HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
Οὐκ 7
οὐκ 82
οὐκέτι 4
οὖν 27
οὐρανοῦ 5
οὔρων 1
οὓς 7

Fréquences [« »]
27 ὅτι
25 παρ
26 φύσεως
27 οὖν
27 παρὰ
28 ἦν
28 τούτων

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Diogène Laërce, Vies, doctrines et sentences des Philosophes illustres, livre X (Épicure)

οὖν

Livre, par.

[10, 87]   ἀθορύβως ἡμᾶς ζῆν. Πάντα μὲν οὖν γίνεται ἀσείστως κατὰ πάντων κατὰ

[10, 53]   ἡ τοιαύτη ἐπαίσθησις. Οὐκ αὐτὸν οὖν δεῖ νομίζειν τὸν ἀέρα ὑπὸ

[10, 138]   χωρίζεσθαι, οἷον βρωτά. Καὶ φέρε οὖν δὴ νῦν τὸν κολοφῶνα (ὡς

[10, 33]   πρόληψιν τὸν τύπον μαθόντες. Ἐναργεῖς οὖν εἰσιν αἱ προλήψεις· καὶ τὸ

[10, 131]   τις αὐτὰ προσενέγκηται. Τὸ συνεθίζειν οὖν ἐν ταῖς ἁπλαῖς καὶ οὐ

[10, 57]   ἔν τινι ὑπάρχουσιν ἢ ὁπηλίκοι οὖν, ἔστι νοῆσαι, πῶς τ' ἂν

[10, 129]   χρόνον ὑπομείνασι τὰς ἀλγηδόνας. Πᾶσα οὖν ἡδονὴ διὰ τὸ φύσιν ἔχειν

[10, 36]   μέρος οὐχ ὁμοίως. ~Βαδιστέον μὲν οὖν καὶ ἐπ' ἐκεῖνα συνεχῶς, ἐν

[10, 137]   παρὸν καὶ τὸ μέλλον. Οὕτως οὖν καὶ μείζονας ἡδονὰς εἶναι τῆς

[10, 135]   μὴ> ὀρθωθῆναι διὰ ταύτην. Ταῦτα οὖν καὶ τὰ τούτοις συγγενῆ μελέτα

[10, 30]   φυσικὸν καὶ ἠθικόν. ~Τὸ μὲν οὖν κανονικὸν ἐφόδους ἐπὶ τὴν πραγματείαν

[10, 131]   τὴν τύχην ἀφόβους παρασκευάζει. Ὅταν οὖν λέγωμεν ἡδονὴν τέλος ὑπάρχειν, οὐ

[10, 85]   πρὸς Ἡρόδοτον ἀπεστείλαμεν. Πρῶτον μὲν οὖν μὴ ἄλλο τι τέλος ἐκ

[10, 80]   ἐν ποίοις ὁμοίως ἀταρακτῆσαι> Ἂν οὖν οἰώμεθα καὶ ὡδί πως ἐνδεχόμενον

[10, 33]   νοεῖται προηγουμένων τῶν αἰσθήσεων. Παντὶ οὖν ὀνόματι τὸ πρώτως ὑποτεταγμένον ἐναργές

[10, 68]   τὴν ψυχὴν τὰ συμπτώματα. ~Ταῦτα οὖν πάντα τὰ διαλογίσματα τὰ> περὶ

[10, 125]   τόθ' ἡμεῖς οὐκ ἐσμέν. Οὔτε οὖν πρὸς τοὺς ζῶντάς ἐστιν οὔτε

[10, 29]   κἂν κρίνειν εἰδέναι. Τὴν μὲν οὖν πρώτην ἐπιστολὴν γράφει πρὸς Ἡρόδοτον

[10, 52]   ἀντιμαρτυρηθῇ, τὸ ἀληθές. ~Καὶ ταύτην οὖν σφόδρα γε δεῖ τὴν δόξαν

[10, 85]   καὶ ἐλπίσιν ἡδείαις συνεσχέθημεν. ~Γράψαντες οὖν τὰ λοιπὰ πάντα συντελοῦμεν ἅπερ

[10, 55]   ὅλου τοῦ σώματος ἀπολλύμεναι. Ἱκανὰ οὖν τὰ ὑπολειπόμενα ταῦτα τὰς τῶν

[10, 37]   τῶν ὅλων δοξῶν. Πρῶτον μὲν οὖν τὰ ὑποτεταγμένα τοῖς φθόγγοις, ὦ

[10, 125]   προσδοκώμενον κενῶς λυπεῖ. Τὸ φρικωδέστατον οὖν τῶν κακῶν ὁ θάνατος οὐθὲν

[10, 137]   φυσικῶς καὶ χωρὶς λόγου. Αὐτοπαθῶς οὖν φεύγομεν τὴν ἀλγηδόνα· ἵνα καὶ

[10, 122]   τὴν ἀφοβίαν τῶν μελλόντων. Μελετᾶν οὖν χρὴ τὰ ποιοῦντα τὴν εὐδαιμονίαν,

[10, 73]   τῶν τοιῶνδε τοῦτο πάσχοντα. Δῆλον οὖν ὡς καὶ φθαρτούς φησι τοὺς

[10, 56]   ἀπείρους ὄγκους εἶναι οὐδ' ὁπηλίκους οὖν. Ὥστε οὐ μόνον τὴν εἰς

Livre, par.
[10, 87]	ἀθορύβως ἡμᾶς ζῆν. Πάντα μὲν	οὖν	γίνεται ἀσείστως κατὰ πάντων κατὰ
[10, 53]	ἡ τοιαύτη ἐπαίσθησις. Οὐκ αὐτὸν	οὖν	δεῖ νομίζειν τὸν ἀέρα ὑπὸ
[10, 138]	χωρίζεσθαι, οἷον βρωτά. Καὶ φέρε	οὖν	δὴ νῦν τὸν κολοφῶνα (ὡς
[10, 33]	πρόληψιν τὸν τύπον μαθόντες. Ἐναργεῖς	οὖν	εἰσιν αἱ προλήψεις· καὶ τὸ
[10, 131]	τις αὐτὰ προσενέγκηται. Τὸ συνεθίζειν	οὖν	ἐν ταῖς ἁπλαῖς καὶ οὐ
[10, 57]	ἔν τινι ὑπάρχουσιν ἢ ὁπηλίκοι	οὖν,	ἔστι νοῆσαι, πῶς τ' ἂν
[10, 129]	χρόνον ὑπομείνασι τὰς ἀλγηδόνας. Πᾶσα	οὖν	ἡδονὴ διὰ τὸ φύσιν ἔχειν
[10, 36]	μέρος οὐχ ὁμοίως. ~Βαδιστέον μὲν	οὖν	καὶ ἐπ' ἐκεῖνα συνεχῶς, ἐν
[10, 137]	παρὸν καὶ τὸ μέλλον. Οὕτως	οὖν	καὶ μείζονας ἡδονὰς εἶναι τῆς
[10, 135]	μὴ> ὀρθωθῆναι διὰ ταύτην. Ταῦτα	οὖν	καὶ τὰ τούτοις συγγενῆ μελέτα
[10, 30]	φυσικὸν καὶ ἠθικόν. ~Τὸ μὲν	οὖν	κανονικὸν ἐφόδους ἐπὶ τὴν πραγματείαν
[10, 131]	τὴν τύχην ἀφόβους παρασκευάζει. Ὅταν	οὖν	λέγωμεν ἡδονὴν τέλος ὑπάρχειν, οὐ
[10, 85]	πρὸς Ἡρόδοτον ἀπεστείλαμεν. Πρῶτον μὲν	οὖν	μὴ ἄλλο τι τέλος ἐκ
[10, 80]	ἐν ποίοις ὁμοίως ἀταρακτῆσαι> Ἂν	οὖν	οἰώμεθα καὶ ὡδί πως ἐνδεχόμενον
[10, 33]	νοεῖται προηγουμένων τῶν αἰσθήσεων. Παντὶ	οὖν	ὀνόματι τὸ πρώτως ὑποτεταγμένον ἐναργές
[10, 68]	τὴν ψυχὴν τὰ συμπτώματα. ~Ταῦτα	οὖν	πάντα τὰ διαλογίσματα τὰ> περὶ
[10, 125]	τόθ' ἡμεῖς οὐκ ἐσμέν. Οὔτε	οὖν	πρὸς τοὺς ζῶντάς ἐστιν οὔτε
[10, 29]	κἂν κρίνειν εἰδέναι. Τὴν μὲν	οὖν	πρώτην ἐπιστολὴν γράφει πρὸς Ἡρόδοτον
[10, 52]	ἀντιμαρτυρηθῇ, τὸ ἀληθές. ~Καὶ ταύτην	οὖν	σφόδρα γε δεῖ τὴν δόξαν
[10, 85]	καὶ ἐλπίσιν ἡδείαις συνεσχέθημεν. ~Γράψαντες	οὖν	τὰ λοιπὰ πάντα συντελοῦμεν ἅπερ
[10, 55]	ὅλου τοῦ σώματος ἀπολλύμεναι. Ἱκανὰ	οὖν	τὰ ὑπολειπόμενα ταῦτα τὰς τῶν
[10, 37]	τῶν ὅλων δοξῶν. Πρῶτον μὲν	οὖν	τὰ ὑποτεταγμένα τοῖς φθόγγοις, ὦ
[10, 125]	προσδοκώμενον κενῶς λυπεῖ. Τὸ φρικωδέστατον	οὖν	τῶν κακῶν ὁ θάνατος οὐθὲν
[10, 137]	φυσικῶς καὶ χωρὶς λόγου. Αὐτοπαθῶς	οὖν	φεύγομεν τὴν ἀλγηδόνα· ἵνα καὶ
[10, 122]	τὴν ἀφοβίαν τῶν μελλόντων. Μελετᾶν	οὖν	χρὴ τὰ ποιοῦντα τὴν εὐδαιμονίαν,
[10, 73]	τῶν τοιῶνδε τοῦτο πάσχοντα. Δῆλον	οὖν	ὡς καὶ φθαρτούς φησι τοὺς
[10, 56]	ἀπείρους ὄγκους εἶναι οὐδ' ὁπηλίκους	οὖν.	Ὥστε οὐ μόνον τὴν εἰς

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/10/2007