Livre, Chap.
[2, 33]	~τοῦ δ' ἐπιγιγνομένου χειμῶνος Εὔαρχος	ὁ	Ἀκαρνὰν βουλόμενος ἐς τὴν Ἀστακὸν
[2, 29]	ξύμμαχος ἐγένετο Ἀθηναίοις καὶ Περδίκκας	ὁ	Ἀλεξάνδρου Μακεδόνων βασιλεύς. ~Οἱ δ'
[2, 31]	ἐλάσσους τρισχιλίων ὁπλιτῶν, χωρὶς δὲ	ὁ	ἄλλος ὅμιλος ψιλῶν οὐκ ὀλίγος.
[2, 68]	τῇ ἐν Ἄργει καταστάσει Ἀμφίλοχος	ὁ	Ἀμφιάρεω ἐν τῷ Ἀμπρακικῷ κόλπῳ,
[2, 23]	Πρωτέας ὁ Επικλέους καὶ Σωκράτης	ὁ	Ἀντιγένους. καὶ οἱ μὲν ἄραντες
[2, 13]	ξὺν Μουνιχίᾳ ἑξήκοντα μὲν σταδίων	ὁ	ἅπας περίβολος, τὸ δ' ἐν
[2, 33]	δὲ τῆς στρατιᾶς Εὐφαμίδας τε	ὁ	Ἀριστωνύμου καὶ Τιμόξενος ὁ Τιμοκράτους
[2, 12]	εἰπὼν καὶ διαλύσας τὸν ξύλλογον	ὁ	Ἀρχίδαμος Μελήσιππον πρῶτον ἀποστέλλει ἐς
[2, 12]	ἐς τὸ στρατόπεδον καὶ ἔγνω	ὁ	Ἀρχίδαμος ὅτι οἱ Ἀθηναῖοι οὐδέν
[2, 20]	τῇ γνώμῃ. τοιαύτῃ μὲν διανοίᾳ	ὁ	Ἀρχίδαμος περὶ τὰς Ἀχαρνὰς ἦν.
[2, 61]	ὑποστάντος μεμπτότερος. καὶ ἐγὼ μὲν	ὁ	αὐτός εἰμι καὶ οὐκ ἐξίσταμαι·
[2, 74]	καὶ ἡρώων τῶν ἐγχωρίων Ἀρχίδαμος	ὁ	βασιλεὺς κατέστη, λέγων ὧδε· θεοὶ
[2, 10]	τὸ στράτευμα ξυνειλεγμένον ἦν, Ἀρχίδαμος	ὁ	βασιλεὺς τῶν Λακεδαιμονίων, ὅσπερ ἡγεῖτο
[2, 44]	λύπης, καὶ οἷς ἐνευδαιμονῆσαί τε	ὁ	βίος ὁμοίως καὶ ἐντελευτῆσαι ξυνεμετρήθη.
[2, 34]	εὑρεθῶσιν ἐς ἀναίρεσιν. ξυνεκφέρει δὲ	ὁ	βουλόμενος καὶ ἀστῶν καὶ ξένων,
[2, 93]	ἀναχωρῆσαν ναυτικόν, ὁ Κνῆμος καὶ	ὁ	Βρασίδας καὶ οἱ ἄλλοι ἄρχοντες
[2, 86]	ναυμαχίαν. ἔπειτα ὁ Κνῆμος καὶ	ὁ	Βρασίδας καὶ οἱ ἄλλοι τῶν
[2, 5]	νυκτὸς ἐποίησε βραδύτερον αὐτοὺς ἐλθεῖν·	ὁ	γὰρ Ἀσωπὸς ποταμὸς ἐρρύη μέγας
[2, 102]	δυνατὸν εἶναι χειμῶνος ὄντος στρατεύειν·	ὁ	γὰρ Ἀχελῷος ποταμὸς ῥέων ἐκ
[2, 83]	Ἀθηναίων α῏ ἐφρούρουν ἐν Ναυπάκτῳ.	ὁ	γὰρ Φορμίων παραπλέοντας αὐτοὺς ἔξω
[2, 102]	τῆς γε ἄλλης αὐτῷ μεμιασμένης.	ὁ	δ' ἀπορῶν, ὥς φασι, μόλις
[2, 12]	Μελησίππῳ ἀγωγούς, ὅπως μηδενὶ ξυγγένηται.	ὁ	δ' ἐπειδὴ ἐπὶ τοῖς ὁρίοις
[2, 89]	τε τούσδε ἀξίως τῶν προειργασμένων.	ὁ	δὲ ἀγὼν μέγας ὑμῖν, ἢ
[2, 81]	τε Φορμίωνα ἔπεμπον κελεύοντες ἀμύνειν·	ὁ	δὲ ἀδύνατος ἔφη εἶναι ναυτικοῦ
[2, 98]	ἐκ τῆς Ροδόπης αὐτόνομοι καταβάντες,	ὁ	δὲ ἄλλος ὅμιλος ξύμμεικτος πλήθει
[2, 40]	δι' εὐνοίας ᾧ δέδωκε σῴζειν·	ὁ	δὲ ἀντοφείλων ἀμβλύτερος, εἰδὼς οὐκ
[2, 6]	Θηβαίων ὁ πρῶτος ἄγγελος ἐξῄει,	ὁ	δὲ δεύτερος ἄρτι νενικημένων τε
[2, 64]	ὁ μὲν ἀπράγμων μέμψαιτ' ἄν,	ὁ	δὲ δρᾶν τι καὶ αὐτὸς
[2, 73]	καὶ τὴν γῆν μὴ δῃοῦν.	ὁ	δὲ ἡμέρας τε ἐσπείσατο ἐν
[2, 72]	σφῶν τὴν πόλιν πειράσωσι καταλαβεῖν.	ὁ	δὲ θαρσύνων αὐτοὺς πρὸς ταῦτα
[2, 6]	οὐκ εἰδότες οἱ Ἀθηναῖοι ἐπέστελλον·	ὁ	δὲ κῆρυξ ἀφικόμενος ηὗρε τοὺς
[2, 90]	ἀλλ' αὗται αἱ νῆες περικλῄσειαν.	ὁ	δέ, ὅπερ ἐκεῖνοι προσεδέχοντο, φοβηθεὶς
[2, 59]	ἄποροι καθεστηκότες ἐνέκειντο τῷ Περικλεῖ.	ὁ	δὲ ὁρῶν αὐτοὺς πρὸς τὰ
[2, 67]	ἐκείνου πόλιν τὸ μέρος βλάψωσιν.	ὁ	δὲ πεισθεὶς πορευομένους αὐτοὺς διὰ
[2, 18]	Ἀρχίδαμον ἐν τῇ καθέδρᾳ εἶχεν.	ὁ	δὲ προσδεχόμενος, ὡς λέγεται, τοὺς
[2, 101]	εἶναι πρὸς τὸ πλέον κινδυνεύειν.	~ὁ	δὲ Σιτάλκης πρός τε τὸν
[2, 100]	ὀκτὼ οἱ πρὸ αὐτοῦ γενόμενοι.	ὁ	δὲ στρατὸς τῶν Θρᾳκῶν ἐκ
[2, 101]	ξυμμαχικὸν καὶ ἐπὶ σφᾶς χωρήσωσιν.	ὁ	δὲ τήν τε Ξαλκιδικὴν καὶ
[2, 29]	Τήρεω, Θρᾳκῶν βασιλέα, ξύμμαχον γενέσθαι.	ὁ	δὲ Τήρης οὗτος ὁ τοῦ
[2, 65]	ἐπειδή τε ὁ πόλεμος κατέστη,	ὁ	δὲ φαίνεται καὶ ἐν τούτῳ
[2, 88]	τοῖς Πελοποννησίοις οἱ ἄρχοντες παρεκελεύσαντο.	ὁ	δὲ Φορμίων δεδιὼς καὶ αὐτὸς
[2, 40]	κτώμεθα τοὺς φίλους. βεβαιότερος δὲ	ὁ	δράσας τὴν χάριν ὥστε ὀφειλομένην
[2, 96]	ὅθενπερ καὶ ὁ Νέστος καὶ	ὁ	Εβρος· ἔστι δὲ ἐρῆμον τὸ
[2, 23]	τε ὁ Ξενοτίμου καὶ Πρωτέας	ὁ	Επικλέους καὶ Σωκράτης ὁ Ἀντιγένους.
[2, 65]	καὶ ἀρχὴν ἐχούσῃ, ἡμαρτήθη καὶ	ὁ	ἐς Σικελίαν πλοῦς, ὃς οὐ
[2, 79]	τοῦ σίτου· ἐστρατήγει δὲ Ξενοφῶν	ὁ	Εὐριπίδου τρίτος αὐτός. ἐλθόντες δὲ
[2, 47]	τὴν Ἀττικήν (ἡγεῖτο δὲ Ἀρχίδαμος	ὁ	Ζευξιδάμου Λακεδαιμονίων βασιλεύσ) καὶ καθεζόμενοι
[2, 19]	τὴν Ἀττικήν· ἡγεῖτο δὲ Ἀρχίδαμος	ὁ	Ζευξιδάμου, Λακεδαιμονίων βασιλεύς. καὶ καθεζόμενοι
[2, 71]	ἐπὶ Πλάταιαν· ἡγεῖτο δὲ Ἀρχίδαμος	ὁ	Ζευξιδάμου Λακεδαιμονίων βασιλεύς. καὶ καθίσας
[2, 28]	μόνον δοκεῖ εἶναι γίγνεσθαι δυνατόν,	ὁ	ἥλιος ἐξέλιπε μετὰ μεσημβρίαν καὶ
[2, 86]	Πάνορμον τὸν Ἀχαϊκόν, οὗπερ αὐτοῖς	ὁ	κατὰ γῆν στρατὸς τῶν Πελοποννησίων
[2, 2]	τὴν πόλιν ἀγαγεῖν (καὶ ἀνεῖπεν	ὁ	κῆρυξ, εἴ τις βούλεται κατὰ
[2, 26]	φυλακήν· ἐστρατήγει δὲ αὐτῶν Κλεόπομπος	ὁ	Κλεινίου. καὶ ἀποβάσεις ποιησάμενος τῆς
[2, 58]	Αγνων ὁ Νικίου καὶ Κλεόπομπος	ὁ	Κλεινίου, ξυστράτηγοι ὄντες Περικλέους, λαβόντες
[2, 71]	τὴν Πλαταιῶν στρατεύοντες. Παυσανίας γὰρ	ὁ	Κλεομβρότου Λακεδαιμόνιος ἐλευθερώσας τὴν Ελλάδα
[2, 86]	τὴν ἐν ὀλίγῳ ναυμαχίαν. ἔπειτα	ὁ	Κνῆμος καὶ ὁ Βρασίδας καὶ
[2, 93]	τὸν Κρισαῖον κόλπον ἀναχωρῆσαν ναυτικόν,	ὁ	Κνῆμος καὶ ὁ Βρασίδας καὶ
[2, 82]	~ἐπειδὴ δὲ νὺξ ἐγένετο, ἀναχωρήσας	ὁ	Κνῆμος τῇ στρατιᾷ κατὰ τάχος
[2, 92]	περὶ τὴν ὁλκάδα κατέδυ, Τιμοκράτης	ὁ	Λακεδαιμόνιος πλέων, ὡς ἡ ναῦς
[2, 42]	τῶν Ελλήνων ἰσόρροπος ὥσπερ τῶνδε	ὁ	λόγος τῶν ἔργων φανείη. δοκεῖ
[2, 69]	τῶν ξυμμάχων ἐς τὴν Λυκίαν	ὁ	Μελήσανδρος ἀποθνῄσκει καὶ τῆς στρατιᾶς
[2, 64]	καὶ μεγίστην ᾠκήσαμεν. καίτοι ταῦτα	ὁ	μὲν ἀπράγμων μέμψαιτ' ἄν, ὁ
[2, 72]	μηδετέρους. καὶ τάδε ἡμῖν ἀρκέσει.	ὁ	μὲν Ἀρχίδαμος τοσαῦτα εἶπεν· οἱ
[2, 65]	αὐτοῦ ἡ ἐς τὸν πόλεμον.	ὁ	μὲν γὰρ ἡσυχάζοντάς τε καὶ
[2, 65]	ἰδίᾳ δὲ τοῖς παθήμασιν ἐλυποῦντο,	ὁ	μὲν δῆμος ὅτι ἀπ' ἐλασσόνων
[2, 29]	τῆς αὐτῆς Θρᾴκης ἐγένοντο, ἀλλ'	ὁ	μὲν ἐν Δαυλίᾳ τῆς Φωκίδος
[2, 85]	χαριζόμενος ὁμόροις τῶν Κυδωνιατῶν. καὶ	ὁ	μὲν λαβὼν τὰς ναῦς ᾤχετο
[2, 58]	χίλιοι οὐκέτι ἦσαν περὶ Ξαλκιδέας.	ὁ	μὲν οὖν Αγνων ἀνεχώρησε ταῖς
[2, 101]	χρήματα ἐπ' αὐτῇ προσποιεῖται. καὶ	ὁ	μὲν πεισθεὶς καὶ μείνας τριάκοντα
[2, 43]	{ἐν τῷ} μαλακισθῆναι κάκωσις ἢ	ὁ	μετὰ ῥώμης καὶ κοινῆς ἐλπίδος
[2, 96]	ἐκ τοῦ ὄρους ὅθενπερ καὶ	ὁ	Νέστος καὶ ὁ Εβρος· ἔστι
[2, 58]	~Τοῦ δ' αὐτοῦ θέρους Αγνων	ὁ	Νικίου καὶ Κλεόπομπος ὁ Κλεινίου,
[2, 29]	ἐλθών τε ἐς τὰς Ἀθήνας	ὁ	Νυμφόδωρος τήν τε τοῦ Σιτάλκου
[2, 34]	οὖν τοῖς πρώτοις τοῖσδε Περικλῆς	ὁ	Ξανθίππου ᾑρέθη λέγειν. καὶ ἐπειδὴ
[2, 13]	ἐσβαλεῖν ἐς τὴν Ἀττικήν, Περικλῆς	ὁ	Ξανθίππου στρατηγὸς ὢν Ἀθηναίων δέκατος
[2, 23]	τετρακοσίους· ἐστρατήγει δὲ Καρκίνος τε	ὁ	Ξενοτίμου καὶ Πρωτέας ὁ Επικλέους
[2, 33]	Τιμόξενος ὁ Τιμοκράτους καὶ Εὔμαχος	ὁ	Ξρύσιδος. καὶ πλεύσαντες κατήγαγον· καὶ
[2, 2]	τε ὁ Φυλείδου καὶ Διέμπορος	ὁ	Ονητορίδου) ἐσῆλθον περὶ πρῶτον ὕπνον
[2, 85]	καὶ πρῶτον ναυμαχίας πειρασαμένοις πολὺς	ὁ	παράλογος εἶναι, καὶ οὐ τοσούτῳ
[2, 90]	ἔπλει παρὰ τὴν γῆν· καὶ	ὁ	πεζὸς ἅμα τῶν Μεσσηνίων παρεβοήθει.
[2, 86]	τοῦ Πανόρμου, ἐν ᾧ αὐτοῖς	ὁ	πεζὸς ἦν, ὡρμίσαντο καὶ αὐτοὶ
[2, 99]	ἐς τὴν κάτω Μακεδονίαν, ἧς	ὁ	Περδίκκας ἦρχεν. τῶν γὰρ Μακεδόνων
[2, 99]	παρὰ θάλασσαν νῦν Μακεδονίαν Ἀλέξανδρος	ὁ	Περδίκκου πατὴρ καὶ οἱ πρόγονοι
[2, 100]	οὐ πολλά, ἀλλὰ ὕστερον Ἀρχέλαος	ὁ	Περδίκκου υἱὸς βασιλεὺς γενόμενος τὰ
[2, 65]	καὶ ἰδιωτῶν κράτιστοί εἰσιν. ~Τοιαῦτα	ὁ	Περικλῆς λέγων ἐπειρᾶτο τοὺς Ἀθηναίους
[2, 80]	Ζακύνθου καὶ Κεφαλληνίας κρατήσουσι, καὶ	ὁ	περίπλους οὐκέτι ἔσοιτο Ἀθηναίοις ὁμοίως
[2, 2]	γὰρ οἱ Θηβαῖοι ὅτι ἔσοιτο	ὁ	πόλεμος ἐβούλοντο τὴν Πλάταιαν αἰεὶ
[2, 1]	~ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΩΝ Β. ~Ἄρχεται δὲ	ὁ	πόλεμος ἐνθένδε ἤδη Ἀθηναίων καὶ
[2, 72]	μεταχωρήσατε ὅποι βούλεσθε, ἕως ἂν	ὁ	πόλεμος ᾖ· ἐπειδὰν δὲ παρέλθῃ,
[2, 59]	ἡ νόσος ἐπέκειτο ἅμα καὶ	ὁ	πόλεμος, ἠλλοίωντο τὰς γνώμας, καὶ
[2, 65]	ἐπ' ἐκείνου μεγίστη, ἐπειδή τε	ὁ	πόλεμος κατέστη, ὁ δὲ φαίνεται
[2, 49]	χρόνῳ κατέβαινεν ἐς τὰ στήθη	ὁ	πόνος μετὰ βηχὸς ἰσχυροῦ· καὶ
[2, 102]	οὐδὲν ἀπέχουσαι, ὥστε μέγας ὢν	ὁ	ποταμὸς προσχοῖ αἰεὶ καὶ εἰσὶ
[2, 6]	τῇ ἐσόδῳ γιγνομένῃ τῶν Θηβαίων	ὁ	πρῶτος ἄγγελος ἐξῄει, ὁ δὲ
[2, 18]	προθύμως πολεμεῖν· ἐπειδή τε ξυνελέγετο	ὁ	στρατός, ἥ τε ἐν τῷ
[2, 21]	Ελευσῖνα καὶ τὸ Θριάσιον πεδίον	ὁ	στρατὸς ἦν, καί τινα ἐλπίδα
[2, 18]	μέλλησιν. ἐν τοιαύτῃ μὲν ὀργῇ	ὁ	στρατὸς τὸν Ἀρχίδαμον ἐν τῇ
[2, 101]	ἐφοβήθησαν μὴ καὶ ἐπὶ σφᾶς	ὁ	στρατὸς χωρήσῃ, καὶ ἐν παρασκευῇ
[2, 47]	προσήκει ἑκάστῳ ἄπιτε. ~Τοιόσδε μὲν	ὁ	τάφος ἐγένετο ἐν τῷ χειμῶνι
[2, 25]	περὶ τοὺς χώρους τούτους Βρασίδας	ὁ	Τέλλιδος ἀνὴρ Σπαρτιάτης φρουρὰν ἔχων,
[2, 29]	τῆς Φωκίδος νῦν καλουμένης γῆς	{ὁ	Τηρεὺς} ᾤκει, τότε ὑπὸ Θρᾳκῶν
[2, 29]	Φορμίωνος. οὕτω μὲν Σιτάλκης τε	ὁ	Τήρεω Θρᾳκῶν βασιλεὺς ξύμμαχος ἐγένετο
[2, 95]	τοῦ χειμῶνος τούτου ἀρχομένου, Σιτάλκης	ὁ	Τήρεω Οδρύσης Θρᾳκῶν βασιλεὺς ἐστράτευσεν
[2, 29]	ἀπ' Ἀθηνῶν σχόντι γυναῖκα προσήκει	ὁ	Τήρης οὗτος οὐδέν, οὐδὲ τῆς
[2, 33]	τε ὁ Ἀριστωνύμου καὶ Τιμόξενος	ὁ	Τιμοκράτους καὶ Εὔμαχος ὁ Ξρύσιδος.
[2, 29]	γενέσθαι. ὁ δὲ Τήρης οὗτος	ὁ	τοῦ Σιτάλκου πατὴρ πρῶτος Οδρύσαις
[2, 52]	καλύβαις πνιγηραῖς ὥρᾳ ἔτους διαιτωμένων	ὁ	φθόρος ἐγίγνετο οὐδενὶ κόσμῳ, ἀλλὰ
[2, 103]	παρελάβομεν. ~Οἱ δὲ Ἀθηναῖοι καὶ	ὁ	Φορμίων ἄραντες ἐκ τῆς Ἀκαρνανίας
[2, 86]	Πελοποννησίων προσεβεβοηθήκει. παρέπλευσε δὲ καὶ	ὁ	Φορμίων ἐπὶ τὸ Ρίον τὸ
[2, 85]	ἐπὶ ναυμαχίαν. πέμπει δὲ καὶ	ὁ	Φορμίων ἐς τὰς Ἀθήνας τήν
[2, 90]	ἐπὶ τὴν Ναύπακτον αὐτοὺς πλεῖν	ὁ	Φορμίων καὶ αὐτὸς ἐπιβοηθῶν ταύτῃ
[2, 90]	ὁμοῖαι εἶναι. ~Τοιαῦτα δὲ καὶ	ὁ	Φορμίων παρεκελεύσατο. οἱ δὲ Πελοποννήσιοι,
[2, 61]	πέλας ὑπακοῦσαι ἢ κινδυνεύσαντας περιγενέσθαι,	ὁ	φυγὼν τὸν κίνδυνον τοῦ ὑποστάντος
[2, 2]	δὲ αὐτῶν βοιωταρχοῦντες Πυθάγγελός τε	ὁ	Φυλείδου καὶ Διέμπορος ὁ Ονητορίδου)
[2, 103]	τὰς ναῦς ἃς εἷλον. καὶ	ὁ	χειμὼν ἐτελεύτα οὗτος, καὶ τρίτον
[2, 20]	ἐπεξίασιν· ἅμα μὲν γὰρ αὐτῷ	ὁ	χῶρος ἐπιτήδειος ἐφαίνετο ἐνστρατοπεδεῦσαι, ἅμα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/01/2006