Page |
[210] |
οἵτινες
ποιήσουσι
βελτίους
τοὺς
νέους,
|
ἵνα |
ἀναγκασθῇ
αὖ
θεάσασθαι
τὸ
ἐν |
[213] |
Ἀγάθων,
φάναι,
μετάδος
τῶν
ταινιῶν,
|
ἵνα |
ἀναδήσωμεν
καὶ
τὴν
τούτου
ταυτηνὶ |
[199] |
μοι
Ἀγάθωνα
σμίκρ᾽
ἄττα
ἐρέσθαι,
|
ἵνα |
ἀνομολογησάμενος
παρ᾽
αὐτοῦ
οὕτως
ἤδη |
[212] |
τῇ
κεφαλῇ
ἔχων
τὰς
ταινίας,
|
ἵνα |
ἀπὸ
τῆς
ἐμῆς
κεφαλῆς
τὴν |
[213] |
τὸν
Ἀγάθωνα·
Ὑπολύετε,
παῖδες,
Ἀλκιβιάδην,
|
ἵνα |
ἐκ
τρίτων
κατακέηται.
Πάνυ
γε, |
[191] |
ἐν
τῷ
θήλει,
τῶνδε
ἕνεκα,
|
ἵνα |
ἐν
τῇ
συμπλοκῇ
ἅμα
μὲν |
[190] |
αὐχένος
ἥμισυ
πρὸς
τὴν
τομήν,
|
ἵνα |
θεώμενος
τὴν
αὑτοῦ
τμῆσιν
κοσμιώτερος |
[194] |
ὦ
Σώκρατες,
εἰπεῖν
τὸν
Ἀγάθωνα,
|
ἵνα |
θορυβηθῶ
διὰ
τὸ
οἴεσθαι
τὸ |
[210] |
ἐπιτηδεύματα
ἐπὶ
τὰς
ἐπιστήμας
ἀγαγεῖν,
|
ἵνα |
ἴδῃ
αὖ
ἐπιστημῶν
κάλλος,
καὶ |
[186] |
δὲ
ἀπὸ
τῆς
ἰατρικῆς
λέγων,
|
ἵνα |
καὶ
πρεσβεύωμεν
τὴν
τέχνην.
ἡ |
[174] |
σὺ
κελεύῃς.
Ἕπου
τοίνυν,
ἔφη,
|
ἵνα |
καὶ
τὴν
παροιμίαν
διαφθείρωμεν
μεταβάλλοντες, |
[175] |
φάναι,
Σώκρατες,
παρ᾽
ἐμὲ
κατάκεισο,
|
ἵνα |
καὶ
τοῦ
σοφοῦ
ἁπτόμενός
σου |
[193] |
ἐδεήθην
σου,
μὴ
κωμῳδήσῃς
αὐτόν,
|
ἵνα |
καὶ
τῶν
λοιπῶν
ἀκούσωμεν
τί |
[174] |
ὡς
καὶ
χθὲς
ζητῶν
σε,
|
ἵνα |
καλέσαιμι,
οὐχ
οἷός
τ᾽
ἦ |
[174] |
τήμερον
παρέσεσθαι.
ταῦτα
δὴ
ἐκαλλωπισάμην,
|
ἵνα |
καλὸς
παρὰ
καλὸν
ἴω.
ἀλλὰ |
[175] |
μὲν
ἔφη
ἀπονίζειν
τὸν
παῖδα
|
ἵνα |
κατακέοιτο·
ἄλλον
δέ
τινα
τῶν |
[199] |
τὸν
Σωκράτη,
ἀπόκριναι
ὀλίγῳ
πλείω,
|
ἵνα |
μᾶλλον
καταμάθῃς
ὃ
βούλομαι.
εἰ |
[216] |
ἐπισχόμενος
τὰ
ὦτα
οἴχομαι
φεύγων,
|
ἵνα |
μὴ
αὐτοῦ
καθήμενος
παρὰ
τούτῳ |
[199] |
οὐ
πρὸς
τοὺς
ὑμετέρους
λόγους,
|
ἵνα |
μὴ
γέλωτα
ὄφλω.
ὅρα
οὖν, |
[181] |
νόμον
εἶναι
μὴ
ἐρᾷν
(παίδων,
|
ἵνα |
μὴ
εἰς
ἄδηλον
πολλὴ
σπουδὴ |
[182] |
νέος
οὔτε
παλαιὸς
ὡς
αἰσχρόν,
|
ἵνα, |
οἶμαι,
μὴ
πράγματ᾽
ἔχωσιν
λόγῳ |
[193] |
ἅπαντα
παρακελεύεσθαι
εὐσεβεῖν
περὶ
(θεούς,
|
ἵνα |
τὰ
μὲν
ἐκφύγωμεν,
τῶν
δὲ |
[205] |
εὐδαίμονες,
καὶ
οὐκέτι
προσδεῖ
ἐρέσθαι
|
ἵνα |
τί
δὲ
βούλεται
εὐδαίμων
εἶναι |
[210] |
πᾶν
αὐτὸ
αὑτῷ
ξυγγενές
ἐστιν,
|
ἵνα |
τὸ
περὶ
τὸ
σῶμα
καλὸν |
[223] |
μείναιμι,
ἀλλὰ
παντὸς
μᾶλλον
μεταναστήσομαι,
|
ἵνα |
ὑπὸ
Σωκράτους
ἐπαινεθῶ.
Ταῦτα
ἐκεῖνα, |
[184] |
τὸ
ἁλίσκεσθαι
ταχὺ
αἰσχρὸν
νενόμισται,
|
ἵνα |
χρόνος
ἐγγένηται,
ὃς
δὴ
δοκεῖ |
[222] |
μέσῳ
ἐμοῦ
τε
καὶ
σοῦ,
|
ἵνα |
χωρὶς
ἡμᾶς
διαλάβῃ·
οὐδὲν
οὖν |