Page
[178]	ὁ Ἀριστόδημος ἐμέμνητο οὔτ᾽ αὖ	ἐγὼ	ἃ ἐκεῖνος ἔλεγε πάντα· ἃ
[194]	ὦ Ἀγάθων, περὶ σοῦ τι	ἐγὼ	ἄγροικον δοξάζων· ἀλλ᾽ εὖ οἶδα
[208]	καὶ ὁ ἔρως ἕπεται. Καὶ	ἐγὼ	ἀκούσας τὸν λόγον ἐθαύμασά τε
[178]	καλὰ ἔργα ἐξεργάζεσθαι. φημὶ τοίνυν	ἐγὼ	ἄνδρα ὅστις ἐρᾷ, εἴ τι
[177]	ψηφιεῖται. οὔτε γὰρ ἄν που	ἐγὼ	ἀποφήσαιμι, ὃς οὐδέν φημι ἄλλο
[207]	ἐρωτικῶς διατίθεσθαι; ἔχεις λέγειν; καὶ	ἐγὼ	αὖ ἔλεγον ὅτι οὐκ εἰδείην·
[212]	μόνον Ἀγάθωνα, ἐφ᾽ ᾧσπερ ἤλθομεν;	ἐγὼ	γάρ τοι, φάναι, χθὲς μὲν
[215]	μειράκιον, ἐκπεπληγμένοι ἐσμὲν καὶ κατεχόμεθα.	ἐγὼ	γοῦν, ὦ ἄνδρες, εἰ μὴ
[198]	εἰπεῖν, ὅτι Ἀγάθων θαυμαστῶς ἐροῖ,	ἐγὼ	δ᾽ ἀπορήσοιμι; Τὸ μὲν ἕτερον,
[194]	διαλέγηται, ἄλλως τε καὶ καλῷ.	ἐγὼ	δὲ ἡδέως μὲν ἀκούω Σωκράτους
[212]	ἆρα καταγελάσεσθέ μου ὡς μεθύοντος;	ἐγὼ	δέ, κἂν ὑμεῖς ~(γελᾶτε, ὅμως
[218]	φαίνει ὀκνεῖν μνησθῆναι πρός με·	ἐγὼ	δὲ οὑτωσὶ ἔχω· πάνυ ἀνόητον
[185]	φθάνοις λέγων, φάναι τὸν Ἀριστοφάνη·	ἐγὼ	δὲ ταῦτα ποιήσω. Εἰπεῖν δὴ
[216]	ἐμοὶ ἐνεῖναι, τὸ αἰσχύνεσθαι ὁντινοῦν·	ἐγὼ	δὲ τοῦτον μόνον αἰσχύνομαι. ξύνοιδα
[195]	ὡς ὅμοιον ὁμοίῳ ἀεὶ πελάζει.	ἐγὼ	δὲ Φαίδρῳ πολλὰ ἄλλα ὁμολογῶν
[218]	συλλήπτορα οὐδένα κυριώτερον εἶναι σοῦ.	ἐγὼ	δὴ τοιούτῳ ἀνδρὶ πολὺ μᾶλλον
[216]	οὐδεὶς ὑμῶν (τοῦτον γιγνώσκει· ἀλλὰ	ἐγὼ	δηλώσω, ἐπείπερ ἠρξάμην. ὁρᾶτε γὰρ
[204]	ἄλλην ἰδέαν τοιαύτην ἔχον, οἵαν	ἐγὼ	διῆλθον. Καὶ ἐγὼ εἶπον· Εἶεν
[197]	δὲ σπουδῆς μετρίας, καθ᾽ ὅσον	ἐγὼ	δύναμαι, μετέχων. ~(Εἰπόντος δὲ τοῦ
[216]	ὡς ὅμοιός τ᾽ ἐστὶν οἷς	ἐγὼ	εἴκασα αὐτὸν καὶ τὴν δύναμιν
[204]	ἔχον, οἵαν ἐγὼ διῆλθον. Καὶ	ἐγὼ	εἶπον· Εἶεν δή, ὦ ξένη·
[204]	τῶν καλῶν τί ἐρᾷ; καὶ	ἐγὼ	εἶπον ὅτι· Γενέσθαι αὑτῷ. Ἀλλ᾽
[208]	ἂν τῆς ἀλογίας πέρι, ἃ	ἐγὼ	εἴρηκα εἰ μὴ ἐννοεῖς, ἐνθυμηθεὶς
[188]	τύχῃ ἔρωτος ἃ νῦν δὴ	ἐγὼ	ἔλεγον, τά τε θερμὰ καὶ
[215]	καὶ ἐφεξῆς καταριθμῆσαι. Σωκράτη δ᾽	ἐγὼ	ἐπαινεῖν, ὦ ἄνδρες, οὕτως ἐπιχειρήσω,
[214]	ἔλεγεν; οὗτος γάρ, ἐάν τινα	ἐγὼ	ἐπαινέσω τούτου παρόντος ἢ θεὸν
[216]	ἑώρακε τὰ ἐντὸς ἀγάλματα· ἀλλ᾽	ἐγὼ	ἤδη ποτ᾽ εἶδον, καί μοι
[216]	μὲν δὴ τῶν αὐλημάτων καὶ	ἐγὼ	καὶ ἄλλοι πολλοὶ τοιαῦτα πεπόνθασιν
[198]	Σωκράτη, οὐ μέλλω ἀπορεῖν καὶ	ἐγὼ	καὶ ἄλλος ὁστισοῦν, μέλλων λέξειν
[210]	εἴης. ἐρῶ μὲν οὖν, ἔφη,	ἐγὼ	καὶ προθυμίας οὐδὲν ἀπολείψω· πειρῶ
[221]	εἰ μὴ ἄρα εἰ οἷς	ἐγὼ	λέγω ἀπεικάζοι τις αὐτόν, ἀνθρώπων
[185]	ἐμῷ. ἐν ᾧ δ᾽ ἂν	ἐγὼ	λέγω, ἐὰν μέν σοι ἐθέλῃ
[185]	εἰπεῖν· Ἀλλὰ ποιήσω ἀμφότερα ταῦτα·	ἐγὼ	μὲν γὰρ ἐρῶ ἐν τῷ
[198]	πράγματος, ὡς ἔδει ἐγκωμιάζειν ὁτιοῦν.	ἐγὼ	μὲν γὰρ ὑπ᾽ ἀβελτερίας ᾤμην
[219]	καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἄριστον.	ἐγὼ	μὲν δὴ ταῦτα ἀκούσας τε
[176]	φάναι, τίνα τρόπον ῥᾷστα πιόμεθα;	ἐγὼ	μὲν οὖν λέγω ὑμῖν ὅτι
[174]	ἄγων μέ τι ἀπολογήσει; ὡς	ἐγὼ	μὲν οὐχ ὁμολογήσω ἄκλητος (ἥκειν,
[220]	ὅπλα καὶ αὐτὸν ἐμέ. καὶ	ἐγὼ	μέν, ὦ Σώκρατες, καὶ τότε
[173]	καὶ οἴομαι ὑμᾶς ἀληθῆ οἴεσθαι·	ἐγὼ	μέντοι ὑμᾶς οὐκ οἴομαι ἀλλ᾽
[194]	καὶ ἐν παντὶ εἴης ὥσπερ	ἐγὼ	νῦν. Φαρμάττειν βούλει με, ὦ
[175]	ἕστηκεν. ἥξει δ᾽ αὐτίκα, ὡς	ἐγὼ	οἶμαι. μὴ οὖν κινεῖτε, ἀλλ᾽
[177]	οὐδὲ ἄλλος οὐδεὶς τουτωνὶ ὧν	ἐγὼ	ὁρῶ. καίτοι οὐκ ἐξ ἴσου
[214]	μηδὲν λέγε πρὸς ταῦτα, ὡς	ἐγὼ	οὐδ᾽ ἂν ἕνα ἄλλον ἐπαινέσαιμι
[175]	τις ὑμῖν μὴ ἐφεστήκῃ· ὃ	ἐγὼ	οὐδεπώποτε ἐποίησα· νῦν οὖν, νομίζοντες
[219]	ἀνδρείαν, ἐντετυχηκότα ἀνθρώπῳ τοιούτῳ οἵῳ	ἐγὼ	οὐκ ἂν ᾤμην ποτ᾽ ἐντυχεῖν
[199]	σεμνῶς ὁ ἔπαινος. ἀλλὰ γὰρ	ἐγὼ	οὐκ ᾔδη τὸν τρόπον τοῦ
[218]	καὶ λέγειν ὑπὸ τῆς ὀδύνης.	ἐγὼ	οὖν δεδηγμένος τε ὑπὸ ἀλγεινοτέρου
[177]	μοι δοκεῖ εὖ λέγειν Φαῖδρος.	ἐγὼ	οὖν ἐπιθυμῶ ἅμα μὲν τούτῳ
[180]	πρότερον προρρηθῆναι (ὁπότερον δεῖ ἐπαινεῖν.	ἐγὼ	οὖν πειράσομαι τοῦτο ἐπανορθώσασθαι, πρῶτον
[189]	ἂν τῷ ἀνθρωπείῳ γένει εἴη.	ἐγὼ	οὖν πειράσομαι ὑμῖν εἰσηγήσασθαι τὴν
[174]	ἔφη· Ἴσως μέντοι κινδυνεύσω καὶ	ἐγὼ	οὐχ ὡς σὺ λέγεις, ὦ
[195]	ἔπειτα τὰς δόσεις. φημὶ οὖν	ἐγὼ	πάντων θεῶν εὐδαιμόνων ὄντων Ἔρωτα,
[222]	οὖν πλέον αὐτῷ ἔσται, ἀλλ᾽	ἐγὼ	παρὰ σὲ ἐλθὼν κατακλινήσομαι. Πάνυ
[185]	λέγειν ὑπὲρ ἐμοῦ, ἕως ἂν	ἐγὼ	παύσωμαι. καὶ τὸν Ἐρυξίμαχον εἰπεῖν·
[186]	φασιν οἵδε οἱ ποιηταὶ καὶ	ἐγὼ	πείθομαι, συνέστησεν τὴν ἡμετέραν τέχνην.
[174]	ὑμῖν ὡς ἐκεῖνος διηγεῖτο καὶ	ἐγὼ	πειράσομαι διηγήσασθαι. Ἔφη γάρ οἱ
[176]	πολὺν πίνειν οἶνον, ἴσως ἂν	ἐγὼ	περὶ τοῦ μεθύσκεσθαι, οἷόν ἐστι,
[221]	τε ἅμα καὶ Λάχης· καὶ	ἐγὼ	περιτυγχάνω, καὶ ἰδὼν εὐθὺς παρακελεύομαί
[201]	διῄει. σχεδὸν γάρ τι καὶ	ἐγὼ	πρὸς αὐτὴν ἕτερα τοιαῦτα ἔλεγον
[204]	Οὐ πάνυ ἔφην ἔτι ἔχειν	ἐγὼ	πρὸς ταύτην τὴν ἐρώτησιν προχείρως
[172]	οὐκ ἐπιδεδήμηκεν; ἀφ᾽ οὗ δ᾽	ἐγὼ	Σωκράτει συνδιατρίβω καὶ ἐπιμελὲς πεποίημαι
[222]	ταῦτ᾽ ἐστίν, ὦ ἄνδρες, ἃ	ἐγὼ	Σωκράτη ἐπαινῶ· καὶ αὖ ἃ
[196]	πρῶτον μέν, ἵν᾽ αὖ καὶ	ἐγὼ	τὴν ἡμετέραν τέχνην τιμήσω ὥσπερ
[213]	ἐὰν ἐπιχειρῇ βιάζεσθαι, ἐπάμυνε, ὡς	ἐγὼ	τὴν τούτου μανίαν τε καὶ
[188]	θεοῖς. ἴσως μὲν (οὖν καὶ	ἐγὼ	τὸν Ἔρωτα ἐπαινῶν πολλὰ παραλείπω,
[201]	με τούτοις τοῖς λόγοις οἷσπερ	ἐγὼ	τοῦτον, ὡς οὔτε καλὸς εἴη
[200]	ἀλλ᾽ ὅταν τις λέγῃ ὅτι	ἐγὼ	ὑγιαίνων βούλομαι καὶ ὑγιαίνειν, καὶ
[189]	ἀλλὰ μή με φύλαττε, ὡς	ἐγὼ	φοβοῦμαι περὶ τῶν μελλόντων ῥηθήσεσθαι,
[213]	(ὥσπερ εἰώθεις ἐξαίφνης ἀναφαίνεσθαι ὅπου	ἐγὼ	ᾤμην ἥκιστά σε ἔσεσθαι. καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2005