HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τουτὶ 1
τοῦτό 8
Τοῦτο 3
τοῦτο 59
τούτοιν 1
τούτοις 11
τοῦτον 15

Fréquences [« »]
56 εἰς
58 τις
58 φάναι
59 τοῦτο
61 τι
64 ἀλλ
64 γε

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Le Banquet

τοῦτο

Page

[215]   δὲ καὶ τἆλλα ἔοικας, μετὰ τοῦτο ἄκουε. ὑβριστὴς εἶ· ἢ οὔ;

[221]   παλαιῶν μήτε τῶν νῦν ὄντων, τοῦτο ἄξιον παντὸς θαύματος. οἷος γὰρ

[193]   ἀρχαίαν ἀπελθὼν φύσιν· εἰ δὲ τοῦτο ἄριστον, ἀναγκαῖον καὶ τῶν νῦν

[220]   δὲ βούλεσθε ἐν ταῖς μάχαις· τοῦτο γὰρ δὴ δίκαιόν γε αὐτῷ

[211]   ἄν τι ἅπτοιτο τοῦ τέλους. τοῦτο γὰρ δή ἐστι τὸ ὀρθῶς

[192]   ἐρωμένῳ ἐκ δυοῖν εἷς γενέσθαι. τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἴτιον, ὅτι

[216]   τοῦτο οὐ σειληνῶδες; σφόδρα γε. τοῦτο γὰρ οὗτος ἔξωθεν περιβέβληται, ὥσπερ

[216]   ἐν ἀνθρώποις· εἰ δ᾽ αὖ τοῦτο γένοιτο, εὖ οἶδα ὅτι πολὺ

[179]   ἐργασαμένων εὐαριθμήτοις δή τισιν ἔδοσαν τοῦτο γέρας οἱ θεοί, ἐξ Ἅιδου

[210]   ἐπὶ πᾶσιν τοῖς σώμασι κάλλος· τοῦτο δ᾽ ἐννοήσαντα καταστῆναι πάντων τῶν

[193]   τὸ τούτου ἐγγυτάτω ἄριστον εἶναι· τοῦτο δ᾽ ἐστὶ παιδικῶν τυχεῖν κατὰ

[185]   γενέσθαι πᾶν ἂν παντὶ προθυμηθείη, τοῦτο δὲ αὖ πάντων κάλλιστον· οὕτω

[185]   χρημάτων ὁτιοῦν ἂν ὁτῳοῦν ὑπηρετοῖ, τοῦτο δὲ οὐ καλόν. κατὰ τὸν

[181]   ἐπειδὰν ἤδη ἄρχωνται νοῦν ἴσχειν, τοῦτο δὲ πλησιάζει τῷ γενειάσκειν. παρεσκευασμένοι

[192]   ψευδόμενοι· οὐ γὰρ ὑπ᾽ ἀναισχυντίας τοῦτο δρῶσιν ἀλλ᾽ ὑπὸ θάρρους καὶ

[176]   δὲ μηδὲν εἶναι, τὸ μετὰ τοῦτο εἰσηγοῦμαι τὴν μὲν ἄρτι εἰσελθοῦσαν

[210]   τι θαυμαστὸν τὴν φύσιν καλόν, τοῦτο ἐκεῖνο, ὦ Σώκρατες, οὗ δὴ

[206]   τοῦτο θεῖον τὸ πρᾶγμα, καὶ τοῦτο ἐν θνητῷ ὄντι τῷ ζῴῳ

[221]   λόγους. Καὶ γὰρ οὖν καὶ τοῦτο ἐν τοῖς πρώτοις παρέλιπον, ὅτι

[180]   δεῖ ἐπαινεῖν. ἐγὼ οὖν πειράσομαι τοῦτο ἐπανορθώσασθαι, πρῶτον μὲν Ἔρωτα φράσαι

[199]   ἡ μήτηρ ὡσαύτως; Ὁμολογεῖσθαι καὶ τοῦτο. (Ἔτι τοίνυν, εἰπεῖν τὸν Σωκράτη,

[202]   δ᾽ ἐγώ. κἀγὼ εἶπον· Πῶς τοῦτο, ἔφην, λέγεις; καὶ ἥ, Ῥᾳδίως,

[198]   δὲ ἄρα, ὡς ἔοικεν, οὐ τοῦτο ἦν τὸ καλῶς ἐπαινεῖν ὁτιοῦν,

[206]   συνουσία τόκος ἐστίν. ἔστι δὲ τοῦτο θεῖον τὸ πρᾶγμα, καὶ τοῦτο

[221]   ὦ Ἀριστόφανες, τὸ σὸν δὴ τοῦτο, καὶ ἐκεῖ διαπορεύεσθαι ὥσπερ καὶ

[222]   ἀλλὰ τὸ σατυρικόν σου δρᾶμα τοῦτο καὶ σειληνικὸν κατάδηλον ἐγένετο. ἀλλ᾽

[178]   ὡς ὑπὸ παιδικῶν. ταὐτὸν δὲ τοῦτο καὶ τὸν ἐρώμενον ὁρῶμεν, ὅτι

[200]   μή, ἔχεις· σκόπει οὖν, ὅταν τοῦτο λέγῃς, ὅτι ἐπιθυμῶ τῶν παρόντων,

[189]   οὔ τι μὴ γελοῖα εἴπω (τοῦτο μὲν γὰρ ἂν κέρδος εἴη

[176]   Ἐπειδὴ τοίνυν, φάναι τὸν Ἐρυξίμαχον, τοῦτο μὲν δέδοκται, πίνειν ὅσον ἂν

[177]   ὥσπερ ὁ βέλτιστος Πρόδικος· καὶ τοῦτο μὲν ἧττον καὶ θαυμαστόν, ἀλλ᾽

[198]   περὶ ἑκάστου τοῦ ἐγκωμιαζομένου, καὶ τοῦτο μὲν ὑπάρχειν, ἐξ αὐτῶν δὲ

[205]   ὅλου ὀνόματι προσαγορεύεται. ποίησις γὰρ τοῦτο μόνον καλεῖται, καὶ οἱ ἔχοντες

[179]   ἐνίοις τῶν ἡρώων τὸν θεόν, τοῦτο ὁ Ἔρως τοῖς ἐρῶσι παρέχει

[192]   ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς οἴοιτ᾽ ἂν ἀκηκοέναι τοῦτο ὃ πάλαι ἄρα ἐπεθύμει, συνελθὼν

[212]   ὅτι καὶ ὅπῃ χαίρεις ὀνομάζων, τοῦτο ὀνόμαζε. Εἰπόντος δὲ ταῦτα τοῦ

[216]   οἶδεν. ὡς τὸ σχῆμα αὐτοῦ. τοῦτο οὐ σειληνῶδες; σφόδρα γε. τοῦτο

[178]   βίου τοῖς μέλλουσι καλῶς βιώσεσθαι, τοῦτο οὔτε συγγένεια οἵα τε ἐμποιεῖν

[201]   φάναι τὸν Σωκράτη· καὶ εἰ τοῦτο οὕτως ἔχει, ἄλλο τι ὁ

[195]   δὲ Φαίδρῳ πολλὰ ἄλλα ὁμολογῶν τοῦτο οὐχ ὁμολογῶ, ὡς Ἔρως Κρόνου

[217]   ἔχει. φασὶ γάρ πού τινα τοῦτο παθόντα οὐκ ἐθέλειν λέγειν οἷον

[199]   ἀλλ᾽ ὥσπερ ἂν εἰ αὐτὸ τοῦτο πατέρα ἠρώτων, ἆρα ὁ πατήρ

[183]   διώκων καὶ ~(βουλόμενος διαπράξασθαι πλὴν τοῦτο, πλὴν φιλοσοφίας, τὰ μέγιστα καρποῖτ᾽

[215]   ἄνευ ὀργάνων ψιλοῖς λόγοις ταὐτὸν (τοῦτο ποιεῖς. ἡμεῖς γοῦν ὅταν μέν

[185]   τὴν ῥῖνα, πτάρε· καὶ ἐὰν τοῦτο ποιήσῃς ἅπαξ ἢ δίς, καὶ

[181]   αὐτοῖς ὅ τι ἂν τύχωσι τοῦτο πράττειν, ὁμοίως μὲν ἀγαθόν, ὁμοίως

[206]   ἀλλὰ καὶ ἀεὶ εἶναι; Καὶ τοῦτο προσθετέον. Ἔστιν ἄρα συλλήβδην, ἔφη,

[217]   παιδικοῖς ἐπιβουλεύων. καί μοι οὐδὲ τοῦτο ταχὺ (ὑπήκουσεν, ὅμως δ᾽ οὖν

[178]   ἔρως. λέγω δὲ δὴ τί τοῦτο; τὴν ἐπὶ μὲν τοῖς αἰσχροῖς

[219]   ἀδελφοῦ πρεσβυτέρου. Τὸ δὴ μετὰ τοῦτο τίνα οἴεσθέ με διάνοιαν ἔχειν,

[205]   μόνον καλεῖται, καὶ οἱ ἔχοντες τοῦτο τὸ μόριον τῆς ποιήσεως ποιηταί.

[202]   μεταξὺ σοφίας καὶ ἀμαθίας; Τί τοῦτο; Τὸ ὀρθὰ δοξάζειν καὶ ἄνευ

[210]   ἔφη, τὸν ὀρθῶς ἰόντα ἐπὶ τοῦτο τὸ πρᾶγμα ἄρχεσθαι μὲν νέον

[197]   ὢν κάλλιστος καὶ ἄριστος μετὰ τοῦτο τοῖς ἄλλοις ἄλλων τοιούτων αἴτιος

[206]   σοι, ἔφη, ἐρῶ. ἔστι γὰρ τοῦτο τόκος ἐν καλῷ καὶ κατὰ

[206]   ξύντασις ἔρως ἂν καλοῖτο; τί τοῦτο τυγχάνει ὂν τὸ ἔργον; ἔχεις

[210]   ἐραστήν, ἑνὸς δὲ τὸ σφόδρα τοῦτο χαλάσαι καταφρονήσαντα καὶ σμικρὸν ἡγησάμενον·

[218]   εἶναι σοὶ μὴ οὐ καὶ τοῦτο χαρίζεσθαι καὶ εἴ τι ἄλλο

[214]   ἂν βούλῃ, καὶ εἰπὲ ὅτι τοῦτο ψεύδομαι· ἑκὼν γὰρ εἶναι οὐδὲν

Page
[215]	δὲ καὶ τἆλλα ἔοικας, μετὰ	τοῦτο	ἄκουε. ὑβριστὴς εἶ· ἢ οὔ;
[221]	παλαιῶν μήτε τῶν νῦν ὄντων,	τοῦτο	ἄξιον παντὸς θαύματος. οἷος γὰρ
[193]	ἀρχαίαν ἀπελθὼν φύσιν· εἰ δὲ	τοῦτο	ἄριστον, ἀναγκαῖον καὶ τῶν νῦν
[220]	δὲ βούλεσθε ἐν ταῖς μάχαις·	τοῦτο	γὰρ δὴ δίκαιόν γε αὐτῷ
[211]	ἄν τι ἅπτοιτο τοῦ τέλους.	τοῦτο	γὰρ δή ἐστι τὸ ὀρθῶς
[192]	ἐρωμένῳ ἐκ δυοῖν εἷς γενέσθαι.	τοῦτο	γάρ ἐστι τὸ αἴτιον, ὅτι
[216]	τοῦτο οὐ σειληνῶδες; σφόδρα γε.	τοῦτο	γὰρ οὗτος ἔξωθεν περιβέβληται, ὥσπερ
[216]	ἐν ἀνθρώποις· εἰ δ᾽ αὖ	τοῦτο	γένοιτο, εὖ οἶδα ὅτι πολὺ
[179]	ἐργασαμένων εὐαριθμήτοις δή τισιν ἔδοσαν	τοῦτο	γέρας οἱ θεοί, ἐξ Ἅιδου
[210]	ἐπὶ πᾶσιν τοῖς σώμασι κάλλος·	τοῦτο	δ᾽ ἐννοήσαντα καταστῆναι πάντων τῶν
[193]	τὸ τούτου ἐγγυτάτω ἄριστον εἶναι·	τοῦτο	δ᾽ ἐστὶ παιδικῶν τυχεῖν κατὰ
[185]	γενέσθαι πᾶν ἂν παντὶ προθυμηθείη,	τοῦτο	δὲ αὖ πάντων κάλλιστον· οὕτω
[185]	χρημάτων ὁτιοῦν ἂν ὁτῳοῦν ὑπηρετοῖ,	τοῦτο	δὲ οὐ καλόν. κατὰ τὸν
[181]	ἐπειδὰν ἤδη ἄρχωνται νοῦν ἴσχειν,	τοῦτο	δὲ πλησιάζει τῷ γενειάσκειν. παρεσκευασμένοι
[192]	ψευδόμενοι· οὐ γὰρ ὑπ᾽ ἀναισχυντίας	τοῦτο	δρῶσιν ἀλλ᾽ ὑπὸ θάρρους καὶ
[176]	δὲ μηδὲν εἶναι, τὸ μετὰ	τοῦτο	εἰσηγοῦμαι τὴν μὲν ἄρτι εἰσελθοῦσαν
[210]	τι θαυμαστὸν τὴν φύσιν καλόν,	τοῦτο	ἐκεῖνο, ὦ Σώκρατες, οὗ δὴ
[206]	τοῦτο θεῖον τὸ πρᾶγμα, καὶ	τοῦτο	ἐν θνητῷ ὄντι τῷ ζῴῳ
[221]	λόγους. Καὶ γὰρ οὖν καὶ	τοῦτο	ἐν τοῖς πρώτοις παρέλιπον, ὅτι
[180]	δεῖ ἐπαινεῖν. ἐγὼ οὖν πειράσομαι	τοῦτο	ἐπανορθώσασθαι, πρῶτον μὲν Ἔρωτα φράσαι
[199]	ἡ μήτηρ ὡσαύτως; Ὁμολογεῖσθαι καὶ	τοῦτο.	(Ἔτι τοίνυν, εἰπεῖν τὸν Σωκράτη,
[202]	δ᾽ ἐγώ. κἀγὼ εἶπον· Πῶς	τοῦτο,	ἔφην, λέγεις; καὶ ἥ, Ῥᾳδίως,
[198]	δὲ ἄρα, ὡς ἔοικεν, οὐ	τοῦτο	ἦν τὸ καλῶς ἐπαινεῖν ὁτιοῦν,
[206]	συνουσία τόκος ἐστίν. ἔστι δὲ	τοῦτο	θεῖον τὸ πρᾶγμα, καὶ τοῦτο
[221]	ὦ Ἀριστόφανες, τὸ σὸν δὴ	τοῦτο,	καὶ ἐκεῖ διαπορεύεσθαι ὥσπερ καὶ
[222]	ἀλλὰ τὸ σατυρικόν σου δρᾶμα	τοῦτο	καὶ σειληνικὸν κατάδηλον ἐγένετο. ἀλλ᾽
[178]	ὡς ὑπὸ παιδικῶν. ταὐτὸν δὲ	τοῦτο	καὶ τὸν ἐρώμενον ὁρῶμεν, ὅτι
[200]	μή, ἔχεις· σκόπει οὖν, ὅταν	τοῦτο	λέγῃς, ὅτι ἐπιθυμῶ τῶν παρόντων,
[189]	οὔ τι μὴ γελοῖα εἴπω	(τοῦτο	μὲν γὰρ ἂν κέρδος εἴη
[176]	Ἐπειδὴ τοίνυν, φάναι τὸν Ἐρυξίμαχον,	τοῦτο	μὲν δέδοκται, πίνειν ὅσον ἂν
[177]	ὥσπερ ὁ βέλτιστος Πρόδικος· καὶ	τοῦτο	μὲν ἧττον καὶ θαυμαστόν, ἀλλ᾽
[198]	περὶ ἑκάστου τοῦ ἐγκωμιαζομένου, καὶ	τοῦτο	μὲν ὑπάρχειν, ἐξ αὐτῶν δὲ
[205]	ὅλου ὀνόματι προσαγορεύεται. ποίησις γὰρ	τοῦτο	μόνον καλεῖται, καὶ οἱ ἔχοντες
[179]	ἐνίοις τῶν ἡρώων τὸν θεόν,	τοῦτο	ὁ Ἔρως τοῖς ἐρῶσι παρέχει
[192]	ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς οἴοιτ᾽ ἂν ἀκηκοέναι	τοῦτο	ὃ πάλαι ἄρα ἐπεθύμει, συνελθὼν
[212]	ὅτι καὶ ὅπῃ χαίρεις ὀνομάζων,	τοῦτο	ὀνόμαζε. Εἰπόντος δὲ ταῦτα τοῦ
[216]	οἶδεν. ὡς τὸ σχῆμα αὐτοῦ.	τοῦτο	οὐ σειληνῶδες; σφόδρα γε. τοῦτο
[178]	βίου τοῖς μέλλουσι καλῶς βιώσεσθαι,	τοῦτο	οὔτε συγγένεια οἵα τε ἐμποιεῖν
[201]	φάναι τὸν Σωκράτη· καὶ εἰ	τοῦτο	οὕτως ἔχει, ἄλλο τι ὁ
[195]	δὲ Φαίδρῳ πολλὰ ἄλλα ὁμολογῶν	τοῦτο	οὐχ ὁμολογῶ, ὡς Ἔρως Κρόνου
[217]	ἔχει. φασὶ γάρ πού τινα	τοῦτο	παθόντα οὐκ ἐθέλειν λέγειν οἷον
[199]	ἀλλ᾽ ὥσπερ ἂν εἰ αὐτὸ	τοῦτο	πατέρα ἠρώτων, ἆρα ὁ πατήρ
[183]	διώκων καὶ ~(βουλόμενος διαπράξασθαι πλὴν	τοῦτο,	πλὴν φιλοσοφίας, τὰ μέγιστα καρποῖτ᾽
[215]	ἄνευ ὀργάνων ψιλοῖς λόγοις ταὐτὸν	(τοῦτο	ποιεῖς. ἡμεῖς γοῦν ὅταν μέν
[185]	τὴν ῥῖνα, πτάρε· καὶ ἐὰν	τοῦτο	ποιήσῃς ἅπαξ ἢ δίς, καὶ
[181]	αὐτοῖς ὅ τι ἂν τύχωσι	τοῦτο	πράττειν, ὁμοίως μὲν ἀγαθόν, ὁμοίως
[206]	ἀλλὰ καὶ ἀεὶ εἶναι; Καὶ	τοῦτο	προσθετέον. Ἔστιν ἄρα συλλήβδην, ἔφη,
[217]	παιδικοῖς ἐπιβουλεύων. καί μοι οὐδὲ	τοῦτο	ταχὺ (ὑπήκουσεν, ὅμως δ᾽ οὖν
[178]	ἔρως. λέγω δὲ δὴ τί	τοῦτο;	τὴν ἐπὶ μὲν τοῖς αἰσχροῖς
[219]	ἀδελφοῦ πρεσβυτέρου. Τὸ δὴ μετὰ	τοῦτο	τίνα οἴεσθέ με διάνοιαν ἔχειν,
[205]	μόνον καλεῖται, καὶ οἱ ἔχοντες	τοῦτο	τὸ μόριον τῆς ποιήσεως ποιηταί.
[202]	μεταξὺ σοφίας καὶ ἀμαθίας; Τί	τοῦτο;	Τὸ ὀρθὰ δοξάζειν καὶ ἄνευ
[210]	ἔφη, τὸν ὀρθῶς ἰόντα ἐπὶ	τοῦτο	τὸ πρᾶγμα ἄρχεσθαι μὲν νέον
[197]	ὢν κάλλιστος καὶ ἄριστος μετὰ	τοῦτο	τοῖς ἄλλοις ἄλλων τοιούτων αἴτιος
[206]	σοι, ἔφη, ἐρῶ. ἔστι γὰρ	τοῦτο	τόκος ἐν καλῷ καὶ κατὰ
[206]	ξύντασις ἔρως ἂν καλοῖτο; τί	τοῦτο	τυγχάνει ὂν τὸ ἔργον; ἔχεις
[210]	ἐραστήν, ἑνὸς δὲ τὸ σφόδρα	τοῦτο	χαλάσαι καταφρονήσαντα καὶ σμικρὸν ἡγησάμενον·
[218]	εἶναι σοὶ μὴ οὐ καὶ	τοῦτο	χαρίζεσθαι καὶ εἴ τι ἄλλο
[214]	ἂν βούλῃ, καὶ εἰπὲ ὅτι	τοῦτο	ψεύδομαι· ἑκὼν γὰρ εἶναι οὐδὲν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 1/03/2005