Page
[215]	διδάξαντος· τὰ οὖν ἐκείνου ἐάν	τε	ἀγαθὸς αὐλητὴς αὐλῇ ἐάν τε
[220]	αὐτόθι χειμῶνες— θαυμάσια εἰργάζετο τά	τε	(ἄλλα, καί ποτε ὄντος πάγου
[182]	ὃ δὴ μάλιστα φιλεῖ τά	τε	ἄλλα πάντα καὶ ὁ ἔρως
[203]	Ἀφροδίτη, εἱστιῶντο οἱ θεοὶ οἵ	τε	ἄλλοι καὶ ὁ τῆς Μήτιδος
[221]	ἐσκεδασμένων ἤδη τῶν ἀνθρώπων οὗτός	τε	ἅμα καὶ Λάχης· καὶ ἐγὼ
[215]	ἐάν τε γυνὴ ἀκούῃ ἐάν	τε	ἀνὴρ ἐάν τε μειράκιον, ἐκπεπληγμένοι
[211]	ἄμικτον, ἀλλὰ μὴ ἀνάπλεων σαρκῶν	τε	ἀνθρωπίνων καὶ χρωμάτων καὶ ἄλλης
[190]	ἔχειν μηχανήν, ὡς ἂν εἶέν	τε	ἄνθρωποι καὶ παύσαιντο τῆς ἀκολασίας
[219]	αὐτὸς οὕτω βουλεύου ὅτι σοί	τε	ἄριστον καὶ ἐμοὶ ἡγεῖ. Ἀλλ᾽
[189]	ὄνομα ἐξ ἀμφοτέρων κοινὸν τοῦ	τε	ἄρρενος καὶ θήλεος, νῦν δὲ
[203]	Ἔρως ποτὲ οὔτε πλουτεῖ, σοφίας	τε	αὖ καὶ ἀμαθίας ἐν μέσῳ
[212]	οὖν αὐτὸν παρὰ σφᾶς τήν	τε	αὐλητρίδα ὑπολαβοῦσαν καὶ ἄλλους τινὰς
[221]	περιτυγχάνω, καὶ ἰδὼν εὐθὺς παρακελεύομαί	τε	αὐτοῖς θαρρεῖν, καὶ ἔλεγον ὅτι
[188]	κοσμίῳ Ἔρωτι χαρίζηται μηδὲ τιμᾷ	τε	αὐτὸν καὶ πρεσβεύῃ ἐν παντὶ
[173]	τῶν πλουσίων καὶ χρηματιστικῶν, αὐτός	τε	ἄχθομαι ὑμᾶς τε τοὺς ἑταίρους
[200]	παρόντι ἀνάγκη ἃ ἔχουσιν, ἐάν	τε	βούλωνται ἐάν τε μή, καὶ
[188]	τε πολλὰ καὶ ἠδίκησεν. (οἵ	τε	γὰρ λοιμοὶ φιλοῦσι γίγνεσθαι ἐκ
[219]	ὑπ᾽ οὐδενὸς ἄλλου περιῇα. ταῦτά	τε	γάρ μοι ἅπαντα προὐγεγόνει, καὶ
[206]	καλῷ προσπελάζῃ τὸ κυοῦν, ἵλεών	τε	γίγνεται καὶ εὐφραινόμενον διαχεῖται καὶ
[215]	φαῦλος ᾖ ὁ λέγων, ἐάν	τε	γυνὴ ἀκούῃ ἐάν τε ἀνὴρ
[174]	ἀλλ᾽ ὑπὸ σοῦ κεκλημένος. Σύν	τε	δύ᾽ ἔφη, ἐρχομένω πρὸ ὁ
[207]	ζητεῖ κατὰ τὸ δυνατὸν ἀεί	τε	εἶναι καὶ ἀθάνατος. δύναται δὲ
[198]	Ἔρωτι, καί φατε αὐτὸν τοιοῦτόν	τε	εἶναι καὶ τοσούτων αἴτιον, ὅπως
[185]	λύγγα ἐπιπεπτωκυῖαν καὶ οὐχ οἷόν	τε	εἶναι λέγειν, (ἀλλ᾽ εἰπεῖν αὐτόν,
[178]	βιώσεσθαι, τοῦτο οὔτε συγγένεια οἵα	τε	ἐμποιεῖν οὕτω καλῶς οὔτε τιμαὶ
[185]	ἀναγκάζων ποιεῖσθαι πρὸς ἀρετὴν τόν	(τε	ἐρῶντα αὐτὸν αὑτοῦ καὶ τὸν
[198]	πράγματι καὶ ὡς κάλλιστα, ἐάν	τε	ᾖ οὕτως ἔχοντα ἐάν τε
[210]	πειρῶ δὲ ἕπεσθαι, ἂν οἷός	τε	ᾖς. δεῖ γάρ, ἔφη, τὸν
[220]	ἢ εἴ τις ἐξίοι, ἠμφιεσμένων	τε	θαυμαστὰ δὴ ὅσα καὶ ὑποδεδεμένων
[188]	νῦν δὴ ἐγὼ ἔλεγον, τά	τε	θερμὰ καὶ τὰ ψυχρὰ καὶ
[197]	τε καὶ σωτὴρ ἄριστος, ξυμπάντων	τε	θεῶν καὶ ἀνθρώπων κόσμος, ἡγεμὼν
[184]	δὲ τῷ ποιοῦντι αὐτὸν σοφόν	τε	καὶ ἀγαθὸν δικαίως αὖ ὁτιοῦν
[193]	καὶ εἰ μὴ ξυνῄδειν Σωκράτει	τε	καὶ Ἀγάθωνι δεινοῖς οὖσι περὶ
[218]	εἴ τις ἄλλος ἐστὶν βέβηλός	τε	καὶ ἄγροικος, πύλας πάνυ μεγάλας
[212]	τοῖς ἄλλοις παρακελεύομαι, καὶ νῦν	τε	καὶ ἀεὶ ἐγκωμιάζω τὴν δύναμιν
[186]	διαγιγνώσκων ἐν τούτοις τὸν (καλόν	τε	καὶ αἰσχρὸν ἔρωτα, οὗτός ἐστιν
[202]	θυσίας, τῶν δὲ τὰς ἐπιτάξεις	τε	καὶ ἀμοιβὰς τῶν θυσιῶν, ἐν
[188]	δ᾽ ἐστὶν ἡ περὶ θεούς	τε	(καὶ ἀνθρώπους πρὸς ἀλλήλους κοινωνία)
[197]	ἣν ᾄδει θέλγων πάντων θεῶν	τε	καὶ ἀνθρώπων νόημα· οὗτος, ἔφη,
[197]	ἱστουργίας καὶ Ζεὺς κυβερνᾶν θεῶν	τε	καὶ „ἀνθρώπων„ ὅθεν δὴ καὶ
[186]	καὶ τὸ νοσοῦν ὁμολογουμένως ἕτερόν	τε	καὶ ἀνόμοιόν ἐστι· τὸ δὲ
[183]	ἐρασταὶ πρὸς τὰ παιδικά, ἱκετείας	τε	καὶ ἀντιβολήσεις ἐν ταῖς δεήσεσιν
[179]	τὴν περὶ τὸν ἔρωτα σπουδήν	τε	καὶ ἀρετὴν μάλιστα τιμῶσιν. Ὀρφέα
[176]	δ᾽ ὅς, ὡς ἔοικεν, ἐμοί	τε	καὶ Ἀριστοδήμῳ καὶ Φαίδρῳ καὶ
[218]	Φαίδρους, Ἀγάθωνας, (Ἐρυξιμάχους, Παυσανίας, Ἀριστοδήμους	τε	καὶ Ἀριστοφάνας— Σωκράτη δὲ αὐτὸν
[187]	πρὸς τοὺς ἀνθρώπους καταχρῆσθαι (ῥυθμῷ	τε	καὶ ἁρμονίᾳ ἢ ποιοῦντα, (ὃ
[176]	ἔγωγέ σοι εἴωθα πείθεσθαι ἄλλως	τε	καὶ ἅττ᾽ ἂν περὶ ἰατρικῆς
[218]	γὰρ κεκοινωνήκατε τῆς φιλοσόφου μανίας	τε	καὶ βακχείας· διὸ πάντες ἀκούσεσθε·
[213]	εἴ τις ἄλλος γελοῖος ἔστι	τε	καὶ βούλεται, ἀλλὰ διεμηχανήσω ὅπως
[206]	καὶ εὐφραινόμενον διαχεῖται καὶ τίκτει	τε	καὶ γεννᾷ· ὅταν δὲ αἰσχρῷ,
[209]	καὶ ἡκούσης τῆς ἡλικίας, τίκτειν	τε	καὶ γεννᾶν ἤδη ἐπιθυμῇ, ζητεῖ
[186]	δὲ κακοῖς καὶ νοσώδεσιν αἰσχρόν	τε	καὶ δεῖ ἀχαριστεῖν, εἰ μέλλει
[218]	τι δεῖ αὐτὸ ὀνομάσαι πληγείς	τε	καὶ δηχθεὶς ὑπὸ τῶν ἐν
[209]	ᾗ δὴ ὄνομά ἐστι σωφροσύνη	τε	καὶ δικαιοσύνη· τούτων δ᾽ αὖ
[204]	ἐστιν ὁ Ἔρως, ὦ Σώκρατές	τε	καὶ Διοτίμα; ὧδε δὲ σαφέστερον
[205]	καὶ τοῦ εὐδαιμονεῖν, ὁ μέγιστός	τε	καὶ δολερὸς ἔρως παντί· ἀλλ᾽
[208]	ἐγὼ ἀκούσας τὸν λόγον ἐθαύμασά	τε	καὶ εἶπον Εἶεν, ἦν δ᾽
[219]	ἐγὼ μὲν δὴ ταῦτα ἀκούσας	τε	καὶ εἰπών, καὶ ἀφεὶς ὥσπερ
[218]	μάλα εἰρωνικῶς καὶ σφόδρα ἑαυτοῦ	τε	καὶ εἰωθότως ἔλεξεν· Ὦ φίλε
[213]	τὸν Ἀγάθωνα (ἐν μέσῳ Σωκράτους	τε	καὶ ἐκείνου· παραχωρῆσαι γὰρ τὸν
[177]	οἱ ἄλλοι πάντες ἄρα ξυνέφασάν	τε	καὶ ~(ἐκέλευον ἅπερ ὁ Σωκράτης.
[193]	καὶ διαλλαγέντες τῷ θεῷ ἐξευρήσομέν	τε	καὶ ἐντευξόμεθα τοῖς παιδικοῖς τοῖς
[200]	Πότερον ἔχων αὐτὸ οὗ ἐπιθυμεῖ	τε	καὶ ἐρᾷ, εἶτα ἐπιθυμεῖ τε
[200]	τε καὶ ἐρᾷ, εἶτα ἐπιθυμεῖ	τε	καὶ ἐρᾷ, ἢ οὐκ ἔχων;
[205]	τοῦ ὅλου ὄνομα ἴσχουσιν, ἔρωτά	τε	καὶ ἐρᾶν καὶ ἐρασταί. Κινδυνεύεις
[178]	Χάος δύο τούτω γενέσθαι, Γῆν	τε	καὶ Ἔρωτα. Παρμενίδης δὲ τὴν
[211]	ποτε ἴδῃς, οὐ κατὰ χρυσίον	τε	καὶ ἐσθῆτα καὶ τοὺς καλοὺς
[205]	κατὰ ἕν τι εἶδος ἰόντες	τε	καὶ ἐσπουδακότες τὸ τοῦ ὅλου
[195]	μετὰ δὲ νέων ἀεὶ σύνεστί	τε	καὶ ἔστιν· ὁ γὰρ παλαιὸς
[202]	ἄν τινα μὴ φάναι καλόν	τε	καὶ εὐδαίμονα θεῶν εἶναι; Μὰ
[196]	Ἔρως· οὗ δ᾽ ἂν εὐανθής	τε	καὶ εὐώδης τόπος ᾖ, ἐνταῦθα
[203]	μὲν τῆς αὐτῆς ἡμέρας θάλλει	τε	καὶ ζῇ, ὅταν εὐπορήσῃ, τοτὲ
[206]	φέρει. ὅθεν δὴ τῷ κυοῦντί	τε	καὶ ἤδη σπαργῶντι πολλὴ ἡ
[178]	Ἔρως καὶ θαυμαστὸς ἐν ἀνθρώποις	τε	καὶ θεοῖς, πολλαχῇ μὲν καὶ
[202]	τὸ δαιμόνιον (μεταξύ ἐστι θεοῦ	τε	καὶ θνητοῦ. Τίνα, ἦν δ᾽
[188]	ἐστιν ἢ περὶ Ἔρωτος φυλακήν	τε	καὶ ἴασιν· πᾶσα γὰρ ἡ
[203]	ἐστι, καὶ πολλοῦ δεῖ ἁπαλός	τε	καὶ καλός, οἷον οἱ πολλοὶ
[194]	μόνον ἔχῃ ὅτῳ διαλέγηται, ἄλλως	τε	καὶ καλῷ. ἐγὼ δὲ ἡδέως
[183]	πονηρῶς χαρίζεσθαι, καλῶς δὲ χρηστῷ	τε	καὶ καλῶς. πονηρὸς δ᾽ ἐστὶν
[219]	ταῦτα ἐμοῦ οὗτος τοσοῦτον περιεγένετό	τε	καὶ κατεφρόνησεν καὶ κατεγέλασεν τῆς
[176]	πιεῖν οὔτε ἄλλῳ συμβουλεύσαιμι, ἄλλως	τε	καὶ κραιπαλῶντα ἔτι ἐκ τῆς
[218]	ὅταν λάβωνται, καὶ ποιοῦσι δρᾷν	τε	καὶ λέγειν ὁτιοῦν— καὶ ὁρῶν
[218]	συγγνωσομένοις εἰ πᾶν ἐτόλμα δρᾷν	τε	καὶ λέγειν ὑπὸ τῆς ὀδύνης.
[206]	γεννᾷ· ὅταν δὲ αἰσχρῷ, σκυθρωπόν	τε	καὶ λυπούμενον συσπειρᾶται καὶ ἀποτρέπεται
[187]	αὑτῷ ξυμφέρεσθαι, ὥσπερ ἁρμονίαν τόξου	τε	καὶ λύρας. ἔστι δὲ πολλὴ
[187]	χρώμενον ὀρθῶς τοῖς πεποιημένοις μέλεσί	τε	καὶ μέτροις, (ὃ δὴ παιδεία
[179]	ἀνδρὸς ἀποθανεῖν, ὄντων αὐτῷ πατρός	τε	(καὶ μητρός· οὓς ἐκείνη τοσοῦτον
[191]	καὶ (ὅσαι αὖ γυναῖκες φίλανδροί	τε	καὶ μοιχεύτριαι, ἐκ τούτου τοῦ
[211]	ἐσθῆτα καὶ τοὺς καλοὺς παῖδάς	τε	καὶ νεανίσκους δόξει σοι εἶναι,
[200]	ἄττα ἐστὶν ὧν ἡ ἐπιθυμία	τε	καὶ ὁ ἔρως ἐστίν; Πάνυ
[212]	ἐκείνῳ; (Ταῦτα δή, ὦ Φαῖδρέ	τε	καὶ οἱ ἄλλοι, ἔφη μὲν
[173]	ᾗ τὰ ἐπινίκια ἔθυεν αὐτός	τε	καὶ οἱ χορευταί. Πάνυ, ἔφη,
[192]	τότε καὶ θαυμαστὰ ἐκπλήττονται φιλίᾳ	τε	καὶ (οἰκειότητι καὶ ἔρωτι, οὐκ
[209]	ἡ περὶ τὰ τῶν πόλεών	τε	καὶ οἰκήσεων διακόσμησις, ᾗ δὴ
[210]	τὰ ἐρωτικὰ παιδαγωγηθῇ, θεώμενος ἐφεξῆς	τε	καὶ ὀρθῶς τὰ καλά, πρὸς
[184]	εἰς τὸ αὐτὸ ἔλθωσιν ἐραστής	τε	καὶ παιδικά, νόμον ἔχων ἑκάτερος,
[178]	πόλιν γενέσθαι ἢ στρατόπεδον ἐραστῶν	τε	καὶ παιδικῶν, οὐκ ἔστιν ὅπως
[189]	ἔχω λέγειν ἢ ᾗ σύ	τε	καὶ Παυσανίας εἰπέτην. ἐμοὶ γὰρ
[175]	οὖσα, ἡ δὲ σὴ λαμπρά	τε	καὶ πολλὴν ἐπίδοσιν ἔχουσα, ἥ
[183]	αἰσχρῶς μὲν οὖν ἐστὶ πονηρῷ	τε	καὶ πονηρῶς χαρίζεσθαι, καλῶς δὲ
[187]	γε αὐτῇ τῇ συστάσει ἁρμονίας	τε	καὶ ῥυθμοῦ οὐδὲν χαλεπὸν τὰ
[222]	ὡς κατεκλίνη ἐν μέσῳ ἐμοῦ	τε	καὶ σοῦ, ἵνα χωρὶς ἡμᾶς
[175]	καὶ ὀλίγον ὕστερον διαδικασόμεθα ἐγώ	τε	καὶ σὺ περὶ τῆς σοφίας,
[218]	τοῖς δεδηγμένοις, ὡς μόνοις γνωσομένοις	~(τε	καὶ συγγνωσομένοις εἰ πᾶν ἐτόλμα
[197]	ἐν (λόγῳ κυβερνήτης, ἐπιβάτης, παραστάτης	τε	καὶ σωτὴρ ἄριστος, ξυμπάντων τε
[219]	ἀγάμενον δὲ τὴν τούτου φύσιν	τε	καὶ σωφροσύνην καὶ ἀνδρείαν, ἐντετυχηκότα
[174]	γάρ οἱ Σωκράτη ἐντυχεῖν λελουμένον	τε	καὶ τὰς βλαύτας ὑποδεδεμένον, ἃ
[210]	πολλὴ ἄνοια μὴ οὐχ ἕν	τε	καὶ ταὐτὸν ἡγεῖσθαι τὸ ἐπὶ
[215]	καὶ δηλοῖ τοὺς τῶν θεῶν	τε	καὶ τελετῶν δεομένους διὰ τὸ
[184]	καὶ (τὸν περὶ τὴν φιλοσοφίαν	τε	καὶ τὴν ἄλλην ἀρετήν, εἰ
[209]	τεκεῖν· τί οὖν προσήκει; φρόνησίν	τε	καὶ τὴν ἄλλην ἀρετήν· ὧν
[173]	λόγοις ἀεὶ τοιοῦτος εἶ· σαυτῷ	τε	καὶ τοῖς ἄλλοις ἀγριαίνεις πλὴν
[173]	ὅταν δὲ ἄλλους τινάς, ἄλλως	τε	καὶ τοὺς ὑμετέρους τοὺς τῶν
[213]	φθονῶν θαυμαστὰ ἐργάζεται καὶ λοιδορεῖταί	τε	καὶ τὼ χεῖρε μόγις ἀπέχεται.
[188]	λάβῃ σώφρονα, ἥκει φέροντα εὐετηρίαν	τε	καὶ ὑγίειαν ἀνθρώποις καὶ τοῖς
[192]	μὲν οὖν ὁ τοιοῦτος παιδεραστής	τε	καὶ φιλεραστὴς γίγνεται, ἀεὶ τὸ
[213]	ὡς ἐγὼ τὴν τούτου μανίαν	τε	καὶ φιλεραστίαν πάνυ ὀρρωδῶ. Ἀλλ᾽
[197]	Ἔρωτος εἶναι σοφίαν, ᾗ γίγνεταί	τε	καὶ φύεται πάντα τὰ ζῷα;
[188]	ἀνθρώποις καὶ τοῖς ἄλλοις ζῴοις	τε	καὶ φυτοῖς, καὶ οὐδὲν ἠδίκησεν·
[190]	ὃ λέγει Ὅμηρος περὶ Ἐφιάλτου	τε	καὶ Ὤτου, περὶ ἐκείνων λέγεται,
[173]	ὦ Ἀπολλόδωρε· ἀεὶ γὰρ σαυτόν	τε	κακηγορεῖς καὶ τοὺς ἄλλους, καὶ
[184]	πολιτικῶν δυνάμεων ἁλῶναι αἰσχρόν, (ἐάν	τε	κακῶς πάσχων πτήξῃ καὶ μὴ
[182]	τι αἰσχρὸν ποιοῦντι, καὶ ἑλόντι	τε	καλὸν δοκεῖ εἶναι (καὶ μὴ
[215]	μᾶλλον ἢ τῶν κορυβαντιώντων ἥ	τε	καρδία πηδᾷ καὶ δάκρυα ἐκχεῖται
[208]	„καταθέσθαι„ καὶ ὑπὲρ τούτου κινδύνους	τε	κινδυνεύειν ἕτοιμοί εἰσι πάντας ἔτι
[218]	γὰρ οὖν, ὦ ἄνδρες, ὅ	τε	λύχνος ἀπεσβήκει καὶ (οἱ παῖδες
[210]	τὸν νοῦν προσέχειν ὡς οἷόν	τε	μάλιστα. Ὃς γὰρ ἂν μέχρι
[215]	ἀκούῃ ἐάν τε ἀνὴρ ἐάν	τε	μειράκιον, ἐκπεπληγμένοι ἐσμὲν καὶ κατεχόμεθα.
[198]	τε ᾖ οὕτως ἔχοντα ἐάν	τε	μή· εἰ δὲ ψευδῆ, οὐδὲν
[200]	ἔχουσιν, ἐάν τε βούλωνται ἐάν	τε	μή, καὶ τούτου γε δή
[183]	ἐραστὴς διὰ βίου μένει, ἅ	τε	μονίμῳ συντακείς. τούτους δὴ βούλεται
[186]	συνέστησεν τὴν ἡμετέραν τέχνην. ἥ	τε	οὖν ἰατρική, ὥσπερ λέγω, πᾶσα
[191]	γῆν, ὥσπερ οἱ τέττιγες. μετέθηκέ	τε	οὖν οὕτω αὐτῶν εἰς τὸ
[207]	ἀθανασίας τὸν ἔρωτα εἶναι. Ταῦτά	τε	οὖν πάντα ἐδίδασκέ με, ὁπότε
[209]	γὰρ αἰσχρῷ οὐδέποτε γεννήσει. τά	τε	οὖν σώματα τὰ καλὰ μᾶλλον
[181]	καὶ ἀπὸ τῆς θεοῦ νεωτέρας	(τε	οὔσης πολὺ ἢ τῆς ἑτέρας,
[217]	μέν, τὸ λεγόμενον, οἶνος (ἄνευ	τε	παίδων καὶ μετὰ παίδων) ἦν
[207]	πεζὰ καὶ τὰ πτηνά, νοσοῦντά	τε	(πάντα καὶ ἐρωτικῶς διατιθέμενα, πρῶτον
[203]	ποιήσασθαι ἐκ τοῦ Πόρου, κατακλίνεταί	(τε	παρ᾽ αὐτῷ καὶ ἐκύησε τὸν
[181]	τελευτᾷ κακίας καὶ ἀρετῆς ψυχῆς	τε	πέρι καὶ σώματος. οἱ μὲν
[202]	ἡ τῶν ἱερέων τέχνη τῶν	τε	περὶ τὰς θυσίας καὶ τελετὰς
[184]	τούτω ξυμβαλεῖν εἰς ταὐτό, τόν	τε	περὶ τὴν παιδεραστίαν καὶ (τὸν
[188]	τοῦ ἐνιαυτοῦ ὥρας γένηται, διαφθείρει	τε	πολλὰ καὶ ἠδίκησεν. (οἵ τε
[218]	τοὺς φρονίμους, ἢ χαριζόμενος τούς	τε	πολλοὺς καὶ ἄφρονας. καὶ οὗτος
[190]	τέμοι, τὸν Ἀπόλλω ἐκέλευε τό	τε	πρόσωπον μεταστρέφειν καὶ τὸ τοῦ
[190]	ἰᾶσθαι ἐκέλευεν. ὁ δὲ τό	τε	πρόσωπον μετέστρεφε, καὶ συνέλκων πανταχόθεν
[201]	γυναικὸς Μαντινικῆς Διοτίμας, ἣ ταῦτά	τε	σοφὴ ἦν καὶ ἄλλα πολλά,
[176]	δειπνήσαντος καὶ τῶν ἄλλων, σπονδάς	τε	σφᾶς ποιήσασθαι, καὶ ᾄσαντας τὸν
[186]	καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις, τοῖς	τε	σώμασι τῶν πάντων ζῴων καὶ
[223]	γὰρ ἐξ ἀρχῆς παραγενέσθαι ὑπονυστάζειν	τε·	τὸ μέντοι κεφάλαιον, ἔφη, προσαναγκάζειν
[200]	πάντα τὰ τοιαῦτα, τοὺς ὄντας	(τε	τοιούτους καὶ ἔχοντας ταῦτα τούτων
[213]	καθίζειν. παρακαθεζόμενον δὲ αὐτὸν ἀσπάζεσθαί	τε	τὸν Ἀγάθωνα καὶ ἀναδεῖν. εἰπεῖν
[218]	πάντες ἀκούσεσθε· συγγνώσεσθε γὰρ τοῖς	τε	τότε πραχθεῖσι καὶ τοῖς νῦν
[173]	χρηματιστικῶν, αὐτός τε ἄχθομαι ὑμᾶς	τε	τοὺς ἑταίρους ἐλεῶ, ὅτι οἴεσθε
[219]	ὃ ἂν φαίνηται νῷν περί	τε	τούτων καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[193]	ἂν ὑμνοῖμεν Ἔρωτα, ὃς ἔν	τε	τῷ παρόντι ἡμᾶς πλεῖστα ὀνίνησιν
[211]	τρόπον τινὰ τοιοῦτον, οἷον γιγνομένων	τε	τῶν ἄλλων καὶ ἀπολλυμένων μηδὲν
[218]	τῆς ὀδύνης. ἐγὼ οὖν δεδηγμένος	τε	ὑπὸ ἀλγεινοτέρου καὶ τὸ ἀλγεινότατον
[219]	διεπεφεύγει με. ἠπόρουν δή, καταδεδουλωμένος	τε	ὑπὸ τοῦ ἀνθρώπου ὡς οὐδεὶς
[215]	τε ἀγαθὸς αὐλητὴς αὐλῇ ἐάν	τε	φαύλη αὐλητρίς, μόνα κατέχεσθαι ποιεῖ
[188]	ἐρωτικῶν· ὧν ἐπιστήμη περὶ ἄστρων	τε	φορὰς καὶ ἐνιαυτῶν ὥρας ἀστρονομία
[219]	ἢ σιδήρῳ ὁ Αἴας, ᾧ	τε	ᾤμην αὐτὸν μόνῳ ἁλώσεσθαι, διεπεφεύγει
[189]	ἔστι γὰρ θεῶν φιλανθρωπότατος, (ἐπίκουρός	τε	ὢν τῶν ἀνθρώπων καὶ ἰατρὸς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2005