Livre, par.
[10, 11]	ἦν ὁ τὴν ἡδονὴν εἶναι	τέλος	δογματίζων, ὃν καὶ Ἀθήναιος δι'
[10, 137]	ψυχῆς. Ἀποδείξει δὲ χρῆται τοῦ	τέλος	εἶναι τὴν ἡδονὴν τῷ τὰ
[10, 85]	μὲν οὖν μὴ ἄλλο τι	τέλος	ἐκ τῆς περὶ μετεώρων γνώσεως
[10, 146]	ἀγῶνας κεκτημένων. Τὸ ὑφεστηκὸς δεῖ	τέλος	ἐπιλογίζεσθαι καὶ πᾶσαν τὴν ἐνάργειαν,
[10, 133]	καὶ τὸ τῆς φύσεως ἐπιλελογισμένου	τέλος,	καὶ τὸ μὲν τῶν ἀγαθῶν
[10, 128]	τοῦτο τὴν ἡδονὴν ἀρχὴν καὶ	τέλος	λέγομεν εἶναι τοῦ μακαρίως ζῆν·
[10, 148]	ἕκαστον τῶν πραττομένων ἐπὶ τὸ	τέλος	τῆς φύσεως, ἀλλὰ προκαταστρέψεις εἴτε
[10, 128]	τοῦτο τοῦ μακαρίως ζῆν ἐστι	τέλος.	Τούτου γὰρ χάριν πάντα πράττομεν,
[10, 131]	παρασκευάζει. Ὅταν οὖν λέγωμεν ἡδονὴν	τέλος	ὑπάρχειν, οὐ τὰς τῶν ἀσώτων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/10/2007