HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ἄτρωτος 1
ἅττ 1
ἄττα 3
αὖ 42
αὖθις 4
αὔλειον 1
αὐλῇ 3

Fréquences [« »]
41 νῦν
40 τούτου
38 τούτων
42 αὖ
43 διὰ
44 γάρ
46 ὑπὸ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Le Banquet

αὖ

Page

[222]   ἃ ἐγὼ Σωκράτη ἐπαινῶ· καὶ αὖ ἃ μέμφομαι συμμείξας ὑμῖν εἶπον

[216]   τούτους ἐστὶ καὶ ἐκπέπληκται, καὶ αὖ ἀγνοεῖ πάντα καὶ οὐδὲν οἶδεν.

[183]   λέγοντας, εἰς δὲ ταῦτά τις αὖ βλέψας ἡγήσαιτ᾽ ἂν πάλιν αἴσχιστον

[191]   τοῦ γένους γεγόνασιν, καὶ (ὅσαι αὖ γυναῖκες φίλανδροί τε καὶ μοιχεύτριαι,

[178]   πάνυ ὁ Ἀριστόδημος ἐμέμνητο οὔτ᾽ αὖ ἐγὼ ἃ ἐκεῖνος ἔλεγε πάντα·

[207]   διατίθεσθαι; ἔχεις λέγειν; καὶ ἐγὼ αὖ ἔλεγον ὅτι οὐκ εἰδείην· ἣ

[192]   ζῇν, καὶ ἐπειδὰν ἀποθάνητε, ἐκεῖ αὖ ἐν Ἅιδου ἀντὶ δυοῖν ἕνα

[213]   νῦν τί ἥκεις; καὶ τί αὖ ἐνταῦθα κατεκλίνης; ὡς οὐ παρὰ

[195]   τὴν οἴκησιν ἵδρυται· καὶ οὐκ αὖ ἑξῆς ἐν πάσαις ταῖς ψυχαῖς,

[215]   ἀγάλματα ἔχοντες θεῶν. καὶ φημὶ αὖ ἐοικέναι αὐτὸν τῷ σατύρῳ τῷ

[210]   τὰς ἐπιστήμας ἀγαγεῖν, ἵνα ἴδῃ αὖ ἐπιστημῶν κάλλος, καὶ βλέπων πρὸς

[190]   μὴ ἐθέλωσιν ἡσυχίαν ἄγειν, πάλιν αὖ, ἔφη, τεμῶ δίχα, ὥστ᾽ ἐφ᾽

[184]   ἄλλο ὁτιοῦν μέρος ἀρετῆς, αὕτη αὖ ἡ ἐθελοδουλεία οὐκ αἰσχρὰ εἶναι

[188]   Ἔρωτας καὶ ἰατρεύειν· καὶ ἔστιν αὖ ἡ (μαντικὴ φιλίας θεῶν καὶ

[182]   αἰσχίους ἄλλων ὦσι, καὶ ὅτι αὖ ἡ παρακέλευσις τῷ ἐρῶντι παρὰ

[210]   βελτίους τοὺς νέους, ἵνα ἀναγκασθῇ αὖ θεάσασθαι τὸ ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασι

[203]   ποτὲ οὔτε πλουτεῖ, σοφίας τε αὖ καὶ ἀμαθίας ἐν μέσῳ ἐστίν.

[196]   ἐλλείπειν. καὶ πρῶτον μέν, ἵν᾽ αὖ καὶ ἐγὼ τὴν ἡμετέραν τέχνην

[187]   διαφέρωνται, ἀδύνατον εἶναι· διαφερόμενον δὲ αὖ καὶ μὴ ὁμολογοῦν ἀδύνατον ἁρμόσαι·

[204]   οἱ μεταξὺ τούτων ἀμφοτέρων, ὧν αὖ καὶ ὁ Ἔρως. ἔστι γὰρ

[185]   καλὴ ἡ ἀπάτη· δοκεῖ γὰρ αὖ καὶ οὗτος τὸ καθ᾽ αὑτὸν

[213]   τί ἦν; Σωκράτης οὗτος; ἐλλοχῶν αὖ με ἐνταῦθα κατέκεισο, (ὥσπερ εἰώθεις

[187]   ὁμόνοιαν ἀλλήλων ἐμποιήσασα· καὶ ἔστιν αὖ μουσικὴ περὶ ἁρμονίαν καὶ ῥυθμὸν

[204]   ἄλλος σοφός, οὐ φιλοσοφεῖ· οὐδ᾽ αὖ οἱ ἀμαθεῖς φιλοσοφοῦσιν οὐδ᾽ ἐπιθυμοῦσι

[183]   τοιοῦτον γιγνόμενον, καὶ τοὺς ὀνειδίζοντας αὖ οἱ (πρεσβύτεροι μὴ διακωλύωσι μηδὲ

[188]   ἐκ τῶν τοιούτων καὶ ἄλλ᾽ αὖ ὅμοια πολλὰ νοσήματα καὶ τοῖς

[209]   τε καὶ δικαιοσύνη· τούτων δ᾽ αὖ ὅταν τις ἐκ (νέου ἐγκύμων

[184]   σοφόν τε καὶ ἀγαθὸν δικαίως αὖ ὁτιοῦν ἂν ὑπουργεῖν ὑπουργῶν> καὶ

[185]   ἂν παντὶ προθυμηθείη, τοῦτο δὲ αὖ πάντων κάλλιστον· οὕτω πᾶν> πάντως

[222]   Ζεῦ, εἰπεῖν τὸν Ἀλκιβιάδην, οἷα αὖ πάσχω ὑπὸ τοῦ ἀνθρώπου. οἴεταί

[221]   Βρασίδαν καὶ ἄλλους, καὶ οἷος αὖ Περικλῆς, καὶ Νέστορα καὶ Ἀντήνορα,

[177]   μηδὲν ἐγκώμιον· εἰ δὲ βούλει αὖ σκέψασθαι τοὺς χρηστοὺς σοφιστάς, Ἡρακλέους

[220]   πρὸς τὸ καρτερεῖν· ἔν τ᾽ αὖ ταῖς εὐωχίαις μόνος ἀπολαύειν οἷός

[220]   ὁ ἔλεγχος ἔσεσθαι. πρὸς δὲ αὖ τὰς τοῦ χειμῶνος καρτερήσεις— δεινοὶ

[220]   μὲν δὴ ταῦτα· οἷον δ᾽ αὖ τόδ᾽ ἔρεξε καὶ ἔτλη καρτερὸς

[222]   ἐμὲ ἐπῄνεσας, δεῖ δὲ ἐμὲ αὖ τὸν ἐπὶ δεξιὰ ἐπαινεῖν. ἐὰν

[203]   ἀεὶ ἐνδείᾳ ξύνοικος. κατὰ δὲ αὖ τὸν πατέρα ἐπίβουλός ἐστι τοῖς

[216]   ὄντα ἐν ἀνθρώποις· εἰ δ᾽ αὖ τοῦτο γένοιτο, εὖ οἶδα ὅτι

[173]   ποιεῖν (οὐδὲν ποιοῦντες. καὶ ἴσως αὖ ὑμεῖς ἐμὲ ἡγεῖσθε κακοδαίμονα εἶναι,

[218]   καὶ λέγειν ὁτιοῦν— καὶ ὁρῶν αὖ Φαίδρους, Ἀγάθωνας, (Ἐρυξιμάχους, Παυσανίας, Ἀριστοδήμους

[211]   καλόν, τισὶ δὲ αἰσχρόν· οὐδ᾽ αὖ φαντασθήσεται αὐτῷ τὸ καλὸν οἷον

[219]   νύκτα ὅλην. καὶ οὐδὲ ταῦτα αὖ, ὦ Σώκρατες, ἐρεῖς ὅτι ψεύδομαι.

Page
[222]	ἃ ἐγὼ Σωκράτη ἐπαινῶ· καὶ	αὖ	ἃ μέμφομαι συμμείξας ὑμῖν εἶπον
[216]	τούτους ἐστὶ καὶ ἐκπέπληκται, καὶ	αὖ	ἀγνοεῖ πάντα καὶ οὐδὲν οἶδεν.
[183]	λέγοντας, εἰς δὲ ταῦτά τις	αὖ	βλέψας ἡγήσαιτ᾽ ἂν πάλιν αἴσχιστον
[191]	τοῦ γένους γεγόνασιν, καὶ (ὅσαι	αὖ	γυναῖκες φίλανδροί τε καὶ μοιχεύτριαι,
[178]	πάνυ ὁ Ἀριστόδημος ἐμέμνητο οὔτ᾽	αὖ	ἐγὼ ἃ ἐκεῖνος ἔλεγε πάντα·
[207]	διατίθεσθαι; ἔχεις λέγειν; καὶ ἐγὼ	αὖ	ἔλεγον ὅτι οὐκ εἰδείην· ἣ
[192]	ζῇν, καὶ ἐπειδὰν ἀποθάνητε, ἐκεῖ	αὖ	ἐν Ἅιδου ἀντὶ δυοῖν ἕνα
[213]	νῦν τί ἥκεις; καὶ τί	αὖ	ἐνταῦθα κατεκλίνης; ὡς οὐ παρὰ
[195]	τὴν οἴκησιν ἵδρυται· καὶ οὐκ	αὖ	ἑξῆς ἐν πάσαις ταῖς ψυχαῖς,
[215]	ἀγάλματα ἔχοντες θεῶν. καὶ φημὶ	αὖ	ἐοικέναι αὐτὸν τῷ σατύρῳ τῷ
[210]	τὰς ἐπιστήμας ἀγαγεῖν, ἵνα ἴδῃ	αὖ	ἐπιστημῶν κάλλος, καὶ βλέπων πρὸς
[190]	μὴ ἐθέλωσιν ἡσυχίαν ἄγειν, πάλιν	αὖ,	ἔφη, τεμῶ δίχα, ὥστ᾽ ἐφ᾽
[184]	ἄλλο ὁτιοῦν μέρος ἀρετῆς, αὕτη	αὖ	ἡ ἐθελοδουλεία οὐκ αἰσχρὰ εἶναι
[188]	Ἔρωτας καὶ ἰατρεύειν· καὶ ἔστιν	αὖ	ἡ (μαντικὴ φιλίας θεῶν καὶ
[182]	αἰσχίους ἄλλων ὦσι, καὶ ὅτι	αὖ	ἡ παρακέλευσις τῷ ἐρῶντι παρὰ
[210]	βελτίους τοὺς νέους, ἵνα ἀναγκασθῇ	αὖ	θεάσασθαι τὸ ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασι
[203]	ποτὲ οὔτε πλουτεῖ, σοφίας τε	αὖ	καὶ ἀμαθίας ἐν μέσῳ ἐστίν.
[196]	ἐλλείπειν. καὶ πρῶτον μέν, ἵν᾽	αὖ	καὶ ἐγὼ τὴν ἡμετέραν τέχνην
[187]	διαφέρωνται, ἀδύνατον εἶναι· διαφερόμενον δὲ	αὖ	καὶ μὴ ὁμολογοῦν ἀδύνατον ἁρμόσαι·
[204]	οἱ μεταξὺ τούτων ἀμφοτέρων, ὧν	αὖ	καὶ ὁ Ἔρως. ἔστι γὰρ
[185]	καλὴ ἡ ἀπάτη· δοκεῖ γὰρ	αὖ	καὶ οὗτος τὸ καθ᾽ αὑτὸν
[213]	τί ἦν; Σωκράτης οὗτος; ἐλλοχῶν	αὖ	με ἐνταῦθα κατέκεισο, (ὥσπερ εἰώθεις
[187]	ὁμόνοιαν ἀλλήλων ἐμποιήσασα· καὶ ἔστιν	αὖ	μουσικὴ περὶ ἁρμονίαν καὶ ῥυθμὸν
[204]	ἄλλος σοφός, οὐ φιλοσοφεῖ· οὐδ᾽	αὖ	οἱ ἀμαθεῖς φιλοσοφοῦσιν οὐδ᾽ ἐπιθυμοῦσι
[183]	τοιοῦτον γιγνόμενον, καὶ τοὺς ὀνειδίζοντας	αὖ	οἱ (πρεσβύτεροι μὴ διακωλύωσι μηδὲ
[188]	ἐκ τῶν τοιούτων καὶ ἄλλ᾽	αὖ	ὅμοια πολλὰ νοσήματα καὶ τοῖς
[209]	τε καὶ δικαιοσύνη· τούτων δ᾽	αὖ	ὅταν τις ἐκ (νέου ἐγκύμων
[184]	σοφόν τε καὶ ἀγαθὸν δικαίως	αὖ	ὁτιοῦν ἂν ὑπουργεῖν ὑπουργῶν> καὶ
[185]	ἂν παντὶ προθυμηθείη, τοῦτο δὲ	αὖ	πάντων κάλλιστον· οὕτω πᾶν> πάντως
[222]	Ζεῦ, εἰπεῖν τὸν Ἀλκιβιάδην, οἷα	αὖ	πάσχω ὑπὸ τοῦ ἀνθρώπου. οἴεταί
[221]	Βρασίδαν καὶ ἄλλους, καὶ οἷος	αὖ	Περικλῆς, καὶ Νέστορα καὶ Ἀντήνορα,
[177]	μηδὲν ἐγκώμιον· εἰ δὲ βούλει	αὖ	σκέψασθαι τοὺς χρηστοὺς σοφιστάς, Ἡρακλέους
[220]	πρὸς τὸ καρτερεῖν· ἔν τ᾽	αὖ	ταῖς εὐωχίαις μόνος ἀπολαύειν οἷός
[220]	ὁ ἔλεγχος ἔσεσθαι. πρὸς δὲ	αὖ	τὰς τοῦ χειμῶνος καρτερήσεις— δεινοὶ
[220]	μὲν δὴ ταῦτα· οἷον δ᾽	αὖ	τόδ᾽ ἔρεξε καὶ ἔτλη καρτερὸς
[222]	ἐμὲ ἐπῄνεσας, δεῖ δὲ ἐμὲ	αὖ	τὸν ἐπὶ δεξιὰ ἐπαινεῖν. ἐὰν
[203]	ἀεὶ ἐνδείᾳ ξύνοικος. κατὰ δὲ	αὖ	τὸν πατέρα ἐπίβουλός ἐστι τοῖς
[216]	ὄντα ἐν ἀνθρώποις· εἰ δ᾽	αὖ	τοῦτο γένοιτο, εὖ οἶδα ὅτι
[173]	ποιεῖν (οὐδὲν ποιοῦντες. καὶ ἴσως	αὖ	ὑμεῖς ἐμὲ ἡγεῖσθε κακοδαίμονα εἶναι,
[218]	καὶ λέγειν ὁτιοῦν— καὶ ὁρῶν	αὖ	Φαίδρους, Ἀγάθωνας, (Ἐρυξιμάχους, Παυσανίας, Ἀριστοδήμους
[211]	καλόν, τισὶ δὲ αἰσχρόν· οὐδ᾽	αὖ	φαντασθήσεται αὐτῷ τὸ καλὸν οἷον
[219]	νύκτα ὅλην. καὶ οὐδὲ ταῦτα	αὖ,	ὦ Σώκρατες, ἐρεῖς ὅτι ψεύδομαι.

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 1/03/2005