Livre, Chap.
[2, 87]	ὄντας παρεκελεύσαντο καὶ ἔλεξαν τοιάδε.	~Η	μὲν γενομένη ναυμαχία, ὦ ἄνδρες
[2, 45]	δ' αὖ ὅσοι τῶνδε πάρεστε	ἢ	ἀδελφοῖς ὁρῶ μέγαν τὸν ἀγῶνα
[2, 97]	αἴσχιον ἦν αἰτηθέντα μὴ δοῦναι	ἢ	αἰτήσαντα μὴ τυχεῖν) ὅμως δὲ
[2, 53]	χρήσιμον κατέστη. θεῶν δὲ φόβος	ἢ	ἀνθρώπων νόμος οὐδεὶς ἀπεῖργε, τὸ
[2, 37]	τὸ πλέον ἐς τὰ κοινὰ	ἢ	ἀπ' ἀρετῆς προτιμᾶται, οὐδ' αὖ
[2, 51]	διεφάνη πρὸς αὐτὸ ἰσχύος πέρι	ἢ	ἀσθενείας, ἀλλὰ πάντα ξυνῄρει καὶ
[2, 65]	ναυτικόν, καὶ οὐ πρότερον ἐνέδοσαν	ἢ	αὐτοὶ ἐν σφίσι κατὰ τὰς
[2, 65]	οὐκ ἤγετο μᾶλλον ὑπ' αὐτοῦ	ἢ	αὐτὸς ἦγε, διὰ τὸ μὴ
[2, 13]	ξένος ὢν ἐτύγχανε, μὴ πολλάκις	ἢ	αὐτὸς ἰδίᾳ βουλόμενος χαρίζεσθαι τοὺς
[2, 50]	ἀτάφων γιγνομένων ἢ οὐ προσῄει	ἢ	γευσάμενα διεφθείρετο. τεκμήριον δέ· τῶν
[2, 22]	τοῦ μὴ ὀργῇ τι μᾶλλον	ἢ	γνώμῃ ξυνελθόντας ἐξαμαρτεῖν, τήν τε
[2, 49]	τὰς ἐπιβολὰς μηδ' ἄλλο τι	ἢ	γυμνοὶ ἀνέχεσθαι, ἥδιστά τε ἂν
[2, 29]	ὠφελίᾳ τῇ πρὸς ἀλλήλους μᾶλλον	ἢ	διὰ πολλῶν ἡμερῶν ἐς Οδρύσας
[2, 89]	οὐ δι' ἄλλο τι θαρσοῦσιν	ἢ	διὰ τὴν ἐν τῷ πεζῷ
[2, 97]	τοῖς ἄλλοις Θρᾳξί, λαμβάνειν μᾶλλον	ἢ	διδόναι (καὶ αἴσχιον ἦν αἰτηθέντα
[2, 49]	παρὰ δόξαν τῇ ταλαιπωρίᾳ, ὥστε	ἢ	διεφθείροντο οἱ πλεῖστοι ἐναταῖοι καὶ
[2, 44]	γὰρ οἷόν τε ἴσον τι	ἢ	δίκαιον βουλεύεσθαι ο῏ ἂν μὴ
[2, 89]	Πελοποννησίων τὴν ἐλπίδα τοῦ ναυτικοῦ	ἢ	ἐγγυτέρω καταστῆσαι Ἀθηναίοις τὸν φόβον
[2, 49]	καύματος, ἔτι ἔχοντές τι δυνάμεως,	ἢ	εἰ διαφύγοιεν, ἐπικατιόντος τοῦ νοσήματος
[2, 36]	πολέμους ἔργα, οἷς ἕκαστα ἐκτήθη,	ἢ	εἴ τι αὐτοὶ ἢ οἱ
[2, 61]	πολεμῆσαι· εἰ δ' ἀναγκαῖον ἦν	ἢ	εἴξαντας εὐθὺς τοῖς πέλας ὑπακοῦσαι
[2, 42]	κακὸν ἀφανίσαντες κοινῶς μᾶλλον ὠφέλησαν	ἢ	ἐκ τῶν ἰδίων ἔβλαψαν. τῶνδε
[2, 36]	ἢ οἱ πατέρες ἡμῶν βάρβαρον	ἢ	Ελληνα πολέμιον ἐπιόντα προθύμως ἠμυνάμεθα,
[2, 60]	μέμψωμαι εἴ τι μὴ ὀρθῶς	ἢ	ἐμοὶ χαλεπαίνετε ἢ ταῖς ξυμφοραῖς
[2, 40]	οἱ αὐτοὶ ἤτοι κρίνομέν γε	ἢ	ἐνθυμούμεθα ὀρθῶς τὰ πράγματα, οὐ
[2, 40]	μὴ προδιδαχθῆναι μᾶλλον λόγῳ πρότερον	ἢ	ἐπὶ ἃ δεῖ ἔργῳ ἐλθεῖν.
[2, 87]	καὶ οὐχὶ ἐς ναυμαχίαν μᾶλλον	ἢ	ἐπὶ στρατείαν ἐπλέομεν· ξυνέβη δὲ
[2, 24]	πολεμεῖν· ἢν δέ τις εἴπῃ	ἢ	ἐπιψηφίσῃ κινεῖν τὰ χρήματα ταῦτα
[2, 86]	εἶδον. καὶ ἐπὶ μὲν ἓξ	ἢ	ἑπτὰ ἡμέρας ἀνθώρμουν ἀλλήλοις μελετῶντές
[2, 41]	τῷ παρόντι κόμπος τάδε μᾶλλον	ἢ	ἔργων ἐστὶν ἀλήθεια, αὐτὴ ἡ
[2, 39]	ξενηλασίαις ἀπείργομέν τινα ἢ μαθήματος	ἢ	θεάματος, ὃ μὴ κρυφθὲν ἄν
[2, 72]	Ἀθηναῖοι ἐλθόντες σφίσιν οὐκ ἐπιτρέπωσιν,	ἢ	Θηβαῖοι, ὡς ἔνορκοι ὄντες κατὰ
[2, 60]	ξύμπασαν ὀρθουμένην ὠφελεῖν τοὺς ἰδιώτας	ἢ	καθ' ἕκαστον τῶν πολιτῶν εὐπραγοῦσαν,
[2, 13]	αὐτοῦ παραλίπῃ καὶ μὴ δῃώσῃ,	ἢ	καὶ Λακεδαιμονίων κελευσάντων ἐπὶ διαβολῇ
[2, 38]	τὰ αὐτοῦ ἀγαθὰ γιγνόμενα καρποῦσθαι	ἢ	καὶ τὰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων.
[2, 50]	νόσου τά τε ἄλλα χαλεπωτέρως	ἢ	κατὰ τὴν ἀνθρωπείαν φύσιν προσέπιπτεν
[2, 89]	ὁ δὲ ἀγὼν μέγας ὑμῖν,	ἢ	καταλῦσαι Πελοποννησίων τὴν ἐλπίδα τοῦ
[2, 61]	εἴξαντας εὐθὺς τοῖς πέλας ὑπακοῦσαι	ἢ	κινδυνεύσαντας περιγενέσθαι, ὁ φυγὼν τὸν
[2, 62]	αὐτά (αἴσχιον δὲ ἔχοντας ἀφαιρεθῆναι	ἢ	κτωμένους ἀτυχῆσαι) ἰέναι δὲ τοῖς
[2, 40]	πλούτῳ τε ἔργου μᾶλλον καιρῷ	ἢ	λόγου κόμπῳ χρώμεθα, καὶ τὸ
[2, 39]	ἔστιν ὅτε ξενηλασίαις ἀπείργομέν τινα	ἢ	μαθήματος ἢ θεάματος, ὃ μὴ
[2, 47]	ὅσα τε πρὸς ἱεροῖς ἱκέτευσαν	ἢ	μαντείοις καὶ τοῖς τοιούτοις ἐχρήσαντο,
[2, 24]	χρῆσθαι μηδεμιᾷ ἐς ἄλλο τι	ἢ	μετὰ τῶν χρημάτων περὶ τοῦ
[2, 63]	καὶ μὴ φεύγειν τοὺς πόνους	ἢ	μηδὲ τὰς τιμὰς διώκειν· μηδὲ
[2, 37]	δὲ μᾶλλον αὐτοὶ ὄντες τισὶν	ἢ	μιμούμενοι ἑτέρους. καὶ ὄνομα μὲν
[2, 100]	καὶ τῇ ἄλλῃ παρασκευῇ κρείσσονι	ἢ	ξύμπαντες οἱ ἄλλοι βασιλῆς ὀκτὼ
[2, 43]	τοῦ {ἐν τῷ} μαλακισθῆναι κάκωσις	ἢ	ὁ μετὰ ῥώμης καὶ κοινῆς
[2, 36]	ἐκτήθη, ἢ εἴ τι αὐτοὶ	ἢ	οἱ πατέρες ἡμῶν βάρβαρον ἢ
[2, 17]	οἰκήσεις καὶ παρὰ φίλων τινὰς	ἢ	οἰκείων καταφυγή, οἱ δὲ πολλοὶ
[2, 62]	εἰκὸς χαλεπῶς φέρειν αὐτῶν μᾶλλον	ἢ	οὐ κηπίον καὶ ἐγκαλλώπισμα πλούτου
[2, 50]	ἀνθρώπων ἅπτεται, πολλῶν ἀτάφων γιγνομένων	ἢ	οὐ προσῄει ἢ γευσάμενα διεφθείρετο.
[2, 44]	ὅσοι πάρεστε, οὐκ ὀλοφύρομαι μᾶλλον	ἢ	παραμυθήσομαι. ἐν πολυτρόποις γὰρ ξυμφοραῖς
[2, 13]	τι τοιουτότροπον, οὐκ ἐλάσσονος {ἦν}	ἢ	πεντακοσίων ταλάντων. ἔτι δὲ καὶ
[2, 16]	μέλλοντες μεταβάλλειν καὶ οὐδὲν ἄλλο	ἢ	πόλιν τὴν αὑτοῦ ἀπολείπων ἕκαστος.
[2, 39]	ἡσσῆσθαι. καίτοι εἰ ῥᾳθυμίᾳ μᾶλλον	ἢ	πόνων μελέτῃ καὶ μὴ μετὰ
[2, 17]	δοκεῖ τὸ μαντεῖον τοὐναντίον ξυμβῆναι	ἢ	προσεδέχοντο· οὐ γὰρ διὰ τὴν
[2, 60]	μὴ ὀρθῶς ἢ ἐμοὶ χαλεπαίνετε	ἢ	ταῖς ξυμφοραῖς εἴκετε. ἐγὼ γὰρ
[2, 89]	τῇ δυνάμει τὸ πλέον πίσυνοι	ἢ	τῇ γνώμῃ ἐπέρχονται· οἱ δὲ
[2, 89]	οὐκ εἰκότι πλέον πεφόβηνται ἡμᾶς	ἢ	τῇ κατὰ λόγον παρασκευῇ. πολλὰ
[2, 11]	τὴν τῶν πέλας δῃοῦν μᾶλλον	ἢ	τὴν αὑτῶν ὁρᾶν. ὡς οὖν
[2, 40]	οὐ τοῦ ξυμφέροντος μᾶλλον λογισμῷ	ἢ	τῆς ἐλευθερίας τῷ πιστῷ ἀδεῶς
[2, 42]	ἀμύνεσθαι καὶ παθεῖν μᾶλλον ἡγησάμενοι	ἢ	{τὸ} ἐνδόντες σῴζεσθαι, τὸ μὲν
[2, 42]	ἅμα ἀκμῇ τῆς δόξης μᾶλλον	ἢ	τοῦ δέους ἀπηλλάγησαν. ~Καὶ οἵδε
[2, 43]	παρ' ἑκάστῳ τῆς γνώμης μᾶλλον	ἢ	τοῦ ἔργου ἐνδιαιτᾶται. οὓς νῦν
[2, 4]	προσπίπτοιεν ἀπεωθοῦντο. καὶ δὶς μὲν	ἢ	τρὶς ἀπεκρούσαντο, ἔπειτα πολλῷ θορύβῳ
[2, 39]	μὴ μετὰ νόμων τὸ πλέον	ἢ	τρόπων ἀνδρείας ἐθέλομεν κινδυνεύειν, περιγίγνεται
[2, 39]	παρασκευαῖς τὸ πλέον καὶ ἀπάταις	ἢ	τῷ ἀφ' ἡμῶν αὐτῶν ἐς
[2, 50]	ἐδήλωσε μάλιστα ἄλλο τι ὂν	ἢ	τῶν ξυντρόφων τι· τὰ γὰρ
[2, 45]	ἂν ἐπ' ἐλάχιστον ἀρετῆς πέρι	ἢ	ψόγου ἐν τοῖς ἄρσεσι κλέος
[2, 45]	ψόγου ἐν τοῖς ἄρσεσι κλέος	ᾖ.	~Εἴρηται καὶ ἐμοὶ λόγῳ κατὰ
[2, 72]	βούλεσθε, ἕως ἂν ὁ πόλεμος	ᾖ·	ἐπειδὰν δὲ παρέλθῃ, ἀποδώσομεν ὑμῖν
[2, 3]	ὁδοὺς καθίστασαν, ἵνα ἀντὶ τείχους	ᾖ,	καὶ τἆλλα ἐξήρτυον ᾗ ἕκαστον
[2, 34]	βούληται· ἐπειδὰν δὲ ἡ ἐκφορὰ	ᾖ,	λάρνακας κυπαρισσίνας ἄγουσιν ἅμαξαι, φυλῆς
[2, 49]	ἀπορία τοῦ μὴ ἡσυχάζειν καὶ	ἡ	ἀγρυπνία ἐπέκειτο διὰ παντός. καὶ
[2, 58]	ἑλεῖν. προυχώρει δὲ αὐτοῖς οὔτε	ἡ	αἵρεσις τῆς πόλεως οὔτε τἆλλα
[2, 15]	ποιοῦσιν. τὸ δὲ πρὸ τοῦ	ἡ	ἀκρόπολις ἡ νῦν οὖσα πόλις
[2, 15]	τὴν παλαιὰν ταύτῃ κατοίκησιν καὶ	ἡ	ἀκρόπολις μέχρι τοῦδε ἔτι ὑπ'
[2, 41]	τῶν δ' ἔργων τὴν ὑπόνοιαν	ἡ	ἀλήθεια βλάψει, ἀλλὰ πᾶσαν μὲν
[2, 97]	ὑφαντά τε καὶ λεῖα καὶ	ἡ	ἄλλη κατασκευή, καὶ οὐ μόνον
[2, 17]	πόλει, ἀλλὰ διὰ τὸν πόλεμον	ἡ	ἀνάγκη τῆς οἰκήσεως, ὃν οὐκ
[2, 14]	πολλοὺς ἐν τοῖς ἀγροῖς διαιτᾶσθαι	ἡ	ἀνάστασις ἐγίγνετο. ~ξυνεβεβήκει δὲ ἀπὸ
[2, 87]	ἐναντιωθῆναι, καί πού τι καὶ	ἡ	ἀπειρία πρῶτον ναυμαχοῦντας ἔσφηλεν. ὥστε
[2, 87]	κακοὺς γενέσθαι. ὑμῶν δὲ οὐδ'	ἡ	ἀπειρία τοσοῦτον λείπεται ὅσον τόλμῃ
[2, 49]	πλέον καὶ ἔλασσον ποτόν. καὶ	ἡ	ἀπορία τοῦ μὴ ἡσυχάζειν καὶ
[2, 97]	ἐχόμενον τῆς Ροδόπης. ~Εγένετο δὲ	ἡ	ἀρχὴ ἡ Οδρυσῶν μέγεθος ἐπὶ
[2, 96]	καὶ Λαιαίων ῥεῖ, {οὗ} ὡρίζετο	ἡ	ἀρχὴ τὰ πρὸς Παίονας αὐτονόμους
[2, 15]	Κέκροπος καὶ τῶν πρώτων βασιλέων	ἡ	Ἀττικὴ ἐς Θησέα αἰεὶ κατὰ
[2, 91]	ὁλκὰς ὁρμοῦσα μετέωρος, περὶ ἣν	ἡ	Ἀττικὴ ναῦς φθάσασα καὶ περιπλεύσασα
[2, 97]	διδόντα δῶρα. ὥστε ἐπὶ μέγα	ἡ	βασιλεία ἦλθεν ἰσχύος. τῶν γὰρ
[2, 11]	ἡμῶν αὐτῶν τῆς δόξης ἐνδεεστέρους.	ἡ	γὰρ Ελλὰς πᾶσα τῇδε τῇ
[2, 18]	μηχαναῖς τε καὶ ἄλλῳ τρόπῳ·	ἡ	γὰρ Οἰνόη οὖσα ἐν μεθορίοις
[2, 21]	μοῖραν εἶναι Ἀθηναίων, ὡς αὐτῶν	ἡ	γῆ ἐτέμνετο, ἐνῆγον τὴν ἔξοδον
[2, 97]	Ιστρου ποταμοῦ· αὕτη περίπλους ἐστὶν	ἡ	γῆ τὰ ξυντομώτατα, ἢν αἰεὶ
[2, 76]	διῃρημένον, ὅπως μὴ διαχεόμενον ὥσπερ	ἡ	γῆ φοροῖτο. οἱ δὲ ταύτῃ
[2, 49]	ἐντός, ἥ τε φάρυγξ καὶ	ἡ	γλῶσσα, εὐθὺς αἱματώδη ἦν καὶ
[2, 22]	Πελοποννήσιοι τροπαῖον τῇ ὑστεραίᾳ ἔστησαν.	ἡ	δὲ βοήθεια αὕτη τῶν Θεσσαλῶν
[2, 8]	τοιουτότροπον ξυνέβη γενέσθαι, πάντα ἀνεζητεῖτο.	ἡ	δὲ εὔνοια παρὰ πολὺ ἐποίει
[2, 27]	καὶ τῶν Εἱλώτων τὴν ἐπανάστασιν.	ἡ	δὲ Θυρεᾶτις γῆ μεθορία τῆς
[2, 64]	γὰρ οὐκ ἐπὶ πολὺ ἀντέχει,	ἡ	δὲ παραυτίκα τε λαμπρότης καὶ
[2, 76]	καὶ οὐ διὰ χειρὸς ἔχοντες,	ἡ	δὲ ῥύμῃ ἐμπίπτουσα ἀπεκαύλιζε τὸ
[2, 61]	τῆς δὲ ὠφελίας ἄπεστιν ἔτι	ἡ	δήλωσις ἅπασι, καὶ μεταβολῆς μεγάλης,
[2, 61]	ἐξ ὀλίγου, ἐμπεσούσης ταπεινὴ ὑμῶν	ἡ	διάνοια ἐγκαρτερεῖν ἃ ἔγνωτε. δουλοῖ
[2, 35]	εἰπεῖν ἐν ᾧ μόλις καὶ	ἡ	δόκησις τῆς ἀληθείας βεβαιοῦται. ὅ
[2, 43]	κεῖνται μᾶλλον, ἀλλ' ἐν ᾧ	ἡ	δόξα αὐτῶν παρὰ τῷ ἐντυχόντι
[2, 45]	μὴ χείροσι γενέσθαι ὑμῖν μεγάλη	ἡ	δόξα καὶ ἧς ἂν ἐπ'
[2, 41]	ἢ ἔργων ἐστὶν ἀλήθεια, αὐτὴ	ἡ	δύναμις τῆς πόλεως, ἣν ἀπὸ
[2, 62]	ὧν μεγάλων νομίζετε ἐστερῆσθαι, αὕτη	ἡ	δύναμις φαίνεται· οὐδ' εἰκὸς χαλεπῶς
[2, 34]	ἤν τι βούληται· ἐπειδὰν δὲ	ἡ	ἐκφορὰ ᾖ, λάρνακας κυπαρισσίνας ἄγουσιν
[2, 18]	σχολαιότης διέβαλεν αὐτόν, μάλιστα δὲ	ἡ	ἐν τῇ Οἰνόῃ ἐπίσχεσις. οἱ
[2, 43]	οὐκ ἔστιν ἀγαθοῦ, ἀλλ' οἷς	ἡ	ἐναντία μεταβολὴ ἐν τῷ ζῆν
[2, 9]	οὖσαι ἐν ἔθνεσι τοσοῖσδε, Καρία	ἡ	ἐπὶ θαλάσσῃ, Δωριῆς Καρσὶ πρόσοικοι,
[2, 32]	φρούριον τοῦ θέρους τούτου τελευτῶντος,	ἡ	ἐπὶ Λοκροῖς τοῖς Οπουντίοις νῆσος
[2, 87]	ὅσον τόλμῃ προύχετε· τῶνδε δὲ	ἡ	ἐπιστήμη, ἣν μάλιστα φοβεῖσθε, ἀνδρείαν
[2, 65]	ἔτι ἐγνώσθη ἡ πρόνοια αὐτοῦ	ἡ	ἐς τὸν πόλεμον. ὁ μὲν
[2, 13]	οὐκ ἐλάσσω ἕκαστα τούτων, ὅτε	ἡ	ἐσβολὴ τὸ πρῶτον ἔμελλε Πελοποννησίων
[2, 12]	τοσόνδε εἰπὼν ἐπορεύετο ὅτι ἥδε	ἡ	ἡμέρα τοῖς Ελλησι μεγάλων κακῶν
[2, 62]	πιστεύει, ἧς ἐν τῷ ἀπόρῳ	ἡ	ἰσχύς, γνώμῃ δὲ ἀπὸ τῶν
[2, 30]	προσηγάγοντο ἄνευ μάχης· κεῖται δὲ	ἡ	Κεφαλληνία κατὰ Ἀκαρνανίαν καὶ Λευκάδα
[2, 43]	γὰρ ἀνδρί γε φρόνημα ἔχοντι	ἡ	μετὰ τοῦ {ἐν τῷ} μαλακισθῆναι
[2, 76]	ἐγκαρσίας, ὁπότε προσπεσεῖσθαί πῃ μέλλοι	ἡ	μηχανή, ἀφίεσαν τὴν δοκὸν χαλαραῖς
[2, 92]	Τιμοκράτης ὁ Λακεδαιμόνιος πλέων, ὡς	ἡ	ναῦς διεφθείρετο, ἔσφαξεν ἑαυτόν, καὶ
[2, 49]	τὸ σῶμα, ὅσονπερ χρόνον καὶ	ἡ	νόσος ἀκμάζοι, οὐκ ἐμαραίνετο, ἀλλ'
[2, 57]	Ἀθηναῖοι ἐστράτευον ἐπὶ τῶν νεῶν,	ἡ	νόσος ἔν τε τῇ στρατιᾷ
[2, 58]	τῆς παρασκευῆς ἀξίως· ἐπιγενομένη γὰρ	ἡ	νόσος ἐνταῦθα δὴ πάνυ ἐπίεσε
[2, 59]	αὐτῶν ἐτέτμητο τὸ δεύτερον καὶ	ἡ	νόσος ἐπέκειτο ἅμα καὶ ὁ
[2, 64]	ἐπιγεγένηταί τε πέρα ὧν προσεδεχόμεθα	ἡ	νόσος ἥδε, πρᾶγμα μόνον δὴ
[2, 54]	εἶναι· ἐσβεβληκότων δὲ τῶν Πελοποννησίων	ἡ	νόσος ἤρξατο εὐθύς, καὶ ἐς
[2, 47]	πω ἡμέρας ἐν τῇ Ἀττικῇ	ἡ	νόσος πρῶτον ἤρξατο γενέσθαι τοῖς
[2, 15]	δὲ πρὸ τοῦ ἡ ἀκρόπολις	ἡ	νῦν οὖσα πόλις ἦν, καὶ
[2, 42]	τε μηνύουσα καὶ τελευταία βεβαιοῦσα	ἡ	νῦν τῶνδε καταστροφή. καὶ γὰρ
[2, 52]	πρὸς τῷ ὑπάρχοντι πόνῳ καὶ	ἡ	ξυγκομιδὴ ἐκ τῶν ἀγρῶν ἐς
[2, 68]	καὶ Ἀκαρνᾶνες. μετὰ δὲ τοῦτο	ἡ	ξυμμαχία πρῶτον ἐγένετο Ἀθηναίοις καὶ
[2, 65]	ἀμβλύτεροι ἤδη ὄντες, ὧν δὲ	ἡ	ξύμπασα πόλις προσεδεῖτο πλείστου ἄξιον
[2, 62]	τόλμαν ἀπὸ τῆς ὁμοίας τύχης	ἡ	ξύνεσις ἐκ τοῦ ὑπέρφρονος ἐχυρωτέραν
[2, 97]	Ροδόπης. ~Εγένετο δὲ ἡ ἀρχὴ	ἡ	Οδρυσῶν μέγεθος ἐπὶ μὲν θάλασσαν
[2, 29]	ποιητῶν ἐν ἀηδόνος μνήμῃ Δαυλιὰς	ἡ	ὄρνις ἐπωνόμασται) εἰκός τε καὶ
[2, 5]	τῶν γεγενημένων ἐπεβοήθουν. ἀπέχει δὲ	ἡ	Πλάταια τῶν Θηβῶν σταδίους ἑβδομήκοντα,
[2, 78]	δοῦλος οὔτ' ἐλεύθερος. τοιαύτη μὲν	ἡ	Πλαταιῶν πολιορκία κατεσκευάσθη. ~Τοῦ δ'
[2, 17]	οὐ γὰρ ἐχώρησε ξυνελθόντας αὐτοὺς	ἡ	πόλις, ἀλλ' ὕστερον δὴ τά
[2, 68]	πατρίδι Ἄργος ὀνομάσας (καὶ ἦν	ἡ	πόλις αὕτη μεγίστη τῆς Ἀμφιλοχίας
[2, 21]	μάλιστα. παντί τε τρόπῳ ἀνηρέθιστο	ἡ	πόλις, καὶ τὸν Περικλέα ἐν
[2, 46]	παῖδας τὸ ἀπὸ τοῦδε δημοσίᾳ	ἡ	πόλις μέχρι ἥβης θρέψει, ὠφέλιμον
[2, 79]	διέφθειραν. ἐδόκει δὲ καὶ προσχωρήσειν	ἡ	πόλις ὑπό τινων ἔνδοθεν πρασσόντων.
[2, 25]	ἐκλιπόντες Φειάν, καὶ τῶν Ηλείων	ἡ	πολλὴ ἤδη στρατιὰ προσεβεβοηθήκει. παραπλεύσαντες
[2, 65]	ἀπέθανεν, ἐπὶ πλέον ἔτι ἐγνώσθη	ἡ	πρόνοια αὐτοῦ ἡ ἐς τὸν
[2, 62]	ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων, ἧς βεβαιοτέρα	ἡ	πρόνοια. ~τῆς τε πόλεως ὑμᾶς
[2, 89]	ναυσὶν ἐμπείροις καὶ ἄμεινον πλεούσαις	ἡ	στενοχωρία οὐ ξυμφέρει. οὔτε γὰρ
[2, 56]	πεντήκοντα ναυσίν. ὅτε δὲ ἀνήγετο	ἡ	στρατιὰ αὕτη Ἀθηναίων, Πελοποννησίους κατέλιπον
[2, 101]	ἐπράσσετο ὧν ἕνεκα ἐσέβαλε καὶ	ἡ	στρατιὰ σῖτόν τε οὐκ εἶχεν
[2, 18]	καὶ κατὰ τὴν ἄλλην πορείαν	ἡ	σχολαιότης διέβαλεν αὐτόν, μάλιστα δὲ
[2, 38]	κατασκευαῖς εὐπρεπέσιν, ὧν καθ' ἡμέραν	ἡ	τέρψις τὸ λυπηρὸν ἐκπλήσσει. ἐπεσέρχεται
[2, 99]	καὶ νῦν Πιερικὸς κόλπος καλεῖται	ἡ	ὑπὸ τῷ Παγγαίῳ πρὸς θάλασσαν
[2, 21]	προελθών (δι' ὃ δὴ καὶ	ἡ	φυγὴ αὐτῷ ἐγένετο ἐκ Σπάρτης
[2, 51]	δὲ παντὸς ἦν τοῦ κακοῦ	ἥ	τε ἀθυμία ὁπότε τις αἴσθοιτο
[2, 8]	ὑπὸ ἀπειρίας ἥπτετο τοῦ πολέμου,	ἥ	τε ἄλλη Ελλὰς ἅπασα μετέωρος
[2, 59]	τῶν Πελοποννησίων οἱ Ἀθηναῖοι, ὡς	ἥ	τε γῆ αὐτῶν ἐτέτμητο τὸ
[2, 18]	ἐπειδή τε ξυνελέγετο ὁ στρατός,	ἥ	τε ἐν τῷ Ισθμῷ ἐπιμονὴ
[2, 49]	φλόγωσις ἐλάμβανε, καὶ τὰ ἐντός,	ἥ	τε φάρυγξ καὶ ἡ γλῶσσα,
[2, 72]	παρακαταθήκην, ἐργαζόμενοι καὶ φορὰν φέροντες	ἣ	ἂν ὑμῖν μέλλῃ ἱκανὴ ἔσεσθαι.
[2, 15]	ἠνάγκασε μιᾷ πόλει ταύτῃ χρῆσθαι,	ἣ	ἁπάντων ἤδη ξυντελούντων ἐς αὐτὴν
[2, 66]	ἑκατὸν ἐς Ζάκυνθον τὴν νῆσον,	ἣ	κεῖται ἀντιπέρας Ηλιδος· εἰσὶ δὲ
[2, 71]	ξυνάρασθαι τὸν κίνδυνον τῆς μάχης	ἣ	παρ' ἡμῖν ἐγένετο, θύσας ἐν
[2, 92]	ἐπὶ δὲ τῆς Λευκαδίας νεώς,	ἣ	περὶ τὴν ὁλκάδα κατέδυ, Τιμοκράτης
[2, 76]	Πελοποννήσιοι τῇ πόλει, μίαν μὲν	ἣ	τοῦ μεγάλου οἰκοδομήματος κατὰ τὸ
[2, 87]	ἕκαστος ἕπεσθε, χώραν μὴ προλείποντες	ᾗ	ἄν τις προσταχθῇ. τῶν δὲ
[2, 79]	τε ἱππῆς τῶν Ξαλκιδέων προσιππεύοντες	ᾗ	δοκοίη προσέβαλλον, καὶ οὐχ ἥκιστα
[2, 70]	γὰρ ἂν κρατῆσαι τῆς πόλεως	ᾗ	ἐβούλοντο) καὶ ὕστερον ἐποίκους ἔπεμψαν
[2, 6]	πόλει καθίσταντο πρὸς τὰ παρόντα	ᾗ	ἐδόκει αὐτοῖς. τοῖς δ' Ἀθηναίοις
[2, 3]	τείχους ᾖ, καὶ τἆλλα ἐξήρτυον	ᾗ	ἕκαστον ἐφαίνετο πρὸς τὰ παρόντα
[2, 70]	ἔς τε τὴν Ξαλκιδικὴν καὶ	ᾗ	ἕκαστος ἐδύνατο· Ἀθηναῖοι δὲ τούς
[2, 4]	δὲ Πλαταιῶν τις τὰς πύλας	ᾗ	ἐσῆλθον καὶ αἵπερ ἦσαν μόναι
[2, 2]	πολέμου μήπω φανεροῦ καθεστῶτος προκαταλαβεῖν.	ᾗ	καὶ ῥᾷον ἔλαθον ἐσελθόντες, φυλακῆς
[2, 14]	γυναῖκας καὶ τὴν ἄλλην κατασκευὴν	ᾗ	κατ' οἶκον ἐχρῶντο, καὶ αὐτῶν
[2, 100]	τὸ στράτευμα τῶν Θρᾳκῶν. καὶ	ᾗ	μὲν προσπέσοιεν, οὐδεὶς ὑπέμενεν ἄνδρας
[2, 74]	ἐπὶ γῆν τήνδε ἤλθομεν, ἐν	ᾗ	οἱ πατέρες ἡμῶν εὐξάμενοι ὑμῖν
[2, 22]	πρὸς τοὺς Βοιωτῶν ἱππέας, ἐν	ᾗ	οὐκ ἔλασσον ἔσχον οἱ Ἀθηναῖοι
[2, 55]	καὶ πρῶτον μὲν ἔτεμον ταύτην	ᾗ	πρὸς Πελοπόννησον ὁρᾷ, ἔπειτα δὲ
[2, 75]	τι ἐπινοοῦσιν· διελόντες τοῦ τείχους	ᾗ	προσέπιπτε τὸ χῶμα ἐσεφόρουν τὴν
[2, 75]	καὶ ἐπιστήσαντες τῷ ἑαυτῶν τείχει	ᾗ	προσεχοῦτο, ἐσῳκοδόμουν ἐς αὐτὸ πλίνθους
[2, 4]	σφίσιν αὐτοῖς καὶ τὰς προσβολὰς	ᾗ	προσπίπτοιεν ἀπεωθοῦντο. καὶ δὶς μὲν
[2, 4]	σκότῳ καὶ πηλῷ τῶν διόδων	ᾗ	χρὴ σωθῆναι (καὶ γὰρ τελευτῶντος
[2, 84]	ἔπειτα δὲ καὶ τὰς ἄλλας	ᾗ	χωρήσειαν διέφθειρον, καὶ κατέστησαν ἐς
[2, 46]	τοῦδε δημοσίᾳ ἡ πόλις μέχρι	ἥβης	θρέψει, ὠφέλιμον στέφανον τοῖσδέ τε
[2, 44]	εὐτυχίαις, αἷς ποτὲ καὶ αὐτοὶ	ἠγάλλεσθε·	καὶ λύπη οὐχ ὧν ἄν
[2, 6]	βουλεύσωσι περὶ αὐτῶν· οὐ γὰρ	ἠγγέλθη	αὐτοῖς ὅτι τεθνηκότες εἶεν. ἅμα
[2, 6]	ἐδόκει αὐτοῖς. τοῖς δ' Ἀθηναίοις	ἠγγέλθη	εὐθὺς τὰ περὶ τῶν Πλαταιῶν
[2, 56]	καὶ ἐπειδὴ ἑτοῖμα ἦν, ἀνήγετο.	ἦγε	δ' ἐπὶ τῶν νεῶν ὁπλίτας
[2, 65]	μᾶλλον ὑπ' αὐτοῦ ἢ αὐτὸς	ἦγε,	διὰ τὸ μὴ κτώμενος ἐξ
[2, 80]	καὶ Θεσπρωτοὶ ἀβασίλευτοι. Μολοσσοὺς δὲ	ἦγε	καὶ Ἀτιντᾶνας Σαβύλινθος ἐπίτροπος ὢν
[2, 95]	ὡς ἐπὶ βασιλείᾳ τῶν Μακεδόνων	ἦγε	καὶ τῶν Ἀθηναίων πρέσβεις, ο῏
[2, 44]	πλέονα κέρδος ὃν ηὐτυχεῖτε βίον	ἡγεῖσθε	καὶ τόνδε βραχὺν ἔσεσθαι, καὶ
[2, 89]	κόσμον καὶ σιγὴν περὶ πλείστου	ἡγεῖσθε,	ὃ ἔς τε τὰ πολλὰ
[2, 47]	πρῶτον ἐσέβαλον ἐς τὴν Ἀττικήν	(ἡγεῖτο	δὲ Ἀρχίδαμος ὁ Ζευξιδάμου Λακεδαιμονίων
[2, 19]	ἀκμάζοντος, ἐσέβαλον ἐς τὴν Ἀττικήν·	ἡγεῖτο	δὲ Ἀρχίδαμος ὁ Ζευξιδάμου, Λακεδαιμονίων
[2, 71]	ἐσέβαλον, ἐστράτευσαν δὲ ἐπὶ Πλάταιαν·	ἡγεῖτο	δὲ Ἀρχίδαμος ὁ Ζευξιδάμου Λακεδαιμονίων
[2, 10]	ὁ βασιλεὺς τῶν Λακεδαιμονίων, ὅσπερ	ἡγεῖτο	τῆς ἐξόδου ταύτης, ξυγκαλέσας τοὺς
[2, 95]	ἔτυχον παρόντες τούτων ἕνεκα, καὶ	ἡγεμόνα	Αγνωνα· ἔδει γὰρ καὶ τοὺς
[2, 11]	χωρεῖν, ἀλλὰ καὶ πόλεως ἑκάστης	ἡγεμόνα	καὶ στρατιώτην τὸ καθ' αὑτὸν
[2, 87]	τις προσταχθῇ. τῶν δὲ πρότερον	ἡγεμόνων	οὐ χεῖρον τὴν ἐπιχείρησιν ἡμεῖς
[2, 65]	τὸ πλῆθος ἐλευθέρως, καὶ οὐκ	ἤγετο	μᾶλλον ὑπ' αὐτοῦ ἢ αὐτὸς
[2, 42]	τῷ ἀμύνεσθαι καὶ παθεῖν μᾶλλον	ἡγησάμενοι	ἢ {τὸ} ἐνδόντες σῴζεσθαι, τὸ
[2, 81]	οἱ Στράτιοι ἔτι προσιόντας καὶ	ἡγησάμενοι,	μεμονωμένων εἰ κρατήσειαν, οὐκ ἂν
[2, 11]	ἀποβαινόντων, ἕπεσθ' ὅπῃ ἄν τις	ἡγῆται,	κόσμον καὶ φυλακὴν περὶ παντὸς
[2, 49]	ἀναστάντας τῶν πάντων ὁμοίως, καὶ	ἠγνόησαν	σφᾶς τε αὐτοὺς καὶ τοὺς
[2, 100]	κίνδυνον καθίστασαν, ὥστε τέλος ἡσυχίαν	ἦγον,	οὐ νομίζοντες ἱκανοὶ εἶναι πρὸς
[2, 60]	ταῖς ξυμφοραῖς εἴκετε. ἐγὼ γὰρ	ἡγοῦμαι	πόλιν πλείω ξύμπασαν ὀρθουμένην ὠφελεῖν
[2, 40]	τοὺς λόγους τοῖς ἔργοις βλάβην	ἡγούμενοι,	ἀλλὰ μὴ προδιδαχθῆναι μᾶλλον λόγῳ
[2, 89]	ἐμπειρότεροι θρασύτεροί ἐσμεν. Λακεδαιμόνιοί τε	ἡγούμενοι	αὐτῶν διὰ τὴν σφετέραν δόξαν
[2, 53]	σώματα καὶ τὰ χρήματα ὁμοίως	ἡγούμενοι.	καὶ τὸ μὲν προσταλαιπωρεῖν τῷ
[2, 60]	ὥστ' εἴ μοι καὶ μέσως	ἡγούμενοι	μᾶλλον ἑτέρων προσεῖναι αὐτὰ πολεμεῖν
[2, 102]	τῶν Πελοποννησίων ναυτικὸν διελύθη, Φορμίωνος	ἡγουμένου	ἐστράτευσαν, παραπλεύσαντες ἐπ' Ἀστακοῦ καὶ
[2, 90]	ἐπὶ τοῦ κόλπου, δεξιῷ κέρᾳ	ἡγουμένῳ,	ὥσπερ καὶ ὥρμουν· ἐπὶ δ'
[2, 89]	προνενικηκέναι καὶ ὅτι οὐκ ἂν	ἡγοῦνται	μὴ μέλλοντάς τι ἄξιον τοῦ
[2, 2]	Θηβαίων ἄνδρες ὀλίγῳ πλείους τριακοσίων	(ἡγοῦντο	δὲ αὐτῶν βοιωταρχοῦντες Πυθάγγελός τε
[2, 22]	{Παράσιοι} Κραννώνιοι, Πυράσιοι, Γυρτώνιοι, Φεραῖοι.	ἡγοῦντο	δὲ αὐτῶν ἐκ μὲν Λαρίσης
[2, 80]	δὲ Ξάονες χίλιοι ἀβασίλευτοι, ὧν	ἡγοῦντο	ἐπετησίῳ προστατείᾳ ἐκ τοῦ ἀρχικοῦ
[2, 90]	δὲ ἕνδεκα μέν τινες αἵπερ	ἡγοῦντο	ὑπεκφεύγουσι τὸ κέρας τῶν Πελοποννησίων
[2, 12]	διαλύσεσθαι, τοσόνδε εἰπὼν ἐπορεύετο ὅτι	ἥδε	ἡ ἡμέρα τοῖς Ελλησι μεγάλων
[2, 64]	πέρα ὧν προσεδεχόμεθα ἡ νόσος	ἥδε,	πρᾶγμα μόνον δὴ τῶν πάντων
[2, 40]	οἱ τά τε δεινὰ καὶ	ἡδέα	σαφέστατα γιγνώσκοντες καὶ διὰ ταῦτα
[2, 6]	ξυνειλημμένων· καὶ τῶν ὕστερον οὐδὲν	ᾔδεσαν.	οὕτω δὴ οὐκ εἰδότες οἱ
[2, 1]	~Ἄρχεται δὲ ὁ πόλεμος ἐνθένδε	ἤδη	Ἀθηναίων καὶ Πελοποννησίων καὶ τῶν
[2, 70]	ἄλλα τε πολλὰ ἐπεγεγένητο αὐτόθι	ἤδη	βρώσεως πέρι ἀναγκαίας καί τινες
[2, 77]	ἐκεῖνον τὸν χρόνον χειροποίητον εἶδεν·	ἤδη	γὰρ ἐν ὄρεσιν ὕλη τριφθεῖσα
[2, 35]	~Οἱ μὲν πολλοὶ τῶν ἐνθάδε	ἤδη	εἰρηκότων ἐπαινοῦσι τὸν προσθέντα τῷ
[2, 31]	ταῖς ἑκατὸν ναυσίν (ἔτυχον γὰρ	ἤδη	ἐν Αἰγίνῃ ὄντες ἐπ' οἴκου
[2, 12]	ἐνδοῖεν οἱ Ἀθηναῖοι ὁρῶντες σφᾶς	ἤδη	ἐν ὁδῷ ὄντας. οἱ δὲ
[2, 65]	μορίῳ καὶ κατὰ τὴν πόλιν	ἤδη	ἐν στάσει ὄντες ὅμως τρία
[2, 51]	τὸ προειδέναι τε καὶ αὐτοὶ	ἤδη	ἐν τῷ θαρσαλέῳ εἶναι· δὶς
[2, 89]	παρασκευῇ. πολλὰ δὲ καὶ στρατόπεδα	ἤδη	ἔπεσεν ὑπ' ἐλασσόνων τῇ ἀπειρίᾳ,
[2, 20]	τῇ ἐσβολῇ οἱ Ἀθηναῖοι, ἀδεέστερον	ἤδη	ἐς τὸ ὕστερον τό τε
[2, 63]	ἀπραγμοσύνῃ ἀνδραγαθίζεται· ὡς τυραννίδα γὰρ	ἤδη	ἔχετε αὐτήν, ἣν λαβεῖν μὲν
[2, 35]	τῷ δὲ ὑπερβάλλοντι αὐτῶν φθονοῦντες	ἤδη	καὶ ἀπιστοῦσιν. ἐπειδὴ δὲ τοῖς
[2, 53]	ἀντιδοῦναι, πολὺ δὲ μείζω τὴν	ἤδη	κατεψηφισμένην σφῶν ἐπικρεμασθῆναι, ἣν πρὶν
[2, 46]	ἔργῳ οἱ θαπτόμενοι τὰ μὲν	ἤδη	κεκόσμηνται, τὰ δὲ αὐτῶν τοὺς
[2, 48]	ἀφίκετο, καὶ ἔθνῃσκον πολλῷ μᾶλλον	ἤδη.	λεγέτω μὲν οὖν περὶ αὐτοῦ
[2, 15]	πόλει ταύτῃ χρῆσθαι, ἣ ἁπάντων	ἤδη	ξυντελούντων ἐς αὐτὴν μεγάλη γενομένη
[2, 94]	Πειραιᾶ ᾤοντο τοὺς πολεμίους ἐσπεπλευκέναι	ἤδη,	οἱ δ' ἐν τῷ Πειραιεῖ
[2, 90]	μίαν ἐπὶ κέρως παραπλέοντας καὶ	ἤδη	ὄντας ἐντὸς τοῦ κόλπου τε
[2, 65]	τὰ οἰκεῖα ἕκαστος ἤλγει ἀμβλύτεροι	ἤδη	ὄντες, ὧν δὲ ἡ ξύμπασα
[2, 42]	ἐπιτρέψαντες, ἔργῳ δὲ περὶ τοῦ	ἤδη	ὁρωμένου σφίσιν αὐτοῖς ἀξιοῦντες πεποιθέναι,
[2, 84]	καὶ αἱ νῆες ἐν ὀλίγῳ	ἤδη	οὖσαι ὑπ' ἀμφοτέρων, τοῦ τε
[2, 64]	τὸ αὐτίκα μὴ αἰσχρὸν τῷ	ἤδη	προθύμῳ ἀμφότερα κτήσασθε, καὶ Λακεδαιμονίοις
[2, 52]	τῶν ἐπιτηδείων διὰ τὸ συχνοὺς	ἤδη	προτεθνάναι σφίσιν· ἐπὶ πυρὰς γὰρ
[2, 72]	δὲ μή, ἅπερ καὶ πρότερον	ἤδη	προυκαλεσάμεθα, ἡσυχίαν ἄγετε νεμόμενοι τὰ
[2, 25]	καὶ τῶν Ηλείων ἡ πολλὴ	ἤδη	στρατιὰ προσεβεβοηθήκει. παραπλεύσαντες δὲ οἱ
[2, 96]	ἀρχὴ τὰ πρὸς Παίονας αὐτονόμους	ἤδη.	τὰ δὲ πρὸς Τριβαλλούς, καὶ
[2, 90]	(μίαν δὲ αὐτοῖς ἀνδράσιν εἷλον	ἤδη)	τὰς δέ τινας οἱ Μεσσήνιοι
[2, 90]	τῶν καταστρωμάτων μαχόμενοι ἀφείλοντο ἑλκομένας	ἤδη.	~Ταύτῃ μὲν οὖν οἱ Πελοποννήσιοι
[2, 53]	αὐτὸ ἐλθεῖν διαφθαρήσεται· ὅτι δὲ	ἤδη	τε ἡδὺ πανταχόθεν τε ἐς
[2, 61]	διότι τὸ μὲν λυποῦν ἔχει	ἤδη	τὴν αἴσθησιν ἑκάστῳ, τῆς δὲ
[2, 70]	ἐν χωρίῳ χειμερινῷ, ἀνηλωκυίας δὲ	ἤδη	τῆς πόλεως δισχίλια τάλαντα ἐς
[2, 94]	αὐτοί, καὶ μετὰ τοῦτο φυλακὴν	ἤδη	τοῦ Πειραιῶς μᾶλλον τὸ λοιπὸν
[2, 5]	ποταμὸν μόλις διαβάντες ὕστερον παρεγένοντο,	ἤδη	τῶν ἀνδρῶν τῶν μὲν διεφθαρμένων,
[2, 49]	ἄλλο τι ἢ γυμνοὶ ἀνέχεσθαι,	ἥδιστά	τε ἂν ἐς ὕδωρ ψυχρὸν
[2, 8]	λόγια ἐλέγετο, πολλὰ δὲ χρησμολόγοι	ᾖδον	ἔν τε τοῖς μέλλουσι πολεμήσειν
[2, 21]	τινες οὐκ ἐῶντες. χρησμολόγοι τε	ᾖδον	χρησμοὺς παντοίους, ὧν ἀκροᾶσθαι ὡς
[2, 65]	πρῶτος ἕκαστος γίγνεσθαι ἐτράποντο καθ'	ἡδονὰς	τῷ δήμῳ καὶ τὰ πράγματα
[2, 53]	ἃ πρότερον ἀπεκρύπτετο μὴ καθ'	ἡδονὴν	ποιεῖν, ἀγχίστροφον τὴν μεταβολὴν ὁρῶντες
[2, 37]	ὀργῆς τὸν πέλας, εἰ καθ'	ἡδονήν	τι δρᾷ, ἔχοντες, οὐδὲ ἀζημίους
[2, 65]	οὐ προσηκόντων τὴν δύναμιν πρὸς	ἡδονήν	τι λέγειν, ἀλλ' ἔχων ἐπ'
[2, 53]	διαφθαρήσεται· ὅτι δὲ ἤδη τε	ἡδὺ	πανταχόθεν τε ἐς αὐτὸ κερδαλέον,
[2, 99]	μέχρι Στρυμόνος τὴν Μυγδονίαν καλουμένην	Ηδῶνας	ἐξελάσαντες νέμονται. ἀνέστησαν δὲ καὶ
[2, 97]	δύναμις, ἃ χρυσὸς καὶ ἄργυρος	ᾔει·	καὶ δῶρα οὐκ ἐλάσσω τούτων
[2, 61]	πόλιν μεγάλην οἰκοῦντας καὶ ἐν	ἤθεσιν	ἀντιπάλοις αὐτῇ τεθραμμένους χρεὼν καὶ
[2, 54]	οὖν τοῦ χρηστηρίου τὰ γιγνόμενα	ᾔκαζον	ὁμοῖα εἶναι· ἐσβεβληκότων δὲ τῶν
[2, 71]	ἐχθίστων ἐπὶ δουλείᾳ τῇ ἡμετέρᾳ	ἥκετε.	μάρτυρας δὲ θεοὺς τούς τε
[2, 89]	πολεμίων ξυμφέρει καὶ ναυμαχίᾳ οὐχ	ἥκιστα,	ἀμύνεσθέ τε τούσδε ἀξίως τῶν
[2, 61]	ὑμῖν πρὸς τοῖς ἄλλοις οὐχ	ἥκιστα	καὶ κατὰ τὴν νόσον γεγένηται.
[2, 64]	πρὸς τὰς ξυμφορὰς γνώμῃ μὲν	ἥκιστα	λυποῦνται, ἔργῳ δὲ μάλιστα ἀντέχουσιν,
[2, 27]	παῖδας καὶ γυναῖκας, ἐπικαλέσαντες οὐχ	ἥκιστα	τοῦ πολέμου σφίσιν αἰτίους εἶναι·
[2, 79]	ᾗ δοκοίη προσέβαλλον, καὶ οὐχ	ἥκιστα	φοβήσαντες ἔτρεψαν τοὺς Ἀθηναίους καὶ
[2, 98]	ἄλλος ὅμιλος ξύμμεικτος πλήθει φοβερώτατος	ἠκολούθει.	~ξυνηθροίζοντο οὖν ἐν τῇ Δοβήρῳ
[2, 98]	αὐτονόμων Θρᾳκῶν ἀπαράκλητοι ἐφ' ἁρπαγὴν	ἠκολούθουν,	ὥστε τὸ πᾶν πλῆθος λέγεται
[2, 35]	ἱκανὸς εἶναι δρᾶσαί τι ὧν	ἤκουσεν·	τῷ δὲ ὑπερβάλλοντι αὐτῶν φθονοῦντες
[2, 65]	μὲν περὶ τὰ οἰκεῖα ἕκαστος	ἤλγει	ἀμβλύτεροι ἤδη ὄντες, ὧν δὲ
[2, 25]	ἄραντες παρέπλεον, καὶ σχόντες τῆς	Ηλείας	ἐς Φειὰν ἐδῄουν τὴν γῆν
[2, 9]	παρείχοντο Κορίνθιοι, Μεγαρῆς, Σικυώνιοι, Πελληνῆς,	Ηλεῖοι,	Ἀμπρακιῶται, Λευκάδιοι, ἱππέας δὲ Βοιωτοί,
[2, 84]	καὶ Πατρῶν ἐς Κυλλήνην τὸ	Ηλείων	ἐπίνειον· καὶ ἀπὸ Λευκάδος Κνῆμος
[2, 25]	ἐξανάγονται ἐκλιπόντες Φειάν, καὶ τῶν	Ηλείων	ἡ πολλὴ ἤδη στρατιὰ προσεβεβοηθήκει.
[2, 25]	τῶν αὐτόθεν ἐκ τῆς περιοικίδος	Ηλείων	μάχῃ ἐκράτησαν. ἀνέμου δὲ κατιόντος
[2, 80]	Ἀνακτόριοι καὶ οὓς αὐτὸς ἔχων	ἦλθε	χίλιοι Πελοποννησίων, βάρβαροι δὲ Ξάονες
[2, 97]	ὥστε ἐπὶ μέγα ἡ βασιλεία	ἦλθεν	ἰσχύος. τῶν γὰρ ἐν τῇ
[2, 74]	τὸ ξυνώμοτον, ἐπὶ γῆν τήνδε	ἤλθομεν,	ἐν ᾗ οἱ πατέρες ἡμῶν
[2, 36]	ἀπὸ δὲ οἵας τε ἐπιτηδεύσεως	ἤλθομεν	ἐπ' αὐτὰ καὶ μεθ' οἵας
[2, 73]	καὶ βουλευσάμενοι μετ' αὐτῶν πάλιν	ἦλθον	ἀπαγγέλλοντες τοῖς ἐν τῇ πόλει
[2, 79]	οὐ ταὐτὰ βουλομένων ὁπλῖταί τε	ἦλθον	καὶ στρατιὰ ἐς φυλακήν· ἧς
[2, 56]	πόλιν προσβαλόντες ἐς ἐλπίδα μὲν	ἦλθον	τοῦ ἑλεῖν, οὐ μέντοι προυχώρησέ
[2, 80]	Ἀθηναίων χιλίους Μακεδόνων, ο῏ ὕστερον	ἦλθον.	τούτῳ τῷ στρατῷ ἐπορεύετο Κνῆμος
[2, 66]	τὴν νῆσον, ἣ κεῖται ἀντιπέρας	Ηλιδος·	εἰσὶ δὲ Ἀχαιῶν τῶν ἐκ
[2, 25]	προσβοηθήσαντας τῶν ἐκ τῆς κοίλης	Ηλιδος	τριακοσίους λογάδας καὶ τῶν αὐτόθεν
[2, 36]	ὄντες μάλιστα ἐν τῇ καθεστηκυίᾳ	ἡλικίᾳ	ἐπηυξήσαμεν καὶ τὴν πόλιν τοῖς
[2, 44]	ἄλλων παίδων ἐλπίδι, οἷς ἔτι	ἡλικία	τέκνωσιν ποιεῖσθαι· ἰδίᾳ τε γὰρ
[2, 44]	οὐκ ἐν τῷ ἀχρείῳ τῆς	ἡλικίας	τὸ κερδαίνειν, ὥσπερ τινές φασι,
[2, 9]	ἐντὸς Πελοποννήσου καὶ Κρήτης πρὸς	ἥλιον	ἀνίσχοντα, πᾶσαι αἱ Κυκλάδες πλὴν
[2, 28]	δοκεῖ εἶναι γίγνεσθαι δυνατόν, ὁ	ἥλιος	ἐξέλιπε μετὰ μεσημβρίαν καὶ πάλιν
[2, 96]	Σκόμβρου ὄρους καὶ παρήκουσι πρὸς	ἡλίου	δύσιν μέχρι τοῦ Οσκίου ποταμοῦ.
[2, 102]	ἔκτεινε τὴν μητέρα μήπω ὑπὸ	ἡλίου	ἑωρᾶτο μηδὲ γῆ ἦν, ὡς
[2, 68]	τῇ Ἀμφιλοχικῇ ξυνοίκους ἐπηγάγοντο, καὶ	ἡλληνίσθησαν	τὴν νῦν γλῶσσαν τότε πρῶτον
[2, 59]	ἐπέκειτο ἅμα καὶ ὁ πόλεμος,	ἠλλοίωντο	τὰς γνώμας, καὶ τὸν μὲν
[2, 84]	ἐπιχειρεῖν πρὶν ἂν αὐτὸς σημήνῃ.	ἤλπιζε	γὰρ αὐτῶν οὐ μενεῖν τὴν
[2, 59]	καὶ πάντα ποιοῦντας ἅπερ αὐτὸς	ἤλπιζε,	ξύλλογον ποιήσας (ἔτι δ' ἐστρατήγει)
[2, 20]	οὐ καταβῆναι· τοὺς γὰρ Ἀθηναίους	ἤλπιζεν,	ἀκμάζοντάς τε νεότητι πολλῇ καὶ
[2, 7]	βαρβάρους, εἴ ποθέν τινα ὠφελίαν	ἤλπιζον	ἑκάτεροι προσλήψεσθαι, πόλεις τε ξυμμαχίδας
[2, 77]	ἐπεγένετο αὐτῇ ἐπίφορον, ὅπερ καὶ	ἤλπιζον	οἱ ἐναντίοι, οὐκ ἂν διέφυγον.
[2, 90]	ἕκαστος, ἐπὶ τοὺς Ἀθηναίους, καὶ	ἤλπιζον	πάσας τὰς ναῦς ἀπολήψεσθαι. τῶν
[2, 65]	μεγάλῃ πόλει καὶ ἀρχὴν ἐχούσῃ,	ἡμαρτήθη	καὶ ὁ ἐς Σικελίαν πλοῦς,
[2, 87]	ἂν ἡμᾶς σφαλλομένους· καὶ ὅσα	ἡμάρτομεν	πρότερον, νῦν αὐτὰ ταῦτα προσγενόμενα
[2, 11]	διὰ τὸ Ἀθηναίων ἔχθος πρᾶξαι	ἡμᾶς	ἃ ἐπινοοῦμεν. οὔκουν χρή, εἴ
[2, 11]	ὅταν ἐν τῇ γῇ ὁρῶσιν	ἡμᾶς	δῃοῦντάς τε καὶ τἀκείνων φθείροντας.
[2, 89]	τῷ οὐκ εἰκότι πλέον πεφόβηνται	ἡμᾶς	ἢ τῇ κατὰ λόγον παρασκευῇ.
[2, 11]	καὶ ἄριστοι στρατεύοντες. δίκαιον οὖν	ἡμᾶς	μήτε τῶν πατέρων χείρους φαίνεσθαι
[2, 87]	καθ' ἓν εὑρίσκομεν εἰκότως ἂν	ἡμᾶς	σφαλλομένους· καὶ ὅσα ἡμάρτομεν πρότερον,
[2, 39]	νέοι ὄντες τὸ ἀνδρεῖον μετέρχονται,	ἡμεῖς	δὲ ἀνειμένως διαιτώμενοι οὐδὲν ἧσσον
[2, 11]	τε τὸ ἐπιχειρεῖσθαι ἀσφαλέ στατοι.	ἡμεῖς	δὲ οὐδ' ἐπὶ ἀδύνατον ἀμύνεσθαι
[2, 89]	καὶ τῇ ἀτολμίᾳ· ὧν οὐδετέρου	ἡμεῖς	νῦν μετέχομεν. τὸν δὲ ἀγῶνα
[2, 36]	τὰ δὲ πλείω αὐτῆς αὐτοὶ	ἡμεῖς	οἵδε οἱ νῦν ἔτι ὄντες
[2, 87]	ἡγεμόνων οὐ χεῖρον τὴν ἐπιχείρησιν	ἡμεῖς	παρασκευάσομεν, καὶ οὐκ ἐνδώσομεν πρόφασιν
[2, 49]	ῥίπτειν. καὶ πολλοὶ τοῦτο τῶν	ἠμελημένων	ἀνθρώπων καὶ ἔδρασαν ἐς φρέατα,
[2, 19]	Πλαταίᾳ {τῶν ἐσελθόντων Θηβαίων} γενόμενα	ἡμέρᾳ	ὀγδοηκοστῇ μάλιστα, θέρους καὶ τοῦ
[2, 94]	ἄνεμος ἐκώλυσεν. βοηθήσαντες δὲ ἅμ'	ἡμέρᾳ	πανδημεὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἐς τὸν
[2, 12]	εἰπὼν ἐπορεύετο ὅτι ἥδε ἡ	ἡμέρα	τοῖς Ελλησι μεγάλων κακῶν ἄρξει.
[2, 58]	νόσῳ ἀπολέσας ἐν τεσσαράκοντα μάλιστα	ἡμέραις·	οἱ δὲ πρότεροι στρατιῶται κατὰ
[2, 85]	διὰ τάχους ἀποστεῖλαι, ὡς καθ'	ἡμέραν	ἑκάστην ἐλπίδος οὔσης αἰεὶ ναυμαχήσειν.
[2, 37]	τὴν πρὸς ἀλλήλους τῶν καθ'	ἡμέραν	ἐπιτηδευμάτων ὑποψίαν, οὐ δι' ὀργῆς
[2, 43]	τὴν τῆς πόλεως δύναμιν καθ'	ἡμέραν	ἔργῳ θεωμένους καὶ ἐραστὰς γιγνομένους
[2, 81]	τὰ στρατόπεδα ἡσύχαζον αὐτοῦ τὴν	ἡμέραν,	ἐς χεῖρας μὲν οὐκ ἰόντων
[2, 38]	δὲ κατασκευαῖς εὐπρεπέσιν, ὧν καθ'	ἡμέραν	ἡ τέρψις τὸ λυπηρὸν ἐκπλήσσει.
[2, 86]	ἐπὶ μὲν ἓξ ἢ ἑπτὰ	ἡμέρας	ἀνθώρμουν ἀλλήλοις μελετῶντές τε καὶ
[2, 57]	καὶ τὴν γῆν πᾶσαν ἔτεμον·	ἡμέρας	γὰρ τεσσαράκοντα μάλιστα ἐν τῇ
[2, 75]	τι ἄλλο ἁνύτειν μέλλοι ἐπιβαλλόμενον.	ἡμέρας	δὲ ἔχουν ἑβδομήκοντα καὶ νύκτας
[2, 47]	ὄντων αὐτῶν οὐ πολλάς πω	ἡμέρας	ἐν τῇ Ἀττικῇ ἡ νόσος
[2, 25]	ἐδῄουν τὴν γῆν ἐπὶ δύο	ἡμέρας	καὶ προσβοηθήσαντας τῶν ἐκ τῆς
[2, 73]	γῆν μὴ δῃοῦν. ὁ δὲ	ἡμέρας	τε ἐσπείσατο ἐν αἷς εἰκὸς
[2, 83]	ἀλλ' ἠναγκάσθησαν περὶ τὰς αὐτὰς	ἡμέρας	τῆς ἐν Στράτῳ μάχης ναυμαχῆσαι
[2, 101]	καὶ μείνας τριάκοντα τὰς πάσας	ἡμέρας,	τούτων δὲ ὀκτὼ ἐν Ξαλκιδεῦσιν,
[2, 97]	πλείστου ἀπὸ θαλάσσης ἄνω ἐγίγνετο)	ἡμερῶν	ἀνδρὶ εὐζώνῳ τριῶν καὶ δέκα
[2, 29]	ἀλλήλους μᾶλλον ἢ διὰ πολλῶν	ἡμερῶν	ἐς Οδρύσας ὁδοῦ. Τήρης δὲ
[2, 97]	τὸ πνεῦμα, νηὶ στρογγύλῃ τεσσάρων	ἡμερῶν	καὶ ἴσων νυκτῶν· ὁδῷ δὲ
[2, 71]	ἡμῖν ἐχθίστων ἐπὶ δουλείᾳ τῇ	ἡμετέρᾳ	ἥκετε. μάρτυρας δὲ θεοὺς τούς
[2, 41]	θάλασσαν καὶ γῆν ἐσβατὸν τῇ	ἡμετέρᾳ	τόλμῃ καταναγκάσαντες γενέσθαι, πανταχοῦ δὲ
[2, 87]	ἔσφηλεν. ὥστε οὐ κατὰ τὴν	ἡμετέραν	κακίαν τὸ ἡσσᾶσθαι προσεγένετο, οὐδὲ
[2, 71]	καὶ τοὺς ὑμετέρους πατρῴους καὶ	ἡμετέρους	ἐγχωρίους, λέγομεν ὑμῖν γῆν τὴν
[2, 52]	καὶ περὶ τὰς κρήνας ἁπάσας	ἡμιθνῆτες	τοῦ ὕδατος ἐπιθυμίᾳ. τά τε
[2, 72]	πολέμῳ δὲ μηδετέρους. καὶ τάδε	ἡμῖν	ἀρκέσει. ὁ μὲν Ἀρχίδαμος τοσαῦτα
[2, 11]	οἰσόμενοι τοῖς τε προγόνοις καὶ	ἡμῖν	αὐτοῖς ἐπ' ἀμφότερα ἐκ τῶν
[2, 11]	μὴ ἂν ἐλθεῖν τοὺς ἐναντίους	ἡμῖν	διὰ μάχης, τούτων ἕνεκα ἀμελέστερόν
[2, 71]	κίνδυνον τῆς μάχης ἣ παρ'	ἡμῖν	ἐγένετο, θύσας ἐν τῇ Πλαταιῶν
[2, 89]	καὶ μηδ' αὐτοὶ οἴεσθαι ὁμοῖοι	ἡμῖν	εἶναι τὸ πλῆθος τῶν νεῶν
[2, 42]	τε ποιούμενος μὴ περὶ ἴσου	ἡμῖν	εἶναι τὸν ἀγῶνα καὶ οἷς
[2, 71]	δρᾶτε· μετὰ γὰρ Θηβαίων τῶν	ἡμῖν	ἐχθίστων ἐπὶ δουλείᾳ τῇ ἡμετέρᾳ
[2, 89]	τὸ δ' ἐκ τοῦ δικαίου	ἡμῖν	μᾶλλον νῦν περιέσται, εἴπερ καὶ
[2, 38]	γῆς τὰ πάντα, καὶ ξυμβαίνει	ἡμῖν	μηδὲν οἰκειοτέρᾳ τῇ ἀπολαύσει τὰ
[2, 72]	δὲ πόλιν μὲν καὶ οἰκίας	ἡμῖν	παράδοτε τοῖς Λακεδαιμονίοις, καὶ γῆς
[2, 71]	ξυμμάχους κατὰ δύναμιν. τάδε μὲν	ἡμῖν	πατέρες οἱ ὑμέτεροι ἔδοσαν ἀρετῆς
[2, 36]	ὅσην ἔχομεν ἀρχὴν οὐκ ἀπόνως	ἡμῖν	τοῖς νῦν προσκατέλιπον. τὰ δὲ
[2, 39]	τρόπων ἀνδρείας ἐθέλομεν κινδυνεύειν, περιγίγνεται	ἡμῖν	τοῖς τε μέλλουσιν ἀλγεινοῖς μὴ
[2, 62]	πιστεύῃ τῶν ἐναντίων προύχειν, ὃ	ἡμῖν	ὑπάρχει. καὶ τὴν τόλμαν ἀπὸ
[2, 78]	ἀρκτούρου ἐπιτολάς, καταλιπόντες φυλακὰς τοῦ	ἡμίσεος	τείχους (τὸ δὲ ἥμισυ Βοιωτοὶ
[2, 78]	τοῦ ἡμίσεος τείχους (τὸ δὲ	ἥμισυ	Βοιωτοὶ ἐφύλασσον) ἀνεχώρησαν τῷ στρατῷ
[2, 13]	τὸ δ' ἐν φυλακῇ ὂν	ἥμισυ	τούτου. ἱππέας δὲ ἀπέφαινε διακοσίους
[2, 36]	ἢ Ελληνα πολέμιον ἐπιόντα προθύμως	ἠμυνάμεθα,	μακρηγορεῖν ἐν εἰδόσιν οὐ βουλόμενος
[2, 11]	τὸ ἔλασσον πλῆθος δεδιὸς ἄμεινον	ἠμύνατο	τοὺς πλέονας διὰ τὸ καταφρονοῦντας
[2, 39]	ἐν τῇ γῇ ἐπὶ πολλὰ	ἡμῶν	αὐτῶν ἐπίπεμψιν· ἢν δέ που
[2, 39]	καὶ ἀπάταις ἢ τῷ ἀφ'	ἡμῶν	αὐτῶν ἐς τὰ ἔργα εὐψύχῳ·
[2, 11]	Πελοποννήσῳ καὶ ἔξω ἐποιήσαντο, καὶ	ἡμῶν	αὐτῶν οἱ πρεσβύτεροι οὐκ ἄπειροι
[2, 11]	τῶν πατέρων χείρους φαίνεσθαι μήτε	ἡμῶν	αὐτῶν τῆς δόξης ἐνδεεστέρους. ἡ
[2, 36]	τι αὐτοὶ ἢ οἱ πατέρες	ἡμῶν	βάρβαρον ἢ Ελληνα πολέμιον ἐπιόντα
[2, 41]	μοι τὸν αὐτὸν ἄνδρα παρ'	ἡμῶν	ἐπὶ πλεῖστ' ἂν εἴδη καὶ
[2, 74]	ἤλθομεν, ἐν ᾗ οἱ πατέρες	ἡμῶν	εὐξάμενοι ὑμῖν Μήδων ἐκράτησαν καὶ
[2, 36]	καὶ ἔτι μᾶλλον οἱ πατέρες	ἡμῶν·	κτησάμενοι γὰρ πρὸς οἷς ἐδέξαντο
[2, 39]	κρατοῦμεν. ἁθρόᾳ τε τῇ δυνάμει	ἡμῶν	οὐδείς πω πολέμιος ἐνέτυχε διὰ
[2, 39]	τινὶ προσμείξωσι, κρατήσαντές τέ τινας	ἡμῶν	πάντας αὐχοῦσιν ἀπεῶσθαι καὶ νικηθέντες
[2, 11]	καὶ ξύμμαχοι, καὶ οἱ πατέρες	ἡμῶν	πολλὰς στρατείας καὶ ἐν αὐτῇ
[2, 39]	ἁπάντων δὲ ἐς τὴν γῆν	ἡμῶν	στρατεύουσι, τήν τε τῶν πέλας
[2, 34]	καὶ ἐπιφέρει τῷ αὑτοῦ ἕκαστος	ἤν	τι βούληται· ἐπειδὰν δὲ ἡ
[2, 12]	ἀναχωρήσαντας ἐπὶ τὰ σφέτερα αὐτῶν,	ἤν	τι βούλωνται, πρεσβεύεσθαι. ξυμπέμπουσί τε
[2, 5]	ἀποδώσειν, ἀλλὰ λόγων πρῶτον γενομένων	ἤν	τι ξυμβαίνωσι, καὶ ἐπομόσαι οὔ
[2, 74]	ἐναγωνίσασθαι τοῖς Ελλησιν, οὔτε νῦν,	ἤν	τι ποιῶμεν, ἀδικήσομεν· προκαλεσάμενοι γὰρ
[2, 43]	οἷς μάλιστα μεγάλα τὰ διαφέροντα,	ἤν	τι πταίσωσιν. ἀλγεινοτέρα γὰρ ἀνδρί
[2, 97]	ἐστὶν ἡ γῆ τὰ ξυντομώτατα,	ἢν	αἰεὶ κατὰ πρύμναν ἱστῆται τὸ
[2, 62]	ὀλιγωρῆσαι, καὶ γνῶναι ἐλευθερίαν μέν,	ἢν	ἀντιλαμβανόμενοι αὐτῆς διασώσωμεν, ῥᾳδίως ταῦτα
[2, 13]	ἀγροὺς τοὺς ἑαυτοῦ καὶ οἰκίας	ἢν	ἄρα μὴ δῃώσωσιν οἱ πολέμιοι
[2, 5]	λάβοιεν, ὑπάρχειν ἀντὶ τῶν ἔνδον,	ἢν	ἄρα τύχωσί τινες ἐζωγρημένοι. καὶ
[2, 54]	ἃ ἔπασχον τὴν μνήμην ἐποιοῦντο.	ἢν	δέ γε οἶμαί ποτε ἄλλος
[2, 39]	ἐπὶ πολλὰ ἡμῶν αὐτῶν ἐπίπεμψιν·	ἢν	δέ που μορίῳ τινὶ προσμείξωσι,
[2, 87]	ἐνδώσομεν πρόφασιν οὐδενὶ κακῷ γενέσθαι·	ἢν	δέ τις ἄρα καὶ βουληθῇ,
[2, 24]	ἀλλ' ἀπὸ τῶν ἄλλων πολεμεῖν·	ἢν	δέ τις εἴπῃ ἢ ἐπιψηφίσῃ
[2, 24]	χρημάτων περὶ τοῦ αὐτοῦ κινδύνου,	ἢν	δέῃ. ~Οἱ δ' ἐν ταῖς
[2, 62]	ὅσον τε νῦν νέμεσθε καὶ	ἢν	ἐπὶ πλέον βουληθῆτε· καὶ οὐκ
[2, 88]	οὐδὲν αὐτοῖς πλῆθος νεῶν τοσοῦτον,	ἢν	ἐπιπλέῃ, ὅτι οὐχ ὑπομενετέον ἐστί,
[2, 91]	κατὰ τὸ Ἀπολλώνιον παρεσκευάζοντο ἀμυνούμενοι,	ἢν	ἐς τὴν γῆν ἐπὶ σφᾶς
[2, 64]	ἧς ἐς ἀΐδιον τοῖς ἐπιγιγνομένοις,	ἢν	καὶ νῦν ὑπενδῶμέν ποτε (πάντα
[2, 24]	χρήματα ταῦτα ἐς ἄλλο τι,	ἢν	μὴ οἱ πολέμιοι νηίτῃ στρατῷ
[2, 80]	πέμψαι ἐπ' Ἀκαρνανίαν, λέγοντες ὅτι,	ἢν	ναυσὶ καὶ πεζῷ ἅμα μετὰ
[2, 13]	ὀλίγα, οἷς χρήσεσθαι αὐτούς, καὶ	ἢν	πάνυ ἐξείργωνται πάντων, καὶ αὐτῆς
[2, 73]	προκαλεῖται Ἀθηναίοις κοινῶσαι πρῶτον, καὶ	ἢν	πείθωσιν αὐτούς, ποιεῖν ταῦτα· μέχρι
[2, 72]	δίκαια λέγετε, ὦ ἄνδρες Πλαταιῆς,	ἢν	ποιῆτε ὁμοῖα τοῖς λόγοις. καθάπερ
[2, 53]	τῷ δόξαντι καλῷ οὐδεὶς πρόθυμος	ἦν,	ἄδηλον νομίζων εἰ πρὶν ἐπ'
[2, 20]	ὁ Ἀρχίδαμος περὶ τὰς Ἀχαρνὰς	ἦν.	~Ἀθηναῖοι δὲ μέχρι μὲν οὗ
[2, 97]	μᾶλλον ἢ διδόναι (καὶ αἴσχιον	ἦν	αἰτηθέντα μὴ δοῦναι ἢ αἰτήσαντα
[2, 92]	ναυάγια ὅσα πρὸς τῇ ἑαυτῶν	ἦν	ἀνείλοντο, καὶ τοῖς ἐναντίοις τὰ
[2, 81]	ἐς ἀπορίαν καθιστάντων· οὐ γὰρ	ἦν	ἄνευ ὅπλων κινηθῆναι. δοκοῦσι δὲ
[2, 56]	Πελοποννήσῳ παρεσκευάζετο, καὶ ἐπειδὴ ἑτοῖμα	ἦν,	ἀνήγετο. ἦγε δ' ἐπὶ τῶν
[2, 98]	στρατόν. καὶ ἐπειδὴ αὐτῷ ἑτοῖμα	ἦν,	ἄρας ἐπορεύετο ἐπὶ τὴν Μακεδονίαν
[2, 10]	ἐπειδὴ πᾶν τὸ στράτευμα ξυνειλεγμένον	ἦν,	Ἀρχίδαμος ὁ βασιλεὺς τῶν Λακεδαιμονίων,
[2, 16]	καὶ ἱερὰ ἃ διὰ παντὸς	ἦν	αὐτοῖς ἐκ τῆς κατὰ τὸ
[2, 75]	ἐγγὺς οἰκιῶν καθαιροῦντες. ξύνδεσμος δ'	ἦν	αὐτοῖς τὰ ξύλα, τοῦ μὴ
[2, 52]	ἐν οἷς ἐσκήνηντο νεκρῶν πλέα	ἦν,	αὐτοῦ ἐναποθνῃσκόντων· ὑπερβιαζομένου γὰρ τοῦ
[2, 12]	πόλιν οὐδ' ἐπὶ τὸ κοινόν·	ἦν	γὰρ Περικλέους γνώμη πρότερον νενικηκυῖα
[2, 48]	καὶ ἰδιώτης, ἀφ' ὅτου εἰκὸς	ἦν	γενέσθαι αὐτό, καὶ τὰς αἰτίας
[2, 93]	Πειραιῶς τοῦ λιμένος τῶν Ἀθηναίων·	ἦν	δὲ ἀφύλακτος καὶ ἄκλῃστος εἰκότως
[2, 100]	ἦν ἐν τῇ χώρᾳ, ἐσεκομίσθησαν.	ἦν	δὲ οὐ πολλά, ἀλλὰ ὕστερον
[2, 86]	ναυσὶν εἴκοσιν, αἷσπερ καὶ ἐναυμάχησεν.	ἦν	δὲ τοῦτο μὲν τὸ Ρίον
[2, 4]	τελευτῶντος τοῦ μηνὸς τὰ γιγνόμενα	ἦν)	ἐμπείρους δὲ ἔχοντες τοὺς διώκοντας
[2, 100]	καρτερὰ καὶ τὰ τείχη, ὅσα	ἦν	ἐν τῇ χώρᾳ, ἐσεκομίσθησαν. ἦν
[2, 78]	πολιορκίαν καθίσταντο, καὶ ἄλλος οὐδεὶς	ἦν	ἐν τῷ τείχει οὔτε δοῦλος
[2, 51]	ἑτέρῳ πρὸς ἕτερον γιγνόμενον, τοιοῦτον	ἦν	ἐπὶ πᾶν τὴν ἰδέαν. καὶ
[2, 97]	τὰ μὲν πρὸς θάλασσαν τοσαύτη	ἦν,	ἐς ἤπειρον δὲ ἀπὸ Βυζαντίου
[2, 61]	ἄνοια πολεμῆσαι· εἰ δ' ἀναγκαῖον	ἦν	ἢ εἴξαντας εὐθὺς τοῖς πέλας
[2, 13]	εἴ τι τοιουτότροπον, οὐκ ἐλάσσονος	{ἦν}	ἢ πεντακοσίων ταλάντων. ἔτι δὲ
[2, 68]	ἑαυτοῦ πατρίδι Ἄργος ὀνομάσας (καὶ	ἦν	ἡ πόλις αὕτη μεγίστη τῆς
[2, 78]	χωρίον· τάφρος δὲ ἐντός τε	ἦν	καὶ ἔξωθεν ἐξ ἧς ἐπλινθεύσαντο.
[2, 93]	ὁρῶν· καὶ φρούριον ἐπ' αὐτοῦ	ἦν	καὶ νεῶν τριῶν φυλακὴ τοῦ
[2, 49]	καὶ ἡ γλῶσσα, εὐθὺς αἱματώδη	ἦν	καὶ πνεῦμα ἄτοπον καὶ δυσῶδες
[2, 21]	τὸ Θριάσιον πεδίον ὁ στρατὸς	ἦν,	καί τινα ἐλπίδα εἶχον ἐς
[2, 15]	ἀκρόπολις ἡ νῦν οὖσα πόλις	ἦν,	καὶ τὸ ὑπ' αὐτὴν πρὸς
[2, 77]	ἀνῆκεν. τοῦτο δὲ μέγα τε	ἦν	καὶ τοὺς Πλαταιᾶς τἆλλα διαφυγόντας
[2, 73]	τε ἐσπείσατο ἐν αἷς εἰκὸς	ἦν	κομισθῆναι, καὶ τὴν γῆν οὐκ
[2, 64]	οἱ ἐναντίοι ἔδρασαν ἅπερ εἰκὸς	ἦν	μὴ ἐθελησάντων ὑμῶν ὑπακούειν, ἐπιγεγένηταί
[2, 17]	ἀκρόπολιν, ὃ καὶ ἐπάρατόν τε	ἦν	μὴ οἰκεῖν καί τι καὶ
[2, 64]	τῇδε τῇ πόλει πρότερόν τε	ἦν	νῦν τε μὴ ἐν ὑμῖν
[2, 4]	δὲ πλεῖστον καὶ ὅσον μάλιστα	ἦν	ξυνεστραμμένον ἐσπίπτουσιν ἐς οἴκημα μέγα,
[2, 8]	τε ἄλλη Ελλὰς ἅπασα μετέωρος	ἦν	ξυνιουσῶν τῶν πρώτων πόλεων. καὶ
[2, 9]	καὶ παρασκευὴ ἐς τὸν πόλεμον	ἦν.	~Οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι μετὰ τὰ
[2, 99]	καὶ Περδίκκας Ἀλεξάνδρου βασιλεὺς αὐτῶν	ἦν	ὅτε Σιτάλκης ἐπῄει. ~Καὶ οἱ
[2, 65]	πόλεμον βλάβη καθίστατο. αἴτιον δ'	ἦν	ὅτι ἐκεῖνος μὲν δυνατὸς ὢν
[2, 49]	ἁπτομένῳ σῶμα οὔτ' ἄγαν θερμὸν	ἦν	οὔτε χλωρόν, ἀλλ' ὑπέρυθρον, πελιτνόν,
[2, 77]	πολλοῦ χωρίου τῆς πόλεως οὐκ	ἦν	πελάσαι, πνεῦμά τε εἰ ἐπεγένετο
[2, 9]	(τούτοις δὲ ἐς ἀμφοτέρους φιλία	ἦν·	Πελληνῆς δὲ Ἀχαιῶν μόνοι ξυνεπολέμουν
[2, 5]	μέγας καὶ οὐ ῥᾳδίως διαβατὸς	ἦν.	πορευόμενοί τε ἐν ὑετῷ καὶ
[2, 97]	πλέον αὐτῷ ἐχρήσαντο· οὐ γὰρ	ἦν	πρᾶξαι οὐδὲν μὴ διδόντα δῶρα.
[2, 5]	ληφθέντες, καὶ Εὐρύμαχος εἷς αὐτῶν	ἦν,	πρὸς ὃν ἔπραξαν οἱ προδιδόντες.
[2, 65]	ὃς οὐ τοσοῦτον γνώμης ἁμάρτημα	ἦν	πρὸς οὓς ἐπῇσαν, ὅσον οἱ
[2, 93]	τὸν Πειραιᾶ· οὔτε γὰρ ναυτικὸν	ἦν	προφυλάσσον ἐν αὐτῷ οὐδὲν οὔτε
[2, 67]	στρατεῦσαι ἐπὶ τὴν Ποτείδαιαν, οὗ	ἦν	στράτευμα τῶν Ἀθηναίων πολιορκοῦν, καὶ
[2, 65]	ἰδιώταις τιμὴ καὶ ὠφελία μᾶλλον	ἦν,	σφαλέντα δὲ τῇ πόλει ἐς
[2, 47]	τοῖς τοιούτοις ἐχρήσαντο, πάντα ἀνωφελῆ	ἦν,	τελευτῶντές τε αὐτῶν ἀπέστησαν ὑπὸ
[2, 80]	τῶν ταύτῃ χωρίων ἐν παρασκευῇ	ἦν,	τὸ δ' ἐκ Λευκάδος καὶ
[2, 13]	δὲ αὐτοῦ ὃ καὶ ἀφύλακτον	ἦν,	τὸ μεταξὺ τοῦ τε μακροῦ
[2, 17]	εἴ τι ἄλλο βεβαίως κλῃστὸν	ἦν·	τό τε Πελαργικὸν καλούμενον τὸ
[2, 51]	διαίτῃ θεραπευόμενα. δεινότατον δὲ παντὸς	ἦν	τοῦ κακοῦ ἥ τε ἀθυμία
[2, 4]	ἐσπίπτουσιν ἐς οἴκημα μέγα, ὃ	ἦν	τοῦ τείχους καὶ αἱ θύραι
[2, 98]	τούτου τὸ μὲν πλέον πεζὸν	ἦν,	τριτημόριον δὲ μάλιστα ἱππικόν. τοῦ
[2, 3]	πλήθει τῶν Πλαταιῶν οὐ βουλομένῳ	ἦν	τῶν Ἀθηναίων ἀφίστασθαι. ἐδόκει οὖν
[2, 3]	ὡς ἐκ τῶν δυνατῶν ἑτοῖμα	ἦν,	φυλάξαντες ἔτι νύκτα καὶ αὐτὸ
[2, 34]	δὲ τὰ ὀστᾶ ἧς ἕκαστος	ἦν	φυλῆς. μία δὲ κλίνη κενὴ
[2, 86]	ἐν ᾧ αὐτοῖς ὁ πεζὸς	ἦν,	ὡρμίσαντο καὶ αὐτοὶ ναυσὶν ἑπτὰ
[2, 102]	ὑπὸ ἡλίου ἑωρᾶτο μηδὲ γῆ	ἦν,	ὡς τῆς γε ἄλλης αὐτῷ
[2, 43]	μὴ λόγῳ μόνῳ τὴν ὠφελίαν,	ἣν	ἄν τις πρὸς οὐδὲν χεῖρον
[2, 41]	αὐτὴ ἡ δύναμις τῆς πόλεως,	ἣν	ἀπὸ τῶνδε τῶν τρόπων ἐκτησάμεθα,
[2, 85]	ἀγγελοῦντας καὶ περὶ τῆς ναυμαχίας	ἣν	ἐνίκησαν φράσοντας, καὶ κελεύων αὑτῷ
[2, 91]	δὲ ὁλκὰς ὁρμοῦσα μετέωρος, περὶ	ἣν	ἡ Ἀττικὴ ναῦς φθάσασα καὶ
[2, 63]	τυραννίδα γὰρ ἤδη ἔχετε αὐτήν,	ἣν	λαβεῖν μὲν ἄδικον δοκεῖ εἶναι,
[2, 87]	προύχετε· τῶνδε δὲ ἡ ἐπιστήμη,	ἣν	μάλιστα φοβεῖσθε, ἀνδρείαν μὲν ἔχουσα
[2, 23]	τὴν γῆν τὴν Γραϊκὴν καλουμένην,	ἣν	νέμονται Ωρώπιοι Ἀθηναίων ὑπήκοοι, ἐδῄωσαν.
[2, 53]	τὴν ἤδη κατεψηφισμένην σφῶν ἐπικρεμασθῆναι,	ἣν	πρὶν ἐμπεσεῖν εἰκὸς εἶναι τοῦ
[2, 98]	δὲ δι' αὐτοῦ τῇ ὁδῷ	ἣν	πρότερον αὐτὸς ἐποιήσατο τεμὼν τὴν
[2, 75]	οἱ ξεναγοὶ ἑκάστης πόλεως ξυνεφεστῶτες	ἠνάγκαζον	ἐς τὸ ἔργον. οἱ δὲ
[2, 15]	ἑκάστους ἅπερ καὶ πρὸ τοῦ	ἠνάγκασε	μιᾷ πόλει ταύτῃ χρῆσθαι, ἣ
[2, 83]	ἄνω Ἀκαρνᾶνες, οὐ παραγίγνεται, ἀλλ'	ἠναγκάσθησαν	περὶ τὰς αὐτὰς ἡμέρας τῆς
[2, 68]	κράτος Ἄργος καὶ τοὺς Ἀμπρακιώτας	ἠνδραπόδισαν,	κοινῇ τε ᾤκισαν αὐτὸ Ἀμφίλοχοι
[2, 92]	τῇ γῇ διέφθειραν ναῦς· καὶ	ἥνπερ	ἔλαβον ναῦν, ἀνέθεσαν ἐπὶ τὸ
[2, 54]	φάσκοντες οἱ πρεσβύτεροι πάλαι ᾄδεσθαι	ἥξει	Δωριακὸς πόλεμος καὶ λοιμὸς ἅμ'
[2, 11]	αἰεὶ προσδέχεσθαι ἐς κίνδυνόν τινα	ἥξειν.	ἄδηλα γὰρ τὰ τῶν πολέμων,
[2, 101]	ταῖς ναυσίν, ἀπιστοῦντες αὐτὸν μὴ	ἥξειν,	δῶρα δὲ καὶ πρέσβεις ἔπεμψαν
[2, 53]	ἐπαυρέσεις καὶ πρὸς τὸ τερπνὸν	ἠξίουν	ποιεῖσθαι, ἐφήμερα τά τε σώματα
[2, 64]	ὑπῆρξε δὴ ὅσοι ἕτεροι ἑτέρων	ἠξίωσαν	ἄρχειν· ὅστις δὲ ἐπὶ μεγίστοις
[2, 97]	πρὸς θάλασσαν τοσαύτη ἦν, ἐς	ἤπειρον	δὲ ἀπὸ Βυζαντίου ἐς Λαιαίους
[2, 83]	τῆς Ἀχαΐας πρὸς τὴν ἀντιπέρας	ἤπειρον	διαβάλλοντες ἐπ' Ἀκαρνανίας κατεῖδον τοὺς
[2, 69]	καὶ Φοινίκης καὶ τῆς ἐκεῖθεν	ἠπείρου.	ἀναβὰς δὲ στρατιᾷ Ἀθηναίων τε
[2, 102]	καὶ εἰσὶ τῶν νήσων α῏	ἠπείρωνται,	ἐλπὶς δὲ καὶ πάσας οὐκ
[2, 81]	καὶ ἀξιούμενοι ὑπὸ τῶν ἐκείνῃ	ἠπειρωτῶν	μαχιμώτατοι εἶναι οὔτε ἐπέσχον τὸ
[2, 58]	ὄντες Περικλέους, λαβόντες τὴν στρατιὰν	ᾗπερ	ἐκεῖνος ἐχρήσατο ἐστράτευσαν εὐθὺς ἐπὶ
[2, 18]	τῆς Ἀττικῆς ἐς Οἰνόην πρῶτον,	ᾗπερ	ἔμελλον ἐσβαλεῖν. καὶ ὡς ἐκαθέζοντο,
[2, 23]	ἐπιτήδεια ἀνεχώρησαν διὰ Βοιωτῶν, οὐχ	ᾗπερ	ἐσέβαλον· παριόντες δὲ Ωρωπὸν τὴν
[2, 13]	ἐσελθόντας φυλάσσειν, καὶ τὸ ναυτικόν,	ᾗπερ	ἰσχύουσιν, ἐξαρτύεσθαι, τά τε τῶν
[2, 67]	στράτευμα τῶν Ἀθηναίων πολιορκοῦν, καὶ	ᾗπερ	ὥρμηντο, δι' ἐκείνου πορευθῆναι πέραν
[2, 59]	ὀργιζόμενον τῆς γνώμης πρὸς τὸ	ἠπιώτερον	καὶ ἀδεέστερον καταστῆσαι· παρελθὼν δὲ
[2, 8]	Ἀθήναις οὐκ ἀκουσίως ὑπὸ ἀπειρίας	ἥπτετο	τοῦ πολέμου, ἥ τε ἄλλη
[2, 17]	καὶ τῶν πρὸς τὸν πόλεμον	ἥπτοντο,	ξυμμάχους τε ἀγείροντες καὶ τῇ
[2, 34]	πρώτοις τοῖσδε Περικλῆς ὁ Ξανθίππου	ᾑρέθη	λέγειν. καὶ ἐπειδὴ καιρὸς ἐλάμβανε,
[2, 75]	βάλλεσθαι ἐν ἀσφαλείᾳ τε εἶναι.	ᾔρετο	δὲ τὸ ὕψος τοῦ τείχους
[2, 34]	ἐπειδὰν δὲ κρύψωσι γῇ, ἀνὴρ	ᾑρημένος	ὑπὸ τῆς πόλεως, ὃς ἂν
[2, 94]	τῷ Πειραιεῖ τήν τε Σαλαμῖνα	ᾑρῆσθαι	καὶ παρὰ σφᾶς ὅσον οὐκ
[2, 2]	μάχην μηνὶ ἕκτῳ καὶ ἅμα	ἦρι	ἀρχομένῳ Θηβαίων ἄνδρες ὀλίγῳ πλείους
[2, 103]	ἀφικόμενοι ἐς τὴν Ναύπακτον ἅμα	ἦρι	κατέπλευσαν ἐς τὰς Ἀθήνας, τούς
[2, 47]	ἐμνημονεύετο γενέσθαι. οὔτε γὰρ ἰατροὶ	ἤρκουν	τὸ πρῶτον θεραπεύοντες ἀγνοίᾳ, ἀλλ'
[2, 64]	τε ὅτι Ελληνες πλείστων δὴ	ἤρξαμεν,	καὶ πολέμοις μεγίστοις ἀντέσχομεν πρός
[2, 47]	τῇ Ἀττικῇ ἡ νόσος πρῶτον	ἤρξατο	γενέσθαι τοῖς Ἀθηναίοις, λεγόμενον μὲν
[2, 48]	ἀπέστησαν ὑπὸ τοῦ κακοῦ νικώμενοι.	~ἤρξατο	δὲ τὸ μὲν πρῶτον, ὡς
[2, 54]	δὲ τῶν Πελοποννησίων ἡ νόσος	ἤρξατο	εὐθύς, καὶ ἐς μὲν Πελοπόννησον
[2, 68]	τοὺς Ἀργείους ἀπὸ τοῦδε αὐτοῖς	ἤρξατο	πρῶτον γενέσθαι. Ἄργος τὸ Ἀμφιλοχικὸν
[2, 53]	ὃν φέροιεν ἀπῇσαν. ~Πρῶτόν τε	ἦρξε	καὶ ἐς τἆλλα τῇ πόλει
[2, 94]	δὲ τὰς Ἀθήνας φρυκτοί τε	ᾔροντο	πολέμιοι καὶ ἔκπληξις ἐγένετο οὐδεμιᾶς
[2, 96]	ἄλλα ὅσα ἔθνη Παιονικὰ ὧν	ἦρχε	καὶ ἔσχατοι τῆς ἀρχῆς οὗτοι
[2, 96]	καὶ τῆς Ροδόπης Θρᾷκας, ὅσων	ἦρχε	μέχρι θαλάσσης {ἐς τὸν Εὔξεινόν
[2, 80]	ἐπειδὴ ἐπεραιώθησαν λαθόντες Φορμίωνα, ὃς	ἦρχε	τῶν εἴκοσι νεῶν τῶν Ἀττικῶν
[2, 99]	κάτω Μακεδονίαν, ἧς ὁ Περδίκκας	ἦρχεν.	τῶν γὰρ Μακεδόνων εἰσὶ καὶ
[2, 33]	καὶ αὐτὸς ἐπικούρους τινὰς προσεμισθώσατο·	ἦρχον	δὲ τῆς στρατιᾶς Εὐφαμίδας τε
[2, 17]	καὶ τὰ ἱερὰ καὶ τὰ	ἡρῷα	πάντα πλὴν τῆς ἀκροπόλεως καὶ
[2, 74]	γῆν τὴν Πλαταιίδα ἔχετε καὶ	ἥρωες,	ξυνίστορές ἐστε ὅτι οὔτε τὴν
[2, 74]	ἐς ἐπιμαρτυρίαν καὶ θεῶν καὶ	ἡρώων	τῶν ἐγχωρίων Ἀρχίδαμος ὁ βασιλεὺς
[2, 45]	ὑμῖν μεγάλη ἡ δόξα καὶ	ἧς	ἂν ἐπ' ἐλάχιστον ἀρετῆς πέρι
[2, 62]	γνώμῃ δὲ ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων,	ἧς	βεβαιοτέρα ἡ πρόνοια. ~τῆς τε
[2, 34]	μίαν· ἔνεστι δὲ τὰ ὀστᾶ	ἧς	ἕκαστος ἦν φυλῆς. μία δὲ
[2, 62]	παρέχεται, ἐλπίδι τε ἧσσον πιστεύει,	ἧς	ἐν τῷ ἀπόρῳ ἡ ἰσχύς,
[2, 79]	ἦλθον καὶ στρατιὰ ἐς φυλακήν·	ἧς	ἐπεξελθούσης ἐκ τῆς Σπαρτώλου ἐς
[2, 78]	τε ἦν καὶ ἔξωθεν ἐξ	ἧς	ἐπλινθεύσαντο. καὶ ἐπειδὴ πᾶν ἐξείργαστο
[2, 64]	μεγίστην δὴ μέχρι τοῦδε κεκτημένην,	ἧς	ἐς ἀΐδιον τοῖς ἐπιγιγνομένοις, ἢν
[2, 30]	καὶ πόλιν νέμεσθαι· καὶ Ἀστακόν,	ἧς	Εὔαρχος ἐτυράννει, λαβόντες κατὰ κράτος
[2, 72]	ἕνεκα καὶ τῶν ἄλλων ἐλευθερώσεως.	ἧς	μάλιστα μὲν μετασχόντες καὶ αὐτοὶ
[2, 99]	ἐσβαλοῦσιν ἐς τὴν κάτω Μακεδονίαν,	ἧς	ὁ Περδίκκας ἦρχεν. τῶν γὰρ
[2, 63]	ὧν ἐν τῇ ἀρχῇ ἀπήχθεσθε.	ἧς	οὐδ' ἐκστῆναι ἔτι ὑμῖν ἔστιν,
[2, 48]	τὰ φρέατα· κρῆναι γὰρ οὔπω	ἦσαν	αὐτόθι. ὕστερον δὲ καὶ ἐς
[2, 31]	μυρίων γὰρ ὁπλιτῶν οὐκ ἐλάσσους	ἦσαν	αὐτοὶ Ἀθηναῖοι (χωρὶς δὲ αὐτοῖς
[2, 5]	ἔξω τῆς πόλεως τῶν Πλαταιῶν·	ἦσαν	γὰρ καὶ ἄνθρωποι κατὰ τοὺς
[2, 22]	ἑκάτερος, ἐκ δὲ Φαρσάλου Μένων·	ἦσαν	δὲ καὶ τῶν ἄλλων κατὰ
[2, 80]	ὡς τάχιστα πλεῖν ἐς Λευκάδα.	ἦσαν	δὲ Κορίνθιοι ξυμπροθυμούμενοι μάλιστα τοῖς
[2, 5]	ἐσεκομίσαντο, ἀπέκτειναν τοὺς ἄνδρας εὐθύς.	ἦσαν	δὲ ὀγδοήκοντα καὶ ἑκατὸν οἱ
[2, 81]	πόλιν ἐνέδραις, καὶ ἐπειδὴ ἐγγὺς	ἦσαν,	ἔκ τε τῆς πόλεως ὁμόσε
[2, 7]	πόλεις τε ξυμμαχίδας ποιούμενοι ὅσαι	ἦσαν	ἐκτὸς τῆς ἑαυτῶν δυνάμεως. καὶ
[2, 6]	Βοιωτῶν τε παραχρῆμα ξυνέλαβον ὅσοι	ἦσαν	ἐν τῇ Ἀττικῇ καὶ ἐς
[2, 57]	δὲ χρόνον οἵ τε Πελοποννήσιοι	ἦσαν	ἐν τῇ γῇ τῇ Ἀθηναίων
[2, 78]	ἀχρεῖον τῶν ἀνθρώπων πρότερον ἐκκεκομισμένοι	ἦσαν	ἐς τὰς Ἀθήνας, αὐτοὶ δὲ
[2, 101]	στρατὸς χωρήσῃ, καὶ ἐν παρασκευῇ	ἦσαν.	ἐφοβήθησαν δὲ καὶ οἱ πέραν
[2, 3]	τε εὐθὺς καὶ ἐς χεῖρας	ᾖσαν	κατὰ τάχος. ~οἱ δ' ὡς
[2, 83]	μέσον τὸν πορθμόν. στρατηγοὶ δὲ	ἦσαν	μὲν καὶ κατὰ πόλεις ἑκάστων
[2, 31]	αὐτοῖς οἱ ἐν Ποτειδαίᾳ τρισχίλιοι	ἦσαν)	μέτοικοι δὲ ξυνεσέβαλον οὐκ ἐλάσσους
[2, 96]	καὶ ἔσχατοι τῆς ἀρχῆς οὗτοι	ἦσαν·	μέχρι γὰρ Λαιαίων Παιόνων καὶ
[2, 83]	νεῶν ὡς μέγιστον οἷοί τ'	ἦσαν	μὴ διδόντες διέκπλουν, τὰς πρῴρας
[2, 4]	πύλας ᾗ ἐσῆλθον καὶ αἵπερ	ἦσαν	μόναι ἀνεῳγμέναι ἔκλῃσε στυρακίῳ ἀκοντίου
[2, 17]	οἱ μὲν ἐν τούτῳ παρασκευῆς	ἦσαν.	~Ο δὲ στρατὸς τῶν Πελοποννησίων
[2, 98]	πεζοῦ οἱ μαχαιροφόροι μαχιμώτατοι μὲν	ἦσαν	οἱ ἐκ τῆς Ροδόπης αὐτόνομοι
[2, 21]	τε γιγνόμενοι ἐν πολλῇ ἔριδι	ἦσαν,	οἱ μὲν κελεύοντες ἐπεξιέναι, οἱ
[2, 78]	δέκα καὶ ἑκατὸν σιτοποιοί. τοσοῦτοι	ἦσαν	οἱ ξύμπαντες ὅτε ἐς τὴν
[2, 13]	τε γὰρ Φαληρικοῦ τείχους στάδιοι	ἦσαν	πέντε καὶ τριάκοντα πρὸς τὸν
[2, 58]	οἱ ἑξακόσιοι καὶ χίλιοι οὐκέτι	ἦσαν	περὶ Ξαλκιδέας. ὁ μὲν οὖν
[2, 13]	νεωτάτων, καὶ μετοίκων ὅσοι ὁπλῖται	ἦσαν.	τοῦ τε γὰρ Φαληρικοῦ τείχους
[2, 27]	διάφορον καὶ ὅτι σφῶν εὐεργέται	ἦσαν	ὑπὸ τὸν σεισμὸν καὶ τῶν
[2, 57]	πόλει εἴη καὶ θάπτοντας ἅμα	ᾐσθάνοντο,	θᾶσσον ἐκ τῆς γῆς ἐξελθεῖν.
[2, 81]	τῶν δὲ Ελληνικῶν στρατοπέδων οὐδέτερον	ᾔσθετο	τῆς μάχης διὰ τὸ πολὺ
[2, 3]	πόλιν. ~οἱ δὲ Πλαταιῆς ὡς	ᾔσθοντο	ἔνδον τε ὄντας τοὺς Θηβαίους
[2, 5]	δὲ ζώντων ἐχομένων. ὡς δ'	ᾔσθοντο	οἱ Θηβαῖοι τὸ γεγενημένον, ἐπεβούλευον
[2, 94]	καθίσταντο. οἱ δὲ Πελοποννήσιοι ὡς	ᾔσθοντο	τὴν βοήθειαν, καταδραμόντες τῆς Σαλαμῖνος
[2, 31]	ὄντες ἐπ' οἴκου ἀνακομιζόμενοι) ὡς	ᾔσθοντο	τοὺς ἐκ τῆς πόλεως πανστρατιᾷ
[2, 87]	πρὸς δὲ τὸ διὰ τὴν	ἧσσαν	δεδιέναι τὸ ἀπαράσκευοι τότε τυχεῖν.
[2, 86]	τοὺς πολλοὺς διὰ τὴν προτέραν	ἧσσαν	φοβουμένους καὶ οὐ προθύμους ὄντας
[2, 87]	κατὰ τὴν ἡμετέραν κακίαν τὸ	ἡσσᾶσθαι	προσεγένετο, οὐδὲ δίκαιον τῆς γνώμης
[2, 89]	ἐπεὶ οὐκ ἄν ποτε ἐνεχείρησαν	ἡσσηθέντες	παρὰ πολὺ αὖθις ναυμαχεῖν. μὴ
[2, 89]	ὅτι νενικήκατε αὐτῶν τοὺς πολλούς·	ἡσσημένων	δὲ ἀνδρῶν οὐκ ἐθέλουσιν αἱ
[2, 79]	προσγιγνομένοις καὶ ὅτι πρότερον οὐχ	ἥσσηντο,	ἐπιτίθενται αὖθις μετὰ τῶν Ξαλκιδέων
[2, 39]	ἀπεῶσθαι καὶ νικηθέντες ὑφ' ἁπάντων	ἡσσῆσθαι.	καίτοι εἰ ῥᾳθυμίᾳ μᾶλλον ἢ
[2, 76]	πολὺ τοὺς ἔξω, ὥστε ἐπιβάλλοντας	ἧσσον	ἁνύτειν ὑπαγομένου αὐτοῖς κάτωθεν τοῦ
[2, 39]	ἡμεῖς δὲ ἀνειμένως διαιτώμενοι οὐδὲν	ἧσσον	ἐπὶ τοὺς ἰσοπαλεῖς κινδύνους χωροῦμεν.
[2, 60]	ἑαυτὸν διαφθειρομένης τῆς πατρίδος οὐδὲν	ἧσσον	ξυναπόλλυται, κακοτυχῶν δὲ ἐν εὐτυχούσῃ
[2, 62]	ὑπέρφρονος ἐχυρωτέραν παρέχεται, ἐλπίδι τε	ἧσσον	πιστεύει, ἧς ἐν τῷ ἀπόρῳ
[2, 52]	ἐς τὸ ἄστυ, καὶ οὐχ	ἧσσον	τοὺς ἐπελθόντας. οἰκιῶν γὰρ οὐχ
[2, 3]	ἀλλ' ἐν νυκτὶ φοβερώτεροι ὄντες	ἥσσους	ὦσι τῆς σφετέρας ἐμπειρίας τῆς
[2, 60]	τοιούτῳ ἀνδρὶ ὀργίζεσθε ὃς οὐδενὸς	ἥσσων	οἴομαι εἶναι γνῶναί τε τὰ
[2, 49]	καὶ ἡ ἀπορία τοῦ μὴ	ἡσυχάζειν	καὶ ἡ ἀγρυπνία ἐπέκειτο διὰ
[2, 3]	ἐχώρησαν καὶ τοὺς λόγους δεξάμενοι	ἡσύχαζον,	ἄλλως τε καὶ ἐπειδὴ ἐς
[2, 81]	αὐτοὺς καὶ ξυναγαγόντες τὰ στρατόπεδα	ἡσύχαζον	αὐτοῦ τὴν ἡμέραν, ἐς χεῖρας
[2, 7]	ῥητὸν ἑτοιμάζειν, τά τε ἄλλα	ἡσυχάζοντας	καὶ Ἀθηναίους δεχομένους μιᾷ νηὶ
[2, 65]	τὸν πόλεμον. ὁ μὲν γὰρ	ἡσυχάζοντάς	τε καὶ τὸ ναυτικὸν θεραπεύοντας
[2, 84]	ἐπὶ τὴν ἕω, οὐδένα χρόνον	ἡσυχάσειν	αὐτούς· καὶ τὴν ἐπιχείρησιν ἐφ'
[2, 72]	ἅπερ καὶ πρότερον ἤδη προυκαλεσάμεθα,	ἡσυχίαν	ἄγετε νεμόμενοι τὰ ὑμέτερα αὐτῶν,
[2, 100]	ἐς κίνδυνον καθίστασαν, ὥστε τέλος	ἡσυχίαν	ἦγον, οὐ νομίζοντες ἱκανοὶ εἶναι
[2, 93]	τοῦ προφανοῦς τολμῆσαι ἂν καθ'	ἡσυχίαν,	οὐδ' εἰ διενοοῦντο, μὴ οὐκ
[2, 22]	τε πόλιν ἐφύλασσε καὶ δι'	ἡσυχίας	μάλιστα ὅσον ἐδύνατο εἶχεν. ἱππέας
[2, 102]	ἐν ταύτῃ τῇ χώρᾳ κατοικίσηται	ἥτις	ὅτε ἔκτεινε τὴν μητέρα μήπω
[2, 40]	ἀχρεῖον νομίζομεν, καὶ οἱ αὐτοὶ	ἤτοι	κρίνομέν γε ἢ ἐνθυμούμεθα ὀρθῶς
[2, 6]	ἐπέστελλον· ὁ δὲ κῆρυξ ἀφικόμενος	ηὗρε	τοὺς ἄνδρας διεφθαρμένους. καὶ μετὰ
[2, 18]	καταλάβοι. τάς τε οὖν προσβολὰς	ηὐτρεπίζοντο	καὶ ἄλλως ἐνδιέτριψαν χρόνον περὶ
[2, 44]	τόν τε πλέονα κέρδος ὃν	ηὐτυχεῖτε	βίον ἡγεῖσθε καὶ τόνδε βραχὺν
[2, 51]	ἀρετῆς τι μεταποιούμενοι· αἰσχύνῃ γὰρ	ἠφείδουν	σφῶν αὐτῶν ἐσιόντες παρὰ τοὺς
[2, 49]	καὶ πνεῦμα ἄτοπον καὶ δυσῶδες	ἠφίει·	ἔπειτα ἐξ αὐτῶν πταρμὸς καὶ
[2, 77]	πῦρ ξὺν θείῳ καὶ πίσσῃ	ἧψαν	τὴν ὕλην. καὶ ἐγένετο φλὸξ
[2, 48]	τὸ πρῶτον ἐν τῷ Πειραιεῖ	ἥψατο	τῶν ἀνθρώπων, ὥστε καὶ ἐλέχθη