Page
[190]	πλείους τὸν ἀριθμὸν γεγονέναι· καὶ	βαδιοῦνται	ὀρθοὶ ἐπὶ δυοῖν σκελοῖν· ἐὰν
[195]	ἀποφαίνειν, ὅτι οὐκ ἐπὶ σκληροῦ	βαίνει,	ἀλλ᾽ ἐπὶ μαλθακοῦ. τῷ αὐτῷ
[195]	τοῖς μαλακωτάτοις τῶν ὄντων καὶ	βαίνει	καὶ οἰκεῖ. ἐν γὰρ ἤθεσι
[195]	ἥ γε κατ᾽ ἀνδρῶν κράατα	βαίνει.	καλῷ οὖν δοκεῖ μοι τεκμηρίῳ
[195]	ἁπαλός. οὐ γὰρ ἐπὶ γῆς	βαίνει	οὐδ᾽ ἐπὶ κρανίων, ἅ ἐστιν
[218]	τῆς φιλοσόφου μανίας τε καὶ	βακχείας·	διὸ πάντες ἀκούσεσθε· συγγνώσεσθε γὰρ
[190]	νῦν καλουμένην, ὥσπερ τὰ σύσπαστα	βαλάντια,	ἓν στόμα ποιῶν ἀπέδει κατὰ
[189]	μούσης ἐπιχώριον) ἀλλὰ μὴ καταγέλαστα.	Βαλών	γε, φάναι, ὦ Ἀριστόφανες, οἴει
[203]	περὶ τέχνας ἢ χειρουργίας τινὰς	βάναυσος.	οὗτοι δὴ οἱ δαίμονες πολλοὶ
[182]	ὑπὸ βαρβάροις οἰκοῦσιν. τοῖς γὰρ	βαρβάροις	διὰ τὰς τυραννίδας αἰσχρὸν τοῦτό
[182]	πολλαχοῦ αἰσχρὸν νενόμισται, ὅποι ὑπὸ	βαρβάροις	οἰκοῦσιν. τοῖς γὰρ βαρβάροις διὰ
[209]	καὶ ἐν Ἕλλησι καὶ ἐν	βαρβάροις,	πολλὰ καὶ καλὰ ἀποφηνάμενοι ἔργα,
[187]	γε ἔτι τοῦ ὀξέος καὶ	βαρέος	ἁρμονία ἂν εἴη. ἡ γὰρ
[187]	διαφερομένων (πρότερον τοῦ ὀξέος καὶ	βαρέος,	ἔπειτα ὕστερον ὁμολογησάντων γέγονεν ὑπὸ
[184]	δὴ δοκεῖ τὰ πολλὰ καλῶς	βασανίζειν·	ἔπειτα τὸ ὑπὸ χρημάτων καὶ
[184]	~(ἡμέτερος νόμος εὖ καὶ καλῶς	βασανίζειν,	καὶ τοῖς μὲν χαρίσασθαι, τοὺς
[184]	τοῖς δὲ φεύγειν, ἀγωνοθετῶν καὶ	βασανίζων,	ποτέρων ποτέ ἐστιν ὁ ἐρῶν
[197]	λέγεται, διὰ τὴν τῆς Ἀνάγκης	βασιλείαν·	ἐπειδὴ δ᾽ ὁ θεὸς οὗτος
[208]	τὸν ὑμέτερον Κόδρον ὑπὲρ τῆς	βασιλείας	τῶν παίδων, μὴ οἰομένους ἀθάνατον
[195]	ἐξ οὗ Ἔρως τῶν θεῶν	βασιλεύει.	νέος μὲν οὖν ἐστί, πρὸς
[196]	ἑκόντι ὁμολογήσῃ, φασὶν οἱ πόλεως	βασιλῆς	„νόμοι„ δίκαια εἶναι. πρὸς δὲ
[184]	οὐδὲν γὰρ δοκεῖ τούτων οὔτε	βέβαιον	οὔτε μόνιμον εἶναι, χωρὶς τοῦ
[182]	ἔρως καὶ ἡ Ἁρμοδίου φιλία	βέβαιος	γενομένη κατέλυσεν αὐτῶν τὴν ἀρχήν.
[209]	οἱ τοιοῦτοι ἴσχουσι καὶ φιλίαν	βεβαιοτέραν,	ἅτε καλλιόνων καὶ ἀθανατωτέρων παίδων
[176]	γὰρ αὐτός εἰμι τῶν χθὲς	βεβαπτισμένων.	ἀκούσαντα οὖν αὐτῶν ἔφη Ἐρυξίμαχον
[203]	τὸν τοῦ Διὸς κῆπον εἰσελθὼν	βεβαρημένος	ηὗδεν. ἡ οὖν Πενία ἐπιβουλεύουσα
[218]	καὶ εἴ τις ἄλλος ἐστὶν	βέβηλός	τε καὶ ἄγροικος, πύλας πάνυ
[219]	καὶ εἰπών, καὶ ἀφεὶς ὥσπερ	βέλη,	τετρῶσθαι αὐτὸν ᾤμην· καὶ ἀναστάς
[210]	τοιούτους καὶ ζητεῖν, οἵτινες ποιήσουσι	βελτίους	τοὺς νέους, ἵνα ἀναγκασθῇ αὖ
[214]	οὖν Ἀλκιβιάδην εἰπεῖν· Ὦ Ἐρυξίμαχε,	βέλτιστε	βελτίστου πατρὸς καὶ σωφρονεστάτου, χαῖρε.
[192]	~(τοῖς ἀνδράσι, καί εἰσιν οὗτοι	βέλτιστοι	τῶν παίδων καὶ μειρακίων, ἅτε
[218]	πρεσβύτερον τοῦ ὡς ὅ τι	βέλτιστον	ἐμὲ γενέσθαι, τούτου δὲ οἶμαί
[177]	ἐπαίνους καταλογάδην ξυγγράφειν, ὥσπερ ὁ	βέλτιστος	Πρόδικος· καὶ τοῦτο μὲν ἧττον
[214]	Ἀλκιβιάδην εἰπεῖν· Ὦ Ἐρυξίμαχε, βέλτιστε	βελτίστου	πατρὸς καὶ σωφρονεστάτου, χαῖρε. Καὶ
[185]	ἀρετῆς γ᾽ ἕνεκα καὶ τοῦ	βελτίων	γενέσθαι πᾶν ἂν παντὶ προθυμηθείη,
[196]	βίᾳ πάσχει, εἴ τι πάσχει—	βία	γὰρ Ἔρωτος οὐχ (ἅπτεται— οὔτε
[216]	ἀμελῶ, τὰ δ᾽ Ἀθηναίων πράττω.	βίᾳ	οὖν ὥσπερ ἀπὸ τῶν Σειρήνων
[196]	οὔτε ἄνθρωπον. οὔτε γὰρ αὐτὸς	βίᾳ	πάσχει, εἴ τι πάσχει— βία
[213]	διάλλαξον ἡμᾶς, ἢ ἐὰν ἐπιχειρῇ	βιάζεσθαι,	ἐπάμυνε, ὡς ἐγὼ τὴν τούτου
[195]	ἐγίγνοντο καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ	βίαια,	εἰ Ἔρως ἐν αὐτοῖς ἦν,
[177]	ἀλλ᾽ ἔγωγε ἤδη τινὶ ἐνέτυχον	βιβλίῳ	ἀνδρὸς σοφοῦ, ἐν ᾧ ἐνῆσαν
[181]	ἐντεῦθεν ἀρχόμενοι ἐρᾷν ὡς τὸν	βίον	ἅπαντα ξυνεσόμενοι καὶ κοινῇ συμβιωσόμενοι,
[211]	κατιδεῖν; ἆρ᾽ οἴει, ἔφη, φαῦλον	βίον	~(γίγνεσθαι ἐκεῖσε βλέποντος ἀνθρώπου καὶ
[216]	δὲ καὶ παίζων πάντα τὸν	βίον	πρὸς τοὺς ἀνθρώπους διατελεῖ. σπουδάσαντος
[203]	πόριμος, φιλοσοφῶν διὰ παντὸς τοῦ	βίου,	δεινὸς γόης καὶ φαρμακεὺς καὶ
[191]	ἔργα τρέποιντο καὶ τοῦ ἄλλου	βίου	ἐπιμελοῖντο. ἔστι δὴ οὖν ἐκ
[183]	ἤθους χρηστοῦ ὄντος ἐραστὴς διὰ	βίου	μένει, ἅ τε μονίμῳ συντακείς.
[192]	οἱ διατελοῦντες μετ᾽ ἀλλήλων διὰ	βίου	οὗτοί εἰσιν, οἳ οὐδ᾽ ἂν
[178]	χρὴ ἀνθρώποις ἡγεῖσθαι παντὸς τοῦ	βίου	τοῖς μέλλουσι καλῶς βιώσεσθαι, τοῦτο
[211]	ὃ ἔστι (καλόν. ἐνταῦθα τοῦ	βίου,	ὦ φίλε Σώκρατες, ἔφη ἡ
[178]	τοῦ βίου τοῖς μέλλουσι καλῶς	βιώσεσθαι,	τοῦτο οὔτε συγγένεια οἵα τε
[211]	Μαντινικὴ ξένη, εἴπερ που ἄλλοθι,	βιωτὸν	ἀνθρώπῳ, θεωμένῳ αὐτὸ τὸ καλόν.
[216]	διετέθην ὥστε μοι δόξαι μὴ	βιωτὸν	εἶναι ἔχοντι ὡς ἔχω. καὶ
[174]	ἐντυχεῖν λελουμένον τε καὶ τὰς	βλαύτας	ὑποδεδεμένον, ἃ ἐκεῖνος ὀλιγάκις ἐποίει·
[219]	τῆς διανοίας ὄψις ἄρχεται ὀξὺ	βλέπειν	ὅταν ἡ τῶν ὀμμάτων τῆς
[181]	ἀνοητοτάτων, πρὸς τὸ διαπράξασθαι μόνον	βλέποντες,	ἀμελοῦντες δὲ τοῦ καλῶς ἢ
[212]	ἔφη, φαῦλον βίον ~(γίγνεσθαι ἐκεῖσε	βλέποντος	ἀνθρώπου καὶ ἐκεῖνο ᾧ δεῖ
[210]	ἴδῃ αὖ ἐπιστημῶν κάλλος, καὶ	βλέπων	πρὸς (πολὺ ἤδη τὸ καλὸν
[208]	εἰ ἐθέλεις εἰς τὴν φιλοτιμίαν	βλέψαι,	θαυμάζοις ἂν τῆς ἀλογίας πέρι,
[198]	θεῷ· τὸν οὖν Σωκράτη εἰπεῖν	βλέψαντα	εἰς τὸν Ἐρυξίμαχον· Ἆρά σοι
[194]	ὀκρίβαντα μετὰ τῶν ὑποκριτῶν, καὶ	βλέψαντος	ἐναντία τοσούτῳ θεάτρῳ, μέλλοντος ἐπιδείξεσθαι
[183]	εἰς δὲ ταῦτά τις αὖ	βλέψας	ἡγήσαιτ᾽ ἂν πάλιν αἴσχιστον τὸ
[179]	γε τὰ παιδικὰ ἢ μὴ	βοηθῆσαι	κινδυνεύοντι- οὐδεὶς οὕτω κακὸς, ὅντινα
[179]	ἐλθὼν γηραιὸς τελευτήσοι, ἐτόλμησεν ἑλέσθαι	βοηθήσας	τῷ ἐραστῇ Πατρόκλῳ καὶ ~(τιμωρήσας
[182]	Ἤλιδι μὲν γὰρ καὶ ἐν	Βοιωτοῖς,	καὶ οὗ μὴ σοφοὶ λέγειν,
[214]	ἀντάξιος ἄλλων· ἐπίταττε οὖν ὅτι	βούλει.	Ἄκουσον δή, εἰπεῖν τὸν Ἐρυξίμαχον.
[177]	πεποιηκέναι μηδὲν ἐγκώμιον· εἰ δὲ	βούλει	αὖ σκέψασθαι τοὺς χρηστοὺς σοφιστάς,
[201]	εἶναι τὸν Ἔρωτα· εἰ δὲ	βούλει,	ἐγώ σε ἀναμνήσω. οἶμαι γάρ
[200]	τῷ γε νῦν παρόντι, εἴτε	βούλει	εἴτε μή, ἔχεις· σκόπει οὖν,
[209]	αὐτὰ τοιαῦτα ὄντα· εἰ δὲ	βούλει,	ἔφη, οἵους Λυκοῦργος παῖδας κατελίπετο
[200]	κεκτημένος καὶ ὑγίειαν καὶ ἰσχὺν	βούλει	καὶ εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον
[194]	εἴης ὥσπερ ἐγὼ νῦν. Φαρμάττειν	βούλει	με, ὦ Σώκρατες, εἰπεῖν τὸν
[214]	ποίει, φάναι τὸν Ἐρυξίμαχον, εἰ	βούλει·	Σωκράτη ἐπαίνεσον. (Πῶς λέγεις; εἰπεῖν
[212]	λόγον, ὦ Φαῖδρε, εἰ μὲν	βούλει,	ὡς ἐγκώμιον εἰς Ἔρωτα νόμισον
[205]	πάντων ἀνθρώπων, καὶ πάντας τἀγαθὰ	βούλεσθαι	αὑτοῖς εἶναι ἀεί, ἢ πῶς
[177]	εἰσηγήσασθαι. ~(Φάναι δὴ πάντας καὶ	βούλεσθαι	καὶ κελεύειν αὐτὸν εἰσηγεῖσθαι. εἰπεῖν
[199]	ἀλλὰ τά γε ἀληθῆ, (εἰ	βούλεσθε,	ἐθέλω εἰπεῖν κατ᾽ ἐμαυτόν, οὐ
[176]	καὶ δι᾽ οἵων λόγων, εἰ	βούλεσθε,	ἐθέλω ὑμῖν εἰσηγήσασθαι. ~(Φάναι δὴ
[220]	προσευξάμενος τῷ ἡλίῳ. εἰ δὲ	βούλεσθε	ἐν ταῖς μάχαις· τοῦτο γὰρ
[192]	ὄργανα, ἔροιτο· τί ἔσθ᾽ ὃ	βούλεσθε,	ὦ ἄνθρωποι, ὑμῖν παρ᾽ ἀλλήλων
[213]	ἄλλος γελοῖος ἔστι τε καὶ	βούλεται,	ἀλλὰ διεμηχανήσω ὅπως παρὰ τῷ
[205]	προσδεῖ ἐρέσθαι ἵνα τί δὲ	βούλεται	εὐδαίμων εἶναι ὁ βουλόμενος, ἀλλὰ
[192]	δύναται εἰπεῖν, ἀλλὰ μαντεύεται ὃ	βούλεται,	καὶ αἰνίττεται. καὶ εἰ αὐτοῖς
[187]	τούτοις, ὥσπερ ἴσως καὶ Ἡράκλειτος	βούλεται	λέγειν, ἐπεὶ τοῖς γε ῥήμασιν
[183]	τε μονίμῳ συντακείς. τούτους δὴ	βούλεται	ὁ ~(ἡμέτερος νόμος εὖ καὶ
[219]	ἐν γὰρ τῷ ἐπιόντι χρόνῳ	(βουλευόμενοι	πράξομεν ὃ ἂν φαίνηται νῷν
[219]	διανοοῦμαι· σὺ δὲ αὐτὸς οὕτω	βουλεύου	ὅτι σοί τε ἄριστον καὶ
[174]	ἔφη, ἐρχομένω πρὸ ὁ τοῦ	βουλευσόμεθα	ὅ τι ἐροῦμεν. ἀλλ᾽ ἴωμεν.
[176]	λέγῃς· νῦν δ᾽ ἂν εὖ	βουλεύωνται,	καὶ οἱ λοιποί. (ταῦτα δὴ
[214]	ἀληθὲς λέγω, μεταξὺ ἐπιλαβοῦ, ἂν	βούλῃ,	καὶ εἰπὲ ὅτι τοῦτο ψεύδομαι·
[214]	ἐπιτάξαι Σωκράτει ὅ τι ἂν	βούλῃ,	καὶ τοῦτον τῷ ἐπὶ δεξιὰ
[190]	καὶ ὀρθὸν ὥσπερ νῦν, ὁποτέρωσε	βουληθείη·	καὶ ὁπότε ταχὺ ὁρμήσειεν θεῖν,
[175]	ἑστιᾶτε. πάντως παρατίθετε ὅτι ἂν	βούλησθε,	ἐπειδάν τις ὑμῖν μὴ ἐφεστήκῃ·
[205]	εἶπον ἐγώ. Ταύτην δὴ τὴν	βούλησιν	καὶ τὸν ἔρωτα τοῦτον πότερα
[176]	δέδοκται, πίνειν ὅσον ἂν ἕκαστος	βούληται,	ἐπάναγκες δὲ μηδὲν εἶναι, τὸ
[176]	ἐᾷν, αὐλοῦσαν ἑαυτῇ ἢ ἂν	βούληται	ταῖς γυναιξὶ ταῖς ἔνδον, ἡμᾶς
[200]	δοκεῖ. Καλῶς λέγεις. ἆρ᾽ οὖν	βούλοιτ᾽	ἄν τις μέγας ὢν μέγας
[200]	Εἰ γὰρ καὶ ἰσχυρὸς ὢν	βούλοιτο	ἰσχυρὸς εἶναι, φάναι τὸν Σωκράτη,
[199]	πλείω, ἵνα μᾶλλον καταμάθῃς ὃ	βούλομαι.	εἰ γὰρ ἐροίμην, τί δέ;
[200]	βούλομαι καὶ ὑγιαίνειν, καὶ πλουτῶν	βούλομαι	καὶ πλουτεῖν, καὶ ἐπιθυμῶ αὐτῶν
[200]	τις λέγῃ ὅτι ἐγὼ ὑγιαίνων	βούλομαι	καὶ ὑγιαίνειν, καὶ πλουτῶν βούλομαι
[194]	πολλάκις διαλέγεσθαι. Ἐγὼ δὲ δὴ	βούλομαι	πρῶτον μὲν εἰπεῖν ὡς χρή
[200]	τι λέγεις ἢ τόδε, ὅτι	βούλομαι	τὰ νῦν παρόντα καὶ εἰς
[192]	μεγάλης σπουδῆς· ἀλλ᾽ ἄλλο τι	βουλομένη	ἑκατέρου ἡ ψυχὴ (δήλη ἐστίν,
[192]	οὐδ᾽ ἄλλο τι ἂν φανείη	βουλόμενος,	ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς οἴοιτ᾽ ἂν ἀκηκοέναι
[205]	δὲ βούλεται εὐδαίμων εἶναι ὁ	βουλόμενος,	ἀλλὰ τέλος δοκεῖ ἔχειν ἡ
[183]	ποιεῖν ἄλλ᾽ ὁτιοῦν διώκων καὶ	~(βουλόμενος	διαπράξασθαι πλὴν τοῦτο, πλὴν φιλοσοφίας,
[172]	μὴν καὶ ἔναγχός σε ἐζήτουν	βουλόμενος	διαπυθέσθαι τὴν Ἀγάθωνος συνουσίαν (καὶ
[183]	ὀνείδη· εἰ γὰρ ἢ χρήματα	βουλόμενος	παρά του λαβεῖν ἢ ἀρχὴν
[220]	τὸ ἐμὸν ἀξίωμα ἀποβλεπόντων καὶ	βουλομένων	ἐμοὶ διδόναι τἀριστεῖα, αὐτὸς προθυμότερος
[192]	ἂν ἔχοιεν εἰπεῖν ὅ τι	βούλονται	σφίσι παρ᾽ ἀλλήλων γίγνεσθαι. οὐδενὶ
[200]	ἀνάγκη ἃ ἔχουσιν, ἐάν τε	βούλωνται	ἐάν τε μή, καὶ τούτου
[212]	αὐλῇ σφόδρα μεθύοντος καὶ μέγα	βοῶντος,	ἐρωτῶντος ὅπου Ἀγάθων καὶ κελεύοντος
[187]	ῥυθμὸς ἐκ τοῦ ταχέος καὶ	(βραδέος,	ἐκ διενηνεγμένων πρότερον, ὕστερον δὲ
[221]	ἐγένετο, ἀπεικάσειεν ἄν τις καὶ	Βρασίδαν	καὶ ἄλλους, καὶ οἷος αὖ
[221]	ἐκεῖ διαπορεύεσθαι ὥσπερ καὶ ἐνθάδε,	βρενθυόμενος	καὶ τὠφθαλμὼ „παραβάλλων„ ἠρέμα παρασκοπῶν
[221]	χαλκέας τινὰς καὶ σκυτοτόμους καὶ	βυρσοδέψας,	καὶ ἀεὶ διὰ τῶν αὐτῶν
[189]	ἂν αὐτοῦ ἱερὰ κατασκευάσαι καὶ	βωμούς,	καὶ θυσίας ἂν ποιεῖν μεγίστας,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2005