Livre, Chap.
[2, 2]	ἔτη ἐνέμειναν αἱ τριακοντούτεις σπονδαὶ	α῏	ἐγένοντο μετ' Εὐβοίας ἅλωσιν· τῷ
[2, 93]	τοῦ νεωρίου αὐτῶν τεσσαράκοντα ναῦς,	α῏	ἔτυχον αὐτόθι οὖσαι, πλεῦσαι εὐθὺς
[2, 83]	τὰς εἴκοσι ναῦς τῶν Ἀθηναίων	α῏	ἐφρούρουν ἐν Ναυπάκτῳ. ὁ γὰρ
[2, 102]	αἰεὶ καὶ εἰσὶ τῶν νήσων	α῏	ἠπείρωνται, ἐλπὶς δὲ καὶ πάσας
[2, 80]	τῶν εἴκοσι νεῶν τῶν Ἀττικῶν	α῏	περὶ Ναύπακτον ἐφρούρουν, εὐθὺς παρεσκευάζοντο
[2, 72]	ἐπειδὰν δὲ παρέλθῃ, ἀποδώσομεν ὑμῖν	ἃ	ἂν παραλάβωμεν. μέχρι δὲ τοῦδε
[2, 35]	τάχ' ἄν τι ἐνδεεστέρως πρὸς	ἃ	βούλεταί τε καὶ ἐπίσταται νομίσειε
[2, 42]	καὶ εἴρηται αὐτῆς τὰ μέγιστα·	ἃ	γὰρ τὴν πόλιν ὕμνησα, αἱ
[2, 40]	μᾶλλον λόγῳ πρότερον ἢ ἐπὶ	ἃ	δεῖ ἔργῳ ἐλθεῖν. διαφερόντως γὰρ
[2, 16]	οἰκίας τε καταλείποντες καὶ ἱερὰ	ἃ	διὰ παντὸς ἦν αὐτοῖς ἐκ
[2, 61]	ταπεινὴ ὑμῶν ἡ διάνοια ἐγκαρτερεῖν	ἃ	ἔγνωτε. δουλοῖ γὰρ φρόνημα τὸ
[2, 26]	ποιησάμενος τῆς τε παραθαλασσίου ἔστιν	ἃ	ἐδῄωσε καὶ Θρόνιον εἷλεν, ὁμήρους
[2, 67]	πράξας, ἀκρίτους καὶ βουλομένους ἔστιν	ἃ	εἰπεῖν αὐθημερὸν ἀπέκτειναν πάντας καὶ
[2, 75]	μὲν περιεσταύρωσαν αὐτοὺς τοῖς δένδρεσιν	ἃ	ἔκοψαν, τοῦ μηδένα ἐπεξιέναι, ἔπειτα
[2, 87]	ἕξει ἐν τῷ δεινῷ ἐπιτελεῖν	ἃ	ἔμαθεν, ἄνευ δὲ εὐψυχίας οὐδεμία
[2, 54]	εἰρῆσθαι· οἱ γὰρ ἄνθρωποι πρὸς	ἃ	ἔπασχον τὴν μνήμην ἐποιοῦντο. ἢν
[2, 11]	τὸ Ἀθηναίων ἔχθος πρᾶξαι ἡμᾶς	ἃ	ἐπινοοῦμεν. οὔκουν χρή, εἴ τῳ
[2, 99]	ἄλλων ἐθνῶν οἱ Μακεδόνες οὗτοι,	ἃ	καὶ νῦν ἔτι ἔχουσι, τόν
[2, 35]	δηλοῦσθαι, ὅ τε ἄπειρος ἔστιν	ἃ	καὶ πλεονάζεσθαι, διὰ φθόνον, εἴ
[2, 89]	ἐλασσόνων τῇ ἀπειρίᾳ, ἔστι δὲ	ἃ	καὶ τῇ ἀτολμίᾳ· ὧν οὐδετέρου
[2, 65]	αὐτοὺς καὶ τοὺς ξυμμάχους ἐπολίτευσαν,	ἃ	κατορθούμενα μὲν τοῖς ἰδιώταις τιμὴ
[2, 74]	ὅτι ἀδύνατα σφίσι ποιεῖν ἐστὶν	ἃ	Λακεδαιμόνιοι προκαλοῦνται. ὡς δὲ ἀπεκρίναντο,
[2, 89]	διανοίας τὸ βέβαιον ἔχοντες ἀντιτολμῶσιν.	ἃ	λογιζόμενοι οὗτοι τῷ οὐκ εἰκότι
[2, 99]	Ελιμιῶται καὶ ἄλλα ἔθνη ἐπάνωθεν,	ἃ	ξύμμαχα μέν ἐστι τούτοις καὶ
[2, 83]	καὶ τά τε λεπτὰ πλοῖα	ἃ	ξυνέπλει ἐντὸς ποιοῦνται καὶ πέντε
[2, 73]	τοῦ πλήθους ἔλεξαν ὅτι βούλονται	ἃ	προκαλεῖται Ἀθηναίοις κοινῶσαι πρῶτον, καὶ
[2, 72]	ὅτι ἀδύνατα σφίσιν εἴη ποιεῖν	ἃ	προκαλεῖται ἄνευ Ἀθηναίων (παῖδες γὰρ
[2, 53]	νόσημα. ῥᾷον γὰρ ἐτόλμα τις	ἃ	πρότερον ἀπεκρύπτετο μὴ καθ' ἡδονὴν
[2, 95]	ὄντα μὴ καταγάγοι ἐπὶ βασιλείᾳ,	ἃ	ὑπεδέξατο οὐκ ἐπετέλει· τοῖς τε
[2, 97]	τετρακοσίων ταλάντων ἀργυρίου μάλιστα δύναμις,	ἃ	χρυσὸς καὶ ἄργυρος ᾔει· καὶ
[2, 33]	Ἀκαρνανίας τῆς περὶ θάλασσαν ἔστιν	ἃ	χωρία βουλόμενοι προσποιήσασθαι καὶ πειραθέντες,
[2, 80]	δὲ μετὰ Ξαόνων καὶ Θεσπρωτοὶ	ἀβασίλευτοι.	Μολοσσοὺς δὲ ἦγε καὶ Ἀτιντᾶνας
[2, 80]	Πελοποννησίων, βάρβαροι δὲ Ξάονες χίλιοι	ἀβασίλευτοι,	ὧν ἡγοῦντο ἐπετησίῳ προστατείᾳ ἐκ
[2, 29]	θέρει Νυμφόδωρον τὸν Πύθεω ἄνδρα	Ἀβδηρίτην,	οὗ εἶχε τὴν ἀδελφὴν Σιτάλκης,
[2, 97]	ὁδῷ δὲ τὰ ξυντομώτατα ἐξ	Ἀβδήρων	ἐς Ιστρον ἀνὴρ εὔζωνος ἑνδεκαταῖος
[2, 97]	ἐπὶ μὲν θάλασσαν καθήκουσα ἀπὸ	Ἀβδήρων	πόλεως ἐς τὸν Εὔξεινον πόντον
[2, 2]	μᾶλλον καὶ φιλίαν τὴν πόλιν	ἀγαγεῖν	(καὶ ἀνεῖπεν ὁ κῆρυξ, εἴ
[2, 38]	οἰκειοτέρᾳ τῇ ἀπολαύσει τὰ αὐτοῦ	ἀγαθὰ	γιγνόμενα καρποῦσθαι ἢ καὶ τὰ
[2, 43]	ἐν τῷ τοὺς πολεμίους ἀμύνεσθαι	ἀγαθὰ	ἔνεστιν, ἀλλὰ μᾶλλον τὴν τῆς
[2, 83]	δὲ Μαχάων καὶ Ισοκράτης καὶ	Ἀγαθαρχίδας.	καὶ οἱ μὲν Πελοποννήσιοι ἐτάξαντο
[2, 87]	τῇ πρεπούσῃ ζημίᾳ, οἱ δὲ	ἀγαθοὶ	τιμήσονται τοῖς προσήκουσιν ἄθλοις τῆς
[2, 37]	κατὰ πενίαν, ἔχων γέ τι	ἀγαθὸν	δρᾶσαι τὴν πόλιν, ἀξιώματος ἀφανείᾳ
[2, 43]	βίου, οἷς ἐλπὶς οὐκ ἔστιν	ἀγαθοῦ,	ἀλλ' οἷς ἡ ἐναντία μεταβολὴ
[2, 100]	οὐδεὶς ὑπέμενεν ἄνδρας ἱππέας τε	ἀγαθοὺς	καὶ τεθωρακισμένους, ὑπὸ δὲ πλήθους
[2, 42]	ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀνδραγαθίαν προτίθεσθαι·	ἀγαθῷ	γὰρ κακὸν ἀφανίσαντες κοινῶς μᾶλλον
[2, 17]	τὸ μαντεῖον προῄδει μὴ ἐπ'	ἀγαθῷ	ποτὲ αὐτὸ κατοικισθησόμενον. κατεσκευάσαντο δὲ
[2, 35]	ἀρκοῦν ἂν ἐδόκει εἶναι ἀνδρῶν	ἀγαθῶν	ἔργῳ γενομένων ἔργῳ καὶ δηλοῦσθαι
[2, 44]	ὧν ἄν τις μὴ πειρασάμενος	ἀγαθῶν	στερίσκηται, ἀλλ' οὗ ἂν ἐθὰς
[2, 63]	ἀπὸ τοῦ ἄρχειν, ᾧπερ ἅπαντες	ἀγάλλεσθε,	βοηθεῖν, καὶ μὴ φεύγειν τοὺς
[2, 13]	χρυσίοις· ἀπέφαινε δ' ἔχον τὸ	ἄγαλμα	τεσσαράκοντα τάλαντα σταθμὸν χρυσίου ἀπέφθου,
[2, 49]	μὲν ἔξωθεν ἁπτομένῳ σῶμα οὔτ'	ἄγαν	θερμὸν ἦν οὔτε χλωρόν, ἀλλ'
[2, 41]	μόνη οὔτε τῷ πολεμίῳ ἐπελθόντι	ἀγανάκτησιν	ἔχει ὑφ' οἵων κακοπαθεῖ οὔτε
[2, 5]	μὴ προχωροίη τοῖς ἐσεληλυθόσι, τῆς	ἀγγελίας	ἅμα καθ' ὁδὸν αὐτοῖς ῥηθείσης
[2, 6]	ποιήσαντες ἔς τε τὰς Ἀθήνας	ἄγγελον	ἔπεμπον καὶ τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους
[2, 6]	γιγνομένῃ τῶν Θηβαίων ὁ πρῶτος	ἄγγελος	ἐξῄει, ὁ δὲ δεύτερος ἄρτι
[2, 85]	Ἀθήνας τήν τε παρασκευὴν αὐτῶν	ἀγγελοῦντας	καὶ περὶ τῆς ναυμαχίας ἣν
[2, 17]	τὸν πόλεμον ἥπτοντο, ξυμμάχους τε	ἀγείροντες	καὶ τῇ Πελοποννήσῳ ἑκατὸν νεῶν
[2, 72]	καὶ πρότερον ἤδη προυκαλεσάμεθα, ἡσυχίαν	ἄγετε	νεμόμενοι τὰ ὑμέτερα αὐτῶν, καὶ
[2, 13]	γένηται τοῦτο, ὥσπερ καὶ τὰ	ἄγη	ἐλαύνειν προεῖπον ἕνεκα ἐκείνου, προηγόρευε
[2, 43]	τὰ σώματα διδόντες ἰδίᾳ τὸν	ἀγήρων	ἔπαινον ἐλάμβανον καὶ τὸν τάφον
[2, 44]	εὐκλείᾳ κουφίζεσθε. τὸ γὰρ φιλότιμον	ἀγήρων	μόνον, καὶ οὐκ ἐν τῷ
[2, 48]	ἂν ἔχοι τι προειδὼς μὴ	ἀγνοεῖν,	ταῦτα δηλώσω αὐτός τε νοσήσας
[2, 47]	ἰατροὶ ἤρκουν τὸ πρῶτον θεραπεύοντες	ἀγνοίᾳ,	ἀλλ' αὐτοὶ μάλιστα ἔθνῃσκον ὅσῳ
[2, 58]	περὶ Ξαλκιδέας. ὁ μὲν οὖν	Αγνων	ἀνεχώρησε ταῖς ναυσὶν ἐς τὰς
[2, 58]	ἐγένοντο. ~Τοῦ δ' αὐτοῦ θέρους	Αγνων	ὁ Νικίου καὶ Κλεόπομπος ὁ
[2, 95]	παρόντες τούτων ἕνεκα, καὶ ἡγεμόνα	Αγνωνα·	ἔδει γὰρ καὶ τοὺς Ἀθηναίους
[2, 58]	τῶν Ἀθηναίων ἀπὸ τῆς ξὺν	Αγνωνι	στρατιᾶς, ἐν τῷ πρὸ τοῦ
[2, 101]	πολεμίους Ελληνας, μὴ ὑπ' αὐτῶν	ἀγόμενοι	κατὰ τὸ ξυμμαχικὸν καὶ ἐπὶ
[2, 103]	τῶν αἰχμαλώτων ἐκ τῶν ναυμαχιῶν	ἄγοντες,	ο῏ ἀνὴρ ἀντ' ἀνδρὸς ἐλύθησαν,
[2, 71]	ἐγένετο, θύσας ἐν τῇ Πλαταιῶν	ἀγορᾷ	ἱερὰ Διὶ ἐλευθερίῳ καὶ ξυγκαλέσας
[2, 2]	προκαθεστηκυίας. θέμενοι δὲ ἐς τὴν	ἀγορὰν	τὰ ὅπλα τοῖς μὲν ἐπαγαγομένοις
[2, 35]	τοῖς ἐκ τῶν πολέμων θαπτομένοις	ἀγορεύεσθαι	αὐτόν. ἐμοὶ δὲ ἀρκοῦν ἂν
[2, 34]	ἡ ἐκφορὰ ᾖ, λάρνακας κυπαρισσίνας	ἄγουσιν	ἅμαξαι, φυλῆς ἑκάστης μίαν· ἔνεστι
[2, 102]	Πίνδου ὄρους διὰ Δολοπίας καὶ	Ἀγραίων	καὶ Ἀμφιλόχων καὶ διὰ τοῦ
[2, 37]	τῶν ἀδικουμένων κεῖνται καὶ ὅσοι	ἄγραφοι	ὄντες αἰσχύνην ὁμολογουμένην φέρουσιν. ~Καὶ
[2, 43]	καὶ ἐν τῇ μὴ προσηκούσῃ	ἄγραφος	μνήμη παρ' ἑκάστῳ τῆς γνώμης
[2, 96]	ἐθελονταὶ ξυνηκολούθουν. ἀνίστη δὲ καὶ	Ἀγριᾶνας	καὶ Λαιαίους καὶ ἄλλα ὅσα
[2, 96]	ἐκ τοῦ Σκόμβρου ὄρους δι'	Ἀγριάνων	καὶ Λαιαίων ῥεῖ, {οὗ} ὡρίζετο
[2, 14]	εἰωθέναι τοὺς πολλοὺς ἐν τοῖς	ἀγροῖς	διαιτᾶσθαι ἡ ἀνάστασις ἐγίγνετο. ~ξυνεβεβήκει
[2, 16]	διὰ τὸ ἔθος ἐν τοῖς	ἀγροῖς	ὅμως οἱ πλείους τῶν τε
[2, 13]	αὐτὸς ἰδίᾳ βουλόμενος χαρίζεσθαι τοὺς	ἀγροὺς	αὐτοῦ παραλίπῃ καὶ μὴ δῃώσῃ,
[2, 5]	γὰρ καὶ ἄνθρωποι κατὰ τοὺς	ἀγροὺς	καὶ κατασκευή, οἷα ἀπροσδοκήτου κακοῦ
[2, 13]	τῆς πόλεως γένοιτο, τοὺς δὲ	ἀγροὺς	τοὺς ἑαυτοῦ καὶ οἰκίας ἢν
[2, 22]	τῆς στρατιᾶς ἐσπίπτοντας ἐς τοὺς	ἀγροὺς	τοὺς ἐγγὺς τῆς πόλεως κακουργεῖν·
[2, 49]	τοῦ μὴ ἡσυχάζειν καὶ ἡ	ἀγρυπνία	ἐπέκειτο διὰ παντός. καὶ τὸ
[2, 52]	καὶ ἡ ξυγκομιδὴ ἐκ τῶν	ἀγρῶν	ἐς τὸ ἄστυ, καὶ οὐχ
[2, 13]	πόλεμον καὶ τὰ ἐκ τῶν	ἀγρῶν	ἐσκομίζεσθαι, ἔς τε μάχην μὴ
[2, 14]	τε καὶ ἐσεκομίζοντο ἐκ τῶν	ἀγρῶν	παῖδας καὶ γυναῖκας καὶ τὴν
[2, 53]	ἀπεκρύπτετο μὴ καθ' ἡδονὴν ποιεῖν,	ἀγχίστροφον	τὴν μεταβολὴν ὁρῶντες τῶν τε
[2, 12]	πρεσβεύεσθαι. ξυμπέμπουσί τε τῷ Μελησίππῳ	ἀγωγούς,	ὅπως μηδενὶ ξυγγένηται. ὁ δ'
[2, 89]	ἀξίως τῶν προειργασμένων. ὁ δὲ	ἀγὼν	μέγας ὑμῖν, ἢ καταλῦσαι Πελοποννησίων
[2, 42]	περὶ ἴσου ἡμῖν εἶναι τὸν	ἀγῶνα	καὶ οἷς τῶνδε μηδὲν ὑπάρχει
[2, 89]	ἡμεῖς νῦν μετέχομεν. τὸν δὲ	ἀγῶνα	οὐκ ἐν τῷ κόλπῳ ἑκὼν
[2, 45]	ἢ ἀδελφοῖς ὁρῶ μέγαν τὸν	ἀγῶνα	(τὸν γὰρ οὐκ ὄντα ἅπας
[2, 13]	τε τὰς πομπὰς καὶ τοὺς	ἀγῶνας	καὶ σκῦλα Μηδικὰ καὶ εἴ
[2, 63]	ἑνὸς μόνου, δουλείας ἀντ' ἐλευθερίας,	ἀγωνίζεσθαι,	ἀλλὰ καὶ ἀρχῆς στερήσεως καὶ
[2, 46]	καὶ τοῖς λειπομένοις τῶν τοιῶνδε	ἀγώνων	προτιθεῖσα· ἆθλα γὰρ οἷς κεῖται
[2, 38]	πλείστας ἀναπαύλας τῇ γνώμῃ ἐπορισάμεθα,	ἀγῶσι	μέν γε καὶ θυσίαις διετησίοις
[2, 20]	ἐκείνῃ τῇ ἐσβολῇ οἱ Ἀθηναῖοι,	ἀδεέστερον	ἤδη ἐς τὸ ὕστερον τό
[2, 59]	γνώμης πρὸς τὸ ἠπιώτερον καὶ	ἀδεέστερον	καταστῆσαι· παρελθὼν δὲ ἔλεξε τοιάδε.
[2, 101]	δὲ ὕστερον Στρατονίκην τὴν ἑαυτοῦ	ἀδελφὴν	δίδωσι Σεύθῃ, ὥσπερ ὑπέσχετο. τὰ
[2, 101]	δὲ Σεύθην κρύφα Περδίκκας ὑποσχόμενος	ἀδελφὴν	ἑαυτοῦ δώσειν καὶ χρήματα ἐπ'
[2, 29]	ἄνδρα Ἀβδηρίτην, οὗ εἶχε τὴν	ἀδελφὴν	Σιτάλκης, δυνάμενον παρ' αὐτῷ μέγα
[2, 101]	ἀναπείθεται ὑπὸ Σεύθου τοῦ Σπαραδόκου,	ἀδελφιδοῦ	ὄντος καὶ μέγιστον μεθ' ἑαυτὸν
[2, 45]	αὖ ὅσοι τῶνδε πάρεστε ἢ	ἀδελφοῖς	ὁρῶ μέγαν τὸν ἀγῶνα (τὸν
[2, 95]	πολέμῳ πιεζόμενον καὶ Φίλιππον τὸν	ἀδελφὸν	αὐτοῦ πολέμιον ὄντα μὴ καταγάγοι
[2, 54]	ἔπους, φάσκοντες οἱ πρεσβύτεροι πάλαι	ᾄδεσθαι	ἥξει Δωριακὸς πόλεμος καὶ λοιμὸς
[2, 40]	ἢ τῆς ἐλευθερίας τῷ πιστῷ	ἀδεῶς	τινὰ ὠφελοῦμεν. ~Ξυνελών τε λέγω
[2, 11]	προσδέχεσθαι ἐς κίνδυνόν τινα ἥξειν.	ἄδηλα	γὰρ τὰ τῶν πολέμων, καὶ
[2, 53]	δόξαντι καλῷ οὐδεὶς πρόθυμος ἦν,	ἄδηλον	νομίζων εἰ πρὶν ἐπ' αὐτὸ
[2, 60]	ἂν εἰκότως νῦν τοῦ γε	ἀδικεῖν	αἰτίαν φεροίμην. ~Καὶ γὰρ οἷς
[2, 5]	τε ἔξω ἔλεγον αὐτοῖς μὴ	ἀδικεῖν·	εἰ δὲ μή, καὶ αὐτοὶ
[2, 71]	ὑμῖν γῆν τὴν Πλαταιίδα μὴ	ἀδικεῖν	μηδὲ παραβαίνειν τοὺς ὅρκους, ἐᾶν
[2, 5]	γῆς ἀνεχώρησαν οἱ Θηβαῖοι οὐδὲν	ἀδικήσαντες·	οἱ δὲ Πλαταιῆς ἐπειδὴ τὰ
[2, 74]	οὔτε νῦν, ἤν τι ποιῶμεν,	ἀδικήσομεν·	προκαλεσάμενοι γὰρ πολλὰ καὶ εἰκότα
[2, 74]	ξυγγνώμονες δὲ ἔστε τῆς μὲν	ἀδικίας	κολάζεσθαι τοῖς ὑπάρχουσι προτέροις, τῆς
[2, 63]	ἔχετε αὐτήν, ἣν λαβεῖν μὲν	ἄδικον	δοκεῖ εἶναι, ἀφεῖναι δὲ ἐπικίνδυνον.
[2, 73]	φασιν ἐν οὐδενὶ ὑμᾶς προέσθαι	ἀδικουμένους	οὔτε νῦν περιόψεσθαι, βοηθήσειν δὲ
[2, 37]	ὅσοι τε ἐπ' ὠφελίᾳ τῶν	ἀδικουμένων	κεῖνται καὶ ὅσοι ἄγραφοι ὄντες
[2, 74]	ἐστε ὅτι οὔτε τὴν ἀρχὴν	ἀδίκως,	ἐκλιπόντων δὲ τῶνδε προτέρων τὸ
[2, 71]	οἰκεῖν, στρατεῦσαί τε μηδένα ποτὲ	ἀδίκως	ἐπ' αὐτοὺς μηδ' ἐπὶ δουλείᾳ·
[2, 97]	μετὰ τὴν Σκυθῶν. ταύτῃ δὲ	ἀδύνατα	ἐξισοῦσθαι οὐχ ὅτι τὰ ἐν
[2, 74]	ἀπὸ τοῦ τείχους ἀποκρίνασθαι ὅτι	ἀδύνατα	σφίσι ποιεῖν ἐστὶν ἃ Λακεδαιμόνιοι
[2, 72]	ῥηθέντα κοινώσαντες ἀπεκρίναντο αὐτῷ ὅτι	ἀδύνατα	σφίσιν εἴη ποιεῖν ἃ προκαλεῖται
[2, 100]	Μακεδόνες οὗτοι ἐπιόντος πολλοῦ στρατοῦ	ἀδύνατοι	ὄντες ἀμύνεσθαι ἔς τε τὰ
[2, 84]	τῶν κελευστῶν, καὶ τὰς κώπας	ἀδύνατοι	ὄντες ἐν κλύδωνι ἀναφέρειν ἄνθρωποι
[2, 11]	στατοι. ἡμεῖς δὲ οὐδ' ἐπὶ	ἀδύνατον	ἀμύνεσθαι οὕτω πόλιν ἐρχόμεθα, ἀλλὰ
[2, 81]	ἔπεμπον κελεύοντες ἀμύνειν· ὁ δὲ	ἀδύνατος	ἔφη εἶναι ναυτικοῦ ἐκ Κορίνθου
[2, 60]	εἷς δ' ἕκαστος τὰς ἐκείνης	ἀδύνατος,	πῶς οὐ χρὴ πάντας ἀμύνειν
[2, 80]	πεζῷ ἅμα μετὰ σφῶν ἔλθωσιν,	ἀδυνάτων	ὄντων ξυμβοηθεῖν τῶν ἀπὸ θαλάσσης
[2, 65]	τῇ γνώμῃ χρημάτων τε διαφανῶς	ἀδωρότατος	γενόμενος κατεῖχε τὸ πλῆθος ἐλευθέρως,
[2, 37]	ἡδονήν τι δρᾷ, ἔχοντες, οὐδὲ	ἀζημίους	μέν, λυπηρὰς δὲ τῇ ὄψει
[2, 29]	δὲ καὶ τῶν ποιητῶν ἐν	ἀηδόνος	μνήμῃ Δαυλιὰς ἡ ὄρνις ἐπωνόμασται)
[2, 11]	τῷ παραυτίκα ὁρᾶν πάσχοντάς τι	ἄηθες	ὀργὴ προσπίπτει· καὶ οἱ λογισμῷ
[2, 20]	ἐπεξέλθοιεν ἐκείνῃ τῇ ἐσβολῇ οἱ	Ἀθηναῖοι,	ἀδεέστερον ἤδη ἐς τὸ ὕστερον
[2, 14]	περιέσεσθαι τῷ πολέμῳ. ~Οἱ δὲ	Ἀθηναῖοι	ἀκούσαντες ἀνεπείθοντό τε καὶ ἐσεκομίζοντο
[2, 23]	αὐτῶν ἐν τῇ γῇ οἱ	Ἀθηναῖοι	ἀπέστειλαν τὰς ἑκατὸν ναῦς περὶ
[2, 25]	ἐπῃνέθη ἐν Σπάρτῃ. οἱ δὲ	Ἀθηναῖοι	ἄραντες παρέπλεον, καὶ σχόντες τῆς
[2, 27]	αὐτῷ θέρει τούτῳ ἐξ Αἰγίνης	Ἀθηναῖοι,	αὐτούς τε καὶ παῖδας καὶ
[2, 21]	Ἀρχίδαμος περὶ τὰς Ἀχαρνὰς ἦν.	~Ἀθηναῖοι	δὲ μέχρι μὲν οὗ περὶ
[2, 7]	νηὶ ἕως ἂν ταῦτα παρασκευασθῇ.	Ἀθηναῖοι	δὲ τήν τε ὑπάρχουσαν ξυμμαχίαν
[2, 70]	Ξαλκιδικὴν καὶ ᾗ ἕκαστος ἐδύνατο·	Ἀθηναῖοι	δὲ τούς τε στρατηγοὺς ἐπῃτιάσαντο
[2, 79]	ἅμα τῇ τῶν Πλαταιῶν ἐπιστρατείᾳ	Ἀθηναῖοι	δισχιλίοις ὁπλίταις ἑαυτῶν καὶ ἱππεῦσι
[2, 72]	πάσῃ πόλει μὴ ἐκείνων ἀποχωρησάντων	Ἀθηναῖοι	ἐλθόντες σφίσιν οὐκ ἐπιτρέπωσιν, ἢ
[2, 31]	στρατηγοῦντος. καὶ οἱ περὶ Πελοπόννησον	Ἀθηναῖοι	ἐν ταῖς ἑκατὸν ναυσίν (ἔτυχον
[2, 79]	καὶ ὁπότε μὲν ἐπίοιεν οἱ	Ἀθηναῖοι,	ἐνεδίδοσαν, ἀναχωροῦσι δ' ἐνέκειντο καὶ
[2, 90]	πλέοντα τὸν ἐπίπλουν σφῶν οἱ	Ἀθηναῖοι	ἔξω τοῦ ἑαυτῶν κέρως, ἀλλ'
[2, 6]	οὕτω δὴ οὐκ εἰδότες οἱ	Ἀθηναῖοι	ἐπέστελλον· ὁ δὲ κῆρυξ ἀφικόμενος
[2, 25]	στρατιὰ προσεβεβοηθήκει. παραπλεύσαντες δὲ οἱ	Ἀθηναῖοι	ἐπὶ ἄλλα χωρία ἐδῄουν. ~Υπὸ
[2, 23]	ἐπειδὴ οὐκ ἐπεξῇσαν αὐτοῖς οἱ	Ἀθηναῖοι	ἐς μάχην, ἄραντες ἐκ τῶν
[2, 79]	ἐπὶ πολύ. καὶ οἱ μὲν	Ἀθηναῖοι	ἐς τὴν Ποτείδαιαν καταφεύγουσι, καὶ
[2, 94]	δὲ ἅμ' ἡμέρᾳ πανδημεὶ οἱ	Ἀθηναῖοι	ἐς τὸν Πειραιᾶ ναῦς τε
[2, 18]	τῇ Οἰνόῃ ἐπίσχεσις. οἱ γὰρ	Ἀθηναῖοι	ἐσεκομίζοντο ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ,
[2, 57]	γῇ τῇ Ἀθηναίων καὶ οἱ	Ἀθηναῖοι	ἐστράτευον ἐπὶ τῶν νεῶν, ἡ
[2, 15]	ἔπειτα· καὶ ξυνοίκια ἐξ ἐκείνου	Ἀθηναῖοι	ἔτι καὶ νῦν τῇ θεῷ
[2, 30]	δ' ἐν ταῖς ἑκατὸν ναυσὶν	Ἀθηναῖοι	ἔτι ὄντες περὶ Πελοπόννησον Σόλλιόν
[2, 18]	ἐτετείχιστο, καὶ αὐτῷ φρουρίῳ οἱ	Ἀθηναῖοι	ἐχρῶντο ὁπότε πόλεμος καταλάβοι. τάς
[2, 16]	χώραν αὐτονόμῳ οἰκήσει μετεῖχον οἱ	Ἀθηναῖοι,	καὶ ἐπειδὴ ξυνῳκίσθησαν, διὰ τὸ
[2, 22]	ᾗ οὐκ ἔλασσον ἔσχον οἱ	Ἀθηναῖοι	καὶ Θεσσαλοί, μέχρι οὗ προσβοηθησάντων
[2, 25]	ταῖς ἑκατὸν ναυσὶ περὶ Πελοπόννησον	Ἀθηναῖοι	καὶ Κερκυραῖοι μετ' αὐτῶν πεντήκοντα
[2, 103]	τοιαῦτα λεγόμενα παρελάβομεν. ~Οἱ δὲ	Ἀθηναῖοι	καὶ ὁ Φορμίων ἄραντες ἐκ
[2, 84]	προσπίπτοιεν οἱ ἐναντίοι. ~οἱ δ'	Ἀθηναῖοι	κατὰ μίαν ναῦν τεταγμένοι περιέπλεον
[2, 84]	Δύμην τῆς Ἀχαΐας. οἱ δὲ	Ἀθηναῖοι	καταδιώξαντες καὶ ναῦς δώδεκα λαβόντες
[2, 69]	ἐγένετο. ~Τοῦ δ' ἐπιγιγνομένου χειμῶνος	Ἀθηναῖοι	ναῦς ἔστειλαν εἴκοσι μὲν περὶ
[2, 29]	δὴ ὄντα τὸν Σιτάλκην οἱ	Ἀθηναῖοι	ξύμμαχον ἐποιοῦντο, βουλόμενοι σφίσι τὰ
[2, 88]	ἀξίωσιν ταύτην εἰλήφεσαν, μηδένα ὄχλον	Ἀθηναῖοι	ὄντες Πελοποννησίων νεῶν ὑποχωρεῖν· τότε
[2, 12]	τι ἄρα μᾶλλον ἐνδοῖεν οἱ	Ἀθηναῖοι	ὁρῶντες σφᾶς ἤδη ἐν ὁδῷ
[2, 101]	ἕνεκα ἐστράτευσε, καὶ ἐπειδὴ οἱ	Ἀθηναῖοι	οὐ παρῆσαν ταῖς ναυσίν, ἀπιστοῦντες
[2, 19]	οὐκ ἐδύναντο ἑλεῖν, οἵ τε	Ἀθηναῖοι	οὐδὲν ἐπεκηρυκεύοντο, οὕτω δὴ ὁρμήσαντες
[2, 12]	ἔγνω ὁ Ἀρχίδαμος ὅτι οἱ	Ἀθηναῖοι	οὐδέν πω ἐνδώσουσιν, οὕτω δὴ
[2, 90]	δὲ Πελοποννήσιοι, ἐπειδὴ αὐτοῖς οἱ	Ἀθηναῖοι	οὐκ ἐπέπλεον ἐς τὸν κόλπον
[2, 94]	Κορίνθου ἀπεχώρησαν πεζῇ· οἱ δ'	Ἀθηναῖοι	οὐκέτι καταλαβόντες πρὸς τῇ Σαλαμῖνι
[2, 31]	τὸ φθινόπωρον τοῦ θέρους τούτου	Ἀθηναῖοι	πανδημεί, αὐτοὶ καὶ οἱ μέτοικοι,
[2, 7]	λελυμένων λαμπρῶς τῶν σπονδῶν οἱ	Ἀθηναῖοι	παρεσκευάζοντο ὡς πολεμήσοντες, παρεσκευάζοντο δὲ
[2, 86]	ἐν τούτῳ ἐν ᾧ οἱ	Ἀθηναῖοι	περὶ Κρήτην κατείχοντο, παρεσκευασμένοι ὡς
[2, 54]	ἀπολαῦσαι. ~Τοιούτῳ μὲν πάθει οἱ	Ἀθηναῖοι	περιπεσόντες ἐπιέζοντο, ἀνθρώπων τ' ἔνδον
[2, 84]	καιρὸν τοῦτον σημαίνει, καὶ οἱ	Ἀθηναῖοι	προσπεσόντες πρῶτον μὲν καταδύουσι τῶν
[2, 29]	δυνάμενον παρ' αὐτῷ μέγα οἱ	Ἀθηναῖοι	πρότερον πολέμιον νομίζοντες πρόξενον ἐποιήσαντο
[2, 6]	διεφθαρμένους. καὶ μετὰ ταῦτα οἱ	Ἀθηναῖοι	στρατεύσαντες ἐς Πλάταιαν σῖτόν τε
[2, 92]	καὶ οἱ ἐκ τῆς Κρήτης	Ἀθηναῖοι	ταῖς εἴκοσι ναυσίν, αἷς ἔδει
[2, 92]	ὅθενπερ ἀνηγάγοντο. ἐπιδιώκοντες δὲ οἱ	Ἀθηναῖοι	τάς τε ἐγγὺς οὔσας μάλιστα
[2, 67]	ἀφικομένων δὲ αὐτῶν δείσαντες οἱ	Ἀθηναῖοι	τὸν Ἀριστέα μὴ αὖθις σφᾶς
[2, 102]	ἐγένετο. ~Οἱ δὲ ἐν Ναυπάκτῳ	Ἀθηναῖοι	τοῦ αὐτοῦ χειμῶνος, ἐπειδὴ τὸ
[2, 26]	δὲ τὸν αὐτὸν χρόνον τοῦτον	Ἀθηναῖοι	τριάκοντα ναῦς ἐξέπεμψαν περὶ τὴν
[2, 92]	Ναυπακτίων λιμένα. ἀναχωρήσαντες δὲ οἱ	Ἀθηναῖοι	τροπαῖον ἔστησαν, ὅθεν ἀναγαγόμενοι ἐκράτησαν,
[2, 34]	~Εν δὲ τῷ αὐτῷ χειμῶνι	Ἀθηναῖοι	τῷ πατρίῳ νόμῳ χρώμενοι δημοσίᾳ
[2, 79]	Σπαρτώλου ἐς μάχην καθίστανται οἱ	Ἀθηναῖοι	ὑπ' αὐτῇ τῇ πόλει. καὶ
[2, 73]	Πλαταιῆς, ἀφ' οὗ ξύμμαχοι ἐγενόμεθα,	Ἀθηναῖοί	φασιν ἐν οὐδενὶ ὑμᾶς προέσθαι
[2, 24]	ἕκαστοι. ~Ἀναχωρησάντων δὲ αὐτῶν οἱ	Ἀθηναῖοι	φυλακὰς κατεστήσαντο κατὰ γῆν καὶ
[2, 31]	ὁπλιτῶν οὐκ ἐλάσσους ἦσαν αὐτοὶ	Ἀθηναῖοι	(χωρὶς δὲ αὐτοῖς οἱ ἐν
[2, 59]	δευτέραν ἐσβολὴν τῶν Πελοποννησίων οἱ	Ἀθηναῖοι,	ὡς ἥ τε γῆ αὐτῶν
[2, 95]	ὑπεδέξατο οὐκ ἐπετέλει· τοῖς τε	Ἀθηναίοις	αὐτὸς ὡμολογήκει, ὅτε τὴν ξυμμαχίαν
[2, 13]	προεῖπον ἕνεκα ἐκείνου, προηγόρευε τοῖς	Ἀθηναίοις	ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ὅτι Ἀρχίδαμος
[2, 18]	πολέμου μαλακὸς εἶναι καὶ τοῖς	Ἀθηναίοις	ἐπιτήδειος, οὐ παραινῶν προθύμως πολεμεῖν·
[2, 6]	ᾗ ἐδόκει αὐτοῖς. τοῖς δ'	Ἀθηναίοις	ἠγγέλθη εὐθὺς τὰ περὶ τῶν
[2, 29]	γὰρ Σιτάλκην πέμπειν στρατιὰν Θρᾳκίαν	Ἀθηναίοις	ἱππέων τε καὶ πελταστῶν. ξυνεβίβασε
[2, 68]	τοῦτο ἡ ξυμμαχία πρῶτον ἐγένετο	Ἀθηναίοις	καὶ Ἀκαρνᾶσιν. οἱ δὲ Ἀμπρακιῶται
[2, 79]	ἱππέων καὶ τῶν προσβοηθησάντων τοῖς	Ἀθηναίοις·	καὶ ἀναχωροῦσι πρὸς τὰς δύο
[2, 22]	τὸ παλαιὸν ξυμμαχικὸν ἐγένετο τοῖς	Ἀθηναίοις,	καὶ ἀφίκοντο παρ' αὐτοὺς Λαρισαῖοι,
[2, 29]	δὲ καὶ τὸν Περδίκκαν τοῖς	Ἀθηναίοις	καὶ Θέρμην αὐτῷ ἔπεισεν ἀποδοῦναι·
[2, 13]	πλωίμους τριακοσίας. ταῦτα γὰρ ὑπῆρχεν	Ἀθηναίοις	καὶ οὐκ ἐλάσσω ἕκαστα τούτων,
[2, 29]	Τήρεω Θρᾳκῶν βασιλεὺς ξύμμαχος ἐγένετο	Ἀθηναίοις	καὶ Περδίκκας ὁ Ἀλεξάνδρου Μακεδόνων
[2, 55]	οὗ τὰ ἀργύρεια μέταλλά ἐστιν	Ἀθηναίοις.	καὶ πρῶτον μὲν ἔτεμον ταύτην
[2, 73]	ἔλεξαν ὅτι βούλονται ἃ προκαλεῖται	Ἀθηναίοις	κοινῶσαι πρῶτον, καὶ ἢν πείθωσιν
[2, 47]	νόσος πρῶτον ἤρξατο γενέσθαι τοῖς	Ἀθηναίοις,	λεγόμενον μὲν καὶ πρότερον πολλαχόσε
[2, 2]	Πυθοδώρου ἔτι δύο μῆνας ἄρχοντος	Ἀθηναίοις,	μετὰ τὴν ἐν Ποτειδαίᾳ μάχην
[2, 66]	τῶν ἐκ Πελοποννήσου ἄποικοι καὶ	Ἀθηναίοις	ξυνεμάχουν. ἐπέπλεον δὲ Λακεδαιμονίων χίλιοι
[2, 80]	καὶ ὁ περίπλους οὐκέτι ἔσοιτο	Ἀθηναίοις	ὁμοίως περὶ Πελοπόννησον· ἐλπίδα δ'
[2, 72]	ξυνώμοσαν καὶ εἰσὶ νῦν ὑπ'	Ἀθηναίοις,	παρασκευή τε τοσήδε καὶ πόλεμος
[2, 95]	γὰρ Περδίκκας αὐτῷ ὑποσχόμενος, εἰ	Ἀθηναίοις	τε διαλλάξειεν ἑαυτὸν κατ' ἀρχὰς
[2, 86]	μὲν τὸ Ρίον φίλιον τοῖς	Ἀθηναίοις,	τὸ δ' ἕτερον Ρίον ἐστὶν
[2, 89]	τοῦ ναυτικοῦ ἢ ἐγγυτέρω καταστῆσαι	Ἀθηναίοις	τὸν φόβον περὶ τῆς θαλάσσης.
[2, 15]	τοῦ πάνυ ἀρχαίου ἑτέρων μᾶλλον	Ἀθηναίοις	τοῦτο. ἐπὶ γὰρ Κέκροπος καὶ
[2, 67]	πείθουσι τὸν Σάδοκον τὸν γεγενημένον	Ἀθηναῖον,	Σιτάλκου υἱόν, τοὺς ἄνδρας ἐγχειρίσαι
[2, 29]	καὶ Σάδοκον τὸν υἱὸν αὐτοῦ	Ἀθηναῖον	τόν τε ἐπὶ Θρᾴκης πόλεμον
[2, 83]	διαβάλλοντες ἐπ' Ἀκαρνανίας κατεῖδον τοὺς	Ἀθηναίους	ἀπὸ τῆς Ξαλκίδος καὶ τοῦ
[2, 11]	θυμῷ πλεῖστα ἐς ἔργον καθίστανται.	Ἀθηναίους	δὲ καὶ πλέον τι τῶν
[2, 7]	τά τε ἄλλα ἡσυχάζοντας καὶ	Ἀθηναίους	δεχομένους μιᾷ νηὶ ἕως ἂν
[2, 86]	καὶ ἑβδομήκοντα, ἐπειδὴ καὶ τοὺς	Ἀθηναίους	εἶδον. καὶ ἐπὶ μὲν ἓξ
[2, 83]	ναῦς τὰς σφετέρας τολμῆσαι τοὺς	Ἀθηναίους	εἴκοσι ταῖς ἑαυτῶν ναυμαχίαν ποιήσασθαι·
[2, 88]	τοῦ θαρσεῖν, καὶ ξυγκαλέσας τοὺς	Ἀθηναίους	ἔλεγε τοιάδε. ~Ορῶν ὑμᾶς, ὦ
[2, 57]	ἔν τε τῇ στρατιᾷ τοὺς	Ἀθηναίους	ἔφθειρε καὶ ἐν τῇ πόλει,
[2, 20]	ἐσβολῇ οὐ καταβῆναι· τοὺς γὰρ	Ἀθηναίους	ἤλπιζεν, ἀκμάζοντάς τε νεότητι πολλῇ
[2, 92]	ἀπειρίᾳ χωρίων ὤκειλαν. ~τοὺς δ'	Ἀθηναίους	ἰδόντας ταῦτα γιγνόμενα θάρσος τε
[2, 73]	οἱ {Πλαταιῆς} πρέσβεις ὡς τοὺς	Ἀθηναίους	καὶ βουλευσάμενοι μετ' αὐτῶν πάλιν
[2, 79]	οὐχ ἥκιστα φοβήσαντες ἔτρεψαν τοὺς	Ἀθηναίους	καὶ ἐπεδίωξαν ἐπὶ πολύ. καὶ
[2, 90]	εἶχε τάχους ἕκαστος, ἐπὶ τοὺς	Ἀθηναίους,	καὶ ἤλπιζον πάσας τὰς ναῦς
[2, 74]	πρέσβεων ἀπαγγειλάντων οἱ Πλαταιῆς ἐβουλεύσαντο	Ἀθηναίους	μὴ προδιδόναι, ἀλλ' ἀνέχεσθαι καὶ
[2, 95]	Αγνωνα· ἔδει γὰρ καὶ τοὺς	Ἀθηναίους	ναυσί τε καὶ στρατιᾷ ὡς
[2, 68]	ἑαυτοὺς Ἀκαρνᾶσι, καὶ προσπαρακαλέσαντες ἀμφότεροι	Ἀθηναίους,	ο῏ αὐτοῖς Φορμίωνά τε στρατηγὸν
[2, 70]	Πελοποννησίων οὐδὲν μᾶλλον ἀπανίστασαν τοὺς	Ἀθηναίους	ὅ τε σῖτος ἐπελελοίπει, καὶ
[2, 8]	ὀργῇ εἶχον οἱ πλείους τοὺς	Ἀθηναίους,	οἱ μὲν τῆς ἀρχῆς ἀπολυθῆναι
[2, 55]	μὲν τοῦ μὴ ἐπεξιέναι τοὺς	Ἀθηναίους	τὴν αὐτὴν γνώμην εἶχεν ὥσπερ
[2, 18]	δὲ προσδεχόμενος, ὡς λέγεται, τοὺς	Ἀθηναίους	τῆς γῆς ἔτι ἀκεραίου οὔσης
[2, 65]	ὁ Περικλῆς λέγων ἐπειρᾶτο τοὺς	Ἀθηναίους	τῆς τε ἐς αὑτὸν ὀργῆς
[2, 58]	ἐνταῦθα δὴ πάνυ ἐπίεσε τοὺς	Ἀθηναίους,	φθείρουσα τὴν στρατιάν, ὥστε καὶ
[2, 8]	Πελοποννήσῳ, πολλὴ δ' ἐν ταῖς	Ἀθήναις	οὐκ ἀκουσίως ὑπὸ ἀπειρίας ἥπτετο
[2, 83]	καὶ τὰς εἴκοσι ναῦς τῶν	Ἀθηναίων	α῏ ἐφρούρουν ἐν Ναυπάκτῳ. ὁ
[2, 91]	ἐδίωκον τὰς ἕνδεκα ναῦς τῶν	Ἀθηναίων	αἵπερ ὑπεξέφυγον τὴν ἐπιστροφὴν ἐς
[2, 90]	καὶ διέφθειραν, ἄνδρας τε τῶν	Ἀθηναίων	ἀπέκτειναν ὅσοι μὴ ἐξένευσαν αὐτῶν.
[2, 58]	τοὺς προτέρους στρατιώτας νοσῆσαι τῶν	Ἀθηναίων	ἀπὸ τῆς ξὺν Αγνωνι στρατιᾶς,
[2, 80]	Ἀκαρνανίαν τὴν πᾶσαν καταστρέψασθαι καὶ	Ἀθηναίων	ἀποστῆσαι πείθουσι Λακεδαιμονίους ναυτικόν τε
[2, 3]	Πλαταιῶν οὐ βουλομένῳ ἦν τῶν	Ἀθηναίων	ἀφίστασθαι. ἐδόκει οὖν ἐπιχειρητέα εἶναι,
[2, 92]	ταῦτα φοβούμενοι τὴν ἀπὸ τῶν	Ἀθηναίων	βοήθειαν ὑπὸ νύκτα ἐσέπλευσαν ἐς
[2, 9]	παρεῖχον. αὕτη μὲν Λακεδαιμονίων ξυμμαχία·	Ἀθηναίων	δὲ Ξῖοι, Λέσβιοι, Πλαταιῆς, Μεσσήνιοι
[2, 78]	αὐτοὶ δὲ ἐπολιορκοῦντο ἐγκαταλελειμμένοι τετρακόσιοι,	Ἀθηναίων	δὲ ὀγδοήκοντα, γυναῖκες δὲ δέκα
[2, 13]	Περικλῆς ὁ Ξανθίππου στρατηγὸς ὢν	Ἀθηναίων	δέκατος αὐτός, ὡς ἔγνω τὴν
[2, 27]	γῆν νέμεσθαι, κατά τε τὸ	Ἀθηναίων	διάφορον καὶ ὅτι σφῶν εὐεργέται
[2, 31]	τε μέγιστον δὴ τοῦτο ἁθρόον	Ἀθηναίων	ἐγένετο, ἀκμαζούσης ἔτι τῆς πόλεως
[2, 85]	τινα μαλακίαν, οὐκ ἀντιτιθέντες τὴν	Ἀθηναίων	ἐκ πολλοῦ ἐμπειρίαν τῆς σφετέρας
[2, 86]	πρίν τι καὶ ἀπὸ τῶν	Ἀθηναίων	ἐπιβοηθῆσαι, ξυνεκάλεσαν τοὺς στρατιώτας πρῶτον,
[2, 31]	πολέμῳ κατὰ ἔτος ἕκαστον ἐσβολαὶ	Ἀθηναίων	ἐς τὴν Μεγαρίδα καὶ ἱππέων
[2, 31]	μέχρι οὗ Νίσαια ἑάλω ὑπ'	Ἀθηναίων.	~Ετειχίσθη δὲ καὶ Ἀταλάντη ὑπὸ
[2, 11]	γνώμην, εὔνοιαν ἔχουσα διὰ τὸ	Ἀθηναίων	ἔχθος πρᾶξαι ἡμᾶς ἃ ἐπινοοῦμεν.
[2, 93]	τοῦ Πειραιῶς τοῦ λιμένος τῶν	Ἀθηναίων·	ἦν δὲ ἀφύλακτος καὶ ἄκλῃστος
[2, 79]	καὶ ψιλοὶ νικῶσι τοὺς τῶν	Ἀθηναίων	ἱππέας καὶ ψιλούς· εἶχον δέ
[2, 19]	πεδίον καὶ τροπήν τινα τῶν	Ἀθηναίων	ἱππέων περὶ τοὺς Ρείτους καλουμένους
[2, 15]	Ἀνθεστηριῶνι, ὥσπερ καὶ οἱ ἀπ'	Ἀθηναίων	Ιωνες ἔτι καὶ νῦν νομίζουσιν.
[2, 79]	μετ' αὐτῶν νικῶνται ὑπὸ τῶν	Ἀθηναίων	καὶ ἀναχωροῦσιν ἐς τὴν Σπάρτωλον,
[2, 57]	ἦσαν ἐν τῇ γῇ τῇ	Ἀθηναίων	καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἐστράτευον ἐπὶ
[2, 1]	δὲ ὁ πόλεμος ἐνθένδε ἤδη	Ἀθηναίων	καὶ Πελοποννησίων καὶ τῶν ἑκατέροις
[2, 67]	ὑπῆρξαν, τοὺς ἐμπόρους οὓς ἔλαβον	Ἀθηναίων	καὶ τῶν ξυμμάχων ἐν ὁλκάσι
[2, 29]	εὐθὺς Περδίκκας ἐπὶ Ξαλκιδέας μετὰ	Ἀθηναίων	καὶ Φορμίωνος. οὕτω μὲν Σιτάλκης
[2, 67]	αὐτόν, εἰ δύναιντο, μεταστάντα τῆς	Ἀθηναίων	ξυμμαχίας στρατεῦσαι ἐπὶ τὴν Ποτείδαιαν,
[2, 2]	ἐς Πλάταιαν τῆς Βοιωτίας οὖσαν	Ἀθηναίων	ξυμμαχίδα. ἐπηγάγοντο δὲ καὶ ἀνέῳξαν
[2, 67]	πολεμίους διέφθειρον, καὶ τοὺς μετὰ	Ἀθηναίων	ξυμπολεμοῦντας καὶ τοὺς μηδὲ μεθ'
[2, 22]	καὶ ἀπέθανον τῶν Θεσσαλῶν καὶ	Ἀθηναίων	οὐ πολλοί· ἀνείλοντο μέντοι αὐτοὺς
[2, 72]	εἴη ποιεῖν ἃ προκαλεῖται ἄνευ	Ἀθηναίων	(παῖδες γὰρ σφῶν καὶ γυναῖκες
[2, 56]	δὲ ἀνήγετο ἡ στρατιὰ αὕτη	Ἀθηναίων,	Πελοποννησίους κατέλιπον τῆς Ἀττικῆς ὄντας
[2, 101]	λόγον καὶ ἐπὶ τοὺς τῶν	Ἀθηναίων	πολεμίους Ελληνας, μὴ ὑπ' αὐτῶν
[2, 48]	τὴν πολλήν. ἐς δὲ τὴν	Ἀθηναίων	πόλιν ἐξαπιναίως ἐσέπεσε, καὶ τὸ
[2, 67]	Ποτείδαιαν, οὗ ἦν στράτευμα τῶν	Ἀθηναίων	πολιορκοῦν, καὶ ᾗπερ ὥρμηντο, δι'
[2, 15]	ἀκρόπολις μέχρι τοῦδε ἔτι ὑπ'	Ἀθηναίων	πόλις. ~τῇ τε οὖν ἐπὶ
[2, 67]	ὡς βασιλέα ἀναπέμψειν. παρατυχόντες δὲ	Ἀθηναίων	πρέσβεις Λέαρχος Καλλιμάχου καὶ Ἀμεινιάδης
[2, 95]	τῶν Μακεδόνων ἦγε καὶ τῶν	Ἀθηναίων	πρέσβεις, ο῏ ἔτυχον παρόντες τούτων
[2, 25]	ἑκατόν. διαδραμὼν δὲ τὸ τῶν	Ἀθηναίων	στρατόπεδον ἐσκεδασμένον κατὰ τὴν χώραν
[2, 69]	ἐκεῖθεν ἠπείρου. ἀναβὰς δὲ στρατιᾷ	Ἀθηναίων	τε τῶν ἀπὸ τῶν νεῶν
[2, 22]	βραχεῖα ἐν Φρυγίοις τῶν τε	Ἀθηναίων	τέλει ἑνὶ τῶν ἱππέων καὶ
[2, 56]	δ' ἐπὶ τῶν νεῶν ὁπλίτας	Ἀθηναίων	τετρακισχιλίους καὶ ἱππέας τριακοσίους ἐν
[2, 91]	καὶ τὴν μίαν ναῦν τῶν	Ἀθηναίων	τὴν ὑπόλοιπον ἐδίωκε Λευκαδία ναῦς
[2, 70]	περὶ ξυμβάσεως τοῖς στρατηγοῖς τῶν	Ἀθηναίων	τοῖς ἐπὶ σφίσι τεταγμένοις, Ξενοφῶντί
[2, 102]	τῆς Ἀκαρνανίας τετρακοσίοις μὲν ὁπλίταις	Ἀθηναίων	τῶν ἀπὸ τῶν νεῶν, τετρακοσίοις
[2, 23]	Γραϊκὴν καλουμένην, ἣν νέμονται Ωρώπιοι	Ἀθηναίων	ὑπήκοοι, ἐδῄωσαν. ἀφικόμενοι δὲ ἐς
[2, 32]	~Ετειχίσθη δὲ καὶ Ἀταλάντη ὑπὸ	Ἀθηναίων	φρούριον τοῦ θέρους τούτου τελευτῶντος,
[2, 80]	δὲ καὶ Περδίκκας κρύφα τῶν	Ἀθηναίων	χιλίους Μακεδόνων, ο῏ ὕστερον ἦλθον.
[2, 21]	αὐτοῖς οὐκ ἐλαχίστην μοῖραν εἶναι	Ἀθηναίων,	ὡς αὐτῶν ἡ γῆ ἐτέμνετο,
[2, 6]	δὲ ποιήσαντες ἔς τε τὰς	Ἀθήνας	ἄγγελον ἔπεμπον καὶ τοὺς νεκροὺς
[2, 79]	νεκροὺς ὑποσπόνδους κομισάμενοι ἐς τὰς	Ἀθήνας	ἀναχωροῦσι τῷ περιόντι τοῦ στρατοῦ·
[2, 58]	ἀνεχώρησε ταῖς ναυσὶν ἐς τὰς	Ἀθήνας,	ἀπὸ τετρακισχιλίων ὁπλιτῶν χιλίους καὶ
[2, 78]	πρότερον ἐκκεκομισμένοι ἦσαν ἐς τὰς	Ἀθήνας,	αὐτοὶ δὲ ἐπολιορκοῦντο ἐγκαταλελειμμένοι τετρακόσιοι,
[2, 67]	δὲ λαβόντες ἐκόμισαν ἐς τὰς	Ἀθήνας.	ἀφικομένων δὲ αὐτῶν δείσαντες οἱ
[2, 93]	ἐκ Κορίνθου ἐπὶ τὴν πρὸς	Ἀθήνας	θάλασσαν καὶ ἀφικομένους κατὰ τάχος
[2, 54]	καὶ ἄξιον εἰπεῖν, ἐπενείματο δὲ	Ἀθήνας	μὲν μάλιστα, ἔπειτα δὲ καὶ
[2, 29]	αὐτόν. ἐλθών τε ἐς τὰς	Ἀθήνας	ὁ Νυμφόδωρος τήν τε τοῦ
[2, 30]	ἀνεχώρησαν αἱ νῆες ἐς τὰς	Ἀθήνας.	~Περὶ δὲ τὸ φθινόπωρον τοῦ
[2, 85]	καὶ ὁ Φορμίων ἐς τὰς	Ἀθήνας	τήν τε παρασκευὴν αὐτῶν ἀγγελοῦντας
[2, 12]	Μελήσιππον πρῶτον ἀποστέλλει ἐς τὰς	Ἀθήνας	τὸν Διακρίτου ἄνδρα Σπαρτιάτην, εἴ
[2, 103]	ἅμα ἦρι κατέπλευσαν ἐς τὰς	Ἀθήνας,	τούς τε ἐλευθέρους τῶν αἰχμαλώτων
[2, 94]	ἐπιπεσόντες ἐπόρθουν. ~ἐς δὲ τὰς	Ἀθήνας	φρυκτοί τε ᾔροντο πολέμιοι καὶ
[2, 29]	τῷ Πρόκνην τὴν Πανδίονος ἀπ'	Ἀθηνῶν	σχόντι γυναῖκα προσήκει ὁ Τήρης
[2, 46]	λειπομένοις τῶν τοιῶνδε ἀγώνων προτιθεῖσα·	ἆθλα	γὰρ οἷς κεῖται ἀρετῆς μέγιστα,
[2, 87]	δὲ ἀγαθοὶ τιμήσονται τοῖς προσήκουσιν	ἄθλοις	τῆς ἀρετῆς. ~Τοιαῦτα μὲν τοῖς
[2, 39]	ἀμυνομένους μαχόμενοι τὰ πλείω κρατοῦμεν.	ἁθρόᾳ	τε τῇ δυνάμει ἡμῶν οὐδείς
[2, 60]	καθ' ἕκαστον τῶν πολιτῶν εὐπραγοῦσαν,	ἁθρόαν	δὲ σφαλλομένην. καλῶς μὲν γὰρ
[2, 31]	στρατόπεδόν τε μέγιστον δὴ τοῦτο	ἁθρόον	Ἀθηναίων ἐγένετο, ἀκμαζούσης ἔτι τῆς
[2, 51]	ἦν τοῦ κακοῦ ἥ τε	ἀθυμία	ὁπότε τις αἴσθοιτο κάμνων (πρὸς
[2, 88]	τὴν παροῦσαν ὄψιν ὁρῶν αὐτοὺς	ἀθυμοῦντας	ἐβούλετο ὑπόμνησιν ποιήσασθαι τοῦ θαρσεῖν,
[2, 91]	αἱ δὲ εἴκοσι νῆες αὐτῶν	αἱ	ἀπὸ τοῦ δεξιοῦ κέρως ἐδίωκον
[2, 89]	ἡσσημένων δὲ ἀνδρῶν οὐκ ἐθέλουσιν	αἱ	γνῶμαι πρὸς τοὺς αὐτοὺς κινδύνους
[2, 29]	ἔργον τὸ περὶ τὸν Ιτυν	αἱ	γυναῖκες ἐν τῇ γῇ ταύτῃ
[2, 9]	ἱππέας δὲ Βοιωτοί, Φωκῆς, Λοκροί·	αἱ	δ' ἄλλαι πόλεις πεζὸν παρεῖχον.
[2, 91]	καὶ διέφθειραν τὰς Ἀττικὰς ναῦς·	αἱ	δὲ εἴκοσι νῆες αὐτῶν αἱ
[2, 91]	ἀντεφόρμησιν, βουλόμενοι τὰς πλείους περιμεῖναι,	αἱ	δὲ καὶ ἐς βράχεα ἀπειρίᾳ
[2, 84]	καὶ ἀπὸ Λευκάδος Κνῆμος καὶ	αἱ	ἐκείνων νῆες, ἃς ἔδει ταύταις
[2, 11]	τὰ πολλὰ καὶ δι' ὀργῆς	αἱ	ἐπιχειρήσεις γίγνονται· πολλάκις τε τὸ
[2, 4]	ὃ ἦν τοῦ τείχους καὶ	αἱ	θύραι ἀνεῳγμέναι ἔτυχον αὐτοῦ, οἰόμενοι
[2, 9]	Κρήτης πρὸς ἥλιον ἀνίσχοντα, πᾶσαι	αἱ	Κυκλάδες πλὴν Μήλου καὶ Θήρας.
[2, 91]	ἀτάκτως διώκοντες διὰ τὸ κρατεῖν	αἱ	μέν τινες τῶν νεῶν καθεῖσαι
[2, 94]	ἀπέπλεον· ἔστι γὰρ ὅτι καὶ	αἱ	νῆες αὐτοὺς διὰ χρόνου καθελκυσθεῖσαι
[2, 84]	τό τε πνεῦμα κατῄει καὶ	αἱ	νῆες ἐν ὀλίγῳ ἤδη οὖσαι
[2, 30]	ὕστερον δ' οὐ πολλῷ ἀνεχώρησαν	αἱ	νῆες ἐς τὰς Ἀθήνας. ~Περὶ
[2, 90]	τοῦ ἑαυτῶν κέρως, ἀλλ' αὗται	αἱ	νῆες περικλῄσειαν. ὁ δέ, ὅπερ
[2, 17]	γὰρ διὰ τὴν παράνομον ἐνοίκησιν	αἱ	ξυμφοραὶ γενέσθαι τῇ πόλει, ἀλλὰ
[2, 89]	πεζομαχίαν καθίστασθαι, καὶ ἐν τούτῳ	αἱ	πλείους νῆες κρείσσους γίγνονται. τούτων
[2, 102]	καὶ τῶν νήσων τῶν Εχινάδων	αἱ	πολλαὶ καταντικρὺ Οἰνιαδῶν τοῦ Ἀχελῴου
[2, 34]	καὶ ξένων, καὶ γυναῖκες πάρεισιν	αἱ	προσήκουσαι ἐπὶ τὸν τάφον ὀλοφυρόμεναι.
[2, 2]	γὰρ καὶ δέκα ἔτη ἐνέμειναν	αἱ	τριακοντούτεις σπονδαὶ α῏ ἐγένοντο μετ'
[2, 42]	ἃ γὰρ τὴν πόλιν ὕμνησα,	αἱ	τῶνδε καὶ τῶν τοιῶνδε ἀρεταὶ
[2, 9]	Κερκυραῖοι, Ζακύνθιοι, καὶ ἄλλαι πόλεις	αἱ	ὑποτελεῖς οὖσαι ἐν ἔθνεσι τοσοῖσδε,
[2, 70]	οὐκέτι ἐδύναντο πολιορκούμενοι ἀντέχειν, ἀλλ'	αἵ	τε ἐς τὴν Ἀττικὴν ἐσβολαὶ
[2, 77]	δὲ τοῦτο οἱ Πελοποννήσιοι, ὡς	αἵ	τε μηχαναὶ οὐδὲν ὠφέλουν καὶ
[2, 25]	τὴν Φειὰν αἱροῦσιν. καὶ ὕστερον	αἵ	τε νῆες περιπλεύσασαι ἀναλαμβάνουσιν αὐτοὺς
[2, 102]	μέγα καὶ πολὺ καὶ θολερόν,	αἵ	τε νῆσοι πυκναί, καὶ ἀλλήλαις
[2, 19]	προυχώρουν ἐν δεξιᾷ ἔχοντες τὸ	Αἰγάλεων	ὄρος διὰ Κρωπιᾶς, ἕως ἀφίκοντο
[2, 27]	σφίσιν αἰτίους εἶναι· καὶ τὴν	Αἴγιναν	ἀσφαλέστερον ἐφαίνετο τῇ Πελοποννήσῳ ἐπικειμένην
[2, 31]	ναυσίν (ἔτυχον γὰρ ἤδη ἐν	Αἰγίνῃ	ὄντες ἐπ' οἴκου ἀνακομιζόμενοι) ὡς
[2, 27]	τῷ αὐτῷ θέρει τούτῳ ἐξ	Αἰγίνης	Ἀθηναῖοι, αὐτούς τε καὶ παῖδας
[2, 27]	οἰκήτορας. ἐκ πεσοῦσι δὲ τοῖς	Αἰγινήταις	οἱ Λακεδαιμόνιοι ἔδοσαν Θυρέαν οἰκεῖν
[2, 27]	μάχῃ ἐκράτησεν. ~Ἀνέστησαν δὲ καὶ	Αἰγινήτας	τῷ αὐτῷ θέρει τούτῳ ἐξ
[2, 48]	Αἰγύπτου, ἔπειτα δὲ καὶ ἐς	Αἴγυπτον	καὶ Λιβύην κατέβη καὶ ἐς
[2, 48]	λέγεται, ἐξ Αἰθιοπίας τῆς ὑπὲρ	Αἰγύπτου,	ἔπειτα δὲ καὶ ἐς Αἴγυπτον
[2, 41]	δὲ μνημεῖα κακῶν τε κἀγαθῶν	ἀίδια	ξυγκατοικίσαντες. περὶ τοιαύτης οὖν πόλεως
[2, 64]	μέχρι τοῦδε κεκτημένην, ἧς ἐς	ἀΐδιον	τοῖς ἐπιγιγνομένοις, ἢν καὶ νῦν
[2, 49]	αὐτοῦ ἐπεσήμαινεν. κατέσκηπτε γὰρ ἐς	αἰδοῖα	καὶ ἐς ἄκρας χεῖρας καὶ
[2, 88]	παρόντι ποιήσασθαι. πρότερον μὲν γὰρ	αἰεὶ	αὐτοῖς ἔλεγε καὶ προπαρεσκεύαζε τὰς
[2, 14]	χαλεπῶς δὲ αὐτοῖς διὰ τὸ	αἰεὶ	εἰωθέναι τοὺς πολλοὺς ἐν τοῖς
[2, 37]	μάλιστα οὐ παρανομοῦμεν, τῶν τε	αἰεὶ	ἐν ἀρχῇ ὄντων ἀκροάσει καὶ
[2, 34]	καλλίστου προαστείου τῆς πόλεως, καὶ	αἰεὶ	ἐν αὐτῷ θάπτουσι τοὺς ἐκ
[2, 11]	καταφρονοῦντας ἀπαρασκεύους γενέσθαι. χρὴ δὲ	αἰεὶ	ἐν τῇ πολεμίᾳ τῇ μὲν
[2, 76]	κάτωθεν τοῦ χώματος καὶ ἱζάνοντος	αἰεὶ	ἐπὶ τὸ κενούμενον. δεδιότες δὲ
[2, 102]	μέγας ὢν ὁ ποταμὸς προσχοῖ	αἰεὶ	καὶ εἰσὶ τῶν νήσων α῏
[2, 43]	δόξα αὐτῶν παρὰ τῷ ἐντυχόντι	αἰεὶ	καὶ λόγου καὶ ἔργου καιρῷ
[2, 15]	βασιλέων ἡ Ἀττικὴ ἐς Θησέα	αἰεὶ	κατὰ πόλεις ᾠκεῖτο πρυτανεῖά τε
[2, 97]	ἡ γῆ τὰ ξυντομώτατα, ἢν	αἰεὶ	κατὰ πρύμναν ἱστῆται τὸ πνεῦμα,
[2, 39]	αὐτὰ ἐλθοῦσι μὴ ἀτολμοτέρους τῶν	αἰεὶ	μοχθούντων φαίνεσθαι, καὶ ἔν τε
[2, 85]	καθ' ἡμέραν ἑκάστην ἐλπίδος οὔσης	αἰεὶ	ναυμαχήσειν. οἱ δὲ ἀποπέμπουσιν εἴκοσι
[2, 36]	τὴν γὰρ χώραν οἱ αὐτοὶ	αἰεὶ	οἰκοῦντες διαδοχῇ τῶν ἐπιγιγνομένων μέχρι
[2, 87]	ταῖς δὲ γνώμαις τοὺς αὐτοὺς	αἰεὶ	ὀρθῶς ἀνδρείους εἶναι, καὶ μὴ
[2, 84]	ξυνῆγον ἐς ὀλίγον, ἐν χρῷ	αἰεὶ	παραπλέοντες καὶ δόκησιν παρέχοντες αὐτίκα
[2, 102]	τὰς ναῦς. ἐς γὰρ Οἰνιάδας	αἰεί	ποτε πολεμίους ὄντας μόνους Ἀκαρνάνων
[2, 11]	καὶ στρατιώτην τὸ καθ' αὑτὸν	αἰεὶ	προσδέχεσθαι ἐς κίνδυνόν τινα ἥξειν.
[2, 2]	ὁ πόλεμος ἐβούλοντο τὴν Πλάταιαν	αἰεὶ	σφίσι διάφορον οὖσαν ἔτι ἐν
[2, 22]	ἐδύνατο εἶχεν. ἱππέας μέντοι ἐξέπεμπεν	αἰεὶ	τοῦ μὴ προδρόμους ἀπὸ τῆς
[2, 43]	καὶ λόγου καὶ ἔργου καιρῷ	αἰείμνηστος	καταλείπεται. ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα
[2, 64]	καὶ ἐς τὸ ἔπειτα δόξα	αἰείμνηστος	καταλείπεται. ὑμεῖς δὲ ἔς τε
[2, 48]	μὲν πρῶτον, ὡς λέγεται, ἐξ	Αἰθιοπίας	τῆς ὑπὲρ Αἰγύπτου, ἔπειτα δὲ
[2, 49]	φάρυγξ καὶ ἡ γλῶσσα, εὐθὺς	αἱματώδη	ἦν καὶ πνεῦμα ἄτοπον καὶ
[2, 96]	τὸν Ελλήσποντον} ἔπειτα τοὺς ὑπερβάντι	Αἷμον	Γέτας καὶ ὅσα ἄλλα μέρη
[2, 96]	πρῶτον μὲν τοὺς ἐντὸς τοῦ	Αἵμου	τε ὄρους καὶ τῆς Ροδόπης
[2, 2]	δυοῖν δέοντα ἔτη ἱερωμένης καὶ	Αἰνησίου	ἐφόρου ἐν Σπάρτῃ καὶ Πυθοδώρου
[2, 90]	τῶν δὲ ἕνδεκα μέν τινες	αἵπερ	ἡγοῦντο ὑπεκφεύγουσι τὸ κέρας τῶν
[2, 4]	τὰς πύλας ᾗ ἐσῆλθον καὶ	αἵπερ	ἦσαν μόναι ἀνεῳγμέναι ἔκλῃσε στυρακίῳ
[2, 91]	τὰς ἕνδεκα ναῦς τῶν Ἀθηναίων	αἵπερ	ὑπεξέφυγον τὴν ἐπιστροφὴν ἐς τὴν
[2, 75]	δὲ ὕπνον τε καὶ σῖτον	αἱρεῖσθαι·	Λακεδαιμονίων τε οἱ ξεναγοὶ ἑκάστης
[2, 75]	πρὸς τὴν πόλιν, ἐλπίζοντες ταχίστην	αἵρεσιν	ἔσεσθαι αὐτῶν στρατεύματος τοσούτου ἐργαζομένου.
[2, 61]	φεροίμην. ~Καὶ γὰρ οἷς μὲν	αἵρεσις	γεγένηται τἆλλα εὐτυχοῦσι, πολλὴ ἄνοια
[2, 58]	προυχώρει δὲ αὐτοῖς οὔτε ἡ	αἵρεσις	τῆς πόλεως οὔτε τἆλλα τῆς
[2, 75]	δὲ Πλαταιῆς ὁρῶντες τὸ χῶμα	αἰρόμενον,	ξύλινον τεῖχος ξυνθέντες καὶ ἐπιστήσαντες
[2, 30]	Πελοπόννησον Σόλλιόν τε Κορινθίων πόλισμα	αἱροῦσι	καὶ παραδιδόασι Παλαιρεῦσιν Ἀκαρνάνων μόνοις
[2, 68]	τριάκοντα, ἀφικομένου {δὲ} τοῦ Φορμίωνος	αἱροῦσι	κατὰ κράτος Ἄργος καὶ τοὺς
[2, 25]	κατὰ γῆν χωρήσαντες τὴν Φειὰν	αἱροῦσιν.	καὶ ὕστερον αἵ τε νῆες
[2, 92]	Κρήτης Ἀθηναῖοι ταῖς εἴκοσι ναυσίν,	αἷς	ἔδει πρὸ τῆς ναυμαχίας τῷ
[2, 73]	δὲ ἡμέρας τε ἐσπείσατο ἐν	αἷς	εἰκὸς ἦν κομισθῆναι, καὶ τὴν
[2, 44]	ἕξετε ὑπομνήματα ἐν ἄλλων εὐτυχίαις,	αἷς	ποτὲ καὶ αὐτοὶ ἠγάλλεσθε· καὶ
[2, 60]	ὀργῆς ὑμῶν ἔς με γεγένηται	(αἰσθάνομαι	γὰρ τὰς αἰτίασ) καὶ ἐκκλησίαν
[2, 61]	μὲν λυποῦν ἔχει ἤδη τὴν	αἴσθησιν	ἑκάστῳ, τῆς δὲ ὠφελίας ἄπεστιν
[2, 50]	οὐδέν· οἱ δὲ κύνες μᾶλλον	αἴσθησιν	παρεῖχον τοῦ ἀποβαίνοντος διὰ τὸ
[2, 4]	τὸν μοχλὸν ἐξῆλθον οὐ πολλοί	(αἴσθησις	γὰρ ταχεῖα ἐπεγένετο) ἄλλοι δὲ
[2, 51]	ἥ τε ἀθυμία ὁπότε τις	αἴσθοιτο	κάμνων (πρὸς γὰρ τὸ ἀνέλπιστον
[2, 65]	ὀργήν τι ἀντειπεῖν. ὁπότε γοῦν	αἴσθοιτό	τι αὐτοὺς παρὰ καιρὸν ὕβρει
[2, 76]	τὴν γῆν. ~οἱ δὲ Πελοποννήσιοι	αἰσθόμενοι	ἐν ταρσοῖς καλάμου πηλὸν ἐνίλλοντες
[2, 81]	σφίσι τἆλλα προσχωρήσειν. ~Ἀκαρνᾶνες δὲ	αἰσθόμενοι	κατά τε γῆν πολλὴν στρατιὰν
[2, 25]	ἀνὴρ Σπαρτιάτης φρουρὰν ἔχων, καὶ	αἰσθόμενος	ἐβοήθει τοῖς ἐν τῷ χωρίῳ
[2, 88]	τὴν τῶν στρατιωτῶν ὀρρωδίαν καὶ	αἰσθόμενος	ὅτι τὸ πλῆθος τῶν νεῶν
[2, 86]	ὡρμίσατο ἔξω αὐτοῦ ναυσὶν εἴκοσιν,	αἷσπερ	καὶ ἐναυμάχησεν. ἦν δὲ τοῦτο
[2, 62]	προσέτι διασώσαντες παρέδοσαν ὑμῖν αὐτά	(αἴσχιον	δὲ ἔχοντας ἀφαιρεθῆναι ἢ κτωμένους
[2, 40]	αἰσχρόν, ἀλλὰ μὴ διαφεύγειν ἔργῳ	αἴσχιον.	ἔνι τε τοῖς αὐτοῖς οἰκείων
[2, 97]	λαμβάνειν μᾶλλον ἢ διδόναι (καὶ	αἴσχιον	ἦν αἰτηθέντα μὴ δοῦναι ἢ
[2, 40]	τὸ πένεσθαι οὐχ ὁμολογεῖν τινὶ	αἰσχρόν,	ἀλλὰ μὴ διαφεύγειν ἔργῳ αἴσχιον.
[2, 42]	{τὸ} ἐνδόντες σῴζεσθαι, τὸ μὲν	αἰσχρὸν	τοῦ λόγου ἔφυγον, τὸ δ'
[2, 64]	ἔς τε τὸ αὐτίκα μὴ	αἰσχρὸν	τῷ ἤδη προθύμῳ ἀμφότερα κτήσασθε,
[2, 51]	μάλιστα οἱ ἀρετῆς τι μεταποιούμενοι·	αἰσχύνῃ	γὰρ ἠφείδουν σφῶν αὐτῶν ἐσιόντες
[2, 37]	κεῖνται καὶ ὅσοι ἄγραφοι ὄντες	αἰσχύνην	ὁμολογουμένην φέρουσιν. ~Καὶ μὴν καὶ
[2, 43]	δέοντα καὶ ἐν τοῖς ἔργοις	αἰσχυνόμενοι	ἄνδρες αὐτὰ ἐκτήσαντο, καὶ ὁπότε
[2, 97]	ἢ διδόναι (καὶ αἴσχιον ἦν	αἰτηθέντα	μὴ δοῦναι ἢ αἰτήσαντα μὴ
[2, 97]	ἦν αἰτηθέντα μὴ δοῦναι ἢ	αἰτήσαντα	μὴ τυχεῖν) ὅμως δὲ κατὰ
[2, 59]	καὶ τὸν μὲν Περικλέα ἐν	αἰτίᾳ	εἶχον ὡς πείσαντα σφᾶς πολεμεῖν
[2, 18]	ἄλλως ἐνδιέτριψαν χρόνον περὶ αὐτήν.	αἰτίαν	τε οὐκ ἐλαχίστην Ἀρχίδαμος ἔλαβεν
[2, 60]	εἰκότως νῦν τοῦ γε ἀδικεῖν	αἰτίαν	φεροίμην. ~Καὶ γὰρ οἷς μὲν
[2, 48]	ἦν γενέσθαι αὐτό, καὶ τὰς	αἰτίας	ἅστινας νομίζει τοσαύτης μεταβολῆς ἱκανὰς
[2, 60]	ὑμᾶς αὐτοὺς ο῏ ξυνέγνωτε δι'	αἰτίας	ἔχετε. καίτοι ἐμοὶ τοιούτῳ ἀνδρὶ
[2, 60]	με γεγένηται (αἰσθάνομαι γὰρ τὰς	αἰτίασ)	καὶ ἐκκλησίαν τούτου ἕνεκα ξυνήγαγον,
[2, 61]	δικαιοῦσι τῆς τε ὑπαρχούσης δόξης	αἰτιᾶσθαι	ὅστις μαλακίᾳ ἐλλείπει καὶ τῆς
[2, 65]	ἐς τὸν πόλεμον βλάβη καθίστατο.	αἴτιον	δ' ἦν ὅτι ἐκεῖνος μὲν
[2, 21]	ὅτι στρατηγὸς ὢν οὐκ ἐπεξάγοι,	αἴτιόν	τε σφίσιν ἐνόμιζον πάντων ὧν
[2, 27]	οὐχ ἥκιστα τοῦ πολέμου σφίσιν	αἰτίους	εἶναι· καὶ τὴν Αἴγιναν ἀσφαλέστερον
[2, 61]	ἔγνωτε. δουλοῖ γὰρ φρόνημα τὸ	αἰφνίδιον	καὶ ἀπροσδόκητον καὶ τὸ πλείστῳ
[2, 53]	ὁρῶντες τῶν τε εὐδαιμόνων καὶ	αἰφνιδίως	θνῃσκόντων καὶ τῶν οὐδὲν πρότερον
[2, 103]	Ἀθήνας, τούς τε ἐλευθέρους τῶν	αἰχμαλώτων	ἐκ τῶν ναυμαχιῶν ἄγοντες, ο῏
[2, 33]	δ' ἐπιγιγνομένου χειμῶνος Εὔαρχος ὁ	Ἀκαρνὰν	βουλόμενος ἐς τὴν Ἀστακὸν κατελθεῖν
[2, 7]	ἐπρεσβεύοντο, Κέρκυραν καὶ Κεφαλληνίαν καὶ	Ἀκαρνᾶνας	καὶ Ζάκυνθον, ὁρῶντες, εἰ σφίσι
[2, 81]	διὰ τὸ μήπω τοὺς ἄλλους	Ἀκαρνᾶνας	ξυμβεβοηθηκέναι, ἄπωθεν δὲ σφενδονώντων καὶ
[2, 81]	λάβοιεν, ῥᾳδίως σφίσι τἆλλα προσχωρήσειν.	~Ἀκαρνᾶνες	δὲ αἰσθόμενοι κατά τε γῆν
[2, 81]	ὅπλων κινηθῆναι. δοκοῦσι δὲ οἱ	Ἀκαρνᾶνες	κράτιστοι εἶναι τοῦτο ποιεῖν. ~ἐπειδὴ
[2, 68]	τε ᾤκισαν αὐτὸ Ἀμφίλοχοι καὶ	Ἀκαρνᾶνες.	μετὰ δὲ τοῦτο ἡ ξυμμαχία
[2, 83]	ξυμβοηθῶσιν οἱ ἀπὸ θαλάσσης ἄνω	Ἀκαρνᾶνες,	οὐ παραγίγνεται, ἀλλ' ἠναγκάσθησαν περὶ
[2, 30]	κεῖται δὲ ἡ Κεφαλληνία κατὰ	Ἀκαρνανίαν	καὶ Λευκάδα τετράπολις οὖσα, Παλῆς,
[2, 83]	ἀλλὰ στρατιωτικώτερον παρεσκευασμένοι ἐς τὴν	Ἀκαρνανίαν	καὶ οὐκ ἂν οἰόμενοι πρὸς
[2, 80]	καὶ ὁπλίτας χιλίους πέμψαι ἐπ'	Ἀκαρνανίαν,	λέγοντες ὅτι, ἢν ναυσὶ καὶ
[2, 80]	τῶν ἀπὸ θαλάσσης Ἀκαρνάνων ῥᾳδίως	Ἀκαρνανίαν	σχόντες καὶ τῆς Ζακύνθου καὶ
[2, 80]	τούτων, Ἀμπρακιῶται καὶ Ξάονες βουλόμενοι	Ἀκαρνανίαν	τὴν πᾶσαν καταστρέψασθαι καὶ Ἀθηναίων
[2, 103]	ὁ Φορμίων ἄραντες ἐκ τῆς	Ἀκαρνανίας	καὶ ἀφικόμενοι ἐς τὴν Ναύπακτον
[2, 83]	τὴν ἀντιπέρας ἤπειρον διαβάλλοντες ἐπ'	Ἀκαρνανίας	κατεῖδον τοὺς Ἀθηναίους ἀπὸ τῆς
[2, 80]	ἐπὶ Στράτον, πόλιν μεγίστην τῆς	Ἀκαρνανίας,	νομίζοντες, εἰ ταύτην πρώτην λάβοιεν,
[2, 102]	ἀποβάντες, ἐς τὴν μεσόγειαν τῆς	Ἀκαρνανίας	τετρακοσίοις μὲν ὁπλίταις Ἀθηναίων τῶν
[2, 33]	πλεύσαντες κατήγαγον· καὶ τῆς ἄλλης	Ἀκαρνανίας	τῆς περὶ θάλασσαν ἔστιν ἃ
[2, 102]	καὶ Ἀμφιλόχων καὶ διὰ τοῦ	Ἀκαρνανικοῦ	πεδίου, ἄνωθεν μὲν παρὰ Στράτον
[2, 102]	τόπους ἐδυνάστευσέ τε καὶ ἀπὸ	Ἀκαρνᾶνος	παιδὸς ἑαυτοῦ τῆς χώρας τὴν
[2, 30]	πόλισμα αἱροῦσι καὶ παραδιδόασι Παλαιρεῦσιν	Ἀκαρνάνων	μόνοις τὴν γῆν καὶ πόλιν
[2, 9]	Πλαταιῆς, Μεσσήνιοι οἱ ἐν Ναυπάκτῳ,	Ἀκαρνάνων	οἱ πλείους, Κερκυραῖοι, Ζακύνθιοι, καὶ
[2, 102]	αἰεί ποτε πολεμίους ὄντας μόνους	Ἀκαρνάνων	οὐκ ἐδόκει δυνατὸν εἶναι χειμῶνος
[2, 80]	ὄντων ξυμβοηθεῖν τῶν ἀπὸ θαλάσσης	Ἀκαρνάνων	ῥᾳδίως Ἀκαρνανίαν σχόντες καὶ τῆς
[2, 68]	Ἀμφίλοχοι γενομένου τούτου διδόασιν ἑαυτοὺς	Ἀκαρνᾶσι,	καὶ προσπαρακαλέσαντες ἀμφότεροι Ἀθηναίους, ο῏
[2, 68]	ξυμμαχία πρῶτον ἐγένετο Ἀθηναίοις καὶ	Ἀκαρνᾶσιν.	οἱ δὲ Ἀμπρακιῶται τὴν μὲν
[2, 61]	ἐπειδὴ ξυνέβη ὑμῖν πεισθῆναι μὲν	ἀκεραίοις,	μεταμέλειν δὲ κακουμένοις, καὶ τὸν
[2, 18]	τοὺς Ἀθηναίους τῆς γῆς ἔτι	ἀκεραίου	οὔσης ἐνδώσειν τι καὶ κατοκνήσειν
[2, 1]	ἐν ᾧ οὔτε ἐπεμείγνυντο ἔτι	ἀκηρυκτεὶ	παρ' ἀλλήλους καταστάντες τε ξυνεχῶς
[2, 93]	Ἀθηναίων· ἦν δὲ ἀφύλακτος καὶ	ἄκλῃστος	εἰκότως διὰ τὸ ἐπικρατεῖν πολὺ
[2, 49]	ὅσονπερ χρόνον καὶ ἡ νόσος	ἀκμάζοι,	οὐκ ἐμαραίνετο, ἀλλ' ἀντεῖχε παρὰ
[2, 20]	καταβῆναι· τοὺς γὰρ Ἀθηναίους ἤλπιζεν,	ἀκμάζοντάς	τε νεότητι πολλῇ καὶ παρεσκευασμένους
[2, 19]	μάλιστα, θέρους καὶ τοῦ σίτου	ἀκμάζοντος,	ἐσέβαλον ἐς τὴν Ἀττικήν· ἡγεῖτο
[2, 79]	τοὺς ἐπὶ Θρᾴκης καὶ Βοττιαίους	ἀκμάζοντος	τοῦ σίτου· ἐστρατήγει δὲ Ξενοφῶν
[2, 31]	δὴ τοῦτο ἁθρόον Ἀθηναίων ἐγένετο,	ἀκμαζούσης	ἔτι τῆς πόλεως καὶ οὔπω
[2, 42]	δι' ἐλαχίστου καιροῦ τύχης ἅμα	ἀκμῇ	τῆς δόξης μᾶλλον ἢ τοῦ
[2, 41]	σημαίνει. μόνη γὰρ τῶν νῦν	ἀκοῆς	κρείσσων ἐς πεῖραν ἔρχεται, καὶ
[2, 90]	κόλπον καὶ τὰ στενά, βουλόμενοι	ἄκοντας	ἔσω προαγαγεῖν αὐτούς, ἀναγαγόμενοι ἅμα
[2, 89]	αὐτῶν διὰ τὴν σφετέραν δόξαν	ἄκοντας	προσάγουσι τοὺς πολλοὺς ἐς τὸν
[2, 4]	ἦσαν μόναι ἀνεῳγμέναι ἔκλῃσε στυρακίῳ	ἀκοντίου	ἀντὶ βαλάνου χρησάμενος ἐς τὸν
[2, 35]	τι ὑπὲρ τὴν αὑτοῦ φύσιν	ἀκούοι.	μέχρι γὰρ τοῦδε ἀνεκτοὶ οἱ
[2, 34]	ἐπὶ βῆμα ὑψηλὸν πεποιημένον, ὅπως	ἀκούοιτο	ὡς ἐπὶ πλεῖστον τοῦ ὁμίλου,
[2, 12]	ἐξεστρατευμένων· ἀποπέμπουσιν οὖν αὐτὸν πρὶν	ἀκοῦσαι	καὶ ἐκέλευον ἐκτὸς ὅρων εἶναι
[2, 14]	τῷ πολέμῳ. ~Οἱ δὲ Ἀθηναῖοι	ἀκούσαντες	ἀνεπείθοντό τε καὶ ἐσεκομίζοντο ἐκ
[2, 73]	μέλλῃ ἱκανὴ ἔσεσθαι. ~οἱ δ'	ἀκούσαντες	ἐσῆλθον αὖθις ἐς τὴν πόλιν,
[2, 72]	εἶπεν· οἱ δὲ Πλαταιῶν πρέσβεις	ἀκούσαντες	ταῦτα ἐσῆλθον ἐς τὴν πόλιν,
[2, 8]	δ' ἐν ταῖς Ἀθήναις οὐκ	ἀκουσίως	ὑπὸ ἀπειρίας ἥπτετο τοῦ πολέμου,
[2, 25]	περιέπλεον τὸν Ιχθῦν καλούμενον τὴν	ἄκραν	ἐς τὸν ἐν τῇ Φειᾷ
[2, 49]	γὰρ ἐς αἰδοῖα καὶ ἐς	ἄκρας	χεῖρας καὶ πόδας, καὶ πολλοὶ
[2, 49]	ἰσχυρᾶς ἐγγιγνομένης καὶ διαρροίας ἅμα	ἀκράτου	ἐπιπιπτούσης οἱ πολλοὶ ὕστερον δι'
[2, 67]	ἐπὶ Θρᾴκης πάντα ἐφαίνετο πράξας,	ἀκρίτους	καὶ βουλομένους ἔστιν ἃ εἰπεῖν
[2, 37]	τε αἰεὶ ἐν ἀρχῇ ὄντων	ἀκροάσει	καὶ τῶν νόμων, καὶ μάλιστα
[2, 21]	τε ᾖδον χρησμοὺς παντοίους, ὧν	ἀκροᾶσθαι	ὡς ἕκαστος ὥρμητο. οἵ τε
[2, 35]	τε γὰρ ξυνειδὼς καὶ εὔνους	ἀκροατὴς	τάχ' ἄν τι ἐνδεεστέρως πρὸς
[2, 13]	προσόδου, ὑπαρχόντων δὲ ἐν τῇ	ἀκροπόλει	ἔτι τότε ἀργυρίου ἐπισήμου ἑξακισχιλίων
[2, 15]	γὰρ ἱερὰ ἐν αὐτῇ τῇ	ἀκροπόλει	καὶ ἄλλων θεῶν ἐστὶ καὶ
[2, 24]	τάλαντα ἀπὸ τῶν ἐν τῇ	ἀκροπόλει	χρημάτων ἔδοξεν αὐτοῖς ἐξαίρετα ποιησαμένοις
[2, 13]	ἔς τε τὰ προπύλαια τῆς	ἀκροπόλεως	καὶ τἆλλα οἰκοδομήματα καὶ ἐς
[2, 17]	τὰ ἡρῷα πάντα πλὴν τῆς	ἀκροπόλεως	καὶ τοῦ Ελευσινίου καὶ εἴ
[2, 17]	Πελαργικὸν καλούμενον τὸ ὑπὸ τὴν	ἀκρόπολιν,	ὃ καὶ ἐπάρατόν τε ἦν
[2, 15]	τὸ δὲ πρὸ τοῦ ἡ	ἀκρόπολις	ἡ νῦν οὖσα πόλις ἦν,
[2, 15]	παλαιὰν ταύτῃ κατοίκησιν καὶ ἡ	ἀκρόπολις	μέχρι τοῦδε ἔτι ὑπ' Ἀθηναίων
[2, 17]	καί τι καὶ Πυθικοῦ μαντείου	ἀκροτελεύτιον	τοιόνδε διεκώλυε, λέγον ὡς τὸ
[2, 93]	ἐπὶ δὲ τῆς Σαλαμῖνος τὸ	ἀκρωτήριον	τὸ πρὸς Μέγαρα ὁρῶν· καὶ
[2, 49]	τῶν μεγίστων περιγένοιτο, τῶν γε	ἀκρωτηρίων	ἀντίληψις αὐτοῦ ἐπεσήμαινεν. κατέσκηπτε γὰρ
[2, 90]	ὄντι, ὡς ἑώρα ἀναγομένους αὐτούς,	ἄκων	καὶ κατὰ σπουδὴν ἐμβιβάσας ἔπλει
[2, 102]	Ἀλκμέωνι τῷ Ἀμφιάρεω, ὅτε δὴ	ἀλᾶσθαι	αὐτὸν μετὰ τὸν φόνον τῆς
[2, 39]	περιγίγνεται ἡμῖν τοῖς τε μέλλουσιν	ἀλγεινοῖς	μὴ προκάμνειν, καὶ ἐς αὐτὰ
[2, 43]	τὰ διαφέροντα, ἤν τι πταίσωσιν.	ἀλγεινοτέρα	γὰρ ἀνδρί γε φρόνημα ἔχοντι
[2, 99]	δὲ παρὰ θάλασσαν νῦν Μακεδονίαν	Ἀλέξανδρος	ὁ Περδίκκου πατὴρ καὶ οἱ
[2, 99]	ξύμπαν Μακεδονία καλεῖται, καὶ Περδίκκας	Ἀλεξάνδρου	βασιλεὺς αὐτῶν ἦν ὅτε Σιτάλκης
[2, 95]	βασιλεὺς ἐστράτευσεν ἐπὶ Περδίκκαν τὸν	Ἀλεξάνδρου	Μακεδονίας βασιλέα καὶ ἐπὶ Ξαλκιδέας
[2, 29]	ἐγένετο Ἀθηναίοις καὶ Περδίκκας ὁ	Ἀλεξάνδρου	Μακεδόνων βασιλεύς. ~Οἱ δ' ἐν
[2, 41]	τάδε μᾶλλον ἢ ἔργων ἐστὶν	ἀλήθεια,	αὐτὴ ἡ δύναμις τῆς πόλεως,
[2, 41]	δ' ἔργων τὴν ὑπόνοιαν ἡ	ἀλήθεια	βλάψει, ἀλλὰ πᾶσαν μὲν θάλασσαν
[2, 35]	μόλις καὶ ἡ δόκησις τῆς	ἀληθείας	βεβαιοῦται. ὅ τε γὰρ ξυνειδὼς
[2, 56]	τήν τε Τροιζηνίδα γῆν καὶ	Αλιάδα	καὶ Ερμιονίδα· ἔστι δὲ ταῦτα
[2, 25]	δὲ κατιόντος μεγάλου χειμαζόμενοι ἐν	ἀλιμένῳ	χωρίῳ, οἱ μὲν πολλοὶ ἐπέβησαν
[2, 76]	ὅπως, εἰ τὸ μέγα τεῖχος	ἁλίσκοιτο,	τοῦτ' ἀντέχοι, καὶ δέοι τοὺς
[2, 84]	χωρήσειαν διέφθειρον, καὶ κατέστησαν ἐς	ἀλκὴν	μὲν μηδένα τρέπεσθαι αὐτῶν ὑπὸ
[2, 87]	μνήμην ἐκπλήσσει, τέχνη δὲ ἄνευ	ἀλκῆς	οὐδὲν ὠφελεῖ. πρὸς μὲν οὖν
[2, 102]	ἐπωνυμίαν ἐγκατέλιπεν. τὰ μὲν περὶ	Ἀλκμέωνα	τοιαῦτα λεγόμενα παρελάβομεν. ~Οἱ δὲ
[2, 102]	οὐ μεγάλαι. λέγεται δὲ καὶ	Ἀλκμέωνι	τῷ Ἀμφιάρεω, ὅτε δὴ ἀλᾶσθαι
[2, 70]	ἐπειδὴ οὐκέτι ἐδύναντο πολιορκούμενοι ἀντέχειν,	ἀλλ'	αἵ τε ἐς τὴν Ἀττικὴν
[2, 56]	κατέλαβον ἐν τῇ Ἀττικῇ ὄντας,	ἀλλ'	ἀνακεχωρηκότας. ~Οσον δὲ χρόνον οἵ
[2, 74]	Πλαταιῆς ἐβουλεύσαντο Ἀθηναίους μὴ προδιδόναι,	ἀλλ'	ἀνέχεσθαι καὶ γῆν τεμνομένην, εἰ
[2, 49]	ἡ νόσος ἀκμάζοι, οὐκ ἐμαραίνετο,	ἀλλ'	ἀντεῖχε παρὰ δόξαν τῇ ταλαιπωρίᾳ,
[2, 74]	ξυμβαίνῃ· ἐξελθεῖν τε μηδένα ἔτι,	ἀλλ'	ἀπὸ τοῦ τείχους ἀποκρίνασθαι ὅτι
[2, 24]	χωρὶς θέσθαι καὶ μὴ ἀναλοῦν,	ἀλλ'	ἀπὸ τῶν ἄλλων πολεμεῖν· ἢν
[2, 90]	Ἀθηναῖοι ἔξω τοῦ ἑαυτῶν κέρως,	ἀλλ'	αὗται αἱ νῆες περικλῄσειαν. ὁ
[2, 15]	ξυνῇσαν βουλευσόμενοι ὡς τὸν βασιλέα,	ἀλλ'	αὐτοὶ ἕκαστοι ἐπολίτευον καὶ ἐβουλεύοντο·
[2, 47]	ἤρκουν τὸ πρῶτον θεραπεύοντες ἀγνοίᾳ,	ἀλλ'	αὐτοὶ μάλιστα ἔθνῃσκον ὅσῳ καὶ
[2, 21]	πόλεως ἀπέχοντα, οὐκέτι ἀνασχετὸν ἐποιοῦντο,	ἀλλ'	αὐτοῖς, ὡς εἰκός, γῆς τεμνομένης
[2, 40]	μηδὲν τῶνδε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα,	ἀλλ'	ἀχρεῖον νομίζομεν, καὶ οἱ αὐτοὶ
[2, 21]	ὧν παρῄνεσε πρότερον ἐμέμνηντο οὐδέν,	ἀλλ'	ἐκάκιζον ὅτι στρατηγὸς ὢν οὐκ
[2, 52]	ἐπελθόντας. οἰκιῶν γὰρ οὐχ ὑπαρχουσῶν,	ἀλλ'	ἐν καλύβαις πνιγηραῖς ὥρᾳ ἔτους
[2, 3]	σφίσιν ἐκ τοῦ ἴσου γίγνωνται,	ἀλλ'	ἐν νυκτὶ φοβερώτεροι ὄντες ἥσσους
[2, 63]	οὐδὲ ἐν ἀρχούσῃ πόλει ξυμφέρει,	ἀλλ'	ἐν ὑπηκόῳ, ἀσφαλῶς δουλεύειν. ~Υμεῖς
[2, 43]	οὐκ ἐν ᾧ κεῖνται μᾶλλον,	ἀλλ'	ἐν ᾧ ἡ δόξα αὐτῶν
[2, 49]	δὲ ἄλλους ἀπ' οὐδεμιᾶς προφάσεως,	ἀλλ'	ἐξαίφνης ὑγιεῖς ὄντας πρῶτον μὲν
[2, 8]	~ὀλίγον τε ἐπενόουν οὐδὲν ἀμφότεροι,	ἀλλ'	ἔρρωντο ἐς τὸν πόλεμον οὐκ
[2, 40]	ἀμβλύτερος, εἰδὼς οὐκ ἐς χάριν,	ἀλλ'	ἐς ὀφείλημα τὴν ἀρετὴν ἀποδώσων.
[2, 37]	διὰ τὸ μὴ ἐς ὀλίγους	ἀλλ'	ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται·
[2, 81]	εἶδον αὐτοὺς ἐνδόντας, οὐκέτι ὑπέμειναν,	ἀλλ'	ἐς φυγὴν κατέστησαν. τῶν δὲ
[2, 65]	δύναμιν πρὸς ἡδονήν τι λέγειν,	ἀλλ'	ἔχων ἐπ' ἀξιώσει καὶ πρὸς
[2, 83]	θαλάσσης ἄνω Ἀκαρνᾶνες, οὐ παραγίγνεται,	ἀλλ'	ἠναγκάσθησαν περὶ τὰς αὐτὰς ἡμέρας
[2, 29]	οὐδὲ τῆς αὐτῆς Θρᾴκης ἐγένοντο,	ἀλλ'	ὁ μὲν ἐν Δαυλίᾳ τῆς
[2, 43]	οἷς ἐλπὶς οὐκ ἔστιν ἀγαθοῦ,	ἀλλ'	οἷς ἡ ἐναντία μεταβολὴ ἐν
[2, 45]	καθ' ὑπερβολὴν ἀρετῆς οὐχ ὁμοῖοι,	ἀλλ'	ὀλίγῳ χείρους κριθεῖτε. φθόνος γὰρ
[2, 20]	περιόψεσθαι ἐδόκουν τὰ σφέτερα διαφθαρέντα,	ἀλλ'	ὁρμήσειν καὶ τοὺς πάντας ἐς
[2, 11]	ὥρμηνται ἐν ᾧ οὔπω πάρεσμεν,	ἀλλ'	ὅταν ἐν τῇ γῇ ὁρῶσιν
[2, 44]	τις μὴ πειρασάμενος ἀγαθῶν στερίσκηται,	ἀλλ'	οὗ ἂν ἐθὰς γενόμενος ἀφαιρεθῇ.
[2, 97]	ὅτι τὰ ἐν τῇ Εὐρώπῃ,	ἀλλ'	οὐδ' ἐν τῇ Ἀσίᾳ ἔθνος
[2, 49]	ἄγαν θερμὸν ἦν οὔτε χλωρόν,	ἀλλ'	ὑπέρυθρον, πελιτνόν, φλυκταίναις μικραῖς καὶ
[2, 17]	ἐχώρησε ξυνελθόντας αὐτοὺς ἡ πόλις,	ἀλλ'	ὕστερον δὴ τά τε μακρὰ
[2, 89]	νεῶν ἄμεινον πλεουσῶν ἔργα ἐστίν,	ἀλλὰ	ἀνάγκη ἂν εἴη τὴν ναυμαχίαν
[2, 17]	αἱ ξυμφοραὶ γενέσθαι τῇ πόλει,	ἀλλὰ	διὰ τὸν πόλεμον ἡ ἀνάγκη
[2, 40]	πολλοῖς· οὐ γὰρ πάσχοντες εὖ,	ἀλλὰ	δρῶντες κτώμεθα τοὺς φίλους. βεβαιότερος
[2, 63]	μόνου, δουλείας ἀντ' ἐλευθερίας, ἀγωνίζεσθαι,	ἀλλὰ	καὶ ἀρχῆς στερήσεως καὶ κινδύνου
[2, 43]	ἐν τῇ οἰκείᾳ σημαίνει ἐπιγραφή,	ἀλλὰ	καὶ ἐν τῇ μὴ προσηκούσῃ
[2, 11]	οὔπω μείζονα παρασκευὴν ἔχοντες ἐξήλθομεν,	ἀλλὰ	καὶ ἐπὶ πόλιν δυνατωτάτην νῦν
[2, 62]	ἐχθροῖς ὁμόσε μὴ φρονήματι μόνον,	ἀλλὰ	καὶ καταφρονήματι. αὔχημα μὲν γὰρ
[2, 52]	ὁ φθόρος ἐγίγνετο οὐδενὶ κόσμῳ,	ἀλλὰ	καὶ νεκροὶ ἐπ' ἀλλήλοις ἀποθνῄσκοντες
[2, 11]	ἕνεκα ἀμελέστερόν τι παρεσκευασμένους χωρεῖν,	ἀλλὰ	καὶ πόλεως ἑκάστης ἡγεμόνα καὶ
[2, 97]	κατασκευή, καὶ οὐ μόνον αὐτῷ,	ἀλλὰ	καὶ τοῖς παραδυναστεύουσί τε καὶ
[2, 65]	τὰ πρόσφορα τοῖς οἰχομένοις ἐπιγιγνώσκοντες,	ἀλλὰ	κατὰ τὰς ἰδίας διαβολὰς περὶ
[2, 54]	τῷ ἔπει ὑπὸ τῶν παλαιῶν,	ἀλλὰ	λιμόν, ἐνίκησε δὲ ἐπὶ τοῦ
[2, 5]	τοὺς ἄνδρας εὐθὺς ὑποσχέσθαι ἀποδώσειν,	ἀλλὰ	λόγων πρῶτον γενομένων ἤν τι
[2, 43]	τοὺς πολεμίους ἀμύνεσθαι ἀγαθὰ ἔνεστιν,	ἀλλὰ	μᾶλλον τὴν τῆς πόλεως δύναμιν
[2, 40]	πένεσθαι οὐχ ὁμολογεῖν τινὶ αἰσχρόν,	ἀλλὰ	μὴ διαφεύγειν ἔργῳ αἴσχιον. ἔνι
[2, 40]	λόγους τοῖς ἔργοις βλάβην ἡγούμενοι,	ἀλλὰ	μὴ προδιδαχθῆναι μᾶλλον λόγῳ πρότερον
[2, 84]	τάξιν, ὥσπερ ἐν γῇ πεζήν,	ἀλλὰ	ξυμπεσεῖσθαι πρὸς ἀλλήλας τὰς ναῦς
[2, 51]	αὐτὸ ἰσχύος πέρι ἢ ἀσθενείας,	ἀλλὰ	πάντα ξυνῄρει καὶ τὰ πάσῃ
[2, 41]	τὴν ὑπόνοιαν ἡ ἀλήθεια βλάψει,	ἀλλὰ	πᾶσαν μὲν θάλασσαν καὶ γῆν
[2, 83]	μὲν οὐχ ὡς ἐπὶ ναυμαχίᾳ,	ἀλλὰ	στρατιωτικώτερον παρεσκευασμένοι ἐς τὴν Ἀκαρνανίαν
[2, 13]	ἔς τε μάχην μὴ ἐπεξιέναι,	ἀλλὰ	τὴν πόλιν ἐσελθόντας φυλάσσειν, καὶ
[2, 100]	Βοττιαίαν καὶ Πιερίαν οὐκ ἀφίκοντο,	ἀλλὰ	τήν τε Μυγδονίαν καὶ Γρηστωνίαν
[2, 44]	ὥσπερ τινές φασι, μᾶλλον τέρπει,	ἀλλὰ	τὸ τιμᾶσθαι. ~παισὶ δ' αὖ
[2, 11]	ἀδύνατον ἀμύνεσθαι οὕτω πόλιν ἐρχόμεθα,	ἀλλὰ	τοῖς πᾶσιν ἄριστα παρεσκευασμένην, ὥστε
[2, 100]	ἐσεκομίσθησαν. ἦν δὲ οὐ πολλά,	ἀλλὰ	ὕστερον Ἀρχέλαος ὁ Περδίκκου υἱὸς
[2, 100]	Γορτυνίαν δὲ καὶ Ἀταλάντην καὶ	ἄλλα	ἄττα χωρία ὁμολογίᾳ διὰ τὴν
[2, 15]	ξυνετοῦ καὶ δυνατὸς τά τε	ἄλλα	διεκόσμησε τὴν χώραν καὶ καταλύσας
[2, 99]	καὶ Λυγκησταὶ καὶ Ελιμιῶται καὶ	ἄλλα	ἔθνη ἐπάνωθεν, ἃ ξύμμαχα μέν
[2, 65]	πάντα ἐς τοὐναντίον ἔπραξαν καὶ	ἄλλα	ἔξω τοῦ πολέμου δοκοῦντα εἶναι
[2, 7]	ἀργύριον ῥητὸν ἑτοιμάζειν, τά τε	ἄλλα	ἡσυχάζοντας καὶ Ἀθηναίους δεχομένους μιᾷ
[2, 15]	νῦν νομίζουσιν. ἵδρυται δὲ καὶ	ἄλλα	ἱερὰ ταύτῃ ἀρχαῖα. καὶ τῇ
[2, 96]	ὑπερβάντι Αἷμον Γέτας καὶ ὅσα	ἄλλα	μέρη ἐντὸς τοῦ Ιστρου ποταμοῦ
[2, 13]	πόλεμον καθίσταντο. ἔλεγε δὲ καὶ	ἄλλα	οἷάπερ εἰώθει Περικλῆς ἐς ἀπόδειξιν
[2, 96]	καὶ Ἀγριᾶνας καὶ Λαιαίους καὶ	ἄλλα	ὅσα ἔθνη Παιονικὰ ὧν ἦρχε
[2, 51]	μὲν οὖν νόσημα, πολλὰ καὶ	ἄλλα	παραλιπόντι ἀτοπίας, ὡς ἑκάστῳ ἐτύγχανέ
[2, 25]	ἄλλοι τινὲς τῶν ἐκεῖ ξυμμάχων	ἄλλα	τε ἐκάκουν περιπλέοντες καὶ ἐς
[2, 70]	ὅ τε σῖτος ἐπελελοίπει, καὶ	ἄλλα	τε πολλὰ ἐπεγεγένητο αὐτόθι ἤδη
[2, 65]	τὰ πράγματα ἐνδιδόναι. ἐξ ὧν	ἄλλα	τε πολλά, ὡς ἐν μεγάλῃ
[2, 15]	πρό τε γαμικῶν καὶ ἐς	ἄλλα	τῶν ἱερῶν νομίζεται τῷ ὕδατι
[2, 50]	εἶδος τῆς νόσου τά τε	ἄλλα	χαλεπωτέρως ἢ κατὰ τὴν ἀνθρωπείαν
[2, 25]	παραπλεύσαντες δὲ οἱ Ἀθηναῖοι ἐπὶ	ἄλλα	χωρία ἐδῄουν. ~Υπὸ δὲ τὸν
[2, 99]	πέραν Στρυμόνος ᾤκησαν Φάγρητα καὶ	ἄλλα	χωρία (καὶ ἔτι καὶ νῦν
[2, 9]	οἱ πλείους, Κερκυραῖοι, Ζακύνθιοι, καὶ	ἄλλαι	πόλεις αἱ ὑποτελεῖς οὖσαι ἐν
[2, 9]	Βοιωτοί, Φωκῆς, Λοκροί· αἱ δ'	ἄλλαι	πόλεις πεζὸν παρεῖχον. αὕτη μὲν
[2, 31]	γῆς ἀνεχώρησαν. ἐγένοντο δὲ καὶ	ἄλλαι	ὕστερον ἐν τῷ πολέμῳ κατὰ
[2, 8]	μέλλουσι πολεμήσειν καὶ ἐν ταῖς	ἄλλαις	πόλεσιν. ἔτι δὲ Δῆλος ἐκινήθη
[2, 49]	δὴ ἐκεῖνο ἄνοσον ἐς τὰς	ἄλλας	ἀσθενείας ἐτύγχανεν ὄν· εἰ δέ
[2, 76]	κατέσεισε καὶ τοὺς Πλαταιᾶς ἐφόβησεν,	ἄλλας	δὲ ἄλλῃ τοῦ τείχους, ἃς
[2, 90]	ἐς τὴν εὐρυχωρίαν· τὰς δ'	ἄλλας	ἐπικαταλαβόντες ἐξέωσάν τε πρὸς τὴν
[2, 84]	μίαν, ἔπειτα δὲ καὶ τὰς	ἄλλας	ᾗ χωρήσειαν διέφθειρον, καὶ κατέστησαν
[2, 47]	ὅσῳ καὶ μάλιστα προσῇσαν, οὔτε	ἄλλη	ἀνθρωπεία τέχνη οὐδεμία· ὅσα τε
[2, 8]	ἥπτετο τοῦ πολέμου, ἥ τε	ἄλλη	Ελλὰς ἅπασα μετέωρος ἦν ξυνιουσῶν
[2, 94]	λιμένων τε κλῄσει καὶ τῇ	ἄλλῃ	ἐπιμελείᾳ. ~Υπὸ δὲ τοὺς αὐτοὺς
[2, 97]	ἐγένετο χρημάτων προσόδῳ καὶ τῇ	ἄλλῃ	εὐδαιμονίᾳ, ἰσχύι δὲ μάχης καὶ
[2, 97]	τε καὶ λεῖα καὶ ἡ	ἄλλη	κατασκευή, καὶ οὐ μόνον αὐτῷ,
[2, 100]	ἵπποις καὶ ὅπλοις καὶ τῇ	ἄλλῃ	παρασκευῇ κρείσσονι ἢ ξύμπαντες οἱ
[2, 65]	ἐταράχθησαν. σφαλέντες δὲ ἐν Σικελίᾳ	ἄλλῃ	τε παρασκευῇ καὶ τοῦ ναυτικοῦ
[2, 4]	γὰρ ταχεῖα ἐπεγένετο) ἄλλοι δὲ	ἄλλῃ	τῆς πόλεως σποράδες ἀπώλλυντο. τὸ
[2, 76]	τοὺς Πλαταιᾶς ἐφόβησεν, ἄλλας δὲ	ἄλλῃ	τοῦ τείχους, ἃς βρόχους τε
[2, 102]	αἵ τε νῆσοι πυκναί, καὶ	ἀλλήλαις	τῆς προσχώσεως {τῷ μὴ σκεδάννυσθαι}
[2, 84]	γῇ πεζήν, ἀλλὰ ξυμπεσεῖσθαι πρὸς	ἀλλήλας	τὰς ναῦς καὶ τὰ πλοῖα
[2, 52]	κόσμῳ, ἀλλὰ καὶ νεκροὶ ἐπ'	ἀλλήλοις	ἀποθνῄσκοντες ἔκειντο καὶ ἐν ταῖς
[2, 65]	περὶ τὴν πόλιν πρῶτον ἐν	ἀλλήλοις	ἐταράχθησαν. σφαλέντες δὲ ἐν Σικελίᾳ
[2, 86]	ἓξ ἢ ἑπτὰ ἡμέρας ἀνθώρμουν	ἀλλήλοις	μελετῶντές τε καὶ παρασκευαζόμενοι τὴν
[2, 51]	εἴτε γὰρ μὴ θέλοιεν δεδιότες	ἀλλήλοις	προσιέναι, ἀπώλλυντο ἐρῆμοι, καὶ οἰκίαι
[2, 84]	βοῇ τε χρώμενοι καὶ πρὸς	ἀλλήλους	ἀντιφυλακῇ τε καὶ λοιδορίᾳ οὐδὲν
[2, 1]	οὔτε ἐπεμείγνυντο ἔτι ἀκηρυκτεὶ παρ'	ἀλλήλους	καταστάντες τε ξυνεχῶς ἐπολέμουν· γέγραπται
[2, 29]	τοσούτου ἐπ' ὠφελίᾳ τῇ πρὸς	ἀλλήλους	μᾶλλον ἢ διὰ πολλῶν ἡμερῶν
[2, 65]	ὕστερον ἴσοι μᾶλλον αὐτοὶ πρὸς	ἀλλήλους	ὄντες καὶ ὀρεγόμενοι τοῦ πρῶτος
[2, 3]	διορύσσοντες τοὺς κοινοὺς τοίχους παρ'	ἀλλήλους,	ὅπως μὴ διὰ τῶν ὁδῶν
[2, 37]	πολιτεύομεν καὶ ἐς τὴν πρὸς	ἀλλήλους	τῶν καθ' ἡμέραν ἐπιτηδευμάτων ὑποψίαν,
[2, 70]	πέρι ἀναγκαίας καί τινες καὶ	ἀλλήλων	ἐγέγευντο, οὕτω δὴ λόγους προσφέρουσι
[2, 81]	Ἀμπρακιῶται· διεῖχον δὲ πολὺ ἀπ'	ἀλλήλων	καὶ ἔστιν ὅτε οὐδὲ ἑωρῶντο.
[2, 86]	τῇ Πελοποννήσῳ· διέχετον δὲ ἀπ'	ἀλλήλων	σταδίους μάλιστα ἑπτὰ τῆς θαλάσσης,
[2, 68]	Ἄργος τὸ Ἀμφιλοχικὸν καὶ τὴν	ἄλλην	Ἀμφιλοχίαν. ἔχθρα δὲ πρὸς τοὺς
[2, 68]	τὸ Ἀμφιλοχικὸν καὶ Ἀμφιλοχίαν τὴν	ἄλλην	ἔκτισε μὲν μετὰ τὰ Τρωικὰ
[2, 27]	οἱ δ' ἐσπάρησαν κατὰ τὴν	ἄλλην	Ελλάδα. ~Τοῦ δ' αὐτοῦ θέρους
[2, 97]	οὐ μὴν οὐδ' ἐς τὴν	ἄλλην	εὐβουλίαν καὶ ξύνεσιν περὶ τῶν
[2, 14]	παῖδας καὶ γυναῖκας καὶ τὴν	ἄλλην	κατασκευὴν ᾗ κατ' οἶκον ἐχρῶντο,
[2, 100]	ἔπειτα δὲ καὶ ἐς τὴν	ἄλλην	Μακεδονίαν προυχώρει τὴν ἐν ἀριστερᾷ
[2, 85]	καὶ Βρασίδαν καὶ Λυκόφρονα, κελεύοντες	ἄλλην	ναυμαχίαν βελτίω παρασκευάζεσθαι καὶ μὴ
[2, 18]	ἐπιμονὴ γενομένη καὶ κατὰ τὴν	ἄλλην	πορείαν ἡ σχολαιότης διέβαλεν αὐτόν,
[2, 93]	τριήρεις ἀφείλκυσαν κενάς, τήν τε	ἄλλην	Σαλαμῖνα ἀπροσδοκήτοις ἐπιπεσόντες ἐπόρθουν. ~ἐς
[2, 33]	καὶ πλεύσαντες κατήγαγον· καὶ τῆς	ἄλλης	Ἀκαρνανίας τῆς περὶ θάλασσαν ἔστιν
[2, 102]	γῆ ἦν, ὡς τῆς γε	ἄλλης	αὐτῷ μεμιασμένης. ὁ δ' ἀπορῶν,
[2, 29]	μεγάλην βασιλείαν ἐπὶ πλέον τῆς	ἄλλης	Θρᾴκης ἐποίησεν· πολὺ γὰρ μέρος
[2, 32]	ἐκπλέοντας ἐξ Οποῦντος καὶ τῆς	ἄλλης	Λοκρίδος κακουργεῖν τὴν Εὔβοιαν. Ταῦτα
[2, 77]	διὰ πολυχειρίαν ἐπιπαρένησαν καὶ τῆς	ἄλλης	πόλεως ὅσον ἐδύναντο ἀπὸ τοῦ
[2, 13]	ξυμμάχων τῇ πόλει ἄνευ τῆς	ἄλλης	προσόδου, ὑπαρχόντων δὲ ἐν τῇ
[2, 75]	καὶ γῆν καὶ εἴ τι	ἄλλο	ἁνύτειν μέλλοι ἐπιβαλλόμενον. ἡμέρας δὲ
[2, 17]	τοῦ Ελευσινίου καὶ εἴ τι	ἄλλο	βεβαίως κλῃστὸν ἦν· τό τε
[2, 72]	δένδρα ἀριθμῷ τὰ ὑμέτερα καὶ	ἄλλο	εἴ τι δυνατὸν ἐς ἀριθμὸν
[2, 16]	τε μέλλοντες μεταβάλλειν καὶ οὐδὲν	ἄλλο	ἢ πόλιν τὴν αὑτοῦ ἀπολείπων
[2, 62]	πλέοντας ὑμᾶς οὔτε βασιλεὺς οὔτε	ἄλλο	οὐδὲν ἔθνος τῶν ἐν τῷ
[2, 51]	ἐπὶ πᾶν τὴν ἰδέαν. καὶ	ἄλλο	παρελύπει κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον
[2, 74]	τεμνομένην, εἰ δεῖ, ὁρῶντας καὶ	ἄλλο	πάσχοντας ὅτι ἂν ξυμβαίνῃ· ἐξελθεῖν
[2, 49]	καὶ σινδόνων τὰς ἐπιβολὰς μηδ'	ἄλλο	τι ἢ γυμνοὶ ἀνέχεσθαι, ἥδιστά
[2, 24]	ὧν μὴ χρῆσθαι μηδεμιᾷ ἐς	ἄλλο	τι ἢ μετὰ τῶν χρημάτων
[2, 24]	κινεῖν τὰ χρήματα ταῦτα ἐς	ἄλλο	τι, ἢν μὴ οἱ πολέμιοι
[2, 89]	σφίσιν ἀνδρείοις εἶναι, οὐ δι'	ἄλλο	τι θαρσοῦσιν ἢ διὰ τὴν
[2, 50]	καὶ ἐν τῷδε ἐδήλωσε μάλιστα	ἄλλο	τι ὂν ἢ τῶν ξυντρόφων
[2, 8]	γενήσεσθαι σημῆναι. εἴ τέ τι	ἄλλο	τοιουτότροπον ξυνέβη γενέσθαι, πάντα ἀνεζητεῖτο.
[2, 4]	ἐμπρήσαντες τὸ οἴκημα, εἴτε τι	ἄλλο	χρήσωνται. τέλος δὲ οὗτοί τε
[2, 68]	τῶν Ἀμπρακιωτῶν ξυνοικησάντων· οἱ δὲ	ἄλλοι	Ἀμφίλοχοι βάρβαροί εἰσιν. ἐκβάλλουσιν οὖν
[2, 93]	καὶ ὁ Βρασίδας καὶ οἱ	ἄλλοι	ἄρχοντες τῶν Πελοποννησίων ἀρχομένου τοῦ
[2, 81]	ἔχοντες προσῇσαν Ξάονες καὶ οἱ	ἄλλοι	βάρβαροι, ἐκ δεξιᾶς δ' αὐτῶν
[2, 81]	πολλοὶ τῶν Ξαόνων, καὶ οἱ	ἄλλοι	βάρβαροι ὡς εἶδον αὐτοὺς ἐνδόντας,
[2, 100]	παρασκευῇ κρείσσονι ἢ ξύμπαντες οἱ	ἄλλοι	βασιλῆς ὀκτὼ οἱ πρὸ αὐτοῦ
[2, 4]	πολλοί (αἴσθησις γὰρ ταχεῖα ἐπεγένετο)	ἄλλοι	δὲ ἄλλῃ τῆς πόλεως σποράδες
[2, 5]	Πλαταίᾳ οὕτως ἐπεπράγεσαν· ~οἱ δ'	ἄλλοι	Θηβαῖοι, οὓς ἔδει ἔτι τῆς
[2, 9]	Ξῖοι, Λέσβιοι, Κερκυραῖοι, οἱ δ'	ἄλλοι	πεζὸν καὶ χρήματα. ξυμμαχία μὲν
[2, 79]	δὲ τῆς μάχης γεγενημένης ἐπιβοηθοῦσιν	ἄλλοι	πελτασταὶ ἐκ τῆς Ολύνθου. καὶ
[2, 25]	δὲ Μεσσήνιοι ἐν τούτῳ καὶ	ἄλλοι	τινὲς οἱ οὐ δυνάμενοι ἐπιβῆναι
[2, 25]	αὐτῶν πεντήκοντα ναυσὶ προσβεβοηθηκότες καὶ	ἄλλοι	τινὲς τῶν ἐκεῖ ξυμμάχων ἄλλα
[2, 4]	δὲ οὗτοί τε καὶ ὅσοι	ἄλλοι	τῶν Θηβαίων περιῆσαν κατὰ τὴν
[2, 86]	καὶ ὁ Βρασίδας καὶ οἱ	ἄλλοι	τῶν Πελοποννησίων στρατηγοί, βουλόμενοι ἐν
[2, 101]	Θεσσαλοὶ καὶ Μάγνητες καὶ οἱ	ἄλλοι	ὑπήκοοι Θεσσαλῶν καὶ οἱ μέχρι
[2, 40]	ὧν ἐπιχειρήσομεν ἐκλογίζεσθαι· ὃ τοῖς	ἄλλοις	ἀμαθία μὲν θράσος, λογισμὸς δὲ
[2, 97]	νόμον, ὄντα μὲν καὶ τοῖς	ἄλλοις	Θρᾳξί, λαμβάνειν μᾶλλον ἢ διδόναι
[2, 21]	ἐφαίνετο καὶ ἐδόκει τοῖς τε	ἄλλοις	καὶ μάλιστα τῇ νεότητι ἐπεξιέναι
[2, 97]	τῶν παρόντων ἐς τὸν βίον	ἄλλοις	ὁμοιοῦνται. ~Σιτάλκης μὲν οὖν χώρας
[2, 61]	ξυμβαῖνον· ὃ ὑμῖν πρὸς τοῖς	ἄλλοις	οὐχ ἥκιστα καὶ κατὰ τὴν
[2, 39]	εἶναι θαυμάζεσθαι καὶ ἔτι ἐν	ἄλλοις.	~Φιλοκαλοῦμέν τε γὰρ μετ' εὐτελείας
[2, 47]	καὶ περὶ Λῆμνον καὶ ἐν	ἄλλοις	χωρίοις, οὐ μέντοι τοσοῦτός γε
[2, 51]	ὠφελεῖν· τὸ γάρ τῳ ξυνενεγκὸν	ἄλλον	τοῦτο ἔβλαπτεν. σῶμά τε αὔταρκες
[2, 98]	Ροδόπης αὐτόνομοι καταβάντες, ὁ δὲ	ἄλλος	ὅμιλος ξύμμεικτος πλήθει φοβερώτατος ἠκολούθει.
[2, 31]	τρισχιλίων ὁπλιτῶν, χωρὶς δὲ ὁ	ἄλλος	ὅμιλος ψιλῶν οὐκ ὀλίγος. δῃώσαντες
[2, 78]	ἐς τὴν πολιορκίαν καθίσταντο, καὶ	ἄλλος	οὐδεὶς ἦν ἐν τῷ τείχει
[2, 54]	ἢν δέ γε οἶμαί ποτε	ἄλλος	πόλεμος καταλάβῃ Δωρικὸς τοῦδε ὕστερος
[2, 7]	μέλλοντες πέμπειν παρὰ βασιλέα καὶ	ἄλλοσε	πρὸς τοὺς βαρβάρους, εἴ ποθέν
[2, 62]	ὑμῖν καὶ ἐκεῖνα ἐν οἷς	ἄλλοτε	πολλάκις γε δὴ ἀπέδειξα οὐκ
[2, 39]	ἐπελθόντες οὐ χαλεπῶς ἐν τῇ	ἀλλοτρίᾳ	τοὺς περὶ τῶν οἰκείων ἀμυνομένους
[2, 52]	προτεθνάναι σφίσιν· ἐπὶ πυρὰς γὰρ	ἀλλοτρίας	φθάσαντες τοὺς νήσαντας οἱ μὲν
[2, 52]	νεκρὸν ὑφῆπτον, οἱ δὲ καιομένου	ἄλλου	ἐπιβαλόντες ἄνωθεν ὃν φέροιεν ἀπῇσαν.
[2, 51]	εἶχον κούφης μηδ' ἂν ὑπ'	ἄλλου	νοσήματός ποτε ἔτι διαφθαρῆναι. ~Επίεσε
[2, 81]	Στρατίων διὰ τὸ μήπω τοὺς	ἄλλους	Ἀκαρνᾶνας ξυμβεβοηθηκέναι, ἄπωθεν δὲ σφενδονώντων
[2, 49]	τοῦτο πάντα ἀπεκρίθη. τοὺς δὲ	ἄλλους	ἀπ' οὐδεμιᾶς προφάσεως, ἀλλ' ἐξαίφνης
[2, 67]	Ελλήσποντον περαιώσειν, πρὶν ἐσβαίνειν ξυλλαμβάνει,	ἄλλους	ξυμπέμψας μετὰ τοῦ Λεάρχου καὶ
[2, 72]	αὐτοί τε αὐτονομεῖσθε καὶ τοὺς	ἄλλους	ξυνελευθεροῦτε, ὅσοι μετασχόντες τῶν τότε
[2, 48]	τε νοσήσας καὶ αὐτὸς ἰδὼν	ἄλλους	πάσχοντας. ~Τὸ μὲν γὰρ ἔτος,
[2, 23]	Ἀχαρνῶν ἐδῄουν τῶν δήμων τινὰς	ἄλλους	τῶν μεταξὺ Πάρνηθος καὶ Βριλησσοῦ
[2, 18]	τείχει ποιησόμενοι μηχαναῖς τε καὶ	ἄλλῳ	τρόπῳ· ἡ γὰρ Οἰνόη οὖσα
[2, 38]	καρποῦσθαι ἢ καὶ τὰ τῶν	ἄλλων	ἀνθρώπων. ~Διαφέρομεν δὲ καὶ ταῖς
[2, 11]	δρᾶσαι, ο῏ ἄρχειν τε τῶν	ἄλλων	ἀξιοῦσι καὶ ἐπιόντες τὴν τῶν
[2, 13]	πολέμιοι ὥσπερ καὶ τὰ τῶν	ἄλλων,	ἀφίησιν αὐτὰ δημόσια εἶναι καὶ
[2, 81]	χωρήσαντές τε ῥύμῃ μετὰ τῶν	ἄλλων	βαρβάρων ἐνόμισαν αὐτοβοεὶ ἂν τὴν
[2, 62]	αὐτῆς διασώσωμεν, ῥᾳδίως ταῦτα ἀναληψομένην,	ἄλλων	δὲ ὑπακούσασι καὶ τὰ προκεκτημένα
[2, 62]	μετὰ πόνων καὶ οὐ παρ'	ἄλλων	δεξάμενοι κατέσχον τε καὶ προσέτι
[2, 99]	Ἄλμωπας. ἐκράτησαν δὲ καὶ τῶν	ἄλλων	ἐθνῶν οἱ Μακεδόνες οὗτοι, ἃ
[2, 11]	δὲ καὶ πλέον τι τῶν	ἄλλων	εἰκὸς τοῦτο δρᾶσαι, ο῏ ἄρχειν
[2, 72]	γεγένηται αὐτῶν ἕνεκα καὶ τῶν	ἄλλων	ἐλευθερώσεως. ἧς μάλιστα μὲν μετασχόντες
[2, 91]	ναῦς μία πολὺ πρὸ τῶν	ἄλλων.	ἔτυχε δὲ ὁλκὰς ὁρμοῦσα μετέωρος,
[2, 44]	καὶ πολλάκις ἕξετε ὑπομνήματα ἐν	ἄλλων	εὐτυχίαις, αἷς ποτὲ καὶ αὐτοὶ
[2, 15]	ἐν αὐτῇ τῇ ἀκροπόλει καὶ	ἄλλων	θεῶν ἐστὶ καὶ τὰ ἔξω
[2, 13]	δὲ καὶ τὰ ἐκ τῶν	ἄλλων	ἱερῶν προσετίθει χρήματα οὐκ ὀλίγα,
[2, 51]	καὶ ἐμακαρίζοντό τε ὑπὸ τῶν	ἄλλων,	καὶ αὐτοὶ τῷ παραχρῆμα περιχαρεῖ
[2, 22]	Μένων· ἦσαν δὲ καὶ τῶν	ἄλλων	κατὰ πόλεις ἄρχοντες. ~Οἱ δὲ
[2, 20]	προθύμους ἔσεσθαι ὑπὲρ τῆς τῶν	ἄλλων	κινδυνεύειν, στάσιν δ' ἐνέσεσθαι τῇ
[2, 83]	ἐκ τῆς Κορίνθου καὶ τῶν	ἄλλων	ξυμμάχων τῶν ἐκ τοῦ Κρισαίου
[2, 44]	ἀφαιρεθῇ. καρτερεῖν δὲ χρὴ καὶ	ἄλλων	παίδων ἐλπίδι, οἷς ἔτι ἡλικία
[2, 24]	μὴ ἀναλοῦν, ἀλλ' ἀπὸ τῶν	ἄλλων	πολεμεῖν· ἢν δέ τις εἴπῃ
[2, 15]	τὴν χώραν καὶ καταλύσας τῶν	ἄλλων	πόλεων τά τε βουλευτήρια καὶ
[2, 68]	αὑτῶν τε καὶ Ξαόνων καὶ	ἄλλων	τινῶν τῶν πλησιοχώρων βαρβάρων· ἐλθόντες
[2, 102]	τε Στράτου καὶ Κορόντων καὶ	ἄλλων	χωρίων ἄνδρας οὐ δοκοῦντας βεβαίους
[2, 54]	μάλιστα, ἔπειτα δὲ καὶ τῶν	ἄλλων	χωρίων τὰ πολυανθρωπότατα. ταῦτα μὲν
[2, 18]	τε οὖν προσβολὰς ηὐτρεπίζοντο καὶ	ἄλλως	ἐνδιέτριψαν χρόνον περὶ αὐτήν. αἰτίαν
[2, 50]	ἐγένετο, καὶ οὐχ ἑωρῶντο οὔτε	ἄλλως	οὔτε περὶ τοιοῦτον οὐδέν· οἱ
[2, 16]	ῥᾳδίως πανοικεσίᾳ τὰς μεταναστάσεις ἐποιοῦντο,	ἄλλως	τε καὶ ἄρτι ἀνειληφότες τὰς
[2, 89]	τά τε παραγγελλόμενα ὀξέως δέχεσθε,	ἄλλως	τε καὶ δι' ὀλίγου τῆς
[2, 3]	καὶ τοὺς λόγους δεξάμενοι ἡσύχαζον,	ἄλλως	τε καὶ ἐπειδὴ ἐς οὐδένα
[2, 8]	ἀνθρώπων μᾶλλον ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους,	ἄλλως	τε καὶ προειπόντων ὅτι τὴν
[2, 85]	τῆς θαλάσσης. ἐδόκει γὰρ αὐτοῖς	ἄλλως	τε καὶ πρῶτον ναυμαχίας πειρασαμένοις
[2, 99]	Φύσκαν κατῴκηται, καὶ ἐξ Ἀλμωπίας	Ἄλμωπας.	ἐκράτησαν δὲ καὶ τῶν ἄλλων
[2, 99]	περὶ Φύσκαν κατῴκηται, καὶ ἐξ	Ἀλμωπίας	Ἄλμωπας. ἐκράτησαν δὲ καὶ τῶν
[2, 65]	τὸ φοβεῖσθαι, καὶ δεδιότας αὖ	ἀλόγως	ἀντικαθίστη πάλιν ἐπὶ τὸ θαρσεῖν.
[2, 26]	τε ἔλαβεν αὐτῶν, καὶ ἐν	Ἀλόπῃ	τοὺς βοηθήσαντας Λοκρῶν μάχῃ ἐκράτησεν.
[2, 76]	ἀφίεσαν τὴν δοκὸν χαλαραῖς ταῖς	ἁλύσεσι	καὶ οὐ διὰ χειρὸς ἔχοντες,
[2, 76]	Πλαταιῆς, καὶ δοκοὺς μεγάλας ἀρτήσαντες	ἁλύσεσι	μακραῖς σιδηραῖς ἀπὸ τῆς τομῆς
[2, 2]	σπονδαὶ α῏ ἐγένοντο μετ' Εὐβοίας	ἅλωσιν·	τῷ δὲ πέμπτῳ καὶ δεκάτῳ
[2, 54]	ἥξει Δωριακὸς πόλεμος καὶ λοιμὸς	ἅμ'	αὐτῷ. ἐγένετο μὲν οὖν ἔρις
[2, 94]	ἂν ἄνεμος ἐκώλυσεν. βοηθήσαντες δὲ	ἅμ'	ἡμέρᾳ πανδημεὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἐς
[2, 42]	καὶ δι' ἐλαχίστου καιροῦ τύχης	ἅμα	ἀκμῇ τῆς δόξης μᾶλλον ἢ
[2, 49]	αὐτῇ ἰσχυρᾶς ἐγγιγνομένης καὶ διαρροίας	ἅμα	ἀκράτου ἐπιπιπτούσης οἱ πολλοὶ ὕστερον
[2, 4]	τῶν γυναικῶν καὶ τῶν οἰκετῶν	ἅμα	ἀπὸ τῶν οἰκιῶν κραυγῇ τε
[2, 91]	παρὰ λόγον φόβος ἐμπίπτει, καὶ	ἅμα	ἀτάκτως διώκοντες διὰ τὸ κρατεῖν
[2, 6]	ἠγγέλθη αὐτοῖς ὅτι τεθνηκότες εἶεν.	ἅμα	γὰρ τῇ ἐσόδῳ γιγνομένῃ τῶν
[2, 43]	μετὰ ῥώμης καὶ κοινῆς ἐλπίδος	ἅμα	γιγνόμενος ἀναίσθητος θάνατος. ~Δι' ὅπερ
[2, 20]	ὁ χῶρος ἐπιτήδειος ἐφαίνετο ἐνστρατοπεδεῦσαι,	ἅμα	δὲ καὶ οἱ Ἀχαρνῆς μέγα
[2, 17]	καὶ τοῦ Πειραιῶς τὰ πολλά.	ἅμα	δὲ καὶ τῶν πρὸς τὸν
[2, 76]	καὶ ἐν ἀμφιβόλῳ μᾶλλον γίγνεσθαι.	ἅμα	δὲ τῇ χώσει καὶ μηχανὰς
[2, 4]	καὶ κεράμῳ βαλλόντων, καὶ ὑετοῦ	ἅμα	διὰ νυκτὸς πολλοῦ ἐπιγενομένου, ἐφοβήθησαν
[2, 36]	γὰρ αὐτοῖς καὶ πρέπον δὲ	ἅμα	ἐν τῷ τοιῷδε τὴν τιμὴν
[2, 101]	Ξαλκιδικὴν καὶ Βοττικὴν καὶ Μακεδονίαν	ἅμα	ἐπέχων ἔφθειρε, καὶ ἐπειδὴ αὐτῷ
[2, 39]	διὰ τὴν τοῦ ναυτικοῦ τε	ἅμα	ἐπιμέλειαν καὶ τὴν ἐν τῇ
[2, 42]	ὑπάρχει ὁμοίως, καὶ τὴν εὐλογίαν	ἅμα	ἐφ' οἷς νῦν λέγω φανερὰν
[2, 90]	ἄκοντας ἔσω προαγαγεῖν αὐτούς, ἀναγαγόμενοι	ἅμα	ἕῳ ἔπλεον, ἐπὶ τεσσάρων ταξάμενοι
[2, 2]	Ποτειδαίᾳ μάχην μηνὶ ἕκτῳ καὶ	ἅμα	ἦρι ἀρχομένῳ Θηβαίων ἄνδρες ὀλίγῳ
[2, 103]	καὶ ἀφικόμενοι ἐς τὴν Ναύπακτον	ἅμα	ἦρι κατέπλευσαν ἐς τὰς Ἀθήνας,
[2, 57]	τῇ πόλει εἴη καὶ θάπτοντας	ἅμα	ᾐσθάνοντο, θᾶσσον ἐκ τῆς γῆς
[2, 5]	προχωροίη τοῖς ἐσεληλυθόσι, τῆς ἀγγελίας	ἅμα	καθ' ὁδὸν αὐτοῖς ῥηθείσης περὶ
[2, 59]	δεύτερον καὶ ἡ νόσος ἐπέκειτο	ἅμα	καὶ ὁ πόλεμος, ἠλλοίωντο τὰς
[2, 40]	ἔνι τε τοῖς αὐτοῖς οἰκείων	ἅμα	καὶ πολιτικῶν ἐπιμέλεια, καὶ ἑτέροις
[2, 20]	τὰς Ἀχαρνὰς καθήμενος εἰ ἐπεξίασιν·	ἅμα	μὲν γὰρ αὐτῷ ὁ χῶρος
[2, 80]	ὅτι, ἢν ναυσὶ καὶ πεζῷ	ἅμα	μετὰ σφῶν ἔλθωσιν, ἀδυνάτων ὄντων
[2, 89]	δὲ ἐκ πολλῷ ὑποδεεστέρων, καὶ	ἅμα	οὐκ ἀναγκαζόμενοι, μέγα τι τῆς
[2, 91]	δὲ παραγενόμενοι ὕστερον ἐπαιάνιζόν τε	ἅμα	πλέοντες ὡς νενικηκότες, καὶ τὴν
[2, 84]	τε ἀνέμου τῶν τε πλοίων,	ἅμα	προσκειμένων ἐταράσσοντο, καὶ ναῦς τε
[2, 79]	~Τοῦ δ' αὐτοῦ θέρους καὶ	ἅμα	τῇ τῶν Πλαταιῶν ἐπιστρατείᾳ Ἀθηναῖοι
[2, 42]	ποθεινοτέραν αὐτῶν λαβόντες καὶ κινδύνων	ἅμα	τόνδε κάλλιστον νομίσαντες ἐβουλήθησαν μετ'
[2, 81]	ἐσβεβληκυῖαν ἔκ τε θαλάσσης ναυσὶν	ἅμα	τοὺς πολεμίους παρεσομένους, οὔτε ξυνεβοήθουν
[2, 90]	τὴν γῆν· καὶ ὁ πεζὸς	ἅμα	τῶν Μεσσηνίων παρεβοήθει. ἰδόντες δὲ
[2, 26]	περὶ τὴν Λοκρίδα καὶ Εὐβοίας	ἅμα	φυλακήν· ἐστρατήγει δὲ αὐτῶν Κλεόπομπος
[2, 40]	ἐπιχειρήσομεν ἐκλογίζεσθαι· ὃ τοῖς ἄλλοις	ἀμαθία	μὲν θράσος, λογισμὸς δὲ ὄκνον
[2, 62]	αὔχημα μὲν γὰρ καὶ ἀπὸ	ἀμαθίας	εὐτυχοῦς καὶ δειλῷ τινὶ ἐγγίγνεται,
[2, 34]	ἐκφορὰ ᾖ, λάρνακας κυπαρισσίνας ἄγουσιν	ἅμαξαι,	φυλῆς ἑκάστης μίαν· ἔνεστι δὲ
[2, 3]	τῶν ὁδῶν φανεροὶ ὦσιν ἰόντες,	ἁμάξας	τε ἄνευ τῶν ὑποζυγίων ἐς
[2, 65]	πλοῦς, ὃς οὐ τοσοῦτον γνώμης	ἁμάρτημα	ἦν πρὸς οὓς ἐπῇσαν, ὅσον
[2, 92]	οἱ δὲ διὰ τὰ ὑπάρχοντα	ἁμαρτήματα	καὶ τὴν παροῦσαν ἀταξίαν ὀλίγον
[2, 53]	ἐν ἴσῳ ἀπολλυμένους, τῶν δὲ	ἁμαρτημάτων	οὐδεὶς ἐλπίζων μέχρι τοῦ δίκην
[2, 41]	σημείων καὶ οὐ δή τοι	ἀμάρτυρόν	γε τὴν δύναμιν παρασχόμενοι τοῖς
[2, 87]	τῆς γε ξυμφορᾶς τῷ ἀποβάντι	ἀμβλύνεσθαι,	νομίσαι δὲ ταῖς μὲν τύχαις
[2, 65]	τά τε ἐν τῷ στρατοπέδῳ	ἀμβλύτερα	ἐποίουν καὶ τὰ περὶ τὴν
[2, 65]	περὶ τὰ οἰκεῖα ἕκαστος ἤλγει	ἀμβλύτεροι	ἤδη ὄντες, ὧν δὲ ἡ
[2, 40]	δέδωκε σῴζειν· ὁ δὲ ἀντοφείλων	ἀμβλύτερος,	εἰδὼς οὐκ ἐς χάριν, ἀλλ'
[2, 67]	Ἀθηναίων πρέσβεις Λέαρχος Καλλιμάχου καὶ	Ἀμεινιάδης	Φιλήμονος παρὰ τῷ Σιτάλκῃ πείθουσι
[2, 67]	ξυμπέμψας μετὰ τοῦ Λεάρχου καὶ	Ἀμεινιάδου,	καὶ ἐκέλευσεν ἐκείνοις παραδοῦναι· οἱ
[2, 11]	τε τὸ ἔλασσον πλῆθος δεδιὸς	ἄμεινον	ἠμύνατο τοὺς πλέονας διὰ τὸ
[2, 17]	λέγον ὡς τὸ Πελαργικὸν ἀργὸν	ἄμεινον,	ὅμως ὑπὸ τῆς παραχρῆμα ἀνάγκης
[2, 87]	δὲ πολλὰ τῶν πλεόνων καὶ	ἄμεινον	παρεσκευασμένων τὸ κράτος ἐστίν. ὥστε
[2, 89]	ἀνεπιστήμονας ὀλίγαις ναυσὶν ἐμπείροις καὶ	ἄμεινον	πλεούσαις ἡ στενοχωρία οὐ ξυμφέρει.
[2, 89]	εἰσὶν οὐδ' ἀναστροφαί, ἅπερ νεῶν	ἄμεινον	πλεουσῶν ἔργα ἐστίν, ἀλλὰ ἀνάγκη
[2, 84]	εἶναι, ὁπόταν βούληται, τῶν νεῶν	ἄμεινον	πλεουσῶν, καὶ τότε καλλίστην γίγνεσθαι.
[2, 51]	ἐτελεύτα. ἔθνῃσκον δὲ οἱ μὲν	ἀμελείᾳ,	οἱ δὲ καὶ πάνυ θεραπευόμενοι.
[2, 11]	ἡμῖν διὰ μάχης, τούτων ἕνεκα	ἀμελέστερόν	τι παρεσκευασμένους χωρεῖν, ἀλλὰ καὶ
[2, 80]	ἐκ Λευκάδος καὶ Ἀνακτορίου καὶ	Ἀμπρακίας	πρότερον ἀφικόμενον ἐν Λευκάδι περιέμενεν.
[2, 68]	Ἀμφίλοχος ὁ Ἀμφιάρεω ἐν τῷ	Ἀμπρακικῷ	κόλπῳ, ὁμώνυμον τῇ ἑαυτοῦ πατρίδι
[2, 68]	χρόνους, τοῦ θέρους τελευτῶντος, καὶ	Ἀμπρακιῶται	αὐτοί τε καὶ τῶν βαρβάρων
[2, 81]	Κνῆμος καὶ οἱ Πελοποννήσιοι καὶ	Ἀμπρακιῶται·	διεῖχον δὲ πολὺ ἀπ' ἀλλήλων
[2, 80]	καὶ αὐτῷ παρῆσαν Ελλήνων μὲν	Ἀμπρακιῶται	καὶ Λευκάδιοι καὶ Ἀνακτόριοι καὶ
[2, 80]	θέρους, οὐ πολλῷ ὕστερον τούτων,	Ἀμπρακιῶται	καὶ Ξάονες βουλόμενοι Ἀκαρνανίαν τὴν
[2, 9]	Πελοποννήσου Μεγαρῆς, Βοιωτοί, Λοκροί, Φωκῆς,	Ἀμπρακιῶται,	Λευκάδιοι, Ἀνακτόριοι. τούτων ναυτικὸν παρείχοντο
[2, 9]	Κορίνθιοι, Μεγαρῆς, Σικυώνιοι, Πελληνῆς, Ηλεῖοι,	Ἀμπρακιῶται,	Λευκάδιοι, ἱππέας δὲ Βοιωτοί, Φωκῆς,
[2, 68]	Ἀθηναίοις καὶ Ἀκαρνᾶσιν. οἱ δὲ	Ἀμπρακιῶται	τὴν μὲν ἔχθραν ἐς τοὺς
[2, 68]	ἐκβάλλουσιν οὖν τοὺς Ἀργείους οἱ	Ἀμπρακιῶται	χρόνῳ καὶ αὐτοὶ ἴσχουσι τὴν
[2, 80]	δὲ Κορίνθιοι ξυμπροθυμούμενοι μάλιστα τοῖς	Ἀμπρακιώταις	ἀποίκοις οὖσιν. καὶ τὸ μὲν
[2, 68]	κατὰ κράτος Ἄργος καὶ τοὺς	Ἀμπρακιώτας	ἠνδραπόδισαν, κοινῇ τε ᾤκισαν αὐτὸ
[2, 68]	δὲ πολλαῖς γενεαῖς ὕστερον πιεζόμενοι	Ἀμπρακιώτας	ὁμόρους ὄντας τῇ Ἀμφιλοχικῇ ξυνοίκους
[2, 68]	γλῶσσαν τότε πρῶτον ἀπὸ τῶν	Ἀμπρακιωτῶν	ξυνοικησάντων· οἱ δὲ ἄλλοι Ἀμφίλοχοι
[2, 24]	ἐπιπλέωσι τῇ πόλει καὶ δέῃ	ἀμύνασθαι,	θάνατον ζημίαν ἐπέθεντο. τριήρεις τε
[2, 60]	ἀδύνατος, πῶς οὐ χρὴ πάντας	ἀμύνειν	αὐτῇ, καὶ μὴ ὃ νῦν
[2, 81]	παρά τε Φορμίωνα ἔπεμπον κελεύοντες	ἀμύνειν·	ὁ δὲ ἀδύνατος ἔφη εἶναι
[2, 71]	ἐπὶ δουλείᾳ· εἰ δὲ μή,	ἀμύνειν	τοὺς παρόντας ξυμμάχους κατὰ δύναμιν.
[2, 43]	ὅσα ἐν τῷ τοὺς πολεμίους	ἀμύνεσθαι	ἀγαθὰ ἔνεστιν, ἀλλὰ μᾶλλον τὴν
[2, 100]	ἐπιόντος πολλοῦ στρατοῦ ἀδύνατοι ὄντες	ἀμύνεσθαι	ἔς τε τὰ καρτερὰ καὶ
[2, 100]	Μακεδόνες πεζῷ μὲν οὐδὲ διενοοῦντο	ἀμύνεσθαι,	ἵππους δὲ προσμεταπεμψάμενοι ἀπὸ τῶν
[2, 42]	πεποιθέναι, καὶ ἐν αὐτῷ τῷ	ἀμύνεσθαι	καὶ παθεῖν μᾶλλον ἡγησάμενοι ἢ
[2, 67]	φάραγγα ἐσέβαλον, δικαιοῦντες τοῖς αὐτοῖς	ἀμύνεσθαι	οἷσπερ καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι ὑπῆρξαν,
[2, 11]	ἡμεῖς δὲ οὐδ' ἐπὶ ἀδύνατον	ἀμύνεσθαι	οὕτω πόλιν ἐρχόμεθα, ἀλλὰ τοῖς
[2, 89]	ξυμφέρει καὶ ναυμαχίᾳ οὐχ ἥκιστα,	ἀμύνεσθέ	τε τούσδε ἀξίως τῶν προειργασμένων.
[2, 39]	ἀλλοτρίᾳ τοὺς περὶ τῶν οἰκείων	ἀμυνομένους	μαχόμενοι τὰ πλείω κρατοῦμεν. ἁθρόᾳ
[2, 91]	ἀντίπρωροι κατὰ τὸ Ἀπολλώνιον παρεσκευάζοντο	ἀμυνούμενοι,	ἢν ἐς τὴν γῆν ἐπὶ
[2, 95]	καὶ τόν τε Φιλίππου υἱὸν	Ἀμύνταν	ὡς ἐπὶ βασιλείᾳ τῶν Μακεδόνων
[2, 100]	ἄττα χωρία ὁμολογίᾳ διὰ τὴν	Ἀμύντου	φιλίαν προσχωροῦντα τοῦ Φιλίππου υἱέος
[2, 68]	ἐν Ἄργει καταστάσει Ἀμφίλοχος ὁ	Ἀμφιάρεω	ἐν τῷ Ἀμπρακικῷ κόλπῳ, ὁμώνυμον
[2, 102]	λέγεται δὲ καὶ Ἀλκμέωνι τῷ	Ἀμφιάρεω,	ὅτε δὴ ἀλᾶσθαι αὐτὸν μετὰ
[2, 76]	τε πόνον ἔχειν καὶ ἐν	ἀμφιβόλῳ	μᾶλλον γίγνεσθαι. ἅμα δὲ τῇ
[2, 68]	τὸ Ἀμφιλοχικὸν καὶ τὴν ἄλλην	Ἀμφιλοχίαν.	ἔχθρα δὲ πρὸς τοὺς Ἀργείους
[2, 68]	γενέσθαι. Ἄργος τὸ Ἀμφιλοχικὸν καὶ	Ἀμφιλοχίαν	τὴν ἄλλην ἔκτισε μὲν μετὰ
[2, 68]	ἡ πόλις αὕτη μεγίστη τῆς	Ἀμφιλοχίας	καὶ τοὺς δυνατωτάτους εἶχεν οἰκήτορασ)
[2, 68]	πιεζόμενοι Ἀμπρακιώτας ὁμόρους ὄντας τῇ	Ἀμφιλοχικῇ	ξυνοίκους ἐπηγάγοντο, καὶ ἡλληνίσθησαν τὴν
[2, 68]	ἤρξατο πρῶτον γενέσθαι. Ἄργος τὸ	Ἀμφιλοχικὸν	καὶ Ἀμφιλοχίαν τὴν ἄλλην ἔκτισε
[2, 68]	ἀναστήσαντες ἐστράτευσαν ἐπ' Ἄργος τὸ	Ἀμφιλοχικὸν	καὶ τὴν ἄλλην Ἀμφιλοχίαν. ἔχθρα
[2, 68]	Ἀμπρακιωτῶν ξυνοικησάντων· οἱ δὲ ἄλλοι	Ἀμφίλοχοι	βάρβαροί εἰσιν. ἐκβάλλουσιν οὖν τοὺς
[2, 68]	ἴσχουσι τὴν πόλιν. οἱ δ'	Ἀμφίλοχοι	γενομένου τούτου διδόασιν ἑαυτοὺς Ἀκαρνᾶσι,
[2, 68]	ἠνδραπόδισαν, κοινῇ τε ᾤκισαν αὐτὸ	Ἀμφίλοχοι	καὶ Ἀκαρνᾶνες. μετὰ δὲ τοῦτο
[2, 68]	ἀρεσκόμενος τῇ ἐν Ἄργει καταστάσει	Ἀμφίλοχος	ὁ Ἀμφιάρεω ἐν τῷ Ἀμπρακικῷ
[2, 102]	διὰ Δολοπίας καὶ Ἀγραίων καὶ	Ἀμφιλόχων	καὶ διὰ τοῦ Ἀκαρνανικοῦ πεδίου,
[2, 72]	ὡς ἔνορκοι ὄντες κατὰ τὸ	ἀμφο	τέρους δέχεσθαι, αὖθις σφῶν τὴν
[2, 11]	προγόνοις καὶ ἡμῖν αὐτοῖς ἐπ'	ἀμφότερα	ἐκ τῶν ἀποβαινόντων, ἕπεσθ' ὅπῃ
[2, 64]	μὴ αἰσχρὸν τῷ ἤδη προθύμῳ	ἀμφότερα	κτήσασθε, καὶ Λακεδαιμονίοις μήτε ἐπικηρυκεύεσθε
[2, 60]	μὴ ἐνεθυμήθη· ὅ τε ἔχων	ἀμφότερα,	τῇ δὲ πόλει δύσνους, οὐκ
[2, 62]	τε πατέρων μὴ χείρους κατ'	ἀμφότερα	φανῆναι, ο῏ μετὰ πόνων καὶ
[2, 68]	διδόασιν ἑαυτοὺς Ἀκαρνᾶσι, καὶ προσπαρακαλέσαντες	ἀμφότεροι	Ἀθηναίους, ο῏ αὐτοῖς Φορμίωνά τε
[2, 8]	καταπολεμήσοντες. ~ὀλίγον τε ἐπενόουν οὐδὲν	ἀμφότεροι,	ἀλλ' ἔρρωντο ἐς τὸν πόλεμον
[2, 9]	καὶ Ἀχαιῶν (τούτοις δὲ ἐς	ἀμφοτέρους	φιλία ἦν· Πελληνῆς δὲ Ἀχαιῶν
[2, 72]	μηδὲ μεθ' ἑτέρων, δέχεσθε δὲ	ἀμφοτέρους	φίλους, ἐπὶ πολέμῳ δὲ μηδετέρους.
[2, 95]	ἐπὶ Θρᾴκης Ξαλκιδικὸν πόλεμον καταλύσειν.	ἀμφοτέρων	οὖν ἕνεκα τὴν ἔφοδον ἐποιεῖτο
[2, 84]	ἐν ὀλίγῳ ἤδη οὖσαι ὑπ'	ἀμφοτέρων,	τοῦ τε ἀνέμου τῶν τε
[2, 94]	ὅσον οὐκ ἐσπλεῖν αὐτούς· ὅπερ	ἄν,	εἰ ἐβουλήθησαν μὴ κατοκνῆσαι, ῥᾳδίως
[2, 41]	εἶναι καὶ καθ' ἕκαστον δοκεῖν	ἄν	μοι τὸν αὐτὸν ἄνδρα παρ'
[2, 64]	ταῦτα ὁ μὲν ἀπράγμων μέμψαιτ'	ἄν,	ὁ δὲ δρᾶν τι καὶ
[2, 89]	ἐς τὸν κίνδυνον, ἐπεὶ οὐκ	ἄν	ποτε ἐνεχείρησαν ἡσσηθέντες παρὰ πολὺ
[2, 93]	οὐδὲν οὔτε προσδοκία οὐδεμία μὴ	ἄν	ποτε οἱ πολέμιοι ἐξαπιναίως οὕτως
[2, 63]	εἶναι, ἀφεῖναι δὲ ἐπικίνδυνον. τάχιστ'	ἄν	τε πόλιν οἱ τοιοῦτοι ἑτέρους
[2, 35]	ξυνειδὼς καὶ εὔνους ἀκροατὴς τάχ'	ἄν	τι ἐνδεεστέρως πρὸς ἃ βούλεταί
[2, 6]	ἀνδρῶν οὓς ἔχουσι Θηβαίων, πρὶν	ἄν	τι καὶ αὐτοὶ βουλεύσωσι περὶ
[2, 11]	ἐκ τῶν ἀποβαινόντων, ἕπεσθ' ὅπῃ	ἄν	τις ἡγῆται, κόσμον καὶ φυλακὴν
[2, 44]	ἠγάλλεσθε· καὶ λύπη οὐχ ὧν	ἄν	τις μὴ πειρασάμενος ἀγαθῶν στερίσκηται,
[2, 43]	λόγῳ μόνῳ τὴν ὠφελίαν, ἣν	ἄν	τις πρὸς οὐδὲν χεῖρον αὐτοὺς
[2, 87]	ἕπεσθε, χώραν μὴ προλείποντες ᾗ	ἄν	τις προσταχθῇ. τῶν δὲ πρότερον
[2, 48]	ἐγίγνετο λέξω, καὶ ἀφ' ὧν	ἄν	τις σκοπῶν, εἴ ποτε καὶ
[2, 39]	ἢ θεάματος, ὃ μὴ κρυφθὲν	ἄν	τις τῶν πολεμίων ἰδὼν ὠφεληθείη,
[2, 94]	κατοκνῆσαι, ῥᾳδίως ἐγένετο, καὶ οὐκ	ἂν	ἄνεμος ἐκώλυσεν. βοηθήσαντες δὲ ἅμ'
[2, 89]	τῶν πολεμίων ἐκ πολλοῦ, οὔτ'	ἂν	ἀποχωρήσειεν ἐν δέοντι πιεζόμενος· διέκπλοι
[2, 36]	ἐπί τε τῷ παρόντι οὐκ	ἂν	ἀπρεπῆ λεχθῆναι αὐτὰ καὶ τὸν
[2, 84]	ὑπὸ Φορμίωνος μὴ ἐπιχειρεῖν πρὶν	ἂν	αὐτὸς σημήνῃ. ἤλπιζε γὰρ αὐτῶν
[2, 4]	καὶ τὰ ὅπλα χρήσασθαι ὅτι	ἂν	βούλωνται. οἱ μὲν δὴ ἐν
[2, 34]	ᾑρημένος ὑπὸ τῆς πόλεως, ὃς	ἂν	γνώμῃ τε δοκῇ μὴ ἀξύνετος
[2, 18]	καὶ ἐδόκουν οἱ Πελοποννήσιοι ἐπελθόντες	ἂν	διὰ τάχους πάντα ἔτι ἔξω
[2, 77]	καὶ ἤλπιζον οἱ ἐναντίοι, οὐκ	ἂν	διέφυγον. νῦν δὲ καὶ τόδε
[2, 35]	ἀγορεύεσθαι αὐτόν. ἐμοὶ δὲ ἀρκοῦν	ἂν	ἐδόκει εἶναι ἀνδρῶν ἀγαθῶν ἔργῳ
[2, 44]	πειρασάμενος ἀγαθῶν στερίσκηται, ἀλλ' οὗ	ἂν	ἐθὰς γενόμενος ἀφαιρεθῇ. καρτερεῖν δὲ
[2, 41]	ἄνδρα παρ' ἡμῶν ἐπὶ πλεῖστ'	ἂν	εἴδη καὶ μετὰ χαρίτων μάλιστ'
[2, 11]	τὸ ἐπιέναι τοῖς ἐναντίοις εὐψυχότατοι	ἂν	εἶεν πρός τε τὸ ἐπιχειρεῖσθαι
[2, 89]	πλεουσῶν ἔργα ἐστίν, ἀλλὰ ἀνάγκη	ἂν	εἴη τὴν ναυμαχίαν πεζομαχίαν καθίστασθαι,
[2, 60]	προσεῖναι αὐτὰ πολεμεῖν ἐπείσθητε, οὐκ	ἂν	εἰκότως νῦν τοῦ γε ἀδικεῖν
[2, 11]	καὶ ἀσφάλεια πολλὴ εἶναι μὴ	ἂν	ἐλθεῖν τοὺς ἐναντίους ἡμῖν διὰ
[2, 87]	τοῦ ἀνδρείου παρόντος προβαλλομένους εἰκότως	ἂν	ἔν τινι κακοὺς γενέσθαι. ὑμῶν
[2, 45]	μεγάλη ἡ δόξα καὶ ἧς	ἂν	ἐπ' ἐλάχιστον ἀρετῆς πέρι ἢ
[2, 20]	πόλεμον ὡς οὔπω πρότερον, ἴσως	ἂν	ἐπεξελθεῖν καὶ τὴν γῆν οὐκ
[2, 89]	στενοχωρία οὐ ξυμφέρει. οὔτε γὰρ	ἂν	ἐπιπλεύσειέ τις ὡς χρὴ ἐς
[2, 49]	ἢ γυμνοὶ ἀνέχεσθαι, ἥδιστά τε	ἂν	ἐς ὕδωρ ψυχρὸν σφᾶς αὐτοὺς
[2, 81]	ἡγησάμενοι, μεμονωμένων εἰ κρατήσειαν, οὐκ	ἂν	ἔτι σφίσι τοὺς Ελληνας ὁμοίως
[2, 102]	εἶναι λύσιν τῶν δειμάτων πρὶν	ἂν	εὑρὼν ἐν ταύτῃ τῇ χώρᾳ
[2, 41]	εἴδη καὶ μετὰ χαρίτων μάλιστ'	ἂν	εὐτραπέλως τὸ σῶμα αὔταρκες παρέχεσθαι.
[2, 48]	ποτε καὶ αὖθις ἐπιπέσοι, μάλιστ'	ἂν	ἔχοι τι προειδὼς μὴ ἀγνοεῖν,
[2, 89]	τὸ προνενικηκέναι καὶ ὅτι οὐκ	ἂν	ἡγοῦνται μὴ μέλλοντάς τι ἄξιον
[2, 87]	οὐδὲ καθ' ἓν εὑρίσκομεν εἰκότως	ἂν	ἡμᾶς σφαλλομένους· καὶ ὅσα ἡμάρτομεν
[2, 93]	οὐδ' ἀπὸ τοῦ προφανοῦς τολμῆσαι	ἂν	καθ' ἡσυχίαν, οὐδ' εἰ διενοοῦντο,
[2, 45]	ἅπας εἴωθεν ἐπαινεῖν) καὶ μόλις	ἂν	καθ' ὑπερβολὴν ἀρετῆς οὐχ ὁμοῖοι,
[2, 35]	περὶ ἑτέρων λεγόμενοι, ἐς ὅσον	ἂν	καὶ αὐτὸς ἕκαστος οἴηται ἱκανὸς
[2, 62]	τινὶ ἐγγίγνεται, καταφρόνησις δὲ ὃς	ἂν	καὶ γνώμῃ πιστεύῃ τῶν ἐναντίων
[2, 102]	Ἀχελῴου, καὶ ἐδόκει αὐτῷ ἱκανὴ	ἂν	κεχῶσθαι δίαιτα τῷ σώματι ἀφ'
[2, 70]	ἄνευ αὐτῶν ξυνέβησαν (ἐνόμιζον γὰρ	ἂν	κρατῆσαι τῆς πόλεως ᾗ ἐβούλοντο)
[2, 34]	φέρεται ἐστρωμένη τῶν ἀφανῶν, ο῏	ἂν	μὴ εὑρεθῶσιν ἐς ἀναίρεσιν. ξυνεκφέρει
[2, 44]	τι ἢ δίκαιον βουλεύεσθαι ο῏	ἂν	μὴ καὶ παῖδας ἐκ τοῦ
[2, 62]	ἐν τοῖς πρὶν λόγοις· οὐδ'	ἂν	νῦν ἐχρησάμην κομπωδεστέραν ἔχοντι τὴν
[2, 74]	ὁρῶντας καὶ ἄλλο πάσχοντας ὅτι	ἂν	ξυμβαίνῃ· ἐξελθεῖν τε μηδένα ἔτι,
[2, 72]	δὲ μεταχωρήσατε ὅποι βούλεσθε, ἕως	ἂν	ὁ πόλεμος ᾖ· ἐπειδὰν δὲ
[2, 83]	ἐς τὴν Ἀκαρνανίαν καὶ οὐκ	ἂν	οἰόμενοι πρὸς ἑπτὰ καὶ τεσσαράκοντα
[2, 60]	τῇ δὲ πόλει δύσνους, οὐκ	ἂν	ὁμοίως τι οἰκείως φράζοι· προσόντος
[2, 72]	δὲ παρέλθῃ, ἀποδώσομεν ὑμῖν ἃ	ἂν	παραλάβωμεν. μέχρι δὲ τοῦδε ἕξομεν
[2, 20]	ἐπεξελθεῖν καὶ τὴν γῆν οὐκ	ἂν	περιιδεῖν τμηθῆναι. ἐπειδὴ οὖν αὐτῷ
[2, 42]	τοιῶνδε ἀρεταὶ ἐκόσμησαν, καὶ οὐκ	ἂν	πολλοῖς τῶν Ελλήνων ἰσόρροπος ὥσπερ
[2, 93]	οὐδ' εἰ διενοοῦντο, μὴ οὐκ	ἂν	προαισθέσθαι. ὡς δὲ ἔδοξεν αὐτοῖς,
[2, 60]	νικωμένου, τὰ ξύμπαντα τούτου ἑνὸς	ἂν	πωλοῖτο. ὥστ' εἴ μοι καὶ
[2, 65]	ὧν αὐτὸς προέγνω καὶ πάνυ	ἂν	ῥᾳδίως περιγενέσθαι τὴν πόλιν Πελοποννησίων
[2, 7]	Ἀθηναίους δεχομένους μιᾷ νηὶ ἕως	ἂν	ταῦτα παρασκευασθῇ. Ἀθηναῖοι δὲ τήν
[2, 81]	τῶν ἄλλων βαρβάρων ἐνόμισαν αὐτοβοεὶ	ἂν	τὴν πόλιν ἑλεῖν καὶ αὑτῶν
[2, 53]	μέχρι τοῦ δίκην γενέσθαι βιοὺς	ἂν	τὴν τιμωρίαν ἀντιδοῦναι, πολὺ δὲ
[2, 40]	δὲ ὄκνον φέρει. κράτιστοι δ'	ἂν	τὴν ψυχὴν δικαίως κριθεῖεν οἱ
[2, 44]	τραφέντες· τὸ δ' εὐτυχές, ο῏	ἂν	τῆς εὐπρεπεστάτης λάχωσιν, ὥσπερ οἵδε
[2, 43]	γὰρ οἱ κακοπραγοῦντες δικαιότερον ἀφειδοῖεν	ἂν	τοῦ βίου, οἷς ἐλπὶς οὐκ
[2, 72]	ἐργαζόμενοι καὶ φορὰν φέροντες ἣ	ἂν	ὑμῖν μέλλῃ ἱκανὴ ἔσεσθαι. ~οἱ
[2, 51]	ἐλπίδος τι εἶχον κούφης μηδ'	ἂν	ὑπ' ἄλλου νοσήματός ποτε ἔτι
[2, 102]	πάσας οὐκ ἐν πολλῷ τινὶ	ἂν	χρόνῳ τοῦτο παθεῖν· τό τε
[2, 4]	τινες αὐτῶν ἐπὶ τὸ τεῖχος	ἀναβάντες	ἔρριψαν ἐς τὸ ἔξω σφᾶς
[2, 69]	Φοινίκης καὶ τῆς ἐκεῖθεν ἠπείρου.	ἀναβὰς	δὲ στρατιᾷ Ἀθηναίων τε τῶν
[2, 42]	κἂν ἔτι διαφυγὼν αὐτὴν πλουτήσειεν,	ἀναβολὴν	τοῦ δεινοῦ ἐποιήσατο· τὴν δὲ
[2, 90]	βουλόμενοι ἄκοντας ἔσω προαγαγεῖν αὐτούς,	ἀναγαγόμενοι	ἅμα ἕῳ ἔπλεον, ἐπὶ τεσσάρων
[2, 56]	ἑλεῖν, οὐ μέντοι προυχώρησέ γε.	ἀναγαγόμενοι	δὲ ἐκ τῆς Επιδαύρου ἔτεμον
[2, 33]	ἀπροσδοκήτοις τῶν Κρανίων, καὶ βιαιότερον	ἀναγαγόμενοι	ἐκομίσθησαν ἐπ' οἴκου. ~Εν δὲ
[2, 92]	οἱ Ἀθηναῖοι τροπαῖον ἔστησαν, ὅθεν	ἀναγαγόμενοι	ἐκράτησαν, καὶ τοὺς νεκροὺς καὶ
[2, 89]	πολλῷ ὑποδεεστέρων, καὶ ἅμα οὐκ	ἀναγκαζόμενοι,	μέγα τι τῆς διανοίας τὸ
[2, 83]	ἔλαθον νυκτὸς ἀφορμισάμενοι, οὕτω δὴ	ἀναγκάζονται	ναυμαχεῖν κατὰ μέσον τὸν πορθμόν.
[2, 70]	ἐπεγεγένητο αὐτόθι ἤδη βρώσεως πέρι	ἀναγκαίας	καί τινες καὶ ἀλλήλων ἐγέγευντο,
[2, 61]	πολλὴ ἄνοια πολεμῆσαι· εἰ δ'	ἀναγκαῖον	ἦν ἢ εἴξαντας εὐθὺς τοῖς
[2, 64]	δὲ χρὴ τά τε δαιμόνια	ἀναγκαίως	τά τε ἀπὸ τῶν πολεμίων
[2, 89]	ἄμεινον πλεουσῶν ἔργα ἐστίν, ἀλλὰ	ἀνάγκη	ἂν εἴη τὴν ναυμαχίαν πεζομαχίαν
[2, 17]	ἀλλὰ διὰ τὸν πόλεμον ἡ	ἀνάγκη	τῆς οἰκήσεως, ὃν οὐκ ὀνομάζον
[2, 17]	ἄμεινον, ὅμως ὑπὸ τῆς παραχρῆμα	ἀνάγκης	ἐξῳκήθη. καί μοι δοκεῖ τὸ
[2, 90]	χωρίῳ ἐρήμῳ ὄντι, ὡς ἑώρα	ἀναγομένους	αὐτούς, ἄκων καὶ κατὰ σπουδὴν
[2, 90]	αὐτῶν. καὶ τῶν νεῶν τινὰς	ἀναδούμενοι	εἷλκον κενάς (μίαν δὲ αὐτοῖς
[2, 84]	ἐπὶ τῷ Ρίῳ καὶ ναῦν	ἀναθέντες	τῷ Ποσειδῶνι ἀνεχώρησαν ἐς Ναύπακτον.
[2, 13]	ἀσήμου καὶ ἀργυρίου ἔν τε	ἀναθήμασιν	ἰδίοις καὶ δημοσίοις καὶ ὅσα
[2, 64]	λόγον τι εὖ πράξητε ἐμοὶ	ἀναθήσετε.	φέρειν δὲ χρὴ τά τε
[2, 34]	ο῏ ἂν μὴ εὑρεθῶσιν ἐς	ἀναίρεσιν.	ξυνεκφέρει δὲ ὁ βουλόμενος καὶ
[2, 43]	καὶ κοινῆς ἐλπίδος ἅμα γιγνόμενος	ἀναίσθητος	θάνατος. ~Δι' ὅπερ καὶ τοὺς
[2, 52]	ἕκαστος ἐδύνατο. καὶ πολλοὶ ἐς	ἀναισχύντους	θήκας ἐτράποντο σπάνει τῶν ἐπιτηδείων
[2, 56]	ἐν τῇ Ἀττικῇ ὄντας, ἀλλ'	ἀνακεχωρηκότας.	~Οσον δὲ χρόνον οἵ τε
[2, 31]	ἐν Αἰγίνῃ ὄντες ἐπ' οἴκου	ἀνακομιζόμενοι)	ὡς ᾔσθοντο τοὺς ἐκ τῆς
[2, 81]	δεξιᾶς δ' αὐτῶν Λευκάδιοι καὶ	Ἀνακτόριοι	καὶ οἱ μετὰ τούτων, ἐν
[2, 80]	μὲν Ἀμπρακιῶται καὶ Λευκάδιοι καὶ	Ἀνακτόριοι	καὶ οὓς αὐτὸς ἔχων ἦλθε
[2, 9]	Βοιωτοί, Λοκροί, Φωκῆς, Ἀμπρακιῶται, Λευκάδιοι,	Ἀνακτόριοι.	τούτων ναυτικὸν παρείχοντο Κορίνθιοι, Μεγαρῆς,
[2, 80]	τὸ δ' ἐκ Λευκάδος καὶ	Ἀνακτορίου	καὶ Ἀμπρακίας πρότερον ἀφικόμενον ἐν
[2, 25]	ὕστερον αἵ τε νῆες περιπλεύσασαι	ἀναλαμβάνουσιν	αὐτοὺς καὶ ἐξανάγονται ἐκλιπόντες Φειάν,
[2, 62]	ἀντιλαμβανόμενοι αὐτῆς διασώσωμεν, ῥᾳδίως ταῦτα	ἀναληψομένην,	ἄλλων δὲ ὑπακούσασι καὶ τὰ
[2, 24]	ποιησαμένοις χωρὶς θέσθαι καὶ μὴ	ἀναλοῦν,	ἀλλ' ἀπὸ τῶν ἄλλων πολεμεῖν·
[2, 84]	τοῦ κόλπου τὸ πνεῦμα, ὅπερ	ἀναμένων	τε περιέπλει καὶ εἰώθει γίγνεσθαι
[2, 89]	τὸν φόβον περὶ τῆς θαλάσσης.	ἀναμιμνῄσκω	δ' αὖ ὑμᾶς ὅτι νενικήκατε
[2, 45]	ἀντίπαλον, τὸ δὲ μὴ ἐμποδὼν	ἀνανταγωνίστῳ	εὐνοίᾳ τετίμηται. εἰ δέ με
[2, 38]	μὴν καὶ τῶν πόνων πλείστας	ἀναπαύλας	τῇ γνώμῃ ἐπορισάμεθα, ἀγῶσι μέν
[2, 75]	καὶ νύκτας ξυνεχῶς, διῃρημένοι κατ'	ἀναπαύλας,	ὥστε τοὺς μὲν φέρειν, τοὺς
[2, 101]	αὐτῷ καὶ ὑπὸ χειμῶνος ἐταλαιπώρει,	ἀναπείθεται	ὑπὸ Σεύθου τοῦ Σπαραδόκου, ἀδελφιδοῦ
[2, 67]	ὃς αὐτοὺς ἔμελλεν ὡς βασιλέα	ἀναπέμψειν.	παρατυχόντες δὲ Ἀθηναίων πρέσβεις Λέαρχος
[2, 51]	ὅτι ἕτερος ἀφ' ἑτέρου θεραπείας	ἀναπιμπλάμενοι	ὥσπερ τὰ πρόβατα ἔθνῃσκον· καὶ
[2, 82]	στρατιᾷ κατὰ τάχος ἐπὶ τὸν	Ἄναπον	ποταμόν, ὃς ἀπέχει σταδίους ὀγδοήκοντα
[2, 95]	δύο ὑποσχέσεις τὴν μὲν βουλόμενος	ἀναπρᾶξαι,	τὴν δὲ αὐτὸς ἀποδοῦναι. ὅ
[2, 49]	δὲ καὶ λήθη ἐλάμβανε παραυτίκα	ἀναστάντας	τῶν πάντων ὁμοίως, καὶ ἠγνόησαν
[2, 14]	ἐν τοῖς ἀγροῖς διαιτᾶσθαι ἡ	ἀνάστασις	ἐγίγνετο. ~ξυνεβεβήκει δὲ ἀπὸ τοῦ
[2, 68]	τε καὶ τῶν βαρβάρων πολλοὺς	ἀναστήσαντες	ἐστράτευσαν ἐπ' Ἄργος τὸ Ἀμφιλοχικὸν
[2, 99]	Ἄργους, πρῶτοι ἐκτήσαντο καὶ ἐβασίλευσαν	ἀναστήσαντες	μάχῃ ἐκ μὲν Πιερίας Πίερας,
[2, 89]	διέκπλοι τε οὐκ εἰσὶν οὐδ'	ἀναστροφαί,	ἅπερ νεῶν ἄμεινον πλεουσῶν ἔργα
[2, 21]	σταδίους τῆς πόλεως ἀπέχοντα, οὐκέτι	ἀνασχετὸν	ἐποιοῦντο, ἀλλ' αὐτοῖς, ὡς εἰκός,
[2, 84]	κώπας ἀδύνατοι ὄντες ἐν κλύδωνι	ἀναφέρειν	ἄνθρωποι ἄπειροι τοῖς κυβερνήταις ἀπειθεστέρας
[2, 82]	καὶ Οἰνιαδῶν ξυμπαραγενομένων κατὰ φιλίαν	ἀναχωρεῖ	παρ' αὐτοὺς πρὶν τὴν ξυμβοήθειαν
[2, 93]	τε καὶ τὸν Κρισαῖον κόλπον	ἀναχωρῆσαν	ναυτικόν, ὁ Κνῆμος καὶ ὁ
[2, 12]	εἶναι αὐθημερόν, τό τε λοιπὸν	ἀναχωρήσαντας	ἐπὶ τὰ σφέτερα αὐτῶν, ἤν
[2, 92]	ἐξέπεσεν ἐς τὸν Ναυπακτίων λιμένα.	ἀναχωρήσαντες	δὲ οἱ Ἀθηναῖοι τροπαῖον ἔστησαν,
[2, 24]	Πελοπόννησον διελύθησαν κατὰ πόλεις ἕκαστοι.	~Ἀναχωρησάντων	δὲ αὐτῶν οἱ Ἀθηναῖοι φυλακὰς
[2, 5]	ἄνδρας ἀποκτενεῖν οὓς ἔχουσι ζῶντας·	ἀναχωρησάντων	δὲ πάλιν ἐκ τῆς γῆς
[2, 68]	μὲν μετὰ τὰ Τρωικὰ οἴκαδε	ἀναχωρήσας	καὶ οὐκ ἀρεσκόμενος τῇ ἐν
[2, 82]	ποιεῖν. ~ἐπειδὴ δὲ νὺξ ἐγένετο,	ἀναχωρήσας	ὁ Κνῆμος τῇ στρατιᾷ κατὰ
[2, 92]	παραγενέσθαι, οὐ πολλῷ ὕστερον τῆς	ἀναχωρήσεως	τῶν νεῶν ἀφικνοῦνται ἐς τὴν
[2, 32]	τὴν Πελοποννησίων ἐκ τῆς Ἀττικῆς	ἀναχώρησιν	ἐγένετο. ~τοῦ δ' ἐπιγιγνομένου χειμῶνος
[2, 21]	Σπάρτης δόξαντι χρήμασι πεισθῆναι {τὴν	ἀναχώρησιν}	ἐπειδὴ δὲ περὶ Ἀχαρνὰς εἶδον
[2, 79]	μὲν ἐπίοιεν οἱ Ἀθηναῖοι, ἐνεδίδοσαν,	ἀναχωροῦσι	δ' ἐνέκειντο καὶ ἐσηκόντιζον. οἵ
[2, 79]	τῶν προσβοηθησάντων τοῖς Ἀθηναίοις· καὶ	ἀναχωροῦσι	πρὸς τὰς δύο τάξεις ἃς
[2, 79]	ὑποσπόνδους κομισάμενοι ἐς τὰς Ἀθήνας	ἀναχωροῦσι	τῷ περιόντι τοῦ στρατοῦ· ἀπέθανον
[2, 79]	νικῶνται ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων καὶ	ἀναχωροῦσιν	ἐς τὴν Σπάρτωλον, οἱ δὲ
[2, 29]	αὐτῷ θέρει Νυμφόδωρον τὸν Πύθεω	ἄνδρα	Ἀβδηρίτην, οὗ εἶχε τὴν ἀδελφὴν
[2, 41]	δοκεῖν ἄν μοι τὸν αὐτὸν	ἄνδρα	παρ' ἡμῶν ἐπὶ πλεῖστ' ἂν
[2, 12]	ἐς τὰς Ἀθήνας τὸν Διακρίτου	ἄνδρα	Σπαρτιάτην, εἴ τι ἄρα μᾶλλον
[2, 42]	τοὺς πολέμους ὑπὲρ τῆς πατρίδος	ἀνδραγαθίαν	προτίθεσθαι· ἀγαθῷ γὰρ κακὸν ἀφανίσαντες
[2, 63]	ἐν τῷ παρόντι δεδιὼς ἀπραγμοσύνῃ	ἀνδραγαθίζεται·	ὡς τυραννίδα γὰρ ἤδη ἔχετε
[2, 68]	ἐς τοὺς Ἀργείους ἀπὸ τοῦ	ἀνδραποδισμοῦ	σφῶν αὐτῶν πρῶτον ἐποιήσαντο, ὕστερον
[2, 5]	καὶ αὐτοὶ ἔφασαν αὐτῶν τοὺς	ἄνδρας	ἀποκτενεῖν οὓς ἔχουσι ζῶντας· ἀναχωρησάντων
[2, 6]	δὲ κῆρυξ ἀφικόμενος ηὗρε τοὺς	ἄνδρας	διεφθαρμένους. καὶ μετὰ ταῦτα οἱ
[2, 67]	γεγενημένον Ἀθηναῖον, Σιτάλκου υἱόν, τοὺς	ἄνδρας	ἐγχειρίσαι σφίσιν, ὅπως μὴ διαβάντες
[2, 84]	ναῦς δώδεκα λαβόντες τούς τε	ἄνδρας	ἐξ αὐτῶν τοὺς πλείστους ἀνελόμενοι
[2, 5]	κατὰ τάχος ἐσεκομίσαντο, ἀπέκτειναν τοὺς	ἄνδρας	εὐθύς. ἦσαν δὲ ὀγδοήκοντα καὶ
[2, 5]	Πλαταιῆς δ' οὐχ ὁμολογοῦσι τοὺς	ἄνδρας	εὐθὺς ὑποσχέσθαι ἀποδώσειν, ἀλλὰ λόγων
[2, 5]	τῆς γῆς ἀποδώσειν αὐτοῖς τοὺς	ἄνδρας.	Θηβαῖοι μὲν ταῦτα λέγουσι καὶ
[2, 100]	ᾗ μὲν προσπέσοιεν, οὐδεὶς ὑπέμενεν	ἄνδρας	ἱππέας τε ἀγαθοὺς καὶ τεθωρακισμένους,
[2, 102]	καὶ Κορόντων καὶ ἄλλων χωρίων	ἄνδρας	οὐ δοκοῦντας βεβαίους εἶναι ἐξήλασαν,
[2, 33]	ὑπ' αὐτῶν ἐξ ὁμολογίας τινὸς	ἄνδρας	τε ἀποβάλλουσι σφῶν αὐτῶν, ἐπιθεμένων
[2, 92]	γῇ διαφθείραντες τὸ πρῶτον ἀνεδήσαντο·	ἄνδρας	τε τοὺς μὲν ἀπέκτειναν, τινὰς
[2, 90]	τὴν γῆν ὑποφευγούσας καὶ διέφθειραν,	ἄνδρας	τε τῶν Ἀθηναίων ἀπέκτειναν ὅσοι
[2, 2]	αὐτοῦ, βουλόμενοι ἰδίας ἕνεκα δυνάμεως	ἄνδρας	τε τῶν πολιτῶν τοὺς σφίσιν
[2, 90]	εἷλκον κενάς (μίαν δὲ αὐτοῖς	ἀνδράσιν	εἷλον ἤδη) τὰς δέ τινας
[2, 87]	ἡ ἐπιστήμη, ἣν μάλιστα φοβεῖσθε,	ἀνδρείαν	μὲν ἔχουσα καὶ μνήμην ἕξει
[2, 39]	νόμων τὸ πλέον ἢ τρόπων	ἀνδρείας	ἐθέλομεν κινδυνεύειν, περιγίγνεται ἡμῖν τοῖς
[2, 89]	πιστεύοντες προσέρχονται, ὡς προσῆκον σφίσιν	ἀνδρείοις	εἶναι, οὐ δι' ἄλλο τι
[2, 39]	ἀσκήσει εὐθὺς νέοι ὄντες τὸ	ἀνδρεῖον	μετέρχονται, ἡμεῖς δὲ ἀνειμένως διαιτώμενοι
[2, 87]	εἶναι, καὶ μὴ ἀπειρίαν τοῦ	ἀνδρείου	παρόντος προβαλλομένους εἰκότως ἂν ἔν
[2, 87]	γνώμαις τοὺς αὐτοὺς αἰεὶ ὀρθῶς	ἀνδρείους	εἶναι, καὶ μὴ ἀπειρίαν τοῦ
[2, 64]	τά τε ἀπὸ τῶν πολεμίων	ἀνδρείως·	ταῦτα γὰρ ἐν ἔθει τῇδε
[2, 46]	ἀρετῆς μέγιστα, τοῖς δὲ καὶ	ἄνδρες	ἄριστοι πολιτεύουσιν. νῦν δὲ ἀπολοφυράμενοι
[2, 43]	καὶ ἐν τοῖς ἔργοις αἰσχυνόμενοι	ἄνδρες	αὐτὰ ἐκτήσαντο, καὶ ὁπότε καὶ
[2, 2]	καὶ ἀνέῳξαν τὰς πύλας Πλαταιῶν	ἄνδρες,	Ναυκλείδης τε καὶ οἱ μετ'
[2, 2]	καὶ ἅμα ἦρι ἀρχομένῳ Θηβαίων	ἄνδρες	ὀλίγῳ πλείους τριακοσίων (ἡγοῦντο δὲ
[2, 87]	~Η μὲν γενομένη ναυμαχία, ὦ	ἄνδρες	Πελοποννήσιοι, εἴ τις ἄρα δι'
[2, 11]	τέλει καὶ ἀξιολογωτάτους παρῄνει τοιάδε.	~Ἄνδρες	Πελοποννήσιοι καὶ ξύμμαχοι, καὶ οἱ
[2, 73]	τῷ πρὸ τοῦ χρόνῳ, ὦ	ἄνδρες	Πλαταιῆς, ἀφ' οὗ ξύμμαχοι ἐγενόμεθα,
[2, 72]	ὑπολαβὼν εἶπεν· δίκαια λέγετε, ὦ	ἄνδρες	Πλαταιῆς, ἢν ποιῆτε ὁμοῖα τοῖς
[2, 89]	ἔλεγε τοιάδε. ~Ορῶν ὑμᾶς, ὦ	ἄνδρες	στρατιῶται, πεφοβημένους τὸ πλῆθος τῶν
[2, 43]	ἤν τι πταίσωσιν. ἀλγεινοτέρα γὰρ	ἀνδρί	γε φρόνημα ἔχοντι ἡ μετὰ
[2, 97]	ἀπὸ θαλάσσης ἄνω ἐγίγνετο) ἡμερῶν	ἀνδρὶ	εὐζώνῳ τριῶν καὶ δέκα ἁνύσαι.
[2, 60]	αἰτίας ἔχετε. καίτοι ἐμοὶ τοιούτῳ	ἀνδρὶ	ὀργίζεσθε ὃς οὐδενὸς ἥσσων οἴομαι
[2, 35]	ὁρᾶτε, καὶ μὴ ἐν ἑνὶ	ἀνδρὶ	πολλῶν ἀρετὰς κινδυνεύεσθαι εὖ τε
[2, 55]	τὴν πρὸς Εὔβοιάν τε καὶ	Ἄνδρον	τετραμμένην. Περικλῆς δὲ στρατηγὸς ὢν
[2, 42]	φανείη. δοκεῖ δέ μοι δηλοῦν	ἀνδρὸς	ἀρετὴν πρώτη τε μηνύουσα καὶ
[2, 65]	ἔργῳ δὲ ὑπὸ τοῦ πρώτου	ἀνδρὸς	ἀρχή. οἱ δὲ ὕστερον ἴσοι
[2, 103]	ναυμαχιῶν ἄγοντες, ο῏ ἀνὴρ ἀντ'	ἀνδρὸς	ἐλύθησαν, καὶ τὰς ναῦς ἃς
[2, 2]	ταῦτα δι' Εὐρυμάχου τοῦ Λεοντιάδου,	ἀνδρὸς	Θηβαίων δυνατωτάτου. προϊδόντες γὰρ οἱ
[2, 35]	δὲ ἀρκοῦν ἂν ἐδόκει εἶναι	ἀνδρῶν	ἀγαθῶν ἔργῳ γενομένων ἔργῳ καὶ
[2, 43]	καὶ ἔργου καιρῷ αἰείμνηστος καταλείπεται.	ἀνδρῶν	γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος,
[2, 89]	αὐτῶν τοὺς πολλούς· ἡσσημένων δὲ	ἀνδρῶν	οὐκ ἐθέλουσιν αἱ γνῶμαι πρὸς
[2, 6]	μηδὲν νεώτερον ποιεῖν περὶ τῶν	ἀνδρῶν	οὓς ἔχουσι Θηβαίων, πρὶν ἄν
[2, 5]	διαβάντες ὕστερον παρεγένοντο, ἤδη τῶν	ἀνδρῶν	τῶν μὲν διεφθαρμένων, τῶν δὲ
[2, 92]	τῇ γῇ διαφθείραντες τὸ πρῶτον	ἀνεδήσαντο·	ἄνδρας τε τοὺς μὲν ἀπέκτειναν,
[2, 8]	ἄλλο τοιουτότροπον ξυνέβη γενέσθαι, πάντα	ἀνεζητεῖτο.	ἡ δὲ εὔνοια παρὰ πολὺ
[2, 92]	ναῦς· καὶ ἥνπερ ἔλαβον ναῦν,	ἀνέθεσαν	ἐπὶ τὸ Ρίον τὸ Ἀχαϊκὸν
[2, 54]	τὸν θεὸν εἰ χρὴ πολεμεῖν	ἀνεῖλε	κατὰ κράτος πολεμοῦσι νίκην ἔσεσθαι,
[2, 16]	ἐποιοῦντο, ἄλλως τε καὶ ἄρτι	ἀνειληφότες	τὰς κατασκευὰς μετὰ τὰ Μηδικά·
[2, 92]	ὅσα πρὸς τῇ ἑαυτῶν ἦν	ἀνείλοντο,	καὶ τοῖς ἐναντίοις τὰ ἐκείνων
[2, 22]	Θεσσαλῶν καὶ Ἀθηναίων οὐ πολλοί·	ἀνείλοντο	μέντοι αὐτοὺς αὐθημερὸν ἀσπόνδους. καὶ
[2, 39]	τὸ ἀνδρεῖον μετέρχονται, ἡμεῖς δὲ	ἀνειμένως	διαιτώμενοι οὐδὲν ἧσσον ἐπὶ τοὺς
[2, 2]	φιλίαν τὴν πόλιν ἀγαγεῖν (καὶ	ἀνεῖπεν	ὁ κῆρυξ, εἴ τις βούλεται
[2, 18]	καὶ κατοκνήσειν περιιδεῖν αὐτὴν τμηθεῖσαν,	ἀνεῖχεν.	~ἐπειδὴ μέντοι προσβαλόντες τῇ Οἰνόῃ
[2, 76]	τείχους, ἃς βρόχους τε περιβάλλοντες	ἀνέκλων	οἱ Πλαταιῆς, καὶ δοκοὺς μεγάλας
[2, 35]	φύσιν ἀκούοι. μέχρι γὰρ τοῦδε	ἀνεκτοὶ	οἱ ἔπαινοί εἰσι περὶ ἑτέρων
[2, 81]	δ' ἐνέκειντο φεύγοντες οἱ βάρβαροι,	ἀνελάμβανόν	τε αὐτοὺς καὶ ξυναγαγόντες τὰ
[2, 76]	καὶ ὑπερτεινουσῶν ὑπὲρ τοῦ τείχους	ἀνελκύσαντες	ἐγκαρσίας, ὁπότε προσπεσεῖσθαί πῃ μέλλοι
[2, 79]	καὶ τοὺς νεκροὺς τοὺς αὑτῶν	ἀνελόμενοι	διελύθησαν κατὰ πόλεις. ~Τοῦ δ'
[2, 84]	ἄνδρας ἐξ αὐτῶν τοὺς πλείστους	ἀνελόμενοι	ἐς Μολύκρειον ἀπέπλεον, καὶ τροπαῖον
[2, 51]	αἴσθοιτο κάμνων (πρὸς γὰρ τὸ	ἀνέλπιστον	εὐθὺς τραπόμενοι τῇ γνώμῃ πολλῷ
[2, 54]	δὲ τῷ κακῷ οἷα εἰκὸς	ἀνεμνήσθησαν	καὶ τοῦδε τοῦ ἔπους, φάσκοντες
[2, 93]	τὸν κίνδυνον (καί τις καὶ	ἄνεμος	αὐτοὺς λέγεται κωλῦσαι) ἐπὶ δὲ
[2, 94]	ῥᾳδίως ἐγένετο, καὶ οὐκ ἂν	ἄνεμος	ἐκώλυσεν. βοηθήσαντες δὲ ἅμ' ἡμέρᾳ
[2, 25]	τῆς περιοικίδος Ηλείων μάχῃ ἐκράτησαν.	ἀνέμου	δὲ κατιόντος μεγάλου χειμαζόμενοι ἐν
[2, 84]	οὖσαι ὑπ' ἀμφοτέρων, τοῦ τε	ἀνέμου	τῶν τε πλοίων, ἅμα προσκειμένων
[2, 85]	γῆν τῶν Κυδωνιατῶν, καὶ ὑπ'	ἀνέμων	καὶ ἀπλοίας ἐνδιέτριψεν οὐκ ὀλίγον
[2, 77]	ἐν ὄρεσιν ὕλη τριφθεῖσα ὑπ'	ἀνέμων	πρὸς αὑτὴν ἀπὸ ταὐτομάτου πῦρ
[2, 37]	δὲ τῇ ὄψει ἀχθηδόνας προστιθέμενοι.	ἀνεπαχθῶς	δὲ τὰ ἴδια προσομιλοῦντες τὰ
[2, 65]	δὲ δημοσίᾳ μὲν τοῖς λόγοις	ἀνεπείθοντο	καὶ οὔτε πρὸς τοὺς Λακεδαιμονίους
[2, 14]	πολέμῳ. ~Οἱ δὲ Ἀθηναῖοι ἀκούσαντες	ἀνεπείθοντό	τε καὶ ἐσεκομίζοντο ἐκ τῶν
[2, 89]	γὰρ ὅτι πρὸς πολλὰς ναῦς	ἀνεπιστήμονας	ὀλίγαις ναυσὶν ἐμπείροις καὶ ἄμεινον
[2, 28]	ἐξέλιπε μετὰ μεσημβρίαν καὶ πάλιν	ἀνεπληρώθη,	γενόμενος μηνοειδὴς καὶ ἀστέρων τινῶν
[2, 27]	τοὺς βοηθήσαντας Λοκρῶν μάχῃ ἐκράτησεν.	~Ἀνέστησαν	δὲ καὶ Αἰγινήτας τῷ αὐτῷ
[2, 99]	Μυγδονίαν καλουμένην Ηδῶνας ἐξελάσαντες νέμονται.	ἀνέστησαν	δὲ καὶ ἐκ τῆς νῦν
[2, 49]	ὁπότε ἐς τὴν καρδίαν στηρίξειεν,	ἀνέστρεφέ	τε αὐτὴν καὶ ἀποκαθάρσεις χολῆς
[2, 72]	σφίσιν εἴη ποιεῖν ἃ προκαλεῖται	ἄνευ	Ἀθηναίων (παῖδες γὰρ σφῶν καὶ
[2, 87]	γὰρ μνήμην ἐκπλήσσει, τέχνη δὲ	ἄνευ	ἀλκῆς οὐδὲν ὠφελεῖ. πρὸς μὲν
[2, 70]	τούς τε στρατηγοὺς ἐπῃτιάσαντο ὅτι	ἄνευ	αὐτῶν ξυνέβησαν (ἐνόμιζον γὰρ ἂν
[2, 77]	ἰδέαν ἐπενόουν, εἴ πως σφίσιν	ἄνευ	δαπάνης καὶ πολιορκίας προσαχθείη. φοροῦντες
[2, 87]	τῷ δεινῷ ἐπιτελεῖν ἃ ἔμαθεν,	ἄνευ	δὲ εὐψυχίας οὐδεμία τέχνη πρὸς
[2, 40]	γὰρ μετ' εὐτελείας καὶ φιλοσοφοῦμεν	ἄνευ	μαλακίας· πλούτῳ τε ἔργου μᾶλλον
[2, 30]	Κεφαλληνίαν τὴν νῆσον προσπλεύσαντες προσηγάγοντο	ἄνευ	μάχης· κεῖται δὲ ἡ Κεφαλληνία
[2, 81]	ἀπορίαν καθιστάντων· οὐ γὰρ ἦν	ἄνευ	ὅπλων κινηθῆναι. δοκοῦσι δὲ οἱ
[2, 13]	ἀπὸ τῶν ξυμμάχων τῇ πόλει	ἄνευ	τῆς ἄλλης προσόδου, ὑπαρχόντων δὲ
[2, 13]	δὲ τρισχιλίους καὶ μυρίους εἶναι	ἄνευ	τῶν ἐν τοῖς φρουρίοις καὶ
[2, 3]	φανεροὶ ὦσιν ἰόντες, ἁμάξας τε	ἄνευ	τῶν ὑποζυγίων ἐς τὰς ὁδοὺς
[2, 49]	μηδ' ἄλλο τι ἢ γυμνοὶ	ἀνέχεσθαι,	ἥδιστά τε ἂν ἐς ὕδωρ
[2, 74]	ἐβουλεύσαντο Ἀθηναίους μὴ προδιδόναι, ἀλλ'	ἀνέχεσθαι	καὶ γῆν τεμνομένην, εἰ δεῖ,
[2, 30]	Προνναῖοι. ὕστερον δ' οὐ πολλῷ	ἀνεχώρησαν	αἱ νῆες ἐς τὰς Ἀθήνας.
[2, 23]	Ἀττικῇ ὅσου εἶχον τὰ ἐπιτήδεια	ἀνεχώρησαν	διὰ Βοιωτῶν, οὐχ ᾗπερ ἐσέβαλον·
[2, 31]	δὲ τὰ πολλὰ τῆς γῆς	ἀνεχώρησαν.	ἐγένοντο δὲ καὶ ἄλλαι ὕστερον
[2, 84]	καὶ ναῦν ἀναθέντες τῷ Ποσειδῶνι	ἀνεχώρησαν	ἐς Ναύπακτον. παρέπλευσαν δὲ καὶ
[2, 5]	ἐκ δ' οὖν τῆς γῆς	ἀνεχώρησαν	οἱ Θηβαῖοι οὐδὲν ἀδικήσαντες· οἱ
[2, 102]	τὸν Θεολύτου ἐς Κόροντα καταγαγόντες	ἀνεχώρησαν	πάλιν ἐπὶ τὰς ναῦς. ἐς
[2, 56]	ταῦτα δὲ ποιήσαντες ἐπ' οἴκου	ἀνεχώρησαν.	τοὺς δὲ Πελοποννησίους οὐκέτι κατέλαβον
[2, 78]	(τὸ δὲ ἥμισυ Βοιωτοὶ ἐφύλασσον)	ἀνεχώρησαν	τῷ στρατῷ καὶ διελύθησαν κατὰ
[2, 21]	πολέμου τέσσαρσι καὶ δέκα ἔτεσιν	ἀνεχώρησε	πάλιν ἐς τὸ πλέον οὐκέτι
[2, 58]	Ξαλκιδέας. ὁ μὲν οὖν Αγνων	ἀνεχώρησε	ταῖς ναυσὶν ἐς τὰς Ἀθήνας,
[2, 101]	τούτων δὲ ὀκτὼ ἐν Ξαλκιδεῦσιν,	ἀνεχώρησε	τῷ στρατῷ κατὰ τάχος ἐπ'
[2, 4]	ἐσῆλθον καὶ αἵπερ ἦσαν μόναι	ἀνεῳγμέναι	ἔκλῃσε στυρακίῳ ἀκοντίου ἀντὶ βαλάνου
[2, 4]	τοῦ τείχους καὶ αἱ θύραι	ἀνεῳγμέναι	ἔτυχον αὐτοῦ, οἰόμενοι πύλας τὰς
[2, 2]	Ἀθηναίων ξυμμαχίδα. ἐπηγάγοντο δὲ καὶ	ἀνέῳξαν	τὰς πύλας Πλαταιῶν ἄνδρες, Ναυκλείδης
[2, 92]	ἐτράποντο ἐς τὸν Πάνορμον, ὅθενπερ	ἀνηγάγοντο.	ἐπιδιώκοντες δὲ οἱ Ἀθηναῖοι τάς
[2, 56]	Λέσβιοι πεντήκοντα ναυσίν. ὅτε δὲ	ἀνήγετο	ἡ στρατιὰ αὕτη Ἀθηναίων, Πελοποννησίους
[2, 56]	παρεσκευάζετο, καὶ ἐπειδὴ ἑτοῖμα ἦν,	ἀνήγετο.	ἦγε δ' ἐπὶ τῶν νεῶν
[2, 77]	πῦρ καὶ φλόγα ἀπ' αὐτοῦ	ἀνῆκεν.	τοῦτο δὲ μέγα τε ἦν
[2, 64]	πλεῖστα δὲ σώματα καὶ πόνους	ἀνηλωκέναι	πολέμῳ, καὶ δύναμιν μεγίστην δὴ
[2, 70]	τὴν ταλαιπωρίαν ἐν χωρίῳ χειμερινῷ,	ἀνηλωκυίας	δὲ ἤδη τῆς πόλεως δισχίλια
[2, 103]	ἐκ τῶν ναυμαχιῶν ἄγοντες, ο῏	ἀνὴρ	ἀντ' ἀνδρὸς ἐλύθησαν, καὶ τὰς
[2, 97]	ξυντομώτατα ἐξ Ἀβδήρων ἐς Ιστρον	ἀνὴρ	εὔζωνος ἑνδεκαταῖος τελεῖ. τὰ μὲν
[2, 34]	ἐποίησαν. ἐπειδὰν δὲ κρύψωσι γῇ,	ἀνὴρ	ᾑρημένος ὑπὸ τῆς πόλεως, ὃς
[2, 25]	χώρους τούτους Βρασίδας ὁ Τέλλιδος	ἀνὴρ	Σπαρτιάτης φρουρὰν ἔχων, καὶ αἰσθόμενος
[2, 60]	σφαλλομένην. καλῶς μὲν γὰρ φερόμενος	ἀνὴρ	τὸ καθ' ἑαυτὸν διαφθειρομένης τῆς
[2, 21]	ἔξοδον μάλιστα. παντί τε τρόπῳ	ἀνηρέθιστο	ἡ πόλις, καὶ τὸν Περικλέα
[2, 67]	Ἀριστεὺς Κορίνθιος καὶ Λακεδαιμονίων πρέσβεις	Ἀνήριστος	καὶ Νικόλαος καὶ Πρατόδαμος καὶ
[2, 100]	τε Μυγδονίαν καὶ Γρηστωνίαν καὶ	Ἀνθεμοῦντα	ἐδῄουν. οἱ δὲ Μακεδόνες πεζῷ
[2, 99]	νῦν ἔτι ἔχουσι, τόν τε	Ἀνθεμοῦντα	καὶ Γρηστωνίαν καὶ Βισαλτίαν καὶ
[2, 15]	{τῇ δωδεκάτῃ} ποιεῖται ἐν μηνὶ	Ἀνθεστηριῶνι,	ὥσπερ καὶ οἱ ἀπ' Ἀθηναίων
[2, 89]	ἄξιον τοῦ παρὰ πολὺ πράξειν	ἀνθίστασθαι	ὑμᾶς. ἀντίπαλοι μὲν γὰρ οἱ
[2, 47]	καὶ μάλιστα προσῇσαν, οὔτε ἄλλη	ἀνθρωπεία	τέχνη οὐδεμία· ὅσα τε πρὸς
[2, 50]	ἄλλα χαλεπωτέρως ἢ κατὰ τὴν	ἀνθρωπείαν	φύσιν προσέπιπτεν ἑκάστῳ καὶ ἐν
[2, 84]	ἀδύνατοι ὄντες ἐν κλύδωνι ἀναφέρειν	ἄνθρωποι	ἄπειροι τοῖς κυβερνήταις ἀπειθεστέρας τὰς
[2, 61]	ἀφανίζειν (ἐν ἴσῳ γὰρ οἱ	ἄνθρωποι	δικαιοῦσι τῆς τε ὑπαρχούσης δόξης
[2, 5]	τῶν Πλαταιῶν· ἦσαν γὰρ καὶ	ἄνθρωποι	κατὰ τοὺς ἀγροὺς καὶ κατασκευή,
[2, 52]	ὑπερβιαζομένου γὰρ τοῦ κακοῦ οἱ	ἄνθρωποι,	οὐκ ἔχοντες ὅτι γένωνται, ἐς
[2, 54]	εἰκότως λοιμὸν εἰρῆσθαι· οἱ γὰρ	ἄνθρωποι	πρὸς ἃ ἔπασχον τὴν μνήμην
[2, 64]	μέγιστον αὐτὴν ἔχουσαν ἐν ἅπασιν	ἀνθρώποις	διὰ τὸ ταῖς ξυμφοραῖς μὴ
[2, 54]	ἐγένετο μὲν οὖν ἔρις τοῖς	ἀνθρώποις	μὴ λοιμὸν ὠνομάσθαι ἐν τῷ
[2, 94]	τῆς Σαλαμῖνος τὰ πολλὰ καὶ	ἀνθρώπους	καὶ λείαν λαβόντες καὶ τὰς
[2, 87]	μὲν τύχαις ἐνδέχεσθαι σφάλλεσθαι τοὺς	ἀνθρώπους,	ταῖς δὲ γνώμαις τοὺς αὐτοὺς
[2, 50]	γὰρ ὄρνεα καὶ τετράποδα ὅσα	ἀνθρώπων	ἅπτεται, πολλῶν ἀτάφων γιγνομένων ἢ
[2, 38]	ἢ καὶ τὰ τῶν ἄλλων	ἀνθρώπων.	~Διαφέρομεν δὲ καὶ ταῖς τῶν
[2, 49]	καὶ πολλοὶ τοῦτο τῶν ἠμελημένων	ἀνθρώπων	καὶ ἔδρασαν ἐς φρέατα, τῇ
[2, 8]	εὔνοια παρὰ πολὺ ἐποίει τῶν	ἀνθρώπων	μᾶλλον ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους, ἄλλως
[2, 53]	κατέστη. θεῶν δὲ φόβος ἢ	ἀνθρώπων	νόμος οὐδεὶς ἀπεῖργε, τὸ μὲν
[2, 47]	γε λοιμὸς οὐδὲ φθορὰ οὕτως	ἀνθρώπων	οὐδαμοῦ ἐμνημονεύετο γενέσθαι. οὔτε γὰρ
[2, 25]	τείχει προσέβαλον ὄντι ἀσθενεῖ καὶ	ἀνθρώπων	οὐκ ἐνόντων. ἔτυχε δὲ περὶ
[2, 78]	καὶ πλῆθος τὸ ἀχρεῖον τῶν	ἀνθρώπων	πρότερον ἐκκεκομισμένοι ἦσαν ἐς τὰς
[2, 54]	πάθει οἱ Ἀθηναῖοι περιπεσόντες ἐπιέζοντο,	ἀνθρώπων	τ' ἔνδον θνῃσκόντων καὶ γῆς
[2, 6]	καὶ φρουροὺς ἐγκατέλιπον, τῶν τε	ἀνθρώπων	τοὺς ἀχρειοτάτους ξὺν γυναιξὶ καὶ
[2, 48]	ἐν τῷ Πειραιεῖ ἥψατο τῶν	ἀνθρώπων,	ὥστε καὶ ἐλέχθη ὑπ' αὐτῶν
[2, 86]	μὲν ἓξ ἢ ἑπτὰ ἡμέρας	ἀνθώρμουν	ἀλλήλοις μελετῶντές τε καὶ παρασκευαζόμενοι
[2, 96]	ἔπειθεν, οἱ δ' ἐθελονταὶ ξυνηκολούθουν.	ἀνίστη	δὲ καὶ Ἀγριᾶνας καὶ Λαιαίους
[2, 96]	πλείστῃ ἐπὶ τοὺς Ξαλκιδέας παραγενέσθαι.	~ἀνίστησιν	οὖν ἐκ τῶν Οδρυσῶν ὁρμώμενος
[2, 9]	Πελοποννήσου καὶ Κρήτης πρὸς ἥλιον	ἀνίσχοντα,	πᾶσαι αἱ Κυκλάδες πλὴν Μήλου
[2, 61]	αἵρεσις γεγένηται τἆλλα εὐτυχοῦσι, πολλὴ	ἄνοια	πολεμῆσαι· εἰ δ' ἀναγκαῖον ἦν
[2, 53]	τἆλλα τῇ πόλει ἐπὶ πλέον	ἀνομίας	τὸ νόσημα. ῥᾷον γὰρ ἐτόλμα
[2, 49]	ἐκ πάντων μάλιστα δὴ ἐκεῖνο	ἄνοσον	ἐς τὰς ἄλλας ἀσθενείας ἐτύγχανεν
[2, 103]	τῶν ναυμαχιῶν ἄγοντες, ο῏ ἀνὴρ	ἀντ'	ἀνδρὸς ἐλύθησαν, καὶ τὰς ναῦς
[2, 65]	ἀπολωλεκότες, τὸ δὲ μέγιστον, πόλεμον	ἀντ'	εἰρήνης ἔχοντες. οὐ μέντοι πρότερόν
[2, 63]	νομίσαι περὶ ἑνὸς μόνου, δουλείας	ἀντ'	ἐλευθερίας, ἀγωνίζεσθαι, ἀλλὰ καὶ ἀρχῆς
[2, 75]	καὶ τὸ χῶμα οὐ σχολαίτερον	ἀντανῄει	αὐτῷ. καὶ οἱ Πλαταιῆς τοιόνδε
[2, 65]	ἀξιώσει καὶ πρὸς ὀργήν τι	ἀντειπεῖν.	ὁπότε γοῦν αἴσθοιτό τι αὐτοὺς
[2, 49]	νόσος ἀκμάζοι, οὐκ ἐμαραίνετο, ἀλλ'	ἀντεῖχε	παρὰ δόξαν τῇ ταλαιπωρίᾳ, ὥστε
[2, 51]	προΐεντο σφᾶς αὐτοὺς καὶ οὐκ	ἀντεῖχον)	καὶ ὅτι ἕτερος ἀφ' ἑτέρου
[2, 65]	ὅμως τρία {δέκα} μὲν ἔτη	ἀντεῖχον	τοῖς τε πρότερον ὑπάρχουσι πολεμίοις
[2, 64]	δὴ ἤρξαμεν, καὶ πολέμοις μεγίστοις	ἀντέσχομεν	πρός τε ξύμπαντας καὶ καθ'
[2, 91]	δρῶντες πρὸς τὴν ἐξ ὀλίγου	ἀντεφόρμησιν,	βουλόμενοι τὰς πλείους περιμεῖναι, αἱ
[2, 64]	μὲν γὰρ οὐκ ἐπὶ πολὺ	ἀντέχει,	ἡ δὲ παραυτίκα τε λαμπρότης
[2, 70]	Ποτειδεᾶται ἐπειδὴ οὐκέτι ἐδύναντο πολιορκούμενοι	ἀντέχειν,	ἀλλ' αἵ τε ἐς τὴν
[2, 76]	οὕτω δύνωνται ὀλίγοι πρὸς πολλοὺς	ἀντέχειν,	προσεπεξηῦρον τόδε· τὸ μὲν μέγα
[2, 76]	τὸ μέγα τεῖχος ἁλίσκοιτο, τοῦτ'	ἀντέχοι,	καὶ δέοι τοὺς ἐναντίους αὖθις
[2, 64]	ἥκιστα λυποῦνται, ἔργῳ δὲ μάλιστα	ἀντέχουσιν,	οὗτοι καὶ πόλεων καὶ ἰδιωτῶν
[2, 4]	μόναι ἀνεῳγμέναι ἔκλῃσε στυρακίῳ ἀκοντίου	ἀντὶ	βαλάνου χρησάμενος ἐς τὸν μοχλόν,
[2, 3]	ἐς τὰς ὁδοὺς καθίστασαν, ἵνα	ἀντὶ	τείχους ᾖ, καὶ τἆλλα ἐξήρτυον
[2, 75]	τοῦ Κιθαιρῶνος παρῳκοδόμουν ἑκατέρωθεν, φορμηδὸν	ἀντὶ	τοίχων τιθέντες, ὅπως μὴ διαχέοιτο
[2, 5]	σφίσιν, εἴ τινα λάβοιεν, ὑπάρχειν	ἀντὶ	τῶν ἔνδον, ἢν ἄρα τύχωσί
[2, 23]	ὁ Επικλέους καὶ Σωκράτης ὁ	Ἀντιγένους.	καὶ οἱ μὲν ἄραντες τῇ
[2, 53]	γενέσθαι βιοὺς ἂν τὴν τιμωρίαν	ἀντιδοῦναι,	πολὺ δὲ μείζω τὴν ἤδη
[2, 65]	φοβεῖσθαι, καὶ δεδιότας αὖ ἀλόγως	ἀντικαθίστη	πάλιν ἐπὶ τὸ θαρσεῖν. ἐγίγνετό
[2, 13]	σωτηρίᾳ ἔφη χρῆναι μὴ ἐλάσσω	ἀντικαταστῆσαι	πάλιν. χρήμασι μὲν οὖν οὕτως
[2, 4]	θύρας τοῦ οἰκήματος εἶναι καὶ	ἄντικρυς	δίοδον ἐς τὸ ἔξω. ὁρῶντες
[2, 61]	ἴδια τοῦ κοινοῦ τῆς σωτηρίας	ἀντιλαμβάνεσθαι.	~Τὸν δὲ πόνον τὸν κατὰ
[2, 62]	καὶ γνῶναι ἐλευθερίαν μέν, ἢν	ἀντιλαμβανόμενοι	αὐτῆς διασώσωμεν, ῥᾳδίως ταῦτα ἀναληψομένην,
[2, 8]	ἀπεικότως· ἀρχόμενοι γὰρ πάντες ὀξύτερον	ἀντιλαμβάνονται,	τότε δὲ καὶ νεότης πολλὴ
[2, 49]	μεγίστων περιγένοιτο, τῶν γε ἀκρωτηρίων	ἀντίληψις	αὐτοῦ ἐπεσήμαινεν. κατέσκηπτε γὰρ ἐς
[2, 87]	ἔχον δέ τινα ἐν αὑτῷ	ἀντιλογίαν,	τῆς γε ξυμφορᾶς τῷ ἀποβάντι
[2, 80]	Ορέσται δὲ χίλιοι, ὧν ἐβασίλευεν	Ἀντίοχος,	μετὰ Παραυαίων ξυνεστρατεύοντο Οροίδῳ Ἀντιόχου
[2, 80]	Ἀντίοχος, μετὰ Παραυαίων ξυνεστρατεύοντο Οροίδῳ	Ἀντιόχου	ἐπιτρέψαντος. ἔπεμψε δὲ καὶ Περδίκκας
[2, 89]	παρὰ πολὺ πράξειν ἀνθίστασθαι ὑμᾶς.	ἀντίπαλοι	μὲν γὰρ οἱ πλείους, ὥσπερ
[2, 61]	μεγάλην οἰκοῦντας καὶ ἐν ἤθεσιν	ἀντιπάλοις	αὐτῇ τεθραμμένους χρεὼν καὶ ξυμφοραῖς
[2, 45]	γὰρ τοῖς ζῶσι πρὸς τὸ	ἀντίπαλον,	τὸ δὲ μὴ ἐμποδὼν ἀνανταγωνίστῳ
[2, 83]	ἑαυτῶν ναυμαχίαν ποιήσασθαι· ἐπειδὴ μέντοι	ἀντιπαραπλέοντάς	τε ἑώρων αὐτούς, παρὰ γῆν
[2, 66]	Ζάκυνθον τὴν νῆσον, ἣ κεῖται	ἀντιπέρας	Ηλιδος· εἰσὶ δὲ Ἀχαιῶν τῶν
[2, 83]	Πατρῶν τῆς Ἀχαΐας πρὸς τὴν	ἀντιπέρας	ἤπειρον διαβάλλοντες ἐπ' Ἀκαρνανίας κατεῖδον
[2, 86]	τὸ δ' ἕτερον Ρίον ἐστὶν	ἀντιπέρας,	τὸ ἐν τῇ Πελοποννήσῳ· διέχετον
[2, 91]	ἐς τὴν Ναύπακτον, καὶ σχοῦσαι	ἀντίπρωροι	κατὰ τὸ Ἀπολλώνιον παρεσκευάζοντο ἀμυνούμενοι,
[2, 97]	ὅτι δυνατὸν Σκύθαις ὁμογνωμονοῦσι πᾶσιν	ἀντιστῆναι.	οὐ μὴν οὐδ' ἐς τὴν
[2, 87]	τὸ ἐμπειρότερον αὐτῶν τὸ τολμηρότερον	ἀντιτάξασθε,	πρὸς δὲ τὸ διὰ τὴν
[2, 77]	ὠφέλουν καὶ τῷ χώματι τὸ	ἀντιτείχισμα	ἐγίγνετο, νομίσαντες ἄπορον εἶναι ἀπὸ
[2, 85]	γεγενῆσθαι δέ τινα μαλακίαν, οὐκ	ἀντιτιθέντες	τὴν Ἀθηναίων ἐκ πολλοῦ ἐμπειρίαν
[2, 89]	τῆς διανοίας τὸ βέβαιον ἔχοντες	ἀντιτολμῶσιν.	ἃ λογιζόμενοι οὗτοι τῷ οὐκ
[2, 84]	τε χρώμενοι καὶ πρὸς ἀλλήλους	ἀντιφυλακῇ	τε καὶ λοιδορίᾳ οὐδὲν κατήκουον
[2, 40]	ᾧ δέδωκε σῴζειν· ὁ δὲ	ἀντοφείλων	ἀμβλύτερος, εἰδὼς οὐκ ἐς χάριν,
[2, 97]	ἀνδρὶ εὐζώνῳ τριῶν καὶ δέκα	ἁνύσαι.	φόρος τε ἐκ πάσης τῆς
[2, 75]	γῆν καὶ εἴ τι ἄλλο	ἁνύτειν	μέλλοι ἐπιβαλλόμενον. ἡμέρας δὲ ἔχουν
[2, 76]	τοὺς ἔξω, ὥστε ἐπιβάλλοντας ἧσσον	ἁνύτειν	ὑπαγομένου αὐτοῖς κάτωθεν τοῦ χώματος
[2, 83]	μὴ ξυμβοηθῶσιν οἱ ἀπὸ θαλάσσης	ἄνω	Ἀκαρνᾶνες, οὐ παραγίγνεται, ἀλλ' ἠναγκάσθησαν
[2, 97]	γὰρ διὰ πλείστου ἀπὸ θαλάσσης	ἄνω	ἐγίγνετο) ἡμερῶν ἀνδρὶ εὐζώνῳ τριῶν
[2, 100]	ἵππους δὲ προσμεταπεμψάμενοι ἀπὸ τῶν	ἄνω	ξυμμάχων, ὅπῃ δοκοίη, ὀλίγοι πρὸς
[2, 48]	ὕστερον δὲ καὶ ἐς τὴν	ἄνω	πόλιν ἀφίκετο, καὶ ἔθνῃσκον πολλῷ
[2, 49]	γὰρ διὰ παντὸς τοῦ σώματος	ἄνωθεν	ἀρξάμενον τὸ ἐν τῇ κεφαλῇ
[2, 102]	καὶ διὰ τοῦ Ἀκαρνανικοῦ πεδίου,	ἄνωθεν	μὲν παρὰ Στράτον πόλιν, ἐς
[2, 99]	Ἀξιὸν ποταμὸν στενήν τινα καθήκουσαν	ἄνωθεν	μέχρι Πέλλης καὶ θαλάσσης ἐκτήσαντο,
[2, 52]	οἱ δὲ καιομένου ἄλλου ἐπιβαλόντες	ἄνωθεν	ὃν φέροιεν ἀπῇσαν. ~Πρῶτόν τε
[2, 47]	καὶ τοῖς τοιούτοις ἐχρήσαντο, πάντα	ἀνωφελῆ	ἦν, τελευτῶντές τε αὐτῶν ἀπέστησαν
[2, 15]	τε ἐγγὺς οὔσῃ τὰ πλείστου	ἄξια	ἐχρῶντο, καὶ νῦν ἔτι ἀπὸ
[2, 71]	Λακεδαιμόνιοι, οὐ δίκαια ποιεῖτε οὐδ'	ἄξια	οὔτε ὑμῶν οὔτε πατέρων ὧν
[2, 39]	ἔν τε τούτοις τὴν πόλιν	ἀξίαν	εἶναι θαυμάζεσθαι καὶ ἔτι ἐν
[2, 36]	ἀρετὴν παρέδοσαν. καὶ ἐκεῖνοί τε	ἄξιοι	ἐπαίνου καὶ ἔτι μᾶλλον οἱ
[2, 10]	τοὺς μάλιστα ἐν τέλει καὶ	ἀξιολογωτάτους	παρῄνει τοιάδε. ~Ἄνδρες Πελοποννήσιοι καὶ
[2, 99]	τῆς δὲ Παιονίας παρὰ τὸν	Ἀξιὸν	ποταμὸν στενήν τινα καθήκουσαν ἄνωθεν
[2, 54]	Πελοπόννησον οὐκ ἐσῆλθεν, ὅτι καὶ	ἄξιον	εἰπεῖν, ἐπενείματο δὲ Ἀθήνας μὲν
[2, 65]	ἡ ξύμπασα πόλις προσεδεῖτο πλείστου	ἄξιον	νομίζοντες εἶναι. ὅσον τε γὰρ
[2, 89]	ἂν ἡγοῦνται μὴ μέλλοντάς τι	ἄξιον	τοῦ παρὰ πολὺ πράξειν ἀνθίστασθαι
[2, 99]	καὶ θαλάσσης ἐκτήσαντο, καὶ πέραν	Ἀξιοῦ	μέχρι Στρυμόνος τὴν Μυγδονίαν καλουμένην
[2, 81]	σφίσι τε αὐτοῖς πιστεύοντες καὶ	ἀξιούμενοι	ὑπὸ τῶν ἐκείνῃ ἠπειρωτῶν μαχιμώτατοι
[2, 43]	μὲν εὔχεσθαι, ἀτολμοτέραν δὲ μηδὲν	ἀξιοῦν	τὴν ἐς τοὺς πολεμίους διάνοιαν
[2, 42]	τοῦ ἤδη ὁρωμένου σφίσιν αὐτοῖς	ἀξιοῦντες	πεποιθέναι, καὶ ἐν αὐτῷ τῷ
[2, 43]	πόλιν γε τῆς σφετέρας ἀρετῆς	ἀξιοῦντες	στερίσκειν, κάλλιστον δὲ ἔρανον αὐτῇ
[2, 11]	ο῏ ἄρχειν τε τῶν ἄλλων	ἀξιοῦσι	καὶ ἐπιόντες τὴν τῶν πέλας
[2, 65]	μὲν δυνατὸς ὢν τῷ τε	ἀξιώματι	καὶ τῇ γνώμῃ χρημάτων τε
[2, 37]	τι ἀγαθὸν δρᾶσαι τὴν πόλιν,	ἀξιώματος	ἀφανείᾳ κεκώλυται. ἐλευθέρως δὲ τά
[2, 41]	ὑπηκόῳ κατάμεμψιν ὡς οὐχ ὑπ'	ἀξίων	ἄρχεται. μετὰ μεγάλων δὲ σημείων
[2, 89]	πλῆθος τῶν ἐναντίων ξυνεκάλεσα, οὐκ	ἀξιῶν	τὰ μὴ δεινὰ ἐν ὀρρωδίᾳ
[2, 58]	πόλεως οὔτε τἆλλα τῆς παρασκευῆς	ἀξίως·	ἐπιγενομένη γὰρ ἡ νόσος ἐνταῦθα
[2, 89]	οὐχ ἥκιστα, ἀμύνεσθέ τε τούσδε	ἀξίως	τῶν προειργασμένων. ὁ δὲ ἀγὼν
[2, 65]	τι λέγειν, ἀλλ' ἔχων ἐπ'	ἀξιώσει	καὶ πρὸς ὀργήν τι ἀντειπεῖν.
[2, 34]	δοκῇ μὴ ἀξύνετος εἶναι καὶ	ἀξιώσει	προήκῃ, λέγει ἐπ' αὐτοῖς ἔπαινον
[2, 61]	μεγίσταις ἐθέλειν ὑφίστασθαι καὶ τὴν	ἀξίωσιν	μὴ ἀφανίζειν (ἐν ἴσῳ γὰρ
[2, 88]	πολλοῦ ἐν σφίσιν αὐτοῖς τὴν	ἀξίωσιν	ταύτην εἰλήφεσαν, μηδένα ὄχλον Ἀθηναῖοι
[2, 37]	τὸ ἴσον, κατὰ δὲ τὴν	ἀξίωσιν,	ὡς ἕκαστος ἔν τῳ εὐδοκιμεῖ,
[2, 91]	τὰς κώπας ἐπέστησαν τοῦ πλοῦ,	ἀξύμφορον	δρῶντες πρὸς τὴν ἐξ ὀλίγου
[2, 34]	ἂν γνώμῃ τε δοκῇ μὴ	ἀξύνετος	εἶναι καὶ ἀξιώσει προήκῃ, λέγει
[2, 15]	μηνὶ Ἀνθεστηριῶνι, ὥσπερ καὶ οἱ	ἀπ'	Ἀθηναίων Ιωνες ἔτι καὶ νῦν
[2, 29]	δὲ τῷ Πρόκνην τὴν Πανδίονος	ἀπ'	Ἀθηνῶν σχόντι γυναῖκα προσήκει ὁ
[2, 81]	καὶ Ἀμπρακιῶται· διεῖχον δὲ πολὺ	ἀπ'	ἀλλήλων καὶ ἔστιν ὅτε οὐδὲ
[2, 86]	ἐν τῇ Πελοποννήσῳ· διέχετον δὲ	ἀπ'	ἀλλήλων σταδίους μάλιστα ἑπτὰ τῆς
[2, 37]	πλέον ἐς τὰ κοινὰ ἢ	ἀπ'	ἀρετῆς προτιμᾶται, οὐδ' αὖ κατὰ
[2, 19]	οὐδὲν ἐπεκηρυκεύοντο, οὕτω δὴ ὁρμήσαντες	ἀπ'	αὐτῆς μετὰ τὰ ἐν Πλαταίᾳ
[2, 77]	ἀπὸ ταὐτομάτου πῦρ καὶ φλόγα	ἀπ'	αὐτοῦ ἀνῆκεν. τοῦτο δὲ μέγα
[2, 18]	τε οὐκ ἐλαχίστην Ἀρχίδαμος ἔλαβεν	ἀπ'	αὐτοῦ, δοκῶν καὶ ἐν τῇ
[2, 56]	ἐπιθαλάσσια τῆς Πελοποννήσου. ἄραντες δὲ	ἀπ'	αὐτῶν ἀφίκοντο ἐς Πρασιὰς τῆς
[2, 65]	ἐλυποῦντο, ὁ μὲν δῆμος ὅτι	ἀπ'	ἐλασσόνων ὁρμώμενος ἐστέρητο καὶ τούτων,
[2, 49]	πάντα ἀπεκρίθη. τοὺς δὲ ἄλλους	ἀπ'	οὐδεμιᾶς προφάσεως, ἀλλ' ἐξαίφνης ὑγιεῖς
[2, 59]	ἐστρατήγει) ἐβούλετο θαρσῦναί τε καὶ	ἀπαγαγὼν	τὸ ὀργιζόμενον τῆς γνώμης πρὸς
[2, 74]	τὴν ξυμμαχίαν. ~τοιαῦτα τῶν πρέσβεων	ἀπαγγειλάντων	οἱ Πλαταιῆς ἐβουλεύσαντο Ἀθηναίους μὴ
[2, 73]	βουλευσάμενοι μετ' αὐτῶν πάλιν ἦλθον	ἀπαγγέλλοντες	τοῖς ἐν τῇ πόλει τοιάδε·
[2, 65]	καὶ ἀπὸ τῶν παρόντων δεινῶν	ἀπάγειν	τὴν γνώμην. οἱ δὲ δημοσίᾳ
[2, 61]	προσηκούσης μισεῖν τὸν θρασύτητι ὀρεγόμενον)	ἀπαλγήσαντας	δὲ τὰ ἴδια τοῦ κοινοῦ
[2, 45]	χηρείᾳ ἔσονται, μνησθῆναι, βραχείᾳ παραινέσει	ἅπαν	σημανῶ. τῆς τε γὰρ ὑπαρχούσης
[2, 13]	χρυσίου ἀπέφθου, καὶ περιαιρετὸν εἶναι	ἅπαν.	χρησαμένους τε ἐπὶ σωτηρίᾳ ἔφη
[2, 13]	τἆλλα οἰκοδομήματα καὶ ἐς Ποτείδαιαν	ἀπανηλώθη)	χωρὶς δὲ χρυσίου ἀσήμου καὶ
[2, 70]	Ἀττικὴν ἐσβολαὶ Πελοποννησίων οὐδὲν μᾶλλον	ἀπανίστασαν	τοὺς Ἀθηναίους ὅ τε σῖτος
[2, 63]	τιμωμένῳ ἀπὸ τοῦ ἄρχειν, ᾧπερ	ἅπαντες	ἀγάλλεσθε, βοηθεῖν, καὶ μὴ φεύγειν
[2, 9]	πρῶτον, ἔπειτα δὲ ὕστερον καὶ	ἅπαντεσ)	ἔξω δὲ Πελοποννήσου Μεγαρῆς, Βοιωτοί,
[2, 92]	κόλπον τὸν Κρισαῖον καὶ Κόρινθον	ἅπαντες	πλὴν Λευκαδίων. καὶ οἱ ἐκ
[2, 39]	γὰρ Λακεδαιμόνιοι καθ' ἑαυτούς, μεθ'	ἁπάντων	δὲ ἐς τὴν γῆν ἡμῶν
[2, 15]	μιᾷ πόλει ταύτῃ χρῆσθαι, ἣ	ἁπάντων	ἤδη ξυντελούντων ἐς αὐτὴν μεγάλη
[2, 39]	αὐχοῦσιν ἀπεῶσθαι καὶ νικηθέντες ὑφ'	ἁπάντων	ἡσσῆσθαι. καίτοι εἰ ῥᾳθυμίᾳ μᾶλλον
[2, 98]	πολλοὶ γὰρ τῶν αὐτονόμων Θρᾳκῶν	ἀπαράκλητοι	ἐφ' ἁρπαγὴν ἠκολούθουν, ὥστε τὸ
[2, 87]	διὰ τὴν ἧσσαν δεδιέναι τὸ	ἀπαράσκευοι	τότε τυχεῖν. περιγίγνεται δὲ ὑμῖν
[2, 11]	τοὺς πλέονας διὰ τὸ καταφρονοῦντας	ἀπαρασκεύους	γενέσθαι. χρὴ δὲ αἰεὶ ἐν
[2, 45]	ἀγῶνα (τὸν γὰρ οὐκ ὄντα	ἅπας	εἴωθεν ἐπαινεῖν) καὶ μόλις ἂν
[2, 13]	Μουνιχίᾳ ἑξήκοντα μὲν σταδίων ὁ	ἅπας	περίβολος, τὸ δ' ἐν φυλακῇ
[2, 8]	πολέμου, ἥ τε ἄλλη Ελλὰς	ἅπασα	μετέωρος ἦν ξυνιουσῶν τῶν πρώτων
[2, 52]	ἐκαλινδοῦντο καὶ περὶ τὰς κρήνας	ἁπάσας	ἡμιθνῆτες τοῦ ὕδατος ἐπιθυμίᾳ. τά
[2, 61]	ὠφελίας ἄπεστιν ἔτι ἡ δήλωσις	ἅπασι,	καὶ μεταβολῆς μεγάλης, καὶ ταύτης
[2, 64]	ὄνομα μέγιστον αὐτὴν ἔχουσαν ἐν	ἅπασιν	ἀνθρώποις διὰ τὸ ταῖς ξυμφοραῖς
[2, 39]	ταῖς παρασκευαῖς τὸ πλέον καὶ	ἀπάταις	ἢ τῷ ἀφ' ἡμῶν αὐτῶν
[2, 33]	ποιησάμενοι ἐς τὴν Κρανίων γῆν,	ἀπατηθέντες	ὑπ' αὐτῶν ἐξ ὁμολογίας τινὸς
[2, 49]	ἔδρασαν ἐς φρέατα, τῇ δίψῃ	ἀπαύστῳ	ξυνεχόμενοι· καὶ ἐν τῷ ὁμοίῳ
[2, 98]	τὴν Παιονικήν. πορευομένῳ δὲ αὐτῷ	ἀπεγίγνετο	μὲν οὐδὲν τοῦ στρατοῦ εἰ
[2, 62]	οἷς ἄλλοτε πολλάκις γε δὴ	ἀπέδειξα	οὐκ ὀρθῶς αὐτὸν ὑποπτευόμενον, δηλώσω
[2, 71]	καὶ ξυγκαλέσας πάντας τοὺς ξυμμάχους	ἀπεδίδου	Πλαταιεῦσι γῆν καὶ πόλιν τὴν
[2, 92]	τοῖς ἐναντίοις τὰ ἐκείνων ὑπόσπονδα	ἀπέδοσαν.	ἔστησαν δὲ καὶ οἱ Πελοποννήσιοι
[2, 6]	ἔπεμπον καὶ τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους	ἀπέδοσαν	τοῖς Θηβαίοις, τά τε ἐν
[2, 65]	καὶ ἓξ μῆνας· καὶ ἐπειδὴ	ἀπέθανεν,	ἐπὶ πλέον ἔτι ἐγνώσθη ἡ
[2, 79]	ἀναχωροῦσι τῷ περιόντι τοῦ στρατοῦ·	ἀπέθανον	δὲ αὐτῶν τριάκοντα καὶ τετρακόσιοι
[2, 22]	ὁπλιτῶν τροπὴ ἐγένετο αὐτῶν καὶ	ἀπέθανον	τῶν Θεσσαλῶν καὶ Ἀθηναίων οὐ
[2, 84]	ἀναφέρειν ἄνθρωποι ἄπειροι τοῖς κυβερνήταις	ἀπειθεστέρας	τὰς ναῦς παρεῖχον, τότε δὴ
[2, 8]	ἔρρωντο ἐς τὸν πόλεμον οὐκ	ἀπεικότως·	ἀρχόμενοι γὰρ πάντες ὀξύτερον ἀντιλαμβάνονται,
[2, 4]	ὁρῶντες δὲ αὐτοὺς οἱ Πλαταιῆς	ἀπειλημμένους	ἐβουλεύοντο εἴτε κατακαύσωσιν ὥσπερ ἔχουσιν,
[2, 53]	φόβος ἢ ἀνθρώπων νόμος οὐδεὶς	ἀπεῖργε,	τὸ μὲν κρίνοντες ἐν ὁμοίῳ
[2, 39]	καὶ οὐκ ἔστιν ὅτε ξενηλασίαις	ἀπείργομέν	τινα ἢ μαθήματος ἢ θεάματος,
[2, 89]	ἤδη ἔπεσεν ὑπ' ἐλασσόνων τῇ	ἀπειρίᾳ,	ἔστι δὲ ἃ καὶ τῇ
[2, 87]	καί πού τι καὶ ἡ	ἀπειρία	πρῶτον ναυμαχοῦντας ἔσφηλεν. ὥστε οὐ
[2, 87]	γενέσθαι. ὑμῶν δὲ οὐδ' ἡ	ἀπειρία	τοσοῦτον λείπεται ὅσον τόλμῃ προύχετε·
[2, 91]	αἱ δὲ καὶ ἐς βράχεα	ἀπειρίᾳ	χωρίων ὤκειλαν. ~τοὺς δ' Ἀθηναίους
[2, 87]	ὀρθῶς ἀνδρείους εἶναι, καὶ μὴ	ἀπειρίαν	τοῦ ἀνδρείου παρόντος προβαλλομένους εἰκότως
[2, 8]	ταῖς Ἀθήναις οὐκ ἀκουσίως ὑπὸ	ἀπειρίας	ἥπτετο τοῦ πολέμου, ἥ τε
[2, 4]	τραπόμενοι ἔφευγον διὰ τῆς πόλεως,	ἄπειροι	μὲν ὄντες οἱ πλείους ἐν
[2, 11]	ἡμῶν αὐτῶν οἱ πρεσβύτεροι οὐκ	ἄπειροι	πολέμων εἰσίν· ὅμως δὲ τῆσδε
[2, 84]	ὄντες ἐν κλύδωνι ἀναφέρειν ἄνθρωποι	ἄπειροι	τοῖς κυβερνήταις ἀπειθεστέρας τὰς ναῦς
[2, 35]	ἐπίσταται νομίσειε δηλοῦσθαι, ὅ τε	ἄπειρος	ἔστιν ἃ καὶ πλεονάζεσθαι, διὰ
[2, 76]	ἔχοντες, ἡ δὲ ῥύμῃ ἐμπίπτουσα	ἀπεκαύλιζε	τὸ προῦχον τῆς ἐμβολῆς. ~Μετὰ
[2, 49]	προύκαμνέ τι, ἐς τοῦτο πάντα	ἀπεκρίθη.	τοὺς δὲ ἄλλους ἀπ' οὐδεμιᾶς
[2, 72]	τῷ πλήθει τὰ ῥηθέντα κοινώσαντες	ἀπεκρίναντο	αὐτῷ ὅτι ἀδύνατα σφίσιν εἴη
[2, 74]	ἃ Λακεδαιμόνιοι προκαλοῦνται. ὡς δὲ	ἀπεκρίναντο,	ἐντεῦθεν δὴ πρῶτον μὲν ἐς
[2, 4]	καὶ δὶς μὲν ἢ τρὶς	ἀπεκρούσαντο,	ἔπειτα πολλῷ θορύβῳ αὐτῶν τε
[2, 53]	γὰρ ἐτόλμα τις ἃ πρότερον	ἀπεκρύπτετο	μὴ καθ' ἡδονὴν ποιεῖν, ἀγχίστροφον
[2, 90]	διέφθειραν, ἄνδρας τε τῶν Ἀθηναίων	ἀπέκτειναν	ὅσοι μὴ ἐξένευσαν αὐτῶν. καὶ
[2, 67]	βουλομένους ἔστιν ἃ εἰπεῖν αὐθημερὸν	ἀπέκτειναν	πάντας καὶ ἐς φάραγγα ἐσέβαλον,
[2, 92]	ἀνεδήσαντο· ἄνδρας τε τοὺς μὲν	ἀπέκτειναν,	τινὰς δὲ καὶ ἐζώγρησαν. ἐπὶ
[2, 5]	τῆς χώρας κατὰ τάχος ἐσεκομίσαντο,	ἀπέκτειναν	τοὺς ἄνδρας εὐθύς. ἦσαν δὲ
[2, 101]	ἑαυτὸν δυναμένου, ὥστ' ἐν τάχει	ἀπελθεῖν.	τὸν δὲ Σεύθην κρύφα Περδίκκας
[2, 33]	καὶ πειραθέντες, ὡς οὐκ ἐδύναντο,	ἀπέπλεον	ἐπ' οἴκου. σχόντες δ' ἐν
[2, 94]	κατὰ τάχος ἐπὶ τῆς Νισαίας	ἀπέπλεον·	ἔστι γὰρ ὅτι καὶ αἱ
[2, 84]	τοὺς πλείστους ἀνελόμενοι ἐς Μολύκρειον	ἀπέπλεον,	καὶ τροπαῖον στήσαντες ἐπὶ τῷ
[2, 66]	πολλά. καὶ ἐπειδὴ οὐ ξυνεχώρουν,	ἀπέπλευσαν	ἐπ' οἴκου. ~Καὶ τοῦ αὐτοῦ
[2, 94]	οὐκέτι καταλαβόντες πρὸς τῇ Σαλαμῖνι	ἀπέπλευσαν	καὶ αὐτοί, καὶ μετὰ τοῦτο
[2, 59]	παρόντα χαλεπαίνοντας καὶ πάντα ποιοῦντας	ἅπερ	αὐτὸς ἤλπιζε, ξύλλογον ποιήσας (ἔτι
[2, 64]	καὶ ἐπελθόντες οἱ ἐναντίοι ἔδρασαν	ἅπερ	εἰκὸς ἦν μὴ ἐθελησάντων ὑμῶν
[2, 15]	καὶ νεμομένους τὰ αὑτῶν ἑκάστους	ἅπερ	καὶ πρὸ τοῦ ἠνάγκασε μιᾷ
[2, 72]	τοῖς ὅρκοις· εἰ δὲ μή,	ἅπερ	καὶ πρότερον ἤδη προυκαλεσάμεθα, ἡσυχίαν
[2, 13]	δὲ καὶ περὶ τῶν παρόντων	ἅπερ	καὶ πρότερον, παρασκευάζεσθαί τε ἐς
[2, 89]	τε οὐκ εἰσὶν οὐδ' ἀναστροφαί,	ἅπερ	νεῶν ἄμεινον πλεουσῶν ἔργα ἐστίν,
[2, 34]	τὸν πρέποντα· μετὰ δὲ τοῦτο	ἀπέρχονται.	ὧδε μὲν θάπτουσιν· καὶ διὰ
[2, 23]	ἐν τῇ γῇ οἱ Ἀθηναῖοι	ἀπέστειλαν	τὰς ἑκατὸν ναῦς περὶ Πελοπόννησον
[2, 85]	δι' ὀλίγου μελέτης. ὀργῇ οὖν	ἀπέστελλον.	οἱ δὲ ἀφικόμενοι μετὰ τοῦ
[2, 47]	ἀνωφελῆ ἦν, τελευτῶντές τε αὐτῶν	ἀπέστησαν	ὑπὸ τοῦ κακοῦ νικώμενοι. ~ἤρξατο
[2, 61]	αἴσθησιν ἑκάστῳ, τῆς δὲ ὠφελίας	ἄπεστιν	ἔτι ἡ δήλωσις ἅπασι, καὶ
[2, 13]	τῆς θεοῦ τοῖς περικειμένοις χρυσίοις·	ἀπέφαινε	δ' ἔχον τὸ ἄγαλμα τεσσαράκοντα
[2, 13]	ὂν ἥμισυ τούτου. ἱππέας δὲ	ἀπέφαινε	διακοσίους καὶ χιλίους ξὺν ἱπποτοξόταις,
[2, 13]	ἄγαλμα τεσσαράκοντα τάλαντα σταθμὸν χρυσίου	ἀπέφθου,	καὶ περιαιρετὸν εἶναι ἅπαν. χρησαμένους
[2, 5]	ῥηθείσης περὶ τῶν γεγενημένων ἐπεβοήθουν.	ἀπέχει	δὲ ἡ Πλάταια τῶν Θηβῶν
[2, 82]	ἐπὶ τὸν Ἄναπον ποταμόν, ὃς	ἀπέχει	σταδίους ὀγδοήκοντα Στράτου, τούς τε
[2, 21]	στρατὸν ἑξήκοντα σταδίους τῆς πόλεως	ἀπέχοντα,	οὐκέτι ἀνασχετὸν ἐποιοῦντο, ἀλλ' αὐτοῖς,
[2, 86]	Ρίῳ τῷ Ἀχαϊκῷ οἱ Πελοποννήσιοι,	ἀπέχοντι	οὐ πολὺ τοῦ Πανόρμου, ἐν
[2, 102]	τοῦ Ἀχελῴου τῶν ἐκβολῶν οὐδὲν	ἀπέχουσαι,	ὥστε μέγας ὢν ὁ ποταμὸς
[2, 68]	ὡς οὐκ ἐδύναντο ἑλεῖν προσβαλόντες,	ἀπεχώρησαν	ἐπ' οἴκου καὶ διελύθησαν κατὰ
[2, 94]	Μέγαρα πάλιν ἐπὶ τῆς Κορίνθου	ἀπεχώρησαν	πεζῇ· οἱ δ' Ἀθηναῖοι οὐκέτι
[2, 4]	καὶ τὰς προσβολὰς ᾗ προσπίπτοιεν	ἀπεωθοῦντο.	καὶ δὶς μὲν ἢ τρὶς
[2, 39]	τέ τινας ἡμῶν πάντας αὐχοῦσιν	ἀπεῶσθαι	καὶ νικηθέντες ὑφ' ἁπάντων ἡσσῆσθαι.
[2, 82]	ξυμβοήθειαν ἐλθεῖν. κἀκεῖθεν ἐπ' οἴκου	ἀπῆλθον	ἕκαστοι. οἱ δὲ Στράτιοι τροπαῖον
[2, 42]	δόξης μᾶλλον ἢ τοῦ δέους	ἀπηλλάγησαν.	~Καὶ οἵδε μὲν προσηκόντως τῇ
[2, 20]	καὶ τὸ Θριάσιον πεδίον οὐκ	ἀπήντησαν,	πεῖραν ἐποιεῖτο περὶ τὰς Ἀχαρνὰς
[2, 52]	ἄλλου ἐπιβαλόντες ἄνωθεν ὃν φέροιεν	ἀπῇσαν.	~Πρῶτόν τε ἦρξε καὶ ἐς
[2, 63]	κινδύνου ὧν ἐν τῇ ἀρχῇ	ἀπήχθεσθε.	ἧς οὐδ' ἐκστῆναι ἔτι ὑμῖν
[2, 101]	Ἀθηναῖοι οὐ παρῆσαν ταῖς ναυσίν,	ἀπιστοῦντες	αὐτὸν μὴ ἥξειν, δῶρα δὲ
[2, 35]	ὑπερβάλλοντι αὐτῶν φθονοῦντες ἤδη καὶ	ἀπιστοῦσιν.	ἐπειδὴ δὲ τοῖς πάλαι οὕτως
[2, 46]	δὲ ἀπολοφυράμενοι ὃν προσήκει ἑκάστῳ	ἄπιτε.	~Τοιόσδε μὲν ὁ τάφος ἐγένετο
[2, 85]	Κυδωνιατῶν, καὶ ὑπ' ἀνέμων καὶ	ἀπλοίας	ἐνδιέτριψεν οὐκ ὀλίγον χρόνον· ~οἱ
[2, 97]	μέγεθος ἐπὶ μὲν θάλασσαν καθήκουσα	ἀπὸ	Ἀβδήρων πόλεως ἐς τὸν Εὔξεινον
[2, 102]	Οἰνιάδας τόπους ἐδυνάστευσέ τε καὶ	ἀπὸ	Ἀκαρνᾶνος παιδὸς ἑαυτοῦ τῆς χώρας
[2, 62]	καταφρονήματι. αὔχημα μὲν γὰρ καὶ	ἀπὸ	ἀμαθίας εὐτυχοῦς καὶ δειλῷ τινὶ
[2, 97]	τοσαύτη ἦν, ἐς ἤπειρον δὲ	ἀπὸ	Βυζαντίου ἐς Λαιαίους καὶ ἐπὶ
[2, 36]	ἐν εἰδόσιν οὐ βουλόμενος ἐάσω·	ἀπὸ	δὲ οἵας τε ἐπιτηδεύσεως ἤλθομεν
[2, 92]	γιγνόμενα θάρσος τε ἔλαβε, καὶ	ἀπὸ	ἑνὸς κελεύσματος ἐμβοήσαντες ἐπ' αὐτοὺς
[2, 80]	ἔλθωσιν, ἀδυνάτων ὄντων ξυμβοηθεῖν τῶν	ἀπὸ	θαλάσσης Ἀκαρνάνων ῥᾳδίως Ἀκαρνανίαν σχόντες
[2, 83]	Κνήμῳ, ὅπως μὴ ξυμβοηθῶσιν οἱ	ἀπὸ	θαλάσσης ἄνω Ἀκαρνᾶνες, οὐ παραγίγνεται,
[2, 97]	Στρυμόνα (ταύτῃ γὰρ διὰ πλείστου	ἀπὸ	θαλάσσης ἄνω ἐγίγνετο) ἡμερῶν ἀνδρὶ
[2, 76]	σιδηραῖς ἀπὸ τῆς τομῆς ἑκατέρωθεν	ἀπὸ	κεραιῶν δύο ἐπικεκλιμένων καὶ ὑπερτεινουσῶν
[2, 80]	ἐπορεύετο Κνῆμος οὐ περιμείνας τὸ	ἀπὸ	Κορίνθου ναυτικόν, καὶ διὰ τῆς
[2, 84]	Κυλλήνην τὸ Ηλείων ἐπίνειον· καὶ	ἀπὸ	Λευκάδος Κνῆμος καὶ αἱ ἐκείνων
[2, 37]	ἕκαστος ἔν τῳ εὐδοκιμεῖ, οὐκ	ἀπὸ	μέρους τὸ πλέον ἐς τὰ
[2, 10]	εἰρημένον ξυνῇσαν τὰ δύο μέρη	ἀπὸ	πόλεως ἑκάστης ἐς τὸν Ισθμόν.
[2, 90]	τῇ γῇ, ὅπερ ἐβούλοντο μάλιστα,	ἀπὸ	σημείου ἑνὸς ἄφνω ἐπιστρέψαντες τὰς
[2, 65]	πρότερον ὑπάρχουσι πολεμίοις καὶ τοῖς	ἀπὸ	Σικελίας μετ' αὐτῶν, καὶ τῶν
[2, 77]	τριφθεῖσα ὑπ' ἀνέμων πρὸς αὑτὴν	ἀπὸ	ταὐτομάτου πῦρ καὶ φλόγα ἀπ'
[2, 13]	πρῶτον ὁπότε οἱ πολέμιοι ἐσβάλοιεν,	ἀπό	τε τῶν πρεσβυτάτων καὶ τῶν
[2, 58]	ταῖς ναυσὶν ἐς τὰς Ἀθήνας,	ἀπὸ	τετρακισχιλίων ὁπλιτῶν χιλίους καὶ πεντήκοντα
[2, 83]	ἐπ' Ἀκαρνανίας κατεῖδον τοὺς Ἀθηναίους	ἀπὸ	τῆς Ξαλκίδος καὶ τοῦ Εὐήνου
[2, 58]	προτέρους στρατιώτας νοσῆσαι τῶν Ἀθηναίων	ἀπὸ	τῆς ξὺν Αγνωνι στρατιᾶς, ἐν
[2, 62]	ἡμῖν ὑπάρχει. καὶ τὴν τόλμαν	ἀπὸ	τῆς ὁμοίας τύχης ἡ ξύνεσις
[2, 22]	μὲν Λαρίσης Πολυμήδης καὶ Ἀριστόνους,	ἀπὸ	τῆς στάσεως ἑκάτερος, ἐκ δὲ
[2, 22]	ἐξέπεμπεν αἰεὶ τοῦ μὴ προδρόμους	ἀπὸ	τῆς στρατιᾶς ἐσπίπτοντας ἐς τοὺς
[2, 76]	μεγάλας ἀρτήσαντες ἁλύσεσι μακραῖς σιδηραῖς	ἀπὸ	τῆς τομῆς ἑκατέρωθεν ἀπὸ κεραιῶν
[2, 87]	ἐπλέομεν· ξυνέβη δὲ καὶ τὰ	ἀπὸ	τῆς τύχης οὐκ ὀλίγα ἐναντιωθῆναι,
[2, 68]	μὲν ἔχθραν ἐς τοὺς Ἀργείους	ἀπὸ	τοῦ ἀνδραποδισμοῦ σφῶν αὐτῶν πρῶτον
[2, 15]	ἄξια ἐχρῶντο, καὶ νῦν ἔτι	ἀπὸ	τοῦ ἀρχαίου πρό τε γαμικῶν
[2, 63]	πόλεως ὑμᾶς εἰκὸς τῷ τιμωμένῳ	ἀπὸ	τοῦ ἄρχειν, ᾧπερ ἅπαντες ἀγάλλεσθε,
[2, 76]	δὲ καὶ ἔνθεν αὐτοῦ ἀρξάμενοι	ἀπὸ	τοῦ βραχέος τείχους ἐκ τοῦ
[2, 91]	δὲ εἴκοσι νῆες αὐτῶν αἱ	ἀπὸ	τοῦ δεξιοῦ κέρως ἐδίωκον τὰς
[2, 89]	πλῆθος τῶν νεῶν καὶ οὐκ	ἀπὸ	τοῦ ἴσου παρεσκευάσαντο· ἔπειτα ᾧ
[2, 77]	τῆς ἄλλης πόλεως ὅσον ἐδύναντο	ἀπὸ	τοῦ μετεώρου πλεῖστον ἐπισχεῖν, ἐμβαλόντες
[2, 15]	ἡ ἀνάστασις ἐγίγνετο. ~ξυνεβεβήκει δὲ	ἀπὸ	τοῦ πάνυ ἀρχαίου ἑτέρων μᾶλλον
[2, 93]	ἐξαπιναίως οὕτως ἐπιπλεύσειαν, ἐπεὶ οὐδ'	ἀπὸ	τοῦ προφανοῦς τολμῆσαι ἂν καθ'
[2, 34]	καὶ ἐπειδὴ καιρὸς ἐλάμβανε, προελθὼν	ἀπὸ	τοῦ σήματος ἐπὶ βῆμα ὑψηλὸν
[2, 74]	ἐξελθεῖν τε μηδένα ἔτι, ἀλλ'	ἀπὸ	τοῦ τείχους ἀποκρίνασθαι ὅτι ἀδύνατα
[2, 77]	φοροῦντες δὲ ὕλης φακέλους παρέβαλον	ἀπὸ	τοῦ χώματος ἐς τὸ μεταξὺ
[2, 68]	ἔχθρα δὲ πρὸς τοὺς Ἀργείους	ἀπὸ	τοῦδε αὐτοῖς ἤρξατο πρῶτον γενέσθαι.
[2, 46]	δὲ αὐτῶν τοὺς παῖδας τὸ	ἀπὸ	τοῦδε δημοσίᾳ ἡ πόλις μέχρι
[2, 25]	τήν τε πόλιν περιεποίησε καὶ	ἀπὸ	τούτου τοῦ τολμήματος πρῶτος τῶν
[2, 13]	ἔχειν, λέγων τὴν ἰσχὺν αὐτοῖς	ἀπὸ	τούτων εἶναι τῶν χρημάτων τῆς
[2, 92]	μετὰ δὲ ταῦτα φοβούμενοι τὴν	ἀπὸ	τῶν Ἀθηναίων βοήθειαν ὑπὸ νύκτα
[2, 86]	ναυμαχίαν ποιῆσαι πρίν τι καὶ	ἀπὸ	τῶν Ἀθηναίων ἐπιβοηθῆσαι, ξυνεκάλεσαν τοὺς
[2, 24]	θέσθαι καὶ μὴ ἀναλοῦν, ἀλλ'	ἀπὸ	τῶν ἄλλων πολεμεῖν· ἢν δέ
[2, 68]	τὴν νῦν γλῶσσαν τότε πρῶτον	ἀπὸ	τῶν Ἀμπρακιωτῶν ξυνοικησάντων· οἱ δὲ
[2, 100]	διενοοῦντο ἀμύνεσθαι, ἵππους δὲ προσμεταπεμψάμενοι	ἀπὸ	τῶν ἄνω ξυμμάχων, ὅπῃ δοκοίη,
[2, 24]	πολέμου φυλάξειν· καὶ χίλια τάλαντα	ἀπὸ	τῶν ἐν τῇ ἀκροπόλει χρημάτων
[2, 90]	ἐς τὴν θάλασσαν καὶ ἐπιβάντες	ἀπὸ	τῶν καταστρωμάτων μαχόμενοι ἀφείλοντο ἑλκομένας
[2, 71]	Κλεομβρότου Λακεδαιμόνιος ἐλευθερώσας τὴν Ελλάδα	ἀπὸ	τῶν μήδων μετὰ Ελλήνων τῶν
[2, 69]	δὲ στρατιᾷ Ἀθηναίων τε τῶν	ἀπὸ	τῶν νεῶν καὶ τῶν ξυμμάχων
[2, 102]	τετρακοσίοις μὲν ὁπλίταις Ἀθηναίων τῶν	ἀπὸ	τῶν νεῶν, τετρακοσίοις δὲ Μεσσηνίων,
[2, 13]	τὸ πολὺ φόρου κατ' ἐνιαυτὸν	ἀπὸ	τῶν ξυμμάχων τῇ πόλει ἄνευ
[2, 4]	γυναικῶν καὶ τῶν οἰκετῶν ἅμα	ἀπὸ	τῶν οἰκιῶν κραυγῇ τε καὶ
[2, 65]	ἐς αὑτὸν ὀργῆς παραλύειν καὶ	ἀπὸ	τῶν παρόντων δεινῶν ἀπάγειν τὴν
[2, 77]	ἀντιτείχισμα ἐγίγνετο, νομίσαντες ἄπορον εἶναι	ἀπὸ	τῶν παρόντων δεινῶν ἑλεῖν τὴν
[2, 64]	τε δαιμόνια ἀναγκαίως τά τε	ἀπὸ	τῶν πολεμίων ἀνδρείως· ταῦτα γὰρ
[2, 36]	ὡς ἐπὶ πλεῖστον. ~Ἄρξομαι δὲ	ἀπὸ	τῶν προγόνων πρῶτον· δίκαιον γὰρ
[2, 62]	ἀπόρῳ ἡ ἰσχύς, γνώμῃ δὲ	ἀπὸ	τῶν ὑπαρχόντων, ἧς βεβαιοτέρα ἡ
[2, 41]	ἡ δύναμις τῆς πόλεως, ἣν	ἀπὸ	τῶνδε τῶν τρόπων ἐκτησάμεθα, σημαίνει.
[2, 69]	τὸν πλοῦν τῶν ὁλκάδων τῶν	ἀπὸ	Φασήλιδος καὶ Φοινίκης καὶ τῆς
[2, 50]	κύνες μᾶλλον αἴσθησιν παρεῖχον τοῦ	ἀποβαίνοντος	διὰ τὸ ξυνδιαιτᾶσθαι. ~Τὸ μὲν
[2, 11]	αὐτοῖς ἐπ' ἀμφότερα ἐκ τῶν	ἀποβαινόντων,	ἕπεσθ' ὅπῃ ἄν τις ἡγῆται,
[2, 33]	ἐξ ὁμολογίας τινὸς ἄνδρας τε	ἀποβάλλουσι	σφῶν αὐτῶν, ἐπιθεμένων ἀπροσδοκήτοις τῶν
[2, 66]	ὁπλῖται καὶ Κνῆμος Σπαρτιάτης ναύαρχος.	ἀποβάντες	δὲ ἐς τὴν γῆν ἐδῄωσαν
[2, 102]	ἐστράτευσαν, παραπλεύσαντες ἐπ' Ἀστακοῦ καὶ	ἀποβάντες,	ἐς τὴν μεσόγειαν τῆς Ἀκαρνανίας
[2, 25]	καὶ ἐς Μεθώνην τῆς Λακωνικῆς	ἀποβάντες	τῷ τείχει προσέβαλον ὄντι ἀσθενεῖ
[2, 87]	ἀντιλογίαν, τῆς γε ξυμφορᾶς τῷ	ἀποβάντι	ἀμβλύνεσθαι, νομίσαι δὲ ταῖς μὲν
[2, 26]	αὐτῶν Κλεόπομπος ὁ Κλεινίου. καὶ	ἀποβάσεις	ποιησάμενος τῆς τε παραθαλασσίου ἔστιν
[2, 33]	τῷ παράπλῳ ἐς Κεφαλληνίαν καὶ	ἀπόβασιν	ποιησάμενοι ἐς τὴν Κρανίων γῆν,
[2, 34]	τὰ μὲν ὀστᾶ προτίθενται τῶν	ἀπογενομένων	πρότριτα σκηνὴν ποιήσαντες, καὶ ἐπιφέρει
[2, 51]	ἐπεὶ καὶ τὰς ὀλοφύρσεις τῶν	ἀπογιγνομένων	τελευτῶντες καὶ οἱ οἰκεῖοι ἐξέκαμνον
[2, 15]	νῦν πόλιν οὖσαν, ἓν βουλευτήριον	ἀποδείξας	καὶ πρυτανεῖον, ξυνῴκισε πάντας, καὶ
[2, 72]	τοῖς Λακεδαιμονίοις, καὶ γῆς ὅρους	ἀποδείξατε	καὶ δένδρα ἀριθμῷ τὰ ὑμέτερα
[2, 13]	ἄλλα οἷάπερ εἰώθει Περικλῆς ἐς	ἀπόδειξιν	τοῦ περιέσεσθαι τῷ πολέμῳ. ~Οἱ
[2, 13]	ταλάντων (τὰ γὰρ πλεῖστα τριακοσίων	ἀποδέοντα	μύρια ἐγένετο, ἀφ' ὧν ἔς
[2, 29]	Ἀθηναίοις καὶ Θέρμην αὐτῷ ἔπεισεν	ἀποδοῦναι·	ξυνεστράτευσέ τε εὐθὺς Περδίκκας ἐπὶ
[2, 95]	βουλόμενος ἀναπρᾶξαι, τὴν δὲ αὐτὸς	ἀποδοῦναι.	ὅ τε γὰρ Περδίκκας αὐτῷ
[2, 5]	ὁμολογοῦσι τοὺς ἄνδρας εὐθὺς ὑποσχέσθαι	ἀποδώσειν,	ἀλλὰ λόγων πρῶτον γενομένων ἤν
[2, 5]	δὲ πάλιν ἐκ τῆς γῆς	ἀποδώσειν	αὐτοῖς τοὺς ἄνδρας. Θηβαῖοι μὲν
[2, 72]	πόλεμος ᾖ· ἐπειδὰν δὲ παρέλθῃ,	ἀποδώσομεν	ὑμῖν ἃ ἂν παραλάβωμεν. μέχρι
[2, 40]	ἀλλ' ἐς ὀφείλημα τὴν ἀρετὴν	ἀποδώσων.	καὶ μόνοι οὐ τοῦ ξυμφέροντος
[2, 34]	ἐν τῷδε τῷ πολέμῳ πρώτων	ἀποθανόντων	τρόπῳ τοιῷδε. τὰ μὲν ὀστᾶ
[2, 69]	ἐς τὴν Λυκίαν ὁ Μελήσανδρος	ἀποθνῄσκει	καὶ τῆς στρατιᾶς μέρος τι
[2, 52]	ἀλλὰ καὶ νεκροὶ ἐπ' ἀλλήλοις	ἀποθνῄσκοντες	ἔκειντο καὶ ἐν ταῖς ὁδοῖς
[2, 66]	δὲ Ἀχαιῶν τῶν ἐκ Πελοποννήσου	ἄποικοι	καὶ Ἀθηναίοις ξυνεμάχουν. ἐπέπλεον δὲ
[2, 80]	Κορίνθιοι ξυμπροθυμούμενοι μάλιστα τοῖς Ἀμπρακιώταις	ἀποίκοις	οὖσιν. καὶ τὸ μὲν ναυτικὸν
[2, 49]	στηρίξειεν, ἀνέστρεφέ τε αὐτὴν καὶ	ἀποκαθάρσεις	χολῆς πᾶσαι ὅσαι ὑπὸ ἰατρῶν
[2, 76]	γῆ φοροῖτο. οἱ δὲ ταύτῃ	ἀποκλῃόμενοι	τοῦτο μὲν ἐπέσχον, ὑπόνομον δὲ
[2, 74]	ἔτι, ἀλλ' ἀπὸ τοῦ τείχους	ἀποκρίνασθαι	ὅτι ἀδύνατα σφίσι ποιεῖν ἐστὶν
[2, 67]	ἐν ὁλκάσι περὶ Πελοπόννησον πλέοντας	ἀποκτείναντες	καὶ ἐς φάραγγας ἐσβαλόντες. πάντας
[2, 5]	αὐτοὶ ἔφασαν αὐτῶν τοὺς ἄνδρας	ἀποκτενεῖν	οὓς ἔχουσι ζῶντας· ἀναχωρησάντων δὲ
[2, 53]	εἰκὸς εἶναι τοῦ βίου τι	ἀπολαῦσαι.	~Τοιούτῳ μὲν πάθει οἱ Ἀθηναῖοι
[2, 38]	ξυμβαίνει ἡμῖν μηδὲν οἰκειοτέρᾳ τῇ	ἀπολαύσει	τὰ αὐτοῦ ἀγαθὰ γιγνόμενα καρποῦσθαι
[2, 42]	οὔτε πλούτου τις τὴν ἔτι	ἀπόλαυσιν	προτιμήσας ἐμαλακίσθη οὔτε πενίας ἐλπίδι,
[2, 16]	ἄλλο ἢ πόλιν τὴν αὑτοῦ	ἀπολείπων	ἕκαστος. ~ἐπειδή τε ἀφίκοντο ἐς
[2, 58]	χιλίους καὶ πεντήκοντα τῇ νόσῳ	ἀπολέσας	ἐν τεσσαράκοντα μάλιστα ἡμέραις· οἱ
[2, 25]	ὀλίγους τινὰς ἐν τῇ ἐσδρομῇ	ἀπολέσας	τῶν μεθ' αὑτοῦ τήν τε
[2, 63]	οἱ τοιοῦτοι ἑτέρους τε πείσαντες	ἀπολέσειαν	καὶ εἴ που ἐπὶ σφῶν
[2, 90]	καὶ ἤλπιζον πάσας τὰς ναῦς	ἀπολήψεσθαι.	τῶν δὲ ἕνδεκα μέν τινες
[2, 81]	Κορίνθου μέλλοντος ἐκπλεῖν Ναύπακτον ἐρήμην	ἀπολιπεῖν.	οἱ δὲ Πελοποννήσιοι καὶ οἱ
[2, 53]	τοῦ πάντας ὁρᾶν ἐν ἴσῳ	ἀπολλυμένους,	τῶν δὲ ἁμαρτημάτων οὐδεὶς ἐλπίζων
[2, 102]	τὸν φόνον τῆς μητρός, τὸν	Ἀπόλλω	ταύτην τὴν γῆν χρῆσαι οἰκεῖν,
[2, 91]	καὶ σχοῦσαι ἀντίπρωροι κατὰ τὸ	Ἀπολλώνιον	παρεσκευάζοντο ἀμυνούμενοι, ἢν ἐς τὴν
[2, 46]	ἄνδρες ἄριστοι πολιτεύουσιν. νῦν δὲ	ἀπολοφυράμενοι	ὃν προσήκει ἑκάστῳ ἄπιτε. ~Τοιόσδε
[2, 8]	Ἀθηναίους, οἱ μὲν τῆς ἀρχῆς	ἀπολυθῆναι	βουλόμενοι, οἱ δὲ μὴ ἀρχθῶσι
[2, 65]	οἰκοδομίαις τε καὶ πολυτελέσι κατασκευαῖς	ἀπολωλεκότες,	τὸ δὲ μέγιστον, πόλεμον ἀντ'
[2, 36]	ἐδέξαντο ὅσην ἔχομεν ἀρχὴν οὐκ	ἀπόνως	ἡμῖν τοῖς νῦν προσκατέλιπον. τὰ
[2, 93]	τοῦ χειμῶνος ἐβούλοντο διδαξάντων Μεγαρέων	ἀποπειρᾶσαι	τοῦ Πειραιῶς τοῦ λιμένος τῶν
[2, 85]	οὔσης αἰεὶ ναυμαχήσειν. οἱ δὲ	ἀποπέμπουσιν	εἴκοσι ναῦς αὐτῷ, τῷ δὲ
[2, 12]	πρεσβείαν μὴ προσδέχεσθαι Λακεδαιμονίων ἐξεστρατευμένων·	ἀποπέμπουσιν	οὖν αὐτὸν πρὶν ἀκοῦσαι καὶ
[2, 51]	ἐρῆμοι, καὶ οἰκίαι πολλαὶ ἐκενώθησαν	ἀπορίᾳ	τοῦ θεραπεύσοντος· εἴτε προσίοιεν, διεφθείροντο,
[2, 49]	καὶ ἔλασσον ποτόν. καὶ ἡ	ἀπορία	τοῦ μὴ ἡσυχάζειν καὶ ἡ
[2, 81]	ἄπωθεν δὲ σφενδονώντων καὶ ἐς	ἀπορίαν	καθιστάντων· οὐ γὰρ ἦν ἄνευ
[2, 59]	ἐγένοντο. πανταχόθεν τε τῇ γνώμῃ	ἄποροι	καθεστηκότες ἐνέκειντο τῷ Περικλεῖ. ὁ
[2, 77]	χώματι τὸ ἀντιτείχισμα ἐγίγνετο, νομίσαντες	ἄπορον	εἶναι ἀπὸ τῶν παρόντων δεινῶν
[2, 102]	καὶ τὴν πόλιν αὐτοῖς περιλιμνάζων,	ἄπορον	ποιεῖ ὑπὸ τοῦ ὕδατος ἐν
[2, 62]	ἧσσον πιστεύει, ἧς ἐν τῷ	ἀπόρῳ	ἡ ἰσχύς, γνώμῃ δὲ ἀπὸ
[2, 102]	ἄλλης αὐτῷ μεμιασμένης. ὁ δ'	ἀπορῶν,	ὥς φασι, μόλις κατενόησε τὴν
[2, 85]	ναῦς ὅτι πλείστας διὰ τάχους	ἀποστεῖλαι,	ὡς καθ' ἡμέραν ἑκάστην ἐλπίδος
[2, 12]	ξύλλογον ὁ Ἀρχίδαμος Μελήσιππον πρῶτον	ἀποστέλλει	ἐς τὰς Ἀθήνας τὸν Διακρίτου
[2, 80]	τὴν πᾶσαν καταστρέψασθαι καὶ Ἀθηναίων	ἀποστῆσαι	πείθουσι Λακεδαιμονίους ναυτικόν τε παρασκευάσασθαι
[2, 40]	γιγνώσκοντες καὶ διὰ ταῦτα μὴ	ἀποτρεπόμενοι	ἐκ τῶν κινδύνων. καὶ τὰ
[2, 62]	ξυμμάχων μόνων ἄρχειν, ἐγὼ δὲ	ἀποφαίνω	δύο μερῶν τῶν ἐς χρῆσιν
[2, 72]	τῇ πάσῃ πόλει μὴ ἐκείνων	ἀποχωρησάντων	Ἀθηναῖοι ἐλθόντες σφίσιν οὐκ ἐπιτρέπωσιν,
[2, 89]	πολεμίων ἐκ πολλοῦ, οὔτ' ἂν	ἀποχωρήσειεν	ἐν δέοντι πιεζόμενος· διέκπλοι τε
[2, 63]	αὐτῶν αὐτόνομοι οἰκήσειαν· τὸ γὰρ	ἄπραγμον	οὐ σῴζεται μὴ μετὰ τοῦ
[2, 40]	τε μηδὲν τῶνδε μετέχοντα οὐκ	ἀπράγμονα,	ἀλλ' ἀχρεῖον νομίζομεν, καὶ οἱ
[2, 63]	τόδε ἐν τῷ παρόντι δεδιὼς	ἀπραγμοσύνῃ	ἀνδραγαθίζεται· ὡς τυραννίδα γὰρ ἤδη
[2, 64]	ᾠκήσαμεν. καίτοι ταῦτα ὁ μὲν	ἀπράγμων	μέμψαιτ' ἄν, ὁ δὲ δρᾶν
[2, 59]	πρέσβεις τινὰς πέμψαντες ὡς αὐτοὺς	ἄπρακτοι	ἐγένοντο. πανταχόθεν τε τῇ γνώμῃ
[2, 36]	τε τῷ παρόντι οὐκ ἂν	ἀπρεπῆ	λεχθῆναι αὐτὰ καὶ τὸν πάντα
[2, 93]	κενάς, τήν τε ἄλλην Σαλαμῖνα	ἀπροσδοκήτοις	ἐπιπεσόντες ἐπόρθουν. ~ἐς δὲ τὰς
[2, 33]	τε ἀποβάλλουσι σφῶν αὐτῶν, ἐπιθεμένων	ἀπροσδοκήτοις	τῶν Κρανίων, καὶ βιαιότερον ἀναγαγόμενοι
[2, 61]	γὰρ φρόνημα τὸ αἰφνίδιον καὶ	ἀπροσδόκητον	καὶ τὸ πλείστῳ παραλόγῳ ξυμβαῖνον·
[2, 5]	τοὺς ἀγροὺς καὶ κατασκευή, οἷα	ἀπροσδοκήτου	κακοῦ ἐν εἰρήνῃ γενομένου· ἐβούλοντο
[2, 91]	μὲν οὖν Πελοποννησίοις γενομένου τούτου	ἀπροσδοκήτου	τε καὶ παρὰ λόγον φόβος
[2, 50]	ὄρνεα καὶ τετράποδα ὅσα ἀνθρώπων	ἅπτεται,	πολλῶν ἀτάφων γιγνομένων ἢ οὐ
[2, 49]	ὕστερον. καὶ τὸ μὲν ἔξωθεν	ἁπτομένῳ	σῶμα οὔτ' ἄγαν θερμὸν ἦν
[2, 81]	μήπω τοὺς ἄλλους Ἀκαρνᾶνας ξυμβεβοηθηκέναι,	ἄπωθεν	δὲ σφενδονώντων καὶ ἐς ἀπορίαν
[2, 51]	μὴ θέλοιεν δεδιότες ἀλλήλοις προσιέναι,	ἀπώλλυντο	ἐρῆμοι, καὶ οἰκίαι πολλαὶ ἐκενώθησαν
[2, 4]	δὲ ἄλλῃ τῆς πόλεως σποράδες	ἀπώλλυντο.	τὸ δὲ πλεῖστον καὶ ὅσον
[2, 87]	ὦ ἄνδρες Πελοποννήσιοι, εἴ τις	ἄρα	δι' αὐτὴν ὑμῶν φοβεῖται τὴν
[2, 87]	κακῷ γενέσθαι· ἢν δέ τις	ἄρα	καὶ βουληθῇ, κολασθήσεται τῇ πρεπούσῃ
[2, 12]	Διακρίτου ἄνδρα Σπαρτιάτην, εἴ τι	ἄρα	μᾶλλον ἐνδοῖεν οἱ Ἀθηναῖοι ὁρῶντες
[2, 13]	τοὺς ἑαυτοῦ καὶ οἰκίας ἢν	ἄρα	μὴ δῃώσωσιν οἱ πολέμιοι ὥσπερ
[2, 5]	νυκτὸς παραγενέσθαι πανστρατιᾷ, εἴ τι	ἄρα	μὴ προχωροίη τοῖς ἐσεληλυθόσι, τῆς
[2, 90]	τὰς ἄριστα πλεούσας, ὅπως, εἰ	ἄρα	νομίσας ἐπὶ τὴν Ναύπακτον αὐτοὺς
[2, 5]	ὑπάρχειν ἀντὶ τῶν ἔνδον, ἢν	ἄρα	τύχωσί τινες ἐζωγρημένοι. καὶ οἱ
[2, 56]	ταῦτα πάντα ἐπιθαλάσσια τῆς Πελοποννήσου.	ἄραντες	δὲ ἀπ' αὐτῶν ἀφίκοντο ἐς
[2, 103]	δὲ Ἀθηναῖοι καὶ ὁ Φορμίων	ἄραντες	ἐκ τῆς Ἀκαρνανίας καὶ ἀφικόμενοι
[2, 23]	αὐτοῖς οἱ Ἀθηναῖοι ἐς μάχην,	ἄραντες	ἐκ τῶν Ἀχαρνῶν ἐδῄουν τῶν
[2, 25]	ἐν Σπάρτῃ. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι	ἄραντες	παρέπλεον, καὶ σχόντες τῆς Ηλείας
[2, 23]	ὁ Ἀντιγένους. καὶ οἱ μὲν	ἄραντες	τῇ παρασκευῇ ταύτῃ περιέπλεον, οἱ
[2, 98]	καὶ ἐπειδὴ αὐτῷ ἑτοῖμα ἦν,	ἄρας	ἐπορεύετο ἐπὶ τὴν Μακεδονίαν πρῶτον
[2, 12]	οὐδέν πω ἐνδώσουσιν, οὕτω δὴ	ἄρας	τῷ στρατῷ προυχώρει ἐς τὴν
[2, 68]	καὶ οὐκ ἀρεσκόμενος τῇ ἐν	Ἄργει	καταστάσει Ἀμφίλοχος ὁ Ἀμφιάρεω ἐν
[2, 2]	δεκάτῳ ἔτει, ἐπὶ Ξρυσίδος ἐν	Ἄργει	τότε πεντήκοντα δυοῖν δέοντα ἔτη
[2, 80]	Κορίνθου ναυτικόν, καὶ διὰ τῆς	Ἀργείας	ἰόντες Λιμναίαν, κώμην ἀτείχιστον, ἐπόρθησαν.
[2, 27]	δὲ Θυρεᾶτις γῆ μεθορία τῆς	Ἀργείας	καὶ Λακωνικῆς ἐστίν, ἐπὶ θάλασσαν
[2, 67]	Πρατόδαμος καὶ Τεγεάτης Τιμαγόρας καὶ	Ἀργεῖος	ἰδίᾳ Πόλλις, πορευόμενοι ἐς τὴν
[2, 68]	τὴν μὲν ἔχθραν ἐς τοὺς	Ἀργείους	ἀπὸ τοῦ ἀνδραποδισμοῦ σφῶν αὐτῶν
[2, 68]	Ἀμφιλοχίαν. ἔχθρα δὲ πρὸς τοὺς	Ἀργείους	ἀπὸ τοῦδε αὐτοῖς ἤρξατο πρῶτον
[2, 68]	βάρβαροί εἰσιν. ἐκβάλλουσιν οὖν τοὺς	Ἀργείους	οἱ Ἀμπρακιῶται χρόνῳ καὶ αὐτοὶ
[2, 9]	οἱ ἐντὸς Ισθμοῦ πάντες πλὴν	Ἀργείων	καὶ Ἀχαιῶν (τούτοις δὲ ἐς
[2, 17]	διεκώλυε, λέγον ὡς τὸ Πελαργικὸν	ἀργὸν	ἄμεινον, ὅμως ὑπὸ τῆς παραχρῆμα
[2, 68]	τοῦ Φορμίωνος αἱροῦσι κατὰ κράτος	Ἄργος	καὶ τοὺς Ἀμπρακιώτας ἠνδραπόδισαν, κοινῇ
[2, 68]	κόλπῳ, ὁμώνυμον τῇ ἑαυτοῦ πατρίδι	Ἄργος	ὀνομάσας (καὶ ἦν ἡ πόλις
[2, 68]	βαρβάρων· ἐλθόντες τε πρὸς τὸ	Ἄργος	τῆς μὲν χώρας ἐκράτουν, τὴν
[2, 68]	τοῦδε αὐτοῖς ἤρξατο πρῶτον γενέσθαι.	Ἄργος	τὸ Ἀμφιλοχικὸν καὶ Ἀμφιλοχίαν τὴν
[2, 68]	βαρβάρων πολλοὺς ἀναστήσαντες ἐστράτευσαν ἐπ'	Ἄργος	τὸ Ἀμφιλοχικὸν καὶ τὴν ἄλλην
[2, 99]	Τημενίδαι τὸ ἀρχαῖον ὄντες ἐξ	Ἄργους,	πρῶτοι ἐκτήσαντο καὶ ἐβασίλευσαν ἀναστήσαντες
[2, 55]	καλουμένην μέχρι Λαυρείου, οὗ τὰ	ἀργύρεια	μέταλλά ἐστιν Ἀθηναίοις. καὶ πρῶτον
[2, 7]	ἀριθμὸν πεντακοσίων νεῶν ἐσομένων, καὶ	ἀργύριον	ῥητὸν ἑτοιμάζειν, τά τε ἄλλα
[2, 70]	γυναῖκας δὲ ξὺν δυοῖν, καὶ	ἀργύριόν	τι ῥητὸν ἔχοντας ἐφόδιον. καὶ
[2, 13]	χωρὶς δὲ χρυσίου ἀσήμου καὶ	ἀργυρίου	ἔν τε ἀναθήμασιν ἰδίοις καὶ
[2, 13]	ἐν τῇ ἀκροπόλει ἔτι τότε	ἀργυρίου	ἐπισήμου ἑξακισχιλίων ταλάντων (τὰ γὰρ
[2, 97]	πλεῖστον δὴ ἐποίησε, τετρακοσίων ταλάντων	ἀργυρίου	μάλιστα δύναμις, ἃ χρυσὸς καὶ
[2, 69]	Μελήσανδρον στρατηγόν, ὅπως ταῦτά τε	ἀργυρολογῶσι	καὶ τὸ λῃστικὸν τῶν Πελοποννησίων
[2, 97]	μάλιστα δύναμις, ἃ χρυσὸς καὶ	ἄργυρος	ᾔει· καὶ δῶρα οὐκ ἐλάσσω
[2, 97]	ἐλάσσω τούτων χρυσοῦ τε καὶ	ἀργύρου	προσεφέρετο, χωρὶς δὲ ὅσα ὑφαντά
[2, 68]	Τρωικὰ οἴκαδε ἀναχωρήσας καὶ οὐκ	ἀρεσκόμενος	τῇ ἐν Ἄργει καταστάσει Ἀμφίλοχος
[2, 42]	αἱ τῶνδε καὶ τῶν τοιῶνδε	ἀρεταὶ	ἐκόσμησαν, καὶ οὐκ ἂν πολλοῖς
[2, 35]	μὴ ἐν ἑνὶ ἀνδρὶ πολλῶν	ἀρετὰς	κινδυνεύεσθαι εὖ τε καὶ χεῖρον
[2, 40]	χάριν, ἀλλ' ἐς ὀφείλημα τὴν	ἀρετὴν	ἀποδώσων. καὶ μόνοι οὐ τοῦ
[2, 40]	τῶν κινδύνων. καὶ τὰ ἐς	ἀρετὴν	ἐνηντιώμεθα τοῖς πολλοῖς· οὐ γὰρ
[2, 34]	Μαραθῶνι· ἐκείνων δὲ διαπρεπῆ τὴν	ἀρετὴν	κρίναντες αὐτοῦ καὶ τὸν τάφον
[2, 36]	ἐπιγιγνομένων μέχρι τοῦδε ἐλευθέραν δι'	ἀρετὴν	παρέδοσαν. καὶ ἐκεῖνοί τε ἄξιοι
[2, 42]	δοκεῖ δέ μοι δηλοῦν ἀνδρὸς	ἀρετὴν	πρώτη τε μηνύουσα καὶ τελευταία
[2, 43]	τὴν πόλιν γε τῆς σφετέρας	ἀρετῆς	ἀξιοῦντες στερίσκειν, κάλλιστον δὲ ἔρανον
[2, 71]	ἡμῖν πατέρες οἱ ὑμέτεροι ἔδοσαν	ἀρετῆς	ἕνεκα καὶ προθυμίας τῆς ἐν
[2, 46]	προτιθεῖσα· ἆθλα γὰρ οἷς κεῖται	ἀρετῆς	μέγιστα, τοῖς δὲ καὶ ἄνδρες
[2, 45]	με δεῖ καὶ γυναικείας τι	ἀρετῆς,	ὅσαι νῦν ἐν χηρείᾳ ἔσονται,
[2, 45]	καὶ μόλις ἂν καθ' ὑπερβολὴν	ἀρετῆς	οὐχ ὁμοῖοι, ἀλλ' ὀλίγῳ χείρους
[2, 45]	καὶ ἧς ἂν ἐπ' ἐλάχιστον	ἀρετῆς	πέρι ἢ ψόγου ἐν τοῖς
[2, 37]	ἐς τὰ κοινὰ ἢ ἀπ'	ἀρετῆς	προτιμᾶται, οὐδ' αὖ κατὰ πενίαν,
[2, 51]	προσίοιεν, διεφθείροντο, καὶ μάλιστα οἱ	ἀρετῆς	τι μεταποιούμενοι· αἰσχύνῃ γὰρ ἠφείδουν
[2, 87]	τιμήσονται τοῖς προσήκουσιν ἄθλοις τῆς	ἀρετῆς.	~Τοιαῦτα μὲν τοῖς Πελοποννησίοις οἱ
[2, 72]	ἄλλο εἴ τι δυνατὸν ἐς	ἀριθμὸν	ἐλθεῖν· αὐτοὶ δὲ μεταχωρήσατε ὅποι
[2, 7]	πόλεων, ὡς ἐς τὸν πάντα	ἀριθμὸν	πεντακοσίων νεῶν ἐσομένων, καὶ ἀργύριον
[2, 72]	γῆς ὅρους ἀποδείξατε καὶ δένδρα	ἀριθμῷ	τὰ ὑμέτερα καὶ ἄλλο εἴ
[2, 11]	πόλιν ἐρχόμεθα, ἀλλὰ τοῖς πᾶσιν	ἄριστα	παρεσκευασμένην, ὥστε χρὴ καὶ πάνυ
[2, 90]	δ' αὐτῷ εἴκοσιν ἔταξαν τὰς	ἄριστα	πλεούσας, ὅπως, εἰ ἄρα νομίσας
[2, 83]	ποιοῦνται καὶ πέντε ναῦς τὰς	ἄριστα	πλεούσας, ὅπως ἐκπλέοιεν διὰ βραχέος
[2, 22]	παρὸν χαλεπαίνοντας καὶ οὐ τὰ	ἄριστα	φρονοῦντας, πιστεύων δὲ ὀρθῶς γιγνώσκειν
[2, 67]	αὐτῶν δείσαντες οἱ Ἀθηναῖοι τὸν	Ἀριστέα	μὴ αὖθις σφᾶς ἔτι πλείω
[2, 81]	καὶ οἱ μετὰ τούτων, ἐν	ἀριστερᾷ	δὲ Κνῆμος καὶ οἱ Πελοποννήσιοι
[2, 98]	δεξιᾷ μὲν εἶχον Παίονας, ἐν	ἀριστερᾷ	δὲ Σιντοὺς καὶ Μαιδούς. διελθόντες
[2, 100]	ἄλλην Μακεδονίαν προυχώρει τὴν ἐν	ἀριστερᾷ	Πέλλης καὶ Κύρρου. ἔσω δὲ
[2, 67]	~Καὶ τοῦ αὐτοῦ θέρους τελευτῶντος	Ἀριστεὺς	Κορίνθιος καὶ Λακεδαιμονίων πρέσβεις Ἀνήριστος
[2, 46]	μέγιστα, τοῖς δὲ καὶ ἄνδρες	ἄριστοι	πολιτεύουσιν. νῦν δὲ ἀπολοφυράμενοι ὃν
[2, 11]	ἐρχόμεθα καὶ αὐτοὶ πλεῖστοι καὶ	ἄριστοι	στρατεύοντες. δίκαιον οὖν ἡμᾶς μήτε
[2, 70]	τῷ Εὐριπίδου καὶ Εστιοδώρῳ τῷ	Ἀριστοκλείδου	καὶ Φανομάχῳ τῷ Καλλιμάχου. οἱ
[2, 22]	ἐκ μὲν Λαρίσης Πολυμήδης καὶ	Ἀριστόνους,	ἀπὸ τῆς στάσεως ἑκάτερος, ἐκ
[2, 33]	τῆς στρατιᾶς Εὐφαμίδας τε ὁ	Ἀριστωνύμου	καὶ Τιμόξενος ὁ Τιμοκράτους καὶ
[2, 62]	πολὺς καὶ οὐδὲν μᾶλλον περιγενώμεθα,	ἀρκείτω	μὲν ὑμῖν καὶ ἐκεῖνα ἐν
[2, 72]	δὲ μηδετέρους. καὶ τάδε ἡμῖν	ἀρκέσει.	ὁ μὲν Ἀρχίδαμος τοσαῦτα εἶπεν·
[2, 35]	θαπτομένοις ἀγορεύεσθαι αὐτόν. ἐμοὶ δὲ	ἀρκοῦν	ἂν ἐδόκει εἶναι ἀνδρῶν ἀγαθῶν
[2, 78]	καὶ ἐπειδὴ πᾶν ἐξείργαστο περὶ	ἀρκτούρου	ἐπιτολάς, καταλιπόντες φυλακὰς τοῦ ἡμίσεος
[2, 76]	ἔνθεν δὲ καὶ ἔνθεν αὐτοῦ	ἀρξάμενοι	ἀπὸ τοῦ βραχέος τείχους ἐκ
[2, 49]	διὰ παντὸς τοῦ σώματος ἄνωθεν	ἀρξάμενον	τὸ ἐν τῇ κεφαλῇ πρῶτον
[2, 12]	ἡμέρα τοῖς Ελλησι μεγάλων κακῶν	ἄρξει.	ὡς δὲ ἀφίκετο ἐς τὸ
[2, 36]	δόξης τυχεῖν ὡς ἐπὶ πλεῖστον.	~Ἄρξομαι	δὲ ἀπὸ τῶν προγόνων πρῶτον·
[2, 98]	τῶν αὐτονόμων Θρᾳκῶν ἀπαράκλητοι ἐφ'	ἁρπαγὴν	ἠκολούθουν, ὥστε τὸ πᾶν πλῆθος
[2, 45]	πέρι ἢ ψόγου ἐν τοῖς	ἄρσεσι	κλέος ᾖ. ~Εἴρηται καὶ ἐμοὶ
[2, 76]	οἱ Πλαταιῆς, καὶ δοκοὺς μεγάλας	ἀρτήσαντες	ἁλύσεσι μακραῖς σιδηραῖς ἀπὸ τῆς
[2, 16]	μεταναστάσεις ἐποιοῦντο, ἄλλως τε καὶ	ἄρτι	ἀνειληφότες τὰς κατασκευὰς μετὰ τὰ
[2, 79]	ἐκ τῆς Κρουσίδος γῆς καλουμένης.	ἄρτι	δὲ τῆς μάχης γεγενημένης ἐπιβοηθοῦσιν
[2, 6]	ἄγγελος ἐξῄει, ὁ δὲ δεύτερος	ἄρτι	νενικημένων τε καὶ ξυνειλημμένων· καὶ
[2, 15]	δὲ καὶ ἄλλα ἱερὰ ταύτῃ	ἀρχαῖα.	καὶ τῇ κρήνῃ τῇ νῦν
[2, 99]	οἱ πρόγονοι αὐτοῦ, Τημενίδαι τὸ	ἀρχαῖον	ὄντες ἐξ Ἄργους, πρῶτοι ἐκτήσαντο
[2, 16]	αὐτοῖς ἐκ τῆς κατὰ τὸ	ἀρχαῖον	πολιτείας πάτρια δίαιτάν τε μέλλοντες
[2, 15]	ἐν Λίμναις Διονύσου, ᾧ τὰ	ἀρχαιότερα	Διονύσια {τῇ δωδεκάτῃ} ποιεῖται ἐν
[2, 15]	~ξυνεβεβήκει δὲ ἀπὸ τοῦ πάνυ	ἀρχαίου	ἑτέρων μᾶλλον Ἀθηναίοις τοῦτο. ἐπὶ
[2, 15]	καὶ νῦν ἔτι ἀπὸ τοῦ	ἀρχαίου	πρό τε γαμικῶν καὶ ἐς
[2, 16]	ὅμως οἱ πλείους τῶν τε	ἀρχαίων	καὶ τῶν ὕστερον μέχρι τοῦδε
[2, 15]	τά τε βουλευτήρια καὶ τὰς	ἀρχὰς	ἐς τὴν νῦν πόλιν οὖσαν,
[2, 67]	ἐσβαλόντες. πάντας γὰρ δὴ κατ'	ἀρχὰς	τοῦ πολέμου Λακεδαιμόνιοι ὅσους λάβοιεν
[2, 95]	Ἀθηναίοις τε διαλλάξειεν ἑαυτὸν κατ'	ἀρχὰς	τῷ πολέμῳ πιεζόμενον καὶ Φίλιππον
[2, 62]	μὲν γὰρ τῶν ξυμμάχων μόνων	ἄρχειν,	ἐγὼ δὲ ἀποφαίνω δύο μερῶν
[2, 64]	δὴ ὅσοι ἕτεροι ἑτέρων ἠξίωσαν	ἄρχειν·	ὅστις δὲ ἐπὶ μεγίστοις τὸ
[2, 11]	ἄλλων εἰκὸς τοῦτο δρᾶσαι, ο῏	ἄρχειν	τε τῶν ἄλλων ἀξιοῦσι καὶ
[2, 63]	εἰκὸς τῷ τιμωμένῳ ἀπὸ τοῦ	ἄρχειν,	ᾧπερ ἅπαντες ἀγάλλεσθε, βοηθεῖν, καὶ
[2, 100]	δὲ οὐ πολλά, ἀλλὰ ὕστερον	Ἀρχέλαος	ὁ Περδίκκου υἱὸς βασιλεὺς γενόμενος
[2, 1]	~ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΩΝ Β.	~Ἄρχεται	δὲ ὁ πόλεμος ἐνθένδε ἤδη
[2, 41]	κατάμεμψιν ὡς οὐχ ὑπ' ἀξίων	ἄρχεται.	μετὰ μεγάλων δὲ σημείων καὶ
[2, 63]	καὶ κινδύνου ὧν ἐν τῇ	ἀρχῇ	ἀπήχθεσθε. ἧς οὐδ' ἐκστῆναι ἔτι
[2, 97]	τῆς Ροδόπης. ~Εγένετο δὲ ἡ	ἀρχὴ	ἡ Οδρυσῶν μέγεθος ἐπὶ μὲν
[2, 65]	δὲ ὑπὸ τοῦ πρώτου ἀνδρὸς	ἀρχή.	οἱ δὲ ὕστερον ἴσοι μᾶλλον
[2, 37]	παρανομοῦμεν, τῶν τε αἰεὶ ἐν	ἀρχῇ	ὄντων ἀκροάσει καὶ τῶν νόμων,
[2, 96]	Λαιαίων ῥεῖ, {οὗ} ὡρίζετο ἡ	ἀρχὴ	τὰ πρὸς Παίονας αὐτονόμους ἤδη.
[2, 74]	ξυνίστορές ἐστε ὅτι οὔτε τὴν	ἀρχὴν	ἀδίκως, ἐκλιπόντων δὲ τῶνδε προτέρων
[2, 65]	ὡς ἐν μεγάλῃ πόλει καὶ	ἀρχὴν	ἐχούσῃ, ἡμαρτήθη καὶ ὁ ἐς
[2, 100]	ἐς τὴν Φιλίππου πρότερον οὖσαν	ἀρχήν,	καὶ εἷλεν Εἰδομενὴν μὲν κατὰ
[2, 65]	καὶ τὸ ναυτικὸν θεραπεύοντας καὶ	ἀρχὴν	μὴ ἐπικτωμένους ἐν τῷ πολέμῳ
[2, 36]	πρὸς οἷς ἐδέξαντο ὅσην ἔχομεν	ἀρχὴν	οὐκ ἀπόνως ἡμῖν τοῖς νῦν
[2, 62]	ὑμῖν μεγέθους πέρι ἐς τὴν	ἀρχὴν	οὔτ' ἐγὼ ἐν τοῖς πρὶν
[2, 8]	τοὺς Ἀθηναίους, οἱ μὲν τῆς	ἀρχῆς	ἀπολυθῆναι βουλόμενοι, οἱ δὲ μὴ
[2, 98]	πρῶτον μὲν διὰ τῆς αὑτοῦ	ἀρχῆς,	ἔπειτα διὰ Κερκίνης ἐρήμου ὄρους,
[2, 96]	ὧν ἦρχε καὶ ἔσχατοι τῆς	ἀρχῆς	οὗτοι ἦσαν· μέχρι γὰρ Λαιαίων
[2, 63]	ἀντ' ἐλευθερίας, ἀγωνίζεσθαι, ἀλλὰ καὶ	ἀρχῆς	στερήσεως καὶ κινδύνου ὧν ἐν
[2, 8]	ἀπολυθῆναι βουλόμενοι, οἱ δὲ μὴ	ἀρχθῶσι	φοβούμενοι. ~Παρασκευῇ μὲν οὖν καὶ
[2, 71]	πέμψαντες πρὸς αὐτὸν ἔλεγον τοιάδε·	Ἀρχίδαμε	καὶ Λακεδαιμόνιοι, οὐ δίκαια ποιεῖτε
[2, 18]	μὲν ὀργῇ ὁ στρατὸς τὸν	Ἀρχίδαμον	ἐν τῇ καθέδρᾳ εἶχεν. ὁ
[2, 20]	~γνώμῃ δὲ τοιᾷδε λέγεται τὸν	Ἀρχίδαμον	περί τε τὰς Ἀχαρνὰς ὡς
[2, 13]	τὴν ἐσβολὴν ἐσομένην, ὑποτοπήσας, ὅτι	Ἀρχίδαμος	αὐτῷ ξένος ὢν ἐτύγχανε, μὴ
[2, 18]	αὐτήν. αἰτίαν τε οὐκ ἐλαχίστην	Ἀρχίδαμος	ἔλαβεν ἀπ' αὐτοῦ, δοκῶν καὶ
[2, 12]	καὶ διαλύσας τὸν ξύλλογον ὁ	Ἀρχίδαμος	Μελήσιππον πρῶτον ἀποστέλλει ἐς τὰς
[2, 13]	Ἀθηναίοις ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ὅτι	Ἀρχίδαμος	μέν οἱ ξένος εἴη, οὐ
[2, 74]	θεῶν καὶ ἡρώων τῶν ἐγχωρίων	Ἀρχίδαμος	ὁ βασιλεὺς κατέστη, λέγων ὧδε·
[2, 10]	πᾶν τὸ στράτευμα ξυνειλεγμένον ἦν,	Ἀρχίδαμος	ὁ βασιλεὺς τῶν Λακεδαιμονίων, ὅσπερ
[2, 19]	ἐς τὴν Ἀττικήν· ἡγεῖτο δὲ	Ἀρχίδαμος	ὁ Ζευξιδάμου, Λακεδαιμονίων βασιλεύς. καὶ
[2, 47]	ἐς τὴν Ἀττικήν (ἡγεῖτο δὲ	Ἀρχίδαμος	ὁ Ζευξιδάμου Λακεδαιμονίων βασιλεύσ) καὶ
[2, 71]	δὲ ἐπὶ Πλάταιαν· ἡγεῖτο δὲ	Ἀρχίδαμος	ὁ Ζευξιδάμου Λακεδαιμονίων βασιλεύς. καὶ
[2, 12]	τὸ στρατόπεδον καὶ ἔγνω ὁ	Ἀρχίδαμος	ὅτι οἱ Ἀθηναῖοι οὐδέν πω
[2, 20]	γνώμῃ. τοιαύτῃ μὲν διανοίᾳ ὁ	Ἀρχίδαμος	περὶ τὰς Ἀχαρνὰς ἦν. ~Ἀθηναῖοι
[2, 72]	τάδε ἡμῖν ἀρκέσει. ὁ μὲν	Ἀρχίδαμος	τοσαῦτα εἶπεν· οἱ δὲ Πλαταιῶν
[2, 72]	ἐδικαίωσεν. ~Τοσαῦτα εἰπόντων τῶν Πλαταιῶν	Ἀρχίδαμος	ὑπολαβὼν εἶπεν· δίκαια λέγετε, ὦ
[2, 80]	ἡγοῦντο ἐπετησίῳ προστατείᾳ ἐκ τοῦ	ἀρχικοῦ	γένους Φώτιος καὶ Νικάνωρ. ξυνεστρατεύοντο
[2, 8]	ἐς τὸν πόλεμον οὐκ ἀπεικότως·	ἀρχόμενοι	γὰρ πάντες ὀξύτερον ἀντιλαμβάνονται, τότε
[2, 47]	ἐτελεύτα. τοῦ δὲ θέρους εὐθὺς	ἀρχομένου	Πελοποννήσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι τὰ
[2, 95]	αὐτοὺς χρόνους, τοῦ χειμῶνος τούτου	ἀρχομένου,	Σιτάλκης ὁ Τήρεω Οδρύσης Θρᾳκῶν
[2, 93]	οἱ ἄλλοι ἄρχοντες τῶν Πελοποννησίων	ἀρχομένου	τοῦ χειμῶνος ἐβούλοντο διδαξάντων Μεγαρέων
[2, 2]	μηνὶ ἕκτῳ καὶ ἅμα ἦρι	ἀρχομένῳ	Θηβαίων ἄνδρες ὀλίγῳ πλείους τριακοσίων
[2, 15]	ᾠκεῖτο πρυτανεῖά τε ἐχούσας καὶ	ἄρχοντας,	καὶ ὁπότε μή τι δείσειαν,
[2, 22]	καὶ τῶν ἄλλων κατὰ πόλεις	ἄρχοντες.	~Οἱ δὲ Πελοποννήσιοι, ἐπειδὴ οὐκ
[2, 88]	~Τοιαῦτα μὲν τοῖς Πελοποννησίοις οἱ	ἄρχοντες	παρεκελεύσαντο. ὁ δὲ Φορμίων δεδιὼς
[2, 93]	ὁ Βρασίδας καὶ οἱ ἄλλοι	ἄρχοντες	τῶν Πελοποννησίων ἀρχομένου τοῦ χειμῶνος
[2, 2]	καὶ Πυθοδώρου ἔτι δύο μῆνας	ἄρχοντος	Ἀθηναίοις, μετὰ τὴν ἐν Ποτειδαίᾳ
[2, 63]	τοῦ δραστηρίου τεταγμένον, οὐδὲ ἐν	ἀρχούσῃ	πόλει ξυμφέρει, ἀλλ' ἐν ὑπηκόῳ,
[2, 76]	ἄλλας δὲ ἄλλῃ τοῦ τείχους,	ἃς	βρόχους τε περιβάλλοντες ἀνέκλων οἱ
[2, 84]	Κνῆμος καὶ αἱ ἐκείνων νῆες,	ἃς	ἔδει ταύταις ξυμμεῖξαι, ἀφικνοῦνται μετὰ
[2, 103]	ἀνδρὸς ἐλύθησαν, καὶ τὰς ναῦς	ἃς	εἷλον. καὶ ὁ χειμὼν ἐτελεύτα
[2, 92]	ἓξ καὶ τὰς ἑαυτῶν ἀφείλοντο,	ἃς	ἐκεῖνοι πρὸς τῇ γῇ διαφθείραντες
[2, 79]	ἀναχωροῦσι πρὸς τὰς δύο τάξεις	ἃς	κατέλιπον παρὰ τοῖς σκευοφόροις. καὶ
[2, 92]	τροπαῖον ὡς νενικηκότες τῆς τροπῆς,	ἃς	πρὸς τῇ γῇ διέφθειραν ναῦς·
[2, 13]	Ποτείδαιαν ἀπανηλώθη) χωρὶς δὲ χρυσίου	ἀσήμου	καὶ ἀργυρίου ἔν τε ἀναθήμασιν
[2, 25]	ἀποβάντες τῷ τείχει προσέβαλον ὄντι	ἀσθενεῖ	καὶ ἀνθρώπων οὐκ ἐνόντων. ἔτυχε
[2, 61]	ἐμὸν λόγον ἐν τῷ ὑμετέρῳ	ἀσθενεῖ	τῆς γνώμης μὴ ὀρθὸν φαίνεσθαι,
[2, 49]	οἱ πολλοὶ ὕστερον δι' αὐτὴν	ἀσθενείᾳ	διεφθείροντο. διεξῄει γὰρ διὰ παντὸς
[2, 51]	πρὸς αὐτὸ ἰσχύος πέρι ἢ	ἀσθενείας,	ἀλλὰ πάντα ξυνῄρει καὶ τὰ
[2, 49]	ἐκεῖνο ἄνοσον ἐς τὰς ἄλλας	ἀσθενείας	ἐτύγχανεν ὄν· εἰ δέ τις
[2, 75]	ξύλα, τοῦ μὴ ὑψηλὸν γιγνόμενον	ἀσθενὲς	εἶναι τὸ οἰκοδόμημα, καὶ προκαλύμματα
[2, 97]	Εὐρώπῃ, ἀλλ' οὐδ' ἐν τῇ	Ἀσίᾳ	ἔθνος ἓν πρὸς ἓν οὐκ
[2, 67]	ἰδίᾳ Πόλλις, πορευόμενοι ἐς τὴν	Ἀσίαν	ὡς βασιλέα, εἴ πως πείσειαν
[2, 39]	ταῖς παιδείαις οἱ μὲν ἐπιπόνῳ	ἀσκήσει	εὐθὺς νέοι ὄντες τὸ ἀνδρεῖον
[2, 54]	λιμόν, κατὰ τὸ εἰκὸς οὕτως	ᾄσονται.	μνήμη δὲ ἐγένετο καὶ τοῦ
[2, 23]	τὰς ἑκατὸν ναῦς περὶ Πελοπόννησον	ἅσπερ	παρεσκευάζοντο καὶ χιλίους ὁπλίτας ἐπ'
[2, 22]	πολλοί· ἀνείλοντο μέντοι αὐτοὺς αὐθημερὸν	ἀσπόνδους.	καὶ οἱ Πελοποννήσιοι τροπαῖον τῇ
[2, 30]	γῆν καὶ πόλιν νέμεσθαι· καὶ	Ἀστακόν,	ἧς Εὔαρχος ἐτυράννει, λαβόντες κατὰ
[2, 33]	ὁ Ἀκαρνὰν βουλόμενος ἐς τὴν	Ἀστακὸν	κατελθεῖν πείθει Κορινθίους τεσσαράκοντα ναυσὶ
[2, 102]	Φορμίωνος ἡγουμένου ἐστράτευσαν, παραπλεύσαντες ἐπ'	Ἀστακοῦ	καὶ ἀποβάντες, ἐς τὴν μεσόγειαν
[2, 94]	οἱ μὲν γὰρ ἐν τῷ	ἄστει	ἐς τὸν Πειραιᾶ ᾤοντο τοὺς
[2, 28]	πάλιν ἀνεπληρώθη, γενόμενος μηνοειδὴς καὶ	ἀστέρων	τινῶν ἐκφανέντων. ~Καὶ ἐν τῷ
[2, 13]	τριάκοντα πρὸς τὸν κύκλον τοῦ	ἄστεως,	καὶ αὐτοῦ τοῦ κύκλου τὸ
[2, 48]	γενέσθαι αὐτό, καὶ τὰς αἰτίας	ἅστινας	νομίζει τοσαύτης μεταβολῆς ἱκανὰς εἶναι
[2, 52]	ἐκ τῶν ἀγρῶν ἐς τὸ	ἄστυ,	καὶ οὐχ ἧσσον τοὺς ἐπελθόντας.
[2, 17]	~ἐπειδή τε ἀφίκοντο ἐς τὸ	ἄστυ,	ὀλίγοις μέν τισιν ὑπῆρχον οἰκήσεις
[2, 34]	ξυνεκφέρει δὲ ὁ βουλόμενος καὶ	ἀστῶν	καὶ ξένων, καὶ γυναῖκες πάρεισιν
[2, 36]	καὶ τὸν πάντα ὅμιλον καὶ	ἀστῶν	καὶ ξένων ξύμφορον εἶναι ἐπακοῦσαι
[2, 11]	εἶεν πρός τε τὸ ἐπιχειρεῖσθαι	ἀσφαλέ	στατοι. ἡμεῖς δὲ οὐδ' ἐπὶ
[2, 44]	τε τοῦ μὴ ἐρημοῦσθαι καὶ	ἀσφαλείᾳ,	ξυνοίσει· οὐ γὰρ οἷόν τε
[2, 11]	καὶ δοκοῦμεν πλήθει ἐπιέναι καὶ	ἀσφάλεια	πολλὴ εἶναι μὴ ἂν ἐλθεῖν
[2, 75]	μήτε πυρφόροις οἰστοῖς βάλλεσθαι ἐν	ἀσφαλείᾳ	τε εἶναι. ᾔρετο δὲ τὸ
[2, 11]	δεχόμενοι· κάλλιστον γὰρ τόδε καὶ	ἀσφαλέστατον,	πολλοὺς ὄντας ἑνὶ κόσμῳ χρωμένους
[2, 43]	ἐγένοντο· τοὺς δὲ λοιποὺς χρὴ	ἀσφαλεστέραν	μὲν εὔχεσθαι, ἀτολμοτέραν δὲ μηδὲν
[2, 27]	αἰτίους εἶναι· καὶ τὴν Αἴγιναν	ἀσφαλέστερον	ἐφαίνετο τῇ Πελοποννήσῳ ἐπικειμένην αὑτῶν
[2, 65]	τῇ εἰρήνῃ, μετρίως ἐξηγεῖτο καὶ	ἀσφαλῶς	διεφύλαξεν αὐτήν, καὶ ἐγένετο ἐπ'
[2, 63]	πόλει ξυμφέρει, ἀλλ' ἐν ὑπηκόῳ,	ἀσφαλῶς	δουλεύειν. ~Υμεῖς δὲ μήτε ὑπὸ
[2, 5]	βραδύτερον αὐτοὺς ἐλθεῖν· ὁ γὰρ	Ἀσωπὸς	ποταμὸς ἐρρύη μέγας καὶ οὐ
[2, 91]	λόγον φόβος ἐμπίπτει, καὶ ἅμα	ἀτάκτως	διώκοντες διὰ τὸ κρατεῖν αἱ
[2, 32]	ὑπ' Ἀθηναίων. ~Ετειχίσθη δὲ καὶ	Ἀταλάντη	ὑπὸ Ἀθηναίων φρούριον τοῦ θέρους
[2, 100]	κατὰ κράτος, Γορτυνίαν δὲ καὶ	Ἀταλάντην	καὶ ἄλλα ἄττα χωρία ὁμολογίᾳ
[2, 92]	ὑπάρχοντα ἁμαρτήματα καὶ τὴν παροῦσαν	ἀταξίαν	ὀλίγον μὲν χρόνον ὑπέμειναν, ἔπειτα
[2, 50]	τετράποδα ὅσα ἀνθρώπων ἅπτεται, πολλῶν	ἀτάφων	γιγνομένων ἢ οὐ προσῄει ἢ
[2, 80]	τῆς Ἀργείας ἰόντες Λιμναίαν, κώμην	ἀτείχιστον,	ἐπόρθησαν. ἀφικνοῦνταί τε ἐπὶ Στράτον,
[2, 80]	ἀβασίλευτοι. Μολοσσοὺς δὲ ἦγε καὶ	Ἀτιντᾶνας	Σαβύλινθος ἐπίτροπος ὢν Θάρυπος τοῦ
[2, 89]	ἔστι δὲ ἃ καὶ τῇ	ἀτολμίᾳ·	ὧν οὐδετέρου ἡμεῖς νῦν μετέχομεν.
[2, 43]	λοιποὺς χρὴ ἀσφαλεστέραν μὲν εὔχεσθαι,	ἀτολμοτέραν	δὲ μηδὲν ἀξιοῦν τὴν ἐς
[2, 39]	καὶ ἐς αὐτὰ ἐλθοῦσι μὴ	ἀτολμοτέρους	τῶν αἰεὶ μοχθούντων φαίνεσθαι, καὶ
[2, 51]	νόσημα, πολλὰ καὶ ἄλλα παραλιπόντι	ἀτοπίας,	ὡς ἑκάστῳ ἐτύγχανέ τι διαφερόντως
[2, 49]	εὐθὺς αἱματώδη ἦν καὶ πνεῦμα	ἄτοπον	καὶ δυσῶδες ἠφίει· ἔπειτα ἐξ
[2, 100]	δὲ καὶ Ἀταλάντην καὶ ἄλλα	ἄττα	χωρία ὁμολογίᾳ διὰ τὴν Ἀμύντου
[2, 91]	ἐκράτουν τε καὶ διέφθειραν τὰς	Ἀττικὰς	ναῦς· αἱ δὲ εἴκοσι νῆες
[2, 57]	μάλιστα ἐν τῇ γῇ τῇ	Ἀττικῇ	ἐγένοντο. ~Τοῦ δ' αὐτοῦ θέρους
[2, 15]	καὶ τῶν πρώτων βασιλέων ἡ	Ἀττικὴ	ἐς Θησέα αἰεὶ κατὰ πόλεις
[2, 47]	πολλάς πω ἡμέρας ἐν τῇ	Ἀττικῇ	ἡ νόσος πρῶτον ἤρξατο γενέσθαι
[2, 6]	ξυνέλαβον ὅσοι ἦσαν ἐν τῇ	Ἀττικῇ	καὶ ἐς τὴν Πλάταιαν ἔπεμψαν
[2, 91]	ὁρμοῦσα μετέωρος, περὶ ἣν ἡ	Ἀττικὴ	ναῦς φθάσασα καὶ περιπλεύσασα τῇ
[2, 56]	Πελοποννησίους οὐκέτι κατέλαβον ἐν τῇ	Ἀττικῇ	ὄντας, ἀλλ' ἀνακεχωρηκότας. ~Οσον δὲ
[2, 23]	Πελοποννήσιοι χρόνον ἐμμείναντες ἐν τῇ	Ἀττικῇ	ὅσου εἶχον τὰ ἐπιτήδεια ἀνεχώρησαν
[2, 10]	ἔχειν, ὡς ἐσβαλοῦντες ἐς τὴν	Ἀττικήν.	ἐπειδὴ δὲ ἑκάστοις ἑτοῖμα γίγνοιτο,
[2, 70]	ἀλλ' αἵ τε ἐς τὴν	Ἀττικὴν	ἐσβολαὶ Πελοποννησίων οὐδὲν μᾶλλον ἀπανίστασαν
[2, 19]	σίτου ἀκμάζοντος, ἐσέβαλον ἐς τὴν	Ἀττικήν·	ἡγεῖτο δὲ Ἀρχίδαμος ὁ Ζευξιδάμου,
[2, 47]	τὸ πρῶτον ἐσέβαλον ἐς τὴν	Ἀττικήν	(ἡγεῖτο δὲ Ἀρχίδαμος ὁ Ζευξιδάμου
[2, 71]	οἱ ξύμμαχοι ἐς μὲν τὴν	Ἀττικὴν	οὐκ ἐσέβαλον, ἐστράτευσαν δὲ ἐπὶ
[2, 13]	ὄντων, πρὶν ἐσβαλεῖν ἐς τὴν	Ἀττικήν,	Περικλῆς ὁ Ξανθίππου στρατηγὸς ὢν
[2, 32]	μετὰ τὴν Πελοποννησίων ἐκ τῆς	Ἀττικῆς	ἀναχώρησιν ἐγένετο. ~τοῦ δ' ἐπιγιγνομένου
[2, 21]	Λακεδαιμονίων βασιλέα, ὅτε ἐσβαλὼν τῆς	Ἀττικῆς	ἐς Ελευσῖνα καὶ Θριῶζε στρατῷ
[2, 18]	τῶν Πελοποννησίων προϊὼν ἀφίκετο τῆς	Ἀττικῆς	ἐς Οἰνόην πρῶτον, ᾗπερ ἔμελλον
[2, 18]	Οἰνόη οὖσα ἐν μεθορίοις τῆς	Ἀττικῆς	καὶ Βοιωτίας ἐτετείχιστο, καὶ αὐτῷ
[2, 56]	αὕτη Ἀθηναίων, Πελοποννησίους κατέλιπον τῆς	Ἀττικῆς	ὄντας ἐν τῇ παραλίᾳ. ἀφικόμενοι
[2, 19]	ἐς Ἀχαρνάς, χωρίον μέγιστον τῆς	Ἀττικῆς	τῶν δήμων καλουμένων, καὶ καθεζόμενοι
[2, 80]	ἦρχε τῶν εἴκοσι νεῶν τῶν	Ἀττικῶν	α῏ περὶ Ναύπακτον ἐφρούρουν, εὐθὺς
[2, 62]	δὲ ἔχοντας ἀφαιρεθῆναι ἢ κτωμένους	ἀτυχῆσαι)	ἰέναι δὲ τοῖς ἐχθροῖς ὁμόσε
[2, 65]	ἐπὶ τὸ φοβεῖσθαι, καὶ δεδιότας	αὖ	ἀλόγως ἀντικαθίστη πάλιν ἐπὶ τὸ
[2, 37]	ἢ ἀπ' ἀρετῆς προτιμᾶται, οὐδ'	αὖ	κατὰ πενίαν, ἔχων γέ τι
[2, 45]	ἀλλὰ τὸ τιμᾶσθαι. ~παισὶ δ'	αὖ	ὅσοι τῶνδε πάρεστε ἢ ἀδελφοῖς
[2, 44]	ὁμοίου παραβαλλόμενοι κινδυνεύωσιν. ὅσοι δ'	αὖ	παρηβήκατε, τόν τε πλέονα κέρδος
[2, 89]	περὶ τῆς θαλάσσης. ἀναμιμνῄσκω δ'	αὖ	ὑμᾶς ὅτι νενικήκατε αὐτῶν τοὺς
[2, 67]	καὶ βουλομένους ἔστιν ἃ εἰπεῖν	αὐθημερὸν	ἀπέκτειναν πάντας καὶ ἐς φάραγγα
[2, 22]	οὐ πολλοί· ἀνείλοντο μέντοι αὐτοὺς	αὐθημερὸν	ἀσπόνδους. καὶ οἱ Πελοποννήσιοι τροπαῖον
[2, 12]	καὶ ἐκέλευον ἐκτὸς ὅρων εἶναι	αὐθημερόν,	τό τε λοιπὸν ἀναχωρήσαντας ἐπὶ
[2, 48]	τις σκοπῶν, εἴ ποτε καὶ	αὖθις	ἐπιπέσοι, μάλιστ' ἂν ἔχοι τι
[2, 73]	ἔσεσθαι. ~οἱ δ' ἀκούσαντες ἐσῆλθον	αὖθις	ἐς τὴν πόλιν, καὶ βουλευσάμενοι
[2, 79]	ὅτι πρότερον οὐχ ἥσσηντο, ἐπιτίθενται	αὖθις	μετὰ τῶν Ξαλκιδέων ἱππέων καὶ
[2, 89]	ποτε ἐνεχείρησαν ἡσσηθέντες παρὰ πολὺ	αὖθις	ναυμαχεῖν. μὴ δὴ αὐτῶν τὴν
[2, 65]	πρὶν ἐζημίωσαν χρήμασιν. ὕστερον δ'	αὖθις	οὐ πολλῷ, ὅπερ φιλεῖ ὅμιλος
[2, 76]	ξυντεκμηράμενοι ὑπὸ τὸ χῶμα ὑφεῖλκον	αὖθις	παρὰ σφᾶς τὸν χοῦν· καὶ
[2, 76]	ἀντέχοι, καὶ δέοι τοὺς ἐναντίους	αὖθις	πρὸς αὐτὸ χοῦν καὶ προχωροῦντας
[2, 67]	οἱ Ἀθηναῖοι τὸν Ἀριστέα μὴ	αὖθις	σφᾶς ἔτι πλείω κακουργῇ διαφυγών,
[2, 72]	κατὰ τὸ ἀμφο τέρους δέχεσθαι,	αὖθις	σφῶν τὴν πόλιν πειράσωσι καταλαβεῖν.
[2, 62]	καὶ προσέτι διασώσαντες παρέδοσαν ὑμῖν	αὐτά	(αἴσχιον δὲ ἔχοντας ἀφαιρεθῆναι ἢ
[2, 13]	καὶ τὰ τῶν ἄλλων, ἀφίησιν	αὐτὰ	δημόσια εἶναι καὶ μηδεμίαν οἱ
[2, 43]	ἐν τοῖς ἔργοις αἰσχυνόμενοι ἄνδρες	αὐτὰ	ἐκτήσαντο, καὶ ὁπότε καὶ πείρᾳ
[2, 39]	ἀλγεινοῖς μὴ προκάμνειν, καὶ ἐς	αὐτὰ	ἐλθοῦσι μὴ ἀτολμοτέρους τῶν αἰεὶ
[2, 36]	οἵας τε ἐπιτηδεύσεως ἤλθομεν ἐπ'	αὐτὰ	καὶ μεθ' οἵας πολιτείας καὶ
[2, 36]	παρόντι οὐκ ἂν ἀπρεπῆ λεχθῆναι	αὐτὰ	καὶ τὸν πάντα ὅμιλον καὶ
[2, 60]	μέσως ἡγούμενοι μᾶλλον ἑτέρων προσεῖναι	αὐτὰ	πολεμεῖν ἐπείσθητε, οὐκ ἂν εἰκότως
[2, 87]	καὶ ὅσα ἡμάρτομεν πρότερον, νῦν	αὐτὰ	ταῦτα προσγενόμενα διδασκαλίαν παρέξει. θαρσοῦντες
[2, 99]	ὑπήκοα, βασιλείας δ' ἔχει καθ'	αὑτά.	τὴν δὲ παρὰ θάλασσαν νῦν
[2, 90]	ἔξω τοῦ ἑαυτῶν κέρως, ἀλλ'	αὗται	αἱ νῆες περικλῄσειαν. ὁ δέ,
[2, 49]	ἰατρῶν ὠνομασμέναι εἰσὶν ἐπῇσαν, καὶ	αὗται	μετὰ ταλαιπωρίας μεγάλης. λύγξ τε
[2, 24]	ἕκαστον τὰς βελτίστας, καὶ τριηράρχους	αὐταῖς,	ὧν μὴ χρῆσθαι μηδεμιᾷ ἐς
[2, 51]	ἄλλον τοῦτο ἔβλαπτεν. σῶμά τε	αὔταρκες	ὂν οὐδὲν διεφάνη πρὸς αὐτὸ
[2, 41]	μάλιστ' ἂν εὐτραπέλως τὸ σῶμα	αὔταρκες	παρέχεσθαι. καὶ ὡς οὐ λόγων
[2, 36]	ἐς πόλεμον καὶ ἐς εἰρήνην	αὐταρκεστάτην.	ὧν ἐγὼ τὰ μὲν κατὰ
[2, 83]	παραγίγνεται, ἀλλ' ἠναγκάσθησαν περὶ τὰς	αὐτὰς	ἡμέρας τῆς ἐν Στράτῳ μάχης
[2, 85]	ναῦς αὐτῷ, τῷ δὲ κομίζοντι	αὐτὰς	προσεπέστειλαν ἐς Κρήτην πρῶτον ἀφικέσθαι.
[2, 77]	πελάσαι, πνεῦμά τε εἰ ἐπεγένετο	αὐτῇ	ἐπίφορον, ὅπερ καὶ ἤλπιζον οἱ
[2, 41]	μᾶλλον ἢ ἔργων ἐστὶν ἀλήθεια,	αὐτὴ	ἡ δύναμις τῆς πόλεως, ἣν
[2, 49]	τὴν κοιλίαν καὶ ἑλκώσεώς τε	αὐτῇ	ἰσχυρᾶς ἐγγιγνομένης καὶ διαρροίας ἅμα
[2, 60]	πῶς οὐ χρὴ πάντας ἀμύνειν	αὐτῇ,	καὶ μὴ ὃ νῦν ὑμεῖς
[2, 11]	ἡμῶν πολλὰς στρατείας καὶ ἐν	αὐτῇ	Πελοποννήσῳ καὶ ἔξω ἐποιήσαντο, καὶ
[2, 43]	ἀξιοῦντες στερίσκειν, κάλλιστον δὲ ἔρανον	αὐτῇ	προϊέμενοι. κοινῇ γὰρ τὰ σώματα
[2, 101]	ἑαυτοῦ δώσειν καὶ χρήματα ἐπ'	αὐτῇ	προσποιεῖται. καὶ ὁ μὲν πεισθεὶς
[2, 61]	οἰκοῦντας καὶ ἐν ἤθεσιν ἀντιπάλοις	αὐτῇ	τεθραμμένους χρεὼν καὶ ξυμφοραῖς ταῖς
[2, 15]	δέ· τὰ γὰρ ἱερὰ ἐν	αὐτῇ	τῇ ἀκροπόλει καὶ ἄλλων θεῶν
[2, 79]	μάχην καθίστανται οἱ Ἀθηναῖοι ὑπ'	αὐτῇ	τῇ πόλει. καὶ οἱ μὲν
[2, 56]	ὅτε δὲ ἀνήγετο ἡ στρατιὰ	αὕτη	Ἀθηναίων, Πελοποννησίους κατέλιπον τῆς Ἀττικῆς
[2, 9]	πεζὸν καὶ χρήματα. ξυμμαχία μὲν	αὕτη	ἑκατέρων καὶ παρασκευὴ ἐς τὸν
[2, 62]	χρείαν, ὧν μεγάλων νομίζετε ἐστερῆσθαι,	αὕτη	ἡ δύναμις φαίνεται· οὐδ' εἰκὸς
[2, 68]	ὀνομάσας (καὶ ἦν ἡ πόλις	αὕτη	μεγίστη τῆς Ἀμφιλοχίας καὶ τοὺς
[2, 9]	δ' ἄλλαι πόλεις πεζὸν παρεῖχον.	αὕτη	μὲν Λακεδαιμονίων ξυμμαχία· Ἀθηναίων δὲ
[2, 97]	Εὔξεινον πόντον μέχρι Ιστρου ποταμοῦ·	αὕτη	περίπλους ἐστὶν ἡ γῆ τὰ
[2, 22]	ὑστεραίᾳ ἔστησαν. ἡ δὲ βοήθεια	αὕτη	τῶν Θεσσαλῶν κατὰ τὸ παλαιὸν
[2, 18]	καὶ ἄλλως ἐνδιέτριψαν χρόνον περὶ	αὐτήν.	αἰτίαν τε οὐκ ἐλαχίστην Ἀρχίδαμος
[2, 49]	ἐπιπιπτούσης οἱ πολλοὶ ὕστερον δι'	αὐτὴν	ἀσθενείᾳ διεφθείροντο. διεξῄει γὰρ διὰ
[2, 55]	μὴ ἐπεξιέναι τοὺς Ἀθηναίους τὴν	αὐτὴν	γνώμην εἶχεν ὥσπερ καὶ ἐν
[2, 74]	ὑμῖν Μήδων ἐκράτησαν καὶ παρέσχετε	αὐτὴν	εὐμενῆ ἐναγωνίσασθαι τοῖς Ελλησιν, οὔτε
[2, 64]	κωλυθῇ. γνῶτε δὲ ὄνομα μέγιστον	αὐτὴν	ἔχουσαν ἐν ἅπασιν ἀνθρώποις διὰ
[2, 63]	ὡς τυραννίδα γὰρ ἤδη ἔχετε	αὐτήν,	ἣν λαβεῖν μὲν ἄδικον δοκεῖ
[2, 49]	τὴν καρδίαν στηρίξειεν, ἀνέστρεφέ τε	αὐτὴν	καὶ ἀποκαθάρσεις χολῆς πᾶσαι ὅσαι
[2, 65]	μετρίως ἐξηγεῖτο καὶ ἀσφαλῶς διεφύλαξεν	αὐτήν,	καὶ ἐγένετο ἐπ' ἐκείνου μεγίστη,
[2, 41]	τε γενναίως δικαιοῦντες μὴ ἀφαιρεθῆναι	αὐτὴν	μαχόμενοι ἐτελεύτησαν, καὶ τῶν λειπομένων
[2, 15]	ἣ ἁπάντων ἤδη ξυντελούντων ἐς	αὐτὴν	μεγάλη γενομένη παρεδόθη ὑπὸ Θησέως
[2, 64]	ἐλπίδος κρεῖσσον γεγενημένον. καὶ δι'	αὐτὴν	οἶδ' ὅτι μέρος τι μᾶλλον
[2, 85]	ἐπὶ Κυδωνίαν πλεῦσαι, φάσκων προσποιήσειν	αὐτὴν	οὖσαν πολεμίαν· ἐπῆγε δὲ Πολιχνίταις
[2, 42]	ἐλπίδι, ὡς κἂν ἔτι διαφυγὼν	αὐτὴν	πλουτήσειεν, ἀναβολὴν τοῦ δεινοῦ ἐποιήσατο·
[2, 15]	πόλις ἦν, καὶ τὸ ὑπ'	αὐτὴν	πρὸς νότον μάλιστα τετραμμένον. τεκμήριον
[2, 20]	τε πεδίον τεμεῖν καὶ πρὸς	αὐτὴν	τὴν πόλιν χωρήσεσθαι· τοὺς γὰρ
[2, 18]	ἐνδώσειν τι καὶ κατοκνήσειν περιιδεῖν	αὐτὴν	τμηθεῖσαν, ἀνεῖχεν. ~ἐπειδὴ μέντοι προσβαλόντες
[2, 27]	ἐξέπεμψαν ὕστερον οὐ πολλῷ ἐς	αὐτὴν	τοὺς οἰκήτορας. ἐκ πεσοῦσι δὲ
[2, 87]	Πελοποννήσιοι, εἴ τις ἄρα δι'	αὐτὴν	ὑμῶν φοβεῖται τὴν μέλλουσαν, οὐχὶ
[2, 77]	ὕλη τριφθεῖσα ὑπ' ἀνέμων πρὸς	αὑτὴν	ἀπὸ ταὐτομάτου πῦρ καὶ φλόγα
[2, 36]	νῦν προσκατέλιπον. τὰ δὲ πλείω	αὐτῆς	αὐτοὶ ἡμεῖς οἵδε οἱ νῦν
[2, 62]	γνῶναι ἐλευθερίαν μέν, ἢν ἀντιλαμβανόμενοι	αὐτῆς	διασώσωμεν, ῥᾳδίως ταῦτα ἀναληψομένην, ἄλλων
[2, 29]	Τήρης οὗτος οὐδέν, οὐδὲ τῆς	αὐτῆς	Θρᾴκης ἐγένοντο, ἀλλ' ὁ μὲν
[2, 43]	ἔργῳ θεωμένους καὶ ἐραστὰς γιγνομένους	αὐτῆς,	καὶ ὅταν ὑμῖν μεγάλη δόξῃ
[2, 41]	πάντα τινὰ εἰκὸς ἐθέλειν ὑπὲρ	αὐτῆς	κάμνειν. ~Δι' ὃ δὴ καὶ
[2, 19]	ἐπεκηρυκεύοντο, οὕτω δὴ ὁρμήσαντες ἀπ'	αὐτῆς	μετὰ τὰ ἐν Πλαταίᾳ {τῶν
[2, 42]	φανερὰν σημείοις καθιστάς. καὶ εἴρηται	αὐτῆς	τὰ μέγιστα· ἃ γὰρ τὴν
[2, 13]	ἢν πάνυ ἐξείργωνται πάντων, καὶ	αὐτῆς	τῆς θεοῦ τοῖς περικειμένοις χρυσίοις·
[2, 84]	αἰεὶ παραπλέοντες καὶ δόκησιν παρέχοντες	αὐτίκα	ἐμβαλεῖν· προείρητο δ' αὐτοῖς ὑπὸ
[2, 64]	καλὸν προγνόντες ἔς τε τὸ	αὐτίκα	μὴ αἰσχρὸν τῷ ἤδη προθύμῳ
[2, 41]	οὔτε ὅστις ἔπεσι μὲν τὸ	αὐτίκα	τέρψει, τῶν δ' ἔργων τὴν
[2, 68]	Ἀμπρακιώτας ἠνδραπόδισαν, κοινῇ τε ᾤκισαν	αὐτὸ	Ἀμφίλοχοι καὶ Ἀκαρνᾶνες. μετὰ δὲ
[2, 98]	Σιντοὺς καὶ Μαιδούς. διελθόντες δὲ	αὐτὸ	ἀφίκοντο ἐς Δόβηρον τὴν Παιονικήν.
[2, 53]	ἄδηλον νομίζων εἰ πρὶν ἐπ'	αὐτὸ	ἐλθεῖν διαφθαρήσεται· ὅτι δὲ ἤδη
[2, 51]	αὔταρκες ὂν οὐδὲν διεφάνη πρὸς	αὐτὸ	ἰσχύος πέρι ἢ ἀσθενείας, ἀλλὰ
[2, 75]	χῶμα· ἐφόρουν δὲ ὕλην ἐς	αὐτὸ	καὶ λίθους καὶ γῆν καὶ
[2, 48]	ἀφ' ὅτου εἰκὸς ἦν γενέσθαι	αὐτό,	καὶ τὰς αἰτίας ἅστινας νομίζει
[2, 17]	προῄδει μὴ ἐπ' ἀγαθῷ ποτὲ	αὐτὸ	κατοικισθησόμενον. κατεσκευάσαντο δὲ καὶ ἐν
[2, 53]	τε ἡδὺ πανταχόθεν τε ἐς	αὐτὸ	κερδαλέον, τοῦτο καὶ καλὸν καὶ
[2, 29]	ὁδοῦ. Τήρης δὲ οὐδὲ τὸ	αὐτὸ	ὄνομα ἔχων βασιλεύς {τε} πρῶτος
[2, 75]	τείχει ᾗ προσεχοῦτο, ἐσῳκοδόμουν ἐς	αὐτὸ	πλίνθους ἐκ τῶν ἐγγὺς οἰκιῶν
[2, 19]	δήμων καλουμένων, καὶ καθεζόμενοι ἐς	αὐτὸ	στρατόπεδόν τε ἐποιήσαντο χρόνον τε
[2, 89]	ἐν τῷ ναυτικῷ ποιήσειν τὸ	αὐτό.	τὸ δ' ἐκ τοῦ δικαίου
[2, 3]	ἦν, φυλάξαντες ἔτι νύκτα καὶ	αὐτὸ	τὸ περίορθρον ἐχώρουν ἐκ τῶν
[2, 56]	τῆς τε γῆς ἔτεμον καὶ	αὐτὸ	τὸ πόλισμα εἷλον καὶ ἐπόρθησαν.
[2, 76]	δέοι τοὺς ἐναντίους αὖθις πρὸς	αὐτὸ	χοῦν καὶ προχωροῦντας ἔσω διπλάσιόν
[2, 81]	μετὰ τῶν ἄλλων βαρβάρων ἐνόμισαν	αὐτοβοεὶ	ἂν τὴν πόλιν ἑλεῖν καὶ
[2, 25]	Ηλιδος τριακοσίους λογάδας καὶ τῶν	αὐτόθεν	ἐκ τῆς περιοικίδος Ηλείων μάχῃ
[2, 69]	λῃστικὸν τῶν Πελοποννησίων μὴ ἐῶσιν	αὐτόθεν	ὁρμώμενον βλάπτειν τὸν πλοῦν τῶν
[2, 70]	καὶ ἄλλα τε πολλὰ ἐπεγεγένητο	αὐτόθι	ἤδη βρώσεως πέρι ἀναγκαίας καί
[2, 93]	αὐτῶν τεσσαράκοντα ναῦς, α῏ ἔτυχον	αὐτόθι	οὖσαι, πλεῦσαι εὐθὺς ἐπὶ τὸν
[2, 48]	φρέατα· κρῆναι γὰρ οὔπω ἦσαν	αὐτόθι.	ὕστερον δὲ καὶ ἐς τὴν
[2, 31]	γὰρ ὁπλιτῶν οὐκ ἐλάσσους ἦσαν	αὐτοὶ	Ἀθηναῖοι (χωρὶς δὲ αὐτοῖς οἱ
[2, 36]	δίδοσθαι. τὴν γὰρ χώραν οἱ	αὐτοὶ	αἰεὶ οἰκοῦντες διαδοχῇ τῶν ἐπιγιγνομένων
[2, 6]	Θηβαίων, πρὶν ἄν τι καὶ	αὐτοὶ	βουλεύσωσι περὶ αὐτῶν· οὐ γὰρ
[2, 78]	ἐκκεκομισμένοι ἦσαν ἐς τὰς Ἀθήνας,	αὐτοὶ	δὲ ἐπολιορκοῦντο ἐγκαταλελειμμένοι τετρακόσιοι, Ἀθηναίων
[2, 72]	τι δυνατὸν ἐς ἀριθμὸν ἐλθεῖν·	αὐτοὶ	δὲ μεταχωρήσατε ὅποι βούλεσθε, ἕως
[2, 15]	βουλευσόμενοι ὡς τὸν βασιλέα, ἀλλ'	αὐτοὶ	ἕκαστοι ἐπολίτευον καὶ ἐβουλεύοντο· καί
[2, 72]	ἧς μάλιστα μὲν μετασχόντες καὶ	αὐτοὶ	ἐμμείνατε τοῖς ὅρκοις· εἰ δὲ
[2, 65]	καὶ οὐ πρότερον ἐνέδοσαν ἢ	αὐτοὶ	ἐν σφίσι κατὰ τὰς ἰδίας
[2, 39]	στρατεύουσι, τήν τε τῶν πέλας	αὐτοὶ	ἐπελθόντες οὐ χαλεπῶς ἐν τῇ
[2, 5]	ἀδικεῖν· εἰ δὲ μή, καὶ	αὐτοὶ	ἔφασαν αὐτῶν τοὺς ἄνδρας ἀποκτενεῖν
[2, 36]	ἕκαστα ἐκτήθη, ἢ εἴ τι	αὐτοὶ	ἢ οἱ πατέρες ἡμῶν βάρβαρον
[2, 44]	ἄλλων εὐτυχίαις, αἷς ποτὲ καὶ	αὐτοὶ	ἠγάλλεσθε· καὶ λύπη οὐχ ὧν
[2, 51]	διὰ τὸ προειδέναι τε καὶ	αὐτοὶ	ἤδη ἐν τῷ θαρσαλέῳ εἶναι·
[2, 36]	προσκατέλιπον. τὰ δὲ πλείω αὐτῆς	αὐτοὶ	ἡμεῖς οἵδε οἱ νῦν ἔτι
[2, 40]	ἀλλ' ἀχρεῖον νομίζομεν, καὶ οἱ	αὐτοὶ	ἤτοι κρίνομέν γε ἢ ἐνθυμούμεθα
[2, 68]	Ἀργείους οἱ Ἀμπρακιῶται χρόνῳ καὶ	αὐτοὶ	ἴσχουσι τὴν πόλιν. οἱ δ'
[2, 94]	πρὸς τῇ Σαλαμῖνι ἀπέπλευσαν καὶ	αὐτοί,	καὶ μετὰ τοῦτο φυλακὴν ἤδη
[2, 31]	τοῦ θέρους τούτου Ἀθηναῖοι πανδημεί,	αὐτοὶ	καὶ οἱ μέτοικοι, ἐσέβαλον ἐς
[2, 47]	τὸ πρῶτον θεραπεύοντες ἀγνοίᾳ, ἀλλ'	αὐτοὶ	μάλιστα ἔθνῃσκον ὅσῳ καὶ μάλιστα
[2, 40]	ἔχομεν ὥστε τολμᾶν τε οἱ	αὐτοὶ	μάλιστα καὶ περὶ ὧν ἐπιχειρήσομεν
[2, 86]	ὁ πεζὸς ἦν, ὡρμίσαντο καὶ	αὐτοὶ	ναυσὶν ἑπτὰ καὶ ἑβδομήκοντα, ἐπειδὴ
[2, 64]	δι' ὀργῆς ἔχετε, ᾧ καὶ	αὐτοὶ	ξυνδιέγνωτε πολεμεῖν, εἰ καὶ ἐπελθόντες
[2, 98]	τοῦ δ' ἱππικοῦ τὸ πλεῖστον	αὐτοὶ	Οδρύσαι παρείχοντο καὶ μετ' αὐτοὺς
[2, 89]	διὰ τὸ προνενικῆσθαι καὶ μηδ'	αὐτοὶ	οἴεσθαι ὁμοῖοι ἡμῖν εἶναι τὸ
[2, 37]	πέλας νόμους, παράδειγμα δὲ μᾶλλον	αὐτοὶ	ὄντες τισὶν ἢ μιμούμενοι ἑτέρους.
[2, 11]	πόλιν δυνατωτάτην νῦν ἐρχόμεθα καὶ	αὐτοὶ	πλεῖστοι καὶ ἄριστοι στρατεύοντες. δίκαιον
[2, 65]	οἱ δὲ ὕστερον ἴσοι μᾶλλον	αὐτοὶ	πρὸς ἀλλήλους ὄντες καὶ ὀρεγόμενοι
[2, 62]	τόδε, ὅ μοι δοκεῖτε οὔτ'	αὐτοὶ	πώποτε ἐνθυμηθῆναι ὑπάρχον ὑμῖν μεγέθους
[2, 72]	καθάπερ γὰρ Παυσανίας ὑμῖν παρέδωκεν,	αὐτοί	τε αὐτονομεῖσθε καὶ τοὺς ἄλλους
[2, 68]	τοῦ θέρους τελευτῶντος, καὶ Ἀμπρακιῶται	αὐτοί	τε καὶ τῶν βαρβάρων πολλοὺς
[2, 51]	τε ὑπὸ τῶν ἄλλων, καὶ	αὐτοὶ	τῷ παραχρῆμα περιχαρεῖ καὶ ἐς
[2, 85]	εἴργεσθαι τῆς θαλάσσης. ἐδόκει γὰρ	αὐτοῖς	ἄλλως τε καὶ πρῶτον ναυμαχίας
[2, 67]	ἐς φάραγγα ἐσέβαλον, δικαιοῦντες τοῖς	αὐτοῖς	ἀμύνεσθαι οἷσπερ καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι
[2, 90]	ἀναδούμενοι εἷλκον κενάς (μίαν δὲ	αὐτοῖς	ἀνδράσιν εἷλον ἤδη) τὰς δέ
[2, 42]	περὶ τοῦ ἤδη ὁρωμένου σφίσιν	αὐτοῖς	ἀξιοῦντες πεποιθέναι, καὶ ἐν αὐτῷ
[2, 13]	χειρὸς ἔχειν, λέγων τὴν ἰσχὺν	αὐτοῖς	ἀπὸ τούτων εἶναι τῶν χρημάτων
[2, 14]	νήσους τὰς ἐπικειμένας. χαλεπῶς δὲ	αὐτοῖς	διὰ τὸ αἰεὶ εἰωθέναι τοὺς
[2, 16]	ἱερὰ ἃ διὰ παντὸς ἦν	αὐτοῖς	ἐκ τῆς κατὰ τὸ ἀρχαῖον
[2, 88]	ποιήσασθαι. πρότερον μὲν γὰρ αἰεὶ	αὐτοῖς	ἔλεγε καὶ προπαρεσκεύαζε τὰς γνώμας
[2, 8]	καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ ξυνεπιλαμβάνειν	αὐτοῖς·	ἐν τούτῳ τε κεκωλῦσθαι ἐδόκει
[2, 24]	ἐν τῇ ἀκροπόλει χρημάτων ἔδοξεν	αὐτοῖς	ἐξαίρετα ποιησαμένοις χωρὶς θέσθαι καὶ
[2, 11]	τοῖς τε προγόνοις καὶ ἡμῖν	αὐτοῖς	ἐπ' ἀμφότερα ἐκ τῶν ἀποβαινόντων,
[2, 34]	καὶ ἀξιώσει προήκῃ, λέγει ἐπ'	αὐτοῖς	ἔπαινον τὸν πρέποντα· μετὰ δὲ
[2, 34]	παντὸς τοῦ πολέμου, ὁπότε ξυμβαίη	αὐτοῖς,	ἐχρῶντο τῷ νόμῳ. ἐπὶ δ'
[2, 68]	πρὸς τοὺς Ἀργείους ἀπὸ τοῦδε	αὐτοῖς	ἤρξατο πρῶτον γενέσθαι. Ἄργος τὸ
[2, 93]	ἂν προαισθέσθαι. ὡς δὲ ἔδοξεν	αὐτοῖς,	καὶ ἐχώρουν εὐθύς· καὶ ἀφικόμενοι
[2, 36]	τῶν προγόνων πρῶτον· δίκαιον γὰρ	αὐτοῖς	καὶ πρέπον δὲ ἅμα ἐν
[2, 4]	ἐξηπατημένοι, ξυνεστρέφοντό τε ἐν σφίσιν	αὐτοῖς	καὶ τὰς προσβολὰς ᾗ προσπίπτοιεν
[2, 76]	ὥστε ἐπιβάλλοντας ἧσσον ἁνύτειν ὑπαγομένου	αὐτοῖς	κάτωθεν τοῦ χώματος καὶ ἱζάνοντος
[2, 5]	πόλιν, τά τε ἔξω ἔλεγον	αὐτοῖς	μὴ ἀδικεῖν· εἰ δὲ μή,
[2, 86]	ἐς Πάνορμον τὸν Ἀχαϊκόν, οὗπερ	αὐτοῖς	ὁ κατὰ γῆν στρατὸς τῶν
[2, 86]	πολὺ τοῦ Πανόρμου, ἐν ᾧ	αὐτοῖς	ὁ πεζὸς ἦν, ὡρμίσαντο καὶ
[2, 23]	δὲ Πελοποννήσιοι, ἐπειδὴ οὐκ ἐπεξῇσαν	αὐτοῖς	οἱ Ἀθηναῖοι ἐς μάχην, ἄραντες
[2, 90]	παρεκελεύσατο. οἱ δὲ Πελοποννήσιοι, ἐπειδὴ	αὐτοῖς	οἱ Ἀθηναῖοι οὐκ ἐπέπλεον ἐς
[2, 31]	ἦσαν αὐτοὶ Ἀθηναῖοι (χωρὶς δὲ	αὐτοῖς	οἱ ἐν Ποτειδαίᾳ τρισχίλιοι ἦσαν)
[2, 40]	ἔργῳ αἴσχιον. ἔνι τε τοῖς	αὐτοῖς	οἰκείων ἅμα καὶ πολιτικῶν ἐπιμέλεια,
[2, 6]	περὶ αὐτῶν· οὐ γὰρ ἠγγέλθη	αὐτοῖς	ὅτι τεθνηκότες εἶεν. ἅμα γὰρ
[2, 21]	τε Ἀχαρνῆς οἰόμενοι παρὰ σφίσιν	αὐτοῖς	οὐκ ἐλαχίστην μοῖραν εἶναι Ἀθηναίων,
[2, 58]	τρόπῳ ἐπειρῶντο ἑλεῖν. προυχώρει δὲ	αὐτοῖς	οὔτε ἡ αἵρεσις τῆς πόλεως
[2, 77]	παρεσκευάζοντο. πρότερον δὲ πυρὶ ἔδοξεν	αὐτοῖς	πειρᾶσαι εἰ δύναιντο πνεύματος γενομένου
[2, 102]	παρ' Οἰνιάδας καὶ τὴν πόλιν	αὐτοῖς	περιλιμνάζων, ἄπορον ποιεῖ ὑπὸ τοῦ
[2, 81]	οἱ δὲ Ξάονες σφίσι τε	αὐτοῖς	πιστεύοντες καὶ ἀξιούμενοι ὑπὸ τῶν
[2, 88]	προπαρεσκεύαζε τὰς γνώμας ὡς οὐδὲν	αὐτοῖς	πλῆθος νεῶν τοσοῦτον, ἢν ἐπιπλέῃ,
[2, 5]	τῆς ἀγγελίας ἅμα καθ' ὁδὸν	αὐτοῖς	ῥηθείσης περὶ τῶν γεγενημένων ἐπεβοήθουν.
[2, 75]	οἰκιῶν καθαιροῦντες. ξύνδεσμος δ' ἦν	αὐτοῖς	τὰ ξύλα, τοῦ μὴ ὑψηλὸν
[2, 88]	στρατιῶται ἐκ πολλοῦ ἐν σφίσιν	αὐτοῖς	τὴν ἀξίωσιν ταύτην εἰλήφεσαν, μηδένα
[2, 6]	πρὸς τὰ παρόντα ᾗ ἐδόκει	αὐτοῖς.	τοῖς δ' Ἀθηναίοις ἠγγέλθη εὐθὺς
[2, 54]	χρηστηρίου τοῖς εἰδόσιν, ὅτε ἐπερωτῶσιν	αὐτοῖς	τὸν θεὸν εἰ χρὴ πολεμεῖν
[2, 5]	πάλιν ἐκ τῆς γῆς ἀποδώσειν	αὐτοῖς	τοὺς ἄνδρας. Θηβαῖοι μὲν ταῦτα
[2, 84]	παρέχοντες αὐτίκα ἐμβαλεῖν· προείρητο δ'	αὐτοῖς	ὑπὸ Φορμίωνος μὴ ἐπιχειρεῖν πρὶν
[2, 68]	καὶ προσπαρακαλέσαντες ἀμφότεροι Ἀθηναίους, ο῏	αὐτοῖς	Φορμίωνά τε στρατηγὸν ἔπεμψαν καὶ
[2, 21]	ἀπέχοντα, οὐκέτι ἀνασχετὸν ἐποιοῦντο, ἀλλ'	αὐτοῖς,	ὡς εἰκός, γῆς τεμνομένης ἐν
[2, 57]	τὸ νόσημα, ὡς ἐπυνθάνοντο τῶν	αὐτομόλων	ὅτι ἐν τῇ πόλει εἴη
[2, 41]	ἕκαστον δοκεῖν ἄν μοι τὸν	αὐτὸν	ἄνδρα παρ' ἡμῶν ἐπὶ πλεῖστ'
[2, 67]	ἐς Θρᾴκην, βουλόμενοι πεῖσαί τε	αὐτόν,	εἰ δύναιντο, μεταστάντα τῆς Ἀθηναίων
[2, 71]	Πλαταιῆς εὐθὺς πρέσβεις πέμψαντες πρὸς	αὐτὸν	ἔλεγον τοιάδε· Ἀρχίδαμε καὶ Λακεδαιμόνιοι,
[2, 29]	Θρᾴκης χωρία καὶ Περδίκκαν ξυνεξελεῖν	αὐτόν.	ἐλθών τε ἐς τὰς Ἀθήνας
[2, 35]	ἐκ τῶν πολέμων θαπτομένοις ἀγορεύεσθαι	αὐτόν.	ἐμοὶ δὲ ἀρκοῦν ἂν ἐδόκει
[2, 12]	ὄντας. οἱ δὲ οὐ προσεδέξαντο	αὐτὸν	ἐς τὴν πόλιν οὐδ' ἐπὶ
[2, 18]	ἄλλην πορείαν ἡ σχολαιότης διέβαλεν	αὐτόν,	μάλιστα δὲ ἡ ἐν τῇ
[2, 102]	τῷ Ἀμφιάρεω, ὅτε δὴ ἀλᾶσθαι	αὐτὸν	μετὰ τὸν φόνον τῆς μητρός,
[2, 101]	οὐ παρῆσαν ταῖς ναυσίν, ἀπιστοῦντες	αὐτὸν	μὴ ἥξειν, δῶρα δὲ καὶ
[2, 89]	εἶναι ποιήσομαι οὐδ' ἐσπλεύσομαι ἐς	αὐτόν.	ὁρῶ γὰρ ὅτι πρὸς πολλὰς
[2, 12]	προσδέχεσθαι Λακεδαιμονίων ἐξεστρατευμένων· ἀποπέμπουσιν οὖν	αὐτὸν	πρὶν ἀκοῦσαι καὶ ἐκέλευον ἐκτὸς
[2, 65]	ξύμπαντες ἐπαύσαντο ἐν ὀργῇ ἔχοντες	αὐτὸν	πρὶν ἐζημίωσαν χρήμασιν. ὕστερον δ'
[2, 30]	λαβόντες κατὰ κράτος καὶ ἐξελάσαντες	αὐτὸν	τὸ χωρίον ἐς τὴν ξυμμαχίαν
[2, 62]	γε δὴ ἀπέδειξα οὐκ ὀρθῶς	αὐτὸν	ὑποπτευόμενον, δηλώσω δὲ καὶ τόδε,
[2, 67]	ὡς βασιλέα, εἴ πως πείσειαν	αὐτὸν	χρήματά τε παρασχεῖν καὶ ξυμπολεμεῖν,
[2, 26]	χωρία ἐδῄουν. ~Υπὸ δὲ τὸν	αὐτὸν	χρόνον τοῦτον Ἀθηναῖοι τριάκοντα ναῦς
[2, 51]	θαρσαλέῳ εἶναι· δὶς γὰρ τὸν	αὐτόν,	ὥστε καὶ κτείνειν, οὐκ ἐπελάμβανεν.
[2, 11]	ἡγεμόνα καὶ στρατιώτην τὸ καθ'	αὑτὸν	αἰεὶ προσδέχεσθαι ἐς κίνδυνόν τινα
[2, 65]	τοὺς Ἀθηναίους τῆς τε ἐς	αὑτὸν	ὀργῆς παραλύειν καὶ ἀπὸ τῶν
[2, 72]	Παυσανίας ὑμῖν παρέδωκεν, αὐτοί τε	αὐτονομεῖσθε	καὶ τοὺς ἄλλους ξυνελευθεροῦτε, ὅσοι
[2, 101]	Οδόμαντοι καὶ Δρῶοι καὶ Δερσαῖοι·	αὐτόνομοι	δ' εἰσὶ πάντες. παρέσχε δὲ
[2, 98]	ἦσαν οἱ ἐκ τῆς Ροδόπης	αὐτόνομοι	καταβάντες, ὁ δὲ ἄλλος ὅμιλος
[2, 63]	εἴ που ἐπὶ σφῶν αὐτῶν	αὐτόνομοι	οἰκήσειαν· τὸ γὰρ ἄπραγμον οὐ
[2, 29]	ἐποίησεν· πολὺ γὰρ μέρος καὶ	αὐτόνομόν	ἐστι Θρᾳκῶν. Τηρεῖ δὲ τῷ
[2, 96]	ἡ ἀρχὴ τὰ πρὸς Παίονας	αὐτονόμους	ἤδη. τὰ δὲ πρὸς Τριβαλλούς,
[2, 71]	τοὺς ὅρκους, ἐᾶν δὲ οἰκεῖν	αὐτονόμους	καθάπερ Παυσανίας ἐδικαίωσεν. ~Τοσαῦτα εἰπόντων
[2, 71]	καὶ πόλιν τὴν σφετέραν ἔχοντας	αὐτονόμους	οἰκεῖν, στρατεῦσαί τε μηδένα ποτὲ
[2, 96]	δὲ πρὸς Τριβαλλούς, καὶ τούτους	αὐτονόμους,	Τρῆρες ὥριζον καὶ Τιλαταῖοι· οἰκοῦσι
[2, 16]	ἐπὶ πολὺ κατὰ τὴν χώραν	αὐτονόμῳ	οἰκήσει μετεῖχον οἱ Ἀθηναῖοι, καὶ
[2, 98]	προσεγίγνετο δέ· πολλοὶ γὰρ τῶν	αὐτονόμων	Θρᾳκῶν ἀπαράκλητοι ἐφ' ἁρπαγὴν ἠκολούθουν,
[2, 96]	τῶν ὀρεινῶν Θρᾳκῶν πολλοὺς τῶν	αὐτονόμων	καὶ μαχαιροφόρων, ο῏ Δῖοι καλοῦνται,
[2, 95]	μὲν βουλόμενος ἀναπρᾶξαι, τὴν δὲ	αὐτὸς	ἀποδοῦναι. ὅ τε γὰρ Περδίκκας
[2, 64]	ὁ δὲ δρᾶν τι καὶ	αὐτὸς	βουλόμενος ζηλώσει· εἰ δέ τις
[2, 61]	μεμπτότερος. καὶ ἐγὼ μὲν ὁ	αὐτός	εἰμι καὶ οὐκ ἐξίσταμαι· ὑμεῖς
[2, 35]	λεγόμενοι, ἐς ὅσον ἂν καὶ	αὐτὸς	ἕκαστος οἴηται ἱκανὸς εἶναι δρᾶσαί
[2, 79]	δὲ Ξενοφῶν ὁ Εὐριπίδου τρίτος	αὐτός.	ἐλθόντες δὲ ὑπὸ Σπάρτωλον τὴν
[2, 90]	αὐτοὺς πλεῖν ὁ Φορμίων καὶ	αὐτὸς	ἐπιβοηθῶν ταύτῃ παραπλέοι, μὴ διαφύγοιεν
[2, 33]	ὁπλίταις ἑαυτὸν κατάγειν πλεύσαντας, καὶ	αὐτὸς	ἐπικούρους τινὰς προσεμισθώσατο· ἦρχον δὲ
[2, 98]	αὐτοῦ τῇ ὁδῷ ἣν πρότερον	αὐτὸς	ἐποιήσατο τεμὼν τὴν ὕλην, ὅτε
[2, 54]	κράτος πολεμοῦσι νίκην ἔσεσθαι, καὶ	αὐτὸς	ἔφη ξυλλήψεσθαι. περὶ μὲν οὖν
[2, 80]	Λευκάδιοι καὶ Ἀνακτόριοι καὶ οὓς	αὐτὸς	ἔχων ἦλθε χίλιοι Πελοποννησίων, βάρβαροι
[2, 65]	ἤγετο μᾶλλον ὑπ' αὐτοῦ ἢ	αὐτὸς	ἦγε, διὰ τὸ μὴ κτώμενος
[2, 59]	χαλεπαίνοντας καὶ πάντα ποιοῦντας ἅπερ	αὐτὸς	ἤλπιζε, ξύλλογον ποιήσας (ἔτι δ'
[2, 13]	ὢν ἐτύγχανε, μὴ πολλάκις ἢ	αὐτὸς	ἰδίᾳ βουλόμενος χαρίζεσθαι τοὺς ἀγροὺς
[2, 48]	δηλώσω αὐτός τε νοσήσας καὶ	αὐτὸς	ἰδὼν ἄλλους πάσχοντας. ~Τὸ μὲν
[2, 8]	τὰ πράγματα ᾧ μή τις	αὐτὸς	παρέσται. οὕτως ἐν> ὀργῇ εἶχον
[2, 65]	Περικλεῖ ἐπερίσσευσε τότε ἀφ' ὧν	αὐτὸς	προέγνω καὶ πάνυ ἂν ῥᾳδίως
[2, 84]	Φορμίωνος μὴ ἐπιχειρεῖν πρὶν ἂν	αὐτὸς	σημήνῃ. ἤλπιζε γὰρ αὐτῶν οὐ
[2, 48]	προειδὼς μὴ ἀγνοεῖν, ταῦτα δηλώσω	αὐτός	τε νοσήσας καὶ αὐτὸς ἰδὼν
[2, 88]	ὁ δὲ Φορμίων δεδιὼς καὶ	αὐτὸς	τὴν τῶν στρατιωτῶν ὀρρωδίαν καὶ
[2, 95]	οὐκ ἐπετέλει· τοῖς τε Ἀθηναίοις	αὐτὸς	ὡμολογήκει, ὅτε τὴν ξυμμαχίαν ἐποιεῖτο,
[2, 13]	Ξανθίππου στρατηγὸς ὢν Ἀθηναίων δέκατος	αὐτός,	ὡς ἔγνω τὴν ἐσβολὴν ἐσομένην,
[2, 38]	μηδὲν οἰκειοτέρᾳ τῇ ἀπολαύσει τὰ	αὐτοῦ	ἀγαθὰ γιγνόμενα καρποῦσθαι ἢ καὶ
[2, 29]	ἐποίησε καὶ Σάδοκον τὸν υἱὸν	αὐτοῦ	Ἀθηναῖον τόν τε ἐπὶ Θρᾴκης
[2, 77]	ταὐτομάτου πῦρ καὶ φλόγα ἀπ'	αὐτοῦ	ἀνῆκεν. τοῦτο δὲ μέγα τε
[2, 76]	χῶμα, ἔνθεν δὲ καὶ ἔνθεν	αὐτοῦ	ἀρξάμενοι ἀπὸ τοῦ βραχέος τείχους
[2, 2]	Ναυκλείδης τε καὶ οἱ μετ'	αὐτοῦ,	βουλόμενοι ἰδίας ἕνεκα δυνάμεως ἄνδρας
[2, 100]	ἄλλοι βασιλῆς ὀκτὼ οἱ πρὸ	αὐτοῦ	γενόμενοι. ὁ δὲ στρατὸς τῶν
[2, 18]	οὐκ ἐλαχίστην Ἀρχίδαμος ἔλαβεν ἀπ'	αὐτοῦ,	δοκῶν καὶ ἐν τῇ ξυναγωγῇ
[2, 52]	οἷς ἐσκήνηντο νεκρῶν πλέα ἦν,	αὐτοῦ	ἐναποθνῃσκόντων· ὑπερβιαζομένου γὰρ τοῦ κακοῦ
[2, 49]	περιγένοιτο, τῶν γε ἀκρωτηρίων ἀντίληψις	αὐτοῦ	ἐπεσήμαινεν. κατέσκηπτε γὰρ ἐς αἰδοῖα
[2, 65]	καὶ οὐκ ἤγετο μᾶλλον ὑπ'	αὐτοῦ	ἢ αὐτὸς ἦγε, διὰ τὸ
[2, 65]	πλέον ἔτι ἐγνώσθη ἡ πρόνοια	αὐτοῦ	ἡ ἐς τὸν πόλεμον. ὁ
[2, 93]	Μέγαρα ὁρῶν· καὶ φρούριον ἐπ'	αὐτοῦ	ἦν καὶ νεῶν τριῶν φυλακὴ
[2, 58]	τῇ Ἀττικῇ ἐγένοντο. ~Τοῦ δ'	αὐτοῦ	θέρους Αγνων ὁ Νικίου καὶ
[2, 66]	Λακεδαιμόνιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι τοῦ	αὐτοῦ	θέρους ἐστράτευσαν ναυσὶν ἑκατὸν ἐς
[2, 79]	Πλαταιῶν πολιορκία κατεσκευάσθη. ~Τοῦ δ'	αὐτοῦ	θέρους καὶ ἅμα τῇ τῶν
[2, 28]	τὴν ἄλλην Ελλάδα. ~Τοῦ δ'	αὐτοῦ	θέρους νουμηνίᾳ κατὰ σελήνην, ὥσπερ
[2, 80]	διελύθησαν κατὰ πόλεις. ~Τοῦ δ'	αὐτοῦ	θέρους, οὐ πολλῷ ὕστερον τούτων,
[2, 67]	ἀπέπλευσαν ἐπ' οἴκου. ~Καὶ τοῦ	αὐτοῦ	θέρους τελευτῶντος Ἀριστεὺς Κορίνθιος καὶ
[2, 34]	δὲ διαπρεπῆ τὴν ἀρετὴν κρίναντες	αὐτοῦ	καὶ τὸν τάφον ἐποίησαν. ἐπειδὰν
[2, 24]	μετὰ τῶν χρημάτων περὶ τοῦ	αὐτοῦ	κινδύνου, ἢν δέῃ. ~Οἱ δ'
[2, 86]	τὸ Μολυκρικὸν καὶ ὡρμίσατο ἔξω	αὐτοῦ	ναυσὶν εἴκοσιν, αἷσπερ καὶ ἐναυμάχησεν.
[2, 13]	τρεῖς καὶ τεσσαράκοντα (ἔστι δὲ	αὐτοῦ	ὃ καὶ ἀφύλακτον ἦν, τὸ
[2, 4]	καὶ αἱ θύραι ἀνεῳγμέναι ἔτυχον	αὐτοῦ,	οἰόμενοι πύλας τὰς θύρας τοῦ
[2, 13]	ἰδίᾳ βουλόμενος χαρίζεσθαι τοὺς ἀγροὺς	αὐτοῦ	παραλίπῃ καὶ μὴ δῃώσῃ, ἢ
[2, 101]	ἐδῄου τὴν γῆν. καθημένου δ'	αὐτοῦ	περὶ τοὺς χώρους τούτους οἱ
[2, 95]	πιεζόμενον καὶ Φίλιππον τὸν ἀδελφὸν	αὐτοῦ	πολέμιον ὄντα μὴ καταγάγοι ἐπὶ
[2, 47]	τῷ χειμῶνι τούτῳ· καὶ διελθόντος	αὐτοῦ	πρῶτον ἔτος τοῦ πολέμου τοῦδε
[2, 98]	καὶ Παιόνων· ἐπορεύετο δὲ δι'	αὐτοῦ	τῇ ὁδῷ ἣν πρότερον αὐτὸς
[2, 99]	Περδίκκου πατὴρ καὶ οἱ πρόγονοι	αὐτοῦ,	Τημενίδαι τὸ ἀρχαῖον ὄντες ἐξ
[2, 81]	καὶ ξυναγαγόντες τὰ στρατόπεδα ἡσύχαζον	αὐτοῦ	τὴν ἡμέραν, ἐς χεῖρας μὲν
[2, 13]	τὸν κύκλον τοῦ ἄστεως, καὶ	αὐτοῦ	τοῦ κύκλου τὸ φυλασσόμενον τρεῖς
[2, 42]	τόνδε κάλλιστον νομίσαντες ἐβουλήθησαν μετ'	αὐτοῦ	τοὺς μὲν τιμωρεῖσθαι, τῶν δὲ
[2, 7]	καὶ Λακεδαιμονίοις μὲν πρὸς ταῖς	αὐτοῦ	ὑπαρχούσαις ἐξ Ιταλίας καὶ Σικελίας
[2, 102]	δὲ ἐν Ναυπάκτῳ Ἀθηναῖοι τοῦ	αὐτοῦ	χειμῶνος, ἐπειδὴ τὸ τῶν Πελοποννησίων
[2, 70]	διέφθειρε νικηθεὶς μάχῃ. ~Τοῦ δ'	αὐτοῦ	χειμῶνος οἱ Ποτειδεᾶται ἐπειδὴ οὐκέτι
[2, 80]	Κνῆμος δὲ καὶ οἱ μετ'	αὐτοῦ	χίλιοι ὁπλῖται ἐπειδὴ ἐπεραιώθησαν λαθόντες
[2, 48]	ἤδη. λεγέτω μὲν οὖν περὶ	αὐτοῦ	ὡς ἕκαστος γιγνώσκει καὶ ἰατρὸς
[2, 16]	οὐδὲν ἄλλο ἢ πόλιν τὴν	αὑτοῦ	ἀπολείπων ἕκαστος. ~ἐπειδή τε ἀφίκοντο
[2, 98]	Μακεδονίαν πρῶτον μὲν διὰ τῆς	αὑτοῦ	ἀρχῆς, ἔπειτα διὰ Κερκίνης ἐρήμου
[2, 34]	σκηνὴν ποιήσαντες, καὶ ἐπιφέρει τῷ	αὑτοῦ	ἕκαστος ἤν τι βούληται· ἐπειδὰν
[2, 25]	τῇ ἐσδρομῇ ἀπολέσας τῶν μεθ'	αὑτοῦ	τήν τε πόλιν περιεποίησε καὶ
[2, 35]	φθόνον, εἴ τι ὑπὲρ τὴν	αὑτοῦ	φύσιν ἀκούοι. μέχρι γὰρ τοῦδε
[2, 88]	πρὸς τὴν παροῦσαν ὄψιν ὁρῶν	αὐτοὺς	ἀθυμοῦντας ἐβούλετο ὑπόμνησιν ποιήσασθαι τοῦ
[2, 87]	ἀνθρώπους, ταῖς δὲ γνώμαις τοὺς	αὐτοὺς	αἰεὶ ὀρθῶς ἀνδρείους εἶναι, καὶ
[2, 90]	ἐρήμῳ ὄντι, ὡς ἑώρα ἀναγομένους	αὐτούς,	ἄκων καὶ κατὰ σπουδὴν ἐμβιβάσας
[2, 90]	στενά, βουλόμενοι ἄκοντας ἔσω προαγαγεῖν	αὐτούς,	ἀναγαγόμενοι ἅμα ἕῳ ἔπλεον, ἐπὶ
[2, 59]	καὶ πρέσβεις τινὰς πέμψαντες ὡς	αὐτοὺς	ἄπρακτοι ἐγένοντο. πανταχόθεν τε τῇ
[2, 22]	Ἀθηναίων οὐ πολλοί· ἀνείλοντο μέντοι	αὐτοὺς	αὐθημερὸν ἀσπόνδους. καὶ οἱ Πελοποννήσιοι
[2, 98]	αὐτοὶ Οδρύσαι παρείχοντο καὶ μετ'	αὐτοὺς	Γέται. τοῦ δὲ πεζοῦ οἱ
[2, 67]	βλάψωσιν. ὁ δὲ πεισθεὶς πορευομένους	αὐτοὺς	διὰ τῆς Θρᾴκης ἐπὶ τὸ
[2, 94]	γὰρ ὅτι καὶ αἱ νῆες	αὐτοὺς	διὰ χρόνου καθελκυσθεῖσαι καὶ οὐδὲν
[2, 11]	πάνυ ἐλπίζειν διὰ μάχης ἰέναι	αὐτούς,	εἰ μὴ καὶ νῦν ὥρμηνται
[2, 5]	γενόμενον τῆς νυκτὸς ἐποίησε βραδύτερον	αὐτοὺς	ἐλθεῖν· ὁ γὰρ Ἀσωπὸς ποταμὸς
[2, 67]	ὡς Φαρνάκην τὸν Φαρναβάζου, ὃς	αὐτοὺς	ἔμελλεν ὡς βασιλέα ἀναπέμψειν. παρατυχόντες
[2, 81]	οἱ ἄλλοι βάρβαροι ὡς εἶδον	αὐτοὺς	ἐνδόντας, οὐκέτι ὑπέμειναν, ἀλλ' ἐς
[2, 83]	Ναυπάκτῳ. ὁ γὰρ Φορμίων παραπλέοντας	αὐτοὺς	ἔξω τοῦ κόλπου ἐτήρει, βουλόμενος
[2, 85]	Κρὴς Γορτύνιος πρόξενος ὢν πείθει	αὐτοὺς	ἐπὶ Κυδωνίαν πλεῦσαι, φάσκων προσποιήσειν
[2, 17]	ἐδύνατο· οὐ γὰρ ἐχώρησε ξυνελθόντας	αὐτοὺς	ἡ πόλις, ἀλλ' ὕστερον δὴ
[2, 4]	ἔρριψαν ἐς τὸ ἔξω σφᾶς	αὐτοὺς	καὶ διεφθάρησαν οἱ πλείους, οἱ
[2, 25]	αἵ τε νῆες περιπλεύσασαι ἀναλαμβάνουσιν	αὐτοὺς	καὶ ἐξανάγονται ἐκλιπόντες Φειάν, καὶ
[2, 13]	χρήματα οὐκ ὀλίγα, οἷς χρήσεσθαι	αὐτούς,	καὶ ἢν πάνυ ἐξείργωνται πάντων,
[2, 81]	φεύγοντες οἱ βάρβαροι, ἀνελάμβανόν τε	αὐτοὺς	καὶ ξυναγαγόντες τὰ στρατόπεδα ἡσύχαζον
[2, 31]	ἐν Μεγάροις ὄντας, ἔπλευσαν παρ'	αὐτοὺς	καὶ ξυνεμείχθησαν. στρατόπεδόν τε μέγιστον
[2, 51]	γνώμῃ πολλῷ μᾶλλον προΐεντο σφᾶς	αὐτοὺς	καὶ οὐκ ἀντεῖχον) καὶ ὅτι
[2, 70]	ἐπὶ τοῖσδε οὖν ξυνέβησαν, ἐξελθεῖν	αὐτοὺς	καὶ παῖδας καὶ γυναῖκας καὶ
[2, 81]	μάχης διὰ τὸ πολὺ προελθεῖν	αὐτοὺς	καὶ στρατόπεδον οἰηθῆναι καταληψομένους ἐπείγεσθαι.
[2, 4]	τοῖς Πλαταιεῦσι παραδοῦναι σφᾶς τε	αὐτοὺς	καὶ τὰ ὅπλα χρήσασθαι ὅτι
[2, 84]	τὴν ἕω, οὐδένα χρόνον ἡσυχάσειν	αὐτούς·	καὶ τὴν ἐπιχείρησιν ἐφ' ἑαυτῷ
[2, 49]	ὁμοίως, καὶ ἠγνόησαν σφᾶς τε	αὐτοὺς	καὶ τοὺς ἐπιτηδείους. ~γενόμενον γὰρ
[2, 65]	κέρδη κακῶς ἔς τε σφᾶς	αὐτοὺς	καὶ τοὺς ξυμμάχους ἐπολίτευσαν, ἃ
[2, 89]	ἐθέλουσιν αἱ γνῶμαι πρὸς τοὺς	αὐτοὺς	κινδύνους ὁμοῖαι εἶναι. ~Τοιαῦτα δὲ
[2, 84]	κατὰ μίαν ναῦν τεταγμένοι περιέπλεον	αὐτοὺς	κύκλῳ καὶ ξυνῆγον ἐς ὀλίγον,
[2, 22]	τοῖς Ἀθηναίοις, καὶ ἀφίκοντο παρ'	αὐτοὺς	Λαρισαῖοι, Φαρσάλιοι, {Παράσιοι} Κραννώνιοι, Πυράσιοι,
[2, 93]	κίνδυνον (καί τις καὶ ἄνεμος	αὐτοὺς	λέγεται κωλῦσαι) ἐπὶ δὲ τῆς
[2, 52]	ποτε ἔτι διαφθαρῆναι. ~Επίεσε δ'	αὐτοὺς	μᾶλλον πρὸς τῷ ὑπάρχοντι πόνῳ
[2, 21]	ἐλπίδα εἶχον ἐς τὸ ἐγγυτέρω	αὐτοὺς	μὴ προϊέναι, μεμνημένοι καὶ Πλειστοάνακτα
[2, 71]	τε μηδένα ποτὲ ἀδίκως ἐπ'	αὐτοὺς	μηδ' ἐπὶ δουλείᾳ· εἰ δὲ
[2, 88]	πλῆθος τῶν νεῶν κατὰ σφᾶς	αὐτοὺς	ξυνιστάμενοι ἐφοβοῦντο, ἐβούλετο ξυγκαλέσας θαρσῦναί
[2, 60]	τὸν παραινέσαντα πολεμεῖν καὶ ὑμᾶς	αὐτοὺς	ο῏ ξυνέγνωτε δι' αἰτίας ἔχετε.
[2, 4]	ἐς τὸ ἔξω. ὁρῶντες δὲ	αὐτοὺς	οἱ Πλαταιῆς ἀπειλημμένους ἐβουλεύοντο εἴτε
[2, 81]	τὸ ἔργον γενέσθαι. γνόντες δ'	αὐτοὺς	οἱ Στράτιοι ἔτι προσιόντας καὶ
[2, 94]	παρὰ σφᾶς ὅσον οὐκ ἐσπλεῖν	αὐτούς·	ὅπερ ἄν, εἰ ἐβουλήθησαν μὴ
[2, 13]	χρήμασι μὲν οὖν οὕτως ἐθάρσυνεν	αὐτούς,	ὁπλίτας δὲ τρισχιλίους καὶ μυρίους
[2, 3]	ἐχώρουν ἐκ τῶν οἰκιῶν ἐπ'	αὐτούς,	ὅπως μὴ κατὰ φῶς θαρσαλεωτέροις
[2, 83]	ἐπειδὴ μέντοι ἀντιπαραπλέοντάς τε ἑώρων	αὐτούς,	παρὰ γῆν σφῶν κομιζομένων, καὶ
[2, 65]	ἀντειπεῖν. ὁπότε γοῦν αἴσθοιτό τι	αὐτοὺς	παρὰ καιρὸν ὕβρει θαρσοῦντας, λέγων
[2, 5]	ταῦτα λέγουσι καὶ ἐπομόσαι φασὶν	αὐτούς·	Πλαταιῆς δ' οὐχ ὁμολογοῦσι τοὺς
[2, 90]	ἄρα νομίσας ἐπὶ τὴν Ναύπακτον	αὐτοὺς	πλεῖν ὁ Φορμίων καὶ αὐτὸς
[2, 91]	ἐς τὴν εὐρυχωρίαν. καὶ φθάνουσιν	αὐτοὺς	πλὴν μιᾶς νεὼς προκαταφυγοῦσαι ἐς
[2, 73]	κοινῶσαι πρῶτον, καὶ ἢν πείθωσιν	αὐτούς,	ποιεῖν ταῦτα· μέχρι δὲ τούτου
[2, 82]	ξυμπαραγενομένων κατὰ φιλίαν ἀναχωρεῖ παρ'	αὐτοὺς	πρὶν τὴν ξυμβοήθειαν ἐλθεῖν. κἀκεῖθεν
[2, 59]	τῷ Περικλεῖ. ὁ δὲ ὁρῶν	αὐτοὺς	πρὸς τὰ παρόντα χαλεπαίνοντας καὶ
[2, 72]	πειράσωσι καταλαβεῖν. ὁ δὲ θαρσύνων	αὐτοὺς	πρὸς ταῦτα ἔφη· ὑμεῖς δὲ
[2, 22]	ἔπασχον. ~Περικλῆς δὲ ὁρῶν μὲν	αὐτοὺς	πρὸς τὸ παρὸν χαλεπαίνοντας καὶ
[2, 49]	ἂν ἐς ὕδωρ ψυχρὸν σφᾶς	αὐτοὺς	ῥίπτειν. καὶ πολλοὶ τοῦτο τῶν
[2, 27]	θέρει τούτῳ ἐξ Αἰγίνης Ἀθηναῖοι,	αὐτούς	τε καὶ παῖδας καὶ γυναῖκας,
[2, 75]	στρατόν, καὶ πρῶτον μὲν περιεσταύρωσαν	αὐτοὺς	τοῖς δένδρεσιν ἃ ἔκοψαν, τοῦ
[2, 43]	ἄν τις πρὸς οὐδὲν χεῖρον	αὐτοὺς	ὑμᾶς εἰδότας μηκύνοι, λέγων ὅσα
[2, 68]	μεθ' ἑτέρων. ~Κατὰ δὲ τοὺς	αὐτοὺς	χρόνους, τοῦ θέρους τελευτῶντος, καὶ
[2, 95]	ἄλλῃ ἐπιμελείᾳ. ~Υπὸ δὲ τοὺς	αὐτοὺς	χρόνους, τοῦ χειμῶνος τούτου ἀρχομένου,
[2, 92]	ἀπὸ ἑνὸς κελεύσματος ἐμβοήσαντες ἐπ'	αὐτοὺς	ὥρμησαν. οἱ δὲ διὰ τὰ
[2, 100]	τεθωρακισμένους, ὑπὸ δὲ πλήθους περικλῃόμενοι	αὑτοὺς	πολλαπλασίῳ τῷ ὁμίλῳ ἐς κίνδυνον
[2, 2]	πάντων Βοιωτῶν ξυμμαχεῖν, τίθεσθαι παρ'	αὑτοὺς	τὰ ὅπλα) νομίζοντες σφίσι ῥᾳδίως
[2, 97]	ἄλλη κατασκευή, καὶ οὐ μόνον	αὐτῷ,	ἀλλὰ καὶ τοῖς παραδυναστεύουσί τε
[2, 98]	Δόβηρον τὴν Παιονικήν. πορευομένῳ δὲ	αὐτῷ	ἀπεγίγνετο μὲν οὐδὲν τοῦ στρατοῦ
[2, 21]	ὃ δὴ καὶ ἡ φυγὴ	αὐτῷ	ἐγένετο ἐκ Σπάρτης δόξαντι χρήμασι
[2, 54]	Δωριακὸς πόλεμος καὶ λοιμὸς ἅμ'	αὐτῷ.	ἐγένετο μὲν οὖν ἔρις τοῖς
[2, 90]	ὥσπερ καὶ ὥρμουν· ἐπὶ δ'	αὐτῷ	εἴκοσιν ἔταξαν τὰς ἄριστα πλεούσας,
[2, 29]	Περδίκκαν τοῖς Ἀθηναίοις καὶ Θέρμην	αὐτῷ	ἔπεισεν ἀποδοῦναι· ξυνεστράτευσέ τε εὐθὺς
[2, 20]	ἂν περιιδεῖν τμηθῆναι. ἐπειδὴ οὖν	αὐτῷ	ἐς Ελευσῖνα καὶ τὸ Θριάσιον
[2, 101]	δῶρα δὲ καὶ πρέσβεις ἔπεμψαν	αὐτῷ,	ἔς τε τοὺς Ξαλκιδέας καὶ
[2, 98]	παρεσκευάζετο τὸν στρατόν. καὶ ἐπειδὴ	αὐτῷ	ἑτοῖμα ἦν, ἄρας ἐπορεύετο ἐπὶ
[2, 97]	κατὰ τὸ δύνασθαι ἐπὶ πλέον	αὐτῷ	ἐχρήσαντο· οὐ γὰρ ἦν πρᾶξαι
[2, 34]	τῆς πόλεως, καὶ αἰεὶ ἐν	αὐτῷ	θάπτουσι τοὺς ἐκ τῶν πολέμων,
[2, 29]	τινῶν ἐκφανέντων. ~Καὶ ἐν τῷ	αὐτῷ	θέρει Νυμφόδωρον τὸν Πύθεω ἄνδρα
[2, 27]	~Ἀνέστησαν δὲ καὶ Αἰγινήτας τῷ	αὐτῷ	θέρει τούτῳ ἐξ Αἰγίνης Ἀθηναῖοι,
[2, 102]	ταύτην τοῦ Ἀχελῴου, καὶ ἐδόκει	αὐτῷ	ἱκανὴ ἂν κεχῶσθαι δίαιτα τῷ
[2, 75]	τὸ χῶμα οὐ σχολαίτερον ἀντανῄει	αὐτῷ.	καὶ οἱ Πλαταιῆς τοιόνδε τι
[2, 101]	στρατιὰ σῖτόν τε οὐκ εἶχεν	αὐτῷ	καὶ ὑπὸ χειμῶνος ἐταλαιπώρει, ἀναπείθεται
[2, 29]	τὴν ἀδελφὴν Σιτάλκης, δυνάμενον παρ'	αὐτῷ	μέγα οἱ Ἀθηναῖοι πρότερον πολέμιον
[2, 102]	ἦν, ὡς τῆς γε ἄλλης	αὐτῷ	μεμιασμένης. ὁ δ' ἀπορῶν, ὥς
[2, 13]	ἐσβολὴν ἐσομένην, ὑποτοπήσας, ὅτι Ἀρχίδαμος	αὐτῷ	ξένος ὢν ἐτύγχανε, μὴ πολλάκις
[2, 20]	εἰ ἐπεξίασιν· ἅμα μὲν γὰρ	αὐτῷ	ὁ χῶρος ἐπιτήδειος ἐφαίνετο ἐνστρατοπεδεῦσαι,
[2, 72]	πλήθει τὰ ῥηθέντα κοινώσαντες ἀπεκρίναντο	αὐτῷ	ὅτι ἀδύνατα σφίσιν εἴη ποιεῖν
[2, 101]	ἅμα ἐπέχων ἔφθειρε, καὶ ἐπειδὴ	αὐτῷ	οὐδὲν ἐπράσσετο ὧν ἕνεκα ἐσέβαλε
[2, 93]	γὰρ ναυτικὸν ἦν προφυλάσσον ἐν	αὐτῷ	οὐδὲν οὔτε προσδοκία οὐδεμία μὴ
[2, 80]	τὴν κατὰ γῆν στρατείαν. καὶ	αὐτῷ	παρῆσαν Ελλήνων μὲν Ἀμπρακιῶται καὶ
[2, 42]	αὐτοῖς ἀξιοῦντες πεποιθέναι, καὶ ἐν	αὐτῷ	τῷ ἀμύνεσθαι καὶ παθεῖν μᾶλλον
[2, 85]	οἱ δὲ ἀποπέμπουσιν εἴκοσι ναῦς	αὐτῷ,	τῷ δὲ κομίζοντι αὐτὰς προσεπέστειλαν
[2, 95]	ἀποδοῦναι. ὅ τε γὰρ Περδίκκας	αὐτῷ	ὑποσχόμενος, εἰ Ἀθηναίοις τε διαλλάξειεν
[2, 18]	Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ἐτετείχιστο, καὶ	αὐτῷ	φρουρίῳ οἱ Ἀθηναῖοι ἐχρῶντο ὁπότε
[2, 34]	ἐπ' οἴκου. ~Εν δὲ τῷ	αὐτῷ	χειμῶνι Ἀθηναῖοι τῷ πατρίῳ νόμῳ
[2, 87]	νικηθέν, ἔχον δέ τινα ἐν	αὑτῷ	ἀντιλογίαν, τῆς γε ξυμφορᾶς τῷ
[2, 85]	ἣν ἐνίκησαν φράσοντας, καὶ κελεύων	αὑτῷ	ναῦς ὅτι πλείστας διὰ τάχους
[2, 85]	τὰς Ἀθήνας τήν τε παρασκευὴν	αὐτῶν	ἀγγελοῦντας καὶ περὶ τῆς ναυμαχίας
[2, 101]	Ἀθηναίων πολεμίους Ελληνας, μὴ ὑπ'	αὐτῶν	ἀγόμενοι κατὰ τὸ ξυμμαχικὸν καὶ
[2, 91]	ναῦς· αἱ δὲ εἴκοσι νῆες	αὐτῶν	αἱ ἀπὸ τοῦ δεξιοῦ κέρως
[2, 47]	πάντα ἀνωφελῆ ἦν, τελευτῶντές τε	αὐτῶν	ἀπέστησαν ὑπὸ τοῦ κακοῦ νικώμενοι.
[2, 63]	καὶ εἴ που ἐπὶ σφῶν	αὐτῶν	αὐτόνομοι οἰκήσειαν· τὸ γὰρ ἄπραγμον
[2, 56]	τῆς Πελοποννήσου. ἄραντες δὲ ἀπ'	αὐτῶν	ἀφίκοντο ἐς Πρασιὰς τῆς Λακωνικῆς
[2, 2]	ὀλίγῳ πλείους τριακοσίων (ἡγοῦντο δὲ	αὐτῶν	βοιωταρχοῦντες Πυθάγγελός τε ὁ Φυλείδου
[2, 12]	στρατῷ προυχώρει ἐς τὴν γῆν	αὐτῶν.	Βοιωτοὶ δὲ μέρος μὲν τὸ
[2, 67]	ἐς τὰς Ἀθήνας. ἀφικομένων δὲ	αὐτῶν	δείσαντες οἱ Ἀθηναῖοι τὸν Ἀριστέα
[2, 89]	θρασύτεροί ἐσμεν. Λακεδαιμόνιοί τε ἡγούμενοι	αὐτῶν	διὰ τὴν σφετέραν δόξαν ἄκοντας
[2, 22]	Πυράσιοι, Γυρτώνιοι, Φεραῖοι. ἡγοῦντο δὲ	αὐτῶν	ἐκ μὲν Λαρίσης Πολυμήδης καὶ
[2, 23]	καὶ Βριλησσοῦ ὄρους. ὄντων δὲ	αὐτῶν	ἐν τῇ γῇ οἱ Ἀθηναῖοι
[2, 56]	τῇ προτέρᾳ ἐσβολῇ. ~ἔτι δ'	αὐτῶν	ἐν τῷ πεδίῳ ὄντων, πρὶν
[2, 72]	τε τοσήδε καὶ πόλεμος γεγένηται	αὐτῶν	ἕνεκα καὶ τῶν ἄλλων ἐλευθερώσεως.
[2, 27]	θάλασσαν καθήκουσα. καὶ οἱ μὲν	αὐτῶν	ἐνταῦθα ᾤκησαν, οἱ δ' ἐσπάρησαν
[2, 33]	τὴν Κρανίων γῆν, ἀπατηθέντες ὑπ'	αὐτῶν	ἐξ ὁμολογίας τινὸς ἄνδρας τε
[2, 24]	ζημίαν ἐπέθεντο. τριήρεις τε μετ'	αὐτῶν	ἐξαιρέτους ἑκατὸν ἐποιήσαντο κατὰ τὸν
[2, 4]	τὴν πόλιν οἱ μέν τινες	αὐτῶν	ἐπὶ τὸ τεῖχος ἀναβάντες ἔρριψαν
[2, 33]	τινὸς ἄνδρας τε ἀποβάλλουσι σφῶν	αὐτῶν,	ἐπιθεμένων ἀπροσδοκήτοις τῶν Κρανίων, καὶ
[2, 39]	τῇ γῇ ἐπὶ πολλὰ ἡμῶν	αὐτῶν	ἐπίπεμψιν· ἢν δέ που μορίῳ
[2, 39]	ἀπάταις ἢ τῷ ἀφ' ἡμῶν	αὐτῶν	ἐς τὰ ἔργα εὐψύχῳ· καὶ
[2, 51]	μεταποιούμενοι· αἰσχύνῃ γὰρ ἠφείδουν σφῶν	αὐτῶν	ἐσιόντες παρὰ τοὺς φίλους, ἐπεὶ
[2, 59]	Ἀθηναῖοι, ὡς ἥ τε γῆ	αὐτῶν	ἐτέτμητο τὸ δεύτερον καὶ ἡ
[2, 81]	ξύμμαχοι τρία τέλη ποιήσαντες σφῶν	αὐτῶν	ἐχώρουν πρὸς τὴν τῶν Στρατίων
[2, 21]	ἐλαχίστην μοῖραν εἶναι Ἀθηναίων, ὡς	αὐτῶν	ἡ γῆ ἐτέμνετο, ἐνῆγον τὴν
[2, 12]	λοιπὸν ἀναχωρήσαντας ἐπὶ τὰ σφέτερα	αὐτῶν,	ἤν τι βούλωνται, πρεσβεύεσθαι. ξυμπέμπουσί
[2, 99]	καλεῖται, καὶ Περδίκκας Ἀλεξάνδρου βασιλεὺς	αὐτῶν	ἦν ὅτε Σιτάλκης ἐπῄει. ~Καὶ
[2, 5]	οἱ ληφθέντες, καὶ Εὐρύμαχος εἷς	αὐτῶν	ἦν, πρὸς ὃν ἔπραξαν οἱ
[2, 22]	Βοιωτοῖς τῶν ὁπλιτῶν τροπὴ ἐγένετο	αὐτῶν	καὶ ἀπέθανον τῶν Θεσσαλῶν καὶ
[2, 26]	Θρόνιον εἷλεν, ὁμήρους τε ἔλαβεν	αὐτῶν,	καὶ ἐν Ἀλόπῃ τοὺς βοηθήσαντας
[2, 72]	ἡσυχίαν ἄγετε νεμόμενοι τὰ ὑμέτερα	αὐτῶν,	καὶ ἔστε μηδὲ μεθ' ἑτέρων,
[2, 23]	παρεσκευάζοντο καὶ χιλίους ὁπλίτας ἐπ'	αὐτῶν	καὶ τοξότας τετρακοσίους· ἐστρατήγει δὲ
[2, 90]	Ἀθηναίων ἀπέκτειναν ὅσοι μὴ ἐξένευσαν	αὐτῶν.	καὶ τῶν νεῶν τινὰς ἀναδούμενοι
[2, 65]	καὶ τοῖς ἀπὸ Σικελίας μετ'	αὐτῶν,	καὶ τῶν ξυμμάχων ἔτι τοῖς
[2, 26]	Εὐβοίας ἅμα φυλακήν· ἐστρατήγει δὲ	αὐτῶν	Κλεόπομπος ὁ Κλεινίου. καὶ ἀποβάσεις
[2, 42]	δὲ τῶν ἐναντίων τιμωρίαν ποθεινοτέραν	αὐτῶν	λαβόντες καὶ κινδύνων ἅμα τόνδε
[2, 81]	ἄλλοι βάρβαροι, ἐκ δεξιᾶς δ'	αὐτῶν	Λευκάδιοι καὶ Ἀνακτόριοι καὶ οἱ
[2, 62]	φαίνεται· οὐδ' εἰκὸς χαλεπῶς φέρειν	αὐτῶν	μᾶλλον ἢ οὐ κηπίον καὶ
[2, 79]	Ξαλκιδέων καὶ ἐπίκουροί τινες μετ'	αὐτῶν	νικῶνται ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων καὶ
[2, 36]	καὶ ξένων ξύμφορον εἶναι ἐπακοῦσαι	αὐτῶν.	~Ξρώμεθα γὰρ πολιτείᾳ οὐ ζηλούσῃ
[2, 70]	τε στρατηγοὺς ἐπῃτιάσαντο ὅτι ἄνευ	αὐτῶν	ξυνέβησαν (ἐνόμιζον γὰρ ἂν κρατῆσαι
[2, 24]	κατὰ πόλεις ἕκαστοι. ~Ἀναχωρησάντων δὲ	αὐτῶν	οἱ Ἀθηναῖοι φυλακὰς κατεστήσαντο κατὰ
[2, 11]	καὶ ἔξω ἐποιήσαντο, καὶ ἡμῶν	αὐτῶν	οἱ πρεσβύτεροι οὐκ ἄπειροι πολέμων
[2, 37]	καὶ τῶν νόμων, καὶ μάλιστα	αὐτῶν	ὅσοι τε ἐπ' ὠφελίᾳ τῶν
[2, 6]	τι καὶ αὐτοὶ βουλεύσωσι περὶ	αὐτῶν·	οὐ γὰρ ἠγγέλθη αὐτοῖς ὅτι
[2, 84]	ἂν αὐτὸς σημήνῃ. ἤλπιζε γὰρ	αὐτῶν	οὐ μενεῖν τὴν τάξιν, ὥσπερ
[2, 47]	ἐδῄουν τὴν γῆν. καὶ ὄντων	αὐτῶν	οὐ πολλάς πω ἡμέρας ἐν
[2, 22]	ἐπεξιέναι, ἐκκλησίαν τε οὐκ ἐποίει	αὐτῶν	οὐδὲ ξύλλογον οὐδένα, τοῦ μὴ
[2, 73]	τοὺς Ἀθηναίους καὶ βουλευσάμενοι μετ'	αὐτῶν	πάλιν ἦλθον ἀπαγγέλλοντες τοῖς ἐν
[2, 43]	ἀλλ' ἐν ᾧ ἡ δόξα	αὐτῶν	παρὰ τῷ ἐντυχόντι αἰεὶ καὶ
[2, 25]	Πελοπόννησον Ἀθηναῖοι καὶ Κερκυραῖοι μετ'	αὐτῶν	πεντήκοντα ναυσὶ προσβεβοηθηκότες καὶ ἄλλοι
[2, 99]	πολλοὶ ἐφθάρησαν, βραχὺ δέ τι	αὐτῶν	περὶ Φύσκαν κατῴκηται, καὶ ἐξ
[2, 99]	Γρηστωνίαν καὶ Βισαλτίαν καὶ Μακεδόνων	αὐτῶν	πολλήν. τὸ δὲ ξύμπαν Μακεδονία
[2, 22]	τῶν ἱππέων καὶ Θεσσαλοῖς μετ'	αὐτῶν	πρὸς τοὺς Βοιωτῶν ἱππέας, ἐν
[2, 68]	Ἀργείους ἀπὸ τοῦ ἀνδραποδισμοῦ σφῶν	αὐτῶν	πρῶτον ἐποιήσαντο, ὕστερον δὲ ἐν
[2, 49]	καὶ δυσῶδες ἠφίει· ἔπειτα ἐξ	αὐτῶν	πταρμὸς καὶ βράγχος ἐπεγίγνετο, καὶ
[2, 75]	πόλιν, ἐλπίζοντες ταχίστην αἵρεσιν ἔσεσθαι	αὐτῶν	στρατεύματος τοσούτου ἐργαζομένου. ξύλα μὲν
[2, 4]	τρὶς ἀπεκρούσαντο, ἔπειτα πολλῷ θορύβῳ	αὐτῶν	τε προσβαλόντων καὶ τῶν γυναικῶν
[2, 93]	καθελκύσαντας ἐκ Νισαίας τοῦ νεωρίου	αὐτῶν	τεσσαράκοντα ναῦς, α῏ ἔτυχον αὐτόθι
[2, 89]	πολὺ αὖθις ναυμαχεῖν. μὴ δὴ	αὐτῶν	τὴν τόλμαν δείσητε. πολὺ δὲ
[2, 11]	πατέρων χείρους φαίνεσθαι μήτε ἡμῶν	αὐτῶν	τῆς δόξης ἐνδεεστέρους. ἡ γὰρ
[2, 87]	πρὸς μὲν οὖν τὸ ἐμπειρότερον	αὐτῶν	τὸ τολμηρότερον ἀντιτάξασθε, πρὸς δὲ
[2, 5]	δὲ μή, καὶ αὐτοὶ ἔφασαν	αὐτῶν	τοὺς ἄνδρας ἀποκτενεῖν οὓς ἔχουσι
[2, 46]	μὲν ἤδη κεκόσμηνται, τὰ δὲ	αὐτῶν	τοὺς παῖδας τὸ ἀπὸ τοῦδε
[2, 84]	λαβόντες τούς τε ἄνδρας ἐξ	αὐτῶν	τοὺς πλείστους ἀνελόμενοι ἐς Μολύκρειον
[2, 86]	τοὺς στρατιώτας πρῶτον, καὶ ὁρῶντες	αὐτῶν	τοὺς πολλοὺς διὰ τὴν προτέραν
[2, 89]	δ' αὖ ὑμᾶς ὅτι νενικήκατε	αὐτῶν	τοὺς πολλούς· ἡσσημένων δὲ ἀνδρῶν
[2, 79]	περιόντι τοῦ στρατοῦ· ἀπέθανον δὲ	αὐτῶν	τριάκοντα καὶ τετρακόσιοι καὶ οἱ
[2, 65]	ῥᾳδίως περιγενέσθαι τὴν πόλιν Πελοποννησίων	αὐτῶν	τῷ πολέμῳ. ~Οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι
[2, 14]	ᾗ κατ' οἶκον ἐχρῶντο, καὶ	αὐτῶν	τῶν οἰκιῶν καθαιροῦντες τὴν ξύλωσιν·
[2, 84]	ἐς ἀλκὴν μὲν μηδένα τρέπεσθαι	αὐτῶν	ὑπὸ τῆς ταραχῆς, φεύγειν δὲ
[2, 5]	οἱ δὲ Πλαταιῆς ἔτι διαβουλευομένων	αὐτῶν	ὑποτοπήσαντες τοιοῦτόν τι ἔσεσθαι καὶ
[2, 35]	ὧν ἤκουσεν· τῷ δὲ ὑπερβάλλοντι	αὐτῶν	φθονοῦντες ἤδη καὶ ἀπιστοῦσιν. ἐπειδὴ
[2, 48]	ἀνθρώπων, ὥστε καὶ ἐλέχθη ὑπ'	αὐτῶν	ὡς οἱ Πελοποννήσιοι φάρμακα ἐσβεβλήκοιεν
[2, 15]	καί τινες καὶ ἐπολέμησάν ποτε	αὐτῶν,	ὥσπερ καὶ Ελευσίνιοι μετ' Εὐμόλπου
[2, 79]	ἔστησαν καὶ τοὺς νεκροὺς τοὺς	αὑτῶν	ἀνελόμενοι διελύθησαν κατὰ πόλεις. ~Τοῦ
[2, 81]	οὔτε ξυνεβοήθουν ἐφύλασσόν τε τὰ	αὑτῶν	ἕκαστοι, παρά τε Φορμίωνα ἔπεμπον
[2, 15]	ξυνῴκισε πάντας, καὶ νεμομένους τὰ	αὑτῶν	ἑκάστους ἅπερ καὶ πρὸ τοῦ
[2, 11]	πέλας δῃοῦν μᾶλλον ἢ τὴν	αὑτῶν	ὁρᾶν. ὡς οὖν ἐπὶ τοσαύτην
[2, 27]	ἀσφαλέστερον ἐφαίνετο τῇ Πελοποννήσῳ ἐπικειμένην	αὑτῶν	πέμψαντας ἐποίκους ἔχειν. καὶ ἐξέπεμψαν
[2, 68]	πολέμῳ τήνδε τὴν στρατείαν ποιοῦνται	αὑτῶν	τε καὶ Ξαόνων καὶ ἄλλων
[2, 81]	ἂν τὴν πόλιν ἑλεῖν καὶ	αὑτῶν	τὸ ἔργον γενέσθαι. γνόντες δ'
[2, 62]	φρονήματι μόνον, ἀλλὰ καὶ καταφρονήματι.	αὔχημα	μὲν γὰρ καὶ ἀπὸ ἀμαθίας
[2, 39]	κρατήσαντές τέ τινας ἡμῶν πάντας	αὐχοῦσιν	ἀπεῶσθαι καὶ νικηθέντες ὑφ' ἁπάντων
[2, 51]	οὐκ ἀντεῖχον) καὶ ὅτι ἕτερος	ἀφ'	ἑτέρου θεραπείας ἀναπιμπλάμενοι ὥσπερ τὰ
[2, 39]	πλέον καὶ ἀπάταις ἢ τῷ	ἀφ'	ἡμῶν αὐτῶν ἐς τὰ ἔργα
[2, 48]	γιγνώσκει καὶ ἰατρὸς καὶ ἰδιώτης,	ἀφ'	ὅτου εἰκὸς ἦν γενέσθαι αὐτό,
[2, 8]	πρὸ τούτων, πρότερον οὔπω σεισθεῖσα	ἀφ'	οὗ Ελληνες μέμνηνται· ἐλέγετο δὲ
[2, 73]	τοῦ χρόνῳ, ὦ ἄνδρες Πλαταιῆς,	ἀφ'	οὗ ξύμμαχοι ἐγενόμεθα, Ἀθηναῖοί φασιν
[2, 102]	ἂν κεχῶσθαι δίαιτα τῷ σώματι	ἀφ'	οὗπερ κτείνας τὴν μητέρα οὐκ
[2, 48]	οἷόν τε ἐγίγνετο λέξω, καὶ	ἀφ'	ὧν ἄν τις σκοπῶν, εἴ
[2, 65]	τοσοῦτον τῷ Περικλεῖ ἐπερίσσευσε τότε	ἀφ'	ὧν αὐτὸς προέγνω καὶ πάνυ
[2, 13]	πλεῖστα τριακοσίων ἀποδέοντα μύρια ἐγένετο,	ἀφ'	ὧν ἔς τε τὰ προπύλαια
[2, 44]	ἀλλ' οὗ ἂν ἐθὰς γενόμενος	ἀφαιρεθῇ.	καρτερεῖν δὲ χρὴ καὶ ἄλλων
[2, 41]	οἵδε τε γενναίως δικαιοῦντες μὴ	ἀφαιρεθῆναι	αὐτὴν μαχόμενοι ἐτελεύτησαν, καὶ τῶν
[2, 62]	ὑμῖν αὐτά (αἴσχιον δὲ ἔχοντας	ἀφαιρεθῆναι	ἢ κτωμένους ἀτυχῆσαι) ἰέναι δὲ
[2, 37]	ἀγαθὸν δρᾶσαι τὴν πόλιν, ἀξιώματος	ἀφανείᾳ	κεκώλυται. ἐλευθέρως δὲ τά τε
[2, 42]	δὲ ἐφίεσθαι, ἐλπίδι μὲν τὸ	ἀφανὲς	τοῦ κατορθώσειν ἐπιτρέψαντες, ἔργῳ δὲ
[2, 61]	ὑφίστασθαι καὶ τὴν ἀξίωσιν μὴ	ἀφανίζειν	(ἐν ἴσῳ γὰρ οἱ ἄνθρωποι
[2, 42]	ἀνδραγαθίαν προτίθεσθαι· ἀγαθῷ γὰρ κακὸν	ἀφανίσαντες	κοινῶς μᾶλλον ὠφέλησαν ἢ ἐκ
[2, 34]	κλίνη κενὴ φέρεται ἐστρωμένη τῶν	ἀφανῶν,	ο῏ ἂν μὴ εὑρεθῶσιν ἐς
[2, 43]	οὐ γὰρ οἱ κακοπραγοῦντες δικαιότερον	ἀφειδοῖεν	ἂν τοῦ βίου, οἷς ἐλπὶς
[2, 93]	φρουρίῳ προσέβαλον καὶ τὰς τριήρεις	ἀφείλκυσαν	κενάς, τήν τε ἄλλην Σαλαμῖνα
[2, 92]	ἔλαβον ἓξ καὶ τὰς ἑαυτῶν	ἀφείλοντο,	ἃς ἐκεῖνοι πρὸς τῇ γῇ
[2, 90]	ἐπιβάντες ἀπὸ τῶν καταστρωμάτων μαχόμενοι	ἀφείλοντο	ἑλκομένας ἤδη. ~Ταύτῃ μὲν οὖν
[2, 63]	λαβεῖν μὲν ἄδικον δοκεῖ εἶναι,	ἀφεῖναι	δὲ ἐπικίνδυνον. τάχιστ' ἄν τε
[2, 78]	τοῦ στρατοῦ, τὸ δὲ πλέον	ἀφέντες	περιετείχιζον τὴν πόλιν κύκλῳ, διελόμενοι
[2, 65]	τῶν ξυμμάχων ἔτι τοῖς πλέοσιν	ἀφεστηκόσι,	Κύρῳ τε ὕστερον βασιλέως παιδὶ
[2, 76]	προσπεσεῖσθαί πῃ μέλλοι ἡ μηχανή,	ἀφίεσαν	τὴν δοκὸν χαλαραῖς ταῖς ἁλύσεσι
[2, 60]	ἐκπεπληγμένοι τοῦ κοινοῦ τῆς σωτηρίας	ἀφίεσθε,	καὶ ἐμέ τε τὸν παραινέσαντα
[2, 13]	ὥσπερ καὶ τὰ τῶν ἄλλων,	ἀφίησιν	αὐτὰ δημόσια εἶναι καὶ μηδεμίαν
[2, 85]	αὐτὰς προσεπέστειλαν ἐς Κρήτην πρῶτον	ἀφικέσθαι.	Νικίας γὰρ Κρὴς Γορτύνιος πρόξενος
[2, 12]	μεγάλων κακῶν ἄρξει. ὡς δὲ	ἀφίκετο	ἐς τὸ στρατόπεδον καὶ ἔγνω
[2, 48]	καὶ ἐς τὴν ἄνω πόλιν	ἀφίκετο,	καὶ ἔθνῃσκον πολλῷ μᾶλλον ἤδη.
[2, 18]	δὲ στρατὸς τῶν Πελοποννησίων προϊὼν	ἀφίκετο	τῆς Ἀττικῆς ἐς Οἰνόην πρῶτον,
[2, 92]	ὕστερον τῆς ἀναχωρήσεως τῶν νεῶν	ἀφικνοῦνται	ἐς τὴν Ναύπακτον. καὶ τὸ
[2, 84]	νῆες, ἃς ἔδει ταύταις ξυμμεῖξαι,	ἀφικνοῦνται	μετὰ τὴν ἐν Στράτῳ μάχην
[2, 80]	ἰόντες Λιμναίαν, κώμην ἀτείχιστον, ἐπόρθησαν.	ἀφικνοῦνταί	τε ἐπὶ Στράτον, πόλιν μεγίστην
[2, 67]	χρήματά τε παρασχεῖν καὶ ξυμπολεμεῖν,	ἀφικνοῦνται	ὡς Σιτάλκην πρῶτον τὸν Τήρεω
[2, 56]	Ἀττικῆς ὄντας ἐν τῇ παραλίᾳ.	ἀφικόμενοι	δὲ ἐς Επίδαυρον τῆς Πελοποννήσου
[2, 23]	νέμονται Ωρώπιοι Ἀθηναίων ὑπήκοοι, ἐδῄωσαν.	ἀφικόμενοι	δὲ ἐς Πελοπόννησον διελύθησαν κατὰ
[2, 94]	καθελκυσθεῖσαι καὶ οὐδὲν στέγουσαι ἐφόβουν.	ἀφικόμενοι	δὲ ἐς τὰ Μέγαρα πάλιν
[2, 58]	Θρᾴκης καὶ Ποτείδαιαν ἔτι πολιορκουμένην,	ἀφικόμενοι	δὲ μηχανάς τε τῇ Ποτειδαίᾳ
[2, 103]	ἄραντες ἐκ τῆς Ἀκαρνανίας καὶ	ἀφικόμενοι	ἐς τὴν Ναύπακτον ἅμα ἦρι
[2, 85]	ὀργῇ οὖν ἀπέστελλον. οἱ δὲ	ἀφικόμενοι	μετὰ τοῦ Κνήμου ναῦς τε
[2, 93]	αὐτοῖς, καὶ ἐχώρουν εὐθύς· καὶ	ἀφικόμενοι	νυκτὸς καὶ καθελκύσαντες ἐκ τῆς
[2, 80]	καὶ Ἀνακτορίου καὶ Ἀμπρακίας πρότερον	ἀφικόμενον	ἐν Λευκάδι περιέμενεν. Κνῆμος δὲ
[2, 6]	Ἀθηναῖοι ἐπέστελλον· ὁ δὲ κῆρυξ	ἀφικόμενος	ηὗρε τοὺς ἄνδρας διεφθαρμένους. καὶ
[2, 68]	στρατηγὸν ἔπεμψαν καὶ ναῦς τριάκοντα,	ἀφικομένου	{δὲ} τοῦ Φορμίωνος αἱροῦσι κατὰ
[2, 93]	τὴν πρὸς Ἀθήνας θάλασσαν καὶ	ἀφικομένους	κατὰ τάχος ἐς Μέγαρα καθελκύσαντας
[2, 67]	λαβόντες ἐκόμισαν ἐς τὰς Ἀθήνας.	ἀφικομένων	δὲ αὐτῶν δείσαντες οἱ Ἀθηναῖοι
[2, 100]	τὴν Βοττιαίαν καὶ Πιερίαν οὐκ	ἀφίκοντο,	ἀλλὰ τήν τε Μυγδονίαν καὶ
[2, 19]	Αἰγάλεων ὄρος διὰ Κρωπιᾶς, ἕως	ἀφίκοντο	ἐς Ἀχαρνάς, χωρίον μέγιστον τῆς
[2, 98]	καὶ Μαιδούς. διελθόντες δὲ αὐτὸ	ἀφίκοντο	ἐς Δόβηρον τὴν Παιονικήν. πορευομένῳ
[2, 56]	Πελοποννήσου. ἄραντες δὲ ἀπ' αὐτῶν	ἀφίκοντο	ἐς Πρασιὰς τῆς Λακωνικῆς πόλισμα
[2, 17]	αὑτοῦ ἀπολείπων ἕκαστος. ~ἐπειδή τε	ἀφίκοντο	ἐς τὸ ἄστυ, ὀλίγοις μέν
[2, 22]	ξυμμαχικὸν ἐγένετο τοῖς Ἀθηναίοις, καὶ	ἀφίκοντο	παρ' αὐτοὺς Λαρισαῖοι, Φαρσάλιοι, {Παράσιοι}
[2, 3]	οὐ βουλομένῳ ἦν τῶν Ἀθηναίων	ἀφίστασθαι.	ἐδόκει οὖν ἐπιχειρητέα εἶναι, καὶ
[2, 90]	ἐβούλοντο μάλιστα, ἀπὸ σημείου ἑνὸς	ἄφνω	ἐπιστρέψαντες τὰς ναῦς μετωπηδὸν ἔπλεον,
[2, 83]	σφίσι καὶ οὐκ ἔλαθον νυκτὸς	ἀφορμισάμενοι,	οὕτω δὴ ἀναγκάζονται ναυμαχεῖν κατὰ
[2, 13]	(ἔστι δὲ αὐτοῦ ὃ καὶ	ἀφύλακτον	ἦν, τὸ μεταξὺ τοῦ τε
[2, 93]	λιμένος τῶν Ἀθηναίων· ἦν δὲ	ἀφύλακτος	καὶ ἄκλῃστος εἰκότως διὰ τὸ
[2, 84]	ἐς Πάτρας καὶ Δύμην τῆς	Ἀχαΐας.	οἱ δὲ Ἀθηναῖοι καταδιώξαντες καὶ
[2, 83]	κομιζομένων, καὶ ἐκ Πατρῶν τῆς	Ἀχαΐας	πρὸς τὴν ἀντιπέρας ἤπειρον διαβάλλοντες
[2, 86]	ναυμαχίαν παρέπλευσαν ἐς Πάνορμον τὸν	Ἀχαϊκόν,	οὗπερ αὐτοῖς ὁ κατὰ γῆν
[2, 92]	ἀνέθεσαν ἐπὶ τὸ Ρίον τὸ	Ἀχαϊκὸν	παρὰ τὸ τροπαῖον. μετὰ δὲ
[2, 86]	ἐπὶ οὖν τῷ Ρίῳ τῷ	Ἀχαϊκῷ	οἱ Πελοποννήσιοι, ἀπέχοντι οὐ πολὺ
[2, 9]	ἀμφοτέρους φιλία ἦν· Πελληνῆς δὲ	Ἀχαιῶν	μόνοι ξυνεπολέμουν τὸ πρῶτον, ἔπειτα
[2, 9]	Ισθμοῦ πάντες πλὴν Ἀργείων καὶ	Ἀχαιῶν	(τούτοις δὲ ἐς ἀμφοτέρους φιλία
[2, 66]	κεῖται ἀντιπέρας Ηλιδος· εἰσὶ δὲ	Ἀχαιῶν	τῶν ἐκ Πελοποννήσου ἄποικοι καὶ
[2, 21]	{τὴν ἀναχώρησιν} ἐπειδὴ δὲ περὶ	Ἀχαρνὰς	εἶδον τὸν στρατὸν ἑξήκοντα σταδίους
[2, 20]	διανοίᾳ ὁ Ἀρχίδαμος περὶ τὰς	Ἀχαρνὰς	ἦν. ~Ἀθηναῖοι δὲ μέχρι μὲν
[2, 20]	ἀπήντησαν, πεῖραν ἐποιεῖτο περὶ τὰς	Ἀχαρνὰς	καθήμενος εἰ ἐπεξίασιν· ἅμα μὲν
[2, 19]	διὰ Κρωπιᾶς, ἕως ἀφίκοντο ἐς	Ἀχαρνάς,	χωρίον μέγιστον τῆς Ἀττικῆς τῶν
[2, 20]	τὸν Ἀρχίδαμον περί τε τὰς	Ἀχαρνὰς	ὡς ἐς μάχην ταξάμενον μεῖναι
[2, 20]	τὴν πόλιν χωρήσεσθαι· τοὺς γὰρ	Ἀχαρνέας	ἐστερημένους τῶν σφετέρων οὐχ ὁμοίως
[2, 20]	ἐνστρατοπεδεῦσαι, ἅμα δὲ καὶ οἱ	Ἀχαρνῆς	μέγα μέρος ὄντες τῆς πόλεως
[2, 21]	ὡς ἕκαστος ὥρμητο. οἵ τε	Ἀχαρνῆς	οἰόμενοι παρὰ σφίσιν αὐτοῖς οὐκ
[2, 23]	ἐς μάχην, ἄραντες ἐκ τῶν	Ἀχαρνῶν	ἐδῄουν τῶν δήμων τινὰς ἄλλους
[2, 102]	χειμῶνος ὄντος στρατεύειν· ὁ γὰρ	Ἀχελῷος	ποταμὸς ῥέων ἐκ Πίνδου ὄρους
[2, 102]	κατενόησε τὴν πρόσχωσιν ταύτην τοῦ	Ἀχελῴου,	καὶ ἐδόκει αὐτῷ ἱκανὴ ἂν
[2, 102]	αἱ πολλαὶ καταντικρὺ Οἰνιαδῶν τοῦ	Ἀχελῴου	τῶν ἐκβολῶν οὐδὲν ἀπέχουσαι, ὥστε
[2, 37]	μέν, λυπηρὰς δὲ τῇ ὄψει	ἀχθηδόνας	προστιθέμενοι. ἀνεπαχθῶς δὲ τὰ ἴδια
[2, 40]	τῶνδε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα, ἀλλ'	ἀχρεῖον	νομίζομεν, καὶ οἱ αὐτοὶ ἤτοι
[2, 78]	πρεσβυτάτους τε καὶ πλῆθος τὸ	ἀχρεῖον	τῶν ἀνθρώπων πρότερον ἐκκεκομισμένοι ἦσαν
[2, 6]	ἐγκατέλιπον, τῶν τε ἀνθρώπων τοὺς	ἀχρειοτάτους	ξὺν γυναιξὶ καὶ παισὶν ἐξεκόμισαν.
[2, 44]	μόνον, καὶ οὐκ ἐν τῷ	ἀχρείῳ	τῆς ἡλικίας τὸ κερδαίνειν, ὥσπερ