Livre, par.
[10, 21]	Νικίαν, Λύκωνα· ἀφίημι δὲ καὶ	Φαίδριον	ἐλευθέραν. ~Ἤδη δὲ τελευτῶν γράφει
[10, 2]	ἄλλοις φιλοσοφεῖν, ἔπειτα ἰδίᾳ ἀπο<	φαίνεσθαι>	τὴν ἀπ' αὐτοῦ κληθεῖσαν αἵρεσιν
[10, 40]	οὐδὲ δι' οὗ ἐκινεῖτο, καθάπερ	φαίνεται	κινούμενα. Παρὰ δὲ ταῦτα οὐθὲν
[10, 34]	πύργῳ καὶ μαθεῖν ὁποῖος ἐγγὺς	φαίνεται.	Πάθη δὲ λέγουσιν εἶναι δύο,
[10, 71]	ἀίδιον συμβεβηκότων- ἀλλ' ὅπερ καὶ	φαίνεται,	συμπτώματα πάντα κατὰ> τὰ σώματα
[10, 91]	πρὸς ἡμᾶς τηλικοῦτόν ἐστιν ἡλίκον	φαίνεται·	τοῦτο καὶ ἐν τῇ ιαʹ
[10, 97]	τὸ ἀδιανόητον φερομένους καὶ τὰ	φαινόμενα	ἃ δεῖ σημεῖα ἀποδέχεσθαι μὴ
[10, 55]	ἀτόμοις ὑπάρχειν, ἵνα μὴ τὰ	φαινόμενα	ἀντιμαρτυρῇ· παραλλαγὰς δέ τινας μεγεθῶν
[10, 94]	οὓς καὶ τὰ παρ' ἡμῖν	φαινόμενα	ἐκκαλεῖται εἰς τὰς τούτου τοῦ
[10, 86]	νομοθεσίας φυσιολογητέον, ἀλλ' ὡς τὰ	φαινόμενα	ἐκκαλεῖται· ~οὐ γὰρ ἤδη ἀλογίας
[10, 100]	πλεοναχῶς γίνεσθαι λέγειν ἐκκαλεῖται τὰ	φαινόμενα.	~Καὶ ἀστραπαὶ δ' ὡσαύτως γίνονται
[10, 88]	καὶ γῆν καὶ πάντα τὰ	φαινόμενα	περιέχουσα, οὗ λυομένου πάντα τὰ
[10, 87]	οὐ τὰ ἐν τοῖς μετεώροις	φαινόμενα·	ταῦτα γὰρ ἐνδέχεται πλεοναχῶς γενέσθαι.
[10, 104]	δὲ ἐάν τις καλῶς τοῖς	φαινομένοις	ἀκολουθῶν περὶ τῶν ἀφανῶν σημειῶται.
[10, 93]	δυνατοῦ, εἰς τὸ σύμφωνον τοῖς	φαινομένοις	ἕκαστον τούτων δύνηται ἐπάγειν, μὴ
[10, 98]	γὰρ ταῦτα οὐ μάχεται τοῖς	φαινομένοις·	~ἐπὶ δὲ ποίοις παρὰ τοῦτο
[10, 90]	τοῦτο γὰρ μαχόμενόν ἐστι τοῖς	φαινομένοις.	Ἥλιός τε καὶ σελήνη καὶ
[10, 95]	τρόποι θεωροῖντο τὸ σύμφωνον τοῖς	φαινομένοις	κεκτημένοι. ~Ἐπὶ πάντων γὰρ τῶν
[10, 98]	τὸ ἓν λαμβάνοντες τοῖς τε	φαινομένοις	μάχονται καὶ τοῦ ᾗ δυνατὸν
[10, 87]	πλεοναχὸν τρόπον ἐκκαθαιρομένων, συμφώνως τοῖς	φαινομένοις,	ὅταν τις τὸ πιθανολογούμενον ὑπὲρ
[10, 112]	τις δύνηται τὸ σύμφωνον τοῖς	φαινομένοις	συλλογίζεσθαι. Τινὰ τῶν ἄστρων πλανᾶσθαι,
[10, 86]	{ἢ} ὅσα μοναχὴν ἔχει τοῖς	φαινομένοις	συμφωνίαν· ὅπερ ἐπὶ τῶν μετεώρων
[10, 87]	ἐκβάλῃ ὁμοίως σύμφωνον ὂν τῷ	φαινομένῳ,	δῆλον ὅτι καὶ ἐκ παντὸς
[10, 87]	φέρειν τῶν παρ' ἡμῖν τινα	φαινομένων,	ἃ θεωρεῖται ᾗ ὑπάρχει, καὶ
[10, 92]	προειρημένα ἀποτελεῖσθαι· οὐδὲν γὰρ τῶν	φαινομένων	ἀντιμαρτυρεῖ. Καὶ> κατ' ἐκφάνειάν τε
[10, 92]	συντελεῖσθαι· οὐδὲ γάρ τι τῶν	φαινομένων	ἀντιμαρτυρεῖ. Τάς τε κινήσεις αὐτῶν
[10, 95]	ἐμποδοστατεῖ τῶν ἐν τοῖς μετεώροις	φαινομένων,	ἐάν τις τοῦ πλεοναχοῦ τρόπου
[10, 113]	αἰτίαν τούτων ἀποδιδόναι, πλεοναχῶς τῶν	φαινομένων	ἐκκαλουμένων, μανικὸν καὶ οὐ καθηκότως
[10, 102]	ἔσται καθορᾶν ἐχόμενον ἀεὶ τῶν	φαινομένων	καὶ τὸ τούτοις ὅμοιον δυνάμενον
[10, 47]	ἀνυπερβλήτοις κέχρηται οὐθὲν ἀντιμαρτυρεῖ τῶν	φαινομένων·	ὅθεν καὶ τάχη ἀνυπέρβλητα ἔχει,
[10, 88]	πανταχῶς γὰρ ἐνδέχεται· τῶν γὰρ	φαινομένων	οὐδὲν ἀντιμαρτυρεῖ ἐν> τῷδε τῷ
[10, 46]	εἰσί, λεπτότησιν ἀπέχοντες μακρὰν τῶν	φαινομένων.	Οὔτε γὰρ ἀποστάσεις ἀδυνατοῦσιν ἐν
[10, 54]	ἀτόμους νομιστέον μηδεμίαν ποιότητα τῶν	φαινομένων	προσφέρεσθαι πλὴν σχήματος καὶ βάρους
[10, 32]	περὶ τῶν ἀδήλων ἀπὸ τῶν	φαινομένων	χρὴ σημειοῦσθαι. Καὶ γὰρ καὶ
[10, 60]	εἰς ἄπειρον ἄγειν ὄν, μηδέποτε	φανεῖσθαι	τοῦτο ἡμῖν, ἢ τὸ ὑποκάτω
[10, 33]	τουτέστι μνήμην τοῦ πολλάκις ἔξωθεν	φανέντος,	οἷον τὸ Τοιοῦτόν ἐστιν ἄνθρωπος·
[10, 70]	φορὰν τούτῳ τῷ ὀνόματι χρώμενοι	φανερὰ	ποιοῦμεν τὰ συμπτώματα οὔτε τὴν
[10, 50]	τοῦ ἑνὸς καὶ συνεχοῦς τὴν	φαντασίαν	ἀποδιδόντων καὶ τὴν συμπάθειαν ἀπὸ
[10, 50]	πάλσεως. Καὶ ἣν ἂν λάβωμεν	φαντασίαν	ἐπιβλητικῶς τῇ διανοίᾳ ἢ τοῖς
[10, 80]	συμβαῖνον, τὴν ἐκ τῶν ἀποστημάτων	φαντασίαν	παριδόντων, ἔτι τε ἀγνοούντων καὶ
[10, 28]	Προγνωστικόν, Προτρεπτικός, Περὶ εἰδώλων, Περὶ	φαντασίας,	Ἀριστόβουλος, Περὶ μουσικῆς, Περὶ δικαιοσύνης
[10, 102]	ἀτόμων καὶ τὸ τῆς ἀστραπῆς	φάντασμα	ἀποτελουσῶν. Καὶ κατ' ἄλλους δὲ
[10, 110]	~Τὸ δὲ τῆς περιφερείας τοῦτο	φάντασμα	γίνεται διὰ τὸ τὸ διάστημα
[10, 88]	ἐνδέχεται πλεοναχῶς γενέσθαι. ~Τὸ μέντοι	φάντασμα	ἑκάστου τηρητέον καὶ ἐπὶ τὰ
[10, 75]	πάσχουσας πάθη καὶ ἴδια λαμβανούσας	φαντάσματα	ἰδίως τὸν ἀέρα ἐκπέμπειν στελλόμενον
[10, 32]	λογισμοῦ. Τά τε τῶν μαινομένων	φαντάσματα	καὶ τὰ> κατ' ὄναρ ἀληθῆ,
[10, 75]	ἑκάστων τῶν παθῶν καὶ τῶν	φαντασμάτων,	ὡς ἄν ποτε καὶ ἡ
[10, 51]	~Ἥ τε γὰρ ὁμοιότης τῶν	φαντασμῶν	οἱονεὶ ἐν εἰκόνι λαμβανομένων ἢ
[10, 31]	οἱ δ' Ἐπικούρειοι καὶ τὰς	φανταστικὰς	ἐπιβολὰς τῆς διανοίας· λέγει δὲ
[10, 51]	δὲ ταύτην {τὴν συνημμένην τῇ	φανταστικῇ	ἐπιβολῇ, διάληψιν δὲ ἔχουσαν} ἐὰν
[10, 50]	ἐν ἡμῖν αὐτοῖς συνημμένην τῇ	φανταστικῇ	ἐπιβολῇ, διάληψιν δὲ ἔχουσαν, καθ'
[10, 51]	ἡμῖν αὐτοῖς συνημμένην μὲν τῇ	φανταστικῇ	ἐπιβολῇ, διάληψιν δὲ ἔχουσαν· κατὰ
[10, 147]	καὶ τὰ πάθη καὶ πᾶσαν	φανταστικὴν	ἐπιβολὴν τῆς διανοίας, συνταράξεις καὶ
[10, 8]	τὴν πατρῴαν οὐσίαν στρατεύεσθαι καὶ	φαρμακοπωλεῖν.	Φορμοφόρον τε Πρωταγόραν καὶ γραφέα
[10, 23]	ἐν τῷ πρώτῳ Μητροδώρῳ φησί.	Φασὶ	δὲ καὶ πρὸ ἑπτὰ ἐτῶν
[10, 13]	οὔτε αὐτὸς Ἕρμαρχος, ὃν ἔνιοί	φασι	καὶ Ἀπολλόδωρος ὁ Ἐπικούρειος διδάσκαλον
[10, 24]	φιλικός, ὡς οἱ περὶ Φιλόδημόν	φασι.	Καὶ ὁ διαδεξάμενος αὐτὸν Ἕρμαρχος
[10, 34]	καὶ ὑπόληψιν λέγουσιν, ἀληθῆ τέ	φασι	καὶ ψευδῆ· ἂν μὲν γὰρ
[10, 112]	τὸ λοιπὸν στρέφεται καθάπερ τινές	φασιν,	ἀλλὰ καὶ τῷ δίνην ἀέρος
[10, 1]	ἐν τῷ Περὶ εὐγενείας. Τοῦτόν	φασιν	ἄλλοι τε καὶ Ἡρακλείδης ἐν
[10, 89]	εἰλικρινεῖ καὶ κενῷ καθάπερ τινές	φασιν,	ἐπιτηδείων τινῶν σπερμάτων ῥυέντων ἀφ'
[10, 118]	Οὐδὲ ῥητορεύσειν καλῶς. Συνουσίη δέ,	φασίν,	ὤνησε μὲν οὐδέποτε, ἀγαπητὸν δὲ
[10, 7]	τὰ πλεῖστα καὶ αὐτῇ λέξει	φάσκειν	οὕτως· Ἀλλ' ἴτωσαν· εἶχε γὰρ
[10, 3]	ᾆξαι· ~διὸ καὶ τὸν Τίμωνα	φάσκειν	περὶ αὐτοῦ· Ὕστατος αὖ φυσικῶν
[10, 138]	ἄλλα χωρίζεσθαι, οἷον βρωτά. Καὶ	φέρε	οὖν δὴ νῦν τὸν κολοφῶνα
[10, 132]	ἰχθύων καὶ τῶν ἄλλων ὅσα	φέρει	πολυτελὴς τράπεζα τὸν ἡδὺν γεννᾷ
[10, 87]	τῶν ἐν τοῖς μετεώροις συντελουμένων	φέρειν	τῶν παρ' ἡμῖν τινα φαινομένων,
[10, 66]	σπέρμα ἀφ' ὅλων τῶν σωμάτων	φέρεσθαι.	~Ἀλλὰ μὴν καὶ τόδε γε
[10, 113]	μὲν κατὰ τὴν αὐτὴν δίνην	φέρεσθαι	ὁμαλὴν οὖσαν, τὰ δὲ κατὰ
[10, 62]	οὐσῶν, τῷ ἐφ' ἕνα τόπον	φέρεσθαι	τὰς ἐν τοῖς ἀθροίσμασιν ἀτόμους
[10, 24]	τὰς δ' ἀρχὰς προσέχων ῥητορικοῖς.	Φέρεται	καὶ τούτου βιβλία κάλλιστα τάδε·
[10, 113]	δὲ καὶ καθ' οὓς τόπους	φέρεται	οὗ μὲν παρεκτάσεις ἀέρος εἶναι
[10, 77]	σέμνωμα τηρεῖν, κατὰ πάντα ὀνόματα	φερόμενα	ἐπὶ τὰς τοιαύτας ἐννοίας, ἵνα
[10, 60]	τῶν ἐπάνω τὸ παρ' ἡμῶν	φερόμενον	εἰς> τοὺς ὑπὲρ κεφαλῆς ἡμῶν
[10, 60]	ὑποκάτω τὸ παρ' ἡμῶν κάτω	φερόμενον·	ἡ γὰρ ὅλη φορὰ οὐθὲν
[10, 47]	λόγου θεωρητοὺς χρόνους αὐτὸ τὸ	φερόμενον	σῶμα ἐπὶ τοὺς πλείους τόπους
[10, 104]	καὶ διὰ τοῦ πνεύματος πολλοῦ	φερομένου,	ἅμα καὶ τὸ νέφος εἰς
[10, 52]	τὸ ἀκούειν γίνεται ῥεύματός τινος	φερομένου	ἀπὸ τοῦ φωνοῦντος ἢ ἠχοῦντος
[10, 115]	γένηται τῆς φορᾶς, εἰς τοῦτον	φερομένου.	Καὶ ἄλλοι δὲ τρόποι εἰς
[10, 97]	ἐκβάλλειν εἴς τε τὸ ἀδιανόητον	φερομένους	καὶ τὰ φαινόμενα ἃ δεῖ
[10, 45]	ἄπειροι οὖσαι, ὡς ἄρτι ἀπεδείχθη,	φέρονται	καὶ πορρωτάτω. Οὐ γὰρ κατανήλωνται
[10, 3]	αὐτὸν πικρότατα αὐτὸν διαβέβληκεν, ἐπιστολὰς	φέρων	πεντήκοντα ἀσελγεῖς ὡς Ἐπικούρου· καὶ
[10, 6]	γράφειν Παιδείαν δὲ πᾶσαν, μακάριε,	φεῦγε	τἀκάτιον ἀράμενος. Ἐπίκτητός τε κιναιδολόγον
[10, 137]	καὶ χωρὶς λόγου. Αὐτοπαθῶς οὖν	φεύγομεν	τὴν ἀλγηδόνα· ἵνα καὶ ὁ
[10, 125]	μὲν ὡς μέγιστον τῶν κακῶν	φεύγουσιν,	ὁτὲ δὲ ὡς ἀνάπαυσιν τῶν
[10, 129]	κακόν, οὐ πᾶσα δὲ ἀεὶ	φευκτὴ	πεφυκυῖα. ~τῇ μέντοι συμμετρήσει καὶ
[10, 30]	δὲ ἠθικὸν περὶ αἱρετῶν καὶ	φευκτῶν	καὶ περὶ βίων καὶ τέλους.
[10, 146]	οὐχ ἕξεις οὐδ' ἃς ἂν	φῇς	αὐτῶν διεψεῦσθαι πρὸς τί ποιούμενος
[10, 44]	ἀτόμων οὐσῶν καὶ τοῦ κενοῦ.	Φησὶ	δ' ἐνδοτέρω μηδὲ ποιότητά τινα
[10, 2]	περὶ τοῦ παρ' Ἡσιόδῳ χάους.	Φησὶ	δ' Ἕρμιππος γραμματοδιδάσκαλον αὐτὸν γεγενῆσθαι,
[10, 43]	Κινοῦνταί τε συνεχῶς αἱ ἄτομοι	φησὶ	δὲ ἐνδοτέρω καὶ ἰσοταχῶς αὐτὰς
[10, 73]	ἐννοοῦντες, καθ' ὃ χρόνον ὀνομάζομεν.	Φησὶ	δὲ τοῦτο καὶ ἐν τῇ
[10, 118]	ᾗ οἱ νόμοι ἀπαγορεύουσιν, ὥς	φησι	Διογένης ἐν τῇ Ἐπιτομῇ τῶν
[10, 12]	ῥητῶν αὐτοῦ. Μάλιστα δ' ἀπεδέχετο,	φησὶ	Διοκλῆς, τῶν ἀρχαίων Ἀναξαγόραν, καίτοι
[10, 6]	δὲ αὐτοῦ τῆς σχολῆς ἐκφοιτήσας	φησὶ	δὶς αὐτὸν τῆς ἡμέρας ἐμεῖν
[10, 5]	γράφων νομίζει αὐτῇ παραινεῖν, καθά	φησι	Θεόδωρος ἐν τῷ τετάρτῳ τῶν
[10, 10]	αὐτῷ ἐν τῷ κήπῳ καθά	φησι	καὶ Ἀπολλόδωρος· ὃν καὶ ὀγδοήκοντα
[10, 138]	ἰατρικὴν διὰ τὴν ὑγίειαν, καθά	φησι	καὶ Διογένης ἐν τῇ εἰκοστῇ
[10, 15]	λίθῳ τῶν οὔρων ἐπισχεθέντων, ὥς	φησι	καὶ Ἕρμαρχος ἐν ἐπιστολαῖς, ἡμέρας
[10, 4]	τε γνησίως ἀστόν, ὡς Τιμοκράτης	φησὶ	καὶ Ἡρόδοτος ἐν τῷ Περὶ
[10, 119]	βίου, ὡς ἐν τῇ αὐτῇ	φησι.	Καὶ λυπήσεσθαι δὲ τὸν σοφόν,
[10, 13]	Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς Ναυσιφάνους ἀκοῦσαί	φησι	καὶ Πραξιφάνους· αὐτὸς δὲ οὔ
[10, 26]	αὐτὸν Χρύσιππος ἐν πολυγραφίᾳ, καθά	φησι	Καρνεάδης παράσιτον αὐτὸν τῶν βιβλίων
[10, 39]	καὶ ἐν τῇ Μεγάλῃ ἐπιτομῇ	φησι	κατ' ἀρχὴν καὶ ἐν τῇ
[10, 11]	λιτῷ. καί, Πέμψον μοι τυροῦ,	φησί,	κυθριδίου, ἵν' ὅταν βούλωμαι πολυτελεύσασθαι
[10, 135]	ἐν τῇ Μικρᾷ ἐπιτομῇ. Καί	φησι·	μαντικὴ οὖσα ἀνύπαρκτος, εἰ καὶ
[10, 1]	γένους τοῦ τῶν Φιλαϊδῶν, ὥς	φησι	Μητρόδωρος ἐν τῷ Περὶ εὐγενείας.
[10, 3]	καὶ δοῦλος Μῦς ὄνομα, καθά	φησι	Μυρωνιανὸς ἐν Ὁμοίοις ἱστορικοῖς κεφαλαίοις.
[10, 44]	ἀλλάττεσθαι ἐν ταῖς Δώδεκα στοιχειώσεσί	φησι.	Πᾶν τε μέγεθος μὴ εἶναι
[10, 5]	δὲ Πυθοκλέα ὡραῖον ὄντα Καθεδοῦμαι,	φησί	προσδοκῶν τὴν ἱμερτὴν καὶ ἰσόθεόν
[10, 127]	~εἰ μὲν γὰρ πεποιθὼς τοῦτό	φησι,	πῶς οὐκ ἀπέρχεται ἐκ τοῦ
[10, 138]	Ὁ δ' Ἐπίκουρος καὶ ἀχώριστόν	φησι	τῆς ἡδονῆς τὴν ἀρετὴν μόνην·
[10, 90]	προσκρούσῃ, καθάπερ τῶν φυσικῶν καλουμένων	φησί	τις· τοῦτο γὰρ μαχόμενόν ἐστι
[10, 91]	ιαʹ Περὶ φύσεως· εἰ γάρ,	φησί,	τὸ μέγεθος διὰ τὸ διάστημα
[10, 12]	τὸν Σωκράτους διδάσκαλον. Ἐγύμναζε δέ,	φησί,	τοὺς γνωρίμους καὶ διὰ μνήμης
[10, 139]	τὸ τοιοῦτον. Ἐν ἄλλοις δέ	φησι	τοὺς θεοὺς λόγῳ θεωρητούς, οὓς
[10, 73]	Δῆλον οὖν ὡς καὶ φθαρτούς	φησι	τοὺς κόσμους, μεταβαλλόντων τῶν μερῶν.
[10, 23]	Ἐπίκουρος ἐν τῷ πρώτῳ Μητροδώρῳ	φησί.	Φασὶ δὲ καὶ πρὸ ἑπτὰ
[10, 3]	ὄντες Νεοκλῆς Χαιρέδημος Ἀριστόβουλος, καθά	φησι	Φιλόδημος ὁ Ἐπικούρειος ἐν τῷ
[10, 13]	Ἀλλ' οὐδὲ Λεύκιππόν τινα γεγενῆσθαί	φησι	φιλόσοφον, οὔτε αὐτὸς Ἕρμαρχος, ὃν
[10, 31]	ταῖς Κυρίαις δόξαις· Πᾶσα γάρ,	φησίν,	αἴσθησις ἄλογός ἐστι καὶ μνήμης
[10, 13]	καὶ Πραξιφάνους· αὐτὸς δὲ οὔ	φησιν,	ἀλλ' ἑαυτοῦ, ἐν τῇ πρὸς
[10, 14]	πρὸς τοῖς τριάκοντα. Ἐγεννήθη δέ,	φησὶν	Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς, κατὰ τὸ
[10, 14]	Ναυσιφάνους Τρίποδος, οὗ καὶ ἀκοῦσαί	φησιν	αὐτόν, ἀλλὰ καὶ Παμφίλου τοῦ
[10, 5]	τὴν Λεοντέως γυναῖκα Οἷός τε,	φησίν,	εἰμί, ἐὰν μὴ ὑμεῖς πρός
[10, 2]	πρώτῳ περὶ τοῦ Ἐπικούρου βίου	φησὶν	ἐλθεῖν αὐτὸν ἐπὶ φιλοσοφίαν καταγνόντα
[10, 11]	ἀπίστων οὐδὲ φίλων. Αὐτός τέ	φησιν	ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς, ὕδατι μόνον
[10, 14]	καὶ Σπουδαίως ζῆν. Ἀρίστων δέ	φησιν	ἐν τῷ Ἐπικούρου βίῳ τὸν
[10, 136]	γένη> ψυχῆς καὶ σώματος, ὥς	φησιν	ἐν τῷ Περὶ αἱρέσεως καὶ
[10, 42]	ἀλλὰ μόνον ἀπερίληπτοι, οὐδὲ γάρ	φησιν	ἐνδοτέρω εἰς ἄπειρον τὴν τομὴν
[10, 15]	ἡμέρας νοσήσαντα τετταρεσκαίδεκα. Ὅτε καί	φησιν	Ἕρμιππος ἐμβάντα αὐτὸν εἰς πύελον
[10, 2]	συστήσαντα. Ἐφάψασθαι δὲ φιλοσοφίας αὐτός	φησιν	ἔτη γεγονὼς τεσσαρεσκαίδεκα. Ἀπολλόδωρος δ'
[10, 11]	ἐν τῇ τρίτῃ τῆς ἐπιδρομῆς	φησιν	εὐτελέστατα καὶ λιτότατα διαιτώμενοι· Κοτύλῃ
[10, 119]	Οὐδὲ μὴν ληρήσειν ἐν μέθῃ	φησὶν	ὁ Ἐπίκουρος ἐν τῷ Συμποσίῳ.
[10, 13]	διδάσκαλον Δημοκρίτου γεγενῆσθαι. Δημήτριος δέ	φησιν	ὁ Μάγνης καὶ Ξενοκράτους αὐτὸν
[10, 11]	καὶ λιτότατα διαιτώμενοι· Κοτύλῃ γοῦν,	φησίν,	οἰνιδίου ἠρκοῦντο, τὸ δὲ πᾶν
[10, 74]	τῇ ιβʹ Περὶ φύσεως> αὐτός	φησιν·	οὓς μὲν γὰρ σφαιροειδεῖς, καὶ
[10, 41]	πάντα εἰς τὸ μὴ ὂν	φθαρήσεσθαι,	ἀλλ' ἰσχύοντα ὑπομένειν ἐν ταῖς
[10, 73]	πάσχοντα. Δῆλον οὖν ὡς καὶ	φθαρτούς	φησι τοὺς κόσμους, μεταβαλλόντων τῶν
[10, 55]	μὴ> εἰς τὸ μὴ ὂν	φθείρεσθαι.	Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ δεῖ νομίζειν
[10, 37]	μὲν οὖν τὰ ὑποτεταγμένα τοῖς	φθόγγοις,	ὦ Ἡρόδοτε, δεῖ εἰληφέναι, ὅπως
[10, 38]	τὸ πρῶτον ἐννόημα καθ' ἕκαστον	φθόγγον	βλέπεσθαι καὶ μηθὲν ἀποδείξεως προσδεῖσθαι,
[10, 31]	χωρεῖν κατὰ τοὺς τῶν πραγμάτων	φθόγγους.	Ἐν τοίνυν τῷ Κανόνι λέγων
[10, 37]	εἰς ἄπειρον ἀποδεικνύουσιν ἢ κενοὺς	φθόγγους	ἔχωμεν. ~ἀνάγκη γὰρ τὸ πρῶτον
[10, 76]	εἰσφέροντας τοὺς συνειδότας παρεγγυῆσαί τινας	φθόγγους	τοὺς ἀναγκασθέντας ἀναφωνῆσαι, τοὺς δὲ
[10, 83]	τούτων καὶ κατὰ τὸν ἄνευ	φθόγγων	τρόπον τὴν ἅμα νοήματι περίοδον
[10, 117]	ἢ διὰ μῖσος ἢ διὰ	φθόνον	ἢ διὰ καταφρόνησιν γίνεσθαι, ὧν
[10, 30]	δὲ φυσικὸν περὶ γενέσεως καὶ	φθορᾶς,	καὶ περὶ φύσεως· τὸ δὲ
[10, 120]	κτήσεως προνοήσεσθαι καὶ τοῦ μέλλοντος.	Φιλαγρήσειν	τύχῃ τ' ἀντιτάξεσθαι, φίλον τε
[10, 1]	δήμων Γαργήττιος, γένους τοῦ τῶν	Φιλαϊδῶν,	ὥς φησι Μητρόδωρος ἐν τῷ
[10, 10]	τε ἡ πρὸς πάντας αὐτοῦ	φιλανθρωπία.	Τῆς μὲν γὰρ πρὸς θεοὺς
[10, 121]	δὲ τοῦ συμφέροντος· καὶ τὴν	φιλίαν	διὰ τὰς χρείας· δεῖν μέντοι
[10, 10]	θεοὺς ὁσιότητος καὶ πρὸς πατρίδα	φιλίας	ἄλεκτος ἡ διάθεσις· ὑπερβολῇ γὰρ
[10, 148]	πολὺ μέγιστόν ἐστιν ἡ τῆς	φιλίας	κτῆσις. Ἡ αὐτὴ γνώμη θαρρεῖν
[10, 148]	ἐν αὐτοῖς τοῖς ὡρισμένοις ἀσφάλειαν	φιλίας	μάλιστα κατεῖδε συντελουμένην. ~Τῶν ἐπιθυμιῶν
[10, 24]	Πολύαινος Ἀθηνοδώρου Λαμψακηνός, ἐπιεικὴς καὶ	φιλικός,	ὡς οἱ περὶ Φιλόδημόν φασι.
[10, 24]	καὶ φιλικός, ὡς οἱ περὶ	Φιλόδημόν	φασι. Καὶ ὁ διαδεξάμενος αὐτὸν
[10, 3]	Νεοκλῆς Χαιρέδημος Ἀριστόβουλος, καθά φησι	Φιλόδημος	ὁ Ἐπικούρειος ἐν τῷ δεκάτῳ
[10, 9]	χαλκαῖς εἰκόσι τιμήσασα, οἵ τε	φίλοι	τοσοῦτοι τὸ πλῆθος ὡς μηδ'
[10, 118]	ἕξειν τὸν σοφόν, καὶ ἐπὶ	φίλοις	καὶ παροῦσι καὶ ἀποῦσιν ὁμοίως
[10, 16]	αἰτήσαντα ἄκρατον ῥοφῆσαι· ~τοῖς τε	φίλοις	παραγγείλαντα τῶν δογμάτων μεμνῆσθαι οὕτω
[10, 16]	δόγματα· τοῦτ' Ἐπίκουρος ὕστατον εἶπε	φίλοις	τοὔπος ἀποφθίμενος· θερμὴν δὲ πύελον
[10, 16]	δίδωμι τὰ ἐμαυτοῦ πάντα Ἀμυνομάχῳ	Φιλοκράτους	Βατῆθεν καὶ Τιμοκράτει Δημητρίου Ποταμίῳ
[10, 5]	πρὸς μὲν Λεόντιον Παιὰν ἄναξ,	φίλον	Λεοντάριον, οἵου κροτοθορύβου ἡμᾶς ἐνέπλησας
[10, 120]	μέλλοντος. Φιλαγρήσειν τύχῃ τ' ἀντιτάξεσθαι,	φίλον	τε οὐδένα προήσεσθαι. Εὐδοξίας ἐπὶ
[10, 26]	γάρ τι γράψαι ὁ Ἐπίκουρος,	φιλονεικεῖ	τοσοῦτον γράψαι ὁ Χρύσιππος. ~Καὶ
[10, 2]	τινος κατ' ἐπιμιξίαν τοῖς ἄλλοις	φιλοσοφεῖν,	ἔπειτα ἰδίᾳ ἀπο< φαίνεσθαι> τὴν
[10, 14]	Πλατωνικοῦ ἐν Σάμῳ. Ἄρξασθαί τε	φιλοσοφεῖν	ἐτῶν ὑπάρχοντα δυοκαίδεκα, ἀφηγήσασθαι δὲ
[10, 122]	Μήτε νέος τις ὢν μελλέτω	φιλοσοφεῖν,	μήτε γέρων ὑπάρχων κοπιάτω φιλοσοφῶν·
[10, 122]	δὲ λέγων ἢ μήπω τοῦ	φιλοσοφεῖν	ὑπάρχειν ὥραν ἢ παρεληλυθέναι τὴν
[10, 122]	ὥραν ἢ μηκέτι εἶναι. Ὥστε	φιλοσοφητέον	καὶ νέῳ καὶ γέροντι, τῷ
[10, 20]	μετὰ τοῦ συγκαταγεγηρακότος ἡμῖν ἐν	φιλοσοφίᾳ	καὶ καταλελειμμένου ἡγεμόνος τῶν συμφιλοσοφούντων
[10, 20]	συγκαταγηράσκειν μεθ' ἡμῶν προείλοντο ἐν	φιλοσοφίᾳ,	μηδενὸς τῶν ἀναγκαίων ἐνδεεῖς καθεστήκωσιν
[10, 2]	περιτυχόντα τοῖς Δημοκρίτου βιβλίοις ἐπὶ	φιλοσοφίαν	ᾆξαι· ~διὸ καὶ τὸν Τίμωνα
[10, 22]	μειρακίου παραστάσεως πρὸς ἐμὲ καὶ	φιλοσοφίαν	ἐπιμελοῦ τῶν παίδων Μητροδώρου. Καὶ
[10, 28]	ἐν αἷς πᾶσαν τὴν ἑαυτοῦ	φιλοσοφίαν	ἐπιτέτμηται· ~θήσομεν δὲ καὶ τὰς
[10, 17]	διαδόχοις τῆς φιλοσοφίας, ἐνδιατρίβειν κατὰ	φιλοσοφίαν·	καὶ ἀεὶ δὲ τοῖς φιλοσοφοῦσιν
[10, 2]	βίου φησὶν ἐλθεῖν αὐτὸν ἐπὶ	φιλοσοφίαν	καταγνόντα τῶν γραμματιστῶν ἐπειδὴ μὴ
[10, 2]	κληθεῖσαν αἵρεσιν συστήσαντα. Ἐφάψασθαι δὲ	φιλοσοφίας	αὐτός φησιν ἔτη γεγονὼς τεσσαρεσκαίδεκα.
[10, 29]	τῆς διαιρέσεως τῆς κατ' αὐτὸν	φιλοσοφίας.	Διαιρεῖται τοίνυν εἰς τρία, τό
[10, 17]	ἂν Ἕρμαρχος καταλίπῃ διαδόχοις τῆς	φιλοσοφίας,	ἐνδιατρίβειν κατὰ φιλοσοφίαν· καὶ ἀεὶ
[10, 6]	ἐκφυγεῖν ἰσχῦσαι τὰς νυκτερινὰς ἐκείνας	φιλοσοφίας	καὶ τὴν μυστικὴν ἐκείνην συνδιαγωγήν.
[10, 132]	μέγιστον ἀγαθὸν φρόνησις· διὸ καὶ	φιλοσοφίας	τιμιώτερον ὑπάρχει φρόνησις, ἐξ ἧς
[10, 13]	οὐδὲ Λεύκιππόν τινα γεγενῆσθαί φησι	φιλόσοφον,	οὔτε αὐτὸς Ἕρμαρχος, ὃν ἔνιοί
[10, 138]	συγγράμματος καὶ τοῦ βίου τοῦ	φιλοσόφου,	τὰς Κυρίας αὐτοῦ δόξας παραθέμενοι
[10, 17]	οἷς ἂν οἱ ἀπὸ ἡμῶν	φιλοσοφοῦντες	παραδίδωσιν. Τὴν δ' οἰκίαν τὴν
[10, 19]	καὶ τοῦ υἱοῦ τοῦ Πολυαίνου,	φιλοσοφούντων	αὐτῶν καὶ συζώντων μεθ' Ἑρμάρχου.
[10, 20]	καὶ ἡμεῖς, ἵν' ὅσοι τῶν	φιλοσοφούντων	ἡμῖν χρείαν ἐν τοῖς ἰδίοις
[10, 19]	ᾧ ἂν Ἕρμαρχος ἕληται τῶν	φιλοσοφούντων	μετ' αὐτοῦ, οὔσης αὐτῆς εὐτάκτου
[10, 7]	ταῖς πρὸς τοὺς ἐν Μυτιλήνῃ	φιλοσόφους.	Συνεῖναί τε αὐτῷ τε καὶ
[10, 17]	φιλοσοφίαν· καὶ ἀεὶ δὲ τοῖς	φιλοσοφοῦσιν	ἀπὸ ἡμῶν, ὅπως ἂν συνδιασώσωσιν
[10, 17]	Ἑρμάρχῳ καὶ τοῖς μετ' αὐτοῦ	φιλοσοφοῦσιν,	ἕως ἂν Ἕρμαρχος ζῇ. ~Ἐκ
[10, 122]	φιλοσοφεῖν, μήτε γέρων ὑπάρχων κοπιάτω	φιλοσοφῶν·	οὔτε γὰρ ἄωρος οὐδείς ἐστιν
[10, 3]	ἐν τῷ δεκάτῳ τῆς τῶν	φιλοσόφων	συντάξεως· ἀλλὰ καὶ δοῦλος Μῦς
[10, 121]	δὲ ὅμοιον ἔσεσθαι· καὶ ὑπὲρ	φίλου	ποτὲ τεθνήξεσθαι. {Τὸ ἑξῆς} δοκεῖ
[10, 10]	τὴν Ἰωνίαν τόπους πρὸς τοὺς	φίλους	διαδραμόντα. Οἳ καὶ πανταχόθεν πρὸς
[10, 136]	τῇ πρὸς τοὺς ἐν Μυτιλήνῃ	φίλους	ἐπιστολῇ. Ὁμοίως δὲ καὶ Διογένης
[10, 84]	ἐπιστολὴν παρὰ σοῦ, ἐν ᾗ	φιλοφρονούμενός	τε περὶ ἡμᾶς διετέλεις ἀξίως
[10, 11]	τοιοῦτον· εἰ δ' ἀπίστων οὐδὲ	φίλων.	Αὐτός τέ φησιν ἐν ταῖς
[10, 11]	καθάπερ τὸν Πυθαγόραν κοινὰ τὰ	φίλων	λέγοντα· ἀπιστούντων γὰρ εἶναι τὸ
[10, 62]	τὰς συγκρίσεις θάττων ἑτέρα ἑτέρας	φο>	ρηθήσεται τῶν ἀτόμων ἰσοταχῶν οὐσῶν,
[10, 82]	λοιπῶν τῶν ἀεὶ παρεμπιπτόντων, ὅσα	φοβεῖ	τοὺς λοιποὺς ἐσχάτως. Ταῦτά σοι,
[10, 126]	οὔτε παραιτεῖται τὸ ζῆν> οὔτε	φοβεῖται	τὸ μὴ ζῆν· οὔτε γὰρ
[10, 82]	ὅθεν ὁ τάραχος καὶ ὁ	φόβος	ἐγίνετο ἐξαιτιολογήσομεν ὀρθῶς καὶ ἀπολύσομεν,
[10, 143]	προσεδεόμεθα φυσιολογίας. ~Οὐκ ἦν τὸ	φοβούμενον	λύειν ὑπὲρ τῶν κυριωτάτων μὴ
[10, 93]	ἕκαστον τούτων δύνηται ἐπάγειν, μὴ	φοβούμενος	τὰς ἀνδραποδώδεις ἀστρολόγων τεχνιτείας. ~Κένωσίς
[10, 81]	ἀναισθησίαν τὴν ἐν τῷ τεθνάναι	φοβουμένους	ὥσπερ οὖσαν κατ' αὐτούς, καὶ
[10, 145]	καὶ τοὺς ὑπὲρ τοῦ αἰῶνος	φόβους	ἐκλύσασα τὸν παντελῆ βίον παρεσκεύασεν,
[10, 79]	γνώσεως συντείνειν, ἀλλ' ὁμοίως τοὺς	φόβους	ἔχειν τοὺς ταῦτα κατειδότας, τίνες
[10, 144]	ὁμογενῶν τούτοις ὅσα τοὺς μεγίστους	φόβους	παρεσκεύαζε τῇ διανοίᾳ. ~Ὁ ἄπειρος
[10, 142]	τοὺς ἀσώτους ἡδονῶν ἔλυε τοὺς	φόβους	τῆς διανοίας τούς τε περὶ
[10, 151]	ἐν τῷ κατὰ τὴν ὑποψίαν	φόβῳ	εἰ μὴ λήσει τοὺς ὑπὲρ
[10, 77]	μακαριότητι, ἀλλ' ἐν ἀσθενείᾳ καὶ	φόβῳ	καὶ προσδεήσει τῶν πλησίον ταῦτα
[10, 66]	ὡς δῆλον ἔκ τε τῶν	φόβων	καὶ τῆς χαρᾶς. Ὕπνον τε
[10, 46]	καὶ ἡ διὰ τοῦ κενοῦ	φορὰ	κατὰ μηδεμίαν ἀπάντησιν τῶν ἀντικοψόντων
[10, 107]	εἶτα τούτου πῆξιν ἐν τῇ	φορᾷ	λαμβάνοντος διά τινα ἰσχυρὰν ἐν
[10, 61]	τὸ πλάγιον διὰ τῶν κρούσεων	φορά,	οὔθ' ἡ κάτω διὰ τῶν
[10, 60]	κάτω φερόμενον· ἡ γὰρ ὅλη	φορὰ	οὐθὲν ἧττον ἑκατέρα ἑκατέρᾳ ἀντικειμένη
[10, 49]	ἢ τὴν διάνοιαν, ὠκέως ταῖς	φοραῖς	χρωμένων, ~εἶτα διὰ ταύτην τὴν
[10, 108]	καὶ ἀποτέλεσιν ὑγρασίας καὶ πάλιν	φορὰν	ἐπὶ τοὺς κάτω τόπους, καθάπερ
[10, 76]	Καὶ μὴν ἐν τοῖς μετεώροις	φορὰν	καὶ τροπὴν καὶ ἔκλειψιν καὶ
[10, 61]	ἐπὶ τοσοῦτον ἅμα νοήματι τὴν	φορὰν	σχήσει, ἕως ἂν> ἀντικόψῃ ἢ
[10, 60]	διανοηθῆναι. Ὥστε ἔστι μίαν λαβεῖν	φορὰν	τὴν ἄνω νοουμένην εἰς ἄπειρον
[10, 47]	ἐξ οὗ ἂν περιλάβωμεν τὴν	φορὰν	τόπου ἔσται ἀφιστάμενον· ἀντικοπῇ γὰρ
[10, 70]	Ὥστε δὴ κατὰ τὴν πλείστην	φορὰν	τούτῳ τῷ ὀνόματι χρώμενοι φανερὰ
[10, 62]	τὴν αἴσθησιν τὸ συνεχὲς τῆς	φορᾶς	γίνηται. Τὸ γὰρ προσδοξαζόμενον περὶ
[10, 115]	τόπον ἡ ὁρμὴ γένηται τῆς	φορᾶς,	εἰς τοῦτον φερομένου. Καὶ ἄλλοι
[10, 62]	θεωρητοὶ χρόνοι τὸ συνεχὲς τῆς	φορᾶς	ἕξουσιν, οὐκ ἀληθές ἐστιν ἐπὶ
[10, 101]	τὴν γινομένην διά τε συντονίαν	φορᾶς	καὶ διὰ σφοδρὰν κατείλησιν· ~καὶ
[10, 47]	μέχρι τοσούτου τὸ τάχος τῆς	φορᾶς	μὴ ἀντικοπὲν καταλίπωμεν. Χρήσιμον δὴ
[10, 7]	ἐτῶν μὴ δύνασθαι ἀπὸ τοῦ	φορείου	διαναστῆναι· μνᾶν τε ἀναλίσκειν ἡμερησίαν
[10, 8]	πατρῴαν οὐσίαν στρατεύεσθαι καὶ φαρμακοπωλεῖν.	Φορμοφόρον	τε Πρωταγόραν καὶ γραφέα Δημοκρίτου
[10, 125]	ἐνοχλεῖ προσδοκώμενον κενῶς λυπεῖ. Τὸ	φρικωδέστατον	οὖν τῶν κακῶν ὁ θάνατος
[10, 132]	ἀρχὴ καὶ τὸ μέγιστον ἀγαθὸν	φρόνησις·	διὸ καὶ φιλοσοφίας τιμιώτερον ὑπάρχει
[10, 132]	διὸ καὶ φιλοσοφίας τιμιώτερον ὑπάρχει	φρόνησις,	ἐξ ἧς αἱ λοιπαὶ πᾶσαι
[10, 132]	καὶ καλῶς καὶ δικαίως, οὐδὲ	φρονίμως	καὶ καλῶς καὶ δικαίως> ἄνευ
[10, 140]	καὶ καλῶς καὶ δικαίως, οὐδὲ	φρονίμως	καὶ καλῶς καὶ δικαίως> ἄνευ
[10, 132]	ἔστιν ἡδέως ζῆν ἄνευ τοῦ	φρονίμως	καὶ καλῶς καὶ δικαίως, οὐδὲ
[10, 140]	ἔστιν ἡδέως ζῆν ἄνευ τοῦ	φρονίμως	καὶ καλῶς καὶ δικαίως, οὐδὲ
[10, 140]	μὴ ὑπάρχει ἐξ οὗ ζῆν	φρονίμως,	καὶ καλῶς καὶ δικαίως ὑπάρχει,
[10, 77]	~(οὐ γὰρ συμφωνοῦσιν πραγματεῖαι καὶ	φροντίδες	καὶ ὀργαὶ καὶ χάριτες μακαριότητι,
[10, 118]	οὐ δοκεῖ αὐτοῖς· οὐδὲ ταφῆς	φροντιεῖν·	οὐδὲ θεόπεμπτον εἶναι τὸν ἔρωτα,
[10, 34]	ὧν κρίνεσθαι τὰς αἱρέσεις καὶ	φυγάς.	Τῶν τε ζητήσεων εἶναι τὰς
[10, 148]	τῆς φύσεως, ἀλλὰ προκαταστρέψεις εἴτε	φυγὴν	εἴτε δίωξιν ποιούμενος εἰς ἄλλο
[10, 128]	ἀπλανὴς θεωρία πᾶσαν αἵρεσιν καὶ	φυγὴν	ἐπανάγειν οἶδεν ἐπὶ τὴν τοῦ
[10, 30]	ἠθικὸν τὰ περὶ αἱρέσεως καὶ	φυγῆς·	ἔστι δὲ καὶ ἐν ταῖς
[10, 136]	ἐν τῷ Περὶ αἱρέσεως καὶ	φυγῆς	καὶ ἐν τῷ Περὶ τέλους
[10, 128]	ταύτης καταρχόμεθα πάσης αἱρέσεως καὶ	φυγῆς	καὶ ἐπὶ ταύτην καταντῶμεν ὡς
[10, 132]	αἰτίας ἐξερευνῶν πάσης αἱρέσεως καὶ	φυγῆς	καὶ τὰς δόξας ἐξελαύνων ἐξ
[10, 27]	Κύριαι δόξαι, Περὶ αἱρέσεων καὶ	φυγῶν,	Περὶ τέλους, Περὶ κριτηρίου ἢ
[10, 123]	αὐτῷ πρόσαπτε· πᾶν δὲ τὸ	φυλάττειν	αὐτοῦ δυνάμενον τὴν μετὰ ἀφθαρσίας
[10, 123]	νομίζουσιν οὐκ εἰσίν· οὐ γὰρ	φυλάττουσιν	αὐτοὺς οἵους νομίζουσιν. Ἀσεβὴς δὲ
[10, 126]	ὁ λέγων καλὸν μὲν μὴ	φῦναι,	φύντα δ' ὅπως ὤκιστα πύλας
[10, 126]	λέγων καλὸν μὲν μὴ φῦναι,	φύντα	δ' ὅπως ὤκιστα πύλας Ἀΐδαο
[10, 121]	δὲ ἀδιάφορον. Τὴν δὲ ἀνδρείαν	φύσει	μὴ γίνεσθαι, λογισμῷ δὲ τοῦ
[10, 78]	εἶναι ἐν ἀφθάρτῳ καὶ μακαρίᾳ	φύσει	τῶν διάκρισιν ὑποβαλλόντων ἢ τάραχον
[10, 79]	ταῦτα κατειδότας, τίνες δ' αἱ	φύσεις	ἀγνοοῦντας καὶ τίνες αἱ κυριώταται
[10, 78]	πεπτωκέναι καὶ ἐν τῷ τίνες	φύσεις	αἱ θεωρούμεναι κατὰ τὰ μετέωρα
[10, 41]	ἀρχὰς ἀτόμους ἀναγκαῖον εἶναι σωμάτων	φύσεις.	Ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ πᾶν
[10, 68]	οὔθ' ὡς καθ' ἑαυτάς εἰσι	φύσεις	δοξαστέον ~οὐ γὰρ δυνατὸν ἐπινοῆσαι
[10, 40]	τοῖς περιληπτοῖς ὡς καθ' ὅλας	φύσεις	λαμβανόμενα καὶ μὴ ὡς τὰ
[10, 75]	θέσει γενέσθαι, ἀλλ' αὐτὰς τὰς	φύσεις	τῶν ἀνθρώπων καθ' ἕκαστα ἔθνη
[10, 48]	τρόποι τινὲς γεννητικοὶ τῶν τοιούτων	φύσεών	εἰσιν. Οὐθὲν γὰρ τούτων ἀντιμαρτυρεῖ<
[10, 90]	προσκρίσεις καὶ δινήσεις λεπτομερῶν τινων	φύσεων,	ἤτοι πνευματικῶν ἢ πυροειδῶν ἢ
[10, 141]	τοιούτων βίος, ἀπέλαβον τὸ τῆς	φύσεως	ἀγαθόν· εἰ δὲ μὴ ἀσφαλής,
[10, 148]	πραττομένων ἐπὶ τὸ τέλος τῆς	φύσεως,	ἀλλὰ προκαταστρέψεις εἴτε φυγὴν εἴτε
[10, 35]	ὦ Ἡρόδοτε, ἕκαστα τῶν περὶ	φύσεως	ἀναγεγραμμένων ἡμῖν ἐξακριβοῦν μηδὲ τὰς
[10, 74]	αὐτοὺς ἐν τῇ ιβʹ Περὶ	φύσεως>	αὐτός φησιν· οὓς μὲν γὰρ
[10, 91]	προσέχῃ, ὅπερ ἐν τοῖς Περὶ	φύσεως	βιβλίοις δείκνυμεν. ~Ἀνατολὰς καὶ δύσεις
[10, 30]	καὶ ἔστιν ἐν ταῖς Περὶ	φύσεως	βίβλοις ἑπτὰ καὶ τριάκοντα καὶ
[10, 150]	τοῦ ἀνθρώπου κενοδοξίαν. ~Τὸ τῆς	φύσεως	δίκαιόν ἐστι σύμβολον τοῦ συμφέροντος
[10, 91]	καὶ ἐν τῇ ιαʹ Περὶ	φύσεως·	εἰ γάρ, φησί, τὸ μέγεθος
[10, 133]	ἀφόβως ἔχοντος καὶ τὸ τῆς	φύσεως	ἐπιλελογισμένου τέλος, καὶ τὸ μὲν
[10, 45]	ταῖς περὶ> τῆς τῶν ὄντων	φύσεως	ἐπινοίαις. Ἀλλὰ μὴν καὶ κόσμοι
[10, 82]	κεφαλαιωδέστατα ὑπὲρ τῆς τῶν ὅλων	φύσεως	ἐπιτετμημένα. ~Ὥστ' ἂν γένοιτο οὗτος
[10, 27]	τὰ βέλτιστά ἐστι τάδε· Περὶ	φύσεως,	ἑπτὰ καὶ τριάκοντα, Περὶ ἀτόμων
[10, 30]	τὸ δὲ φυσικὸν τὴν περὶ	φύσεως	θεωρίαν πᾶσαν, καὶ ἔστιν ἐν
[10, 35]	ὅσον ἂν ἐφάπτωνται τῆς περὶ	φύσεως	θεωρίας. Καὶ τοὺς προβεβηκότας δὲ
[10, 71]	οὐκ ἀίδιον παρακολουθοῦντα οὐδ' αὖ	φύσεως	καθ' ἑαυτὰ τάγμα ἔχοντα, ἀλλ'
[10, 73]	καὶ ἐν τῇ δευτέρᾳ Περὶ	φύσεως	καὶ ἐν τῇ Μεγάλῃ ἐπιτομῇ.
[10, 40]	καὶ ἐν τῇ πρώτῃ Περὶ	φύσεως	καὶ τῇ ιδʹ καὶ ιεʹ
[10, 119]	Διαπορίαις καὶ ἐν ταῖς Περὶ	φύσεως.	Κατὰ περίστασιν δέ ποτε βίου
[10, 141]	ἐξ ἀρχῆς κατὰ τὸ τῆς	φύσεως	οἰκεῖον ὠρέχθησαν. Οὐδεμία ἡδονὴ καθ'
[10, 142]	ἢ τὰ κυριώτατα μέρη τῆς	φύσεως,	οὐκ ἄν ποτε διέφερον ἀλλήλων
[10, 144]	τῶν πολλῶν ἀσφάλεια. ~Ὁ τῆς	φύσεως	πλοῦτος καὶ ὥρισται καὶ εὐπόριστός
[10, 83]	τῶν περιοδειῶν ὑπὲρ τῆς ὅλης	φύσεως	ποιεῖσθαι· ὅσοι δὲ μὴ παντελῶς
[10, 7]	καὶ τριάκοντα βίβλοις ταῖς Περὶ	φύσεως	τὰ πλεῖστα ταὐτὰ λέγειν καὶ
[10, 96]	Ἐν δὲ τῇ ιβʹ Περὶ	φύσεως	ταὐτὰ λέγει καὶ πρός, ἥλιον
[10, 30]	γενέσεως καὶ φθορᾶς, καὶ περὶ	φύσεως·	τὸ δὲ ἠθικὸν περὶ αἱρετῶν
[10, 39]	καὶ ἐν τῇ αʹ Περὶ	φύσεως	τὸ πᾶν ἐστι σώματα καὶ
[10, 127]	τῶν ἐπιθυμιῶν αἱ μέν εἰσι	φυσικαί,	αἱ δὲ κεναί. Καὶ τῶν
[10, 149]	~Τῶν ἐπιθυμιῶν αἱ μέν εἰσι	φυσικαὶ	καὶ ἀναγκαῖαι· αἱ δὲ φυσικαὶ
[10, 149]	φυσικαὶ καὶ ἀναγκαῖαι· αἱ δὲ	φυσικαὶ	καὶ> οὐκ ἀναγκαῖαι· αἱ δὲ
[10, 127]	αἱ μὲν ἀναγκαῖαι, αἱ δὲ	φυσικαὶ	μόνον· τῶν δ' ἀναγκαίων αἱ
[10, 149]	οὐκ ἀναγκαῖαι· αἱ δὲ οὔτε	φυσικαὶ	οὔτ' ἀναγκαῖαι ἀλλὰ παρὰ κενὴν
[10, 149]	ἀπολυούσας, ὡς ποτὸν ἐπὶ δίψους·	φυσικὰς	δὲ οὐκ ἀναγκαίας δὲ τὰς
[10, 149]	ἀλλὰ παρὰ κενὴν δόξαν γινόμεναι.	Φυσικὰς	καὶ ἀναγκαίας ἡγεῖται ὁ Ἐπίκουρος
[10, 149]	ὡς πολυτελῆ σιτία· οὔτε δὲ	φυσικὰς	οὔτ' ἀναγκαίας, ὡς στεφάνους καὶ
[10, 29]	τρία, τό τε κανονικὸν καὶ	φυσικὸν	καὶ ἠθικόν. ~Τὸ μὲν οὖν
[10, 130]	δεόμενοι, καὶ ὅτι τὸ μὲν	φυσικὸν	πᾶν εὐπόριστόν ἐστι, τὸ δὲ
[10, 30]	ἀρχῆς, καὶ στοιχειωτικόν· τὸ δὲ	φυσικὸν	περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς, καὶ
[10, 30]	τῷ ἐπιγραφομένῳ Κανών· τὸ δὲ	φυσικὸν	τὴν περὶ φύσεως θεωρίαν πᾶσαν,
[10, 27]	ἔρωτος, Ἐπιτομὴ τῶν πρὸς τοὺς	φυσικούς,	Πρὸς τοὺς Μεγαρικούς, Διαπορίαι, Κύριαι
[10, 31]	παρέλκουσαν ἀποδοκιμάζουσιν· ἀρκεῖν γὰρ τοὺς	φυσικοὺς	χωρεῖν κατὰ τοὺς τῶν πραγμάτων
[10, 30]	μέντοι τὸ κανονικὸν ὁμοῦ τῷ	φυσικῷ	τάττειν· καλοῦσι δ' αὐτὸ περὶ
[10, 127]	αἱ δὲ κεναί. Καὶ τῶν	φυσικῶν	αἱ μὲν ἀναγκαῖαι, αἱ δὲ
[10, 134]	μύθῳ κατακολουθεῖν ἢ τῇ τῶν	φυσικῶν	εἱμαρμένῃ δουλεύειν· ὁ μὲν γὰρ
[10, 149]	ἀνδριάντων ἀναθέσεις. Ἐν αἷς τῶν	φυσικῶν	ἐπιθυμιῶν, μὴ ἐπ' ἀλγοῦν δὲ
[10, 3]	φάσκειν περὶ αὐτοῦ· Ὕστατος αὖ	φυσικῶν	καὶ κύντατος, ἐκ Σάμου ἐλθὼν
[10, 90]	ἂν ἑτέρῳ προσκρούσῃ, καθάπερ τῶν	φυσικῶν	καλουμένων φησί τις· τοῦτο γὰρ
[10, 83]	ἐστιν αὐτῷ ἐπιστολὴ περὶ τῶν	φυσικῶν.	Περὶ δὲ τῶν μετεώρων ἥδε.
[10, 86]	τοῖς κατὰ τὴν τῶν ἄλλων	φυσικῶν	προβλημάτων κάθαρσιν, οἷον ὅτι τὸ
[10, 29]	Ἡρόδοτον ἥτις ἐστὶ περὶ τῶν	φυσικῶν·	τὴν δὲ δευτέραν πρὸς Πυθοκλέα>
[10, 137]	εὐαρεστεῖσθαι, τῷ δὲ πόνῳ προσκρούειν	φυσικῶς	καὶ χωρὶς λόγου. Αὐτοπαθῶς οὖν
[10, 140]	θαρρεῖν ἐξ ἀνθρώπων, ἦν κατὰ	φύσιν	{ἀρχῆς καὶ βασιλείας} ἀγαθόν, ἐξ
[10, 152]	οὐκέτι τοῦτο τὴν τοῦ δικαίου	φύσιν	ἔχει. Κἂν μεταπίπτῃ τὸ κατὰ
[10, 70]	συμπτώματα οὔτε τὴν τοῦ ὅλου	φύσιν	ἔχειν, ὃ συλλαβόντες κατὰ τὸ
[10, 129]	Πᾶσα οὖν ἡδονὴ διὰ τὸ	φύσιν	ἔχειν οἰκείαν ἀγαθόν, οὐ πᾶσα
[10, 69]	ἐκ τούτων ἁπάντων τὴν ἑαυτοῦ	φύσιν	ἔχον ἀίδιον. Καὶ ἐπιβολὰς μὲν
[10, 69]	ἐκ> τούτων πάντων τὴν ἑαυτοῦ	φύσιν	ἔχον ἀίδιον, οὐχ οἷον δὲ
[10, 65]	πλῆθος εἰς τὴν τῆς ψυχῆς	φύσιν.	Καὶ μὴν καὶ διαλυομένου τοῦ
[10, 113]	τινῶν ἀποδιδόντων, ὅταν τὴν θείαν	φύσιν	μηθαμῇ λειτουργιῶν ἀπολύωσι. ~Τινὰ ἄστρα
[10, 40]	κενὸν καὶ χώραν καὶ ἀναφῆ	φύσιν	ὀνομάζομεν, οὐκ ἂν εἶχε τὰ
[10, 41]	διαλύσεσι τῶν συγκρίσεων, πλήρη τὴν	φύσιν	ὄντα, οὐκ ἔχοντα ὅπῃ ἢ
[10, 149]	καὶ οὐ παρὰ τὴν ἑαυτῶν	φύσιν	οὐ διαχέονται ἀλλὰ παρὰ τὴν
[10, 54]	εἶναι καὶ τὴν τοῦ μεταβάλλοντος	φύσιν	οὐκ ἔχοντα, ὄγκους δὲ καὶ
[10, 75]	~Ἀλλὰ μὴν ὑποληπτέον καὶ τὴν	φύσιν	πολλὰ καὶ παντοῖα ὑπὸ αὐτῶν
[10, 49]	ἐναποσφραγίσαιτο τὰ ἔξω τὴν ἑαυτῶν	φύσιν	τοῦ τε χρώματος καὶ τῆς
[10, 71]	οὐκ ἔχει τὴν τοῦ ὅλου	φύσιν	ᾧ συμβαίνει ὃ δὴ καὶ
[10, 87]	ὅτι καὶ ἐκ παντὸς ἐκπίπτει	φυσιολογήματος	ἐπὶ δὲ τὸν μῦθον καταρρεῖ.
[10, 86]	κατὰ ἀξιώματα κενὰ καὶ νομοθεσίας	φυσιολογητέον,	ἀλλ' ὡς τὰ φαινόμενα ἐκκαλεῖται·
[10, 37]	παρεγγυῶν τὸ συνεχὲς ἐνέργημα ἐν	φυσιολογίᾳ	καὶ τοιούτῳ μάλιστα ἐγγαληνίζων τῷ
[10, 37]	πᾶσι χρησίμης οὔσης τοῖς ᾠκειωμένοις	φυσιολογίᾳ	τῆς τοιαύτης ὁδοῦ, παρεγγυῶν τὸ
[10, 143]	μύθους· ὥστε οὐκ ἦν ἄνευ	φυσιολογίας	ἀκεραίους τὰς ἡδονὰς ἀπολαμβάνειν. Οὐθὲν
[10, 85]	ταῦτα, καὶ μάλιστα τοῖς νεωστὶ	φυσιολογίας	γνησίου γευομένοις καὶ τοῖς εἰς
[10, 78]	ὑπὲρ τῶν κυριωτάτων αἰτίαν ἐξακριβῶσαι	φυσιολογίας	ἔργον εἶναι δεῖ νομίζειν, καὶ
[10, 142]	τῶν ἐπιθυμιῶν, οὐκ ἂν προσεδεόμεθα	φυσιολογίας.	~Οὐκ ἦν τὸ φοβούμενον λύειν
[10, 12]	νεικέων ἄρχετε καὶ πολέμων· τᾶς	φύσιος	δ' ὁ πλοῦτος ὅρον τινὰ
[10, 143]	κατειδότα τίς ἡ τοῦ σύμπαντος	φύσις,	ἀλλ' ὑποπτευόμενόν τι τῶν κατὰ
[10, 86]	τὸ πᾶν σώματα καὶ ἀναφὴς	φύσις	ἐστίν, ἢ ὅτι ἄτομα τὰ>
[10, 44]	~Ἥ τε γὰρ τοῦ κενοῦ	φύσις	ἡ διορίζουσα ἑκάστην αὐτὴν τοῦτο
[10, 115]	χειμῶνα, οὐδὲ κάθηταί τις θεία	φύσις	παρατηροῦσα τὰς τῶν ζῴων τούτων
[10, 97]	γίνεται, λαμβανέσθω· καὶ ἡ θεία	φύσις	πρὸς ταῦτα μηδαμῇ προσαγέσθω, ἀλλ'
[10, 74]	ἐξ ὧν ζῷά τε καὶ	φυτὰ	καὶ τὰ λοιπὰ πάντα τὰ>
[10, 26]	οὐδέν, ἀλλ' αὐτοῦ εἰσιν Ἐπικούρου	φωναί.	Ἐζήλου δὲ αὐτὸν Χρύσιππος ἐν
[10, 152]	χρόνον ἦν δίκαιον τοῖς μὴ	φωναῖς	κεναῖς ἑαυτοὺς συνταράττουσιν ἀλλ' ἁπλῶς
[10, 36]	ἑκάστων πρὸς ἁπλᾶ στοιχειώματα καὶ	φωνὰς	συναγομένων. Οὐ γὰρ οἷόν τε
[10, 45]	ὤφθη αἰσθήσει. ~Ἡ τοσαύτη δὴ	φωνὴ	τούτων πάντων μνημονευομένων τὸν ἱκανὸν
[10, 53]	γινομένην πληγὴν ἐν ἡμῖν, ὅταν	φωνὴν	ἀφίωμεν, τοιαύτην ἔκθλιψιν ὄγκων τινῶν
[10, 34]	τὰς δὲ περὶ ψιλὴν τὴν	φωνήν.	Καὶ ταῦτα δὴ περὶ τῆς
[10, 53]	τὸν ἀέρα ὑπὸ τῆς προϊεμένης	φωνῆς	ἢ καὶ τῶν ὁμογενῶν σχηματίζεσθαιπολλὴν
[10, 52]	ῥεύματός τινος φερομένου ἀπὸ τοῦ	φωνοῦντος	ἢ ἠχοῦντος ἢ ψοφοῦντος ἢ
[10, 36]	εἰδέναι μὴ δυνάμενον διὰ βραχεῶν	φωνῶν	ἅπαν ἐμπεριλαβεῖν ἐν αὑτῷ τὸ
[10, 94]	σελήνην ἐξ ἑαυτῆς ἔχειν τὸ	φῶς,	~ἐνδέχεται δὲ ἀπὸ τοῦ ἡλίου.
[10, 101]	τοῦ ἀπὸ τῶν ἄστρων κατεσπαρμένου	φωτός,	εἶτα συνελαυνομένου ὑπὸ τῆς κινήσεως
[10, 101]	διὰ> τῶν νεφῶν τοῦ λεπτομερεστάτου	φωτός,	ἢ ἀπὸ τοῦ πυρὸς νέφη
[10, 109]	κατὰ σύμφυσιν ἰδίαν τοῦ τε	φωτὸς	καὶ τοῦ ἀέρος, ἣ τὰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/10/2007