Livre, Chap.
[2, 48]	ὑπὲρ Αἰγύπτου, ἔπειτα δὲ καὶ	ἐς	Αἴγυπτον καὶ Λιβύην κατέβη καὶ
[2, 64]	δὴ μέχρι τοῦδε κεκτημένην, ἧς	ἐς	ἀΐδιον τοῖς ἐπιγιγνομένοις, ἢν καὶ
[2, 49]	ἀντίληψις αὐτοῦ ἐπεσήμαινεν. κατέσκηπτε γὰρ	ἐς	αἰδοῖα καὶ ἐς ἄκρας χεῖρας
[2, 49]	κατέσκηπτε γὰρ ἐς αἰδοῖα καὶ	ἐς	ἄκρας χεῖρας καὶ πόδας, καὶ
[2, 84]	ᾗ χωρήσειαν διέφθειρον, καὶ κατέστησαν	ἐς	ἀλκὴν μὲν μηδένα τρέπεσθαι αὐτῶν
[2, 15]	ἀρχαίου πρό τε γαμικῶν καὶ	ἐς	ἄλλα τῶν ἱερῶν νομίζεται τῷ
[2, 24]	αὐταῖς, ὧν μὴ χρῆσθαι μηδεμιᾷ	ἐς	ἄλλο τι ἢ μετὰ τῶν
[2, 24]	ἐπιψηφίσῃ κινεῖν τὰ χρήματα ταῦτα	ἐς	ἄλλο τι, ἢν μὴ οἱ
[2, 9]	Ἀργείων καὶ Ἀχαιῶν (τούτοις δὲ	ἐς	ἀμφοτέρους φιλία ἦν· Πελληνῆς δὲ
[2, 34]	ἀφανῶν, ο῏ ἂν μὴ εὑρεθῶσιν	ἐς	ἀναίρεσιν. ξυνεκφέρει δὲ ὁ βουλόμενος
[2, 52]	ὡς ἕκαστος ἐδύνατο. καὶ πολλοὶ	ἐς	ἀναισχύντους θήκας ἐτράποντο σπάνει τῶν
[2, 13]	καὶ ἄλλα οἷάπερ εἰώθει Περικλῆς	ἐς	ἀπόδειξιν τοῦ περιέσεσθαι τῷ πολέμῳ.
[2, 81]	ξυμβεβοηθηκέναι, ἄπωθεν δὲ σφενδονώντων καὶ	ἐς	ἀπορίαν καθιστάντων· οὐ γὰρ ἦν
[2, 40]	ἐκ τῶν κινδύνων. καὶ τὰ	ἐς	ἀρετὴν ἐνηντιώμεθα τοῖς πολλοῖς· οὐ
[2, 72]	καὶ ἄλλο εἴ τι δυνατὸν	ἐς	ἀριθμὸν ἐλθεῖν· αὐτοὶ δὲ μεταχωρήσατε
[2, 39]	μέλλουσιν ἀλγεινοῖς μὴ προκάμνειν, καὶ	ἐς	αὐτὰ ἐλθοῦσι μὴ ἀτολμοτέρους τῶν
[2, 15]	χρῆσθαι, ἣ ἁπάντων ἤδη ξυντελούντων	ἐς	αὐτὴν μεγάλη γενομένη παρεδόθη ὑπὸ
[2, 27]	καὶ ἐξέπεμψαν ὕστερον οὐ πολλῷ	ἐς	αὐτὴν τοὺς οἰκήτορας. ἐκ πεσοῦσι
[2, 75]	τὸ χῶμα· ἐφόρουν δὲ ὕλην	ἐς	αὐτὸ καὶ λίθους καὶ γῆν
[2, 53]	ἤδη τε ἡδὺ πανταχόθεν τε	ἐς	αὐτὸ κερδαλέον, τοῦτο καὶ καλὸν
[2, 75]	ἑαυτῶν τείχει ᾗ προσεχοῦτο, ἐσῳκοδόμουν	ἐς	αὐτὸ πλίνθους ἐκ τῶν ἐγγὺς
[2, 19]	τῶν δήμων καλουμένων, καὶ καθεζόμενοι	ἐς	αὐτὸ στρατόπεδόν τε ἐποιήσαντο χρόνον
[2, 89]	ἑκὼν εἶναι ποιήσομαι οὐδ' ἐσπλεύσομαι	ἐς	αὐτόν. ὁρῶ γὰρ ὅτι πρὸς
[2, 65]	ἐπειρᾶτο τοὺς Ἀθηναίους τῆς τε	ἐς	αὑτὸν ὀργῆς παραλύειν καὶ ἀπὸ
[2, 19]	ὄρος διὰ Κρωπιᾶς, ἕως ἀφίκοντο	ἐς	Ἀχαρνάς, χωρίον μέγιστον τῆς Ἀττικῆς
[2, 91]	πλείους περιμεῖναι, αἱ δὲ καὶ	ἐς	βράχεα ἀπειρίᾳ χωρίων ὤκειλαν. ~τοὺς
[2, 102]	ἀνεχώρησαν πάλιν ἐπὶ τὰς ναῦς.	ἐς	γὰρ Οἰνιάδας αἰεί ποτε πολεμίους
[2, 71]	ὑμῶν οὔτε πατέρων ὧν ἐστέ,	ἐς	γῆν τὴν Πλαταιῶν στρατεύοντες. Παυσανίας
[2, 94]	ἄλλην Σαλαμῖνα ἀπροσδοκήτοις ἐπιπεσόντες ἐπόρθουν.	~ἐς	δὲ τὰς Ἀθήνας φρυκτοί τε
[2, 48]	τὴν βασιλέως γῆν τὴν πολλήν.	ἐς	δὲ τὴν Ἀθηναίων πόλιν ἐξαπιναίως
[2, 98]	Μαιδούς. διελθόντες δὲ αὐτὸ ἀφίκοντο	ἐς	Δόβηρον τὴν Παιονικήν. πορευομένῳ δὲ
[2, 36]	παρεσκευάσαμεν καὶ ἐς πόλεμον καὶ	ἐς	εἰρήνην αὐταρκεστάτην. ὧν ἐγὼ τὰ
[2, 21]	βασιλέα, ὅτε ἐσβαλὼν τῆς Ἀττικῆς	ἐς	Ελευσῖνα καὶ Θριῶζε στρατῷ Πελοποννησίων
[2, 20]	περιιδεῖν τμηθῆναι. ἐπειδὴ οὖν αὐτῷ	ἐς	Ελευσῖνα καὶ τὸ Θριάσιον πεδίον
[2, 56]	καὶ πρὸς τὴν πόλιν προσβαλόντες	ἐς	ἐλπίδα μὲν ἦλθον τοῦ ἑλεῖν,
[2, 89]	ἂν ἐπιπλεύσειέ τις ὡς χρὴ	ἐς	ἐμβολήν, μὴ ἔχων τὴν πρόσοψιν
[2, 56]	ἐν τῇ παραλίᾳ. ἀφικόμενοι δὲ	ἐς	Επίδαυρον τῆς Πελοποννήσου ἔτεμον τῆς
[2, 74]	ἀπεκρίναντο, ἐντεῦθεν δὴ πρῶτον μὲν	ἐς	ἐπιμαρτυρίαν καὶ θεῶν καὶ ἡρώων
[2, 11]	λογισμῷ ἐλάχιστα χρώμενοι θυμῷ πλεῖστα	ἐς	ἔργον καθίστανται. Ἀθηναίους δὲ καὶ
[2, 66]	αὐτοῦ θέρους ἐστράτευσαν ναυσὶν ἑκατὸν	ἐς	Ζάκυνθον τὴν νῆσον, ἣ κεῖται
[2, 97]	μὲν πρὸς θάλασσαν τοσαύτη ἦν,	ἐς	ἤπειρον δὲ ἀπὸ Βυζαντίου ἐς
[2, 102]	ἄνωθεν μὲν παρὰ Στράτον πόλιν,	ἐς	θάλασσαν δ' ἐξιεὶς παρ' Οἰνιάδας
[2, 15]	τῶν πρώτων βασιλέων ἡ Ἀττικὴ	ἐς	Θησέα αἰεὶ κατὰ πόλεις ᾠκεῖτο
[2, 67]	ὡς Σιτάλκην πρῶτον τὸν Τήρεω	ἐς	Θρᾴκην, βουλόμενοι πεῖσαί τε αὐτόν,
[2, 97]	δὲ τὰ ξυντομώτατα ἐξ Ἀβδήρων	ἐς	Ιστρον ἀνὴρ εὔζωνος ἑνδεκαταῖος τελεῖ.
[2, 33]	σχόντες δ' ἐν τῷ παράπλῳ	ἐς	Κεφαλληνίαν καὶ ἀπόβασιν ποιησάμενοι ἐς
[2, 100]	περικλῃόμενοι αὑτοὺς πολλαπλασίῳ τῷ ὁμίλῳ	ἐς	κίνδυνον καθίστασαν, ὥστε τέλος ἡσυχίαν
[2, 11]	τὸ καθ' αὑτὸν αἰεὶ προσδέχεσθαι	ἐς	κίνδυνόν τινα ἥξειν. ἄδηλα γὰρ
[2, 93]	ἐτελεύτα. ~Πρὶν δὲ διαλῦσαι τὸ	ἐς	Κόρινθόν τε καὶ τὸν Κρισαῖον
[2, 102]	ἐξήλασαν, καὶ Κύνητα τὸν Θεολύτου	ἐς	Κόροντα καταγαγόντες ἀνεχώρησαν πάλιν ἐπὶ
[2, 85]	μὲν λαβὼν τὰς ναῦς ᾤχετο	ἐς	Κρήτην, καὶ μετὰ τῶν Πολιχνιτῶν
[2, 85]	τῷ δὲ κομίζοντι αὐτὰς προσεπέστειλαν	ἐς	Κρήτην πρῶτον ἀφικέσθαι. Νικίας γὰρ
[2, 84]	ἐκ τῆς Δύμης καὶ Πατρῶν	ἐς	Κυλλήνην τὸ Ηλείων ἐπίνειον· καὶ
[2, 97]	ἐς ἤπειρον δὲ ἀπὸ Βυζαντίου	ἐς	Λαιαίους καὶ ἐπὶ τὸν Στρυμόνα
[2, 80]	περιήγγειλαν παρασκευασαμένῳ ὡς τάχιστα πλεῖν	ἐς	Λευκάδα. ἦσαν δὲ Κορίνθιοι ξυμπροθυμούμενοι
[2, 23]	οὐκ ἐπεξῇσαν αὐτοῖς οἱ Ἀθηναῖοι	ἐς	μάχην, ἄραντες ἐκ τῶν Ἀχαρνῶν
[2, 20]	ἀλλ' ὁρμήσειν καὶ τοὺς πάντας	ἐς	μάχην. εἴ τε καὶ μὴ
[2, 79]	ἧς ἐπεξελθούσης ἐκ τῆς Σπαρτώλου	ἐς	μάχην καθίστανται οἱ Ἀθηναῖοι ὑπ'
[2, 20]	περί τε τὰς Ἀχαρνὰς ὡς	ἐς	μάχην ταξάμενον μεῖναι καὶ ἐς
[2, 93]	θάλασσαν καὶ ἀφικομένους κατὰ τάχος	ἐς	Μέγαρα καθελκύσαντας ἐκ Νισαίας τοῦ
[2, 25]	ἄλλα τε ἐκάκουν περιπλέοντες καὶ	ἐς	Μεθώνην τῆς Λακωνικῆς ἀποβάντες τῷ
[2, 54]	ἡ νόσος ἤρξατο εὐθύς, καὶ	ἐς	μὲν Πελοπόννησον οὐκ ἐσῆλθεν, ὅτι
[2, 71]	οἱ Πελοποννήσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι	ἐς	μὲν τὴν Ἀττικὴν οὐκ ἐσέβαλον,
[2, 84]	ἐξ αὐτῶν τοὺς πλείστους ἀνελόμενοι	ἐς	Μολύκρειον ἀπέπλεον, καὶ τροπαῖον στήσαντες
[2, 87]	ἐγένετο, ὥσπερ ἴστε, καὶ οὐχὶ	ἐς	ναυμαχίαν μᾶλλον ἢ ἐπὶ στρατείαν
[2, 84]	ναῦν ἀναθέντες τῷ Ποσειδῶνι ἀνεχώρησαν	ἐς	Ναύπακτον. παρέπλευσαν δὲ καὶ οἱ
[2, 2]	κηρύγμασί τε χρήσασθαι ἐπιτηδείοις καὶ	ἐς	ξύμβασιν μᾶλλον καὶ φιλίαν τὴν
[2, 29]	μᾶλλον ἢ διὰ πολλῶν ἡμερῶν	ἐς	Οδρύσας ὁδοῦ. Τήρης δὲ οὐδὲ
[2, 4]	ὅσον μάλιστα ἦν ξυνεστραμμένον ἐσπίπτουσιν	ἐς	οἴκημα μέγα, ὃ ἦν τοῦ
[2, 18]	Πελοποννησίων προϊὼν ἀφίκετο τῆς Ἀττικῆς	ἐς	Οἰνόην πρῶτον, ᾗπερ ἔμελλον ἐσβαλεῖν.
[2, 84]	περιέπλεον αὐτοὺς κύκλῳ καὶ ξυνῆγον	ἐς	ὀλίγον, ἐν χρῷ αἰεὶ παραπλέοντες
[2, 37]	ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ	ἐς	ὀλίγους ἀλλ' ἐς πλείονας οἰκεῖν
[2, 52]	ἄνθρωποι, οὐκ ἔχοντες ὅτι γένωνται,	ἐς	ὀλιγωρίαν ἐτράποντο καὶ ἱερῶν καὶ
[2, 79]	τινων ἔνδοθεν πρασσόντων. προσπεμψάντων δὲ	ἐς	Ολυνθον τῶν οὐ ταὐτὰ βουλομένων
[2, 35]	ἔπαινοί εἰσι περὶ ἑτέρων λεγόμενοι,	ἐς	ὅσον ἂν καὶ αὐτὸς ἕκαστος
[2, 3]	ἡσύχαζον, ἄλλως τε καὶ ἐπειδὴ	ἐς	οὐδένα οὐδὲν ἐνεωτέριζον. πράσσοντες δέ
[2, 40]	εἰδὼς οὐκ ἐς χάριν, ἀλλ'	ἐς	ὀφείλημα τὴν ἀρετὴν ἀποδώσων. καὶ
[2, 86]	παρεσκευασμένοι ὡς ἐπὶ ναυμαχίαν παρέπλευσαν	ἐς	Πάνορμον τὸν Ἀχαϊκόν, οὗπερ αὐτοῖς
[2, 84]	ὑπὸ τῆς ταραχῆς, φεύγειν δὲ	ἐς	Πάτρας καὶ Δύμην τῆς Ἀχαΐας.
[2, 41]	γὰρ τῶν νῦν ἀκοῆς κρείσσων	ἐς	πεῖραν ἔρχεται, καὶ μόνη οὔτε
[2, 23]	Ἀθηναίων ὑπήκοοι, ἐδῄωσαν. ἀφικόμενοι δὲ	ἐς	Πελοπόννησον διελύθησαν κατὰ πόλεις ἕκαστοι.
[2, 12]	Πελοποννησίοις ξυστρατεύειν, τοῖς δὲ λειπομένοις	ἐς	Πλάταιαν ἐλθόντες τὴν γῆν ἐδῄουν.
[2, 6]	μετὰ ταῦτα οἱ Ἀθηναῖοι στρατεύσαντες	ἐς	Πλάταιαν σῖτόν τε ἐσήγαγον καὶ
[2, 2]	περὶ πρῶτον ὕπνον ξὺν ὅπλοις	ἐς	Πλάταιαν τῆς Βοιωτίας οὖσαν Ἀθηναίων
[2, 37]	τὸ μὴ ἐς ὀλίγους ἀλλ'	ἐς	πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται· μέτεστι
[2, 36]	πόλιν τοῖς πᾶσι παρεσκευάσαμεν καὶ	ἐς	πόλεμον καὶ ἐς εἰρήνην αὐταρκεστάτην.
[2, 75]	ἐπιφέρουσι νομίμως. ~Τοσαῦτα ἐπιθειάσας καθίστη	ἐς	πόλεμον τὸν στρατόν, καὶ πρῶτον
[2, 20]	τε νεότητι πολλῇ καὶ παρεσκευασμένους	ἐς	πόλεμον ὡς οὔπω πρότερον, ἴσως
[2, 13]	ἀκροπόλεως καὶ τἆλλα οἰκοδομήματα καὶ	ἐς	Ποτείδαιαν ἀπανηλώθη) χωρὶς δὲ χρυσίου
[2, 56]	ἄραντες δὲ ἀπ' αὐτῶν ἀφίκοντο	ἐς	Πρασιὰς τῆς Λακωνικῆς πόλισμα ἐπιθαλάσσιον,
[2, 65]	ἀρχὴν ἐχούσῃ, ἡμαρτήθη καὶ ὁ	ἐς	Σικελίαν πλοῦς, ὃς οὐ τοσοῦτον
[2, 39]	ἢ τῷ ἀφ' ἡμῶν αὐτῶν	ἐς	τὰ ἔργα εὐψύχῳ· καὶ ἐν
[2, 37]	οὐκ ἀπὸ μέρους τὸ πλέον	ἐς	τὰ κοινὰ ἢ ἀπ' ἀρετῆς
[2, 94]	οὐδὲν στέγουσαι ἐφόβουν. ἀφικόμενοι δὲ	ἐς	τὰ Μέγαρα πάλιν ἐπὶ τῆς
[2, 7]	τε ὑπάρχουσαν ξυμμαχίαν ἐξήταζον καὶ	ἐς	τὰ περὶ Πελοπόννησον μᾶλλον χωρία
[2, 86]	πάθος, οἱ δὲ μὴ ἐσπλεῖν	ἐς	τὰ στενά, νομίζοντες πρὸς ἐκείνων
[2, 49]	ἐν οὐ πολλῷ χρόνῳ κατέβαινεν	ἐς	τὰ στήθη ὁ πόνος μετὰ
[2, 48]	ὡς οἱ Πελοποννήσιοι φάρμακα ἐσβεβλήκοιεν	ἐς	τὰ φρέατα· κρῆναι γὰρ οὔπω
[2, 53]	ἀπῇσαν. ~Πρῶτόν τε ἦρξε καὶ	ἐς	τἆλλα τῇ πόλει ἐπὶ πλέον
[2, 79]	ὕστερον τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους κομισάμενοι	ἐς	τὰς Ἀθήνας ἀναχωροῦσι τῷ περιόντι
[2, 58]	οὖν Αγνων ἀνεχώρησε ταῖς ναυσὶν	ἐς	τὰς Ἀθήνας, ἀπὸ τετρακισχιλίων ὁπλιτῶν
[2, 78]	τῶν ἀνθρώπων πρότερον ἐκκεκομισμένοι ἦσαν	ἐς	τὰς Ἀθήνας, αὐτοὶ δὲ ἐπολιορκοῦντο
[2, 67]	παραδοῦναι· οἱ δὲ λαβόντες ἐκόμισαν	ἐς	τὰς Ἀθήνας. ἀφικομένων δὲ αὐτῶν
[2, 29]	Περδίκκαν ξυνεξελεῖν αὐτόν. ἐλθών τε	ἐς	τὰς Ἀθήνας ὁ Νυμφόδωρος τήν
[2, 30]	οὐ πολλῷ ἀνεχώρησαν αἱ νῆες	ἐς	τὰς Ἀθήνας. ~Περὶ δὲ τὸ
[2, 85]	πέμπει δὲ καὶ ὁ Φορμίων	ἐς	τὰς Ἀθήνας τήν τε παρασκευὴν
[2, 12]	ὁ Ἀρχίδαμος Μελήσιππον πρῶτον ἀποστέλλει	ἐς	τὰς Ἀθήνας τὸν Διακρίτου ἄνδρα
[2, 103]	τὴν Ναύπακτον ἅμα ἦρι κατέπλευσαν	ἐς	τὰς Ἀθήνας, τούς τε ἐλευθέρους
[2, 49]	πάντων μάλιστα δὴ ἐκεῖνο ἄνοσον	ἐς	τὰς ἄλλας ἀσθενείας ἐτύγχανεν ὄν·
[2, 14]	ἐς τὴν Εὔβοιαν διεπέμψαντο καὶ	ἐς	τὰς νήσους τὰς ἐπικειμένας. χαλεπῶς
[2, 3]	ἁμάξας τε ἄνευ τῶν ὑποζυγίων	ἐς	τὰς ὁδοὺς καθίστασαν, ἵνα ἀντὶ
[2, 2]	φυλακῆς οὐ προκαθεστηκυίας. θέμενοι δὲ	ἐς	τὴν ἀγορὰν τὰ ὅπλα τοῖς
[2, 83]	ἐπὶ ναυμαχίᾳ, ἀλλὰ στρατιωτικώτερον παρεσκευασμένοι	ἐς	τὴν Ἀκαρνανίαν καὶ οὐκ ἂν
[2, 97]	πᾶσιν ἀντιστῆναι. οὐ μὴν οὐδ'	ἐς	τὴν ἄλλην εὐβουλίαν καὶ ξύνεσιν
[2, 100]	οὐκ ἐδύναντο. ἔπειτα δὲ καὶ	ἐς	τὴν ἄλλην Μακεδονίαν προυχώρει τὴν
[2, 48]	ἦσαν αὐτόθι. ὕστερον δὲ καὶ	ἐς	τὴν ἄνω πόλιν ἀφίκετο, καὶ
[2, 62]	ἐνθυμηθῆναι ὑπάρχον ὑμῖν μεγέθους πέρι	ἐς	τὴν ἀρχὴν οὔτ' ἐγὼ ἐν
[2, 67]	καὶ Ἀργεῖος ἰδίᾳ Πόλλις, πορευόμενοι	ἐς	τὴν Ἀσίαν ὡς βασιλέα, εἴ
[2, 33]	χειμῶνος Εὔαρχος ὁ Ἀκαρνὰν βουλόμενος	ἐς	τὴν Ἀστακὸν κατελθεῖν πείθει Κορινθίους
[2, 10]	ἔξοδον ἔκδημον ἔχειν, ὡς ἐσβαλοῦντες	ἐς	τὴν Ἀττικήν. ἐπειδὴ δὲ ἑκάστοις
[2, 70]	πολιορκούμενοι ἀντέχειν, ἀλλ' αἵ τε	ἐς	τὴν Ἀττικὴν ἐσβολαὶ Πελοποννησίων οὐδὲν
[2, 47]	ὥσπερ καὶ τὸ πρῶτον ἐσέβαλον	ἐς	τὴν Ἀττικήν (ἡγεῖτο δὲ Ἀρχίδαμος
[2, 19]	καὶ τοῦ σίτου ἀκμάζοντος, ἐσέβαλον	ἐς	τὴν Ἀττικήν· ἡγεῖτο δὲ Ἀρχίδαμος
[2, 13]	ἐν ὁδῷ ὄντων, πρὶν ἐσβαλεῖν	ἐς	τὴν Ἀττικήν, Περικλῆς ὁ Ξανθίππου
[2, 48]	Αἴγυπτον καὶ Λιβύην κατέβη καὶ	ἐς	τὴν βασιλέως γῆν τὴν πολλήν.
[2, 100]	καὶ Κύρρου. ἔσω δὲ τούτων	ἐς	τὴν Βοττιαίαν καὶ Πιερίαν οὐκ
[2, 12]	δὴ ἄρας τῷ στρατῷ προυχώρει	ἐς	τὴν γῆν αὐτῶν. Βοιωτοὶ δὲ
[2, 66]	Κνῆμος Σπαρτιάτης ναύαρχος. ἀποβάντες δὲ	ἐς	τὴν γῆν ἐδῄωσαν τὰ πολλά.
[2, 91]	τὸ Ἀπολλώνιον παρεσκευάζοντο ἀμυνούμενοι, ἢν	ἐς	τὴν γῆν ἐπὶ σφᾶς πλέωσιν.
[2, 39]	καθ' ἑαυτούς, μεθ' ἁπάντων δὲ	ἐς	τὴν γῆν ἡμῶν στρατεύουσι, τήν
[2, 14]	ξύλωσιν· πρόβατα δὲ καὶ ὑποζύγια	ἐς	τὴν Εὔβοιαν διεπέμψαντο καὶ ἐς
[2, 91]	Ἀθηναίων αἵπερ ὑπεξέφυγον τὴν ἐπιστροφὴν	ἐς	τὴν εὐρυχωρίαν. καὶ φθάνουσιν αὐτοὺς
[2, 90]	τῶν Πελοποννησίων καὶ τὴν ἐπιστροφὴν	ἐς	τὴν εὐρυχωρίαν· τὰς δ' ἄλλας
[2, 86]	μὴ ἐκπλεῖν ἔξω τῶν Ρίων	ἐς	τὴν εὐρυχωρίαν, φοβούμενοι τὸ πρότερον
[2, 90]	καὶ ἐπεσβαίνοντες ξὺν τοῖς ὅπλοις	ἐς	τὴν θάλασσαν καὶ ἐπιβάντες ἀπὸ
[2, 49]	μετὰ βηχὸς ἰσχυροῦ· καὶ ὁπότε	ἐς	τὴν καρδίαν στηρίξειεν, ἀνέστρεφέ τε
[2, 99]	παρεσκευάζοντο, ὅπως κατὰ κορυφὴν ἐσβαλοῦσιν	ἐς	τὴν κάτω Μακεδονίαν, ἧς ὁ
[2, 49]	εἰ διαφύγοιεν, ἐπικατιόντος τοῦ νοσήματος	ἐς	τὴν κοιλίαν καὶ ἑλκώσεώς τε
[2, 33]	ἐς Κεφαλληνίαν καὶ ἀπόβασιν ποιησάμενοι	ἐς	τὴν Κρανίων γῆν, ἀπατηθέντες ὑπ'
[2, 84]	μετὰ τὴν ἐν Στράτῳ μάχην	ἐς	τὴν Κυλλήνην. ~Πέμπουσι δὲ καὶ
[2, 69]	τῶν νεῶν καὶ τῶν ξυμμάχων	ἐς	τὴν Λυκίαν ὁ Μελήσανδρος ἀποθνῄσκει
[2, 31]	κατὰ ἔτος ἕκαστον ἐσβολαὶ Ἀθηναίων	ἐς	τὴν Μεγαρίδα καὶ ἱππέων καὶ
[2, 31]	αὐτοὶ καὶ οἱ μέτοικοι, ἐσέβαλον	ἐς	τὴν Μεγαρίδα Περικλέους τοῦ Ξανθίππου
[2, 25]	πρὸς τὸ τεῖχος τετραμμένον ἐσπίπτει	ἐς	τὴν Μεθώνην καὶ ὀλίγους τινὰς
[2, 102]	παραπλεύσαντες ἐπ' Ἀστακοῦ καὶ ἀποβάντες,	ἐς	τὴν μεσόγειαν τῆς Ἀκαρνανίας τετρακοσίοις
[2, 103]	ἐκ τῆς Ἀκαρνανίας καὶ ἀφικόμενοι	ἐς	τὴν Ναύπακτον ἅμα ἦρι κατέπλευσαν
[2, 91]	αὐτοὺς πλὴν μιᾶς νεὼς προκαταφυγοῦσαι	ἐς	τὴν Ναύπακτον, καὶ σχοῦσαι ἀντίπρωροι
[2, 92]	τῆς ἀναχωρήσεως τῶν νεῶν ἀφικνοῦνται	ἐς	τὴν Ναύπακτον. καὶ τὸ θέρος
[2, 15]	τε βουλευτήρια καὶ τὰς ἀρχὰς	ἐς	τὴν νῦν πόλιν οὖσαν, ἓν
[2, 30]	καὶ ἐξελάσαντες αὐτὸν τὸ χωρίον	ἐς	τὴν ξυμμαχίαν προσεποιήσαντο. ἐπί τε
[2, 56]	ἐν τῷ πεδίῳ ὄντων, πρὶν	ἐς	τὴν παραλίαν ἐλθεῖν, ἑκατὸν νεῶν
[2, 55]	ἐπειδὴ ἔτεμον τὸ πεδίον, παρῆλθον	ἐς	τὴν Πάραλον γῆν καλουμένην μέχρι
[2, 6]	ἦσαν ἐν τῇ Ἀττικῇ καὶ	ἐς	τὴν Πλάταιαν ἔπεμψαν κήρυκα, κελεύοντες
[2, 76]	τείχους ἐκ τοῦ ἐντὸς μηνοειδὲς	ἐς	τὴν πόλιν ἐσῳκοδόμουν, ὅπως, εἰ
[2, 73]	~οἱ δ' ἀκούσαντες ἐσῆλθον αὖθις	ἐς	τὴν πόλιν, καὶ βουλευσάμενοι μετὰ
[2, 72]	Πλαταιῶν πρέσβεις ἀκούσαντες ταῦτα ἐσῆλθον	ἐς	τὴν πόλιν, καὶ τῷ πλήθει
[2, 12]	οἱ δὲ οὐ προσεδέξαντο αὐτὸν	ἐς	τὴν πόλιν οὐδ' ἐπὶ τὸ
[2, 70]	ἤδη τῆς πόλεως δισχίλια τάλαντα	ἐς	τὴν πολιορκίαν. ἐπὶ τοῖσδε οὖν
[2, 78]	τοσοῦτοι ἦσαν οἱ ξύμπαντες ὅτε	ἐς	τὴν πολιορκίαν καθίσταντο, καὶ ἄλλος
[2, 70]	καὶ ὕστερον ἐποίκους ἔπεμψαν ἑαυτῶν	ἐς	τὴν Ποτείδαιαν καὶ κατῴκισαν. ταῦτα
[2, 79]	πολύ. καὶ οἱ μὲν Ἀθηναῖοι	ἐς	τὴν Ποτείδαιαν καταφεύγουσι, καὶ ὕστερον
[2, 37]	πρὸς τὸ κοινὸν πολιτεύομεν καὶ	ἐς	τὴν πρὸς ἀλλήλους τῶν καθ'
[2, 79]	ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων καὶ ἀναχωροῦσιν	ἐς	τὴν Σπάρτωλον, οἱ δὲ ἱππῆς
[2, 100]	τῆς Δοβήρου ἐσέβαλε πρῶτον μὲν	ἐς	τὴν Φιλίππου πρότερον οὖσαν ἀρχήν,
[2, 52]	ἡ ξυγκομιδὴ ἐκ τῶν ἀγρῶν	ἐς	τὸ ἄστυ, καὶ οὐχ ἧσσον
[2, 17]	ἀπολείπων ἕκαστος. ~ἐπειδή τε ἀφίκοντο	ἐς	τὸ ἄστυ, ὀλίγοις μέν τισιν
[2, 34]	τὸν τάφον ὀλοφυρόμεναι. τιθέασιν οὖν	ἐς	τὸ δημόσιον σῆμα, ὅ ἐστιν
[2, 76]	ταρσοῖς καλάμου πηλὸν ἐνίλλοντες ἐσέβαλλον	ἐς	τὸ διῃρημένον, ὅπως μὴ διαχεόμενον
[2, 21]	ἦν, καί τινα ἐλπίδα εἶχον	ἐς	τὸ ἐγγυτέρω αὐτοὺς μὴ προϊέναι,
[2, 4]	οἰκήματος εἶναι καὶ ἄντικρυς δίοδον	ἐς	τὸ ἔξω. ὁρῶντες δὲ αὐτοὺς
[2, 4]	ἐπὶ τὸ τεῖχος ἀναβάντες ἔρριψαν	ἐς	τὸ ἔξω σφᾶς αὐτοὺς καὶ
[2, 64]	δὲ παραυτίκα τε λαμπρότης καὶ	ἐς	τὸ ἔπειτα δόξα αἰείμνηστος καταλείπεται.
[2, 75]	ξεναγοὶ ἑκάστης πόλεως ξυνεφεστῶτες ἠνάγκαζον	ἐς	τὸ ἔργον. οἱ δὲ Πλαταιῆς
[2, 77]	φακέλους παρέβαλον ἀπὸ τοῦ χώματος	ἐς	τὸ μεταξὺ πρῶτον τοῦ τείχους
[2, 48]	τοσαύτης μεταβολῆς ἱκανὰς εἶναι δύναμιν	ἐς	τὸ μεταστῆσαι σχεῖν· ἐγὼ δὲ
[2, 65]	προσγενομένῳ, ὃς παρεῖχε χρήματα Πελοποννησίοις	ἐς	τὸ ναυτικόν, καὶ οὐ πρότερον
[2, 20]	ἐς μάχην ταξάμενον μεῖναι καὶ	ἐς	τὸ πεδίον ἐκείνῃ τῇ ἐσβολῇ
[2, 102]	ἔχουσαι εὐθείας διόδους τοῦ ὕδατος	ἐς	τὸ πέλαγος. ἐρῆμοι δ' εἰσὶ
[2, 21]	καὶ δέκα ἔτεσιν ἀνεχώρησε πάλιν	ἐς	τὸ πλέον οὐκέτι προελθών (δι'
[2, 100]	δοκοίη, ὀλίγοι πρὸς πολλοὺς ἐσέβαλλον	ἐς	τὸ στράτευμα τῶν Θρᾳκῶν. καὶ
[2, 12]	κακῶν ἄρξει. ὡς δὲ ἀφίκετο	ἐς	τὸ στρατόπεδον καὶ ἔγνω ὁ
[2, 20]	ἐσβολῇ οἱ Ἀθηναῖοι, ἀδεέστερον ἤδη	ἐς	τὸ ὕστερον τό τε πεδίον
[2, 97]	καὶ ξύνεσιν περὶ τῶν παρόντων	ἐς	τὸν βίον ἄλλοις ὁμοιοῦνται. ~Σιτάλκης
[2, 25]	τὸν Ιχθῦν καλούμενον τὴν ἄκραν	ἐς	τὸν ἐν τῇ Φειᾷ λιμένα,
[2, 51]	αὐτοὶ τῷ παραχρῆμα περιχαρεῖ καὶ	ἐς	τὸν ἔπειτα χρόνον ἐλπίδος τι
[2, 97]	θάλασσαν καθήκουσα ἀπὸ Ἀβδήρων πόλεως	ἐς	τὸν Εὔξεινον πόντον μέχρι Ιστρου
[2, 96]	Θρᾷκας, ὅσων ἦρχε μέχρι θαλάσσης	{ἐς	τὸν Εὔξεινόν τε πόντον καὶ
[2, 13]	δὲ τῶν Πελοποννησίων ξυλλεγομένων τε	ἐς	τὸν Ισθμὸν καὶ ἐν ὁδῷ
[2, 10]	δύο μέρη ἀπὸ πόλεως ἑκάστης	ἐς	τὸν Ισθμόν. καὶ ἐπειδὴ πᾶν
[2, 89]	δόξαν ἄκοντας προσάγουσι τοὺς πολλοὺς	ἐς	τὸν κίνδυνον, ἐπεὶ οὐκ ἄν
[2, 90]	αὐτοῖς οἱ Ἀθηναῖοι οὐκ ἐπέπλεον	ἐς	τὸν κόλπον καὶ τὰ στενά,
[2, 92]	Ἀθηναίων βοήθειαν ὑπὸ νύκτα ἐσέπλευσαν	ἐς	τὸν κόλπον τὸν Κρισαῖον καὶ
[2, 4]	στυρακίῳ ἀκοντίου ἀντὶ βαλάνου χρησάμενος	ἐς	τὸν μοχλόν, ὥστε μηδὲ ταύτῃ
[2, 92]	διεφθείρετο, ἔσφαξεν ἑαυτόν, καὶ ἐξέπεσεν	ἐς	τὸν Ναυπακτίων λιμένα. ἀναχωρήσαντες δὲ
[2, 92]	χρόνον ὑπέμειναν, ἔπειτα δὲ ἐτράποντο	ἐς	τὸν Πάνορμον, ὅθενπερ ἀνηγάγοντο. ἐπιδιώκοντες
[2, 7]	κατὰ μέγεθος τῶν πόλεων, ὡς	ἐς	τὸν πάντα ἀριθμὸν πεντακοσίων νεῶν
[2, 94]	ἅμ' ἡμέρᾳ πανδημεὶ οἱ Ἀθηναῖοι	ἐς	τὸν Πειραιᾶ ναῦς τε καθεῖλκον
[2, 94]	μὲν γὰρ ἐν τῷ ἄστει	ἐς	τὸν Πειραιᾶ ᾤοντο τοὺς πολεμίους
[2, 65]	ἦν, σφαλέντα δὲ τῇ πόλει	ἐς	τὸν πόλεμον βλάβη καθίστατο. αἴτιον
[2, 9]	μὲν αὕτη ἑκατέρων καὶ παρασκευὴ	ἐς	τὸν πόλεμον ἦν. ~Οἱ δὲ
[2, 13]	πρῶτον ἔμελλε Πελοποννησίων ἔσεσθαι καὶ	ἐς	τὸν πόλεμον καθίσταντο. ἔλεγε δὲ
[2, 9]	δὲ ἑκάτεροι τάσδε ἔχοντες ξυμμάχους	ἐς	τὸν πόλεμον καθίσταντο. Λακεδαιμονίων μὲν
[2, 13]	ἅπερ καὶ πρότερον, παρασκευάζεσθαί τε	ἐς	τὸν πόλεμον καὶ τὰ ἐκ
[2, 65]	ἐγνώσθη ἡ πρόνοια αὐτοῦ ἡ	ἐς	τὸν πόλεμον. ὁ μὲν γὰρ
[2, 8]	ἐπενόουν οὐδὲν ἀμφότεροι, ἀλλ' ἔρρωντο	ἐς	τὸν πόλεμον οὐκ ἀπεικότως· ἀρχόμενοι
[2, 65]	οἱ δὲ ταῦτά τε πάντα	ἐς	τοὐναντίον ἔπραξαν καὶ ἄλλα ἔξω
[2, 22]	προδρόμους ἀπὸ τῆς στρατιᾶς ἐσπίπτοντας	ἐς	τοὺς ἀγροὺς τοὺς ἐγγὺς τῆς
[2, 68]	δὲ Ἀμπρακιῶται τὴν μὲν ἔχθραν	ἐς	τοὺς Ἀργείους ἀπὸ τοῦ ἀνδραποδισμοῦ
[2, 8]	πολὺ ἐποίει τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον	ἐς	τοὺς Λακεδαιμονίους, ἄλλως τε καὶ
[2, 102]	ὀλίγον χρόνον ἐπλανᾶτο. καὶ κατοικισθεὶς	ἐς	τοὺς περὶ Οἰνιάδας τόπους ἐδυνάστευσέ
[2, 43]	ἀτολμοτέραν δὲ μηδὲν ἀξιοῦν τὴν	ἐς	τοὺς πολεμίους διάνοιαν ἔχειν, σκοποῦντας
[2, 42]	τοῖς τἆλλα χείροσι δίκαιον τὴν	ἐς	τοὺς πολέμους ὑπὲρ τῆς πατρίδος
[2, 51]	εἰωθότων· ὃ δὲ καὶ γένοιτο,	ἐς	τοῦτο ἐτελεύτα. ἔθνῃσκον δὲ οἱ
[2, 49]	δέ τις καὶ προύκαμνέ τι,	ἐς	τοῦτο πάντα ἀπεκρίθη. τοὺς δὲ
[2, 49]	γυμνοὶ ἀνέχεσθαι, ἥδιστά τε ἂν	ἐς	ὕδωρ ψυχρὸν σφᾶς αὐτοὺς ῥίπτειν.
[2, 67]	εἰπεῖν αὐθημερὸν ἀπέκτειναν πάντας καὶ	ἐς	φάραγγα ἐσέβαλον, δικαιοῦντες τοῖς αὐτοῖς
[2, 67]	περὶ Πελοπόννησον πλέοντας ἀποκτείναντες καὶ	ἐς	φάραγγας ἐσβαλόντες. πάντας γὰρ δὴ
[2, 25]	παρέπλεον, καὶ σχόντες τῆς Ηλείας	ἐς	Φειὰν ἐδῄουν τὴν γῆν ἐπὶ
[2, 81]	ἐκ τῶν ἐνεδρῶν προσπίπτουσιν. καὶ	ἐς	φόβον καταστάντων διαφθείρονταί τε πολλοὶ
[2, 49]	τῶν ἠμελημένων ἀνθρώπων καὶ ἔδρασαν	ἐς	φρέατα, τῇ δίψῃ ἀπαύστῳ ξυνεχόμενοι·
[2, 81]	αὐτοὺς ἐνδόντας, οὐκέτι ὑπέμειναν, ἀλλ'	ἐς	φυγὴν κατέστησαν. τῶν δὲ Ελληνικῶν
[2, 79]	ὁπλῖταί τε ἦλθον καὶ στρατιὰ	ἐς	φυλακήν· ἧς ἐπεξελθούσης ἐκ τῆς
[2, 40]	δὲ ἀντοφείλων ἀμβλύτερος, εἰδὼς οὐκ	ἐς	χάριν, ἀλλ' ἐς ὀφείλημα τὴν
[2, 3]	πόλιν. προσέβαλόν τε εὐθὺς καὶ	ἐς	χεῖρας ᾖσαν κατὰ τάχος. ~οἱ
[2, 81]	στρατόπεδα ἡσύχαζον αὐτοῦ τὴν ἡμέραν,	ἐς	χεῖρας μὲν οὐκ ἰόντων σφίσι
[2, 62]	δὲ ἀποφαίνω δύο μερῶν τῶν	ἐς	χρῆσιν φανερῶν, γῆς καὶ θαλάσσης,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/01/2006