Page |
[214] |
ἐπὶ
δεξιὰ
καὶ
οὕτω
τοὺς
|
ἄλλους. |
Ἀλλά,
φάναι,
ὦ
Ἐρυξίμαχε,
τὸν |
[175] |
ἀλλ᾽
ἡμᾶς,
ὦ
παῖδες,
τοὺς
|
ἄλλους |
ἑστιᾶτε.
πάντως
παρατίθετε
ὅτι
ἂν |
[175] |
ἐπὶ
δεῖπνον
καὶ
τούσδε
τοὺς
|
(ἄλλους, |
θεραπεύετε,
ἵν᾽
ὑμᾶς
ἐπαινῶμεν.
Μετὰ |
[223] |
ἐξεγρόμενος
δὲ
ἰδεῖν
τοὺς
μὲν
|
ἄλλους |
καθεύδοντας
καὶ
οἰχομένους,
Ἀγάθωνα
δὲ |
[173] |
σαυτόν
τε
κακηγορεῖς
καὶ
τοὺς
|
ἄλλους, |
καὶ
δοκεῖς
μοι
ἀτεχνῶς
πάντας |
[221] |
ἄν
τις
καὶ
Βρασίδαν
καὶ
|
ἄλλους, |
καὶ
οἷος
αὖ
Περικλῆς,
καὶ |
[221] |
δὲ
καὶ
ἕτεροι·
(καὶ
τοὺς
|
ἄλλους |
κατὰ
ταὔτ᾽
ἄν
τις
ἀπεικάζοι· |
[199] |
οὖν
Φαῖδρον
ἔφη
καὶ
τοὺς
|
ἄλλους |
κελεύειν
λέγειν,
ὅπῃ
αὐτὸς
οἴοιτο |
[215] |
λέγοντος
καὶ
πάνυ
ἀγαθοῦ
ῥήτορος
|
ἄλλους |
λόγους,
οὐδὲν
μέλει
ὡς
ἔπος |
[215] |
τῶν
τούτου,
ὁρῶ
δὲ
καὶ
|
ἄλλους |
παμπόλλους
τὰ
αὐτὰ
πάσχοντας.
Περικλέους |
[222] |
καὶ
Εὐθύδημον
τὸν
Διοκλέους
καὶ
|
ἄλλους |
πάνυ
πολλούς,
οὓς
οὗτος
ἐξαπατῶν |
[212] |
πεπεισμένος
δὲ
πειρῶμαι
καὶ
τοὺς
|
ἄλλους |
πείθειν
ὅτι
τούτου
τοῦ
κτήματος |
[209] |
ἀποβλέψας
καὶ
Ἡσίοδον
καὶ
τοὺς
|
ἄλλους |
ποιητὰς
τοὺς
ἀγαθοὺς
ζηλῶν,
οἷα |
[173] |
ὑπερφυῶς
ὡς
χαίρω·
ὅταν
δὲ
|
ἄλλους |
τινάς,
ἄλλως
τε
καὶ
τοὺς |
[180] |
ἔφη
εἰπεῖν,
μετὰ
δὲ
Φαῖδρον
|
ἄλλους |
τινὰς
εἶναι,
ὧν
οὐ
πάνυ |
[223] |
Ἐρυξίμαχον
καὶ
τὸν
Φαῖδρον
καὶ
|
ἄλλους |
τινὰς
ἔφη
ὁ
Ἀριστόδημος
οἴχεσθαι |
[212] |
τήν
τε
αὐλητρίδα
ὑπολαβοῦσαν
καὶ
|
ἄλλους |
τινὰς
τῶν
ἀκολούθων,
καὶ
ἐπιστῆναι |