HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τισιν 2
τμηθεῖσαν 1
τμηθῆναι 1
τὸ 231
τό 7
Τὸ 3
τόδε 6

Fréquences [« »]
226 ἐς
185 μὲν
229 οἱ
231 τὸ
236 ἐν
267 τὴν
279 τῶν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Thucydide, Histoire de la Guerre du Péloponnèse, livre II

τὸ

Livre, Chap.

[2, 13]   περικειμένοις χρυσίοις· ἀπέφαινε δ' ἔχον τὸ ἄγαλμα τεσσαράκοντα τάλαντα σταθμὸν χρυσίου

[2, 27]   τὴν γῆν νέμεσθαι, κατά τε τὸ Ἀθηναίων διάφορον καὶ ὅτι σφῶν

[2, 11]   τὴν γνώμην, εὔνοιαν ἔχουσα διὰ τὸ Ἀθηναίων ἔχθος πρᾶξαι ἡμᾶς ἃ

[2, 19]   ἔπειτα προυχώρουν ἐν δεξιᾷ ἔχοντες τὸ Αἰγάλεων ὄρος διὰ Κρωπιᾶς, ἕως

[2, 14]   ἐπικειμένας. χαλεπῶς δὲ αὐτοῖς διὰ τὸ αἰεὶ εἰωθέναι τοὺς πολλοὺς ἐν

[2, 61]   ἃ ἔγνωτε. δουλοῖ γὰρ φρόνημα τὸ αἰφνίδιον καὶ ἀπροσδόκητον καὶ τὸ

[2, 93]   κωλῦσαι) ἐπὶ δὲ τῆς Σαλαμῖνος τὸ ἀκρωτήριον τὸ πρὸς Μέγαρα ὁρῶν·

[2, 68]   αὐτοῖς ἤρξατο πρῶτον γενέσθαι. Ἄργος τὸ Ἀμφιλοχικὸν καὶ Ἀμφιλοχίαν τὴν ἄλλην

[2, 68]   πολλοὺς ἀναστήσαντες ἐστράτευσαν ἐπ' Ἄργος τὸ Ἀμφιλοχικὸν καὶ τὴν ἄλλην Ἀμφιλοχίαν.

[2, 72]   Θηβαῖοι, ὡς ἔνορκοι ὄντες κατὰ τὸ ἀμφο τέρους δέχεσθαι, αὖθις σφῶν

[2, 39]   ἐπιπόνῳ ἀσκήσει εὐθὺς νέοι ὄντες τὸ ἀνδρεῖον μετέρχονται, ἡμεῖς δὲ ἀνειμένως

[2, 51]   τις αἴσθοιτο κάμνων (πρὸς γὰρ τὸ ἀνέλπιστον εὐθὺς τραπόμενοι τῇ γνώμῃ

[2, 45]   φθόνος γὰρ τοῖς ζῶσι πρὸς τὸ ἀντίπαλον, τὸ δὲ μὴ ἐμποδὼν

[2, 77]   οὐδὲν ὠφέλουν καὶ τῷ χώματι τὸ ἀντιτείχισμα ἐγίγνετο, νομίσαντες ἄπορον εἶναι

[2, 87]   τὸ διὰ τὴν ἧσσαν δεδιέναι τὸ ἀπαράσκευοι τότε τυχεῖν. περιγίγνεται δὲ

[2, 80]   στρατῷ ἐπορεύετο Κνῆμος οὐ περιμείνας τὸ ἀπὸ Κορίνθου ναυτικόν, καὶ διὰ

[2, 46]   τὰ δὲ αὐτῶν τοὺς παῖδας τὸ ἀπὸ τοῦδε δημοσίᾳ ἡ πόλις

[2, 91]   Ναύπακτον, καὶ σχοῦσαι ἀντίπρωροι κατὰ τὸ Ἀπολλώνιον παρεσκευάζοντο ἀμυνούμενοι, ἢν ἐς

[2, 68]   πλησιοχώρων βαρβάρων· ἐλθόντες τε πρὸς τὸ Ἄργος τῆς μὲν χώρας ἐκράτουν,

[2, 99]   καὶ οἱ πρόγονοι αὐτοῦ, Τημενίδαι τὸ ἀρχαῖον ὄντες ἐξ Ἄργους, πρῶτοι

[2, 16]   ἦν αὐτοῖς ἐκ τῆς κατὰ τὸ ἀρχαῖον πολιτείας πάτρια δίαιτάν τε

[2, 52]   ξυγκομιδὴ ἐκ τῶν ἀγρῶν ἐς τὸ ἄστυ, καὶ οὐχ ἧσσον τοὺς

[2, 17]   ἕκαστος. ~ἐπειδή τε ἀφίκοντο ἐς τὸ ἄστυ, ὀλίγοις μέν τισιν ὑπῆρχον

[2, 64]   μέλλον καλὸν προγνόντες ἔς τε τὸ αὐτίκα μὴ αἰσχρὸν τῷ ἤδη

[2, 41]   ἐπαινέτου οὔτε ὅστις ἔπεσι μὲν τὸ αὐτίκα τέρψει, τῶν δ' ἔργων

[2, 29]   Οδρύσας ὁδοῦ. Τήρης δὲ οὐδὲ τὸ αὐτὸ ὄνομα ἔχων βασιλεύς {τε}

[2, 89]   καὶ ἐν τῷ ναυτικῷ ποιήσειν τὸ αὐτό. τὸ δ' ἐκ τοῦ

[2, 42]   τῶν δὲ ἐφίεσθαι, ἐλπίδι μὲν τὸ ἀφανὲς τοῦ κατορθώσειν ἐπιτρέψαντες, ἔργῳ

[2, 92]   ναῦν, ἀνέθεσαν ἐπὶ τὸ Ρίον τὸ Ἀχαϊκὸν παρὰ τὸ τροπαῖον. μετὰ

[2, 78]   τοὺς πρεσβυτάτους τε καὶ πλῆθος τὸ ἀχρεῖον τῶν ἀνθρώπων πρότερον ἐκκεκομισμένοι

[2, 89]   ἀναγκαζόμενοι, μέγα τι τῆς διανοίας τὸ βέβαιον ἔχοντες ἀντιτολμῶσιν. ἃ λογιζόμενοι

[2, 63]   ἐπὶ σφῶν αὐτῶν αὐτόνομοι οἰκήσειαν· τὸ γὰρ ἄπραγμον οὐ σῴζεται μὴ

[2, 51]   εἰπεῖν ὅτι χρῆν προσφέροντας ὠφελεῖν· τὸ γάρ τῳ ξυνενεγκὸν ἄλλον τοῦτο

[2, 44]   καὶ τῇ τῶνδε εὐκλείᾳ κουφίζεσθε. τὸ γὰρ φιλότιμον ἀγήρων μόνον, καὶ

[2, 5]   ὡς δ' ᾔσθοντο οἱ Θηβαῖοι τὸ γεγενημένον, ἐπεβούλευον τοῖς ἔξω τῆς

[2, 5]   σταδίους ἑβδομήκοντα, καὶ τὸ ὕδωρ τὸ γενόμενον τῆς νυκτὸς ἐποίησε βραδύτερον

[2, 80]   ταύτῃ χωρίων ἐν παρασκευῇ ἦν, τὸ δ' ἐκ Λευκάδος καὶ Ἀνακτορίου

[2, 89]   τῷ ναυτικῷ ποιήσειν τὸ αὐτό. τὸ δ' ἐκ τοῦ δικαίου ἡμῖν

[2, 43]   καὶ τὸ εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον, τὸ δ' ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον κρίναντες

[2, 13]   μὲν σταδίων ὁ ἅπας περίβολος, τὸ δ' ἐν φυλακῇ ὂν ἥμισυ

[2, 42]   μὲν αἰσχρὸν τοῦ λόγου ἔφυγον, τὸ δ' ἔργον τῷ σώματι ὑπέμειναν

[2, 86]   τὸ Ρίον φίλιον τοῖς Ἀθηναίοις, τὸ δ' ἕτερον Ρίον ἐστὶν ἀντιπέρας,

[2, 44]   πολυτρόποις γὰρ ξυμφοραῖς ἐπίστανται τραφέντες· τὸ δ' εὐτυχές, ο῏ ἂν τῆς

[2, 78]   καταλιπόντες φυλακὰς τοῦ ἡμίσεος τείχους (τὸ δὲ ἥμισυ Βοιωτοὶ ἐφύλασσον) ἀνεχώρησαν

[2, 65]   τε καὶ πολυτελέσι κατασκευαῖς ἀπολωλεκότες, τὸ δὲ μέγιστον, πόλεμον ἀντ' εἰρήνης

[2, 45]   τοῖς ζῶσι πρὸς τὸ ἀντίπαλον, τὸ δὲ μὴ ἐμποδὼν ἀνανταγωνίστῳ εὐνοίᾳ

[2, 64]   δέ τις μὴ κέκτηται, φθονήσει. τὸ δὲ μισεῖσθαι καὶ λυπηροὺς εἶναι

[2, 99]   Βισαλτίαν καὶ Μακεδόνων αὐτῶν πολλήν. τὸ δὲ ξύμπαν Μακεδονία καλεῖται, καὶ

[2, 98]   ὕλην, ὅτε ἐπὶ Παίονας ἐστράτευσεν. τὸ δὲ ὄρος ἐξ Οδρυσῶν διιόντες

[2, 15]   τυράννων οὕτω σκευασάντων Εννεακρούνῳ καλουμένῃ, τὸ δὲ πάλαι φανερῶν τῶν πηγῶν

[2, 4]   ἄλλῃ τῆς πόλεως σποράδες ἀπώλλυντο. τὸ δὲ πλεῖστον καὶ ὅσον μάλιστα

[2, 78]   μέν τι καταλιπόντες τοῦ στρατοῦ, τὸ δὲ πλέον ἀφέντες περιετείχιζον τὴν

[2, 15]   τῇ θεῷ ἑορτὴν δημοτελῆ ποιοῦσιν. τὸ δὲ πρὸ τοῦ ἡ ἀκρόπολις

[2, 70]   ἐν τῷ χειμῶνι ἐγένετο, καὶ {τὸ} δεύτερον ἔτος ἐτελεύτα τῷ πολέμῳ

[2, 59]   ἥ τε γῆ αὐτῶν ἐτέτμητο τὸ δεύτερον καὶ ἡ νόσος ἐπέκειτο

[2, 34]   τάφον ὀλοφυρόμεναι. τιθέασιν οὖν ἐς τὸ δημόσιον σῆμα, ὅ ἐστιν ἐπὶ

[2, 87]   τὸ τολμηρότερον ἀντιτάξασθε, πρὸς δὲ τὸ διὰ τὴν ἧσσαν δεδιέναι τὸ

[2, 76]   καλάμου πηλὸν ἐνίλλοντες ἐσέβαλλον ἐς τὸ διῃρημένον, ὅπως μὴ διαχεόμενον ὥσπερ

[2, 97]   μὴ τυχεῖν) ὅμως δὲ κατὰ τὸ δύνασθαι ἐπὶ πλέον αὐτῷ ἐχρήσαντο·

[2, 89]   ἐγὼ ἕξω τὴν πρόνοιαν κατὰ τὸ δυνατόν· ὑμεῖς δὲ εὔτακτοι παρὰ

[2, 21]   καί τινα ἐλπίδα εἶχον ἐς τὸ ἐγγυτέρω αὐτοὺς μὴ προϊέναι, μεμνημένοι

[2, 16]   Ἀθηναῖοι, καὶ ἐπειδὴ ξυνῳκίσθησαν, διὰ τὸ ἔθος ἐν τοῖς ἀγροῖς ὅμως

[2, 50]   ἐπιτηδείους. ~γενόμενον γὰρ κρεῖσσον λόγου τὸ εἶδος τῆς νόσου τά τε

[2, 62]   εἰ μὴ καταπεπληγμένους ὑμᾶς παρὰ τὸ εἰκὸς ἑώρων. οἴεσθε μὲν γὰρ

[2, 54]   καὶ ξυμβῇ γενέσθαι λιμόν, κατὰ τὸ εἰκὸς οὕτως ᾄσονται. μνήμη δὲ

[2, 87]   μέλλουσαν, οὐχὶ δικαίαν ἔχει τέκμαρσιν τὸ ἐκφοβῆσαι. τῇ τε γὰρ παρασκευῇ

[2, 11]   αἱ ἐπιχειρήσεις γίγνονται· πολλάκις τε τὸ ἔλασσον πλῆθος δεδιὸς ἄμεινον ἠμύνατο

[2, 43]   ὑμεῖς ζηλώσαντες καὶ τὸ εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον, τὸ δ' ἐλεύθερον τὸ

[2, 87]   οὐδὲν ὠφελεῖ. πρὸς μὲν οὖν τὸ ἐμπειρότερον αὐτῶν τὸ τολμηρότερον ἀντιτάξασθε,

[2, 49]   παντὸς τοῦ σώματος ἄνωθεν ἀρξάμενον τὸ ἐν τῇ κεφαλῇ πρῶτον ἱδρυθὲν

[2, 86]   δ' ἕτερον Ρίον ἐστὶν ἀντιπέρας, τὸ ἐν τῇ Πελοποννήσῳ· διέχετον δὲ

[2, 42]   καὶ παθεῖν μᾶλλον ἡγησάμενοι ἢ {τὸ} ἐνδόντες σῴζεσθαι, τὸ μὲν αἰσχρὸν

[2, 4]   εἶναι καὶ ἄντικρυς δίοδον ἐς τὸ ἔξω. ὁρῶντες δὲ αὐτοὺς οἱ

[2, 4]   τὸ τεῖχος ἀναβάντες ἔρριψαν ἐς τὸ ἔξω σφᾶς αὐτοὺς καὶ διεφθάρησαν

[2, 13]   τὸν Πειραιᾶ τεσσαράκοντα σταδίων, ὧν τὸ ἔξωθεν ἐτηρεῖτο· καὶ τοῦ Πειραιῶς

[2, 64]   παραυτίκα τε λαμπρότης καὶ ἐς τὸ ἔπειτα δόξα αἰείμνηστος καταλείπεται. ὑμεῖς

[2, 11]   παρεσκευάσθαι· οὕτω γὰρ πρός τε τὸ ἐπιέναι τοῖς ἐναντίοις εὐψυχότατοι ἂν

[2, 93]   ἀφύλακτος καὶ ἄκλῃστος εἰκότως διὰ τὸ ἐπικρατεῖν πολὺ τῷ ναυτικῷ. ἐδόκει

[2, 64]   ἄρχειν· ὅστις δὲ ἐπὶ μεγίστοις τὸ ἐπίφθονον λαμβάνει, ὀρθῶς βουλεύεται. μῖσος

[2, 11]   εὐψυχότατοι ἂν εἶεν πρός τε τὸ ἐπιχειρεῖσθαι ἀσφαλέ στατοι. ἡμεῖς δὲ

[2, 81]   τὴν πόλιν ἑλεῖν καὶ αὑτῶν τὸ ἔργον γενέσθαι. γνόντες δ' αὐτοὺς

[2, 75]   ἑκάστης πόλεως ξυνεφεστῶτες ἠνάγκαζον ἐς τὸ ἔργον. οἱ δὲ Πλαταιῆς ὁρῶντες

[2, 29]   τότε ὑπὸ Θρᾳκῶν οἰκουμένης, καὶ τὸ ἔργον τὸ περὶ τὸν Ιτυν

[2, 93]   θέρος ἐτελεύτα. ~Πρὶν δὲ διαλῦσαι τὸ ἐς Κόρινθόν τε καὶ τὸν

[2, 43]   οὓς νῦν ὑμεῖς ζηλώσαντες καὶ τὸ εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον, τὸ δ'

[2, 43]   τὸ ἐλεύθερον, τὸ δ' ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον κρίναντες μὴ περιορᾶσθε τοὺς

[2, 84]   Δύμης καὶ Πατρῶν ἐς Κυλλήνην τὸ Ηλείων ἐπίνειον· καὶ ἀπὸ Λευκάδος

[2, 59]   τὸ ὀργιζόμενον τῆς γνώμης πρὸς τὸ ἠπιώτερον καὶ ἀδεέστερον καταστῆσαι· παρελθὼν

[2, 87]   οὐ κατὰ τὴν ἡμετέραν κακίαν τὸ ἡσσᾶσθαι προσεγένετο, οὐδὲ δίκαιον τῆς

[2, 65]   αὖ ἀλόγως ἀντικαθίστη πάλιν ἐπὶ τὸ θαρσεῖν. ἐγίγνετό τε λόγῳ μὲν

[2, 92]   ἀφικνοῦνται ἐς τὴν Ναύπακτον. καὶ τὸ θέρος ἐτελεύτα. ~Πρὶν δὲ διαλῦσαι

[2, 19]   ἔτεμνον πρῶτον μὲν Ελευσῖνα καὶ τὸ Θριάσιον πεδίον καὶ τροπήν τινα

[2, 21]   μὲν οὗ περὶ Ελευσῖνα καὶ τὸ Θριάσιον πεδίον ὁ στρατὸς ἦν,

[2, 20]   οὖν αὐτῷ ἐς Ελευσῖνα καὶ τὸ Θριάσιον πεδίον οὐκ ἀπήντησαν, πεῖραν

[2, 37]   πρὸς τὰ ἴδια διάφορα πᾶσι τὸ ἴσον, κατὰ δὲ τὴν ἀξίωσιν,

[2, 11]   πόλεως ἑκάστης ἡγεμόνα καὶ στρατιώτην τὸ καθ' αὑτὸν αἰεὶ προσδέχεσθαι ἐς

[2, 60]   καλῶς μὲν γὰρ φερόμενος ἀνὴρ τὸ καθ' ἑαυτὸν διαφθειρομένης τῆς πατρίδος

[2, 87]   οὖν καὶ κυβερνῆται καὶ ναῦται τὸ καθ' ἑαυτὸν ἕκαστος ἕπεσθε, χώραν

[2, 76]   μὲν μέγα οἰκοδόμημα ἐπαύσαντο ἐργαζόμενοι τὸ κατὰ τὸ χῶμα, ἔνθεν δὲ

[2, 11]   ἄμεινον ἠμύνατο τοὺς πλέονας διὰ τὸ καταφρονοῦντας ἀπαρασκεύους γενέσθαι. χρὴ δὲ

[2, 76]   χώματος καὶ ἱζάνοντος αἰεὶ ἐπὶ τὸ κενούμενον. δεδιότες δὲ μὴ οὐδ'

[2, 90]   μέν τινες αἵπερ ἡγοῦντο ὑπεκφεύγουσι τὸ κέρας τῶν Πελοποννησίων καὶ τὴν

[2, 44]   ἐν τῷ ἀχρείῳ τῆς ἡλικίας τὸ κερδαίνειν, ὥσπερ τινές φασι, μᾶλλον

[2, 29]   ὄρνις ἐπωνόμασται) εἰκός τε καὶ τὸ κῆδος Πανδίονα ξυνάψασθαι τῆς θυγατρὸς

[2, 12]   ἐς τὴν πόλιν οὐδ' ἐπὶ τὸ κοινόν· ἦν γὰρ Περικλέους γνώμη

[2, 37]   ἐλευθέρως δὲ τά τε πρὸς τὸ κοινὸν πολιτεύομεν καὶ ἐς τὴν

[2, 91]   καὶ ἅμα ἀτάκτως διώκοντες διὰ τὸ κρατεῖν αἱ μέν τινες τῶν

[2, 87]   τῶν πλεόνων καὶ ἄμεινον παρεσκευασμένων τὸ κράτος ἐστίν. ὥστε οὐδὲ καθ'

[2, 69]   ὅπως ταῦτά τε ἀργυρολογῶσι καὶ τὸ λῃστικὸν τῶν Πελοποννησίων μὴ ἐῶσιν

[2, 94]   φυλακὴν ἤδη τοῦ Πειραιῶς μᾶλλον τὸ λοιπὸν ἐποιοῦντο λιμένων τε κλῄσει

[2, 38]   ὧν καθ' ἡμέραν ἡ τέρψις τὸ λυπηρὸν ἐκπλήσσει. ἐπεσέρχεται δὲ διὰ

[2, 17]   τῆς οἰκήσεως, ὃν οὐκ ὀνομάζον τὸ μαντεῖον προῄδει μὴ ἐπ' ἀγαθῷ

[2, 17]   ἀνάγκης ἐξῳκήθη. καί μοι δοκεῖ τὸ μαντεῖον τοὐναντίον ξυμβῆναι ἢ προσεδέχοντο·

[2, 76]   τὴν πόλιν ἐσῳκοδόμουν, ὅπως, εἰ τὸ μέγα τεῖχος ἁλίσκοιτο, τοῦτ' ἀντέχοι,

[2, 64]   καταλείπεται. ὑμεῖς δὲ ἔς τε τὸ μέλλον καλὸν προγνόντες ἔς τε

[2, 42]   ἡγησάμενοι ἢ {τὸ} ἐνδόντες σῴζεσθαι, τὸ μὲν αἰσχρὸν τοῦ λόγου ἔφυγον,

[2, 49]   δὲ καὶ πολλῷ ὕστερον. καὶ τὸ μὲν ἔξωθεν ἁπτομένῳ σῶμα οὔτ'

[2, 53]   ἢ ἀνθρώπων νόμος οὐδεὶς ἀπεῖργε, τὸ μὲν κρίνοντες ἐν ὁμοίῳ καὶ

[2, 61]   γνώμης μὴ ὀρθὸν φαίνεσθαι, διότι τὸ μὲν λυποῦν ἔχει ἤδη τὴν

[2, 76]   πρὸς πολλοὺς ἀντέχειν, προσεπεξηῦρον τόδε· τὸ μὲν μέγα οἰκοδόμημα ἐπαύσαντο ἐργαζόμενοι

[2, 80]   τοῖς Ἀμπρακιώταις ἀποίκοις οὖσιν. καὶ τὸ μὲν ναυτικὸν ἔκ τε Κορίνθου

[2, 98]   δέκα μυριάδων γενέσθαι· καὶ τούτου τὸ μὲν πλέον πεζὸν ἦν, τριτημόριον

[2, 53]   τὰ χρήματα ὁμοίως ἡγούμενοι. καὶ τὸ μὲν προσταλαιπωρεῖν τῷ δόξαντι καλῷ

[2, 48]   τοῦ κακοῦ νικώμενοι. ~ἤρξατο δὲ τὸ μὲν πρῶτον, ὡς λέγεται, ἐξ

[2, 67]   ὡς βασιλέα τὴν ἐκείνου πόλιν τὸ μέρος βλάψωσιν. ὁ δὲ πεισθεὶς

[2, 15]   καὶ τὰ ἔξω πρὸς τοῦτο τὸ μέρος τῆς πόλεως μᾶλλον ἵδρυται,

[2, 77]   παρέβαλον ἀπὸ τοῦ χώματος ἐς τὸ μεταξὺ πρῶτον τοῦ τείχους καὶ

[2, 13]   αὐτοῦ ὃ καὶ ἀφύλακτον ἦν, τὸ μεταξὺ τοῦ τε μακροῦ καὶ

[2, 48]   μεταβολῆς ἱκανὰς εἶναι δύναμιν ἐς τὸ μεταστῆσαι σχεῖν· ἐγὼ δὲ οἷόν

[2, 35]   χεῖρον εἰπόντι πιστευθῆναι. χαλεπὸν γὰρ τὸ μετρίως εἰπεῖν ἐν ᾧ μόλις

[2, 37]   ἑτέρους. καὶ ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ ἐς ὀλίγους ἀλλ' ἐς

[2, 87]   προσεγένετο, οὐδὲ δίκαιον τῆς γνώμης τὸ μὴ κατὰ κράτος νικηθέν, ἔχον

[2, 65]   αὐτοῦ ἢ αὐτὸς ἦγε, διὰ τὸ μὴ κτώμενος ἐξ οὐ προσηκόντων

[2, 81]   ἰόντων σφίσι τῶν Στρατίων διὰ τὸ μήπω τοὺς ἄλλους Ἀκαρνᾶνας ξυμβεβοηθηκέναι,

[2, 86]   ὁ Φορμίων ἐπὶ τὸ Ρίον τὸ Μολυκρικὸν καὶ ὡρμίσατο ἔξω αὐτοῦ

[2, 13]   τὴν πόλιν ἐσελθόντας φυλάσσειν, καὶ τὸ ναυτικόν, ᾗπερ ἰσχύουσιν, ἐξαρτύεσθαι, τά

[2, 65]   μὲν γὰρ ἡσυχάζοντάς τε καὶ τὸ ναυτικὸν θεραπεύοντας καὶ ἀρχὴν μὴ

[2, 65]   ὃς παρεῖχε χρήματα Πελοποννησίοις ἐς τὸ ναυτικόν, καὶ οὐ πρότερον ἐνέδοσαν

[2, 85]   καὶ οὐ τοσούτῳ ᾤοντο σφῶν τὸ ναυτικὸν λείπεσθαι, γεγενῆσθαι δέ τινα

[2, 53]   τῇ πόλει ἐπὶ πλέον ἀνομίας τὸ νόσημα. ῥᾷον γὰρ ἐτόλμα τις

[2, 57]   καὶ ἐλέχθη τοὺς Πελοποννησίους δείσαντας τὸ νόσημα, ὡς ἐπυνθάνοντο τῶν αὐτομόλων

[2, 101]   μὴ ὑπ' αὐτῶν ἀγόμενοι κατὰ τὸ ξυμμαχικὸν καὶ ἐπὶ σφᾶς χωρήσωσιν.

[2, 50]   αἴσθησιν παρεῖχον τοῦ ἀποβαίνοντος διὰ τὸ ξυνδιαιτᾶσθαι. ~Τὸ μὲν οὖν νόσημα,

[2, 74]   ἀδίκως, ἐκλιπόντων δὲ τῶνδε προτέρων τὸ ξυνώμοτον, ἐπὶ γῆν τήνδε ἤλθομεν,

[2, 4]   εἴτε κατακαύσωσιν ὥσπερ ἔχουσιν, ἐμπρήσαντες τὸ οἴκημα, εἴτε τι ἄλλο χρήσωνται.

[2, 75]   μὴ ὑψηλὸν γιγνόμενον ἀσθενὲς εἶναι τὸ οἰκοδόμημα, καὶ προκαλύμματα εἶχε δέρσεις

[2, 59]   ἐβούλετο θαρσῦναί τε καὶ ἀπαγαγὼν τὸ ὀργιζόμενον τῆς γνώμης πρὸς τὸ

[2, 96]   ὁ Εβρος· ἔστι δὲ ἐρῆμον τὸ ὄρος καὶ μέγα, ἐχόμενον τῆς

[2, 99]   Πιερίας Πίερας, ο῏ ὕστερον ὑπὸ τὸ Πάγγαιον πέραν Στρυμόνος ᾤκησαν Φάγρητα

[2, 22]   βοήθεια αὕτη τῶν Θεσσαλῶν κατὰ τὸ παλαιὸν ξυμμαχικὸν ἐγένετο τοῖς Ἀθηναίοις,

[2, 98]   ἀπαράκλητοι ἐφ' ἁρπαγὴν ἠκολούθουν, ὥστε τὸ πᾶν πλῆθος λέγεται οὐκ ἔλασσον

[2, 22]   δὲ ὁρῶν μὲν αὐτοὺς πρὸς τὸ παρὸν χαλεπαίνοντας καὶ οὐ τὰ

[2, 20]   μάχην ταξάμενον μεῖναι καὶ ἐς τὸ πεδίον ἐκείνῃ τῇ ἐσβολῇ οὐ

[2, 55]   ~Οἱ δὲ Πελοποννήσιοι ἐπειδὴ ἔτεμον τὸ πεδίον, παρῆλθον ἐς τὴν Πάραλον

[2, 102]   εὐθείας διόδους τοῦ ὕδατος ἐς τὸ πέλαγος. ἐρῆμοι δ' εἰσὶ καὶ

[2, 17]   ἀκροτελεύτιον τοιόνδε διεκώλυε, λέγον ὡς τὸ Πελαργικὸν ἀργὸν ἄμεινον, ὅμως ὑπὸ

[2, 40]   ἢ λόγου κόμπῳ χρώμεθα, καὶ τὸ πένεσθαι οὐχ ὁμολογεῖν τινὶ αἰσχρόν,

[2, 29]   Θρᾳκῶν οἰκουμένης, καὶ τὸ ἔργον τὸ περὶ τὸν Ιτυν αἱ γυναῖκες

[2, 3]   φυλάξαντες ἔτι νύκτα καὶ αὐτὸ τὸ περίορθρον ἐχώρουν ἐκ τῶν οἰκιῶν

[2, 98]   μάλιστα ἱππικόν. τοῦ δ' ἱππικοῦ τὸ πλεῖστον αὐτοὶ Οδρύσαι παρείχοντο καὶ

[2, 61]   τὸ αἰφνίδιον καὶ ἀπροσδόκητον καὶ τὸ πλείστῳ παραλόγῳ ξυμβαῖνον· ὃ ὑμῖν

[2, 37]   τῳ εὐδοκιμεῖ, οὐκ ἀπὸ μέρους τὸ πλέον ἐς τὰ κοινὰ ἢ

[2, 39]   μελέτῃ καὶ μὴ μετὰ νόμων τὸ πλέον ἢ τρόπων ἀνδρείας ἐθέλομεν

[2, 39]   ὠφεληθείη, πιστεύοντες οὐ ταῖς παρασκευαῖς τὸ πλέον καὶ ἀπάταις ἢ τῷ

[2, 100]   οὐ νομίζοντες ἱκανοὶ εἶναι πρὸς τὸ πλέον κινδυνεύειν. ~ὁ δὲ Σιτάλκης

[2, 21]   δέκα ἔτεσιν ἀνεχώρησε πάλιν ἐς τὸ πλέον οὐκέτι προελθών (δι' ὃ

[2, 89]   πλείους, ὥσπερ οὗτοι, τῇ δυνάμει τὸ πλέον πίσυνοι ἢ τῇ γνώμῃ

[2, 65]   τε διαφανῶς ἀδωρότατος γενόμενος κατεῖχε τὸ πλῆθος ἐλευθέρως, καὶ οὐκ ἤγετο

[2, 89]   ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες στρατιῶται, πεφοβημένους τὸ πλῆθος τῶν ἐναντίων ξυνεκάλεσα, οὐκ

[2, 89]   αὐτοὶ οἴεσθαι ὁμοῖοι ἡμῖν εἶναι τὸ πλῆθος τῶν νεῶν καὶ οὐκ

[2, 88]   στρατιωτῶν ὀρρωδίαν καὶ αἰσθόμενος ὅτι τὸ πλῆθος τῶν νεῶν κατὰ σφᾶς

[2, 67]   αὐτοὺς διὰ τῆς Θρᾴκης ἐπὶ τὸ πλοῖον ᾧ ἔμελλον τὸν Ελλήσποντον

[2, 97]   ἢν αἰεὶ κατὰ πρύμναν ἱστῆται τὸ πνεῦμα, νηὶ στρογγύλῃ τεσσάρων ἡμερῶν

[2, 84]   τ' ἐκπνεύσειεν ἐκ τοῦ κόλπου τὸ πνεῦμα, ὅπερ ἀναμένων τε περιέπλει

[2, 56]   τε γῆς ἔτεμον καὶ αὐτὸ τὸ πόλισμα εἷλον καὶ ἐπόρθησαν. ταῦτα

[2, 81]   οὐδέτερον ᾔσθετο τῆς μάχης διὰ τὸ πολὺ προελθεῖν αὐτοὺς καὶ στρατόπεδον

[2, 13]   μὲν ἑξακοσίων ταλάντων ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ φόρου κατ' ἐνιαυτὸν ἀπὸ

[2, 51]   καὶ τὸν πονούμενον ᾠκτίζοντο διὰ τὸ προειδέναι τε καὶ αὐτοὶ ἤδη

[2, 89]   παρέχετε καὶ πιστότερον κατά τε τὸ προνενικηκέναι καὶ ὅτι οὐκ ἂν

[2, 89]   οὗτοι γὰρ πρῶτον μὲν διὰ τὸ προνενικῆσθαι καὶ μηδ' αὐτοὶ οἴεσθαι

[2, 93]   δὲ τῆς Σαλαμῖνος τὸ ἀκρωτήριον τὸ πρὸς Μέγαρα ὁρῶν· καὶ φρούριον

[2, 86]   Ρίων ἐς τὴν εὐρυχωρίαν, φοβούμενοι τὸ πρότερον πάθος, οἱ δὲ μὴ

[2, 76]   ἡ δὲ ῥύμῃ ἐμπίπτουσα ἀπεκαύλιζε τὸ προῦχον τῆς ἐμβολῆς. ~Μετὰ δὲ

[2, 92]   ἐκεῖνοι πρὸς τῇ γῇ διαφθείραντες τὸ πρῶτον ἀνεδήσαντο· ἄνδρας τε τοὺς

[2, 13]   ἕκαστα τούτων, ὅτε ἡ ἐσβολὴ τὸ πρῶτον ἔμελλε Πελοποννησίων ἔσεσθαι καὶ

[2, 48]   Ἀθηναίων πόλιν ἐξαπιναίως ἐσέπεσε, καὶ τὸ πρῶτον ἐν τῷ Πειραιεῖ ἥψατο

[2, 9]   Πελληνῆς δὲ Ἀχαιῶν μόνοι ξυνεπολέμουν τὸ πρῶτον, ἔπειτα δὲ ὕστερον καὶ

[2, 47]   τὰ δύο μέρη ὥσπερ καὶ τὸ πρῶτον ἐσέβαλον ἐς τὴν Ἀττικήν

[2, 47]   γενέσθαι. οὔτε γὰρ ἰατροὶ ἤρκουν τὸ πρῶτον θεραπεύοντες ἀγνοίᾳ, ἀλλ' αὐτοὶ

[2, 13]   καὶ μυρίων. τοσοῦτοι γὰρ ἐφύλασσον τὸ πρῶτον ὁπότε οἱ πολέμιοι ἐσβάλοιεν,

[2, 15]   τοῦ Διὸς τοῦ Ολυμπίου καὶ τὸ Πύθιον καὶ τὸ τῆς Γῆς

[2, 92]   ἥνπερ ἔλαβον ναῦν, ἀνέθεσαν ἐπὶ τὸ Ρίον τὸ Ἀχαϊκὸν παρὰ τὸ

[2, 86]   δὲ καὶ ὁ Φορμίων ἐπὶ τὸ Ρίον τὸ Μολυκρικὸν καὶ ὡρμίσατο

[2, 86]   ἐναυμάχησεν. ἦν δὲ τοῦτο μὲν τὸ Ρίον φίλιον τοῖς Ἀθηναίοις, τὸ

[2, 10]   τὸν Ισθμόν. καὶ ἐπειδὴ πᾶν τὸ στράτευμα ξυνειλεγμένον ἦν, Ἀρχίδαμος ὁ

[2, 100]   ὀλίγοι πρὸς πολλοὺς ἐσέβαλλον ἐς τὸ στράτευμα τῶν Θρᾳκῶν. καὶ ᾗ

[2, 12]   ἄρξει. ὡς δὲ ἀφίκετο ἐς τὸ στρατόπεδον καὶ ἔγνω ὁ Ἀρχίδαμος

[2, 81]   ἠπειρωτῶν μαχιμώτατοι εἶναι οὔτε ἐπέσχον τὸ στρατόπεδον καταλαβεῖν, χωρήσαντές τε ῥύμῃ

[2, 52]   ἐτράποντο σπάνει τῶν ἐπιτηδείων διὰ τὸ συχνοὺς ἤδη προτεθνάναι σφίσιν· ἐπὶ

[2, 12]   αὐτῶν. Βοιωτοὶ δὲ μέρος μὲν τὸ σφέτερον καὶ τοὺς ἱππέας παρείχοντο

[2, 41]   μετὰ χαρίτων μάλιστ' ἂν εὐτραπέλως τὸ σῶμα αὔταρκες παρέχεσθαι. καὶ ὡς

[2, 49]   ἀγρυπνία ἐπέκειτο διὰ παντός. καὶ τὸ σῶμα, ὅσονπερ χρόνον καὶ ἡ

[2, 64]   ἔχουσαν ἐν ἅπασιν ἀνθρώποις διὰ τὸ ταῖς ξυμφοραῖς μὴ εἴκειν, πλεῖστα

[2, 4]   οἱ μέν τινες αὐτῶν ἐπὶ τὸ τεῖχος ἀναβάντες ἔρριψαν ἐς τὸ

[2, 25]   κατὰ τὴν χώραν καὶ πρὸς τὸ τεῖχος τετραμμένον ἐσπίπτει ἐς τὴν

[2, 53]   ταχείας τὰς ἐπαυρέσεις καὶ πρὸς τὸ τερπνὸν ἠξίουν ποιεῖσθαι, ἐφήμερα τά

[2, 15]   Ολυμπίου καὶ τὸ Πύθιον καὶ τὸ τῆς Γῆς καὶ τὸ τοῦ>

[2, 44]   τινές φασι, μᾶλλον τέρπει, ἀλλὰ τὸ τιμᾶσθαι. ~παισὶ δ' αὖ ὅσοι

[2, 87]   μὲν οὖν τὸ ἐμπειρότερον αὐτῶν τὸ τολμηρότερον ἀντιτάξασθε, πρὸς δὲ τὸ

[2, 15]   καὶ τὸ τῆς Γῆς καὶ τὸ τοῦ> ἐν Λίμναις Διονύσου, ᾧ

[2, 92]   τὸ Ρίον τὸ Ἀχαϊκὸν παρὰ τὸ τροπαῖον. μετὰ δὲ ταῦτα φοβούμενοι

[2, 25]   μετὰ ὁπλιτῶν ἑκατόν. διαδραμὼν δὲ τὸ τῶν Ἀθηναίων στρατόπεδον ἐσκεδασμένον κατὰ

[2, 102]   Ἀθηναῖοι τοῦ αὐτοῦ χειμῶνος, ἐπειδὴ τὸ τῶν Πελοποννησίων ναυτικὸν διελύθη, Φορμίωνος

[2, 5]   τῶν Θηβῶν σταδίους ἑβδομήκοντα, καὶ τὸ ὕδωρ τὸ γενόμενον τῆς νυκτὸς

[2, 15]   νῦν οὖσα πόλις ἦν, καὶ τὸ ὑπ' αὐτὴν πρὸς νότον μάλιστα

[2, 93]   ναυτῶν ἕκαστον τὴν κώπην καὶ τὸ ὑπηρέσιον καὶ τὸν τροπωτῆρα πεζῇ

[2, 17]   ἦν· τό τε Πελαργικὸν καλούμενον τὸ ὑπὸ τὴν ἀκρόπολιν, ὃ καὶ

[2, 20]   οἱ Ἀθηναῖοι, ἀδεέστερον ἤδη ἐς τὸ ὕστερον τό τε πεδίον τεμεῖν

[2, 75]   ἀσφαλείᾳ τε εἶναι. ᾔρετο δὲ τὸ ὕψος τοῦ τείχους μέγα, καὶ

[2, 31]   ἐς τὰς Ἀθήνας. ~Περὶ δὲ τὸ φθινόπωρον τοῦ θέρους τούτου Ἀθηναῖοι

[2, 65]   ὕβρει θαρσοῦντας, λέγων κατέπλησσεν ἐπὶ τὸ φοβεῖσθαι, καὶ δεδιότας αὖ ἀλόγως

[2, 13]   ἄστεως, καὶ αὐτοῦ τοῦ κύκλου τὸ φυλασσόμενον τρεῖς καὶ τεσσαράκοντα (ἔστι

[2, 75]   ἔργον. οἱ δὲ Πλαταιῆς ὁρῶντες τὸ χῶμα αἰρόμενον, ξύλινον τεῖχος ξυνθέντες

[2, 76]   οἰκοδόμημα ἐπαύσαντο ἐργαζόμενοι τὸ κατὰ τὸ χῶμα, ἔνθεν δὲ καὶ ἔνθεν

[2, 75]   διελόντες τοῦ τείχους ᾗ προσέπιπτε τὸ χῶμα ἐσεφόρουν τὴν γῆν. ~οἱ

[2, 75]   ὅπως μὴ διαχέοιτο ἐπὶ πολὺ τὸ χῶμα· ἐφόρουν δὲ ὕλην ἐς

[2, 75]   ὕψος τοῦ τείχους μέγα, καὶ τὸ χῶμα οὐ σχολαίτερον ἀντανῄει αὐτῷ.

[2, 76]   ἣ τοῦ μεγάλου οἰκοδομήματος κατὰ τὸ χῶμα προσαχθεῖσα ἐπὶ μέγα τε

[2, 76]   πόλεως ὀρύξαντες καὶ ξυντεκμηράμενοι ὑπὸ τὸ χῶμα ὑφεῖλκον αὖθις παρὰ σφᾶς

[2, 30]   κατὰ κράτος καὶ ἐξελάσαντες αὐτὸν τὸ χωρίον ἐς τὴν ξυμμαχίαν προσεποιήσαντο.

[2, 78]   πόλιν κύκλῳ, διελόμενοι κατὰ πόλεις τὸ χωρίον· τάφρος δὲ ἐντός τε

Livre, Chap.
[2, 13]	περικειμένοις χρυσίοις· ἀπέφαινε δ' ἔχον	τὸ	ἄγαλμα τεσσαράκοντα τάλαντα σταθμὸν χρυσίου
[2, 27]	τὴν γῆν νέμεσθαι, κατά τε	τὸ	Ἀθηναίων διάφορον καὶ ὅτι σφῶν
[2, 11]	τὴν γνώμην, εὔνοιαν ἔχουσα διὰ	τὸ	Ἀθηναίων ἔχθος πρᾶξαι ἡμᾶς ἃ
[2, 19]	ἔπειτα προυχώρουν ἐν δεξιᾷ ἔχοντες	τὸ	Αἰγάλεων ὄρος διὰ Κρωπιᾶς, ἕως
[2, 14]	ἐπικειμένας. χαλεπῶς δὲ αὐτοῖς διὰ	τὸ	αἰεὶ εἰωθέναι τοὺς πολλοὺς ἐν
[2, 61]	ἃ ἔγνωτε. δουλοῖ γὰρ φρόνημα	τὸ	αἰφνίδιον καὶ ἀπροσδόκητον καὶ τὸ
[2, 93]	κωλῦσαι) ἐπὶ δὲ τῆς Σαλαμῖνος	τὸ	ἀκρωτήριον τὸ πρὸς Μέγαρα ὁρῶν·
[2, 68]	αὐτοῖς ἤρξατο πρῶτον γενέσθαι. Ἄργος	τὸ	Ἀμφιλοχικὸν καὶ Ἀμφιλοχίαν τὴν ἄλλην
[2, 68]	πολλοὺς ἀναστήσαντες ἐστράτευσαν ἐπ' Ἄργος	τὸ	Ἀμφιλοχικὸν καὶ τὴν ἄλλην Ἀμφιλοχίαν.
[2, 72]	Θηβαῖοι, ὡς ἔνορκοι ὄντες κατὰ	τὸ	ἀμφο τέρους δέχεσθαι, αὖθις σφῶν
[2, 39]	ἐπιπόνῳ ἀσκήσει εὐθὺς νέοι ὄντες	τὸ	ἀνδρεῖον μετέρχονται, ἡμεῖς δὲ ἀνειμένως
[2, 51]	τις αἴσθοιτο κάμνων (πρὸς γὰρ	τὸ	ἀνέλπιστον εὐθὺς τραπόμενοι τῇ γνώμῃ
[2, 45]	φθόνος γὰρ τοῖς ζῶσι πρὸς	τὸ	ἀντίπαλον, τὸ δὲ μὴ ἐμποδὼν
[2, 77]	οὐδὲν ὠφέλουν καὶ τῷ χώματι	τὸ	ἀντιτείχισμα ἐγίγνετο, νομίσαντες ἄπορον εἶναι
[2, 87]	τὸ διὰ τὴν ἧσσαν δεδιέναι	τὸ	ἀπαράσκευοι τότε τυχεῖν. περιγίγνεται δὲ
[2, 80]	στρατῷ ἐπορεύετο Κνῆμος οὐ περιμείνας	τὸ	ἀπὸ Κορίνθου ναυτικόν, καὶ διὰ
[2, 46]	τὰ δὲ αὐτῶν τοὺς παῖδας	τὸ	ἀπὸ τοῦδε δημοσίᾳ ἡ πόλις
[2, 91]	Ναύπακτον, καὶ σχοῦσαι ἀντίπρωροι κατὰ	τὸ	Ἀπολλώνιον παρεσκευάζοντο ἀμυνούμενοι, ἢν ἐς
[2, 68]	πλησιοχώρων βαρβάρων· ἐλθόντες τε πρὸς	τὸ	Ἄργος τῆς μὲν χώρας ἐκράτουν,
[2, 99]	καὶ οἱ πρόγονοι αὐτοῦ, Τημενίδαι	τὸ	ἀρχαῖον ὄντες ἐξ Ἄργους, πρῶτοι
[2, 16]	ἦν αὐτοῖς ἐκ τῆς κατὰ	τὸ	ἀρχαῖον πολιτείας πάτρια δίαιτάν τε
[2, 52]	ξυγκομιδὴ ἐκ τῶν ἀγρῶν ἐς	τὸ	ἄστυ, καὶ οὐχ ἧσσον τοὺς
[2, 17]	ἕκαστος. ~ἐπειδή τε ἀφίκοντο ἐς	τὸ	ἄστυ, ὀλίγοις μέν τισιν ὑπῆρχον
[2, 64]	μέλλον καλὸν προγνόντες ἔς τε	τὸ	αὐτίκα μὴ αἰσχρὸν τῷ ἤδη
[2, 41]	ἐπαινέτου οὔτε ὅστις ἔπεσι μὲν	τὸ	αὐτίκα τέρψει, τῶν δ' ἔργων
[2, 29]	Οδρύσας ὁδοῦ. Τήρης δὲ οὐδὲ	τὸ	αὐτὸ ὄνομα ἔχων βασιλεύς {τε}
[2, 89]	καὶ ἐν τῷ ναυτικῷ ποιήσειν	τὸ	αὐτό. τὸ δ' ἐκ τοῦ
[2, 42]	τῶν δὲ ἐφίεσθαι, ἐλπίδι μὲν	τὸ	ἀφανὲς τοῦ κατορθώσειν ἐπιτρέψαντες, ἔργῳ
[2, 92]	ναῦν, ἀνέθεσαν ἐπὶ τὸ Ρίον	τὸ	Ἀχαϊκὸν παρὰ τὸ τροπαῖον. μετὰ
[2, 78]	τοὺς πρεσβυτάτους τε καὶ πλῆθος	τὸ	ἀχρεῖον τῶν ἀνθρώπων πρότερον ἐκκεκομισμένοι
[2, 89]	ἀναγκαζόμενοι, μέγα τι τῆς διανοίας	τὸ	βέβαιον ἔχοντες ἀντιτολμῶσιν. ἃ λογιζόμενοι
[2, 63]	ἐπὶ σφῶν αὐτῶν αὐτόνομοι οἰκήσειαν·	τὸ	γὰρ ἄπραγμον οὐ σῴζεται μὴ
[2, 51]	εἰπεῖν ὅτι χρῆν προσφέροντας ὠφελεῖν·	τὸ	γάρ τῳ ξυνενεγκὸν ἄλλον τοῦτο
[2, 44]	καὶ τῇ τῶνδε εὐκλείᾳ κουφίζεσθε.	τὸ	γὰρ φιλότιμον ἀγήρων μόνον, καὶ
[2, 5]	ὡς δ' ᾔσθοντο οἱ Θηβαῖοι	τὸ	γεγενημένον, ἐπεβούλευον τοῖς ἔξω τῆς
[2, 5]	σταδίους ἑβδομήκοντα, καὶ τὸ ὕδωρ	τὸ	γενόμενον τῆς νυκτὸς ἐποίησε βραδύτερον
[2, 80]	ταύτῃ χωρίων ἐν παρασκευῇ ἦν,	τὸ	δ' ἐκ Λευκάδος καὶ Ἀνακτορίου
[2, 89]	τῷ ναυτικῷ ποιήσειν τὸ αὐτό.	τὸ	δ' ἐκ τοῦ δικαίου ἡμῖν
[2, 43]	καὶ τὸ εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον,	τὸ	δ' ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον κρίναντες
[2, 13]	μὲν σταδίων ὁ ἅπας περίβολος,	τὸ	δ' ἐν φυλακῇ ὂν ἥμισυ
[2, 42]	μὲν αἰσχρὸν τοῦ λόγου ἔφυγον,	τὸ	δ' ἔργον τῷ σώματι ὑπέμειναν
[2, 86]	τὸ Ρίον φίλιον τοῖς Ἀθηναίοις,	τὸ	δ' ἕτερον Ρίον ἐστὶν ἀντιπέρας,
[2, 44]	πολυτρόποις γὰρ ξυμφοραῖς ἐπίστανται τραφέντες·	τὸ	δ' εὐτυχές, ο῏ ἂν τῆς
[2, 78]	καταλιπόντες φυλακὰς τοῦ ἡμίσεος τείχους	(τὸ	δὲ ἥμισυ Βοιωτοὶ ἐφύλασσον) ἀνεχώρησαν
[2, 65]	τε καὶ πολυτελέσι κατασκευαῖς ἀπολωλεκότες,	τὸ	δὲ μέγιστον, πόλεμον ἀντ' εἰρήνης
[2, 45]	τοῖς ζῶσι πρὸς τὸ ἀντίπαλον,	τὸ	δὲ μὴ ἐμποδὼν ἀνανταγωνίστῳ εὐνοίᾳ
[2, 64]	δέ τις μὴ κέκτηται, φθονήσει.	τὸ	δὲ μισεῖσθαι καὶ λυπηροὺς εἶναι
[2, 99]	Βισαλτίαν καὶ Μακεδόνων αὐτῶν πολλήν.	τὸ	δὲ ξύμπαν Μακεδονία καλεῖται, καὶ
[2, 98]	ὕλην, ὅτε ἐπὶ Παίονας ἐστράτευσεν.	τὸ	δὲ ὄρος ἐξ Οδρυσῶν διιόντες
[2, 15]	τυράννων οὕτω σκευασάντων Εννεακρούνῳ καλουμένῃ,	τὸ	δὲ πάλαι φανερῶν τῶν πηγῶν
[2, 4]	ἄλλῃ τῆς πόλεως σποράδες ἀπώλλυντο.	τὸ	δὲ πλεῖστον καὶ ὅσον μάλιστα
[2, 78]	μέν τι καταλιπόντες τοῦ στρατοῦ,	τὸ	δὲ πλέον ἀφέντες περιετείχιζον τὴν
[2, 15]	τῇ θεῷ ἑορτὴν δημοτελῆ ποιοῦσιν.	τὸ	δὲ πρὸ τοῦ ἡ ἀκρόπολις
[2, 70]	ἐν τῷ χειμῶνι ἐγένετο, καὶ	{τὸ}	δεύτερον ἔτος ἐτελεύτα τῷ πολέμῳ
[2, 59]	ἥ τε γῆ αὐτῶν ἐτέτμητο	τὸ	δεύτερον καὶ ἡ νόσος ἐπέκειτο
[2, 34]	τάφον ὀλοφυρόμεναι. τιθέασιν οὖν ἐς	τὸ	δημόσιον σῆμα, ὅ ἐστιν ἐπὶ
[2, 87]	τὸ τολμηρότερον ἀντιτάξασθε, πρὸς δὲ	τὸ	διὰ τὴν ἧσσαν δεδιέναι τὸ
[2, 76]	καλάμου πηλὸν ἐνίλλοντες ἐσέβαλλον ἐς	τὸ	διῃρημένον, ὅπως μὴ διαχεόμενον ὥσπερ
[2, 97]	μὴ τυχεῖν) ὅμως δὲ κατὰ	τὸ	δύνασθαι ἐπὶ πλέον αὐτῷ ἐχρήσαντο·
[2, 89]	ἐγὼ ἕξω τὴν πρόνοιαν κατὰ	τὸ	δυνατόν· ὑμεῖς δὲ εὔτακτοι παρὰ
[2, 21]	καί τινα ἐλπίδα εἶχον ἐς	τὸ	ἐγγυτέρω αὐτοὺς μὴ προϊέναι, μεμνημένοι
[2, 16]	Ἀθηναῖοι, καὶ ἐπειδὴ ξυνῳκίσθησαν, διὰ	τὸ	ἔθος ἐν τοῖς ἀγροῖς ὅμως
[2, 50]	ἐπιτηδείους. ~γενόμενον γὰρ κρεῖσσον λόγου	τὸ	εἶδος τῆς νόσου τά τε
[2, 62]	εἰ μὴ καταπεπληγμένους ὑμᾶς παρὰ	τὸ	εἰκὸς ἑώρων. οἴεσθε μὲν γὰρ
[2, 54]	καὶ ξυμβῇ γενέσθαι λιμόν, κατὰ	τὸ	εἰκὸς οὕτως ᾄσονται. μνήμη δὲ
[2, 87]	μέλλουσαν, οὐχὶ δικαίαν ἔχει τέκμαρσιν	τὸ	ἐκφοβῆσαι. τῇ τε γὰρ παρασκευῇ
[2, 11]	αἱ ἐπιχειρήσεις γίγνονται· πολλάκις τε	τὸ	ἔλασσον πλῆθος δεδιὸς ἄμεινον ἠμύνατο
[2, 43]	ὑμεῖς ζηλώσαντες καὶ τὸ εὔδαιμον	τὸ	ἐλεύθερον, τὸ δ' ἐλεύθερον τὸ
[2, 87]	οὐδὲν ὠφελεῖ. πρὸς μὲν οὖν	τὸ	ἐμπειρότερον αὐτῶν τὸ τολμηρότερον ἀντιτάξασθε,
[2, 49]	παντὸς τοῦ σώματος ἄνωθεν ἀρξάμενον	τὸ	ἐν τῇ κεφαλῇ πρῶτον ἱδρυθὲν
[2, 86]	δ' ἕτερον Ρίον ἐστὶν ἀντιπέρας,	τὸ	ἐν τῇ Πελοποννήσῳ· διέχετον δὲ
[2, 42]	καὶ παθεῖν μᾶλλον ἡγησάμενοι ἢ	{τὸ}	ἐνδόντες σῴζεσθαι, τὸ μὲν αἰσχρὸν
[2, 4]	εἶναι καὶ ἄντικρυς δίοδον ἐς	τὸ	ἔξω. ὁρῶντες δὲ αὐτοὺς οἱ
[2, 4]	τὸ τεῖχος ἀναβάντες ἔρριψαν ἐς	τὸ	ἔξω σφᾶς αὐτοὺς καὶ διεφθάρησαν
[2, 13]	τὸν Πειραιᾶ τεσσαράκοντα σταδίων, ὧν	τὸ	ἔξωθεν ἐτηρεῖτο· καὶ τοῦ Πειραιῶς
[2, 64]	παραυτίκα τε λαμπρότης καὶ ἐς	τὸ	ἔπειτα δόξα αἰείμνηστος καταλείπεται. ὑμεῖς
[2, 11]	παρεσκευάσθαι· οὕτω γὰρ πρός τε	τὸ	ἐπιέναι τοῖς ἐναντίοις εὐψυχότατοι ἂν
[2, 93]	ἀφύλακτος καὶ ἄκλῃστος εἰκότως διὰ	τὸ	ἐπικρατεῖν πολὺ τῷ ναυτικῷ. ἐδόκει
[2, 64]	ἄρχειν· ὅστις δὲ ἐπὶ μεγίστοις	τὸ	ἐπίφθονον λαμβάνει, ὀρθῶς βουλεύεται. μῖσος
[2, 11]	εὐψυχότατοι ἂν εἶεν πρός τε	τὸ	ἐπιχειρεῖσθαι ἀσφαλέ στατοι. ἡμεῖς δὲ
[2, 81]	τὴν πόλιν ἑλεῖν καὶ αὑτῶν	τὸ	ἔργον γενέσθαι. γνόντες δ' αὐτοὺς
[2, 75]	ἑκάστης πόλεως ξυνεφεστῶτες ἠνάγκαζον ἐς	τὸ	ἔργον. οἱ δὲ Πλαταιῆς ὁρῶντες
[2, 29]	τότε ὑπὸ Θρᾳκῶν οἰκουμένης, καὶ	τὸ	ἔργον τὸ περὶ τὸν Ιτυν
[2, 93]	θέρος ἐτελεύτα. ~Πρὶν δὲ διαλῦσαι	τὸ	ἐς Κόρινθόν τε καὶ τὸν
[2, 43]	οὓς νῦν ὑμεῖς ζηλώσαντες καὶ	τὸ	εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον, τὸ δ'
[2, 43]	τὸ ἐλεύθερον, τὸ δ' ἐλεύθερον	τὸ	εὔψυχον κρίναντες μὴ περιορᾶσθε τοὺς
[2, 84]	Δύμης καὶ Πατρῶν ἐς Κυλλήνην	τὸ	Ηλείων ἐπίνειον· καὶ ἀπὸ Λευκάδος
[2, 59]	τὸ ὀργιζόμενον τῆς γνώμης πρὸς	τὸ	ἠπιώτερον καὶ ἀδεέστερον καταστῆσαι· παρελθὼν
[2, 87]	οὐ κατὰ τὴν ἡμετέραν κακίαν	τὸ	ἡσσᾶσθαι προσεγένετο, οὐδὲ δίκαιον τῆς
[2, 65]	αὖ ἀλόγως ἀντικαθίστη πάλιν ἐπὶ	τὸ	θαρσεῖν. ἐγίγνετό τε λόγῳ μὲν
[2, 92]	ἀφικνοῦνται ἐς τὴν Ναύπακτον. καὶ	τὸ	θέρος ἐτελεύτα. ~Πρὶν δὲ διαλῦσαι
[2, 19]	ἔτεμνον πρῶτον μὲν Ελευσῖνα καὶ	τὸ	Θριάσιον πεδίον καὶ τροπήν τινα
[2, 21]	μὲν οὗ περὶ Ελευσῖνα καὶ	τὸ	Θριάσιον πεδίον ὁ στρατὸς ἦν,
[2, 20]	οὖν αὐτῷ ἐς Ελευσῖνα καὶ	τὸ	Θριάσιον πεδίον οὐκ ἀπήντησαν, πεῖραν
[2, 37]	πρὸς τὰ ἴδια διάφορα πᾶσι	τὸ	ἴσον, κατὰ δὲ τὴν ἀξίωσιν,
[2, 11]	πόλεως ἑκάστης ἡγεμόνα καὶ στρατιώτην	τὸ	καθ' αὑτὸν αἰεὶ προσδέχεσθαι ἐς
[2, 60]	καλῶς μὲν γὰρ φερόμενος ἀνὴρ	τὸ	καθ' ἑαυτὸν διαφθειρομένης τῆς πατρίδος
[2, 87]	οὖν καὶ κυβερνῆται καὶ ναῦται	τὸ	καθ' ἑαυτὸν ἕκαστος ἕπεσθε, χώραν
[2, 76]	μὲν μέγα οἰκοδόμημα ἐπαύσαντο ἐργαζόμενοι	τὸ	κατὰ τὸ χῶμα, ἔνθεν δὲ
[2, 11]	ἄμεινον ἠμύνατο τοὺς πλέονας διὰ	τὸ	καταφρονοῦντας ἀπαρασκεύους γενέσθαι. χρὴ δὲ
[2, 76]	χώματος καὶ ἱζάνοντος αἰεὶ ἐπὶ	τὸ	κενούμενον. δεδιότες δὲ μὴ οὐδ'
[2, 90]	μέν τινες αἵπερ ἡγοῦντο ὑπεκφεύγουσι	τὸ	κέρας τῶν Πελοποννησίων καὶ τὴν
[2, 44]	ἐν τῷ ἀχρείῳ τῆς ἡλικίας	τὸ	κερδαίνειν, ὥσπερ τινές φασι, μᾶλλον
[2, 29]	ὄρνις ἐπωνόμασται) εἰκός τε καὶ	τὸ	κῆδος Πανδίονα ξυνάψασθαι τῆς θυγατρὸς
[2, 12]	ἐς τὴν πόλιν οὐδ' ἐπὶ	τὸ	κοινόν· ἦν γὰρ Περικλέους γνώμη
[2, 37]	ἐλευθέρως δὲ τά τε πρὸς	τὸ	κοινὸν πολιτεύομεν καὶ ἐς τὴν
[2, 91]	καὶ ἅμα ἀτάκτως διώκοντες διὰ	τὸ	κρατεῖν αἱ μέν τινες τῶν
[2, 87]	τῶν πλεόνων καὶ ἄμεινον παρεσκευασμένων	τὸ	κράτος ἐστίν. ὥστε οὐδὲ καθ'
[2, 69]	ὅπως ταῦτά τε ἀργυρολογῶσι καὶ	τὸ	λῃστικὸν τῶν Πελοποννησίων μὴ ἐῶσιν
[2, 94]	φυλακὴν ἤδη τοῦ Πειραιῶς μᾶλλον	τὸ	λοιπὸν ἐποιοῦντο λιμένων τε κλῄσει
[2, 38]	ὧν καθ' ἡμέραν ἡ τέρψις	τὸ	λυπηρὸν ἐκπλήσσει. ἐπεσέρχεται δὲ διὰ
[2, 17]	τῆς οἰκήσεως, ὃν οὐκ ὀνομάζον	τὸ	μαντεῖον προῄδει μὴ ἐπ' ἀγαθῷ
[2, 17]	ἀνάγκης ἐξῳκήθη. καί μοι δοκεῖ	τὸ	μαντεῖον τοὐναντίον ξυμβῆναι ἢ προσεδέχοντο·
[2, 76]	τὴν πόλιν ἐσῳκοδόμουν, ὅπως, εἰ	τὸ	μέγα τεῖχος ἁλίσκοιτο, τοῦτ' ἀντέχοι,
[2, 64]	καταλείπεται. ὑμεῖς δὲ ἔς τε	τὸ	μέλλον καλὸν προγνόντες ἔς τε
[2, 42]	ἡγησάμενοι ἢ {τὸ} ἐνδόντες σῴζεσθαι,	τὸ	μὲν αἰσχρὸν τοῦ λόγου ἔφυγον,
[2, 49]	δὲ καὶ πολλῷ ὕστερον. καὶ	τὸ	μὲν ἔξωθεν ἁπτομένῳ σῶμα οὔτ'
[2, 53]	ἢ ἀνθρώπων νόμος οὐδεὶς ἀπεῖργε,	τὸ	μὲν κρίνοντες ἐν ὁμοίῳ καὶ
[2, 61]	γνώμης μὴ ὀρθὸν φαίνεσθαι, διότι	τὸ	μὲν λυποῦν ἔχει ἤδη τὴν
[2, 76]	πρὸς πολλοὺς ἀντέχειν, προσεπεξηῦρον τόδε·	τὸ	μὲν μέγα οἰκοδόμημα ἐπαύσαντο ἐργαζόμενοι
[2, 80]	τοῖς Ἀμπρακιώταις ἀποίκοις οὖσιν. καὶ	τὸ	μὲν ναυτικὸν ἔκ τε Κορίνθου
[2, 98]	δέκα μυριάδων γενέσθαι· καὶ τούτου	τὸ	μὲν πλέον πεζὸν ἦν, τριτημόριον
[2, 53]	τὰ χρήματα ὁμοίως ἡγούμενοι. καὶ	τὸ	μὲν προσταλαιπωρεῖν τῷ δόξαντι καλῷ
[2, 48]	τοῦ κακοῦ νικώμενοι. ~ἤρξατο δὲ	τὸ	μὲν πρῶτον, ὡς λέγεται, ἐξ
[2, 67]	ὡς βασιλέα τὴν ἐκείνου πόλιν	τὸ	μέρος βλάψωσιν. ὁ δὲ πεισθεὶς
[2, 15]	καὶ τὰ ἔξω πρὸς τοῦτο	τὸ	μέρος τῆς πόλεως μᾶλλον ἵδρυται,
[2, 77]	παρέβαλον ἀπὸ τοῦ χώματος ἐς	τὸ	μεταξὺ πρῶτον τοῦ τείχους καὶ
[2, 13]	αὐτοῦ ὃ καὶ ἀφύλακτον ἦν,	τὸ	μεταξὺ τοῦ τε μακροῦ καὶ
[2, 48]	μεταβολῆς ἱκανὰς εἶναι δύναμιν ἐς	τὸ	μεταστῆσαι σχεῖν· ἐγὼ δὲ οἷόν
[2, 35]	χεῖρον εἰπόντι πιστευθῆναι. χαλεπὸν γὰρ	τὸ	μετρίως εἰπεῖν ἐν ᾧ μόλις
[2, 37]	ἑτέρους. καὶ ὄνομα μὲν διὰ	τὸ	μὴ ἐς ὀλίγους ἀλλ' ἐς
[2, 87]	προσεγένετο, οὐδὲ δίκαιον τῆς γνώμης	τὸ	μὴ κατὰ κράτος νικηθέν, ἔχον
[2, 65]	αὐτοῦ ἢ αὐτὸς ἦγε, διὰ	τὸ	μὴ κτώμενος ἐξ οὐ προσηκόντων
[2, 81]	ἰόντων σφίσι τῶν Στρατίων διὰ	τὸ	μήπω τοὺς ἄλλους Ἀκαρνᾶνας ξυμβεβοηθηκέναι,
[2, 86]	ὁ Φορμίων ἐπὶ τὸ Ρίον	τὸ	Μολυκρικὸν καὶ ὡρμίσατο ἔξω αὐτοῦ
[2, 13]	τὴν πόλιν ἐσελθόντας φυλάσσειν, καὶ	τὸ	ναυτικόν, ᾗπερ ἰσχύουσιν, ἐξαρτύεσθαι, τά
[2, 65]	μὲν γὰρ ἡσυχάζοντάς τε καὶ	τὸ	ναυτικὸν θεραπεύοντας καὶ ἀρχὴν μὴ
[2, 65]	ὃς παρεῖχε χρήματα Πελοποννησίοις ἐς	τὸ	ναυτικόν, καὶ οὐ πρότερον ἐνέδοσαν
[2, 85]	καὶ οὐ τοσούτῳ ᾤοντο σφῶν	τὸ	ναυτικὸν λείπεσθαι, γεγενῆσθαι δέ τινα
[2, 53]	τῇ πόλει ἐπὶ πλέον ἀνομίας	τὸ	νόσημα. ῥᾷον γὰρ ἐτόλμα τις
[2, 57]	καὶ ἐλέχθη τοὺς Πελοποννησίους δείσαντας	τὸ	νόσημα, ὡς ἐπυνθάνοντο τῶν αὐτομόλων
[2, 101]	μὴ ὑπ' αὐτῶν ἀγόμενοι κατὰ	τὸ	ξυμμαχικὸν καὶ ἐπὶ σφᾶς χωρήσωσιν.
[2, 50]	αἴσθησιν παρεῖχον τοῦ ἀποβαίνοντος διὰ	τὸ	ξυνδιαιτᾶσθαι. ~Τὸ μὲν οὖν νόσημα,
[2, 74]	ἀδίκως, ἐκλιπόντων δὲ τῶνδε προτέρων	τὸ	ξυνώμοτον, ἐπὶ γῆν τήνδε ἤλθομεν,
[2, 4]	εἴτε κατακαύσωσιν ὥσπερ ἔχουσιν, ἐμπρήσαντες	τὸ	οἴκημα, εἴτε τι ἄλλο χρήσωνται.
[2, 75]	μὴ ὑψηλὸν γιγνόμενον ἀσθενὲς εἶναι	τὸ	οἰκοδόμημα, καὶ προκαλύμματα εἶχε δέρσεις
[2, 59]	ἐβούλετο θαρσῦναί τε καὶ ἀπαγαγὼν	τὸ	ὀργιζόμενον τῆς γνώμης πρὸς τὸ
[2, 96]	ὁ Εβρος· ἔστι δὲ ἐρῆμον	τὸ	ὄρος καὶ μέγα, ἐχόμενον τῆς
[2, 99]	Πιερίας Πίερας, ο῏ ὕστερον ὑπὸ	τὸ	Πάγγαιον πέραν Στρυμόνος ᾤκησαν Φάγρητα
[2, 22]	βοήθεια αὕτη τῶν Θεσσαλῶν κατὰ	τὸ	παλαιὸν ξυμμαχικὸν ἐγένετο τοῖς Ἀθηναίοις,
[2, 98]	ἀπαράκλητοι ἐφ' ἁρπαγὴν ἠκολούθουν, ὥστε	τὸ	πᾶν πλῆθος λέγεται οὐκ ἔλασσον
[2, 22]	δὲ ὁρῶν μὲν αὐτοὺς πρὸς	τὸ	παρὸν χαλεπαίνοντας καὶ οὐ τὰ
[2, 20]	μάχην ταξάμενον μεῖναι καὶ ἐς	τὸ	πεδίον ἐκείνῃ τῇ ἐσβολῇ οὐ
[2, 55]	~Οἱ δὲ Πελοποννήσιοι ἐπειδὴ ἔτεμον	τὸ	πεδίον, παρῆλθον ἐς τὴν Πάραλον
[2, 102]	εὐθείας διόδους τοῦ ὕδατος ἐς	τὸ	πέλαγος. ἐρῆμοι δ' εἰσὶ καὶ
[2, 17]	ἀκροτελεύτιον τοιόνδε διεκώλυε, λέγον ὡς	τὸ	Πελαργικὸν ἀργὸν ἄμεινον, ὅμως ὑπὸ
[2, 40]	ἢ λόγου κόμπῳ χρώμεθα, καὶ	τὸ	πένεσθαι οὐχ ὁμολογεῖν τινὶ αἰσχρόν,
[2, 29]	Θρᾳκῶν οἰκουμένης, καὶ τὸ ἔργον	τὸ	περὶ τὸν Ιτυν αἱ γυναῖκες
[2, 3]	φυλάξαντες ἔτι νύκτα καὶ αὐτὸ	τὸ	περίορθρον ἐχώρουν ἐκ τῶν οἰκιῶν
[2, 98]	μάλιστα ἱππικόν. τοῦ δ' ἱππικοῦ	τὸ	πλεῖστον αὐτοὶ Οδρύσαι παρείχοντο καὶ
[2, 61]	τὸ αἰφνίδιον καὶ ἀπροσδόκητον καὶ	τὸ	πλείστῳ παραλόγῳ ξυμβαῖνον· ὃ ὑμῖν
[2, 37]	τῳ εὐδοκιμεῖ, οὐκ ἀπὸ μέρους	τὸ	πλέον ἐς τὰ κοινὰ ἢ
[2, 39]	μελέτῃ καὶ μὴ μετὰ νόμων	τὸ	πλέον ἢ τρόπων ἀνδρείας ἐθέλομεν
[2, 39]	ὠφεληθείη, πιστεύοντες οὐ ταῖς παρασκευαῖς	τὸ	πλέον καὶ ἀπάταις ἢ τῷ
[2, 100]	οὐ νομίζοντες ἱκανοὶ εἶναι πρὸς	τὸ	πλέον κινδυνεύειν. ~ὁ δὲ Σιτάλκης
[2, 21]	δέκα ἔτεσιν ἀνεχώρησε πάλιν ἐς	τὸ	πλέον οὐκέτι προελθών (δι' ὃ
[2, 89]	πλείους, ὥσπερ οὗτοι, τῇ δυνάμει	τὸ	πλέον πίσυνοι ἢ τῇ γνώμῃ
[2, 65]	τε διαφανῶς ἀδωρότατος γενόμενος κατεῖχε	τὸ	πλῆθος ἐλευθέρως, καὶ οὐκ ἤγετο
[2, 89]	ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες στρατιῶται, πεφοβημένους	τὸ	πλῆθος τῶν ἐναντίων ξυνεκάλεσα, οὐκ
[2, 89]	αὐτοὶ οἴεσθαι ὁμοῖοι ἡμῖν εἶναι	τὸ	πλῆθος τῶν νεῶν καὶ οὐκ
[2, 88]	στρατιωτῶν ὀρρωδίαν καὶ αἰσθόμενος ὅτι	τὸ	πλῆθος τῶν νεῶν κατὰ σφᾶς
[2, 67]	αὐτοὺς διὰ τῆς Θρᾴκης ἐπὶ	τὸ	πλοῖον ᾧ ἔμελλον τὸν Ελλήσποντον
[2, 97]	ἢν αἰεὶ κατὰ πρύμναν ἱστῆται	τὸ	πνεῦμα, νηὶ στρογγύλῃ τεσσάρων ἡμερῶν
[2, 84]	τ' ἐκπνεύσειεν ἐκ τοῦ κόλπου	τὸ	πνεῦμα, ὅπερ ἀναμένων τε περιέπλει
[2, 56]	τε γῆς ἔτεμον καὶ αὐτὸ	τὸ	πόλισμα εἷλον καὶ ἐπόρθησαν. ταῦτα
[2, 81]	οὐδέτερον ᾔσθετο τῆς μάχης διὰ	τὸ	πολὺ προελθεῖν αὐτοὺς καὶ στρατόπεδον
[2, 13]	μὲν ἑξακοσίων ταλάντων ὡς ἐπὶ	τὸ	πολὺ φόρου κατ' ἐνιαυτὸν ἀπὸ
[2, 51]	καὶ τὸν πονούμενον ᾠκτίζοντο διὰ	τὸ	προειδέναι τε καὶ αὐτοὶ ἤδη
[2, 89]	παρέχετε καὶ πιστότερον κατά τε	τὸ	προνενικηκέναι καὶ ὅτι οὐκ ἂν
[2, 89]	οὗτοι γὰρ πρῶτον μὲν διὰ	τὸ	προνενικῆσθαι καὶ μηδ' αὐτοὶ οἴεσθαι
[2, 93]	δὲ τῆς Σαλαμῖνος τὸ ἀκρωτήριον	τὸ	πρὸς Μέγαρα ὁρῶν· καὶ φρούριον
[2, 86]	Ρίων ἐς τὴν εὐρυχωρίαν, φοβούμενοι	τὸ	πρότερον πάθος, οἱ δὲ μὴ
[2, 76]	ἡ δὲ ῥύμῃ ἐμπίπτουσα ἀπεκαύλιζε	τὸ	προῦχον τῆς ἐμβολῆς. ~Μετὰ δὲ
[2, 92]	ἐκεῖνοι πρὸς τῇ γῇ διαφθείραντες	τὸ	πρῶτον ἀνεδήσαντο· ἄνδρας τε τοὺς
[2, 13]	ἕκαστα τούτων, ὅτε ἡ ἐσβολὴ	τὸ	πρῶτον ἔμελλε Πελοποννησίων ἔσεσθαι καὶ
[2, 48]	Ἀθηναίων πόλιν ἐξαπιναίως ἐσέπεσε, καὶ	τὸ	πρῶτον ἐν τῷ Πειραιεῖ ἥψατο
[2, 9]	Πελληνῆς δὲ Ἀχαιῶν μόνοι ξυνεπολέμουν	τὸ	πρῶτον, ἔπειτα δὲ ὕστερον καὶ
[2, 47]	τὰ δύο μέρη ὥσπερ καὶ	τὸ	πρῶτον ἐσέβαλον ἐς τὴν Ἀττικήν
[2, 47]	γενέσθαι. οὔτε γὰρ ἰατροὶ ἤρκουν	τὸ	πρῶτον θεραπεύοντες ἀγνοίᾳ, ἀλλ' αὐτοὶ
[2, 13]	καὶ μυρίων. τοσοῦτοι γὰρ ἐφύλασσον	τὸ	πρῶτον ὁπότε οἱ πολέμιοι ἐσβάλοιεν,
[2, 15]	τοῦ Διὸς τοῦ Ολυμπίου καὶ	τὸ	Πύθιον καὶ τὸ τῆς Γῆς
[2, 92]	ἥνπερ ἔλαβον ναῦν, ἀνέθεσαν ἐπὶ	τὸ	Ρίον τὸ Ἀχαϊκὸν παρὰ τὸ
[2, 86]	δὲ καὶ ὁ Φορμίων ἐπὶ	τὸ	Ρίον τὸ Μολυκρικὸν καὶ ὡρμίσατο
[2, 86]	ἐναυμάχησεν. ἦν δὲ τοῦτο μὲν	τὸ	Ρίον φίλιον τοῖς Ἀθηναίοις, τὸ
[2, 10]	τὸν Ισθμόν. καὶ ἐπειδὴ πᾶν	τὸ	στράτευμα ξυνειλεγμένον ἦν, Ἀρχίδαμος ὁ
[2, 100]	ὀλίγοι πρὸς πολλοὺς ἐσέβαλλον ἐς	τὸ	στράτευμα τῶν Θρᾳκῶν. καὶ ᾗ
[2, 12]	ἄρξει. ὡς δὲ ἀφίκετο ἐς	τὸ	στρατόπεδον καὶ ἔγνω ὁ Ἀρχίδαμος
[2, 81]	ἠπειρωτῶν μαχιμώτατοι εἶναι οὔτε ἐπέσχον	τὸ	στρατόπεδον καταλαβεῖν, χωρήσαντές τε ῥύμῃ
[2, 52]	ἐτράποντο σπάνει τῶν ἐπιτηδείων διὰ	τὸ	συχνοὺς ἤδη προτεθνάναι σφίσιν· ἐπὶ
[2, 12]	αὐτῶν. Βοιωτοὶ δὲ μέρος μὲν	τὸ	σφέτερον καὶ τοὺς ἱππέας παρείχοντο
[2, 41]	μετὰ χαρίτων μάλιστ' ἂν εὐτραπέλως	τὸ	σῶμα αὔταρκες παρέχεσθαι. καὶ ὡς
[2, 49]	ἀγρυπνία ἐπέκειτο διὰ παντός. καὶ	τὸ	σῶμα, ὅσονπερ χρόνον καὶ ἡ
[2, 64]	ἔχουσαν ἐν ἅπασιν ἀνθρώποις διὰ	τὸ	ταῖς ξυμφοραῖς μὴ εἴκειν, πλεῖστα
[2, 4]	οἱ μέν τινες αὐτῶν ἐπὶ	τὸ	τεῖχος ἀναβάντες ἔρριψαν ἐς τὸ
[2, 25]	κατὰ τὴν χώραν καὶ πρὸς	τὸ	τεῖχος τετραμμένον ἐσπίπτει ἐς τὴν
[2, 53]	ταχείας τὰς ἐπαυρέσεις καὶ πρὸς	τὸ	τερπνὸν ἠξίουν ποιεῖσθαι, ἐφήμερα τά
[2, 15]	Ολυμπίου καὶ τὸ Πύθιον καὶ	τὸ	τῆς Γῆς καὶ τὸ τοῦ>
[2, 44]	τινές φασι, μᾶλλον τέρπει, ἀλλὰ	τὸ	τιμᾶσθαι. ~παισὶ δ' αὖ ὅσοι
[2, 87]	μὲν οὖν τὸ ἐμπειρότερον αὐτῶν	τὸ	τολμηρότερον ἀντιτάξασθε, πρὸς δὲ τὸ
[2, 15]	καὶ τὸ τῆς Γῆς καὶ	τὸ	τοῦ> ἐν Λίμναις Διονύσου, ᾧ
[2, 92]	τὸ Ρίον τὸ Ἀχαϊκὸν παρὰ	τὸ	τροπαῖον. μετὰ δὲ ταῦτα φοβούμενοι
[2, 25]	μετὰ ὁπλιτῶν ἑκατόν. διαδραμὼν δὲ	τὸ	τῶν Ἀθηναίων στρατόπεδον ἐσκεδασμένον κατὰ
[2, 102]	Ἀθηναῖοι τοῦ αὐτοῦ χειμῶνος, ἐπειδὴ	τὸ	τῶν Πελοποννησίων ναυτικὸν διελύθη, Φορμίωνος
[2, 5]	τῶν Θηβῶν σταδίους ἑβδομήκοντα, καὶ	τὸ	ὕδωρ τὸ γενόμενον τῆς νυκτὸς
[2, 15]	νῦν οὖσα πόλις ἦν, καὶ	τὸ	ὑπ' αὐτὴν πρὸς νότον μάλιστα
[2, 93]	ναυτῶν ἕκαστον τὴν κώπην καὶ	τὸ	ὑπηρέσιον καὶ τὸν τροπωτῆρα πεζῇ
[2, 17]	ἦν· τό τε Πελαργικὸν καλούμενον	τὸ	ὑπὸ τὴν ἀκρόπολιν, ὃ καὶ
[2, 20]	οἱ Ἀθηναῖοι, ἀδεέστερον ἤδη ἐς	τὸ	ὕστερον τό τε πεδίον τεμεῖν
[2, 75]	ἀσφαλείᾳ τε εἶναι. ᾔρετο δὲ	τὸ	ὕψος τοῦ τείχους μέγα, καὶ
[2, 31]	ἐς τὰς Ἀθήνας. ~Περὶ δὲ	τὸ	φθινόπωρον τοῦ θέρους τούτου Ἀθηναῖοι
[2, 65]	ὕβρει θαρσοῦντας, λέγων κατέπλησσεν ἐπὶ	τὸ	φοβεῖσθαι, καὶ δεδιότας αὖ ἀλόγως
[2, 13]	ἄστεως, καὶ αὐτοῦ τοῦ κύκλου	τὸ	φυλασσόμενον τρεῖς καὶ τεσσαράκοντα (ἔστι
[2, 75]	ἔργον. οἱ δὲ Πλαταιῆς ὁρῶντες	τὸ	χῶμα αἰρόμενον, ξύλινον τεῖχος ξυνθέντες
[2, 76]	οἰκοδόμημα ἐπαύσαντο ἐργαζόμενοι τὸ κατὰ	τὸ	χῶμα, ἔνθεν δὲ καὶ ἔνθεν
[2, 75]	διελόντες τοῦ τείχους ᾗ προσέπιπτε	τὸ	χῶμα ἐσεφόρουν τὴν γῆν. ~οἱ
[2, 75]	ὅπως μὴ διαχέοιτο ἐπὶ πολὺ	τὸ	χῶμα· ἐφόρουν δὲ ὕλην ἐς
[2, 75]	ὕψος τοῦ τείχους μέγα, καὶ	τὸ	χῶμα οὐ σχολαίτερον ἀντανῄει αὐτῷ.
[2, 76]	ἣ τοῦ μεγάλου οἰκοδομήματος κατὰ	τὸ	χῶμα προσαχθεῖσα ἐπὶ μέγα τε
[2, 76]	πόλεως ὀρύξαντες καὶ ξυντεκμηράμενοι ὑπὸ	τὸ	χῶμα ὑφεῖλκον αὖθις παρὰ σφᾶς
[2, 30]	κατὰ κράτος καὶ ἐξελάσαντες αὐτὸν	τὸ	χωρίον ἐς τὴν ξυμμαχίαν προσεποιήσαντο.
[2, 78]	πόλιν κύκλῳ, διελόμενοι κατὰ πόλεις	τὸ	χωρίον· τάφρος δὲ ἐντός τε

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 27/01/2006