Livre, Chap.
[2, 52]	πόνῳ καὶ ἡ ξυγκομιδὴ ἐκ	τῶν	ἀγρῶν ἐς τὸ ἄστυ, καὶ
[2, 13]	τὸν πόλεμον καὶ τὰ ἐκ	τῶν	ἀγρῶν ἐσκομίζεσθαι, ἔς τε μάχην
[2, 14]	ἀνεπείθοντό τε καὶ ἐσεκομίζοντο ἐκ	τῶν	ἀγρῶν παῖδας καὶ γυναῖκας καὶ
[2, 37]	αὐτῶν ὅσοι τε ἐπ' ὠφελίᾳ	τῶν	ἀδικουμένων κεῖνται καὶ ὅσοι ἄγραφοι
[2, 83]	Φορμίωνα καὶ τὰς εἴκοσι ναῦς	τῶν	Ἀθηναίων α῏ ἐφρούρουν ἐν Ναυπάκτῳ.
[2, 91]	κέρως ἐδίωκον τὰς ἕνδεκα ναῦς	τῶν	Ἀθηναίων αἵπερ ὑπεξέφυγον τὴν ἐπιστροφὴν
[2, 90]	ὑποφευγούσας καὶ διέφθειραν, ἄνδρας τε	τῶν	Ἀθηναίων ἀπέκτειναν ὅσοι μὴ ἐξένευσαν
[2, 58]	καὶ τοὺς προτέρους στρατιώτας νοσῆσαι	τῶν	Ἀθηναίων ἀπὸ τῆς ξὺν Αγνωνι
[2, 3]	τῶν Πλαταιῶν οὐ βουλομένῳ ἦν	τῶν	Ἀθηναίων ἀφίστασθαι. ἐδόκει οὖν ἐπιχειρητέα
[2, 92]	δὲ ταῦτα φοβούμενοι τὴν ἀπὸ	τῶν	Ἀθηναίων βοήθειαν ὑπὸ νύκτα ἐσέπλευσαν
[2, 86]	ποιῆσαι πρίν τι καὶ ἀπὸ	τῶν	Ἀθηναίων ἐπιβοηθῆσαι, ξυνεκάλεσαν τοὺς στρατιώτας
[2, 93]	ἀποπειρᾶσαι τοῦ Πειραιῶς τοῦ λιμένος	τῶν	Ἀθηναίων· ἦν δὲ ἀφύλακτος καὶ
[2, 79]	Ξαλκιδέων καὶ ψιλοὶ νικῶσι τοὺς	τῶν	Ἀθηναίων ἱππέας καὶ ψιλούς· εἶχον
[2, 19]	Θριάσιον πεδίον καὶ τροπήν τινα	τῶν	Ἀθηναίων ἱππέων περὶ τοὺς Ρείτους
[2, 79]	τινες μετ' αὐτῶν νικῶνται ὑπὸ	τῶν	Ἀθηναίων καὶ ἀναχωροῦσιν ἐς τὴν
[2, 101]	δὲ λόγον καὶ ἐπὶ τοὺς	τῶν	Ἀθηναίων πολεμίους Ελληνας, μὴ ὑπ'
[2, 67]	τὴν Ποτείδαιαν, οὗ ἦν στράτευμα	τῶν	Ἀθηναίων πολιορκοῦν, καὶ ᾗπερ ὥρμηντο,
[2, 95]	βασιλείᾳ τῶν Μακεδόνων ἦγε καὶ	τῶν	Ἀθηναίων πρέσβεις, ο῏ ἔτυχον παρόντες
[2, 25]	ὁπλιτῶν ἑκατόν. διαδραμὼν δὲ τὸ	τῶν	Ἀθηναίων στρατόπεδον ἐσκεδασμένον κατὰ τὴν
[2, 91]	νενικηκότες, καὶ τὴν μίαν ναῦν	τῶν	Ἀθηναίων τὴν ὑπόλοιπον ἐδίωκε Λευκαδία
[2, 70]	προσφέρουσι περὶ ξυμβάσεως τοῖς στρατηγοῖς	τῶν	Ἀθηναίων τοῖς ἐπὶ σφίσι τεταγμένοις,
[2, 80]	ἔπεμψε δὲ καὶ Περδίκκας κρύφα	τῶν	Ἀθηναίων χιλίους Μακεδόνων, ο῏ ὕστερον
[2, 39]	ἐς αὐτὰ ἐλθοῦσι μὴ ἀτολμοτέρους	τῶν	αἰεὶ μοχθούντων φαίνεσθαι, καὶ ἔν
[2, 103]	τὰς Ἀθήνας, τούς τε ἐλευθέρους	τῶν	αἰχμαλώτων ἐκ τῶν ναυμαχιῶν ἄγοντες,
[2, 38]	γιγνόμενα καρποῦσθαι ἢ καὶ τὰ	τῶν	ἄλλων ἀνθρώπων. ~Διαφέρομεν δὲ καὶ
[2, 11]	τοῦτο δρᾶσαι, ο῏ ἄρχειν τε	τῶν	ἄλλων ἀξιοῦσι καὶ ἐπιόντες τὴν
[2, 13]	οἱ πολέμιοι ὥσπερ καὶ τὰ	τῶν	ἄλλων, ἀφίησιν αὐτὰ δημόσια εἶναι
[2, 81]	καταλαβεῖν, χωρήσαντές τε ῥύμῃ μετὰ	τῶν	ἄλλων βαρβάρων ἐνόμισαν αὐτοβοεὶ ἂν
[2, 99]	Ἀλμωπίας Ἄλμωπας. ἐκράτησαν δὲ καὶ	τῶν	ἄλλων ἐθνῶν οἱ Μακεδόνες οὗτοι,
[2, 11]	Ἀθηναίους δὲ καὶ πλέον τι	τῶν	ἄλλων εἰκὸς τοῦτο δρᾶσαι, ο῏
[2, 72]	πόλεμος γεγένηται αὐτῶν ἕνεκα καὶ	τῶν	ἄλλων ἐλευθερώσεως. ἧς μάλιστα μὲν
[2, 91]	Λευκαδία ναῦς μία πολὺ πρὸ	τῶν	ἄλλων. ἔτυχε δὲ ὁλκὰς ὁρμοῦσα
[2, 13]	ἔτι δὲ καὶ τὰ ἐκ	τῶν	ἄλλων ἱερῶν προσετίθει χρήματα οὐκ
[2, 51]	ἐπελάμβανεν. καὶ ἐμακαρίζοντό τε ὑπὸ	τῶν	ἄλλων, καὶ αὐτοὶ τῷ παραχρῆμα
[2, 22]	Φαρσάλου Μένων· ἦσαν δὲ καὶ	τῶν	ἄλλων κατὰ πόλεις ἄρχοντες. ~Οἱ
[2, 20]	ὁμοίως προθύμους ἔσεσθαι ὑπὲρ τῆς	τῶν	ἄλλων κινδυνεύειν, στάσιν δ' ἐνέσεσθαι
[2, 83]	δ' ἐκ τῆς Κορίνθου καὶ	τῶν	ἄλλων ξυμμάχων τῶν ἐκ τοῦ
[2, 24]	καὶ μὴ ἀναλοῦν, ἀλλ' ἀπὸ	τῶν	ἄλλων πολεμεῖν· ἢν δέ τις
[2, 15]	διεκόσμησε τὴν χώραν καὶ καταλύσας	τῶν	ἄλλων πόλεων τά τε βουλευτήρια
[2, 54]	μὲν μάλιστα, ἔπειτα δὲ καὶ	τῶν	ἄλλων χωρίων τὰ πολυανθρωπότατα. ταῦτα
[2, 68]	νῦν γλῶσσαν τότε πρῶτον ἀπὸ	τῶν	Ἀμπρακιωτῶν ξυνοικησάντων· οἱ δὲ ἄλλοι
[2, 6]	εἰπεῖν μηδὲν νεώτερον ποιεῖν περὶ	τῶν	ἀνδρῶν οὓς ἔχουσι Θηβαίων, πρὶν
[2, 5]	μόλις διαβάντες ὕστερον παρεγένοντο, ἤδη	τῶν	ἀνδρῶν τῶν μὲν διεφθαρμένων, τῶν
[2, 8]	δὲ εὔνοια παρὰ πολὺ ἐποίει	τῶν	ἀνθρώπων μᾶλλον ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους,
[2, 78]	τε καὶ πλῆθος τὸ ἀχρεῖον	τῶν	ἀνθρώπων πρότερον ἐκκεκομισμένοι ἦσαν ἐς
[2, 48]	πρῶτον ἐν τῷ Πειραιεῖ ἥψατο	τῶν	ἀνθρώπων, ὥστε καὶ ἐλέχθη ὑπ'
[2, 100]	ἀμύνεσθαι, ἵππους δὲ προσμεταπεμψάμενοι ἀπὸ	τῶν	ἄνω ξυμμάχων, ὅπῃ δοκοίη, ὀλίγοι
[2, 80]	σφῶν ἔλθωσιν, ἀδυνάτων ὄντων ξυμβοηθεῖν	τῶν	ἀπὸ θαλάσσης Ἀκαρνάνων ῥᾳδίως Ἀκαρνανίαν
[2, 69]	ἀναβὰς δὲ στρατιᾷ Ἀθηναίων τε	τῶν	ἀπὸ τῶν νεῶν καὶ τῶν
[2, 102]	Ἀκαρνανίας τετρακοσίοις μὲν ὁπλίταις Ἀθηναίων	τῶν	ἀπὸ τῶν νεῶν, τετρακοσίοις δὲ
[2, 69]	βλάπτειν τὸν πλοῦν τῶν ὁλκάδων	τῶν	ἀπὸ Φασήλιδος καὶ Φοινίκης καὶ
[2, 11]	ἡμῖν αὐτοῖς ἐπ' ἀμφότερα ἐκ	τῶν	ἀποβαινόντων, ἕπεσθ' ὅπῃ ἄν τις
[2, 34]	τοιῷδε. τὰ μὲν ὀστᾶ προτίθενται	τῶν	ἀπογενομένων πρότριτα σκηνὴν ποιήσαντες, καὶ
[2, 51]	φίλους, ἐπεὶ καὶ τὰς ὀλοφύρσεις	τῶν	ἀπογιγνομένων τελευτῶντες καὶ οἱ οἰκεῖοι
[2, 80]	ὃς ἦρχε τῶν εἴκοσι νεῶν	τῶν	Ἀττικῶν α῏ περὶ Ναύπακτον ἐφρούρουν,
[2, 25]	κοίλης Ηλιδος τριακοσίους λογάδας καὶ	τῶν	αὐτόθεν ἐκ τῆς περιοικίδος Ηλείων
[2, 57]	δείσαντας τὸ νόσημα, ὡς ἐπυνθάνοντο	τῶν	αὐτομόλων ὅτι ἐν τῇ πόλει
[2, 98]	νόσῳ, προσεγίγνετο δέ· πολλοὶ γὰρ	τῶν	αὐτονόμων Θρᾳκῶν ἀπαράκλητοι ἐφ' ἁρπαγὴν
[2, 96]	καὶ τῶν ὀρεινῶν Θρᾳκῶν πολλοὺς	τῶν	αὐτονόμων καὶ μαχαιροφόρων, ο῏ Δῖοι
[2, 34]	δὲ κλίνη κενὴ φέρεται ἐστρωμένη	τῶν	ἀφανῶν, ο῏ ἂν μὴ εὑρεθῶσιν
[2, 23]	Ἀθηναῖοι ἐς μάχην, ἄραντες ἐκ	τῶν	Ἀχαρνῶν ἐδῄουν τῶν δήμων τινὰς
[2, 68]	καὶ Ἀμπρακιῶται αὐτοί τε καὶ	τῶν	βαρβάρων πολλοὺς ἀναστήσαντες ἐστράτευσαν ἐπ'
[2, 97]	μέγα ἡ βασιλεία ἦλθεν ἰσχύος.	τῶν	γὰρ ἐν τῇ Εὐρώπῃ ὅσαι
[2, 99]	Μακεδονίαν, ἧς ὁ Περδίκκας ἦρχεν.	τῶν	γὰρ Μακεδόνων εἰσὶ καὶ Λυγκησταὶ
[2, 49]	τις ἐκ τῶν μεγίστων περιγένοιτο,	τῶν	γε ἀκρωτηρίων ἀντίληψις αὐτοῦ ἐπεσήμαινεν.
[2, 5]	καθ' ὁδὸν αὐτοῖς ῥηθείσης περὶ	τῶν	γεγενημένων ἐπεβοήθουν. ἀπέχει δὲ ἡ
[2, 4]	θορύβῳ αὐτῶν τε προσβαλόντων καὶ	τῶν	γυναικῶν καὶ τῶν οἰκετῶν ἅμα
[2, 41]	ἔπεσι μὲν τὸ αὐτίκα τέρψει,	τῶν	δ' ἔργων τὴν ὑπόνοιαν ἡ
[2, 53]	πάντας ὁρᾶν ἐν ἴσῳ ἀπολλυμένους,	τῶν	δὲ ἁμαρτημάτων οὐδεὶς ἐλπίζων μέχρι
[2, 81]	ὑπέμειναν, ἀλλ' ἐς φυγὴν κατέστησαν.	τῶν	δὲ Ελληνικῶν στρατοπέδων οὐδέτερον ᾔσθετο
[2, 90]	ἤλπιζον πάσας τὰς ναῦς ἀπολήψεσθαι.	τῶν	δὲ ἕνδεκα μέν τινες αἵπερ
[2, 42]	μετ' αὐτοῦ τοὺς μὲν τιμωρεῖσθαι,	τῶν	δὲ ἐφίεσθαι, ἐλπίδι μὲν τὸ
[2, 5]	τῶν ἀνδρῶν τῶν μὲν διεφθαρμένων,	τῶν	δὲ ζώντων ἐχομένων. ὡς δ'
[2, 4]	ἐκφεύγειν, ὥστε διεφθείροντο οἱ πολλοί.	τῶν	δὲ Πλαταιῶν τις τὰς πύλας
[2, 87]	προλείποντες ᾗ ἄν τις προσταχθῇ.	τῶν	δὲ πρότερον ἡγεμόνων οὐ χεῖρον
[2, 102]	οἰκεῖν, ὑπειπόντα οὐκ εἶναι λύσιν	τῶν	δειμάτων πρὶν ἂν εὑρὼν ἐν
[2, 19]	Ἀχαρνάς, χωρίον μέγιστον τῆς Ἀττικῆς	τῶν	δήμων καλουμένων, καὶ καθεζόμενοι ἐς
[2, 23]	ἄραντες ἐκ τῶν Ἀχαρνῶν ἐδῄουν	τῶν	δήμων τινὰς ἄλλους τῶν μεταξὺ
[2, 4]	πλείους ἐν σκότῳ καὶ πηλῷ	τῶν	διόδων ᾗ χρὴ σωθῆναι (καὶ
[2, 3]	ἔσεσθαι. ἐπεὶ δὲ ὡς ἐκ	τῶν	δυνατῶν ἑτοῖμα ἦν, φυλάξαντες ἔτι
[2, 75]	ἐσῳκοδόμουν ἐς αὐτὸ πλίνθους ἐκ	τῶν	ἐγγὺς οἰκιῶν καθαιροῦντες. ξύνδεσμος δ'
[2, 74]	ἐπιμαρτυρίαν καὶ θεῶν καὶ ἡρώων	τῶν	ἐγχωρίων Ἀρχίδαμος ὁ βασιλεὺς κατέστη,
[2, 71]	ἀπὸ τῶν μήδων μετὰ Ελλήνων	τῶν	ἐθελησάντων ξυνάρασθαι τὸν κίνδυνον τῆς
[2, 80]	ἐπεραιώθησαν λαθόντες Φορμίωνα, ὃς ἦρχε	τῶν	εἴκοσι νεῶν τῶν Ἀττικῶν α῏
[2, 27]	ἦσαν ὑπὸ τὸν σεισμὸν καὶ	τῶν	Εἱλώτων τὴν ἐπανάστασιν. ἡ δὲ
[2, 51]	κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον οὐδὲν	τῶν	εἰωθότων· ὃ δὲ καὶ γένοιτο,
[2, 66]	ἀντιπέρας Ηλιδος· εἰσὶ δὲ Ἀχαιῶν	τῶν	ἐκ Πελοποννήσου ἄποικοι καὶ Ἀθηναίοις
[2, 25]	ἐπὶ δύο ἡμέρας καὶ προσβοηθήσαντας	τῶν	ἐκ τῆς κοίλης Ηλιδος τριακοσίους
[2, 83]	Κορίνθου καὶ τῶν ἄλλων ξυμμάχων	τῶν	ἐκ τοῦ Κρισαίου κόλπου ναυτικόν,
[2, 1]	ἤδη Ἀθηναίων καὶ Πελοποννησίων καὶ	τῶν	ἑκατέροις ξυμμάχων, ἐν ᾧ οὔτε
[2, 102]	πολλαὶ καταντικρὺ Οἰνιαδῶν τοῦ Ἀχελῴου	τῶν	ἐκβολῶν οὐδὲν ἀπέχουσαι, ὥστε μέγας
[2, 25]	ναυσὶ προσβεβοηθηκότες καὶ ἄλλοι τινὲς	τῶν	ἐκεῖ ξυμμάχων ἄλλα τε ἐκάκουν
[2, 81]	αὐτοῖς πιστεύοντες καὶ ἀξιούμενοι ὑπὸ	τῶν	ἐκείνῃ ἠπειρωτῶν μαχιμώτατοι εἶναι οὔτε
[2, 97]	ἐκ πάσης τῆς βαρβάρου καὶ	τῶν	Ελληνίδων πόλεων, ὅσον προσῆξαν ἐπὶ
[2, 42]	ἐκόσμησαν, καὶ οὐκ ἂν πολλοῖς	τῶν	Ελλήνων ἰσόρροπος ὥσπερ τῶνδε ὁ
[2, 24]	φυλάξειν· καὶ χίλια τάλαντα ἀπὸ	τῶν	ἐν τῇ ἀκροπόλει χρημάτων ἔδοξεν
[2, 13]	τρισχιλίους καὶ μυρίους εἶναι ἄνευ	τῶν	ἐν τοῖς φρουρίοις καὶ τῶν
[2, 62]	βασιλεὺς οὔτε ἄλλο οὐδὲν ἔθνος	τῶν	ἐν τῷ παρόντι κωλύσει. ὥστε
[2, 34]	νόμῳ χρώμενοι δημοσίᾳ ταφὰς ἐποιήσαντο	τῶν	ἐν τῷδε τῷ πολέμῳ πρώτων
[2, 89]	ἄνδρες στρατιῶται, πεφοβημένους τὸ πλῆθος	τῶν	ἐναντίων ξυνεκάλεσα, οὐκ ἀξιῶν τὰ
[2, 62]	ὃς ἂν καὶ γνώμῃ πιστεύῃ	τῶν	ἐναντίων προύχειν, ὃ ἡμῖν ὑπάρχει.
[2, 42]	τοῦ δεινοῦ ἐποιήσατο· τὴν δὲ	τῶν	ἐναντίων τιμωρίαν ποθεινοτέραν αὐτῶν λαβόντες
[2, 39]	καὶ ταῖς τῶν πολεμικῶν μελέταις	τῶν	ἐναντίων τοῖσδε. τήν τε γὰρ
[2, 5]	εἴ τινα λάβοιεν, ὑπάρχειν ἀντὶ	τῶν	ἔνδον, ἢν ἄρα τύχωσί τινες
[2, 81]	πόλεως ὁμόσε χωρήσαντες καὶ ἐκ	τῶν	ἐνεδρῶν προσπίπτουσιν. καὶ ἐς φόβον
[2, 35]	ἔλεγε τοιάδε. ~Οἱ μὲν πολλοὶ	τῶν	ἐνθάδε ἤδη εἰρηκότων ἐπαινοῦσι τὸν
[2, 67]	τούτων τὰ τῆς Ποτειδαίας καὶ	τῶν	ἐπὶ Θρᾴκης πάντα ἐφαίνετο πράξας,
[2, 36]	οἱ αὐτοὶ αἰεὶ οἰκοῦντες διαδοχῇ	τῶν	ἐπιγιγνομένων μέχρι τοῦδε ἐλευθέραν δι'
[2, 52]	ἐς ἀναισχύντους θήκας ἐτράποντο σπάνει	τῶν	ἐπιτηδείων διὰ τὸ συχνοὺς ἤδη
[2, 42]	ἰσόρροπος ὥσπερ τῶνδε ὁ λόγος	τῶν	ἔργων φανείη. δοκεῖ δέ μοι
[2, 62]	ἐγὼ δὲ ἀποφαίνω δύο μερῶν	τῶν	ἐς χρῆσιν φανερῶν, γῆς καὶ
[2, 19]	αὐτῆς μετὰ τὰ ἐν Πλαταίᾳ	{τῶν	ἐσελθόντων Θηβαίων} γενόμενα ἡμέρᾳ ὀγδοηκοστῇ
[2, 2]	καὶ ἰέναι ἐπὶ τὰς οἰκίας	τῶν	ἐχθρῶν, γνώμην δ' ἐποιοῦντο κηρύγμασί
[2, 102]	κεῖνται δὲ καὶ τῶν νήσων	τῶν	Εχινάδων αἱ πολλαὶ καταντικρὺ Οἰνιαδῶν
[2, 25]	καὶ ἐξανάγονται ἐκλιπόντες Φειάν, καὶ	τῶν	Ηλείων ἡ πολλὴ ἤδη στρατιὰ
[2, 49]	αὐτοὺς ῥίπτειν. καὶ πολλοὶ τοῦτο	τῶν	ἠμελημένων ἀνθρώπων καὶ ἔδρασαν ἐς
[2, 71]	τἀναντία δρᾶτε· μετὰ γὰρ Θηβαίων	τῶν	ἡμῖν ἐχθίστων ἐπὶ δουλείᾳ τῇ
[2, 22]	τροπὴ ἐγένετο αὐτῶν καὶ ἀπέθανον	τῶν	Θεσσαλῶν καὶ Ἀθηναίων οὐ πολλοί·
[2, 22]	ἔστησαν. ἡ δὲ βοήθεια αὕτη	τῶν	Θεσσαλῶν κατὰ τὸ παλαιὸν ξυμμαχικὸν
[2, 6]	ἅμα γὰρ τῇ ἐσόδῳ γιγνομένῃ	τῶν	Θηβαίων ὁ πρῶτος ἄγγελος ἐξῄει,
[2, 4]	οὗτοί τε καὶ ὅσοι ἄλλοι	τῶν	Θηβαίων περιῆσαν κατὰ τὴν πόλιν
[2, 5]	ἐπεβοήθουν. ἀπέχει δὲ ἡ Πλάταια	τῶν	Θηβῶν σταδίους ἑβδομήκοντα, καὶ τὸ
[2, 100]	αὐτοῦ γενόμενοι. ὁ δὲ στρατὸς	τῶν	Θρᾳκῶν ἐκ τῆς Δοβήρου ἐσέβαλε
[2, 100]	πολλοὺς ἐσέβαλλον ἐς τὸ στράτευμα	τῶν	Θρᾳκῶν. καὶ ᾗ μὲν προσπέσοιεν,
[2, 42]	κοινῶς μᾶλλον ὠφέλησαν ἢ ἐκ	τῶν	ἰδίων ἔβλαψαν. τῶνδε δὲ οὔτε
[2, 15]	τε γαμικῶν καὶ ἐς ἄλλα	τῶν	ἱερῶν νομίζεται τῷ ὕδατι χρῆσθαι·
[2, 22]	τῶν τε Ἀθηναίων τέλει ἑνὶ	τῶν	ἱππέων καὶ Θεσσαλοῖς μετ' αὐτῶν
[2, 37]	καὶ ἐς τὴν πρὸς ἀλλήλους	τῶν	καθ' ἡμέραν ἐπιτηδευμάτων ὑποψίαν, οὐ
[2, 94]	πολέμιοι καὶ ἔκπληξις ἐγένετο οὐδεμιᾶς	τῶν	κατὰ τὸν πόλεμον ἐλάσσων. οἱ
[2, 25]	ἀπὸ τούτου τοῦ τολμήματος πρῶτος	τῶν	κατὰ τὸν πόλεμον ἐπῃνέθη ἐν
[2, 90]	τὴν θάλασσαν καὶ ἐπιβάντες ἀπὸ	τῶν	καταστρωμάτων μαχόμενοι ἀφείλοντο ἑλκομένας ἤδη.
[2, 84]	κατήκουον οὔτε τῶν παραγγελλομένων οὔτε	τῶν	κελευστῶν, καὶ τὰς κώπας ἀδύνατοι
[2, 40]	διὰ ταῦτα μὴ ἀποτρεπόμενοι ἐκ	τῶν	κινδύνων. καὶ τὰ ἐς ἀρετὴν
[2, 33]	ἀποβάλλουσι σφῶν αὐτῶν, ἐπιθεμένων ἀπροσδοκήτοις	τῶν	Κρανίων, καὶ βιαιότερον ἀναγαγόμενοι ἐκομίσθησαν
[2, 85]	ἐπῆγε δὲ Πολιχνίταις χαριζόμενος ὁμόροις	τῶν	Κυδωνιατῶν. καὶ ὁ μὲν λαβὼν
[2, 85]	τῶν Πολιχνιτῶν ἐδῄου τὴν γῆν	τῶν	Κυδωνιατῶν, καὶ ὑπ' ἀνέμων καὶ
[2, 10]	ξυνειλεγμένον ἦν, Ἀρχίδαμος ὁ βασιλεὺς	τῶν	Λακεδαιμονίων, ὅσπερ ἡγεῖτο τῆς ἐξόδου
[2, 41]	ἀφαιρεθῆναι αὐτὴν μαχόμενοι ἐτελεύτησαν, καὶ	τῶν	λειπομένων πάντα τινὰ εἰκὸς ἐθέλειν
[2, 95]	υἱὸν Ἀμύνταν ὡς ἐπὶ βασιλείᾳ	τῶν	Μακεδόνων ἦγε καὶ τῶν Ἀθηναίων
[2, 49]	κακόν, καὶ εἴ τις ἐκ	τῶν	μεγίστων περιγένοιτο, τῶν γε ἀκρωτηρίων
[2, 25]	τινὰς ἐν τῇ ἐσδρομῇ ἀπολέσας	τῶν	μεθ' αὑτοῦ τήν τε πόλιν
[2, 5]	ὕστερον παρεγένοντο, ἤδη τῶν ἀνδρῶν	τῶν	μὲν διεφθαρμένων, τῶν δὲ ζώντων
[2, 50]	ἢ γευσάμενα διεφθείρετο. τεκμήριον δέ·	τῶν	μὲν τοιούτων ὀρνίθων ἐπίλειψις σαφὴς
[2, 90]	γῆν· καὶ ὁ πεζὸς ἅμα	τῶν	Μεσσηνίων παρεβοήθει. ἰδόντες δὲ οἱ
[2, 23]	ἐδῄουν τῶν δήμων τινὰς ἄλλους	τῶν	μεταξὺ Πάρνηθος καὶ Βριλησσοῦ ὄρους.
[2, 71]	Λακεδαιμόνιος ἐλευθερώσας τὴν Ελλάδα ἀπὸ	τῶν	μήδων μετὰ Ελλήνων τῶν ἐθελησάντων
[2, 103]	τε ἐλευθέρους τῶν αἰχμαλώτων ἐκ	τῶν	ναυμαχιῶν ἄγοντες, ο῏ ἀνὴρ ἀντ'
[2, 93]	τῷ ναυτικῷ. ἐδόκει δὲ λαβόντα	τῶν	ναυτῶν ἕκαστον τὴν κώπην καὶ
[2, 84]	τε ἐνόμιζεν εἶναι, ὁπόταν βούληται,	τῶν	νεῶν ἄμεινον πλεουσῶν, καὶ τότε
[2, 92]	οὐ πολλῷ ὕστερον τῆς ἀναχωρήσεως	τῶν	νεῶν ἀφικνοῦνται ἐς τὴν Ναύπακτον.
[2, 84]	οἱ Πελοποννήσιοι εὐθὺς ταῖς περιλοίποις	τῶν	νεῶν ἐκ τῆς Δύμης καὶ
[2, 57]	καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἐστράτευον ἐπὶ	τῶν	νεῶν, ἡ νόσος ἔν τε
[2, 91]	τὸ κρατεῖν αἱ μέν τινες	τῶν	νεῶν καθεῖσαι τὰς κώπας ἐπέστησαν
[2, 89]	ὁμοῖοι ἡμῖν εἶναι τὸ πλῆθος	τῶν	νεῶν καὶ οὐκ ἀπὸ τοῦ
[2, 69]	στρατιᾷ Ἀθηναίων τε τῶν ἀπὸ	τῶν	νεῶν καὶ τῶν ξυμμάχων ἐς
[2, 88]	καὶ αἰσθόμενος ὅτι τὸ πλῆθος	τῶν	νεῶν κατὰ σφᾶς αὐτοὺς ξυνιστάμενοι
[2, 56]	ἦν, ἀνήγετο. ἦγε δ' ἐπὶ	τῶν	νεῶν ὁπλίτας Ἀθηναίων τετρακισχιλίους καὶ
[2, 102]	μὲν ὁπλίταις Ἀθηναίων τῶν ἀπὸ	τῶν	νεῶν, τετρακοσίοις δὲ Μεσσηνίων, καὶ
[2, 90]	ὅσοι μὴ ἐξένευσαν αὐτῶν. καὶ	τῶν	νεῶν τινὰς ἀναδούμενοι εἷλκον κενάς
[2, 83]	οἱ μὲν Πελοποννήσιοι ἐτάξαντο κύκλον	τῶν	νεῶν ὡς μέγιστον οἷοί τ'
[2, 13]	ἀπό τε τῶν πρεσβυτάτων καὶ	τῶν	νεωτάτων, καὶ μετοίκων ὅσοι ὁπλῖται
[2, 102]	ποταμὸς προσχοῖ αἰεὶ καὶ εἰσὶ	τῶν	νήσων α῏ ἠπείρωνται, ἐλπὶς δὲ
[2, 102]	χειμῶνι στρατεύειν. κεῖνται δὲ καὶ	τῶν	νήσων τῶν Εχινάδων αἱ πολλαὶ
[2, 37]	ἐν ἀρχῇ ὄντων ἀκροάσει καὶ	τῶν	νόμων, καὶ μάλιστα αὐτῶν ὅσοι
[2, 41]	τρόπων ἐκτησάμεθα, σημαίνει. μόνη γὰρ	τῶν	νῦν ἀκοῆς κρείσσων ἐς πεῖραν
[2, 79]	οὐχ ἥσσηντο, ἐπιτίθενται αὖθις μετὰ	τῶν	Ξαλκιδέων ἱππέων καὶ τῶν προσβοηθησάντων
[2, 79]	πόλει. καὶ οἱ μὲν ὁπλῖται	τῶν	Ξαλκιδέων καὶ ἐπίκουροί τινες μετ'
[2, 79]	τὴν Σπάρτωλον, οἱ δὲ ἱππῆς	τῶν	Ξαλκιδέων καὶ ψιλοὶ νικῶσι τοὺς
[2, 79]	καὶ ἐσηκόντιζον. οἵ τε ἱππῆς	τῶν	Ξαλκιδέων προσιππεύοντες ᾗ δοκοίη προσέβαλλον,
[2, 81]	φόβον καταστάντων διαφθείρονταί τε πολλοὶ	τῶν	Ξαόνων, καὶ οἱ ἄλλοι βάρβαροι
[2, 13]	ᾗπερ ἰσχύουσιν, ἐξαρτύεσθαι, τά τε	τῶν	ξυμμάχων διὰ χειρὸς ἔχειν, λέγων
[2, 67]	ἐμπόρους οὓς ἔλαβον Ἀθηναίων καὶ	τῶν	ξυμμάχων ἐν ὁλκάσι περὶ Πελοπόννησον
[2, 69]	τῶν ἀπὸ τῶν νεῶν καὶ	τῶν	ξυμμάχων ἐς τὴν Λυκίαν ὁ
[2, 65]	ἀπὸ Σικελίας μετ' αὐτῶν, καὶ	τῶν	ξυμμάχων ἔτι τοῖς πλέοσιν ἀφεστηκόσι,
[2, 62]	εἰκὸς ἑώρων. οἴεσθε μὲν γὰρ	τῶν	ξυμμάχων μόνων ἄρχειν, ἐγὼ δὲ
[2, 13]	πολὺ φόρου κατ' ἐνιαυτὸν ἀπὸ	τῶν	ξυμμάχων τῇ πόλει ἄνευ τῆς
[2, 50]	μάλιστα ἄλλο τι ὂν ἢ	τῶν	ξυντρόφων τι· τὰ γὰρ ὄρνεα
[2, 96]	Ξαλκιδέας παραγενέσθαι. ~ἀνίστησιν οὖν ἐκ	τῶν	Οδρυσῶν ὁρμώμενος πρῶτον μὲν τοὺς
[2, 3]	παρ' ἀλλήλους, ὅπως μὴ διὰ	τῶν	ὁδῶν φανεροὶ ὦσιν ἰόντες, ἁμάξας
[2, 39]	ἐν τῇ ἀλλοτρίᾳ τοὺς περὶ	τῶν	οἰκείων ἀμυνομένους μαχόμενοι τὰ πλείω
[2, 4]	προσβαλόντων καὶ τῶν γυναικῶν καὶ	τῶν	οἰκετῶν ἅμα ἀπὸ τῶν οἰκιῶν
[2, 3]	αὐτὸ τὸ περίορθρον ἐχώρουν ἐκ	τῶν	οἰκιῶν ἐπ' αὐτούς, ὅπως μὴ
[2, 14]	κατ' οἶκον ἐχρῶντο, καὶ αὐτῶν	τῶν	οἰκιῶν καθαιροῦντες τὴν ξύλωσιν· πρόβατα
[2, 62]	κωλύσει. ὥστε οὐ κατὰ τὴν	τῶν	οἰκιῶν καὶ τῆς γῆς χρείαν,
[2, 4]	καὶ τῶν οἰκετῶν ἅμα ἀπὸ	τῶν	οἰκιῶν κραυγῇ τε καὶ ὀλολυγῇ
[2, 69]	αὐτόθεν ὁρμώμενον βλάπτειν τὸν πλοῦν	τῶν	ὁλκάδων τῶν ἀπὸ Φασήλιδος καὶ
[2, 22]	μέχρι οὗ προσβοηθησάντων τοῖς Βοιωτοῖς	τῶν	ὁπλιτῶν τροπὴ ἐγένετο αὐτῶν καὶ
[2, 96]	πάντες ἱπποτοξόται. παρεκάλει δὲ καὶ	τῶν	ὀρεινῶν Θρᾳκῶν πολλοὺς τῶν αὐτονόμων
[2, 73]	δύναμιν. ἐπισκήπτουσί τε ὑμῖν πρὸς	τῶν	ὅρκων οὓς οἱ πατέρες ὤμοσαν
[2, 79]	πρασσόντων. προσπεμψάντων δὲ ἐς Ολυνθον	τῶν	οὐ ταὐτὰ βουλομένων ὁπλῖταί τε
[2, 53]	εὐδαιμόνων καὶ αἰφνιδίως θνῃσκόντων καὶ	τῶν	οὐδὲν πρότερον κεκτημένων, εὐθὺς δὲ
[2, 44]	τέκνωσιν ποιεῖσθαι· ἰδίᾳ τε γὰρ	τῶν	οὐκ ὄντων λήθη οἱ ἐπιγιγνόμενοί
[2, 49]	τῆς κεφαλῆς θέρμαι ἰσχυραὶ καὶ	τῶν	ὀφθαλμῶν ἐρυθήματα καὶ φλόγωσις ἐλάμβανε,
[2, 49]	διέφευγον, εἰσὶ δ' ο῏ καὶ	τῶν	ὀφθαλμῶν. τοὺς δὲ καὶ λήθη
[2, 54]	ὠνομάσθαι ἐν τῷ ἔπει ὑπὸ	τῶν	παλαιῶν, ἀλλὰ λιμόν, ἐνίκησε δὲ
[2, 56]	ναυσὶν ἱππαγωγοῖς πρῶτον τότε ἐκ	τῶν	παλαιῶν νεῶν ποιηθείσαις· ξυνεστρατεύοντο δὲ
[2, 2]	τις βούλεται κατὰ τὰ πάτρια	τῶν	πάντων Βοιωτῶν ξυμμαχεῖν, τίθεσθαι παρ'
[2, 64]	νόσος ἥδε, πρᾶγμα μόνον δὴ	τῶν	πάντων ἐλπίδος κρεῖσσον γεγενημένον. καὶ
[2, 49]	καὶ λήθη ἐλάμβανε παραυτίκα ἀναστάντας	τῶν	πάντων ὁμοίως, καὶ ἠγνόησαν σφᾶς
[2, 49]	ἐντὸς οὕτως ἐκάετο ὥστε μήτε	τῶν	πάνυ λεπτῶν ἱματίων καὶ σινδόνων
[2, 13]	τῶν ἐν τοῖς φρουρίοις καὶ	τῶν	παρ' ἔπαλξιν ἑξακισχιλίων καὶ μυρίων.
[2, 84]	καὶ λοιδορίᾳ οὐδὲν κατήκουον οὔτε	τῶν	παραγγελλομένων οὔτε τῶν κελευστῶν, καὶ
[2, 13]	γίγνεσθαι. παρῄνει δὲ καὶ περὶ	τῶν	παρόντων ἅπερ καὶ πρότερον, παρασκευάζεσθαί
[2, 65]	αὑτὸν ὀργῆς παραλύειν καὶ ἀπὸ	τῶν	παρόντων δεινῶν ἀπάγειν τὴν γνώμην.
[2, 77]	ἐγίγνετο, νομίσαντες ἄπορον εἶναι ἀπὸ	τῶν	παρόντων δεινῶν ἑλεῖν τὴν πόλιν
[2, 97]	ἄλλην εὐβουλίαν καὶ ξύνεσιν περὶ	τῶν	παρόντων ἐς τὸν βίον ἄλλοις
[2, 11]	στρατεύοντες. δίκαιον οὖν ἡμᾶς μήτε	τῶν	πατέρων χείρους φαίνεσθαι μήτε ἡμῶν
[2, 39]	γῆν ἡμῶν στρατεύουσι, τήν τε	τῶν	πέλας αὐτοὶ ἐπελθόντες οὐ χαλεπῶς
[2, 11]	ἄλλων ἀξιοῦσι καὶ ἐπιόντες τὴν	τῶν	πέλας δῃοῦν μᾶλλον ἢ τὴν
[2, 37]	γὰρ πολιτείᾳ οὐ ζηλούσῃ τοὺς	τῶν	πέλας νόμους, παράδειγμα δὲ μᾶλλον
[2, 93]	Βρασίδας καὶ οἱ ἄλλοι ἄρχοντες	τῶν	Πελοποννησίων ἀρχομένου τοῦ χειμῶνος ἐβούλοντο
[2, 54]	ᾔκαζον ὁμοῖα εἶναι· ἐσβεβληκότων δὲ	τῶν	Πελοποννησίων ἡ νόσος ἤρξατο εὐθύς,
[2, 90]	αἵπερ ἡγοῦντο ὑπεκφεύγουσι τὸ κέρας	τῶν	Πελοποννησίων καὶ τὴν ἐπιστροφὴν ἐς
[2, 69]	τε ἀργυρολογῶσι καὶ τὸ λῃστικὸν	τῶν	Πελοποννησίων μὴ ἐῶσιν αὐτόθεν ὁρμώμενον
[2, 102]	τοῦ αὐτοῦ χειμῶνος, ἐπειδὴ τὸ	τῶν	Πελοποννησίων ναυτικὸν διελύθη, Φορμίωνος ἡγουμένου
[2, 13]	τὴν γῆν ἐδῄουν. ~Ετι δὲ	τῶν	Πελοποννησίων ξυλλεγομένων τε ἐς τὸν
[2, 59]	~Μετὰ δὲ τὴν δευτέραν ἐσβολὴν	τῶν	Πελοποννησίων οἱ Ἀθηναῖοι, ὡς ἥ
[2, 18]	παρασκευῆς ἦσαν. ~Ο δὲ στρατὸς	τῶν	Πελοποννησίων προϊὼν ἀφίκετο τῆς Ἀττικῆς
[2, 86]	αὐτοῖς ὁ κατὰ γῆν στρατὸς	τῶν	Πελοποννησίων προσεβεβοηθήκει. παρέπλευσε δὲ καὶ
[2, 86]	ὁ Βρασίδας καὶ οἱ ἄλλοι	τῶν	Πελοποννησίων στρατηγοί, βουλόμενοι ἐν τάχει
[2, 15]	καλουμένῃ, τὸ δὲ πάλαι φανερῶν	τῶν	πηγῶν οὐσῶν Καλλιρρόῃ ὠνομασμένῃ, ἐκεῖνοί
[2, 72]	καθάπερ Παυσανίας ἐδικαίωσεν. ~Τοσαῦτα εἰπόντων	τῶν	Πλαταιῶν Ἀρχίδαμος ὑπολαβὼν εἶπεν· δίκαια
[2, 6]	Ἀθηναίοις ἠγγέλθη εὐθὺς τὰ περὶ	τῶν	Πλαταιῶν γεγενημένα, καὶ Βοιωτῶν τε
[2, 79]	αὐτοῦ θέρους καὶ ἅμα τῇ	τῶν	Πλαταιῶν ἐπιστρατείᾳ Ἀθηναῖοι δισχιλίοις ὁπλίταις
[2, 5]	ἐπεβούλευον τοῖς ἔξω τῆς πόλεως	τῶν	Πλαταιῶν· ἦσαν γὰρ καὶ ἄνθρωποι
[2, 3]	ῥᾳδίως κρατήσειν· τῷ γὰρ πλήθει	τῶν	Πλαταιῶν οὐ βουλομένῳ ἦν τῶν
[2, 87]	παρόντων ναυμαχεῖν· τὰ δὲ πολλὰ	τῶν	πλεόνων καὶ ἄμεινον παρεσκευασμένων τὸ
[2, 68]	καὶ Ξαόνων καὶ ἄλλων τινῶν	τῶν	πλησιοχώρων βαρβάρων· ἐλθόντες τε πρὸς
[2, 29]	ταύτῃ ἔπραξαν (πολλοῖς δὲ καὶ	τῶν	ποιητῶν ἐν ἀηδόνος μνήμῃ Δαυλιὰς
[2, 39]	ἀνθρώπων. ~Διαφέρομεν δὲ καὶ ταῖς	τῶν	πολεμικῶν μελέταις τῶν ἐναντίων τοῖσδε.
[2, 64]	δαιμόνια ἀναγκαίως τά τε ἀπὸ	τῶν	πολεμίων ἀνδρείως· ταῦτα γὰρ ἐν
[2, 89]	ἐμβολήν, μὴ ἔχων τὴν πρόσοψιν	τῶν	πολεμίων ἐκ πολλοῦ, οὔτ' ἂν
[2, 39]	ὃ μὴ κρυφθὲν ἄν τις	τῶν	πολεμίων ἰδὼν ὠφεληθείη, πιστεύοντες οὐ
[2, 89]	ὃ ἔς τε τὰ πολλὰ	τῶν	πολεμίων ξυμφέρει καὶ ναυμαχίᾳ οὐχ
[2, 35]	ὡς καλὸν ἐπὶ τοῖς ἐκ	τῶν	πολέμων θαπτομένοις ἀγορεύεσθαι αὐτόν. ἐμοὶ
[2, 11]	τινα ἥξειν. ἄδηλα γὰρ τὰ	τῶν	πολέμων, καὶ ἐξ ὀλίγου τὰ
[2, 34]	ἐν αὐτῷ θάπτουσι τοὺς ἐκ	τῶν	πολέμων, πλήν γε τοὺς ἐν
[2, 10]	ἐξόδου ταύτης, ξυγκαλέσας τοὺς στρατηγοὺς	τῶν	πόλεων πασῶν καὶ τοὺς μάλιστα
[2, 7]	ναῦς ἐπετάχθη ποιεῖσθαι κατὰ μέγεθος	τῶν	πόλεων, ὡς ἐς τὸν πάντα
[2, 60]	τοὺς ἰδιώτας ἢ καθ' ἕκαστον	τῶν	πολιτῶν εὐπραγοῦσαν, ἁθρόαν δὲ σφαλλομένην.
[2, 2]	ἰδίας ἕνεκα δυνάμεως ἄνδρας τε	τῶν	πολιτῶν τοὺς σφίσιν ὑπεναντίους διαφθεῖραι
[2, 85]	ᾤχετο ἐς Κρήτην, καὶ μετὰ	τῶν	Πολιχνιτῶν ἐδῄου τὴν γῆν τῶν
[2, 38]	ὁμολογουμένην φέρουσιν. ~Καὶ μὴν καὶ	τῶν	πόνων πλείστας ἀναπαύλας τῇ γνώμῃ
[2, 74]	νεωτερίζειν περὶ τὴν ξυμμαχίαν. ~τοιαῦτα	τῶν	πρέσβεων ἀπαγγειλάντων οἱ Πλαταιῆς ἐβουλεύσαντο
[2, 13]	οἱ πολέμιοι ἐσβάλοιεν, ἀπό τε	τῶν	πρεσβυτάτων καὶ τῶν νεωτάτων, καὶ
[2, 36]	ἐπὶ πλεῖστον. ~Ἄρξομαι δὲ ἀπὸ	τῶν	προγόνων πρῶτον· δίκαιον γὰρ αὐτοῖς
[2, 89]	ἥκιστα, ἀμύνεσθέ τε τούσδε ἀξίως	τῶν	προειργασμένων. ὁ δὲ ἀγὼν μέγας
[2, 17]	τὰ πολλά. ἅμα δὲ καὶ	τῶν	πρὸς τὸν πόλεμον ἥπτοντο, ξυμμάχους
[2, 79]	μετὰ τῶν Ξαλκιδέων ἱππέων καὶ	τῶν	προσβοηθησάντων τοῖς Ἀθηναίοις· καὶ ἀναχωροῦσι
[2, 15]	τοῦτο. ἐπὶ γὰρ Κέκροπος καὶ	τῶν	πρώτων βασιλέων ἡ Ἀττικὴ ἐς
[2, 8]	Ελλὰς ἅπασα μετέωρος ἦν ξυνιουσῶν	τῶν	πρώτων πόλεων. καὶ πολλὰ μὲν
[2, 86]	οἱ μὲν μὴ ἐκπλεῖν ἔξω	τῶν	Ρίων ἐς τὴν εὐρυχωρίαν, φοβούμενοι
[2, 7]	Πλαταιαῖς ἔργου καὶ λελυμένων λαμπρῶς	τῶν	σπονδῶν οἱ Ἀθηναῖοι παρεσκευάζοντο ὡς
[2, 84]	Ἀθηναῖοι προσπεσόντες πρῶτον μὲν καταδύουσι	τῶν	στρατηγίδων νεῶν μίαν, ἔπειτα δὲ
[2, 81]	χεῖρας μὲν οὐκ ἰόντων σφίσι	τῶν	Στρατίων διὰ τὸ μήπω τοὺς
[2, 81]	σφῶν αὐτῶν ἐχώρουν πρὸς τὴν	τῶν	Στρατίων πόλιν, ὅπως ἐγγὺς στρατοπεδευσάμενοι,
[2, 88]	Φορμίων δεδιὼς καὶ αὐτὸς τὴν	τῶν	στρατιωτῶν ὀρρωδίαν καὶ αἰσθόμενος ὅτι
[2, 20]	χωρήσεσθαι· τοὺς γὰρ Ἀχαρνέας ἐστερημένους	τῶν	σφετέρων οὐχ ὁμοίως προθύμους ἔσεσθαι
[2, 80]	τε Κορίνθου καὶ Σικυῶνος καὶ	τῶν	ταύτῃ χωρίων ἐν παρασκευῇ ἦν,
[2, 22]	τις ἐγένετο βραχεῖα ἐν Φρυγίοις	τῶν	τε Ἀθηναίων τέλει ἑνὶ τῶν
[2, 37]	διὰ δέος μάλιστα οὐ παρανομοῦμεν,	τῶν	τε αἰεὶ ἐν ἀρχῇ ὄντων
[2, 6]	τε ἐσήγαγον καὶ φρουροὺς ἐγκατέλιπον,	τῶν	τε ἀνθρώπων τοὺς ἀχρειοτάτους ξὺν
[2, 16]	τοῖς ἀγροῖς ὅμως οἱ πλείους	τῶν	τε ἀρχαίων καὶ τῶν ὕστερον
[2, 53]	ποιεῖν, ἀγχίστροφον τὴν μεταβολὴν ὁρῶντες	τῶν	τε εὐδαιμόνων καὶ αἰφνιδίως θνῃσκόντων
[2, 62]	καὶ τὰ προκεκτημένα φιλεῖν ἐλασσοῦσθαι,	τῶν	τε πατέρων μὴ χείρους κατ'
[2, 84]	ὑπ' ἀμφοτέρων, τοῦ τε ἀνέμου	τῶν	τε πλοίων, ἅμα προσκειμένων ἐταράσσοντο,
[2, 17]	δὲ καὶ ἐν τοῖς πύργοις	τῶν	τειχῶν πολλοὶ καὶ ὡς ἕκαστός
[2, 46]	τοῖσδέ τε καὶ τοῖς λειπομένοις	τῶν	τοιῶνδε ἀγώνων προτιθεῖσα· ἆθλα γὰρ
[2, 42]	πόλιν ὕμνησα, αἱ τῶνδε καὶ	τῶν	τοιῶνδε ἀρεταὶ ἐκόσμησαν, καὶ οὐκ
[2, 64]	δουλεύειν. ~Υμεῖς δὲ μήτε ὑπὸ	τῶν	τοιῶνδε πολιτῶν παράγεσθε μήτε ἐμὲ
[2, 72]	τοὺς ἄλλους ξυνελευθεροῦτε, ὅσοι μετασχόντες	τῶν	τότε κινδύνων ὑμῖν τε ξυνώμοσαν
[2, 41]	τῆς πόλεως, ἣν ἀπὸ τῶνδε	τῶν	τρόπων ἐκτησάμεθα, σημαίνει. μόνη γὰρ
[2, 15]	τῇ κρήνῃ τῇ νῦν μὲν	τῶν	τυράννων οὕτω σκευασάντων Εννεακρούνῳ καλουμένῃ,
[2, 62]	ἡ ἰσχύς, γνώμῃ δὲ ἀπὸ	τῶν	ὑπαρχόντων, ἧς βεβαιοτέρα ἡ πρόνοια.
[2, 3]	ὦσιν ἰόντες, ἁμάξας τε ἄνευ	τῶν	ὑποζυγίων ἐς τὰς ὁδοὺς καθίστασαν,
[2, 16]	πλείους τῶν τε ἀρχαίων καὶ	τῶν	ὕστερον μέχρι τοῦδε τοῦ πολέμου
[2, 6]	νενικημένων τε καὶ ξυνειλημμένων· καὶ	τῶν	ὕστερον οὐδὲν ᾔδεσαν. οὕτω δὴ
[2, 24]	ἐς ἄλλο τι ἢ μετὰ	τῶν	χρημάτων περὶ τοῦ αὐτοῦ κινδύνου,
[2, 13]	ἰσχὺν αὐτοῖς ἀπὸ τούτων εἶναι	τῶν	χρημάτων τῆς προσόδου, τὰ δὲ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/01/2006