλει παρὰ τὴν γῆν·
[2, 94]	τε καθεῖλκον καὶ ἐσβάντες κατὰ	σπουδὴν	καὶ πολλῷ θορύβῳ ταῖς μὲν
[2, 13]	τοῦ τε γὰρ Φαληρικοῦ τείχους	στάδιοι	ἦσαν πέντε καὶ τριάκοντα πρὸς
[2, 5]	δὲ ἡ Πλάταια τῶν Θηβῶν	σταδίους	ἑβδομήκοντα, καὶ τὸ ὕδωρ τὸ
[2, 86]	Πελοποννήσῳ· διέχετον δὲ ἀπ' ἀλλήλων	σταδίους	μάλιστα ἑπτὰ τῆς θαλάσσης, τοῦ
[2, 82]	τὸν Ἄναπον ποταμόν, ὃς ἀπέχει	σταδίους	ὀγδοήκοντα Στράτου, τούς τε νεκροὺς
[2, 21]	Ἀχαρνὰς εἶδον τὸν στρατὸν ἑξήκοντα	σταδίους	τῆς πόλεως ἀπέχοντα, οὐκέτι ἀνασχετὸν
[2, 13]	Πειραιῶς ξὺν Μουνιχίᾳ ἑξήκοντα μὲν	σταδίων	ὁ ἅπας περίβολος, τὸ δ'
[2, 13]	τείχη πρὸς τὸν Πειραιᾶ τεσσαράκοντα	σταδίων,	ὧν τὸ ἔξωθεν ἐτηρεῖτο· καὶ
[2, 13]	ἔχον τὸ ἄγαλμα τεσσαράκοντα τάλαντα	σταθμὸν	χρυσίου ἀπέφθου, καὶ περιαιρετὸν εἶναι
[2, 65]	κατὰ τὴν πόλιν ἤδη ἐν	στάσει	ὄντες ὅμως τρία {δέκα} μὲν
[2, 22]	Πολυμήδης καὶ Ἀριστόνους, ἀπὸ τῆς	στάσεως	ἑκάτερος, ἐκ δὲ Φαρσάλου Μένων·
[2, 20]	ὑπὲρ τῆς τῶν ἄλλων κινδυνεύειν,	στάσιν	δ' ἐνέσεσθαι τῇ γνώμῃ. τοιαύτῃ
[2, 11]	πρός τε τὸ ἐπιχειρεῖσθαι ἀσφαλέ	στατοι.	ἡμεῖς δὲ οὐδ' ἐπὶ ἀδύνατον
[2, 94]	διὰ χρόνου καθελκυσθεῖσαι καὶ οὐδὲν	στέγουσαι	ἐφόβουν. ἀφικόμενοι δὲ ἐς τὰ
[2, 90]	ἐς τὸν κόλπον καὶ τὰ	στενά,	βουλόμενοι ἄκοντας ἔσω προαγαγεῖν αὐτούς,
[2, 86]	δὲ μὴ ἐσπλεῖν ἐς τὰ	στενά,	νομίζοντες πρὸς ἐκείνων εἶναι τὴν
[2, 99]	Παιονίας παρὰ τὸν Ἀξιὸν ποταμὸν	στενήν	τινα καθήκουσαν ἄνωθεν μέχρι Πέλλης
[2, 89]	ἐμπείροις καὶ ἄμεινον πλεούσαις ἡ	στενοχωρία	οὐ ξυμφέρει. οὔτε γὰρ ἂν
[2, 63]	ἐλευθερίας, ἀγωνίζεσθαι, ἀλλὰ καὶ ἀρχῆς	στερήσεως	καὶ κινδύνου ὧν ἐν τῇ
[2, 43]	γε τῆς σφετέρας ἀρετῆς ἀξιοῦντες	στερίσκειν,	κάλλιστον δὲ ἔρανον αὐτῇ προϊέμενοι.
[2, 44]	ἄν τις μὴ πειρασάμενος ἀγαθῶν	στερίσκηται,	ἀλλ' οὗ ἂν ἐθὰς γενόμενος
[2, 49]	χεῖρας καὶ πόδας, καὶ πολλοὶ	στερισκόμενοι	τούτων διέφευγον, εἰσὶ δ' ο῏
[2, 46]	πόλις μέχρι ἥβης θρέψει, ὠφέλιμον	στέφανον	τοῖσδέ τε καὶ τοῖς λειπομένοις
[2, 49]	πολλῷ χρόνῳ κατέβαινεν ἐς τὰ	στήθη	ὁ πόνος μετὰ βηχὸς ἰσχυροῦ·
[2, 43]	πᾶσα γῆ τάφος, καὶ οὐ	στηλῶν	μόνον ἐν τῇ οἰκείᾳ σημαίνει
[2, 49]	καὶ ὁπότε ἐς τὴν καρδίαν	στηρίξειεν,	ἀνέστρεφέ τε αὐτὴν καὶ ἀποκαθάρσεις
[2, 84]	ἐς Μολύκρειον ἀπέπλεον, καὶ τροπαῖον	στήσαντες	ἐπὶ τῷ Ρίῳ καὶ ναῦν
[2, 102]	γίγνονται, παραλλὰξ καὶ οὐ κατὰ	στοῖχον	κείμεναι, οὐδ' ἔχουσαι εὐθείας διόδους
[2, 86]	θαλάσσης, τοῦ δὲ Κρισαίου κόλπου	στόμα	τοῦτό ἐστιν. ἐπὶ οὖν τῷ
[2, 87]	ἐς ναυμαχίαν μᾶλλον ἢ ἐπὶ	στρατείαν	ἐπλέομεν· ξυνέβη δὲ καὶ τὰ
[2, 80]	εὐθὺς παρεσκευάζοντο τὴν κατὰ γῆν	στρατείαν.	καὶ αὐτῷ παρῆσαν Ελλήνων μὲν
[2, 101]	μὲν οὖν κατὰ τὴν Σιτάλκου	στρατείαν	οὕτως ἐγένετο. ~Οἱ δὲ ἐν
[2, 68]	ἐν τῷ πολέμῳ τήνδε τὴν	στρατείαν	ποιοῦνται αὑτῶν τε καὶ Ξαόνων
[2, 11]	καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν πολλὰς	στρατείας	καὶ ἐν αὐτῇ Πελοποννήσῳ καὶ
[2, 102]	ὑπὸ τοῦ ὕδατος ἐν χειμῶνι	στρατεύειν.	κεῖνται δὲ καὶ τῶν νήσων
[2, 102]	ἐδόκει δυνατὸν εἶναι χειμῶνος ὄντος	στρατεύειν·	ὁ γὰρ Ἀχελῷος ποταμὸς ῥέων
[2, 11]	πολεμίᾳ τῇ μὲν γνώμῃ θαρσαλέους	στρατεύειν,	τῷ δ' ἔργῳ δεδιότας παρεσκευάσθαι·
[2, 10]	Ισθμόν. καὶ ἐπειδὴ πᾶν τὸ	στράτευμα	ξυνειλεγμένον ἦν, Ἀρχίδαμος ὁ βασιλεὺς
[2, 67]	ἐπὶ τὴν Ποτείδαιαν, οὗ ἦν	στράτευμα	τῶν Ἀθηναίων πολιορκοῦν, καὶ ᾗπερ
[2, 100]	πρὸς πολλοὺς ἐσέβαλλον ἐς τὸ	στράτευμα	τῶν Θρᾳκῶν. καὶ ᾗ μὲν
[2, 75]	ἐλπίζοντες ταχίστην αἵρεσιν ἔσεσθαι αὐτῶν	στρατεύματος	τοσούτου ἐργαζομένου. ξύλα μὲν οὖν
[2, 11]	καὶ αὐτοὶ πλεῖστοι καὶ ἄριστοι	στρατεύοντες.	δίκαιον οὖν ἡμᾶς μήτε τῶν
[2, 11]	ὡς οὖν ἐπὶ τοσαύτην πόλιν	στρατεύοντες	καὶ μεγίστην δόξαν οἰσόμενοι τοῖς
[2, 71]	ἐστέ, ἐς γῆν τὴν Πλαταιῶν	στρατεύοντες.	Παυσανίας γὰρ ὁ Κλεομβρότου Λακεδαιμόνιος
[2, 39]	δὲ ἐς τὴν γῆν ἡμῶν	στρατεύουσι,	τήν τε τῶν πέλας αὐτοὶ
[2, 67]	δύναιντο, μεταστάντα τῆς Ἀθηναίων ξυμμαχίας	στρατεῦσαι	ἐπὶ τὴν Ποτείδαιαν, οὗ ἦν
[2, 71]	τὴν σφετέραν ἔχοντας αὐτονόμους οἰκεῖν,	στρατεῦσαί	τε μηδένα ποτὲ ἀδίκως ἐπ'
[2, 6]	καὶ μετὰ ταῦτα οἱ Ἀθηναῖοι	στρατεύσαντες	ἐς Πλάταιαν σῖτόν τε ἐσήγαγον
[2, 84]	προσπεσόντες πρῶτον μὲν καταδύουσι τῶν	στρατηγίδων	νεῶν μίαν, ἔπειτα δὲ καὶ
[2, 86]	καὶ οἱ ἄλλοι τῶν Πελοποννησίων	στρατηγοί,	βουλόμενοι ἐν τάχει τὴν ναυμαχίαν
[2, 83]	ναυμαχεῖν κατὰ μέσον τὸν πορθμόν.	στρατηγοὶ	δὲ ἦσαν μὲν καὶ κατὰ
[2, 79]	τριάκοντα καὶ τετρακόσιοι καὶ οἱ	στρατηγοὶ	πάντες. οἱ δὲ Ξαλκιδῆς καὶ
[2, 70]	λόγους προσφέρουσι περὶ ξυμβάσεως τοῖς	στρατηγοῖς	τῶν Ἀθηναίων τοῖς ἐπὶ σφίσι
[2, 65]	πολλῷ, ὅπερ φιλεῖ ὅμιλος ποιεῖν,	στρατηγὸν	εἵλοντο καὶ πάντα τὰ πράγματα
[2, 68]	Ἀθηναίους, ο῏ αὐτοῖς Φορμίωνά τε	στρατηγὸν	ἔπεμψαν καὶ ναῦς τριάκοντα, ἀφικομένου
[2, 69]	Καρίας καὶ Λυκίας καὶ Μελήσανδρον	στρατηγόν,	ὅπως ταῦτά τε ἀργυρολογῶσι καὶ
[2, 69]	μὲν περὶ Πελοπόννησον καὶ Φορμίωνα	στρατηγόν,	ὃς ὁρμώμενος ἐκ Ναυπάκτου φυλακὴν
[2, 13]	τὴν Ἀττικήν, Περικλῆς ὁ Ξανθίππου	στρατηγὸς	ὢν Ἀθηναίων δέκατος αὐτός, ὡς
[2, 55]	καὶ Ἄνδρον τετραμμένην. Περικλῆς δὲ	στρατηγὸς	ὢν καὶ τότε περὶ μὲν
[2, 21]	ἐμέμνηντο οὐδέν, ἀλλ' ἐκάκιζον ὅτι	στρατηγὸς	ὢν οὐκ ἐπεξάγοι, αἴτιόν τε
[2, 31]	τὴν Μεγαρίδα Περικλέους τοῦ Ξανθίππου	στρατηγοῦντος.	καὶ οἱ περὶ Πελοπόννησον Ἀθηναῖοι
[2, 70]	ἐδύνατο· Ἀθηναῖοι δὲ τούς τε	στρατηγοὺς	ἐπῃτιάσαντο ὅτι ἄνευ αὐτῶν ξυνέβησαν
[2, 10]	τῆς ἐξόδου ταύτης, ξυγκαλέσας τοὺς	στρατηγοὺς	τῶν πόλεων πασῶν καὶ τοὺς
[2, 69]	τῆς ἐκεῖθεν ἠπείρου. ἀναβὰς δὲ	στρατιᾷ	Ἀθηναίων τε τῶν ἀπὸ τῶν
[2, 56]	ναυσίν. ὅτε δὲ ἀνήγετο ἡ	στρατιὰ	αὕτη Ἀθηναίων, Πελοποννησίους κατέλιπον τῆς
[2, 79]	βουλομένων ὁπλῖταί τε ἦλθον καὶ	στρατιὰ	ἐς φυλακήν· ἧς ἐπεξελθούσης ἐκ
[2, 82]	ἐγένετο, ἀναχωρήσας ὁ Κνῆμος τῇ	στρατιᾷ	κατὰ τάχος ἐπὶ τὸν Ἄναπον
[2, 25]	τῶν Ηλείων ἡ πολλὴ ἤδη	στρατιὰ	προσεβεβοηθήκει. παραπλεύσαντες δὲ οἱ Ἀθηναῖοι
[2, 101]	ὧν ἕνεκα ἐσέβαλε καὶ ἡ	στρατιὰ	σῖτόν τε οὐκ εἶχεν αὐτῷ
[2, 57]	ἡ νόσος ἔν τε τῇ	στρατιᾷ	τοὺς Ἀθηναίους ἔφθειρε καὶ ἐν
[2, 95]	τοὺς Ἀθηναίους ναυσί τε καὶ	στρατιᾷ	ὡς πλείστῃ ἐπὶ τοὺς Ξαλκιδέας
[2, 81]	αἰσθόμενοι κατά τε γῆν πολλὴν	στρατιὰν	ἐσβεβληκυῖαν ἔκ τε θαλάσσης ναυσὶν
[2, 58]	ξυστράτηγοι ὄντες Περικλέους, λαβόντες τὴν	στρατιὰν	ᾗπερ ἐκεῖνος ἐχρήσατο ἐστράτευσαν εὐθὺς
[2, 29]	καταλύσειν· πείσειν γὰρ Σιτάλκην πέμπειν	στρατιὰν	Θρᾳκίαν Ἀθηναίοις ἱππέων τε καὶ
[2, 10]	Πελοπόννησον καὶ τὴν ἔξω ξυμμαχίδα	στρατιὰν	παρασκευάζεσθαι ταῖς πόλεσι τά τε
[2, 58]	ἐπίεσε τοὺς Ἀθηναίους, φθείρουσα τὴν	στρατιάν,	ὥστε καὶ τοὺς προτέρους στρατιώτας
[2, 58]	Ἀθηναίων ἀπὸ τῆς ξὺν Αγνωνι	στρατιᾶς,	ἐν τῷ πρὸ τοῦ χρόνῳ
[2, 22]	τοῦ μὴ προδρόμους ἀπὸ τῆς	στρατιᾶς	ἐσπίπτοντας ἐς τοὺς ἀγροὺς τοὺς
[2, 33]	τινὰς προσεμισθώσατο· ἦρχον δὲ τῆς	στρατιᾶς	Εὐφαμίδας τε ὁ Ἀριστωνύμου καὶ
[2, 69]	ὁ Μελήσανδρος ἀποθνῄσκει καὶ τῆς	στρατιᾶς	μέρος τι διέφθειρε νικηθεὶς μάχῃ.
[2, 70]	δὲ προσεδέξαντο, ὁρῶντες μὲν τῆς	στρατιᾶς	τὴν ταλαιπωρίαν ἐν χωρίῳ χειμερινῷ,
[2, 81]	γενέσθαι. γνόντες δ' αὐτοὺς οἱ	Στράτιοι	ἔτι προσιόντας καὶ ἡγησάμενοι, μεμονωμένων
[2, 82]	οἴκου ἀπῆλθον ἕκαστοι. οἱ δὲ	Στράτιοι	τροπαῖον ἔστησαν τῆς μάχης τῆς
[2, 81]	μὲν οὐκ ἰόντων σφίσι τῶν	Στρατίων	διὰ τὸ μήπω τοὺς ἄλλους
[2, 81]	αὐτῶν ἐχώρουν πρὸς τὴν τῶν	Στρατίων	πόλιν, ὅπως ἐγγὺς στρατοπεδευσάμενοι, εἰ
[2, 88]	οὐχ ὑπομενετέον ἐστί, καὶ οἱ	στρατιῶται	ἐκ πολλοῦ ἐν σφίσιν αὐτοῖς
[2, 58]	μάλιστα ἡμέραις· οἱ δὲ πρότεροι	στρατιῶται	κατὰ χώραν μένοντες ἐπολιόρκουν τὴν
[2, 89]	τοιάδε. ~Ορῶν ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες	στρατιῶται,	πεφοβημένους τὸ πλῆθος τῶν ἐναντίων
[2, 58]	στρατιάν, ὥστε καὶ τοὺς προτέρους	στρατιώτας	νοσῆσαι τῶν Ἀθηναίων ἀπὸ τῆς
[2, 86]	τῶν Ἀθηναίων ἐπιβοηθῆσαι, ξυνεκάλεσαν τοὺς	στρατιώτας	πρῶτον, καὶ ὁρῶντες αὐτῶν τοὺς
[2, 11]	καὶ πόλεως ἑκάστης ἡγεμόνα καὶ	στρατιώτην	τὸ καθ' αὑτὸν αἰεὶ προσδέχεσθαι
[2, 83]	οὐχ ὡς ἐπὶ ναυμαχίᾳ, ἀλλὰ	στρατιωτικώτερον	παρεσκευασμένοι ἐς τὴν Ἀκαρνανίαν καὶ
[2, 88]	δεδιὼς καὶ αὐτὸς τὴν τῶν	στρατιωτῶν	ὀρρωδίαν καὶ αἰσθόμενος ὅτι τὸ
[2, 71]	Λακεδαιμονίων βασιλεύς. καὶ καθίσας τὸν	στρατὸν	ἔμελλε δῃώσειν τὴν γῆν· οἱ
[2, 21]	δὲ περὶ Ἀχαρνὰς εἶδον τὸν	στρατὸν	ἑξήκοντα σταδίους τῆς πόλεως ἀπέχοντα,
[2, 98]	χώρας τοσαύτης βασιλεύων παρεσκευάζετο τὸν	στρατόν.	καὶ ἐπειδὴ αὐτῷ ἑτοῖμα ἦν,
[2, 75]	ἐπιθειάσας καθίστη ἐς πόλεμον τὸν	στρατόν,	καὶ πρῶτον μὲν περιεσταύρωσαν αὐτοὺς
[2, 102]	Ἀκαρνανικοῦ πεδίου, ἄνωθεν μὲν παρὰ	Στράτον	πόλιν, ἐς θάλασσαν δ' ἐξιεὶς
[2, 80]	ἀτείχιστον, ἐπόρθησαν. ἀφικνοῦνταί τε ἐπὶ	Στράτον,	πόλιν μεγίστην τῆς Ἀκαρνανίας, νομίζοντες,
[2, 101]	ἐπ' οἴκου· Περδίκκας δὲ ὕστερον	Στρατονίκην	τὴν ἑαυτοῦ ἀδελφὴν δίδωσι Σεύθῃ,
[2, 89]	λόγον παρασκευῇ. πολλὰ δὲ καὶ	στρατόπεδα	ἤδη ἔπεσεν ὑπ' ἐλασσόνων τῇ
[2, 81]	τε αὐτοὺς καὶ ξυναγαγόντες τὰ	στρατόπεδα	ἡσύχαζον αὐτοῦ τὴν ἡμέραν, ἐς
[2, 81]	τῶν Στρατίων πόλιν, ὅπως ἐγγὺς	στρατοπεδευσάμενοι,	εἰ μὴ λόγοις πείθοιεν, ἔργῳ
[2, 25]	διαδραμὼν δὲ τὸ τῶν Ἀθηναίων	στρατόπεδον	ἐσκεδασμένον κατὰ τὴν χώραν καὶ
[2, 12]	ὡς δὲ ἀφίκετο ἐς τὸ	στρατόπεδον	καὶ ἔγνω ὁ Ἀρχίδαμος ὅτι
[2, 81]	μαχιμώτατοι εἶναι οὔτε ἐπέσχον τὸ	στρατόπεδον	καταλαβεῖν, χωρήσαντές τε ῥύμῃ μετὰ
[2, 81]	τὸ πολὺ προελθεῖν αὐτοὺς καὶ	στρατόπεδον	οἰηθῆναι καταληψομένους ἐπείγεσθαι. ἐπεὶ δ'
[2, 19]	καλουμένων, καὶ καθεζόμενοι ἐς αὐτὸ	στρατόπεδόν	τε ἐποιήσαντο χρόνον τε πολὺν
[2, 31]	ἔπλευσαν παρ' αὐτοὺς καὶ ξυνεμείχθησαν.	στρατόπεδόν	τε μέγιστον δὴ τοῦτο ἁθρόον
[2, 65]	προστασίας τά τε ἐν τῷ	στρατοπέδῳ	ἀμβλύτερα ἐποίουν καὶ τὰ περὶ
[2, 81]	φυγὴν κατέστησαν. τῶν δὲ Ελληνικῶν	στρατοπέδων	οὐδέτερον ᾔσθετο τῆς μάχης διὰ
[2, 18]	πολεμεῖν· ἐπειδή τε ξυνελέγετο ὁ	στρατός,	ἥ τε ἐν τῷ Ισθμῷ
[2, 21]	καὶ τὸ Θριάσιον πεδίον ὁ	στρατὸς	ἦν, καί τινα ἐλπίδα εἶχον
[2, 18]	ἐν τοιαύτῃ μὲν ὀργῇ ὁ	στρατὸς	τὸν Ἀρχίδαμον ἐν τῇ καθέδρᾳ
[2, 100]	πρὸ αὐτοῦ γενόμενοι. ὁ δὲ	στρατὸς	τῶν Θρᾳκῶν ἐκ τῆς Δοβήρου
[2, 18]	τούτῳ παρασκευῆς ἦσαν. ~Ο δὲ	στρατὸς	τῶν Πελοποννησίων προϊὼν ἀφίκετο τῆς
[2, 86]	οὗπερ αὐτοῖς ὁ κατὰ γῆν	στρατὸς	τῶν Πελοποννησίων προσεβεβοηθήκει. παρέπλευσε δὲ
[2, 101]	μὴ καὶ ἐπὶ σφᾶς ὁ	στρατὸς	χωρήσῃ, καὶ ἐν παρασκευῇ ἦσαν.
[2, 100]	μὲν Μακεδόνες οὗτοι ἐπιόντος πολλοῦ	στρατοῦ	ἀδύνατοι ὄντες ἀμύνεσθαι ἔς τε
[2, 79]	Ἀθήνας ἀναχωροῦσι τῷ περιόντι τοῦ	στρατοῦ·	ἀπέθανον δὲ αὐτῶν τριάκοντα καὶ
[2, 98]	αὐτῷ ἀπεγίγνετο μὲν οὐδὲν τοῦ	στρατοῦ	εἰ μή τι νόσῳ, προσεγίγνετο
[2, 102]	δὲ Μεσσηνίων, καὶ ἔκ τε	Στράτου	καὶ Κορόντων καὶ ἄλλων χωρίων
[2, 101]	καὶ Βοττιαίους μέρος τι τοῦ	στρατοῦ	πέμπει, καὶ τειχήρεις ποιήσας ἐδῄου
[2, 97]	εὐδαιμονίᾳ, ἰσχύι δὲ μάχης καὶ	στρατοῦ	πλήθει πολὺ δευτέρα μετὰ τὴν
[2, 78]	μέρος μέν τι καταλιπόντες τοῦ	στρατοῦ,	τὸ δὲ πλέον ἀφέντες περιετείχιζον
[2, 82]	ποταμόν, ὃς ἀπέχει σταδίους ὀγδοήκοντα	Στράτου,	τούς τε νεκροὺς κομίζεται τῇ
[2, 24]	ἢν μὴ οἱ πολέμιοι νηίτῃ	στρατῷ	ἐπιπλέωσι τῇ πόλει καὶ δέῃ
[2, 80]	ο῏ ὕστερον ἦλθον. τούτῳ τῷ	στρατῷ	ἐπορεύετο Κνῆμος οὐ περιμείνας τὸ
[2, 78]	ἥμισυ Βοιωτοὶ ἐφύλασσον) ἀνεχώρησαν τῷ	στρατῷ	καὶ διελύθησαν κατὰ πόλεις. Πλαταιῆς
[2, 101]	ὀκτὼ ἐν Ξαλκιδεῦσιν, ἀνεχώρησε τῷ	στρατῷ	κατὰ τάχος ἐπ' οἴκου· Περδίκκας
[2, 84]	ξυμμεῖξαι, ἀφικνοῦνται μετὰ τὴν ἐν	Στράτῳ	μάχην ἐς τὴν Κυλλήνην. ~Πέμπουσι
[2, 83]	τὰς αὐτὰς ἡμέρας τῆς ἐν	Στράτῳ	μάχης ναυμαχῆσαι πρὸς Φορμίωνα καὶ
[2, 21]	Ἀττικῆς ἐς Ελευσῖνα καὶ Θριῶζε	στρατῷ	Πελοποννησίων πρὸ τοῦδε τοῦ πολέμου
[2, 12]	ἐνδώσουσιν, οὕτω δὴ ἄρας τῷ	στρατῷ	προυχώρει ἐς τὴν γῆν αὐτῶν.
[2, 97]	πρύμναν ἱστῆται τὸ πνεῦμα, νηὶ	στρογγύλῃ	τεσσάρων ἡμερῶν καὶ ἴσων νυκτῶν·
[2, 97]	ἐς Λαιαίους καὶ ἐπὶ τὸν	Στρυμόνα	(ταύτῃ γὰρ διὰ πλείστου ἀπὸ
[2, 96]	γὰρ Λαιαίων Παιόνων καὶ τοῦ	Στρυμόνος	ποταμοῦ, ὃς ἐκ τοῦ Σκόμβρου
[2, 101]	ἐφοβήθησαν δὲ καὶ οἱ πέραν	Στρυμόνος	πρὸς βορέαν Θρᾷκες, ὅσοι πεδία
[2, 99]	ἐκτήσαντο, καὶ πέραν Ἀξιοῦ μέχρι	Στρυμόνος	τὴν Μυγδονίαν καλουμένην Ηδῶνας ἐξελάσαντες
[2, 99]	ὕστερον ὑπὸ τὸ Πάγγαιον πέραν	Στρυμόνος	ᾤκησαν Φάγρητα καὶ ἄλλα χωρία
[2, 4]	αἵπερ ἦσαν μόναι ἀνεῳγμέναι ἔκλῃσε	στυρακίῳ	ἀκοντίου ἀντὶ βαλάνου χρησάμενος ἐς
[2, 52]	σπάνει τῶν ἐπιτηδείων διὰ τὸ	συχνοὺς	ἤδη προτεθνάναι σφίσιν· ἐπὶ πυρὰς
[2, 43]	καὶ ὁπότε καὶ πείρᾳ του	σφαλεῖεν,	οὐκ οὖν καὶ τὴν πόλιν
[2, 65]	τιμὴ καὶ ὠφελία μᾶλλον ἦν,	σφαλέντα	δὲ τῇ πόλει ἐς τὸν
[2, 65]	πόλιν πρῶτον ἐν ἀλλήλοις ἐταράχθησαν.	σφαλέντες	δὲ ἐν Σικελίᾳ ἄλλῃ τε
[2, 87]	δὲ ταῖς μὲν τύχαις ἐνδέχεσθαι	σφάλλεσθαι	τοὺς ἀνθρώπους, ταῖς δὲ γνώμαις
[2, 60]	τῶν πολιτῶν εὐπραγοῦσαν, ἁθρόαν δὲ	σφαλλομένην.	καλῶς μὲν γὰρ φερόμενος ἀνὴρ
[2, 87]	ἓν εὑρίσκομεν εἰκότως ἂν ἡμᾶς	σφαλλομένους·	καὶ ὅσα ἡμάρτομεν πρότερον, νῦν
[2, 4]	ἀναβάντες ἔρριψαν ἐς τὸ ἔξω	σφᾶς	αὐτοὺς καὶ διεφθάρησαν οἱ πλείους,
[2, 51]	τῇ γνώμῃ πολλῷ μᾶλλον προΐεντο	σφᾶς	αὐτοὺς καὶ οὐκ ἀντεῖχον) καὶ
[2, 65]	ἴδια κέρδη κακῶς ἔς τε	σφᾶς	αὐτοὺς καὶ τοὺς ξυμμάχους ἐπολίτευσαν,
[2, 88]	τὸ πλῆθος τῶν νεῶν κατὰ	σφᾶς	αὐτοὺς ξυνιστάμενοι ἐφοβοῦντο, ἐβούλετο ξυγκαλέσας
[2, 49]	τε ἂν ἐς ὕδωρ ψυχρὸν	σφᾶς	αὐτοὺς ῥίπτειν. καὶ πολλοὶ τοῦτο
[2, 67]	Ἀθηναῖοι τὸν Ἀριστέα μὴ αὖθις	σφᾶς	ἔτι πλείω κακουργῇ διαφυγών, ὅτι
[2, 12]	μᾶλλον ἐνδοῖεν οἱ Ἀθηναῖοι ὁρῶντες	σφᾶς	ἤδη ἐν ὁδῷ ὄντας. οἱ
[2, 101]	Ελληνες ἐφοβήθησαν μὴ καὶ ἐπὶ	σφᾶς	ὁ στρατὸς χωρήσῃ, καὶ ἐν
[2, 94]	τε Σαλαμῖνα ᾑρῆσθαι καὶ παρὰ	σφᾶς	ὅσον οὐκ ἐσπλεῖν αὐτούς· ὅπερ
[2, 91]	ἢν ἐς τὴν γῆν ἐπὶ	σφᾶς	πλέωσιν. οἱ δὲ παραγενόμενοι ὕστερον
[2, 59]	ἐν αἰτίᾳ εἶχον ὡς πείσαντα	σφᾶς	πολεμεῖν καὶ δι' ἐκεῖνον ταῖς
[2, 4]	πλανώμενοι, ξυνέβησαν τοῖς Πλαταιεῦσι παραδοῦναι	σφᾶς	τε αὐτοὺς καὶ τὰ ὅπλα
[2, 49]	τῶν πάντων ὁμοίως, καὶ ἠγνόησαν	σφᾶς	τε αὐτοὺς καὶ τοὺς ἐπιτηδείους.
[2, 76]	τὸ χῶμα ὑφεῖλκον αὖθις παρὰ	σφᾶς	τὸν χοῦν· καὶ ἐλάνθανον ἐπὶ
[2, 101]	κατὰ τὸ ξυμμαχικὸν καὶ ἐπὶ	σφᾶς	χωρήσωσιν. ὁ δὲ τήν τε
[2, 81]	ἄλλους Ἀκαρνᾶνας ξυμβεβοηθηκέναι, ἄπωθεν δὲ	σφενδονώντων	καὶ ἐς ἀπορίαν καθιστάντων· οὐ
[2, 12]	τε λοιπὸν ἀναχωρήσαντας ἐπὶ τὰ	σφέτερα	αὐτῶν, ἤν τι βούλωνται, πρεσβεύεσθαι.
[2, 20]	ἐγένοντο) οὐ περιόψεσθαι ἐδόκουν τὰ	σφέτερα	διαφθαρέντα, ἀλλ' ὁρμήσειν καὶ τοὺς
[2, 89]	τε ἡγούμενοι αὐτῶν διὰ τὴν	σφετέραν	δόξαν ἄκοντας προσάγουσι τοὺς πολλοὺς
[2, 71]	Πλαταιεῦσι γῆν καὶ πόλιν τὴν	σφετέραν	ἔχοντας αὐτονόμους οἰκεῖν, στρατεῦσαί τε
[2, 43]	καὶ τὴν πόλιν γε τῆς	σφετέρας	ἀρετῆς ἀξιοῦντες στερίσκειν, κάλλιστον δὲ
[2, 85]	Ἀθηναίων ἐκ πολλοῦ ἐμπειρίαν τῆς	σφετέρας	δι' ὀλίγου μελέτης. ὀργῇ οὖν
[2, 3]	φοβερώτεροι ὄντες ἥσσους ὦσι τῆς	σφετέρας	ἐμπειρίας τῆς κατὰ τὴν πόλιν.
[2, 83]	ἑπτὰ καὶ τεσσαράκοντα ναῦς τὰς	σφετέρας	τολμῆσαι τοὺς Ἀθηναίους εἴκοσι ταῖς
[2, 12]	Βοιωτοὶ δὲ μέρος μὲν τὸ	σφέτερον	καὶ τοὺς ἱππέας παρείχοντο Πελοποννησίοις
[2, 20]	τοὺς γὰρ Ἀχαρνέας ἐστερημένους τῶν	σφετέρων	οὐχ ὁμοίως προθύμους ἔσεσθαι ὑπὲρ
[2, 2]	πόλεμος ἐβούλοντο τὴν Πλάταιαν αἰεὶ	σφίσι	διάφορον οὖσαν ἔτι ἐν εἰρήνῃ
[2, 89]	τὰ πλείω κατορθοῦντες, καὶ οἴονται	σφίσι	καὶ ἐν τῷ ναυτικῷ ποιήσειν
[2, 83]	καὶ τοῦ Εὐήνου ποταμοῦ προσπλέοντας	σφίσι	καὶ οὐκ ἔλαθον νυκτὸς ἀφορμισάμενοι,
[2, 65]	πρότερον ἐνέδοσαν ἢ αὐτοὶ ἐν	σφίσι	κατὰ τὰς ἰδίας διαφορὰς περιπεσόντες
[2, 74]	τοῦ τείχους ἀποκρίνασθαι ὅτι ἀδύνατα	σφίσι	ποιεῖν ἐστὶν ἃ Λακεδαιμόνιοι προκαλοῦνται.
[2, 2]	παρ' αὑτοὺς τὰ ὅπλα) νομίζοντες	σφίσι	ῥᾳδίως τούτῳ τῷ τρόπῳ προσχωρήσειν
[2, 29]	οἱ Ἀθηναῖοι ξύμμαχον ἐποιοῦντο, βουλόμενοι	σφίσι	τὰ ἐπὶ Θρᾴκης χωρία καὶ
[2, 80]	εἰ ταύτην πρώτην λάβοιεν, ῥᾳδίως	σφίσι	τἆλλα προσχωρήσειν. ~Ἀκαρνᾶνες δὲ αἰσθόμενοι
[2, 81]	ἐν ἐπιτηδείῳ· οἱ δὲ Ξάονες	σφίσι	τε αὐτοῖς πιστεύοντες καὶ ἀξιούμενοι
[2, 70]	στρατηγοῖς τῶν Ἀθηναίων τοῖς ἐπὶ	σφίσι	τεταγμένοις, Ξενοφῶντί τε τῷ Εὐριπίδου
[2, 29]	ἐποιήσαντο καὶ μετεπέμψαντο, βουλόμενοι Σιτάλκην	σφίσι	τὸν Τήρεω, Θρᾳκῶν βασιλέα, ξύμμαχον
[2, 81]	εἰ κρατήσειαν, οὐκ ἂν ἔτι	σφίσι	τοὺς Ελληνας ὁμοίως προσελθεῖν, προλοχίζουσι
[2, 81]	ἐς χεῖρας μὲν οὐκ ἰόντων	σφίσι	τῶν Στρατίων διὰ τὸ μήπω
[2, 7]	Ἀκαρνᾶνας καὶ Ζάκυνθον, ὁρῶντες, εἰ	σφίσι	φίλια ταῦτ' εἴη βεβαίως, πέριξ
[2, 27]	ἐπικαλέσαντες οὐχ ἥκιστα τοῦ πολέμου	σφίσιν	αἰτίους εἶναι· καὶ τὴν Αἴγιναν
[2, 89]	μάλιστα πιστεύοντες προσέρχονται, ὡς προσῆκον	σφίσιν	ἀνδρείοις εἶναι, οὐ δι' ἄλλο
[2, 77]	δὴ ἰδέαν ἐπενόουν, εἴ πως	σφίσιν	ἄνευ δαπάνης καὶ πολιορκίας προσαχθείη.
[2, 42]	δὲ περὶ τοῦ ἤδη ὁρωμένου	σφίσιν	αὐτοῖς ἀξιοῦντες πεποιθέναι, καὶ ἐν
[2, 4]	ἔγνωσαν ἐξηπατημένοι, ξυνεστρέφοντό τε ἐν	σφίσιν	αὐτοῖς καὶ τὰς προσβολὰς ᾗ
[2, 21]	οἵ τε Ἀχαρνῆς οἰόμενοι παρὰ	σφίσιν	αὐτοῖς οὐκ ἐλαχίστην μοῖραν εἶναι
[2, 88]	οἱ στρατιῶται ἐκ πολλοῦ ἐν	σφίσιν	αὐτοῖς τὴν ἀξίωσιν ταύτην εἰλήφεσαν,
[2, 5]	ἐν εἰρήνῃ γενομένου· ἐβούλοντο γὰρ	σφίσιν,	εἴ τινα λάβοιεν, ὑπάρχειν ἀντὶ
[2, 72]	κοινώσαντες ἀπεκρίναντο αὐτῷ ὅτι ἀδύνατα	σφίσιν	εἴη ποιεῖν ἃ προκαλεῖται ἄνευ
[2, 3]	φῶς θαρσαλεωτέροις οὖσι προσφέροιντο καὶ	σφίσιν	ἐκ τοῦ ἴσου γίγνωνται, ἀλλ'
[2, 73]	ταῦτα· μέχρι δὲ τούτου σπείσασθαι	σφίσιν	ἐκέλευον καὶ τὴν γῆν μὴ
[2, 21]	ὢν οὐκ ἐπεξάγοι, αἴτιόν τε	σφίσιν	ἐνόμιζον πάντων ὧν ἔπασχον. ~Περικλῆς
[2, 52]	διὰ τὸ συχνοὺς ἤδη προτεθνάναι	σφίσιν·	ἐπὶ πυρὰς γὰρ ἀλλοτρίας φθάσαντες
[2, 67]	Σιτάλκου υἱόν, τοὺς ἄνδρας ἐγχειρίσαι	σφίσιν,	ὅπως μὴ διαβάντες ὡς βασιλέα
[2, 72]	μὴ ἐκείνων ἀποχωρησάντων Ἀθηναῖοι ἐλθόντες	σφίσιν	οὐκ ἐπιτρέπωσιν, ἢ Θηβαῖοι, ὡς
[2, 2]	ἄνδρας τε τῶν πολιτῶν τοὺς	σφίσιν	ὑπεναντίους διαφθεῖραι καὶ τὴν πόλιν
[2, 63]	ἀπολέσειαν καὶ εἴ που ἐπὶ	σφῶν	αὐτῶν αὐτόνομοι οἰκήσειαν· τὸ γὰρ
[2, 33]	ὁμολογίας τινὸς ἄνδρας τε ἀποβάλλουσι	σφῶν	αὐτῶν, ἐπιθεμένων ἀπροσδοκήτοις τῶν Κρανίων,
[2, 51]	τι μεταποιούμενοι· αἰσχύνῃ γὰρ ἠφείδουν	σφῶν	αὐτῶν ἐσιόντες παρὰ τοὺς φίλους,
[2, 81]	οἱ ξύμμαχοι τρία τέλη ποιήσαντες	σφῶν	αὐτῶν ἐχώρουν πρὸς τὴν τῶν
[2, 68]	τοὺς Ἀργείους ἀπὸ τοῦ ἀνδραποδισμοῦ	σφῶν	αὐτῶν πρῶτον ἐποιήσαντο, ὕστερον δὲ
[2, 80]	ναυσὶ καὶ πεζῷ ἅμα μετὰ	σφῶν	ἔλθωσιν, ἀδυνάτων ὄντων ξυμβοηθεῖν τῶν
[2, 53]	δὲ μείζω τὴν ἤδη κατεψηφισμένην	σφῶν	ἐπικρεμασθῆναι, ἣν πρὶν ἐμπεσεῖν εἰκὸς
[2, 27]	τὸ Ἀθηναίων διάφορον καὶ ὅτι	σφῶν	εὐεργέται ἦσαν ὑπὸ τὸν σεισμὸν
[2, 72]	προκαλεῖται ἄνευ Ἀθηναίων (παῖδες γὰρ	σφῶν	καὶ γυναῖκες παρ' ἐκείνοις εἶεν)
[2, 83]	τε ἑώρων αὐτούς, παρὰ γῆν	σφῶν	κομιζομένων, καὶ ἐκ Πατρῶν τῆς
[2, 90]	μὴ διαφύγοιεν πλέοντα τὸν ἐπίπλουν	σφῶν	οἱ Ἀθηναῖοι ἔξω τοῦ ἑαυτῶν
[2, 5]	πεποιημένα ὅσια δράσειαν ἐν σπονδαῖς	σφῶν	πειράσαντες καταλαβεῖν τὴν πόλιν, τά
[2, 72]	τὸ ἀμφο τέρους δέχεσθαι, αὖθις	σφῶν	τὴν πόλιν πειράσωσι καταλαβεῖν. ὁ
[2, 85]	εἶναι, καὶ οὐ τοσούτῳ ᾤοντο	σφῶν	τὸ ναυτικὸν λείπεσθαι, γεγενῆσθαι δέ
[2, 48]	εἶναι δύναμιν ἐς τὸ μεταστῆσαι	σχεῖν·	ἐγὼ δὲ οἷόν τε ἐγίγνετο
[2, 18]	κατὰ τὴν ἄλλην πορείαν ἡ	σχολαιότης	διέβαλεν αὐτόν, μάλιστα δὲ ἡ
[2, 75]	μέγα, καὶ τὸ χῶμα οὐ	σχολαίτερον	ἀντανῄει αὐτῷ. καὶ οἱ Πλαταιῆς
[2, 33]	οὐκ ἐδύναντο, ἀπέπλεον ἐπ' οἴκου.	σχόντες	δ' ἐν τῷ παράπλῳ ἐς
[2, 80]	ἀπὸ θαλάσσης Ἀκαρνάνων ῥᾳδίως Ἀκαρνανίαν	σχόντες	καὶ τῆς Ζακύνθου καὶ Κεφαλληνίας
[2, 25]	δὲ Ἀθηναῖοι ἄραντες παρέπλεον, καὶ	σχόντες	τῆς Ηλείας ἐς Φειὰν ἐδῄουν
[2, 29]	Πρόκνην τὴν Πανδίονος ἀπ' Ἀθηνῶν	σχόντι	γυναῖκα προσήκει ὁ Τήρης οὗτος
[2, 91]	προκαταφυγοῦσαι ἐς τὴν Ναύπακτον, καὶ	σχοῦσαι	ἀντίπρωροι κατὰ τὸ Ἀπολλώνιον παρεσκευάζοντο
[2, 40]	ὀφειλομένην δι' εὐνοίας ᾧ δέδωκε	σῴζειν·	ὁ δὲ ἀντοφείλων ἀμβλύτερος, εἰδὼς
[2, 42]	μᾶλλον ἡγησάμενοι ἢ {τὸ} ἐνδόντες	σῴζεσθαι,	τὸ μὲν αἰσχρὸν τοῦ λόγου
[2, 63]	οἰκήσειαν· τὸ γὰρ ἄπραγμον οὐ	σῴζεται	μὴ μετὰ τοῦ δραστηρίου τεταγμένον,
[2, 4]	πηλῷ τῶν διόδων ᾗ χρὴ	σωθῆναι	(καὶ γὰρ τελευτῶντος τοῦ μηνὸς
[2, 23]	καὶ Πρωτέας ὁ Επικλέους καὶ	Σωκράτης	ὁ Ἀντιγένους. καὶ οἱ μὲν
[2, 41]	χαρίτων μάλιστ' ἂν εὐτραπέλως τὸ	σῶμα	αὔταρκες παρέχεσθαι. καὶ ὡς οὐ
[2, 49]	ἐπέκειτο διὰ παντός. καὶ τὸ	σῶμα,	ὅσονπερ χρόνον καὶ ἡ νόσος
[2, 49]	καὶ τὸ μὲν ἔξωθεν ἁπτομένῳ	σῶμα	οὔτ' ἄγαν θερμὸν ἦν οὔτε
[2, 51]	τῳ ξυνενεγκὸν ἄλλον τοῦτο ἔβλαπτεν.	σῶμά	τε αὔταρκες ὂν οὐδὲν διεφάνη
[2, 43]	αὐτῇ προϊέμενοι. κοινῇ γὰρ τὰ	σώματα	διδόντες ἰδίᾳ τὸν ἀγήρων ἔπαινον
[2, 64]	ξυμφοραῖς μὴ εἴκειν, πλεῖστα δὲ	σώματα	καὶ πόνους ἀνηλωκέναι πολέμῳ, καὶ
[2, 53]	ἠξίουν ποιεῖσθαι, ἐφήμερα τά τε	σώματα	καὶ τὰ χρήματα ὁμοίως ἡγούμενοι.
[2, 102]	ἱκανὴ ἂν κεχῶσθαι δίαιτα τῷ	σώματι	ἀφ' οὗπερ κτείνας τὴν μητέρα
[2, 42]	ἔφυγον, τὸ δ' ἔργον τῷ	σώματι	ὑπέμειναν καὶ δι' ἐλαχίστου καιροῦ
[2, 49]	διεξῄει γὰρ διὰ παντὸς τοῦ	σώματος	ἄνωθεν ἀρξάμενον τὸ ἐν τῇ
[2, 13]	εἶναι ἅπαν. χρησαμένους τε ἐπὶ	σωτηρίᾳ	ἔφη χρῆναι μὴ ἐλάσσω ἀντικαταστῆσαι
[2, 61]	τὰ ἴδια τοῦ κοινοῦ τῆς	σωτηρίας	ἀντιλαμβάνεσθαι. ~Τὸν δὲ πόνον τὸν
[2, 60]	κακοπραγίαις ἐκπεπληγμένοι τοῦ κοινοῦ τῆς	σωτηρίας	ἀφίεσθε, καὶ ἐμέ τε τὸν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/01/2006