Livre, Chap.
[2, 0]	~ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΩΝ	Β.	~Ἄρχεται δὲ ὁ πόλεμος ἐνθένδε
[2, 4]	ἀνεῳγμέναι ἔκλῃσε στυρακίῳ ἀκοντίου ἀντὶ	βαλάνου	χρησάμενος ἐς τὸν μοχλόν, ὥστε
[2, 75]	τὰ ξύλα μήτε πυρφόροις οἰστοῖς	βάλλεσθαι	ἐν ἀσφαλείᾳ τε εἶναι. ᾔρετο
[2, 4]	χρωμένων λίθοις τε καὶ κεράμῳ	βαλλόντων,	καὶ ὑετοῦ ἅμα διὰ νυκτὸς
[2, 81]	ἐπεὶ δ' ἐνέκειντο φεύγοντες οἱ	βάρβαροι,	ἀνελάμβανόν τε αὐτοὺς καὶ ξυναγαγόντες
[2, 80]	αὐτὸς ἔχων ἦλθε χίλιοι Πελοποννησίων,	βάρβαροι	δὲ Ξάονες χίλιοι ἀβασίλευτοι, ὧν
[2, 68]	ξυνοικησάντων· οἱ δὲ ἄλλοι Ἀμφίλοχοι	βάρβαροί	εἰσιν. ἐκβάλλουσιν οὖν τοὺς Ἀργείους
[2, 81]	προσῇσαν Ξάονες καὶ οἱ ἄλλοι	βάρβαροι,	ἐκ δεξιᾶς δ' αὐτῶν Λευκάδιοι
[2, 81]	τῶν Ξαόνων, καὶ οἱ ἄλλοι	βάρβαροι	ὡς εἶδον αὐτοὺς ἐνδόντας, οὐκέτι
[2, 36]	αὐτοὶ ἢ οἱ πατέρες ἡμῶν	βάρβαρον	ἢ Ελληνα πολέμιον ἐπιόντα προθύμως
[2, 97]	φόρος τε ἐκ πάσης τῆς	βαρβάρου	καὶ τῶν Ελληνίδων πόλεων, ὅσον
[2, 7]	βασιλέα καὶ ἄλλοσε πρὸς τοὺς	βαρβάρους,	εἴ ποθέν τινα ὠφελίαν ἤλπιζον
[2, 82]	τῆς μάχης τῆς πρὸς τοὺς	βαρβάρους.	~Τὸ δ' ἐκ τῆς Κορίνθου
[2, 68]	καὶ ἄλλων τινῶν τῶν πλησιοχώρων	βαρβάρων·	ἐλθόντες τε πρὸς τὸ Ἄργος
[2, 81]	τε ῥύμῃ μετὰ τῶν ἄλλων	βαρβάρων	ἐνόμισαν αὐτοβοεὶ ἂν τὴν πόλιν
[2, 68]	Ἀμπρακιῶται αὐτοί τε καὶ τῶν	βαρβάρων	πολλοὺς ἀναστήσαντες ἐστράτευσαν ἐπ' Ἄργος
[2, 64]	ἔνδηλοι ἔστε τοῖς παροῦσι πόνοις	βαρυνόμενοι,	ὡς οἵτινες πρὸς τὰς ξυμφορὰς
[2, 15]	οὐ ξυνῇσαν βουλευσόμενοι ὡς τὸν	βασιλέα,	ἀλλ' αὐτοὶ ἕκαστοι ἐπολίτευον καὶ
[2, 67]	Φαρναβάζου, ὃς αὐτοὺς ἔμελλεν ὡς	βασιλέα	ἀναπέμψειν. παρατυχόντες δὲ Ἀθηναίων πρέσβεις
[2, 67]	πορευόμενοι ἐς τὴν Ἀσίαν ὡς	βασιλέα,	εἴ πως πείσειαν αὐτὸν χρήματά
[2, 7]	πρεσβείας τε μέλλοντες πέμπειν παρὰ	βασιλέα	καὶ ἄλλοσε πρὸς τοὺς βαρβάρους,
[2, 95]	ἐπὶ Περδίκκαν τὸν Ἀλεξάνδρου Μακεδονίας	βασιλέα	καὶ ἐπὶ Ξαλκιδέας τοὺς ἐπὶ
[2, 29]	Σιτάλκην σφίσι τὸν Τήρεω, Θρᾳκῶν	βασιλέα,	ξύμμαχον γενέσθαι. ὁ δὲ Τήρης
[2, 21]	καὶ Πλειστοάνακτα τὸν Παυσανίου Λακεδαιμονίων	βασιλέα,	ὅτε ἐσβαλὼν τῆς Ἀττικῆς ἐς
[2, 67]	σφίσιν, ὅπως μὴ διαβάντες ὡς	βασιλέα	τὴν ἐκείνου πόλιν τὸ μέρος
[2, 95]	πολέμιον ὄντα μὴ καταγάγοι ἐπὶ	βασιλείᾳ,	ἃ ὑπεδέξατο οὐκ ἐπετέλει· τοῖς
[2, 97]	δῶρα. ὥστε ἐπὶ μέγα ἡ	βασιλεία	ἦλθεν ἰσχύος. τῶν γὰρ ἐν
[2, 95]	Φιλίππου υἱὸν Ἀμύνταν ὡς ἐπὶ	βασιλείᾳ	τῶν Μακεδόνων ἦγε καὶ τῶν
[2, 29]	πατὴρ πρῶτος Οδρύσαις τὴν μεγάλην	βασιλείαν	ἐπὶ πλέον τῆς ἄλλης Θρᾴκης
[2, 99]	μέν ἐστι τούτοις καὶ ὑπήκοα,	βασιλείας	δ' ἔχει καθ' αὑτά. τὴν
[2, 97]	κατεστήσαντο γὰρ τοὐναντίον τῆς Περσῶν	βασιλείας	τὸν νόμον, ὄντα μὲν καὶ
[2, 99]	Μακεδονία καλεῖται, καὶ Περδίκκας Ἀλεξάνδρου	βασιλεὺς	αὐτῶν ἦν ὅτε Σιτάλκης ἐπῄει.
[2, 100]	ὕστερον Ἀρχέλαος ὁ Περδίκκου υἱὸς	βασιλεὺς	γενόμενος τὰ νῦν ὄντα ἐν
[2, 95]	Σιτάλκης ὁ Τήρεω Οδρύσης Θρᾳκῶν	βασιλεὺς	ἐστράτευσεν ἐπὶ Περδίκκαν τὸν Ἀλεξάνδρου
[2, 47]	δὲ Ἀρχίδαμος ὁ Ζευξιδάμου Λακεδαιμονίων	βασιλεύσ)	καὶ καθεζόμενοι ἐδῄουν τὴν γῆν.
[2, 19]	δὲ Ἀρχίδαμος ὁ Ζευξιδάμου, Λακεδαιμονίων	βασιλεύς.	καὶ καθεζόμενοι ἔτεμνον πρῶτον μὲν
[2, 71]	δὲ Ἀρχίδαμος ὁ Ζευξιδάμου Λακεδαιμονίων	βασιλεύς.	καὶ καθίσας τὸν στρατὸν ἔμελλε
[2, 74]	ἡρώων τῶν ἐγχωρίων Ἀρχίδαμος ὁ	βασιλεὺς	κατέστη, λέγων ὧδε· θεοὶ ὅσοι
[2, 29]	Σιτάλκης τε ὁ Τήρεω Θρᾳκῶν	βασιλεὺς	ξύμμαχος ἐγένετο Ἀθηναίοις καὶ Περδίκκας
[2, 29]	καὶ Περδίκκας ὁ Ἀλεξάνδρου Μακεδόνων	βασιλεύς.	~Οἱ δ' ἐν ταῖς ἑκατὸν
[2, 62]	τοῦ ναυτικοῦ πλέοντας ὑμᾶς οὔτε	βασιλεὺς	οὔτε ἄλλο οὐδὲν ἔθνος τῶν
[2, 29]	οὐδὲ τὸ αὐτὸ ὄνομα ἔχων	βασιλεύς	{τε} πρῶτος ἐν κράτει Οδρυσῶν
[2, 10]	στράτευμα ξυνειλεγμένον ἦν, Ἀρχίδαμος ὁ	βασιλεὺς	τῶν Λακεδαιμονίων, ὅσπερ ἡγεῖτο τῆς
[2, 97]	ἐπὶ Σεύθου, ὃς ὕστερον Σιτάλκου	βασιλεύσας	πλεῖστον δὴ ἐποίησε, τετρακοσίων ταλάντων
[2, 80]	παιδὸς ὄντος, καὶ Παραυαίους Οροιδος	βασιλεύων.	Ορέσται δὲ χίλιοι, ὧν ἐβασίλευεν
[2, 98]	~Σιτάλκης μὲν οὖν χώρας τοσαύτης	βασιλεύων	παρεσκευάζετο τὸν στρατόν. καὶ ἐπειδὴ
[2, 15]	γὰρ Κέκροπος καὶ τῶν πρώτων	βασιλέων	ἡ Ἀττικὴ ἐς Θησέα αἰεὶ
[2, 48]	Λιβύην κατέβη καὶ ἐς τὴν	βασιλέως	γῆν τὴν πολλήν. ἐς δὲ
[2, 80]	Σαβύλινθος ἐπίτροπος ὢν Θάρυπος τοῦ	βασιλέως	ἔτι παιδὸς ὄντος, καὶ Παραυαίους
[2, 65]	πλέοσιν ἀφεστηκόσι, Κύρῳ τε ὕστερον	βασιλέως	παιδὶ προσγενομένῳ, ὃς παρεῖχε χρήματα
[2, 100]	κρείσσονι ἢ ξύμπαντες οἱ ἄλλοι	βασιλῆς	ὀκτὼ οἱ πρὸ αὐτοῦ γενόμενοι.
[2, 89]	μέγα τι τῆς διανοίας τὸ	βέβαιον	ἔχοντες ἀντιτολμῶσιν. ἃ λογιζόμενοι οὗτοι
[2, 62]	δὲ ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων, ἧς	βεβαιοτέρα	ἡ πρόνοια. ~τῆς τε πόλεως
[2, 40]	ἀλλὰ δρῶντες κτώμεθα τοὺς φίλους.	βεβαιότερος	δὲ ὁ δράσας τὴν χάριν
[2, 102]	ἄλλων χωρίων ἄνδρας οὐ δοκοῦντας	βεβαίους	εἶναι ἐξήλασαν, καὶ Κύνητα τὸν
[2, 42]	πρώτη τε μηνύουσα καὶ τελευταία	βεβαιοῦσα	ἡ νῦν τῶνδε καταστροφή. καὶ
[2, 35]	καὶ ἡ δόκησις τῆς ἀληθείας	βεβαιοῦται.	ὅ τε γὰρ ξυνειδὼς καὶ
[2, 17]	Ελευσινίου καὶ εἴ τι ἄλλο	βεβαίως	κλῃστὸν ἦν· τό τε Πελαργικὸν
[2, 7]	εἰ σφίσι φίλια ταῦτ' εἴη	βεβαίως,	πέριξ τὴν Πελοπόννησον καταπολεμήσοντες. ~ὀλίγον
[2, 24]	κατὰ τὸν ἐνιαυτὸν ἕκαστον τὰς	βελτίστας,	καὶ τριηράρχους αὐταῖς, ὧν μὴ
[2, 85]	καὶ Λυκόφρονα, κελεύοντες ἄλλην ναυμαχίαν	βελτίω	παρασκευάζεσθαι καὶ μὴ ὑπ' ὀλίγων
[2, 34]	προελθὼν ἀπὸ τοῦ σήματος ἐπὶ	βῆμα	ὑψηλὸν πεποιημένον, ὅπως ἀκούοιτο ὡς
[2, 49]	τὰ στήθη ὁ πόνος μετὰ	βηχὸς	ἰσχυροῦ· καὶ ὁπότε ἐς τὴν
[2, 33]	ἐπιθεμένων ἀπροσδοκήτοις τῶν Κρανίων, καὶ	βιαιότερον	ἀναγαγόμενοι ἐκομίσθησαν ἐπ' οἴκου. ~Εν
[2, 97]	περὶ τῶν παρόντων ἐς τὸν	βίον	ἄλλοις ὁμοιοῦνται. ~Σιτάλκης μὲν οὖν
[2, 44]	τε πλέονα κέρδος ὃν ηὐτυχεῖτε	βίον	ἡγεῖσθε καὶ τόνδε βραχὺν ἔσεσθαι,
[2, 44]	καὶ οἷς ἐνευδαιμονῆσαί τε ὁ	βίος	ὁμοίως καὶ ἐντελευτῆσαι ξυνεμετρήθη. χαλεπὸν
[2, 43]	κακοπραγοῦντες δικαιότερον ἀφειδοῖεν ἂν τοῦ	βίου,	οἷς ἐλπὶς οὐκ ἔστιν ἀγαθοῦ,
[2, 53]	πρὶν ἐμπεσεῖν εἰκὸς εἶναι τοῦ	βίου	τι ἀπολαῦσαι. ~Τοιούτῳ μὲν πάθει
[2, 53]	ἐλπίζων μέχρι τοῦ δίκην γενέσθαι	βιοὺς	ἂν τὴν τιμωρίαν ἀντιδοῦναι, πολὺ
[2, 99]	τε Ἀνθεμοῦντα καὶ Γρηστωνίαν καὶ	Βισαλτίαν	καὶ Μακεδόνων αὐτῶν πολλήν. τὸ
[2, 65]	τῇ πόλει ἐς τὸν πόλεμον	βλάβη	καθίστατο. αἴτιον δ' ἦν ὅτι
[2, 40]	οὐ τοὺς λόγους τοῖς ἔργοις	βλάβην	ἡγούμενοι, ἀλλὰ μὴ προδιδαχθῆναι μᾶλλον
[2, 69]	Πελοποννησίων μὴ ἐῶσιν αὐτόθεν ὁρμώμενον	βλάπτειν	τὸν πλοῦν τῶν ὁλκάδων τῶν
[2, 41]	ἔργων τὴν ὑπόνοιαν ἡ ἀλήθεια	βλάψει,	ἀλλὰ πᾶσαν μὲν θάλασσαν καὶ
[2, 67]	τὴν ἐκείνου πόλιν τὸ μέρος	βλάψωσιν.	ὁ δὲ πεισθεὶς πορευομένους αὐτοὺς
[2, 84]	προσέπιπτε καὶ τοῖς κοντοῖς διεωθοῦντο,	βοῇ	τε χρώμενοι καὶ πρὸς ἀλλήλους
[2, 22]	τῇ ὑστεραίᾳ ἔστησαν. ἡ δὲ	βοήθεια	αὕτη τῶν Θεσσαλῶν κατὰ τὸ
[2, 94]	δὲ Πελοποννήσιοι ὡς ᾔσθοντο τὴν	βοήθειαν,	καταδραμόντες τῆς Σαλαμῖνος τὰ πολλὰ
[2, 92]	φοβούμενοι τὴν ἀπὸ τῶν Ἀθηναίων	βοήθειαν	ὑπὸ νύκτα ἐσέπλευσαν ἐς τὸν
[2, 63]	τοῦ ἄρχειν, ᾧπερ ἅπαντες ἀγάλλεσθε,	βοηθεῖν,	καὶ μὴ φεύγειν τοὺς πόνους
[2, 26]	αὐτῶν, καὶ ἐν Ἀλόπῃ τοὺς	βοηθήσαντας	Λοκρῶν μάχῃ ἐκράτησεν. ~Ἀνέστησαν δὲ
[2, 94]	καὶ οὐκ ἂν ἄνεμος ἐκώλυσεν.	βοηθήσαντες	δὲ ἅμ' ἡμέρᾳ πανδημεὶ οἱ
[2, 73]	προέσθαι ἀδικουμένους οὔτε νῦν περιόψεσθαι,	βοηθήσειν	δὲ κατὰ δύναμιν. ἐπισκήπτουσί τε
[2, 2]	πλείους τριακοσίων (ἡγοῦντο δὲ αὐτῶν	βοιωταρχοῦντες	Πυθάγγελός τε ὁ Φυλείδου καὶ
[2, 18]	ἐν μεθορίοις τῆς Ἀττικῆς καὶ	Βοιωτίας	ἐτετείχιστο, καὶ αὐτῷ φρουρίῳ οἱ
[2, 2]	ξὺν ὅπλοις ἐς Πλάταιαν τῆς	Βοιωτίας	οὖσαν Ἀθηναίων ξυμμαχίδα. ἐπηγάγοντο δὲ
[2, 12]	προυχώρει ἐς τὴν γῆν αὐτῶν.	Βοιωτοὶ	δὲ μέρος μὲν τὸ σφέτερον
[2, 78]	ἡμίσεος τείχους (τὸ δὲ ἥμισυ	Βοιωτοὶ	ἐφύλασσον) ἀνεχώρησαν τῷ στρατῷ καὶ
[2, 9]	ἅπαντεσ) ἔξω δὲ Πελοποννήσου Μεγαρῆς,	Βοιωτοί,	Λοκροί, Φωκῆς, Ἀμπρακιῶται, Λευκάδιοι, Ἀνακτόριοι.
[2, 9]	Ηλεῖοι, Ἀμπρακιῶται, Λευκάδιοι, ἱππέας δὲ	Βοιωτοί,	Φωκῆς, Λοκροί· αἱ δ' ἄλλαι
[2, 22]	Θεσσαλοί, μέχρι οὗ προσβοηθησάντων τοῖς	Βοιωτοῖς	τῶν ὁπλιτῶν τροπὴ ἐγένετο αὐτῶν
[2, 22]	Θεσσαλοῖς μετ' αὐτῶν πρὸς τοὺς	Βοιωτῶν	ἱππέας, ἐν ᾗ οὐκ ἔλασσον
[2, 2]	κατὰ τὰ πάτρια τῶν πάντων	Βοιωτῶν	ξυμμαχεῖν, τίθεσθαι παρ' αὑτοὺς τὰ
[2, 23]	εἶχον τὰ ἐπιτήδεια ἀνεχώρησαν διὰ	Βοιωτῶν,	οὐχ ᾗπερ ἐσέβαλον· παριόντες δὲ
[2, 6]	περὶ τῶν Πλαταιῶν γεγενημένα, καὶ	Βοιωτῶν	τε παραχρῆμα ξυνέλαβον ὅσοι ἦσαν
[2, 101]	καὶ οἱ πέραν Στρυμόνος πρὸς	βορέαν	Θρᾷκες, ὅσοι πεδία εἶχον, Παναῖοι
[2, 96]	Τιλαταῖοι· οἰκοῦσι δ' οὗτοι πρὸς	βορέαν	τοῦ Σκόμβρου ὄρους καὶ παρήκουσι
[2, 100]	ἔσω δὲ τούτων ἐς τὴν	Βοττιαίαν	καὶ Πιερίαν οὐκ ἀφίκοντο, ἀλλὰ
[2, 79]	πάντες. οἱ δὲ Ξαλκιδῆς καὶ	Βοττιαῖοι	τροπαῖόν τε ἔστησαν καὶ τοὺς
[2, 79]	Ξαλκιδέας τοὺς ἐπὶ Θρᾴκης καὶ	Βοττιαίους	ἀκμάζοντος τοῦ σίτου· ἐστρατήγει δὲ
[2, 101]	ἔς τε τοὺς Ξαλκιδέας καὶ	Βοττιαίους	μέρος τι τοῦ στρατοῦ πέμπει,
[2, 99]	ἐκ δὲ τῆς Βοττίας καλουμένης	Βοττιαίους,	ο῏ νῦν ὅμοροι Ξαλκιδέων οἰκοῦσιν·
[2, 99]	θάλασσαν γῆ) ἐκ δὲ τῆς	Βοττίας	καλουμένης Βοττιαίους, ο῏ νῦν ὅμοροι
[2, 101]	δὲ τήν τε Ξαλκιδικὴν καὶ	Βοττικὴν	καὶ Μακεδονίαν ἅμα ἐπέχων ἔφθειρε,
[2, 79]	ἐλθόντες δὲ ὑπὸ Σπάρτωλον τὴν	Βοττικὴν	τὸν σῖτον διέφθειραν. ἐδόκει δὲ
[2, 94]	τὰς τρεῖς ναῦς ἐκ τοῦ	Βουδόρου	τοῦ φρουρίου κατὰ τάχος ἐπὶ
[2, 72]	ἐλθεῖν· αὐτοὶ δὲ μεταχωρήσατε ὅποι	βούλεσθε,	ἕως ἂν ὁ πόλεμος ᾖ·
[2, 2]	ἀνεῖπεν ὁ κῆρυξ, εἴ τις	βούλεται	κατὰ τὰ πάτρια τῶν πάντων
[2, 35]	ἄν τι ἐνδεεστέρως πρὸς ἃ	βούλεταί	τε καὶ ἐπίσταται νομίσειε δηλοῦσθαι,
[2, 44]	τε ἴσον τι ἢ δίκαιον	βουλεύεσθαι	ο῏ ἂν μὴ καὶ παῖδας
[2, 64]	μεγίστοις τὸ ἐπίφθονον λαμβάνει, ὀρθῶς	βουλεύεται.	μῖσος μὲν γὰρ οὐκ ἐπὶ
[2, 73]	πρέσβεις ὡς τοὺς Ἀθηναίους καὶ	βουλευσάμενοι	μετ' αὐτῶν πάλιν ἦλθον ἀπαγγέλλοντες
[2, 73]	αὖθις ἐς τὴν πόλιν, καὶ	βουλευσάμενοι	μετὰ τοῦ πλήθους ἔλεξαν ὅτι
[2, 15]	μή τι δείσειαν, οὐ ξυνῇσαν	βουλευσόμενοι	ὡς τὸν βασιλέα, ἀλλ' αὐτοὶ
[2, 6]	πρὶν ἄν τι καὶ αὐτοὶ	βουλεύσωσι	περὶ αὐτῶν· οὐ γὰρ ἠγγέλθη
[2, 15]	τῶν ἄλλων πόλεων τά τε	βουλευτήρια	καὶ τὰς ἀρχὰς ἐς τὴν
[2, 15]	τὴν νῦν πόλιν οὖσαν, ἓν	βουλευτήριον	ἀποδείξας καὶ πρυτανεῖον, ξυνῴκισε πάντας,
[2, 87]	ἢν δέ τις ἄρα καὶ	βουληθῇ,	κολασθήσεται τῇ πρεπούσῃ ζημίᾳ, οἱ
[2, 62]	νέμεσθε καὶ ἢν ἐπὶ πλέον	βουληθῆτε·	καὶ οὐκ ἔστιν ὅστις τῇ
[2, 35]	νόμῳ πειρᾶσθαι ὑμῶν τῆς ἑκάστου	βουλήσεώς	τε καὶ δόξης τυχεῖν ὡς
[2, 34]	τῷ αὑτοῦ ἕκαστος ἤν τι	βούληται·	ἐπειδὰν δὲ ἡ ἐκφορὰ ᾖ,
[2, 84]	ἑαυτῷ τε ἐνόμιζεν εἶναι, ὁπόταν	βούληται,	τῶν νεῶν ἄμεινον πλεουσῶν, καὶ
[2, 80]	ὕστερον τούτων, Ἀμπρακιῶται καὶ Ξάονες	βουλόμενοι	Ἀκαρνανίαν τὴν πᾶσαν καταστρέψασθαι καὶ
[2, 90]	τὸν κόλπον καὶ τὰ στενά,	βουλόμενοι	ἄκοντας ἔσω προαγαγεῖν αὐτούς, ἀναγαγόμενοι
[2, 86]	οἱ ἄλλοι τῶν Πελοποννησίων στρατηγοί,	βουλόμενοι	ἐν τάχει τὴν ναυμαχίαν ποιῆσαι
[2, 2]	τε καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ,	βουλόμενοι	ἰδίας ἕνεκα δυνάμεως ἄνδρας τε
[2, 8]	οἱ μὲν τῆς ἀρχῆς ἀπολυθῆναι	βουλόμενοι,	οἱ δὲ μὴ ἀρχθῶσι φοβούμενοι.
[2, 67]	πρῶτον τὸν Τήρεω ἐς Θρᾴκην,	βουλόμενοι	πεῖσαί τε αὐτόν, εἰ δύναιντο,
[2, 33]	περὶ θάλασσαν ἔστιν ἃ χωρία	βουλόμενοι	προσποιήσασθαι καὶ πειραθέντες, ὡς οὐκ
[2, 29]	νομίζοντες πρόξενον ἐποιήσαντο καὶ μετεπέμψαντο,	βουλόμενοι	Σιτάλκην σφίσι τὸν Τήρεω, Θρᾳκῶν
[2, 29]	Σιτάλκην οἱ Ἀθηναῖοι ξύμμαχον ἐποιοῦντο,	βουλόμενοι	σφίσι τὰ ἐπὶ Θρᾴκης χωρία
[2, 91]	πρὸς τὴν ἐξ ὀλίγου ἀντεφόρμησιν,	βουλόμενοι	τὰς πλείους περιμεῖναι, αἱ δὲ
[2, 95]	Θρᾴκης, δύο ὑποσχέσεις τὴν μὲν	βουλόμενος	ἀναπρᾶξαι, τὴν δὲ αὐτὸς ἀποδοῦναι.
[2, 36]	ἠμυνάμεθα, μακρηγορεῖν ἐν εἰδόσιν οὐ	βουλόμενος	ἐάσω· ἀπὸ δὲ οἵας τε
[2, 83]	αὐτοὺς ἔξω τοῦ κόλπου ἐτήρει,	βουλόμενος	ἐν τῇ εὐρυχωρίᾳ ἐπιθέσθαι. οἱ
[2, 33]	ἐπιγιγνομένου χειμῶνος Εὔαρχος ὁ Ἀκαρνὰν	βουλόμενος	ἐς τὴν Ἀστακὸν κατελθεῖν πείθει
[2, 64]	δὲ δρᾶν τι καὶ αὐτὸς	βουλόμενος	ζηλώσει· εἰ δέ τις μὴ
[2, 34]	ἐς ἀναίρεσιν. ξυνεκφέρει δὲ ὁ	βουλόμενος	καὶ ἀστῶν καὶ ξένων, καὶ
[2, 13]	μὴ πολλάκις ἢ αὐτὸς ἰδίᾳ	βουλόμενος	χαρίζεσθαι τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ παραλίπῃ
[2, 67]	πάντα ἐφαίνετο πράξας, ἀκρίτους καὶ	βουλομένους	ἔστιν ἃ εἰπεῖν αὐθημερὸν ἀπέκτειναν
[2, 3]	γὰρ πλήθει τῶν Πλαταιῶν οὐ	βουλομένῳ	ἦν τῶν Ἀθηναίων ἀφίστασθαι. ἐδόκει
[2, 79]	ἐς Ολυνθον τῶν οὐ ταὐτὰ	βουλομένων	ὁπλῖταί τε ἦλθον καὶ στρατιὰ
[2, 73]	μετὰ τοῦ πλήθους ἔλεξαν ὅτι	βούλονται	ἃ προκαλεῖται Ἀθηναίοις κοινῶσαι πρῶτον,
[2, 4]	τὰ ὅπλα χρήσασθαι ὅτι ἂν	βούλωνται.	οἱ μὲν δὴ ἐν τῇ
[2, 12]	τὰ σφέτερα αὐτῶν, ἤν τι	βούλωνται,	πρεσβεύεσθαι. ξυμπέμπουσί τε τῷ Μελησίππῳ
[2, 49]	ἔπειτα ἐξ αὐτῶν πταρμὸς καὶ	βράγχος	ἐπεγίγνετο, καὶ ἐν οὐ πολλῷ
[2, 5]	τὸ γενόμενον τῆς νυκτὸς ἐποίησε	βραδύτερον	αὐτοὺς ἐλθεῖν· ὁ γὰρ Ἀσωπὸς
[2, 85]	ἐπὶ τὰς ναῦς Τιμοκράτη καὶ	Βρασίδαν	καὶ Λυκόφρονα, κελεύοντες ἄλλην ναυμαχίαν
[2, 93]	ναυτικόν, ὁ Κνῆμος καὶ ὁ	Βρασίδας	καὶ οἱ ἄλλοι ἄρχοντες τῶν
[2, 86]	ἔπειτα ὁ Κνῆμος καὶ ὁ	Βρασίδας	καὶ οἱ ἄλλοι τῶν Πελοποννησίων
[2, 25]	δὲ περὶ τοὺς χώρους τούτους	Βρασίδας	ὁ Τέλλιδος ἀνὴρ Σπαρτιάτης φρουρὰν
[2, 91]	περιμεῖναι, αἱ δὲ καὶ ἐς	βράχεα	ἀπειρίᾳ χωρίων ὤκειλαν. ~τοὺς δ'
[2, 22]	κακουργεῖν· καὶ ἱππομαχία τις ἐγένετο	βραχεῖα	ἐν Φρυγίοις τῶν τε Ἀθηναίων
[2, 45]	νῦν ἐν χηρείᾳ ἔσονται, μνησθῆναι,	βραχείᾳ	παραινέσει ἅπαν σημανῶ. τῆς τε
[2, 83]	ἄριστα πλεούσας, ὅπως ἐκπλέοιεν διὰ	βραχέος	παραγιγνόμενοι, εἴ πῃ προσπίπτοιεν οἱ
[2, 76]	ἔνθεν αὐτοῦ ἀρξάμενοι ἀπὸ τοῦ	βραχέος	τείχους ἐκ τοῦ ἐντὸς μηνοειδὲς
[2, 99]	ὧν οἱ μὲν πολλοὶ ἐφθάρησαν,	βραχὺ	δέ τι αὐτῶν περὶ Φύσκαν
[2, 44]	ηὐτυχεῖτε βίον ἡγεῖσθε καὶ τόνδε	βραχὺν	ἔσεσθαι, καὶ τῇ τῶνδε εὐκλείᾳ
[2, 23]	ἄλλους τῶν μεταξὺ Πάρνηθος καὶ	Βριλησσοῦ	ὄρους. ὄντων δὲ αὐτῶν ἐν
[2, 77]	ὕδωρ {ἐξ οὐρανοῦ} πολὺ καὶ	βροντὰς	γενομένας σβέσαι τὴν φλόγα καὶ
[2, 76]	δὲ ἄλλῃ τοῦ τείχους, ἃς	βρόχους	τε περιβάλλοντες ἀνέκλων οἱ Πλαταιῆς,
[2, 70]	τε πολλὰ ἐπεγεγένητο αὐτόθι ἤδη	βρώσεως	πέρι ἀναγκαίας καί τινες καὶ
[2, 97]	ἦν, ἐς ἤπειρον δὲ ἀπὸ	Βυζαντίου	ἐς Λαιαίους καὶ ἐπὶ τὸν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/01/2006