Livre, par.
[10, 122]	πάρωρος πρὸς τὸ κατὰ ψυχὴν	ὑγιαῖνον.	Ὁ δὲ λέγων ἢ μήπω
[10, 138]	ὥσπερ τὴν ἰατρικὴν διὰ τὴν	ὑγίειαν,	καθά φησι καὶ Διογένης ἐν
[10, 128]	οἶδεν ἐπὶ τὴν τοῦ σώματος	ὑγίειαν	καὶ τὴν τῆς ψυχῆς ἀταραξίαν,
[10, 121]	ἁμαρτήματα ἄνισα εἶναι. Καὶ τὴν	ὑγίειαν	τισὶ μὲν ἀγαθόν, τισὶ δὲ
[10, 131]	καὶ οὐ πολυτελέσι διαίταις καὶ	ὑγιείας	ἐστὶ συμπληρωτικὸν καὶ πρὸς τὰς
[10, 108]	τῶν τοιούτων, ἃ τῆς τοιαύτης	ὑγρασίας	ἀποτελεστικὰ γίνεται· καὶ κατ' ἀναφορὰν
[10, 108]	τὸ αὐτὸ λαβόντων καὶ ἀποτέλεσιν	ὑγρασίας	καὶ πάλιν φορὰν ἐπὶ τοὺς
[10, 99]	μὲν θλιβομένων, ᾗ δὲ μεταβαλλόντων	ὕδατα	δύναται συντελεῖσθαι, ~ἔτι τε ῥευμάτων
[10, 108]	ἢ ἀπὸ νοτερῶν τόπων ἢ	ὕδατα	κεκτημένων, ἐν οἵοις τόποις μάλιστα
[10, 15]	αὐτὸν εἰς πύελον χαλκῆν κεκραμένην	ὕδατι	θερμῷ καὶ αἰτήσαντα ἄκρατον ῥοφῆσαι·
[10, 11]	τέ φησιν ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς,	ὕδατι	μόνον ἀρκεῖσθαι καὶ ἄρτῳ λιτῷ.
[10, 109]	πρόσκρισιν, ἃ συνελασθέντα πῆξιν τῷ	ὕδατι	παρεσκεύασε, ποσὰ τῶν περιφερῶν ἐκθλίψαντα.
[10, 109]	καὶ ὀξυγωνίων τῶν ἐν τῷ	ὕδατι	ὑπαρχόντων· καὶ κατὰ τὴν> ἔξωθεν
[10, 109]	πρόσλαμψιν τοῦ ἡλίου πρὸς ἀέρα	ὑδατοειδῆ·	ἢ κατὰ σύμφυσιν ἰδίαν τοῦ
[10, 107]	ἂν πρὸς ἄλληλα θλιβομένων τῶν>	ὑδατοειδῶν	καὶ συμπαρακειμένων· ἃ οἱονεὶ σύνωσιν
[10, 107]	κατὰ μέρη ὁμαλῶς περιισταμένων εἴτε	ὑδατοειδῶν	τινων εἴτε πνευματωδῶν. Χιόνα δ'
[10, 106]	καταμέρισιν· καὶ κατὰ> πῆξιν μετριωτέραν	ὑδατοειδῶν	τινων, καὶ> ὁμοῦ ῥῆξιν, ἅμα
[10, 106]	κατὰ μικρὸν παρεισδυομένης, καὶ καθ'	ὕδατος	ἀφθόνου συλλογήν· τὰ δὲ λοιπὰ
[10, 107]	Χιόνα δ' ἐνδέχεται συντελεῖσθαι καὶ	ὕδατος	λεπτοῦ ἐκχεομένου ἐκ τῶν νεφῶν
[10, 109]	τοῦ περιφεροῦς σχηματισμοῦ ἐκ τοῦ	ὕδατος,	σύνωσιν δὲ τῶν σκαληνῶν καὶ
[10, 99]	συλλογὴν ἀπό τε γῆς καὶ	ὑδάτων·	καὶ κατ' ἄλλους δὲ τρόπους
[10, 11]	οἰνιδίου ἠρκοῦντο, τὸ δὲ πᾶν	ὕδωρ	ἦν αὐτοῖς ποτόν. Τόν τ'
[10, 131]	ἔνδειαν ἐξαιρεθῇ· ~καὶ μᾶζα καὶ	ὕδωρ	τὴν ἀκροτάτην ἀποδίδωσιν ἡδονὴν ἐπειδὰν
[10, 26]	Ἐπίκουροι τρεῖς· ὅ τε Λεοντέως	υἱὸς	καὶ Θεμίστας· ἕτερος Μάγνης· τέταρτος
[10, 19]	καὶ Ἀμυνόμαχος καὶ Τιμοκράτης τοῦ	υἱοῦ	τοῦ Μητροδώρου Ἐπικούρου καὶ τοῦ
[10, 19]	τοῦ Μητροδώρου Ἐπικούρου καὶ τοῦ	υἱοῦ	τοῦ Πολυαίνου, φιλοσοφούντων αὐτῶν καὶ
[10, 112]	διὰ τὸ ἑξῆς μὲν αὐτοῖς	ὕλην	ἐπιτηδείαν μὴ εἶναι, ἐν δὲ
[10, 93]	κατὰ ἀέρος ἀντέξωσιν ἢ καὶ	ὕλης	ἀεὶ ἐπιτηδείας ἐχομένως ἐμπιπραμένης τῆς
[10, 5]	ἀφίκησθε, αὐτὸς τρικύλιστος, ὅπου ἂν	ὑμεῖς	καὶ Θεμίστα παρακαλῆτε, ὠθεῖσθαι. Πρὸς
[10, 5]	τε, φησίν, εἰμί, ἐὰν μὴ	ὑμεῖς	πρός με ἀφίκησθε, αὐτὸς τρικύλιστος,
[10, 22]	τελευταίαν ἡμέραν τοῦ βίου ἐγράφομεν	ὑμῖν	ταυτί. Στραγγουρικά τε παρηκολούθει καὶ
[10, 11]	καὶ Ἀθήναιος δι' ἐπιγράμματος οὕτως	ὑμνεῖ·	~Ἄνθρωποι, μοχθεῖτε τὰ χείρονα, καὶ
[10, 101]	θλίψεως τῶν νεφῶν γινομένης, εἴθ'	ὑπ'	ἀλλήλων εἴθ' ὑπὸ πνευμάτων· καὶ
[10, 53]	γὰρ ἔνδειαν ἕξει τοῦτο πάσχων	ὑπ'	ἐκείνης, ἀλλ' εὐθὺς τὴν γινομένην
[10, 135]	ὅμοιον σεαυτῷ, καὶ οὐδέποτε οὔθ'	ὕπαρ	οὔτ' ὄναρ διαταραχθήσῃ, ζήσεις δὲ
[10, 135]	μαντικὴ οὖσα ἀνύπαρκτος, εἰ καὶ	ὑπαρκτή,	οὐθὲν παρ' ἡμᾶς ἡγητέα τὰ
[10, 86]	ὅπερ ἐπὶ τῶν μετεώρων οὐχ	ὑπάρχει,	ἀλλὰ ταῦτά γε πλεοναχὴν ἔχει
[10, 140]	ἡδέως. Ὅτῳ δὲ τοῦτο μὴ	ὑπάρχει	ἐξ οὗ ζῆν φρονίμως, καὶ
[10, 149]	δὲ ἐπαναγουσῶν ἐὰν μὴ συντελεσθῶσιν,	ὑπάρχει	ἡ σπουδὴ σύντονος, παρὰ κενὴν
[10, 87]	τινα φαινομένων, ἃ θεωρεῖται ᾗ	ὑπάρχει,	καὶ οὐ τὰ ἐν τοῖς
[10, 48]	χρόνον, εἰ καὶ ἐνίοτε συγχεομένη	ὑπάρχει,	καὶ συστάσεις ἐν τῷ περιέχοντι
[10, 140]	φρονίμως, καὶ καλῶς καὶ δικαίως	ὑπάρχει,	οὐκ ἔστι τοῦτον ἡδέως ζῆν.
[10, 132]	φρόνησις· διὸ καὶ φιλοσοφίας τιμιώτερον	ὑπάρχει	φρόνησις, ἐξ ἧς αἱ λοιπαὶ
[10, 125]	τῷ κατειληφότι γνησίως τὸ μηθὲν	ὑπάρχειν	ἐν τῷ μὴ ζῆν δεινόν·
[10, 55]	πᾶν μέγεθος ἐν ταῖς ἀτόμοις	ὑπάρχειν,	ἵνα μὴ τὰ φαινόμενα ἀντιμαρτυρῇ·
[10, 57]	τοὔμπροσθεν βαδίζοντα εἰς τὸ ἄπειρον	ὑπάρχειν	κατὰ τὸ> τοιοῦτον ἀφικνεῖσθαι τῇ
[10, 131]	Ὅταν οὖν λέγωμεν ἡδονὴν τέλος	ὑπάρχειν,	οὐ τὰς τῶν ἀσώτων ἡδονὰς
[10, 56]	γινόμενα ἀποδοθήσεται. Πᾶν δὲ μέγεθος	ὑπάρχειν	οὔτε χρήσιμόν ἐστι πρὸς τὰς
[10, 122]	λέγων ἢ μήπω τοῦ φιλοσοφεῖν	ὑπάρχειν	ὥραν ἢ παρεληλυθέναι τὴν ὥραν
[10, 15]	ὕστερον τῆς Πλάτωνος τελευτῆς ἑπτά.	~Ὑπάρχοντα	δ' αὐτὸν ἐτῶν δύο καὶ
[10, 14]	Σάμῳ. Ἄρξασθαί τε φιλοσοφεῖν ἐτῶν	ὑπάρχοντα	δυοκαίδεκα, ἀφηγήσασθαι δὲ τῆς σχολῆς
[10, 21]	~Δοῦναι δὲ τὰ βιβλία τὰ	ὑπάρχοντα	ἡμῖν πάντα Ἑρμάρχῳ. Ἐὰν δέ
[10, 38]	κριτηρίων, ὁμοίως δὲ καὶ τὰ	ὑπάρχοντα	πάθη, ὅπως ἂν καὶ τὸ
[10, 20]	ὅσον ἂν ἐπιδέχηται ἀπὸ τῶν	ὑπαρχόντων	ἀφαιροῦντες μετὰ τῆς Ἑρμάρχου γνώμης.
[10, 109]	ὀξυγωνίων τῶν ἐν τῷ ὕδατι	ὑπαρχόντων·	καὶ κατὰ τὴν> ἔξωθεν δὲ
[10, 44]	ποιεῖσθαι· ἥ τε στερεότης ἡ	ὑπάρχουσα	αὐταῖς κατὰ τὴν σύγκρουσιν τὸν
[10, 59]	ἀοράτων. Ἡ γὰρ κοινότης ἡ	ὑπάρχουσα	αὐτοῖς πρὸς τὰ ἀμετάβολα ἱκανὴ
[10, 72]	βελτίους μεταληπτέον, ἀλλ' αὐταῖς ταῖς	ὑπαρχούσαις	κατ' αὐτοῦ χρηστέον, οὔτε ἄλλο
[10, 57]	ὅτι ἄπειροι ὄγκοι ἔν τινι	ὑπάρχουσιν	ἢ ὁπηλίκοι οὖν, ἔστι νοῆσαι,
[10, 19]	Ἀμυνόμαχος καὶ Τιμοκράτης ἐκ τῶν	ὑπαρχουσῶν	ἡμῖν προσόδων εἰς τροφὴν τούτοις,
[10, 122]	ὢν μελλέτω φιλοσοφεῖν, μήτε γέρων	ὑπάρχων	κοπιάτω φιλοσοφῶν· οὔτε γὰρ ἄωρος
[10, 123]	ἡ κοινὴ τοῦ θεοῦ νόησις	ὑπεγράφη,	μηθὲν μήτε τῆς ἀφθαρσίας ἀλλότριον
[10, 77]	τὰς τοιαύτας ἐννοίας, ἵνα μηδ'	ὑπεναντίαι	ἐξ αὐτῶν γένωνται> τῷ σεμνώματι
[10, 81]	δοξάζειν εἶναι> καὶ ἄφθαρτα, καὶ	ὑπεναντίας	ἔχειν τούτοις βουλήσεις ἅμα καὶ
[10, 77]	ἐν ταῖς ψυχαῖς αὐτὴ ἡ	ὑπεναντιότης	παρασκευάσει. Ὅθεν δὴ κατὰ τὰς
[10, 139]	ἡδονῶν ἡ παντὸς τοῦ ἀλγοῦντος	ὑπεξαίρεσις.	Ὅπου δ' ἂν τὸ ἡδόμενον
[10, 149]	ποικιλλούσας μόνον τὴν ἡδονήν, μὴ	ὑπεξαιρουμένας	δὲ τὸ ἄλγημα, ὡς πολυτελῆ
[10, 87]	φαινομένοις, ὅταν τις τὸ πιθανολογούμενον	ὑπὲρ	αὐτῶν δεόντως καταλίπῃ· ὅταν δέ
[10, 92]	ἀντιμαρτυρεῖ. Καὶ> κατ' ἐκφάνειάν τε	ὑπὲρ	γῆς καὶ πάλιν ἐπιπροσθέτησιν τὸ
[10, 98]	κινήσεις γίνεσθαι καὶ πάλιν βραδείας	ὑπὲρ	γῆς, παρὰ τὸ μήκη τόπων
[10, 111]	διὰ χρόνων τοῦ οὐρανοῦ ἴσχοντος	ὑπὲρ	ἡμᾶς, ὥστε τὰ τοιαῦτα ἄστρα
[10, 124]	ὑπολήψεις ψευδεῖς αἱ τῶν πολλῶν	ὑπὲρ	θεῶν ἀποφάσεις· ἔνθεν αἱ μέγισται
[10, 60]	παρ' ἡμῶν φερόμενον εἰς> τοὺς	ὑπὲρ	κεφαλῆς ἡμῶν τόπους ἀφικνῆται ἢ
[10, 60]	ἢ κάτω. Εἰς μέντοι τὸ	ὑπὲρ	κεφαλῆς, ὅθεν ἂν στῶμεν, εἰς
[10, 82]	ἐγίνετο ἐξαιτιολογήσομεν ὀρθῶς καὶ ἀπολύσομεν,	ὑπέρ	τε μετεώρων αἰτιολογοῦντες καὶ τῶν
[10, 80]	ἡμῖν τὸ ὅμοιον γίνεται, αἰτιολογητέον	ὑπέρ	τε τῶν μετεώρων καὶ παντὸς
[10, 25]	ὁ Κηποτύραννος γέγονεν ἐλλόγιμος, ὃς	ὑπὲρ	τετρακόσια συνέγραψε βιβλία· δύο τε
[10, 83]	ἐπιβολάς, τὰς πλείστας τῶν περιοδειῶν	ὑπὲρ	τῆς ὅλης φύσεως ποιεῖσθαι· ὅσοι
[10, 82]	σοι, ὦ Ἡρόδοτε, ἔστι κεφαλαιωδέστατα	ὑπὲρ	τῆς τῶν ὅλων φύσεως ἐπιτετμημένα.
[10, 145]	λαβοῦσα τὸν ἐπιλογισμὸν καὶ τοὺς	ὑπὲρ	τοῦ αἰῶνος φόβους ἐκλύσασα τὸν
[10, 150]	μὴ ἐδύνατο συνθήκας ποιεῖσθαι τὰς	ὑπὲρ	τοῦ μὴ βλάπτειν ἄλληλα μηδὲ
[10, 150]	ποτε ἀεὶ τόπους συνθήκη τις	ὑπὲρ	τοῦ μὴ βλάπτειν ἢ βλάπτεσθαι.
[10, 150]	ἐβούλετο τὰς συνθήκας ποιεῖσθαι τὰς	ὑπὲρ	τοῦ μὴ βλάπτειν μηδὲ βλάπτεσθαι.
[10, 148]	αὐτὴ γνώμη θαρρεῖν τε ἐποίησεν	ὑπὲρ	τοῦ μηθὲν αἰώνιον εἶναι δεινὸν
[10, 80]	ἦν, ~οὐ δεῖ νομίζειν τὴν	ὑπὲρ	τούτων χρείαν ἀκρίβειαν μὴ ἀπειληφέναι
[10, 78]	~Καὶ μὴν καὶ τὸ> τὴν	ὑπὲρ	τῶν κυριωτάτων αἰτίαν ἐξακριβῶσαι φυσιολογίας
[10, 143]	~Οὐκ ἦν τὸ φοβούμενον λύειν	ὑπὲρ	τῶν κυριωτάτων μὴ κατειδότα τίς
[10, 151]	φόβῳ εἰ μὴ λήσει τοὺς	ὑπὲρ	τῶν τοιούτων ἐφεστηκότας κολαστάς. Οὐκ
[10, 121]	ὕπνους δὲ ὅμοιον ἔσεσθαι· καὶ	ὑπὲρ	φίλου ποτὲ τεθνήξεσθαι. {Τὸ ἑξῆς}
[10, 129]	ἀλλ' ἔστιν ὅτε πολλὰς ἡδονὰς	ὑπερβαίνομεν,	ὅταν πλεῖον ἡμῖν τὸ δυσχερὲς
[10, 26]	δὲ πολυγραφώτατος ὁ Ἐπίκουρος, πάντας	ὑπερβαλλόμενος	πλήθει βιβλίων· κύλινδροι μὲν γὰρ
[10, 10]	πατρίδα φιλίας ἄλεκτος ἡ διάθεσις·	ὑπερβολῇ	γὰρ ἐπιεικείας οὐδὲ πολιτείας ἥψατο.
[10, 22]	τε παρηκολούθει καὶ δυσεντερικὰ πάθη	ὑπερβολὴν	οὐκ ἀπολείποντα τοῦ ἐν ἑαυτοῖς
[10, 42]	κενὸν διεσπαρμένα, οὐκ ἔχοντα τὰ	ὑπερείδοντα	καὶ στέλλοντα κατὰ τὰς ἀνακοπάς·
[10, 44]	ἑκάστην αὐτὴν τοῦτο παρασκευάζει, τὴν	ὑπέρεισιν	οὐχ οἵα τε οὖσα ποιεῖσθαι·
[10, 140]	χρόνον πάρεστι, τὸ δὲ μόνον	ὑπερτεῖνον	τὸ ἡδόμενον κατὰ σάρκα οὐ
[10, 51]	λοιπῶν κριτηρίων οὐκ ἄν ποτε	ὑπῆρχε	τοῖς οὖσί τε καὶ ἀληθέσι
[10, 51]	τὸ δὲ διημαρτημένον οὐκ ἂν	ὑπῆρχεν	εἰ μὴ ἐλαμβάνομεν καὶ ἄλλην
[10, 142]	καὶ περὶ ὅλον τὸ ἄθροισμα	ὑπῆρχεν	ἢ τὰ κυριώτατα μέρη τῆς
[10, 66]	τῶν φόβων καὶ τῆς χαρᾶς.	Ὕπνον	τε γίνεσθαι τῶν τῆς ψυχῆς
[10, 51]	ἐν εἰκόνι λαμβανομένων ἢ καθ'	ὕπνους	γινομένων ἢ κατ' ἄλλας τινὰς
[10, 121]	καὶ οὐκ ἀπορήσειν· καὶ καθ'	ὕπνους	δὲ ὅμοιον ἔσεσθαι· καὶ ὑπὲρ
[10, 75]	τὴν φύσιν πολλὰ καὶ παντοῖα	ὑπὸ	αὐτῶν τῶν πραγμάτων διδαχθῆναί τε
[10, 143]	ἄνωθεν ὑπόπτων καθεστώτων καὶ τῶν	ὑπὸ	γῆς καὶ ἁπλῶς τῶν ἐν
[10, 1]	Μακεδόνος καὶ τῶν Ἀθηναίων ἐκπεσόντων	ὑπὸ	Περδίκκου μετελθεῖν εἰς Κολοφῶνα πρὸς
[10, 104]	εἰς τοὺς κάτω τόπους στυλοειδῶς	ὑπὸ	πνεύματος ἀθρόου ὠσθέντος καὶ διὰ
[10, 107]	καὶ θλίψεις ἐπιτηδείων νεφῶν ἀεὶ	ὑπὸ	πνεύματος σφοδράς, εἶτα τούτου πῆξιν
[10, 102]	~καὶ κατὰ ῥήξεις δὲ νεφῶν	ὑπὸ	πνευμάτων ἔκπτωσίν τε πυρὸς ἀποτελεστικῶν
[10, 101]	γινομένης, εἴθ' ὑπ' ἀλλήλων εἴθ'	ὑπὸ	πνευμάτων· καὶ κατ' ἐμπερίληψιν δὲ
[10, 101]	κατ' ἐκριπισμὸν ἐκ τῶν νεφῶν	ὑπὸ	πνευμάτων τῶν τοιούτων σωμάτων ἃ
[10, 75]	ἀναγκασθῆναι· τὸν δὲ λογισμὸν τὰ	ὑπὸ	ταύτης παρεγγυηθέντα ὕστερον ἐπακριβοῦν καὶ
[10, 134]	μέντοι μεγάλων ἀγαθῶν ἢ κακῶν	ὑπὸ	ταύτης χορηγεῖσθαι) ~κρεῖττον εἶναι νομίζοντος
[10, 62]	ἀλλὰ πυκνὸν ἀντικόπτουσιν, ἕως ἂν	ὑπὸ	τὴν αἴσθησιν τὸ συνεχὲς τῆς
[10, 114]	τὸ τὴν ἐναντίαν κινεῖσθαι ἀντισπώμενα	ὑπὸ	τῆς αὐτῆς δίνης· καὶ παρὰ
[10, 101]	ἄστρων κατεσπαρμένου φωτός, εἶτα συνελαυνομένου	ὑπὸ	τῆς κινήσεως νεφῶν τε καὶ
[10, 110]	τὸ τὸ διάστημα πάντοθεν ἴσον	ὑπὸ	τῆς ὄψεως θεωρεῖσθαι, ἢ σύνωσιν
[10, 53]	οὖν δεῖ νομίζειν τὸν ἀέρα	ὑπὸ	τῆς προϊεμένης φωνῆς ἢ καὶ
[10, 133]	πόνους ἔχει βραχεῖς, τὴν δὲ	ὑπό	τινων δεσπότιν εἰσαγομένην πάντων ἐγγελῶντος
[10, 90]	καθ' ἑαυτὰ γενόμενα ὕστερον ἐμπεριελαμβάνετο	ὑπὸ	τοῦ κόσμου {καὶ ὅσα γε
[10, 64]	εἰλήφει ἂν ταύτην, εἰ μὴ	ὑπὸ	τοῦ λοιποῦ ἀθροίσματος ἐστεγάζετό πως.
[10, 137]	ἵνα καὶ ὁ Ἡρακλῆς καταβιβρωσκόμενος	ὑπὸ	τοῦ χιτῶνος βοᾷ, δάκνων ἰύζων·
[10, 113]	μανικὸν καὶ οὐ καθηκότως πραττόμενον	ὑπὸ	τῶν τὴν ματαίαν ἀστρολογίαν ἐζηλωκότων
[10, 73]	δὲ βραδύτερον, καὶ τὰ μὲν	ὑπὸ	τῶν τοιῶνδε, τὰ δὲ ὑπὸ
[10, 73]	ὑπὸ τῶν τοιῶνδε, τὰ δὲ	ὑπὸ	τῶν τοιῶνδε τοῦτο πάσχοντα. Δῆλον
[10, 45]	πάντων μνημονευομένων τὸν ἱκανὸν τύπον	ὑποβάλλει	ταῖς περὶ> τῆς τῶν ὄντων
[10, 90]	γὰρ ταῦτα οὕτως ἡ αἴσθησις	ὑποβάλλει.	~Τὸ δὲ μέγεθος ἡλίου τε
[10, 78]	καὶ μακαρίᾳ φύσει τῶν διάκρισιν	ὑποβαλλόντων	ἢ τάραχον μηθέν· καὶ τοῦτο
[10, 89]	καὶ διαμονῆς ἐφ' ὅσον τὰ	ὑποβληθέντα	θεμέλια τὴν προσδοχὴν δύναται ποιεῖσθαι.
[10, 134]	ὁ μὲν γὰρ ἐλπίδα παραιτήσεως	ὑπογράφει	θεῶν διὰ τιμῆς, ἡ δὲ
[10, 95]	ἔχῃ καὶ τὰς ἀκολούθους αὐτοῖς	ὑποθέσεις	ἅμα καὶ αἰτίας συνθεωρῇ καὶ
[10, 60]	ἢ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τῶν	ὑποκάτω	τὸ παρ' ἡμῶν κάτω φερόμενον·
[10, 60]	φανεῖσθαι τοῦτο ἡμῖν, ἢ τὸ	ὑποκάτω	τοῦ νοηθέντος εἰς ἄπειρον ἅμα
[10, 50]	καὶ τὴν συμπάθειαν ἀπὸ τοῦ	ὑποκειμένου	σῳζόντων κατὰ τὸν ἐκεῖθεν σύμμετρον
[10, 72]	καὶ τὰ λοιπά, ὅσα ἐν	ὑποκειμένῳ	ζητοῦμεν ἀνάγοντες ἐπὶ τὰς βλεπομένας
[10, 134]	θεὸν ὡς οἱ πολλοὶ νομίζουσιν	ὑπολαμβάνοντος	(οὐθὲν γὰρ ἀτάκτως θεῷ πράττεται)
[10, 55]	τῶν συγκρίσεων διαφορὰς ποιεῖν, ἐπειδήπερ	ὑπολείπεσθαί	γέ τινα ἀναγκαῖον καὶ μὴ>
[10, 55]	σώματος ἀπολλύμεναι. Ἱκανὰ οὖν τὰ	ὑπολειπόμενα	ταῦτα τὰς τῶν συγκρίσεων διαφορὰς
[10, 114]	μηθαμῇ λειτουργιῶν ἀπολύωσι. ~Τινὰ ἄστρα	ὑπολειπόμενά	τινων θεωρεῖσθαι συμβαίνει καὶ παρὰ
[10, 75]	ἐπὶ γῆς νομιστέον. ~Ἀλλὰ μὴν	ὑποληπτέον	καὶ τὴν φύσιν πολλὰ καὶ
[10, 124]	~Οὐ γὰρ προλήψεις εἰσὶν ἀλλ'	ὑπολήψεις	ψευδεῖς αἱ τῶν πολλῶν ὑπὲρ
[10, 34]	ἄνθρωπος; ~τὴν δὲ δόξαν καὶ	ὑπόληψιν	λέγουσιν, ἀληθῆ τέ φασι καὶ
[10, 129]	ἡμῖν ἡδονὴ παρακολουθῇ πολὺν χρόνον	ὑπομείνασι	τὰς ἀλγηδόνας. Πᾶσα οὖν ἡδονὴ
[10, 41]	μὴ ὂν φθαρήσεσθαι, ἀλλ' ἰσχύοντα	ὑπομένειν	ἐν ταῖς διαλύσεσι τῶν συγκρίσεων,
[10, 54]	οὐδὲν μεταβάλλουσιν, ἐπειδήπερ δεῖ τι	ὑπομένειν	ἐν ταῖς διαλύσεσι τῶν συγκρίσεων
[10, 54]	ἰδίους· ταῦτα γὰρ καὶ ἀναγκαῖον	ὑπομένειν.	~Καὶ γὰρ ἐν τοῖς παρ'
[10, 81]	τι δεινὸν ἀεὶ προσδοκᾶν ἢ	ὑποπτεύειν	κατὰ τοὺς μύθους εἴ τε
[10, 143]	ἡ τοῦ σύμπαντος φύσις, ἀλλ'	ὑποπτευόμενόν	τι τῶν κατὰ τοὺς μύθους·
[10, 143]	ἀνθρώπους ἀσφάλειαν κατασκευάζεσθαι τῶν ἄνωθεν	ὑπόπτων	καθεστώτων καὶ τῶν ὑπὸ γῆς
[10, 37]	δοξῶν. Πρῶτον μὲν οὖν τὰ	ὑποτεταγμένα	τοῖς φθόγγοις, ὦ Ἡρόδοτε, δεῖ
[10, 33]	Παντὶ οὖν ὀνόματι τὸ πρώτως	ὑποτεταγμένον	ἐναργές ἐστι· καὶ οὐκ ἂν
[10, 103]	νέφος διὰ τὸ μὴ δύνασθαι	ὑποχωρεῖν	εἰς τὰ ἑξῆς, τῷ πίλησιν
[10, 142]	μηθὲν ἡμᾶς αἱ τῶν μετεώρων	ὑποψίαι	ἠνώχλουν καὶ αἱ περὶ θανάτου,
[10, 151]	ἀλλ' ἐν τῷ κατὰ τὴν	ὑποψίαν	φόβῳ εἰ μὴ λήσει τοὺς
[10, 16]	μέμνησθε τὰ δόγματα· τοῦτ' Ἐπίκουρος	ὕστατον	εἶπε φίλοις τοὔπος ἀποφθίμενος· θερμὴν
[10, 3]	τὸν Τίμωνα φάσκειν περὶ αὐτοῦ·	Ὕστατος	αὖ φυσικῶν καὶ κύντατος, ἐκ
[10, 103]	κεχρῆσθαι πρὸς ἡμᾶς τὴν ἀστραπήν,	~ὑστερεῖν	δὲ τὴν βροντήν, καθάπερ ἐπ'
[10, 153]	πρὸς ἀλλήλους κοινωνίαν τῶν συμπολιτευομένων·	ὕστερον	δ' οὐκ ἦν ἔτι δίκαια,
[10, 76]	τόπους τῶν ἐθνῶν διαφορὰ ᾖ·	~ὕστερον	δὲ κοινῶς καθ' ἕκαστα ἔθνη
[10, 102]	ἐξωθεῖσθαι τὸν ἀστραπῆς ἀποτελεστικὸν σχηματισμόν,	ὕστερον	δὲ τὸ πνεῦμα ἀνειλούμενον τὸν
[10, 90]	ἄστρα οὐ> καθ' ἑαυτὰ γενόμενα	ὕστερον	ἐμπεριελαμβάνετο ὑπὸ τοῦ κόσμου {καὶ
[10, 75]	λογισμὸν τὰ ὑπὸ ταύτης παρεγγυηθέντα	ὕστερον	ἐπακριβοῦν καὶ προσεξευρίσκειν ἐν μὲν
[10, 14]	ἄρχοντος μηνὸς Γαμηλιῶνος ἑβδόμῃ, ἔτεσιν	ὕστερον	τῆς Πλάτωνος τελευτῆς ἑπτά. ~Ὑπάρχοντα
[10, 31]	μνήμης οὐδεμιᾶς δεκτική· οὔτε γὰρ	ὑφ'	αὑτῆς κινεῖται οὔτε ὑφ' ἑτέρου
[10, 75]	ἰδίως τὸν ἀέρα ἐκπέμπειν στελλόμενον	ὑφ'	ἑκάστων τῶν παθῶν καὶ τῶν
[10, 31]	γὰρ ὑφ' αὑτῆς κινεῖται οὔτε	ὑφ'	ἑτέρου κινηθεῖσα δύναταί τι προσθεῖναι
[10, 21]	τὸ δυνατὸν ἀπὸ τῶν καταλελειμμένων	ὑφ'	ἡμῶν προσόδων. Καὶ τῶν λοιπῶν
[10, 45]	ὧν ἂν γένοιτο κόσμος ἢ	ὑφ'	ὧν ἂν ποιηθείη, οὔτ' εἰς
[10, 32]	Καὶ τὸ τὰ ἐπαισθήματα δ'	ὑφεστάναι	πιστοῦται τὴν τῶν αἰσθήσεων ἀλήθειαν.
[10, 32]	πιστοῦται τὴν τῶν αἰσθήσεων ἀλήθειαν.	Ὑφέστηκε	δὲ τό τε ὁρᾶν ἡμᾶς
[10, 146]	προσδεῖται πραγμάτων ἀγῶνας κεκτημένων. Τὸ	ὑφεστηκὸς	δεῖ τέλος ἐπιλογίζεσθαι καὶ πᾶσαν
[10, 139]	θεωρητούς, οὓς μὲν κατ' ἀριθμὸν	ὑφεστῶτας,	οὓς δὲ καθ' ὁμοείδειαν ἐκ
[10, 103]	μὲν πολὺ πρὸς ὄρος τι	ὑψηλόν,	ἐν ᾧ μάλιστα κεραυνοὶ πίπτουσιν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/10/2007