Livre, Chap.
[2, 41]	πανταχοῦ δὲ μνημεῖα κακῶν τε	κἀγαθῶν	ἀίδια ξυγκατοικίσαντες. περὶ τοιαύτης οὖν
[2, 99]	καὶ ὑπήκοα, βασιλείας δ' ἔχει	καθ'	αὑτά. τὴν δὲ παρὰ θάλασσαν
[2, 11]	ἑκάστης ἡγεμόνα καὶ στρατιώτην τὸ	καθ'	αὑτὸν αἰεὶ προσδέχεσθαι ἐς κίνδυνόν
[2, 60]	μὲν γὰρ φερόμενος ἀνὴρ τὸ	καθ'	ἑαυτὸν διαφθειρομένης τῆς πατρίδος οὐδὲν
[2, 87]	καὶ κυβερνῆται καὶ ναῦται τὸ	καθ'	ἑαυτὸν ἕκαστος ἕπεσθε, χώραν μὴ
[2, 39]	τεκμήριον δέ· οὔτε γὰρ Λακεδαιμόνιοι	καθ'	ἑαυτούς, μεθ' ἁπάντων δὲ ἐς
[2, 41]	τῆς Ελλάδος παίδευσιν εἶναι καὶ	καθ'	ἕκαστον δοκεῖν ἄν μοι τὸν
[2, 60]	ὀρθουμένην ὠφελεῖν τοὺς ἰδιώτας ἢ	καθ'	ἕκαστον τῶν πολιτῶν εὐπραγοῦσαν, ἁθρόαν
[2, 64]	ἀντέσχομεν πρός τε ξύμπαντας καὶ	καθ'	ἑκάστους, πόλιν τε τοῖς πᾶσιν
[2, 87]	τὸ κράτος ἐστίν. ὥστε οὐδὲ	καθ'	ἓν εὑρίσκομεν εἰκότως ἂν ἡμᾶς
[2, 65]	τοῦ πρῶτος ἕκαστος γίγνεσθαι ἐτράποντο	καθ'	ἡδονὰς τῷ δήμῳ καὶ τὰ
[2, 53]	τις ἃ πρότερον ἀπεκρύπτετο μὴ	καθ'	ἡδονὴν ποιεῖν, ἀγχίστροφον τὴν μεταβολὴν
[2, 37]	δι' ὀργῆς τὸν πέλας, εἰ	καθ'	ἡδονήν τι δρᾷ, ἔχοντες, οὐδὲ
[2, 85]	πλείστας διὰ τάχους ἀποστεῖλαι, ὡς	καθ'	ἡμέραν ἑκάστην ἐλπίδος οὔσης αἰεὶ
[2, 37]	ἐς τὴν πρὸς ἀλλήλους τῶν	καθ'	ἡμέραν ἐπιτηδευμάτων ὑποψίαν, οὐ δι'
[2, 43]	μᾶλλον τὴν τῆς πόλεως δύναμιν	καθ'	ἡμέραν ἔργῳ θεωμένους καὶ ἐραστὰς
[2, 38]	ἰδίαις δὲ κατασκευαῖς εὐπρεπέσιν, ὧν	καθ'	ἡμέραν ἡ τέρψις τὸ λυπηρὸν
[2, 93]	ἀπὸ τοῦ προφανοῦς τολμῆσαι ἂν	καθ'	ἡσυχίαν, οὐδ' εἰ διενοοῦντο, μὴ
[2, 5]	τοῖς ἐσεληλυθόσι, τῆς ἀγγελίας ἅμα	καθ'	ὁδὸν αὐτοῖς ῥηθείσης περὶ τῶν
[2, 45]	εἴωθεν ἐπαινεῖν) καὶ μόλις ἂν	καθ'	ὑπερβολὴν ἀρετῆς οὐχ ὁμοῖοι, ἀλλ'
[2, 75]	πλίνθους ἐκ τῶν ἐγγὺς οἰκιῶν	καθαιροῦντες.	ξύνδεσμος δ' ἦν αὐτοῖς τὰ
[2, 14]	ἐχρῶντο, καὶ αὐτῶν τῶν οἰκιῶν	καθαιροῦντες	τὴν ξύλωσιν· πρόβατα δὲ καὶ
[2, 72]	ἢν ποιῆτε ὁμοῖα τοῖς λόγοις.	καθάπερ	γὰρ Παυσανίας ὑμῖν παρέδωκεν, αὐτοί
[2, 71]	ὅρκους, ἐᾶν δὲ οἰκεῖν αὐτονόμους	καθάπερ	Παυσανίας ἐδικαίωσεν. ~Τοσαῦτα εἰπόντων τῶν
[2, 18]	στρατὸς τὸν Ἀρχίδαμον ἐν τῇ	καθέδρᾳ	εἶχεν. ὁ δὲ προσδεχόμενος, ὡς
[2, 47]	ὁ Ζευξιδάμου Λακεδαιμονίων βασιλεύσ) καὶ	καθεζόμενοι	ἐδῄουν τὴν γῆν. καὶ ὄντων
[2, 19]	Ἀττικῆς τῶν δήμων καλουμένων, καὶ	καθεζόμενοι	ἐς αὐτὸ στρατόπεδόν τε ἐποιήσαντο
[2, 19]	ὁ Ζευξιδάμου, Λακεδαιμονίων βασιλεύς. καὶ	καθεζόμενοι	ἔτεμνον πρῶτον μὲν Ελευσῖνα καὶ
[2, 94]	ἐς τὸν Πειραιᾶ ναῦς τε	καθεῖλκον	καὶ ἐσβάντες κατὰ σπουδὴν καὶ
[2, 91]	αἱ μέν τινες τῶν νεῶν	καθεῖσαι	τὰς κώπας ἐπέστησαν τοῦ πλοῦ,
[2, 49]	ξυνεχόμενοι· καὶ ἐν τῷ ὁμοίῳ	καθειστήκει	τό τε πλέον καὶ ἔλασσον
[2, 93]	ἀφικομένους κατὰ τάχος ἐς Μέγαρα	καθελκύσαντας	ἐκ Νισαίας τοῦ νεωρίου αὐτῶν
[2, 93]	εὐθύς· καὶ ἀφικόμενοι νυκτὸς καὶ	καθελκύσαντες	ἐκ τῆς Νισαίας τὰς ναῦς
[2, 94]	αἱ νῆες αὐτοὺς διὰ χρόνου	καθελκυσθεῖσαι	καὶ οὐδὲν στέγουσαι ἐφόβουν. ἀφικόμενοι
[2, 59]	πανταχόθεν τε τῇ γνώμῃ ἄποροι	καθεστηκότες	ἐνέκειντο τῷ Περικλεῖ. ὁ δὲ
[2, 36]	ἔτι ὄντες μάλιστα ἐν τῇ	καθεστηκυίᾳ	ἡλικίᾳ ἐπηυξήσαμεν καὶ τὴν πόλιν
[2, 2]	καὶ τοῦ πολέμου μήπω φανεροῦ	καθεστῶτος	προκαταλαβεῖν. ᾗ καὶ ῥᾷον ἔλαθον
[2, 97]	Οδρυσῶν μέγεθος ἐπὶ μὲν θάλασσαν	καθήκουσα	ἀπὸ Ἀβδήρων πόλεως ἐς τὸν
[2, 27]	καὶ Λακωνικῆς ἐστίν, ἐπὶ θάλασσαν	καθήκουσα.	καὶ οἱ μὲν αὐτῶν ἐνταῦθα
[2, 99]	τὸν Ἀξιὸν ποταμὸν στενήν τινα	καθήκουσαν	ἄνωθεν μέχρι Πέλλης καὶ θαλάσσης
[2, 20]	πεῖραν ἐποιεῖτο περὶ τὰς Ἀχαρνὰς	καθήμενος	εἰ ἐπεξίασιν· ἅμα μὲν γὰρ
[2, 101]	τειχήρεις ποιήσας ἐδῄου τὴν γῆν.	καθημένου	δ' αὐτοῦ περὶ τοὺς χώρους
[2, 71]	ὁ Ζευξιδάμου Λακεδαιμονίων βασιλεύς. καὶ	καθίσας	τὸν στρατὸν ἔμελλε δῃώσειν τὴν
[2, 11]	χρώμενοι θυμῷ πλεῖστα ἐς ἔργον	καθίστανται.	Ἀθηναίους δὲ καὶ πλέον τι
[2, 79]	ἐκ τῆς Σπαρτώλου ἐς μάχην	καθίστανται	οἱ Ἀθηναῖοι ὑπ' αὐτῇ τῇ
[2, 13]	ἔσεσθαι καὶ ἐς τὸν πόλεμον	καθίσταντο.	ἔλεγε δὲ καὶ ἄλλα οἷάπερ
[2, 78]	ξύμπαντες ὅτε ἐς τὴν πολιορκίαν	καθίσταντο,	καὶ ἄλλος οὐδεὶς ἦν ἐν
[2, 9]	ἔχοντες ξυμμάχους ἐς τὸν πόλεμον	καθίσταντο.	Λακεδαιμονίων μὲν οἵδε ξύμμαχοι· Πελοποννήσιοι
[2, 94]	πεζῷ δὲ φυλακὰς τοῦ Πειραιῶς	καθίσταντο.	οἱ δὲ Πελοποννήσιοι ὡς ᾔσθοντο
[2, 6]	τά τε ἐν τῇ πόλει	καθίσταντο	πρὸς τὰ παρόντα ᾗ ἐδόκει
[2, 81]	δὲ σφενδονώντων καὶ ἐς ἀπορίαν	καθιστάντων·	οὐ γὰρ ἦν ἄνευ ὅπλων
[2, 42]	οἷς νῦν λέγω φανερὰν σημείοις	καθιστάς.	καὶ εἴρηται αὐτῆς τὰ μέγιστα·
[2, 3]	τῶν ὑποζυγίων ἐς τὰς ὁδοὺς	καθίστασαν,	ἵνα ἀντὶ τείχους ᾖ, καὶ
[2, 100]	πολλαπλασίῳ τῷ ὁμίλῳ ἐς κίνδυνον	καθίστασαν,	ὥστε τέλος ἡσυχίαν ἦγον, οὐ
[2, 89]	ἂν εἴη τὴν ναυμαχίαν πεζομαχίαν	καθίστασθαι,	καὶ ἐν τούτῳ αἱ πλείους
[2, 65]	πόλει ἐς τὸν πόλεμον βλάβη	καθίστατο.	αἴτιον δ' ἦν ὅτι ἐκεῖνος
[2, 75]	τοῖς ἐπιφέρουσι νομίμως. ~Τοσαῦτα ἐπιθειάσας	καθίστη	ἐς πόλεμον τὸν στρατόν, καὶ
[2, 83]	Κορινθίων δὲ Μαχάων καὶ Ισοκράτης	καὶ	Ἀγαθαρχίδας. καὶ οἱ μὲν Πελοποννήσιοι
[2, 102]	ἐκ Πίνδου ὄρους διὰ Δολοπίας	καὶ	Ἀγραίων καὶ Ἀμφιλόχων καὶ διὰ
[2, 96]	δ' ἐθελονταὶ ξυνηκολούθουν. ἀνίστη δὲ	καὶ	Ἀγριᾶνας καὶ Λαιαίους καὶ ἄλλα
[2, 59]	τῆς γνώμης πρὸς τὸ ἠπιώτερον	καὶ	ἀδεέστερον καταστῆσαι· παρελθὼν δὲ ἔλεξε
[2, 66]	Ἀχαιῶν τῶν ἐκ Πελοποννήσου ἄποικοι	καὶ	Ἀθηναίοις ξυνεμάχουν. ἐπέπλεον δὲ Λακεδαιμονίων
[2, 7]	ἑτοιμάζειν, τά τε ἄλλα ἡσυχάζοντας	καὶ	Ἀθηναίους δεχομένους μιᾷ νηὶ ἕως
[2, 80]	βουλόμενοι Ἀκαρνανίαν τὴν πᾶσαν καταστρέψασθαι	καὶ	Ἀθηναίων ἀποστῆσαι πείθουσι Λακεδαιμονίους ναυτικόν
[2, 22]	αὐτῶν καὶ ἀπέθανον τῶν Θεσσαλῶν	καὶ	Ἀθηναίων οὐ πολλοί· ἀνείλοντο μέντοι
[2, 84]	ἐπίνειον· καὶ ἀπὸ Λευκάδος Κνῆμος	καὶ	αἱ ἐκείνων νῆες, ἃς ἔδει
[2, 4]	μέγα, ὃ ἦν τοῦ τείχους	καὶ	αἱ θύραι ἀνεῳγμέναι ἔτυχον αὐτοῦ,
[2, 94]	Νισαίας ἀπέπλεον· ἔστι γὰρ ὅτι	καὶ	αἱ νῆες αὐτοὺς διὰ χρόνου
[2, 84]	δὲ τό τε πνεῦμα κατῄει	καὶ	αἱ νῆες ἐν ὀλίγῳ ἤδη
[2, 27]	Λοκρῶν μάχῃ ἐκράτησεν. ~Ἀνέστησαν δὲ	καὶ	Αἰγινήτας τῷ αὐτῷ θέρει τούτῳ
[2, 34]	τοῦ καλλίστου προαστείου τῆς πόλεως,	καὶ	αἰεὶ ἐν αὐτῷ θάπτουσι τοὺς
[2, 2]	πεντήκοντα δυοῖν δέοντα ἔτη ἱερωμένης	καὶ	Αἰνησίου ἐφόρου ἐν Σπάρτῃ καὶ
[2, 4]	τις τὰς πύλας ᾗ ἐσῆλθον	καὶ	αἵπερ ἦσαν μόναι ἀνεῳγμέναι ἔκλῃσε
[2, 25]	Τέλλιδος ἀνὴρ Σπαρτιάτης φρουρὰν ἔχων,	καὶ	αἰσθόμενος ἐβοήθει τοῖς ἐν τῷ
[2, 88]	αὐτὸς τὴν τῶν στρατιωτῶν ὀρρωδίαν	καὶ	αἰσθόμενος ὅτι τὸ πλῆθος τῶν
[2, 97]	Θρᾳξί, λαμβάνειν μᾶλλον ἢ διδόναι	(καὶ	αἴσχιον ἦν αἰτηθέντα μὴ δοῦναι
[2, 53]	μεταβολὴν ὁρῶντες τῶν τε εὐδαιμόνων	καὶ	αἰφνιδίως θνῃσκόντων καὶ τῶν οὐδὲν
[2, 7]	χωρία ἐπρεσβεύοντο, Κέρκυραν καὶ Κεφαλληνίαν	καὶ	Ἀκαρνᾶνας καὶ Ζάκυνθον, ὁρῶντες, εἰ
[2, 68]	κοινῇ τε ᾤκισαν αὐτὸ Ἀμφίλοχοι	καὶ	Ἀκαρνᾶνες. μετὰ δὲ τοῦτο ἡ
[2, 68]	ἡ ξυμμαχία πρῶτον ἐγένετο Ἀθηναίοις	καὶ	Ἀκαρνᾶσιν. οἱ δὲ Ἀμπρακιῶται τὴν
[2, 93]	τῶν Ἀθηναίων· ἦν δὲ ἀφύλακτος	καὶ	ἄκλῃστος εἰκότως διὰ τὸ ἐπικρατεῖν
[2, 56]	ἔτεμον τήν τε Τροιζηνίδα γῆν	καὶ	Αλιάδα καὶ Ερμιονίδα· ἔστι δὲ
[2, 102]	καὶ οὐ μεγάλαι. λέγεται δὲ	καὶ	Ἀλκμέωνι τῷ Ἀμφιάρεω, ὅτε δὴ
[2, 100]	κράτος, Γορτυνίαν δὲ καὶ Ἀταλάντην	καὶ	ἄλλα ἄττα χωρία ὁμολογίᾳ διὰ
[2, 99]	εἰσὶ καὶ Λυγκησταὶ καὶ Ελιμιῶται	καὶ	ἄλλα ἔθνη ἐπάνωθεν, ἃ ξύμμαχα
[2, 65]	τε πάντα ἐς τοὐναντίον ἔπραξαν	καὶ	ἄλλα ἔξω τοῦ πολέμου δοκοῦντα
[2, 15]	καὶ νῦν νομίζουσιν. ἵδρυται δὲ	καὶ	ἄλλα ἱερὰ ταύτῃ ἀρχαῖα. καὶ
[2, 13]	τὸν πόλεμον καθίσταντο. ἔλεγε δὲ	καὶ	ἄλλα οἷάπερ εἰώθει Περικλῆς ἐς
[2, 96]	δὲ καὶ Ἀγριᾶνας καὶ Λαιαίους	καὶ	ἄλλα ὅσα ἔθνη Παιονικὰ ὧν
[2, 51]	~Τὸ μὲν οὖν νόσημα, πολλὰ	καὶ	ἄλλα παραλιπόντι ἀτοπίας, ὡς ἑκάστῳ
[2, 70]	Ἀθηναίους ὅ τε σῖτος ἐπελελοίπει,	καὶ	ἄλλα τε πολλὰ ἐπεγεγένητο αὐτόθι
[2, 99]	Πάγγαιον πέραν Στρυμόνος ᾤκησαν Φάγρητα	καὶ	ἄλλα χωρία (καὶ ἔτι καὶ
[2, 9]	Ἀκαρνάνων οἱ πλείους, Κερκυραῖοι, Ζακύνθιοι,	καὶ	ἄλλαι πόλεις αἱ ὑποτελεῖς οὖσαι
[2, 31]	τῆς γῆς ἀνεχώρησαν. ἐγένοντο δὲ	καὶ	ἄλλαι ὕστερον ἐν τῷ πολέμῳ
[2, 102]	θολερόν, αἵ τε νῆσοι πυκναί,	καὶ	ἀλλήλαις τῆς προσχώσεως {τῷ μὴ
[2, 70]	βρώσεως πέρι ἀναγκαίας καί τινες	καὶ	ἀλλήλων ἐγέγευντο, οὕτω δὴ λόγους
[2, 72]	καὶ δένδρα ἀριθμῷ τὰ ὑμέτερα	καὶ	ἄλλο εἴ τι δυνατὸν ἐς
[2, 51]	ἦν ἐπὶ πᾶν τὴν ἰδέαν.	καὶ	ἄλλο παρελύπει κατ' ἐκεῖνον τὸν
[2, 74]	γῆν τεμνομένην, εἰ δεῖ, ὁρῶντας	καὶ	ἄλλο πάσχοντας ὅτι ἂν ξυμβαίνῃ·
[2, 25]	οἱ δὲ Μεσσήνιοι ἐν τούτῳ	καὶ	ἄλλοι τινὲς οἱ οὐ δυνάμενοι
[2, 25]	μετ' αὐτῶν πεντήκοντα ναυσὶ προσβεβοηθηκότες	καὶ	ἄλλοι τινὲς τῶν ἐκεῖ ξυμμάχων
[2, 78]	ὅτε ἐς τὴν πολιορκίαν καθίσταντο,	καὶ	ἄλλος οὐδεὶς ἦν ἐν τῷ
[2, 7]	τε μέλλοντες πέμπειν παρὰ βασιλέα	καὶ	ἄλλοσε πρὸς τοὺς βαρβάρους, εἴ
[2, 18]	τῷ τείχει ποιησόμενοι μηχαναῖς τε	καὶ	ἄλλῳ τρόπῳ· ἡ γὰρ Οἰνόη
[2, 15]	ἱερὰ ἐν αὐτῇ τῇ ἀκροπόλει	καὶ	ἄλλων θεῶν ἐστὶ καὶ τὰ
[2, 44]	γενόμενος ἀφαιρεθῇ. καρτερεῖν δὲ χρὴ	καὶ	ἄλλων παίδων ἐλπίδι, οἷς ἔτι
[2, 68]	ποιοῦνται αὑτῶν τε καὶ Ξαόνων	καὶ	ἄλλων τινῶν τῶν πλησιοχώρων βαρβάρων·
[2, 102]	ἔκ τε Στράτου καὶ Κορόντων	καὶ	ἄλλων χωρίων ἄνδρας οὐ δοκοῦντας
[2, 18]	τάς τε οὖν προσβολὰς ηὐτρεπίζοντο	καὶ	ἄλλως ἐνδιέτριψαν χρόνον περὶ αὐτήν.
[2, 91]	καὶ παρὰ λόγον φόβος ἐμπίπτει,	καὶ	ἅμα ἀτάκτως διώκοντες διὰ τὸ
[2, 2]	ἐν Ποτειδαίᾳ μάχην μηνὶ ἕκτῳ	καὶ	ἅμα ἦρι ἀρχομένῳ Θηβαίων ἄνδρες
[2, 89]	οἱ δὲ ἐκ πολλῷ ὑποδεεστέρων,	καὶ	ἅμα οὐκ ἀναγκαζόμενοι, μέγα τι
[2, 79]	κατεσκευάσθη. ~Τοῦ δ' αὐτοῦ θέρους	καὶ	ἅμα τῇ τῶν Πλαταιῶν ἐπιστρατείᾳ
[2, 67]	δὲ Ἀθηναίων πρέσβεις Λέαρχος Καλλιμάχου	καὶ	Ἀμεινιάδης Φιλήμονος παρὰ τῷ Σιτάλκῃ
[2, 67]	ἄλλους ξυμπέμψας μετὰ τοῦ Λεάρχου	καὶ	Ἀμεινιάδου, καὶ ἐκέλευσεν ἐκείνοις παραδοῦναι·
[2, 87]	τὰ δὲ πολλὰ τῶν πλεόνων	καὶ	ἄμεινον παρεσκευασμένων τὸ κράτος ἐστίν.
[2, 89]	ναῦς ἀνεπιστήμονας ὀλίγαις ναυσὶν ἐμπείροις	καὶ	ἄμεινον πλεούσαις ἡ στενοχωρία οὐ
[2, 80]	δ' ἐκ Λευκάδος καὶ Ἀνακτορίου	καὶ	Ἀμπρακίας πρότερον ἀφικόμενον ἐν Λευκάδι
[2, 68]	αὐτοὺς χρόνους, τοῦ θέρους τελευτῶντος,	καὶ	Ἀμπρακιῶται αὐτοί τε καὶ τῶν
[2, 81]	δὲ Κνῆμος καὶ οἱ Πελοποννήσιοι	καὶ	Ἀμπρακιῶται· διεῖχον δὲ πολὺ ἀπ'
[2, 68]	πρῶτον γενέσθαι. Ἄργος τὸ Ἀμφιλοχικὸν	καὶ	Ἀμφιλοχίαν τὴν ἄλλην ἔκτισε μὲν
[2, 102]	ὄρους διὰ Δολοπίας καὶ Ἀγραίων	καὶ	Ἀμφιλόχων καὶ διὰ τοῦ Ἀκαρνανικοῦ
[2, 81]	ἐκ δεξιᾶς δ' αὐτῶν Λευκάδιοι	καὶ	Ἀνακτόριοι καὶ οἱ μετὰ τούτων,
[2, 80]	Ελλήνων μὲν Ἀμπρακιῶται καὶ Λευκάδιοι	καὶ	Ἀνακτόριοι καὶ οὓς αὐτὸς ἔχων
[2, 80]	ἦν, τὸ δ' ἐκ Λευκάδος	καὶ	Ἀνακτορίου καὶ Ἀμπρακίας πρότερον ἀφικόμενον
[2, 79]	καὶ τῶν προσβοηθησάντων τοῖς Ἀθηναίοις·	καὶ	ἀναχωροῦσι πρὸς τὰς δύο τάξεις
[2, 79]	αὐτῶν νικῶνται ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων	καὶ	ἀναχωροῦσιν ἐς τὴν Σπάρτωλον, οἱ
[2, 46]	κεῖται ἀρετῆς μέγιστα, τοῖς δὲ	καὶ	ἄνδρες ἄριστοι πολιτεύουσιν. νῦν δὲ
[2, 55]	δὲ τὴν πρὸς Εὔβοιάν τε	καὶ	Ἄνδρον τετραμμένην. Περικλῆς δὲ στρατηγὸς
[2, 2]	καὶ φιλίαν τὴν πόλιν ἀγαγεῖν	(καὶ	ἀνεῖπεν ὁ κῆρυξ, εἴ τις
[2, 93]	καταδείσαντες τὸν κίνδυνον (καί τις	καὶ	ἄνεμος αὐτοὺς λέγεται κωλῦσαι) ἐπὶ
[2, 2]	οὖσαν Ἀθηναίων ξυμμαχίδα. ἐπηγάγοντο δὲ	καὶ	ἀνέῳξαν τὰς πύλας Πλαταιῶν ἄνδρες,
[2, 100]	τήν τε Μυγδονίαν καὶ Γρηστωνίαν	καὶ	Ἀνθεμοῦντα ἐδῄουν. οἱ δὲ Μακεδόνες
[2, 5]	πόλεως τῶν Πλαταιῶν· ἦσαν γὰρ	καὶ	ἄνθρωποι κατὰ τοὺς ἀγροὺς καὶ
[2, 94]	καταδραμόντες τῆς Σαλαμῖνος τὰ πολλὰ	καὶ	ἀνθρώπους καὶ λείαν λαβόντες καὶ
[2, 25]	τῷ τείχει προσέβαλον ὄντι ἀσθενεῖ	καὶ	ἀνθρώπων οὐκ ἐνόντων. ἔτυχε δὲ
[2, 4]	τὰς θύρας τοῦ οἰκήματος εἶναι	καὶ	ἄντικρυς δίοδον ἐς τὸ ἔξω.
[2, 10]	καὶ τοὺς μάλιστα ἐν τέλει	καὶ	ἀξιολογωτάτους παρῄνει τοιάδε. ~Ἄνδρες Πελοποννήσιοι
[2, 54]	μὲν Πελοπόννησον οὐκ ἐσῆλθεν, ὅτι	καὶ	ἄξιον εἰπεῖν, ἐπενείματο δὲ Ἀθήνας
[2, 81]	Ξάονες σφίσι τε αὐτοῖς πιστεύοντες	καὶ	ἀξιούμενοι ὑπὸ τῶν ἐκείνῃ ἠπειρωτῶν
[2, 34]	τε δοκῇ μὴ ἀξύνετος εἶναι	καὶ	ἀξιώσει προήκῃ, λέγει ἐπ' αὐτοῖς
[2, 59]	δ' ἐστρατήγει) ἐβούλετο θαρσῦναί τε	καὶ	ἀπαγαγὼν τὸ ὀργιζόμενον τῆς γνώμης
[2, 9]	τὸ πρῶτον, ἔπειτα δὲ ὕστερον	καὶ	ἅπαντεσ) ἔξω δὲ Πελοποννήσου Μεγαρῆς,
[2, 39]	οὐ ταῖς παρασκευαῖς τὸ πλέον	καὶ	ἀπάταις ἢ τῷ ἀφ' ἡμῶν
[2, 22]	τῶν ὁπλιτῶν τροπὴ ἐγένετο αὐτῶν	καὶ	ἀπέθανον τῶν Θεσσαλῶν καὶ Ἀθηναίων
[2, 35]	δὲ ὑπερβάλλοντι αὐτῶν φθονοῦντες ἤδη	καὶ	ἀπιστοῦσιν. ἐπειδὴ δὲ τοῖς πάλαι
[2, 85]	τῶν Κυδωνιατῶν, καὶ ὑπ' ἀνέμων	καὶ	ἀπλοίας ἐνδιέτριψεν οὐκ ὀλίγον χρόνον·
[2, 102]	περὶ Οἰνιάδας τόπους ἐδυνάστευσέ τε	καὶ	ἀπὸ Ἀκαρνᾶνος παιδὸς ἑαυτοῦ τῆς
[2, 62]	καὶ καταφρονήματι. αὔχημα μὲν γὰρ	καὶ	ἀπὸ ἀμαθίας εὐτυχοῦς καὶ δειλῷ
[2, 92]	ταῦτα γιγνόμενα θάρσος τε ἔλαβε,	καὶ	ἀπὸ ἑνὸς κελεύσματος ἐμβοήσαντες ἐπ'
[2, 84]	ἐς Κυλλήνην τὸ Ηλείων ἐπίνειον·	καὶ	ἀπὸ Λευκάδος Κνῆμος καὶ αἱ
[2, 25]	αὑτοῦ τήν τε πόλιν περιεποίησε	καὶ	ἀπὸ τούτου τοῦ τολμήματος πρῶτος
[2, 86]	τὴν ναυμαχίαν ποιῆσαι πρίν τι	καὶ	ἀπὸ τῶν Ἀθηναίων ἐπιβοηθῆσαι, ξυνεκάλεσαν
[2, 65]	τε ἐς αὑτὸν ὀργῆς παραλύειν	καὶ	ἀπὸ τῶν παρόντων δεινῶν ἀπάγειν
[2, 102]	ἡγουμένου ἐστράτευσαν, παραπλεύσαντες ἐπ' Ἀστακοῦ	καὶ	ἀποβάντες, ἐς τὴν μεσόγειαν τῆς
[2, 26]	δὲ αὐτῶν Κλεόπομπος ὁ Κλεινίου.	καὶ	ἀποβάσεις ποιησάμενος τῆς τε παραθαλασσίου
[2, 33]	ἐν τῷ παράπλῳ ἐς Κεφαλληνίαν	καὶ	ἀπόβασιν ποιησάμενοι ἐς τὴν Κρανίων
[2, 49]	καρδίαν στηρίξειεν, ἀνέστρεφέ τε αὐτὴν	καὶ	ἀποκαθάρσεις χολῆς πᾶσαι ὅσαι ὑπὸ
[2, 61]	δουλοῖ γὰρ φρόνημα τὸ αἰφνίδιον	καὶ	ἀπροσδόκητον καὶ τὸ πλείστῳ παραλόγῳ
[2, 67]	καὶ Πρατόδαμος καὶ Τεγεάτης Τιμαγόρας	καὶ	Ἀργεῖος ἰδίᾳ Πόλλις, πορευόμενοι ἐς
[2, 7]	πάντα ἀριθμὸν πεντακοσίων νεῶν ἐσομένων,	καὶ	ἀργύριον ῥητὸν ἑτοιμάζειν, τά τε
[2, 70]	ἱματίῳ, γυναῖκας δὲ ξὺν δυοῖν,	καὶ	ἀργύριόν τι ῥητὸν ἔχοντας ἐφόδιον.
[2, 13]	ἀπανηλώθη) χωρὶς δὲ χρυσίου ἀσήμου	καὶ	ἀργυρίου ἔν τε ἀναθήμασιν ἰδίοις
[2, 97]	ἀργυρίου μάλιστα δύναμις, ἃ χρυσὸς	καὶ	ἄργυρος ᾔει· καὶ δῶρα οὐκ
[2, 97]	οὐκ ἐλάσσω τούτων χρυσοῦ τε	καὶ	ἀργύρου προσεφέρετο, χωρὶς δὲ ὅσα
[2, 11]	νῦν ἐρχόμεθα καὶ αὐτοὶ πλεῖστοι	καὶ	ἄριστοι στρατεύοντες. δίκαιον οὖν ἡμᾶς
[2, 22]	αὐτῶν ἐκ μὲν Λαρίσης Πολυμήδης	καὶ	Ἀριστόνους, ἀπὸ τῆς στάσεως ἑκάτερος,
[2, 16]	τὰς μεταναστάσεις ἐποιοῦντο, ἄλλως τε	καὶ	ἄρτι ἀνειληφότες τὰς κατασκευὰς μετὰ
[2, 65]	πολλά, ὡς ἐν μεγάλῃ πόλει	καὶ	ἀρχὴν ἐχούσῃ, ἡμαρτήθη καὶ ὁ
[2, 65]	τε καὶ τὸ ναυτικὸν θεραπεύοντας	καὶ	ἀρχὴν μὴ ἐπικτωμένους ἐν τῷ
[2, 63]	δουλείας ἀντ' ἐλευθερίας, ἀγωνίζεσθαι, ἀλλὰ	καὶ	ἀρχῆς στερήσεως καὶ κινδύνου ὧν
[2, 15]	πόλεις ᾠκεῖτο πρυτανεῖά τε ἐχούσας	καὶ	ἄρχοντας, καὶ ὁπότε μή τι
[2, 30]	τὴν γῆν καὶ πόλιν νέμεσθαι·	καὶ	Ἀστακόν, ἧς Εὔαρχος ἐτυράννει, λαβόντες
[2, 28]	καὶ πάλιν ἀνεπληρώθη, γενόμενος μηνοειδὴς	καὶ	ἀστέρων τινῶν ἐκφανέντων. ~Καὶ ἐν
[2, 34]	ἀναίρεσιν. ξυνεκφέρει δὲ ὁ βουλόμενος	καὶ	ἀστῶν καὶ ξένων, καὶ γυναῖκες
[2, 36]	αὐτὰ καὶ τὸν πάντα ὅμιλον	καὶ	ἀστῶν καὶ ξένων ξύμφορον εἶναι
[2, 44]	ἔκ τε τοῦ μὴ ἐρημοῦσθαι	καὶ	ἀσφαλείᾳ, ξυνοίσει· οὐ γὰρ οἷόν
[2, 11]	τῳ καὶ δοκοῦμεν πλήθει ἐπιέναι	καὶ	ἀσφάλεια πολλὴ εἶναι μὴ ἂν
[2, 11]	ὀξέως δεχόμενοι· κάλλιστον γὰρ τόδε	καὶ	ἀσφαλέστατον, πολλοὺς ὄντας ἑνὶ κόσμῳ
[2, 65]	ἐν τῇ εἰρήνῃ, μετρίως ἐξηγεῖτο	καὶ	ἀσφαλῶς διεφύλαξεν αὐτήν, καὶ ἐγένετο
[2, 32]	ἑάλω ὑπ' Ἀθηναίων. ~Ετειχίσθη δὲ	καὶ	Ἀταλάντη ὑπὸ Ἀθηναίων φρούριον τοῦ
[2, 100]	μὲν κατὰ κράτος, Γορτυνίαν δὲ	καὶ	Ἀταλάντην καὶ ἄλλα ἄττα χωρία
[2, 80]	Θεσπρωτοὶ ἀβασίλευτοι. Μολοσσοὺς δὲ ἦγε	καὶ	Ἀτιντᾶνας Σαβύλινθος ἐπίτροπος ὢν Θάρυπος
[2, 48]	ἄν τις σκοπῶν, εἴ ποτε	καὶ	αὖθις ἐπιπέσοι, μάλιστ' ἂν ἔχοι
[2, 49]	ὑπὸ ἰατρῶν ὠνομασμέναι εἰσὶν ἐπῇσαν,	καὶ	αὗται μετὰ ταλαιπωρίας μεγάλης. λύγξ
[2, 13]	καὶ ἢν πάνυ ἐξείργωνται πάντων,	καὶ	αὐτῆς τῆς θεοῦ τοῖς περικειμένοις
[2, 3]	ἑτοῖμα ἦν, φυλάξαντες ἔτι νύκτα	καὶ	αὐτὸ τὸ περίορθρον ἐχώρουν ἐκ
[2, 56]	καὶ τῆς τε γῆς ἔτεμον	καὶ	αὐτὸ τὸ πόλισμα εἷλον καὶ
[2, 6]	ἔχουσι Θηβαίων, πρὶν ἄν τι	καὶ	αὐτοὶ βουλεύσωσι περὶ αὐτῶν· οὐ
[2, 72]	ἐλευθερώσεως. ἧς μάλιστα μὲν μετασχόντες	καὶ	αὐτοὶ ἐμμείνατε τοῖς ὅρκοις· εἰ
[2, 5]	μὴ ἀδικεῖν· εἰ δὲ μή,	καὶ	αὐτοὶ ἔφασαν αὐτῶν τοὺς ἄνδρας
[2, 44]	ἐν ἄλλων εὐτυχίαις, αἷς ποτὲ	καὶ	αὐτοὶ ἠγάλλεσθε· καὶ λύπη οὐχ
[2, 51]	ᾠκτίζοντο διὰ τὸ προειδέναι τε	καὶ	αὐτοὶ ἤδη ἐν τῷ θαρσαλέῳ
[2, 68]	τοὺς Ἀργείους οἱ Ἀμπρακιῶται χρόνῳ	καὶ	αὐτοὶ ἴσχουσι τὴν πόλιν. οἱ
[2, 94]	καταλαβόντες πρὸς τῇ Σαλαμῖνι ἀπέπλευσαν	καὶ	αὐτοί, καὶ μετὰ τοῦτο φυλακὴν
[2, 86]	αὐτοῖς ὁ πεζὸς ἦν, ὡρμίσαντο	καὶ	αὐτοὶ ναυσὶν ἑπτὰ καὶ ἑβδομήκοντα,
[2, 64]	ἐμὲ δι' ὀργῆς ἔχετε, ᾧ	καὶ	αὐτοὶ ξυνδιέγνωτε πολεμεῖν, εἰ καὶ
[2, 11]	ἐπὶ πόλιν δυνατωτάτην νῦν ἐρχόμεθα	καὶ	αὐτοὶ πλεῖστοι καὶ ἄριστοι στρατεύοντες.
[2, 51]	ἐμακαρίζοντό τε ὑπὸ τῶν ἄλλων,	καὶ	αὐτοὶ τῷ παραχρῆμα περιχαρεῖ καὶ
[2, 29]	Θρᾴκης ἐποίησεν· πολὺ γὰρ μέρος	καὶ	αὐτόνομόν ἐστι Θρᾳκῶν. Τηρεῖ δὲ
[2, 64]	ἄν, ὁ δὲ δρᾶν τι	καὶ	αὐτὸς βουλόμενος ζηλώσει· εἰ δέ
[2, 35]	ἑτέρων λεγόμενοι, ἐς ὅσον ἂν	καὶ	αὐτὸς ἕκαστος οἴηται ἱκανὸς εἶναι
[2, 90]	Ναύπακτον αὐτοὺς πλεῖν ὁ Φορμίων	καὶ	αὐτὸς ἐπιβοηθῶν ταύτῃ παραπλέοι, μὴ
[2, 33]	χιλίοις ὁπλίταις ἑαυτὸν κατάγειν πλεύσαντας,	καὶ	αὐτὸς ἐπικούρους τινὰς προσεμισθώσατο· ἦρχον
[2, 54]	κατὰ κράτος πολεμοῦσι νίκην ἔσεσθαι,	καὶ	αὐτὸς ἔφη ξυλλήψεσθαι. περὶ μὲν
[2, 48]	ταῦτα δηλώσω αὐτός τε νοσήσας	καὶ	αὐτὸς ἰδὼν ἄλλους πάσχοντας. ~Τὸ
[2, 88]	παρεκελεύσαντο. ὁ δὲ Φορμίων δεδιὼς	καὶ	αὐτὸς τὴν τῶν στρατιωτῶν ὀρρωδίαν
[2, 13]	πρὸς τὸν κύκλον τοῦ ἄστεως,	καὶ	αὐτοῦ τοῦ κύκλου τὸ φυλασσόμενον
[2, 80]	παρεσκευάζοντο τὴν κατὰ γῆν στρατείαν.	καὶ	αὐτῷ παρῆσαν Ελλήνων μὲν Ἀμπρακιῶται
[2, 18]	τῆς Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ἐτετείχιστο,	καὶ	αὐτῷ φρουρίῳ οἱ Ἀθηναῖοι ἐχρῶντο
[2, 14]	κατασκευὴν ᾗ κατ' οἶκον ἐχρῶντο,	καὶ	αὐτῶν τῶν οἰκιῶν καθαιροῦντες τὴν
[2, 81]	αὐτοβοεὶ ἂν τὴν πόλιν ἑλεῖν	καὶ	αὑτῶν τὸ ἔργον γενέσθαι. γνόντες
[2, 48]	δὲ οἷόν τε ἐγίγνετο λέξω,	καὶ	ἀφ' ὧν ἄν τις σκοπῶν,
[2, 103]	Φορμίων ἄραντες ἐκ τῆς Ἀκαρνανίας	καὶ	ἀφικόμενοι ἐς τὴν Ναύπακτον ἅμα
[2, 93]	ἔδοξεν αὐτοῖς, καὶ ἐχώρουν εὐθύς·	καὶ	ἀφικόμενοι νυκτὸς καὶ καθελκύσαντες ἐκ
[2, 93]	ἐπὶ τὴν πρὸς Ἀθήνας θάλασσαν	καὶ	ἀφικομένους κατὰ τάχος ἐς Μέγαρα
[2, 22]	παλαιὸν ξυμμαχικὸν ἐγένετο τοῖς Ἀθηναίοις,	καὶ	ἀφίκοντο παρ' αὐτοὺς Λαρισαῖοι, Φαρσάλιοι,
[2, 13]	τεσσαράκοντα (ἔστι δὲ αὐτοῦ ὃ	καὶ	ἀφύλακτον ἦν, τὸ μεταξὺ τοῦ
[2, 9]	ἐντὸς Ισθμοῦ πάντες πλὴν Ἀργείων	καὶ	Ἀχαιῶν (τούτοις δὲ ἐς ἀμφοτέρους
[2, 33]	αὐτῶν, ἐπιθεμένων ἀπροσδοκήτοις τῶν Κρανίων,	καὶ	βιαιότερον ἀναγαγόμενοι ἐκομίσθησαν ἐπ' οἴκου.
[2, 99]	τόν τε Ἀνθεμοῦντα καὶ Γρηστωνίαν	καὶ	Βισαλτίαν καὶ Μακεδόνων αὐτῶν πολλήν.
[2, 18]	οὖσα ἐν μεθορίοις τῆς Ἀττικῆς	καὶ	Βοιωτίας ἐτετείχιστο, καὶ αὐτῷ φρουρίῳ
[2, 6]	τὰ περὶ τῶν Πλαταιῶν γεγενημένα,	καὶ	Βοιωτῶν τε παραχρῆμα ξυνέλαβον ὅσοι
[2, 79]	στρατηγοὶ πάντες. οἱ δὲ Ξαλκιδῆς	καὶ	Βοττιαῖοι τροπαῖόν τε ἔστησαν καὶ
[2, 79]	ἐπὶ Ξαλκιδέας τοὺς ἐπὶ Θρᾴκης	καὶ	Βοττιαίους ἀκμάζοντος τοῦ σίτου· ἐστρατήγει
[2, 101]	αὐτῷ, ἔς τε τοὺς Ξαλκιδέας	καὶ	Βοττιαίους μέρος τι τοῦ στρατοῦ
[2, 101]	ὁ δὲ τήν τε Ξαλκιδικὴν	καὶ	Βοττικὴν καὶ Μακεδονίαν ἅμα ἐπέχων
[2, 73]	{Πλαταιῆς} πρέσβεις ὡς τοὺς Ἀθηναίους	καὶ	βουλευσάμενοι μετ' αὐτῶν πάλιν ἦλθον
[2, 73]	ἐσῆλθον αὖθις ἐς τὴν πόλιν,	καὶ	βουλευσάμενοι μετὰ τοῦ πλήθους ἔλεξαν
[2, 87]	γενέσθαι· ἢν δέ τις ἄρα	καὶ	βουληθῇ, κολασθήσεται τῇ πρεπούσῃ ζημίᾳ,
[2, 67]	Θρᾴκης πάντα ἐφαίνετο πράξας, ἀκρίτους	καὶ	βουλομένους ἔστιν ἃ εἰπεῖν αὐθημερὸν
[2, 49]	ἠφίει· ἔπειτα ἐξ αὐτῶν πταρμὸς	καὶ	βράγχος ἐπεγίγνετο, καὶ ἐν οὐ
[2, 85]	ξυμβούλους ἐπὶ τὰς ναῦς Τιμοκράτη	καὶ	Βρασίδαν καὶ Λυκόφρονα, κελεύοντες ἄλλην
[2, 23]	τινὰς ἄλλους τῶν μεταξὺ Πάρνηθος	καὶ	Βριλησσοῦ ὄρους. ὄντων δὲ αὐτῶν
[2, 77]	ξυμβῆναι, ὕδωρ {ἐξ οὐρανοῦ} πολὺ	καὶ	βροντὰς γενομένας σβέσαι τὴν φλόγα
[2, 61]	τοῦ γε ἀδικεῖν αἰτίαν φεροίμην.	~Καὶ	γὰρ οἷς μὲν αἵρεσις γεγένηται
[2, 4]	τῶν διόδων ᾗ χρὴ σωθῆναι	(καὶ	γὰρ τελευτῶντος τοῦ μηνὸς τὰ
[2, 42]	βεβαιοῦσα ἡ νῦν τῶνδε καταστροφή.	καὶ	γὰρ τοῖς τἆλλα χείροσι δίκαιον
[2, 97]	ἀλλὰ καὶ τοῖς παραδυναστεύουσί τε	καὶ	γενναίοις Οδρυσῶν. κατεστήσαντο γὰρ τοὐναντίον
[2, 51]	οὐδὲν τῶν εἰωθότων· ὃ δὲ	καὶ	γένοιτο, ἐς τοῦτο ἐτελεύτα. ἔθνῃσκον
[2, 41]	βλάψει, ἀλλὰ πᾶσαν μὲν θάλασσαν	καὶ	γῆν ἐσβατὸν τῇ ἡμετέρᾳ τόλμῃ
[2, 75]	ὕλην ἐς αὐτὸ καὶ λίθους	καὶ	γῆν καὶ εἴ τι ἄλλο
[2, 74]	Ἀθηναίους μὴ προδιδόναι, ἀλλ' ἀνέχεσθαι	καὶ	γῆν τεμνομένην, εἰ δεῖ, ὁρῶντας
[2, 54]	ἐπιέζοντο, ἀνθρώπων τ' ἔνδον θνῃσκόντων	καὶ	γῆς ἔξω δῃουμένης. ἐν δὲ
[2, 72]	οἰκίας ἡμῖν παράδοτε τοῖς Λακεδαιμονίοις,	καὶ	γῆς ὅρους ἀποδείξατε καὶ δένδρα
[2, 43]	δόξῃ εἶναι, ἐνθυμουμένους ὅτι τολμῶντες	καὶ	γιγνώσκοντες τὰ δέοντα καὶ ἐν
[2, 62]	ἐγγίγνεται, καταφρόνησις δὲ ὃς ἂν	καὶ	γνώμῃ πιστεύῃ τῶν ἐναντίων προύχειν,
[2, 9]	ἀρχθῶσι φοβούμενοι. ~Παρασκευῇ μὲν οὖν	καὶ	γνώμῃ τοιαύτῃ ὥρμηντο, πόλεις δὲ
[2, 62]	πλούτου πρὸς ταύτην νομίσαντας ὀλιγωρῆσαι,	καὶ	γνῶναι ἐλευθερίαν μέν, ἢν ἀντιλαμβανόμενοι
[2, 100]	ἀφίκοντο, ἀλλὰ τήν τε Μυγδονίαν	καὶ	Γρηστωνίαν καὶ Ἀνθεμοῦντα ἐδῄουν. οἱ
[2, 99]	ἔτι ἔχουσι, τόν τε Ἀνθεμοῦντα	καὶ	Γρηστωνίαν καὶ Βισαλτίαν καὶ Μακεδόνων
[2, 27]	Ἀθηναῖοι, αὐτούς τε καὶ παῖδας	καὶ	γυναῖκας, ἐπικαλέσαντες οὐχ ἥκιστα τοῦ
[2, 14]	ἐσεκομίζοντο ἐκ τῶν ἀγρῶν παῖδας	καὶ	γυναῖκας καὶ τὴν ἄλλην κατασκευὴν
[2, 70]	ξυνέβησαν, ἐξελθεῖν αὐτοὺς καὶ παῖδας	καὶ	γυναῖκας καὶ τοὺς ἐπικούρους ξὺν
[2, 78]	πόλεις. Πλαταιῆς δὲ παῖδας μὲν	καὶ	γυναῖκας καὶ τοὺς πρεσβυτάτους τε
[2, 45]	τετίμηται. εἰ δέ με δεῖ	καὶ	γυναικείας τι ἀρετῆς, ὅσαι νῦν
[2, 72]	ἄνευ Ἀθηναίων (παῖδες γὰρ σφῶν	καὶ	γυναῖκες παρ' ἐκείνοις εἶεν) δεδιέναι
[2, 34]	βουλόμενος καὶ ἀστῶν καὶ ξένων,	καὶ	γυναῖκες πάρεισιν αἱ προσήκουσαι ἐπὶ
[2, 65]	λέγων κατέπλησσεν ἐπὶ τὸ φοβεῖσθαι,	καὶ	δεδιότας αὖ ἀλόγως ἀντικαθίστη πάλιν
[2, 24]	νηίτῃ στρατῷ ἐπιπλέωσι τῇ πόλει	καὶ	δέῃ ἀμύνασθαι, θάνατον ζημίαν ἐπέθεντο.
[2, 62]	γὰρ καὶ ἀπὸ ἀμαθίας εὐτυχοῦς	καὶ	δειλῷ τινὶ ἐγγίγνεται, καταφρόνησις δὲ
[2, 5]	αὐτῶν ὑποτοπήσαντες τοιοῦτόν τι ἔσεσθαι	καὶ	δείσαντες περὶ τοῖς ἔξω κήρυκα
[2, 97]	ἐγίγνετο) ἡμερῶν ἀνδρὶ εὐζώνῳ τριῶν	καὶ	δέκα ἁνύσαι. φόρος τε ἐκ
[2, 21]	πρὸ τοῦδε τοῦ πολέμου τέσσαρσι	καὶ	δέκα ἔτεσιν ἀνεχώρησε πάλιν ἐς
[2, 2]	καὶ χειμῶνα. ~Τέσσαρα μὲν γὰρ	καὶ	δέκα ἔτη ἐνέμειναν αἱ τριακοντούτεις
[2, 98]	πλῆθος λέγεται οὐκ ἔλασσον πέντε	καὶ	δέκα μυριάδων γενέσθαι· καὶ τούτου
[2, 2]	Εὐβοίας ἅλωσιν· τῷ δὲ πέμπτῳ	καὶ	δεκάτῳ ἔτει, ἐπὶ Ξρυσίδος ἐν
[2, 72]	Λακεδαιμονίοις, καὶ γῆς ὅρους ἀποδείξατε	καὶ	δένδρα ἀριθμῷ τὰ ὑμέτερα καὶ
[2, 76]	μέγα τεῖχος ἁλίσκοιτο, τοῦτ' ἀντέχοι,	καὶ	δέοι τοὺς ἐναντίους αὖθις πρὸς
[2, 101]	Παναῖοι καὶ Οδόμαντοι καὶ Δρῶοι	καὶ	Δερσαῖοι· αὐτόνομοι δ' εἰσὶ πάντες.
[2, 35]	ἀνδρῶν ἀγαθῶν ἔργῳ γενομένων ἔργῳ	καὶ	δηλοῦσθαι τὰς τιμάς, οἷα καὶ
[2, 13]	ἀργυρίου ἔν τε ἀναθήμασιν ἰδίοις	καὶ	δημοσίοις καὶ ὅσα ἱερὰ σκεύη
[2, 64]	τῶν πάντων ἐλπίδος κρεῖσσον γεγενημένον.	καὶ	δι' αὐτὴν οἶδ' ὅτι μέρος
[2, 59]	εἶχον ὡς πείσαντα σφᾶς πολεμεῖν	καὶ	δι' ἐκεῖνον ταῖς ξυμφοραῖς περιπεπτωκότες,
[2, 42]	δ' ἔργον τῷ σώματι ὑπέμειναν	καὶ	δι' ἐλαχίστου καιροῦ τύχης ἅμα
[2, 22]	ἐξαμαρτεῖν, τήν τε πόλιν ἐφύλασσε	καὶ	δι' ἡσυχίας μάλιστα ὅσον ἐδύνατο
[2, 89]	παραγγελλόμενα ὀξέως δέχεσθε, ἄλλως τε	καὶ	δι' ὀλίγου τῆς ἐφορμήσεως οὔσης,
[2, 11]	καὶ ἐξ ὀλίγου τὰ πολλὰ	καὶ	δι' ὀργῆς αἱ ἐπιχειρήσεις γίγνονται·
[2, 34]	τοῦτο ἀπέρχονται. ὧδε μὲν θάπτουσιν·	καὶ	διὰ παντὸς τοῦ πολέμου, ὁπότε
[2, 40]	δεινὰ καὶ ἡδέα σαφέστατα γιγνώσκοντες	καὶ	διὰ ταῦτα μὴ ἀποτρεπόμενοι ἐκ
[2, 80]	περιμείνας τὸ ἀπὸ Κορίνθου ναυτικόν,	καὶ	διὰ τῆς Ἀργείας ἰόντες Λιμναίαν,
[2, 102]	Δολοπίας καὶ Ἀγραίων καὶ Ἀμφιλόχων	καὶ	διὰ τοῦ Ἀκαρνανικοῦ πεδίου, ἄνωθεν
[2, 81]	μὲν Ελληνες τεταγμένοι τε προσῇσαν	καὶ	διὰ φυλακῆς ἔχοντες, ἕως ἐστρατοπεδεύσαντο
[2, 4]	ἐρήμους γυναικὸς δούσης πέλεκυν λαθόντες	καὶ	διακόψαντες τὸν μοχλὸν ἐξῆλθον οὐ
[2, 12]	κόσμῳ χρωμένους φαίνεσθαι. ~Τοσαῦτα εἰπὼν	καὶ	διαλύσας τὸν ξύλλογον ὁ Ἀρχίδαμος
[2, 49]	ἑλκώσεώς τε αὐτῇ ἰσχυρᾶς ἐγγιγνομένης	καὶ	διαρροίας ἅμα ἀκράτου ἐπιπιπτούσης οἱ
[2, 47]	ἐγένετο ἐν τῷ χειμῶνι τούτῳ·	καὶ	διελθόντος αὐτοῦ πρῶτον ἔτος τοῦ
[2, 68]	ἑλεῖν προσβαλόντες, ἀπεχώρησαν ἐπ' οἴκου	καὶ	διελύθησαν κατὰ ἔθνη. τοσαῦτα μὲν
[2, 78]	Βοιωτοὶ ἐφύλασσον) ἀνεχώρησαν τῷ στρατῷ	καὶ	διελύθησαν κατὰ πόλεις. Πλαταιῆς δὲ
[2, 2]	βοιωταρχοῦντες Πυθάγγελός τε ὁ Φυλείδου	καὶ	Διέμπορος ὁ Ονητορίδου) ἐσῆλθον περὶ
[2, 4]	ἐς τὸ ἔξω σφᾶς αὐτοὺς	καὶ	διεφθάρησαν οἱ πλείους, οἱ δὲ
[2, 90]	τε πρὸς τὴν γῆν ὑποφευγούσας	καὶ	διέφθειραν, ἄνδρας τε τῶν Ἀθηναίων
[2, 91]	οὖν οἱ Πελοποννήσιοι ἐκράτουν τε	καὶ	διέφθειραν τὰς Ἀττικὰς ναῦς· αἱ
[2, 4]	τὰς προσβολὰς ᾗ προσπίπτοιεν ἀπεωθοῦντο.	καὶ	δὶς μὲν ἢ τρὶς ἀπεκρούσαντο,
[2, 75]	οἰκοδόμημα, καὶ προκαλύμματα εἶχε δέρσεις	καὶ	διφθέρας, ὥστε τοὺς ἐργαζομένους καὶ
[2, 84]	ὀλίγον, ἐν χρῷ αἰεὶ παραπλέοντες	καὶ	δόκησιν παρέχοντες αὐτίκα ἐμβαλεῖν· προείρητο
[2, 11]	ἐπινοοῦμεν. οὔκουν χρή, εἴ τῳ	καὶ	δοκοῦμεν πλήθει ἐπιέναι καὶ ἀσφάλεια
[2, 76]	τε περιβάλλοντες ἀνέκλων οἱ Πλαταιῆς,	καὶ	δοκοὺς μεγάλας ἀρτήσαντες ἁλύσεσι μακραῖς
[2, 35]	ὑμῶν τῆς ἑκάστου βουλήσεώς τε	καὶ	δόξης τυχεῖν ὡς ἐπὶ πλεῖστον.
[2, 101]	πεδία εἶχον, Παναῖοι καὶ Οδόμαντοι	καὶ	Δρῶοι καὶ Δερσαῖοι· αὐτόνομοι δ'
[2, 84]	ταραχῆς, φεύγειν δὲ ἐς Πάτρας	καὶ	Δύμην τῆς Ἀχαΐας. οἱ δὲ
[2, 64]	σώματα καὶ πόνους ἀνηλωκέναι πολέμῳ,	καὶ	δύναμιν μεγίστην δὴ μέχρι τοῦδε
[2, 15]	ἐβασίλευσε, γενόμενος μετὰ τοῦ ξυνετοῦ	καὶ	δυνατὸς τά τε ἄλλα διεκόσμησε
[2, 49]	αἱματώδη ἦν καὶ πνεῦμα ἄτοπον	καὶ	δυσῶδες ἠφίει· ἔπειτα ἐξ αὐτῶν
[2, 97]	ἃ χρυσὸς καὶ ἄργυρος ᾔει·	καὶ	δῶρα οὐκ ἐλάσσω τούτων χρυσοῦ
[2, 99]	ὄντες ἐξ Ἄργους, πρῶτοι ἐκτήσαντο	καὶ	ἐβασίλευσαν ἀναστήσαντες μάχῃ ἐκ μὲν
[2, 49]	ἢ διεφθείροντο οἱ πλεῖστοι ἐναταῖοι	καὶ	ἑβδομαῖοι ὑπὸ τοῦ ἐντὸς καύματος,
[2, 86]	ὡρμίσαντο καὶ αὐτοὶ ναυσὶν ἑπτὰ	καὶ	ἑβδομήκοντα, ἐπειδὴ καὶ τοὺς Ἀθηναίους
[2, 15]	βασιλέα, ἀλλ' αὐτοὶ ἕκαστοι ἐπολίτευον	καὶ	ἐβουλεύοντο· καί τινες καὶ ἐπολέμησάν
[2, 65]	ἐξηγεῖτο καὶ ἀσφαλῶς διεφύλαξεν αὐτήν,	καὶ	ἐγένετο ἐπ' ἐκείνου μεγίστη, ἐπειδή
[2, 77]	καὶ πίσσῃ ἧψαν τὴν ὕλην.	καὶ	ἐγένετο φλὸξ τοσαύτη ὅσην οὐδείς
[2, 62]	αὐτῶν μᾶλλον ἢ οὐ κηπίον	καὶ	ἐγκαλλώπισμα πλούτου πρὸς ταύτην νομίσαντας
[2, 12]	δὲ ἀφίκετο ἐς τὸ στρατόπεδον	καὶ	ἔγνω ὁ Ἀρχίδαμος ὅτι οἱ
[2, 61]	τὸν κίνδυνον τοῦ ὑποστάντος μεμπτότερος.	καὶ	ἐγὼ μὲν ὁ αὐτός εἰμι
[2, 102]	τὴν πρόσχωσιν ταύτην τοῦ Ἀχελῴου,	καὶ	ἐδόκει αὐτῷ ἱκανὴ ἂν κεχῶσθαι
[2, 8]	οὗ Ελληνες μέμνηνται· ἐλέγετο δὲ	καὶ	ἐδόκει ἐπὶ τοῖς μέλλουσι γενήσεσθαι
[2, 21]	πλὴν τὰ Μηδικά, δεινὸν ἐφαίνετο	καὶ	ἐδόκει τοῖς τε ἄλλοις καὶ
[2, 18]	ἐσεκομίζοντο ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ,	καὶ	ἐδόκουν οἱ Πελοποννήσιοι ἐπελθόντες ἂν
[2, 49]	πολλοὶ τοῦτο τῶν ἠμελημένων ἀνθρώπων	καὶ	ἔδρασαν ἐς φρέατα, τῇ δίψῃ
[2, 92]	τοὺς μὲν ἀπέκτειναν, τινὰς δὲ	καὶ	ἐζώγρησαν. ἐπὶ δὲ τῆς Λευκαδίας
[2, 48]	ἐς τὴν ἄνω πόλιν ἀφίκετο,	καὶ	ἔθνῃσκον πολλῷ μᾶλλον ἤδη. λεγέτω
[2, 60]	μὴ σαφῶς διδάξας ἐν ἴσῳ	καὶ	εἰ μὴ ἐνεθυμήθη· ὅ τε
[2, 63]	τοιοῦτοι ἑτέρους τε πείσαντες ἀπολέσειαν	καὶ	εἴ που ἐπὶ σφῶν αὐτῶν
[2, 75]	αὐτὸ καὶ λίθους καὶ γῆν	καὶ	εἴ τι ἄλλο ἁνύτειν μέλλοι
[2, 17]	τῆς ἀκροπόλεως καὶ τοῦ Ελευσινίου	καὶ	εἴ τι ἄλλο βεβαίως κλῃστὸν
[2, 13]	τοὺς ἀγῶνας καὶ σκῦλα Μηδικὰ	καὶ	εἴ τι τοιουτότροπον, οὐκ ἐλάσσονος
[2, 49]	τῇ κεφαλῇ πρῶτον ἱδρυθὲν κακόν,	καὶ	εἴ τις ἐκ τῶν μεγίστων
[2, 74]	ποιῶμεν, ἀδικήσομεν· προκαλεσάμενοι γὰρ πολλὰ	καὶ	εἰκότα οὐ τυγχάνομεν. ξυγγνώμονες δὲ
[2, 100]	τὴν Φιλίππου πρότερον οὖσαν ἀρχήν,	καὶ	εἷλεν Εἰδομενὴν μὲν κατὰ κράτος,
[2, 42]	νῦν λέγω φανερὰν σημείοις καθιστάς.	καὶ	εἴρηται αὐτῆς τὰ μέγιστα· ἃ
[2, 72]	τότε κινδύνων ὑμῖν τε ξυνώμοσαν	καὶ	εἰσὶ νῦν ὑπ' Ἀθηναίοις, παρασκευή
[2, 102]	ὢν ὁ ποταμὸς προσχοῖ αἰεὶ	καὶ	εἰσὶ τῶν νήσων α῏ ἠπείρωνται,
[2, 84]	πνεῦμα, ὅπερ ἀναμένων τε περιέπλει	καὶ	εἰώθει γίγνεσθαι ἐπὶ τὴν ἕω,
[2, 83]	αὐτούς, παρὰ γῆν σφῶν κομιζομένων,	καὶ	ἐκ Πατρῶν τῆς Ἀχαΐας πρὸς
[2, 99]	Ηδῶνας ἐξελάσαντες νέμονται. ἀνέστησαν δὲ	καὶ	ἐκ τῆς νῦν Εορδίας καλουμένης
[2, 81]	τε τῆς πόλεως ὁμόσε χωρήσαντες	καὶ	ἐκ τῶν ἐνεδρῶν προσπίπτουσιν. καὶ
[2, 102]	τῶν νεῶν, τετρακοσίοις δὲ Μεσσηνίων,	καὶ	ἔκ τε Στράτου καὶ Κορόντων
[2, 5]	ἄνδρας εὐθύς. ἦσαν δὲ ὀγδοήκοντα	καὶ	ἑκατὸν οἱ ληφθέντες, καὶ Εὐρύμαχος
[2, 78]	δὲ ὀγδοήκοντα, γυναῖκες δὲ δέκα	καὶ	ἑκατὸν σιτοποιοί. τοσοῦτοι ἦσαν οἱ
[2, 62]	μᾶλλον περιγενώμεθα, ἀρκείτω μὲν ὑμῖν	καὶ	ἐκεῖνα ἐν οἷς ἄλλοτε πολλάκις
[2, 36]	τοῦδε ἐλευθέραν δι' ἀρετὴν παρέδοσαν.	καὶ	ἐκεῖνοί τε ἄξιοι ἐπαίνου καὶ
[2, 12]	ἀποπέμπουσιν οὖν αὐτὸν πρὶν ἀκοῦσαι	καὶ	ἐκέλευον ἐκτὸς ὅρων εἶναι αὐθημερόν,
[2, 67]	μετὰ τοῦ Λεάρχου καὶ Ἀμεινιάδου,	καὶ	ἐκέλευσεν ἐκείνοις παραδοῦναι· οἱ δὲ
[2, 60]	γεγένηται (αἰσθάνομαι γὰρ τὰς αἰτίασ)	καὶ	ἐκκλησίαν τούτου ἕνεκα ξυνήγαγον, ὅπως
[2, 94]	Ἀθήνας φρυκτοί τε ᾔροντο πολέμιοι	καὶ	ἔκπληξις ἐγένετο οὐδεμιᾶς τῶν κατὰ
[2, 76]	αὖθις παρὰ σφᾶς τὸν χοῦν·	καὶ	ἐλάνθανον ἐπὶ πολὺ τοὺς ἔξω,
[2, 49]	ὁμοίῳ καθειστήκει τό τε πλέον	καὶ	ἔλασσον ποτόν. καὶ ἡ ἀπορία
[2, 64]	ὑπενδῶμέν ποτε (πάντα γὰρ πέφυκε	καὶ	ἐλασσοῦσθαι) μνήμη καταλελείψεται, Ελλήνων τε
[2, 86]	καὶ οὐ προθύμους ὄντας παρεκελεύσαντο	καὶ	ἔλεξαν τοιάδε. ~Η μὲν γενομένη
[2, 15]	καὶ ἐπολέμησάν ποτε αὐτῶν, ὥσπερ	καὶ	Ελευσίνιοι μετ' Εὐμόλπου πρὸς Ερεχθέα.
[2, 57]	καὶ ἐν τῇ πόλει, ὥστε	καὶ	ἐλέχθη τοὺς Πελοποννησίους δείσαντας τὸ
[2, 48]	Πειραιεῖ ἥψατο τῶν ἀνθρώπων, ὥστε	καὶ	ἐλέχθη ὑπ' αὐτῶν ὡς οἱ
[2, 99]	γὰρ Μακεδόνων εἰσὶ καὶ Λυγκησταὶ	καὶ	Ελιμιῶται καὶ ἄλλα ἔθνη ἐπάνωθεν,
[2, 49]	ἀλλ' ὑπέρυθρον, πελιτνόν, φλυκταίναις μικραῖς	καὶ	ἕλκεσιν ἐξηνθηκός· τὰ δὲ ἐντὸς
[2, 49]	τοῦ νοσήματος ἐς τὴν κοιλίαν	καὶ	ἑλκώσεώς τε αὐτῇ ἰσχυρᾶς ἐγγιγνομένης
[2, 51]	ὥστε καὶ κτείνειν, οὐκ ἐπελάμβανεν.	καὶ	ἐμακαρίζοντό τε ὑπὸ τῶν ἄλλων,
[2, 35]	ἐδοκιμάσθη ταῦτα καλῶς ἔχειν, χρὴ	καὶ	ἐμὲ ἑπόμενον τῷ νόμῳ πειρᾶσθαι
[2, 60]	τοῦ κοινοῦ τῆς σωτηρίας ἀφίεσθε,	καὶ	ἐμέ τε τὸν παραινέσαντα πολεμεῖν
[2, 12]	ἐπειδὴ ἐπὶ τοῖς ὁρίοις ἐγένετο	καὶ	ἔμελλε διαλύσεσθαι, τοσόνδε εἰπὼν ἐπορεύετο
[2, 42]	αὐτῆς κάμνειν. ~Δι' ὃ δὴ	καὶ	ἐμήκυνα τὰ περὶ τῆς πόλεως,
[2, 46]	τοῖς ἄρσεσι κλέος ᾖ. ~Εἴρηται	καὶ	ἐμοὶ λόγῳ κατὰ τὸν νόμον
[2, 47]	πολλαχόσε ἐγκατασκῆψαι καὶ περὶ Λῆμνον	καὶ	ἐν ἄλλοις χωρίοις, οὐ μέντοι
[2, 26]	εἷλεν, ὁμήρους τε ἔλαβεν αὐτῶν,	καὶ	ἐν Ἀλόπῃ τοὺς βοηθήσαντας Λοκρῶν
[2, 76]	ἔσω διπλάσιόν τε πόνον ἔχειν	καὶ	ἐν ἀμφιβόλῳ μᾶλλον γίγνεσθαι. ἅμα
[2, 11]	οἱ πατέρες ἡμῶν πολλὰς στρατείας	καὶ	ἐν αὐτῇ Πελοποννήσῳ καὶ ἔξω
[2, 42]	ὁρωμένου σφίσιν αὐτοῖς ἀξιοῦντες πεποιθέναι,	καὶ	ἐν αὐτῷ τῷ ἀμύνεσθαι καὶ
[2, 61]	ὅμως δὲ πόλιν μεγάλην οἰκοῦντας	καὶ	ἐν ἤθεσιν ἀντιπάλοις αὐτῇ τεθραμμένους
[2, 13]	ξυλλεγομένων τε ἐς τὸν Ισθμὸν	καὶ	ἐν ὁδῷ ὄντων, πρὶν ἐσβαλεῖν
[2, 43]	ἐν τῷ ζῆν ἔτι κινδυνεύεται	καὶ	ἐν οἷς μάλιστα μεγάλα τὰ
[2, 49]	αὐτῶν πταρμὸς καὶ βράγχος ἐπεγίγνετο,	καὶ	ἐν οὐ πολλῷ χρόνῳ κατέβαινεν
[2, 101]	ἐπὶ σφᾶς ὁ στρατὸς χωρήσῃ,	καὶ	ἐν παρασκευῇ ἦσαν. ἐφοβήθησαν δὲ
[2, 8]	ἔν τε τοῖς μέλλουσι πολεμήσειν	καὶ	ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν. ἔτι
[2, 52]	νεκροὶ ἐπ' ἀλλήλοις ἀποθνῄσκοντες ἔκειντο	καὶ	ἐν ταῖς ὁδοῖς ἐκαλινδοῦντο καὶ
[2, 39]	αὐτῶν ἐς τὰ ἔργα εὐψύχῳ·	καὶ	ἐν ταῖς παιδείαις οἱ μὲν
[2, 43]	τῇ οἰκείᾳ σημαίνει ἐπιγραφή, ἀλλὰ	καὶ	ἐν τῇ μὴ προσηκούσῃ ἄγραφος
[2, 18]	Ἀρχίδαμος ἔλαβεν ἀπ' αὐτοῦ, δοκῶν	καὶ	ἐν τῇ ξυναγωγῇ τοῦ πολέμου
[2, 57]	τῇ στρατιᾷ τοὺς Ἀθηναίους ἔφθειρε	καὶ	ἐν τῇ πόλει, ὥστε καὶ
[2, 55]	τὴν αὐτὴν γνώμην εἶχεν ὥσπερ	καὶ	ἐν τῇ προτέρᾳ ἐσβολῇ. ~ἔτι
[2, 43]	τολμῶντες καὶ γιγνώσκοντες τὰ δέοντα	καὶ	ἐν τοῖς ἔργοις αἰσχυνόμενοι ἄνδρες
[2, 17]	ποτὲ αὐτὸ κατοικισθησόμενον. κατεσκευάσαντο δὲ	καὶ	ἐν τοῖς πύργοις τῶν τειχῶν
[2, 89]	εἴη τὴν ναυμαχίαν πεζομαχίαν καθίστασθαι,	καὶ	ἐν τούτῳ αἱ πλείους νῆες
[2, 65]	πόλεμος κατέστη, ὁ δὲ φαίνεται	καὶ	ἐν τούτῳ προγνοὺς τὴν δύναμιν.
[2, 29]	μηνοειδὴς καὶ ἀστέρων τινῶν ἐκφανέντων.	~Καὶ	ἐν τῷ αὐτῷ θέρει Νυμφόδωρον
[2, 89]	δι' ὀλίγου τῆς ἐφορμήσεως οὔσης,	καὶ	ἐν τῷ ἔργῳ κόσμον καὶ
[2, 89]	πλείω κατορθοῦντες, καὶ οἴονται σφίσι	καὶ	ἐν τῷ ναυτικῷ ποιήσειν τὸ
[2, 49]	φρέατα, τῇ δίψῃ ἀπαύστῳ ξυνεχόμενοι·	καὶ	ἐν τῷ ὁμοίῳ καθειστήκει τό
[2, 11]	πᾶσι γὰρ ἐν τοῖς ὄμμασι	καὶ	ἐν τῷ παραυτίκα ὁρᾶν πάσχοντάς
[2, 50]	τὴν ἀνθρωπείαν φύσιν προσέπιπτεν ἑκάστῳ	καὶ	ἐν τῷδε ἐδήλωσε μάλιστα ἄλλο
[2, 39]	ἀτολμοτέρους τῶν αἰεὶ μοχθούντων φαίνεσθαι,	καὶ	ἔν τε τούτοις τὴν πόλιν
[2, 86]	ἔξω αὐτοῦ ναυσὶν εἴκοσιν, αἷσπερ	καὶ	ἐναυμάχησεν. ἦν δὲ τοῦτο μὲν
[2, 76]	κατὰ τὸ χῶμα, ἔνθεν δὲ	καὶ	ἔνθεν αὐτοῦ ἀρξάμενοι ἀπὸ τοῦ
[2, 3]	οὐ πολλοὺς τοὺς Θηβαίους ὄντας	καὶ	ἐνόμισαν ἐπιθέμενοι ῥᾳδίως κρατήσειν· τῷ
[2, 44]	ἐνευδαιμονῆσαί τε ὁ βίος ὁμοίως	καὶ	ἐντελευτῆσαι ξυνεμετρήθη. χαλεπὸν μὲν οὖν
[2, 99]	τι αὐτῶν περὶ Φύσκαν κατῴκηται,	καὶ	ἐξ Ἀλμωπίας Ἄλμωπας. ἐκράτησαν δὲ
[2, 11]	ἄδηλα γὰρ τὰ τῶν πολέμων,	καὶ	ἐξ ὀλίγου τὰ πολλὰ καὶ
[2, 65]	δύναμιν. ἐπεβίω δὲ δύο ἔτη	καὶ	ἓξ μῆνας· καὶ ἐπειδὴ ἀπέθανεν,
[2, 25]	τε νῆες περιπλεύσασαι ἀναλαμβάνουσιν αὐτοὺς	καὶ	ἐξανάγονται ἐκλιπόντες Φειάν, καὶ τῶν
[2, 3]	ἔνδον τε ὄντας τοὺς Θηβαίους	καὶ	ἐξαπιναίως κατειλημμένην τὴν πόλιν, καταδείσαντες
[2, 30]	Εὔαρχος ἐτυράννει, λαβόντες κατὰ κράτος	καὶ	ἐξελάσαντες αὐτὸν τὸ χωρίον ἐς
[2, 27]	ἐπικειμένην αὑτῶν πέμψαντας ἐποίκους ἔχειν.	καὶ	ἐξέπεμψαν ὕστερον οὐ πολλῷ ἐς
[2, 92]	ἡ ναῦς διεφθείρετο, ἔσφαξεν ἑαυτόν,	καὶ	ἐξέπεσεν ἐς τὸν Ναυπακτίων λιμένα.
[2, 11]	στρατείας καὶ ἐν αὐτῇ Πελοποννήσῳ	καὶ	ἔξω ἐποιήσαντο, καὶ ἡμῶν αὐτῶν
[2, 78]	τάφρος δὲ ἐντός τε ἦν	καὶ	ἔξωθεν ἐξ ἧς ἐπλινθεύσαντο. καὶ
[2, 17]	τὸ ὑπὸ τὴν ἀκρόπολιν, ὃ	καὶ	ἐπάρατόν τε ἦν μὴ οἰκεῖν
[2, 79]	ἥκιστα φοβήσαντες ἔτρεψαν τοὺς Ἀθηναίους	καὶ	ἐπεδίωξαν ἐπὶ πολύ. καὶ οἱ
[2, 65]	δύο ἔτη καὶ ἓξ μῆνας·	καὶ	ἐπειδὴ ἀπέθανεν, ἐπὶ πλέον ἔτι
[2, 98]	τοσαύτης βασιλεύων παρεσκευάζετο τὸν στρατόν.	καὶ	ἐπειδὴ αὐτῷ ἑτοῖμα ἦν, ἄρας
[2, 101]	καὶ Μακεδονίαν ἅμα ἐπέχων ἔφθειρε,	καὶ	ἐπειδὴ αὐτῷ οὐδὲν ἐπράσσετο ὧν
[2, 81]	τὰ περὶ τὴν πόλιν ἐνέδραις,	καὶ	ἐπειδὴ ἐγγὺς ἦσαν, ἔκ τε
[2, 3]	λόγους δεξάμενοι ἡσύχαζον, ἄλλως τε	καὶ	ἐπειδὴ ἐς οὐδένα οὐδὲν ἐνεωτέριζον.
[2, 56]	νεῶν ἐπίπλουν τῇ Πελοποννήσῳ παρεσκευάζετο,	καὶ	ἐπειδὴ ἑτοῖμα ἦν, ἀνήγετο. ἦγε
[2, 34]	Περικλῆς ὁ Ξανθίππου ᾑρέθη λέγειν.	καὶ	ἐπειδὴ καιρὸς ἐλάμβανε, προελθὼν ἀπὸ
[2, 16]	αὐτονόμῳ οἰκήσει μετεῖχον οἱ Ἀθηναῖοι,	καὶ	ἐπειδὴ ξυνῳκίσθησαν, διὰ τὸ ἔθος
[2, 101]	λόγους ἐποιεῖτο ὧν ἕνεκα ἐστράτευσε,	καὶ	ἐπειδὴ οἱ Ἀθηναῖοι οὐ παρῆσαν
[2, 66]	τὴν γῆν ἐδῄωσαν τὰ πολλά.	καὶ	ἐπειδὴ οὐ ξυνεχώρουν, ἀπέπλευσαν ἐπ'
[2, 78]	καὶ ἔξωθεν ἐξ ἧς ἐπλινθεύσαντο.	καὶ	ἐπειδὴ πᾶν ἐξείργαστο περὶ ἀρκτούρου
[2, 10]	πόλεως ἑκάστης ἐς τὸν Ισθμόν.	καὶ	ἐπειδὴ πᾶν τὸ στράτευμα ξυνειλεγμένον
[2, 64]	καὶ αὐτοὶ ξυνδιέγνωτε πολεμεῖν, εἰ	καὶ	ἐπελθόντες οἱ ἐναντίοι ἔδρασαν ἅπερ
[2, 90]	δέ τινας οἱ Μεσσήνιοι παραβοηθήσαντες	καὶ	ἐπεσβαίνοντες ξὺν τοῖς ὅπλοις ἐς
[2, 86]	ἐπειδὴ καὶ τοὺς Ἀθηναίους εἶδον.	καὶ	ἐπὶ μὲν ἓξ ἢ ἑπτὰ
[2, 95]	Περδίκκαν τὸν Ἀλεξάνδρου Μακεδονίας βασιλέα	καὶ	ἐπὶ Ξαλκιδέας τοὺς ἐπὶ Θρᾴκης,
[2, 11]	μείζονα παρασκευὴν ἔχοντες ἐξήλθομεν, ἀλλὰ	καὶ	ἐπὶ πόλιν δυνατωτάτην νῦν ἐρχόμεθα
[2, 101]	μέχρι Θερμοπυλῶν Ελληνες ἐφοβήθησαν μὴ	καὶ	ἐπὶ σφᾶς ὁ στρατὸς χωρήσῃ,
[2, 101]	αὐτῶν ἀγόμενοι κατὰ τὸ ξυμμαχικὸν	καὶ	ἐπὶ σφᾶς χωρήσωσιν. ὁ δὲ
[2, 97]	δὲ ἀπὸ Βυζαντίου ἐς Λαιαίους	καὶ	ἐπὶ τὸν Στρυμόνα (ταύτῃ γὰρ
[2, 36]	ἐγένετο, ταῦτα δηλώσας πρῶτον εἶμι	καὶ	ἐπὶ τὸν τῶνδε ἔπαινον, νομίζων
[2, 101]	εἰσὶ πάντες. παρέσχε δὲ λόγον	καὶ	ἐπὶ τοὺς τῶν Ἀθηναίων πολεμίους
[2, 90]	τοῖς ὅπλοις ἐς τὴν θάλασσαν	καὶ	ἐπιβάντες ἀπὸ τῶν καταστρωμάτων μαχόμενοι
[2, 79]	οἱ μὲν ὁπλῖται τῶν Ξαλκιδέων	καὶ	ἐπίκουροί τινες μετ' αὐτῶν νικῶνται
[2, 11]	ἄρχειν τε τῶν ἄλλων ἀξιοῦσι	καὶ	ἐπιόντες τὴν τῶν πέλας δῃοῦν
[2, 35]	ἐνδεεστέρως πρὸς ἃ βούλεταί τε	καὶ	ἐπίσταται νομίσειε δηλοῦσθαι, ὅ τε
[2, 75]	χῶμα αἰρόμενον, ξύλινον τεῖχος ξυνθέντες	καὶ	ἐπιστήσαντες τῷ ἑαυτῶν τείχει ᾗ
[2, 34]	τῶν ἀπογενομένων πρότριτα σκηνὴν ποιήσαντες,	καὶ	ἐπιφέρει τῷ αὑτοῦ ἕκαστος ἤν
[2, 15]	ἐπολίτευον καὶ ἐβουλεύοντο· καί τινες	καὶ	ἐπολέμησάν ποτε αὐτῶν, ὥσπερ καὶ
[2, 5]	πρῶτον γενομένων ἤν τι ξυμβαίνωσι,	καὶ	ἐπομόσαι οὔ φασιν. ἐκ δ'
[2, 5]	ἄνδρας. Θηβαῖοι μὲν ταῦτα λέγουσι	καὶ	ἐπομόσαι φασὶν αὐτούς· Πλαταιῆς δ'
[2, 56]	καὶ αὐτὸ τὸ πόλισμα εἷλον	καὶ	ἐπόρθησαν. ταῦτα δὲ ποιήσαντες ἐπ'
[2, 43]	δύναμιν καθ' ἡμέραν ἔργῳ θεωμένους	καὶ	ἐραστὰς γιγνομένους αὐτῆς, καὶ ὅταν
[2, 43]	τῷ ἐντυχόντι αἰεὶ καὶ λόγου	καὶ	ἔργου καιρῷ αἰείμνηστος καταλείπεται. ἀνδρῶν
[2, 8]	εἴ τι δύναιτο καὶ λόγῳ	καὶ	ἔργῳ ξυνεπιλαμβάνειν αὐτοῖς· ἐν τούτῳ
[2, 46]	τὸν νόμον ὅσα εἶχον πρόσφορα,	καὶ	ἔργῳ οἱ θαπτόμενοι τὰ μὲν
[2, 60]	εἶναι γνῶναί τε τὰ δέοντα	καὶ	ἑρμηνεῦσαι ταῦτα, φιλόπολίς τε καὶ
[2, 56]	τε Τροιζηνίδα γῆν καὶ Αλιάδα	καὶ	Ερμιονίδα· ἔστι δὲ ταῦτα πάντα
[2, 48]	τῆς ὑπὲρ Αἰγύπτου, ἔπειτα δὲ	καὶ	ἐς Αἴγυπτον καὶ Λιβύην κατέβη
[2, 49]	ἐπεσήμαινεν. κατέσκηπτε γὰρ ἐς αἰδοῖα	καὶ	ἐς ἄκρας χεῖρας καὶ πόδας,
[2, 15]	τοῦ ἀρχαίου πρό τε γαμικῶν	καὶ	ἐς ἄλλα τῶν ἱερῶν νομίζεται
[2, 81]	Ἀκαρνᾶνας ξυμβεβοηθηκέναι, ἄπωθεν δὲ σφενδονώντων	καὶ	ἐς ἀπορίαν καθιστάντων· οὐ γὰρ
[2, 39]	τε μέλλουσιν ἀλγεινοῖς μὴ προκάμνειν,	καὶ	ἐς αὐτὰ ἐλθοῦσι μὴ ἀτολμοτέρους
[2, 91]	τὰς πλείους περιμεῖναι, αἱ δὲ	καὶ	ἐς βράχεα ἀπειρίᾳ χωρίων ὤκειλαν.
[2, 36]	πᾶσι παρεσκευάσαμεν καὶ ἐς πόλεμον	καὶ	ἐς εἰρήνην αὐταρκεστάτην. ὧν ἐγὼ
[2, 25]	ξυμμάχων ἄλλα τε ἐκάκουν περιπλέοντες	καὶ	ἐς Μεθώνην τῆς Λακωνικῆς ἀποβάντες
[2, 54]	Πελοποννησίων ἡ νόσος ἤρξατο εὐθύς,	καὶ	ἐς μὲν Πελοπόννησον οὐκ ἐσῆλθεν,
[2, 2]	ἐποιοῦντο κηρύγμασί τε χρήσασθαι ἐπιτηδείοις	καὶ	ἐς ξύμβασιν μᾶλλον καὶ φιλίαν
[2, 36]	τὴν πόλιν τοῖς πᾶσι παρεσκευάσαμεν	καὶ	ἐς πόλεμον καὶ ἐς εἰρήνην
[2, 13]	τῆς ἀκροπόλεως καὶ τἆλλα οἰκοδομήματα	καὶ	ἐς Ποτείδαιαν ἀπανηλώθη) χωρὶς δὲ
[2, 7]	τήν τε ὑπάρχουσαν ξυμμαχίαν ἐξήταζον	καὶ	ἐς τὰ περὶ Πελοπόννησον μᾶλλον
[2, 53]	φέροιεν ἀπῇσαν. ~Πρῶτόν τε ἦρξε	καὶ	ἐς τἆλλα τῇ πόλει ἐπὶ
[2, 14]	ὑποζύγια ἐς τὴν Εὔβοιαν διεπέμψαντο	καὶ	ἐς τὰς νήσους τὰς ἐπικειμένας.
[2, 100]	δὲ οὐκ ἐδύναντο. ἔπειτα δὲ	καὶ	ἐς τὴν ἄλλην Μακεδονίαν προυχώρει
[2, 48]	οὔπω ἦσαν αὐτόθι. ὕστερον δὲ	καὶ	ἐς τὴν ἄνω πόλιν ἀφίκετο,
[2, 48]	ἐς Αἴγυπτον καὶ Λιβύην κατέβη	καὶ	ἐς τὴν βασιλέως γῆν τὴν
[2, 6]	ὅσοι ἦσαν ἐν τῇ Ἀττικῇ	καὶ	ἐς τὴν Πλάταιαν ἔπεμψαν κήρυκα,
[2, 37]	τε πρὸς τὸ κοινὸν πολιτεύομεν	καὶ	ἐς τὴν πρὸς ἀλλήλους τῶν
[2, 64]	ἡ δὲ παραυτίκα τε λαμπρότης	καὶ	ἐς τὸ ἔπειτα δόξα αἰείμνηστος
[2, 20]	ὡς ἐς μάχην ταξάμενον μεῖναι	καὶ	ἐς τὸ πεδίον ἐκείνῃ τῇ
[2, 51]	καὶ αὐτοὶ τῷ παραχρῆμα περιχαρεῖ	καὶ	ἐς τὸν ἔπειτα χρόνον ἐλπίδος
[2, 13]	τὸ πρῶτον ἔμελλε Πελοποννησίων ἔσεσθαι	καὶ	ἐς τὸν πόλεμον καθίσταντο. ἔλεγε
[2, 67]	ἃ εἰπεῖν αὐθημερὸν ἀπέκτειναν πάντας	καὶ	ἐς φάραγγα ἐσέβαλον, δικαιοῦντες τοῖς
[2, 67]	ὁλκάσι περὶ Πελοπόννησον πλέοντας ἀποκτείναντες	καὶ	ἐς φάραγγας ἐσβαλόντες. πάντας γὰρ
[2, 81]	καὶ ἐκ τῶν ἐνεδρῶν προσπίπτουσιν.	καὶ	ἐς φόβον καταστάντων διαφθείρονταί τε
[2, 3]	τὴν πόλιν. προσέβαλόν τε εὐθὺς	καὶ	ἐς χεῖρας ᾖσαν κατὰ τάχος.
[2, 94]	τὸν Πειραιᾶ ναῦς τε καθεῖλκον	καὶ	ἐσβάντες κατὰ σπουδὴν καὶ πολλῷ
[2, 14]	δὲ Ἀθηναῖοι ἀκούσαντες ἀνεπείθοντό τε	καὶ	ἐσεκομίζοντο ἐκ τῶν ἀγρῶν παῖδας
[2, 79]	Ἀθηναῖοι, ἐνεδίδοσαν, ἀναχωροῦσι δ' ἐνέκειντο	καὶ	ἐσηκόντιζον. οἵ τε ἱππῆς τῶν
[2, 72]	ἄγετε νεμόμενοι τὰ ὑμέτερα αὐτῶν,	καὶ	ἔστε μηδὲ μεθ' ἑτέρων, δέχεσθε
[2, 81]	διεῖχον δὲ πολὺ ἀπ' ἀλλήλων	καὶ	ἔστιν ὅτε οὐδὲ ἑωρῶντο. καὶ
[2, 70]	τεταγμένοις, Ξενοφῶντί τε τῷ Εὐριπίδου	καὶ	Εστιοδώρῳ τῷ Ἀριστοκλείδου καὶ Φανομάχῳ
[2, 96]	ὅσα ἔθνη Παιονικὰ ὧν ἦρχε	καὶ	ἔσχατοι τῆς ἀρχῆς οὗτοι ἦσαν·
[2, 40]	οἰκείων ἅμα καὶ πολιτικῶν ἐπιμέλεια,	καὶ	ἑτέροις πρὸς ἔργα τετραμμένοις τὰ
[2, 39]	τὴν πόλιν ἀξίαν εἶναι θαυμάζεσθαι	καὶ	ἔτι ἐν ἄλλοις. ~Φιλοκαλοῦμέν τε
[2, 99]	ᾤκησαν Φάγρητα καὶ ἄλλα χωρία	(καὶ	ἔτι καὶ νῦν Πιερικὸς κόλπος
[2, 36]	καὶ ἐκεῖνοί τε ἄξιοι ἐπαίνου	καὶ	ἔτι μᾶλλον οἱ πατέρες ἡμῶν·
[2, 26]	ναῦς ἐξέπεμψαν περὶ τὴν Λοκρίδα	καὶ	Εὐβοίας ἅμα φυλακήν· ἐστρατήγει δὲ
[2, 33]	Ἀριστωνύμου καὶ Τιμόξενος ὁ Τιμοκράτους	καὶ	Εὔμαχος ὁ Ξρύσιδος. καὶ πλεύσαντες
[2, 35]	βεβαιοῦται. ὅ τε γὰρ ξυνειδὼς	καὶ	εὔνους ἀκροατὴς τάχ' ἄν τι
[2, 5]	ὀγδοήκοντα καὶ ἑκατὸν οἱ ληφθέντες,	καὶ	Εὐρύμαχος εἷς αὐτῶν ἦν, πρὸς
[2, 93]	προαισθέσθαι. ὡς δὲ ἔδοξεν αὐτοῖς,	καὶ	ἐχώρουν εὐθύς· καὶ ἀφικόμενοι νυκτὸς
[2, 7]	Κέρκυραν καὶ Κεφαλληνίαν καὶ Ἀκαρνᾶνας	καὶ	Ζάκυνθον, ὁρῶντες, εἰ σφίσι φίλια
[2, 49]	ἡ ἀπορία τοῦ μὴ ἡσυχάζειν	καὶ	ἡ ἀγρυπνία ἐπέκειτο διὰ παντός.
[2, 15]	διὰ τὴν παλαιὰν ταύτῃ κατοίκησιν	καὶ	ἡ ἀκρόπολις μέχρι τοῦδε ἔτι
[2, 97]	ὅσα ὑφαντά τε καὶ λεῖα	καὶ	ἡ ἄλλη κατασκευή, καὶ οὐ
[2, 87]	ὀλίγα ἐναντιωθῆναι, καί πού τι	καὶ	ἡ ἀπειρία πρῶτον ναυμαχοῦντας ἔσφηλεν.
[2, 49]	τε πλέον καὶ ἔλασσον ποτόν.	καὶ	ἡ ἀπορία τοῦ μὴ ἡσυχάζειν
[2, 49]	τὰ ἐντός, ἥ τε φάρυγξ	καὶ	ἡ γλῶσσα, εὐθὺς αἱματώδη ἦν
[2, 35]	μετρίως εἰπεῖν ἐν ᾧ μόλις	καὶ	ἡ δόκησις τῆς ἀληθείας βεβαιοῦται.
[2, 49]	καὶ τὸ σῶμα, ὅσονπερ χρόνον	καὶ	ἡ νόσος ἀκμάζοι, οὐκ ἐμαραίνετο,
[2, 59]	γῆ αὐτῶν ἐτέτμητο τὸ δεύτερον	καὶ	ἡ νόσος ἐπέκειτο ἅμα καὶ
[2, 52]	μᾶλλον πρὸς τῷ ὑπάρχοντι πόνῳ	καὶ	ἡ ξυγκομιδὴ ἐκ τῶν ἀγρῶν
[2, 101]	οὐδὲν ἐπράσσετο ὧν ἕνεκα ἐσέβαλε	καὶ	ἡ στρατιὰ σῖτόν τε οὐκ
[2, 21]	οὐκέτι προελθών (δι' ὃ δὴ	καὶ	ἡ φυγὴ αὐτῷ ἐγένετο ἐκ
[2, 70]	ἐξῆλθον ἔς τε τὴν Ξαλκιδικὴν	καὶ	ᾗ ἕκαστος ἐδύνατο· Ἀθηναῖοι δὲ
[2, 100]	ἐς τὸ στράτευμα τῶν Θρᾳκῶν.	καὶ	ᾗ μὲν προσπέσοιεν, οὐδεὶς ὑπέμενεν
[2, 95]	ο῏ ἔτυχον παρόντες τούτων ἕνεκα,	καὶ	ἡγεμόνα Αγνωνα· ἔδει γὰρ καὶ
[2, 81]	αὐτοὺς οἱ Στράτιοι ἔτι προσιόντας	καὶ	ἡγησάμενοι, μεμονωμένων εἰ κρατήσειαν, οὐκ
[2, 49]	παραυτίκα ἀναστάντας τῶν πάντων ὁμοίως,	καὶ	ἠγνόησαν σφᾶς τε αὐτοὺς καὶ
[2, 40]	κριθεῖεν οἱ τά τε δεινὰ	καὶ	ἡδέα σαφέστατα γιγνώσκοντες καὶ διὰ
[2, 90]	κατὰ μίαν ἐπὶ κέρως παραπλέοντας	καὶ	ἤδη ὄντας ἐντὸς τοῦ κόλπου
[2, 68]	ὄντας τῇ Ἀμφιλοχικῇ ξυνοίκους ἐπηγάγοντο,	καὶ	ἡλληνίσθησαν τὴν νῦν γλῶσσαν τότε
[2, 77]	εἰ ἐπεγένετο αὐτῇ ἐπίφορον, ὅπερ	καὶ	ἤλπιζον οἱ ἐναντίοι, οὐκ ἂν
[2, 90]	τάχους ἕκαστος, ἐπὶ τοὺς Ἀθηναίους,	καὶ	ἤλπιζον πάσας τὰς ναῦς ἀπολήψεσθαι.
[2, 71]	ποιούμενοι καὶ τοὺς ὑμετέρους πατρῴους	καὶ	ἡμετέρους ἐγχωρίους, λέγομεν ὑμῖν γῆν
[2, 11]	δόξαν οἰσόμενοι τοῖς τε προγόνοις	καὶ	ἡμῖν αὐτοῖς ἐπ' ἀμφότερα ἐκ
[2, 11]	αὐτῇ Πελοποννήσῳ καὶ ἔξω ἐποιήσαντο,	καὶ	ἡμῶν αὐτῶν οἱ πρεσβύτεροι οὐκ
[2, 62]	ἐφ' ὅσον τε νῦν νέμεσθε	καὶ	ἢν ἐπὶ πλέον βουληθῆτε· καὶ
[2, 13]	οὐκ ὀλίγα, οἷς χρήσεσθαι αὐτούς,	καὶ	ἢν πάνυ ἐξείργωνται πάντων, καὶ
[2, 73]	ἃ προκαλεῖται Ἀθηναίοις κοινῶσαι πρῶτον,	καὶ	ἢν πείθωσιν αὐτούς, ποιεῖν ταῦτα·
[2, 68]	τῇ ἑαυτοῦ πατρίδι Ἄργος ὀνομάσας	(καὶ	ἦν ἡ πόλις αὕτη μεγίστη
[2, 92]	πρὸς τῇ γῇ διέφθειραν ναῦς·	καὶ	ἥνπερ ἔλαβον ναῦν, ἀνέθεσαν ἐπὶ
[2, 67]	ἦν στράτευμα τῶν Ἀθηναίων πολιορκοῦν,	καὶ	ᾗπερ ὥρμηντο, δι' ἐκείνου πορευθῆναι
[2, 74]	ὅσοι γῆν τὴν Πλαταιίδα ἔχετε	καὶ	ἥρωες, ξυνίστορές ἐστε ὅτι οὔτε
[2, 74]	μὲν ἐς ἐπιμαρτυρίαν καὶ θεῶν	καὶ	ἡρώων τῶν ἐγχωρίων Ἀρχίδαμος ὁ
[2, 45]	γενέσθαι ὑμῖν μεγάλη ἡ δόξα	καὶ	ἧς ἂν ἐπ' ἐλάχιστον ἀρετῆς
[2, 99]	τινα καθήκουσαν ἄνωθεν μέχρι Πέλλης	καὶ	θαλάσσης ἐκτήσαντο, καὶ πέραν Ἀξιοῦ
[2, 62]	τῶν ἐς χρῆσιν φανερῶν, γῆς	καὶ	θαλάσσης, τοῦ ἑτέρου ὑμᾶς παντὸς
[2, 57]	ὅτι ἐν τῇ πόλει εἴη	καὶ	θάπτοντας ἅμα ᾐσθάνοντο, θᾶσσον ἐκ
[2, 29]	καὶ τὸν Περδίκκαν τοῖς Ἀθηναίοις	καὶ	Θέρμην αὐτῷ ἔπεισεν ἀποδοῦναι· ξυνεστράτευσέ
[2, 80]	Νικάνωρ. ξυνεστρατεύοντο δὲ μετὰ Ξαόνων	καὶ	Θεσπρωτοὶ ἀβασίλευτοι. Μολοσσοὺς δὲ ἦγε
[2, 22]	οὐκ ἔλασσον ἔσχον οἱ Ἀθηναῖοι	καὶ	Θεσσαλοί, μέχρι οὗ προσβοηθησάντων τοῖς
[2, 22]	Ἀθηναίων τέλει ἑνὶ τῶν ἱππέων	καὶ	Θεσσαλοῖς μετ' αὐτῶν πρὸς τοὺς
[2, 74]	δὴ πρῶτον μὲν ἐς ἐπιμαρτυρίαν	καὶ	θεῶν καὶ ἡρώων τῶν ἐγχωρίων
[2, 9]	πᾶσαι αἱ Κυκλάδες πλὴν Μήλου	καὶ	Θήρας. τούτων ναυτικὸν παρείχοντο Ξῖοι,
[2, 102]	ῥεῦμά ἐστι μέγα καὶ πολὺ	καὶ	θολερόν, αἵ τε νῆσοι πυκναί,
[2, 21]	ἐσβαλὼν τῆς Ἀττικῆς ἐς Ελευσῖνα	καὶ	Θριῶζε στρατῷ Πελοποννησίων πρὸ τοῦδε
[2, 26]	τε παραθαλασσίου ἔστιν ἃ ἐδῄωσε	καὶ	Θρόνιον εἷλεν, ὁμήρους τε ἔλαβεν
[2, 38]	γνώμῃ ἐπορισάμεθα, ἀγῶσι μέν γε	καὶ	θυσίαις διετησίοις νομίζοντες, ἰδίαις δὲ
[2, 48]	περὶ αὐτοῦ ὡς ἕκαστος γιγνώσκει	καὶ	ἰατρὸς καὶ ἰδιώτης, ἀφ' ὅτου
[2, 65]	εἶναι κατὰ τὰς ἰδίας φιλοτιμίας	καὶ	ἴδια κέρδη κακῶς ἔς τε
[2, 48]	ὡς ἕκαστος γιγνώσκει καὶ ἰατρὸς	καὶ	ἰδιώτης, ἀφ' ὅτου εἰκὸς ἦν
[2, 8]	Ελλάδα ἐλευθεροῦσιν. ἔρρωτό τε πᾶς	καὶ	ἰδιώτης καὶ πόλις εἴ τι
[2, 64]	μάλιστα ἀντέχουσιν, οὗτοι καὶ πόλεων	καὶ	ἰδιωτῶν κράτιστοί εἰσιν. ~Τοιαῦτα ὁ
[2, 2]	ἐπείθοντο ὥστε εὐθὺς ἔργου ἔχεσθαι	καὶ	ἰέναι ἐπὶ τὰς οἰκίας τῶν
[2, 16]	χαλεπῶς ἔφερον οἰκίας τε καταλείποντες	καὶ	ἱερὰ ἃ διὰ παντὸς ἦν
[2, 52]	ὅτι γένωνται, ἐς ὀλιγωρίαν ἐτράποντο	καὶ	ἱερῶν καὶ ὁσίων ὁμοίως. νόμοι
[2, 76]	ὑπαγομένου αὐτοῖς κάτωθεν τοῦ χώματος	καὶ	ἱζάνοντος αἰεὶ ἐπὶ τὸ κενούμενον.
[2, 56]	τῶν νεῶν ὁπλίτας Ἀθηναίων τετρακισχιλίους	καὶ	ἱππέας τριακοσίους ἐν ναυσὶν ἱππαγωγοῖς
[2, 79]	ἐπιστρατείᾳ Ἀθηναῖοι δισχιλίοις ὁπλίταις ἑαυτῶν	καὶ	ἱππεῦσι διακοσίοις ἐπεστράτευσαν ἐπὶ Ξαλκιδέας
[2, 31]	ἐσβολαὶ Ἀθηναίων ἐς τὴν Μεγαρίδα	καὶ	ἱππέων καὶ πανστρατιᾷ, μέχρι οὗ
[2, 22]	τοὺς ἐγγὺς τῆς πόλεως κακουργεῖν·	καὶ	ἱππομαχία τις ἐγένετο βραχεῖα ἐν
[2, 83]	ο῏ παρεσκευάζοντο, Κορινθίων δὲ Μαχάων	καὶ	Ισοκράτης καὶ Ἀγαθαρχίδας. καὶ οἱ
[2, 97]	πνεῦμα, νηὶ στρογγύλῃ τεσσάρων ἡμερῶν	καὶ	ἴσων νυκτῶν· ὁδῷ δὲ τὰ
[2, 41]	πόλιν τῆς Ελλάδος παίδευσιν εἶναι	καὶ	καθ' ἕκαστον δοκεῖν ἄν μοι
[2, 64]	μεγίστοις ἀντέσχομεν πρός τε ξύμπαντας	καὶ	καθ' ἑκάστους, πόλιν τε τοῖς
[2, 47]	Ἀρχίδαμος ὁ Ζευξιδάμου Λακεδαιμονίων βασιλεύσ)	καὶ	καθεζόμενοι ἐδῄουν τὴν γῆν. καὶ
[2, 19]	τῆς Ἀττικῆς τῶν δήμων καλουμένων,	καὶ	καθεζόμενοι ἐς αὐτὸ στρατόπεδόν τε
[2, 19]	Ἀρχίδαμος ὁ Ζευξιδάμου, Λακεδαιμονίων βασιλεύς.	καὶ	καθεζόμενοι ἔτεμνον πρῶτον μὲν Ελευσῖνα
[2, 93]	ἐχώρουν εὐθύς· καὶ ἀφικόμενοι νυκτὸς	καὶ	καθελκύσαντες ἐκ τῆς Νισαίας τὰς
[2, 71]	Ἀρχίδαμος ὁ Ζευξιδάμου Λακεδαιμονίων βασιλεύς.	καὶ	καθίσας τὸν στρατὸν ἔμελλε δῃώσειν
[2, 53]	τε ἐς αὐτὸ κερδαλέον, τοῦτο	καὶ	καλὸν καὶ χρήσιμον κατέστη. θεῶν
[2, 24]	Ἀθηναῖοι φυλακὰς κατεστήσαντο κατὰ γῆν	καὶ	κατὰ θάλασσαν, ὥσπερ δὴ ἔμελλον
[2, 83]	πορθμόν. στρατηγοὶ δὲ ἦσαν μὲν	καὶ	κατὰ πόλεις ἑκάστων ο῏ παρεσκευάζοντο,
[2, 90]	ὡς ἑώρα ἀναγομένους αὐτούς, ἄκων	καὶ	κατὰ σπουδὴν ἐμβιβάσας ἔπλει παρὰ
[2, 18]	ἐν τῷ Ισθμῷ ἐπιμονὴ γενομένη	καὶ	κατὰ τὴν ἄλλην πορείαν ἡ
[2, 61]	πρὸς τοῖς ἄλλοις οὐχ ἥκιστα	καὶ	κατὰ τὴν νόσον γεγένηται. ὅμως
[2, 65]	τοῦ ναυτικοῦ τῷ πλέονι μορίῳ	καὶ	κατὰ τὴν πόλιν ἤδη ἐν
[2, 91]	τῇ Λευκαδίᾳ διωκούσῃ ἐμβάλλει μέσῃ	καὶ	καταδύει. τοῖς μὲν οὖν Πελοποννησίοις
[2, 15]	τε ἄλλα διεκόσμησε τὴν χώραν	καὶ	καταλύσας τῶν ἄλλων πόλεων τά
[2, 5]	καὶ ἄνθρωποι κατὰ τοὺς ἀγροὺς	καὶ	κατασκευή, οἷα ἀπροσδοκήτου κακοῦ ἐν
[2, 62]	ὁμόσε μὴ φρονήματι μόνον, ἀλλὰ	καὶ	καταφρονήματι. αὔχημα μὲν γὰρ καὶ
[2, 84]	τὰς ἄλλας ᾗ χωρήσειαν διέφθειρον,	καὶ	κατέστησαν ἐς ἀλκὴν μὲν μηδένα
[2, 102]	μητέρα οὐκ ὀλίγον χρόνον ἐπλανᾶτο.	καὶ	κατοικισθεὶς ἐς τοὺς περὶ Οἰνιάδας
[2, 18]	ἔτι ἀκεραίου οὔσης ἐνδώσειν τι	καὶ	κατοκνήσειν περιιδεῖν αὐτὴν τμηθεῖσαν, ἀνεῖχεν.
[2, 70]	ἔπεμψαν ἑαυτῶν ἐς τὴν Ποτείδαιαν	καὶ	κατῴκισαν. ταῦτα μὲν ἐν τῷ
[2, 85]	τῆς ναυμαχίας ἣν ἐνίκησαν φράσοντας,	καὶ	κελεύων αὑτῷ ναῦς ὅτι πλείστας
[2, 4]	καὶ ὀλολυγῇ χρωμένων λίθοις τε	καὶ	κεράμῳ βαλλόντων, καὶ ὑετοῦ ἅμα
[2, 25]	ἑκατὸν ναυσὶ περὶ Πελοπόννησον Ἀθηναῖοι	καὶ	Κερκυραῖοι μετ' αὐτῶν πεντήκοντα ναυσὶ
[2, 7]	Πελοπόννησον μᾶλλον χωρία ἐπρεσβεύοντο, Κέρκυραν	καὶ	Κεφαλληνίαν καὶ Ἀκαρνᾶνας καὶ Ζάκυνθον,
[2, 80]	Ἀκαρνανίαν σχόντες καὶ τῆς Ζακύνθου	καὶ	Κεφαλληνίας κρατήσουσι, καὶ ὁ περίπλους
[2, 63]	ἀγωνίζεσθαι, ἀλλὰ καὶ ἀρχῆς στερήσεως	καὶ	κινδύνου ὧν ἐν τῇ ἀρχῇ
[2, 42]	ἐναντίων τιμωρίαν ποθεινοτέραν αὐτῶν λαβόντες	καὶ	κινδύνων ἅμα τόνδε κάλλιστον νομίσαντες
[2, 58]	αὐτοῦ θέρους Αγνων ὁ Νικίου	καὶ	Κλεόπομπος ὁ Κλεινίου, ξυστράτηγοι ὄντες
[2, 66]	ἐπέπλεον δὲ Λακεδαιμονίων χίλιοι ὁπλῖται	καὶ	Κνῆμος Σπαρτιάτης ναύαρχος. ἀποβάντες δὲ
[2, 43]	κάκωσις ἢ ὁ μετὰ ῥώμης	καὶ	κοινῆς ἐλπίδος ἅμα γιγνόμενος ἀναίσθητος
[2, 92]	ἐς τὸν κόλπον τὸν Κρισαῖον	καὶ	Κόρινθον ἅπαντες πλὴν Λευκαδίων. καὶ
[2, 102]	Μεσσηνίων, καὶ ἔκ τε Στράτου	καὶ	Κορόντων καὶ ἄλλων χωρίων ἄνδρας
[2, 9]	Θρᾴκης, νῆσοι ὅσαι ἐντὸς Πελοποννήσου	καὶ	Κρήτης πρὸς ἥλιον ἀνίσχοντα, πᾶσαι
[2, 51]	δὶς γὰρ τὸν αὐτόν, ὥστε	καὶ	κτείνειν, οὐκ ἐπελάμβανεν. καὶ ἐμακαρίζοντό
[2, 87]	προσγενόμενα διδασκαλίαν παρέξει. θαρσοῦντες οὖν	καὶ	κυβερνῆται καὶ ναῦται τὸ καθ'
[2, 102]	οὐ δοκοῦντας βεβαίους εἶναι ἐξήλασαν,	καὶ	Κύνητα τὸν Θεολύτου ἐς Κόροντα
[2, 100]	προυχώρει τὴν ἐν ἀριστερᾷ Πέλλης	καὶ	Κύρρου. ἔσω δὲ τούτων ἐς
[2, 96]	ξυνηκολούθουν. ἀνίστη δὲ καὶ Ἀγριᾶνας	καὶ	Λαιαίους καὶ ἄλλα ὅσα ἔθνη
[2, 96]	τοῦ Σκόμβρου ὄρους δι' Ἀγριάνων	καὶ	Λαιαίων ῥεῖ, {οὗ} ὡρίζετο ἡ
[2, 7]	παρεσκευάζοντο ὡς πολεμήσοντες, παρεσκευάζοντο δὲ	καὶ	Λακεδαιμόνιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι, πρεσβείας
[2, 71]	πρὸς αὐτὸν ἔλεγον τοιάδε· Ἀρχίδαμε	καὶ	Λακεδαιμόνιοι, οὐ δίκαια ποιεῖτε οὐδ'
[2, 7]	ἦσαν ἐκτὸς τῆς ἑαυτῶν δυνάμεως.	καὶ	Λακεδαιμονίοις μὲν πρὸς ταῖς αὐτοῦ
[2, 64]	τῷ ἤδη προθύμῳ ἀμφότερα κτήσασθε,	καὶ	Λακεδαιμονίοις μήτε ἐπικηρυκεύεσθε μήτε ἔνδηλοι
[2, 13]	παραλίπῃ καὶ μὴ δῃώσῃ, ἢ	καὶ	Λακεδαιμονίων κελευσάντων ἐπὶ διαβολῇ τῇ
[2, 67]	αὐτοῦ θέρους τελευτῶντος Ἀριστεὺς Κορίνθιος	καὶ	Λακεδαιμονίων πρέσβεις Ἀνήριστος καὶ Νικόλαος
[2, 27]	Θυρεᾶτις γῆ μεθορία τῆς Ἀργείας	καὶ	Λακωνικῆς ἐστίν, ἐπὶ θάλασσαν καθήκουσα.
[2, 97]	χωρὶς δὲ ὅσα ὑφαντά τε	καὶ	λεῖα καὶ ἡ ἄλλη κατασκευή,
[2, 94]	Σαλαμῖνος τὰ πολλὰ καὶ ἀνθρώπους	καὶ	λείαν λαβόντες καὶ τὰς τρεῖς
[2, 7]	δὲ τοῦ ἐν Πλαταιαῖς ἔργου	καὶ	λελυμένων λαμπρῶς τῶν σπονδῶν οἱ
[2, 56]	ποιηθείσαις· ξυνεστρατεύοντο δὲ καὶ Ξῖοι	καὶ	Λέσβιοι πεντήκοντα ναυσίν. ὅτε δὲ
[2, 30]	δὲ ἡ Κεφαλληνία κατὰ Ἀκαρνανίαν	καὶ	Λευκάδα τετράπολις οὖσα, Παλῆς, Κράνιοι,
[2, 80]	αὐτῷ παρῆσαν Ελλήνων μὲν Ἀμπρακιῶται	καὶ	Λευκάδιοι καὶ Ἀνακτόριοι καὶ οὓς
[2, 49]	καὶ τῶν ὀφθαλμῶν. τοὺς δὲ	καὶ	λήθη ἐλάμβανε παραυτίκα ἀναστάντας τῶν
[2, 48]	ἔπειτα δὲ καὶ ἐς Αἴγυπτον	καὶ	Λιβύην κατέβη καὶ ἐς τὴν
[2, 75]	ἐφόρουν δὲ ὕλην ἐς αὐτὸ	καὶ	λίθους καὶ γῆν καὶ εἴ
[2, 43]	αὐτῶν παρὰ τῷ ἐντυχόντι αἰεὶ	καὶ	λόγου καὶ ἔργου καιρῷ αἰείμνηστος
[2, 8]	καὶ πόλις εἴ τι δύναιτο	καὶ	λόγῳ καὶ ἔργῳ ξυνεπιλαμβάνειν αὐτοῖς·
[2, 84]	καὶ πρὸς ἀλλήλους ἀντιφυλακῇ τε	καὶ	λοιδορίᾳ οὐδὲν κατήκουον οὔτε τῶν
[2, 54]	πάλαι ᾄδεσθαι ἥξει Δωριακὸς πόλεμος	καὶ	λοιμὸς ἅμ' αὐτῷ. ἐγένετο μὲν
[2, 99]	ἦρχεν. τῶν γὰρ Μακεδόνων εἰσὶ	καὶ	Λυγκησταὶ καὶ Ελιμιῶται καὶ ἄλλα
[2, 69]	ἑτέρας δὲ ἓξ ἐπὶ Καρίας	καὶ	Λυκίας καὶ Μελήσανδρον στρατηγόν, ὅπως
[2, 85]	τὰς ναῦς Τιμοκράτη καὶ Βρασίδαν	καὶ	Λυκόφρονα, κελεύοντες ἄλλην ναυμαχίαν βελτίω
[2, 44]	αἷς ποτὲ καὶ αὐτοὶ ἠγάλλεσθε·	καὶ	λύπη οὐχ ὧν ἄν τις
[2, 64]	κέκτηται, φθονήσει. τὸ δὲ μισεῖσθαι	καὶ	λυπηροὺς εἶναι ἐν τῷ παρόντι
[2, 101]	οἱ πρὸς νότον οἰκοῦντες Θεσσαλοὶ	καὶ	Μάγνητες καὶ οἱ ἄλλοι ὑπήκοοι
[2, 98]	Παίονας, ἐν ἀριστερᾷ δὲ Σιντοὺς	καὶ	Μαιδούς. διελθόντες δὲ αὐτὸ ἀφίκοντο
[2, 101]	τήν τε Ξαλκιδικὴν καὶ Βοττικὴν	καὶ	Μακεδονίαν ἅμα ἐπέχων ἔφθειρε, καὶ
[2, 99]	Ἀνθεμοῦντα καὶ Γρηστωνίαν καὶ Βισαλτίαν	καὶ	Μακεδόνων αὐτῶν πολλήν. τὸ δὲ
[2, 37]	ὄντων ἀκροάσει καὶ τῶν νόμων,	καὶ	μάλιστα αὐτῶν ὅσοι τε ἐπ'
[2, 51]	τοῦ θεραπεύσοντος· εἴτε προσίοιεν, διεφθείροντο,	καὶ	μάλιστα οἱ ἀρετῆς τι μεταποιούμενοι·
[2, 47]	ἀλλ' αὐτοὶ μάλιστα ἔθνῃσκον ὅσῳ	καὶ	μάλιστα προσῇσαν, οὔτε ἄλλη ἀνθρωπεία
[2, 21]	καὶ ἐδόκει τοῖς τε ἄλλοις	καὶ	μάλιστα τῇ νεότητι ἐπεξιέναι καὶ
[2, 96]	ὀρεινῶν Θρᾳκῶν πολλοὺς τῶν αὐτονόμων	καὶ	μαχαιροφόρων, ο῏ Δῖοι καλοῦνται, τὴν
[2, 96]	ἔστι δὲ ἐρῆμον τὸ ὄρος	καὶ	μέγα, ἐχόμενον τῆς Ροδόπης. ~Εγένετο
[2, 11]	οὖν ἐπὶ τοσαύτην πόλιν στρατεύοντες	καὶ	μεγίστην δόξαν οἰσόμενοι τοῖς τε
[2, 64]	πόλιν τε τοῖς πᾶσιν εὐπορωτάτην	καὶ	μεγίστην ᾠκήσαμεν. καίτοι ταῦτα ὁ
[2, 101]	Σεύθου τοῦ Σπαραδόκου, ἀδελφιδοῦ ὄντος	καὶ	μέγιστον μεθ' ἑαυτὸν δυναμένου, ὥστ'
[2, 36]	τε ἐπιτηδεύσεως ἤλθομεν ἐπ' αὐτὰ	καὶ	μεθ' οἵας πολιτείας καὶ τρόπων
[2, 101]	προσποιεῖται. καὶ ὁ μὲν πεισθεὶς	καὶ	μείνας τριάκοντα τὰς πάσας ἡμέρας,
[2, 69]	ἓξ ἐπὶ Καρίας καὶ Λυκίας	καὶ	Μελήσανδρον στρατηγόν, ὅπως ταῦτά τε
[2, 60]	τούτου ἕνεκα ξυνήγαγον, ὅπως ὑπομνήσω	καὶ	μέμψωμαι εἴ τι μὴ ὀρθῶς
[2, 81]	πείθοιεν, ἔργῳ πειρῷντο τοῦ τείχους.	καὶ	μέσον μὲν ἔχοντες προσῇσαν Ξάονες
[2, 60]	ἂν πωλοῖτο. ὥστ' εἴ μοι	καὶ	μέσως ἡγούμενοι μᾶλλον ἑτέρων προσεῖναι
[2, 98]	τὸ πλεῖστον αὐτοὶ Οδρύσαι παρείχοντο	καὶ	μετ' αὐτοὺς Γέται. τοῦ δὲ
[2, 6]	ἀφικόμενος ηὗρε τοὺς ἄνδρας διεφθαρμένους.	καὶ	μετὰ ταῦτα οἱ Ἀθηναῖοι στρατεύσαντες
[2, 94]	τῇ Σαλαμῖνι ἀπέπλευσαν καὶ αὐτοί,	καὶ	μετὰ τοῦτο φυλακὴν ἤδη τοῦ
[2, 85]	τὰς ναῦς ᾤχετο ἐς Κρήτην,	καὶ	μετὰ τῶν Πολιχνιτῶν ἐδῄου τὴν
[2, 41]	ἡμῶν ἐπὶ πλεῖστ' ἂν εἴδη	καὶ	μετὰ χαρίτων μάλιστ' ἂν εὐτραπέλως
[2, 61]	ἄπεστιν ἔτι ἡ δήλωσις ἅπασι,	καὶ	μεταβολῆς μεγάλης, καὶ ταύτης ἐξ
[2, 29]	πρότερον πολέμιον νομίζοντες πρόξενον ἐποιήσαντο	καὶ	μετεπέμψαντο, βουλόμενοι Σιτάλκην σφίσι τὸν
[2, 13]	τῶν πρεσβυτάτων καὶ τῶν νεωτάτων,	καὶ	μετοίκων ὅσοι ὁπλῖται ἦσαν. τοῦ
[2, 24]	αὐτοῖς ἐξαίρετα ποιησαμένοις χωρὶς θέσθαι	καὶ	μὴ ἀναλοῦν, ἀλλ' ἀπὸ τῶν
[2, 87]	αὐτοὺς αἰεὶ ὀρθῶς ἀνδρείους εἶναι,	καὶ	μὴ ἀπειρίαν τοῦ ἀνδρείου παρόντος
[2, 13]	χαρίζεσθαι τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ παραλίπῃ	καὶ	μὴ δῃώσῃ, ἢ καὶ Λακεδαιμονίων
[2, 53]	κρίνοντες ἐν ὁμοίῳ καὶ σέβειν	καὶ	μὴ ἐκ τοῦ πάντας ὁρᾶν
[2, 35]	τάφον τόνδε δημοσίᾳ παρασκευασθέντα ὁρᾶτε,	καὶ	μὴ ἐν ἑνὶ ἀνδρὶ πολλῶν
[2, 20]	πάντας ἐς μάχην. εἴ τε	καὶ	μὴ ἐπεξέλθοιεν ἐκείνῃ τῇ ἐσβολῇ
[2, 39]	ῥᾳθυμίᾳ μᾶλλον ἢ πόνων μελέτῃ	καὶ	μὴ μετὰ νόμων τὸ πλέον
[2, 60]	οὐ χρὴ πάντας ἀμύνειν αὐτῇ,	καὶ	μὴ ὃ νῦν ὑμεῖς δρᾶτε·
[2, 21]	καὶ μάλιστα τῇ νεότητι ἐπεξιέναι	καὶ	μὴ περιορᾶν. κατὰ ξυστάσεις τε
[2, 60]	κρείσσων. ὅ τε γὰρ γνοὺς	καὶ	μὴ σαφῶς διδάξας ἐν ἴσῳ
[2, 85]	κελεύοντες ἄλλην ναυμαχίαν βελτίω παρασκευάζεσθαι	καὶ	μὴ ὑπ' ὀλίγων νεῶν εἴργεσθαι
[2, 63]	ἄρχειν, ᾧπερ ἅπαντες ἀγάλλεσθε, βοηθεῖν,	καὶ	μὴ φεύγειν τοὺς πόνους ἢ
[2, 89]	πρῶτον μὲν διὰ τὸ προνενικῆσθαι	καὶ	μηδ' αὐτοὶ οἴεσθαι ὁμοῖοι ἡμῖν
[2, 13]	ἄλλων, ἀφίησιν αὐτὰ δημόσια εἶναι	καὶ	μηδεμίαν οἱ ὑποψίαν κατὰ ταῦτα
[2, 38]	ἄγραφοι ὄντες αἰσχύνην ὁμολογουμένην φέρουσιν.	~Καὶ	μὴν καὶ τῶν πόνων πλείστας
[2, 76]	γίγνεσθαι. ἅμα δὲ τῇ χώσει	καὶ	μηχανὰς προσῆγον οἱ Πελοποννήσιοι τῇ
[2, 87]	μάλιστα φοβεῖσθε, ἀνδρείαν μὲν ἔχουσα	καὶ	μνήμην ἕξει ἐν τῷ δεινῷ
[2, 17]	ὑπὸ τῆς παραχρῆμα ἀνάγκης ἐξῳκήθη.	καί	μοι δοκεῖ τὸ μαντεῖον τοὐναντίον
[2, 45]	οὐκ ὄντα ἅπας εἴωθεν ἐπαινεῖν)	καὶ	μόλις ἂν καθ' ὑπερβολὴν ἀρετῆς
[2, 41]	ἀκοῆς κρείσσων ἐς πεῖραν ἔρχεται,	καὶ	μόνη οὔτε τῷ πολεμίῳ ἐπελθόντι
[2, 40]	ἐς ὀφείλημα τὴν ἀρετὴν ἀποδώσων.	καὶ	μόνοι οὐ τοῦ ξυμφέροντος μᾶλλον
[2, 28]	θέρους νουμηνίᾳ κατὰ σελήνην, ὥσπερ	καὶ	μόνον δοκεῖ εἶναι γίγνεσθαι δυνατόν,
[2, 13]	ἐθάρσυνεν αὐτούς, ὁπλίτας δὲ τρισχιλίους	καὶ	μυρίους εἶναι ἄνευ τῶν ἐν
[2, 13]	καὶ τῶν παρ' ἔπαλξιν ἑξακισχιλίων	καὶ	μυρίων. τοσοῦτοι γὰρ ἐφύλασσον τὸ
[2, 89]	τὰ πολλὰ τῶν πολεμίων ξυμφέρει	καὶ	ναυμαχίᾳ οὐχ ἥκιστα, ἀμύνεσθέ τε
[2, 84]	τροπαῖον στήσαντες ἐπὶ τῷ Ρίῳ	καὶ	ναῦν ἀναθέντες τῷ Ποσειδῶνι ἀνεχώρησαν
[2, 80]	περὶ Πελοπόννησον· ἐλπίδα δ' εἶναι	καὶ	Ναύπακτον λαβεῖν. οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι
[2, 84]	Ἀχαΐας. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι καταδιώξαντες	καὶ	ναῦς δώδεκα λαβόντες τούς τε
[2, 84]	τε πλοίων, ἅμα προσκειμένων ἐταράσσοντο,	καὶ	ναῦς τε νηὶ προσέπιπτε καὶ
[2, 68]	αὐτοῖς Φορμίωνά τε στρατηγὸν ἔπεμψαν	καὶ	ναῦς τριάκοντα, ἀφικομένου {δὲ} τοῦ
[2, 87]	παρέξει. θαρσοῦντες οὖν καὶ κυβερνῆται	καὶ	ναῦται τὸ καθ' ἑαυτὸν ἕκαστος
[2, 52]	φθόρος ἐγίγνετο οὐδενὶ κόσμῳ, ἀλλὰ	καὶ	νεκροὶ ἐπ' ἀλλήλοις ἀποθνῄσκοντες ἔκειντο
[2, 15]	ἀποδείξας καὶ πρυτανεῖον, ξυνῴκισε πάντας,	καὶ	νεμομένους τὰ αὑτῶν ἑκάστους ἅπερ
[2, 8]	πάντες ὀξύτερον ἀντιλαμβάνονται, τότε δὲ	καὶ	νεότης πολλὴ μὲν οὖσα ἐν
[2, 93]	καὶ φρούριον ἐπ' αὐτοῦ ἦν	καὶ	νεῶν τριῶν φυλακὴ τοῦ μὴ
[2, 80]	ἐκ τοῦ ἀρχικοῦ γένους Φώτιος	καὶ	Νικάνωρ. ξυνεστρατεύοντο δὲ μετὰ Ξαόνων
[2, 39]	τινας ἡμῶν πάντας αὐχοῦσιν ἀπεῶσθαι	καὶ	νικηθέντες ὑφ' ἁπάντων ἡσσῆσθαι. καίτοι
[2, 67]	Κορίνθιος καὶ Λακεδαιμονίων πρέσβεις Ἀνήριστος	καὶ	Νικόλαος καὶ Πρατόδαμος καὶ Τεγεάτης
[2, 3]	ἐξαπιναίως κατειλημμένην τὴν πόλιν, καταδείσαντες	καὶ	νομίσαντες πολλῷ πλείους ἐσεληλυθέναι (οὐ
[2, 75]	ἐπιβαλλόμενον. ἡμέρας δὲ ἔχουν ἑβδομήκοντα	καὶ	νύκτας ξυνεχῶς, διῃρημένοι κατ' ἀναπαύλας,
[2, 15]	οὔσῃ τὰ πλείστου ἄξια ἐχρῶντο,	καὶ	νῦν ἔτι ἀπὸ τοῦ ἀρχαίου
[2, 99]	ἐθνῶν οἱ Μακεδόνες οὗτοι, ἃ	καὶ	νῦν ἔτι ἔχουσι, τόν τε
[2, 15]	οἱ ἀπ' Ἀθηναίων Ιωνες ἔτι	καὶ	νῦν νομίζουσιν. ἵδρυται δὲ καὶ
[2, 35]	καὶ δηλοῦσθαι τὰς τιμάς, οἷα	καὶ	νῦν περὶ τὸν τάφον τόνδε
[2, 99]	καὶ ἄλλα χωρία (καὶ ἔτι	καὶ	νῦν Πιερικὸς κόλπος καλεῖται ἡ
[2, 15]	ξυνοίκια ἐξ ἐκείνου Ἀθηναῖοι ἔτι	καὶ	νῦν τῇ θεῷ ἑορτὴν δημοτελῆ
[2, 64]	ἐς ἀΐδιον τοῖς ἐπιγιγνομένοις, ἢν	καὶ	νῦν ὑπενδῶμέν ποτε (πάντα γὰρ
[2, 11]	μάχης ἰέναι αὐτούς, εἰ μὴ	καὶ	νῦν ὥρμηνται ἐν ᾧ οὔπω
[2, 80]	οὐ πολλῷ ὕστερον τούτων, Ἀμπρακιῶται	καὶ	Ξάονες βουλόμενοι Ἀκαρνανίαν τὴν πᾶσαν
[2, 68]	τὴν στρατείαν ποιοῦνται αὑτῶν τε	καὶ	Ξαόνων καὶ ἄλλων τινῶν τῶν
[2, 34]	δὲ ὁ βουλόμενος καὶ ἀστῶν	καὶ	ξένων, καὶ γυναῖκες πάρεισιν αἱ
[2, 36]	τὸν πάντα ὅμιλον καὶ ἀστῶν	καὶ	ξένων ξύμφορον εἶναι ἐπακοῦσαι αὐτῶν.
[2, 56]	παλαιῶν νεῶν ποιηθείσαις· ξυνεστρατεύοντο δὲ	καὶ	Ξῖοι καὶ Λέσβιοι πεντήκοντα ναυσίν.
[2, 71]	Πλαταιῶν ἀγορᾷ ἱερὰ Διὶ ἐλευθερίῳ	καὶ	ξυγκαλέσας πάντας τοὺς ξυμμάχους ἀπεδίδου
[2, 88]	ἐβούλετο ὑπόμνησιν ποιήσασθαι τοῦ θαρσεῖν,	καὶ	ξυγκαλέσας τοὺς Ἀθηναίους ἔλεγε τοιάδε.
[2, 38]	ἐκ πάσης γῆς τὰ πάντα,	καὶ	ξυμβαίνει ἡμῖν μηδὲν οἰκειοτέρᾳ τῇ
[2, 54]	πόλεμος καταλάβῃ Δωρικὸς τοῦδε ὕστερος	καὶ	ξυμβῇ γενέσθαι λιμόν, κατὰ τὸ
[2, 11]	ἀξιολογωτάτους παρῄνει τοιάδε. ~Ἄνδρες Πελοποννήσιοι	καὶ	ξύμμαχοι, καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν
[2, 67]	πείσειαν αὐτὸν χρήματά τε παρασχεῖν	καὶ	ξυμπολεμεῖν, ἀφικνοῦνται ὡς Σιτάλκην πρῶτον
[2, 61]	ἤθεσιν ἀντιπάλοις αὐτῇ τεθραμμένους χρεὼν	καὶ	ξυμφοραῖς ταῖς μεγίσταις ἐθέλειν ὑφίστασθαι
[2, 81]	οἱ βάρβαροι, ἀνελάμβανόν τε αὐτοὺς	καὶ	ξυναγαγόντες τὰ στρατόπεδα ἡσύχαζον αὐτοῦ
[2, 6]	δὲ δεύτερος ἄρτι νενικημένων τε	καὶ	ξυνειλημμένων· καὶ τῶν ὕστερον οὐδὲν
[2, 3]	ἀφίστασθαι. ἐδόκει οὖν ἐπιχειρητέα εἶναι,	καὶ	ξυνελέγοντο διορύσσοντες τοὺς κοινοὺς τοίχους
[2, 31]	Μεγάροις ὄντας, ἔπλευσαν παρ' αὐτοὺς	καὶ	ξυνεμείχθησαν. στρατόπεδόν τε μέγιστον δὴ
[2, 97]	οὐδ' ἐς τὴν ἄλλην εὐβουλίαν	καὶ	ξύνεσιν περὶ τῶν παρόντων ἐς
[2, 84]	ναῦν τεταγμένοι περιέπλεον αὐτοὺς κύκλῳ	καὶ	ξυνῆγον ἐς ὀλίγον, ἐν χρῷ
[2, 15]	παρεδόθη ὑπὸ Θησέως τοῖς ἔπειτα·	καὶ	ξυνοίκια ἐξ ἐκείνου Ἀθηναῖοι ἔτι
[2, 76]	δὲ ἐκ τῆς πόλεως ὀρύξαντες	καὶ	ξυντεκμηράμενοι ὑπὸ τὸ χῶμα ὑφεῖλκον
[2, 86]	ὀλίγῳ ναυμαχίαν. ἔπειτα ὁ Κνῆμος	καὶ	ὁ Βρασίδας καὶ οἱ ἄλλοι
[2, 93]	κόλπον ἀναχωρῆσαν ναυτικόν, ὁ Κνῆμος	καὶ	ὁ Βρασίδας καὶ οἱ ἄλλοι
[2, 96]	ὄρους ὅθενπερ καὶ ὁ Νέστος	καὶ	ὁ Εβρος· ἔστι δὲ ἐρῆμον
[2, 65]	πόλει καὶ ἀρχὴν ἐχούσῃ, ἡμαρτήθη	καὶ	ὁ ἐς Σικελίαν πλοῦς, ὃς
[2, 85]	Πολιχνίταις χαριζόμενος ὁμόροις τῶν Κυδωνιατῶν.	καὶ	ὁ μὲν λαβὼν τὰς ναῦς
[2, 101]	καὶ χρήματα ἐπ' αὐτῇ προσποιεῖται.	καὶ	ὁ μὲν πεισθεὶς καὶ μείνας
[2, 96]	οὗτος ἐκ τοῦ ὄρους ὅθενπερ	καὶ	ὁ Νέστος καὶ ὁ Εβρος·
[2, 90]	ἐμβιβάσας ἔπλει παρὰ τὴν γῆν·	καὶ	ὁ πεζὸς ἅμα τῶν Μεσσηνίων
[2, 80]	τῆς Ζακύνθου καὶ Κεφαλληνίας κρατήσουσι,	καὶ	ὁ περίπλους οὐκέτι ἔσοιτο Ἀθηναίοις
[2, 59]	καὶ ἡ νόσος ἐπέκειτο ἅμα	καὶ	ὁ πόλεμος, ἠλλοίωντο τὰς γνώμας,
[2, 103]	λεγόμενα παρελάβομεν. ~Οἱ δὲ Ἀθηναῖοι	καὶ	ὁ Φορμίων ἄραντες ἐκ τῆς
[2, 86]	τῶν Πελοποννησίων προσεβεβοηθήκει. παρέπλευσε δὲ	καὶ	ὁ Φορμίων ἐπὶ τὸ Ρίον
[2, 85]	ὡς ἐπὶ ναυμαχίαν. πέμπει δὲ	καὶ	ὁ Φορμίων ἐς τὰς Ἀθήνας
[2, 90]	κινδύνους ὁμοῖαι εἶναι. ~Τοιαῦτα δὲ	καὶ	ὁ Φορμίων παρεκελεύσατο. οἱ δὲ
[2, 103]	καὶ τὰς ναῦς ἃς εἷλον.	καὶ	ὁ χειμὼν ἐτελεύτα οὗτος, καὶ
[2, 101]	Θρᾷκες, ὅσοι πεδία εἶχον, Παναῖοι	καὶ	Οδόμαντοι καὶ Δρῶοι καὶ Δερσαῖοι·
[2, 100]	ὄντα ἐν τῇ χώρᾳ ᾠκοδόμησε	καὶ	ὁδοὺς εὐθείας ἔτεμε καὶ τἆλλα
[2, 57]	ἐν τῇ γῇ τῇ Ἀθηναίων	καὶ	οἱ Ἀθηναῖοι ἐστράτευον ἐπὶ τῶν
[2, 84]	κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον σημαίνει,	καὶ	οἱ Ἀθηναῖοι προσπεσόντες πρῶτον μὲν
[2, 93]	ὁ Κνῆμος καὶ ὁ Βρασίδας	καὶ	οἱ ἄλλοι ἄρχοντες τῶν Πελοποννησίων
[2, 81]	μέσον μὲν ἔχοντες προσῇσαν Ξάονες	καὶ	οἱ ἄλλοι βάρβαροι, ἐκ δεξιᾶς
[2, 81]	διαφθείρονταί τε πολλοὶ τῶν Ξαόνων,	καὶ	οἱ ἄλλοι βάρβαροι ὡς εἶδον
[2, 86]	ὁ Κνῆμος καὶ ὁ Βρασίδας	καὶ	οἱ ἄλλοι τῶν Πελοποννησίων στρατηγοί,
[2, 101]	νότον οἰκοῦντες Θεσσαλοὶ καὶ Μάγνητες	καὶ	οἱ ἄλλοι ὑπήκοοι Θεσσαλῶν καὶ
[2, 15]	ποιεῖται ἐν μηνὶ Ἀνθεστηριῶνι, ὥσπερ	καὶ	οἱ ἀπ' Ἀθηναίων Ιωνες ἔτι
[2, 40]	οὐκ ἀπράγμονα, ἀλλ' ἀχρεῖον νομίζομεν,	καὶ	οἱ αὐτοὶ ἤτοι κρίνομέν γε
[2, 20]	ἐπιτήδειος ἐφαίνετο ἐνστρατοπεδεῦσαι, ἅμα δὲ	καὶ	οἱ Ἀχαρνῆς μέγα μέρος ὄντες
[2, 92]	καὶ Κόρινθον ἅπαντες πλὴν Λευκαδίων.	καὶ	οἱ ἐκ τῆς Κρήτης Ἀθηναῖοι
[2, 79]	ἄλλοι πελτασταὶ ἐκ τῆς Ολύνθου.	καὶ	οἱ ἐκ τῆς Σπαρτώλου ψιλοὶ
[2, 58]	τοῦ χρόνῳ ὑγιαίνοντας. Φορμίων δὲ	καὶ	οἱ ἑξακόσιοι καὶ χίλιοι οὐκέτι
[2, 85]	ἐς τὴν Κυλλήνην. ~Πέμπουσι δὲ	καὶ	οἱ Λακεδαιμόνιοι τῷ Κνήμῳ ξυμβούλους
[2, 67]	δικαιοῦντες τοῖς αὐτοῖς ἀμύνεσθαι οἷσπερ	καὶ	οἱ Λακεδαιμόνιοι ὑπῆρξαν, τοὺς ἐμπόρους
[2, 11]	πάσχοντάς τι ἄηθες ὀργὴ προσπίπτει·	καὶ	οἱ λογισμῷ ἐλάχιστα χρώμενοι θυμῷ
[2, 79]	Ἀθηναίους καὶ ἐπεδίωξαν ἐπὶ πολύ.	καὶ	οἱ μὲν Ἀθηναῖοι ἐς τὴν
[2, 23]	Επικλέους καὶ Σωκράτης ὁ Ἀντιγένους.	καὶ	οἱ μὲν ἄραντες τῇ παρασκευῇ
[2, 27]	Λακωνικῆς ἐστίν, ἐπὶ θάλασσαν καθήκουσα.	καὶ	οἱ μὲν αὐτῶν ἐνταῦθα ᾤκησαν,
[2, 81]	καὶ ἔστιν ὅτε οὐδὲ ἑωρῶντο.	καὶ	οἱ μὲν Ελληνες τεταγμένοι τε
[2, 17]	Πελοποννήσῳ ἑκατὸν νεῶν ἐπίπλουν ἐξαρτύοντες.	καὶ	οἱ μὲν ἐν τούτῳ παρασκευῆς
[2, 100]	αὐτῶν ἦν ὅτε Σιτάλκης ἐπῄει.	~Καὶ	οἱ μὲν Μακεδόνες οὗτοι ἐπιόντος
[2, 79]	Ἀθηναῖοι ὑπ' αὐτῇ τῇ πόλει.	καὶ	οἱ μὲν ὁπλῖται τῶν Ξαλκιδέων
[2, 83]	Μαχάων καὶ Ισοκράτης καὶ Ἀγαθαρχίδας.	καὶ	οἱ μὲν Πελοποννήσιοι ἐτάξαντο κύκλον
[2, 5]	ἢν ἄρα τύχωσί τινες ἐζωγρημένοι.	καὶ	οἱ μὲν ταῦτα διενοοῦντο, οἱ
[2, 70]	ἀργύριόν τι ῥητὸν ἔχοντας ἐφόδιον.	καὶ	οἱ μὲν ὑπόσπονδοι ἐξῆλθον ἔς
[2, 2]	πύλας Πλαταιῶν ἄνδρες, Ναυκλείδης τε	καὶ	οἱ μετ' αὐτοῦ, βουλόμενοι ἰδίας
[2, 80]	ἐν Λευκάδι περιέμενεν. Κνῆμος δὲ	καὶ	οἱ μετ' αὐτοῦ χίλιοι ὁπλῖται
[2, 81]	δ' αὐτῶν Λευκάδιοι καὶ Ἀνακτόριοι	καὶ	οἱ μετὰ τούτων, ἐν ἀριστερᾷ
[2, 31]	θέρους τούτου Ἀθηναῖοι πανδημεί, αὐτοὶ	καὶ	οἱ μέτοικοι, ἐσέβαλον ἐς τὴν
[2, 101]	καὶ οἱ ἄλλοι ὑπήκοοι Θεσσαλῶν	καὶ	οἱ μέχρι Θερμοπυλῶν Ελληνες ἐφοβήθησαν
[2, 83]	εὐρυχωρίᾳ ἐπιθέσθαι. οἱ δὲ Κορίνθιοι	καὶ	οἱ ξύμμαχοι ἔπλεον μὲν οὐχ
[2, 71]	δ' ἐπιγιγνομένου θέρους οἱ Πελοποννήσιοι	καὶ	οἱ ξύμμαχοι ἐς μὲν τὴν
[2, 7]	πολεμήσοντες, παρεσκευάζοντο δὲ καὶ Λακεδαιμόνιοι	καὶ	οἱ ξύμμαχοι, πρεσβείας τε μέλλοντες
[2, 47]	δὲ θέρους εὐθὺς ἀρχομένου Πελοποννήσιοι	καὶ	οἱ ξύμμαχοι τὰ δύο μέρη
[2, 66]	τῷ πολέμῳ. ~Οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι	καὶ	οἱ ξύμμαχοι τοῦ αὐτοῦ θέρους
[2, 81]	ἐρήμην ἀπολιπεῖν. οἱ δὲ Πελοποννήσιοι	καὶ	οἱ ξύμμαχοι τρία τέλη ποιήσαντες
[2, 51]	τὰς ὀλοφύρσεις τῶν ἀπογιγνομένων τελευτῶντες	καὶ	οἱ οἰκεῖοι ἐξέκαμνον ὑπὸ τοῦ
[2, 11]	τοιάδε. ~Ἄνδρες Πελοποννήσιοι καὶ ξύμμαχοι,	καὶ	οἱ πατέρες ἡμῶν πολλὰς στρατείας
[2, 84]	ἀνεχώρησαν ἐς Ναύπακτον. παρέπλευσαν δὲ	καὶ	οἱ Πελοποννήσιοι εὐθὺς ταῖς περιλοίποις
[2, 81]	τούτων, ἐν ἀριστερᾷ δὲ Κνῆμος	καὶ	οἱ Πελοποννήσιοι καὶ Ἀμπρακιῶται· διεῖχον
[2, 22]	ἀνείλοντο μέντοι αὐτοὺς αὐθημερὸν ἀσπόνδους.	καὶ	οἱ Πελοποννήσιοι τροπαῖον τῇ ὑστεραίᾳ
[2, 92]	ἐκείνων ὑπόσπονδα ἀπέδοσαν. ἔστησαν δὲ	καὶ	οἱ Πελοποννήσιοι τροπαῖον ὡς νενικηκότες
[2, 101]	ἐν παρασκευῇ ἦσαν. ἐφοβήθησαν δὲ	καὶ	οἱ πέραν Στρυμόνος πρὸς βορέαν
[2, 31]	Μεγαρίδα Περικλέους τοῦ Ξανθίππου στρατηγοῦντος.	καὶ	οἱ περὶ Πελοπόννησον Ἀθηναῖοι ἐν
[2, 75]	χῶμα οὐ σχολαίτερον ἀντανῄει αὐτῷ.	καὶ	οἱ Πλαταιῆς τοιόνδε τι ἐπινοοῦσιν·
[2, 99]	Μακεδονίαν Ἀλέξανδρος ὁ Περδίκκου πατὴρ	καὶ	οἱ πρόγονοι αὐτοῦ, Τημενίδαι τὸ
[2, 79]	δὲ αὐτῶν τριάκοντα καὶ τετρακόσιοι	καὶ	οἱ στρατηγοὶ πάντες. οἱ δὲ
[2, 88]	ἐπιπλέῃ, ὅτι οὐχ ὑπομενετέον ἐστί,	καὶ	οἱ στρατιῶται ἐκ πολλοῦ ἐν
[2, 96]	κατῴκητο· εἰσὶ δ' οἱ Γέται	καὶ	οἱ ταύτῃ ὅμοροί τε τοῖς
[2, 43]	μᾶλλον ἢ τοῦ δέους ἀπηλλάγησαν.	~Καὶ	οἵδε μὲν προσηκόντως τῇ πόλει
[2, 16]	τοῦδε τοῦ πολέμου γενόμενοί τε	καὶ	οἰκήσαντες οὐ ῥᾳδίως πανοικεσίᾳ τὰς
[2, 51]	δεδιότες ἀλλήλοις προσιέναι, ἀπώλλυντο ἐρῆμοι,	καὶ	οἰκίαι πολλαὶ ἐκενώθησαν ἀπορίᾳ τοῦ
[2, 72]	ἔφη· ὑμεῖς δὲ πόλιν μὲν	καὶ	οἰκίας ἡμῖν παράδοτε τοῖς Λακεδαιμονίοις,
[2, 13]	τοὺς δὲ ἀγροὺς τοὺς ἑαυτοῦ	καὶ	οἰκίας ἢν ἄρα μὴ δῃώσωσιν
[2, 82]	νεκροὺς κομίζεται τῇ ὑστεραίᾳ ὑποσπόνδους,	καὶ	Οἰνιαδῶν ξυμπαραγενομένων κατὰ φιλίαν ἀναχωρεῖ
[2, 89]	πεζῷ ἐμπειρίαν τὰ πλείω κατορθοῦντες,	καὶ	οἴονται σφίσι καὶ ἐν τῷ
[2, 44]	νῦν, τελευτῆς, ὑμεῖς δὲ λύπης,	καὶ	οἷς ἐνευδαιμονῆσαί τε ὁ βίος
[2, 42]	ἴσου ἡμῖν εἶναι τὸν ἀγῶνα	καὶ	οἷς τῶνδε μηδὲν ὑπάρχει ὁμοίως,
[2, 25]	τετραμμένον ἐσπίπτει ἐς τὴν Μεθώνην	καὶ	ὀλίγους τινὰς ἐν τῇ ἐσδρομῇ
[2, 4]	ἀπὸ τῶν οἰκιῶν κραυγῇ τε	καὶ	ὀλολυγῇ χρωμένων λίθοις τε καὶ
[2, 96]	ταύτῃ ὅμοροί τε τοῖς Σκύθαις	καὶ	ὁμόσκευοι, πάντες ἱπποτοξόται. παρεκάλει δὲ
[2, 37]	ὄντες τισὶν ἢ μιμούμενοι ἑτέρους.	καὶ	ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ
[2, 47]	καὶ καθεζόμενοι ἐδῄουν τὴν γῆν.	καὶ	ὄντων αὐτῶν οὐ πολλάς πω
[2, 80]	τε παρασκευάσασθαι ἐκ τῆς ξυμμαχίδος	καὶ	ὁπλίτας χιλίους πέμψαι ἐπ' Ἀκαρνανίαν,
[2, 100]	{τε} κατὰ τὸν πόλεμον ἵπποις	καὶ	ὅπλοις καὶ τῇ ἄλλῃ παρασκευῇ
[2, 49]	ὁ πόνος μετὰ βηχὸς ἰσχυροῦ·	καὶ	ὁπότε ἐς τὴν καρδίαν στηρίξειεν,
[2, 43]	ἔργοις αἰσχυνόμενοι ἄνδρες αὐτὰ ἐκτήσαντο,	καὶ	ὁπότε καὶ πείρᾳ του σφαλεῖεν,
[2, 79]	ἃς κατέλιπον παρὰ τοῖς σκευοφόροις.	καὶ	ὁπότε μὲν ἐπίοιεν οἱ Ἀθηναῖοι,
[2, 15]	πρυτανεῖά τε ἐχούσας καὶ ἄρχοντας,	καὶ	ὁπότε μή τι δείσειαν, οὐ
[2, 65]	μᾶλλον αὐτοὶ πρὸς ἀλλήλους ὄντες	καὶ	ὀρεγόμενοι τοῦ πρῶτος ἕκαστος γίγνεσθαι
[2, 86]	ἐπιβοηθῆσαι, ξυνεκάλεσαν τοὺς στρατιώτας πρῶτον,	καὶ	ὁρῶντες αὐτῶν τοὺς πολλοὺς διὰ
[2, 96]	ἔπειτα τοὺς ὑπερβάντι Αἷμον Γέτας	καὶ	ὅσα ἄλλα μέρη ἐντὸς τοῦ
[2, 87]	εὑρίσκομεν εἰκότως ἂν ἡμᾶς σφαλλομένους·	καὶ	ὅσα ἡμάρτομεν πρότερον, νῦν αὐτὰ
[2, 13]	τε ἀναθήμασιν ἰδίοις καὶ δημοσίοις	καὶ	ὅσα ἱερὰ σκεύη περί τε
[2, 52]	ἐς ὀλιγωρίαν ἐτράποντο καὶ ἱερῶν	καὶ	ὁσίων ὁμοίως. νόμοι τε πάντες
[2, 37]	ἐπ' ὠφελίᾳ τῶν ἀδικουμένων κεῖνται	καὶ	ὅσοι ἄγραφοι ὄντες αἰσχύνην ὁμολογουμένην
[2, 4]	χρήσωνται. τέλος δὲ οὗτοί τε	καὶ	ὅσοι ἄλλοι τῶν Θηβαίων περιῆσαν
[2, 4]	σποράδες ἀπώλλυντο. τὸ δὲ πλεῖστον	καὶ	ὅσον μάλιστα ἦν ξυνεστραμμένον ἐσπίπτουσιν
[2, 64]	μισοῦμαι, οὐ δικαίως, εἰ μὴ	καὶ	ὅταν παρὰ λόγον τι εὖ
[2, 43]	θεωμένους καὶ ἐραστὰς γιγνομένους αὐτῆς,	καὶ	ὅταν ὑμῖν μεγάλη δόξῃ εἶναι,
[2, 51]	σφᾶς αὐτοὺς καὶ οὐκ ἀντεῖχον)	καὶ	ὅτι ἕτερος ἀφ' ἑτέρου θεραπείας
[2, 89]	πιστότερον κατά τε τὸ προνενικηκέναι	καὶ	ὅτι οὐκ ἂν ἡγοῦνται μὴ
[2, 79]	εἶδον, θαρσήσαντες τοῖς τε προσγιγνομένοις	καὶ	ὅτι πρότερον οὐχ ἥσσηντο, ἐπιτίθενται
[2, 27]	κατά τε τὸ Ἀθηναίων διάφορον	καὶ	ὅτι σφῶν εὐεργέται ἦσαν ὑπὸ
[2, 41]	ἄρχεται. μετὰ μεγάλων δὲ σημείων	καὶ	οὐ δή τοι ἀμάρτυρόν γε
[2, 76]	τὴν δοκὸν χαλαραῖς ταῖς ἁλύσεσι	καὶ	οὐ διὰ χειρὸς ἔχοντες, ἡ
[2, 102]	μὴ σκεδάννυσθαι} ξύνδεσμοι γίγνονται, παραλλὰξ	καὶ	οὐ κατὰ στοῖχον κείμεναι, οὐδ'
[2, 102]	τὸ πέλαγος. ἐρῆμοι δ' εἰσὶ	καὶ	οὐ μεγάλαι. λέγεται δὲ καὶ
[2, 97]	λεῖα καὶ ἡ ἄλλη κατασκευή,	καὶ	οὐ μόνον αὐτῷ, ἀλλὰ καὶ
[2, 62]	ἀμφότερα φανῆναι, ο῏ μετὰ πόνων	καὶ	οὐ παρ' ἄλλων δεξάμενοι κατέσχον
[2, 86]	διὰ τὴν προτέραν ἧσσαν φοβουμένους	καὶ	οὐ προθύμους ὄντας παρεκελεύσαντο καὶ
[2, 65]	χρήματα Πελοποννησίοις ἐς τὸ ναυτικόν,	καὶ	οὐ πρότερον ἐνέδοσαν ἢ αὐτοὶ
[2, 5]	γὰρ Ἀσωπὸς ποταμὸς ἐρρύη μέγας	καὶ	οὐ ῥᾳδίως διαβατὸς ἦν. πορευόμενοί
[2, 43]	γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος,	καὶ	οὐ στηλῶν μόνον ἐν τῇ
[2, 22]	αὐτοὺς πρὸς τὸ παρὸν χαλεπαίνοντας	καὶ	οὐ τὰ ἄριστα φρονοῦντας, πιστεύων
[2, 85]	πειρασαμένοις πολὺς ὁ παράλογος εἶναι,	καὶ	οὐ τοσούτῳ ᾤοντο σφῶν τὸ
[2, 16]	πάτρια δίαιτάν τε μέλλοντες μεταβάλλειν	καὶ	οὐδὲν ἄλλο ἢ πόλιν τὴν
[2, 62]	πόλεμον, μὴ γένηταί τε πολὺς	καὶ	οὐδὲν μᾶλλον περιγενώμεθα, ἀρκείτω μὲν
[2, 41]	νῦν καὶ τοῖς ἔπειτα θαυμασθησόμεθα,	καὶ	οὐδὲν προσδεόμενοι οὔτε Ομήρου ἐπαινέτου
[2, 94]	νῆες αὐτοὺς διὰ χρόνου καθελκυσθεῖσαι	καὶ	οὐδὲν στέγουσαι ἐφόβουν. ἀφικόμενοι δὲ
[2, 94]	ἐβουλήθησαν μὴ κατοκνῆσαι, ῥᾳδίως ἐγένετο,	καὶ	οὐκ ἂν ἄνεμος ἐκώλυσεν. βοηθήσαντες
[2, 83]	στρατιωτικώτερον παρεσκευασμένοι ἐς τὴν Ἀκαρνανίαν	καὶ	οὐκ ἂν οἰόμενοι πρὸς ἑπτὰ
[2, 42]	καὶ τῶν τοιῶνδε ἀρεταὶ ἐκόσμησαν,	καὶ	οὐκ ἂν πολλοῖς τῶν Ελλήνων
[2, 51]	πολλῷ μᾶλλον προΐεντο σφᾶς αὐτοὺς	καὶ	οὐκ ἀντεῖχον) καὶ ὅτι ἕτερος
[2, 89]	εἶναι τὸ πλῆθος τῶν νεῶν	καὶ	οὐκ ἀπὸ τοῦ ἴσου παρεσκευάσαντο·
[2, 68]	μετὰ τὰ Τρωικὰ οἴκαδε ἀναχωρήσας	καὶ	οὐκ ἀρεσκόμενος τῇ ἐν Ἄργει
[2, 83]	τοῦ Εὐήνου ποταμοῦ προσπλέοντας σφίσι	καὶ	οὐκ ἔλαθον νυκτὸς ἀφορμισάμενοι, οὕτω
[2, 13]	τριακοσίας. ταῦτα γὰρ ὑπῆρχεν Ἀθηναίοις	καὶ	οὐκ ἐλάσσω ἕκαστα τούτων, ὅτε
[2, 44]	τὸ γὰρ φιλότιμον ἀγήρων μόνον,	καὶ	οὐκ ἐν τῷ ἀχρείῳ τῆς
[2, 87]	χεῖρον τὴν ἐπιχείρησιν ἡμεῖς παρασκευάσομεν,	καὶ	οὐκ ἐνδώσομεν πρόφασιν οὐδενὶ κακῷ
[2, 61]	ἐγὼ μὲν ὁ αὐτός εἰμι	καὶ	οὐκ ἐξίσταμαι· ὑμεῖς δὲ μεταβάλλετε,
[2, 62]	καὶ ἢν ἐπὶ πλέον βουληθῆτε·	καὶ	οὐκ ἔστιν ὅστις τῇ ὑπαρχούσῃ
[2, 39]	τε γὰρ πόλιν κοινὴν παρέχομεν,	καὶ	οὐκ ἔστιν ὅτε ξενηλασίαις ἀπείργομέν
[2, 65]	γενόμενος κατεῖχε τὸ πλῆθος ἐλευθέρως,	καὶ	οὐκ ἤγετο μᾶλλον ὑπ' αὐτοῦ
[2, 31]	ἐγένετο, ἀκμαζούσης ἔτι τῆς πόλεως	καὶ	οὔπω νενοσηκυίας· μυρίων γὰρ ὁπλιτῶν
[2, 80]	Ἀμπρακιῶται καὶ Λευκάδιοι καὶ Ἀνακτόριοι	καὶ	οὓς αὐτὸς ἔχων ἦλθε χίλιοι
[2, 65]	δημοσίᾳ μὲν τοῖς λόγοις ἀνεπείθοντο	καὶ	οὔτε πρὸς τοὺς Λακεδαιμονίους ἔτι
[2, 77]	βροντὰς γενομένας σβέσαι τὴν φλόγα	καὶ	οὕτω παυσθῆναι τὸν κίνδυνον. ~Οἱ
[2, 50]	τοιούτων ὀρνίθων ἐπίλειψις σαφὴς ἐγένετο,	καὶ	οὐχ ἑωρῶντο οὔτε ἄλλως οὔτε
[2, 79]	Ξαλκιδέων προσιππεύοντες ᾗ δοκοίη προσέβαλλον,	καὶ	οὐχ ἥκιστα φοβήσαντες ἔτρεψαν τοὺς
[2, 52]	τῶν ἀγρῶν ἐς τὸ ἄστυ,	καὶ	οὐχ ἧσσον τοὺς ἐπελθόντας. οἰκιῶν
[2, 87]	παρασκευῇ ἐνδεὴς ἐγένετο, ὥσπερ ἴστε,	καὶ	οὐχὶ ἐς ναυμαχίαν μᾶλλον ἢ
[2, 42]	καὶ ἐν αὐτῷ τῷ ἀμύνεσθαι	καὶ	παθεῖν μᾶλλον ἡγησάμενοι ἢ {τὸ}
[2, 44]	δίκαιον βουλεύεσθαι ο῏ ἂν μὴ	καὶ	παῖδας ἐκ τοῦ ὁμοίου παραβαλλόμενοι
[2, 27]	ἐξ Αἰγίνης Ἀθηναῖοι, αὐτούς τε	καὶ	παῖδας καὶ γυναῖκας, ἐπικαλέσαντες οὐχ
[2, 70]	τοῖσδε οὖν ξυνέβησαν, ἐξελθεῖν αὐτοὺς	καὶ	παῖδας καὶ γυναῖκας καὶ τοὺς
[2, 98]	ὄρους, ὅ ἐστι μεθόριον Σιντῶν	καὶ	Παιόνων· ἐπορεύετο δὲ δι' αὐτοῦ
[2, 6]	ἀνθρώπων τοὺς ἀχρειοτάτους ξὺν γυναιξὶ	καὶ	παισὶν ἐξεκόμισαν. ~Γεγενημένου δὲ τοῦ
[2, 28]	ὁ ἥλιος ἐξέλιπε μετὰ μεσημβρίαν	καὶ	πάλιν ἀνεπληρώθη, γενόμενος μηνοειδὴς καὶ
[2, 31]	ἐς τὴν Μεγαρίδα καὶ ἱππέων	καὶ	πανστρατιᾷ, μέχρι οὗ Νίσαια ἑάλω
[2, 59]	αὐτοὺς πρὸς τὰ παρόντα χαλεπαίνοντας	καὶ	πάντα ποιοῦντας ἅπερ αὐτὸς ἤλπιζε,
[2, 65]	φιλεῖ ὅμιλος ποιεῖν, στρατηγὸν εἵλοντο	καὶ	πάντα τὰ πράγματα ἐπέτρεψαν, ὧν
[2, 58]	μηχανάς τε τῇ Ποτειδαίᾳ προσέφερον	καὶ	παντὶ τρόπῳ ἐπειρῶντο ἑλεῖν. προυχώρει
[2, 65]	τότε ἀφ' ὧν αὐτὸς προέγνω	καὶ	πάνυ ἂν ῥᾳδίως περιγενέσθαι τὴν
[2, 11]	πᾶσιν ἄριστα παρεσκευασμένην, ὥστε χρὴ	καὶ	πάνυ ἐλπίζειν διὰ μάχης ἰέναι
[2, 51]	οἱ μὲν ἀμελείᾳ, οἱ δὲ	καὶ	πάνυ θεραπευόμενοι. ἕν τε οὐδὲ
[2, 91]	Πελοποννησίοις γενομένου τούτου ἀπροσδοκήτου τε	καὶ	παρὰ λόγον φόβος ἐμπίπτει, καὶ
[2, 94]	Πειραιεῖ τήν τε Σαλαμῖνα ᾑρῆσθαι	καὶ	παρὰ σφᾶς ὅσον οὐκ ἐσπλεῖν
[2, 17]	ὀλίγοις μέν τισιν ὑπῆρχον οἰκήσεις	καὶ	παρὰ φίλων τινὰς ἢ οἰκείων
[2, 30]	Σόλλιόν τε Κορινθίων πόλισμα αἱροῦσι	καὶ	παραδιδόασι Παλαιρεῦσιν Ἀκαρνάνων μόνοις τὴν
[2, 88]	ἐφοβοῦντο, ἐβούλετο ξυγκαλέσας θαρσῦναί τε	καὶ	παραίνεσιν ἐν τῷ παρόντι ποιήσασθαι.
[2, 86]	ἡμέρας ἀνθώρμουν ἀλλήλοις μελετῶντές τε	καὶ	παρασκευαζόμενοι τὴν ναυμαχίαν, γνώμην ἔχοντες
[2, 9]	χρήματα. ξυμμαχία μὲν αὕτη ἑκατέρων	καὶ	παρασκευὴ ἐς τὸν πόλεμον ἦν.
[2, 80]	τοῦ βασιλέως ἔτι παιδὸς ὄντος,	καὶ	Παραυαίους Οροιδος βασιλεύων. Ορέσται δὲ
[2, 99]	~ξυνηθροίζοντο οὖν ἐν τῇ Δοβήρῳ	καὶ	παρεσκευάζοντο, ὅπως κατὰ κορυφὴν ἐσβαλοῦσιν
[2, 20]	ἤλπιζεν, ἀκμάζοντάς τε νεότητι πολλῇ	καὶ	παρεσκευασμένους ἐς πόλεμον ὡς οὔπω
[2, 74]	ἡμῶν εὐξάμενοι ὑμῖν Μήδων ἐκράτησαν	καὶ	παρέσχετε αὐτὴν εὐμενῆ ἐναγωνίσασθαι τοῖς
[2, 96]	πρὸς βορέαν τοῦ Σκόμβρου ὄρους	καὶ	παρήκουσι πρὸς ἡλίου δύσιν μέχρι
[2, 19]	~ἐπειδὴ μέντοι προσβαλόντες τῇ Οἰνόῃ	καὶ	πᾶσαν ἰδέαν πειράσαντες οὐκ ἐδύναντο
[2, 102]	νήσων α῏ ἠπείρωνται, ἐλπὶς δὲ	καὶ	πάσας οὐκ ἐν πολλῷ τινὶ
[2, 84]	τῶν νεῶν ἐκ τῆς Δύμης	καὶ	Πατρῶν ἐς Κυλλήνην τὸ Ηλείων
[2, 80]	Ἀκαρνανίαν, λέγοντες ὅτι, ἢν ναυσὶ	καὶ	πεζῷ ἅμα μετὰ σφῶν ἔλθωσιν,
[2, 43]	ἄνδρες αὐτὰ ἐκτήσαντο, καὶ ὁπότε	καὶ	πείρᾳ του σφαλεῖεν, οὐκ οὖν
[2, 33]	ἔστιν ἃ χωρία βουλόμενοι προσποιήσασθαι	καὶ	πειραθέντες, ὡς οὐκ ἐδύναντο, ἀπέπλεον
[2, 1]	ὁ πόλεμος ἐνθένδε ἤδη Ἀθηναίων	καὶ	Πελοποννησίων καὶ τῶν ἑκατέροις ξυμμάχων,
[2, 29]	στρατιὰν Θρᾳκίαν Ἀθηναίοις ἱππέων τε	καὶ	πελταστῶν. ξυνεβίβασε δὲ καὶ τὸν
[2, 33]	κατελθεῖν πείθει Κορινθίους τεσσαράκοντα ναυσὶ	καὶ	πεντακοσίοις καὶ χιλίοις ὁπλίταις ἑαυτὸν
[2, 83]	πλοῖα ἃ ξυνέπλει ἐντὸς ποιοῦνται	καὶ	πέντε ναῦς τὰς ἄριστα πλεούσας,
[2, 58]	Ἀθήνας, ἀπὸ τετρακισχιλίων ὁπλιτῶν χιλίους	καὶ	πεντήκοντα τῇ νόσῳ ἀπολέσας ἐν
[2, 99]	μέχρι Πέλλης καὶ θαλάσσης ἐκτήσαντο,	καὶ	πέραν Ἀξιοῦ μέχρι Στρυμόνος τὴν
[2, 29]	σφίσι τὰ ἐπὶ Θρᾴκης χωρία	καὶ	Περδίκκαν ξυνεξελεῖν αὐτόν. ἐλθών τε
[2, 99]	τὸ δὲ ξύμπαν Μακεδονία καλεῖται,	καὶ	Περδίκκας Ἀλεξάνδρου βασιλεὺς αὐτῶν ἦν
[2, 80]	Οροίδῳ Ἀντιόχου ἐπιτρέψαντος. ἔπεμψε δὲ	καὶ	Περδίκκας κρύφα τῶν Ἀθηναίων χιλίους
[2, 29]	Θρᾳκῶν βασιλεὺς ξύμμαχος ἐγένετο Ἀθηναίοις	καὶ	Περδίκκας ὁ Ἀλεξάνδρου Μακεδόνων βασιλεύς.
[2, 47]	μὲν καὶ πρότερον πολλαχόσε ἐγκατασκῆψαι	καὶ	περὶ Λῆμνον καὶ ἐν ἄλλοις
[2, 52]	καὶ ἐν ταῖς ὁδοῖς ἐκαλινδοῦντο	καὶ	περὶ τὰς κρήνας ἁπάσας ἡμιθνῆτες
[2, 72]	παρ' ἐκείνοις εἶεν) δεδιέναι δὲ	καὶ	περὶ τῇ πάσῃ πόλει μὴ
[2, 85]	τήν τε παρασκευὴν αὐτῶν ἀγγελοῦντας	καὶ	περὶ τῆς ναυμαχίας ἣν ἐνίκησαν
[2, 13]	κατὰ ταῦτα γίγνεσθαι. παρῄνει δὲ	καὶ	περὶ τῶν παρόντων ἅπερ καὶ
[2, 40]	τολμᾶν τε οἱ αὐτοὶ μάλιστα	καὶ	περὶ ὧν ἐπιχειρήσομεν ἐκλογίζεσθαι· ὃ
[2, 13]	τεσσαράκοντα τάλαντα σταθμὸν χρυσίου ἀπέφθου,	καὶ	περιαιρετὸν εἶναι ἅπαν. χρησαμένους τε
[2, 25]	πολλοὶ ἐπέβησαν ἐπὶ τὰς ναῦς	καὶ	περιέπλεον τὸν Ιχθῦν καλούμενον τὴν
[2, 91]	ἣν ἡ Ἀττικὴ ναῦς φθάσασα	καὶ	περιπλεύσασα τῇ Λευκαδίᾳ διωκούσῃ ἐμβάλλει
[2, 4]	ὄντες οἱ πλείους ἐν σκότῳ	καὶ	πηλῷ τῶν διόδων ᾗ χρὴ
[2, 100]	δὲ τούτων ἐς τὴν Βοττιαίαν	καὶ	Πιερίαν οὐκ ἀφίκοντο, ἀλλὰ τήν
[2, 77]	ἐμβαλόντες δὲ πῦρ ξὺν θείῳ	καὶ	πίσσῃ ἧψαν τὴν ὕλην. καὶ
[2, 89]	ὑμεῖς ἐκείνοις πλείω φόβον παρέχετε	καὶ	πιστότερον κατά τε τὸ προνενικηκέναι
[2, 21]	ἐγγυτέρω αὐτοὺς μὴ προϊέναι, μεμνημένοι	καὶ	Πλειστοάνακτα τὸν Παυσανίου Λακεδαιμονίων βασιλέα,
[2, 11]	ἐς ἔργον καθίστανται. Ἀθηναίους δὲ	καὶ	πλέον τι τῶν ἄλλων εἰκὸς
[2, 35]	ὅ τε ἄπειρος ἔστιν ἃ	καὶ	πλεονάζεσθαι, διὰ φθόνον, εἴ τι
[2, 33]	Τιμοκράτους καὶ Εὔμαχος ὁ Ξρύσιδος.	καὶ	πλεύσαντες κατήγαγον· καὶ τῆς ἄλλης
[2, 78]	γυναῖκας καὶ τοὺς πρεσβυτάτους τε	καὶ	πλῆθος τὸ ἀχρεῖον τῶν ἀνθρώπων
[2, 49]	ἡ γλῶσσα, εὐθὺς αἱματώδη ἦν	καὶ	πνεῦμα ἄτοπον καὶ δυσῶδες ἠφίει·
[2, 49]	αἰδοῖα καὶ ἐς ἄκρας χεῖρας	καὶ	πόδας, καὶ πολλοὶ στερισκόμενοι τούτων
[2, 64]	ὅτι Ελληνες πλείστων δὴ ἤρξαμεν,	καὶ	πολέμοις μεγίστοις ἀντέσχομεν πρός τε
[2, 72]	ὑπ' Ἀθηναίοις, παρασκευή τε τοσήδε	καὶ	πόλεμος γεγένηται αὐτῶν ἕνεκα καὶ
[2, 64]	ἔργῳ δὲ μάλιστα ἀντέχουσιν, οὗτοι	καὶ	πόλεων καὶ ἰδιωτῶν κράτιστοί εἰσιν.
[2, 11]	ἀμελέστερόν τι παρεσκευασμένους χωρεῖν, ἀλλὰ	καὶ	πόλεως ἑκάστης ἡγεμόνα καὶ στρατιώτην
[2, 30]	Παλαιρεῦσιν Ἀκαρνάνων μόνοις τὴν γῆν	καὶ	πόλιν νέμεσθαι· καὶ Ἀστακόν, ἧς
[2, 71]	τοὺς ξυμμάχους ἀπεδίδου Πλαταιεῦσι γῆν	καὶ	πόλιν τὴν σφετέραν ἔχοντας αὐτονόμους
[2, 77]	εἴ πως σφίσιν ἄνευ δαπάνης	καὶ	πολιορκίας προσαχθείη. φοροῦντες δὲ ὕλης
[2, 8]	ἔρρωτό τε πᾶς καὶ ἰδιώτης	καὶ	πόλις εἴ τι δύναιτο καὶ
[2, 40]	τε τοῖς αὐτοῖς οἰκείων ἅμα	καὶ	πολιτικῶν ἐπιμέλεια, καὶ ἑτέροις πρὸς
[2, 8]	ἦν ξυνιουσῶν τῶν πρώτων πόλεων.	καὶ	πολλὰ μὲν λόγια ἐλέγετο, πολλὰ
[2, 44]	οὖν οἶδα πείθειν ὄν, ὧν	καὶ	πολλάκις ἕξετε ὑπομνήματα ἐν ἄλλων
[2, 52]	ἔθαπτον δὲ ὡς ἕκαστος ἐδύνατο.	καὶ	πολλοὶ ἐς ἀναισχύντους θήκας ἐτράποντο
[2, 49]	ἐς ἄκρας χεῖρας καὶ πόδας,	καὶ	πολλοὶ στερισκόμενοι τούτων διέφευγον, εἰσὶ
[2, 49]	ὕδωρ ψυχρὸν σφᾶς αὐτοὺς ῥίπτειν.	καὶ	πολλοὶ τοῦτο τῶν ἠμελημένων ἀνθρώπων
[2, 94]	καθεῖλκον καὶ ἐσβάντες κατὰ σπουδὴν	καὶ	πολλῷ θορύβῳ ταῖς μὲν ναυσὶν
[2, 49]	μετὰ ταῦτα λωφήσαντα, τοῖς δὲ	καὶ	πολλῷ ὕστερον. καὶ τὸ μὲν
[2, 102]	τε γὰρ ῥεῦμά ἐστι μέγα	καὶ	πολὺ καὶ θολερόν, αἵ τε
[2, 65]	κατὰ τὴν χώραν οἰκοδομίαις τε	καὶ	πολυτελέσι κατασκευαῖς ἀπολωλεκότες, τὸ δὲ
[2, 64]	μὴ εἴκειν, πλεῖστα δὲ σώματα	καὶ	πόνους ἀνηλωκέναι πολέμῳ, καὶ δύναμιν
[2, 58]	ἐπὶ Ξαλκιδέας τοὺς ἐπὶ Θρᾴκης	καὶ	Ποτείδαιαν ἔτι πολιορκουμένην, ἀφικόμενοι δὲ
[2, 87]	τῆς τύχης οὐκ ὀλίγα ἐναντιωθῆναι,	καί	πού τι καὶ ἡ ἀπειρία
[2, 67]	Λακεδαιμονίων πρέσβεις Ἀνήριστος καὶ Νικόλαος	καὶ	Πρατόδαμος καὶ Τεγεάτης Τιμαγόρας καὶ
[2, 36]	προγόνων πρῶτον· δίκαιον γὰρ αὐτοῖς	καὶ	πρέπον δὲ ἅμα ἐν τῷ
[2, 12]	Περικλέους γνώμη πρότερον νενικηκυῖα κήρυκα	καὶ	πρεσβείαν μὴ προσδέχεσθαι Λακεδαιμονίων ἐξεστρατευμένων·
[2, 101]	αὐτὸν μὴ ἥξειν, δῶρα δὲ	καὶ	πρέσβεις ἔπεμψαν αὐτῷ, ἔς τε
[2, 59]	δὲ τοὺς Λακεδαιμονίους ὥρμηντο ξυγχωρεῖν·	καὶ	πρέσβεις τινὰς πέμψαντες ὡς αὐτοὺς
[2, 15]	νεμομένους τὰ αὑτῶν ἑκάστους ἅπερ	καὶ	πρὸ τοῦ ἠνάγκασε μιᾷ πόλει
[2, 67]	ἔτι πλείω κακουργῇ διαφυγών, ὅτι	καὶ	πρὸ τούτων τὰ τῆς Ποτειδαίας
[2, 8]	ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους, ἄλλως τε	καὶ	προειπόντων ὅτι τὴν Ελλάδα ἐλευθεροῦσιν.
[2, 71]	οἱ ὑμέτεροι ἔδοσαν ἀρετῆς ἕνεκα	καὶ	προθυμίας τῆς ἐν ἐκείνοις τοῖς
[2, 75]	γιγνόμενον ἀσθενὲς εἶναι τὸ οἰκοδόμημα,	καὶ	προκαλύμματα εἶχε δέρσεις καὶ διφθέρας,
[2, 88]	μὲν γὰρ αἰεὶ αὐτοῖς ἔλεγε	καὶ	προπαρεσκεύαζε τὰς γνώμας ὡς οὐδὲν
[2, 84]	κοντοῖς διεωθοῦντο, βοῇ τε χρώμενοι	καὶ	πρὸς ἀλλήλους ἀντιφυλακῇ τε καὶ
[2, 20]	ὕστερον τό τε πεδίον τεμεῖν	καὶ	πρὸς αὐτὴν τὴν πόλιν χωρήσεσθαι·
[2, 65]	λέγειν, ἀλλ' ἔχων ἐπ' ἀξιώσει	καὶ	πρὸς ὀργήν τι ἀντειπεῖν. ὁπότε
[2, 87]	δὲ ὑμῖν πλῆθός τε νεῶν	καὶ	πρὸς τῇ γῇ οἰκείᾳ οὔσῃ
[2, 90]	ὄντας ἐντὸς τοῦ κόλπου τε	καὶ	πρὸς τῇ γῇ, ὅπερ ἐβούλοντο
[2, 56]	ἔτεμον τῆς γῆς τὴν πολλήν,	καὶ	πρὸς τὴν πόλιν προσβαλόντες ἐς
[2, 25]	στρατόπεδον ἐσκεδασμένον κατὰ τὴν χώραν	καὶ	πρὸς τὸ τεῖχος τετραμμένον ἐσπίπτει
[2, 53]	ἐχόντων. ὥστε ταχείας τὰς ἐπαυρέσεις	καὶ	πρὸς τὸ τερπνὸν ἠξίουν ποιεῖσθαι,
[2, 25]	τὴν γῆν ἐπὶ δύο ἡμέρας	καὶ	προσβοηθήσαντας τῶν ἐκ τῆς κοίλης
[2, 60]	καταστῆσαι· παρελθὼν δὲ ἔλεξε τοιάδε.	~Καὶ	προσδεχομένῳ μοι τὰ τῆς ὀργῆς
[2, 62]	παρ' ἄλλων δεξάμενοι κατέσχον τε	καὶ	προσέτι διασώσαντες παρέδοσαν ὑμῖν αὐτά
[2, 11]	πᾶσα τῇδε τῇ ὁρμῇ ἐπῆρται	καὶ	προσέχει τὴν γνώμην, εὔνοιαν ἔχουσα
[2, 68]	γενομένου τούτου διδόασιν ἑαυτοὺς Ἀκαρνᾶσι,	καὶ	προσπαρακαλέσαντες ἀμφότεροι Ἀθηναίους, ο῏ αὐτοῖς
[2, 79]	τὸν σῖτον διέφθειραν. ἐδόκει δὲ	καὶ	προσχωρήσειν ἡ πόλις ὑπό τινων
[2, 72]	ὅρκοις· εἰ δὲ μή, ἅπερ	καὶ	πρότερον ἤδη προυκαλεσάμεθα, ἡσυχίαν ἄγετε
[2, 13]	καὶ περὶ τῶν παρόντων ἅπερ	καὶ	πρότερον, παρασκευάζεσθαί τε ἐς τὸν
[2, 47]	γενέσθαι τοῖς Ἀθηναίοις, λεγόμενον μὲν	καὶ	πρότερον πολλαχόσε ἐγκατασκῆψαι καὶ περὶ
[2, 49]	ἐτύγχανεν ὄν· εἰ δέ τις	καὶ	προύκαμνέ τι, ἐς τοῦτο πάντα
[2, 76]	ἐναντίους αὖθις πρὸς αὐτὸ χοῦν	καὶ	προχωροῦντας ἔσω διπλάσιόν τε πόνον
[2, 15]	πόλιν οὖσαν, ἓν βουλευτήριον ἀποδείξας	καὶ	πρυτανεῖον, ξυνῴκισε πάντας, καὶ νεμομένους
[2, 23]	δὲ Καρκίνος τε ὁ Ξενοτίμου	καὶ	Πρωτέας ὁ Επικλέους καὶ Σωκράτης
[2, 55]	τὰ ἀργύρεια μέταλλά ἐστιν Ἀθηναίοις.	καὶ	πρῶτον μὲν ἔτεμον ταύτην ᾗ
[2, 75]	καθίστη ἐς πόλεμον τὸν στρατόν,	καὶ	πρῶτον μὲν περιεσταύρωσαν αὐτοὺς τοῖς
[2, 85]	ἐδόκει γὰρ αὐτοῖς ἄλλως τε	καὶ	πρῶτον ναυμαχίας πειρασαμένοις πολὺς ὁ
[2, 17]	ἦν μὴ οἰκεῖν καί τι	καὶ	Πυθικοῦ μαντείου ἀκροτελεύτιον τοιόνδε διεκώλυε,
[2, 2]	καὶ Αἰνησίου ἐφόρου ἐν Σπάρτῃ	καὶ	Πυθοδώρου ἔτι δύο μῆνας ἄρχοντος
[2, 2]	μήπω φανεροῦ καθεστῶτος προκαταλαβεῖν. ᾗ	καὶ	ῥᾷον ἔλαθον ἐσελθόντες, φυλακῆς οὐ
[2, 29]	τε τοῦ Σιτάλκου ξυμμαχίαν ἐποίησε	καὶ	Σάδοκον τὸν υἱὸν αὐτοῦ Ἀθηναῖον
[2, 53]	τὸ μὲν κρίνοντες ἐν ὁμοίῳ	καὶ	σέβειν καὶ μὴ ἐκ τοῦ
[2, 89]	καὶ ἐν τῷ ἔργῳ κόσμον	καὶ	σιγὴν περὶ πλείστου ἡγεῖσθε, ὃ
[2, 7]	ταῖς αὐτοῦ ὑπαρχούσαις ἐξ Ιταλίας	καὶ	Σικελίας τοῖς τἀκείνων ἑλομένοις ναῦς
[2, 80]	μὲν ναυτικὸν ἔκ τε Κορίνθου	καὶ	Σικυῶνος καὶ τῶν ταύτῃ χωρίων
[2, 49]	μήτε τῶν πάνυ λεπτῶν ἱματίων	καὶ	σινδόνων τὰς ἐπιβολὰς μηδ' ἄλλο
[2, 75]	φέρειν, τοὺς δὲ ὕπνον τε	καὶ	σῖτον αἱρεῖσθαι· Λακεδαιμονίων τε οἱ
[2, 13]	τὰς πομπὰς καὶ τοὺς ἀγῶνας	καὶ	σκῦλα Μηδικὰ καὶ εἴ τι
[2, 79]	ταὐτὰ βουλομένων ὁπλῖταί τε ἦλθον	καὶ	στρατιὰ ἐς φυλακήν· ἧς ἐπεξελθούσης
[2, 95]	καὶ τοὺς Ἀθηναίους ναυσί τε	καὶ	στρατιᾷ ὡς πλείστῃ ἐπὶ τοὺς
[2, 11]	ἀλλὰ καὶ πόλεως ἑκάστης ἡγεμόνα	καὶ	στρατιώτην τὸ καθ' αὑτὸν αἰεὶ
[2, 89]	κατὰ λόγον παρασκευῇ. πολλὰ δὲ	καὶ	στρατόπεδα ἤδη ἔπεσεν ὑπ' ἐλασσόνων
[2, 81]	διὰ τὸ πολὺ προελθεῖν αὐτοὺς	καὶ	στρατόπεδον οἰηθῆναι καταληψομένους ἐπείγεσθαι. ἐπεὶ
[2, 97]	ἄλλῃ εὐδαιμονίᾳ, ἰσχύι δὲ μάχης	καὶ	στρατοῦ πλήθει πολὺ δευτέρα μετὰ
[2, 3]	κατὰ φῶς θαρσαλεωτέροις οὖσι προσφέροιντο	καὶ	σφίσιν ἐκ τοῦ ἴσου γίγνωνται,
[2, 25]	οἱ δὲ Ἀθηναῖοι ἄραντες παρέπλεον,	καὶ	σχόντες τῆς Ηλείας ἐς Φειὰν
[2, 91]	νεὼς προκαταφυγοῦσαι ἐς τὴν Ναύπακτον,	καὶ	σχοῦσαι ἀντίπρωροι κατὰ τὸ Ἀπολλώνιον
[2, 23]	Ξενοτίμου καὶ Πρωτέας ὁ Επικλέους	καὶ	Σωκράτης ὁ Ἀντιγένους. καὶ οἱ
[2, 13]	τῇ ἑαυτοῦ γένηται τοῦτο, ὥσπερ	καὶ	τὰ ἄγη ἐλαύνειν προεῖπον ἕνεκα
[2, 87]	ἐπὶ στρατείαν ἐπλέομεν· ξυνέβη δὲ	καὶ	τὰ ἀπὸ τῆς τύχης οὐκ
[2, 13]	παρασκευάζεσθαί τε ἐς τὸν πόλεμον	καὶ	τὰ ἐκ τῶν ἀγρῶν ἐσκομίζεσθαι,
[2, 13]	ἢ πεντακοσίων ταλάντων. ἔτι δὲ	καὶ	τὰ ἐκ τῶν ἄλλων ἱερῶν
[2, 49]	ὀφθαλμῶν ἐρυθήματα καὶ φλόγωσις ἐλάμβανε,	καὶ	τὰ ἐντός, ἥ τε φάρυγξ
[2, 15]	ἀκροπόλει καὶ ἄλλων θεῶν ἐστὶ	καὶ	τὰ ἔξω πρὸς τοῦτο τὸ
[2, 40]	μὴ ἀποτρεπόμενοι ἐκ τῶν κινδύνων.	καὶ	τὰ ἐς ἀρετὴν ἐνηντιώμεθα τοῖς
[2, 17]	πόλεως ᾤκησαν καὶ τὰ ἱερὰ	καὶ	τὰ ἡρῷα πάντα πλὴν τῆς
[2, 17]	τε ἐρῆμα τῆς πόλεως ᾤκησαν	καὶ	τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ἡρῷα
[2, 92]	ἀναγαγόμενοι ἐκράτησαν, καὶ τοὺς νεκροὺς	καὶ	τὰ ναυάγια ὅσα πρὸς τῇ
[2, 75]	καὶ διφθέρας, ὥστε τοὺς ἐργαζομένους	καὶ	τὰ ξύλα μήτε πυρφόροις οἰστοῖς
[2, 4]	Πλαταιεῦσι παραδοῦναι σφᾶς τε αὐτοὺς	καὶ	τὰ ὅπλα χρήσασθαι ὅτι ἂν
[2, 11]	καὶ φυλακὴν περὶ παντὸς ποιούμενοι	καὶ	τὰ παραγγελλόμενα ὀξέως δεχόμενοι· κάλλιστον
[2, 51]	ἢ ἀσθενείας, ἀλλὰ πάντα ξυνῄρει	καὶ	τὰ πάσῃ διαίτῃ θεραπευόμενα. δεινότατον
[2, 65]	ἐν τῷ στρατοπέδῳ ἀμβλύτερα ἐποίουν	καὶ	τὰ περὶ τὴν πόλιν πρῶτον
[2, 84]	ξυμπεσεῖσθαι πρὸς ἀλλήλας τὰς ναῦς	καὶ	τὰ πλοῖα ταραχὴν παρέξειν, εἴ
[2, 65]	ἐτράποντο καθ' ἡδονὰς τῷ δήμῳ	καὶ	τὰ πράγματα ἐνδιδόναι. ἐξ ὧν
[2, 62]	ταῦτα ἀναληψομένην, ἄλλων δὲ ὑπακούσασι	καὶ	τὰ προκεκτημένα φιλεῖν ἐλασσοῦσθαι, τῶν
[2, 90]	οὐκ ἐπέπλεον ἐς τὸν κόλπον	καὶ	τὰ στενά, βουλόμενοι ἄκοντας ἔσω
[2, 83]	ἔξω, ἔσω δὲ τὰς πρύμνας,	καὶ	τά τε λεπτὰ πλοῖα ἃ
[2, 100]	ἀμύνεσθαι ἔς τε τὰ καρτερὰ	καὶ	τὰ τείχη, ὅσα ἦν ἐν
[2, 38]	αὐτοῦ ἀγαθὰ γιγνόμενα καρποῦσθαι ἢ	καὶ	τὰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων. ~Διαφέρομεν
[2, 13]	μὴ δῃώσωσιν οἱ πολέμιοι ὥσπερ	καὶ	τὰ τῶν ἄλλων, ἀφίησιν αὐτὰ
[2, 53]	ποιεῖσθαι, ἐφήμερα τά τε σώματα	καὶ	τὰ χρήματα ὁμοίως ἡγούμενοι. καὶ
[2, 72]	φίλους, ἐπὶ πολέμῳ δὲ μηδετέρους.	καὶ	τάδε ἡμῖν ἀρκέσει. ὁ μὲν
[2, 39]	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων. ~Διαφέρομεν δὲ	καὶ	ταῖς τῶν πολεμικῶν μελέταις τῶν
[2, 11]	γῇ ὁρῶσιν ἡμᾶς δῃοῦντάς τε	καὶ	τἀκείνων φθείροντας. πᾶσι γὰρ ἐν
[2, 100]	ᾠκοδόμησε καὶ ὁδοὺς εὐθείας ἔτεμε	καὶ	τἆλλα διεκόσμησε τά {τε} κατὰ
[2, 3]	καθίστασαν, ἵνα ἀντὶ τείχους ᾖ,	καὶ	τἆλλα ἐξήρτυον ᾗ ἕκαστον ἐφαίνετο
[2, 13]	τε τὰ προπύλαια τῆς ἀκροπόλεως	καὶ	τἆλλα οἰκοδομήματα καὶ ἐς Ποτείδαιαν
[2, 48]	ὅτου εἰκὸς ἦν γενέσθαι αὐτό,	καὶ	τὰς αἰτίας ἅστινας νομίζει τοσαύτης
[2, 84]	στρατηγίδων νεῶν μίαν, ἔπειτα δὲ	καὶ	τὰς ἄλλας ᾗ χωρήσειαν διέφθειρον,
[2, 15]	ἄλλων πόλεων τά τε βουλευτήρια	καὶ	τὰς ἀρχὰς ἐς τὴν νῦν
[2, 92]	οὔσας μάλιστα ναῦς ἔλαβον ἓξ	καὶ	τὰς ἑαυτῶν ἀφείλοντο, ἃς ἐκεῖνοι
[2, 83]	Στράτῳ μάχης ναυμαχῆσαι πρὸς Φορμίωνα	καὶ	τὰς εἴκοσι ναῦς τῶν Ἀθηναίων
[2, 84]	τῶν παραγγελλομένων οὔτε τῶν κελευστῶν,	καὶ	τὰς κώπας ἀδύνατοι ὄντες ἐν
[2, 103]	ο῏ ἀνὴρ ἀντ' ἀνδρὸς ἐλύθησαν,	καὶ	τὰς ναῦς ἃς εἷλον. καὶ
[2, 51]	ἐσιόντες παρὰ τοὺς φίλους, ἐπεὶ	καὶ	τὰς ὀλοφύρσεις τῶν ἀπογιγνομένων τελευτῶντες
[2, 4]	ξυνεστρέφοντό τε ἐν σφίσιν αὐτοῖς	καὶ	τὰς προσβολὰς ᾗ προσπίπτοιεν ἀπεωθοῦντο.
[2, 85]	ναῦς τε προσπεριήγγειλαν κατὰ πόλεις	καὶ	τὰς προϋπαρχούσας ἐξηρτύοντο ὡς ἐπὶ
[2, 94]	καὶ ἀνθρώπους καὶ λείαν λαβόντες	καὶ	τὰς τρεῖς ναῦς ἐκ τοῦ
[2, 93]	μηδέν. τῷ τε φρουρίῳ προσέβαλον	καὶ	τὰς τριήρεις ἀφείλκυσαν κενάς, τήν
[2, 61]	δήλωσις ἅπασι, καὶ μεταβολῆς μεγάλης,	καὶ	ταύτης ἐξ ὀλίγου, ἐμπεσούσης ταπεινὴ
[2, 67]	Ἀνήριστος καὶ Νικόλαος καὶ Πρατόδαμος	καὶ	Τεγεάτης Τιμαγόρας καὶ Ἀργεῖος ἰδίᾳ
[2, 100]	ὑπέμενεν ἄνδρας ἱππέας τε ἀγαθοὺς	καὶ	τεθωρακισμένους, ὑπὸ δὲ πλήθους περικλῃόμενοι
[2, 101]	μέρος τι τοῦ στρατοῦ πέμπει,	καὶ	τειχήρεις ποιήσας ἐδῄου τὴν γῆν.
[2, 42]	ἀνδρὸς ἀρετὴν πρώτη τε μηνύουσα	καὶ	τελευταία βεβαιοῦσα ἡ νῦν τῶνδε
[2, 13]	τοῦ κύκλου τὸ φυλασσόμενον τρεῖς	καὶ	τεσσαράκοντα (ἔστι δὲ αὐτοῦ ὃ
[2, 83]	οὐκ ἂν οἰόμενοι πρὸς ἑπτὰ	καὶ	τεσσαράκοντα ναῦς τὰς σφετέρας τολμῆσαι
[2, 79]	στρατοῦ· ἀπέθανον δὲ αὐτῶν τριάκοντα	καὶ	τετρακόσιοι καὶ οἱ στρατηγοὶ πάντες.
[2, 50]	ξυντρόφων τι· τὰ γὰρ ὄρνεα	καὶ	τετράποδα ὅσα ἀνθρώπων ἅπτεται, πολλῶν
[2, 94]	λοιπὸν ἐποιοῦντο λιμένων τε κλῄσει	καὶ	τῇ ἄλλῃ ἐπιμελείᾳ. ~Υπὸ δὲ
[2, 97]	πόντου μεγίστη ἐγένετο χρημάτων προσόδῳ	καὶ	τῇ ἄλλῃ εὐδαιμονίᾳ, ἰσχύι δὲ
[2, 100]	τὸν πόλεμον ἵπποις καὶ ὅπλοις	καὶ	τῇ ἄλλῃ παρασκευῇ κρείσσονι ἢ
[2, 89]	τῇ ἀπειρίᾳ, ἔστι δὲ ἃ	καὶ	τῇ ἀτολμίᾳ· ὧν οὐδετέρου ἡμεῖς
[2, 65]	δυνατὸς ὢν τῷ τε ἀξιώματι	καὶ	τῇ γνώμῃ χρημάτων τε διαφανῶς
[2, 15]	καὶ ἄλλα ἱερὰ ταύτῃ ἀρχαῖα.	καὶ	τῇ κρήνῃ τῇ νῦν μὲν
[2, 17]	πόλεμον ἥπτοντο, ξυμμάχους τε ἀγείροντες	καὶ	τῇ Πελοποννήσῳ ἑκατὸν νεῶν ἐπίπλουν
[2, 44]	λήθη οἱ ἐπιγιγνόμενοί τισιν ἔσονται,	καὶ	τῇ πόλει διχόθεν, ἔκ τε
[2, 44]	ἡγεῖσθε καὶ τόνδε βραχὺν ἔσεσθαι,	καὶ	τῇ τῶνδε εὐκλείᾳ κουφίζεσθε. τὸ
[2, 27]	τοῦ πολέμου σφίσιν αἰτίους εἶναι·	καὶ	τὴν Αἴγιναν ἀσφαλέστερον ἐφαίνετο τῇ
[2, 68]	ἐστράτευσαν ἐπ' Ἄργος τὸ Ἀμφιλοχικὸν	καὶ	τὴν ἄλλην Ἀμφιλοχίαν. ἔχθρα δὲ
[2, 14]	τῶν ἀγρῶν παῖδας καὶ γυναῖκας	καὶ	τὴν ἄλλην κατασκευὴν ᾗ κατ'
[2, 61]	ξυμφοραῖς ταῖς μεγίσταις ἐθέλειν ὑφίστασθαι	καὶ	τὴν ἀξίωσιν μὴ ἀφανίζειν (ἐν
[2, 73]	δὲ τούτου σπείσασθαι σφίσιν ἐκέλευον	καὶ	τὴν γῆν μὴ δῃοῦν. ὁ
[2, 27]	οἱ Λακεδαιμόνιοι ἔδοσαν Θυρέαν οἰκεῖν	καὶ	τὴν γῆν νέμεσθαι, κατά τε
[2, 20]	οὔπω πρότερον, ἴσως ἂν ἐπεξελθεῖν	καὶ	τὴν γῆν οὐκ ἂν περιιδεῖν
[2, 73]	ἐν αἷς εἰκὸς ἦν κομισθῆναι,	καὶ	τὴν γῆν οὐκ ἔτεμνεν. ἐλθόντες
[2, 57]	ταύτῃ πλεῖστόν τε χρόνον ἐνέμειναν	καὶ	τὴν γῆν πᾶσαν ἔτεμον· ἡμέρας
[2, 39]	τοῦ ναυτικοῦ τε ἅμα ἐπιμέλειαν	καὶ	τὴν ἐν τῇ γῇ ἐπὶ
[2, 10]	εὐθὺς περιήγγελλον κατὰ τὴν Πελοπόννησον	καὶ	τὴν ἔξω ξυμμαχίδα στρατιὰν παρασκευάζεσθαι
[2, 90]	ὑπεκφεύγουσι τὸ κέρας τῶν Πελοποννησίων	καὶ	τὴν ἐπιστροφὴν ἐς τὴν εὐρυχωρίαν·
[2, 84]	ἕω, οὐδένα χρόνον ἡσυχάσειν αὐτούς·	καὶ	τὴν ἐπιχείρησιν ἐφ' ἑαυτῷ τε
[2, 42]	οἷς τῶνδε μηδὲν ὑπάρχει ὁμοίως,	καὶ	τὴν εὐλογίαν ἅμα ἐφ' οἷς
[2, 91]	τε ἅμα πλέοντες ὡς νενικηκότες,	καὶ	τὴν μίαν ναῦν τῶν Ἀθηναίων
[2, 92]	δὲ διὰ τὰ ὑπάρχοντα ἁμαρτήματα	καὶ	τὴν παροῦσαν ἀταξίαν ὀλίγον μὲν
[2, 102]	θάλασσαν δ' ἐξιεὶς παρ' Οἰνιάδας	καὶ	τὴν πόλιν αὐτοῖς περιλιμνάζων, ἄπορον
[2, 43]	πείρᾳ του σφαλεῖεν, οὐκ οὖν	καὶ	τὴν πόλιν γε τῆς σφετέρας
[2, 2]	πολιτῶν τοὺς σφίσιν ὑπεναντίους διαφθεῖραι	καὶ	τὴν πόλιν Θηβαίοις προσποιῆσαι. ἔπραξαν
[2, 36]	ἐν τῇ καθεστηκυίᾳ ἡλικίᾳ ἐπηυξήσαμεν	καὶ	τὴν πόλιν τοῖς πᾶσι παρεσκευάσαμεν
[2, 62]	ἐναντίων προύχειν, ὃ ἡμῖν ὑπάρχει.	καὶ	τὴν τόλμαν ἀπὸ τῆς ὁμοίας
[2, 33]	ὁ Ξρύσιδος. καὶ πλεύσαντες κατήγαγον·	καὶ	τῆς ἄλλης Ἀκαρνανίας τῆς περὶ
[2, 32]	μὴ λῃστὰς ἐκπλέοντας ἐξ Οποῦντος	καὶ	τῆς ἄλλης Λοκρίδος κακουργεῖν τὴν
[2, 77]	πλήρους γενομένου διὰ πολυχειρίαν ἐπιπαρένησαν	καὶ	τῆς ἄλλης πόλεως ὅσον ἐδύναντο
[2, 62]	οὐ κατὰ τὴν τῶν οἰκιῶν	καὶ	τῆς γῆς χρείαν, ὧν μεγάλων
[2, 69]	τῶν ἀπὸ Φασήλιδος καὶ Φοινίκης	καὶ	τῆς ἐκεῖθεν ἠπείρου. ἀναβὰς δὲ
[2, 80]	θαλάσσης Ἀκαρνάνων ῥᾳδίως Ἀκαρνανίαν σχόντες	καὶ	τῆς Ζακύνθου καὶ Κεφαλληνίας κρατήσουσι,
[2, 61]	δόξης αἰτιᾶσθαι ὅστις μαλακίᾳ ἐλλείπει	καὶ	τῆς μὴ προσηκούσης μισεῖν τὸν
[2, 77]	τὸ μεταξὺ πρῶτον τοῦ τείχους	καὶ	τῆς προσχώσεως, ταχὺ δὲ πλήρους
[2, 96]	ἐντὸς τοῦ Αἵμου τε ὄρους	καὶ	τῆς Ροδόπης Θρᾷκας, ὅσων ἦρχε
[2, 69]	τὴν Λυκίαν ὁ Μελήσανδρος ἀποθνῄσκει	καὶ	τῆς στρατιᾶς μέρος τι διέφθειρε
[2, 56]	Πρασιὰς τῆς Λακωνικῆς πόλισμα ἐπιθαλάσσιον,	καὶ	τῆς τε γῆς ἔτεμον καὶ
[2, 17]	ἐπάρατόν τε ἦν μὴ οἰκεῖν	καί	τι καὶ Πυθικοῦ μαντείου ἀκροτελεύτιον
[2, 96]	καὶ τούτους αὐτονόμους, Τρῆρες ὥριζον	καὶ	Τιλαταῖοι· οἰκοῦσι δ' οὗτοι πρὸς
[2, 33]	στρατιᾶς Εὐφαμίδας τε ὁ Ἀριστωνύμου	καὶ	Τιμόξενος ὁ Τιμοκράτους καὶ Εὔμαχος
[2, 21]	Θριάσιον πεδίον ὁ στρατὸς ἦν,	καί	τινα ἐλπίδα εἶχον ἐς τὸ
[2, 70]	αὐτόθι ἤδη βρώσεως πέρι ἀναγκαίας	καί	τινες καὶ ἀλλήλων ἐγέγευντο, οὕτω
[2, 15]	αὐτοὶ ἕκαστοι ἐπολίτευον καὶ ἐβουλεύοντο·	καί	τινες καὶ ἐπολέμησάν ποτε αὐτῶν,
[2, 93]	ὥσπερ διενοοῦντο, καταδείσαντες τὸν κίνδυνον	(καί	τις καὶ ἄνεμος αὐτοὺς λέγεται
[2, 70]	μὲν ἐν τῷ χειμῶνι ἐγένετο,	καὶ	{τὸ} δεύτερον ἔτος ἐτελεύτα τῷ
[2, 29]	ᾤκει, τότε ὑπὸ Θρᾳκῶν οἰκουμένης,	καὶ	τὸ ἔργον τὸ περὶ τὸν
[2, 43]	ἐνδιαιτᾶται. οὓς νῦν ὑμεῖς ζηλώσαντες	καὶ	τὸ εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον, τὸ
[2, 92]	νεῶν ἀφικνοῦνται ἐς τὴν Ναύπακτον.	καὶ	τὸ θέρος ἐτελεύτα. ~Πρὶν δὲ
[2, 19]	καθεζόμενοι ἔτεμνον πρῶτον μὲν Ελευσῖνα	καὶ	τὸ Θριάσιον πεδίον καὶ τροπήν
[2, 21]	μέχρι μὲν οὗ περὶ Ελευσῖνα	καὶ	τὸ Θριάσιον πεδίον ὁ στρατὸς
[2, 20]	ἐπειδὴ οὖν αὐτῷ ἐς Ελευσῖνα	καὶ	τὸ Θριάσιον πεδίον οὐκ ἀπήντησαν,
[2, 29]	ἡ ὄρνις ἐπωνόμασται) εἰκός τε	καὶ	τὸ κῆδος Πανδίονα ξυνάψασθαι τῆς
[2, 69]	στρατηγόν, ὅπως ταῦτά τε ἀργυρολογῶσι	καὶ	τὸ λῃστικὸν τῶν Πελοποννησίων μὴ
[2, 49]	τοῖς δὲ καὶ πολλῷ ὕστερον.	καὶ	τὸ μὲν ἔξωθεν ἁπτομένῳ σῶμα
[2, 80]	μάλιστα τοῖς Ἀμπρακιώταις ἀποίκοις οὖσιν.	καὶ	τὸ μὲν ναυτικὸν ἔκ τε
[2, 53]	καὶ τὰ χρήματα ὁμοίως ἡγούμενοι.	καὶ	τὸ μὲν προσταλαιπωρεῖν τῷ δόξαντι
[2, 13]	ἀλλὰ τὴν πόλιν ἐσελθόντας φυλάσσειν,	καὶ	τὸ ναυτικόν, ᾗπερ ἰσχύουσιν, ἐξαρτύεσθαι,
[2, 65]	ὁ μὲν γὰρ ἡσυχάζοντάς τε	καὶ	τὸ ναυτικὸν θεραπεύοντας καὶ ἀρχὴν
[2, 40]	καιρῷ ἢ λόγου κόμπῳ χρώμεθα,	καὶ	τὸ πένεσθαι οὐχ ὁμολογεῖν τινὶ
[2, 61]	φρόνημα τὸ αἰφνίδιον καὶ ἀπροσδόκητον	καὶ	τὸ πλείστῳ παραλόγῳ ξυμβαῖνον· ὃ
[2, 48]	τὴν Ἀθηναίων πόλιν ἐξαπιναίως ἐσέπεσε,	καὶ	τὸ πρῶτον ἐν τῷ Πειραιεῖ
[2, 47]	ξύμμαχοι τὰ δύο μέρη ὥσπερ	καὶ	τὸ πρῶτον ἐσέβαλον ἐς τὴν
[2, 15]	τε τοῦ Διὸς τοῦ Ολυμπίου	καὶ	τὸ Πύθιον καὶ τὸ τῆς
[2, 49]	ἡ ἀγρυπνία ἐπέκειτο διὰ παντός.	καὶ	τὸ σῶμα, ὅσονπερ χρόνον καὶ
[2, 15]	τοῦ Ολυμπίου καὶ τὸ Πύθιον	καὶ	τὸ τῆς Γῆς καὶ τὸ
[2, 15]	Πύθιον καὶ τὸ τῆς Γῆς	καὶ	τὸ τοῦ> ἐν Λίμναις Διονύσου,
[2, 5]	Πλάταια τῶν Θηβῶν σταδίους ἑβδομήκοντα,	καὶ	τὸ ὕδωρ τὸ γενόμενον τῆς
[2, 15]	ἡ νῦν οὖσα πόλις ἦν,	καὶ	τὸ ὑπ' αὐτὴν πρὸς νότον
[2, 93]	τῶν ναυτῶν ἕκαστον τὴν κώπην	καὶ	τὸ ὑπηρέσιον καὶ τὸν τροπωτῆρα
[2, 75]	τὸ ὕψος τοῦ τείχους μέγα,	καὶ	τὸ χῶμα οὐ σχολαίτερον ἀντανῄει
[2, 63]	ἔτι ὑμῖν ἔστιν, εἴ τις	καὶ	τόδε ἐν τῷ παρόντι δεδιὼς
[2, 40]	ἔργῳ ἐλθεῖν. διαφερόντως γὰρ δὴ	καὶ	τόδε ἔχομεν ὥστε τολμᾶν τε
[2, 77]	οὐκ ἂν διέφυγον. νῦν δὲ	καὶ	τόδε λέγεται ξυμβῆναι, ὕδωρ {ἐξ
[2, 62]	ὀρθῶς αὐτὸν ὑποπτευόμενον, δηλώσω δὲ	καὶ	τόδε, ὅ μοι δοκεῖτε οὔτ'
[2, 18]	ξυναγωγῇ τοῦ πολέμου μαλακὸς εἶναι	καὶ	τοῖς Ἀθηναίοις ἐπιτήδειος, οὐ παραινῶν
[2, 97]	βασιλείας τὸν νόμον, ὄντα μὲν	καὶ	τοῖς ἄλλοις Θρᾳξί, λαμβάνειν μᾶλλον
[2, 65]	τοῖς τε πρότερον ὑπάρχουσι πολεμίοις	καὶ	τοῖς ἀπὸ Σικελίας μετ' αὐτῶν,
[2, 92]	πρὸς τῇ ἑαυτῶν ἦν ἀνείλοντο,	καὶ	τοῖς ἐναντίοις τὰ ἐκείνων ὑπόσπονδα
[2, 41]	δύναμιν παρασχόμενοι τοῖς τε νῦν	καὶ	τοῖς ἔπειτα θαυμασθησόμεθα, καὶ οὐδὲν
[2, 84]	καὶ ναῦς τε νηὶ προσέπιπτε	καὶ	τοῖς κοντοῖς διεωθοῦντο, βοῇ τε
[2, 46]	θρέψει, ὠφέλιμον στέφανον τοῖσδέ τε	καὶ	τοῖς λειπομένοις τῶν τοιῶνδε ἀγώνων
[2, 97]	καὶ οὐ μόνον αὐτῷ, ἀλλὰ	καὶ	τοῖς παραδυναστεύουσί τε καὶ γενναίοις
[2, 47]	πρὸς ἱεροῖς ἱκέτευσαν ἢ μαντείοις	καὶ	τοῖς τοιούτοις ἐχρήσαντο, πάντα ἀνωφελῆ
[2, 96]	{ἐς τὸν Εὔξεινόν τε πόντον	καὶ	τὸν Ελλήσποντον} ἔπειτα τοὺς ὑπερβάντι
[2, 61]	μὲν ἀκεραίοις, μεταμέλειν δὲ κακουμένοις,	καὶ	τὸν ἐμὸν λόγον ἐν τῷ
[2, 93]	διαλῦσαι τὸ ἐς Κόρινθόν τε	καὶ	τὸν Κρισαῖον κόλπον ἀναχωρῆσαν ναυτικόν,
[2, 59]	ὁ πόλεμος, ἠλλοίωντο τὰς γνώμας,	καὶ	τὸν μὲν Περικλέα ἐν αἰτίᾳ
[2, 36]	οὐκ ἂν ἀπρεπῆ λεχθῆναι αὐτὰ	καὶ	τὸν πάντα ὅμιλον καὶ ἀστῶν
[2, 29]	τε καὶ πελταστῶν. ξυνεβίβασε δὲ	καὶ	τὸν Περδίκκαν τοῖς Ἀθηναίοις καὶ
[2, 21]	τε τρόπῳ ἀνηρέθιστο ἡ πόλις,	καὶ	τὸν Περικλέα ἐν ὀργῇ εἶχον,
[2, 51]	ἀναπιμπλάμενοι ὥσπερ τὰ πρόβατα ἔθνῃσκον·	καὶ	τὸν πλεῖστον φθόρον τοῦτο ἐνεποίει.
[2, 51]	οἱ διαπεφευγότες τόν τε θνῄσκοντα	καὶ	τὸν πονούμενον ᾠκτίζοντο διὰ τὸ
[2, 5]	ἦν. πορευόμενοί τε ἐν ὑετῷ	καὶ	τὸν ποταμὸν μόλις διαβάντες ὕστερον
[2, 43]	ἰδίᾳ τὸν ἀγήρων ἔπαινον ἐλάμβανον	καὶ	τὸν τάφον ἐπισημότατον, οὐκ ἐν
[2, 34]	διαπρεπῆ τὴν ἀρετὴν κρίναντες αὐτοῦ	καὶ	τὸν τάφον ἐποίησαν. ἐπειδὰν δὲ
[2, 95]	οὖν ἕνεκα τὴν ἔφοδον ἐποιεῖτο	καὶ	τόν τε Φιλίππου υἱὸν Ἀμύνταν
[2, 93]	τὴν κώπην καὶ τὸ ὑπηρέσιον	καὶ	τὸν τροπωτῆρα πεζῇ ἰέναι ἐκ
[2, 44]	κέρδος ὃν ηὐτυχεῖτε βίον ἡγεῖσθε	καὶ	τόνδε βραχὺν ἔσεσθαι, καὶ τῇ
[2, 23]	καὶ χιλίους ὁπλίτας ἐπ' αὐτῶν	καὶ	τοξότας τετρακοσίους· ἐστρατήγει δὲ Καρκίνος
[2, 84]	βούληται, τῶν νεῶν ἄμεινον πλεουσῶν,	καὶ	τότε καλλίστην γίγνεσθαι. ὡς δὲ
[2, 55]	τετραμμένην. Περικλῆς δὲ στρατηγὸς ὢν	καὶ	τότε περὶ μὲν τοῦ μὴ
[2, 67]	οὐ ξυνεχώρουν, ἀπέπλευσαν ἐπ' οἴκου.	~Καὶ	τοῦ αὐτοῦ θέρους τελευτῶντος Ἀριστεὺς
[2, 17]	ἡρῷα πάντα πλὴν τῆς ἀκροπόλεως	καὶ	τοῦ Ελευσινίου καὶ εἴ τι
[2, 83]	τοὺς Ἀθηναίους ἀπὸ τῆς Ξαλκίδος	καὶ	τοῦ Εὐήνου ποταμοῦ προσπλέοντας σφίσι
[2, 97]	ὅσαι μεταξὺ τοῦ Ιονίου κόλπου	καὶ	τοῦ Εὐξείνου πόντου μεγίστη ἐγένετο
[2, 69]	εἶχε μήτ' ἐκπλεῖν ἐκ Κορίνθου	καὶ	τοῦ Κρισαίου κόλπου μηδένα μήτ'
[2, 54]	οὕτως ᾄσονται. μνήμη δὲ ἐγένετο	καὶ	τοῦ Λακεδαιμονίων χρηστηρίου τοῖς εἰδόσιν,
[2, 65]	ἐν Σικελίᾳ ἄλλῃ τε παρασκευῇ	καὶ	τοῦ ναυτικοῦ τῷ πλέονι μορίῳ
[2, 13]	σταδίων, ὧν τὸ ἔξωθεν ἐτηρεῖτο·	καὶ	τοῦ Πειραιῶς ξὺν Μουνιχίᾳ ἑξήκοντα
[2, 17]	τε μακρὰ τείχη ᾤκησαν κατανειμάμενοι	καὶ	τοῦ Πειραιῶς τὰ πολλά. ἅμα
[2, 2]	οὖσαν ἔτι ἐν εἰρήνῃ τε	καὶ	τοῦ πολέμου μήπω φανεροῦ καθεστῶτος
[2, 19]	γενόμενα ἡμέρᾳ ὀγδοηκοστῇ μάλιστα, θέρους	καὶ	τοῦ σίτου ἀκμάζοντος, ἐσέβαλον ἐς
[2, 96]	ἦσαν· μέχρι γὰρ Λαιαίων Παιόνων	καὶ	τοῦ Στρυμόνος ποταμοῦ, ὃς ἐκ
[2, 13]	τὸ μεταξὺ τοῦ τε μακροῦ	καὶ	τοῦ Φαληρικοῦ) τὰ δὲ μακρὰ
[2, 54]	τῷ κακῷ οἷα εἰκὸς ἀνεμνήσθησαν	καὶ	τοῦδε τοῦ ἔπους, φάσκοντες οἱ
[2, 60]	τι οἰκείως φράζοι· προσόντος δὲ	καὶ	τοῦδε, χρήμασι δὲ νικωμένου, τὰ
[2, 13]	σκεύη περί τε τὰς πομπὰς	καὶ	τοὺς ἀγῶνας καὶ σκῦλα Μηδικὰ
[2, 86]	ναυσὶν ἑπτὰ καὶ ἑβδομήκοντα, ἐπειδὴ	καὶ	τοὺς Ἀθηναίους εἶδον. καὶ ἐπὶ
[2, 95]	καὶ ἡγεμόνα Αγνωνα· ἔδει γὰρ	καὶ	τοὺς Ἀθηναίους ναυσί τε καὶ
[2, 72]	ὑμῖν παρέδωκεν, αὐτοί τε αὐτονομεῖσθε	καὶ	τοὺς ἄλλους ξυνελευθεροῦτε, ὅσοι μετασχόντες
[2, 68]	Φορμίωνος αἱροῦσι κατὰ κράτος Ἄργος	καὶ	τοὺς Ἀμπρακιώτας ἠνδραπόδισαν, κοινῇ τε
[2, 68]	πόλις αὕτη μεγίστη τῆς Ἀμφιλοχίας	καὶ	τοὺς δυνατωτάτους εἶχεν οἰκήτορασ) ὑπὸ
[2, 70]	αὐτοὺς καὶ παῖδας καὶ γυναῖκας	καὶ	τοὺς ἐπικούρους ξὺν ἑνὶ ἱματίῳ,
[2, 49]	καὶ ἠγνόησαν σφᾶς τε αὐτοὺς	καὶ	τοὺς ἐπιτηδείους. ~γενόμενον γὰρ κρεῖσσον
[2, 12]	δὲ μέρος μὲν τὸ σφέτερον	καὶ	τοὺς ἱππέας παρείχοντο Πελοποννησίοις ξυστρατεύειν,
[2, 3]	τῇ νυκτί) πρὸς ξύμβασιν ἐχώρησαν	καὶ	τοὺς λόγους δεξάμενοι ἡσύχαζον, ἄλλως
[2, 10]	τοὺς στρατηγοὺς τῶν πόλεων πασῶν	καὶ	τοὺς μάλιστα ἐν τέλει καὶ
[2, 96]	τὴν Ροδόπην οἱ πλεῖστοι οἰκοῦντες·	καὶ	τοὺς μὲν μισθῷ ἔπειθεν, οἱ
[2, 67]	τῇ θαλάσσῃ ὡς πολεμίους διέφθειρον,	καὶ	τοὺς μετὰ Ἀθηναίων ξυμπολεμοῦντας καὶ
[2, 67]	καὶ τοὺς μετὰ Ἀθηναίων ξυμπολεμοῦντας	καὶ	τοὺς μηδὲ μεθ' ἑτέρων. ~Κατὰ
[2, 92]	τροπαῖον ἔστησαν, ὅθεν ἀναγαγόμενοι ἐκράτησαν,	καὶ	τοὺς νεκροὺς καὶ τὰ ναυάγια
[2, 79]	καὶ Βοττιαῖοι τροπαῖόν τε ἔστησαν	καὶ	τοὺς νεκροὺς τοὺς αὑτῶν ἀνελόμενοι
[2, 6]	τε τὰς Ἀθήνας ἄγγελον ἔπεμπον	καὶ	τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους ἀπέδοσαν τοῖς
[2, 65]	κακῶς ἔς τε σφᾶς αὐτοὺς	καὶ	τοὺς ξυμμάχους ἐπολίτευσαν, ἃ κατορθούμενα
[2, 80]	Κνῆμον μὲν ναύαρχον ἔτι ὄντα	καὶ	τοὺς ὁπλίτας ἐπὶ ναυσὶν ὀλίγαις
[2, 20]	τὰ σφέτερα διαφθαρέντα, ἀλλ' ὁρμήσειν	καὶ	τοὺς πάντας ἐς μάχην. εἴ
[2, 76]	προσαχθεῖσα ἐπὶ μέγα τε κατέσεισε	καὶ	τοὺς Πλαταιᾶς ἐφόβησεν, ἄλλας δὲ
[2, 77]	τοῦτο δὲ μέγα τε ἦν	καὶ	τοὺς Πλαταιᾶς τἆλλα διαφυγόντας ἐλαχίστου
[2, 78]	δὲ παῖδας μὲν καὶ γυναῖκας	καὶ	τοὺς πρεσβυτάτους τε καὶ πλῆθος
[2, 58]	Ἀθηναίους, φθείρουσα τὴν στρατιάν, ὥστε	καὶ	τοὺς προτέρους στρατιώτας νοσῆσαι τῶν
[2, 44]	γιγνόμενος ἀναίσθητος θάνατος. ~Δι' ὅπερ	καὶ	τοὺς τῶνδε νῦν τοκέας, ὅσοι
[2, 71]	τε ὁρκίους τότε γενομένους ποιούμενοι	καὶ	τοὺς ὑμετέρους πατρῴους καὶ ἡμετέρους
[2, 89]	ἡμῖν μᾶλλον νῦν περιέσται, εἴπερ	καὶ	τούτοις ἐν ἐκείνῳ, ἐπεὶ εὐψυχίᾳ
[2, 78]	κίνδυνον. ~Οἱ δὲ Πελοποννήσιοι ἐπειδὴ	καὶ	τούτου διήμαρτον, μέρος μέν τι
[2, 98]	πέντε καὶ δέκα μυριάδων γενέσθαι·	καὶ	τούτου τὸ μὲν πλέον πεζὸν
[2, 96]	ἤδη. τὰ δὲ πρὸς Τριβαλλούς,	καὶ	τούτους αὐτονόμους, Τρῆρες ὥριζον καὶ
[2, 65]	ὅτι ἀπ' ἐλασσόνων ὁρμώμενος ἐστέρητο	καὶ	τούτων, οἱ δὲ δυνατοὶ καλὰ
[2, 4]	διὰ νυκτὸς πολλοῦ ἐπιγενομένου, ἐφοβήθησαν	καὶ	τραπόμενοι ἔφευγον διὰ τῆς πόλεως,
[2, 13]	Φαληρικοῦ τείχους στάδιοι ἦσαν πέντε	καὶ	τριάκοντα πρὸς τὸν κύκλον τοῦ
[2, 24]	τὸν ἐνιαυτὸν ἕκαστον τὰς βελτίστας,	καὶ	τριηράρχους αὐταῖς, ὧν μὴ χρῆσθαι
[2, 13]	ἑξακοσίους δὲ καὶ χιλίους τοξότας,	καὶ	τριήρεις τὰς πλωίμους τριακοσίας. ταῦτα
[2, 103]	καὶ ὁ χειμὼν ἐτελεύτα οὗτος,	καὶ	τρίτον ἔτος τῷ πολέμῳ ἐτελεύτα
[2, 84]	πλείστους ἀνελόμενοι ἐς Μολύκρειον ἀπέπλεον,	καὶ	τροπαῖον στήσαντες ἐπὶ τῷ Ρίῳ
[2, 19]	Ελευσῖνα καὶ τὸ Θριάσιον πεδίον	καὶ	τροπήν τινα τῶν Ἀθηναίων ἱππέων
[2, 36]	αὐτὰ καὶ μεθ' οἵας πολιτείας	καὶ	τρόπων ἐξ οἵων μεγάλα ἐγένετο,
[2, 72]	ταῦτα ἐσῆλθον ἐς τὴν πόλιν,	καὶ	τῷ πλήθει τὰ ῥηθέντα κοινώσαντες
[2, 77]	αἵ τε μηχαναὶ οὐδὲν ὠφέλουν	καὶ	τῷ χώματι τὸ ἀντιτείχισμα ἐγίγνετο,
[2, 95]	ἐπὶ βασιλείᾳ τῶν Μακεδόνων ἦγε	καὶ	τῶν Ἀθηναίων πρέσβεις, ο῏ ἔτυχον
[2, 99]	ἐξ Ἀλμωπίας Ἄλμωπας. ἐκράτησαν δὲ	καὶ	τῶν ἄλλων ἐθνῶν οἱ Μακεδόνες
[2, 72]	καὶ πόλεμος γεγένηται αὐτῶν ἕνεκα	καὶ	τῶν ἄλλων ἐλευθερώσεως. ἧς μάλιστα
[2, 22]	δὲ Φαρσάλου Μένων· ἦσαν δὲ	καὶ	τῶν ἄλλων κατὰ πόλεις ἄρχοντες.
[2, 83]	~Τὸ δ' ἐκ τῆς Κορίνθου	καὶ	τῶν ἄλλων ξυμμάχων τῶν ἐκ
[2, 54]	Ἀθήνας μὲν μάλιστα, ἔπειτα δὲ	καὶ	τῶν ἄλλων χωρίων τὰ πολυανθρωπότατα.
[2, 25]	τῆς κοίλης Ηλιδος τριακοσίους λογάδας	καὶ	τῶν αὐτόθεν ἐκ τῆς περιοικίδος
[2, 68]	τελευτῶντος, καὶ Ἀμπρακιῶται αὐτοί τε	καὶ	τῶν βαρβάρων πολλοὺς ἀναστήσαντες ἐστράτευσαν
[2, 4]	πολλῷ θορύβῳ αὐτῶν τε προσβαλόντων	καὶ	τῶν γυναικῶν καὶ τῶν οἰκετῶν
[2, 27]	εὐεργέται ἦσαν ὑπὸ τὸν σεισμὸν	καὶ	τῶν Εἱλώτων τὴν ἐπανάστασιν. ἡ
[2, 1]	ἐνθένδε ἤδη Ἀθηναίων καὶ Πελοποννησίων	καὶ	τῶν ἑκατέροις ξυμμάχων, ἐν ᾧ
[2, 97]	τε ἐκ πάσης τῆς βαρβάρου	καὶ	τῶν Ελληνίδων πόλεων, ὅσον προσῆξαν
[2, 67]	πρὸ τούτων τὰ τῆς Ποτειδαίας	καὶ	τῶν ἐπὶ Θρᾴκης πάντα ἐφαίνετο
[2, 25]	αὐτοὺς καὶ ἐξανάγονται ἐκλιπόντες Φειάν,	καὶ	τῶν Ηλείων ἡ πολλὴ ἤδη
[2, 41]	μὴ ἀφαιρεθῆναι αὐτὴν μαχόμενοι ἐτελεύτησαν,	καὶ	τῶν λειπομένων πάντα τινὰ εἰκὸς
[2, 90]	ἀπέκτειναν ὅσοι μὴ ἐξένευσαν αὐτῶν.	καὶ	τῶν νεῶν τινὰς ἀναδούμενοι εἷλκον
[2, 13]	ἐσβάλοιεν, ἀπό τε τῶν πρεσβυτάτων	καὶ	τῶν νεωτάτων, καὶ μετοίκων ὅσοι
[2, 102]	ἐν χειμῶνι στρατεύειν. κεῖνται δὲ	καὶ	τῶν νήσων τῶν Εχινάδων αἱ
[2, 37]	αἰεὶ ἐν ἀρχῇ ὄντων ἀκροάσει	καὶ	τῶν νόμων, καὶ μάλιστα αὐτῶν
[2, 67]	τοὺς ἐμπόρους οὓς ἔλαβον Ἀθηναίων	καὶ	τῶν ξυμμάχων ἐν ὁλκάσι περὶ
[2, 69]	τε τῶν ἀπὸ τῶν νεῶν	καὶ	τῶν ξυμμάχων ἐς τὴν Λυκίαν
[2, 65]	τοῖς ἀπὸ Σικελίας μετ' αὐτῶν,	καὶ	τῶν ξυμμάχων ἔτι τοῖς πλέοσιν
[2, 4]	τε προσβαλόντων καὶ τῶν γυναικῶν	καὶ	τῶν οἰκετῶν ἅμα ἀπὸ τῶν
[2, 96]	ὁμόσκευοι, πάντες ἱπποτοξόται. παρεκάλει δὲ	καὶ	τῶν ὀρεινῶν Θρᾳκῶν πολλοὺς τῶν
[2, 53]	τε εὐδαιμόνων καὶ αἰφνιδίως θνῃσκόντων	καὶ	τῶν οὐδὲν πρότερον κεκτημένων, εὐθὺς
[2, 49]	μὲν τῆς κεφαλῆς θέρμαι ἰσχυραὶ	καὶ	τῶν ὀφθαλμῶν ἐρυθήματα καὶ φλόγωσις
[2, 49]	τούτων διέφευγον, εἰσὶ δ' ο῏	καὶ	τῶν ὀφθαλμῶν. τοὺς δὲ καὶ
[2, 13]	ἄνευ τῶν ἐν τοῖς φρουρίοις	καὶ	τῶν παρ' ἔπαλξιν ἑξακισχιλίων καὶ
[2, 29]	γῇ ταύτῃ ἔπραξαν (πολλοῖς δὲ	καὶ	τῶν ποιητῶν ἐν ἀηδόνος μνήμῃ
[2, 38]	αἰσχύνην ὁμολογουμένην φέρουσιν. ~Καὶ μὴν	καὶ	τῶν πόνων πλείστας ἀναπαύλας τῇ
[2, 17]	Πειραιῶς τὰ πολλά. ἅμα δὲ	καὶ	τῶν πρὸς τὸν πόλεμον ἥπτοντο,
[2, 79]	αὖθις μετὰ τῶν Ξαλκιδέων ἱππέων	καὶ	τῶν προσβοηθησάντων τοῖς Ἀθηναίοις· καὶ
[2, 15]	Ἀθηναίοις τοῦτο. ἐπὶ γὰρ Κέκροπος	καὶ	τῶν πρώτων βασιλέων ἡ Ἀττικὴ
[2, 80]	ἔκ τε Κορίνθου καὶ Σικυῶνος	καὶ	τῶν ταύτῃ χωρίων ἐν παρασκευῇ
[2, 42]	τὴν πόλιν ὕμνησα, αἱ τῶνδε	καὶ	τῶν τοιῶνδε ἀρεταὶ ἐκόσμησαν, καὶ
[2, 16]	οἱ πλείους τῶν τε ἀρχαίων	καὶ	τῶν ὕστερον μέχρι τοῦδε τοῦ
[2, 6]	ἄρτι νενικημένων τε καὶ ξυνειλημμένων·	καὶ	τῶν ὕστερον οὐδὲν ᾔδεσαν. οὕτω
[2, 4]	λίθοις τε καὶ κεράμῳ βαλλόντων,	καὶ	ὑετοῦ ἅμα διὰ νυκτὸς πολλοῦ
[2, 60]	ἐμέ τε τὸν παραινέσαντα πολεμεῖν	καὶ	ὑμᾶς αὐτοὺς ο῏ ξυνέγνωτε δι'
[2, 85]	ἐδῄου τὴν γῆν τῶν Κυδωνιατῶν,	καὶ	ὑπ' ἀνέμων καὶ ἀπλοίας ἐνδιέτριψεν
[2, 76]	ἑκατέρωθεν ἀπὸ κεραιῶν δύο ἐπικεκλιμένων	καὶ	ὑπερτεινουσῶν ὑπὲρ τοῦ τείχους ἀνελκύσαντες
[2, 99]	ἃ ξύμμαχα μέν ἐστι τούτοις	καὶ	ὑπήκοα, βασιλείας δ' ἔχει καθ'
[2, 101]	σῖτόν τε οὐκ εἶχεν αὐτῷ	καὶ	ὑπὸ χειμῶνος ἐταλαιπώρει, ἀναπείθεται ὑπὸ
[2, 14]	καθαιροῦντες τὴν ξύλωσιν· πρόβατα δὲ	καὶ	ὑποζύγια ἐς τὴν Εὔβοιαν διεπέμψαντο
[2, 25]	γῆν χωρήσαντες τὴν Φειὰν αἱροῦσιν.	καὶ	ὕστερον αἵ τε νῆες περιπλεύσασαι
[2, 70]	κρατῆσαι τῆς πόλεως ᾗ ἐβούλοντο)	καὶ	ὕστερον ἐποίκους ἔπεμψαν ἑαυτῶν ἐς
[2, 79]	Ἀθηναῖοι ἐς τὴν Ποτείδαιαν καταφεύγουσι,	καὶ	ὕστερον τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους κομισάμενοι
[2, 70]	Εὐριπίδου καὶ Εστιοδώρῳ τῷ Ἀριστοκλείδου	καὶ	Φανομάχῳ τῷ Καλλιμάχου. οἱ δὲ
[2, 91]	τὴν ἐπιστροφὴν ἐς τὴν εὐρυχωρίαν.	καὶ	φθάνουσιν αὐτοὺς πλὴν μιᾶς νεὼς
[2, 2]	ἐπιτηδείοις καὶ ἐς ξύμβασιν μᾶλλον	καὶ	φιλίαν τὴν πόλιν ἀγαγεῖν (καὶ
[2, 95]	κατ' ἀρχὰς τῷ πολέμῳ πιεζόμενον	καὶ	Φίλιππον τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ πολέμιον
[2, 40]	~Φιλοκαλοῦμέν τε γὰρ μετ' εὐτελείας	καὶ	φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας· πλούτῳ τε
[2, 77]	πρὸς αὑτὴν ἀπὸ ταὐτομάτου πῦρ	καὶ	φλόγα ἀπ' αὐτοῦ ἀνῆκεν. τοῦτο
[2, 49]	ἰσχυραὶ καὶ τῶν ὀφθαλμῶν ἐρυθήματα	καὶ	φλόγωσις ἐλάμβανε, καὶ τὰ ἐντός,
[2, 69]	τῶν ὁλκάδων τῶν ἀπὸ Φασήλιδος	καὶ	Φοινίκης καὶ τῆς ἐκεῖθεν ἠπείρου.
[2, 72]	δὲ τοῦδε ἕξομεν παρακαταθήκην, ἐργαζόμενοι	καὶ	φορὰν φέροντες ἣ ἂν ὑμῖν
[2, 69]	ἔστειλαν εἴκοσι μὲν περὶ Πελοπόννησον	καὶ	Φορμίωνα στρατηγόν, ὃς ὁρμώμενος ἐκ
[2, 29]	Περδίκκας ἐπὶ Ξαλκιδέας μετὰ Ἀθηναίων	καὶ	Φορμίωνος. οὕτω μὲν Σιτάλκης τε
[2, 93]	ἀκρωτήριον τὸ πρὸς Μέγαρα ὁρῶν·	καὶ	φρούριον ἐπ' αὐτοῦ ἦν καὶ
[2, 6]	ἐς Πλάταιαν σῖτόν τε ἐσήγαγον	καὶ	φρουροὺς ἐγκατέλιπον, τῶν τε ἀνθρώπων
[2, 11]	ὅπῃ ἄν τις ἡγῆται, κόσμον	καὶ	φυλακὴν περὶ παντὸς ποιούμενοι καὶ
[2, 16]	μετὰ τὰ Μηδικά· ἐβαρύνοντο δὲ	καὶ	χαλεπῶς ἔφερον οἰκίας τε καταλείποντες
[2, 1]	ὡς ἕκαστα ἐγίγνετο κατὰ θέρος	καὶ	χειμῶνα. ~Τέσσαρα μὲν γὰρ καὶ
[2, 35]	πολλῶν ἀρετὰς κινδυνεύεσθαι εὖ τε	καὶ	χεῖρον εἰπόντι πιστευθῆναι. χαλεπὸν γὰρ
[2, 24]	διὰ παντὸς τοῦ πολέμου φυλάξειν·	καὶ	χίλια τάλαντα ἀπὸ τῶν ἐν
[2, 58]	Φορμίων δὲ καὶ οἱ ἑξακόσιοι	καὶ	χίλιοι οὐκέτι ἦσαν περὶ Ξαλκιδέας.
[2, 33]	Κορινθίους τεσσαράκοντα ναυσὶ καὶ πεντακοσίοις	καὶ	χιλίοις ὁπλίταις ἑαυτὸν κατάγειν πλεύσαντας,
[2, 13]	τούτου. ἱππέας δὲ ἀπέφαινε διακοσίους	καὶ	χιλίους ξὺν ἱπποτοξόταις, ἑξακοσίους δὲ
[2, 23]	ναῦς περὶ Πελοπόννησον ἅσπερ παρεσκευάζοντο	καὶ	χιλίους ὁπλίτας ἐπ' αὐτῶν καὶ
[2, 13]	χιλίους ξὺν ἱπποτοξόταις, ἑξακοσίους δὲ	καὶ	χιλίους τοξότας, καὶ τριήρεις τὰς
[2, 101]	Περδίκκας ὑποσχόμενος ἀδελφὴν ἑαυτοῦ δώσειν	καὶ	χρήματα ἐπ' αὐτῇ προσποιεῖται. καὶ
[2, 9]	Κερκυραῖοι, οἱ δ' ἄλλοι πεζὸν	καὶ	χρήματα. ξυμμαχία μὲν αὕτη ἑκατέρων
[2, 60]	καὶ ἑρμηνεῦσαι ταῦτα, φιλόπολίς τε	καὶ	χρημάτων κρείσσων. ὅ τε γὰρ
[2, 13]	δὲ πολλὰ τοῦ πολέμου γνώμῃ	καὶ	χρημάτων περιουσίᾳ κρατεῖσθαι. θαρσεῖν τε
[2, 53]	αὐτὸ κερδαλέον, τοῦτο καὶ καλὸν	καὶ	χρήσιμον κατέστη. θεῶν δὲ φόβος
[2, 79]	οἱ δὲ ἱππῆς τῶν Ξαλκιδέων	καὶ	ψιλοὶ νικῶσι τοὺς τῶν Ἀθηναίων
[2, 79]	νικῶσι τοὺς τῶν Ἀθηναίων ἱππέας	καὶ	ψιλούς· εἶχον δέ τινας οὐ
[2, 21]	τὸν Περικλέα ἐν ὀργῇ εἶχον,	καὶ	ὧν παρῄνεσε πρότερον ἐμέμνηντο οὐδέν,
[2, 86]	ἐπὶ τὸ Ρίον τὸ Μολυκρικὸν	καὶ	ὡρμίσατο ἔξω αὐτοῦ ναυσὶν εἴκοσιν,
[2, 90]	κόλπου, δεξιῷ κέρᾳ ἡγουμένῳ, ὥσπερ	καὶ	ὥρμουν· ἐπὶ δ' αὐτῷ εἴκοσιν
[2, 18]	Οἰνόην πρῶτον, ᾗπερ ἔμελλον ἐσβαλεῖν.	καὶ	ὡς ἐκαθέζοντο, προσβολὰς παρεσκευάζοντο τῷ
[2, 17]	τοῖς πύργοις τῶν τειχῶν πολλοὶ	καὶ	ὡς ἕκαστός που ἐδύνατο· οὐ
[2, 41]	εὐτραπέλως τὸ σῶμα αὔταρκες παρέχεσθαι.	καὶ	ὡς οὐ λόγων ἐν τῷ
[2, 65]	κατορθούμενα μὲν τοῖς ἰδιώταις τιμὴ	καὶ	ὠφελία μᾶλλον ἦν, σφαλέντα δὲ
[2, 52]	ἑαυτῶν νεκρὸν ὑφῆπτον, οἱ δὲ	καιομένου	ἄλλου ἐπιβαλόντες ἄνωθεν ὃν φέροιεν
[2, 84]	παρεῖχον, τότε δὴ κατὰ τὸν	καιρὸν	τοῦτον σημαίνει, καὶ οἱ Ἀθηναῖοι
[2, 65]	γοῦν αἴσθοιτό τι αὐτοὺς παρὰ	καιρὸν	ὕβρει θαρσοῦντας, λέγων κατέπλησσεν ἐπὶ
[2, 34]	Ξανθίππου ᾑρέθη λέγειν. καὶ ἐπειδὴ	καιρὸς	ἐλάμβανε, προελθὼν ἀπὸ τοῦ σήματος
[2, 42]	σώματι ὑπέμειναν καὶ δι' ἐλαχίστου	καιροῦ	τύχης ἅμα ἀκμῇ τῆς δόξης
[2, 43]	αἰεὶ καὶ λόγου καὶ ἔργου	καιρῷ	αἰείμνηστος καταλείπεται. ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν
[2, 40]	μαλακίας· πλούτῳ τε ἔργου μᾶλλον	καιρῷ	ἢ λόγου κόμπῳ χρώμεθα, καὶ
[2, 39]	καὶ νικηθέντες ὑφ' ἁπάντων ἡσσῆσθαι.	καίτοι	εἰ ῥᾳθυμίᾳ μᾶλλον ἢ πόνων
[2, 60]	ο῏ ξυνέγνωτε δι' αἰτίας ἔχετε.	καίτοι	ἐμοὶ τοιούτῳ ἀνδρὶ ὀργίζεσθε ὃς
[2, 64]	πᾶσιν εὐπορωτάτην καὶ μεγίστην ᾠκήσαμεν.	καίτοι	ταῦτα ὁ μὲν ἀπράγμων μέμψαιτ'
[2, 82]	αὐτοὺς πρὶν τὴν ξυμβοήθειαν ἐλθεῖν.	κἀκεῖθεν	ἐπ' οἴκου ἀπῆλθον ἕκαστοι. οἱ
[2, 87]	ὥστε οὐ κατὰ τὴν ἡμετέραν	κακίαν	τὸ ἡσσᾶσθαι προσεγένετο, οὐδὲ δίκαιον
[2, 42]	πατρίδος ἀνδραγαθίαν προτίθεσθαι· ἀγαθῷ γὰρ	κακὸν	ἀφανίσαντες κοινῶς μᾶλλον ὠφέλησαν ἢ
[2, 49]	ἐν τῇ κεφαλῇ πρῶτον ἱδρυθὲν	κακόν,	καὶ εἴ τις ἐκ τῶν
[2, 41]	ἐπελθόντι ἀγανάκτησιν ἔχει ὑφ' οἵων	κακοπαθεῖ	οὔτε τῷ ὑπηκόῳ κατάμεμψιν ὡς
[2, 60]	ὑμεῖς δρᾶτε· ταῖς κατ' οἶκον	κακοπραγίαις	ἐκπεπληγμένοι τοῦ κοινοῦ τῆς σωτηρίας
[2, 43]	πολεμικοὺς κινδύνους. οὐ γὰρ οἱ	κακοπραγοῦντες	δικαιότερον ἀφειδοῖεν ἂν τοῦ βίου,
[2, 60]	τῆς πατρίδος οὐδὲν ἧσσον ξυναπόλλυται,	κακοτυχῶν	δὲ ἐν εὐτυχούσῃ πολλῷ μᾶλλον
[2, 5]	ἀγροὺς καὶ κατασκευή, οἷα ἀπροσδοκήτου	κακοῦ	ἐν εἰρήνῃ γενομένου· ἐβούλοντο γὰρ
[2, 51]	δεινότατον δὲ παντὸς ἦν τοῦ	κακοῦ	ἥ τε ἀθυμία ὁπότε τις
[2, 51]	οἰκεῖοι ἐξέκαμνον ὑπὸ τοῦ πολλοῦ	κακοῦ	νικώμενοι. ἐπὶ πλέον δ' ὅμως
[2, 47]	τε αὐτῶν ἀπέστησαν ὑπὸ τοῦ	κακοῦ	νικώμενοι. ~ἤρξατο δὲ τὸ μὲν
[2, 52]	αὐτοῦ ἐναποθνῃσκόντων· ὑπερβιαζομένου γὰρ τοῦ	κακοῦ	οἱ ἄνθρωποι, οὐκ ἔχοντες ὅτι
[2, 61]	πεισθῆναι μὲν ἀκεραίοις, μεταμέλειν δὲ	κακουμένοις,	καὶ τὸν ἐμὸν λόγον ἐν
[2, 22]	ἀγροὺς τοὺς ἐγγὺς τῆς πόλεως	κακουργεῖν·	καὶ ἱππομαχία τις ἐγένετο βραχεῖα
[2, 32]	Οποῦντος καὶ τῆς ἄλλης Λοκρίδος	κακουργεῖν	τὴν Εὔβοιαν. Ταῦτα μὲν ἐν
[2, 67]	μὴ αὖθις σφᾶς ἔτι πλείω	κακουργῇ	διαφυγών, ὅτι καὶ πρὸ τούτων
[2, 87]	προβαλλομένους εἰκότως ἂν ἔν τινι	κακοὺς	γενέσθαι. ὑμῶν δὲ οὐδ' ἡ
[2, 13]	ξένος εἴη, οὐ μέντοι ἐπὶ	κακῷ	γε τῆς πόλεως γένοιτο, τοὺς
[2, 87]	καὶ οὐκ ἐνδώσομεν πρόφασιν οὐδενὶ	κακῷ	γενέσθαι· ἢν δέ τις ἄρα
[2, 54]	ἔξω δῃουμένης. ἐν δὲ τῷ	κακῷ	οἷα εἰκὸς ἀνεμνήσθησαν καὶ τοῦδε
[2, 12]	ἡ ἡμέρα τοῖς Ελλησι μεγάλων	κακῶν	ἄρξει. ὡς δὲ ἀφίκετο ἐς
[2, 41]	καταναγκάσαντες γενέσθαι, πανταχοῦ δὲ μνημεῖα	κακῶν	τε κἀγαθῶν ἀίδια ξυγκατοικίσαντες. περὶ
[2, 65]	ἰδίας φιλοτιμίας καὶ ἴδια κέρδη	κακῶς	ἔς τε σφᾶς αὐτοὺς καὶ
[2, 43]	μετὰ τοῦ {ἐν τῷ} μαλακισθῆναι	κάκωσις	ἢ ὁ μετὰ ῥώμης καὶ
[2, 65]	καὶ τούτων, οἱ δὲ δυνατοὶ	καλὰ	κτήματα κατὰ τὴν χώραν οἰκοδομίαις
[2, 76]	δὲ Πελοποννήσιοι αἰσθόμενοι ἐν ταρσοῖς	καλάμου	πηλὸν ἐνίλλοντες ἐσέβαλλον ἐς τὸ
[2, 15]	ἱερῶν νομίζεται τῷ ὕδατι χρῆσθαι·	καλεῖται	δὲ διὰ τὴν παλαιὰν ταύτῃ
[2, 99]	ἔτι καὶ νῦν Πιερικὸς κόλπος	καλεῖται	ἡ ὑπὸ τῷ Παγγαίῳ πρὸς
[2, 99]	πολλήν. τὸ δὲ ξύμπαν Μακεδονία	καλεῖται,	καὶ Περδίκκας Ἀλεξάνδρου βασιλεὺς αὐτῶν
[2, 67]	παρατυχόντες δὲ Ἀθηναίων πρέσβεις Λέαρχος	Καλλιμάχου	καὶ Ἀμεινιάδης Φιλήμονος παρὰ τῷ
[2, 70]	τῷ Ἀριστοκλείδου καὶ Φανομάχῳ τῷ	Καλλιμάχου.	οἱ δὲ προσεδέξαντο, ὁρῶντες μὲν
[2, 15]	πάλαι φανερῶν τῶν πηγῶν οὐσῶν	Καλλιρρόῃ	ὠνομασμένῃ, ἐκεῖνοί τε ἐγγὺς οὔσῃ
[2, 84]	νεῶν ἄμεινον πλεουσῶν, καὶ τότε	καλλίστην	γίγνεσθαι. ὡς δὲ τό τε
[2, 11]	καὶ τὰ παραγγελλόμενα ὀξέως δεχόμενοι·	κάλλιστον	γὰρ τόδε καὶ ἀσφαλέστατον, πολλοὺς
[2, 43]	τῆς σφετέρας ἀρετῆς ἀξιοῦντες στερίσκειν,	κάλλιστον	δὲ ἔρανον αὐτῇ προϊέμενοι. κοινῇ
[2, 42]	λαβόντες καὶ κινδύνων ἅμα τόνδε	κάλλιστον	νομίσαντες ἐβουλήθησαν μετ' αὐτοῦ τοὺς
[2, 34]	σῆμα, ὅ ἐστιν ἐπὶ τοῦ	καλλίστου	προαστείου τῆς πόλεως, καὶ αἰεὶ
[2, 35]	νόμῳ τὸν λόγον τόνδε, ὡς	καλὸν	ἐπὶ τοῖς ἐκ τῶν πολέμων
[2, 53]	ἐς αὐτὸ κερδαλέον, τοῦτο καὶ	καλὸν	καὶ χρήσιμον κατέστη. θεῶν δὲ
[2, 64]	δὲ ἔς τε τὸ μέλλον	καλὸν	προγνόντες ἔς τε τὸ αὐτίκα
[2, 15]	τῶν τυράννων οὕτω σκευασάντων Εννεακρούνῳ	καλουμένῃ,	τὸ δὲ πάλαι φανερῶν τῶν
[2, 99]	Ἀξιοῦ μέχρι Στρυμόνος τὴν Μυγδονίαν	καλουμένην	Ηδῶνας ἐξελάσαντες νέμονται. ἀνέστησαν δὲ
[2, 23]	Ωρωπὸν τὴν γῆν τὴν Γραϊκὴν	καλουμένην,	ἣν νέμονται Ωρώπιοι Ἀθηναίων ὑπήκοοι,
[2, 55]	παρῆλθον ἐς τὴν Πάραλον γῆν	καλουμένην	μέχρι Λαυρείου, οὗ τὰ ἀργύρεια
[2, 79]	πελταστὰς ἐκ τῆς Κρουσίδος γῆς	καλουμένης.	ἄρτι δὲ τῆς μάχης γεγενημένης
[2, 99]	γῆ) ἐκ δὲ τῆς Βοττίας	καλουμένης	Βοττιαίους, ο῏ νῦν ὅμοροι Ξαλκιδέων
[2, 29]	ἐν Δαυλίᾳ τῆς Φωκίδος νῦν	καλουμένης	γῆς {ὁ Τηρεὺς} ᾤκει, τότε
[2, 99]	καὶ ἐκ τῆς νῦν Εορδίας	καλουμένης	Εορδούς, ὧν οἱ μὲν πολλοὶ
[2, 25]	ναῦς καὶ περιέπλεον τὸν Ιχθῦν	καλούμενον	τὴν ἄκραν ἐς τὸν ἐν
[2, 17]	κλῃστὸν ἦν· τό τε Πελαργικὸν	καλούμενον	τὸ ὑπὸ τὴν ἀκρόπολιν, ὃ
[2, 19]	Ἀθηναίων ἱππέων περὶ τοὺς Ρείτους	καλουμένους	ἐποιήσαντο· ἔπειτα προυχώρουν ἐν δεξιᾷ
[2, 19]	μέγιστον τῆς Ἀττικῆς τῶν δήμων	καλουμένων,	καὶ καθεζόμενοι ἐς αὐτὸ στρατόπεδόν
[2, 96]	αὐτονόμων καὶ μαχαιροφόρων, ο῏ Δῖοι	καλοῦνται,	τὴν Ροδόπην οἱ πλεῖστοι οἰκοῦντες·
[2, 52]	γὰρ οὐχ ὑπαρχουσῶν, ἀλλ' ἐν	καλύβαις	πνιγηραῖς ὥρᾳ ἔτους διαιτωμένων ὁ
[2, 53]	τὸ μὲν προσταλαιπωρεῖν τῷ δόξαντι	καλῷ	οὐδεὶς πρόθυμος ἦν, ἄδηλον νομίζων
[2, 35]	τοῖς πάλαι οὕτως ἐδοκιμάσθη ταῦτα	καλῶς	ἔχειν, χρὴ καὶ ἐμὲ ἑπόμενον
[2, 60]	πολιτῶν εὐπραγοῦσαν, ἁθρόαν δὲ σφαλλομένην.	καλῶς	μὲν γὰρ φερόμενος ἀνὴρ τὸ
[2, 41]	τινὰ εἰκὸς ἐθέλειν ὑπὲρ αὐτῆς	κάμνειν.	~Δι' ὃ δὴ καὶ ἐμήκυνα
[2, 51]	τε ἀθυμία ὁπότε τις αἴσθοιτο	κάμνων	(πρὸς γὰρ τὸ ἀνέλπιστον εὐθὺς
[2, 42]	ἐμαλακίσθη οὔτε πενίας ἐλπίδι, ὡς	κἂν	ἔτι διαφυγὼν αὐτὴν πλουτήσειεν, ἀναβολὴν
[2, 49]	ἰσχυροῦ· καὶ ὁπότε ἐς τὴν	καρδίαν	στηρίξειεν, ἀνέστρεφέ τε αὐτὴν καὶ
[2, 9]	ὑποτελεῖς οὖσαι ἐν ἔθνεσι τοσοῖσδε,	Καρία	ἡ ἐπὶ θαλάσσῃ, Δωριῆς Καρσὶ
[2, 69]	ἐσπλεῖν, ἑτέρας δὲ ἓξ ἐπὶ	Καρίας	καὶ Λυκίας καὶ Μελήσανδρον στρατηγόν,
[2, 23]	καὶ τοξότας τετρακοσίους· ἐστρατήγει δὲ	Καρκίνος	τε ὁ Ξενοτίμου καὶ Πρωτέας
[2, 38]	ἀπολαύσει τὰ αὐτοῦ ἀγαθὰ γιγνόμενα	καρποῦσθαι	ἢ καὶ τὰ τῶν ἄλλων
[2, 9]	Καρία ἡ ἐπὶ θαλάσσῃ, Δωριῆς	Καρσὶ	πρόσοικοι, Ιωνία, Ελλήσποντος, τὰ ἐπὶ
[2, 100]	ὄντες ἀμύνεσθαι ἔς τε τὰ	καρτερὰ	καὶ τὰ τείχη, ὅσα ἦν
[2, 44]	οὗ ἂν ἐθὰς γενόμενος ἀφαιρεθῇ.	καρτερεῖν	δὲ χρὴ καὶ ἄλλων παίδων
[2, 62]	τῶν τε πατέρων μὴ χείρους	κατ'	ἀμφότερα φανῆναι, ο῏ μετὰ πόνων
[2, 75]	ἑβδομήκοντα καὶ νύκτας ξυνεχῶς, διῃρημένοι	κατ'	ἀναπαύλας, ὥστε τοὺς μὲν φέρειν,
[2, 67]	φάραγγας ἐσβαλόντες. πάντας γὰρ δὴ	κατ'	ἀρχὰς τοῦ πολέμου Λακεδαιμόνιοι ὅσους
[2, 95]	εἰ Ἀθηναίοις τε διαλλάξειεν ἑαυτὸν	κατ'	ἀρχὰς τῷ πολέμῳ πιεζόμενον καὶ
[2, 51]	τὴν ἰδέαν. καὶ ἄλλο παρελύπει	κατ'	ἐκεῖνον τὸν χρόνον οὐδὲν τῶν
[2, 13]	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ φόρου	κατ'	ἐνιαυτὸν ἀπὸ τῶν ξυμμάχων τῇ
[2, 14]	καὶ τὴν ἄλλην κατασκευὴν ᾗ	κατ'	οἶκον ἐχρῶντο, καὶ αὐτῶν τῶν
[2, 60]	ὃ νῦν ὑμεῖς δρᾶτε· ταῖς	κατ'	οἶκον κακοπραγίαις ἐκπεπληγμένοι τοῦ κοινοῦ
[2, 30]	μάχης· κεῖται δὲ ἡ Κεφαλληνία	κατὰ	Ἀκαρνανίαν καὶ Λευκάδα τετράπολις οὖσα,
[2, 24]	αὐτῶν οἱ Ἀθηναῖοι φυλακὰς κατεστήσαντο	κατὰ	γῆν καὶ κατὰ θάλασσαν, ὥσπερ
[2, 80]	Ναύπακτον ἐφρούρουν, εὐθὺς παρεσκευάζοντο τὴν	κατὰ	γῆν στρατείαν. καὶ αὐτῷ παρῆσαν
[2, 86]	τὸν Ἀχαϊκόν, οὗπερ αὐτοῖς ὁ	κατὰ	γῆν στρατὸς τῶν Πελοποννησίων προσεβεβοηθήκει.
[2, 25]	τινὲς οἱ οὐ δυνάμενοι ἐπιβῆναι	κατὰ	γῆν χωρήσαντες τὴν Φειὰν αἱροῦσιν.
[2, 37]	ἴδια διάφορα πᾶσι τὸ ἴσον,	κατὰ	δὲ τὴν ἀξίωσιν, ὡς ἕκαστος
[2, 68]	καὶ τοὺς μηδὲ μεθ' ἑτέρων.	~Κατὰ	δὲ τοὺς αὐτοὺς χρόνους, τοῦ
[2, 73]	οὔτε νῦν περιόψεσθαι, βοηθήσειν δὲ	κατὰ	δύναμιν. ἐπισκήπτουσί τε ὑμῖν πρὸς
[2, 71]	μή, ἀμύνειν τοὺς παρόντας ξυμμάχους	κατὰ	δύναμιν. τάδε μὲν ἡμῖν πατέρες
[2, 68]	ἀπεχώρησαν ἐπ' οἴκου καὶ διελύθησαν	κατὰ	ἔθνη. τοσαῦτα μὲν ἐν τῷ
[2, 31]	ἄλλαι ὕστερον ἐν τῷ πολέμῳ	κατὰ	ἔτος ἕκαστον ἐσβολαὶ Ἀθηναίων ἐς
[2, 24]	φυλακὰς κατεστήσαντο κατὰ γῆν καὶ	κατὰ	θάλασσαν, ὥσπερ δὴ ἔμελλον διὰ
[2, 1]	δὲ ἑξῆς ὡς ἕκαστα ἐγίγνετο	κατὰ	θέρος καὶ χειμῶνα. ~Τέσσαρα μὲν
[2, 99]	τῇ Δοβήρῳ καὶ παρεσκευάζοντο, ὅπως	κατὰ	κορυφὴν ἐσβαλοῦσιν ἐς τὴν κάτω
[2, 68]	ἀφικομένου {δὲ} τοῦ Φορμίωνος αἱροῦσι	κατὰ	κράτος Ἄργος καὶ τοὺς Ἀμπρακιώτας
[2, 100]	ἀρχήν, καὶ εἷλεν Εἰδομενὴν μὲν	κατὰ	κράτος, Γορτυνίαν δὲ καὶ Ἀταλάντην
[2, 30]	Ἀστακόν, ἧς Εὔαρχος ἐτυράννει, λαβόντες	κατὰ	κράτος καὶ ἐξελάσαντες αὐτὸν τὸ
[2, 87]	δίκαιον τῆς γνώμης τὸ μὴ	κατὰ	κράτος νικηθέν, ἔχον δέ τινα
[2, 54]	θεὸν εἰ χρὴ πολεμεῖν ἀνεῖλε	κατὰ	κράτος πολεμοῦσι νίκην ἔσεσθαι, καὶ
[2, 89]	πλέον πεφόβηνται ἡμᾶς ἢ τῇ	κατὰ	λόγον παρασκευῇ. πολλὰ δὲ καὶ
[2, 7]	τἀκείνων ἑλομένοις ναῦς ἐπετάχθη ποιεῖσθαι	κατὰ	μέγεθος τῶν πόλεων, ὡς ἐς
[2, 37]	οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται· μέτεστι δὲ	κατὰ	μὲν τοὺς νόμους πρὸς τὰ
[2, 83]	ἀφορμισάμενοι, οὕτω δὴ ἀναγκάζονται ναυμαχεῖν	κατὰ	μέσον τὸν πορθμόν. στρατηγοὶ δὲ
[2, 90]	παρεβοήθει. ἰδόντες δὲ οἱ Πελοποννήσιοι	κατὰ	μίαν ἐπὶ κέρως παραπλέοντας καὶ
[2, 84]	οἱ ἐναντίοι. ~οἱ δ' Ἀθηναῖοι	κατὰ	μίαν ναῦν τεταγμένοι περιέπλεον αὐτοὺς
[2, 21]	νεότητι ἐπεξιέναι καὶ μὴ περιορᾶν.	κατὰ	ξυστάσεις τε γιγνόμενοι ἐν πολλῇ
[2, 37]	ἀπ' ἀρετῆς προτιμᾶται, οὐδ' αὖ	κατὰ	πενίαν, ἔχων γέ τι ἀγαθὸν
[2, 22]	ἦσαν δὲ καὶ τῶν ἄλλων	κατὰ	πόλεις ἄρχοντες. ~Οἱ δὲ Πελοποννήσιοι,
[2, 23]	ἀφικόμενοι δὲ ἐς Πελοπόννησον διελύθησαν	κατὰ	πόλεις ἕκαστοι. ~Ἀναχωρησάντων δὲ αὐτῶν
[2, 83]	στρατηγοὶ δὲ ἦσαν μὲν καὶ	κατὰ	πόλεις ἑκάστων ο῏ παρεσκευάζοντο, Κορινθίων
[2, 85]	τοῦ Κνήμου ναῦς τε προσπεριήγγειλαν	κατὰ	πόλεις καὶ τὰς προϋπαρχούσας ἐξηρτύοντο
[2, 78]	ἀνεχώρησαν τῷ στρατῷ καὶ διελύθησαν	κατὰ	πόλεις. Πλαταιῆς δὲ παῖδας μὲν
[2, 78]	περιετείχιζον τὴν πόλιν κύκλῳ, διελόμενοι	κατὰ	πόλεις τὸ χωρίον· τάφρος δὲ
[2, 79]	νεκροὺς τοὺς αὑτῶν ἀνελόμενοι διελύθησαν	κατὰ	πόλεις. ~Τοῦ δ' αὐτοῦ θέρους,
[2, 15]	ἡ Ἀττικὴ ἐς Θησέα αἰεὶ	κατὰ	πόλεις ᾠκεῖτο πρυτανεῖά τε ἐχούσας
[2, 36]	αὐταρκεστάτην. ὧν ἐγὼ τὰ μὲν	κατὰ	πολέμους ἔργα, οἷς ἕκαστα ἐκτήθη,
[2, 97]	γῆ τὰ ξυντομώτατα, ἢν αἰεὶ	κατὰ	πρύμναν ἱστῆται τὸ πνεῦμα, νηὶ
[2, 4]	διεφθάρησαν οἱ πλείους, οἱ δὲ	κατὰ	πύλας ἐρήμους γυναικὸς δούσης πέλεκυν
[2, 28]	~Τοῦ δ' αὐτοῦ θέρους νουμηνίᾳ	κατὰ	σελήνην, ὥσπερ καὶ μόνον δοκεῖ
[2, 90]	ἑώρα ἀναγομένους αὐτούς, ἄκων καὶ	κατὰ	σπουδὴν ἐμβιβάσας ἔπλει παρὰ τὴν
[2, 94]	ναῦς τε καθεῖλκον καὶ ἐσβάντες	κατὰ	σπουδὴν καὶ πολλῷ θορύβῳ ταῖς
[2, 102]	ξύνδεσμοι γίγνονται, παραλλὰξ καὶ οὐ	κατὰ	στοῖχον κείμεναι, οὐδ' ἔχουσαι εὐθείας
[2, 88]	ὅτι τὸ πλῆθος τῶν νεῶν	κατὰ	σφᾶς αὐτοὺς ξυνιστάμενοι ἐφοβοῦντο, ἐβούλετο
[2, 2]	ὁ κῆρυξ, εἴ τις βούλεται	κατὰ	τὰ πάτρια τῶν πάντων Βοιωτῶν
[2, 65]	πρόσφορα τοῖς οἰχομένοις ἐπιγιγνώσκοντες, ἀλλὰ	κατὰ	τὰς ἰδίας διαβολὰς περὶ τῆς
[2, 65]	ἐνέδοσαν ἢ αὐτοὶ ἐν σφίσι	κατὰ	τὰς ἰδίας διαφορὰς περιπεσόντες ἐσφάλησαν.
[2, 65]	ἔξω τοῦ πολέμου δοκοῦντα εἶναι	κατὰ	τὰς ἰδίας φιλοτιμίας καὶ ἴδια
[2, 13]	εἶναι καὶ μηδεμίαν οἱ ὑποψίαν	κατὰ	ταῦτα γίγνεσθαι. παρῄνει δὲ καὶ
[2, 101]	ἐν Ξαλκιδεῦσιν, ἀνεχώρησε τῷ στρατῷ	κατὰ	τάχος ἐπ' οἴκου· Περδίκκας δὲ
[2, 94]	ἐκ τοῦ Βουδόρου τοῦ φρουρίου	κατὰ	τάχος ἐπὶ τῆς Νισαίας ἀπέπλεον·
[2, 82]	ἀναχωρήσας ὁ Κνῆμος τῇ στρατιᾷ	κατὰ	τάχος ἐπὶ τὸν Ἄναπον ποταμόν,
[2, 93]	πρὸς Ἀθήνας θάλασσαν καὶ ἀφικομένους	κατὰ	τάχος ἐς Μέγαρα καθελκύσαντας ἐκ
[2, 5]	ἐπειδὴ τὰ ἐκ τῆς χώρας	κατὰ	τάχος ἐσεκομίσαντο, ἀπέκτειναν τοὺς ἄνδρας
[2, 3]	εὐθὺς καὶ ἐς χεῖρας ᾖσαν	κατὰ	τάχος. ~οἱ δ' ὡς ἔγνωσαν
[2, 81]	τἆλλα προσχωρήσειν. ~Ἀκαρνᾶνες δὲ αἰσθόμενοι	κατά	τε γῆν πολλὴν στρατιὰν ἐσβεβληκυῖαν
[2, 27]	οἰκεῖν καὶ τὴν γῆν νέμεσθαι,	κατά	τε τὸ Ἀθηναίων διάφορον καὶ
[2, 89]	πλείω φόβον παρέχετε καὶ πιστότερον	κατά	τε τὸ προνενικηκέναι καὶ ὅτι
[2, 27]	ἐνταῦθα ᾤκησαν, οἱ δ' ἐσπάρησαν	κατὰ	τὴν ἄλλην Ελλάδα. ~Τοῦ δ'
[2, 18]	τῷ Ισθμῷ ἐπιμονὴ γενομένη καὶ	κατὰ	τὴν ἄλλην πορείαν ἡ σχολαιότης
[2, 50]	τά τε ἄλλα χαλεπωτέρως ἢ	κατὰ	τὴν ἀνθρωπείαν φύσιν προσέπιπτεν ἑκάστῳ
[2, 87]	πρῶτον ναυμαχοῦντας ἔσφηλεν. ὥστε οὐ	κατὰ	τὴν ἡμετέραν κακίαν τὸ ἡσσᾶσθαι
[2, 61]	τοῖς ἄλλοις οὐχ ἥκιστα καὶ	κατὰ	τὴν νόσον γεγένηται. ὅμως δὲ
[2, 54]	τὰ πολυανθρωπότατα. ταῦτα μὲν τὰ	κατὰ	τὴν νόσον γενόμενα. ~Οἱ δὲ
[2, 10]	τὰ ἐν Πλαταιαῖς εὐθὺς περιήγγελλον	κατὰ	τὴν Πελοπόννησον καὶ τὴν ἔξω
[2, 65]	ναυτικοῦ τῷ πλέονι μορίῳ καὶ	κατὰ	τὴν πόλιν ἤδη ἐν στάσει
[2, 4]	ἔξοδον ἔτι εἶναι. διωκόμενοι δὲ	κατὰ	τὴν πόλιν οἱ μέν τινες
[2, 4]	ὅσοι ἄλλοι τῶν Θηβαίων περιῆσαν	κατὰ	τὴν πόλιν πλανώμενοι, ξυνέβησαν τοῖς
[2, 3]	ὦσι τῆς σφετέρας ἐμπειρίας τῆς	κατὰ	τὴν πόλιν. προσέβαλόν τε εὐθὺς
[2, 101]	ὥσπερ ὑπέσχετο. τὰ μὲν οὖν	κατὰ	τὴν Σιτάλκου στρατείαν οὕτως ἐγένετο.
[2, 62]	τῷ παρόντι κωλύσει. ὥστε οὐ	κατὰ	τὴν τῶν οἰκιῶν καὶ τῆς
[2, 16]	~τῇ τε οὖν ἐπὶ πολὺ	κατὰ	τὴν χώραν αὐτονόμῳ οἰκήσει μετεῖχον
[2, 25]	τὸ τῶν Ἀθηναίων στρατόπεδον ἐσκεδασμένον	κατὰ	τὴν χώραν καὶ πρὸς τὸ
[2, 65]	οἱ δὲ δυνατοὶ καλὰ κτήματα	κατὰ	τὴν χώραν οἰκοδομίαις τε καὶ
[2, 72]	ἢ Θηβαῖοι, ὡς ἔνορκοι ὄντες	κατὰ	τὸ ἀμφο τέρους δέχεσθαι, αὖθις
[2, 91]	τὴν Ναύπακτον, καὶ σχοῦσαι ἀντίπρωροι	κατὰ	τὸ Ἀπολλώνιον παρεσκευάζοντο ἀμυνούμενοι, ἢν
[2, 16]	παντὸς ἦν αὐτοῖς ἐκ τῆς	κατὰ	τὸ ἀρχαῖον πολιτείας πάτρια δίαιτάν
[2, 97]	αἰτήσαντα μὴ τυχεῖν) ὅμως δὲ	κατὰ	τὸ δύνασθαι ἐπὶ πλέον αὐτῷ
[2, 89]	οὖν ἐγὼ ἕξω τὴν πρόνοιαν	κατὰ	τὸ δυνατόν· ὑμεῖς δὲ εὔτακτοι
[2, 54]	ὕστερος καὶ ξυμβῇ γενέσθαι λιμόν,	κατὰ	τὸ εἰκὸς οὕτως ᾄσονται. μνήμη
[2, 101]	Ελληνας, μὴ ὑπ' αὐτῶν ἀγόμενοι	κατὰ	τὸ ξυμμαχικὸν καὶ ἐπὶ σφᾶς
[2, 22]	δὲ βοήθεια αὕτη τῶν Θεσσαλῶν	κατὰ	τὸ παλαιὸν ξυμμαχικὸν ἐγένετο τοῖς
[2, 76]	μέγα οἰκοδόμημα ἐπαύσαντο ἐργαζόμενοι τὸ	κατὰ	τὸ χῶμα, ἔνθεν δὲ καὶ
[2, 76]	μὲν ἣ τοῦ μεγάλου οἰκοδομήματος	κατὰ	τὸ χῶμα προσαχθεῖσα ἐπὶ μέγα
[2, 24]	μετ' αὐτῶν ἐξαιρέτους ἑκατὸν ἐποιήσαντο	κατὰ	τὸν ἐνιαυτὸν ἕκαστον τὰς βελτίστας,
[2, 84]	τὰς ναῦς παρεῖχον, τότε δὴ	κατὰ	τὸν καιρὸν τοῦτον σημαίνει, καὶ
[2, 46]	ᾖ. ~Εἴρηται καὶ ἐμοὶ λόγῳ	κατὰ	τὸν νόμον ὅσα εἶχον πρόσφορα,
[2, 94]	καὶ ἔκπληξις ἐγένετο οὐδεμιᾶς τῶν	κατὰ	τὸν πόλεμον ἐλάσσων. οἱ μὲν
[2, 25]	τούτου τοῦ τολμήματος πρῶτος τῶν	κατὰ	τὸν πόλεμον ἐπῃνέθη ἐν Σπάρτῃ.
[2, 100]	καὶ τἆλλα διεκόσμησε τά {τε}	κατὰ	τὸν πόλεμον ἵπποις καὶ ὅπλοις
[2, 62]	ἀντιλαμβάνεσθαι. ~Τὸν δὲ πόνον τὸν	κατὰ	τὸν πόλεμον, μὴ γένηταί τε
[2, 10]	ἐπειδὴ δὲ ἑκάστοις ἑτοῖμα γίγνοιτο,	κατὰ	τὸν χρόνον τὸν εἰρημένον ξυνῇσαν
[2, 5]	Πλαταιῶν· ἦσαν γὰρ καὶ ἄνθρωποι	κατὰ	τοὺς ἀγροὺς καὶ κατασκευή, οἷα
[2, 82]	ὑστεραίᾳ ὑποσπόνδους, καὶ Οἰνιαδῶν ξυμπαραγενομένων	κατὰ	φιλίαν ἀναχωρεῖ παρ' αὐτοὺς πρὶν
[2, 3]	οἰκιῶν ἐπ' αὐτούς, ὅπως μὴ	κατὰ	φῶς θαρσαλεωτέροις οὖσι προσφέροιντο καὶ
[2, 58]	ἡμέραις· οἱ δὲ πρότεροι στρατιῶται	κατὰ	χώραν μένοντες ἐπολιόρκουν τὴν Ποτείδαιαν.
[2, 98]	οἱ ἐκ τῆς Ροδόπης αὐτόνομοι	καταβάντες,	ὁ δὲ ἄλλος ὅμιλος ξύμμεικτος
[2, 20]	πεδίον ἐκείνῃ τῇ ἐσβολῇ οὐ	καταβῆναι·	τοὺς γὰρ Ἀθηναίους ἤλπιζεν, ἀκμάζοντάς
[2, 95]	ἀδελφὸν αὐτοῦ πολέμιον ὄντα μὴ	καταγάγοι	ἐπὶ βασιλείᾳ, ἃ ὑπεδέξατο οὐκ
[2, 102]	Κύνητα τὸν Θεολύτου ἐς Κόροντα	καταγαγόντες	ἀνεχώρησαν πάλιν ἐπὶ τὰς ναῦς.
[2, 33]	πεντακοσίοις καὶ χιλίοις ὁπλίταις ἑαυτὸν	κατάγειν	πλεύσαντας, καὶ αὐτὸς ἐπικούρους τινὰς
[2, 3]	καὶ ἐξαπιναίως κατειλημμένην τὴν πόλιν,	καταδείσαντες	καὶ νομίσαντες πολλῷ πλείους ἐσεληλυθέναι
[2, 93]	τὸν Πειραιᾶ οὐκέτι, ὥσπερ διενοοῦντο,	καταδείσαντες	τὸν κίνδυνον (καί τις καὶ
[2, 84]	τῆς Ἀχαΐας. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι	καταδιώξαντες	καὶ ναῦς δώδεκα λαβόντες τούς
[2, 94]	Πελοποννήσιοι ὡς ᾔσθοντο τὴν βοήθειαν,	καταδραμόντες	τῆς Σαλαμῖνος τὰ πολλὰ καὶ
[2, 91]	Λευκαδίᾳ διωκούσῃ ἐμβάλλει μέσῃ καὶ	καταδύει.	τοῖς μὲν οὖν Πελοποννησίοις γενομένου
[2, 84]	οἱ Ἀθηναῖοι προσπεσόντες πρῶτον μὲν	καταδύουσι	τῶν στρατηγίδων νεῶν μίαν, ἔπειτα
[2, 4]	οἱ Πλαταιῆς ἀπειλημμένους ἐβουλεύοντο εἴτε	κατακαύσωσιν	ὥσπερ ἔχουσιν, ἐμπρήσαντες τὸ οἴκημα,
[2, 18]	διὰ τάχους πάντα ἔτι ἔξω	καταλαβεῖν,	εἰ μὴ διὰ τὴν ἐκείνου
[2, 72]	αὖθις σφῶν τὴν πόλιν πειράσωσι	καταλαβεῖν.	ὁ δὲ θαρσύνων αὐτοὺς πρὸς
[2, 5]	δράσειαν ἐν σπονδαῖς σφῶν πειράσαντες	καταλαβεῖν	τὴν πόλιν, τά τε ἔξω
[2, 81]	εἶναι οὔτε ἐπέσχον τὸ στρατόπεδον	καταλαβεῖν,	χωρήσαντές τε ῥύμῃ μετὰ τῶν
[2, 54]	γε οἶμαί ποτε ἄλλος πόλεμος	καταλάβῃ	Δωρικὸς τοῦδε ὕστερος καὶ ξυμβῇ
[2, 18]	οἱ Ἀθηναῖοι ἐχρῶντο ὁπότε πόλεμος	καταλάβοι.	τάς τε οὖν προσβολὰς ηὐτρεπίζοντο
[2, 94]	πεζῇ· οἱ δ' Ἀθηναῖοι οὐκέτι	καταλαβόντες	πρὸς τῇ Σαλαμῖνι ἀπέπλευσαν καὶ
[2, 43]	λόγου καὶ ἔργου καιρῷ αἰείμνηστος	καταλείπεται.	ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ
[2, 64]	ἐς τὸ ἔπειτα δόξα αἰείμνηστος	καταλείπεται.	ὑμεῖς δὲ ἔς τε τὸ
[2, 16]	καὶ χαλεπῶς ἔφερον οἰκίας τε	καταλείποντες	καὶ ἱερὰ ἃ διὰ παντὸς
[2, 64]	γὰρ πέφυκε καὶ ἐλασσοῦσθαι) μνήμη	καταλελείψεται,	Ελλήνων τε ὅτι Ελληνες πλείστων
[2, 81]	προελθεῖν αὐτοὺς καὶ στρατόπεδον οἰηθῆναι	καταληψομένους	ἐπείγεσθαι. ἐπεὶ δ' ἐνέκειντο φεύγοντες
[2, 78]	τούτου διήμαρτον, μέρος μέν τι	καταλιπόντες	τοῦ στρατοῦ, τὸ δὲ πλέον
[2, 78]	πᾶν ἐξείργαστο περὶ ἀρκτούρου ἐπιτολάς,	καταλιπόντες	φυλακὰς τοῦ ἡμίσεος τείχους (τὸ
[2, 89]	δὲ ἀγὼν μέγας ὑμῖν, ἢ	καταλῦσαι	Πελοποννησίων τὴν ἐλπίδα τοῦ ναυτικοῦ
[2, 15]	ἄλλα διεκόσμησε τὴν χώραν καὶ	καταλύσας	τῶν ἄλλων πόλεων τά τε
[2, 95]	τὸν ἐπὶ Θρᾴκης Ξαλκιδικὸν πόλεμον	καταλύσειν.	ἀμφοτέρων οὖν ἕνεκα τὴν ἔφοδον
[2, 29]	τε ἐπὶ Θρᾴκης πόλεμον ὑπεδέχετο	καταλύσειν·	πείσειν γὰρ Σιτάλκην πέμπειν στρατιὰν
[2, 41]	οἵων κακοπαθεῖ οὔτε τῷ ὑπηκόῳ	κατάμεμψιν	ὡς οὐχ ὑπ' ἀξίων ἄρχεται.
[2, 41]	γῆν ἐσβατὸν τῇ ἡμετέρᾳ τόλμῃ	καταναγκάσαντες	γενέσθαι, πανταχοῦ δὲ μνημεῖα κακῶν
[2, 17]	τά τε μακρὰ τείχη ᾤκησαν	κατανειμάμενοι	καὶ τοῦ Πειραιῶς τὰ πολλά.
[2, 102]	νήσων τῶν Εχινάδων αἱ πολλαὶ	καταντικρὺ	Οἰνιαδῶν τοῦ Ἀχελῴου τῶν ἐκβολῶν
[2, 62]	ἔχοντι τὴν προσποίησιν, εἰ μὴ	καταπεπληγμένους	ὑμᾶς παρὰ τὸ εἰκὸς ἑώρων.
[2, 7]	εἴη βεβαίως, πέριξ τὴν Πελοπόννησον	καταπολεμήσοντες.	~ὀλίγον τε ἐπενόουν οὐδὲν ἀμφότεροι,
[2, 65]	χώραν οἰκοδομίαις τε καὶ πολυτελέσι	κατασκευαῖς	ἀπολωλεκότες, τὸ δὲ μέγιστον, πόλεμον
[2, 38]	θυσίαις διετησίοις νομίζοντες, ἰδίαις δὲ	κατασκευαῖς	εὐπρεπέσιν, ὧν καθ' ἡμέραν ἡ
[2, 16]	τε καὶ ἄρτι ἀνειληφότες τὰς	κατασκευὰς	μετὰ τὰ Μηδικά· ἐβαρύνοντο δὲ
[2, 97]	καὶ λεῖα καὶ ἡ ἄλλη	κατασκευή,	καὶ οὐ μόνον αὐτῷ, ἀλλὰ
[2, 5]	ἄνθρωποι κατὰ τοὺς ἀγροὺς καὶ	κατασκευή,	οἷα ἀπροσδοκήτου κακοῦ ἐν εἰρήνῃ
[2, 14]	καὶ γυναῖκας καὶ τὴν ἄλλην	κατασκευὴν	ᾗ κατ' οἶκον ἐχρῶντο, καὶ
[2, 1]	ἐπεμείγνυντο ἔτι ἀκηρυκτεὶ παρ' ἀλλήλους	καταστάντες	τε ξυνεχῶς ἐπολέμουν· γέγραπται δὲ
[2, 81]	ἐνεδρῶν προσπίπτουσιν. καὶ ἐς φόβον	καταστάντων	διαφθείρονταί τε πολλοὶ τῶν Ξαόνων,
[2, 68]	οὐκ ἀρεσκόμενος τῇ ἐν Ἄργει	καταστάσει	Ἀμφίλοχος ὁ Ἀμφιάρεω ἐν τῷ
[2, 89]	ἐλπίδα τοῦ ναυτικοῦ ἢ ἐγγυτέρω	καταστῆσαι	Ἀθηναίοις τὸν φόβον περὶ τῆς
[2, 59]	πρὸς τὸ ἠπιώτερον καὶ ἀδεέστερον	καταστῆσαι·	παρελθὼν δὲ ἔλεξε τοιάδε. ~Καὶ
[2, 80]	Ξάονες βουλόμενοι Ἀκαρνανίαν τὴν πᾶσαν	καταστρέψασθαι	καὶ Ἀθηναίων ἀποστῆσαι πείθουσι Λακεδαιμονίους
[2, 42]	τελευταία βεβαιοῦσα ἡ νῦν τῶνδε	καταστροφή.	καὶ γὰρ τοῖς τἆλλα χείροσι
[2, 90]	θάλασσαν καὶ ἐπιβάντες ἀπὸ τῶν	καταστρωμάτων	μαχόμενοι ἀφείλοντο ἑλκομένας ἤδη. ~Ταύτῃ
[2, 79]	μὲν Ἀθηναῖοι ἐς τὴν Ποτείδαιαν	καταφεύγουσι,	καὶ ὕστερον τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους
[2, 62]	μὴ φρονήματι μόνον, ἀλλὰ καὶ	καταφρονήματι.	αὔχημα μὲν γὰρ καὶ ἀπὸ
[2, 62]	εὐτυχοῦς καὶ δειλῷ τινὶ ἐγγίγνεται,	καταφρόνησις	δὲ ὃς ἂν καὶ γνώμῃ
[2, 11]	ἠμύνατο τοὺς πλέονας διὰ τὸ	καταφρονοῦντας	ἀπαρασκεύους γενέσθαι. χρὴ δὲ αἰεὶ
[2, 17]	παρὰ φίλων τινὰς ἢ οἰκείων	καταφυγή,	οἱ δὲ πολλοὶ τά τε
[2, 49]	καὶ ἐν οὐ πολλῷ χρόνῳ	κατέβαινεν	ἐς τὰ στήθη ὁ πόνος
[2, 48]	καὶ ἐς Αἴγυπτον καὶ Λιβύην	κατέβη	καὶ ἐς τὴν βασιλέως γῆν
[2, 92]	νεώς, ἣ περὶ τὴν ὁλκάδα	κατέδυ,	Τιμοκράτης ὁ Λακεδαιμόνιος πλέων, ὡς
[2, 83]	ἀντιπέρας ἤπειρον διαβάλλοντες ἐπ' Ἀκαρνανίας	κατεῖδον	τοὺς Ἀθηναίους ἀπὸ τῆς Ξαλκίδος
[2, 3]	ὄντας τοὺς Θηβαίους καὶ ἐξαπιναίως	κατειλημμένην	τὴν πόλιν, καταδείσαντες καὶ νομίσαντες
[2, 65]	χρημάτων τε διαφανῶς ἀδωρότατος γενόμενος	κατεῖχε	τὸ πλῆθος ἐλευθέρως, καὶ οὐκ
[2, 86]	ᾧ οἱ Ἀθηναῖοι περὶ Κρήτην	κατείχοντο,	παρεσκευασμένοι ὡς ἐπὶ ναυμαχίαν παρέπλευσαν
[2, 56]	ἀνεχώρησαν. τοὺς δὲ Πελοποννησίους οὐκέτι	κατέλαβον	ἐν τῇ Ἀττικῇ ὄντας, ἀλλ'
[2, 33]	Ἀκαρνὰν βουλόμενος ἐς τὴν Ἀστακὸν	κατελθεῖν	πείθει Κορινθίους τεσσαράκοντα ναυσὶ καὶ
[2, 79]	πρὸς τὰς δύο τάξεις ἃς	κατέλιπον	παρὰ τοῖς σκευοφόροις. καὶ ὁπότε
[2, 56]	ἡ στρατιὰ αὕτη Ἀθηναίων, Πελοποννησίους	κατέλιπον	τῆς Ἀττικῆς ὄντας ἐν τῇ
[2, 3]	ἐνεωτέριζον. πράσσοντες δέ πως ταῦτα	κατενόησαν	οὐ πολλοὺς τοὺς Θηβαίους ὄντας
[2, 102]	δ' ἀπορῶν, ὥς φασι, μόλις	κατενόησε	τὴν πρόσχωσιν ταύτην τοῦ Ἀχελῴου,
[2, 103]	ἐς τὴν Ναύπακτον ἅμα ἦρι	κατέπλευσαν	ἐς τὰς Ἀθήνας, τούς τε
[2, 65]	παρὰ καιρὸν ὕβρει θαρσοῦντας, λέγων	κατέπλησσεν	ἐπὶ τὸ φοβεῖσθαι, καὶ δεδιότας
[2, 76]	χῶμα προσαχθεῖσα ἐπὶ μέγα τε	κατέσεισε	καὶ τοὺς Πλαταιᾶς ἐφόβησεν, ἄλλας
[2, 17]	ἐπ' ἀγαθῷ ποτὲ αὐτὸ κατοικισθησόμενον.	κατεσκευάσαντο	δὲ καὶ ἐν τοῖς πύργοις
[2, 78]	τοιαύτη μὲν ἡ Πλαταιῶν πολιορκία	κατεσκευάσθη.	~Τοῦ δ' αὐτοῦ θέρους καὶ
[2, 49]	γε ἀκρωτηρίων ἀντίληψις αὐτοῦ ἐπεσήμαινεν.	κατέσκηπτε	γὰρ ἐς αἰδοῖα καὶ ἐς
[2, 53]	τοῦτο καὶ καλὸν καὶ χρήσιμον	κατέστη.	θεῶν δὲ φόβος ἢ ἀνθρώπων
[2, 51]	θεραπευόμενοι. ἕν τε οὐδὲ ἓν	κατέστη	ἴαμα ὡς εἰπεῖν ὅτι χρῆν
[2, 74]	τῶν ἐγχωρίων Ἀρχίδαμος ὁ βασιλεὺς	κατέστη,	λέγων ὧδε· θεοὶ ὅσοι γῆν
[2, 65]	μεγίστη, ἐπειδή τε ὁ πόλεμος	κατέστη,	ὁ δὲ φαίνεται καὶ ἐν
[2, 84]	ἄλλας ᾗ χωρήσειαν διέφθειρον, καὶ	κατέστησαν	ἐς ἀλκὴν μὲν μηδένα τρέπεσθαι
[2, 81]	οὐκέτι ὑπέμειναν, ἀλλ' ἐς φυγὴν	κατέστησαν.	τῶν δὲ Ελληνικῶν στρατοπέδων οὐδέτερον
[2, 97]	παραδυναστεύουσί τε καὶ γενναίοις Οδρυσῶν.	κατεστήσαντο	γὰρ τοὐναντίον τῆς Περσῶν βασιλείας
[2, 24]	δὲ αὐτῶν οἱ Ἀθηναῖοι φυλακὰς	κατεστήσαντο	κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλασσαν,
[2, 62]	καὶ οὐ παρ' ἄλλων δεξάμενοι	κατέσχον	τε καὶ προσέτι διασώσαντες παρέδοσαν
[2, 53]	πολὺ δὲ μείζω τὴν ἤδη	κατεψηφισμένην	σφῶν ἐπικρεμασθῆναι, ἣν πρὶν ἐμπεσεῖν
[2, 33]	Εὔμαχος ὁ Ξρύσιδος. καὶ πλεύσαντες	κατήγαγον·	καὶ τῆς ἄλλης Ἀκαρνανίας τῆς
[2, 84]	ὡς δὲ τό τε πνεῦμα	κατῄει	καὶ αἱ νῆες ἐν ὀλίγῳ
[2, 84]	ἀντιφυλακῇ τε καὶ λοιδορίᾳ οὐδὲν	κατήκουον	οὔτε τῶν παραγγελλομένων οὔτε τῶν
[2, 25]	Ηλείων μάχῃ ἐκράτησαν. ἀνέμου δὲ	κατιόντος	μεγάλου χειμαζόμενοι ἐν ἀλιμένῳ χωρίῳ,
[2, 15]	δὲ διὰ τὴν παλαιὰν ταύτῃ	κατοίκησιν	καὶ ἡ ἀκρόπολις μέχρι τοῦδε
[2, 102]	εὑρὼν ἐν ταύτῃ τῇ χώρᾳ	κατοικίσηται	ἥτις ὅτε ἔκτεινε τὴν μητέρα
[2, 102]	οὐκ ὀλίγον χρόνον ἐπλανᾶτο. καὶ	κατοικισθεὶς	ἐς τοὺς περὶ Οἰνιάδας τόπους
[2, 17]	μὴ ἐπ' ἀγαθῷ ποτὲ αὐτὸ	κατοικισθησόμενον.	κατεσκευάσαντο δὲ καὶ ἐν τοῖς
[2, 94]	ὅπερ ἄν, εἰ ἐβουλήθησαν μὴ	κατοκνῆσαι,	ῥᾳδίως ἐγένετο, καὶ οὐκ ἂν
[2, 18]	ἀκεραίου οὔσης ἐνδώσειν τι καὶ	κατοκνήσειν	περιιδεῖν αὐτὴν τμηθεῖσαν, ἀνεῖχεν. ~ἐπειδὴ
[2, 65]	καὶ τοὺς ξυμμάχους ἐπολίτευσαν, ἃ	κατορθούμενα	μὲν τοῖς ἰδιώταις τιμὴ καὶ
[2, 89]	τῷ πεζῷ ἐμπειρίαν τὰ πλείω	κατορθοῦντες,	καὶ οἴονται σφίσι καὶ ἐν
[2, 42]	ἐλπίδι μὲν τὸ ἀφανὲς τοῦ	κατορθώσειν	ἐπιτρέψαντες, ἔργῳ δὲ περὶ τοῦ
[2, 99]	κατὰ κορυφὴν ἐσβαλοῦσιν ἐς τὴν	κάτω	Μακεδονίαν, ἧς ὁ Περδίκκας ἦρχεν.
[2, 76]	ἐπιβάλλοντας ἧσσον ἁνύτειν ὑπαγομένου αὐτοῖς	κάτωθεν	τοῦ χώματος καὶ ἱζάνοντος αἰεὶ
[2, 99]	δέ τι αὐτῶν περὶ Φύσκαν	κατῴκηται,	καὶ ἐξ Ἀλμωπίας Ἄλμωπας. ἐκράτησαν
[2, 96]	μᾶλλον τὴν τοῦ Εὐξείνου πόντου	κατῴκητο·	εἰσὶ δ' οἱ Γέται καὶ
[2, 70]	ἑαυτῶν ἐς τὴν Ποτείδαιαν καὶ	κατῴκισαν.	ταῦτα μὲν ἐν τῷ χειμῶνι
[2, 49]	καὶ ἑβδομαῖοι ὑπὸ τοῦ ἐντὸς	καύματος,	ἔτι ἔχοντές τι δυνάμεως, ἢ
[2, 102]	παραλλὰξ καὶ οὐ κατὰ στοῖχον	κείμεναι,	οὐδ' ἔχουσαι εὐθείας διόδους τοῦ
[2, 102]	τοῦ ὕδατος ἐν χειμῶνι στρατεύειν.	κεῖνται	δὲ καὶ τῶν νήσων τῶν
[2, 37]	τε ἐπ' ὠφελίᾳ τῶν ἀδικουμένων	κεῖνται	καὶ ὅσοι ἄγραφοι ὄντες αἰσχύνην
[2, 43]	τάφον ἐπισημότατον, οὐκ ἐν ᾧ	κεῖνται	μᾶλλον, ἀλλ' ἐν ᾧ ἡ
[2, 66]	ἐς Ζάκυνθον τὴν νῆσον, ἣ	κεῖται	ἀντιπέρας Ηλιδος· εἰσὶ δὲ Ἀχαιῶν
[2, 46]	ἀγώνων προτιθεῖσα· ἆθλα γὰρ οἷς	κεῖται	ἀρετῆς μέγιστα, τοῖς δὲ καὶ
[2, 30]	νῆσον προσπλεύσαντες προσηγάγοντο ἄνευ μάχης·	κεῖται	δὲ ἡ Κεφαλληνία κατὰ Ἀκαρνανίαν
[2, 37]	ἀλλ' ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία	κέκληται·	μέτεστι δὲ κατὰ μὲν τοὺς
[2, 46]	οἱ θαπτόμενοι τὰ μὲν ἤδη	κεκόσμηνται,	τὰ δὲ αὐτῶν τοὺς παῖδας
[2, 15]	μᾶλλον Ἀθηναίοις τοῦτο. ἐπὶ γὰρ	Κέκροπος	καὶ τῶν πρώτων βασιλέων ἡ
[2, 64]	δύναμιν μεγίστην δὴ μέχρι τοῦδε	κεκτημένην,	ἧς ἐς ἀΐδιον τοῖς ἐπιγιγνομένοις,
[2, 53]	θνῃσκόντων καὶ τῶν οὐδὲν πρότερον	κεκτημένων,	εὐθὺς δὲ τἀκείνων ἐχόντων. ὥστε
[2, 64]	ζηλώσει· εἰ δέ τις μὴ	κέκτηται,	φθονήσει. τὸ δὲ μισεῖσθαι καὶ
[2, 8]	ξυνεπιλαμβάνειν αὐτοῖς· ἐν τούτῳ τε	κεκωλῦσθαι	ἐδόκει ἑκάστῳ τὰ πράγματα ᾧ
[2, 37]	δρᾶσαι τὴν πόλιν, ἀξιώματος ἀφανείᾳ	κεκώλυται.	ἐλευθέρως δὲ τά τε πρὸς
[2, 85]	Τιμοκράτη καὶ Βρασίδαν καὶ Λυκόφρονα,	κελεύοντες	ἄλλην ναυμαχίαν βελτίω παρασκευάζεσθαι καὶ
[2, 81]	ἕκαστοι, παρά τε Φορμίωνα ἔπεμπον	κελεύοντες	ἀμύνειν· ὁ δὲ ἀδύνατος ἔφη
[2, 6]	ἐς τὴν Πλάταιαν ἔπεμψαν κήρυκα,	κελεύοντες	εἰπεῖν μηδὲν νεώτερον ποιεῖν περὶ
[2, 21]	πολλῇ ἔριδι ἦσαν, οἱ μὲν	κελεύοντες	ἐπεξιέναι, οἱ δέ τινες οὐκ
[2, 13]	μὴ δῃώσῃ, ἢ καὶ Λακεδαιμονίων	κελευσάντων	ἐπὶ διαβολῇ τῇ ἑαυτοῦ γένηται
[2, 92]	τε ἔλαβε, καὶ ἀπὸ ἑνὸς	κελεύσματος	ἐμβοήσαντες ἐπ' αὐτοὺς ὥρμησαν. οἱ
[2, 84]	οὔτε τῶν παραγγελλομένων οὔτε τῶν	κελευστῶν,	καὶ τὰς κώπας ἀδύνατοι ὄντες
[2, 85]	ναυμαχίας ἣν ἐνίκησαν φράσοντας, καὶ	κελεύων	αὑτῷ ναῦς ὅτι πλείστας διὰ
[2, 90]	τῶν νεῶν τινὰς ἀναδούμενοι εἷλκον	κενάς	(μίαν δὲ αὐτοῖς ἀνδράσιν εἷλον
[2, 93]	προσέβαλον καὶ τὰς τριήρεις ἀφείλκυσαν	κενάς,	τήν τε ἄλλην Σαλαμῖνα ἀπροσδοκήτοις
[2, 49]	λύγξ τε τοῖς πλέοσιν ἐνέπιπτε	κενή,	σπασμὸν ἐνδιδοῦσα ἰσχυρόν, τοῖς μὲν
[2, 34]	ἦν φυλῆς. μία δὲ κλίνη	κενὴ	φέρεται ἐστρωμένη τῶν ἀφανῶν, ο῏
[2, 76]	καὶ ἱζάνοντος αἰεὶ ἐπὶ τὸ	κενούμενον.	δεδιότες δὲ μὴ οὐδ' οὕτω
[2, 90]	ἔσω ἐπὶ τοῦ κόλπου, δεξιῷ	κέρᾳ	ἡγουμένῳ, ὥσπερ καὶ ὥρμουν· ἐπὶ
[2, 76]	ἀπὸ τῆς τομῆς ἑκατέρωθεν ἀπὸ	κεραιῶν	δύο ἐπικεκλιμένων καὶ ὑπερτεινουσῶν ὑπὲρ
[2, 4]	ὀλολυγῇ χρωμένων λίθοις τε καὶ	κεράμῳ	βαλλόντων, καὶ ὑετοῦ ἅμα διὰ
[2, 90]	τινες αἵπερ ἡγοῦντο ὑπεκφεύγουσι τὸ	κέρας	τῶν Πελοποννησίων καὶ τὴν ἐπιστροφὴν
[2, 44]	τῷ ἀχρείῳ τῆς ἡλικίας τὸ	κερδαίνειν,	ὥσπερ τινές φασι, μᾶλλον τέρπει,
[2, 53]	ἡδὺ πανταχόθεν τε ἐς αὐτὸ	κερδαλέον,	τοῦτο καὶ καλὸν καὶ χρήσιμον
[2, 65]	τὰς ἰδίας φιλοτιμίας καὶ ἴδια	κέρδη	κακῶς ἔς τε σφᾶς αὐτοὺς
[2, 44]	αὖ παρηβήκατε, τόν τε πλέονα	κέρδος	ὃν ηὐτυχεῖτε βίον ἡγεῖσθε καὶ
[2, 98]	τῆς αὑτοῦ ἀρχῆς, ἔπειτα διὰ	Κερκίνης	ἐρήμου ὄρους, ὅ ἐστι μεθόριον
[2, 9]	ἐν Ναυπάκτῳ, Ἀκαρνάνων οἱ πλείους,	Κερκυραῖοι,	Ζακύνθιοι, καὶ ἄλλαι πόλεις αἱ
[2, 25]	ναυσὶ περὶ Πελοπόννησον Ἀθηναῖοι καὶ	Κερκυραῖοι	μετ' αὐτῶν πεντήκοντα ναυσὶ προσβεβοηθηκότες
[2, 9]	τούτων ναυτικὸν παρείχοντο Ξῖοι, Λέσβιοι,	Κερκυραῖοι,	οἱ δ' ἄλλοι πεζὸν καὶ
[2, 7]	περὶ Πελοπόννησον μᾶλλον χωρία ἐπρεσβεύοντο,	Κέρκυραν	καὶ Κεφαλληνίαν καὶ Ἀκαρνᾶνας καὶ
[2, 90]	οἱ Ἀθηναῖοι ἔξω τοῦ ἑαυτῶν	κέρως,	ἀλλ' αὗται αἱ νῆες περικλῄσειαν.
[2, 91]	αὐτῶν αἱ ἀπὸ τοῦ δεξιοῦ	κέρως	ἐδίωκον τὰς ἕνδεκα ναῦς τῶν
[2, 90]	οἱ Πελοποννήσιοι κατὰ μίαν ἐπὶ	κέρως	παραπλέοντας καὶ ἤδη ὄντας ἐντὸς
[2, 49]	ἄνωθεν ἀρξάμενον τὸ ἐν τῇ	κεφαλῇ	πρῶτον ἱδρυθὲν κακόν, καὶ εἴ
[2, 49]	ὑγιεῖς ὄντας πρῶτον μὲν τῆς	κεφαλῆς	θέρμαι ἰσχυραὶ καὶ τῶν ὀφθαλμῶν
[2, 30]	ἄνευ μάχης· κεῖται δὲ ἡ	Κεφαλληνία	κατὰ Ἀκαρνανίαν καὶ Λευκάδα τετράπολις
[2, 7]	μᾶλλον χωρία ἐπρεσβεύοντο, Κέρκυραν καὶ	Κεφαλληνίαν	καὶ Ἀκαρνᾶνας καὶ Ζάκυνθον, ὁρῶντες,
[2, 33]	δ' ἐν τῷ παράπλῳ ἐς	Κεφαλληνίαν	καὶ ἀπόβασιν ποιησάμενοι ἐς τὴν
[2, 30]	τὴν ξυμμαχίαν προσεποιήσαντο. ἐπί τε	Κεφαλληνίαν	τὴν νῆσον προσπλεύσαντες προσηγάγοντο ἄνευ
[2, 80]	σχόντες καὶ τῆς Ζακύνθου καὶ	Κεφαλληνίας	κρατήσουσι, καὶ ὁ περίπλους οὐκέτι
[2, 102]	καὶ ἐδόκει αὐτῷ ἱκανὴ ἂν	κεχῶσθαι	δίαιτα τῷ σώματι ἀφ' οὗπερ
[2, 29]	ἐπωνόμασται) εἰκός τε καὶ τὸ	κῆδος	Πανδίονα ξυνάψασθαι τῆς θυγατρὸς διὰ
[2, 62]	φέρειν αὐτῶν μᾶλλον ἢ οὐ	κηπίον	καὶ ἐγκαλλώπισμα πλούτου πρὸς ταύτην
[2, 2]	τῶν ἐχθρῶν, γνώμην δ' ἐποιοῦντο	κηρύγμασί	τε χρήσασθαι ἐπιτηδείοις καὶ ἐς
[2, 5]	καὶ δείσαντες περὶ τοῖς ἔξω	κήρυκα	ἐξέπεμψαν παρὰ τοὺς Θηβαίους, λέγοντες
[2, 12]	γὰρ Περικλέους γνώμη πρότερον νενικηκυῖα	κήρυκα	καὶ πρεσβείαν μὴ προσδέχεσθαι Λακεδαιμονίων
[2, 6]	καὶ ἐς τὴν Πλάταιαν ἔπεμψαν	κήρυκα,	κελεύοντες εἰπεῖν μηδὲν νεώτερον ποιεῖν
[2, 6]	οἱ Ἀθηναῖοι ἐπέστελλον· ὁ δὲ	κῆρυξ	ἀφικόμενος ηὗρε τοὺς ἄνδρας διεφθαρμένους.
[2, 2]	πόλιν ἀγαγεῖν (καὶ ἀνεῖπεν ὁ	κῆρυξ,	εἴ τις βούλεται κατὰ τὰ
[2, 75]	μὲν οὖν τέμνοντες ἐκ τοῦ	Κιθαιρῶνος	παρῳκοδόμουν ἑκατέρωθεν, φορμηδὸν ἀντὶ τοίχων
[2, 100]	ἱκανοὶ εἶναι πρὸς τὸ πλέον	κινδυνεύειν.	~ὁ δὲ Σιτάλκης πρός τε
[2, 39]	πλέον ἢ τρόπων ἀνδρείας ἐθέλομεν	κινδυνεύειν,	περιγίγνεται ἡμῖν τοῖς τε μέλλουσιν
[2, 20]	ἔσεσθαι ὑπὲρ τῆς τῶν ἄλλων	κινδυνεύειν,	στάσιν δ' ἐνέσεσθαι τῇ γνώμῃ.
[2, 35]	ἐν ἑνὶ ἀνδρὶ πολλῶν ἀρετὰς	κινδυνεύεσθαι	εὖ τε καὶ χεῖρον εἰπόντι
[2, 43]	μεταβολὴ ἐν τῷ ζῆν ἔτι	κινδυνεύεται	καὶ ἐν οἷς μάλιστα μεγάλα
[2, 65]	τῷ πολέμῳ μηδὲ τῇ πόλει	κινδυνεύοντας	ἔφη περιέσεσθαι· οἱ δὲ ταῦτά
[2, 61]	εὐθὺς τοῖς πέλας ὑπακοῦσαι ἢ	κινδυνεύσαντας	περιγενέσθαι, ὁ φυγὼν τὸν κίνδυνον
[2, 44]	παῖδας ἐκ τοῦ ὁμοίου παραβαλλόμενοι	κινδυνεύωσιν.	ὅσοι δ' αὖ παρηβήκατε, τόν
[2, 71]	προθυμίας τῆς ἐν ἐκείνοις τοῖς	κινδύνοις	γενομένης, ὑμεῖς δὲ τἀναντία δρᾶτε·
[2, 89]	προσάγουσι τοὺς πολλοὺς ἐς τὸν	κίνδυνον,	ἐπεὶ οὐκ ἄν ποτε ἐνεχείρησαν
[2, 100]	αὑτοὺς πολλαπλασίῳ τῷ ὁμίλῳ ἐς	κίνδυνον	καθίστασαν, ὥστε τέλος ἡσυχίαν ἦγον,
[2, 93]	οὐκέτι, ὥσπερ διενοοῦντο, καταδείσαντες τὸν	κίνδυνον	(καί τις καὶ ἄνεμος αὐτοὺς
[2, 77]	φλόγα καὶ οὕτω παυσθῆναι τὸν	κίνδυνον.	~Οἱ δὲ Πελοποννήσιοι ἐπειδὴ καὶ
[2, 71]	Ελλήνων τῶν ἐθελησάντων ξυνάρασθαι τὸν	κίνδυνον	τῆς μάχης ἣ παρ' ἡμῖν
[2, 11]	καθ' αὑτὸν αἰεὶ προσδέχεσθαι ἐς	κίνδυνόν	τινα ἥξειν. ἄδηλα γὰρ τὰ
[2, 61]	κινδυνεύσαντας περιγενέσθαι, ὁ φυγὼν τὸν	κίνδυνον	τοῦ ὑποστάντος μεμπτότερος. καὶ ἐγὼ
[2, 24]	τῶν χρημάτων περὶ τοῦ αὐτοῦ	κινδύνου,	ἢν δέῃ. ~Οἱ δ' ἐν
[2, 63]	ἀλλὰ καὶ ἀρχῆς στερήσεως καὶ	κινδύνου	ὧν ἐν τῇ ἀρχῇ ἀπήχθεσθε.
[2, 87]	εὐψυχίας οὐδεμία τέχνη πρὸς τοὺς	κινδύνους	ἰσχύει. φόβος γὰρ μνήμην ἐκπλήσσει,
[2, 89]	αἱ γνῶμαι πρὸς τοὺς αὐτοὺς	κινδύνους	ὁμοῖαι εἶναι. ~Τοιαῦτα δὲ καὶ
[2, 43]	κρίναντες μὴ περιορᾶσθε τοὺς πολεμικοὺς	κινδύνους.	οὐ γὰρ οἱ κακοπραγοῦντες δικαιότερον
[2, 39]	οὐδὲν ἧσσον ἐπὶ τοὺς ἰσοπαλεῖς	κινδύνους	χωροῦμεν. τεκμήριον δέ· οὔτε γὰρ
[2, 42]	τιμωρίαν ποθεινοτέραν αὐτῶν λαβόντες καὶ	κινδύνων	ἅμα τόνδε κάλλιστον νομίσαντες ἐβουλήθησαν
[2, 40]	ταῦτα μὴ ἀποτρεπόμενοι ἐκ τῶν	κινδύνων.	καὶ τὰ ἐς ἀρετὴν ἐνηντιώμεθα
[2, 72]	ξυνελευθεροῦτε, ὅσοι μετασχόντες τῶν τότε	κινδύνων	ὑμῖν τε ξυνώμοσαν καὶ εἰσὶ
[2, 24]	δέ τις εἴπῃ ἢ ἐπιψηφίσῃ	κινεῖν	τὰ χρήματα ταῦτα ἐς ἄλλο
[2, 81]	οὐ γὰρ ἦν ἄνευ ὅπλων	κινηθῆναι.	δοκοῦσι δὲ οἱ Ἀκαρνᾶνες κράτιστοι
[2, 26]	ἐστρατήγει δὲ αὐτῶν Κλεόπομπος ὁ	Κλεινίου.	καὶ ἀποβάσεις ποιησάμενος τῆς τε
[2, 58]	ὁ Νικίου καὶ Κλεόπομπος ὁ	Κλεινίου,	ξυστράτηγοι ὄντες Περικλέους, λαβόντες τὴν
[2, 71]	Πλαταιῶν στρατεύοντες. Παυσανίας γὰρ ὁ	Κλεομβρότου	Λακεδαιμόνιος ἐλευθερώσας τὴν Ελλάδα ἀπὸ
[2, 26]	ἅμα φυλακήν· ἐστρατήγει δὲ αὐτῶν	Κλεόπομπος	ὁ Κλεινίου. καὶ ἀποβάσεις ποιησάμενος
[2, 58]	θέρους Αγνων ὁ Νικίου καὶ	Κλεόπομπος	ὁ Κλεινίου, ξυστράτηγοι ὄντες Περικλέους,
[2, 45]	ἢ ψόγου ἐν τοῖς ἄρσεσι	κλέος	ᾖ. ~Εἴρηται καὶ ἐμοὶ λόγῳ
[2, 94]	τὸ λοιπὸν ἐποιοῦντο λιμένων τε	κλῄσει	καὶ τῇ ἄλλῃ ἐπιμελείᾳ. ~Υπὸ
[2, 17]	καὶ εἴ τι ἄλλο βεβαίως	κλῃστὸν	ἦν· τό τε Πελαργικὸν καλούμενον
[2, 34]	ἕκαστος ἦν φυλῆς. μία δὲ	κλίνη	κενὴ φέρεται ἐστρωμένη τῶν ἀφανῶν,
[2, 84]	τὰς κώπας ἀδύνατοι ὄντες ἐν	κλύδωνι	ἀναφέρειν ἄνθρωποι ἄπειροι τοῖς κυβερνήταις
[2, 80]	λαβεῖν. οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι πεισθέντες	Κνῆμον	μὲν ναύαρχον ἔτι ὄντα καὶ
[2, 80]	πρότερον ἀφικόμενον ἐν Λευκάδι περιέμενεν.	Κνῆμος	δὲ καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ
[2, 84]	Ηλείων ἐπίνειον· καὶ ἀπὸ Λευκάδος	Κνῆμος	καὶ αἱ ἐκείνων νῆες, ἃς
[2, 93]	Κρισαῖον κόλπον ἀναχωρῆσαν ναυτικόν, ὁ	Κνῆμος	καὶ ὁ Βρασίδας καὶ οἱ
[2, 86]	ἐν ὀλίγῳ ναυμαχίαν. ἔπειτα ὁ	Κνῆμος	καὶ ὁ Βρασίδας καὶ οἱ
[2, 81]	μετὰ τούτων, ἐν ἀριστερᾷ δὲ	Κνῆμος	καὶ οἱ Πελοποννήσιοι καὶ Ἀμπρακιῶται·
[2, 80]	ἦλθον. τούτῳ τῷ στρατῷ ἐπορεύετο	Κνῆμος	οὐ περιμείνας τὸ ἀπὸ Κορίνθου
[2, 66]	δὲ Λακεδαιμονίων χίλιοι ὁπλῖται καὶ	Κνῆμος	Σπαρτιάτης ναύαρχος. ἀποβάντες δὲ ἐς
[2, 82]	δὲ νὺξ ἐγένετο, ἀναχωρήσας ὁ	Κνῆμος	τῇ στρατιᾷ κατὰ τάχος ἐπὶ
[2, 85]	οἱ δὲ ἀφικόμενοι μετὰ τοῦ	Κνήμου	ναῦς τε προσπεριήγγειλαν κατὰ πόλεις
[2, 85]	δὲ καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι τῷ	Κνήμῳ	ξυμβούλους ἐπὶ τὰς ναῦς Τιμοκράτη
[2, 83]	ναυτικόν, ὃ ἔδει παραγενέσθαι τῷ	Κνήμῳ,	ὅπως μὴ ξυμβοηθῶσιν οἱ ἀπὸ
[2, 25]	καὶ προσβοηθήσαντας τῶν ἐκ τῆς	κοίλης	Ηλιδος τριακοσίους λογάδας καὶ τῶν
[2, 49]	ἐπικατιόντος τοῦ νοσήματος ἐς τὴν	κοιλίαν	καὶ ἑλκώσεώς τε αὐτῇ ἰσχυρᾶς
[2, 37]	μέρους τὸ πλέον ἐς τὰ	κοινὰ	ἢ ἀπ' ἀρετῆς προτιμᾶται, οὐδ'
[2, 43]	κάλλιστον δὲ ἔρανον αὐτῇ προϊέμενοι.	κοινῇ	γὰρ τὰ σώματα διδόντες ἰδίᾳ
[2, 68]	Ἄργος καὶ τοὺς Ἀμπρακιώτας ἠνδραπόδισαν,	κοινῇ	τε ᾤκισαν αὐτὸ Ἀμφίλοχοι καὶ
[2, 39]	τοῖσδε. τήν τε γὰρ πόλιν	κοινὴν	παρέχομεν, καὶ οὐκ ἔστιν ὅτε
[2, 43]	ἢ ὁ μετὰ ῥώμης καὶ	κοινῆς	ἐλπίδος ἅμα γιγνόμενος ἀναίσθητος θάνατος.
[2, 12]	τὴν πόλιν οὐδ' ἐπὶ τὸ	κοινόν·	ἦν γὰρ Περικλέους γνώμη πρότερον
[2, 37]	δὲ τά τε πρὸς τὸ	κοινὸν	πολιτεύομεν καὶ ἐς τὴν πρὸς
[2, 61]	ἀπαλγήσαντας δὲ τὰ ἴδια τοῦ	κοινοῦ	τῆς σωτηρίας ἀντιλαμβάνεσθαι. ~Τὸν δὲ
[2, 60]	κατ' οἶκον κακοπραγίαις ἐκπεπληγμένοι τοῦ	κοινοῦ	τῆς σωτηρίας ἀφίεσθε, καὶ ἐμέ
[2, 3]	εἶναι, καὶ ξυνελέγοντο διορύσσοντες τοὺς	κοινοὺς	τοίχους παρ' ἀλλήλους, ὅπως μὴ
[2, 42]	προτίθεσθαι· ἀγαθῷ γὰρ κακὸν ἀφανίσαντες	κοινῶς	μᾶλλον ὠφέλησαν ἢ ἐκ τῶν
[2, 73]	ὅτι βούλονται ἃ προκαλεῖται Ἀθηναίοις	κοινῶσαι	πρῶτον, καὶ ἢν πείθωσιν αὐτούς,
[2, 72]	καὶ τῷ πλήθει τὰ ῥηθέντα	κοινώσαντες	ἀπεκρίναντο αὐτῷ ὅτι ἀδύνατα σφίσιν
[2, 74]	δὲ ἔστε τῆς μὲν ἀδικίας	κολάζεσθαι	τοῖς ὑπάρχουσι προτέροις, τῆς δὲ
[2, 87]	δέ τις ἄρα καὶ βουληθῇ,	κολασθήσεται	τῇ πρεπούσῃ ζημίᾳ, οἱ δὲ
[2, 93]	Κόρινθόν τε καὶ τὸν Κρισαῖον	κόλπον	ἀναχωρῆσαν ναυτικόν, ὁ Κνῆμος καὶ
[2, 90]	Ἀθηναῖοι οὐκ ἐπέπλεον ἐς τὸν	κόλπον	καὶ τὰ στενά, βουλόμενοι ἄκοντας
[2, 92]	ὑπὸ νύκτα ἐσέπλευσαν ἐς τὸν	κόλπον	τὸν Κρισαῖον καὶ Κόρινθον ἅπαντες
[2, 99]	(καὶ ἔτι καὶ νῦν Πιερικὸς	κόλπος	καλεῖται ἡ ὑπὸ τῷ Παγγαίῳ
[2, 90]	ἑαυτῶν γῆν, ἔσω ἐπὶ τοῦ	κόλπου,	δεξιῷ κέρᾳ ἡγουμένῳ, ὥσπερ καὶ
[2, 83]	Φορμίων παραπλέοντας αὐτοὺς ἔξω τοῦ	κόλπου	ἐτήρει, βουλόμενος ἐν τῇ εὐρυχωρίᾳ
[2, 97]	Εὐρώπῃ ὅσαι μεταξὺ τοῦ Ιονίου	κόλπου	καὶ τοῦ Εὐξείνου πόντου μεγίστη
[2, 69]	ἐκ Κορίνθου καὶ τοῦ Κρισαίου	κόλπου	μηδένα μήτ' ἐσπλεῖν, ἑτέρας δὲ
[2, 83]	ξυμμάχων τῶν ἐκ τοῦ Κρισαίου	κόλπου	ναυτικόν, ὃ ἔδει παραγενέσθαι τῷ
[2, 86]	τῆς θαλάσσης, τοῦ δὲ Κρισαίου	κόλπου	στόμα τοῦτό ἐστιν. ἐπὶ οὖν
[2, 90]	καὶ ἤδη ὄντας ἐντὸς τοῦ	κόλπου	τε καὶ πρὸς τῇ γῇ,
[2, 84]	εἴ τ' ἐκπνεύσειεν ἐκ τοῦ	κόλπου	τὸ πνεῦμα, ὅπερ ἀναμένων τε
[2, 89]	δὲ ἀγῶνα οὐκ ἐν τῷ	κόλπῳ	ἑκὼν εἶναι ποιήσομαι οὐδ' ἐσπλεύσομαι
[2, 68]	ὁ Ἀμφιάρεω ἐν τῷ Ἀμπρακικῷ	κόλπῳ,	ὁμώνυμον τῇ ἑαυτοῦ πατρίδι Ἄργος
[2, 82]	ὀγδοήκοντα Στράτου, τούς τε νεκροὺς	κομίζεται	τῇ ὑστεραίᾳ ὑποσπόνδους, καὶ Οἰνιαδῶν
[2, 83]	ἑώρων αὐτούς, παρὰ γῆν σφῶν	κομιζομένων,	καὶ ἐκ Πατρῶν τῆς Ἀχαΐας
[2, 85]	εἴκοσι ναῦς αὐτῷ, τῷ δὲ	κομίζοντι	αὐτὰς προσεπέστειλαν ἐς Κρήτην πρῶτον
[2, 79]	καὶ ὕστερον τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους	κομισάμενοι	ἐς τὰς Ἀθήνας ἀναχωροῦσι τῷ
[2, 73]	ἐσπείσατο ἐν αἷς εἰκὸς ἦν	κομισθῆναι,	καὶ τὴν γῆν οὐκ ἔτεμνεν.
[2, 41]	οὐ λόγων ἐν τῷ παρόντι	κόμπος	τάδε μᾶλλον ἢ ἔργων ἐστὶν
[2, 40]	ἔργου μᾶλλον καιρῷ ἢ λόγου	κόμπῳ	χρώμεθα, καὶ τὸ πένεσθαι οὐχ
[2, 62]	λόγοις· οὐδ' ἂν νῦν ἐχρησάμην	κομπωδεστέραν	ἔχοντι τὴν προσποίησιν, εἰ μὴ
[2, 84]	τε νηὶ προσέπιπτε καὶ τοῖς	κοντοῖς	διεωθοῦντο, βοῇ τε χρώμενοι καὶ
[2, 83]	τῇ εὐρυχωρίᾳ ἐπιθέσθαι. οἱ δὲ	Κορίνθιοι	καὶ οἱ ξύμμαχοι ἔπλεον μὲν
[2, 9]	Λευκάδιοι, Ἀνακτόριοι. τούτων ναυτικὸν παρείχοντο	Κορίνθιοι,	Μεγαρῆς, Σικυώνιοι, Πελληνῆς, Ηλεῖοι, Ἀμπρακιῶται,
[2, 80]	πλεῖν ἐς Λευκάδα. ἦσαν δὲ	Κορίνθιοι	ξυμπροθυμούμενοι μάλιστα τοῖς Ἀμπρακιώταις ἀποίκοις
[2, 67]	τοῦ αὐτοῦ θέρους τελευτῶντος Ἀριστεὺς	Κορίνθιος	καὶ Λακεδαιμονίων πρέσβεις Ἀνήριστος καὶ
[2, 33]	ἐς τὴν Ἀστακὸν κατελθεῖν πείθει	Κορινθίους	τεσσαράκοντα ναυσὶ καὶ πεντακοσίοις καὶ
[2, 83]	κατὰ πόλεις ἑκάστων ο῏ παρεσκευάζοντο,	Κορινθίων	δὲ Μαχάων καὶ Ισοκράτης καὶ
[2, 30]	ὄντες περὶ Πελοπόννησον Σόλλιόν τε	Κορινθίων	πόλισμα αἱροῦσι καὶ παραδιδόασι Παλαιρεῦσιν
[2, 92]	τὸν κόλπον τὸν Κρισαῖον καὶ	Κόρινθον	ἅπαντες πλὴν Λευκαδίων. καὶ οἱ
[2, 93]	~Πρὶν δὲ διαλῦσαι τὸ ἐς	Κόρινθόν	τε καὶ τὸν Κρισαῖον κόλπον
[2, 94]	τὰ Μέγαρα πάλιν ἐπὶ τῆς	Κορίνθου	ἀπεχώρησαν πεζῇ· οἱ δ' Ἀθηναῖοι
[2, 93]	τὸν τροπωτῆρα πεζῇ ἰέναι ἐκ	Κορίνθου	ἐπὶ τὴν πρὸς Ἀθήνας θάλασσαν
[2, 80]	τὸ μὲν ναυτικὸν ἔκ τε	Κορίνθου	καὶ Σικυῶνος καὶ τῶν ταύτῃ
[2, 69]	φυλακὴν εἶχε μήτ' ἐκπλεῖν ἐκ	Κορίνθου	καὶ τοῦ Κρισαίου κόλπου μηδένα
[2, 83]	βαρβάρους. ~Τὸ δ' ἐκ τῆς	Κορίνθου	καὶ τῶν ἄλλων ξυμμάχων τῶν
[2, 81]	ἀδύνατος ἔφη εἶναι ναυτικοῦ ἐκ	Κορίνθου	μέλλοντος ἐκπλεῖν Ναύπακτον ἐρήμην ἀπολιπεῖν.
[2, 80]	Κνῆμος οὐ περιμείνας τὸ ἀπὸ	Κορίνθου	ναυτικόν, καὶ διὰ τῆς Ἀργείας
[2, 102]	καὶ Κύνητα τὸν Θεολύτου ἐς	Κόροντα	καταγαγόντες ἀνεχώρησαν πάλιν ἐπὶ τὰς
[2, 102]	καὶ ἔκ τε Στράτου καὶ	Κορόντων	καὶ ἄλλων χωρίων ἄνδρας οὐ
[2, 99]	Δοβήρῳ καὶ παρεσκευάζοντο, ὅπως κατὰ	κορυφὴν	ἐσβαλοῦσιν ἐς τὴν κάτω Μακεδονίαν,
[2, 89]	οὔσης, καὶ ἐν τῷ ἔργῳ	κόσμον	καὶ σιγὴν περὶ πλείστου ἡγεῖσθε,
[2, 11]	ἕπεσθ' ὅπῃ ἄν τις ἡγῆται,	κόσμον	καὶ φυλακὴν περὶ παντὸς ποιούμενοι
[2, 52]	διαιτωμένων ὁ φθόρος ἐγίγνετο οὐδενὶ	κόσμῳ,	ἀλλὰ καὶ νεκροὶ ἐπ' ἀλλήλοις
[2, 11]	καὶ ἀσφαλέστατον, πολλοὺς ὄντας ἑνὶ	κόσμῳ	χρωμένους φαίνεσθαι. ~Τοσαῦτα εἰπὼν καὶ
[2, 51]	ἔπειτα χρόνον ἐλπίδος τι εἶχον	κούφης	μηδ' ἂν ὑπ' ἄλλου νοσήματός
[2, 44]	ἔσεσθαι, καὶ τῇ τῶνδε εὐκλείᾳ	κουφίζεσθε.	τὸ γὰρ φιλότιμον ἀγήρων μόνον,
[2, 30]	καὶ Λευκάδα τετράπολις οὖσα, Παλῆς,	Κράνιοι,	Σαμαῖοι, Προνναῖοι. ὕστερον δ' οὐ
[2, 33]	καὶ ἀπόβασιν ποιησάμενοι ἐς τὴν	Κρανίων	γῆν, ἀπατηθέντες ὑπ' αὐτῶν ἐξ
[2, 33]	σφῶν αὐτῶν, ἐπιθεμένων ἀπροσδοκήτοις τῶν	Κρανίων,	καὶ βιαιότερον ἀναγαγόμενοι ἐκομίσθησαν ἐπ'
[2, 22]	παρ' αὐτοὺς Λαρισαῖοι, Φαρσάλιοι, {Παράσιοι}	Κραννώνιοι,	Πυράσιοι, Γυρτώνιοι, Φεραῖοι. ἡγοῦντο δὲ
[2, 29]	ἔχων βασιλεύς {τε} πρῶτος ἐν	κράτει	Οδρυσῶν ἐγένετο. οὗ δὴ ὄντα
[2, 91]	ἅμα ἀτάκτως διώκοντες διὰ τὸ	κρατεῖν	αἱ μέν τινες τῶν νεῶν
[2, 13]	πολέμου γνώμῃ καὶ χρημάτων περιουσίᾳ	κρατεῖσθαι.	θαρσεῖν τε ἐκέλευε προσιόντων μὲν
[2, 70]	αὐτῶν ξυνέβησαν (ἐνόμιζον γὰρ ἂν	κρατῆσαι	τῆς πόλεως ᾗ ἐβούλοντο) καὶ
[2, 39]	δέ που μορίῳ τινὶ προσμείξωσι,	κρατήσαντές	τέ τινας ἡμῶν πάντας αὐχοῦσιν
[2, 81]	προσιόντας καὶ ἡγησάμενοι, μεμονωμένων εἰ	κρατήσειαν,	οὐκ ἂν ἔτι σφίσι τοὺς
[2, 3]	ὄντας καὶ ἐνόμισαν ἐπιθέμενοι ῥᾳδίως	κρατήσειν·	τῷ γὰρ πλήθει τῶν Πλαταιῶν
[2, 80]	καὶ τῆς Ζακύνθου καὶ Κεφαλληνίας	κρατήσουσι,	καὶ ὁ περίπλους οὐκέτι ἔσοιτο
[2, 40]	θράσος, λογισμὸς δὲ ὄκνον φέρει.	κράτιστοι	δ' ἂν τὴν ψυχὴν δικαίως
[2, 81]	κινηθῆναι. δοκοῦσι δὲ οἱ Ἀκαρνᾶνες	κράτιστοι	εἶναι τοῦτο ποιεῖν. ~ἐπειδὴ δὲ
[2, 64]	οὗτοι καὶ πόλεων καὶ ἰδιωτῶν	κράτιστοί	εἰσιν. ~Τοιαῦτα ὁ Περικλῆς λέγων
[2, 68]	{δὲ} τοῦ Φορμίωνος αἱροῦσι κατὰ	κράτος	Ἄργος καὶ τοὺς Ἀμπρακιώτας ἠνδραπόδισαν,
[2, 100]	καὶ εἷλεν Εἰδομενὴν μὲν κατὰ	κράτος,	Γορτυνίαν δὲ καὶ Ἀταλάντην καὶ
[2, 87]	πλεόνων καὶ ἄμεινον παρεσκευασμένων τὸ	κράτος	ἐστίν. ὥστε οὐδὲ καθ' ἓν
[2, 30]	ἧς Εὔαρχος ἐτυράννει, λαβόντες κατὰ	κράτος	καὶ ἐξελάσαντες αὐτὸν τὸ χωρίον
[2, 87]	τῆς γνώμης τὸ μὴ κατὰ	κράτος	νικηθέν, ἔχον δέ τινα ἐν
[2, 54]	εἰ χρὴ πολεμεῖν ἀνεῖλε κατὰ	κράτος	πολεμοῦσι νίκην ἔσεσθαι, καὶ αὐτὸς
[2, 39]	οἰκείων ἀμυνομένους μαχόμενοι τὰ πλείω	κρατοῦμεν.	ἁθρόᾳ τε τῇ δυνάμει ἡμῶν
[2, 4]	οἰκετῶν ἅμα ἀπὸ τῶν οἰκιῶν	κραυγῇ	τε καὶ ὀλολυγῇ χρωμένων λίθοις
[2, 64]	μόνον δὴ τῶν πάντων ἐλπίδος	κρεῖσσον	γεγενημένον. καὶ δι' αὐτὴν οἶδ'
[2, 50]	καὶ τοὺς ἐπιτηδείους. ~γενόμενον γὰρ	κρεῖσσον	λόγου τὸ εἶδος τῆς νόσου
[2, 100]	ὅπλοις καὶ τῇ ἄλλῃ παρασκευῇ	κρείσσονι	ἢ ξύμπαντες οἱ ἄλλοι βασιλῆς
[2, 89]	ἐν τούτῳ αἱ πλείους νῆες	κρείσσους	γίγνονται. τούτων μὲν οὖν ἐγὼ
[2, 41]	μόνη γὰρ τῶν νῦν ἀκοῆς	κρείσσων	ἐς πεῖραν ἔρχεται, καὶ μόνη
[2, 60]	ταῦτα, φιλόπολίς τε καὶ χρημάτων	κρείσσων.	ὅ τε γὰρ γνοὺς καὶ
[2, 48]	φάρμακα ἐσβεβλήκοιεν ἐς τὰ φρέατα·	κρῆναι	γὰρ οὔπω ἦσαν αὐτόθι. ὕστερον
[2, 52]	ὁδοῖς ἐκαλινδοῦντο καὶ περὶ τὰς	κρήνας	ἁπάσας ἡμιθνῆτες τοῦ ὕδατος ἐπιθυμίᾳ.
[2, 15]	ἱερὰ ταύτῃ ἀρχαῖα. καὶ τῇ	κρήνῃ	τῇ νῦν μὲν τῶν τυράννων
[2, 85]	Κρήτην πρῶτον ἀφικέσθαι. Νικίας γὰρ	Κρὴς	Γορτύνιος πρόξενος ὢν πείθει αὐτοὺς
[2, 85]	λαβὼν τὰς ναῦς ᾤχετο ἐς	Κρήτην,	καὶ μετὰ τῶν Πολιχνιτῶν ἐδῄου
[2, 86]	ἐν ᾧ οἱ Ἀθηναῖοι περὶ	Κρήτην	κατείχοντο, παρεσκευασμένοι ὡς ἐπὶ ναυμαχίαν
[2, 85]	δὲ κομίζοντι αὐτὰς προσεπέστειλαν ἐς	Κρήτην	πρῶτον ἀφικέσθαι. Νικίας γὰρ Κρὴς
[2, 92]	Λευκαδίων. καὶ οἱ ἐκ τῆς	Κρήτης	Ἀθηναῖοι ταῖς εἴκοσι ναυσίν, αἷς
[2, 9]	νῆσοι ὅσαι ἐντὸς Πελοποννήσου καὶ	Κρήτης	πρὸς ἥλιον ἀνίσχοντα, πᾶσαι αἱ
[2, 40]	δ' ἂν τὴν ψυχὴν δικαίως	κριθεῖεν	οἱ τά τε δεινὰ καὶ
[2, 45]	οὐχ ὁμοῖοι, ἀλλ' ὀλίγῳ χείρους	κριθεῖτε.	φθόνος γὰρ τοῖς ζῶσι πρὸς
[2, 34]	ἐκείνων δὲ διαπρεπῆ τὴν ἀρετὴν	κρίναντες	αὐτοῦ καὶ τὸν τάφον ἐποίησαν.
[2, 43]	τὸ δ' ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον	κρίναντες	μὴ περιορᾶσθε τοὺς πολεμικοὺς κινδύνους.
[2, 40]	νομίζομεν, καὶ οἱ αὐτοὶ ἤτοι	κρίνομέν	γε ἢ ἐνθυμούμεθα ὀρθῶς τὰ
[2, 53]	νόμος οὐδεὶς ἀπεῖργε, τὸ μὲν	κρίνοντες	ἐν ὁμοίῳ καὶ σέβειν καὶ
[2, 92]	ἐσέπλευσαν ἐς τὸν κόλπον τὸν	Κρισαῖον	καὶ Κόρινθον ἅπαντες πλὴν Λευκαδίων.
[2, 93]	ἐς Κόρινθόν τε καὶ τὸν	Κρισαῖον	κόλπον ἀναχωρῆσαν ναυτικόν, ὁ Κνῆμος
[2, 69]	ἐκπλεῖν ἐκ Κορίνθου καὶ τοῦ	Κρισαίου	κόλπου μηδένα μήτ' ἐσπλεῖν, ἑτέρας
[2, 83]	ἄλλων ξυμμάχων τῶν ἐκ τοῦ	Κρισαίου	κόλπου ναυτικόν, ὃ ἔδει παραγενέσθαι
[2, 86]	ἑπτὰ τῆς θαλάσσης, τοῦ δὲ	Κρισαίου	κόλπου στόμα τοῦτό ἐστιν. ἐπὶ
[2, 79]	οὐ πολλοὺς πελταστὰς ἐκ τῆς	Κρουσίδος	γῆς καλουμένης. ἄρτι δὲ τῆς
[2, 101]	τάχει ἀπελθεῖν. τὸν δὲ Σεύθην	κρύφα	Περδίκκας ὑποσχόμενος ἀδελφὴν ἑαυτοῦ δώσειν
[2, 80]	ἐπιτρέψαντος. ἔπεμψε δὲ καὶ Περδίκκας	κρύφα	τῶν Ἀθηναίων χιλίους Μακεδόνων, ο῏
[2, 39]	μαθήματος ἢ θεάματος, ὃ μὴ	κρυφθὲν	ἄν τις τῶν πολεμίων ἰδὼν
[2, 34]	τὸν τάφον ἐποίησαν. ἐπειδὰν δὲ	κρύψωσι	γῇ, ἀνὴρ ᾑρημένος ὑπὸ τῆς
[2, 19]	ἔχοντες τὸ Αἰγάλεων ὄρος διὰ	Κρωπιᾶς,	ἕως ἀφίκοντο ἐς Ἀχαρνάς, χωρίον
[2, 102]	δίαιτα τῷ σώματι ἀφ' οὗπερ	κτείνας	τὴν μητέρα οὐκ ὀλίγον χρόνον
[2, 51]	γὰρ τὸν αὐτόν, ὥστε καὶ	κτείνειν,	οὐκ ἐπελάμβανεν. καὶ ἐμακαρίζοντό τε
[2, 65]	τούτων, οἱ δὲ δυνατοὶ καλὰ	κτήματα	κατὰ τὴν χώραν οἰκοδομίαις τε
[2, 36]	ἔτι μᾶλλον οἱ πατέρες ἡμῶν·	κτησάμενοι	γὰρ πρὸς οἷς ἐδέξαντο ὅσην
[2, 64]	αἰσχρὸν τῷ ἤδη προθύμῳ ἀμφότερα	κτήσασθε,	καὶ Λακεδαιμονίοις μήτε ἐπικηρυκεύεσθε μήτε
[2, 40]	γὰρ πάσχοντες εὖ, ἀλλὰ δρῶντες	κτώμεθα	τοὺς φίλους. βεβαιότερος δὲ ὁ
[2, 65]	αὐτὸς ἦγε, διὰ τὸ μὴ	κτώμενος	ἐξ οὐ προσηκόντων τὴν δύναμιν
[2, 62]	(αἴσχιον δὲ ἔχοντας ἀφαιρεθῆναι ἢ	κτωμένους	ἀτυχῆσαι) ἰέναι δὲ τοῖς ἐχθροῖς
[2, 87]	διδασκαλίαν παρέξει. θαρσοῦντες οὖν καὶ	κυβερνῆται	καὶ ναῦται τὸ καθ' ἑαυτὸν
[2, 84]	κλύδωνι ἀναφέρειν ἄνθρωποι ἄπειροι τοῖς	κυβερνήταις	ἀπειθεστέρας τὰς ναῦς παρεῖχον, τότε
[2, 85]	πρόξενος ὢν πείθει αὐτοὺς ἐπὶ	Κυδωνίαν	πλεῦσαι, φάσκων προσποιήσειν αὐτὴν οὖσαν
[2, 85]	δὲ Πολιχνίταις χαριζόμενος ὁμόροις τῶν	Κυδωνιατῶν.	καὶ ὁ μὲν λαβὼν τὰς
[2, 85]	Πολιχνιτῶν ἐδῄου τὴν γῆν τῶν	Κυδωνιατῶν,	καὶ ὑπ' ἀνέμων καὶ ἀπλοίας
[2, 9]	πρὸς ἥλιον ἀνίσχοντα, πᾶσαι αἱ	Κυκλάδες	πλὴν Μήλου καὶ Θήρας. τούτων
[2, 13]	πέντε καὶ τριάκοντα πρὸς τὸν	κύκλον	τοῦ ἄστεως, καὶ αὐτοῦ τοῦ
[2, 83]	καὶ οἱ μὲν Πελοποννήσιοι ἐτάξαντο	κύκλον	τῶν νεῶν ὡς μέγιστον οἷοί
[2, 13]	τοῦ ἄστεως, καὶ αὐτοῦ τοῦ	κύκλου	τὸ φυλασσόμενον τρεῖς καὶ τεσσαράκοντα
[2, 78]	πλέον ἀφέντες περιετείχιζον τὴν πόλιν	κύκλῳ,	διελόμενοι κατὰ πόλεις τὸ χωρίον·
[2, 84]	μίαν ναῦν τεταγμένοι περιέπλεον αὐτοὺς	κύκλῳ	καὶ ξυνῆγον ἐς ὀλίγον, ἐν
[2, 86]	χρόνον· ~οἱ δ' ἐν τῇ	Κυλλήνῃ	Πελοποννήσιοι, ἐν τούτῳ ἐν ᾧ
[2, 84]	ἐν Στράτῳ μάχην ἐς τὴν	Κυλλήνην.	~Πέμπουσι δὲ καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι
[2, 84]	τῆς Δύμης καὶ Πατρῶν ἐς	Κυλλήνην	τὸ Ηλείων ἐπίνειον· καὶ ἀπὸ
[2, 50]	περὶ τοιοῦτον οὐδέν· οἱ δὲ	κύνες	μᾶλλον αἴσθησιν παρεῖχον τοῦ ἀποβαίνοντος
[2, 102]	δοκοῦντας βεβαίους εἶναι ἐξήλασαν, καὶ	Κύνητα	τὸν Θεολύτου ἐς Κόροντα καταγαγόντες
[2, 34]	δὲ ἡ ἐκφορὰ ᾖ, λάρνακας	κυπαρισσίνας	ἄγουσιν ἅμαξαι, φυλῆς ἑκάστης μίαν·
[2, 62]	θαλάσσης, τοῦ ἑτέρου ὑμᾶς παντὸς	κυριωτάτους	ὄντας, ἐφ' ὅσον τε νῦν
[2, 100]	τὴν ἐν ἀριστερᾷ Πέλλης καὶ	Κύρρου.	ἔσω δὲ τούτων ἐς τὴν
[2, 65]	ξυμμάχων ἔτι τοῖς πλέοσιν ἀφεστηκόσι,	Κύρῳ	τε ὕστερον βασιλέως παιδὶ προσγενομένῳ,
[2, 64]	νῦν τε μὴ ἐν ὑμῖν	κωλυθῇ.	γνῶτε δὲ ὄνομα μέγιστον αὐτὴν
[2, 93]	τις καὶ ἄνεμος αὐτοὺς λέγεται	κωλῦσαι)	ἐπὶ δὲ τῆς Σαλαμῖνος τὸ
[2, 62]	ἔθνος τῶν ἐν τῷ παρόντι	κωλύσει.	ὥστε οὐ κατὰ τὴν τῶν
[2, 80]	διὰ τῆς Ἀργείας ἰόντες Λιμναίαν,	κώμην	ἀτείχιστον, ἐπόρθησαν. ἀφικνοῦνταί τε ἐπὶ
[2, 84]	οὔτε τῶν κελευστῶν, καὶ τὰς	κώπας	ἀδύνατοι ὄντες ἐν κλύδωνι ἀναφέρειν
[2, 91]	τινες τῶν νεῶν καθεῖσαι τὰς	κώπας	ἐπέστησαν τοῦ πλοῦ, ἀξύμφορον δρῶντες
[2, 93]	λαβόντα τῶν ναυτῶν ἕκαστον τὴν	κώπην	καὶ τὸ ὑπηρέσιον καὶ τὸν