Page |
[213] |
γάρ
μοι
νήφειν.
οὐκ
ἐπιτρεπτέον
|
ὑμῖν, |
ἀλλὰ
ποτέον·
ὡμολόγηται
γὰρ
ταῦθ᾽ |
[192] |
εἰ
τούτου
ἐρᾶτε
καὶ
ἐξαρκεῖ
|
ὑμῖν |
ἂν
τούτου
τύχητε·
ταῦτ᾽
ἀκούσας |
[177] |
θεόν.
Εἰ
οὖν
(ξυνδοκεῖ
καὶ
|
ὑμῖν, |
γένοιτ᾽
ἂν
ἡμῖν
ἐν
λόγοις |
[201] |
οὖν
ἐκείνη
ἔλεγε
λόγον,
πειράσομαι
|
ὑμῖν |
διελθεῖν
ἐκ
τῶν
ὡμολογημένων
ἐμοὶ |
[173] |
ἔχω.
εἰ
οὖν
δεῖ
καὶ
|
ὑμῖν |
διηγήσασθαι,
ταῦτα
χρὴ
ποιεῖν.
καὶ |
[222] |
καὶ
αὖ
ἃ
μέμφομαι
συμμείξας
|
ὑμῖν |
εἶπον
ἅ
με
ὕβρισε.
καὶ |
[216] |
καὶ
ἡμᾶς
οὐδὲν
εἶναι,
λέγω
|
ὑμῖν, |
εἰρωνευόμενος
δὲ
καὶ
παίζων
πάντα |
[189] |
γένει
εἴη.
ἐγὼ
οὖν
πειράσομαι
|
ὑμῖν |
εἰσηγήσασθαι
τὴν
δύναμιν
αὐτοῦ,
ὑμεῖς |
[176] |
οἵων
λόγων,
εἰ
βούλεσθε,
ἐθέλω
|
ὑμῖν |
εἰσηγήσασθαι.
~(Φάναι
δὴ
πάντας
καὶ |
[178] |
ὧν
ἔδοξέ
μοι
ἀξιομνημόνευτον,
τούτων
|
ὑμῖν |
ἐρῶ
ἑκάστου
τὸν
λόγον.
πρῶτον |
[209] |
τῆς
Ἑλλάδος.
τίμιος
δὲ
παρ᾽
|
ὑμῖν |
καὶ
Σόλων
διὰ
τὴν
τῶν |
[175] |
ὅτι
ἂν
βούλησθε,
ἐπειδάν
τις
|
ὑμῖν |
μὴ
ἐφεστήκῃ·
ὃ
ἐγὼ
οὐδεπώποτε |
[215] |
δόξειν
μεθύειν,
εἶπον
ὀμόσας
ἂν
|
ὑμῖν |
οἷα
δὴ
πέπονθα
αὐτὸς
ὑπὸ |
[176] |
πιόμεθα;
ἐγὼ
μὲν
οὖν
λέγω
|
ὑμῖν |
ὅτι
τῷ
ὄντι
πάνυ
χαλεπῶς |
[192] |
ἔσθ᾽
ὃ
βούλεσθε,
ὦ
ἄνθρωποι,
|
ὑμῖν |
παρ᾽
ἀλλήλων
γενέσθαι;
καὶ
εἰ |
[199] |
τρόπον
τοῦ
ἐπαίνου,
οὐδ᾽
εἰδὼς
|
ὑμῖν |
ὡμολόγησα
καὶ
αὐτὸς
ἐν
τῷ |
[198] |
τότε
ἄρα
καταγέλαστος
ὤν,
ἡνίκα
|
ὑμῖν |
ὡμολόγουν
ἐν
τῷ
μέρει
μεθ᾽ |
[174] |
τινές·
μᾶλλον
δ᾽
~(ἐξ
ἀρχῆς
|
ὑμῖν |
ὡς
ἐκεῖνος
διηγεῖτο
καὶ
ἐγὼ |