HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Diogène Laërce, Vies, doctrines et sentences des Philosophes illustres, livre X (Épicure)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ζ = 22 formes différentes pour 53 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, par.

[10, 17]   αὐτοῦ φιλοσοφοῦσιν, ἕως ἂν Ἕρμαρχος ζῇ. ~Ἐκ δὲ τῶν γινομένων προσόδων

[10, 140]   τὸ ἀλγοῦν. Οὐκ ἔστιν ἡδέως ζῆν ἄνευ τοῦ φρονίμως καὶ καλῶς

[10, 132]   διδάσκουσα ὡς οὐκ ἔστιν ἡδέως ζῆν ἄνευ τοῦ φρονίμως καὶ καλῶς

[10, 134]   ἐκ ταύτης πρὸς τὸ μακαρίως ζῆν ἀνθρώποις δίδοσθαι, ἀρχὰς μέντοι μεγάλων

[10, 14]   Χαίρειν Εὖ πράττειν καὶ Σπουδαίως ζῆν. Ἀρίστων δέ φησιν ἐν τῷ

[10, 125]   ~Οὐθὲν γάρ ἐστιν ἐν τῷ ζῆν δεινὸν τῷ κατειληφότι γνησίως τὸ

[10, 125]   μηθὲν ὑπάρχειν ἐν τῷ μὴ ζῆν δεινόν· ὥστε μάταιος ὁ λέγων

[10, 127]   πῶς οὐκ ἀπέρχεται ἐκ τοῦ ζῆν; ἐν ἑτοίμῳ γὰρ αὐτῷ τοῦτ'

[10, 140]   ὑπάρχει, οὐκ ἔστι τοῦτον ἡδέως ζῆν. Ἕνεκα τοῦ θαρρεῖν ἐξ ἀνθρώπων,

[10, 128]   ἀταραξίαν, ἐπεὶ τοῦτο τοῦ μακαρίως ζῆν ἐστι τέλος. Τούτου γὰρ χάριν

[10, 132]   συμπεφύκασι γὰρ αἱ ἀρεταὶ τῷ ζῆν ἡδέως, καὶ τὸ ζῆν ἡδέως

[10, 132]   τῷ ζῆν ἡδέως, καὶ τὸ ζῆν ἡδέως τούτων ἐστὶν ἀχώριστον. ~Ἐπεὶ

[10, 126]   αὐτὴν εἶναι μελέτην τοῦ καλῶς ζῆν καὶ τοῦ καλῶς ἀποθνῄσκειν. πολὺ

[10, 125]   ὡς ἀνάπαυσιν τῶν ἐν τῷ ζῆν κακῶν αἱροῦνται. ~Ὁ δὲ σοφὸς

[10, 126]   ζῆν> οὔτε φοβεῖται τὸ μὴ ζῆν· οὔτε γὰρ αὐτῷ προσίσταται τὸ

[10, 126]   οὔτε γὰρ αὐτῷ προσίσταται τὸ ζῆν οὔτε δοξάζεται κακὸν εἶναί τι

[10, 126]   δὲ σοφὸς οὔτε παραιτεῖται τὸ ζῆν> οὔτε φοβεῖται τὸ μὴ ζῆν·

[10, 87]   χρείαν, ἀλλὰ τοῦ ἀθορύβως ἡμᾶς ζῆν. Πάντα μὲν οὖν γίνεται ἀσείστως

[10, 145]   ἡνίκα τὴν ἐξαγωγὴν ἐκ τοῦ ζῆν τὰ πράγματα παρεσκεύαζεν, ὡς ἐλλείπουσά

[10, 123]   καὶ μελέτα, στοιχεῖα τοῦ καλῶς ζῆν ταῦτ' εἶναι διαλαμβάνων. Πρῶτον μὲν

[10, 128]   τέλος λέγομεν εἶναι τοῦ μακαρίως ζῆν· {ταύτην γὰρ ἀγαθὸν πρῶτον καὶ

[10, 126]   παραγγέλλων τὸν μὲν νέον καλῶς ζῆν, τὸν δὲ γέροντα καλῶς καταστρέφειν

[10, 127]   αἱ δὲ πρὸς αὐτὸ τὸ ζῆν. ~Τούτων γὰρ ἀπλανὴς θεωρία πᾶσαν

[10, 140]   τοῦτο μὴ ὑπάρχει ἐξ οὗ ζῆν φρονίμως, καὶ καλῶς καὶ δικαίως

[10, 126]   κακὸν εἶναί τι τὸ μὴ ζῆν. Ὥσπερ δὲ τὸ σιτίον οὐ

[10, 26]   τε μέλας καὶ ὁ λευκός. ~Ζήνων τε ὁ Σιδώνιος, ἀκροατὴς Ἀπολλοδώρου,

[10, 27]   τὰ βιβλία, καθάπερ καὶ παρὰ Ζήνωνι ἔστιν εὑρεῖν καὶ παρὰ Ἀριστοτέλει.

[10, 135]   οὔθ' ὕπαρ οὔτ' ὄναρ διαταραχθήσῃ, ζήσεις δὲ ὡς θεὸς ἐν ἀνθρώποις.

[10, 128]   ὡς πρὸς ἐνδέον τι καὶ ζητεῖν ἕτερον ᾧ τὸ τῆς ψυχῆς

[10, 34]   αἱρέσεις καὶ φυγάς. Τῶν τε ζητήσεων εἶναι τὰς μὲν περὶ τῶν

[10, 72]   τὸν γὰρ δὴ χρόνον οὐ ζητητέον ὥσπερ καὶ τὰ λοιπά, ὅσα

[10, 72]   τὰ λοιπά, ὅσα ἐν ὑποκειμένῳ ζητοῦμεν ἀνάγοντες ἐπὶ τὰς βλεπομένας παρ'

[10, 37]   ὅπως ἂν τὰ δοξαζόμενα ἢ ζητούμενα ἢ ἀπορούμενα ἔχωμεν εἰς ταῦτα

[10, 33]   καὶ οὐκ ἂν ἐζητήσαμεν τὸ ζητούμενον εἰ μὴ πρότερον ἐγνώκειμεν αὐτό·

[10, 38]   ἀποδείξεως προσδεῖσθαι, εἴπερ ἕξομεν τὸ ζητούμενον ἢ ἀπορούμενον καὶ δοξαζόμενον ἐφ'

[10, 137]   εἶναι τὴν ἡδονὴν τῷ τὰ ζῷα ἅμα τῷ γεννηθῆναι τῇ μὲν

[10, 115]   τοῦ καιροῦ· οὐ γὰρ τὰ ζῷα ἀνάγκην τινὰ προσφέρεται τοῦ ἀποτελεσθῆναι

[10, 74]   μέντοι πᾶν σχῆμα ἔχειν. Οὐδὲ ζῷα εἶναι ἀποκριθέντα ἀπὸ τοῦ ἀπείρου.

[10, 74]   τὰ τοιαῦτα σπέρματα, ἐξ ὧν ζῷά τε καὶ φυτὰ καὶ τὰ

[10, 126]   οὐ μόνον διὰ τὸ τῆς ζωῆς ἀσπαστόν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ

[10, 124]   θάνατον ἀπολαυστὸν ποιεῖ τὸ τῆς ζωῆς θνητόν, οὐκ ἄπειρον προστιθεῖσα χρόνον

[10, 135]   Οὐθὲν γὰρ ἔοικε θνητῷ ζῴῳ ζῶν ἄνθρωπος ἐν ἀθανάτοις ἀγαθοῖς. Μαντικὴν

[10, 125]   ἐσμέν. Οὔτε οὖν πρὸς τοὺς ζῶντάς ἐστιν οὔτε πρὸς τοὺς τετελευτηκότας,

[10, 98]   ἐν τοῖς ἐμφανέσι παρ' ἡμῖν ζῴοις, καὶ παρ' ἑτεροιώσεις ἀέρος καὶ

[10, 115]   ἐπισημασίαι αἱ γινόμεναι ἐπί τισι ζῴοις κατὰ συγκύρημα γίνονται τοῦ καιροῦ·

[10, 123]   διαλαμβάνων. Πρῶτον μὲν τὸν θεὸν ζῷον ἄφθαρτον καὶ μακάριον νομίζων, ὡς

[10, 34]   καὶ ἀλγηδόνα, ἱστάμενα περὶ πᾶν ζῷον, καὶ τὴν μὲν οἰκεῖον, τὴν

[10, 116]   γὰρ ἂν> εἰς τὸ τυχὸν ζῷον, κἂν εἰ> μικρὸν χαριέστερον εἴη,

[10, 3]   ἐκ Σάμου ἐλθὼν γραμμοδιδασκαλίδης, ἀναγωγότατος ζωόντων. Συνεφιλοσόφουν δ' αὐτῷ προτρεψαμένῳ καὶ

[10, 128]   ψυχῆς χειμών, οὐκ ἔχοντος τοῦ ζῴου βαδίζειν ὡς πρὸς ἐνδέον τι

[10, 135]   ἀνθρώποις. Οὐθὲν γὰρ ἔοικε θνητῷ ζῴῳ ζῶν ἄνθρωπος ἐν ἀθανάτοις ἀγαθοῖς.

[10, 150]   ἀλλήλους μηδὲ βλάπτεσθαι. Ὅσα τῶν ζῴων μὴ ἐδύνατο συνθήκας ποιεῖσθαι τὰς

[10, 115]   θεία φύσις παρατηροῦσα τὰς τῶν ζῴων τούτων ἐξόδους κἄπειτα τὰς ἐπισημασίας

Livre, par.
[10, 17]	αὐτοῦ φιλοσοφοῦσιν, ἕως ἂν Ἕρμαρχος	ζῇ.	~Ἐκ δὲ τῶν γινομένων προσόδων
[10, 140]	τὸ ἀλγοῦν. Οὐκ ἔστιν ἡδέως	ζῆν	ἄνευ τοῦ φρονίμως καὶ καλῶς
[10, 132]	διδάσκουσα ὡς οὐκ ἔστιν ἡδέως	ζῆν	ἄνευ τοῦ φρονίμως καὶ καλῶς
[10, 134]	ἐκ ταύτης πρὸς τὸ μακαρίως	ζῆν	ἀνθρώποις δίδοσθαι, ἀρχὰς μέντοι μεγάλων
[10, 14]	Χαίρειν Εὖ πράττειν καὶ Σπουδαίως	ζῆν.	Ἀρίστων δέ φησιν ἐν τῷ
[10, 125]	~Οὐθὲν γάρ ἐστιν ἐν τῷ	ζῆν	δεινὸν τῷ κατειληφότι γνησίως τὸ
[10, 125]	μηθὲν ὑπάρχειν ἐν τῷ μὴ	ζῆν	δεινόν· ὥστε μάταιος ὁ λέγων
[10, 127]	πῶς οὐκ ἀπέρχεται ἐκ τοῦ	ζῆν;	ἐν ἑτοίμῳ γὰρ αὐτῷ τοῦτ'
[10, 140]	ὑπάρχει, οὐκ ἔστι τοῦτον ἡδέως	ζῆν.	Ἕνεκα τοῦ θαρρεῖν ἐξ ἀνθρώπων,
[10, 128]	ἀταραξίαν, ἐπεὶ τοῦτο τοῦ μακαρίως	ζῆν	ἐστι τέλος. Τούτου γὰρ χάριν
[10, 132]	συμπεφύκασι γὰρ αἱ ἀρεταὶ τῷ	ζῆν	ἡδέως, καὶ τὸ ζῆν ἡδέως
[10, 132]	τῷ ζῆν ἡδέως, καὶ τὸ	ζῆν	ἡδέως τούτων ἐστὶν ἀχώριστον. ~Ἐπεὶ
[10, 126]	αὐτὴν εἶναι μελέτην τοῦ καλῶς	ζῆν	καὶ τοῦ καλῶς ἀποθνῄσκειν. πολὺ
[10, 125]	ὡς ἀνάπαυσιν τῶν ἐν τῷ	ζῆν	κακῶν αἱροῦνται. ~Ὁ δὲ σοφὸς
[10, 126]	ζῆν> οὔτε φοβεῖται τὸ μὴ	ζῆν·	οὔτε γὰρ αὐτῷ προσίσταται τὸ
[10, 126]	οὔτε γὰρ αὐτῷ προσίσταται τὸ	ζῆν	οὔτε δοξάζεται κακὸν εἶναί τι
[10, 126]	δὲ σοφὸς οὔτε παραιτεῖται τὸ	ζῆν>	οὔτε φοβεῖται τὸ μὴ ζῆν·
[10, 87]	χρείαν, ἀλλὰ τοῦ ἀθορύβως ἡμᾶς	ζῆν.	Πάντα μὲν οὖν γίνεται ἀσείστως
[10, 145]	ἡνίκα τὴν ἐξαγωγὴν ἐκ τοῦ	ζῆν	τὰ πράγματα παρεσκεύαζεν, ὡς ἐλλείπουσά
[10, 123]	καὶ μελέτα, στοιχεῖα τοῦ καλῶς	ζῆν	ταῦτ' εἶναι διαλαμβάνων. Πρῶτον μὲν
[10, 128]	τέλος λέγομεν εἶναι τοῦ μακαρίως	ζῆν·	{ταύτην γὰρ ἀγαθὸν πρῶτον καὶ
[10, 126]	παραγγέλλων τὸν μὲν νέον καλῶς	ζῆν,	τὸν δὲ γέροντα καλῶς καταστρέφειν
[10, 127]	αἱ δὲ πρὸς αὐτὸ τὸ	ζῆν.	~Τούτων γὰρ ἀπλανὴς θεωρία πᾶσαν
[10, 140]	τοῦτο μὴ ὑπάρχει ἐξ οὗ	ζῆν	φρονίμως, καὶ καλῶς καὶ δικαίως
[10, 126]	κακὸν εἶναί τι τὸ μὴ	ζῆν.	Ὥσπερ δὲ τὸ σιτίον οὐ
[10, 26]	τε μέλας καὶ ὁ λευκός.	~Ζήνων	τε ὁ Σιδώνιος, ἀκροατὴς Ἀπολλοδώρου,
[10, 27]	τὰ βιβλία, καθάπερ καὶ παρὰ	Ζήνωνι	ἔστιν εὑρεῖν καὶ παρὰ Ἀριστοτέλει.
[10, 135]	οὔθ' ὕπαρ οὔτ' ὄναρ διαταραχθήσῃ,	ζήσεις	δὲ ὡς θεὸς ἐν ἀνθρώποις.
[10, 128]	ὡς πρὸς ἐνδέον τι καὶ	ζητεῖν	ἕτερον ᾧ τὸ τῆς ψυχῆς
[10, 34]	αἱρέσεις καὶ φυγάς. Τῶν τε	ζητήσεων	εἶναι τὰς μὲν περὶ τῶν
[10, 72]	τὸν γὰρ δὴ χρόνον οὐ	ζητητέον	ὥσπερ καὶ τὰ λοιπά, ὅσα
[10, 72]	τὰ λοιπά, ὅσα ἐν ὑποκειμένῳ	ζητοῦμεν	ἀνάγοντες ἐπὶ τὰς βλεπομένας παρ'
[10, 37]	ὅπως ἂν τὰ δοξαζόμενα ἢ	ζητούμενα	ἢ ἀπορούμενα ἔχωμεν εἰς ταῦτα
[10, 33]	καὶ οὐκ ἂν ἐζητήσαμεν τὸ	ζητούμενον	εἰ μὴ πρότερον ἐγνώκειμεν αὐτό·
[10, 38]	ἀποδείξεως προσδεῖσθαι, εἴπερ ἕξομεν τὸ	ζητούμενον	ἢ ἀπορούμενον καὶ δοξαζόμενον ἐφ'
[10, 137]	εἶναι τὴν ἡδονὴν τῷ τὰ	ζῷα	ἅμα τῷ γεννηθῆναι τῇ μὲν
[10, 115]	τοῦ καιροῦ· οὐ γὰρ τὰ	ζῷα	ἀνάγκην τινὰ προσφέρεται τοῦ ἀποτελεσθῆναι
[10, 74]	μέντοι πᾶν σχῆμα ἔχειν. Οὐδὲ	ζῷα	εἶναι ἀποκριθέντα ἀπὸ τοῦ ἀπείρου.
[10, 74]	τὰ τοιαῦτα σπέρματα, ἐξ ὧν	ζῷά	τε καὶ φυτὰ καὶ τὰ
[10, 126]	οὐ μόνον διὰ τὸ τῆς	ζωῆς	ἀσπαστόν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ
[10, 124]	θάνατον ἀπολαυστὸν ποιεῖ τὸ τῆς	ζωῆς	θνητόν, οὐκ ἄπειρον προστιθεῖσα χρόνον
[10, 135]	Οὐθὲν γὰρ ἔοικε θνητῷ ζῴῳ	ζῶν	ἄνθρωπος ἐν ἀθανάτοις ἀγαθοῖς. Μαντικὴν
[10, 125]	ἐσμέν. Οὔτε οὖν πρὸς τοὺς	ζῶντάς	ἐστιν οὔτε πρὸς τοὺς τετελευτηκότας,
[10, 98]	ἐν τοῖς ἐμφανέσι παρ' ἡμῖν	ζῴοις,	καὶ παρ' ἑτεροιώσεις ἀέρος καὶ
[10, 115]	ἐπισημασίαι αἱ γινόμεναι ἐπί τισι	ζῴοις	κατὰ συγκύρημα γίνονται τοῦ καιροῦ·
[10, 123]	διαλαμβάνων. Πρῶτον μὲν τὸν θεὸν	ζῷον	ἄφθαρτον καὶ μακάριον νομίζων, ὡς
[10, 34]	καὶ ἀλγηδόνα, ἱστάμενα περὶ πᾶν	ζῷον,	καὶ τὴν μὲν οἰκεῖον, τὴν
[10, 116]	γὰρ ἂν> εἰς τὸ τυχὸν	ζῷον,	κἂν εἰ> μικρὸν χαριέστερον εἴη,
[10, 3]	ἐκ Σάμου ἐλθὼν γραμμοδιδασκαλίδης, ἀναγωγότατος	ζωόντων.	Συνεφιλοσόφουν δ' αὐτῷ προτρεψαμένῳ καὶ
[10, 128]	ψυχῆς χειμών, οὐκ ἔχοντος τοῦ	ζῴου	βαδίζειν ὡς πρὸς ἐνδέον τι
[10, 135]	ἀνθρώποις. Οὐθὲν γὰρ ἔοικε θνητῷ	ζῴῳ	ζῶν ἄνθρωπος ἐν ἀθανάτοις ἀγαθοῖς.
[10, 150]	ἀλλήλους μηδὲ βλάπτεσθαι. Ὅσα τῶν	ζῴων	μὴ ἐδύνατο συνθήκας ποιεῖσθαι τὰς
[10, 115]	θεία φύσις παρατηροῦσα τὰς τῶν	ζῴων	τούτων ἐξόδους κἄπειτα τὰς ἐπισημασίας

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/10/2007