Page
[204]	τις μεταβαλὼν ἀντὶ τοῦ καλοῦ	τῷ	ἀγαθῷ χρώμενος πυνθάνοιτο· φέρε, ὦ
[206]	ἡ γέννησις. τὰ δὲ ἐν	τῷ	ἀναρμόστῳ ἀδύνατον γενέσθαι. (ἀνάρμοστον δ᾽
[214]	δοκεῖ χρῆναι, ὦ Ἐρυξίμαχε; ἐπιθῶμαι	τῷ	ἀνδρὶ καὶ τιμωρήσωμαι ὑμῶν ἐναντίον;
[217]	ἤνυτον, ἔδοξέ μοι ἐπιθετέον εἶναι	τῷ	ἀνδρὶ κατὰ τὸ καρτερὸν καὶ
[189]	ὧν ἰαθέντων μεγίστη εὐδαιμονία ἂν	τῷ	ἀνθρωπείῳ γένει εἴη. ἐγὼ οὖν
[216]	ἔχω ὅ τι χρήσωμαι τούτῳ	τῷ	ἀνθρώπῳ. Καὶ ὑπὸ μὲν δὴ
[179]	πρὸς ἀρετήν, ὥστε ὅμοιον εἶναι	τῷ	ἀρίστῳ φύσει. (καὶ ἀτεχνῶς, ὃ
[192]	οὖν καὶ αὐτῷ ἐκείνῳ ἐντύχῃ	τῷ	αὑτοῦ ἡμίσει καὶ ὁ παιδεραστὴς
[192]	ἆρά γε τοῦδε ἐπιθυμεῖτε, ἐν	τῷ	αὐτῷ γενέσθαι ὅτι μάλιστα ἀλλήλοις,
[195]	σκληροῦ βαίνει, ἀλλ᾽ ἐπὶ μαλθακοῦ.	τῷ	αὐτῷ (δὴ καὶ ἡμεῖς χρησόμεθα
[192]	αἰνίττεται. καὶ εἰ αὐτοῖς ἐν	τῷ	αὐτῷ κατακειμένοις ἐπιστὰς ὁ Ἥφαιστος,
[209]	ἐν ᾧ ἂν γεννήσειεν· ἐν	τῷ	γὰρ αἰσχρῷ οὐδέποτε γεννήσει. τά
[200]	χρόνον ταῦτα κεκτῆσθαι, ἐπεὶ ἐν	τῷ	γε νῦν παρόντι, εἴτε βούλει
[181]	νοῦν ἴσχειν, τοῦτο δὲ πλησιάζει	τῷ	γενειάσκειν. παρεσκευασμένοι γὰρ, οἶμαί εἰσιν
[183]	νουθετούντων καὶ αἰσχυνομένων ὑπὲρ αὐτοῦ·	τῷ	δ᾽ ἐρῶντι πάντα ταῦτα ποιοῦντι
[219]	τούτου, περιβαλὼν τὼ χεῖρε τούτῳ	τῷ	(δαιμονίῳ ὡς ἀληθῶς καὶ θαυμαστῷ,
[177]	εἶναι ὑπὸ τῶν ποιητῶν πεποιημένους,	τῷ	δὲ Ἔρωτι, τηλικούτῳ ὄντι καὶ
[175]	περὶ τῆς σοφίας, δικαστῇ χρώμενοι	τῷ	Διονύσῳ· νῦν δὲ πρὸς τὸ
[221]	πρῶτον μὲν ὅσον περιῆν (Λάχητος	τῷ	ἔμφρων εἶναι· ἔπειτα ἔμοιγ᾽ ἐδόκει,
[185]	σὺ δ᾽ ἐπειδὰν παύσῃ, ἐν	τῷ	ἐμῷ. ἐν ᾧ δ᾽ ἂν
[214]	τι ἂν βούλῃ, καὶ τοῦτον	τῷ	ἐπὶ δεξιὰ καὶ οὕτω τοὺς
[210]	κάλλος (τὸ ἐπὶ ὁτῳοῦν σώματι	τῷ	ἐπὶ ἑτέρῳ σώματι ἀδελφόν ἐστι,
[219]	γ᾽ εὖ λέγεις· ἐν γὰρ	τῷ	ἐπιόντι χρόνῳ (βουλευόμενοι πράξομεν ὃ
[188]	φιλίας θεῶν καὶ ἀνθρώπων δημιουργὸς	τῷ	ἐπίστασθαι τὰ κατὰ ἀνθρώπους ἐρωτικά,
[182]	ἑλεῖν ἐξουσίαν ὁ νόμος δέδωκε	τῷ	ἐραστῇ θαυμαστὰ ἔργα ἐργαζομένῳ ἐπαινεῖσθαι,
[179]	γηραιὸς τελευτήσοι, ἐτόλμησεν ἑλέσθαι βοηθήσας	τῷ	ἐραστῇ Πατρόκλῳ καὶ ~(τιμωρήσας οὐ
[179]	ἀλλὰ τὴν ἐκείνης ἀνεῖσαν ἀγασθέντες	(τῷ	ἔργῳ· οὕτω καὶ θεοὶ τὴν
[192]	ἄρα ἐπεθύμει, συνελθὼν καὶ συντακεὶς	τῷ	ἐρωμένῳ ἐκ δυοῖν εἷς γενέσθαι.
[182]	καὶ ὅτι αὖ ἡ παρακέλευσις	τῷ	ἐρῶντι παρὰ πάντων θαυμαστή, οὐχ
[183]	οἱ ἄνθρωποι πᾶσαν ἐξουσίαν πεποιήκασι	τῷ	ἐρῶντι, ὡς ὁ νόμος φησὶν
[194]	δέ μοι ἐπιμεληθῆναι τοῦ ἐγκωμίου	τῷ	Ἔρωτι καὶ ἀποδέξασθαι παρ᾽ ἑνὸς
[198]	οἶμαι, πάντα λόγον κινοῦντες ἀνατίθετε	τῷ	Ἔρωτι, καί φατε αὐτὸν τοιοῦτόν
[206]	καὶ τοῦτο ἐν θνητῷ ὄντι	τῷ	ζῴῳ ἀθάνατον ἔνεστιν, ἡ κύησις
[220]	ἀνέσχεν· ἔπειτα ᾤχετ᾽ ἀπιὼν προσευξάμενος	τῷ	ἡλίῳ. εἰ δὲ βούλεσθε ἐν
[184]	γενναίαν φιλίαν. μία δὴ λείπεται	τῷ	ἡμετέρῳ νόμῳ ὁδός, εἰ μέλλει
[206]	δ᾽ ἐστὶ τὸ αἰσχρὸν παντὶ	τῷ	θείῳ, τὸ δὲ καλὸν ἁρμόττον.
[197]	παρ᾽ ἐμοῦ λόγος, ὦ Φαῖδρε,	τῷ	θεῷ ἀνακείσθω, τὰ μὲν παιδιᾶς,
[193]	φίλοι γὰρ γενόμενοι καὶ διαλλαγέντες	τῷ	θεῷ ἐξευρήσομέν τε καὶ ἐντευξόμεθα
[194]	τὸν λόγον· ἀποδοὺς οὖν ἑκάτερος	τῷ	θεῷ οὕτως ἤδη διαλεγέσθω. (Ἀλλὰ
[198]	νεανίσκου εἰρηκότος καὶ αὑτῷ καὶ	τῷ	θεῷ· τὸν οὖν Σωκράτη εἰπεῖν
[191]	ἐποίησε, διὰ τοῦ ἄρρενος ἐν	τῷ	θήλει, τῶνδε ἕνεκα, ἵνα ἐν
[187]	μουσικὴ δὲ καὶ παντὶ κατάδηλος	τῷ	καὶ σμικρὸν προσέχοντι τὸν νοῦν
[213]	βούλεται, ἀλλὰ διεμηχανήσω ὅπως παρὰ	τῷ	καλλίστῳ τῶν ἔνδον κατακείσει; καὶ
[206]	γεννήσεως καὶ τοῦ τόκου ἐν	τῷ	καλῷ. Εἶεν, ἦν δ᾽ ἐγώ.
[206]	αἰσχρῷ οὐ δύναται, ἐν δὲ	τῷ	καλῷ. ἡ γὰρ ἀνδρὸς καὶ
[188]	φιλεῖ γίγνεσθαι ἐὰν μή τις	τῷ	κοσμίῳ Ἔρωτι χαρίζηται μηδὲ τιμᾷ
[206]	κύημα χαλεπῶς φέρει. ὅθεν δὴ	τῷ	κυοῦντί τε καὶ ἤδη σπαργῶντι
[207]	ἰσχυροτάτοις καὶ ὑπεραποθνῄσκειν, καὶ αὐτὰ	τῷ	λιμῷ παρατεινόμενα ὥστ᾽ ἐκεῖνα ἐκτρέφειν,
[195]	ὦ Φαῖδρε. μέγα (δὲ τεκμήριον	τῷ	λόγῳ αὐτὸς παρέχεται, φεύγων φυγῇ
[201]	τούτοις ἀναμνήσθητι τίνων ἔφησθα ἐν	τῷ	λόγῳ εἶναι τὸν Ἔρωτα· εἰ
[198]	Γοργίου κεφαλὴν δεινοῦ λέγειν ἐν	τῷ	λόγῳ ἐπὶ τὸν ἐμὸν λόγον
[186]	δεῖν ἐμὲ πειρᾶσθαι τέλος ἐπιθεῖναι	τῷ	λόγῳ. Τὸ μὲν γὰρ διπλοῦν
[215]	αὖ ἐοικέναι αὐτὸν τῷ σατύρῳ	τῷ	Μαρσύᾳ. ὅτι μὲν οὖν τό
[223]	~(ὦ δαιμόνιε, καὶ μὴ φθονήσῃς	τῷ	μειρακίῳ ὑπ᾽ ἐμοῦ ἐπαινεθῆναι· καὶ
[222]	ἐπὶ πᾶν ὅσον προσήκει σκοπεῖν	τῷ	μέλλοντι καλῷ κἀγαθῷ ἔσεσθαι. ταῦτ᾽
[199]	ὑμῖν ὡμολόγησα καὶ αὐτὸς ἐν	τῷ	μέρει ἐπαινέσεσθαι. ἡ γλῶσσα οὖν
[198]	ὤν, ἡνίκα ὑμῖν ὡμολόγουν ἐν	τῷ	μέρει μεθ᾽ (ὑμῶν ἐγκωμιάσεσθαι τὸν
[195]	μὲν οὖν ἐστί, πρὸς δὲ	τῷ	νέῳ ἁπαλός· ποιητοῦ δ᾽ ἔστιν
[186]	ἔρως, ἄλλος δὲ ὁ ἐπὶ	τῷ	νοσώδει. ἔστι δή, ὥσπερ ἄρτι
[217]	ᾗπερ ἐδείπνει, καὶ οὐδεὶς ἐν	τῷ	οἰκήματι ἄλλος καθηῦδεν ἢ (ἡμεῖς.
[204]	γὰρ ἔστι τὸ ἐραστὸν τὸ	τῷ	ὄντι καλὸν καὶ ἁβρὸν καὶ
[180]	ὥς φησιν Ὅμηρος. ἀλλὰ γὰρ	τῷ	ὄντι μάλιστα μὲν ταύτην τὴν
[218]	ἔλεξεν· Ὦ φίλε Ἀλκιβιάδη, κινδυνεύεις	τῷ	ὄντι οὐ φαῦλος εἶναι, εἴπερ
[176]	μὲν οὖν λέγω ὑμῖν ὅτι	τῷ	ὄντι πάνυ χαλεπῶς ἔχω ὑπὸ
[218]	ἀλήθειαν καλῶν κτᾶσθαι ἐπιχειρεῖς καὶ	τῷ	~(ὄντι χρύσεα „χαλκείων„ διαμείβεσθαι νοεῖς.
[183]	ἐῶσι διαλέγεσθαι τοῖς ἐρασταῖς, καὶ	τῷ	παιδαγωγῷ ταῦτα προστεταγμένα ᾖ, ἡλικιῶται
[210]	(πολὺ ἤδη τὸ καλὸν μηκέτι	τῷ	παρ᾽ ἑνί, ὥσπερ οἰκέτης, ἀγαπῶν
[200]	ἔχειν μὲν ἕκαστα τούτων ἐν	τῷ	παρόντι ἀνάγκη ἃ ἔχουσιν, ἐάν
[193]	ὑμνοῖμεν Ἔρωτα, ὃς ἔν τε	τῷ	παρόντι ἡμᾶς πλεῖστα ὀνίνησιν εἰς
[177]	καὶ χαρίσασθαι, ἅμα δ᾽ ἐν	τῷ	παρόντι πρέπον μοι δοκεῖ εἶναι
[176]	διὰ μέθης ποιήσασθαι τὴν ἐν	τῷ	παρόντι συνουσίαν, ἀλλ᾽ οὕτω πίνοντας
[184]	δικαίως ἂν ὑπηρετεῖν, ὁ δὲ	τῷ	ποιοῦντι αὐτὸν σοφόν τε καὶ
[221]	τι τῶν οὕτω διακειμένων ἐν	τῷ	πολέμῳ οὐδὲ ἅπτονται, ἀλλὰ τοὺς
[198]	ἀλλὰ τὸ ὡς (μέγιστα ἀνατιθέναι	τῷ	πράγματι καὶ ὡς κάλλιστα, ἐάν
[215]	καὶ φημὶ αὖ ἐοικέναι αὐτὸν	τῷ	σατύρῳ τῷ Μαρσύᾳ. ὅτι μὲν
[172]	τῶν ἄλλων τῶν τότε ἐν	τῷ	συνδείπνῳ παραγενομένων, περὶ τῶν ἐρωτικῶν
[185]	ἐγὼ μὲν γὰρ ἐρῶ ἐν	τῷ	σῷ μέρει, σὺ δ᾽ ἐπειδὰν
[223]	οὖν Ἀγάθωνα ὡς κατακεισόμενον παρὰ	τῷ	Σωκράτει ἀνίστασθαι· ἐξαίφνης δὲ κωμαστὰς
[214]	πρῶτον μὲν αὐτὸν ἐκπιεῖν, ἔπειτα	τῷ	Σωκράτει κελεύειν ἐγχεῖν καὶ ἅμα
[186]	δὴ τὰ ἔχθιστα ὄντα ἐν	τῷ	σώματι φίλα οἷόν τ᾽ εἶναι
[210]	κάλλος τιμιώτερον ἡγήσασθαι τοῦ ἐν	τῷ	σώματι, ὥστε καὶ ἐὰν ἐπιεικὴς
[208]	εἶναι ὥσπερ τὸ (θεῖον, ἀλλὰ	τῷ	τὸ ἀπιὸν καὶ παλαιούμενον ἕτερον
[205]	τὴν μουσικὴν καὶ τὰ μέτρα	τῷ	τοῦ ὅλου ὀνόματι προσαγορεύεται. ποίησις
[183]	μονίμου ἐρῶν πράγματος. ἅμα γὰρ	τῷ	τοῦ σώματος ἄνθει λήγοντι, οὗπερ
[208]	αὐτὴν δοκεῖν εἶναι. τούτῳ γὰρ	τῷ	τρόπῳ πᾶν τὸ θνητὸν σῴζεται,
[175]	ὅτι· Σωκράτης οὗτος ἀναχωρήσας ἐν	τῷ	τῶν γειτόνων προθύρῳ ἕστηκεν, κἀμοῦ
[186]	ἄλλος μὲν οὖν ὁ ἐπὶ	τῷ	ὑγιεινῷ ἔρως, ἄλλος δὲ ὁ
[179]	ὥστε ἀποδεῖξαι αὐτοὺς ἀλλοτρίους ὄντας	τῷ	ὑεῖ καὶ ὀνόματι μόνον προσήκοντας,
[220]	χαμεύνια ἐξενεγκάμενοι ἅμα μὲν ἐν	τῷ	ψύχει καθηῦδον, ἅμα δ᾽ ἐφύλαττον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2005