Livre, par.
[10, 133]	ἐπιλελογισμένου τέλος, καὶ τὸ μὲν	τῶν	ἀγαθῶν πέρας ὡς ἔστιν εὐσυμπλήρωτόν
[10, 4]	λυπροῦ τινος μισθαρίου. Ἀλλὰ καὶ	τῶν	ἀδελφῶν ἕνα προαγωγεύειν, καὶ Λεοντίῳ
[10, 18]	κατατεταγμένην. Συντελείτωσαν δὲ καὶ τὴν	τῶν	ἀδελφῶν ἡμέραν τοῦ Ποσειδεῶνος· συντελείτωσαν
[10, 32]	τὸ ἀλγεῖν· ὅθεν καὶ περὶ	τῶν	ἀδήλων ἀπὸ τῶν φαινομένων χρὴ
[10, 38]	δεῖ διαλαβόντας συνορᾶν ἤδη περὶ	τῶν	ἀδήλων· πρῶτον μὲν ὅτι οὐθὲν
[10, 82]	μετεώρων αἰτιολογοῦντες καὶ τῶν λοιπῶν	τῶν	ἀεὶ παρεμπιπτόντων, ὅσα φοβεῖ τοὺς
[10, 1]	δὲ Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνος καὶ	τῶν	Ἀθηναίων ἐκπεσόντων ὑπὸ Περδίκκου μετελθεῖν
[10, 56]	ἀσθενῆ ποιῶμεν κἀν ταῖς περιλήψεσι	τῶν	ἀθρόων εἰς τὸ μὴ ὂν
[10, 71]	καὶ σῶμα προσαγορεύομεν, οὐδὲ τὴν	τῶν	ἀίδιον παρακολουθούντων, οὐδ' αὖ καθ'
[10, 70]	ἀθρόον σῶμα προσαγορεύομεν, οὔτε τὴν	τῶν	ἀίδιον παρακολουθούντων ὧν ἄνευ σῶμα
[10, 71]	οὔτ' ἐπὶ τούτων οὔτ' ἐπὶ	τῶν	ἀίδιον συμβεβηκότων- ἀλλ' ὅπερ καὶ
[10, 32]	ἐπαισθήματα δ' ὑφεστάναι πιστοῦται τὴν	τῶν	αἰσθήσεων ἀλήθειαν. Ὑφέστηκε δὲ τό
[10, 32]	γὰρ καὶ ἐπίνοιαι πᾶσαι ἀπὸ	τῶν	αἰσθήσεων γεγόνασι κατά τε περίπτωσιν
[10, 32]	λόγος, πᾶς γὰρ λόγος ἀπὸ	τῶν	αἰσθήσεων ἤρτηται. Οὔθ' ἡ ἑτέρα
[10, 33]	ὁ τύπος αὐτοῦ νοεῖται προηγουμένων	τῶν	αἰσθήσεων. Παντὶ οὖν ὀνόματι τὸ
[10, 107]	ἀδυνάτως μὲν ἔχει γίνεσθαι πάντοθεν	τῶν	ἄκρων ἀποτηκομένων καὶ ἐν τῇ
[10, 49]	ἡμῶν τε κἀκείνων, οὐδὲ διὰ	τῶν	ἀκτίνων ἢ ὡνδήποτε ῥευμάτων ἀφ'
[10, 142]	τὸ μὴ κατανοεῖν τοὺς ὅρους	τῶν	ἀλγηδόνων καὶ τῶν ἐπιθυμιῶν, οὐκ
[10, 28]	Περὶ μουσικῆς, Περὶ δικαιοσύνης καὶ	τῶν	ἄλλων ἀρετῶν, Περὶ δώρων καὶ
[10, 120]	μὴ καταφρονήσεσθαι. Μᾶλλον τε εὐφρανθήσεσθαι	τῶν	ἄλλων ἐν ταῖς θεωρίαις. ~(Εἰκόνας
[10, 9]	τε διαδοχή, πασῶν σχεδὸν ἐκλιπουσῶν	τῶν	ἄλλων, ἐς ἀεὶ διαμένουσα καὶ
[10, 132]	καὶ γυναικῶν οὐδ' ἰχθύων καὶ	τῶν	ἄλλων ὅσα φέρει πολυτελὴς τράπεζα
[10, 86]	λόγοις ἢ τοῖς κατὰ τὴν	τῶν	ἄλλων φυσικῶν προβλημάτων κάθαρσιν, οἷον
[10, 20]	ἡμῶν προείλοντο ἐν φιλοσοφίᾳ, μηδενὸς	τῶν	ἀναγκαίων ἐνδεεῖς καθεστήκωσιν παρὰ τὴν
[10, 21]	ἂν εὐτακτούντων αὐτῶν ἕκαστα γίνηται	τῶν	ἀναγκαίων, κατὰ τὸ δυνατὸν ἀπὸ
[10, 7]	σοφιστικήν, καθάπερ καὶ ἄλλοι πολλοὶ	τῶν	ἀνδραπόδων. ~Καὶ αὐτὸν Ἐπίκουρον ἐν
[10, 21]	πάντα Ἑρμάρχῳ. Ἐὰν δέ τι	τῶν	ἀνθρωπίνων περὶ Ἕρμαρχον γένηται πρὸ
[10, 75]	γενέσθαι, ἀλλ' αὐτὰς τὰς φύσεις	τῶν	ἀνθρώπων καθ' ἕκαστα ἔθνη ἴδια
[10, 46]	κενοῦ φορὰ κατὰ μηδεμίαν ἀπάντησιν	τῶν	ἀντικοψόντων γινομένη πᾶν μῆκος περιληπτὸν
[10, 143]	τὴν κατ' ἀνθρώπους ἀσφάλειαν κατασκευάζεσθαι	τῶν	ἄνωθεν ὑπόπτων καθεστώτων καὶ τῶν
[10, 59]	τῇ διὰ λόγου θεωρίᾳ ἐπὶ	τῶν	ἀοράτων. Ἡ γὰρ κοινότης ἡ
[10, 75]	τισὶ περιόδοις καὶ χρόνοις {ἀπὸ	τῶν	ἀπὸ τοῦ ἀπείρου} μείζους λαμβάνειν
[10, 80]	τὸ πλεοναχῶς συμβαῖνον, τὴν ἐκ	τῶν	ἀποστημάτων φαντασίαν παριδόντων, ἔτι τε
[10, 83]	ὅσοι δὲ μὴ παντελῶς αὐτῶν	τῶν	ἀποτελουμένων εἰσίν, ἐκ τούτων καὶ
[10, 140]	ἡμέρας συμμένει. Αἱ δὲ πολυχρόνιοι	τῶν	ἀρρωστιῶν πλεονάζον ἔχουσι τὸ ἡδόμενον
[10, 12]	Μάλιστα δ' ἀπεδέχετο, φησὶ Διοκλῆς,	τῶν	ἀρχαίων Ἀναξαγόραν, καίτοι ἔν τισιν
[10, 116]	δὲ σεαυτὸν ἀπόδος εἰς τὴν	τῶν	ἀρχῶν καὶ ἀπειρίας καὶ τῶν
[10, 114]	γένηται, καθά περ καὶ ἐπὶ	τῶν	ἀστραπῶν ἐλέγομεν· ~καὶ κατὰ σύνοδον
[10, 101]	κατ' ἐμπερίληψιν δὲ τοῦ ἀπὸ	τῶν	ἄστρων κατεσπαρμένου φωτός, εἶτα συνελαυνομένου
[10, 112]	σύμφωνον τοῖς φαινομένοις συλλογίζεσθαι. Τινὰ	τῶν	ἄστρων πλανᾶσθαι, εἰ οὕτω ταῖς
[10, 131]	ἡδονὴν τέλος ὑπάρχειν, οὐ τὰς	τῶν	ἀσώτων ἡδονὰς καὶ τὰς ἐν
[10, 44]	δὲ χρῶμα παρὰ τὴν θέσιν	τῶν	ἀτόμων ἀλλάττεσθαι ἐν ταῖς Δώδεκα
[10, 48]	τοῦ στερεμνίου θέσιν καὶ τάξιν	τῶν	ἀτόμων ἐπὶ πολὺν χρόνον, εἰ
[10, 62]	θάττων ἑτέρα ἑτέρας φο> ρηθήσεται	τῶν	ἀτόμων ἰσοταχῶν οὐσῶν, τῷ ἐφ'
[10, 4]	ἑταίρᾳ. Τὰ δὲ Δημοκρίτου περὶ	τῶν	ἀτόμων καὶ Ἀριστίππου περὶ τῆς
[10, 44]	δὲ τούτων οὐκ ἔστιν, ἀιδίων	τῶν	ἀτόμων οὐσῶν καὶ τοῦ κενοῦ.
[10, 50]	κατὰ βάθος ἐν τῷ στερεμνίῳ	τῶν	ἀτόμων πάλσεως. Καὶ ἣν ἂν
[10, 65]	ὅσον ποτέ ἐστι τὸ συντεῖνον	τῶν	ἀτόμων πλῆθος εἰς τὴν τῆς
[10, 32]	ἀνομογένεια τὴν ἀνομογένειαν, οὐ γὰρ	τῶν	αὐτῶν εἰσι κριτικαί· οὔτε μὴν
[10, 42]	γενέσθαι τὰς τοσαύτας διαφορὰς ἐκ	τῶν	αὐτῶν σχημάτων περιειλημμένων. Καὶ καθ'
[10, 104]	καλῶς τοῖς φαινομένοις ἀκολουθῶν περὶ	τῶν	ἀφανῶν σημειῶται. Πρηστῆρας ἐνδέχεται γίνεσθαι
[10, 26]	καθά φησι Καρνεάδης παράσιτον αὐτὸν	τῶν	βιβλίων ἀποκαλῶν· εἰ γάρ τι
[10, 135]	τὰ γινόμενα. Τοσαῦτα καὶ περὶ	τῶν	βιωτικῶν· καὶ ἐπὶ πλείω διείλεκται
[10, 117]	τῶν μετεώρων δοκεῖ. Περὶ δὲ	τῶν	βιωτικῶν καὶ ὅπως χρὴ τὰ
[10, 88]	ἔχουσα> περιγραφήν· πανταχῶς γὰρ ἐνδέχεται·	τῶν	γὰρ φαινομένων οὐδὲν ἀντιμαρτυρεῖ ἐν>
[10, 22]	κατὰ ψυχὴν χαῖρον ἐπὶ τῇ	τῶν	γεγονότων ἡμῖν διαλογισμῶν μνήμῃ. Σὺ
[10, 122]	τοῖς ἀγαθοῖς διὰ τὴν χάριν	τῶν	γεγονότων, τῷ δ' ὅπως νέος
[10, 18]	ἂν Ἕρμαρχος ζῇ. ~Ἐκ δὲ	τῶν	γινομένων προσόδων τῶν δεδομένων ἀφ'
[10, 9]	ἀρχὰς ἀπολύουσα ἄλλην ἐξ ἄλλης	τῶν	γνωρίμων. ~Ἥ τε πρὸς τοὺς
[10, 2]	ἐλθεῖν αὐτὸν ἐπὶ φιλοσοφίαν καταγνόντα	τῶν	γραμματιστῶν ἐπειδὴ μὴ ἐδυνήθησαν ἑρμηνεῦσαι
[10, 127]	ἀναγκαῖαι, αἱ δὲ φυσικαὶ μόνον·	τῶν	δ' ἀναγκαίων αἱ μὲν πρὸς
[10, 18]	~Ἐκ δὲ τῶν γινομένων προσόδων	τῶν	δεδομένων ἀφ' ἡμῶν Ἀμυνομάχῳ καὶ
[10, 1]	~Ἐπίκουρος Νεοκλέους καὶ Χαιρεστράτης, Ἀθηναῖος,	τῶν	δήμων Γαργήττιος, γένους τοῦ τῶν
[10, 10]	οἰκέτας ἡμερότης, ὡς δῆλον κἀκ	τῶν	διαθηκῶν αὐτοῦ καὶ ὅτι αὐτοὶ
[10, 78]	ἐν ἀφθάρτῳ καὶ μακαρίᾳ φύσει	τῶν	διάκρισιν ὑποβαλλόντων ἢ τάραχον μηθέν·
[10, 12]	καὶ μᾶλλον προϊόντες ἔκ τε	τῶν	δογμάτων ἔκ τε τῶν ῥητῶν
[10, 16]	ῥοφῆσαι· ~τοῖς τε φίλοις παραγγείλαντα	τῶν	δογμάτων μεμνῆσθαι οὕτω τελευτῆσαι. Καὶ
[10, 109]	πάχνη δὲ οὐ διαφερόντως> συντελεῖται	τῶν	δρόσων, τοιούτων τινῶν πῆξίν τινα
[10, 85]	καὶ τοῖς εἰς ἀσχολίας βαθυτέρας	τῶν	ἐγκυκλίων τινὸς ἐμπεπληγμένοις. Καλῶς δὴ
[10, 75]	καὶ ἡ παρὰ τοὺς τόπους	τῶν	ἐθνῶν διαφορὰ ᾖ· ~ὕστερον δὲ
[10, 150]	οὐδὲ ἄδικον. Ὡσαύτως δὲ καὶ	τῶν	ἐθνῶν ὅσα μὴ ἐδύνατο ἢ
[10, 48]	τε τούτοις, ὅτι ἡ γένεσις	τῶν	εἰδώλων ἅμα νοήματι συμβαίνει. Καὶ
[10, 84]	καὶ οὐκ ἀπιθάνως ἐπειρῶ μνημονεύειν	τῶν	εἰς μακάριον βίον συντεινόντων διαλογισμῶν,
[10, 68]	πάθη καὶ τὰς αἰσθήσεις, μνημονεύων	τῶν	ἐν ἀρχῇ ῥηθέντων, ἱκανῶς κατόψεται
[10, 87]	μῦθον καταρρεῖ. Σημεῖα δ' ἐπὶ	τῶν	ἐν τοῖς μετεώροις συντελουμένων φέρειν
[10, 95]	ἀφ' ἑτέρων. Καὶ οὐθὲν ἐμποδοστατεῖ	τῶν	ἐν τοῖς μετεώροις φαινομένων, ἐάν
[10, 110]	θεωρεῖσθαι, ἢ σύνωσιν τοιαύτην λαμβανουσῶν	τῶν	ἐν τῷ ἀέρι ἀ> τόμων
[10, 143]	τῶν ὑπὸ γῆς καὶ ἁπλῶς	τῶν	ἐν τῷ ἀπείρῳ. Τῆς ἀσφαλείας
[10, 125]	φεύγουσιν, ὁτὲ δὲ ὡς ἀνάπαυσιν	τῶν	ἐν τῷ ζῆν κακῶν αἱροῦνται.
[10, 109]	δὲ τῶν σκαληνῶν καὶ ὀξυγωνίων	τῶν	ἐν τῷ ὕδατι ὑπαρχόντων· καὶ
[10, 93]	καὶ τὰ τούτοις συγγενῆ οὐθενὶ	τῶν	ἐναργημάτων διαφωνεῖ, ἐάν τις ἀεὶ
[10, 154]	~Ὁ τὸ μὴ θαρροῦν ἀπὸ	τῶν	ἔξωθεν ἄριστα συστησάμενος οὗτος τὰ
[10, 48]	ἵνα καὶ τὰς συμπαθείας ἀπὸ	τῶν	ἔξωθεν πρὸς ἡμᾶς ἀνοίσει. ~Δεῖ
[10, 49]	καὶ νομίζειν ἐπεισιόντος τινὸς ἀπὸ	τῶν	ἔξωθεν τὰς μορφὰς ὁρᾶν ἡμᾶς
[10, 60]	καὶ μυριάκις πρὸς τοὺς πόδας	τῶν	ἐπάνω τὸ παρ' ἡμῶν φερόμενον
[10, 4]	καὶ Σωτίων ἐν τοῖς δώδεκα	τῶν	ἐπιγραφομένων Διοκλείων ἐλέγχων, ἅ ἐστι
[10, 127]	οὐκ ἐσόμενον. Ἀναλογιστέον δὲ ὡς	τῶν	ἐπιθυμιῶν αἱ μέν εἰσι φυσικαί,
[10, 142]	ἀλγηδόνων, ἔτι τε τὸ πέρας	τῶν	ἐπιθυμιῶν ἐδίδασκεν, οὐκ ἄν ποτε
[10, 142]	τοὺς ὅρους τῶν ἀλγηδόνων καὶ	τῶν	ἐπιθυμιῶν, οὐκ ἂν προσεδεόμεθα φυσιολογίας.
[10, 118]	φησι Διογένης ἐν τῇ Ἐπιτομῇ	τῶν	Ἐπικούρου ἠθικῶν δογμάτων. Οὐδὲ κολάσειν
[10, 97]	ὁ Ἐπικούρειος ἐν τῇ αʹ	τῶν	Ἐπιλέκτων. Ἔτι τε τάξις περιόδου,
[10, 119]	ὡς Διογένης ἐν τῇ πέμπτῃ	τῶν	Ἐπιλέκτων· ~(καὶ δικάσεσθαι· καὶ συγγράμματα
[10, 136]	καὶ Διογένης ἐν τῇ ἑπτακαιδεκάτῃ	τῶν	Ἐπιλέκτων καὶ Μητρόδωρος ἐν τῷ
[10, 138]	καὶ Διογένης ἐν τῇ εἰκοστῇ	τῶν	Ἐπιλέκτων, ὃς καὶ διαγωγὴν λέγει
[10, 89]	οὕτω τύχῃ, καὶ ἐπαρδεύσεις ἐκ	τῶν	ἐχόντων ἐπιτηδείως ἕως τελειώσεως καὶ
[10, 150]	βλάπτειν ἀλλήλους μηδὲ βλάπτεσθαι. Ὅσα	τῶν	ζῴων μὴ ἐδύνατο συνθήκας ποιεῖσθαι
[10, 115]	τις θεία φύσις παρατηροῦσα τὰς	τῶν	ζῴων τούτων ἐξόδους κἄπειτα τὰς
[10, 141]	ποιητικὰ πολλαπλασίους ἐπιφέρει τὰς ὀχλήσεις	τῶν	ἡδονῶν. ~Εἰ κατεπυκνοῦτο πᾶσα ἡδονή,
[10, 139]	πρὸς ἡμᾶς. Ὅρος τοῦ μεγέθους	τῶν	ἡδονῶν ἡ παντὸς τοῦ ἀλγοῦντος
[10, 142]	τι μεμψαίμεθα αὐτοῖς πανταχόθεν ἐκπληρουμένοις	τῶν	ἡδονῶν καὶ οὐθαμόθεν οὔτε τὸ
[10, 61]	φορά, οὔθ' ἡ κάτω διὰ	τῶν	ἰδίων βαρῶν. Ἐφ' ὁπόσον γὰρ
[10, 35]	αὐτὸς παρεσκεύασα, ἵνα παρ' ἑκάστους	τῶν	καιρῶν ἐν τοῖς κυριωτάτοις βοηθεῖν
[10, 125]	κενῶς λυπεῖ. Τὸ φρικωδέστατον οὖν	τῶν	κακῶν ὁ θάνατος οὐθὲν πρὸς
[10, 125]	θάνατον ὁτὲ μὲν ὡς μέγιστον	τῶν	κακῶν φεύγουσιν, ὁτὲ δὲ ὡς
[10, 133]	καὶ εὐπόριστον διαλαμβάνοντος, τὸ δὲ	τῶν	κακῶν ὡς ἢ χρόνους ἢ
[10, 116]	μάλιστα συνθεωρούμενα ῥᾳδίως τὰς περὶ	τῶν	κατὰ μέρος αἰτίας συνορᾶν ποιήσει.
[10, 83]	καὶ πρὸς ἅπαντα βαδίσῃ τις	τῶν	κατὰ μέρος ἀκριβωμάτων, ἀσύμβλητον αὐτὸν
[10, 83]	καθαρὰ ἀφ' ἑαυτοῦ ποιήσει πολλὰ	τῶν	κατὰ μέρος ἐξακριβουμένων κατὰ τὴν
[10, 143]	σύμπαντος φύσις, ἀλλ' ὑποπτευόμενόν τι	τῶν	κατὰ τοὺς μύθους· ὥστε οὐκ
[10, 21]	ἀναγκαίων, κατὰ τὸ δυνατὸν ἀπὸ	τῶν	καταλελειμμένων ὑφ' ἡμῶν προσόδων. Καὶ
[10, 144]	καὶ εὐπόριστός ἐστιν· ὁ δὲ	τῶν	κενῶν δοξῶν εἰς ἄπειρον ἐκπίπτει.
[10, 46]	τοιαῦται οὔτ' ἐπιτηδειότητες τῆς κατεργασίας	τῶν	κοιλωμάτων καὶ λεπτοτήτων γίνεσθαι, οὔτε
[10, 45]	ἐμποδοστατῆσόν ἐστι πρὸς τὴν ἀπειρίαν	τῶν	κόσμων. ~Καὶ μὴν καὶ τύποι
[10, 82]	πάσῃ τῇ παρούσῃ καθ' ἕκαστον	τῶν	κριτηρίων ἐναργείᾳ. Ἂν γὰρ τούτοις
[10, 38]	εἴτε διανοίας εἴθ' ὅτου δήποτε	τῶν	κριτηρίων, ὁμοίως δὲ καὶ τὰ
[10, 61]	ἡ εἰς τὸ πλάγιον διὰ	τῶν	κρούσεων φορά, οὔθ' ἡ κάτω
[10, 78]	μὴν καὶ τὸ> τὴν ὑπὲρ	τῶν	κυριωτάτων αἰτίαν ἐξακριβῶσαι φυσιολογίας ἔργον
[10, 143]	ἦν τὸ φοβούμενον λύειν ὑπὲρ	τῶν	κυριωτάτων μὴ κατειδότα τίς ἡ
[10, 79]	λύσιν λαμβάνειν καὶ τὴν περὶ	τῶν	κυριωτάτων οἰκονομίαν. Διὸ δὴ κἂν
[10, 83]	τρόπον τὴν ἅμα νοήματι περίοδον	τῶν	κυριωτάτων πρὸς γαληνισμὸν ποιοῦνται. Καὶ
[10, 21]	καταλελειμμένων ὑφ' ἡμῶν προσόδων. Καὶ	τῶν	λοιπῶν ἁπάντων ὡς συντετάχαμεν ἐπιμελείσθωσαν,
[10, 92]	δύσεις ἡλίου καὶ σελήνης καὶ	τῶν	λοιπῶν ἄστρων καὶ κατὰ ἄναψιν
[10, 91]	δὲ μέγεθος ἡλίου τε καὶ	τῶν	λοιπῶν ἄστρων κατὰ μὲν τὸ
[10, 51]	τινὰς ἐπιβολὰς τῆς διανοίας ἢ	τῶν	λοιπῶν κριτηρίων οὐκ ἄν ποτε
[10, 85]	πίστιν βέβαιον, καθάπερ καὶ ἐπὶ	τῶν	λοιπῶν. ~Μήτε τὸ ἀδύνατον καὶ
[10, 82]	ὑπέρ τε μετεώρων αἰτιολογοῦντες καὶ	τῶν	λοιπῶν τῶν ἀεὶ παρεμπιπτόντων, ὅσα
[10, 85]	ἔχων ὀξέως αὐτὰ περιόδευε μετὰ	τῶν	λοιπῶν ὧν ἐν τῇ Μικρᾷ
[10, 25]	Ἐμπεδοκλέους εἴκοσι καὶ δύο, Περὶ	τῶν	μαθημάτων, Πρὸς Πλάτωνα, Πρὸς Ἀριστοτέλην.
[10, 32]	καὶ τοῦ λογισμοῦ. Τά τε	τῶν	μαινομένων φαντάσματα καὶ τὰ> κατ'
[10, 61]	ἀπαντᾷ αὐτοῖς· οὔτε τὰ μικρὰ	τῶν	μεγάλων, πάντα πόρον σύμμετρον ἔχοντα,
[10, 122]	παλαιὸς ᾖ διὰ τὴν ἀφοβίαν	τῶν	μελλόντων. Μελετᾶν οὖν χρὴ τὰ
[10, 73]	φθαρτούς φησι τοὺς κόσμους, μεταβαλλόντων	τῶν	μερῶν. Καὶ ἐν ἄλλοις τὴν
[10, 58]	ἀλλ' ἔχον μέν τινα κοινότητα	τῶν	μεταβατῶν, διάληψιν δὲ μερῶν οὐκ
[10, 97]	μὴ πραχθήσεται, ἅπασα ἡ περὶ	τῶν	μετεώρων αἰτιολογία ματαία ἔσται, καθάπερ
[10, 117]	περιεποιήσαντο. ~Ταῦτα αὐτῷ καὶ περὶ	τῶν	μετεώρων δοκεῖ. Περὶ δὲ τῶν
[10, 83]	περὶ τῶν φυσικῶν. Περὶ δὲ	τῶν	μετεώρων ἥδε. ~Ἐπίκουρος Πυθοκλεῖ χαίρειν.
[10, 80]	ὅμοιον γίνεται, αἰτιολογητέον ὑπέρ τε	τῶν	μετεώρων καὶ παντὸς τοῦ ἀδήλου,
[10, 98]	οἷς συμφώνως δεῖ λέγειν ἐπὶ	τῶν	μετεώρων. Οἱ δὲ τὸ ἓν
[10, 86]	τοῖς φαινομένοις συμφωνίαν· ὅπερ ἐπὶ	τῶν	μετεώρων οὐχ ὑπάρχει, ἀλλὰ ταῦτά
[10, 84]	διαλογισμῶν, ἐδέου τε σεαυτῷ περὶ	τῶν	μετεώρων σύντομον καὶ εὐπερίγραφον διαλογισμὸν
[10, 96]	φαινομένοις κεκτημένοι. ~Ἐπὶ πάντων γὰρ	τῶν	μετεώρων τὴν τοιαύτην ἴχνευσιν οὐ
[10, 142]	κακόν. Εἰ μηθὲν ἡμᾶς αἱ	τῶν	μετεώρων ὑποψίαι ἠνώχλουν καὶ αἱ
[10, 59]	καὶ ἀμιγῆ πέρατα δεῖ νομίζειν	τῶν	μηκῶν τὸ καταμέτρημα ἐξ αὑτῶν
[10, 61]	γὰρ τὰ βαρέα θᾶττον οἰσθήσεται	τῶν	μικρῶν καὶ κούφων, ὅταν γε
[10, 100]	κατὰ πνεύματος ἐν τοῖς κοιλώμασι	τῶν	νεφῶν ἀνείλησιν, καθάπερ ἐν τοῖς
[10, 107]	ἀραιότητα ἔχουσι τοιαύτη πρόεσις ἐκ	τῶν	νεφῶν γίνοιτο ἂν πρὸς ἄλληλα
[10, 101]	παρασκευάζει, καὶ κατ' ἐκπιασμόν, θλίψεως	τῶν	νεφῶν γινομένης, εἴθ' ὑπ' ἀλλήλων
[10, 107]	καὶ ὕδατος λεπτοῦ ἐκχεομένου ἐκ	τῶν	νεφῶν διὰ πόρων συμμετρίας καὶ
[10, 101]	καὶ πνευμάτων καὶ διεκπίπτοντος διὰ	τῶν	νεφῶν· ἢ κατὰ διήθησιν διὰ>
[10, 101]	νεφῶν· ἢ κατὰ διήθησιν διὰ>	τῶν	νεφῶν τοῦ λεπτομερεστάτου φωτός, ἢ
[10, 101]	γεννᾷ· καὶ κατ' ἐκριπισμὸν ἐκ	τῶν	νεφῶν ὑπὸ πνευμάτων τῶν τοιούτων
[10, 107]	ἰσχυρὰν ἐν τοῖς κατωτέρω τόποις	τῶν	νεφῶν ψυχρασίας περίστασιν. Καὶ κατὰ
[10, 152]	χρείαις τῆς πρὸς ἀλλήλους κοινωνίας	τῶν	νομισθέντων εἶναι δικαίων ἔχει τὸ
[10, 69]	συμπεφορημένον ὥσπερ ὅταν ἐξ αὐτῶν	τῶν	ὄγκων μεῖζον ἄθροισμα συστῇ ἤτοι
[10, 35]	ὅλης πραγματείας εἰς τὸ κατασχεῖν	τῶν	ὁλοσχερωτάτων γε δοξῶν τὴν μνήμην
[10, 36]	κατὰ μέρος ἀκρίβωμα πᾶν ἐξευρήσεται,	τῶν	ὁλοσχερωτάτων τύπων εὖ περιειλημμένων καὶ
[10, 37]	τοιαύτην τινὰ ἐπιτομὴν καὶ στοιχείωσιν	τῶν	ὅλων δοξῶν. Πρῶτον μὲν οὖν
[10, 35]	προβεβηκότας δὲ ἱκανῶς ἐν τῇ	τῶν	ὅλων ἐπιβλέψει τὸν τύπον τῆς
[10, 82]	ἀπολελύσθαι καὶ συνεχῆ μνήμην ἔχειν	τῶν	ὅλων καὶ κυριωτάτων. Ὅθεν τοῖς
[10, 36]	τε τὸ πύκνωμα τῆς συνεχοῦς	τῶν	ὅλων περιοδείας εἰδέναι μὴ δυνάμενον
[10, 82]	Ἡρόδοτε, ἔστι κεφαλαιωδέστατα ὑπὲρ τῆς	τῶν	ὅλων φύσεως ἐπιτετμημένα. ~Ὥστ' ἂν
[10, 53]	τῆς προϊεμένης φωνῆς ἢ καὶ	τῶν	ὁμογενῶν σχηματίζεσθαιπολλὴν γὰρ ἔνδειαν ἕξει
[10, 144]	τε τούτων αὐτῶν ἐκλόγισις καὶ	τῶν	ὁμογενῶν τούτοις ὅσα τοὺς μεγίστους
[10, 139]	ὁμοείδειαν ἐκ τῆς συνεχοῦς ἐπιρρύσεως	τῶν	ὁμοίων εἰδώλων ἐπὶ τὸ αὐτὸ
[10, 154]	τοῦ τὸ θαρρεῖν μάλιστα ἐκ	τῶν	ὁμορούντων παρασκευάσασθαι, οὕτω καὶ ἐβίωσαν
[10, 45]	τύπον ὑποβάλλει ταῖς περὶ> τῆς	τῶν	ὄντων φύσεως ἐπινοίαις. Ἀλλὰ μὴν
[10, 15]	Μυτιληναῖον. Τελευτῆσαι δ' αὐτὸν λίθῳ	τῶν	οὔρων ἐπισχεθέντων, ὥς φησι καὶ
[10, 80]	καὶ παντὸς τοῦ ἀδήλου, καταφρονοῦντας	τῶν	οὔτε τὸ> μοναχῶς ἔχον ἢ
[10, 75]	ἀέρα ἐκπέμπειν στελλόμενον ὑφ' ἑκάστων	τῶν	παθῶν καὶ τῶν φαντασμάτων, ὡς
[10, 21]	ἐνδεχόμενον ἕκαστα γίγνηται. Ἀφίημι δὲ	τῶν	παίδων ἐλεύθερον Μῦν, Νικίαν, Λύκωνα·
[10, 23]	ἐπισκήπτει περὶ τῆς ἐπιμελείας αὐτοῦ	τῶν	παίδων. Ἔσχε δὲ καὶ τὸν
[10, 22]	πρὸς ἐμὲ καὶ φιλοσοφίαν ἐπιμελοῦ	τῶν	παίδων Μητροδώρου. Καὶ δι> έθετο
[10, 87]	ἐν τοῖς μετεώροις συντελουμένων φέρειν	τῶν	παρ' ἡμῖν τινα φαινομένων, ἃ
[10, 66]	γίνεσθαι τῶν τῆς ψυχῆς μερῶν	τῶν	παρ' ὅλην τὴν σύγκρισιν παρεσπαρμένων
[10, 142]	αἱ ἡδοναί. Εἰ τὰ ποιητικὰ	τῶν	περὶ τοὺς ἀσώτους ἡδονῶν ἔλυε
[10, 35]	μὴ δυναμένοις, ὦ Ἡρόδοτε, ἕκαστα	τῶν	περὶ φύσεως ἀναγεγραμμένων ἡμῖν ἐξακριβοῦν
[10, 153]	βλέπουσιν. ~Ἔνθα μὴ καινῶν γενομένων	τῶν	περιεστώτων πραγμάτων ἀνεφάνη μὴ ἁρμόττοντα
[10, 115]	διὰ τὴν κατείλησιν, εἶτ' ἐπέκρηξιν	τῶν	περιεχόντων, καὶ ἐφ' ὃν ἂν
[10, 83]	τοιαύτας ἀναλύοντας ἐπιβολάς, τὰς πλείστας	τῶν	περιοδειῶν ὑπὲρ τῆς ὅλης φύσεως
[10, 109]	πῆξιν τῷ ὕδατι παρεσκεύασε, ποσὰ	τῶν	περιφερῶν ἐκθλίψαντα. Ἶρις γίνεται κατὰ
[10, 43]	περιπλοκῇ κεκλειμέναι ἢ στεγαζόμεναι παρὰ	τῶν	πλεκτικῶν. ~Ἥ τε γὰρ τοῦ
[10, 77]	ἀσθενείᾳ καὶ φόβῳ καὶ προσδεήσει	τῶν	πλησίον ταῦτα γίνεται) μήτε αὖ
[10, 56]	οὔτε χρήσιμόν ἐστι πρὸς τὰς	τῶν	ποιοτήτων διαφοράς, ἀφῖχθαί τε ἅμ'
[10, 143]	ἐκ τῆς ἡσυχίας καὶ ἐκχωρήσεως	τῶν	πολλῶν ἀσφάλεια. ~Ὁ τῆς φύσεως
[10, 123]	θεοὺς ἀναιρῶν, ἀλλ' ὁ τὰς	τῶν	πολλῶν δόξας θεοῖς προσάπτων. ~Οὐ
[10, 123]	Ἀσεβὴς δὲ οὐχ ὁ τοὺς	τῶν	πολλῶν θεοὺς ἀναιρῶν, ἀλλ' ὁ
[10, 124]	εἰσὶν ἀλλ' ὑπολήψεις ψευδεῖς αἱ	τῶν	πολλῶν ὑπὲρ θεῶν ἀποφάσεις· ἔνθεν
[10, 75]	πολλὰ καὶ παντοῖα ὑπὸ αὐτῶν	τῶν	πραγμάτων διδαχθῆναί τε καὶ ἀναγκασθῆναι·
[10, 13]	Κέχρηται δὲ λέξει κυρίᾳ κατὰ	τῶν	πραγμάτων, ἣν ὅτι ἰδιωτάτη ἐστίν,
[10, 49]	τύπων τινῶν ἐπεισιόντων ἡμῖν ἀπὸ	τῶν	πραγμάτων ὁμοχρόων τε καὶ ὁμοιομόρφων
[10, 153]	δίκαια. ἔνθα δὲ καινῶν γενομένων	τῶν	πραγμάτων οὐκ ἔτι συνέφερε τὰ
[10, 34]	ζητήσεων εἶναι τὰς μὲν περὶ	τῶν	πραγμάτων, τὰς δὲ περὶ ψιλὴν
[10, 31]	τοὺς φυσικοὺς χωρεῖν κατὰ τοὺς	τῶν	πραγμάτων φθόγγους. Ἐν τοίνυν τῷ
[10, 148]	παρὰ πάντα καιρὸν ἐπανοίσεις ἕκαστον	τῶν	πραττομένων ἐπὶ τὸ τέλος τῆς
[10, 5]	φησι Θεόδωρος ἐν τῷ τετάρτῳ	τῶν	Πρὸς Ἐπίκουρον. ~Καὶ ἄλλαις δὲ
[10, 27]	καὶ κενοῦ, Περὶ ἔρωτος, Ἐπιτομὴ	τῶν	πρὸς τοὺς φυσικούς, Πρὸς τοὺς
[10, 20]	μεθ' αὑτῶν καὶ Ἕρμαρχον κύριον	τῶν	προσόδων, ἵνα μετὰ τοῦ συγκαταγεγηρακότος
[10, 69]	ὄγκων μεῖζον ἄθροισμα συστῇ ἤτοι	τῶν	πρώτων ἢ τῶν τοῦ ὅλου
[10, 105]	τὴν διάδοσιν τῆς κινήσεως ἐκ	τῶν	πτώσεων ἐδαφῶν πολλῶν καὶ πάλιν
[10, 12]	τε τῶν δογμάτων ἔκ τε	τῶν	ῥητῶν αὐτοῦ. Μάλιστα δ' ἀπεδέχετο,
[10, 109]	ἐκ τοῦ ὕδατος, σύνωσιν δὲ	τῶν	σκαληνῶν καὶ ὀξυγωνίων τῶν ἐν
[10, 118]	μέντοι καὶ συγγνώμην τινὶ ἕξειν	τῶν	σπουδαίων. Ἐρασθήσεσθαι τὸν σοφὸν οὐ
[10, 116]	τῶν ἀρχῶν καὶ ἀπειρίας καὶ	τῶν	συγγενῶν τούτοις θεωρίαν, ἔτι δὲ
[10, 55]	οὖν τὰ ὑπολειπόμενα ταῦτα τὰς	τῶν	συγκρίσεων διαφορὰς ποιεῖν, ἐπειδήπερ ὑπολείπεσθαί
[10, 41]	ἰσχύοντα ὑπομένειν ἐν ταῖς διαλύσεσι	τῶν	συγκρίσεων, πλήρη τὴν φύσιν ὄντα,
[10, 54]	τι ὑπομένειν ἐν ταῖς διαλύσεσι	τῶν	συγκρίσεων στερεὸν καὶ ἀδιάλυτον, ὃ
[10, 153]	εἰς τὴν πρὸς ἀλλήλους κοινωνίαν	τῶν	συμπολιτευομένων· ὕστερον δ' οὐκ ἦν
[10, 71]	ἕκαστα συμβαίνοντα θεωρεῖται, οὐκ ἀίδιον	τῶν	συμπτωμάτων παρακολουθούντων. Καὶ οὐκ ἐξελατέον
[10, 18]	σύνοδον ἑκάστου μηνὸς ταῖς εἰκάσι	τῶν	συμφιλοσοφούντων ἡμῖν εἰς τὴν ἡμῶν
[10, 20]	ἐν φιλοσοφίᾳ καὶ καταλελειμμένου ἡγεμόνος	τῶν	συμφιλοσοφούντων ἡμῖν ἕκαστα γίνηται. Τὴν
[10, 35]	ἡμῖν ἐξακριβοῦν μηδὲ τὰς μείζους	τῶν	συντεταγμένων βίβλους διαθρεῖν ἐπιτομὴν τῆς
[10, 77]	κατὰ τὰς ἐξ ἀρχῆς ἐναπολήψεις	τῶν	συστροφῶν τούτων ἐν τῇ τοῦ
[10, 42]	διαλύονται, ἀπερίληπτά ἐστι ταῖς διαφοραῖς	τῶν	σχημάτων· οὐ γὰρ δυνατὸν γενέσθαι
[10, 41]	Καὶ μὴν καὶ τῷ πλήθει	τῶν	σωμάτων ἄπειρόν ἐστι τὸ πᾶν
[10, 42]	Πρός τε τούτοις τὰ ἄτομα	τῶν	σωμάτων καὶ μεστά, ἐξ ὧν
[10, 48]	συμβαίνει. Καὶ γὰρ ῥεῦσις ἀπὸ	τῶν	σωμάτων τοῦ ἐπιπολῆς συνεχής, οὐκ
[10, 66]	Τό τε σπέρμα ἀφ' ὅλων	τῶν	σωμάτων φέρεσθαι. ~Ἀλλὰ μὴν καὶ
[10, 113]	καὶ οὐ καθηκότως πραττόμενον ὑπὸ	τῶν	τὴν ματαίαν ἀστρολογίαν ἐζηλωκότων καὶ
[10, 66]	τῆς χαρᾶς. Ὕπνον τε γίνεσθαι	τῶν	τῆς ψυχῆς μερῶν τῶν παρ'
[10, 79]	καὶ ἀνατολῶν καὶ ἐκλείψεων καὶ	τῶν	τοιουτοτρόπων, ὥσπερ καὶ ἐν τοῖς
[10, 108]	πρὸς ἄλληλα ἐκ τοῦ ἀέρος	τῶν	τοιούτων, ἃ τῆς τοιαύτης ὑγρασίας
[10, 141]	Ὥστ' εἰ μὲν ἀσφαλὴς ὁ	τῶν	τοιούτων βίος, ἀπέλαβον τὸ τῆς
[10, 62]	ἕξουσιν, οὐκ ἀληθές ἐστιν ἐπὶ	τῶν	τοιούτων· ἐπεὶ τό γε θεωρούμενον
[10, 151]	εἰ μὴ λήσει τοὺς ὑπὲρ	τῶν	τοιούτων ἐφεστηκότας κολαστάς. Οὐκ ἔστι
[10, 93]	διαφωνεῖ, ἐάν τις ἀεὶ ἐπὶ	τῶν	τοιούτων μερῶν, ἐχόμενος τοῦ δυνατοῦ,
[10, 109]	καὶ κατὰ τὴν> ἔξωθεν δὲ	τῶν	τοιούτων πρόσκρισιν, ἃ συνελασθέντα πῆξιν
[10, 99]	ἄλλους δὲ τρόπους πλείους αἱ	τῶν	τοιούτων συστάσεις οὐκ ἀδυνατοῦσι συντελεῖσθαι.
[10, 101]	ἐκ τῶν νεφῶν ὑπὸ πνευμάτων	τῶν	τοιούτων σωμάτων ἃ τὴν λαμπηδόνα
[10, 48]	ἄλλοι δὲ τρόποι τινὲς γεννητικοὶ	τῶν	τοιούτων φύσεών εἰσιν. Οὐθὲν γὰρ
[10, 73]	βραδύτερον, καὶ τὰ μὲν ὑπὸ	τῶν	τοιῶνδε, τὰ δὲ ὑπὸ τῶν
[10, 73]	τῶν τοιῶνδε, τὰ δὲ ὑπὸ	τῶν	τοιῶνδε τοῦτο πάσχοντα. Δῆλον οὖν
[10, 69]	συστῇ ἤτοι τῶν πρώτων ἢ	τῶν	τοῦ ὅλου μεγεθῶν τοῦδέ τινος
[10, 66]	καὶ στρογγυλωτάτων, πολλῷ τινι διαφερουσῶν	τῶν	τοῦ πυρός· καὶ τὸ μέν
[10, 40]	συμβεβηκότα λεγόμενα. Καὶ μὴν καὶ	τῶν	τοῦτο καὶ ἐν τῇ πρώτῃ
[10, 97]	καθάπερ ἔνια καὶ παρ' ἡμῖν	τῶν	τυχόντων γίνεται, λαμβανέσθω· καὶ ἡ
[10, 107]	γίνοιτο ἂν πρὸς ἄλληλα θλιβομένων	τῶν>	ὑδατοειδῶν καὶ συμπαρακειμένων· ἃ οἱονεὶ
[10, 20]	Τιμοκράτης ὅσον ἂν ἐπιδέχηται ἀπὸ	τῶν	ὑπαρχόντων ἀφαιροῦντες μετὰ τῆς Ἑρμάρχου
[10, 19]	δ' Ἀμυνόμαχος καὶ Τιμοκράτης ἐκ	τῶν	ὑπαρχουσῶν ἡμῖν προσόδων εἰς τροφὴν
[10, 143]	τῶν ἄνωθεν ὑπόπτων καθεστώτων καὶ	τῶν	ὑπὸ γῆς καὶ ἁπλῶς τῶν
[10, 60]	ἀφικνῆται ἢ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν	τῶν	ὑποκάτω τὸ παρ' ἡμῶν κάτω
[10, 92]	τὰ προειρημένα ἀποτελεῖσθαι· οὐδὲν γὰρ	τῶν	φαινομένων ἀντιμαρτυρεῖ. Καὶ> κατ' ἐκφάνειάν
[10, 92]	ἂν συντελεῖσθαι· οὐδὲ γάρ τι	τῶν	φαινομένων ἀντιμαρτυρεῖ. Τάς τε κινήσεις
[10, 113]	μίαν αἰτίαν τούτων ἀποδιδόναι, πλεοναχῶς	τῶν	φαινομένων ἐκκαλουμένων, μανικὸν καὶ οὐ
[10, 102]	ῥᾳδίως ἔσται καθορᾶν ἐχόμενον ἀεὶ	τῶν	φαινομένων καὶ τὸ τούτοις ὅμοιον
[10, 47]	λεπτότησιν ἀνυπερβλήτοις κέχρηται οὐθὲν ἀντιμαρτυρεῖ	τῶν	φαινομένων· ὅθεν καὶ τάχη ἀνυπέρβλητα
[10, 46]	στερεμνίοις εἰσί, λεπτότησιν ἀπέχοντες μακρὰν	τῶν	φαινομένων. Οὔτε γὰρ ἀποστάσεις ἀδυνατοῦσιν
[10, 54]	τὰς ἀτόμους νομιστέον μηδεμίαν ποιότητα	τῶν	φαινομένων προσφέρεσθαι πλὴν σχήματος καὶ
[10, 32]	καὶ περὶ τῶν ἀδήλων ἀπὸ	τῶν	φαινομένων χρὴ σημειοῦσθαι. Καὶ γὰρ
[10, 75]	ὑφ' ἑκάστων τῶν παθῶν καὶ	τῶν	φαντασμάτων, ὡς ἄν ποτε καὶ
[10, 51]	γίνεται. ~Ἥ τε γὰρ ὁμοιότης	τῶν	φαντασμῶν οἱονεὶ ἐν εἰκόνι λαμβανομένων
[10, 1]	τῶν δήμων Γαργήττιος, γένους τοῦ	τῶν	Φιλαϊδῶν, ὥς φησι Μητρόδωρος ἐν
[10, 20]	καθάπερ καὶ ἡμεῖς, ἵν' ὅσοι	τῶν	φιλοσοφούντων ἡμῖν χρείαν ἐν τοῖς
[10, 19]	ἐκδότωσαν ᾧ ἂν Ἕρμαρχος ἕληται	τῶν	φιλοσοφούντων μετ' αὐτοῦ, οὔσης αὐτῆς
[10, 3]	Ἐπικούρειος ἐν τῷ δεκάτῳ τῆς	τῶν	φιλοσόφων συντάξεως· ἀλλὰ καὶ δοῦλος
[10, 66]	θώρακι, ὡς δῆλον ἔκ τε	τῶν	φόβων καὶ τῆς χαρᾶς. Ὕπνον
[10, 127]	φυσικαί, αἱ δὲ κεναί. Καὶ	τῶν	φυσικῶν αἱ μὲν ἀναγκαῖαι, αἱ
[10, 134]	θεῶν μύθῳ κατακολουθεῖν ἢ τῇ	τῶν	φυσικῶν εἱμαρμένῃ δουλεύειν· ὁ μὲν
[10, 149]	καὶ ἀνδριάντων ἀναθέσεις. Ἐν αἷς	τῶν	φυσικῶν ἐπιθυμιῶν, μὴ ἐπ' ἀλγοῦν
[10, 90]	ἕως ἂν ἑτέρῳ προσκρούσῃ, καθάπερ	τῶν	φυσικῶν καλουμένων φησί τις· τοῦτο
[10, 83]	μέν ἐστιν αὐτῷ ἐπιστολὴ περὶ	τῶν	φυσικῶν. Περὶ δὲ τῶν μετεώρων
[10, 29]	πρὸς Ἡρόδοτον ἥτις ἐστὶ περὶ	τῶν	φυσικῶν· τὴν δὲ δευτέραν πρὸς
[10, 109]	καὶ τοῦ ἀέρος, ἣ τὰ	τῶν	χρωμάτων τούτων ἰδιώματα ποιήσει εἴτε
[10, 137]	γὰρ χείρους τὰς σωματικὰς ἀλγηδόνας	τῶν	ψυχικῶν, κολάζεσθαι γοῦν τοὺς ἁμαρτάνοντας

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/10/2007