HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ἑστήξοι 1
ἐστί 5
ἐστὶ 13
ἐστι 31
Ἔστι 1
ἔστι 21
ἑστιᾶτε 1

Fréquences [« »]
31 δή
31 ἐγώ
30 τί
31 ἐστι
32 αὐτὸς
32 ἐστιν
32 καλὸν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Le Banquet

ἐστι

Page

[180]   γὰρ ἐραστὴς παιδικῶν· ἔνθεος γάρ ἐστι. διὰ ταῦτα καὶ τὸν Ἀχιλλέα

[202]   γὰρ πᾶν τὸ δαιμόνιον (μεταξύ ἐστι θεοῦ τε καὶ θνητοῦ. Τίνα,

[206]   οὖν τῆς γεννήσεως; ὅτι ἀειγενές ἐστι καὶ ἀθάνατον ὡς θνητῷ ἡ

[196]   ἀνάγκη ~(εἶναι. νεώτατος μὲν δή ἐστι καὶ ἁπαλώτατος, πρὸς δὲ τούτοις

[210]   τῷ ἐπὶ ἑτέρῳ σώματι ἀδελφόν ἐστι, καὶ εἰ δεῖ διώκειν τὸ

[181]   Πανδήμου Ἀφροδίτης ὡς ἀληθῶς πάνδημός (ἐστι καὶ ἐξεργάζεται ὅ τι ἂν

[201]   Ὡμολόγει. (Οὐκοῦν ὡμολόγηται, οὗ ἐνδεής ἐστι καὶ μὴ ἔχει, τούτου ἐρᾷν;

[203]   καθέστηκεν. πρῶτον μὲν πένης ἀεί ἐστι, καὶ πολλοῦ δεῖ ἁπαλός τε

[199]   καλῶς καὶ μεγαλοπρεπῶς διῆλθες οἷός ἐστι, καὶ (τόδε εἰπέ· πότερόν ἐστι

[210]   τινὰ ἐπιστήμην μίαν τοιαύτην, ἥ ἐστι καλοῦ (τοιοῦδε. πειρῶ δέ μοι,

[206]   ἦ δ᾽ ἥ, οὕτως ἁπλοῦν ἐστι λέγειν ὅτι οἱ ἄνθρωποι τἀγαθοῦ

[216]   ὅτι οὔτε εἴ τις καλός ἐστι μέλει αὐτῷ οὐδέν, ἀλλὰ καταφρονεῖ

[189]   γαργαλισμῶν, οἷον καὶ ὁ πταρμός ἐστι· πάνυ γὰρ εὐθὺς ἐπαύσατο, ἐπειδὴ

[205]   τὸν ἔρωτα· τὸ μὲν κεφάλαιόν ἐστι πᾶσα ἡ τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμία

[199]   πατέρα ἠρώτων, ἆρα ὁ πατήρ ἐστι πατήρ τινος ἢ οὔ; εἶπες

[185]   δίς, καὶ εἰ πάνυ ἰσχυρά ἐστι, παύσεται. Οὐκ ἂν φθάνοις λέγων,

[205]   ὂν ἰόντι ὁτῳοῦν αἰτία πᾶσά ἐστι (ποίησις, ὥστε καὶ αἱ ὑπὸ

[218]   ἐμῶν. ἐμοὶ μὲν γὰρ οὐδέν ἐστι πρεσβύτερον τοῦ ὡς ὅ τι

[180]   μὴ ὄντος δὲ ἑνὸς ὀρθότερόν ἐστι πρότερον προρρηθῆναι (ὁπότερον δεῖ ἐπαινεῖν.

[209]   οἰκήσεων διακόσμησις, ᾗ δὴ ὄνομά ἐστι σωφροσύνη τε καὶ δικαιοσύνη· τούτων

[201]   ὁ Ἔρως τῶν καλῶν ἐνδεής ἐστι, τὰ δὲ ἀγαθὰ καλά, κἂν

[176]   ἐγὼ περὶ τοῦ μεθύσκεσθαι, οἷόν ἐστι, τἀληθῆ λέγων ἧττον ἂν εἴην

[206]   οὖν καὶ Εἰλείθυια ἡ Καλλονή ἐστι τῇ γενέσει. διὰ ταῦτα ὅταν

[192]   δυοῖν εἷς γενέσθαι. τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἴτιον, ὅτι ἡ ἀρχαία

[186]   ὁμολογουμένως ἕτερόν τε καὶ ἀνόμοιόν ἐστι· τὸ δὲ ἀνόμοιον ἀνομοίων ἐπιθυμεῖ

[211]   τοῦ τέλους. τοῦτο γὰρ δή ἐστι τὸ ὀρθῶς ἐπὶ (τὰ ἐρωτικὰ

[217]   ἐγκεχειρήκη, ἀλλὰ ἰστέον ἤδη τί ἐστι τὸ πρᾶγμα. προκαλοῦμαι δὴ αὐτὸν

[200]   ἔστιν αὐτὸς καὶ οὗ ἐνδεής ἐστι, τοιαῦτ᾽ ἄττα ἐστὶν ὧν ἡ

[199]   ἐστι, καὶ (τόδε εἰπέ· πότερόν ἐστι τοιοῦτος οἷος εἶναι τινὸς ὁ

[203]   δὲ αὖ τὸν πατέρα ἐπίβουλός ἐστι τοῖς καλοῖς καὶ τοῖς ἀγαθοῖς,

[204]   σοφοὶ γενέσθαι· αὐτὸ γὰρ τοῦτό ἐστι χαλεπὸν ἀμαθία, τὸ μὴ ὄντα

Page
[180]	γὰρ ἐραστὴς παιδικῶν· ἔνθεος γάρ	ἐστι.	διὰ ταῦτα καὶ τὸν Ἀχιλλέα
[202]	γὰρ πᾶν τὸ δαιμόνιον (μεταξύ	ἐστι	θεοῦ τε καὶ θνητοῦ. Τίνα,
[206]	οὖν τῆς γεννήσεως; ὅτι ἀειγενές	ἐστι	καὶ ἀθάνατον ὡς θνητῷ ἡ
[196]	ἀνάγκη ~(εἶναι. νεώτατος μὲν δή	ἐστι	καὶ ἁπαλώτατος, πρὸς δὲ τούτοις
[210]	τῷ ἐπὶ ἑτέρῳ σώματι ἀδελφόν	ἐστι,	καὶ εἰ δεῖ διώκειν τὸ
[181]	Πανδήμου Ἀφροδίτης ὡς ἀληθῶς πάνδημός	(ἐστι	καὶ ἐξεργάζεται ὅ τι ἂν
[201]	Ὡμολόγει. (Οὐκοῦν ὡμολόγηται, οὗ ἐνδεής	ἐστι	καὶ μὴ ἔχει, τούτου ἐρᾷν;
[203]	καθέστηκεν. πρῶτον μὲν πένης ἀεί	ἐστι,	καὶ πολλοῦ δεῖ ἁπαλός τε
[199]	καλῶς καὶ μεγαλοπρεπῶς διῆλθες οἷός	ἐστι,	καὶ (τόδε εἰπέ· πότερόν ἐστι
[210]	τινὰ ἐπιστήμην μίαν τοιαύτην, ἥ	ἐστι	καλοῦ (τοιοῦδε. πειρῶ δέ μοι,
[206]	ἦ δ᾽ ἥ, οὕτως ἁπλοῦν	ἐστι	λέγειν ὅτι οἱ ἄνθρωποι τἀγαθοῦ
[216]	ὅτι οὔτε εἴ τις καλός	ἐστι	μέλει αὐτῷ οὐδέν, ἀλλὰ καταφρονεῖ
[189]	γαργαλισμῶν, οἷον καὶ ὁ πταρμός	ἐστι·	πάνυ γὰρ εὐθὺς ἐπαύσατο, ἐπειδὴ
[205]	τὸν ἔρωτα· τὸ μὲν κεφάλαιόν	ἐστι	πᾶσα ἡ τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμία
[199]	πατέρα ἠρώτων, ἆρα ὁ πατήρ	ἐστι	πατήρ τινος ἢ οὔ; εἶπες
[185]	δίς, καὶ εἰ πάνυ ἰσχυρά	ἐστι,	παύσεται. Οὐκ ἂν φθάνοις λέγων,
[205]	ὂν ἰόντι ὁτῳοῦν αἰτία πᾶσά	ἐστι	(ποίησις, ὥστε καὶ αἱ ὑπὸ
[218]	ἐμῶν. ἐμοὶ μὲν γὰρ οὐδέν	ἐστι	πρεσβύτερον τοῦ ὡς ὅ τι
[180]	μὴ ὄντος δὲ ἑνὸς ὀρθότερόν	ἐστι	πρότερον προρρηθῆναι (ὁπότερον δεῖ ἐπαινεῖν.
[209]	οἰκήσεων διακόσμησις, ᾗ δὴ ὄνομά	ἐστι	σωφροσύνη τε καὶ δικαιοσύνη· τούτων
[201]	ὁ Ἔρως τῶν καλῶν ἐνδεής	ἐστι,	τὰ δὲ ἀγαθὰ καλά, κἂν
[176]	ἐγὼ περὶ τοῦ μεθύσκεσθαι, οἷόν	ἐστι,	τἀληθῆ λέγων ἧττον ἂν εἴην
[206]	οὖν καὶ Εἰλείθυια ἡ Καλλονή	ἐστι	τῇ γενέσει. διὰ ταῦτα ὅταν
[192]	δυοῖν εἷς γενέσθαι. τοῦτο γάρ	ἐστι	τὸ αἴτιον, ὅτι ἡ ἀρχαία
[186]	ὁμολογουμένως ἕτερόν τε καὶ ἀνόμοιόν	ἐστι·	τὸ δὲ ἀνόμοιον ἀνομοίων ἐπιθυμεῖ
[211]	τοῦ τέλους. τοῦτο γὰρ δή	ἐστι	τὸ ὀρθῶς ἐπὶ (τὰ ἐρωτικὰ
[217]	ἐγκεχειρήκη, ἀλλὰ ἰστέον ἤδη τί	ἐστι	τὸ πρᾶγμα. προκαλοῦμαι δὴ αὐτὸν
[200]	ἔστιν αὐτὸς καὶ οὗ ἐνδεής	ἐστι,	τοιαῦτ᾽ ἄττα ἐστὶν ὧν ἡ
[199]	ἐστι, καὶ (τόδε εἰπέ· πότερόν	ἐστι	τοιοῦτος οἷος εἶναι τινὸς ὁ
[203]	δὲ αὖ τὸν πατέρα ἐπίβουλός	ἐστι	τοῖς καλοῖς καὶ τοῖς ἀγαθοῖς,
[204]	σοφοὶ γενέσθαι· αὐτὸ γὰρ τοῦτό	ἐστι	χαλεπὸν ἀμαθία, τὸ μὴ ὄντα

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 1/03/2005