Livre, Chap.
[2, 101]	πρὸς νότον οἰκοῦντες Θεσσαλοὶ καὶ	Μάγνητες	καὶ οἱ ἄλλοι ὑπήκοοι Θεσσαλῶν
[2, 39]	ὅτε ξενηλασίαις ἀπείργομέν τινα ἢ	μαθήματος	ἢ θεάματος, ὃ μὴ κρυφθὲν
[2, 98]	ἐν ἀριστερᾷ δὲ Σιντοὺς καὶ	Μαιδούς.	διελθόντες δὲ αὐτὸ ἀφίκοντο ἐς
[2, 99]	καὶ τῶν ἄλλων ἐθνῶν οἱ	Μακεδόνες	οὗτοι, ἃ καὶ νῦν ἔτι
[2, 100]	Σιτάλκης ἐπῄει. ~Καὶ οἱ μὲν	Μακεδόνες	οὗτοι ἐπιόντος πολλοῦ στρατοῦ ἀδύνατοι
[2, 100]	καὶ Ἀνθεμοῦντα ἐδῄουν. οἱ δὲ	Μακεδόνες	πεζῷ μὲν οὐδὲ διενοοῦντο ἀμύνεσθαι,
[2, 99]	αὐτῶν πολλήν. τὸ δὲ ξύμπαν	Μακεδονία	καλεῖται, καὶ Περδίκκας Ἀλεξάνδρου βασιλεὺς
[2, 99]	τὴν δὲ παρὰ θάλασσαν νῦν	Μακεδονίαν	Ἀλέξανδρος ὁ Περδίκκου πατὴρ καὶ
[2, 101]	τε Ξαλκιδικὴν καὶ Βοττικὴν καὶ	Μακεδονίαν	ἅμα ἐπέχων ἔφθειρε, καὶ ἐπειδὴ
[2, 99]	κορυφὴν ἐσβαλοῦσιν ἐς τὴν κάτω	Μακεδονίαν,	ἧς ὁ Περδίκκας ἦρχεν. τῶν
[2, 100]	δὲ καὶ ἐς τὴν ἄλλην	Μακεδονίαν	προυχώρει τὴν ἐν ἀριστερᾷ Πέλλης
[2, 98]	ἦν, ἄρας ἐπορεύετο ἐπὶ τὴν	Μακεδονίαν	πρῶτον μὲν διὰ τῆς αὑτοῦ
[2, 95]	ἐστράτευσεν ἐπὶ Περδίκκαν τὸν Ἀλεξάνδρου	Μακεδονίας	βασιλέα καὶ ἐπὶ Ξαλκιδέας τοὺς
[2, 99]	καὶ Γρηστωνίαν καὶ Βισαλτίαν καὶ	Μακεδόνων	αὐτῶν πολλήν. τὸ δὲ ξύμπαν
[2, 29]	Ἀθηναίοις καὶ Περδίκκας ὁ Ἀλεξάνδρου	Μακεδόνων	βασιλεύς. ~Οἱ δ' ἐν ταῖς
[2, 99]	ὁ Περδίκκας ἦρχεν. τῶν γὰρ	Μακεδόνων	εἰσὶ καὶ Λυγκησταὶ καὶ Ελιμιῶται
[2, 95]	Ἀμύνταν ὡς ἐπὶ βασιλείᾳ τῶν	Μακεδόνων	ἦγε καὶ τῶν Ἀθηναίων πρέσβεις,
[2, 80]	Περδίκκας κρύφα τῶν Ἀθηναίων χιλίους	Μακεδόνων,	ο῏ ὕστερον ἦλθον. τούτῳ τῷ
[2, 13]	καὶ τοῦ Φαληρικοῦ) τὰ δὲ	μακρὰ	τείχη πρὸς τὸν Πειραιᾶ τεσσαράκοντα
[2, 17]	ἀλλ' ὕστερον δὴ τά τε	μακρὰ	τείχη ᾤκησαν κατανειμάμενοι καὶ τοῦ
[2, 76]	καὶ δοκοὺς μεγάλας ἀρτήσαντες ἁλύσεσι	μακραῖς	σιδηραῖς ἀπὸ τῆς τομῆς ἑκατέρωθεν
[2, 36]	Ελληνα πολέμιον ἐπιόντα προθύμως ἠμυνάμεθα,	μακρηγορεῖν	ἐν εἰδόσιν οὐ βουλόμενος ἐάσω·
[2, 13]	ἦν, τὸ μεταξὺ τοῦ τε	μακροῦ	καὶ τοῦ Φαληρικοῦ) τὰ δὲ
[2, 61]	τε ὑπαρχούσης δόξης αἰτιᾶσθαι ὅστις	μαλακίᾳ	ἐλλείπει καὶ τῆς μὴ προσηκούσης
[2, 85]	ναυτικὸν λείπεσθαι, γεγενῆσθαι δέ τινα	μαλακίαν,	οὐκ ἀντιτιθέντες τὴν Ἀθηναίων ἐκ
[2, 40]	μετ' εὐτελείας καὶ φιλοσοφοῦμεν ἄνευ	μαλακίας·	πλούτῳ τε ἔργου μᾶλλον καιρῷ
[2, 43]	ἡ μετὰ τοῦ {ἐν τῷ}	μαλακισθῆναι	κάκωσις ἢ ὁ μετὰ ῥώμης
[2, 18]	ἐν τῇ ξυναγωγῇ τοῦ πολέμου	μαλακὸς	εἶναι καὶ τοῖς Ἀθηναίοις ἐπιτήδειος,
[2, 41]	ἂν εἴδη καὶ μετὰ χαρίτων	μάλιστ'	ἂν εὐτραπέλως τὸ σῶμα αὔταρκες
[2, 48]	εἴ ποτε καὶ αὖθις ἐπιπέσοι,	μάλιστ'	ἂν ἔχοι τι προειδὼς μὴ
[2, 50]	ἑκάστῳ καὶ ἐν τῷδε ἐδήλωσε	μάλιστα	ἄλλο τι ὂν ἢ τῶν
[2, 64]	μὲν ἥκιστα λυποῦνται, ἔργῳ δὲ	μάλιστα	ἀντέχουσιν, οὗτοι καὶ πόλεων καὶ
[2, 90]	πρὸς τῇ γῇ, ὅπερ ἐβούλοντο	μάλιστα,	ἀπὸ σημείου ἑνὸς ἄφνω ἐπιστρέψαντες
[2, 37]	ἀκροάσει καὶ τῶν νόμων, καὶ	μάλιστα	αὐτῶν ὅσοι τε ἐπ' ὠφελίᾳ
[2, 18]	πορείαν ἡ σχολαιότης διέβαλεν αὐτόν,	μάλιστα	δὲ ἡ ἐν τῇ Οἰνόῃ
[2, 49]	ἔτος, ὡς ὡμολογεῖτο, ἐκ πάντων	μάλιστα	δὴ ἐκεῖνο ἄνοσον ἐς τὰς
[2, 97]	δὴ ἐποίησε, τετρακοσίων ταλάντων ἀργυρίου	μάλιστα	δύναμις, ἃ χρυσὸς καὶ ἄργυρος
[2, 47]	πρῶτον θεραπεύοντες ἀγνοίᾳ, ἀλλ' αὐτοὶ	μάλιστα	ἔθνῃσκον ὅσῳ καὶ μάλιστα προσῇσαν,
[2, 10]	τῶν πόλεων πασῶν καὶ τοὺς	μάλιστα	ἐν τέλει καὶ ἀξιολογωτάτους παρῄνει
[2, 57]	πᾶσαν ἔτεμον· ἡμέρας γὰρ τεσσαράκοντα	μάλιστα	ἐν τῇ γῇ τῇ Ἀττικῇ
[2, 36]	οἵδε οἱ νῦν ἔτι ὄντες	μάλιστα	ἐν τῇ καθεστηκυίᾳ ἡλικίᾳ ἐπηυξήσαμεν
[2, 54]	εἰπεῖν, ἐπενείματο δὲ Ἀθήνας μὲν	μάλιστα,	ἔπειτα δὲ καὶ τῶν ἄλλων
[2, 86]	διέχετον δὲ ἀπ' ἀλλήλων σταδίους	μάλιστα	ἑπτὰ τῆς θαλάσσης, τοῦ δὲ
[2, 58]	τῇ νόσῳ ἀπολέσας ἐν τεσσαράκοντα	μάλιστα	ἡμέραις· οἱ δὲ πρότεροι στρατιῶται
[2, 4]	τὸ δὲ πλεῖστον καὶ ὅσον	μάλιστα	ἦν ξυνεστραμμένον ἐσπίπτουσιν ἐς οἴκημα
[2, 19]	ἐσελθόντων Θηβαίων} γενόμενα ἡμέρᾳ ὀγδοηκοστῇ	μάλιστα,	θέρους καὶ τοῦ σίτου ἀκμάζοντος,
[2, 98]	πλέον πεζὸν ἦν, τριτημόριον δὲ	μάλιστα	ἱππικόν. τοῦ δ' ἱππικοῦ τὸ
[2, 40]	ὥστε τολμᾶν τε οἱ αὐτοὶ	μάλιστα	καὶ περὶ ὧν ἐπιχειρήσομεν ἐκλογίζεσθαι·
[2, 43]	ἔτι κινδυνεύεται καὶ ἐν οἷς	μάλιστα	μεγάλα τὰ διαφέροντα, ἤν τι
[2, 72]	καὶ τῶν ἄλλων ἐλευθερώσεως. ἧς	μάλιστα	μὲν μετασχόντες καὶ αὐτοὶ ἐμμείνατε
[2, 92]	Ἀθηναῖοι τάς τε ἐγγὺς οὔσας	μάλιστα	ναῦς ἔλαβον ἓξ καὶ τὰς
[2, 51]	θεραπεύσοντος· εἴτε προσίοιεν, διεφθείροντο, καὶ	μάλιστα	οἱ ἀρετῆς τι μεταποιούμενοι· αἰσχύνῃ
[2, 22]	πόλιν ἐφύλασσε καὶ δι' ἡσυχίας	μάλιστα	ὅσον ἐδύνατο εἶχεν. ἱππέας μέντοι
[2, 37]	προσομιλοῦντες τὰ δημόσια διὰ δέος	μάλιστα	οὐ παρανομοῦμεν, τῶν τε αἰεὶ
[2, 21]	γῆ ἐτέμνετο, ἐνῆγον τὴν ἔξοδον	μάλιστα.	παντί τε τρόπῳ ἀνηρέθιστο ἡ
[2, 89]	τοῦ ἴσου παρεσκευάσαντο· ἔπειτα ᾧ	μάλιστα	πιστεύοντες προσέρχονται, ὡς προσῆκον σφίσιν
[2, 47]	αὐτοὶ μάλιστα ἔθνῃσκον ὅσῳ καὶ	μάλιστα	προσῇσαν, οὔτε ἄλλη ἀνθρωπεία τέχνη
[2, 15]	τὸ ὑπ' αὐτὴν πρὸς νότον	μάλιστα	τετραμμένον. τεκμήριον δέ· τὰ γὰρ
[2, 21]	ἐδόκει τοῖς τε ἄλλοις καὶ	μάλιστα	τῇ νεότητι ἐπεξιέναι καὶ μὴ
[2, 80]	Λευκάδα. ἦσαν δὲ Κορίνθιοι ξυμπροθυμούμενοι	μάλιστα	τοῖς Ἀμπρακιώταις ἀποίκοις οὖσιν. καὶ
[2, 87]	τῶνδε δὲ ἡ ἐπιστήμη, ἣν	μάλιστα	φοβεῖσθε, ἀνδρείαν μὲν ἔχουσα καὶ
[2, 15]	ἀπὸ τοῦ πάνυ ἀρχαίου ἑτέρων	μᾶλλον	Ἀθηναίοις τοῦτο. ἐπὶ γὰρ Κέκροπος
[2, 50]	τοιοῦτον οὐδέν· οἱ δὲ κύνες	μᾶλλον	αἴσθησιν παρεῖχον τοῦ ἀποβαίνοντος διὰ
[2, 43]	ἐπισημότατον, οὐκ ἐν ᾧ κεῖνται	μᾶλλον,	ἀλλ' ἐν ᾧ ἡ δόξα
[2, 70]	τὴν Ἀττικὴν ἐσβολαὶ Πελοποννησίων οὐδὲν	μᾶλλον	ἀπανίστασαν τοὺς Ἀθηναίους ὅ τε
[2, 37]	τῶν πέλας νόμους, παράδειγμα δὲ	μᾶλλον	αὐτοὶ ὄντες τισὶν ἢ μιμούμενοι
[2, 65]	ἀρχή. οἱ δὲ ὕστερον ἴσοι	μᾶλλον	αὐτοὶ πρὸς ἀλλήλους ὄντες καὶ
[2, 76]	πόνον ἔχειν καὶ ἐν ἀμφιβόλῳ	μᾶλλον	γίγνεσθαι. ἅμα δὲ τῇ χώσει
[2, 60]	κακοτυχῶν δὲ ἐν εὐτυχούσῃ πολλῷ	μᾶλλον	διασῴζεται. ὁπότε οὖν πόλις μὲν
[2, 12]	ἄνδρα Σπαρτιάτην, εἴ τι ἄρα	μᾶλλον	ἐνδοῖεν οἱ Ἀθηναῖοι ὁρῶντες σφᾶς
[2, 8]	παρὰ πολὺ ἐποίει τῶν ἀνθρώπων	μᾶλλον	ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους, ἄλλως τε
[2, 60]	εἴ μοι καὶ μέσως ἡγούμενοι	μᾶλλον	ἑτέρων προσεῖναι αὐτὰ πολεμεῖν ἐπείσθητε,
[2, 64]	αὐτὴν οἶδ' ὅτι μέρος τι	μᾶλλον	ἔτι μισοῦμαι, οὐ δικαίως, εἰ
[2, 22]	οὐδένα, τοῦ μὴ ὀργῇ τι	μᾶλλον	ἢ γνώμῃ ξυνελθόντας ἐξαμαρτεῖν, τήν
[2, 29]	ἐπ' ὠφελίᾳ τῇ πρὸς ἀλλήλους	μᾶλλον	ἢ διὰ πολλῶν ἡμερῶν ἐς
[2, 97]	καὶ τοῖς ἄλλοις Θρᾳξί, λαμβάνειν	μᾶλλον	ἢ διδόναι (καὶ αἴσχιον ἦν
[2, 87]	ἴστε, καὶ οὐχὶ ἐς ναυμαχίαν	μᾶλλον	ἢ ἐπὶ στρατείαν ἐπλέομεν· ξυνέβη
[2, 41]	ἐν τῷ παρόντι κόμπος τάδε	μᾶλλον	ἢ ἔργων ἐστὶν ἀλήθεια, αὐτὴ
[2, 62]	οὐδ' εἰκὸς χαλεπῶς φέρειν αὐτῶν	μᾶλλον	ἢ οὐ κηπίον καὶ ἐγκαλλώπισμα
[2, 44]	τοκέας, ὅσοι πάρεστε, οὐκ ὀλοφύρομαι	μᾶλλον	ἢ παραμυθήσομαι. ἐν πολυτρόποις γὰρ
[2, 39]	ἁπάντων ἡσσῆσθαι. καίτοι εἰ ῥᾳθυμίᾳ	μᾶλλον	ἢ πόνων μελέτῃ καὶ μὴ
[2, 11]	ἐπιόντες τὴν τῶν πέλας δῃοῦν	μᾶλλον	ἢ τὴν αὑτῶν ὁρᾶν. ὡς
[2, 42]	τύχης ἅμα ἀκμῇ τῆς δόξης	μᾶλλον	ἢ τοῦ δέους ἀπηλλάγησαν. ~Καὶ
[2, 43]	μνήμη παρ' ἑκάστῳ τῆς γνώμης	μᾶλλον	ἢ τοῦ ἔργου ἐνδιαιτᾶται. οὓς
[2, 42]	αὐτῷ τῷ ἀμύνεσθαι καὶ παθεῖν	μᾶλλον	ἡγησάμενοι ἢ {τὸ} ἐνδόντες σῴζεσθαι,
[2, 48]	πόλιν ἀφίκετο, καὶ ἔθνῃσκον πολλῷ	μᾶλλον	ἤδη. λεγέτω μὲν οὖν περὶ
[2, 65]	τοῖς ἰδιώταις τιμὴ καὶ ὠφελία	μᾶλλον	ἦν, σφαλέντα δὲ τῇ πόλει
[2, 15]	τοῦτο τὸ μέρος τῆς πόλεως	μᾶλλον	ἵδρυται, τό τε τοῦ Διὸς
[2, 2]	χρήσασθαι ἐπιτηδείοις καὶ ἐς ξύμβασιν	μᾶλλον	καὶ φιλίαν τὴν πόλιν ἀγαγεῖν
[2, 40]	ἄνευ μαλακίας· πλούτῳ τε ἔργου	μᾶλλον	καιρῷ ἢ λόγου κόμπῳ χρώμεθα,
[2, 40]	καὶ μόνοι οὐ τοῦ ξυμφέροντος	μᾶλλον	λογισμῷ ἢ τῆς ἐλευθερίας τῷ
[2, 40]	βλάβην ἡγούμενοι, ἀλλὰ μὴ προδιδαχθῆναι	μᾶλλον	λόγῳ πρότερον ἢ ἐπὶ ἃ
[2, 89]	δ' ἐκ τοῦ δικαίου ἡμῖν	μᾶλλον	νῦν περιέσται, εἴπερ καὶ τούτοις
[2, 36]	τε ἄξιοι ἐπαίνου καὶ ἔτι	μᾶλλον	οἱ πατέρες ἡμῶν· κτησάμενοι γὰρ
[2, 62]	γένηταί τε πολὺς καὶ οὐδὲν	μᾶλλον	περιγενώμεθα, ἀρκείτω μὲν ὑμῖν καὶ
[2, 51]	εὐθὺς τραπόμενοι τῇ γνώμῃ πολλῷ	μᾶλλον	προΐεντο σφᾶς αὐτοὺς καὶ οὐκ
[2, 52]	ἔτι διαφθαρῆναι. ~Επίεσε δ' αὐτοὺς	μᾶλλον	πρὸς τῷ ὑπάρχοντι πόνῳ καὶ
[2, 44]	τὸ κερδαίνειν, ὥσπερ τινές φασι,	μᾶλλον	τέρπει, ἀλλὰ τὸ τιμᾶσθαι. ~παισὶ
[2, 43]	πολεμίους ἀμύνεσθαι ἀγαθὰ ἔνεστιν, ἀλλὰ	μᾶλλον	τὴν τῆς πόλεως δύναμιν καθ'
[2, 96]	τοῦ Ιστρου ποταμοῦ πρὸς θάλασσαν	μᾶλλον	τὴν τοῦ Εὐξείνου πόντου κατῴκητο·
[2, 94]	τοῦτο φυλακὴν ἤδη τοῦ Πειραιῶς	μᾶλλον	τὸ λοιπὸν ἐποιοῦντο λιμένων τε
[2, 65]	πλῆθος ἐλευθέρως, καὶ οὐκ ἤγετο	μᾶλλον	ὑπ' αὐτοῦ ἢ αὐτὸς ἦγε,
[2, 7]	καὶ ἐς τὰ περὶ Πελοπόννησον	μᾶλλον	χωρία ἐπρεσβεύοντο, Κέρκυραν καὶ Κεφαλληνίαν
[2, 65]	ἔπεμπον ἔς τε τὸν πόλεμον	μᾶλλον	ὥρμηντο, ἰδίᾳ δὲ τοῖς παθήμασιν
[2, 42]	ἀγαθῷ γὰρ κακὸν ἀφανίσαντες κοινῶς	μᾶλλον	ὠφέλησαν ἢ ἐκ τῶν ἰδίων
[2, 47]	τε πρὸς ἱεροῖς ἱκέτευσαν ἢ	μαντείοις	καὶ τοῖς τοιούτοις ἐχρήσαντο, πάντα
[2, 17]	οἰκήσεως, ὃν οὐκ ὀνομάζον τὸ	μαντεῖον	προῄδει μὴ ἐπ' ἀγαθῷ ποτὲ
[2, 17]	ἐξῳκήθη. καί μοι δοκεῖ τὸ	μαντεῖον	τοὐναντίον ξυμβῆναι ἢ προσεδέχοντο· οὐ
[2, 17]	οἰκεῖν καί τι καὶ Πυθικοῦ	μαντείου	ἀκροτελεύτιον τοιόνδε διεκώλυε, λέγον ὡς
[2, 34]	πολέμων, πλήν γε τοὺς ἐν	Μαραθῶνι·	ἐκείνων δὲ διαπρεπῆ τὴν ἀρετὴν
[2, 71]	ἐπὶ δουλείᾳ τῇ ἡμετέρᾳ ἥκετε.	μάρτυρας	δὲ θεοὺς τούς τε ὁρκίους
[2, 98]	Γέται. τοῦ δὲ πεζοῦ οἱ	μαχαιροφόροι	μαχιμώτατοι μὲν ἦσαν οἱ ἐκ
[2, 96]	Θρᾳκῶν πολλοὺς τῶν αὐτονόμων καὶ	μαχαιροφόρων,	ο῏ Δῖοι καλοῦνται, τὴν Ροδόπην
[2, 83]	ἑκάστων ο῏ παρεσκευάζοντο, Κορινθίων δὲ	Μαχάων	καὶ Ισοκράτης καὶ Ἀγαθαρχίδας. καὶ
[2, 99]	πρῶτοι ἐκτήσαντο καὶ ἐβασίλευσαν ἀναστήσαντες	μάχῃ	ἐκ μὲν Πιερίας Πίερας, ο῏
[2, 25]	αὐτόθεν ἐκ τῆς περιοικίδος Ηλείων	μάχῃ	ἐκράτησαν. ἀνέμου δὲ κατιόντος μεγάλου
[2, 26]	ἐν Ἀλόπῃ τοὺς βοηθήσαντας Λοκρῶν	μάχῃ	ἐκράτησεν. ~Ἀνέστησαν δὲ καὶ Αἰγινήτας
[2, 69]	στρατιᾶς μέρος τι διέφθειρε νικηθεὶς	μάχῃ.	~Τοῦ δ' αὐτοῦ χειμῶνος οἱ
[2, 23]	ἐπεξῇσαν αὐτοῖς οἱ Ἀθηναῖοι ἐς	μάχην,	ἄραντες ἐκ τῶν Ἀχαρνῶν ἐδῄουν
[2, 20]	ὁρμήσειν καὶ τοὺς πάντας ἐς	μάχην.	εἴ τε καὶ μὴ ἐπεξέλθοιεν
[2, 84]	ἀφικνοῦνται μετὰ τὴν ἐν Στράτῳ	μάχην	ἐς τὴν Κυλλήνην. ~Πέμπουσι δὲ
[2, 79]	ἐπεξελθούσης ἐκ τῆς Σπαρτώλου ἐς	μάχην	καθίστανται οἱ Ἀθηναῖοι ὑπ' αὐτῇ
[2, 13]	τῶν ἀγρῶν ἐσκομίζεσθαι, ἔς τε	μάχην	μὴ ἐπεξιέναι, ἀλλὰ τὴν πόλιν
[2, 2]	Ἀθηναίοις, μετὰ τὴν ἐν Ποτειδαίᾳ	μάχην	μηνὶ ἕκτῳ καὶ ἅμα ἦρι
[2, 20]	τε τὰς Ἀχαρνὰς ὡς ἐς	μάχην	ταξάμενον μεῖναι καὶ ἐς τὸ
[2, 79]	γῆς καλουμένης. ἄρτι δὲ τῆς	μάχης	γεγενημένης ἐπιβοηθοῦσιν ἄλλοι πελτασταὶ ἐκ
[2, 81]	Ελληνικῶν στρατοπέδων οὐδέτερον ᾔσθετο τῆς	μάχης	διὰ τὸ πολὺ προελθεῖν αὐτοὺς
[2, 71]	ἐθελησάντων ξυνάρασθαι τὸν κίνδυνον τῆς	μάχης	ἣ παρ' ἡμῖν ἐγένετο, θύσας
[2, 11]	χρὴ καὶ πάνυ ἐλπίζειν διὰ	μάχης	ἰέναι αὐτούς, εἰ μὴ καὶ
[2, 97]	τῇ ἄλλῃ εὐδαιμονίᾳ, ἰσχύι δὲ	μάχης	καὶ στρατοῦ πλήθει πολὺ δευτέρα
[2, 30]	τὴν νῆσον προσπλεύσαντες προσηγάγοντο ἄνευ	μάχης·	κεῖται δὲ ἡ Κεφαλληνία κατὰ
[2, 83]	αὐτὰς ἡμέρας τῆς ἐν Στράτῳ	μάχης	ναυμαχῆσαι πρὸς Φορμίωνα καὶ τὰς
[2, 82]	δὲ Στράτιοι τροπαῖον ἔστησαν τῆς	μάχης	τῆς πρὸς τοὺς βαρβάρους. ~Τὸ
[2, 11]	ἐλθεῖν τοὺς ἐναντίους ἡμῖν διὰ	μάχης,	τούτων ἕνεκα ἀμελέστερόν τι παρεσκευασμένους
[2, 81]	ἀξιούμενοι ὑπὸ τῶν ἐκείνῃ ἠπειρωτῶν	μαχιμώτατοι	εἶναι οὔτε ἐπέσχον τὸ στρατόπεδον
[2, 98]	τοῦ δὲ πεζοῦ οἱ μαχαιροφόροι	μαχιμώτατοι	μὲν ἦσαν οἱ ἐκ τῆς
[2, 90]	καὶ ἐπιβάντες ἀπὸ τῶν καταστρωμάτων	μαχόμενοι	ἀφείλοντο ἑλκομένας ἤδη. ~Ταύτῃ μὲν
[2, 41]	γενναίως δικαιοῦντες μὴ ἀφαιρεθῆναι αὐτὴν	μαχόμενοι	ἐτελεύτησαν, καὶ τῶν λειπομένων πάντα
[2, 39]	τοὺς περὶ τῶν οἰκείων ἀμυνομένους	μαχόμενοι	τὰ πλείω κρατοῦμεν. ἁθρόᾳ τε
[2, 60]	τὰ τῆς ὀργῆς ὑμῶν ἔς	με	γεγένηται (αἰσθάνομαι γὰρ τὰς αἰτίασ)
[2, 45]	ἀνανταγωνίστῳ εὐνοίᾳ τετίμηται. εἰ δέ	με	δεῖ καὶ γυναικείας τι ἀρετῆς,
[2, 96]	δὲ ἐρῆμον τὸ ὄρος καὶ	μέγα,	ἐχόμενον τῆς Ροδόπης. ~Εγένετο δὲ
[2, 97]	μὴ διδόντα δῶρα. ὥστε ἐπὶ	μέγα	ἡ βασιλεία ἦλθεν ἰσχύος. τῶν
[2, 102]	τό τε γὰρ ῥεῦμά ἐστι	μέγα	καὶ πολὺ καὶ θολερόν, αἵ
[2, 75]	δὲ τὸ ὕψος τοῦ τείχους	μέγα,	καὶ τὸ χῶμα οὐ σχολαίτερον
[2, 20]	ἅμα δὲ καὶ οἱ Ἀχαρνῆς	μέγα	μέρος ὄντες τῆς πόλεως (τρισχίλιοι
[2, 4]	ἦν ξυνεστραμμένον ἐσπίπτουσιν ἐς οἴκημα	μέγα,	ὃ ἦν τοῦ τείχους καὶ
[2, 29]	ἀδελφὴν Σιτάλκης, δυνάμενον παρ' αὐτῷ	μέγα	οἱ Ἀθηναῖοι πρότερον πολέμιον νομίζοντες
[2, 76]	ἀντέχειν, προσεπεξηῦρον τόδε· τὸ μὲν	μέγα	οἰκοδόμημα ἐπαύσαντο ἐργαζόμενοι τὸ κατὰ
[2, 77]	ἀπ' αὐτοῦ ἀνῆκεν. τοῦτο δὲ	μέγα	τε ἦν καὶ τοὺς Πλαταιᾶς
[2, 76]	κατὰ τὸ χῶμα προσαχθεῖσα ἐπὶ	μέγα	τε κατέσεισε καὶ τοὺς Πλαταιᾶς
[2, 76]	πόλιν ἐσῳκοδόμουν, ὅπως, εἰ τὸ	μέγα	τεῖχος ἁλίσκοιτο, τοῦτ' ἀντέχοι, καὶ
[2, 89]	ὑποδεεστέρων, καὶ ἅμα οὐκ ἀναγκαζόμενοι,	μέγα	τι τῆς διανοίας τὸ βέβαιον
[2, 36]	πολιτείας καὶ τρόπων ἐξ οἵων	μεγάλα	ἐγένετο, ταῦτα δηλώσας πρῶτον εἶμι
[2, 43]	κινδυνεύεται καὶ ἐν οἷς μάλιστα	μεγάλα	τὰ διαφέροντα, ἤν τι πταίσωσιν.
[2, 102]	ἐρῆμοι δ' εἰσὶ καὶ οὐ	μεγάλαι.	λέγεται δὲ καὶ Ἀλκμέωνι τῷ
[2, 76]	ἀνέκλων οἱ Πλαταιῆς, καὶ δοκοὺς	μεγάλας	ἀρτήσαντες ἁλύσεσι μακραῖς σιδηραῖς ἀπὸ
[2, 15]	ἁπάντων ἤδη ξυντελούντων ἐς αὐτὴν	μεγάλη	γενομένη παρεδόθη ὑπὸ Θησέως τοῖς
[2, 43]	γιγνομένους αὐτῆς, καὶ ὅταν ὑμῖν	μεγάλη	δόξῃ εἶναι, ἐνθυμουμένους ὅτι τολμῶντες
[2, 45]	φύσεως μὴ χείροσι γενέσθαι ὑμῖν	μεγάλη	ἡ δόξα καὶ ἧς ἂν
[2, 65]	ἄλλα τε πολλά, ὡς ἐν	μεγάλῃ	πόλει καὶ ἀρχὴν ἐχούσῃ, ἡμαρτήθη
[2, 29]	Σιτάλκου πατὴρ πρῶτος Οδρύσαις τὴν	μεγάλην	βασιλείαν ἐπὶ πλέον τῆς ἄλλης
[2, 61]	νόσον γεγένηται. ὅμως δὲ πόλιν	μεγάλην	οἰκοῦντας καὶ ἐν ἤθεσιν ἀντιπάλοις
[2, 77]	ἐπιφλέξαι τὴν πόλιν οὖσαν οὐ	μεγάλην·	πᾶσαν γὰρ δὴ ἰδέαν ἐπενόουν,
[2, 61]	ἡ δήλωσις ἅπασι, καὶ μεταβολῆς	μεγάλης,	καὶ ταύτης ἐξ ὀλίγου, ἐμπεσούσης
[2, 49]	ἐπῇσαν, καὶ αὗται μετὰ ταλαιπωρίας	μεγάλης.	λύγξ τε τοῖς πλέοσιν ἐνέπιπτε
[2, 76]	πόλει, μίαν μὲν ἣ τοῦ	μεγάλου	οἰκοδομήματος κατὰ τὸ χῶμα προσαχθεῖσα
[2, 25]	μάχῃ ἐκράτησαν. ἀνέμου δὲ κατιόντος	μεγάλου	χειμαζόμενοι ἐν ἀλιμένῳ χωρίῳ, οἱ
[2, 41]	οὐχ ὑπ' ἀξίων ἄρχεται. μετὰ	μεγάλων	δὲ σημείων καὶ οὐ δή
[2, 12]	ἥδε ἡ ἡμέρα τοῖς Ελλησι	μεγάλων	κακῶν ἄρξει. ὡς δὲ ἀφίκετο
[2, 62]	καὶ τῆς γῆς χρείαν, ὧν	μεγάλων	νομίζετε ἐστερῆσθαι, αὕτη ἡ δύναμις
[2, 45]	τῶνδε πάρεστε ἢ ἀδελφοῖς ὁρῶ	μέγαν	τὸν ἀγῶνα (τὸν γὰρ οὐκ
[2, 93]	καὶ ἀφικομένους κατὰ τάχος ἐς	Μέγαρα	καθελκύσαντας ἐκ Νισαίας τοῦ νεωρίου
[2, 93]	Σαλαμῖνος τὸ ἀκρωτήριον τὸ πρὸς	Μέγαρα	ὁρῶν· καὶ φρούριον ἐπ' αὐτοῦ
[2, 94]	ἐφόβουν. ἀφικόμενοι δὲ ἐς τὰ	Μέγαρα	πάλιν ἐπὶ τῆς Κορίνθου ἀπεχώρησαν
[2, 93]	τριῶν φυλακὴ τοῦ μὴ ἐσπλεῖν	Μεγαρεῦσι	μηδὲ ἐκπλεῖν μηδέν. τῷ τε
[2, 93]	ἀρχομένου τοῦ χειμῶνος ἐβούλοντο διδαξάντων	Μεγαρέων	ἀποπειρᾶσαι τοῦ Πειραιῶς τοῦ λιμένος
[2, 9]	καὶ ἅπαντεσ) ἔξω δὲ Πελοποννήσου	Μεγαρῆς,	Βοιωτοί, Λοκροί, Φωκῆς, Ἀμπρακιῶται, Λευκάδιοι,
[2, 9]	Ἀνακτόριοι. τούτων ναυτικὸν παρείχοντο Κορίνθιοι,	Μεγαρῆς,	Σικυώνιοι, Πελληνῆς, Ηλεῖοι, Ἀμπρακιῶται, Λευκάδιοι,
[2, 31]	ἕκαστον ἐσβολαὶ Ἀθηναίων ἐς τὴν	Μεγαρίδα	καὶ ἱππέων καὶ πανστρατιᾷ, μέχρι
[2, 31]	οἱ μέτοικοι, ἐσέβαλον ἐς τὴν	Μεγαρίδα	Περικλέους τοῦ Ξανθίππου στρατηγοῦντος. καὶ
[2, 31]	ἐκ τῆς πόλεως πανστρατιᾷ ἐν	Μεγάροις	ὄντας, ἔπλευσαν παρ' αὐτοὺς καὶ
[2, 5]	ὁ γὰρ Ἀσωπὸς ποταμὸς ἐρρύη	μέγας	καὶ οὐ ῥᾳδίως διαβατὸς ἦν.
[2, 89]	τῶν προειργασμένων. ὁ δὲ ἀγὼν	μέγας	ὑμῖν, ἢ καταλῦσαι Πελοποννησίων τὴν
[2, 102]	τῶν ἐκβολῶν οὐδὲν ἀπέχουσαι, ὥστε	μέγας	ὢν ὁ ποταμὸς προσχοῖ αἰεὶ
[2, 97]	δὲ ἡ ἀρχὴ ἡ Οδρυσῶν	μέγεθος	ἐπὶ μὲν θάλασσαν καθήκουσα ἀπὸ
[2, 38]	λυπηρὸν ἐκπλήσσει. ἐπεσέρχεται δὲ διὰ	μέγεθος	τῆς πόλεως ἐκ πάσης γῆς
[2, 7]	ἑλομένοις ναῦς ἐπετάχθη ποιεῖσθαι κατὰ	μέγεθος	τῶν πόλεων, ὡς ἐς τὸν
[2, 62]	αὐτοὶ πώποτε ἐνθυμηθῆναι ὑπάρχον ὑμῖν	μεγέθους	πέρι ἐς τὴν ἀρχὴν οὔτ'
[2, 42]	καθιστάς. καὶ εἴρηται αὐτῆς τὰ	μέγιστα·	ἃ γὰρ τὴν πόλιν ὕμνησα,
[2, 46]	ἆθλα γὰρ οἷς κεῖται ἀρετῆς	μέγιστα,	τοῖς δὲ καὶ ἄνδρες ἄριστοι
[2, 61]	τεθραμμένους χρεὼν καὶ ξυμφοραῖς ταῖς	μεγίσταις	ἐθέλειν ὑφίστασθαι καὶ τὴν ἀξίωσιν
[2, 97]	κόλπου καὶ τοῦ Εὐξείνου πόντου	μεγίστη	ἐγένετο χρημάτων προσόδῳ καὶ τῇ
[2, 65]	αὐτήν, καὶ ἐγένετο ἐπ' ἐκείνου	μεγίστη,	ἐπειδή τε ὁ πόλεμος κατέστη,
[2, 68]	(καὶ ἦν ἡ πόλις αὕτη	μεγίστη	τῆς Ἀμφιλοχίας καὶ τοὺς δυνατωτάτους
[2, 64]	πόνους ἀνηλωκέναι πολέμῳ, καὶ δύναμιν	μεγίστην	δὴ μέχρι τοῦδε κεκτημένην, ἧς
[2, 11]	ἐπὶ τοσαύτην πόλιν στρατεύοντες καὶ	μεγίστην	δόξαν οἰσόμενοι τοῖς τε προγόνοις
[2, 80]	ἀφικνοῦνταί τε ἐπὶ Στράτον, πόλιν	μεγίστην	τῆς Ἀκαρνανίας, νομίζοντες, εἰ ταύτην
[2, 64]	τε τοῖς πᾶσιν εὐπορωτάτην καὶ	μεγίστην	ᾠκήσαμεν. καίτοι ταῦτα ὁ μὲν
[2, 64]	πλείστων δὴ ἤρξαμεν, καὶ πολέμοις	μεγίστοις	ἀντέσχομεν πρός τε ξύμπαντας καὶ
[2, 64]	ἠξίωσαν ἄρχειν· ὅστις δὲ ἐπὶ	μεγίστοις	τὸ ἐπίφθονον λαμβάνει, ὀρθῶς βουλεύεται.
[2, 64]	ὑμῖν κωλυθῇ. γνῶτε δὲ ὄνομα	μέγιστον	αὐτὴν ἔχουσαν ἐν ἅπασιν ἀνθρώποις
[2, 31]	αὐτοὺς καὶ ξυνεμείχθησαν. στρατόπεδόν τε	μέγιστον	δὴ τοῦτο ἁθρόον Ἀθηναίων ἐγένετο,
[2, 101]	τοῦ Σπαραδόκου, ἀδελφιδοῦ ὄντος καὶ	μέγιστον	μεθ' ἑαυτὸν δυναμένου, ὥστ' ἐν
[2, 83]	ἐτάξαντο κύκλον τῶν νεῶν ὡς	μέγιστον	οἷοί τ' ἦσαν μὴ διδόντες
[2, 65]	πολυτελέσι κατασκευαῖς ἀπολωλεκότες, τὸ δὲ	μέγιστον,	πόλεμον ἀντ' εἰρήνης ἔχοντες. οὐ
[2, 19]	ἕως ἀφίκοντο ἐς Ἀχαρνάς, χωρίον	μέγιστον	τῆς Ἀττικῆς τῶν δήμων καλουμένων,
[2, 49]	καὶ εἴ τις ἐκ τῶν	μεγίστων	περιγένοιτο, τῶν γε ἀκρωτηρίων ἀντίληψις
[2, 39]	οὔτε γὰρ Λακεδαιμόνιοι καθ' ἑαυτούς,	μεθ'	ἁπάντων δὲ ἐς τὴν γῆν
[2, 25]	ἐν τῇ ἐσδρομῇ ἀπολέσας τῶν	μεθ'	αὑτοῦ τήν τε πόλιν περιεποίησε
[2, 101]	Σπαραδόκου, ἀδελφιδοῦ ὄντος καὶ μέγιστον	μεθ'	ἑαυτὸν δυναμένου, ὥστ' ἐν τάχει
[2, 72]	ὑμέτερα αὐτῶν, καὶ ἔστε μηδὲ	μεθ'	ἑτέρων, δέχεσθε δὲ ἀμφοτέρους φίλους,
[2, 67]	Ἀθηναίων ξυμπολεμοῦντας καὶ τοὺς μηδὲ	μεθ'	ἑτέρων. ~Κατὰ δὲ τοὺς αὐτοὺς
[2, 36]	ἐπιτηδεύσεως ἤλθομεν ἐπ' αὐτὰ καὶ	μεθ'	οἵας πολιτείας καὶ τρόπων ἐξ
[2, 27]	ἐπανάστασιν. ἡ δὲ Θυρεᾶτις γῆ	μεθορία	τῆς Ἀργείας καὶ Λακωνικῆς ἐστίν,
[2, 18]	ἡ γὰρ Οἰνόη οὖσα ἐν	μεθορίοις	τῆς Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ἐτετείχιστο,
[2, 98]	Κερκίνης ἐρήμου ὄρους, ὅ ἐστι	μεθόριον	Σιντῶν καὶ Παιόνων· ἐπορεύετο δὲ
[2, 25]	τεῖχος τετραμμένον ἐσπίπτει ἐς τὴν	Μεθώνην	καὶ ὀλίγους τινὰς ἐν τῇ
[2, 25]	τε ἐκάκουν περιπλέοντες καὶ ἐς	Μεθώνην	τῆς Λακωνικῆς ἀποβάντες τῷ τείχει
[2, 11]	εἰσίν· ὅμως δὲ τῆσδε οὔπω	μείζονα	παρασκευὴν ἔχοντες ἐξήλθομεν, ἀλλὰ καὶ
[2, 53]	τὴν τιμωρίαν ἀντιδοῦναι, πολὺ δὲ	μείζω	τὴν ἤδη κατεψηφισμένην σφῶν ἐπικρεμασθῆναι,
[2, 20]	Ἀχαρνὰς ὡς ἐς μάχην ταξάμενον	μεῖναι	καὶ ἐς τὸ πεδίον ἐκείνῃ
[2, 101]	καὶ ὁ μὲν πεισθεὶς καὶ	μείνας	τριάκοντα τὰς πάσας ἡμέρας, τούτων
[2, 39]	δὲ καὶ ταῖς τῶν πολεμικῶν	μελέταις	τῶν ἐναντίων τοῖσδε. τήν τε
[2, 39]	εἰ ῥᾳθυμίᾳ μᾶλλον ἢ πόνων	μελέτῃ	καὶ μὴ μετὰ νόμων τὸ
[2, 85]	ἐμπειρίαν τῆς σφετέρας δι' ὀλίγου	μελέτης.	ὀργῇ οὖν ἀπέστελλον. οἱ δὲ
[2, 86]	ἢ ἑπτὰ ἡμέρας ἀνθώρμουν ἀλλήλοις	μελετῶντές	τε καὶ παρασκευαζόμενοι τὴν ναυμαχίαν,
[2, 69]	ἐπὶ Καρίας καὶ Λυκίας καὶ	Μελήσανδρον	στρατηγόν, ὅπως ταῦτά τε ἀργυρολογῶσι
[2, 69]	ξυμμάχων ἐς τὴν Λυκίαν ὁ	Μελήσανδρος	ἀποθνῄσκει καὶ τῆς στρατιᾶς μέρος
[2, 12]	διαλύσας τὸν ξύλλογον ὁ Ἀρχίδαμος	Μελήσιππον	πρῶτον ἀποστέλλει ἐς τὰς Ἀθήνας
[2, 12]	βούλωνται, πρεσβεύεσθαι. ξυμπέμπουσί τε τῷ	Μελησίππῳ	ἀγωγούς, ὅπως μηδενὶ ξυγγένηται. ὁ
[2, 72]	φορὰν φέροντες ἣ ἂν ὑμῖν	μέλλῃ	ἱκανὴ ἔσεσθαι. ~οἱ δ' ἀκούσαντες
[2, 18]	εἰ μὴ διὰ τὴν ἐκείνου	μέλλησιν.	ἐν τοιαύτῃ μὲν ὀργῇ ὁ
[2, 75]	καὶ εἴ τι ἄλλο ἁνύτειν	μέλλοι	ἐπιβαλλόμενον. ἡμέρας δὲ ἔχουν ἑβδομήκοντα
[2, 76]	ἀνελκύσαντες ἐγκαρσίας, ὁπότε προσπεσεῖσθαί πῃ	μέλλοι	ἡ μηχανή, ἀφίεσαν τὴν δοκὸν
[2, 64]	ὑμεῖς δὲ ἔς τε τὸ	μέλλον	καλὸν προγνόντες ἔς τε τὸ
[2, 89]	ὅτι οὐκ ἂν ἡγοῦνται μὴ	μέλλοντάς	τι ἄξιον τοῦ παρὰ πολὺ
[2, 16]	ἀρχαῖον πολιτείας πάτρια δίαιτάν τε	μέλλοντες	μεταβάλλειν καὶ οὐδὲν ἄλλο ἢ
[2, 7]	καὶ οἱ ξύμμαχοι, πρεσβείας τε	μέλλοντες	πέμπειν παρὰ βασιλέα καὶ ἄλλοσε
[2, 81]	ἔφη εἶναι ναυτικοῦ ἐκ Κορίνθου	μέλλοντος	ἐκπλεῖν Ναύπακτον ἐρήμην ἀπολιπεῖν. οἱ
[2, 87]	δι' αὐτὴν ὑμῶν φοβεῖται τὴν	μέλλουσαν,	οὐχὶ δικαίαν ἔχει τέκμαρσιν τὸ
[2, 8]	δὲ καὶ ἐδόκει ἐπὶ τοῖς	μέλλουσι	γενήσεσθαι σημῆναι. εἴ τέ τι
[2, 8]	χρησμολόγοι ᾖδον ἔν τε τοῖς	μέλλουσι	πολεμήσειν καὶ ἐν ταῖς ἄλλαις
[2, 39]	κινδυνεύειν, περιγίγνεται ἡμῖν τοῖς τε	μέλλουσιν	ἀλγεινοῖς μὴ προκάμνειν, καὶ ἐς
[2, 102]	ὡς τῆς γε ἄλλης αὐτῷ	μεμιασμένης.	ὁ δ' ἀπορῶν, ὥς φασι,
[2, 21]	τὸ ἐγγυτέρω αὐτοὺς μὴ προϊέναι,	μεμνημένοι	καὶ Πλειστοάνακτα τὸν Παυσανίου Λακεδαιμονίων
[2, 8]	οὔπω σεισθεῖσα ἀφ' οὗ Ελληνες	μέμνηνται·	ἐλέγετο δὲ καὶ ἐδόκει ἐπὶ
[2, 81]	Στράτιοι ἔτι προσιόντας καὶ ἡγησάμενοι,	μεμονωμένων	εἰ κρατήσειαν, οὐκ ἂν ἔτι
[2, 61]	φυγὼν τὸν κίνδυνον τοῦ ὑποστάντος	μεμπτότερος.	καὶ ἐγὼ μὲν ὁ αὐτός
[2, 64]	καίτοι ταῦτα ὁ μὲν ἀπράγμων	μέμψαιτ'	ἄν, ὁ δὲ δρᾶν τι
[2, 60]	ἕνεκα ξυνήγαγον, ὅπως ὑπομνήσω καὶ	μέμψωμαι	εἴ τι μὴ ὀρθῶς ἢ
[2, 74]	τυγχάνομεν. ξυγγνώμονες δὲ ἔστε τῆς	μὲν	ἀδικίας κολάζεσθαι τοῖς ὑπάρχουσι προτέροις,
[2, 63]	ἤδη ἔχετε αὐτήν, ἣν λαβεῖν	μὲν	ἄδικον δοκεῖ εἶναι, ἀφεῖναι δὲ
[2, 79]	ἐπεδίωξαν ἐπὶ πολύ. καὶ οἱ	μὲν	Ἀθηναῖοι ἐς τὴν Ποτείδαιαν καταφεύγουσι,
[2, 61]	αἰτίαν φεροίμην. ~Καὶ γὰρ οἷς	μὲν	αἵρεσις γεγένηται τἆλλα εὐτυχοῦσι, πολλὴ
[2, 42]	ἢ {τὸ} ἐνδόντες σῴζεσθαι, τὸ	μὲν	αἰσχρὸν τοῦ λόγου ἔφυγον, τὸ
[2, 61]	μεταβάλλετε, ἐπειδὴ ξυνέβη ὑμῖν πεισθῆναι	μὲν	ἀκεραίοις, μεταμέλειν δὲ κακουμένοις, καὶ
[2, 51]	τοῦτο ἐτελεύτα. ἔθνῃσκον δὲ οἱ	μὲν	ἀμελείᾳ, οἱ δὲ καὶ πάνυ
[2, 80]	στρατείαν. καὶ αὐτῷ παρῆσαν Ελλήνων	μὲν	Ἀμπρακιῶται καὶ Λευκάδιοι καὶ Ἀνακτόριοι
[2, 92]	πρῶτον ἀνεδήσαντο· ἄνδρας τε τοὺς	μὲν	ἀπέκτειναν, τινὰς δὲ καὶ ἐζώγρησαν.
[2, 64]	μεγίστην ᾠκήσαμεν. καίτοι ταῦτα ὁ	μὲν	ἀπράγμων μέμψαιτ' ἄν, ὁ δὲ
[2, 23]	Σωκράτης ὁ Ἀντιγένους. καὶ οἱ	μὲν	ἄραντες τῇ παρασκευῇ ταύτῃ περιέπλεον,
[2, 72]	καὶ τάδε ἡμῖν ἀρκέσει. ὁ	μὲν	Ἀρχίδαμος τοσαῦτα εἶπεν· οἱ δὲ
[2, 9]	ἄλλοι πεζὸν καὶ χρήματα. ξυμμαχία	μὲν	αὕτη ἑκατέρων καὶ παρασκευὴ ἐς
[2, 22]	ὧν ἔπασχον. ~Περικλῆς δὲ ὁρῶν	μὲν	αὐτοὺς πρὸς τὸ παρὸν χαλεπαίνοντας
[2, 27]	ἐπὶ θάλασσαν καθήκουσα. καὶ οἱ	μὲν	αὐτῶν ἐνταῦθα ᾤκησαν, οἱ δ'
[2, 95]	ἐπὶ Θρᾴκης, δύο ὑποσχέσεις τὴν	μὲν	βουλόμενος ἀναπρᾶξαι, τὴν δὲ αὐτὸς
[2, 88]	ἐν τῷ παρόντι ποιήσασθαι. πρότερον	μὲν	γὰρ αἰεὶ αὐτοῖς ἔλεγε καὶ
[2, 20]	Ἀχαρνὰς καθήμενος εἰ ἐπεξίασιν· ἅμα	μὲν	γὰρ αὐτῷ ὁ χῶρος ἐπιτήδειος
[2, 94]	κατὰ τὸν πόλεμον ἐλάσσων. οἱ	μὲν	γὰρ ἐν τῷ ἄστει ἐς
[2, 49]	αὐτὸς ἰδὼν ἄλλους πάσχοντας. ~Τὸ	μὲν	γὰρ ἔτος, ὡς ὡμολογεῖτο, ἐκ
[2, 65]	ἡ ἐς τὸν πόλεμον. ὁ	μὲν	γὰρ ἡσυχάζοντάς τε καὶ τὸ
[2, 62]	μόνον, ἀλλὰ καὶ καταφρονήματι. αὔχημα	μὲν	γὰρ καὶ ἀπὸ ἀμαθίας εὐτυχοῦς
[2, 2]	κατὰ θέρος καὶ χειμῶνα. ~Τέσσαρα	μὲν	γὰρ καὶ δέκα ἔτη ἐνέμειναν
[2, 89]	πολὺ πράξειν ἀνθίστασθαι ὑμᾶς. ἀντίπαλοι	μὲν	γὰρ οἱ πλείους, ὥσπερ οὗτοι,
[2, 64]	ἐπίφθονον λαμβάνει, ὀρθῶς βουλεύεται. μῖσος	μὲν	γὰρ οὐκ ἐπὶ πολὺ ἀντέχει,
[2, 62]	παρὰ τὸ εἰκὸς ἑώρων. οἴεσθε	μὲν	γὰρ τῶν ξυμμάχων μόνων ἄρχειν,
[2, 60]	εὐπραγοῦσαν, ἁθρόαν δὲ σφαλλομένην. καλῶς	μὲν	γὰρ φερόμενος ἀνὴρ τὸ καθ'
[2, 38]	ἀναπαύλας τῇ γνώμῃ ἐπορισάμεθα, ἀγῶσι	μέν	γε καὶ θυσίαις διετησίοις νομίζοντες,
[2, 87]	παρεκελεύσαντο καὶ ἔλεξαν τοιάδε. ~Η	μὲν	γενομένη ναυμαχία, ὦ ἄνδρες Πελοποννήσιοι,
[2, 11]	αἰεὶ ἐν τῇ πολεμίᾳ τῇ	μὲν	γνώμῃ θαρσαλέους στρατεύειν, τῷ δ'
[2, 4]	χρήσασθαι ὅτι ἂν βούλωνται. οἱ	μὲν	δὴ ἐν τῇ Πλαταίᾳ οὕτως
[2, 65]	τὸ θαρσεῖν. ἐγίγνετό τε λόγῳ	μὲν	δημοκρατία, ἔργῳ δὲ ὑπὸ τοῦ
[2, 65]	δὲ τοῖς παθήμασιν ἐλυποῦντο, ὁ	μὲν	δῆμος ὅτι ἀπ' ἐλασσόνων ὁρμώμενος
[2, 98]	ἐπορεύετο ἐπὶ τὴν Μακεδονίαν πρῶτον	μὲν	διὰ τῆς αὑτοῦ ἀρχῆς, ἔπειτα
[2, 37]	ἢ μιμούμενοι ἑτέρους. καὶ ὄνομα	μὲν	διὰ τὸ μὴ ἐς ὀλίγους
[2, 89]	ὀρρωδίᾳ ἔχειν. οὗτοι γὰρ πρῶτον	μὲν	διὰ τὸ προνενικῆσθαι καὶ μηδ'
[2, 20]	δ' ἐνέσεσθαι τῇ γνώμῃ. τοιαύτῃ	μὲν	διανοίᾳ ὁ Ἀρχίδαμος περὶ τὰς
[2, 5]	παρεγένοντο, ἤδη τῶν ἀνδρῶν τῶν	μὲν	διεφθαρμένων, τῶν δὲ ζώντων ἐχομένων.
[2, 65]	αἴτιον δ' ἦν ὅτι ἐκεῖνος	μὲν	δυνατὸς ὢν τῷ τε ἀξιώματι
[2, 98]	ἐξ Οδρυσῶν διιόντες ἐν δεξιᾷ	μὲν	εἶχον Παίονας, ἐν ἀριστερᾷ δὲ
[2, 100]	υἱέος παρόντος· Εὐρωπὸν δὲ ἐπολιόρκησαν	μέν,	ἑλεῖν δὲ οὐκ ἐδύναντο. ἔπειτα
[2, 19]	βασιλεύς. καὶ καθεζόμενοι ἔτεμνον πρῶτον	μὲν	Ελευσῖνα καὶ τὸ Θριάσιον πεδίον
[2, 81]	ὅτε οὐδὲ ἑωρῶντο. καὶ οἱ	μὲν	Ελληνες τεταγμένοι τε προσῇσαν καὶ
[2, 29]	αὐτῆς Θρᾴκης ἐγένοντο, ἀλλ' ὁ	μὲν	ἐν Δαυλίᾳ τῆς Φωκίδος νῦν
[2, 17]	νεῶν ἐπίπλουν ἐξαρτύοντες. καὶ οἱ	μὲν	ἐν τούτῳ παρασκευῆς ἦσαν. ~Ο
[2, 68]	καὶ διελύθησαν κατὰ ἔθνη. τοσαῦτα	μὲν	ἐν τῷ θέρει ἐγένετο. ~Τοῦ
[2, 32]	Λοκρίδος κακουργεῖν τὴν Εὔβοιαν. Ταῦτα	μὲν	ἐν τῷ θέρει τούτῳ μετὰ
[2, 70]	τὴν Ποτείδαιαν καὶ κατῴκισαν. ταῦτα	μὲν	ἐν τῷ χειμῶνι ἐγένετο, καὶ
[2, 86]	τοὺς Ἀθηναίους εἶδον. καὶ ἐπὶ	μὲν	ἓξ ἢ ἑπτὰ ἡμέρας ἀνθώρμουν
[2, 13]	κρατεῖσθαι. θαρσεῖν τε ἐκέλευε προσιόντων	μὲν	ἑξακοσίων ταλάντων ὡς ἐπὶ τὸ
[2, 83]	μὴ διδόντες διέκπλουν, τὰς πρῴρας	μὲν	ἔξω, ἔσω δὲ τὰς πρύμνας,
[2, 49]	καὶ πολλῷ ὕστερον. καὶ τὸ	μὲν	ἔξωθεν ἁπτομένῳ σῶμα οὔτ' ἄγαν
[2, 2]	τὴν ἀγορὰν τὰ ὅπλα τοῖς	μὲν	ἐπαγαγομένοις οὐκ ἐπείθοντο ὥστε εὐθὺς
[2, 76]	οἱ δὲ ταύτῃ ἀποκλῃόμενοι τοῦτο	μὲν	ἐπέσχον, ὑπόνομον δὲ ἐκ τῆς
[2, 52]	ἀλλοτρίας φθάσαντες τοὺς νήσαντας οἱ	μὲν	ἐπιθέντες τὸν ἑαυτῶν νεκρὸν ὑφῆπτον,
[2, 79]	παρὰ τοῖς σκευοφόροις. καὶ ὁπότε	μὲν	ἐπίοιεν οἱ Ἀθηναῖοι, ἐνεδίδοσαν, ἀναχωροῦσι
[2, 39]	καὶ ἐν ταῖς παιδείαις οἱ	μὲν	ἐπιπόνῳ ἀσκήσει εὐθὺς νέοι ὄντες
[2, 74]	δὲ ἀπεκρίναντο, ἐντεῦθεν δὴ πρῶτον	μὲν	ἐς ἐπιμαρτυρίαν καὶ θεῶν καὶ
[2, 100]	ἐκ τῆς Δοβήρου ἐσέβαλε πρῶτον	μὲν	ἐς τὴν Φιλίππου πρότερον οὖσαν
[2, 99]	ἄλλα ἔθνη ἐπάνωθεν, ἃ ξύμμαχα	μέν	ἐστι τούτοις καὶ ὑπήκοα, βασιλείας
[2, 55]	μέταλλά ἐστιν Ἀθηναίοις. καὶ πρῶτον	μὲν	ἔτεμον ταύτην ᾗ πρὸς Πελοπόννησον
[2, 65]	στάσει ὄντες ὅμως τρία {δέκα}	μὲν	ἔτη ἀντεῖχον τοῖς τε πρότερον
[2, 43]	τοὺς δὲ λοιποὺς χρὴ ἀσφαλεστέραν	μὲν	εὔχεσθαι, ἀτολμοτέραν δὲ μηδὲν ἀξιοῦν
[2, 68]	Ἀκαρνᾶσιν. οἱ δὲ Ἀμπρακιῶται τὴν	μὲν	ἔχθραν ἐς τοὺς Ἀργείους ἀπὸ
[2, 81]	πειρῷντο τοῦ τείχους. καὶ μέσον	μὲν	ἔχοντες προσῇσαν Ξάονες καὶ οἱ
[2, 87]	ἐπιστήμη, ἣν μάλιστα φοβεῖσθε, ἀνδρείαν	μὲν	ἔχουσα καὶ μνήμην ἕξει ἐν
[2, 4]	ᾗ προσπίπτοιεν ἀπεωθοῦντο. καὶ δὶς	μὲν	ἢ τρὶς ἀπεκρούσαντο, ἔπειτα πολλῷ
[2, 78]	οὔτε δοῦλος οὔτ' ἐλεύθερος. τοιαύτη	μὲν	ἡ Πλαταιῶν πολιορκία κατεσκευάσθη. ~Τοῦ
[2, 76]	οἱ Πελοποννήσιοι τῇ πόλει, μίαν	μὲν	ἣ τοῦ μεγάλου οἰκοδομήματος κατὰ
[2, 46]	καὶ ἔργῳ οἱ θαπτόμενοι τὰ	μὲν	ἤδη κεκόσμηνται, τὰ δὲ αὐτῶν
[2, 64]	οἵτινες πρὸς τὰς ξυμφορὰς γνώμῃ	μὲν	ἥκιστα λυποῦνται, ἔργῳ δὲ μάλιστα
[2, 56]	τὴν πόλιν προσβαλόντες ἐς ἐλπίδα	μὲν	ἦλθον τοῦ ἑλεῖν, οὐ μέντοι
[2, 71]	παρόντας ξυμμάχους κατὰ δύναμιν. τάδε	μὲν	ἡμῖν πατέρες οἱ ὑμέτεροι ἔδοσαν
[2, 62]	νομίσαντας ὀλιγωρῆσαι, καὶ γνῶναι ἐλευθερίαν	μέν,	ἢν ἀντιλαμβανόμενοι αὐτῆς διασώσωμεν, ῥᾳδίως
[2, 98]	δὲ πεζοῦ οἱ μαχαιροφόροι μαχιμώτατοι	μὲν	ἦσαν οἱ ἐκ τῆς Ροδόπης
[2, 97]	ἀρχὴ ἡ Οδρυσῶν μέγεθος ἐπὶ	μὲν	θάλασσαν καθήκουσα ἀπὸ Ἀβδήρων πόλεως
[2, 41]	ἡ ἀλήθεια βλάψει, ἀλλὰ πᾶσαν	μὲν	θάλασσαν καὶ γῆν ἐσβατὸν τῇ
[2, 34]	μετὰ δὲ τοῦτο ἀπέρχονται. ὧδε	μὲν	θάπτουσιν· καὶ διὰ παντὸς τοῦ
[2, 40]	ἐκλογίζεσθαι· ὃ τοῖς ἄλλοις ἀμαθία	μὲν	θράσος, λογισμὸς δὲ ὄκνον φέρει.
[2, 78]	κατὰ πόλεις. Πλαταιῆς δὲ παῖδας	μὲν	καὶ γυναῖκας καὶ τοὺς πρεσβυτάτους
[2, 83]	τὸν πορθμόν. στρατηγοὶ δὲ ἦσαν	μὲν	καὶ κατὰ πόλεις ἑκάστων ο῏
[2, 72]	ταῦτα ἔφη· ὑμεῖς δὲ πόλιν	μὲν	καὶ οἰκίας ἡμῖν παράδοτε τοῖς
[2, 47]	ἤρξατο γενέσθαι τοῖς Ἀθηναίοις, λεγόμενον	μὲν	καὶ πρότερον πολλαχόσε ἐγκατασκῆψαι καὶ
[2, 97]	Περσῶν βασιλείας τὸν νόμον, ὄντα	μὲν	καὶ τοῖς ἄλλοις Θρᾳξί, λαμβάνειν
[2, 100]	οὖσαν ἀρχήν, καὶ εἷλεν Εἰδομενὴν	μὲν	κατὰ κράτος, Γορτυνίαν δὲ καὶ
[2, 36]	εἰρήνην αὐταρκεστάτην. ὧν ἐγὼ τὰ	μὲν	κατὰ πολέμους ἔργα, οἷς ἕκαστα
[2, 84]	καὶ οἱ Ἀθηναῖοι προσπεσόντες πρῶτον	μὲν	καταδύουσι τῶν στρατηγίδων νεῶν μίαν,
[2, 21]	ἐν πολλῇ ἔριδι ἦσαν, οἱ	μὲν	κελεύοντες ἐπεξιέναι, οἱ δέ τινες
[2, 53]	ἀνθρώπων νόμος οὐδεὶς ἀπεῖργε, τὸ	μὲν	κρίνοντες ἐν ὁμοίῳ καὶ σέβειν
[2, 85]	ὁμόροις τῶν Κυδωνιατῶν. καὶ ὁ	μὲν	λαβὼν τὰς ναῦς ᾤχετο ἐς
[2, 9]	ἄλλαι πόλεις πεζὸν παρεῖχον. αὕτη	μὲν	Λακεδαιμονίων ξυμμαχία· Ἀθηναίων δὲ Ξῖοι,
[2, 22]	Φεραῖοι. ἡγοῦντο δὲ αὐτῶν ἐκ	μὲν	Λαρίσης Πολυμήδης καὶ Ἀριστόνους, ἀπὸ
[2, 8]	τῶν πρώτων πόλεων. καὶ πολλὰ	μὲν	λόγια ἐλέγετο, πολλὰ δὲ χρησμολόγοι
[2, 37]	τι δρᾷ, ἔχοντες, οὐδὲ ἀζημίους	μέν,	λυπηρὰς δὲ τῇ ὄψει ἀχθηδόνας
[2, 61]	μὴ ὀρθὸν φαίνεσθαι, διότι τὸ	μὲν	λυποῦν ἔχει ἤδη τὴν αἴσθησιν
[2, 100]	ὅτε Σιτάλκης ἐπῄει. ~Καὶ οἱ	μὲν	Μακεδόνες οὗτοι ἐπιόντος πολλοῦ στρατοῦ
[2, 54]	ἄξιον εἰπεῖν, ἐπενείματο δὲ Ἀθήνας	μὲν	μάλιστα, ἔπειτα δὲ καὶ τῶν
[2, 76]	πολλοὺς ἀντέχειν, προσεπεξηῦρον τόδε· τὸ	μὲν	μέγα οἰκοδόμημα ἐπαύσαντο ἐργαζόμενοι τὸ
[2, 68]	καὶ Ἀμφιλοχίαν τὴν ἄλλην ἔκτισε	μὲν	μετὰ τὰ Τρωικὰ οἴκαδε ἀναχωρήσας
[2, 49]	κενή, σπασμὸν ἐνδιδοῦσα ἰσχυρόν, τοῖς	μὲν	μετὰ ταῦτα λωφήσαντα, τοῖς δὲ
[2, 72]	τῶν ἄλλων ἐλευθερώσεως. ἧς μάλιστα	μὲν	μετασχόντες καὶ αὐτοὶ ἐμμείνατε τοῖς
[2, 86]	τὴν ναυμαχίαν, γνώμην ἔχοντες οἱ	μὲν	μὴ ἐκπλεῖν ἔξω τῶν Ρίων
[2, 84]	διέφθειρον, καὶ κατέστησαν ἐς ἀλκὴν	μὲν	μηδένα τρέπεσθαι αὐτῶν ὑπὸ τῆς
[2, 96]	οἱ πλεῖστοι οἰκοῦντες· καὶ τοὺς	μὲν	μισθῷ ἔπειθεν, οἱ δ' ἐθελονταὶ
[2, 80]	οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι πεισθέντες Κνῆμον	μὲν	ναύαρχον ἔτι ὄντα καὶ τοὺς
[2, 94]	σπουδὴν καὶ πολλῷ θορύβῳ ταῖς	μὲν	ναυσὶν ἐπὶ τὴν Σαλαμῖνα ἔπλεον,
[2, 80]	Ἀμπρακιώταις ἀποίκοις οὖσιν. καὶ τὸ	μὲν	ναυτικὸν ἔκ τε Κορίνθου καὶ
[2, 44]	τῆς εὐπρεπεστάτης λάχωσιν, ὥσπερ οἵδε	μὲν	νῦν, τελευτῆς, ὑμεῖς δὲ λύπης,
[2, 61]	τοῦ ὑποστάντος μεμπτότερος. καὶ ἐγὼ	μὲν	ὁ αὐτός εἰμι καὶ οὐκ
[2, 47]	ὃν προσήκει ἑκάστῳ ἄπιτε. ~Τοιόσδε	μὲν	ὁ τάφος ἐγένετο ἐν τῷ
[2, 9]	Λακεδαιμονίων μὲν οἵδε ξύμμαχοι· Πελοποννήσιοι	μὲν	οἱ ἐντὸς Ισθμοῦ πάντες πλὴν
[2, 13]	ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ὅτι Ἀρχίδαμος	μέν	οἱ ξένος εἴη, οὐ μέντοι
[2, 9]	ἐς τὸν πόλεμον καθίσταντο. Λακεδαιμονίων	μὲν	οἵδε ξύμμαχοι· Πελοποννήσιοι μὲν οἱ
[2, 4]	ἔφευγον διὰ τῆς πόλεως, ἄπειροι	μὲν	ὄντες οἱ πλείους ἐν σκότῳ
[2, 79]	αὐτῇ τῇ πόλει. καὶ οἱ	μὲν	ὁπλῖται τῶν Ξαλκιδέων καὶ ἐπίκουροί
[2, 102]	τὴν μεσόγειαν τῆς Ἀκαρνανίας τετρακοσίοις	μὲν	ὁπλίταις Ἀθηναίων τῶν ἀπὸ τῶν
[2, 18]	τὴν ἐκείνου μέλλησιν. ἐν τοιαύτῃ	μὲν	ὀργῇ ὁ στρατὸς τὸν Ἀρχίδαμον
[2, 34]	πρώτων ἀποθανόντων τρόπῳ τοιῷδε. τὰ	μὲν	ὀστᾶ προτίθενται τῶν ἀπογενομένων πρότριτα
[2, 21]	Ἀχαρνὰς ἦν. ~Ἀθηναῖοι δὲ μέχρι	μὲν	οὗ περὶ Ελευσῖνα καὶ τὸ
[2, 100]	ἐδῄουν. οἱ δὲ Μακεδόνες πεζῷ	μὲν	οὐδὲ διενοοῦντο ἀμύνεσθαι, ἵππους δὲ
[2, 98]	Παιονικήν. πορευομένῳ δὲ αὐτῷ ἀπεγίγνετο	μὲν	οὐδὲν τοῦ στρατοῦ εἰ μή
[2, 81]	αὐτοῦ τὴν ἡμέραν, ἐς χεῖρας	μὲν	οὐκ ἰόντων σφίσι τῶν Στρατίων
[2, 58]	οὐκέτι ἦσαν περὶ Ξαλκιδέας. ὁ	μὲν	οὖν Αγνων ἀνεχώρησε ταῖς ναυσὶν
[2, 89]	πλείους νῆες κρείσσους γίγνονται. τούτων	μὲν	οὖν ἐγὼ ἕξω τὴν πρόνοιαν
[2, 54]	καὶ λοιμὸς ἅμ' αὐτῷ. ἐγένετο	μὲν	οὖν ἔρις τοῖς ἀνθρώποις μὴ
[2, 9]	δὲ μὴ ἀρχθῶσι φοβούμενοι. ~Παρασκευῇ	μὲν	οὖν καὶ γνώμῃ τοιαύτῃ ὥρμηντο,
[2, 101]	δίδωσι Σεύθῃ, ὥσπερ ὑπέσχετο. τὰ	μὲν	οὖν κατὰ τὴν Σιτάλκου στρατείαν
[2, 51]	ἀποβαίνοντος διὰ τὸ ξυνδιαιτᾶσθαι. ~Τὸ	μὲν	οὖν νόσημα, πολλὰ καὶ ἄλλα
[2, 91]	μαχόμενοι ἀφείλοντο ἑλκομένας ἤδη. ~Ταύτῃ	μὲν	οὖν οἱ Πελοποννήσιοι ἐκράτουν τε
[2, 44]	ὁμοίως καὶ ἐντελευτῆσαι ξυνεμετρήθη. χαλεπὸν	μὲν	οὖν οἶδα πείθειν ὄν, ὧν
[2, 13]	μὴ ἐλάσσω ἀντικαταστῆσαι πάλιν. χρήμασι	μὲν	οὖν οὕτως ἐθάρσυνεν αὐτούς, ὁπλίτας
[2, 91]	ἐμβάλλει μέσῃ καὶ καταδύει. τοῖς	μὲν	οὖν Πελοποννησίοις γενομένου τούτου ἀπροσδοκήτου
[2, 48]	ἔθνῃσκον πολλῷ μᾶλλον ἤδη. λεγέτω	μὲν	οὖν περὶ αὐτοῦ ὡς ἕκαστος
[2, 75]	αὐτῶν στρατεύματος τοσούτου ἐργαζομένου. ξύλα	μὲν	οὖν τέμνοντες ἐκ τοῦ Κιθαιρῶνος
[2, 87]	ἄνευ ἀλκῆς οὐδὲν ὠφελεῖ. πρὸς	μὲν	οὖν τὸ ἐμπειρότερον αὐτῶν τὸ
[2, 54]	καὶ αὐτὸς ἔφη ξυλλήψεσθαι. περὶ	μὲν	οὖν τοῦ χρηστηρίου τὰ γιγνόμενα
[2, 98]	τὸν βίον ἄλλοις ὁμοιοῦνται. ~Σιτάλκης	μὲν	οὖν χώρας τοσαύτης βασιλεύων παρεσκευάζετο
[2, 8]	τότε δὲ καὶ νεότης πολλὴ	μὲν	οὖσα ἐν τῇ Πελοποννήσῳ, πολλὴ
[2, 83]	Κορίνθιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι ἔπλεον	μὲν	οὐχ ὡς ἐπὶ ναυμαχίᾳ, ἀλλὰ
[2, 54]	τοῦ βίου τι ἀπολαῦσαι. ~Τοιούτῳ	μὲν	πάθει οἱ Ἀθηναῖοι περιπεσόντες ἐπιέζοντο,
[2, 102]	διὰ τοῦ Ἀκαρνανικοῦ πεδίου, ἄνωθεν	μὲν	παρὰ Στράτον πόλιν, ἐς θάλασσαν
[2, 101]	ἐπ' αὐτῇ προσποιεῖται. καὶ ὁ	μὲν	πεισθεὶς καὶ μείνας τριάκοντα τὰς
[2, 83]	Ισοκράτης καὶ Ἀγαθαρχίδας. καὶ οἱ	μὲν	Πελοποννήσιοι ἐτάξαντο κύκλον τῶν νεῶν
[2, 54]	νόσος ἤρξατο εὐθύς, καὶ ἐς	μὲν	Πελοπόννησον οὐκ ἐσῆλθεν, ὅτι καὶ
[2, 102]	χώρας τὴν ἐπωνυμίαν ἐγκατέλιπεν. τὰ	μὲν	περὶ Ἀλκμέωνα τοιαῦτα λεγόμενα παρελάβομεν.
[2, 69]	χειμῶνος Ἀθηναῖοι ναῦς ἔστειλαν εἴκοσι	μὲν	περὶ Πελοπόννησον καὶ Φορμίωνα στρατηγόν,
[2, 65]	πάντα τὰ πράγματα ἐπέτρεψαν, ὧν	μὲν	περὶ τὰ οἰκεῖα ἕκαστος ἤλγει
[2, 75]	πόλεμον τὸν στρατόν, καὶ πρῶτον	μὲν	περιεσταύρωσαν αὐτοὺς τοῖς δένδρεσιν ἃ
[2, 59]	ἠλλοίωντο τὰς γνώμας, καὶ τὸν	μὲν	Περικλέα ἐν αἰτίᾳ εἶχον ὡς
[2, 99]	καὶ ἐβασίλευσαν ἀναστήσαντες μάχῃ ἐκ	μὲν	Πιερίας Πίερας, ο῏ ὕστερον ὑπὸ
[2, 98]	μυριάδων γενέσθαι· καὶ τούτου τὸ	μὲν	πλέον πεζὸν ἦν, τριτημόριον δὲ
[2, 25]	χειμαζόμενοι ἐν ἀλιμένῳ χωρίῳ, οἱ	μὲν	πολλοὶ ἐπέβησαν ἐπὶ τὰς ναῦς
[2, 99]	Εορδίας καλουμένης Εορδούς, ὧν οἱ	μὲν	πολλοὶ ἐφθάρησαν, βραχὺ δέ τι
[2, 35]	τοῦ ὁμίλου, ἔλεγε τοιάδε. ~Οἱ	μὲν	πολλοὶ τῶν ἐνθάδε ἤδη εἰρηκότων
[2, 97]	ἀνὴρ εὔζωνος ἑνδεκαταῖος τελεῖ. τὰ	μὲν	πρὸς θάλασσαν τοσαύτη ἦν, ἐς
[2, 7]	τῆς ἑαυτῶν δυνάμεως. καὶ Λακεδαιμονίοις	μὲν	πρὸς ταῖς αὐτοῦ ὑπαρχούσαις ἐξ
[2, 43]	τοῦ δέους ἀπηλλάγησαν. ~Καὶ οἵδε	μὲν	προσηκόντως τῇ πόλει τοιοίδε ἐγένοντο·
[2, 100]	στράτευμα τῶν Θρᾳκῶν. καὶ ᾗ	μὲν	προσπέσοιεν, οὐδεὶς ὑπέμενεν ἄνδρας ἱππέας
[2, 53]	χρήματα ὁμοίως ἡγούμενοι. καὶ τὸ	μὲν	προσταλαιπωρεῖν τῷ δόξαντι καλῷ οὐδεὶς
[2, 48]	κακοῦ νικώμενοι. ~ἤρξατο δὲ τὸ	μὲν	πρῶτον, ὡς λέγεται, ἐξ Αἰθιοπίας
[2, 29]	μετὰ Ἀθηναίων καὶ Φορμίωνος. οὕτω	μὲν	Σιτάλκης τε ὁ Τήρεω Θρᾳκῶν
[2, 13]	τοῦ Πειραιῶς ξὺν Μουνιχίᾳ ἑξήκοντα	μὲν	σταδίων ὁ ἅπας περίβολος, τὸ
[2, 54]	ἄλλων χωρίων τὰ πολυανθρωπότατα. ταῦτα	μὲν	τὰ κατὰ τὴν νόσον γενόμενα.
[2, 60]	μᾶλλον διασῴζεται. ὁπότε οὖν πόλις	μὲν	τὰς ἰδίας ξυμφορὰς οἵα τε
[2, 5]	τύχωσί τινες ἐζωγρημένοι. καὶ οἱ	μὲν	ταῦτα διενοοῦντο, οἱ δὲ Πλαταιῆς
[2, 5]	ἀποδώσειν αὐτοῖς τοὺς ἄνδρας. Θηβαῖοι	μὲν	ταῦτα λέγουσι καὶ ἐπομόσαι φασὶν
[2, 71]	Πελοποννήσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι ἐς	μὲν	τὴν Ἀττικὴν οὐκ ἐσέβαλον, ἐστράτευσαν
[2, 8]	οἱ πλείους τοὺς Ἀθηναίους, οἱ	μὲν	τῆς ἀρχῆς ἀπολυθῆναι βουλόμενοι, οἱ
[2, 49]	ἀλλ' ἐξαίφνης ὑγιεῖς ὄντας πρῶτον	μὲν	τῆς κεφαλῆς θέρμαι ἰσχυραὶ καὶ
[2, 70]	Καλλιμάχου. οἱ δὲ προσεδέξαντο, ὁρῶντες	μὲν	τῆς στρατιᾶς τὴν ταλαιπωρίαν ἐν
[2, 78]	ἐπειδὴ καὶ τούτου διήμαρτον, μέρος	μέν	τι καταλιπόντες τοῦ στρατοῦ, τὸ
[2, 42]	νομίσαντες ἐβουλήθησαν μετ' αὐτοῦ τοὺς	μὲν	τιμωρεῖσθαι, τῶν δὲ ἐφίεσθαι, ἐλπίδι
[2, 90]	ναῦς ἀπολήψεσθαι. τῶν δὲ ἕνδεκα	μέν	τινες αἵπερ ἡγοῦντο ὑπεκφεύγουσι τὸ
[2, 4]	δὲ κατὰ τὴν πόλιν οἱ	μέν	τινες αὐτῶν ἐπὶ τὸ τεῖχος
[2, 91]	διώκοντες διὰ τὸ κρατεῖν αἱ	μέν	τινες τῶν νεῶν καθεῖσαι τὰς
[2, 17]	ἀφίκοντο ἐς τὸ ἄστυ, ὀλίγοις	μέν	τισιν ὑπῆρχον οἰκήσεις καὶ παρὰ
[2, 41]	Ομήρου ἐπαινέτου οὔτε ὅστις ἔπεσι	μὲν	τὸ αὐτίκα τέρψει, τῶν δ'
[2, 42]	τιμωρεῖσθαι, τῶν δὲ ἐφίεσθαι, ἐλπίδι	μὲν	τὸ ἀφανὲς τοῦ κατορθώσειν ἐπιτρέψαντες,
[2, 86]	καὶ ἐναυμάχησεν. ἦν δὲ τοῦτο	μὲν	τὸ Ρίον φίλιον τοῖς Ἀθηναίοις,
[2, 12]	γῆν αὐτῶν. Βοιωτοὶ δὲ μέρος	μὲν	τὸ σφέτερον καὶ τοὺς ἱππέας
[2, 50]	γευσάμενα διεφθείρετο. τεκμήριον δέ· τῶν	μὲν	τοιούτων ὀρνίθων ἐπίλειψις σαφὴς ἐγένετο,
[2, 65]	τοὺς ξυμμάχους ἐπολίτευσαν, ἃ κατορθούμενα	μὲν	τοῖς ἰδιώταις τιμὴ καὶ ὠφελία
[2, 65]	τὴν γνώμην. οἱ δὲ δημοσίᾳ	μὲν	τοῖς λόγοις ἀνεπείθοντο καὶ οὔτε
[2, 88]	προσήκουσιν ἄθλοις τῆς ἀρετῆς. ~Τοιαῦτα	μὲν	τοῖς Πελοποννησίοις οἱ ἄρχοντες παρεκελεύσαντο.
[2, 93]	Νισαίας τὰς ναῦς ἔπλεον ἐπὶ	μὲν	τὸν Πειραιᾶ οὐκέτι, ὥσπερ διενοοῦντο,
[2, 55]	στρατηγὸς ὢν καὶ τότε περὶ	μὲν	τοῦ μὴ ἐπεξιέναι τοὺς Ἀθηναίους
[2, 96]	ἐκ τῶν Οδρυσῶν ὁρμώμενος πρῶτον	μὲν	τοὺς ἐντὸς τοῦ Αἵμου τε
[2, 37]	δημοκρατία κέκληται· μέτεστι δὲ κατὰ	μὲν	τοὺς νόμους πρὸς τὰ ἴδια
[2, 87]	ἀποβάντι ἀμβλύνεσθαι, νομίσαι δὲ ταῖς	μὲν	τύχαις ἐνδέχεσθαι σφάλλεσθαι τοὺς ἀνθρώπους,
[2, 15]	καὶ τῇ κρήνῃ τῇ νῦν	μὲν	τῶν τυράννων οὕτω σκευασάντων Εννεακρούνῳ
[2, 62]	καὶ οὐδὲν μᾶλλον περιγενώμεθα, ἀρκείτω	μὲν	ὑμῖν καὶ ἐκεῖνα ἐν οἷς
[2, 64]	εἶναι ἐν τῷ παρόντι πᾶσι	μὲν	ὑπῆρξε δὴ ὅσοι ἕτεροι ἑτέρων
[2, 70]	ῥητὸν ἔχοντας ἐφόδιον. καὶ οἱ	μὲν	ὑπόσπονδοι ἐξῆλθον ἔς τε τὴν
[2, 75]	διῃρημένοι κατ' ἀναπαύλας, ὥστε τοὺς	μὲν	φέρειν, τοὺς δὲ ὕπνον τε
[2, 92]	καὶ τὴν παροῦσαν ἀταξίαν ὀλίγον	μὲν	χρόνον ὑπέμειναν, ἔπειτα δὲ ἐτράποντο
[2, 68]	τε πρὸς τὸ Ἄργος τῆς	μὲν	χώρας ἐκράτουν, τὴν δὲ πόλιν
[2, 84]	σημήνῃ. ἤλπιζε γὰρ αὐτῶν οὐ	μενεῖν	τὴν τάξιν, ὥσπερ ἐν γῇ
[2, 58]	δὲ πρότεροι στρατιῶται κατὰ χώραν	μένοντες	ἐπολιόρκουν τὴν Ποτείδαιαν. ~Μετὰ δὲ
[2, 89]	δὲ εὔτακτοι παρὰ ταῖς ναυσὶ	μένοντες	τά τε παραγγελλόμενα ὀξέως δέχεσθε,
[2, 83]	ταῖς ἑαυτῶν ναυμαχίαν ποιήσασθαι· ἐπειδὴ	μέντοι	ἀντιπαραπλέοντάς τε ἑώρων αὐτούς, παρὰ
[2, 22]	καὶ Ἀθηναίων οὐ πολλοί· ἀνείλοντο	μέντοι	αὐτοὺς αὐθημερὸν ἀσπόνδους. καὶ οἱ
[2, 22]	μάλιστα ὅσον ἐδύνατο εἶχεν. ἱππέας	μέντοι	ἐξέπεμπεν αἰεὶ τοῦ μὴ προδρόμους
[2, 13]	μέν οἱ ξένος εἴη, οὐ	μέντοι	ἐπὶ κακῷ γε τῆς πόλεως
[2, 19]	περιιδεῖν αὐτὴν τμηθεῖσαν, ἀνεῖχεν. ~ἐπειδὴ	μέντοι	προσβαλόντες τῇ Οἰνόῃ καὶ πᾶσαν
[2, 65]	πόλεμον ἀντ' εἰρήνης ἔχοντες. οὐ	μέντοι	πρότερόν γε οἱ ξύμπαντες ἐπαύσαντο
[2, 56]	μὲν ἦλθον τοῦ ἑλεῖν, οὐ	μέντοι	προυχώρησέ γε. ἀναγαγόμενοι δὲ ἐκ
[2, 47]	καὶ ἐν ἄλλοις χωρίοις, οὐ	μέντοι	τοσοῦτός γε λοιμὸς οὐδὲ φθορὰ
[2, 22]	στάσεως ἑκάτερος, ἐκ δὲ Φαρσάλου	Μένων·	ἦσαν δὲ καὶ τῶν ἄλλων
[2, 10]	τὸν εἰρημένον ξυνῇσαν τὰ δύο	μέρη	ἀπὸ πόλεως ἑκάστης ἐς τὸν
[2, 96]	Αἷμον Γέτας καὶ ὅσα ἄλλα	μέρη	ἐντὸς τοῦ Ιστρου ποταμοῦ πρὸς
[2, 47]	καὶ οἱ ξύμμαχοι τὰ δύο	μέρη	ὥσπερ καὶ τὸ πρῶτον ἐσέβαλον
[2, 67]	βασιλέα τὴν ἐκείνου πόλιν τὸ	μέρος	βλάψωσιν. ὁ δὲ πεισθεὶς πορευομένους
[2, 29]	ἄλλης Θρᾴκης ἐποίησεν· πολὺ γὰρ	μέρος	καὶ αὐτόνομόν ἐστι Θρᾳκῶν. Τηρεῖ
[2, 78]	Πελοποννήσιοι ἐπειδὴ καὶ τούτου διήμαρτον,	μέρος	μέν τι καταλιπόντες τοῦ στρατοῦ,
[2, 12]	τὴν γῆν αὐτῶν. Βοιωτοὶ δὲ	μέρος	μὲν τὸ σφέτερον καὶ τοὺς
[2, 20]	δὲ καὶ οἱ Ἀχαρνῆς μέγα	μέρος	ὄντες τῆς πόλεως (τρισχίλιοι γὰρ
[2, 15]	τὰ ἔξω πρὸς τοῦτο τὸ	μέρος	τῆς πόλεως μᾶλλον ἵδρυται, τό
[2, 69]	Μελήσανδρος ἀποθνῄσκει καὶ τῆς στρατιᾶς	μέρος	τι διέφθειρε νικηθεὶς μάχῃ. ~Τοῦ
[2, 64]	καὶ δι' αὐτὴν οἶδ' ὅτι	μέρος	τι μᾶλλον ἔτι μισοῦμαι, οὐ
[2, 101]	τε τοὺς Ξαλκιδέας καὶ Βοττιαίους	μέρος	τι τοῦ στρατοῦ πέμπει, καὶ
[2, 37]	ἔν τῳ εὐδοκιμεῖ, οὐκ ἀπὸ	μέρους	τὸ πλέον ἐς τὰ κοινὰ
[2, 62]	ἄρχειν, ἐγὼ δὲ ἀποφαίνω δύο	μερῶν	τῶν ἐς χρῆσιν φανερῶν, γῆς
[2, 91]	περιπλεύσασα τῇ Λευκαδίᾳ διωκούσῃ ἐμβάλλει	μέσῃ	καὶ καταδύει. τοῖς μὲν οὖν
[2, 28]	δυνατόν, ὁ ἥλιος ἐξέλιπε μετὰ	μεσημβρίαν	καὶ πάλιν ἀνεπληρώθη, γενόμενος μηνοειδὴς
[2, 102]	Ἀστακοῦ καὶ ἀποβάντες, ἐς τὴν	μεσόγειαν	τῆς Ἀκαρνανίας τετρακοσίοις μὲν ὁπλίταις
[2, 81]	ἔργῳ πειρῷντο τοῦ τείχους. καὶ	μέσον	μὲν ἔχοντες προσῇσαν Ξάονες καὶ
[2, 83]	οὕτω δὴ ἀναγκάζονται ναυμαχεῖν κατὰ	μέσον	τὸν πορθμόν. στρατηγοὶ δὲ ἦσαν
[2, 25]	τῇ Φειᾷ λιμένα, οἱ δὲ	Μεσσήνιοι	ἐν τούτῳ καὶ ἄλλοι τινὲς
[2, 9]	Ἀθηναίων δὲ Ξῖοι, Λέσβιοι, Πλαταιῆς,	Μεσσήνιοι	οἱ ἐν Ναυπάκτῳ, Ἀκαρνάνων οἱ
[2, 90]	ἤδη) τὰς δέ τινας οἱ	Μεσσήνιοι	παραβοηθήσαντες καὶ ἐπεσβαίνοντες ξὺν τοῖς
[2, 102]	ἀπὸ τῶν νεῶν, τετρακοσίοις δὲ	Μεσσηνίων,	καὶ ἔκ τε Στράτου καὶ
[2, 90]	καὶ ὁ πεζὸς ἅμα τῶν	Μεσσηνίων	παρεβοήθει. ἰδόντες δὲ οἱ Πελοποννήσιοι
[2, 60]	πωλοῖτο. ὥστ' εἴ μοι καὶ	μέσως	ἡγούμενοι μᾶλλον ἑτέρων προσεῖναι αὐτὰ
[2, 2]	ἄνδρες, Ναυκλείδης τε καὶ οἱ	μετ'	αὐτοῦ, βουλόμενοι ἰδίας ἕνεκα δυνάμεως
[2, 42]	ἅμα τόνδε κάλλιστον νομίσαντες ἐβουλήθησαν	μετ'	αὐτοῦ τοὺς μὲν τιμωρεῖσθαι, τῶν
[2, 80]	περιέμενεν. Κνῆμος δὲ καὶ οἱ	μετ'	αὐτοῦ χίλιοι ὁπλῖται ἐπειδὴ ἐπεραιώθησαν
[2, 98]	πλεῖστον αὐτοὶ Οδρύσαι παρείχοντο καὶ	μετ'	αὐτοὺς Γέται. τοῦ δὲ πεζοῦ
[2, 24]	θάνατον ζημίαν ἐπέθεντο. τριήρεις τε	μετ'	αὐτῶν ἐξαιρέτους ἑκατὸν ἐποιήσαντο κατὰ
[2, 65]	πολεμίοις καὶ τοῖς ἀπὸ Σικελίας	μετ'	αὐτῶν, καὶ τῶν ξυμμάχων ἔτι
[2, 79]	τῶν Ξαλκιδέων καὶ ἐπίκουροί τινες	μετ'	αὐτῶν νικῶνται ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων
[2, 73]	ὡς τοὺς Ἀθηναίους καὶ βουλευσάμενοι	μετ'	αὐτῶν πάλιν ἦλθον ἀπαγγέλλοντες τοῖς
[2, 25]	περὶ Πελοπόννησον Ἀθηναῖοι καὶ Κερκυραῖοι	μετ'	αὐτῶν πεντήκοντα ναυσὶ προσβεβοηθηκότες καὶ
[2, 22]	ἑνὶ τῶν ἱππέων καὶ Θεσσαλοῖς	μετ'	αὐτῶν πρὸς τοὺς Βοιωτῶν ἱππέας,
[2, 2]	αἱ τριακοντούτεις σπονδαὶ α῏ ἐγένοντο	μετ'	Εὐβοίας ἅλωσιν· τῷ δὲ πέμπτῳ
[2, 15]	ποτε αὐτῶν, ὥσπερ καὶ Ελευσίνιοι	μετ'	Εὐμόλπου πρὸς Ερεχθέα. ἐπειδὴ δὲ
[2, 40]	ἐν ἄλλοις. ~Φιλοκαλοῦμέν τε γὰρ	μετ'	εὐτελείας καὶ φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας·
[2, 29]	τε εὐθὺς Περδίκκας ἐπὶ Ξαλκιδέας	μετὰ	Ἀθηναίων καὶ Φορμίωνος. οὕτω μὲν
[2, 67]	ὡς πολεμίους διέφθειρον, καὶ τοὺς	μετὰ	Ἀθηναίων ξυμπολεμοῦντας καὶ τοὺς μηδὲ
[2, 49]	ἐς τὰ στήθη ὁ πόνος	μετὰ	βηχὸς ἰσχυροῦ· καὶ ὁπότε ἐς
[2, 71]	γενομένης, ὑμεῖς δὲ τἀναντία δρᾶτε·	μετὰ	γὰρ Θηβαίων τῶν ἡμῖν ἐχθίστων
[2, 92]	τὸ Ἀχαϊκὸν παρὰ τὸ τροπαῖον.	μετὰ	δὲ ταῦτα φοβούμενοι τὴν ἀπὸ
[2, 59]	χώραν μένοντες ἐπολιόρκουν τὴν Ποτείδαιαν.	~Μετὰ	δὲ τὴν δευτέραν ἐσβολὴν τῶν
[2, 34]	ἐπ' αὐτοῖς ἔπαινον τὸν πρέποντα·	μετὰ	δὲ τοῦτο ἀπέρχονται. ὧδε μὲν
[2, 68]	ᾤκισαν αὐτὸ Ἀμφίλοχοι καὶ Ἀκαρνᾶνες.	μετὰ	δὲ τοῦτο ἡ ξυμμαχία πρῶτον
[2, 77]	ἀπεκαύλιζε τὸ προῦχον τῆς ἐμβολῆς.	~Μετὰ	δὲ τοῦτο οἱ Πελοποννήσιοι, ὡς
[2, 71]	τὴν Ελλάδα ἀπὸ τῶν μήδων	μετὰ	Ελλήνων τῶν ἐθελησάντων ξυνάρασθαι τὸν
[2, 41]	ὡς οὐχ ὑπ' ἀξίων ἄρχεται.	μετὰ	μεγάλων δὲ σημείων καὶ οὐ
[2, 28]	γίγνεσθαι δυνατόν, ὁ ἥλιος ἐξέλιπε	μετὰ	μεσημβρίαν καὶ πάλιν ἀνεπληρώθη, γενόμενος
[2, 39]	ἢ πόνων μελέτῃ καὶ μὴ	μετὰ	νόμων τὸ πλέον ἢ τρόπων
[2, 80]	Φώτιος καὶ Νικάνωρ. ξυνεστρατεύοντο δὲ	μετὰ	Ξαόνων καὶ Θεσπρωτοὶ ἀβασίλευτοι. Μολοσσοὺς
[2, 25]	ἐβοήθει τοῖς ἐν τῷ χωρίῳ	μετὰ	ὁπλιτῶν ἑκατόν. διαδραμὼν δὲ τὸ
[2, 80]	δὲ χίλιοι, ὧν ἐβασίλευεν Ἀντίοχος,	μετὰ	Παραυαίων ξυνεστρατεύοντο Οροίδῳ Ἀντιόχου ἐπιτρέψαντος.
[2, 62]	χείρους κατ' ἀμφότερα φανῆναι, ο῏	μετὰ	πόνων καὶ οὐ παρ' ἄλλων
[2, 43]	τῷ} μαλακισθῆναι κάκωσις ἢ ὁ	μετὰ	ῥώμης καὶ κοινῆς ἐλπίδος ἅμα
[2, 80]	ἢν ναυσὶ καὶ πεζῷ ἅμα	μετὰ	σφῶν ἔλθωσιν, ἀδυνάτων ὄντων ξυμβοηθεῖν
[2, 19]	οὕτω δὴ ὁρμήσαντες ἀπ' αὐτῆς	μετὰ	τὰ ἐν Πλαταίᾳ {τῶν ἐσελθόντων
[2, 10]	πόλεμον ἦν. ~Οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι	μετὰ	τὰ ἐν Πλαταιαῖς εὐθὺς περιήγγελλον
[2, 16]	καὶ ἄρτι ἀνειληφότες τὰς κατασκευὰς	μετὰ	τὰ Μηδικά· ἐβαρύνοντο δὲ καὶ
[2, 68]	Ἀμφιλοχίαν τὴν ἄλλην ἔκτισε μὲν	μετὰ	τὰ Τρωικὰ οἴκαδε ἀναχωρήσας καὶ
[2, 49]	ὠνομασμέναι εἰσὶν ἐπῇσαν, καὶ αὗται	μετὰ	ταλαιπωρίας μεγάλης. λύγξ τε τοῖς
[2, 49]	σπασμὸν ἐνδιδοῦσα ἰσχυρόν, τοῖς μὲν	μετὰ	ταῦτα λωφήσαντα, τοῖς δὲ καὶ
[2, 6]	ηὗρε τοὺς ἄνδρας διεφθαρμένους. καὶ	μετὰ	ταῦτα οἱ Ἀθηναῖοι στρατεύσαντες ἐς
[2, 2]	ἔτι δύο μῆνας ἄρχοντος Ἀθηναίοις,	μετὰ	τὴν ἐν Ποτειδαίᾳ μάχην μηνὶ
[2, 84]	ἃς ἔδει ταύταις ξυμμεῖξαι, ἀφικνοῦνται	μετὰ	τὴν ἐν Στράτῳ μάχην ἐς
[2, 32]	μὲν ἐν τῷ θέρει τούτῳ	μετὰ	τὴν Πελοποννησίων ἐκ τῆς Ἀττικῆς
[2, 97]	καὶ στρατοῦ πλήθει πολὺ δευτέρα	μετὰ	τὴν Σκυθῶν. ταύτῃ δὲ ἀδύνατα
[2, 102]	Ἀμφιάρεω, ὅτε δὴ ἀλᾶσθαι αὐτὸν	μετὰ	τὸν φόνον τῆς μητρός, τὸν
[2, 63]	γὰρ ἄπραγμον οὐ σῴζεται μὴ	μετὰ	τοῦ δραστηρίου τεταγμένον, οὐδὲ ἐν
[2, 43]	ἀνδρί γε φρόνημα ἔχοντι ἡ	μετὰ	τοῦ {ἐν τῷ} μαλακισθῆναι κάκωσις
[2, 85]	οὖν ἀπέστελλον. οἱ δὲ ἀφικόμενοι	μετὰ	τοῦ Κνήμου ναῦς τε προσπεριήγγειλαν
[2, 67]	πρὶν ἐσβαίνειν ξυλλαμβάνει, ἄλλους ξυμπέμψας	μετὰ	τοῦ Λεάρχου καὶ Ἀμεινιάδου, καὶ
[2, 15]	ἐπειδὴ δὲ Θησεὺς ἐβασίλευσε, γενόμενος	μετὰ	τοῦ ξυνετοῦ καὶ δυνατὸς τά
[2, 73]	ἐς τὴν πόλιν, καὶ βουλευσάμενοι	μετὰ	τοῦ πλήθους ἔλεξαν ὅτι βούλονται
[2, 94]	Σαλαμῖνι ἀπέπλευσαν καὶ αὐτοί, καὶ	μετὰ	τοῦτο φυλακὴν ἤδη τοῦ Πειραιῶς
[2, 81]	Λευκάδιοι καὶ Ἀνακτόριοι καὶ οἱ	μετὰ	τούτων, ἐν ἀριστερᾷ δὲ Κνῆμος
[2, 81]	στρατόπεδον καταλαβεῖν, χωρήσαντές τε ῥύμῃ	μετὰ	τῶν ἄλλων βαρβάρων ἐνόμισαν αὐτοβοεὶ
[2, 79]	πρότερον οὐχ ἥσσηντο, ἐπιτίθενται αὖθις	μετὰ	τῶν Ξαλκιδέων ἱππέων καὶ τῶν
[2, 85]	ναῦς ᾤχετο ἐς Κρήτην, καὶ	μετὰ	τῶν Πολιχνιτῶν ἐδῄου τὴν γῆν
[2, 24]	μηδεμιᾷ ἐς ἄλλο τι ἢ	μετὰ	τῶν χρημάτων περὶ τοῦ αὐτοῦ
[2, 41]	ἐπὶ πλεῖστ' ἂν εἴδη καὶ	μετὰ	χαρίτων μάλιστ' ἂν εὐτραπέλως τὸ
[2, 16]	πολιτείας πάτρια δίαιτάν τε μέλλοντες	μεταβάλλειν	καὶ οὐδὲν ἄλλο ἢ πόλιν
[2, 61]	καὶ οὐκ ἐξίσταμαι· ὑμεῖς δὲ	μεταβάλλετε,	ἐπειδὴ ξυνέβη ὑμῖν πεισθῆναι μὲν
[2, 43]	ἀγαθοῦ, ἀλλ' οἷς ἡ ἐναντία	μεταβολὴ	ἐν τῷ ζῆν ἔτι κινδυνεύεται
[2, 53]	καθ' ἡδονὴν ποιεῖν, ἀγχίστροφον τὴν	μεταβολὴν	ὁρῶντες τῶν τε εὐδαιμόνων καὶ
[2, 48]	τὰς αἰτίας ἅστινας νομίζει τοσαύτης	μεταβολῆς	ἱκανὰς εἶναι δύναμιν ἐς τὸ
[2, 61]	ἔτι ἡ δήλωσις ἅπασι, καὶ	μεταβολῆς	μεγάλης, καὶ ταύτης ἐξ ὀλίγου,
[2, 55]	μέχρι Λαυρείου, οὗ τὰ ἀργύρεια	μέταλλά	ἐστιν Ἀθηναίοις. καὶ πρῶτον μὲν
[2, 61]	ξυνέβη ὑμῖν πεισθῆναι μὲν ἀκεραίοις,	μεταμέλειν	δὲ κακουμένοις, καὶ τὸν ἐμὸν
[2, 16]	οἰκήσαντες οὐ ῥᾳδίως πανοικεσίᾳ τὰς	μεταναστάσεις	ἐποιοῦντο, ἄλλως τε καὶ ἄρτι
[2, 23]	τῶν δήμων τινὰς ἄλλους τῶν	μεταξὺ	Πάρνηθος καὶ Βριλησσοῦ ὄρους. ὄντων
[2, 77]	ἀπὸ τοῦ χώματος ἐς τὸ	μεταξὺ	πρῶτον τοῦ τείχους καὶ τῆς
[2, 97]	γὰρ ἐν τῇ Εὐρώπῃ ὅσαι	μεταξὺ	τοῦ Ιονίου κόλπου καὶ τοῦ
[2, 13]	ὃ καὶ ἀφύλακτον ἦν, τὸ	μεταξὺ	τοῦ τε μακροῦ καὶ τοῦ
[2, 51]	καὶ μάλιστα οἱ ἀρετῆς τι	μεταποιούμενοι·	αἰσχύνῃ γὰρ ἠφείδουν σφῶν αὐτῶν
[2, 67]	πεῖσαί τε αὐτόν, εἰ δύναιντο,	μεταστάντα	τῆς Ἀθηναίων ξυμμαχίας στρατεῦσαι ἐπὶ
[2, 48]	ἱκανὰς εἶναι δύναμιν ἐς τὸ	μεταστῆσαι	σχεῖν· ἐγὼ δὲ οἷόν τε
[2, 72]	ἄλλων ἐλευθερώσεως. ἧς μάλιστα μὲν	μετασχόντες	καὶ αὐτοὶ ἐμμείνατε τοῖς ὅρκοις·
[2, 72]	καὶ τοὺς ἄλλους ξυνελευθεροῦτε, ὅσοι	μετασχόντες	τῶν τότε κινδύνων ὑμῖν τε
[2, 72]	ἐς ἀριθμὸν ἐλθεῖν· αὐτοὶ δὲ	μεταχωρήσατε	ὅποι βούλεσθε, ἕως ἂν ὁ
[2, 16]	κατὰ τὴν χώραν αὐτονόμῳ οἰκήσει	μετεῖχον	οἱ Ἀθηναῖοι, καὶ ἐπειδὴ ξυνῳκίσθησαν,
[2, 29]	πολέμιον νομίζοντες πρόξενον ἐποιήσαντο καὶ	μετεπέμψαντο,	βουλόμενοι Σιτάλκην σφίσι τὸν Τήρεω,
[2, 39]	εὐθὺς νέοι ὄντες τὸ ἀνδρεῖον	μετέρχονται,	ἡμεῖς δὲ ἀνειμένως διαιτώμενοι οὐδὲν
[2, 37]	ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται·	μέτεστι	δὲ κατὰ μὲν τοὺς νόμους
[2, 89]	ἀτολμίᾳ· ὧν οὐδετέρου ἡμεῖς νῦν	μετέχομεν.	τὸν δὲ ἀγῶνα οὐκ ἐν
[2, 40]	γὰρ τόν τε μηδὲν τῶνδε	μετέχοντα	οὐκ ἀπράγμονα, ἀλλ' ἀχρεῖον νομίζομεν,
[2, 8]	ἥ τε ἄλλη Ελλὰς ἅπασα	μετέωρος	ἦν ξυνιουσῶν τῶν πρώτων πόλεων.
[2, 91]	ἄλλων. ἔτυχε δὲ ὁλκὰς ὁρμοῦσα	μετέωρος,	περὶ ἣν ἡ Ἀττικὴ ναῦς
[2, 77]	πόλεως ὅσον ἐδύναντο ἀπὸ τοῦ	μετεώρου	πλεῖστον ἐπισχεῖν, ἐμβαλόντες δὲ πῦρ
[2, 31]	οἱ ἐν Ποτειδαίᾳ τρισχίλιοι ἦσαν)	μέτοικοι	δὲ ξυνεσέβαλον οὐκ ἐλάσσους τρισχιλίων
[2, 31]	Ἀθηναῖοι πανδημεί, αὐτοὶ καὶ οἱ	μέτοικοι,	ἐσέβαλον ἐς τὴν Μεγαρίδα Περικλέους
[2, 13]	πρεσβυτάτων καὶ τῶν νεωτάτων, καὶ	μετοίκων	ὅσοι ὁπλῖται ἦσαν. τοῦ τε
[2, 35]	εἰπόντι πιστευθῆναι. χαλεπὸν γὰρ τὸ	μετρίως	εἰπεῖν ἐν ᾧ μόλις καὶ
[2, 65]	τῆς πόλεως ἐν τῇ εἰρήνῃ,	μετρίως	ἐξηγεῖτο καὶ ἀσφαλῶς διεφύλαξεν αὐτήν,
[2, 90]	ἑνὸς ἄφνω ἐπιστρέψαντες τὰς ναῦς	μετωπηδὸν	ἔπλεον, ὡς εἶχε τάχους ἕκαστος,
[2, 96]	ἔσχατοι τῆς ἀρχῆς οὗτοι ἦσαν·	μέχρι	γὰρ Λαιαίων Παιόνων καὶ τοῦ
[2, 35]	ὑπὲρ τὴν αὑτοῦ φύσιν ἀκούοι.	μέχρι	γὰρ τοῦδε ἀνεκτοὶ οἱ ἔπαινοί
[2, 72]	ἀποδώσομεν ὑμῖν ἃ ἂν παραλάβωμεν.	μέχρι	δὲ τοῦδε ἕξομεν παρακαταθήκην, ἐργαζόμενοι
[2, 73]	ἢν πείθωσιν αὐτούς, ποιεῖν ταῦτα·	μέχρι	δὲ τούτου σπείσασθαι σφίσιν ἐκέλευον
[2, 46]	ἀπὸ τοῦδε δημοσίᾳ ἡ πόλις	μέχρι	ἥβης θρέψει, ὠφέλιμον στέφανον τοῖσδέ
[2, 96]	τῆς Ροδόπης Θρᾷκας, ὅσων ἦρχε	μέχρι	θαλάσσης {ἐς τὸν Εὔξεινόν τε
[2, 101]	ἄλλοι ὑπήκοοι Θεσσαλῶν καὶ οἱ	μέχρι	Θερμοπυλῶν Ελληνες ἐφοβήθησαν μὴ καὶ
[2, 97]	πόλεως ἐς τὸν Εὔξεινον πόντον	μέχρι	Ιστρου ποταμοῦ· αὕτη περίπλους ἐστὶν
[2, 55]	ἐς τὴν Πάραλον γῆν καλουμένην	μέχρι	Λαυρείου, οὗ τὰ ἀργύρεια μέταλλά
[2, 21]	τὰς Ἀχαρνὰς ἦν. ~Ἀθηναῖοι δὲ	μέχρι	μὲν οὗ περὶ Ελευσῖνα καὶ
[2, 31]	Μεγαρίδα καὶ ἱππέων καὶ πανστρατιᾷ,	μέχρι	οὗ Νίσαια ἑάλω ὑπ' Ἀθηναίων.
[2, 22]	ἔσχον οἱ Ἀθηναῖοι καὶ Θεσσαλοί,	μέχρι	οὗ προσβοηθησάντων τοῖς Βοιωτοῖς τῶν
[2, 99]	ποταμὸν στενήν τινα καθήκουσαν ἄνωθεν	μέχρι	Πέλλης καὶ θαλάσσης ἐκτήσαντο, καὶ
[2, 99]	θαλάσσης ἐκτήσαντο, καὶ πέραν Ἀξιοῦ	μέχρι	Στρυμόνος τὴν Μυγδονίαν καλουμένην Ηδῶνας
[2, 53]	τῶν δὲ ἁμαρτημάτων οὐδεὶς ἐλπίζων	μέχρι	τοῦ δίκην γενέσθαι βιοὺς ἂν
[2, 96]	καὶ παρήκουσι πρὸς ἡλίου δύσιν	μέχρι	τοῦ Οσκίου ποταμοῦ. ῥεῖ δ'
[2, 36]	αἰεὶ οἰκοῦντες διαδοχῇ τῶν ἐπιγιγνομένων	μέχρι	τοῦδε ἐλευθέραν δι' ἀρετὴν παρέδοσαν.
[2, 15]	ταύτῃ κατοίκησιν καὶ ἡ ἀκρόπολις	μέχρι	τοῦδε ἔτι ὑπ' Ἀθηναίων πόλις.
[2, 64]	πολέμῳ, καὶ δύναμιν μεγίστην δὴ	μέχρι	τοῦδε κεκτημένην, ἧς ἐς ἀΐδιον
[2, 16]	τε ἀρχαίων καὶ τῶν ὕστερον	μέχρι	τοῦδε τοῦ πολέμου γενόμενοί τε
[2, 48]	μάλιστ' ἂν ἔχοι τι προειδὼς	μὴ	ἀγνοεῖν, ταῦτα δηλώσω αὐτός τε
[2, 5]	τά τε ἔξω ἔλεγον αὐτοῖς	μὴ	ἀδικεῖν· εἰ δὲ μή, καὶ
[2, 71]	λέγομεν ὑμῖν γῆν τὴν Πλαταιίδα	μὴ	ἀδικεῖν μηδὲ παραβαίνειν τοὺς ὅρκους,
[2, 64]	προγνόντες ἔς τε τὸ αὐτίκα	μὴ	αἰσχρὸν τῷ ἤδη προθύμῳ ἀμφότερα
[2, 71]	μηδ' ἐπὶ δουλείᾳ· εἰ δὲ	μή,	ἀμύνειν τοὺς παρόντας ξυμμάχους κατὰ
[2, 93]	αὐτῷ οὐδὲν οὔτε προσδοκία οὐδεμία	μὴ	ἄν ποτε οἱ πολέμιοι ἐξαπιναίως
[2, 11]	ἐπιέναι καὶ ἀσφάλεια πολλὴ εἶναι	μὴ	ἂν ἐλθεῖν τοὺς ἐναντίους ἡμῖν
[2, 24]	ἐξαίρετα ποιησαμένοις χωρὶς θέσθαι καὶ	μὴ	ἀναλοῦν, ἀλλ' ἀπὸ τῶν ἄλλων
[2, 34]	ὃς ἂν γνώμῃ τε δοκῇ	μὴ	ἀξύνετος εἶναι καὶ ἀξιώσει προήκῃ,
[2, 87]	αἰεὶ ὀρθῶς ἀνδρείους εἶναι, καὶ	μὴ	ἀπειρίαν τοῦ ἀνδρείου παρόντος προβαλλομένους
[2, 72]	ἐμμείνατε τοῖς ὅρκοις· εἰ δὲ	μή,	ἅπερ καὶ πρότερον ἤδη προυκαλεσάμεθα,
[2, 40]	σαφέστατα γιγνώσκοντες καὶ διὰ ταῦτα	μὴ	ἀποτρεπόμενοι ἐκ τῶν κινδύνων. καὶ
[2, 8]	ἀρχῆς ἀπολυθῆναι βουλόμενοι, οἱ δὲ	μὴ	ἀρχθῶσι φοβούμενοι. ~Παρασκευῇ μὲν οὖν
[2, 39]	προκάμνειν, καὶ ἐς αὐτὰ ἐλθοῦσι	μὴ	ἀτολμοτέρους τῶν αἰεὶ μοχθούντων φαίνεσθαι,
[2, 67]	δείσαντες οἱ Ἀθηναῖοι τὸν Ἀριστέα	μὴ	αὖθις σφᾶς ἔτι πλείω κακουργῇ
[2, 41]	πόλεως οἵδε τε γενναίως δικαιοῦντες	μὴ	ἀφαιρεθῆναι αὐτὴν μαχόμενοι ἐτελεύτησαν, καὶ
[2, 61]	ἐθέλειν ὑφίστασθαι καὶ τὴν ἀξίωσιν	μὴ	ἀφανίζειν (ἐν ἴσῳ γὰρ οἱ
[2, 62]	πόνον τὸν κατὰ τὸν πόλεμον,	μὴ	γένηταί τε πολὺς καὶ οὐδὲν
[2, 89]	ἐναντίων ξυνεκάλεσα, οὐκ ἀξιῶν τὰ	μὴ	δεινὰ ἐν ὀρρωδίᾳ ἔχειν. οὗτοι
[2, 89]	ἡσσηθέντες παρὰ πολὺ αὖθις ναυμαχεῖν.	μὴ	δὴ αὐτῶν τὴν τόλμαν δείσητε.
[2, 73]	σφίσιν ἐκέλευον καὶ τὴν γῆν	μὴ	δῃοῦν. ὁ δὲ ἡμέρας τε
[2, 13]	τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ παραλίπῃ καὶ	μὴ	δῃώσῃ, ἢ καὶ Λακεδαιμονίων κελευσάντων
[2, 13]	ἑαυτοῦ καὶ οἰκίας ἢν ἄρα	μὴ	δῃώσωσιν οἱ πολέμιοι ὥσπερ καὶ
[2, 18]	πάντα ἔτι ἔξω καταλαβεῖν, εἰ	μὴ	διὰ τὴν ἐκείνου μέλλησιν. ἐν
[2, 3]	κοινοὺς τοίχους παρ' ἀλλήλους, ὅπως	μὴ	διὰ τῶν ὁδῶν φανεροὶ ὦσιν
[2, 67]	τοὺς ἄνδρας ἐγχειρίσαι σφίσιν, ὅπως	μὴ	διαβάντες ὡς βασιλέα τὴν ἐκείνου
[2, 40]	οὐχ ὁμολογεῖν τινὶ αἰσχρόν, ἀλλὰ	μὴ	διαφεύγειν ἔργῳ αἴσχιον. ἔνι τε
[2, 90]	καὶ αὐτὸς ἐπιβοηθῶν ταύτῃ παραπλέοι,	μὴ	διαφύγοιεν πλέοντα τὸν ἐπίπλουν σφῶν
[2, 75]	φορμηδὸν ἀντὶ τοίχων τιθέντες, ὅπως	μὴ	διαχέοιτο ἐπὶ πολὺ τὸ χῶμα·
[2, 76]	ἐσέβαλλον ἐς τὸ διῃρημένον, ὅπως	μὴ	διαχεόμενον ὥσπερ ἡ γῆ φοροῖτο.
[2, 97]	οὐ γὰρ ἦν πρᾶξαι οὐδὲν	μὴ	διδόντα δῶρα. ὥστε ἐπὶ μέγα
[2, 83]	ὡς μέγιστον οἷοί τ' ἦσαν	μὴ	διδόντες διέκπλουν, τὰς πρῴρας μὲν
[2, 97]	διδόναι (καὶ αἴσχιον ἦν αἰτηθέντα	μὴ	δοῦναι ἢ αἰτήσαντα μὴ τυχεῖν)
[2, 64]	ἐναντίοι ἔδρασαν ἅπερ εἰκὸς ἦν	μὴ	ἐθελησάντων ὑμῶν ὑπακούειν, ἐπιγεγένηταί τε
[2, 64]	ἀνθρώποις διὰ τὸ ταῖς ξυμφοραῖς	μὴ	εἴκειν, πλεῖστα δὲ σώματα καὶ
[2, 53]	ἐν ὁμοίῳ καὶ σέβειν καὶ	μὴ	ἐκ τοῦ πάντας ὁρᾶν ἐν
[2, 72]	καὶ περὶ τῇ πάσῃ πόλει	μὴ	ἐκείνων ἀποχωρησάντων Ἀθηναῖοι ἐλθόντες σφίσιν
[2, 86]	ναυμαχίαν, γνώμην ἔχοντες οἱ μὲν	μὴ	ἐκπλεῖν ἔξω τῶν Ρίων ἐς
[2, 4]	δὲ ἔχοντες τοὺς διώκοντας τοῦ	μὴ	ἐκφεύγειν, ὥστε διεφθείροντο οἱ πολλοί.
[2, 13]	τε ἐπὶ σωτηρίᾳ ἔφη χρῆναι	μὴ	ἐλάσσω ἀντικαταστῆσαι πάλιν. χρήμασι μὲν
[2, 45]	πρὸς τὸ ἀντίπαλον, τὸ δὲ	μὴ	ἐμποδὼν ἀνανταγωνίστῳ εὐνοίᾳ τετίμηται. εἰ
[2, 35]	τόνδε δημοσίᾳ παρασκευασθέντα ὁρᾶτε, καὶ	μὴ	ἐν ἑνὶ ἀνδρὶ πολλῶν ἀρετὰς
[2, 64]	πρότερόν τε ἦν νῦν τε	μὴ	ἐν ὑμῖν κωλυθῇ. γνῶτε δὲ
[2, 40]	πρὸς ἔργα τετραμμένοις τὰ πολιτικὰ	μὴ	ἐνδεῶς γνῶναι· μόνοι γὰρ τόν
[2, 60]	διδάξας ἐν ἴσῳ καὶ εἰ	μὴ	ἐνεθυμήθη· ὅ τε ἔχων ἀμφότερα,
[2, 90]	τε τῶν Ἀθηναίων ἀπέκτειναν ὅσοι	μὴ	ἐξένευσαν αὐτῶν. καὶ τῶν νεῶν
[2, 17]	οὐκ ὀνομάζον τὸ μαντεῖον προῄδει	μὴ	ἐπ' ἀγαθῷ ποτὲ αὐτὸ κατοικισθησόμενον.
[2, 20]	ἐς μάχην. εἴ τε καὶ	μὴ	ἐπεξέλθοιεν ἐκείνῃ τῇ ἐσβολῇ οἱ
[2, 13]	ἀγρῶν ἐσκομίζεσθαι, ἔς τε μάχην	μὴ	ἐπεξιέναι, ἀλλὰ τὴν πόλιν ἐσελθόντας
[2, 22]	δὲ ὀρθῶς γιγνώσκειν περὶ τοῦ	μὴ	ἐπεξιέναι, ἐκκλησίαν τε οὐκ ἐποίει
[2, 55]	καὶ τότε περὶ μὲν τοῦ	μὴ	ἐπεξιέναι τοὺς Ἀθηναίους τὴν αὐτὴν
[2, 65]	τὸ ναυτικὸν θεραπεύοντας καὶ ἀρχὴν	μὴ	ἐπικτωμένους ἐν τῷ πολέμῳ μηδὲ
[2, 84]	προείρητο δ' αὐτοῖς ὑπὸ Φορμίωνος	μὴ	ἐπιχειρεῖν πρὶν ἂν αὐτὸς σημήνῃ.
[2, 44]	πόλει διχόθεν, ἔκ τε τοῦ	μὴ	ἐρημοῦσθαι καὶ ἀσφαλείᾳ, ξυνοίσει· οὐ
[2, 37]	καὶ ὄνομα μὲν διὰ τὸ	μὴ	ἐς ὀλίγους ἀλλ' ἐς πλείονας
[2, 86]	τὸ πρότερον πάθος, οἱ δὲ	μὴ	ἐσπλεῖν ἐς τὰ στενά, νομίζοντες
[2, 93]	καὶ νεῶν τριῶν φυλακὴ τοῦ	μὴ	ἐσπλεῖν Μεγαρεῦσι μηδὲ ἐκπλεῖν μηδέν.
[2, 34]	ἐστρωμένη τῶν ἀφανῶν, ο῏ ἂν	μὴ	εὑρεθῶσιν ἐς ἀναίρεσιν. ξυνεκφέρει δὲ
[2, 89]	τις ὡς χρὴ ἐς ἐμβολήν,	μὴ	ἔχων τὴν πρόσοψιν τῶν πολεμίων
[2, 69]	καὶ τὸ λῃστικὸν τῶν Πελοποννησίων	μὴ	ἐῶσιν αὐτόθεν ὁρμώμενον βλάπτειν τὸν
[2, 101]	παρῆσαν ταῖς ναυσίν, ἀπιστοῦντες αὐτὸν	μὴ	ἥξειν, δῶρα δὲ καὶ πρέσβεις
[2, 49]	ποτόν. καὶ ἡ ἀπορία τοῦ	μὴ	ἡσυχάζειν καὶ ἡ ἀγρυπνία ἐπέκειτο
[2, 51]	φθόρον τοῦτο ἐνεποίει. εἴτε γὰρ	μὴ	θέλοιεν δεδιότες ἀλλήλοις προσιέναι, ἀπώλλυντο
[2, 53]	ἐτόλμα τις ἃ πρότερον ἀπεκρύπτετο	μὴ	καθ' ἡδονὴν ποιεῖν, ἀγχίστροφον τὴν
[2, 5]	αὐτοῖς μὴ ἀδικεῖν· εἰ δὲ	μή,	καὶ αὐτοὶ ἔφασαν αὐτῶν τοὺς
[2, 101]	οἱ μέχρι Θερμοπυλῶν Ελληνες ἐφοβήθησαν	μὴ	καὶ ἐπὶ σφᾶς ὁ στρατὸς
[2, 11]	διὰ μάχης ἰέναι αὐτούς, εἰ	μὴ	καὶ νῦν ὥρμηνται ἐν ᾧ
[2, 64]	ἔτι μισοῦμαι, οὐ δικαίως, εἰ	μὴ	καὶ ὅταν παρὰ λόγον τι
[2, 44]	ἢ δίκαιον βουλεύεσθαι ο῏ ἂν	μὴ	καὶ παῖδας ἐκ τοῦ ὁμοίου
[2, 87]	οὐδὲ δίκαιον τῆς γνώμης τὸ	μὴ	κατὰ κράτος νικηθέν, ἔχον δέ
[2, 3]	τῶν οἰκιῶν ἐπ' αὐτούς, ὅπως	μὴ	κατὰ φῶς θαρσαλεωτέροις οὖσι προσφέροιντο
[2, 95]	τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ πολέμιον ὄντα	μὴ	καταγάγοι ἐπὶ βασιλείᾳ, ἃ ὑπεδέξατο
[2, 62]	κομπωδεστέραν ἔχοντι τὴν προσποίησιν, εἰ	μὴ	καταπεπληγμένους ὑμᾶς παρὰ τὸ εἰκὸς
[2, 94]	αὐτούς· ὅπερ ἄν, εἰ ἐβουλήθησαν	μὴ	κατοκνῆσαι, ῥᾳδίως ἐγένετο, καὶ οὐκ
[2, 64]	βουλόμενος ζηλώσει· εἰ δέ τις	μὴ	κέκτηται, φθονήσει. τὸ δὲ μισεῖσθαι
[2, 39]	ἢ μαθήματος ἢ θεάματος, ὃ	μὴ	κρυφθὲν ἄν τις τῶν πολεμίων
[2, 65]	ἢ αὐτὸς ἦγε, διὰ τὸ	μὴ	κτώμενος ἐξ οὐ προσηκόντων τὴν
[2, 32]	νῆσος ἐρήμη πρότερον οὖσα, τοῦ	μὴ	λῃστὰς ἐκπλέοντας ἐξ Οποῦντος καὶ
[2, 81]	πόλιν, ὅπως ἐγγὺς στρατοπεδευσάμενοι, εἰ	μὴ	λόγοις πείθοιεν, ἔργῳ πειρῷντο τοῦ
[2, 43]	τοὺς πολεμίους διάνοιαν ἔχειν, σκοποῦντας	μὴ	λόγῳ μόνῳ τὴν ὠφελίαν, ἣν
[2, 54]	μὲν οὖν ἔρις τοῖς ἀνθρώποις	μὴ	λοιμὸν ὠνομάσθαι ἐν τῷ ἔπει
[2, 89]	καὶ ὅτι οὐκ ἂν ἡγοῦνται	μὴ	μέλλοντάς τι ἄξιον τοῦ παρὰ
[2, 39]	μᾶλλον ἢ πόνων μελέτῃ καὶ	μὴ	μετὰ νόμων τὸ πλέον ἢ
[2, 63]	τὸ γὰρ ἄπραγμον οὐ σῴζεται	μὴ	μετὰ τοῦ δραστηρίου τεταγμένον, οὐδὲ
[2, 83]	ἔδει παραγενέσθαι τῷ Κνήμῳ, ὅπως	μὴ	ξυμβοηθῶσιν οἱ ἀπὸ θαλάσσης ἄνω
[2, 60]	χρὴ πάντας ἀμύνειν αὐτῇ, καὶ	μὴ	ὃ νῦν ὑμεῖς δρᾶτε· ταῖς
[2, 24]	ταῦτα ἐς ἄλλο τι, ἢν	μὴ	οἱ πολέμιοι νηίτῃ στρατῷ ἐπιπλέωσι
[2, 17]	ὃ καὶ ἐπάρατόν τε ἦν	μὴ	οἰκεῖν καί τι καὶ Πυθικοῦ
[2, 22]	αὐτῶν οὐδὲ ξύλλογον οὐδένα, τοῦ	μὴ	ὀργῇ τι μᾶλλον ἢ γνώμῃ
[2, 61]	τῷ ὑμετέρῳ ἀσθενεῖ τῆς γνώμης	μὴ	ὀρθὸν φαίνεσθαι, διότι τὸ μὲν
[2, 60]	ὑπομνήσω καὶ μέμψωμαι εἴ τι	μὴ	ὀρθῶς ἢ ἐμοὶ χαλεπαίνετε ἢ
[2, 76]	ἐπὶ τὸ κενούμενον. δεδιότες δὲ	μὴ	οὐδ' οὕτω δύνωνται ὀλίγοι πρὸς
[2, 93]	καθ' ἡσυχίαν, οὐδ' εἰ διενοοῦντο,	μὴ	οὐκ ἂν προαισθέσθαι. ὡς δὲ
[2, 44]	λύπη οὐχ ὧν ἄν τις	μὴ	πειρασάμενος ἀγαθῶν στερίσκηται, ἀλλ' οὗ
[2, 42]	τῆς πόλεως, διδασκαλίαν τε ποιούμενος	μὴ	περὶ ἴσου ἡμῖν εἶναι τὸν
[2, 21]	μάλιστα τῇ νεότητι ἐπεξιέναι καὶ	μὴ	περιορᾶν. κατὰ ξυστάσεις τε γιγνόμενοι
[2, 43]	δ' ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον κρίναντες	μὴ	περιορᾶσθε τοὺς πολεμικοὺς κινδύνους. οὐ
[2, 13]	Ἀρχίδαμος αὐτῷ ξένος ὢν ἐτύγχανε,	μὴ	πολλάκις ἢ αὐτὸς ἰδίᾳ βουλόμενος
[2, 40]	τοῖς ἔργοις βλάβην ἡγούμενοι, ἀλλὰ	μὴ	προδιδαχθῆναι μᾶλλον λόγῳ πρότερον ἢ
[2, 74]	ἀπαγγειλάντων οἱ Πλαταιῆς ἐβουλεύσαντο Ἀθηναίους	μὴ	προδιδόναι, ἀλλ' ἀνέχεσθαι καὶ γῆν
[2, 22]	ἱππέας μέντοι ἐξέπεμπεν αἰεὶ τοῦ	μὴ	προδρόμους ἀπὸ τῆς στρατιᾶς ἐσπίπτοντας
[2, 21]	εἶχον ἐς τὸ ἐγγυτέρω αὐτοὺς	μὴ	προϊέναι, μεμνημένοι καὶ Πλειστοάνακτα τὸν
[2, 39]	ἡμῖν τοῖς τε μέλλουσιν ἀλγεινοῖς	μὴ	προκάμνειν, καὶ ἐς αὐτὰ ἐλθοῦσι
[2, 87]	καθ' ἑαυτὸν ἕκαστος ἕπεσθε, χώραν	μὴ	προλείποντες ᾗ ἄν τις προσταχθῇ.
[2, 12]	πρότερον νενικηκυῖα κήρυκα καὶ πρεσβείαν	μὴ	προσδέχεσθαι Λακεδαιμονίων ἐξεστρατευμένων· ἀποπέμπουσιν οὖν
[2, 43]	ἐπιγραφή, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ	μὴ	προσηκούσῃ ἄγραφος μνήμη παρ' ἑκάστῳ
[2, 61]	ὅστις μαλακίᾳ ἐλλείπει καὶ τῆς	μὴ	προσηκούσης μισεῖν τὸν θρασύτητι ὀρεγόμενον)
[2, 5]	παραγενέσθαι πανστρατιᾷ, εἴ τι ἄρα	μὴ	προχωροίη τοῖς ἐσεληλυθόσι, τῆς ἀγγελίας
[2, 60]	ὅ τε γὰρ γνοὺς καὶ	μὴ	σαφῶς διδάξας ἐν ἴσῳ καὶ
[2, 102]	καὶ ἀλλήλαις τῆς προσχώσεως {τῷ	μὴ	σκεδάννυσθαι} ξύνδεσμοι γίγνονται, παραλλὰξ καὶ
[2, 15]	ἐχούσας καὶ ἄρχοντας, καὶ ὁπότε	μή	τι δείσειαν, οὐ ξυνῇσαν βουλευσόμενοι
[2, 98]	μὲν οὐδὲν τοῦ στρατοῦ εἰ	μή	τι νόσῳ, προσεγίγνετο δέ· πολλοὶ
[2, 8]	ἐδόκει ἑκάστῳ τὰ πράγματα ᾧ	μή	τις αὐτὸς παρέσται. οὕτως ἐν>
[2, 97]	αἰτηθέντα μὴ δοῦναι ἢ αἰτήσαντα	μὴ	τυχεῖν) ὅμως δὲ κατὰ τὸ
[2, 101]	τοὺς τῶν Ἀθηναίων πολεμίους Ελληνας,	μὴ	ὑπ' αὐτῶν ἀγόμενοι κατὰ τὸ
[2, 85]	ἄλλην ναυμαχίαν βελτίω παρασκευάζεσθαι καὶ	μὴ	ὑπ' ὀλίγων νεῶν εἴργεσθαι τῆς
[2, 75]	ἦν αὐτοῖς τὰ ξύλα, τοῦ	μὴ	ὑψηλὸν γιγνόμενον ἀσθενὲς εἶναι τὸ
[2, 63]	ᾧπερ ἅπαντες ἀγάλλεσθε, βοηθεῖν, καὶ	μὴ	φεύγειν τοὺς πόνους ἢ μηδὲ
[2, 62]	ἰέναι δὲ τοῖς ἐχθροῖς ὁμόσε	μὴ	φρονήματι μόνον, ἀλλὰ καὶ καταφρονήματι.
[2, 45]	τῆς τε γὰρ ὑπαρχούσης φύσεως	μὴ	χείροσι γενέσθαι ὑμῖν μεγάλη ἡ
[2, 62]	φιλεῖν ἐλασσοῦσθαι, τῶν τε πατέρων	μὴ	χείρους κατ' ἀμφότερα φανῆναι, ο῏
[2, 24]	βελτίστας, καὶ τριηράρχους αὐταῖς, ὧν	μὴ	χρῆσθαι μηδεμιᾷ ἐς ἄλλο τι
[2, 49]	ἱματίων καὶ σινδόνων τὰς ἐπιβολὰς	μηδ'	ἄλλο τι ἢ γυμνοὶ ἀνέχεσθαι,
[2, 51]	χρόνον ἐλπίδος τι εἶχον κούφης	μηδ'	ἂν ὑπ' ἄλλου νοσήματός ποτε
[2, 89]	μὲν διὰ τὸ προνενικῆσθαι καὶ	μηδ'	αὐτοὶ οἴεσθαι ὁμοῖοι ἡμῖν εἶναι
[2, 71]	μηδένα ποτὲ ἀδίκως ἐπ' αὐτοὺς	μηδ'	ἐπὶ δουλείᾳ· εἰ δὲ μή,
[2, 102]	μητέρα μήπω ὑπὸ ἡλίου ἑωρᾶτο	μηδὲ	γῆ ἦν, ὡς τῆς γε
[2, 93]	φυλακὴ τοῦ μὴ ἐσπλεῖν Μεγαρεῦσι	μηδὲ	ἐκπλεῖν μηδέν. τῷ τε φρουρίῳ
[2, 72]	τὰ ὑμέτερα αὐτῶν, καὶ ἔστε	μηδὲ	μεθ' ἑτέρων, δέχεσθε δὲ ἀμφοτέρους
[2, 67]	μετὰ Ἀθηναίων ξυμπολεμοῦντας καὶ τοὺς	μηδὲ	μεθ' ἑτέρων. ~Κατὰ δὲ τοὺς
[2, 63]	ἢ μηδὲ τὰς τιμὰς διώκειν·	μηδὲ	νομίσαι περὶ ἑνὸς μόνου, δουλείας
[2, 71]	γῆν τὴν Πλαταιίδα μὴ ἀδικεῖν	μηδὲ	παραβαίνειν τοὺς ὅρκους, ἐᾶν δὲ
[2, 63]	μὴ φεύγειν τοὺς πόνους ἢ	μηδὲ	τὰς τιμὰς διώκειν· μηδὲ νομίσαι
[2, 4]	χρησάμενος ἐς τὸν μοχλόν, ὥστε	μηδὲ	ταύτῃ ἔξοδον ἔτι εἶναι. διωκόμενοι
[2, 65]	μὴ ἐπικτωμένους ἐν τῷ πολέμῳ	μηδὲ	τῇ πόλει κινδυνεύοντας ἔφη περιέσεσθαι·
[2, 24]	τριηράρχους αὐταῖς, ὧν μὴ χρῆσθαι	μηδεμιᾷ	ἐς ἄλλο τι ἢ μετὰ
[2, 13]	ἀφίησιν αὐτὰ δημόσια εἶναι καὶ	μηδεμίαν	οἱ ὑποψίαν κατὰ ταῦτα γίγνεσθαι.
[2, 43]	ἀσφαλεστέραν μὲν εὔχεσθαι, ἀτολμοτέραν δὲ	μηδὲν	ἀξιοῦν τὴν ἐς τοὺς πολεμίους
[2, 73]	ὅρκων οὓς οἱ πατέρες ὤμοσαν	μηδὲν	νεωτερίζειν περὶ τὴν ξυμμαχίαν. ~τοιαῦτα
[2, 6]	Πλάταιαν ἔπεμψαν κήρυκα, κελεύοντες εἰπεῖν	μηδὲν	νεώτερον ποιεῖν περὶ τῶν ἀνδρῶν
[2, 38]	τὰ πάντα, καὶ ξυμβαίνει ἡμῖν	μηδὲν	οἰκειοτέρᾳ τῇ ἀπολαύσει τὰ αὐτοῦ
[2, 93]	μὴ ἐσπλεῖν Μεγαρεῦσι μηδὲ ἐκπλεῖν	μηδέν.	τῷ τε φρουρίῳ προσέβαλον καὶ
[2, 40]	γνῶναι· μόνοι γὰρ τόν τε	μηδὲν	τῶνδε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα, ἀλλ'
[2, 42]	τὸν ἀγῶνα καὶ οἷς τῶνδε	μηδὲν	ὑπάρχει ὁμοίως, καὶ τὴν εὐλογίαν
[2, 75]	τοῖς δένδρεσιν ἃ ἔκοψαν, τοῦ	μηδένα	ἐπεξιέναι, ἔπειτα χῶμα ἔχουν πρὸς
[2, 74]	ὅτι ἂν ξυμβαίνῃ· ἐξελθεῖν τε	μηδένα	ἔτι, ἀλλ' ἀπὸ τοῦ τείχους
[2, 69]	Κορίνθου καὶ τοῦ Κρισαίου κόλπου	μηδένα	μήτ' ἐσπλεῖν, ἑτέρας δὲ ἓξ
[2, 88]	αὐτοῖς τὴν ἀξίωσιν ταύτην εἰλήφεσαν,	μηδένα	ὄχλον Ἀθηναῖοι ὄντες Πελοποννησίων νεῶν
[2, 71]	ἔχοντας αὐτονόμους οἰκεῖν, στρατεῦσαί τε	μηδένα	ποτὲ ἀδίκως ἐπ' αὐτοὺς μηδ'
[2, 84]	καὶ κατέστησαν ἐς ἀλκὴν μὲν	μηδένα	τρέπεσθαι αὐτῶν ὑπὸ τῆς ταραχῆς,
[2, 12]	τε τῷ Μελησίππῳ ἀγωγούς, ὅπως	μηδενὶ	ξυγγένηται. ὁ δ' ἐπειδὴ ἐπὶ
[2, 72]	ἀμφοτέρους φίλους, ἐπὶ πολέμῳ δὲ	μηδετέρους.	καὶ τάδε ἡμῖν ἀρκέσει. ὁ
[2, 21]	οὐδ' οἱ πρεσβύτεροι πλὴν τὰ	Μηδικά,	δεινὸν ἐφαίνετο καὶ ἐδόκει τοῖς
[2, 16]	ἀνειληφότες τὰς κατασκευὰς μετὰ τὰ	Μηδικά·	ἐβαρύνοντο δὲ καὶ χαλεπῶς ἔφερον
[2, 13]	καὶ τοὺς ἀγῶνας καὶ σκῦλα	Μηδικὰ	καὶ εἴ τι τοιουτότροπον, οὐκ
[2, 74]	οἱ πατέρες ἡμῶν εὐξάμενοι ὑμῖν	Μήδων	ἐκράτησαν καὶ παρέσχετε αὐτὴν εὐμενῆ
[2, 71]	ἐλευθερώσας τὴν Ελλάδα ἀπὸ τῶν	μήδων	μετὰ Ελλήνων τῶν ἐθελησάντων ξυνάρασθαι
[2, 43]	οὐδὲν χεῖρον αὐτοὺς ὑμᾶς εἰδότας	μηκύνοι,	λέγων ὅσα ἐν τῷ τοὺς
[2, 9]	ἀνίσχοντα, πᾶσαι αἱ Κυκλάδες πλὴν	Μήλου	καὶ Θήρας. τούτων ναυτικὸν παρείχοντο
[2, 38]	ὄντες αἰσχύνην ὁμολογουμένην φέρουσιν. ~Καὶ	μὴν	καὶ τῶν πόνων πλείστας ἀναπαύλας
[2, 97]	Σκύθαις ὁμογνωμονοῦσι πᾶσιν ἀντιστῆναι. οὐ	μὴν	οὐδ' ἐς τὴν ἄλλην εὐβουλίαν
[2, 2]	Σπάρτῃ καὶ Πυθοδώρου ἔτι δύο	μῆνας	ἄρχοντος Ἀθηναίοις, μετὰ τὴν ἐν
[2, 65]	δὲ δύο ἔτη καὶ ἓξ	μῆνας·	καὶ ἐπειδὴ ἀπέθανεν, ἐπὶ πλέον
[2, 15]	Διονύσια {τῇ δωδεκάτῃ} ποιεῖται ἐν	μηνὶ	Ἀνθεστηριῶνι, ὥσπερ καὶ οἱ ἀπ'
[2, 2]	μετὰ τὴν ἐν Ποτειδαίᾳ μάχην	μηνὶ	ἕκτῳ καὶ ἅμα ἦρι ἀρχομένῳ
[2, 76]	βραχέος τείχους ἐκ τοῦ ἐντὸς	μηνοειδὲς	ἐς τὴν πόλιν ἐσῳκοδόμουν, ὅπως,
[2, 28]	μεσημβρίαν καὶ πάλιν ἀνεπληρώθη, γενόμενος	μηνοειδὴς	καὶ ἀστέρων τινῶν ἐκφανέντων. ~Καὶ
[2, 4]	σωθῆναι (καὶ γὰρ τελευτῶντος τοῦ	μηνὸς	τὰ γιγνόμενα ἦν) ἐμπείρους δὲ
[2, 42]	δηλοῦν ἀνδρὸς ἀρετὴν πρώτη τε	μηνύουσα	καὶ τελευταία βεβαιοῦσα ἡ νῦν
[2, 81]	σφίσι τῶν Στρατίων διὰ τὸ	μήπω	τοὺς ἄλλους Ἀκαρνᾶνας ξυμβεβοηθηκέναι, ἄπωθεν
[2, 102]	ἥτις ὅτε ἔκτεινε τὴν μητέρα	μήπω	ὑπὸ ἡλίου ἑωρᾶτο μηδὲ γῆ
[2, 2]	εἰρήνῃ τε καὶ τοῦ πολέμου	μήπω	φανεροῦ καθεστῶτος προκαταλαβεῖν. ᾗ καὶ
[2, 69]	ὁρμώμενος ἐκ Ναυπάκτου φυλακὴν εἶχε	μήτ'	ἐκπλεῖν ἐκ Κορίνθου καὶ τοῦ
[2, 69]	καὶ τοῦ Κρισαίου κόλπου μηδένα	μήτ'	ἐσπλεῖν, ἑτέρας δὲ ἓξ ἐπὶ
[2, 64]	ὑπὸ τῶν τοιῶνδε πολιτῶν παράγεσθε	μήτε	ἐμὲ δι' ὀργῆς ἔχετε, ᾧ
[2, 64]	κτήσασθε, καὶ Λακεδαιμονίοις μήτε ἐπικηρυκεύεσθε	μήτε	ἔνδηλοι ἔστε τοῖς παροῦσι πόνοις
[2, 64]	προθύμῳ ἀμφότερα κτήσασθε, καὶ Λακεδαιμονίοις	μήτε	ἐπικηρυκεύεσθε μήτε ἔνδηλοι ἔστε τοῖς
[2, 11]	μήτε τῶν πατέρων χείρους φαίνεσθαι	μήτε	ἡμῶν αὐτῶν τῆς δόξης ἐνδεεστέρους.
[2, 75]	τοὺς ἐργαζομένους καὶ τὰ ξύλα	μήτε	πυρφόροις οἰστοῖς βάλλεσθαι ἐν ἀσφαλείᾳ
[2, 49]	δὲ ἐντὸς οὕτως ἐκάετο ὥστε	μήτε	τῶν πάνυ λεπτῶν ἱματίων καὶ
[2, 11]	ἄριστοι στρατεύοντες. δίκαιον οὖν ἡμᾶς	μήτε	τῶν πατέρων χείρους φαίνεσθαι μήτε
[2, 64]	ὑπηκόῳ, ἀσφαλῶς δουλεύειν. ~Υμεῖς δὲ	μήτε	ὑπὸ τῶν τοιῶνδε πολιτῶν παράγεσθε
[2, 102]	κατοικίσηται ἥτις ὅτε ἔκτεινε τὴν	μητέρα	μήπω ὑπὸ ἡλίου ἑωρᾶτο μηδὲ
[2, 102]	σώματι ἀφ' οὗπερ κτείνας τὴν	μητέρα	οὐκ ὀλίγον χρόνον ἐπλανᾶτο. καὶ
[2, 102]	αὐτὸν μετὰ τὸν φόνον τῆς	μητρός,	τὸν Ἀπόλλω ταύτην τὴν γῆν
[2, 77]	οἱ Πελοποννήσιοι, ὡς αἵ τε	μηχαναὶ	οὐδὲν ὠφέλουν καὶ τῷ χώματι
[2, 18]	προσβολὰς παρεσκευάζοντο τῷ τείχει ποιησόμενοι	μηχαναῖς	τε καὶ ἄλλῳ τρόπῳ· ἡ
[2, 76]	ἅμα δὲ τῇ χώσει καὶ	μηχανὰς	προσῆγον οἱ Πελοποννήσιοι τῇ πόλει,
[2, 58]	Ποτείδαιαν ἔτι πολιορκουμένην, ἀφικόμενοι δὲ	μηχανάς	τε τῇ Ποτειδαίᾳ προσέφερον καὶ
[2, 76]	ὁπότε προσπεσεῖσθαί πῃ μέλλοι ἡ	μηχανή,	ἀφίεσαν τὴν δοκὸν χαλαραῖς ταῖς
[2, 34]	ὀστᾶ ἧς ἕκαστος ἦν φυλῆς.	μία	δὲ κλίνη κενὴ φέρεται ἐστρωμένη
[2, 7]	ἄλλα ἡσυχάζοντας καὶ Ἀθηναίους δεχομένους	μιᾷ	νηὶ ἕως ἂν ταῦτα παρασκευασθῇ.
[2, 15]	ἅπερ καὶ πρὸ τοῦ ἠνάγκασε	μιᾷ	πόλει ταύτῃ χρῆσθαι, ἣ ἁπάντων
[2, 91]	τὴν ὑπόλοιπον ἐδίωκε Λευκαδία ναῦς	μία	πολὺ πρὸ τῶν ἄλλων. ἔτυχε
[2, 90]	νεῶν τινὰς ἀναδούμενοι εἷλκον κενάς	(μίαν	δὲ αὐτοῖς ἀνδράσιν εἷλον ἤδη)
[2, 34]	κυπαρισσίνας ἄγουσιν ἅμαξαι, φυλῆς ἑκάστης	μίαν·	ἔνεστι δὲ τὰ ὀστᾶ ἧς
[2, 84]	μὲν καταδύουσι τῶν στρατηγίδων νεῶν	μίαν,	ἔπειτα δὲ καὶ τὰς ἄλλας
[2, 90]	ἰδόντες δὲ οἱ Πελοποννήσιοι κατὰ	μίαν	ἐπὶ κέρως παραπλέοντας καὶ ἤδη
[2, 76]	προσῆγον οἱ Πελοποννήσιοι τῇ πόλει,	μίαν	μὲν ἣ τοῦ μεγάλου οἰκοδομήματος
[2, 84]	ἐναντίοι. ~οἱ δ' Ἀθηναῖοι κατὰ	μίαν	ναῦν τεταγμένοι περιέπλεον αὐτοὺς κύκλῳ
[2, 91]	πλέοντες ὡς νενικηκότες, καὶ τὴν	μίαν	ναῦν τῶν Ἀθηναίων τὴν ὑπόλοιπον
[2, 91]	εὐρυχωρίαν. καὶ φθάνουσιν αὐτοὺς πλὴν	μιᾶς	νεὼς προκαταφυγοῦσαι ἐς τὴν Ναύπακτον,
[2, 49]	χλωρόν, ἀλλ' ὑπέρυθρον, πελιτνόν, φλυκταίναις	μικραῖς	καὶ ἕλκεσιν ἐξηνθηκός· τὰ δὲ
[2, 37]	μᾶλλον αὐτοὶ ὄντες τισὶν ἢ	μιμούμενοι	ἑτέρους. καὶ ὄνομα μὲν διὰ
[2, 61]	ἐλλείπει καὶ τῆς μὴ προσηκούσης	μισεῖν	τὸν θρασύτητι ὀρεγόμενον) ἀπαλγήσαντας δὲ
[2, 64]	μὴ κέκτηται, φθονήσει. τὸ δὲ	μισεῖσθαι	καὶ λυπηροὺς εἶναι ἐν τῷ
[2, 96]	πλεῖστοι οἰκοῦντες· καὶ τοὺς μὲν	μισθῷ	ἔπειθεν, οἱ δ' ἐθελονταὶ ξυνηκολούθουν.
[2, 64]	τὸ ἐπίφθονον λαμβάνει, ὀρθῶς βουλεύεται.	μῖσος	μὲν γὰρ οὐκ ἐπὶ πολὺ
[2, 64]	ὅτι μέρος τι μᾶλλον ἔτι	μισοῦμαι,	οὐ δικαίως, εἰ μὴ καὶ
[2, 41]	τόλμῃ καταναγκάσαντες γενέσθαι, πανταχοῦ δὲ	μνημεῖα	κακῶν τε κἀγαθῶν ἀίδια ξυγκατοικίσαντες.
[2, 29]	καὶ τῶν ποιητῶν ἐν ἀηδόνος	μνήμῃ	Δαυλιὰς ἡ ὄρνις ἐπωνόμασται) εἰκός
[2, 54]	κατὰ τὸ εἰκὸς οὕτως ᾄσονται.	μνήμη	δὲ ἐγένετο καὶ τοῦ Λακεδαιμονίων
[2, 64]	(πάντα γὰρ πέφυκε καὶ ἐλασσοῦσθαι)	μνήμη	καταλελείψεται, Ελλήνων τε ὅτι Ελληνες
[2, 43]	ἐν τῇ μὴ προσηκούσῃ ἄγραφος	μνήμη	παρ' ἑκάστῳ τῆς γνώμης μᾶλλον
[2, 87]	τοὺς κινδύνους ἰσχύει. φόβος γὰρ	μνήμην	ἐκπλήσσει, τέχνη δὲ ἄνευ ἀλκῆς
[2, 87]	φοβεῖσθε, ἀνδρείαν μὲν ἔχουσα καὶ	μνήμην	ἕξει ἐν τῷ δεινῷ ἐπιτελεῖν
[2, 54]	ἄνθρωποι πρὸς ἃ ἔπασχον τὴν	μνήμην	ἐποιοῦντο. ἢν δέ γε οἶμαί
[2, 36]	τοιῷδε τὴν τιμὴν ταύτην τῆς	μνήμης	δίδοσθαι. τὴν γὰρ χώραν οἱ
[2, 45]	ὅσαι νῦν ἐν χηρείᾳ ἔσονται,	μνησθῆναι,	βραχείᾳ παραινέσει ἅπαν σημανῶ. τῆς
[2, 42]	τῶν ἔργων φανείη. δοκεῖ δέ	μοι	δηλοῦν ἀνδρὸς ἀρετὴν πρώτη τε
[2, 17]	τῆς παραχρῆμα ἀνάγκης ἐξῳκήθη. καί	μοι	δοκεῖ τὸ μαντεῖον τοὐναντίον ξυμβῆναι
[2, 62]	δηλώσω δὲ καὶ τόδε, ὅ	μοι	δοκεῖτε οὔτ' αὐτοὶ πώποτε ἐνθυμηθῆναι
[2, 60]	ἑνὸς ἂν πωλοῖτο. ὥστ' εἴ	μοι	καὶ μέσως ἡγούμενοι μᾶλλον ἑτέρων
[2, 60]	δὲ ἔλεξε τοιάδε. ~Καὶ προσδεχομένῳ	μοι	τὰ τῆς ὀργῆς ὑμῶν ἔς
[2, 41]	καὶ καθ' ἕκαστον δοκεῖν ἄν	μοι	τὸν αὐτὸν ἄνδρα παρ' ἡμῶν
[2, 21]	παρὰ σφίσιν αὐτοῖς οὐκ ἐλαχίστην	μοῖραν	εἶναι Ἀθηναίων, ὡς αὐτῶν ἡ
[2, 45]	ὄντα ἅπας εἴωθεν ἐπαινεῖν) καὶ	μόλις	ἂν καθ' ὑπερβολὴν ἀρετῆς οὐχ
[2, 5]	ἐν ὑετῷ καὶ τὸν ποταμὸν	μόλις	διαβάντες ὕστερον παρεγένοντο, ἤδη τῶν
[2, 35]	τὸ μετρίως εἰπεῖν ἐν ᾧ	μόλις	καὶ ἡ δόκησις τῆς ἀληθείας
[2, 102]	ὁ δ' ἀπορῶν, ὥς φασι,	μόλις	κατενόησε τὴν πρόσχωσιν ταύτην τοῦ
[2, 80]	μετὰ Ξαόνων καὶ Θεσπρωτοὶ ἀβασίλευτοι.	Μολοσσοὺς	δὲ ἦγε καὶ Ἀτιντᾶνας Σαβύλινθος
[2, 84]	αὐτῶν τοὺς πλείστους ἀνελόμενοι ἐς	Μολύκρειον	ἀπέπλεον, καὶ τροπαῖον στήσαντες ἐπὶ
[2, 86]	Φορμίων ἐπὶ τὸ Ρίον τὸ	Μολυκρικὸν	καὶ ὡρμίσατο ἔξω αὐτοῦ ναυσὶν
[2, 4]	ᾗ ἐσῆλθον καὶ αἵπερ ἦσαν	μόναι	ἀνεῳγμέναι ἔκλῃσε στυρακίῳ ἀκοντίου ἀντὶ
[2, 41]	τῶνδε τῶν τρόπων ἐκτησάμεθα, σημαίνει.	μόνη	γὰρ τῶν νῦν ἀκοῆς κρείσσων
[2, 41]	κρείσσων ἐς πεῖραν ἔρχεται, καὶ	μόνη	οὔτε τῷ πολεμίῳ ἐπελθόντι ἀγανάκτησιν
[2, 40]	τὰ πολιτικὰ μὴ ἐνδεῶς γνῶναι·	μόνοι	γὰρ τόν τε μηδὲν τῶνδε
[2, 9]	φιλία ἦν· Πελληνῆς δὲ Ἀχαιῶν	μόνοι	ξυνεπολέμουν τὸ πρῶτον, ἔπειτα δὲ
[2, 40]	ὀφείλημα τὴν ἀρετὴν ἀποδώσων. καὶ	μόνοι	οὐ τοῦ ξυμφέροντος μᾶλλον λογισμῷ
[2, 30]	αἱροῦσι καὶ παραδιδόασι Παλαιρεῦσιν Ἀκαρνάνων	μόνοις	τὴν γῆν καὶ πόλιν νέμεσθαι·
[2, 62]	τοῖς ἐχθροῖς ὁμόσε μὴ φρονήματι	μόνον,	ἀλλὰ καὶ καταφρονήματι. αὔχημα μὲν
[2, 97]	ἡ ἄλλη κατασκευή, καὶ οὐ	μόνον	αὐτῷ, ἀλλὰ καὶ τοῖς παραδυναστεύουσί
[2, 64]	προσεδεχόμεθα ἡ νόσος ἥδε, πρᾶγμα	μόνον	δὴ τῶν πάντων ἐλπίδος κρεῖσσον
[2, 28]	νουμηνίᾳ κατὰ σελήνην, ὥσπερ καὶ	μόνον	δοκεῖ εἶναι γίγνεσθαι δυνατόν, ὁ
[2, 43]	γῆ τάφος, καὶ οὐ στηλῶν	μόνον	ἐν τῇ οἰκείᾳ σημαίνει ἐπιγραφή,
[2, 44]	κουφίζεσθε. τὸ γὰρ φιλότιμον ἀγήρων	μόνον,	καὶ οὐκ ἐν τῷ ἀχρείῳ
[2, 63]	διώκειν· μηδὲ νομίσαι περὶ ἑνὸς	μόνου,	δουλείας ἀντ' ἐλευθερίας, ἀγωνίζεσθαι, ἀλλὰ
[2, 102]	Οἰνιάδας αἰεί ποτε πολεμίους ὄντας	μόνους	Ἀκαρνάνων οὐκ ἐδόκει δυνατὸν εἶναι
[2, 43]	διάνοιαν ἔχειν, σκοποῦντας μὴ λόγῳ	μόνῳ	τὴν ὠφελίαν, ἣν ἄν τις
[2, 62]	οἴεσθε μὲν γὰρ τῶν ξυμμάχων	μόνων	ἄρχειν, ἐγὼ δὲ ἀποφαίνω δύο
[2, 65]	καὶ τοῦ ναυτικοῦ τῷ πλέονι	μορίῳ	καὶ κατὰ τὴν πόλιν ἤδη
[2, 39]	αὐτῶν ἐπίπεμψιν· ἢν δέ που	μορίῳ	τινὶ προσμείξωσι, κρατήσαντές τέ τινας
[2, 13]	ἐτηρεῖτο· καὶ τοῦ Πειραιῶς ξὺν	Μουνιχίᾳ	ἑξήκοντα μὲν σταδίων ὁ ἅπας
[2, 39]	ἐλθοῦσι μὴ ἀτολμοτέρους τῶν αἰεὶ	μοχθούντων	φαίνεσθαι, καὶ ἔν τε τούτοις
[2, 4]	πέλεκυν λαθόντες καὶ διακόψαντες τὸν	μοχλὸν	ἐξῆλθον οὐ πολλοί (αἴσθησις γὰρ
[2, 4]	ἀντὶ βαλάνου χρησάμενος ἐς τὸν	μοχλόν,	ὥστε μηδὲ ταύτῃ ἔξοδον ἔτι
[2, 100]	οὐκ ἀφίκοντο, ἀλλὰ τήν τε	Μυγδονίαν	καὶ Γρηστωνίαν καὶ Ἀνθεμοῦντα ἐδῄουν.
[2, 99]	πέραν Ἀξιοῦ μέχρι Στρυμόνος τὴν	Μυγδονίαν	καλουμένην Ηδῶνας ἐξελάσαντες νέμονται. ἀνέστησαν
[2, 13]	(τὰ γὰρ πλεῖστα τριακοσίων ἀποδέοντα	μύρια	ἐγένετο, ἀφ' ὧν ἔς τε
[2, 98]	οὐκ ἔλασσον πέντε καὶ δέκα	μυριάδων	γενέσθαι· καὶ τούτου τὸ μὲν
[2, 13]	αὐτούς, ὁπλίτας δὲ τρισχιλίους καὶ	μυρίους	εἶναι ἄνευ τῶν ἐν τοῖς
[2, 31]	τῆς πόλεως καὶ οὔπω νενοσηκυίας·	μυρίων	γὰρ ὁπλιτῶν οὐκ ἐλάσσους ἦσαν
[2, 13]	τῶν παρ' ἔπαλξιν ἑξακισχιλίων καὶ	μυρίων.	τοσοῦτοι γὰρ ἐφύλασσον τὸ πρῶτον